Για είκοσι και περισσότερα χρόνια κάθε Πρωτοχρονιά ο Δημήτρης Χορν μας έστελνε μία τεράστια Αλεξανδριανή. Έτσι, κάθε φορά που θα συναντήσω μία γλάστρα με αυτό το λουλούδι, θυμάμαι τον καλό φίλο, τον ταλαντούχο ηθοποιό, τον καλλιεργημένο εστέτ (λες και τον είχε δημιουργήσει ο Oscar Wilde), τον άψογο gentleman, τον πνευματώδη συνδαιτημόνα.
Αλίμονο - η τέχνη του ηθοποιού είναι γραμμένη στο νερό... Όταν περάσουν λίγα χρόνια θα μείνουν μόνον οι ταινίες που μισούσε. Ο αέρινος θα έχει χαθεί.
Το blog μπαίνει σε μία τρίτη φάση - ελπίζω πιο ξεκούραστη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερισσότερες φωτογραφίες - λιγότερα λόγια.
Κατάργηση της moderation.
Να μην χρειαστώ και άλλη αναρρωτική...
Αυτός ο ηθοποιός ήτα πράγματι φως! Από πάνω ως κάτω! Απόλαυση να τον κοιτάς να μιλάει... να κινείται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεπανάληπτος!
Γιατί δεν βγαίνουν τέτοιοι ηθοποιοί σήμερα;
Γιατί δεν βγαίνουν τέτοιοι άνθρωποι;
"Πες μου μια λέξη, μονάχα αυτή τη λέξη, που 'χει στα χείλη μπλέξει και δεν μπορεί να βγεί..."
"Όταν περάσουν λίγα χρόνια θα μείνουν μόνον οι ταινίες που μισούσε. Ο αέρινος θα έχει χαθεί."
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς (ή ευτυχώς), η τέχνη είναι εδώ και πολύ καιρό "καταναλωτικό αγαθό". Και εφόσον η συντριπτική πλειονότητα του "καταναλωτικού κοινού" αρέσκεται στα εύπεπτα (όχι κατ' ανάγκη και ασήμαντα πάντως), φυσικό είναι να "μένουν" αυτά στο τέλος. Τα "αέρινα" μάλλον έχουν την τάση να ...πετούν μακριά ;)
Άλλωστε παντού συμβαίνει αυτό και όχι μόνο στους ηθοποιούς. Από τις συμφωνίες του Μπετόβεν (όλοι γνωρίζουν την ...απλοϊκή "Ωδή στη Χαρά" στην 9η και τη "δημοφιλή" έναρξη της 5ης και αγνοούν όλα τα υπόλοιπα) μέχρι ...τα βιβλία του οικοδεσπότη - ακόμα θυμάμαι την "απόταξη" της "Δυστυχίας" στην εκπομπή της Φλέσσα...
Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Πάντως με την (παγκόσμια) παιδεία και κουλτούρα που έχει διαμορφωθεί είναι σίγουρα αναπόφευκτο. Μπορεί να εξηγηθεί και με μαθηματικά (θεωρία του χάους και strange attractors), αλλά ας μην ...ξεφύγουμε!
Άλλωστε τρεις φορές σήμερα ο οικοδεσπότης το έχει τονίσει:
"Το blog μπαίνει σε μία τρίτη φάση - ελπίζω πιο ξεκούραστη"
Θα ...ξεκουραστώ κι εγώ λοιπόν.
Την καλημέρα μου!
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Τάκη Χορν τον έχω δει μόνο σε ταινίες της δεκαετίας του ’50. Είναι από τους λίγους Έλληνες ηθοποιούς που δεν έπαιζαν τον εαυτό τους και θα μπορούσαν να σταθούν σε μεγάλη γκάμα ρόλων.
Γενικότερα πάντως, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που το κοινό είναι πιο αντικειμενικό από τον ίδιο τον καλλιτέχνη στο τι είναι αριστούργημα και τι σκουπίδι.
Δεν πρόλαβα να νιώσω την ατμόσφαιρα του blog και αυτό αλλάζει μορφή .
ΑπάντησηΔιαγραφήΓίνεται κυρίως φωτογραφικό.
Κάθε έξι μήνες φαίνεται χρειάζεται και μια αλλαγή .
Ο Χορν ξεχώριζε γιατί ήξερε να διαλέγει τους φίλους του
Προσπάθησα εχθές και προχθές να κερδίσω τον χαμένο χρόνο και να διαβάσω όσα περισσότερα μπορούσα από όλα τα προηγούμενα όλων των πρωταγωνιστών του blog... Δεν μπόρεσα. Είναι πραγματικά τεράστια η ποσότητα, μια μυρωδιά πήρα μόνο. Θα συνεχίσω.
Ο κύριος Δ έχει απωθημένο με την φωτογραφία . Το κινητό του τηλέφωνο είναι περισσότερο φωτογραφική παρά οτιδήποτε άλλο. 2500 φωτογραφίες σε ένα χρόνο που το κατέχει ενώ με την πρώτη του ψηφιακή (Μάρτιος 2001) , που ήταν και πρώτη μηχανή γενικά, πάνω από 10000 .Πολλές φορές η σκέψη του είναι πρώτα στην φωτογραφία και μετά στα υπόλοιπα που υπάρχουν γύρω του. Η αίσθηση την ώρα που παίρνει φωτογραφία είναι πολύ καλύτερη από όταν τις βλέπει.
Καλή συνέχεια !!!
Nikos Dimou Hat gesagt
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο blog μπαίνει σε μία τρίτη φάση - ελπίζω πιο ξεκούραστη.
Περισσότερες φωτογραφίες - λιγότερα λόγια.
Επαινο στον ΔΟΝ για την αποφαση του αυτη...εγω ειχα προβλεψει βαρυ burnout και το ειχα θεσει σε ποστ τελος του Δεκεμβρη.
Οπως αναφερουν οι Κινεζοι ...
μια εικονα λεει περισσοτερα απο χιλιες λεξεις...
παμε λοιπον παρεα
Φυσικά όμως αγαπητέ πόντικα έκανες και πάλι το τρίτο το καλό. Οι παλιές συνήθειες δεν φεύγουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε γάτε καλορίζικη η νέα περίοδος χωρίς moderation.
Ήλεκτρο_Λόγος said
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κύριος Δ έχει απωθημένο με την φωτογραφία
Ποιος είναι ο κ. Δ.; Εγώ πάντως όχι... ΄Την πρωτη μου ψηφιακή τηn πήρα το 1996 - την πρώτη SLR to 1966...
Δυστυχώς οι τελευταίες αυτές μέρες με κράτησαν, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, μακριά από το δίκτυο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο αντίστοιχο post έδωσα τα συγχαρητήρια μου για τον διαγωνισμό που μας πέρασε.
Εδώ θέλω να συγχαρώ, ιδιαίτερα, τον Ν.Δ. για την κατάργηση της τρισκατάρατης moderation. Που τόσο έντονα πάλεψα, ακόμη κι όταν ο ιδιοκτήτης του blog (δεν εννοώ τον γάτο) φαινόταν ανυποχώρητος.
Χαιρετίζω λοιπόν τη νέα φάση της κοινής μας πορείας κι εύχομαι να ΄ναι η καλύτερη.
ΥΓ Χρόνια πολλά στους Γιάννηδες και τις Γιάννες.
Ναι, αυτό το παράδοξο με τον ηθοποιό..αλλά από την άλλη τί αξίζει περισσότερη διάρκεια; Χρώματα, ιδιότητες του φωτός/.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος είναι ο κ. Δ.; Εγώ πάντως όχι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κύριος Δ είμαι εγώ.
Συγνώμη για το μπέρδεμα
Ο Τάκης Χορν σε μια -ίσως την τελευταία- συνεντευξή του στην τηλεόραση είχε απαξιώσει όλες του τις ταινίες, όλη του τη δουλειά γενικώς και είχα μείνει άφωνη θυμάμαι ακούγοντάς τον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκεπτόμουν, αυτός ο τόσο καλλιεργημένος άνθρωπος, ο τόσο ταλαντούχος, νοιώθει δυστυχής γιατί καθώς λέει δεν έκανε και σπουδαία πράγματα.
Και απ την άλλη, ακους τον κάθε επονομαζόμενο ηθοποιό να σου λέει ή να απαριθμεί τις επιτυχίες του,να φουσκώνει σαν διάνος για τους θαυμαστές που συρρέουν σε κάθε εμφάνισή του και σκέφτεσαι...Ενας ένας έφυγαν οι "μεγάλοι"...τι έμεινε άραγε?
Τα "αέρινα" δεν νομίζω πως ξεχνιούνται ή χάνονται. Υπάρχουν και κρατιούνται ζωντανά μέσα απ'την φλόγα αυτών των λίγων που ξέρουν να τα εκτιμούν,κι αυτό δεν είναι λίγο.(όπως εσείς κ. Δήμου, που κατα βάθος θυμάστε και αναπολείτε τον "αέρινο" Δημήτρη Χόρν.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθώς διάβαζα το σημερινό post μου ήρθε στο μυαλό το ποίημα "Φωνές".(Κ.Π.Καβάφης)"Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες...κάποτε μές τα όνειρα μας ομιλούνε, κάποτε μες τη σκέψη τες ακούει το μυαλό"
Καλησπέρα και καλή χρονιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι τόσο αλίμονο κ. Δήμου. Κατανοώ ως οικουμενική σπατάλη την απώλεια τέτοιων ανθρώπων και τέτοιων πνευμάτων αέρινων. Όμως το εφήμερο είναι αναπόσπαστο τμήμα της γοητείας τους, όπως και όλης της ζωής άλλωστε. Ο Χορν έζησε μια υπέροχη ζωή. Αξιώθηκε ίσως το πιο αέρινο πλάσμα της ελληνικής σκηνής, την Έλλη και μέχρι τα βαθειά του γεράματα ενσάρκωνε την ποιότητα και εκείνη την απροσδιόριστη αξία που γλυστράει απο τα δάκτυλα, άπιαστη, μαγική γοητεία.
Η αέρινη πλευρά του μπορεί να μην αποτυπώθηκε μια που τα θεατρικά έργα δεν μαγνητοσκοπούνται.
