Equus

Τι ξέρω για τα άλογα;

Συνηθισμένος να ζω με γάτες, τα βρίσκω τεράστια.
Μερικά φτάνουν στο ύψος τα δύο μέτρα και ζυγίζουν πάνω από ένα τόνο.

Έχουν εκφραστικά μάτια και γίνονται φίλοι με τον άνθρωπο. Έχω διαβάσει πολλές ιστορίες με άλογα. Συμπονετικά όπως στον Όμηρο, γενναία όπως στο άσμα του Ρολάνδου, γελοία όπως ο Ροσινάντε του Δον Κιχώτη.

(Και ο Ριχάρδος ο Τρίτος πέθανε γιατί έχασε το άλογό του: Α horse! a horse! My kingdom for a horse!).

Για ένα άλογο, ένα βασίλειο.



Η λέξη ιππότης βγήκε από τον ίππο.
Όλη η μυθολογία και εθιμοτυπία της ιπποσύνης,
η ευγένεια και οι κανόνες συμπεριφοράς,
ξεκινάνε από το άλογο.

Οι ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης δεν θα υπήρχαν χωρίς τα άτια τους. Ήταν όλα επώνυμα και διάσημα.


Για πολλούς αιώνες ήσουν κάποιος αν είχες άλογο. Στην αρχαία Αθήνα ανήκες στους ιππείς, στον Μεσαίωνα στους ευγενείς.

Η κατοχή ίππου ήταν ταξική διάκριση - ο χωρικός δεν είχε δικαίωμα να έχει άλογο (άσε που δεν μπορούσε να το συντηρήσει). Γι αυτόν, τα γαϊδούρια και τα μουλάρια.

(Τώρα, για να είσαι κάποιος πρέπει να έχεις πάνω από διακόσιους ίππους).


Θυμάμαι πάντα ένα στίχο από δημοτικό τραγούδι:

«Μαύρε μου γοργογόνατε κι ανεμοκυκλοπόδη!»


Δεν ξέρω πολλά για την ιππασία παρόλο που μικρός είχα φίλους φανατικούς ιππείς (έγιναν πρωταθλητές) και τώρα δικοί μου άνθρωποι ιππεύουν πολύ συχνά.

Θαυμάζω όμως πολύ την κομψότητα της κίνησης τους, ιδιαίτερα όταν πηδάνε εμπόδια.

Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου με έπαιρνε στον Ιππόδρομο. Όμως εκεί το θέμα δεν ήταν τα άλογα, αλλά τα χρήματα.

Πριν από μέρες πήγα σε ένα ιππικό όμιλο. Οι άλλοι ίππευαν, εγώ προσπάθησα να κάνω φωτογραφικά πορτραίτα αλόγων.



Έχουν μία υπερήφανη μελαγχολία στα μάτια τους.

-------------------------------------------------------------