Βρίσκεται όμως φυλαγμένη μέσα σε εκείνους που τους μαγνήτισε, και τους προσφέρει λίγο αέρα επίσης στην ζωή τους. Δεν είναι και λίγο αυτό.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνεται ότι επέστρεψε και ο "σαλτάρω" και θέλει κι αυτός ...βραβείο :)))
ΑπάντησηΔιαγραφή(πάντως με 330 λέξεις και 88 ώρες καθυστέρηση, δεν έχει και πολλές ελπίδες - χώρια που το κείμενο είναι μάλλον ...αμφιλεγόμενο ;))
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και καλά σε όλους
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τάκης Χορν ήταν πολύ φίλος ενός εξαίρετου γιατρού και ανθρώπου του κ. Γαρδίκα.
Είχε πάντοτε μεγάλο τράκ πριν τις παραστάσεις ακόμα και μετά τις πρεμιέρες. Κάποτε ήταν κουμπάρος και εξομολογήθηκε μισοαστεία-μισοσοβαρά ότι είχε τρακ!
Καλή ανάρρωση αγαπητέ κ. Δήμου!
arleta & onlycurious
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι σίγουρα ζει στην μνήμη όσων τον ζήσανε - αλλά όταν θα φύγουν κι αυτοί;
Α. Liolios τον Γαρδίκα τον είχα γνωρίσει κι εγώ - αγαπούσε πολύ τα βιβλία μου... Υπέροχος άνθρωπος.
Ο Τάκης ήταν κλασικός υποχόνδριος - και χρειαζόταν δίπλα του κάποιον γιατρό να τον ηρεμεί. Τα τελευταία δέκα χρόνια ήταν η Μαριάνα.
Πράγματι, το έργο του ηθοποιού είναι φοβερά εφήμερο. Ό,τι δημιούργησες χάνεται για πάντα με το πέσιμο της αυλαίας. Μου έλεγε μια σκηνοθέτης πως ακόμα και να έχεις μια θεατρική παράσταση σε βίντεο, δεν είναι το ίδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, για τον Χορν, δεν τον είδα ποτέ στο σανίδι – και δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει στις ταινίες του.
Και, όπως είχα βάλει στοίχημα, η ιστορία ...εξολοθρεύθηκε άμα τη εμφανίσει του μπλογκοκράτορος - προφανώς ήτο ...εκπρόθεσμος ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά δε βρήκα τίποτε το προσβλητικό στο συγκεκριμένο κείμενο, παρά το "βεβαρημένο παρελθόν" του εν λόγω σχολιαστού.
Και θαρρώ πως αν γινόταν πριν αρκετούς μήνες ή αν αφορούσε σε κάποια άλλη ιστορία μπορεί και να είχε παραμείνει - κάποτε είχε γίνει ολόκληρο ζήτημα για την "Είσοδο του Κυρίου εις τα Ιεροσόλυμα", αλλά εκεί εξελήφθη ως ...σάτιρα ;)
Business as usual λοιπόν!
Χαλαρά και ...ξεκούραστα :))
μονιμο παραπονο ο Χορν.. Οταν βλεπαμε παλιες ελληνικες ταινιες, ολες ενθουσιαζονταν με τον Παπαμιχαηλ και τον Αλεξανδρακη εγω ενθουσιαζομουν με το ιδιορρυθμο και λιγο snob στυλ του Χορν. μονο μεσα απο ταινιες βεβαια.. που να προλαβω θεατρικη εμφανιση (ΑΥΤΟ ειναι το μονιμο παραπονο..).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια φορα τον προλαβα μονο: στην τελευταια του εμφανιση, που διαβαζε τον Πετρο και τον Λυκο. Τοσο μικρη που δεν θυμαμαι παρα μια θολη εικονα..
και μια και θεσατε το συγκεκριμενο θεμα, ας εκθεσω κι εγω ενα μονιμο αιτημα μου!: ψαχνω απεγνωσμενα καποια -οποιαδηποτε- θεατρικη του εμφανιση (σε κασετα, οπουδηποτε). δεν θα υπαρχει κανενα ψιχουλο καπου; στο αρχειο της ΕΡΤ ισως; μηπως ξερει κανεις;;;
(πάντως δε διαφωνώ με τη διαγραφή - με την επιλεκτική διαγραφή ίσως...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιχα κρατησει την εικονα του Χορν απο τις παλιες εκεινες ταινιες που ο ιδιος μισουσε αλλα δεν ειχα δει ποτε προσφατη φωτογραφια του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν καποτε λιγο πριν φυγει ειδα σε μια εφημεριδα ενοιωσα πολυ παραξενα.
Αν και ο χρονος ειχε γραψει επανω του πολυ ομορφα ειχα νομισει οτι
ποτε δεν θα αγγιζε καποιον σαν τον Δημητρη Χορν!
ΥΓ)Μεγα βραβειο πιο πιστου fan του Νικου Δημου στον "σαλταρω".
Δικαιωματικα!
nicos dimou said,
ΑπάντησηΔιαγραφή@ αλλά όταν θα φύγουν κι αυτοί;
Ποιός δεν προβληματίζεται...
Ανακουφίζομαι όμως εσχάτως με την σκέψη πως ό,τι αγαπήσαμε, ό,τι μας διαμόρφωσε, ό,τι γίναμε, μεταλαμπαδεύεται, σαν ποιότητα αν όχι σαν ποσότητα σε εκείνους που αγγίξαμε και έτσι συνεχίζει να υπάρχει στο συλλογικό ασυνείδητο. Στα παιδιά μου και τον κύκλο μου, στους φίλους σας, τους αναγνώστες σας, τους bloggers σας και μετά στους συνεχιστές εκείνων.
Ας πιστέψουμε κ. Δήμου πως τίποτε δεν πάει χαμένο τελικά.
Και ως αυταπάτη ακόμα βοηθάει.
Τον έχω αγαπήσει και'γω μέσα από τις ταινίες του και από κείμενα άλλων που περιγράφουν έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνθρωπος με ωραία φινέτσα!
Να δώσω και μερικές πληροφορίες σχετικά με το αλεξανδριανό?
Να δώσω!
Θα με φάει το επάγγελμα εμένα!
Πατρίδα του είναι το Μεξικό!
Το Αλεξανδρινό για να ανθίσει χρειάζεται να περάσει ορισμένες ώρες στο σκοτάδι.
Στα θερμοκήπια που τα καλλιεργούν πετυχαίνουν το κοκκίνισμα των φύλλων και την άνθιση με τεχνητό σκοτάδι.
Αν κλαδευτεί σωστά στο μέλλον το αλεξανδρινό θα δώσει και πάλι τα όμορφα κόκκινα φύλλα του όμως οχι πια τα Χριστούγεννα αλλά την άνοιξη.
Στο Μεξικό η διάρκεια της ημέρας είναι τέτοια ώστε η άνθιση να συμπίπτει με τα Χριστούγεννα,στο γεωγραφικό πλάτος της χώρας μας αυτή γίνεται δυνατή την άνοιξη!
Αυτά!
Καλησπέρα
Καλή ξεκούραση και γρήγορη επανένταξη!
neutrino:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο αρχειο της ΕΡΑ υπαρχει σιγουρα το παραμυθι του Oscar Wild "The Happy Prince" που το διαβαζει σε διασκευη για το ραδιοφωνο ο Χορν.
Το εχω ακουσει τουλαχιστον δυο φορες.
Προσωπικά πάντως, πιστεύω πως ακόμα υπάρχουν "μεγάλοι" σε όλους τους τομείς. Απλά είναι πλέον ...πολλοί και σπάνια ξεχωρίζουν μεταξύ τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό κάνει η "δημοκρατία" σε όλα τα πλαίσια που εφαρμόζεται. Άλλοτε ερμηνεύεται ως "ευκαιρία όλων" στην έκφραση και άλλοτε ως "λαϊκισμός".
Τα ίδια λέμε και για τους "σοφούς", τους "ηγέτες" και δεν ξέρω γω ποιους άλλους που μας "τέλειωσαν". Πολλές γυναίκες μάλιστα αναρωτιούνται ακόμα και "πού πήγαν οι άντρες" :))
Ας χαρούμε λοιπόν ΚΑΙ την εποχή μας κι ας μην εξιδανικεύουμε μόνιμα το παρελθόν.
Άλλωστε, με τα μέσα που έχουμε, αρκετά "περασμένα" μπορούμε να ξαναβιώσουμε και να αξιολογήσουμε με τρόπους που ήταν αδιανόητοι (και για πολύ λίγους "έχοντες") στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
(δεν το γράφω για το post - για κάποια σχόλια το γράφω)
neutrino τo ξεχασα:
ΑπάντησηΔιαγραφήH ΕΡΤ εχει και ενα βιντεο απο συνεδριο στην Ανδρο για τον Ελυτη οπου ο Χορν διαβαζει με τον δικο του μοναδικο τροπο αποσπασματα απο το Μονογραμμα.
(Αυτο το εχω στο αρχειο μου σε βιντεοκασσετα αλλα πως να σου το στειλω;)
Nikos Dimou said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το blog μπαίνει σε μία τρίτη φάση - ελπίζω πιο ξεκούραστη.
Περισσότερες φωτογραφίες - λιγότερα λόγια".
Στο τέλος και αυτής της φάσης περιμένουμε κάποιο διαγωνισμό φωτογραφίας. Πιστεύω θα είναι ακόμα πιο διασκεδαστικός.
Ναυαγός said...
ΑπάντησηΔιαγραφήNikos Dimou said...
"Το blog μπαίνει σε μία τρίτη φάση - ελπίζω πιο ξεκούραστη.
Περισσότερες φωτογραφίες - λιγότερα λόγια".
Στο τέλος και αυτής της φάσης περιμένουμε κάποιο διαγωνισμό φωτογραφίας. Πιστεύω θα είναι ακόμα πιο διασκεδαστικός.
Κυρ Ιαν 07, 04:41:56 μμ
Το μόνο που του έλειπε του οικοδεσπότα τώρα αυτό είναι!
Να αρχίσουν να καταφτάνουν χιλιάδες φωτογραφίες και να πρέπει να ξεχωρισει την καλύτερη!
Μην του λέτε τέτοια παιδιά γιατί θα φοβηθεί και θα την κάνει!
Χαλαρά να το πάμε χαλαρά!
Στο μεταξύ το avatar όποτε θέλει εμφανίζεται όποτε θέλει όχι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα!
mickey??????????????helppp!!!!!!
Και ένας άλλος μεγάλος μας ηθοποιός, ο Κατράκης, είχε πει κάποτε πως τις περισσότερες ταινίες του τις έκανε γιά το βιοπορίζειν και το "Ελεύθερο Θέατρο" του.
ΑπάντησηΔιαγραφή@stavros katsaris:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ΔΕΝ χαίρεσαι; Το avatar σου είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ και μάλιστα ...ζωντανό :)))
Εγώ στη θέση σου θα είχα εξιταριστεί τα μάλα ;)
(Google σου λένε μετά...)
Πήγαινε στο http://www.blogger.com/start και κάνε logout και μετά ξανά login (θεωρώ πως θυμάσαι username και password στο new blogger account σου) και ΙΣΩΣ δουλέψει...
Υ.Γ. Κάναμε και 33άρα. Αχ, πού είναι οι παλιές καλές εποχές - είδατε, αναπολώ κι εγώ το παρελθόν πού και πού :)))
mickey said...
ΑπάντησηΔιαγραφή(πάντως δε διαφωνώ με τη διαγραφή - με την επιλεκτική διαγραφή ίσως...)
--------------------------
Επιλεκτική;
Όχι - απλώς το κείμενο ήταν α) άσχετο προς το θέμα μας
β) τεράστιο
Σταύρο Κατσάρη ευχαριστούμε για τις χρήσιμες πληροφορίες και την σωστή ονομασία του φυτού.
Mickey,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις φώτο στο link-post,τις έχω δει εδώ και μήνες. Ωραιότατες (καδράρισμα, φωτισμός, νετάρισμα), τις θυμόμουν γι αυτό εγραψα περί μρετριοπάθειας.
antifonitis
ΑπάντησηΔιαγραφήthanks. θα ειναι ταλαιπωρια να μου το στειλεις.. -αυτα δε θα υπαρχουν αν παω στην ΕΡΤ να τα ζητησω;;; (ελπιζω αυτο που μολις ειπα να μην ειναι πολυ αστειο)
@neutrino:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι απλώς πολύ αστείο. Είναι ...ξεκαρδιστικό :))
(το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;)
@giant13:
Δεν ξέρω τι είναι όλα αυτά τα ...ακαταλαβίστικα που μου λες ;)
Εγώ έβγαλα ό,τι μου άρεσε, με auto-focus (δεν ξέρω κι άλλο), προσπαθώντας απλώς να το αποδώσω κάπως "καλλιτεχνικά", όπως το αντιλαμβανόμουν (από "θεωρία" είμαι σκράπας).
Όσο για τον φωτισμό, ήταν ...φυσικός (ειδικά στην πρώτη φωτό, στεναχωριόμουν που δεν είχα προλάβει το ηλιοβασίλεμα και δεν είχα λίγο φως της προκοπής)
Μάλλον "φταίει" η Lumix και η "δημοκρατικότητα" της εποχής που προανέφερα - εμένα δε με χαλάει καθόλου πάντως, κάθε άλλο...
Υ.Γ. Αν γίνει τελικά διαγωνισμός φωτογραφίας στο blog, μάλλον πάλι στην κατηγορία των "αστείων" θα πάρω βραβείο :)))
Aν εξαιρέσουμε κάποιες από τις τελευταίες του θεατρικές παραστάσεις,κατά βάση,και οι δικές μου αναμνήσεις είναι κινηματογραφικές.Ιδιαίτερα,όμως,μουέχουν μείνει δύο σκηνές από τις ταινίες που έπαιξε: Οι συζητήσεις με τον καλοσυνάτο δεσμοφύλακα Χαράλαμπο(Βασίλη Αυλωνίτη)στο "Μια
ΑπάντησηΔιαγραφήζωή την έχουμε" και ο περίφημος διάλογος με τον Ζώρα Τσάπελη και την Έλλη Λαμπέτη στην "Κάλπικη Λίρα",όταν στο ερώτημα του Ζώρα Τσάπελη γιατί η προσωπογραφία της Λαμπέτη δεν φαίνεται να έχει τιμή πωλήσεως,παρεμβαίνοντας στη συζήτηση, από πίσω ερχόμενος,είπε,αν θυμάμαι καλά:"Δεν πωλείται,κύριε,γιατί το μοντέλο μπορεί να πουλήθηκε κάποτε ,αλλά αυτός ο πίνακας είναι αποκλειστικά δικός μου"
Η "κάλπικη λίρα" έχει σαρώσει τα ratings και στο IMDB.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πάντως πως για τις ατάκες των ηθοποιών, καλό είναι να παίρνουν λίγη δόξα και οι σεναριογράφοι (εκείνοι τις έγραψαν άλλωστε). Πόσοι ξέρουν τον Χορν και πόσοι τον ...Τζαβέλλα;
Απεναντίας, μπορεί ο μακαρίτης perfomer Horowitz να έκανε το κοινό του να ριγά με κάποιες "ερμηνείες" του σε έργα του Chopin, του Liszt, του Rachmaninoff και άλλων, αλλά οι πιο πολλοί ξέρουν τον ...συνθέτη ;)
Άδικος που είναι ο κόσμος καμιά φορά...
Υ.Γ. Και ο Horowitz πάντως κάποτε έπαιζε μια παραλλαγή του δημοφιλούς αμερικάνικου εμβατηρίου του Sousa "The Stars and Stripes Forever". Όπως γράφει και στο άρθρο που παρέθεσα, σταμάτησε κάποια στιγμή να το παίζει, επειδή όπως είπε:
"the audience would forget the concert and only remember Stars and Stripes, you know"
Τα "μισητά" και τα "αέρινα" again...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήneutrino:
ΑπάντησηΔιαγραφήMε την ΕΡΤ ποτε δεν ξερεις!
Μπορει να πετυχεις καμια υπαλληλο fan του Χορν και να σε εξυπηρετησει :-)
Παντως το "ζητησετε και ευρησετε" ισχυει!
Mε τα avatars ειναι οπως τα λεει ο Mickey.
Θελει logout και ξανα login γιατι γινεται μπερδεμα με τα παλια και νεα accounts του Blogger
Κυρ Ιαν 07, 06:52:02 μμ
zoros said...
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι από τους λίγους Έλληνες ηθοποιούς που δεν έπαιζαν τον εαυτό τους και θα μπορούσαν να σταθούν σε μεγάλη γκάμα ρόλων.
--
Σιγα την αποκλειστικοτητα του Χορν. Σχεδόν όλοι οι ηθοποιοι που εμφανιστηκαν ταυτοχρονα και λιγο μετα τον Χορν ηταν αξιοι να παιξουν "μεγαλη γκαμα ρολων", δεν ηταν αυτος ο μοναδικος και λαμπερος.
Τα "ψωνια" και οι "μοντελες" (και οι μοντελλοι) εμφανιστηκαν γυρω στο 70 με την αταλαντοσυνη τους (ας ειναι καλα οι σκηνοθετες τυπου Δαλιανιδη).
Κι ομως, οι μοντελλες και οι μοντελλοι ταχαμου ηθοποιοι εκεινης της εποχης, ηταν σαφως καλυτεροι και πιο επαγγελματιες απο τους σημερινους αντιστοιχους αταλαντους που κανουν καριερα στην τηλεοραση, αλλα δυστυχως, και στο θεατρο...
Πράγματι ο ηθοποιος και η παρασταση χανεται με το θανατο του, ας μη τα βαζουμε ομως με τη "δευτερατζα" θεατρικης δεινοτητας, το σινεμα...
Αλλιως πως θα μαθαινανε τα πιτσιρικια τον Χορν? Εγω απο εκει τον ξερω, μια εντελως διαφορετικη εμπερια απο του ΝΔ. Αλλωστε το ποστ, ειναι περισσοτερο νοσταλγικο επι του προσωπικου χαμου, και οχι επι του καλλιτεχνικου.
Συμπτωση, προχθες βρηκα μια ιστοσελιδα που διαθετει αρκετες ελληνικες ταινιες απο το 1955 έως σήμερα με τις "Νυφες" του Βούλγαρη. Η προβολη γινεται μεσω γκουγκλ. Ειναι μια ωραια ευκαιρια να δει κανεις πως το ελληνικο εμπορικο σινεμα κατεληξε σινεμα "για λιγους". Το λεω αυτο με αφορμη τον Χορν, που δεν ξερω αν το ηθελε ή οχι, επαιξε παντως σε εμπορικου τυπου ταινιες.
Επειδή κουράζομαι να γράφω, αντιγράφω απόσπασμα από μια πολύ σύντομη και πρόχειρη βιογραφία του Δ. Χορν που βρήκα εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της μεταπολεμικής Ελλάδας, υπήρξε πάντα ένας αριστοκράτης και σνομπ. Ειδικά τον κινηματογράφο δεν τον είχε καθόλου σε εκτίμηση. Παρόλα αυτά πρωταγωνίστησε σε 10 ταινίες καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Παρόλο που δε του άρεσε το σινεμά και το σνόμπαρε, οι ταινίες που έπαιξε είναι από τα διαμαντάκια του ελληνικού κινηματογράφου.
Του έμελλε μάλιστα να κάνει και τεράστια επιτυχία και στο τραγούδι, με ένα τσιφτετέλι που τραγούδησε για τον κινηματογράφο. Τις πράσινες, τις κόκκινες, τις θαλασσιές, τις χάντρες, του Μίμη Πλέσσα. Είχε να το λέει , ότι αυτός που είχε παίξει ρόλους σαν τον Ριχάρδο τον τρίτο, το ημερολόγιο ενός τρελού, Άμλετ και Δον Ζουάν, τον σταματάγανε στον δρόμο και του λέγανε μπράβο για τις χάντρες."
Ομολογώ πως και στο δικό μου παιδικό μυαλό ταυτιζόταν με αυτό το τραγούδι (αχ, που 'ναι τα ...αέρινα).
Οι ταινίες του εδώ.
Ίσως αυτό να απαντά και στην "τεχνοκριτική" παρέμβαση της Ανούλας. Αν και μάλλον προβλέπω να προκαλέσει ντόρο για το αν ο Χορν ήταν ο καλύτερος και ΠΟΣΟ καλύτερος ήταν από τους άλλους της εποχής του.
Εγώ πάντως να δηλώσω εξ' αρχής πως είμαι με τον ...Σαββόπουλο :))
Υ.Γ. Νίκο, είσαι τυχερός που είχες και έχεις τέτοιους φίλους. Όλη την οικονομοτεχνοπολιτικοκοινωνική ελίτ αρκετών δεκαετιών της Ελλάδας - και όχι μόνο (ας θυμηθούμε και τον Δαλάι Λάμα).
Δεν πρέπει να έχεις παράπονο.
Αλίμονο στους ...Νέους ;)
Μικρή ποιητική συμβολή στη σημερινή γιορτή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγάλε ψυχή μου τραγούδι
να πολεμήσω την άνοιξη
Ξένος είμαι στο σπίτι μου
συνέχεια ξένος στους δρόμους
με λένε Γιάννη, δεν έχω τίποτα δικό μου
του Νίκου Καρούζου
Αν η Μαριάννα ήταν η διάδοχος του Γαρδίκα τότε η ευθύνη ήταν μεγάλη στους ώμους της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γαρδίκας αναφέρει τον Χορν στο βιβλίο του "Χρονικό ενός αγιάτρευτου....γιατρού" σαν παράδειγμα επαγγελματισμού. Δέστε και δω
Παρένθεση:
ΑπάντησηΔιαγραφήH οικογένεια μπλογκάρει!
Η σύζυγος, διαβητολόγος, άνοιξε ένα blog σχετικό με τα προβλήματα επικοινωνίας των ατόμων με διαβήτη. Diablog
Ο αδελφός της, καρδιολόγος, αλλά μέγας fan της καλής μουσικής γράφει για νέους δίσκους.
My Music
Είχε δεν είχε τους έβαλε και τη φαμίλια στο μπλογκοχωριό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο΄δα εγώ το όνειρο πάει για δήηηηημαρχος!!!!!!!!!!!
Ωχ Θεούλη μου, ξέρετε βέβαια τι σημαίνει η χαλαρή φάση του μπλογκ, ε? Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει, και ξανά προς τη χιλιάρα τραβά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαλαρή προθέρμανση προβλέπω, και σπινιάρισμα μετά! (πάρτε και τις κάμερες καλού κακού, θα μας ξαμολύσει ένα διαγωνισμό που θα λήγει σε 2 ώρες π.χ., να ψαχνόμαστε!!!)
Αχ, Χορν, μεγαλείο!
Χρόνια Πολλά Γιάννη μας, Χρόνια Πολλά σε όλους τους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες, εγώ ακόμη μαζεύω το μπάχαλο του πάρτυ...
Ηρθαν και κάτι η-μαίηλς με έξτρα ιστοριούλες από γνωστούς-άγνωστους φίλους, να συμπληρώσουν αυτές που κατετέθησαν στον διαγωνισμό (μόνο και μόνο για την παρέα, δεν ήθελαν να διαγωνιστούν), άντε ν'ανοίξουν τα σχολεία αύριο να μπούμε σε μια σειρά, είναι δύσκολο το μπλογκάρειν μετ'εμποδίων!
Θ'ανέβουν κανονικά στο Πάρτυ, και Γάτε μη στεναχωριέσαι για κόπυ-ράιτς, δικά σου όλα... (μόνο εκείνον τον εισαγγελέα-μανάρι φέρε κι άστα όλα πάνω μου! ΛΟΛ!)
Α, και το δηλώνω, μου απέσπασαν βιαίως υπόσχεση να ποζάρω με λούτσα το Τ-σερτ (και να γίνω ρόμπα διαδικτυακώς, Αφρο μετά σεντονίου και τισερτακίου και στιλετίου!) και δεν ξέρω πώς θα ξεμπλέξω... (αν βάλω την κόρη της απέναντι που είναι και κούκλα, μάλλον θα την σκαπουλάρω, ε? αλλά ποιός την πληρώνει...)
Επίσης επίκειται κείμενο για το "2" - Γάτε, ό,τι είσαι ΔΕΝ είμαι (καλά, και ότι είμαι δεν είσαι... λολ!). Αυτό σκεφτόμουν χτες την ώρα της παράστασης, που αν πριν τον υποστήριζα γενικά μία, τώρα τον υποστηρίζω ειδικά εκατό! Αλλά είπαμε, θέλει χρόνο...
ΧΧΧΧΧ στην παρέα, μεγειά το αβατάρι παρ'ολίγον σαρκοβόρον φυτόν!
:))))
ΦΤΟΥ !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάσαμε το ...ποδαρικό!
Μπράβο. Συγχαρητήρια!
(μη μου θυμώσεις τώρα αν πηγαίνω προς τα κει να σχολιάζω - χιχιχι)
ΟΚ. Στο έτερον ήμισυ θα κάνω σοβαρή και επιστημονική συζήτηση - έχω και ΠΟΛΥ στενό συγγενή μου διαβητικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλωστε η ίδια έγραψε στον πρώτο της σχολιαστή:
"Ανδρέα έκανες σεφτέ, όπως βλέπεις!"
Οπότε είναι μέσα στο "πνεύμα" ;)
Για τις κατοστάρες θα έρχομαι ...εδώ :PPP
Υ.Γ. ΦΑΟΥΛ. Το σχόλιο του γάτου που έλεγε πως "εκεί δεν έχει κατοστάρες, Mickey" ...εξαϋλώθηκε!!!
Τώρα πληροφορήθηκα μία απίθανη ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Παναγιώτης Βρυώνης έκλεισε το Vrypan.net (που καταλογογραφεί όλα τα ελληνικά blogs) λόγω της απαίτησης της Mirandolina (Λαμπρινή Χ. Θωμά) να μην καταγράφει το δικό της.
Απαράδεκτη και λανθασμένη η απαίτηση της κας Θωμά (και νομικά αστήρικτη - από την στιγμή που κάτι βγαίνει ανοιχτά - χωρίς αποκλεισμούς - στο Διαδίκτυο, επιτρέπεται η αναφορά σε αυτό).
Υπερβολική η αντίδραση του κου Βρυώνη. Ελπίζω να το ξανασκεφθεί.
@ nikos dimou
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καλά, γιατί ο Βρυώνης έκλεισε όλο το site του;
Εγώ, στη θέση του, θα σεβόμουν την απαίτηση του οποιουδήποτε να μην τον αναφέρω, κι αυτό ανεξάρτητα από νομικά δικαιώματα κλπ. Έτσι, από αξιοπρέπεια. Να κλείσω όμως όλο τον δικτυακό τόπο; Δεν το καταλαβαίνω, ειλικρινά, ελπίζω κι εγώ να αναθεωρήσει.
Διάβασα την αλληλογραφία mirandolina και Βρυώνη και νομίζω ότι το σχόλιο του don αδικεί την mirandolina.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω τους λόγους για τους οπόίους θέλει να διαγραφεί το blog της από το monitor, τους σέβομαι όμως, κάτι που δεν κάνει ο κος Βρυώνης.
Επίσης, ουδέποτε του είπε να κλείσει να το monitor.
Κρίμα.
Διάβασα και γω τη σχετική αλληλογραφία, και φοβάμαι ότι ο Andy έχει δίκαιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήTα πνευματικά δικαιώματα ΔΕΝ καλύπτουν την καταλογογραφία, τα ευρετήρια, τις λεξικογραφικές αναφορές.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Δεν έχω το δικαίωμα να ζητήσω να μην με αναφέρουν σε μία εγκυκλοπαίδεια, ή σε ένα ευρετήριο).
Το monitor προσφέρει μία υπηρεσία στο σύνολο - και μπορεί να την προσφέρει εφόσον είναι πλήρες.
Το δικαίωμα (ή μάλλον η ιδιοτροπία) του ενός δεν μπορεί να υπερισχύει των δικαιωμάτων του συνόλου.
maiosone said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χορν, ως χαρακτήρας, νομίζω ότι ήταν ολίγον νάρκισσος.
---------------------------
Πολύ - όχι ολίγον. Αλλά τόσο χαρισματικός...
Φοβάμαι πως άνθρωποι σαν τον Χορν, τον Χατζιδάκη, τον Τσαρούχη και μερικούς άλλους θ' αργήσουν να ξαναεμφανιστούν στην ελληνική πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου, πλέον, διαμορφώνεται με καθαρά τηλεοπτικά κριτήρια. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Διάβασα την αλληλογραφία. Η Μιραντολίονα είναι, το λιγότερο, ΑΓΕΝΕΣΤΑΤΗ. Ανέβασε τους τόνους και έγινε επιθετική στα καλά καθούμενα. Προφανώς η τελευταία αποστροφή ήταν to the point: "με λυπεί που κάποιος που επαγγέλεται δημοσιογράφος, αντιμετωπίζει την ενημέρωση και την διάδοση των πληροφοριών με αυτό τον τρόπο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι καταπληκτικός ηθοποιός ο Χορν και δεν καταλαβαίνω γιατί να απαξιώνουμε τις ταινίες από τις οποίες τον γνωρίσαμε εμείς οι πολλοί και νεώτεροι που δεν είχαμε τη δυνατότητα να τον δούμε στο θέατρο.
Από την άλλη πιστεύω ότι και σήμερα υπάρχουν αξιόλογοι ηθοποιοί απλά υπάρχει τόση πληθώρα ηθοποιών γενικά που ίσως είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν οι καλοί, όπως και τα καλά βιβλία. Με τέτοια υπερπροσφορά πως να βρεις και να ξεχωρίσεις τα καλά. Ακόμη και οι καλοί συγγραφείς ενίοτε λόγω συμβολαίων ή βιοπορισμού μπορεί να γράψουν και μέτρια έως άθλια βιβλία.
Θα μου επιτρέψετε, μετα απο τη μελέτη της αλληλογραφίας Βρυώνη - Θωμά, αλλά και άλλων σχολίων σε άλλα blogs, να συμφωνήσω με τον ΝΔ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράλογη απαίτηση σε έντονο και ανυποχώρητο ύφος (Θωμά).
Υπερβολική αντίδραση ίσως (Βρυώνης) αλλά φαίνεται έχουν προηγηθεί πολλά...
Το πιο περίεργο ίσως είναι ότι τρεις-τέσσερις μέρες πριν η κ. Θωμά είχε ένα πολύ σοβαρό τροχαίο (ευτυχώς είναι καλά) και έχει ήδη ανακοινώσει ότι κλείνει το blog της!!
Mου κάνει μεγάλη εντύπωση πόσο διαφωνούμε (με ανθρώπους που συνήθως συμφωνώ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βρίσκω τη mirandolina προσβλητική πουθενά.
Αντιθέτως, το παρακάτω γράμμα μου φαίνεται εκβιαστικό και αγενές.
From: vrypan
Κοίταξε, σου παρουσίασα τα δύο πράγματα που μπορώ να κάνω:
1. Να αφήσω το feed σου όπως είναι
2. Να κλείσω το monitor
Το γιατί και πώς δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο πρέπει να εξηγώ σε έναν άγνωστο.
Σε παρακαλώ επέλεξε και ενημέρωσέ με.
Παναγιώτης.
maiosone said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χορν, ως χαρακτήρας, νομίζω ότι ήταν ολίγον νάρκισσος.
nd said...
Πολύ - όχι ολίγον. Αλλά τόσο χαρισματικός...
Νάρκισσος αλλά (αντιθετικό) χαρισματικός..
Ας ορίσω τον νάρκισσο ως ένα άτομο που αγαπάει τον εαυτό του κι εκτιμά τις ικανότητές του στον ύψιστο βαθμό. Ο μύθος του πνιγμού στον υδάτινο καθρέφτη επαληθεύεται in real life ή ο ναρκισσισμός καλείται αλλιώς και αρετή; Ουυυ heavy, i'm fixing it... καλείται αλλιώς και μια θετικής βαρύτητας ιδιότητα;
Διαβάζω τα σχετικά με το monitor και δεν το πιστεύω! Κλείνει ένας καταλογογράφος έτσι απλά; Εχει απόλυτο δίκιο ο ΝΔ στην τοποθέτησή του. Ας ελπίσουμε ότι θα το ξανασκεφτεί ο vrypan ή κάποιος άλλος, και θα προβλέψουν όχι μόνο το 'μπες' αλλά και το 'βγες'.
ΑπάντησηΔιαγραφήlaura
ΑπάντησηΔιαγραφήκανένας νάρκισσος δεν εκτιμά τον εαυτό του, κατασκευάζει ένα εύθραυστο παραμύθι με το οποίο συντηρεί την αυτοεκτίμηση του ναι, αλλά δεν εκτιμά τον εαυτό του. Υπάρχει και μια κατηγορία νάρκισσων που είναι ακονισμένα μυαλά και οι αυταπάτες τους δεν μπορούν να επιβιώσουν με κανέναν τρόπο και πονάν απίστευτα. Συνήθως αυτοί, σαν τον Χορν, κάνουν λιγότερο τους γύρω τους να υποφέρουν σε σύγκριση με τους κακοήθεις ναρκισσιστές αλλά πονάν απίστευτα πολύ και εύκολα. Το κακό γυρίζει πάντα πίσω σαν φόβος αρρώστιας, καταστροφής, εγκατάλειψης.
Μα zontas, εγώ δεν μίλησα για δήθεν νάρκισσο, ούτε κακοήθη, αλλά για Νάρκισσο...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Ασχέτως με την παρεξήγηση το link της laura είναι υπέροχο, όπως ήταν και το σχόλιο του zontas.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι αν η περιγραφή του zontas μιλάει για νάρκισσο ή για εγωιστή;
Και στη διάρκεια της αναζήτησης, αναρωτιέμαι ποια η διαφορά;
Για πολλούς λόγους υπάρχει ένας έλληνας σήμερα που μου θυμίζει το Δημήτρη Χορν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κωνσταντίνος Τζούμας.
andy,
ΑπάντησηΔιαγραφήο εγωισμός είναι μια folk έκφραση κι ο ναρκισσισμός βέβαια έχει μια folk διάσταση πιά. Η διαφορά πάντως ανάμεσα στους δύο είναι μεγάλη. Ο 'εγωιστής' λέει δεν υπάρχεις, έτσι αποφάσισα εγώ, μου είσαι περιττός. Ο νάρκισσος λέει δεν υπάρχεις αν μου καταστρέφεις το παραμύθι, την ψευδαίσθηση μέσα στην οποία αντέχω να ζω. Ο κακοήθης θα σου επιτεθεί εκεί μόλις πριν σε λάτρευε αν του τσαλακώσεις λίγο το παραμύθι, ο καλοήθης θα πονέσει και θα καταφύγει στην τρέλα του που είναι ο φόβος της αρρώστιας, της ανημπόριας, τη καταστροφής, της καταδίωξης, της εγκατάλειψης.
Δήθεν νάρκισσοι δεν υπάρχουν, τίποτε στον πλανήτη δεν αντέχει να πονάει τόσο πολύ όσο ένας νάρκισσος, για το δήθεν.
Η αλήθεια βρίσκεται στην λιτότητα των ορισμών.
ΑπάντησηΔιαγραφήlaura
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ταυτιζόμουν μαζί σου αν ήμουν αρχιτέκτονας κήπων Ζεν
:)
Αndy παντως μεσα στους πολλους λογους σιγουρα
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειναι η εξωτερικη
εμφανιση, ετσι;
Oμορφια ηθελα να γραψω
αλλα το εκανα πιο politically correct :-)
YΓ)Αυτη η Μirandolina ειναι
περιπτωση. Κανελλη Νο 2!
Επιστροφή από τον εορτάζοντα κουμπάρο μου. Απίθανο κέφι (όπως σχεδόν πάντα) με μια θαυμάσια παρέα, που μάλλον μόνο με αυτή εδώ πέρα συγκρίνεται ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μερικές φορές που πραγματικά δε μου λείπει το blogging ;)
Όσο για το "περιστατικό" Θωμά-Βρυώνη, μη σας παραξενεύει. Οι παρεξηγήσεις στη μπλογκόσφαιρα είναι σύνηθες φαινόμενο και τα ...μαχαίρια βγαίνουν κάθε τρεις και λίγο. Συχνά οι αφορμές είναι γελοίες και οι αιτίες ΠΟΛΥ βαθύτερες.
Σε αρκετές περιπτώσεις πάντως, οι "κόντρες" οφείλονται στην αδυναμία κατανόησης της τεχνολογίας και των νέων μέσων (ή προσαρμογής μας σε αυτά) και στην (συχνά υστερική) αντιμετώπιση που επιφυλάσσουν κάποιοι "technologically ignorant" έναντι όσων σκαμπάζουν πέντε πράγματα και προσπαθούν απλώς να κάνουν φιλότιμα (και συχνά ανιδιοτελώς) τη δουλειά τους.
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Αν αποκάλυπτα όσα ήξερα για τα "σκοτεινά παρασκήνια" της μπλογκόσφαιρας, το σαγόνι σας θα έπεφτε μέχρι την ...Τάφρο των Μαριάνων :))
(άλλωστε, όσοι είναι παρατηρητικοί μπορούν να διαγνώσουν περίεργες και "ασυνήθιστες" συμπεριφορές και αντιμετωπίσεις σε πολλά blogs - αρκεί να έχουν φυσικά το χρόνο και την όρεξη να το ψάξουν)
Ευτυχώς που κάποιοι προτιμούν να διατηρούν δημόσια την αξιοπρέπειά τους και δεν αρέσκονται στο ...ξεκατίνιασμα - ακόμα κι αν κάποιοι πραγματικά το αξίζουν ;)
Αλλά θα τα πούμε ξανά εν καιρώ. Έχουμε αγώνα αύριο (και για καμιά δεκαριά μέρες ακόμα) και θα πρέπει να βάλουμε πολλά ...γκολ.
Στο επανιδείν!
Καλησπέρα! Χωρίς να θέλω να διαβώ σε οποιαδήποτε σύγκριση, θέλω να τονίσω ότι ο Τζούμας κατάφερε κάτι ιδιαίτερα δύσκολο να επιτευχθεί στην τέχνη του θεάτρου και του κινηματογράφου, ένα πρόβλημα άρθρωσης να το κάνει πλεονέκτημά του και σημαία του. Φαινόμενο που έχει συμβεί πολύ σπάνια και τον συγχαίρω και ως άνθρωπο γι' αυτό και ως καλλιτέχνη. Όσων αφορά το μόνιτορ, εμένα η μόνη μου απορία ως καινούρια στο μπλογκοχωριό είναι αν θα πρέπει να διαλέξω στρατόπεδο για να ενσωματωθώ ή γίνεται κι αλλιώς;! Ολίγον άσχετο και ζητώ συγνώμη. Χαίρεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήanula said:
ΑπάντησηΔιαγραφή"...προχθες βρηκα μια ιστοσελιδα που διαθετει αρκετες ελληνικες ταινιες..."
anula θα πεις και σε μας τη σελιδα please;
Κι εγώ θα ταυτιζόμουν μαζί σου αν ήμουν αρχιτέκτωνας των Δίδυμων Πύργων. Πολλοί όροφοι. Με κάταληξη που όλοι γνωρίζουν...
ΑπάντησηΔιαγραφή@antifonitis
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι ότι η anula εννοεί το www.greek-movies.com
Α, οι Δίδυμοι πύργοι, εύστοχο, αυτο κι αν είναι λιτότητα σε όρους οριζόντιας ανάπτυξης. Αλλά έτσι γίνεται και με τους λιτούς ορισμούς, πλεονάζουν σε 'βάθος' από την ανάποδη, προς τον ουρανό, με κατάληξη που όλοι γνωρίζουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήPensierix thanks!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφερον το site !
Με το που το ανοιγεις σε υποδεχεται η ταινια:
Βίτσια γυναικών (2000)
Προσφορά του gouzgounis.com
Δευ Ιαν 08, 03:22:17 πμ
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, καλή βδομάδα, καλή χρονιά! (Τώρα αρχίζει το εργασιακό έτος).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντυ: Χορν - Τζούμας: καμία σχέση. Το μόνο που τους ενώνει είναι το σνομπίστικο και ειρωνικό χιούμορ.
Ο Τζούμας ως ηθοποιός δεν έχει την γκάμα του Χορν. Ούτε την καλλιέργειά του.Ας αφήσουμε την εξωτερική εμφάνιση.
Πολύ ενδιαφέροντα τα περί νάρκισσου - με αφορούν. Κάποτε σε μια συζήτηση παραβγαίναμε ο Ελύτης ο Χορν και εγώ, για το ποιος από μας ήταν ο πιο τσαλαπατημένος...
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αποπειραθώ να συνεισφέρω κι εγώ στην περί του ναρκσσισμού συζήτηση. Λοιπόν, χμμμ.. μούμπλε-μούμπλε (καθώς μετέφραζαν το πάλαι στα κόμικς το mumble-mumble)....
Νομίζω ότι οι περισσότεροι ερμηνεύουμε τον όρο ναρκισσισμός με όρυς ηθικής, ταυτίζοντάς τον με τον εγωισμό. Στο δικό μου λεξικό - που μπορεί και να λαθεύει, βεβαίως-βεβαίως- ο ναρκισσισμός είναι όρος που αναφέρεται στην ωριμότητα κάπιου, όχι στην ηθική του. Τα βρεφη, ας πούμε, είναι ό,τι πιο ναρκισσιστικό κυκλοφορεί εκεί έξω: αδυνατούν να κατανοήσουν ότι είναι κάτι ξέχωρο από τον υπόλοιπο κόσμο που τα περιβάλλει, νιώθουν ένα με όλο το σύμπαν και δρουν όντας απόλυτα βέβαια πως ό,τι αυτά αισθάνονται, το αισθάνονται και όλοι οι άλλοι. Δεν μπορύμε όμως να μιλούμε για ηθική του βρέφους, είναι άτοπο να χαρακτηρίσουμε ένα μωρό "εγωιστικό".
Με αυτήν την έννοια, ο νάρκισσος είναι συχνά κάποιος που βρίσκεται εγκλωβισμένος στον εαυτό του. Κρίνει τα όσα συμβαίνουν σχεδόν αποκλειστικά εξ ιδίων, του λείπει η ενσυναίσθηση, κλπ. Δεν είναι απαραίτητα, όμως, ένας άνθρωπος με φιλοσοφία εγωιστική, μπορεί η βιοθεωρία του να είναι εντελώς ανθρωπιστική. Στο πόσο ώριμος είναι, εκεί παίζεται το παιχνίδι.
(τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές απόψεις, κλπ, κλπ... δεν διεκδικούν δάφνες... κλπ, κλπ.)
Γμτ, πανε κι αυτές οι γιορτές... - άσχετο, αλλά οδυνηρο - ξανά στο μαγγάνι.
Φιλούσκες από τον παππού-Χριστόφορα.
Γιατι ΝΔ τον εθαψες ετσι τον Τζουμα? Έχει κάνει πράγματα που ελάχιστοι Έλληνες έχουν κάνει. Το κακό (ή καλό του) είναι ότι δε τα διαφημίζει. Ο Ναρκισσισμός του είναι ναρκισσισμός όσο είναι Κοκτέηλ μια βόμβα μολότωφ.
ΑπάντησηΔιαγραφήMainMenu said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι ΝΔ τον εθαψες ετσι τον Τζουμα? Έχει κάνει πράγματα που ελάχιστοι Έλληνες έχουν κάνει.
-------------------------
Μα δεν τον έθαψα - τον εκτιμώ βαθύτατα. Τον παρακολουθώ από πολλά χρόνια και τον χαίρομαι. Απλώς είναι εντελώς διαφορετικός από τον Χορν.
Kαλημέρα σας και καλή εβδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαμέσως εργασίας,θα ήθελα,για το τελευταίο ζήτημα των αμέσως προηγουμένων σχολίων, να πω ,
πως υπάρχει ένα σχετικό τραγούδι(χωρίς να μειώνεται η αξία ενός εκάστου)που αναφέρει...."άλλο θα πει Χαλκιδική κι άλλο θα πει Χαλκίδα...".
Επιστρέφω ταχέως στην καθημερινότητα.
nai einai
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά ζηλεύω τους ανθρώπους που γνώρισαν από κοντά αυτό το "ιερό τέρας" και λυπάμαι που οι νέοι δεν θα τον γνωρίσουν καθόλου, παρά μόνο μέσα από τις ταινίες που ο ίδιος θεωρούσε ως κατώτερα έργα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνέκδοτα:
Ο Δημήτρης Χορν,ο μεγάλος ηθοποιός μας που έφυγε,ήταν γνωστός για το έμφυτο χιούμορ που διέθετε.Μεταξύ των άλλων, σχεδόν αμέσως μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, είχε εκεί αναλάβει να διδάσκει.Σε κάποια απο τις τάξεις που δίδασκε, κάποια μαθήτρια που συνέβαινε να είναι και φανατική θαυμάστριά του, τον απεκάλεσε "ιερό τέρας του Θεάτρου",όπως τότε συνηθιζόταν να τον αποκαλούν και ο Δημήτρης της απάντησε:
-Αγαπητή μου, τέρας ναι,αλλά όχι ιερό!!!!...
Κάποτε, κοντά στο ξενοδοχείο της Μεγ.Βρετανίας, ένας τροχονόμος τον σταμάτησε για να τον γράψει και μόλις ο Χορν βγήκε απ'τ' αυτοκίνητο τον αναγνώρισε και απο την ταραχή του τα έχασε και ψέλλισε:
-Κυ..κυ..κύριε Κορν εσείς;...ε..ε..σεις είστε;,...και συνεχίζει ο δικός μας....
=Για..για..τι κυριε Κορν....χορνάρατε;.......!!!
Περί τα τέλη της ζωής του δεν έπαιζε πια στο θέατρο και γενικά δεν έκανε δημόσιες εμφανίσεις και,όπως ,όταν το βουνό δεν πάει στο
Μωάμεθ. Πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πήγε κάποιος δημοσιογράφος απο την Τηλεόραση να του πάρει συνέντευξη στο σπίτι του και μεταξύ των
άλλων τον ρωτάει:
-Κύριε Χορν, τώρα που δεν εμφανίζεστε στο θέατρο, με τι ασχολείστε;,και ο ευφυέστατος Δημήτρης:
-Αγαπητέ μου,θα σου πω κατή...,τώρα ασχολούμαι με το πιο δύσκολο πράγμα στο κοσμώ....Δεν κάνω απολύτως τίποτα!!!!....
Αντιδραστήρα69
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα δουλεύουμε με ήπιες μορφές ενέργειας. Αεράκι, ήλιος, εικόνες, ποίηση...
Άσε τα πυρηνικά όπλα και πιάσε τα ατομικά (δηλαδή τα εξατομικευμένα).
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήChristophorous η άποψή σου έχει ενδιαφέρον. Έχω κάποια υποψία για το πως ο όρος "νάρκισσος/ναρκισσισμός" πολιτογραφήθηκε στην ανάλυση. Αν θυμάμαι καλά πρωτοχρησιμοποιήθηκε στη δεκαετία του τριάντα, στην προσπάθεια να συγκροτηθεί ένας νέος τύπος ασθενή. Από τα βασικά του γνωρίσματα ήταν η αίσθηση του εγκλωβισμού σε έναν κόσμο που απαξίωνε. Ήταν επίσης περιπτώσεις που συνήθως τερμάτιζαν πρόωρα τη θεραπεία τους. Δεν γνωρίζω αρκετά και ίσως είμαι ανακριβής. Στις ανθρωπιστικές σπουδές, ωστόσο, κυκλοφόρησε προς τα τέλη της δεκαετίας του '70 το βιβλίο του Κρίστοφερ Λας, Η Κουλτούρα του Ναρκισσισμού. Η μελέτη του έκανε πάταγο, κυκλοφορεί εδώ και μερικά χρόνια και σε (πολύ καλή) ελληνική μετάφραση!
υ.γ.: Θυμάμαι μια συνέντευξη του Χορν στο ραδιόφωνο, αρχές της δεκαετίας του '90. Δύο κουβέντες του μου έκαναν τότε τεράστια εντύπωση: υποστήριζε ότι ήταν κακός ηθοποιός και μετάνιωνε που δεν είχε μάθει να παίζει πιάνο!
Την δεκαετία του ’90 είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα σειρά βιβλίων, που ήταν κριτικά προς τη Δυτική παράδοση. Από το (παλιό) Black Athena μέχρι την Κουλτούρα του Ναρκισσισμού και από τις μελέτες για τον εθνικισμό μέχρι την ευρωπαϊκή ιδέα (ξεχωρίζω τον Gerald Delanty).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ενώ εμείς στη Δύση προσπαθούσαμε να δούμε τον εαυτό μας πιο κριτικά και από απόσταση, ήρθε η αναβίωση του παραδοσιακού Ισλάμ, και παράλληλα ο φονταμενταλισμός στιλ Μπους, για να δείξουν πως ζούσαμε στον κόσμο μας.
Δίπλα στον φονταμενταλισμό του Μπους, υπάρχουν βέβαια μελετητές στη Δύση που συνεχίζουν να βλέπουν με κριτικό μάτι τη δυτική ιστορία (δεν αναφέρομαι στον Τσόμσκι). Στο Ισλάμ αυτά είναι, δυστυχώς, ακόμα ψιλά γράμματα.
(Από τον Χορν στο ναρκισσισμό και από εκεί στα διαπολιτισμικά…)
Αυτός ο άνθρωπος, ο Δημήτρης Χορν, είχε μια αγριάδα στο βλέμμα, αλλά συγχρόνως όταν σε κοίταζε, έστω και μέσα από το γυαλί, ένιωθες ότι η ματιά σου σε χάιδευε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καθήλωνε...
Ναρκισσισμός, εγωισμός, εγωκεντρισμός..."ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ"! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παιδιά είναι εγωκεντρικά. Στην ψυχαναλυτική και ψυχοδυναμικές θεωρίες υπάρχουν αναφορές και στον ναρκισσισμό του βρέφους και των νηπίων (assist, zontas κάρφωσε!), έξω όμως από περιοριστικές θεωρίες η αδυναμία του παιδιού να συλλάβει τον κόσμο έξω από τις δικές του ανάγκες και τη χρησιμότητά του πέρα από την εκπλήρωση των αναγκών αυτών θεωρείται εγωκεντρική.
Ο νάρκισσος από την άλλη, όπως σωστά τονίζει ο zontas, προϋποθέτει ιδιαίτερα εύθραυστη εικόνα του εαυτού του. Και σε αντίθεση με τον εγωιστή, έχει ανάγκη την ύπαρξη άλλων ανθρώπων στη ζωή του προκειμένου να αντλεί θαυμασμό και επιβεβαίωση.. (έτσι τουλάχιστον λένε οι so called ειδήμονες)
Για την ιστορία της διάγνωσης (θου Κύρ..ε χμ..Μη-Κύριε ;)) βασικό χαρακτηριστικό θεωρείται η έντονη αίσθηση σπουδαιότητας και μεγαλείου του ατόμου, έντονη ανάγκη για θαυμασμό και έλλειψη "εμπάθειας" (διάβαζε ενσυναίσθηση).. Εντάσσεται στις "Διαταραχές" Προσωπικότητας..
To DSM-IV αναφέρει ότι η "διαταραχή" είναι πολύ συχνότερη στους άντρες...(αναφέρει και ποσοστά αλλά θα με πιάσουν τα critical μου και πάλι θα ανεβάσω πυρετό...)
Καλή ξεκούραση Don!
Καλή εβδομάδα σε όλους!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήThis is not milky way!
ΑπάντησηΔιαγραφήThis is saltarw way!
Kαλημέρα/καλησπέρααααα~~~
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιορτάζω:
ΕΠΕΒΙΩΣΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ!!!
(και τώρα μπορώ να κλάψω με την ησυχία μου...)
Περιμένω να τελειώσει η μέρα μου, να ξαναμπώ στην Gotham blog-city, όπου όλα είναι πιθανά... Αφού δεν κάηκαν οι κουρτίνες έτσι όπως αποκοιμηθήκαμε στο πάρτυ, και δε θυμήθηκε κανείς να σβήσει κεριά, στικς και λιβάνια...
:)))
Λοιπόν, "αναρρωτικά" φιλιά από μια... νάρκισσο εγωίστρια (κι ουχί εγωίστρια νάρκισσο, πφ! αυτή είναι η απόλυτη decadence στα εγωπαθή σκαλοπάτια της μουρτζουφλιάς μου).
Reactor κανεις λάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διείσδυσες στο θέμα όπως εγω για να δεις πόσο εκρηκτικό είναι. Ευτυχως που ήρθα για να προβώ σε αποκαλύψεις.
Λοιπόν, γιατί να επικεντρωθούμε στον Χορν και όχι στο λουλουδικό;
Οταν ανοίξατε τον υπολογιστή τι είδατε μπροστά σας; Τον Τάκη; Οχι, ένα κοκκινο πράγμα εκτυφλωκτικό (και από το Μεξικό παρακαλώ.... υποτροπικά κλιματα, νύχτες Αβάνας, σπανιόλικα τεμπεραμέντα, κιθάρες που κλαινε)να σας κοιτάει κατάματα.
Και εμείς οι γυναικες ξέρουμε πολύ καλά ότι όταν ξαφνικά εισπράττουμε κοκκινα λουλούδια, τοτε
"Houston, we have a problem."
Το υπολανθάνον θέμα του ποστ λοιπόν είναι
1)η αποπειρα παραπλάνησης.
Ή
2)το πως θα πουμε τα κακά μαντατα σιγά σιγά και με το μαλακό.
(Και τότε ευγνωμονώ τον Αντβολ που ήρθε καλή του ώρα ως την Καμπούλ όταν με παντρέψανε με εκείνο το ρημάδι τον φύλαρχο για να με αναγκάσει να υπογράψω προγαμιαίο συμβολαιο.)
"There is no sound of laughter or happiness here
The little one has thrown in the towel today
Somber, melancholy moods decay the soul
It is futile to hope and dream and pray"
By Βek
Σορρυ για τον παρακάτω σιδηρόδορμο, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το γράψω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνέντευξη του Ράμφου στην Ελευθεροτυπία της 05/01.
http://www.enet.gr/
online/online_text/c=113,dt=05.01.2007,
id=69398660,75843076
Για τον Christophorus
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλιος Ράμφος
(κι εγώ από το blog του mickey τα έμαθα, μη νομίζεις! :))
Χμ... "Σιδηρόδορμος"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό κι αυτό... κατραμενη δυλξεσσξσια...
Εκτός αν είναι τ' άλλο, πώς το λενε...
Α! ναι! Αϊζενχάουερ!
μ αρεσει αυτο το πιο χαλαρο μπλογκ. ειναι πιο ανθρωπινο. και κατα μια εννοια πιο ΝΔ, πιο για την παρτη του...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Φιλομήλα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ!Ω!Ω!
Προσκυνώ τους μάγους των υπολογιστών!
Γμτ, πώς το κάνετε, τόσο γρήγορα, ωρέ παιδιά;
Θα περάσω για φορντ.... εμ, φροντιστήριο απ' του Πόντικα.
Ευχαριστώ!
Υ.Γ: πριν πατήσω "publish" διεπίστωσα ότι στη λέξη "υπολογιστών", που γράφω πιο πάνω, παρεισέφρυσε ένα "ε" ανάμεσα στο "π" και το "ο"... Προτίμησα να λογοκρίνω τον δαίμονα του πληκτρολογίου, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων... Αλλά αρχίζει και γίνεται σουρρεαλιστικά κωμικό.
Τι παίζει αλογάκι; Στον δίνει ο σαλτάρω; Για μαζέψου.
ΑπάντησηΔιαγραφήMia erotisi yia ton oikodespoti:
ΑπάντησηΔιαγραφήTi einai pio dyskolo, na vreis thema na grapseis i na vreis thema na fotografiseis?
zitw signomi yia ta fonts
Ευχαριστώ για το link του Ράμφου - προχθές δεν υπήρχε η συνέντευξη στην εφημερίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν ήταν όλη η συνέντευξη προβληματική θα παραθέταμε αδιέξοδες σκέψεις του για να καταδείξουμε ότι όλη η αδιέξοδη διανοητική ανοησία της σκέψης του Ράμφου, βρίσκει ανήμπορους τους περισσότερο ανόητους που γαντζώνονται από ένα δόγμα σε άλλο δόγμα, μεγαλοπρεπές και οδυνηρό σαν αγκίστρι στο μάτι ή καθημερινό, που εξυψώνουν σε υψηλή σκέψη το μέγεθος της διανοητικής διαστροφής επειδή έτσι επιθυμούν να ερμηνεύουν τα δικά τους αδιέξοδα χωρίς να έχουν σκοπό χωρίς ελπίδα ερήμην της πραγματικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανάσχημη δεν ερμηνεύεις σωστά - όπως θα δεις στο επόμενο post.
ΑπάντησηΔιαγραφήfrigorificos said...
Ti einai pio dyskolo, na vreis thema na grapseis i na vreis thema na fotografiseis?
Αυτόν τον καιρό είναι πιο εύκολη η φωτογράφηση...
Εννοείται πως ήταν και νάρκισσος ο Χορν... Και θα συμφωνήσω απόλυτα με τη προσέγγιση του zontasQ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο κακοήθης θα σου επιτεθεί εκεί μόλις πριν σε λάτρευε αν του τσαλακώσεις λίγο το παραμύθι, ο καλοήθης θα πονέσει και θα καταφύγει στην τρέλα του που είναι ο φόβος της αρρώστιας, της ανημπόριας, τη καταστροφής, της καταδίωξης, της εγκατάλειψης.
Δήθεν νάρκισσοι δεν υπάρχουν, τίποτε στον πλανήτη δεν αντέχει να πονάει τόσο πολύ όσο ένας νάρκισσος, για το δήθεν."
Aν γίνει ένα post κάποια στιγμή για τον ναρκισσισμό, νομίζω θα έχουμε πολλοί από μας εδώ να καταθέσουμε διάφορα...
Μήπως ο ναρκισσισμός δεν είναι και μία συνεχής πάλη του ατόμου με τον ίδιο του τον εαυτό; Mια συνεχής αναμέτρηση; Που συνήθως παράγει πόνο και πολλή μοναξιά.
Για τον Χορν, τι να πω εγώ... Τυχεροί όσοι τον γνώρισαν. Η δύναμή του δεν ήταν το φως του στο σανίδι. Από αυτό διέθεταν και άλλοι ηθοποιοί (πολλές φορές δε, το φως αυτό χάνεται με το που κατεβαίνει ο ηθοποιός από τη σκηνή, και σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε φυσικά για μεγάλους ηθοποιούς αλλά όχι κατ'ανάγκην για σπουδαίους ανθρώπους...). Σε μένα προσωπικά ασκεί έλξη τεράστια ο Χορν, για άλλο λόγο: φαινόταν να ισορροπεί συνεχώς, σαν τον στρατευμένο ακροβάτη του τσίρκου, ανάμεσα στη λάμψη του εξαιρετικού ταλέντου και την πικρία της γνώσης, της συνείδησης που έχουν όσοι αντιλαμβάνονται κάποια στιγμή το μάταιον του πράγματος... Εγωιστής και αλλαζόν από τη μία, βαθιά ανθρώπινος από την άλλη. Αυτή είναι η αίσθηση που έχω για τον Χορν.
Καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι καινούργιος εδώ. Κάποιοι με έχετε γνωρίσει με το αληθινό μου όνομα. Εν πάσει περιπτώσει, πάει καιρός από τότε.
Δεν έχω να πω κάτι για το θέμα -όπως και πολλοί ακόμη απ'ότι βλέπω.
Θα πω αυτό: ο Τ.Χορν ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος(και μάλιστα δεν ήταν ο μόνος), που εξέφρασε μια εποχή ακμής και παγκόσμιας ακτινοβολίας για την πατρίδα.
Οι σημερινοί ηθοποιοί, ίσως -υπό άλλες προϋποθέσεις- να ήταν εξίσου ταλαντούχοι(ορισμένοι έστω -δε γίνεται να είναι όλοι), αλλά ποιά εποχή πλέον τους απέμεινε να εκφράσουν; Της μιζέριας; Αν ναι, ε τότε το κάνουν με την ίδια επιτυχία!(αντικαθρεπτίζωντας τέλεια τον σύγχρονο νεοελληνικό βούρκο -αποτυγχάνωντας να μας κάνουν να γελάσουμε ή να δακρύσουμε με πειθώ, όντας οι ίδιοι θλιβερά μίζεροι, ανούσιοι και απελπιστικά μη ευρυματικοί).
Και κανένας βέβαια δεν είναι διατεθειμένος να τους χειροκροτήσει γι' αυτό...
Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει ένα Δημιουργό να αποκηρύσσει εκ των υστέρων το πλέον αναγνωρίσιμο και δημοφιλές μέρος του έργου του ... Τα παραδείγματα πολλά από το χώρο της τέχνης: Χορν, Χατζιδάκις, Ξαρχάκος και τόσοι άλλοι. Σχολαστικισμός και τελειοθηρία? Ιδιότυπος ελιτισμός και μεγαλομανία? Ποιος ξέρει ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως προσωπικά προτιμώ να αρκούμαι στην απόλαυση του έργου των Μεγάλων από την θέση και την απόσταση του απλού παραλήπτη τους, σκόπιμα αποφεύγοντας να καταπιάνομαι με τις ιδιαιτερότητες της προσωπικότητας του κάθε δημιουργού. Νομίζω ότι τις περισσότερες φορές η «τελειότητα» του δημιουργήματος αδικείται από τις αδυναμίες του ίδιου της του δημιουργού, όταν αυτές έρθουν στο φως.
Ακόμα ανατριχιάζω όταν θυμάμαι τα (ακριβή όπως διαπίστωσα εκ των υστέρων) τηλεοπτικά σχόλια του Ρ.Αποστολίδη για τον Άνθρωπο-Ελύτη ...
Εμείς οι μικροί, αν κρίνουμε από τις ταινίες του που είναι υπέροχες, και αν δεχθούμε ότι δεν ήταν και το καλύτερό του...
ΑπάντησηΔιαγραφή...θα πρέπει να ήταν πολύ μεγάλος!
Αλλά δεν δέχομαι ότι σήμερα δεν υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι. Ίσως δεν έχουν φανεί ακόμα ή δεν τους έχουμε ανακαλύψει εμείς. Δεν δαπανούμε και πολύ χρόνο φαντάζομαι οι περισσότεροι, στην ανακάλυψη αγνώστων. Ότι μας ταΐσει η τηλεόραση τρώμε.
Εξαιρετικό παράδειγμα ο Τζούμας!
Θα μπορούσε να είναι και ο Παπαϊωάννου στο μέλλον.
Αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχουν.
k8225 said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει ένα Δημιουργό να αποκηρύσσει εκ των υστέρων το πλέον αναγνωρίσιμο και δημοφιλές μέρος του έργου του ...
--------------------------------
απλούστατα διότι τείνει να καπελώσει το υπόλοιπο έργο (το έζησα κι εγώ με την "Δυστυχία").
--------------------------------
Ακόμα ανατριχιάζω όταν θυμάμαι τα (ακριβή όπως διαπίστωσα εκ των υστέρων) τηλεοπτικά σχόλια του Ρ.Αποστολίδη για τον Άνθρωπο-Ελύτη ...
Δεν τα γνωρίζω αυτά τα σχόλια και δεν ξέρω πως τα εξακριβώσατε. Το 90% από τα κουτσομπολιά του Ρένου ήταν μυθεύματα.
Μην μπλέκετε τον Χορν με τον Τζούμα - τους αδικείτε και τους δύο. Ο Τζούμας δεν θα μπορούσε να παίξει τους ρόλους του Χορν (τον φαντάζεστε ως ζεν πρεμιέ ή ως Ριχάρδο, Σολνες, κλπ) ούτε ο Χορν του Τζούμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα συμφωνήσω με τον Νίκο, σε ό,τι αφορά τη σύγκριση του Τζούμα με τον Χορν. Αλλη προσωπικότητα, άλλη αύρα, άλλο mentality.
ΑπάντησηΔιαγραφή@luke skywalker
Διαφωνώ με την συλλήβδην απόρριψη όλων των νέων ηθοποιών, αγαπητέ φίλε. Υπάρχουν σε διάφορα θέατρα αυτή τη στιγμή ανά την Αθήνα εξαιρετικά νέα ταλέντα, που εύχεσαι να μπορέσουν, κόντρα στην ευκολία της εποχής, να εξελιχθούν και να κάνουν αυτό το ταλέντο να εκπέμψει. Ισως να μην τους βοηθά η σύγχρονη πραγματικότητα, και περισσότερο απ' όλα το γεγονός ότι υπερεκτίθενται αρκετοί από αυτούς, και δεν υπάρχει η μαγική απόσταση που χώριζε κάποτε τους ηθοποιούς από το κοινό τους, προσδίδοντας σε αρκετές περιπτώσεις και μια απαραίτητη δόση μυστηρίου, που τους έκανε να φαίνονται λιγότερο προσιτοί άρα και πιο γοητευτικοί, ας μην το ξεχνάμε αυτό! Το ίδιο ισχύει και για τη χρυσή εποχή του κινηματογράφου. Γι'αυτό δεν είναι εφικτό να υπάρξουν στη σημερινή εποχή ντίβες και αστέρες του μεγέθους του Τζέιμς Ντιν, του Μάρλον Μπράντο, του Μπόγκαρτ ή της Λωρίν Μπακόλ.
Δεν είμαι ειδήμων στα του θεάτρου, ούτε κριτικός, αλλά βλέπω σε διάφορες παραστάσεις κατά καιρούς, νέους ηθοποιούς γεμάτους δίψα για αυτό που κάνουν, και ταλέντο να τα λένε καλά και να πείθουν μια χαρά... Νομίζω είστε απόλυτος, το λέω καλοπροαίρετα αυτό.
Επίσης, ας μην μπερδεύουμε τη δημόσια εικόνα αυτών, με το τι κάνουν πάνω στο σανίδι. Εννοείται πως κάθε γενιά ηθοποιών καθρεφτίζει και την εποχή στην οποία γαλουχήθηκε, άρα είναι λογικό αρκετοί από τους νέους ηθοποιούς να παίζουν με τους σημερινούς όρους το παιχνίδι. Και ορισμένοι εξ'αυτών να αναλίσκονται κάνοντάς το. Δυστυχώς.
Αλλά είναι δύσκολο να παίζεις αυτό το παιχνίδι και να κρατάς πάντα τις ισορροπίες. Εξάλλου, το παρελθόν είναι πολύτιμο, αλλά πρέπει σε κάθε περίπτωση να γίνεται οδηγός για το μέλλον, αλλιώς σκονίζεται και ακυρώνεται η αξία του.
Κι εγώ πιστεύω πως είναι δύσκολο πια να επιτευχθεί η ίδια μαγεία στην Τέχνη, με αυτή που έζησε η Ελλάδα μερικές δεκαετίες πριν. Η σημερινή γενιά όμως έχει άλλα να κομίσει. Διόλου ευκαταφρόνητα. Απλώς, καινούρια!
Αγαπητή BLADE,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είπα πως δεν υπάρχουν ταλαντούχοι σήμερα ηθοποιοί. Αλλά εξίσου με έναν Χορν, έναν Σταυρίδη, έναν Κωσταντάρα(και άλλους).
Δεν εκπέμπουν -δυστυχώς!- τίποτα. Είναι καλοί -απλά καλοί. Σπουδαίοι όμως; Και δεν λέω πως φταίνε αυτοί γι' αυτό -η σημερινή πραγματικότητα δεν τους βοηθά.
Αυτήν καυτηριάζω και όχι τους ηθοποιούς.
Στο Ανθολόγιο Αναγνώσεων του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού [http://www.snhell.gr/lections/writers.asp] θα ακούσετε τον Δημήτρη Χορν να διαβάζει ποιήματα των:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ. Π. Καβάφη (Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον, Η Πόλις)
Κώστα Καρυωτάκη (Υπνος)
Διαλεχτής Ζευγώλη-Γλέζου (Πέρασε κι έσβυσε)
Αλέξανδρου Μπάρα (Η "Κλεοπάτρα", η "Σεμίραμις" κι η "Θεοδώρα")
σε ηχογραφήσεις του 1962 (downloadable !!).
Χρειάζεται να τους πείσουμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα τους πιέζουμε να πετύχουνε,
η επόμενη γενηά υπολογιστών
να διαθέτει ακόμη μία αίσθηση,
να μυρίζουν οι φωτογραφίες τους!
Θάδινα τα πάντα.
1989,Γενάρης,πρωτοετής στο Θέατρο Τέχνης κάνουμε πρόβες στο Φιντανάκι του Παντελή Χορν,όταν ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι μπαίνει εκείνος ο ασπρομάλλης κύριος,με το σκούρο κοστούμι,το καπέλο και το λουλούδι στο πέτο,σαν από ταινία του 60,όρθιος και παρακολουθεί διακριτικά την πρόβα.Όταν τον βλέπουν οι παλιότεροι ηθοποιοί,η Αθανασιάδου,ο Ανδρονίδης, παρατάνε την πρόβα και τρέχουν κοντά του φωνάζοντας σα μικρά παιδιά.Τότε γυρίζω και τον βλέπω κι εγώ.Ποιός είναι αυτός; σκέφτομαι,αμάν αυτός είναι!Κάθισε στη δεύτερη σειρά και γύρω του μαζευτήκαμε όλοι κι εκείνος σαν ανάμεσα σε φίλους παλιούς να μας λέει ιστορίες για το θέατρο εκείνου του καιρού,για 'κείνη,για τον Ηλιόπουλο,την Κοτοπούλη...Άλλη μια φορά ήρθε να δει την παράσταση,και η στιγμή που μετά μου έσφιξε το χέρι ήταν μια πολύτιμη στιγμή που την κρατώ έκτοτε σα στάμπα.Και ύστερα χάθηκε χαμογελώντας, ανεβαίνοντας τη σκάλα του Υπογείου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιτάχτε τούτο το κλουβί
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,
κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,
κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι
θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει,
για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.
Είχα μια όμορφη μέρα ...με όμορφες φωτογραφίες της παλιάς πόλης που μόλις ανακάλυψα στο ιστιολόγιο σου... Παραμένω και εγώ πιστή θεατής του σπάνιου αυτού ξωτικού ... το ευγνωμονώ που υπήρξε...καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφή