Σάββατο, Μαρτίου 10, 2007

Ποιοι οι Φίλοι



O Νίκος Καχτίτσης είχε γράψει το 1956 ένα βιβλίο με αυτό τον τίτλο. Τον δανείζομαι για να μιλήσω για φίλους.

Στην Γερμανία έμαθα την σημασία της λέξης φίλος. Μίλαγα συνεχώς στους Γερμανούς για τον τάδε ή τον δείνα φίλο μου, τους πολλούς φίλους μου – ώσπου μία στιγμή με σταμάτησε ένας στοχαστικός συμφοιτητής μου και με ρώτησε: «Μα πόσους φίλους έχεις;»

«Ου – πάρα πολλούς!» απάντησα.

«Θα εννοείς γνωστούς (Bekannten). Freunde (φίλους) θα είσαι τυχερός αν στη ζωή σου αποκτήσεις 3-4»…

Και είχε δίκιο. Περισσότερους δεν απόκτησα.

Θυμάμαι σήμερα τον πρώτο και καλύτερο φίλο μου. Έφυγε από την ζωή πολύ πρόωρα – πριν δέκα χρόνια.

Ήμασταν μαζί από το σχολείο. Στο μάθημα, στην μελέτη, στις βραδινές εξόδους, στα πάρτι, στις εκδρομές. Τα καλοκαίρια με φιλοξενούσε στο πατρογονικό του σπίτι στις Σπέτσες. Είχε δύο αδελφές, γονείς συμπαθέστατους και μου έδινε αυτό που ποτέ δεν είχα ως παιδί: μία οικογένεια.

Πολύ διαφορετικοί στον προσανατολισμό μας: εκείνος θετικός, πρακτικός (σπούδασε μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος) εγώ από την άλλη μεριά. Κι όμως αχώριστοι. Γιατί;

«Parce que c’était lui, parce que c’ était moi» (επειδή ήταν αυτός – επειδή ήμουν εγώ) απάντησε ο Montaigne στο ίδιο ερώτημα.

Ταιριάζαμε όμως στο τραγούδι. Είχε καλή και σωστή φωνή, έπαιζε και ακορντεόν. Τραγουδάγαμε πρίμο σεκόντο:

Μας φτάνει μόνο…
Μας φτάνει μόνο ένα κύμα στ’ ακρογιάλι…

Έφυγε νωρίτερα από το Κολλέγιο για να γλιτώσει τον πρόσθετο χρόνο και μετά επέλεξε να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο του Μονάχου.

Μαντέψτε πού διάλεξα να πάω για σπουδές;

Δεν ήταν τόσο το καλό Πανεπιστήμιο (υπήρχαν και καλύτερα για την φιλοσοφία) όσο η παρουσία του φίλου μου.

Κι εκεί λοιπόν μαζί – ακόμα πιο κοντά, όσο μας φέρνει η ξενιτιά.

Κι όταν ξαναβρεθήκαμε στην Αθήνα για χρόνια κάναμε ακόμα παρέα. Μετά χαθήκαμε – όπως τα φέρνει η ζωή.

Αλλά όποτε βρισκόμασταν ξανά, ήταν σαν να μην είχε περάσει μία μέρα από την τελευταία μας συνάντηση.

Τον αισθανόμουν πάντα σαν αδελφό - τον αδελφό που θα ήθελα να είχα. Λιγομίλητος, σοβαρός, στέρεος, πιο κατασταλαγμένος από μένα, στα εφηβικά και φοιτητικά χρόνια ήταν στήριγμα. Τον ένιωθα πάντα γερό, ακατάβλητο, σαν καλό σκαρί.

Και γι αυτό με ξάφνιασε και με τρόμαξε η είδηση ότι είχε προσβληθεί από καρκίνο – τον ίδιο καιρό με μένα, αλλά πιο σοβαρά από μένα.

Πρόλαβα να του δώσω, σε πρόχειρη εκτύπωση, τον δεύτερο τόμο από τους «Δρόμους» (Από την Οδό Ρήνου στην Ες Στράσε) που ιστορούσε την ζωή μας στο Μόναχο.

Πέθανε λίγο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου που του είχα αφιερώσει. Και όπως δεν κοιτάω ποτέ τα αγγελτήρια – δεν πήγα ούτε στην κηδεία του.

Το όνομά του: Άγγελος Μπουκουβάλας.

Η προφητεία του Γερμανού ήταν σωστή. Μετά από τον Άγγελο απέκτησα μόνο άλλους δύο φίλους. Τώρα μου έχει μείνει ένας.

Τελικά οι φίλοι είναι το πιο σπάνιο και το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο.


______________________________

Φωτογραφία: 1954, ο Άγγελος κοιτάει από το παράθυρο του πρώτου μου φοιτητικού δωματίου, στην Rhein Strasse.


305 σχόλια:

  1. Και ακούς σήμερα να λένε για φίλους και "κολλητούς" σωρό...

    Υπάρχει σήμερα, όπως και για πολλά άλλα πράγματα, επιδερμική αντίληψη για τη φιλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 3-4; Έναν δύο και με το ζόρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Univers said...
    Υπάρχει σήμερα, όπως και για πολλά άλλα πράγματα, επιδερμική αντίληψη για τη φιλία.
    ----------------------

    Πάντα υπήρχε. Στην Ελλάδα κυριαρχούν οι "παρέες" και όλα τα μέλη τους είναι "φίλοι". Οι φιλίες αυτές αλλάζουν,έρχονται και χάνονται.

    Μεσογειακά πράγματα. Οι Βόρειοι είναι πιο σοβαροί σε αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και πιθανώς μέχρι το τέλος να μην σας μείνει και κανένας... Οι φίλοι κάποια στιγμή φεύγουν, πάνε γι' άλλα. Όμως τα περασμένα χρόνια της φιλίας δεν μετράνε; Αναρωτιέμαι... Αν τελειώσει κανείς χωρίς φίλους, σημαίνει πως δεν είχε φίλους ποτέ; Διαγράφεται κατά την έξοδο η παράσταση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. synas said...
    Αναρωτιέμαι... Αν τελειώσει κανείς χωρίς φίλους, σημαίνει πως δεν είχε φίλους ποτέ; Διαγράφεται κατά την έξοδο η παράσταση;

    --------------------------

    Και βέβαια όχι - το σημερινό ποστ είναι η απόδειξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η φιλία είναι εφικτή μόνο στην επαρχία.
    Εδώ στην Αθήνα είναι πρωτίστως θέμα γεωγραφίας.
    Όσο καλός κι αν είναι ο φίλος σου, αν εσύ μένεις στο Μαρούσι και αυτός στο Πέραμα, νομετελειακά θα χαθείτε κάποια στιγμή.
    Οι περισσότεροι φίλοι μου μένουν στην ίδια περιοχή με μένα και είναι νέοι φίλοι οι οποίοι φυσικά θα εξαφανιστούν αν αλλάξω περιοχή.

    Με τις σημερινές συνθήκες ζωής και εργασίας στις μεγάλες πόλεις δεν υπάρχει χρόνος ούτε για την οικογένεια, πόσο μάλλον για τους φίλους.
    Μιλάω στο τηλέφωνο με φίλους που μένουμε σε διπλανές περιοχές (π.χ.Κυψέλη-Γαλάτσι) και έχουμε να βρεθούμε δύο χρόνια λες και είμαστε ο ένας στον Καναδά και ο άλλος στην Αυστραλία!

    doctor

    Υ.Γ. Όπως και η θρησκεία, έτσι και η φιλία είναι λοιπόν θέμα γεωγραφίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ... και ειδικά όταν κάνεις την δική σου οικογένεια, οι φίλοι έρχονται αναπόφευκτα δεύτεροι...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Στην Ελλάδα κυριαρχούν οι "παρέες" και όλα τα μέλη τους είναι "φίλοι". Οι φιλίες αυτές αλλάζουν,έρχονται και χάνονται."

    Ίσως εσύ να μην έχεις φίλους, και ίσως στον κύκλο σου να είναι έτσι. ΄Οχι όμως σε όλη την Ελλάδα.
    Οι περισσότεροι έχουν 1-2 κολλητούς, που κρατάει η φιλία από το σχολείο.
    Μην ανάγεις την κατάσταση του δικού σου κοινωνικού κύκλου, - στο κάτω κάτω είσαι συνέχεια στο internet - σε "ελληνική κατάσταση".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φίλος vs αδελφός: Σημειώσατε Χ...

    Ισοπαλίες/αδυναμίες στα 'σημεία'.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νομιζω οτι οι αληθινες φιλιες σφυρηλατουνται στην εφηβικη-φοιτητικη ηλικια οταν διαμορφωνομαστε ως ανθρωποι και συνυπαρχουμε με πληθος κοινων ενδιαφεροντων με τον Αλλον...ως ενηλικες γινομαστε( ..και απο τις κακες εμπειριες)πολυ επιφυλακτικοι ενω προστιθενται και τα πρακτικα προβληματα(γεωγραφιας/χρονου/προτεραιοτητων που λεει κι ο ντοκτορ)κι ετσι ειναι πολυ δυσκολοτερο να αποκτησεις ΦΙΛΟ αληθινο.Οχι ακατορθωτο παντως αν συναντησεις την 'αδελφη ψυχη"...
    Και σιγουρα ειναι πολυ επωδυνο οταν στην πορεια της ζωης αρχισεις να χανεις τους πολυτιμους φιλους.Ποσοι ανθρωποι ειναι αλλωστε προσδιοριστικοι της υπαρξης μας?ελαχιστοι:οι καλοι φιλοι,οι γονεις(για οσους ειναι τυχεροι και ειχαν αληθινη σχεση μαζι τους που δε χαλασε οταν ενηλικιωθηκαν),ισως καποιοι συγγενεις..Συν τοις αλλοις αρχιζει κανεις να νιωθει εγγυτερα το δικο του τελος...
    τουλαχιστον αξιωθηκατε ΦΙΛΟΥΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. univers πετυχες πρωτια!οποια ετοιμοτης!
    :ppppppppppp

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όντως σε κάθε εποχή της ζωής σου μπορείς να έχεις ελάχιστους πραγματικούς φίλους. Αν μετρήσεις όμως τους καλούς φίλους που είχες κατά καιρούς, θα δεις ότι ήταν πράγματι αρκετοί. Κάποιοι από αυτούς μπορεί και να ήταν φίλοι σου για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα, αν η σχέση ήταν έντονη και ειλικρινής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ ΝΔ

    Ποια είναι τα ελάχιστα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται ώστε να χαρακτηρίζετε κάποιον ως φίλο; Έννοώ, κατά σειρά σπουδαιότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. nikos dimou said:
    "Λιγομίλητος, σοβαρός, στέρεος, πιο κατασταλαγμένος από μένα..."

    ---------------------------

    Καλημέρα σε όλους σας από το ηλιόλουστο Birmingham.

    Κ.Δήμου, είχατε ποτέ κάποιο φίλο με χαρακτήρα αντίθετο από αυτόν του Άγγελου, (& πιθανώς & του δικού σας), δηλ, εκδηλωτικό, αστείο, "φαντεζί"?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Είναι θλιβερό που πολλοί από εσάς ακόμα και ένα θέμα όπως η φιλία το βλέπετε με απόλυτο μέτρο. Οι Γερμανοί θεωρούν πως οι πραγματικοί φίλοι είναι 2-3 γιατί οι ίδιοι είναι ξενέρωτοι που δεν ξέρουν να ζήσουν.

    Εμείς εδώ που είμαστε ασόβαροι γουστάρουμε να τους θεωρούμε όλους φίλους. Ε και; Θα κόψει το γιαούρτι; Τι έγινε δηλαδή ρε παιδιά άμα θεωρείς φίλους σου όλους τους γνωστούς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Nikos Dimou said...
    Μεσογειακά πράγματα. Οι Βόρειοι είναι πιο σοβαροί σε αυτά.

    Να και ενα θεμα που εχω να πω κατι.
    Με ολο το σεβασμο, σοβαρολογεις;
    Εγω ζω στο Λονδινο 30 χρονια και εχω κανει ενα φιλο, ειναι Τουρκος. Εχω αλλους 2-3 φιλους, στην Ελλαδα, ειναι οικογενεια μου (οχι σαν). Τι ειναι αφτο το κολλημα με τους "βορειους". Μου φαινεται οτι εισαι υπερβολικα αρνητικα προδιατεθειμενος προς τους Ελληνες, και μαλλον διατηρεις μια θετικη εντυποση για τους "βορειους" που ειναι οφειλεται πιο πολυ στο οτι εχεις μπουχτισει με τους Ελληνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κι εδώ χρησιμοποιείται η διάκριση γνωστός και φίλος. Δεν περιμέναμε τον γερμανό μέντορα σας να εισάγει την διάκριση.
    Ο ελληνοκεντρισμός σας στα αρνητικά οφείλεται οτι φύγατε από την Ελλάδα το 1955, και σπουδάσατε εκεί, συνδέοντας την ενηλικίωση με τις εκεί εμπειρίες.
    Οι γερμανοί ειδικά όταν αρχίζουν να πίνουν, και όταν βρίσκονται στην Ελλάδα για διακοπές, και όταν βρίσκονται στην χώρα τους αγκαλιάζουν τα έπιπλα και φωνάζουν "mein Freund, mein Freund" ή όπως αλλιώς γράφεται.
    Η νέα γενιά των γερμανών είναι πιο εγκάρδια ευτυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γενικά οι βόρειοι λαοί είναι αξιοθρήνητοι όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις.
    Ένδεικτικά αναφέρω οτι είναι φυσιολογικότατο να πας σε ένα μπαρ μόνος σου σε εκείνες τις χώρες. Γιατί έχουν συνηθίσει να μην βρίσκουν παρέα για να βγούν.
    Εδώ τραβάς βλέμματα, που πέρα από το αρνητικο θράσος, δείχνουν το θετικό οτι οι περισσότεροι θα βρούμε παρέα να βγούμε.
    Βέβαια είναι δουλευταράδες οι βόρειοι και αντέχουν το κρύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Kαλημέρα Κε Δήμου

    Είτε βόρειος είτε νότιος ανατολικός ή δυτικός αν κάποιος είναι σοβαρός με τον εαυτό του έχει περιορισμένο αριθμό φίλων να τον συντροφεύουν στην ζωή του.

    Μιά χαρά τα είπε ο Γερμανός. Και θα έλεγα πως δεν ήταν προφητεία. Ήταν εμπειρία ζωής κατασταλαγμένη που με έναν τρόπο φύτρωσε σαν σπόρος και στην δική σας ζωή γιατί το έδαφος ήταν γόνιμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. guten morgen herr dimou.
    ich kann nicht sagen das wir freunde sind aber für mich sind sie ein sehr guter bekannter...
    schönen tag wünsche ich ihnen.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εγώ πάντως χθες, νομίζω ότι έχασα έναν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. antvol said...
    Ποια είναι τα ελάχιστα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται ώστε να χαρακτηρίζετε κάποιον ως φίλο; Έννοώ, κατά σειρά σπουδαιότητας.

    ---------------------------

    Όπως και στον έρωτα, στην φιλία δεν ισχύουν κριτήρια. Ένας άνθρωπος σου πάει, του ανοίγεσαι και του δίνεσαι. Αλίμονο να είχαμε βαθμολογίες! Η απάντηση του Μontaigne είναι η καλύτερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. H διάκριση φιλίας και γνωριμίας δεν έχει να κάνει με Βόρειους & Νότιους :) αλλά με την Επιφάνεια και το Βάθος ...

    Αντιγράφω απο τις Κόντρες:

    Είχα ένα γνωστό ο οποίος αγόρασε το ίδιο αμάξι με εμένα (μετά και απο δική μου παρένεση) και αφού το "πείραξε" είχε λυσσάξει να κάνουμε κόντρα για να μου δείξει πόσο μπακατέλα είχε γίνει πλέον το δικό μου ... Όπως προσέξατε τον χαρακτήρισα "γνωστό" και όχι "φίλο". Έμεινε φυσικά με την γκ**λα αν και βρήκε κάποια άλλα θύματα να κοντραριστεί ...

    Αποφεύγω να κοντράρομαι. Διότι πως μπορείς να απολαύσεις την χαρά της επιτάχυνσης για την επιτάχυνση, να αισθανθείς την προειδοποίηση του λάστιχου και του τιμονιού στην στροφή, πως να προλάβεις να αφουγραστείς τον κινητήρα που ζητά τώρα στις 4.550 στροφές και όχι στις 4.600 αλλαγή ταχύτητας, πως να απολαύσεις την αδρεναλίνη σου καθώς παράγεται και ποτίζει τα εγκεφαλικά σου κύτταρα, όταν το μυαλό σου είναι ΚΑΡΦΩΜΕΝΟ όχι στον ΔΡΟΜΟ ΑΛΛΑ στο ερώτημα "Με πέρασε ή τον πέρασα;"


    Τώρα βέβαια αν οι αξίες της ζωής περιορίζονται στην καλοπέραση, την καλή μουσική, το φαγητό, το ποτό και την κουβεντούλα, άντε και καμιά διαπλοκούλα να μην ξενχιόμαστε ... ε τότε και βέβαια όλοι οι γνωστοί μπορούν να γίνουν και φίλοι ...

    Αλλά άμα χρειαστεί να πάμε λίγο βαθύτερα ... την ΥΠΑΡΞΗ ... τότε αρχίζει η ΣΚΛΗΡΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ! Που να βρεθούν φίλοι τότε να κλάψουν μαζί σου καθώς γυμνώνεις την ΨΥΧΗ σου μπροστά την άβυσσο που απλώνεται πίσω απο τις λέξεις;;;

    Διότι απαιτεί ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ η ΦΙΛΙΑ όπως και όλα τα σημαντικά στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ...

    Εμένα αυτό το πόστ με συγκίνησε κυρίως για 1-2 πολύ προσωπικές αποκαλύψεις. Πάντοτε το υποψιαζόμουν πως το αβατάρ ήταν παραπλανητικό ... έχουμε να κάνουμε με έναν Τίγρη και όχι απλά με Γατούλι ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αυτό το θέμα μου θυμίζει μία εφηβική κρίση κατά την οποία σκεφτόμουν συνέχεια "άλλο γνωστός, άλλο φίλος", και με οδήγησε να κοιτάω τους άλλους με δυσπιστία όταν μου έλεγαν ένα απλό καλημέρα στο σχολείο.
    Λες και ήταν όλοι υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι για να αποδείξουν σε μένα, το κέντρο του κόσμου, οτι είναι αληθινοί φίλοι. Μέχρι που έμεινα μόνος μου για κανά χρόνο, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.
    Ήταν σαν να σκεφτόμουν
    "γιατί ο κόσμος είναι τόσο κακός και δεν αγαπούν όλοι εμένα".
    Μετά συνήλθα και απεκατέστησα τις σχέσεις μου με τους γύρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Προέρχομαι από κλειστή οικογένεια. Τα είπαμε σε προηγούμενο post.Οι γονείς μου ήταν πάντοτε αρνητικοί με τους φίλους μου. Τα αδέλφια μου όχι. Μάλλον όχι τόσο.

    Εκτός από την περίπτωση του Κώστα. Έγινε το αγαπημένο τέταρτο παιδί των γονιών μου ενώ τα αδέλφια μου ήταν πάντα επιφυλακτικά μαζί του.

    Ο Κώστας ήταν το πιο αγνό και ειλικρινές πλάσμα που γνώρισα ποτέ στην ζωή μου. Αν έχει διαβάσει κανείς τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι θα καταλάβει για τι ακριβώς μιλάω. Ότι ζωώδες ή φτηνό κι αν έχει η ανθρώπινη φύση στον Κώστα έχανε την σημασία του. Είχε ένα μεγαλείο που αν το αντιλαμβανόταν κανείς θα έλεγε ότι μπορεί και να μην ήταν άνθρωπος. Αν όχι, μάλλον δεν θα τον έπαιρνε στα σοβαρά.

    Ο Κώστας πέθανε σε ατύχημα μια εβδομάδα πριν από τον γάμο του. Σύγκρουση μηχανής με τραίνο. Ήμουν τότε 27. Εκείνος 29.

    Το έμαθα 3 ημέρες μετά τον θάνατό του. Αφού είχε γίνει η κηδεία. Οι γονείς μου ο πατέρας μου ειδικά, αισθάνθηκαν σαν να έχασαν δικό τους παιδί. Δεν έχω ξαναζήσει στην ζωή μου άλλη εμπειρία που να αρνούμαι την πραγματικότητα σε τέτοιον βαθμό. Έκανα πως δεν το άκουσα. Σαν να μην είχε συμβεί. Μιλούσα για τον Κώστα λες και ήταν άκόμα εδώ. Αναγκαστικά οι γονείς και οι Bekannten με πήγαν στον τάφο του. Συνέχισα την ίδια αντίδραση.

    Ένα κλάμμα στο ποτάμι που παίζαμε στην εφηβεία μας ένα βράδυ πήρε τον Κώστα μακριά. Αλλά όχι τόσο πολύ μακριά. Τον βλέπω στα μάτια των δύο μοναδικών φίλων που έχω έκτοτε. Στα μάτια του Χρήστου και της Στέλλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Προς όλους τους διαφωνούντες.

    Οι Βόρειοι είναι πιο κλειστοί από μας, πιο επιφυλακτικοί (όχι όταν μεθάνε) αλλά και πιο σταθεροί στις φιλίες τους.

    Δεν είναι μόνο δική μου εμπειρία, βγαίνει και από διάφορες μελέτες.

    Αυτό δεν σημαίνει πως είναι "ανώτεροι" (αμάν τα κόμπλεξ!) αλλά απλώς διαφορετικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Δεν είαι θέμα κόμπλεξ, ύτε φόβος μήπως οθεωρηθούν άλλοι σαν ανώτεροι, αλλά έχει καταντήσει ανιαρό να ανάγεις οποιοδήποτε θέμα σε ελληνική κατάσταση. Ακόμη και το δυσκολότερο όλων, τις ανθρώπινες σχέσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Η οικογένεια απέναντι στην Στέλλα και στον Χρήστο είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί έως αρνητικοί πολλές φορές. Και όταν τους λέω: Μα γιατί; Είναι σχεδόν ίδιοι με τον Κώστα με κοιτούν με το βλέμμα της αγελάδας και αλλάζουν αμέσως συζήτηση.

    ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

    ;-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ihadafarminafrica said...
    ευχαριστούμε για την αφήγηση μιας πραγματικής φιλίας.

    Εκεί είναι η διαφορά. Όταν χάσεις ένα γνωστό, τον θυμάσαι αραιά και που (αν τον θυμάσαι). Ένα φίλο τον κουβαλάς μέσα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Δεν μίλησα για "ελληνική κατάσταση" αλλά για Μεσογειακή... σε αντιπαράθεση με τους Βόρειους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @ Nikos Dimou said...

    ''Εκεί είναι η διαφορά. Όταν χάσεις ένα γνωστό, τον θυμάσαι αραιά και που (αν τον θυμάσαι). Ένα φίλο τον κουβαλάς μέσα σου. ''

    ---------------------------

    ΑΚΡΙΒΏς. Έτσι είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΝΔ κ ihadafarminafrica

    με τσακίσατε κανονικά.

    Η φιλία είναι πιο σημαντική από τον έρωτα, γιατί στο πάθος τυφλώνεσαι κ δεν βλέπεις ποιον έχεις απέναντι σου, οπότε μπορεί να σου βγει μάπα. Στους φίλους όμως αν τους διαλέξεις με όλη σου την ψυχή αποκλείεται να λαθέψεις.

    Κ πάντα μου κάνανε εντύπωση, οι άνθρωποι που μένουν στην επιφάνεια κ κάνουνε μόνο παρέες όποτε τους βολεύει, αντί για φίλους. Στην αρχή φαίνεται πως καλά κάνουν αφού με το να μη δένεσαι δεν πληγώνεσαι κιόλας. Στο τέλος την πληρώνουν αυτή την επιφάνεια όμως, το έχω δει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Kαλημέρα σε όλους!

    Το ίδιο το ποστ και το σχόλιο του Ihadafarminafrica μου έφεραν στο μυαλό το πιο ωραίο τραγούδι που ξέρω για τον θάνατο ενός φίλου.

    Σημειώνω μόνον μερικούς από τους στίχους, συγγνώμη για τα γαλλικά, λυπάμαι που δεν μπορώ να δώσω καλή μετάφραση.

    Jojo,

    Ce soir comme chaque soir
    Nous refaisons nos guerres
    Tu reprends Saint-Nazaire
    Je refais l'Olympia
    Au fond du cimetière Jojo,
    Nous parlons en silence
    D'une jeunesse vieille
    Nous savons tous les deux
    Que le monde sommeille
    Par manque d'imprudence
    ...

    Jojo,

    Tu sais le nom des fleurs
    Tu vois que mes mains tremblent
    Et je te sais qui pleure
    Pour noyer de pudeur
    Mes pauvres lieux communs

    Six pieds sous terre Jojo tu frères encore
    Six pieds sous terre tu n'es pas mort

    Jojo,

    Je te quitte au matin
    Pour de vagues besognes
    Parmi quelques ivrognes
    Des amputés du coeur
    Qui ont trop ouvert les mains

    Jojo,

    Je ne rentre plus nulle part
    Je m'habille de nos rêves
    Orphelin jusqu'aux lèvres

    Six pieds sous terre Jojo tu espères encore
    Six pieds sous terre tu n'es pas mort

    [Jojo (Jacques Brel)]

    Για πόσους ανθρώπους στη ζωή του μπορεί κανείς να το αισθανθεί, να το πει ή να το τραγουδήσει αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Θυμάμαι ένα προσκοπικό δίστιχο που τραγουδούσαμε στις εκδρομές:

    "Νέοι φίλοι ειναι σαν τ' ασήμι
    μα χρυσάφι είναι οι παλιοί".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι οι οποίοι διαλέγουν πραγματικά τους φίλους τους(τι θλιβεροί) με βάση τα πολιτικά ή κοινωνικά τους κριτήρια. Θεωρώ ότι πρέπει να είσαι πάρα πολύ ρηχός ως άνθρωπος για να διαλέγεις τους φίλους ή το σύντροφο σου, με βάση το τι κόμμα ψηφίζει, ή απο ποια χώρα είναι. Ας κάνω όμως και ένα ακραίο ερώτημα γάτε. Θα μπορούσες να είσαι φίλος με έναν χρυσαυγίτη? Με έναν αναρχικό(με την ελληνική έννοια του όρου) ίσως?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. "Ας κάνω όμως και ένα ακραίο ερώτημα γάτε. Θα μπορούσες να είσαι φίλος με έναν χρυσαυγίτη? Με έναν αναρχικό(με την ελληνική έννοια του όρου) ίσως?"

    Νομίζω πως εμμέσως πλην σαφώς, αυτό απαντήθηκε..

    Θυμάται επίσης κανείς την ιστορία με τον Φ. της αγαπημένης μας paragrafos?.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Ωραίο το θέμα σήμερα!Βαριέμαι τα πολιτικοπαρόμοια θέματα,ακόμα και για θέματα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα,για τα οποία θα έπρεπε,υποτίθεται,να νοιάζομαι.Αλλά δεν τα θεωρώ σημαντικά - μπορεί να κάνω και λάθος.
    Το σημερινό όμως θέμα με αγγίζει ιδιαίτερα.
    Θεωρώ ελάχιστους τους φίλους μου,ανάμεσα σε πολλούς γνωστούς.Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να ήταν...
    Στάθηκαν για μένα συχνά κάτι σαν οικογένεια,με τον τρόπο της οικογένειας του Άγγελου Μπουκουβάλα στον ΝΔ και δεν το ξέχασα ποτέ,όσες φορές έγινε.Οι γονείς τους,όταν υπήρχαν,ήταν για μένα κάπως σαν δεύτεροι γονείς και τα αδέλφια τους το ίδιο.
    Συνήθως θέλω να μαθαίνω νέα τους,να είμαι μέσα στη ζωή τους, να κάνουμε πράγματα μαζί αλλά συμβαίνει και να τους παρακολουθώ από μακριά,χωρίς να θέλω να παρεμβαίνω.Δε σημαίνει ότι είναι λιγότερο φίλοι.
    Θυμάμαι έναν στίχο τραγουδιού που λέει η Χ.Αλεξίου:"τους φίλους τους διαλέγουμε γι αυτό δεν τους παιδεύουμε,τα μυστικά μας λέμε...".
    Στη φιλία απαιτείται για μένα ακόμα μεγαλύτερη προσοχή στη συμπεριφορά μεταξύ των δύο πλευρών για να νιώθουμε και οι δύο όμορφα.
    Πιστεύω στην πραγματική φιλία,τη θεωρώ δύσκολη(να υπάρχει,αλλά συμβαίνει!)και είναι για μένα αναντικατάστατη - κάτι πιο πολύ κι από οικογένεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  39. Οι συνθήκες οι οποίες πρέπει να υπάρχουν για να γεννηθεί η φιλία είναι, αλληλοεκτίμηση και συμπλέοντα συμφέροντα(με την ευρύτερη έννοια).

    Αν μου επιτρέπεται, η «μαθηματική» σχέση είναι Φιλιά = Εκτίμηση * Συμφέρον.

    Το σύνηθες όριο των 4-5 φίλων για τον καθένα προκύπτει περισσότερο από την ανικανότητα του ανθρώπου να διαχειριστεί περισσότερες φιλίες(σε αριθμό) παρά επειδή δεν προκύπτουν οι κατάλληλες συνθήκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @ nikos dimou

    Έγινε παρανόηση με την ερώτησή μου, ίσως φταίω εγώ.

    Δεν ρώτησα για κριτήρια βαθμολόγησης. Εννοώ το εξής: Από ποιο σημείο και πέρα επαφής με κάποιον τον θεωρείτε "φίλο"; Ποιο είναι δηλαδή το όριο του γνωστού και του φίλου;

    Πχ να γνωρίζει ο ένας όλα τα μυστικά του άλλου;

    Να μπορεί ο ένας να τηλεφωνήσει στον άλλον για κάποιο θέμα που τον βασανίζει στις 4 το πρωί;

    Να μπορεί ο καθένας να ζητά από τον άλλο χρήματα, αν τυχόν του λείπουν; κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Παρέες (όπως τις αναφέρατε) πολλές, φίλη μία και μόνη.
    Απ το σχολείο μέχρι σήμερα, ανελλιπως, παρ όλο που παρενεβλήθησαν σπουδές, γάμοι, παιδιά, δεν υπήρξε στιγμή που να θέλουμε να βρεθούμε και να μην το κάναμε, μάλλον είμαστε πολύ τυχερές και οι δυό που δέσαμε τόσο καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @Antvol,

    Απλώς έρχεται (με μερικούς ανθρώπους) μια στιγμή που αισθάνεσαι ότι μπορεί να απολαμβάνεις μαζί τους τη σιωπή (ακόμη κι όταν κοιτούν έξω από το παράθυρο, όπως στη φωτογραφία του ποστ).

    Γιατί συμβαίνει αυτό, δεν έχω καλύτερη εξήγηση από αυτήν του Montaigne.

    Με τους γνωστούς πολλές φορές μιλάμε πολύ, αλλά μαζί τους η σιωπή είναι άβολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. tasos

    φυσικά δεν θα μπορούσα να είμαι φίλος με ένα χρυσαυγίτη. Όχι επειδή πιστεύει σε ορισμένα πράγματα αλλά επειδή δεν θα ταίριαζα με κανενός είδους φανατικό.

    miracle

    δεν καταλαβαίνω τι δουλειά έχει το θέμα συμφέρον με την φιλία!

    somebody

    δεν μπορώ να ορίσω το σημείο που η γνωριμία γίνεται φιλία. Νομίζω πως έχει σχέση με μία ζεστασιά που νιώθεις για τον άλλον και ένα άνοιγμα εμπιστοσύνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Σπάνιο πράγμα: η ετερόφυλη φιλία. Υπάρχει. Το χω δει. Αλλά συνήθως ο κολλητός του άντρα είναι άντρας και η αντίστοιχη της γυναίκας, γυναίκα.

    Η ετερόφυλη φιλία αρκετές φορές γλιστράει στον έρωτα. Σε μερικές περιπτώσεις μετά από χρόνια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Η φιλία δεν είναι θέμα ούτε ποσότητας ούτε καταγωγής ούτε στατιστικών ούτε οποιωνδήποτε άλλων επί μέρους "κριτηρίων" - "λογικοφανών" ή μη.

    Φοβάμαι πως κάπου χάσαμε τη μπάλα...

    Είτε νιώθεις κάποιον ως φίλο είτε όχι. Και δε μπορεί κανείς να αναγάγει τη δική του αίσθηση περί "φιλίας" ως γενικό ...κανόνα.

    Για μένα πάντως φίλος είναι όποιος με δέχεται ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ και τον δέχομαι ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ (και που μπορούμε να λέμε ελεύθερα τα λάθη και τα στραβά μας, χωρίς να καταστρέφεται η σχέση μας ή η όποια αίσθηση "συμπαράστασης" - αν και αυτό δεν αποκλείει κάποιες μικροσυγκρούσεις κατά καιρούς)

    Κι αυτό όντως είναι ιδιαίτερα δύσκολο!


    Ο καλύτερος φίλος για τους άλλους είναι ο φίλος της ...αλήθειας!

    (κατά τη γνώμη μου είπαμε - δε χρειάζεται να συμφωνήσει κανείς μαζί μου ;))

    . . .

    Και φυσικά ισχύει το ...κλισέ πως "οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται", καθώς και η βασική ιδιότητα του συμμερισμού κάποιων στιγμών (κυρίως "προσωπικών"), σύμφωνα με το ...βιβλικό "χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων".

    Αλλά μετράει (κατά τη γνώμη μου πάντα) κυρίως το να χαίρεσαι ειλικρινά με τις επιτυχίες του φίλου σου και να μην τον ζηλεύεις ή να τον ...σαμποτάρεις.

    Άλλωστε είχα γράψει σε ένα παλιότερο post του γάτου (ένα χρόνο πριν) πως είναι πολύ ευκολότερο το "κλαίειν μετά κλαιόντων" από το "χαίρειν μετά χαιρόντων" ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Πραγματική φιλία με άτομα αντιθέτου φύλου υπάρχει?
    Ή μήπως πάντα υποβόσκει ένας ερωτισμός που την αναιρεί?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Zoros
    Σε διαβεβαιώνω ότι υπάρχει. Xωρίς κανένα ερωτισμό. Οι δυο καλύτεροί μου φίλοι στο πανεπιστήμιο ήταν άνδρες. Ο Ριτσαρντ και ο Τρέϊσυ. Κάθε Πέμπτη πρωϊ πίναμε καφέ μαζί. Ανελλειπώς. Το πόσο τους είχα βοηθήσει δε με τις γκομενοδουλειές τους.... βάζανε στο μάτι μια, εγώ αναλάμβανα να την γνωρίσω και μετά να την συστήσω...
    Ο Ρίτσαρντ δολοφονήθηκε στην Μπογκοτά, και δεν υπάρχει μέρα που να μην τον σκέφτομαι. Ο Τρέϊσυ
    -που με ξέρει σαν κάλπικη δεκάρα- μου γράφει καμια φορά για να μου τονώσει την ματαιοδοξία μου ισχυριζόμενος ψευδώς και δολίως ότι με νοσταλγεί όποτε περνάει έξω από ένα Starbucks.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Εγώ νομίζω Νίκο πως όποιος καθήσει μαζί σου για μισή ώρα, θα πετάξει τους φανατισμούς στα σκουπίδια, εκεί που ανήκουν! :)

    Φανατισμοί υπάρχουν γύρω μας σε πολλές μορφές, όχι μόνον σε εκείνες που αποκαλούμε ιδεολογικές/πολιτικές.
    Κολλήματα/φανατισμός σε ομάδες, μάρκες μηχανημάτων, αυτοκινήτων για απλό παράδειγμα.

    Ανήκω σε αυτή την κατηγορία π.χ. που είμαι φανατικός της αλήθειας και της αναζήτησης της?

    Εν κατακλείδι: Επιλέγω φίλους (έχω 2 πραγματικούς και που με ώθησαν να γράψω το πρώτο μου σχόλιο) με την εξής αρχή:
    Δεν με νοιάζει τι είσαι, τι πιστεύεις.
    Με νοιάζει ο 'αλγόριθμος' της σκέψης σου, το να μπορείς να σεβαστείς αυτό που είμαι - όπως εγώ για εσένα - και τα ιδανικά σου.

    Ολα τα άλλα, μέσα από την ιδανική φιλία διορθώνονται..
    Η ανήκουν στην σχέση 'γνωστών'.

    Πολλές φορές και διαφορετικότητα του άλλου είναι από μόνη της πρόκληση.
    Μπορεί να μου αποκαλύψει στο τέλος κάτι το τελείως διαφορετικό. Don't judge a book by its cover.
    Για αυτό ανέφερα και τον Φι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Νομίζω ότι αυτό που ξεχωρίζει τον απλό γνωστό από τον φίλο είναι και το ότι ο φίλος χαίρεται πραγματικά με την χαρά του φίλου του...και χαίρεται τόσο περισσότερο όσο μεγαλύτερη η χαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Για τη φιλία μεταξύ των ...φύλων, μπορεί κανείς να ανατρέξει εκτός των άλλων και στο επίσης παλιότερο post του γάτου με τον ...εύγλωττο τίτλο "Amitié amoureuse".

    Δεν ξέρω αν θα βγάλει άκρη, αλλά 357 σχόλια δεν είναι και λίγα ;)

    (τον σεφτέ πάντως τον έκανε μια ...φίλη μου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. athanasia το "Jojo" το έγραψε ο Brel για τον επί χρόνια γραμματέα του και επιστήθιο φίλο του που πέθανε λίγο καιρό πριν από αυτόν. Όταν γράφτηκε το τραγούδι ο Brel ήξερε ότι έχει καρκίνο και πεθαίνει όπως και έγινε. "...mais heureux de savoir que je te viens deja...". Αυτό το γεγονός κάνει και το τραγούδι και την ερμηνεία συγκλονιστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Mickey, ουσιαστικά τα ίδια γράψαμε!
    Σωστός (και από μένα)! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Φιλία ανάμεσα σε διαφορετικά φύλα υπάρχει όταν ο φίλος σου είναι χάλια κ δεν βλέπεται.Όσους ωραίους φίλους είχα τελικά τους...

    Ξέρω ότι ρίχνω το επίπεδο αλλά όπως λέει κ ο Mickey ο καθένας την προσωπική του γνώμη λέει.Εμένα αυτό μου έτυχε οπότε τώρα κάνω κολλητή παρέα μόνο με γυναίκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. (διορθωμένο)


    Δεν διάβασα πουθενά την λέξη "αγάπη".

    Νομίζω πως είναι η πιο σημαντική.

    Τον φίλο σου τον αγαπάς. (Τον γνωστό, τον συμπαθείς).

    Του ανοίγεσαι, του δίνεσαι.

    Είσαι έτοιμος να υποστείς πράγματα για λογαριασμό του.

    Όλα αυτά - σημαντικό - χωρίς πάθος, όπως στον έρωτα. Αλλά με μία νηφάλια καλή διάθεση. Benevolentia την έλεγαν οι Λατίνοι.

    Friendship is Love without wings. (Byron).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Boss said:
    Δεν διάβασα πουθενά την λέξη "αγάπη".

    Τα ...αυτονόητα παραλείπονται :)

    Εξάλλου μπορείς να "αγαπάς" και ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζεις καλά καλά, όπως και τα ζώα, τη φύση, φανταστικές θεότητες, ακόμα και ...ιδέες!

    Η φιλία απαιτεί περισσότερα και προχωρά σαφώς παραπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. "Μη, μη το πεις
    οι παλιοί μας φίλοι
    μη το πεις
    για πάντα φύγαν.
    Μη, το μαθα πια
    τα παλιά βιβλία,
    τα παλιά τραγούδια
    για πάντα φύγαν.

    Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν.
    Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών.

    Η ζωή αλλάζει
    δίχως να κοιτάζει
    τη δική σου μελαγχολία
    κι έρχεται η στιγμή
    για ν' αποφασίσεις
    με ποιους θα πας
    και ποιους θ' αφήσεις.

    (...)"

    ---------------------------

    Για την αντιγραφή
    Παράγραφος - με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Amitié amoureuse… δύσκολο… Ένας απ' τους δυο πρέπει να παίζει το ρόλο του μαλάκα. Και ναι, zoi20, τον παίζει συνήθως αυτός που δεν βλέπεται... Πικρό, αλλά αληθινό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Nikos Dimou said …
    “δεν καταλαβαίνω τι δουλειά έχει το θέμα συμφέρον με την φιλία!”

    ---


    Αν δεν ξεκινάμε από σαφείς ορισμούς δεν υπάρχει βάση για συζήτηση.

    Το συμφέρον το εννοώ με την ευρεία έννοια του οφέλους ή αλλιώς της πλήρωσης αναγκών. Είναι πολύ ευρύτερο από το οικονομικό συμφέρον ωστόσο το εμπεριέχει.

    Φιλία μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου είναι το ίδιο εύκολο (αν όχι πιο εύκολο) να υπάρξει όπως και μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

    Έρωτας και φιλία ΔΕΝ είναι έννοιες αποκλειόμενες. Ο έρωτας είναι υποπερίπτωση της φιλίας και αφορά πρωτίστως βιολογικό όφελος (αν δεν σας αρέσει η λέξη συμφέρον) το οποίο είναι συνήθως και πιο βραχυπρόθεσμο.

    Ανάλογα με τον προσανατολισμό που έχουν οι παράγοντες του συμφέροντος και της εκτίμησης συνηθίζουμε να δίνουμε και διαφορετικά ονόματα στην σχέση όμως ο βασικός μηχανισμός είναι ο ίδιος.

    Αλλά ας το πάρουμε και ανάποδα, έχετε κάποιον φίλο που δεν τον εκτιμάτε και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν σας καλύπτει κάποιες ανάγκες ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Κι ένας νέος είπε: Μίλησε μας για τη Φιλία. Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:
    Ο φίλος σας είναι η εκπλήρωση των αναγκών σας.
    Είναι το χωράφι σας που εσείς σπέρνετε με αγάπη και θερίζετε μ’ ευγνωμοσύνη. Κι είναι το τραπέζι σας και το παραγώνι σας.
    Γιατί πηγαίνετε στο φίλο με την πείνα σας και τον αναζητάτε για τη γαλήνη σας.

    Όταν ο φίλος σας εκφράζει τις σκέψεις του δεν φοβάστε το όχι στη δική σας σκέψη, ούτε αποσιωπάτε το ναι.
    Κι όταν εκείνος είναι σιωπηλός, η καρδιά σας δεν παύει γι ν’ ακούσει την καρδιά του.
    Γιατί στη φιλία όλες οι σκέψεις, όλες οι επιθυμίες, όλες οι προσδοκίες γεννιούνται και μοιράζονται χωρίς λέξεις, με χαρά που είναι άφωνη.
    Όταν χωρίζεσαι από το φίλο σου, δε λυπάσαι. Γιατί αυτό που αγαπάς πιο πολύ σ’ αυτόν μπορεί να είναι πιο φανερό στην απουσία του, όπως ο ορειβάτης βλέπει πιο καθαρά το βουνό από την κοιλάδα.

    Και μη βάζετε κανένα σκοπό στη φιλία εκτός από το βάθεμα του πνεύματος.
    Γιατί η αγάπη που γυρεύει κάτι άλλο εκτός από την αποκάλυψη του δικού της μυστηρίου δεν είναι αγάπη παρά ένα δίκτυ που ρίχνεται στη θάλασσα και μόνο το ανώφελο θα πιάσει.

    Και δίνετε τον καλύτερο εαυτό σας στο φίλο σας. Αφού θα γνωρίσει την άμπωτη του κυμάτου σας, δώστε του να γνωρίσει και την πλημμυρίδα του.

    Είναι ο φίλος σας κάτι που θα έπρεπε να γυρεύετε όταν έχετε ώρες που θέλετε να σκοτώσετε;
    Καλύτερα να γυρεύετε το φίλο σας πάντα όταν έχετε ώρες να ζήσετε.

    Γιατί έργο του φίλου είναι να εκπληρώσει τις ανάγκες σας, αλλά όχι να γεμίσει το κενό σας.
    Και μέσα στη γλύκα της φιλίας κάνετε να υπάρχει γέλιο και μοίρασμα χαράς.
    Γιατί στις δροσοστάλες των μικρών πραγμάτων η καρδιά βρίσκει την καινούργια αυγή της και ξανανιώνει…

    Χαλίλ Γκιμπράν «Ο Προφήτης»/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Υπάρχει και η περίπτωση ένας μεγάλος ετεροφυλόφιλος έρωτας πού άντεξε πολύ στον χρόνο, να εξελιχθεί σε μια βαθιά φιλία όταν οι κρεβατοκάμαρες χωρίσουν.

    Δηλαδή:

    Δύο άνθρωποι είναι δυνατόν να αγαπηθούν τόσο βαθιά που να είναι αδύνατον να χωρίσουν τις ζωές τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. "Και ναι, zoi20, τον παίζει συνήθως αυτός που δεν βλέπεται... Πικρό, αλλά αληθινό..."

    Αν διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις θα το δούμε σαν κάτι το απόλυτα φυσιολογικό και καθόλου πικρό!
    Τα βαθιά ένστικτα μας που αναζητούν ένα άξιο βιολογικά ταίρι για τη συνέχιση της ζωής είναι δυνατότερα από όλους τους άλλους δεσμούς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε.

    Και κάτι άλλο:
    Τα ταμπού στις σεξουαλικές καθαρά σχέσεις καλά κρατούν!
    Με την καλύτερη μου φίλη σε εποχές ...λειψυδρίας(!) κάναμε έρωτα.
    Αυτό, αντί να καταστρέψει την φιλική μας σχέση, την δυνάμωσε ακόμη περισσότερο, της έδωσε και μία διάσταση που νομίσαμε πως δεν υπήρχε!
    Εγινε πριν 15 χρόνια, γνωριζόμαστε 20 και όταν βρισκόμαστε, είναι σαν εκείνο το μικρό 'πονηρό' μυστικό που μας ενώνει με την τύχη που το ανακαλύψαμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Υπάρχει και η περίπτωση να είσαι καλος φίλος,έτσι όπως εννοήσαμε όλοι τη βαθιά φιλία,όταν δύο φίλοι είναι μεν ετερόφυλοι αλλά ομοφυλόφιλοι στην ξεχωριστή,προσωπική τους ζωή ο καθένας.
    Τότε μπορεί να είναι σαν αδελφική αυτή η φιλία και να κρατήσει χρόνια,πολύ.

    Σχετικά με την αγάπη στη φιλία:με κανέναν από τους πολύ φίλους μου,αυτούς που θεωρούμε εγκάρδιους,δεν μπόρεσα να παραμείνω μόνο φίλη και μιλώ για ανθρώπους και των δύο φίλων.Τους αγάπησα με πάθος,άρα τους αγάπησα (και)ερωτικά.Κι όταν αυτό πέρασε,αν και όταν πέρασε,συνέχισα χωρίς αυτό - αυτό για μένα είναι και η απόδειξη ότι στη βάση του όλο αυτό ήταν μια βαθιά φιλία.Διαφορετικά θα επρόκειτο για έναν έρωτα που κάποτε θα περνούσε.Νομίζω ότι στον έρωτα δεν έχουμε πάντα(ή δεν έχουμε και ποτέ)πραγματική αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Συγγνώμη,λάθος εκ παραδρομής:"και των 2 φύλων" - εννοούσα πριν...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. ihafia: Επαυξάνω! :)

    Επί προσωπικού: Μετά από 7ετή σχέση και αφού μας έπιασε η ...φαγούρα της 7ετίας(!) είναι αδύνατον ΚΑΙ για τους 2 να μην μιλήσουμε. Και αγαπάμε ο ένας τον άλλον!
    Ισως η ζωή μας προγραμμάτιζε για φίλους αλλά να ανταμώσαμε σαν σχέση.

    Πολύ σωστά miracle! Δεν είναι αποκλειόμενες. Γράφω παραπάνω την εμπειρία μου.
    Και για 'συμφέρον' να θυμίσω πως η λέξη 'φτου κακά' "πληρώνω/πληρώνομαι" αναφέρεται στην "πλήρωση - πλήρης" που για εδώ, μιλάμε για την εσωτερική..

    -Είμαι φίλος με τον Λευτέρη πχ.
    -Και "πληρώνεσαι" για αυτό?
    Τώρα είναι πιό κατανοητό..

    Και αλλιώς:
    Παίρνω τηλ. το φίλο μου να μου δανείσει κάτι π.χ.
    Κάποιος θα έλεγε: Μα καλά, τον φίλο σου για τέτοια τον 'χρησιμοποιείς', για ..συμφέρον?
    Απ. Και τι νομίζεις πως θα έκανε έναν μη φίλο να μου το δανείσει;
    Ε, και αυτό το κάτι, είναι η φιλία!
    Το ίδιο κάτι που θα έκανε και μένα να του δώσω, να κάνω τα πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Αν το δούμε σε επίπεδο γονιδίων, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις ομόφυλες και ετερόφυλες φιλίες:

    Στις ετερόφυλες, ειδικά όταν υπάρχει και ερωτική επιθυμία, η όποια αγάπη ανάμεσα στους 2 φίλους μπορεί και να υπαγορεύεται από την ανάγκη μας για διαιώνιση των γονιδίων μας: «Ο ερωτικός σύντροφος που θα μεγαλώσει τους κοινούς απογόνους μας και άρα θέλω να είναι πάντα καλά».

    Από την άλλη, οι ομόφυλες φιλίες είναι πράγματι γονιδιακά “ανιδιοτελείς” και για αυτό ίσως συναντώνται μόνο στο ανθρώπινο είδος στη φύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Ο Ron Springs, παίχτης των Dallas Cowboys υπεφερε χρόνια από διαβήτη. Το 2004, μπήκε στη λιστα αναμονής για μεταμόσχευση νεφρού. Εν τω μεταξύ η ασθένεια είχε οδηγήσει στον ακρωτηριασμό του δεξιού πέλματος και τμήματος του αριστερού. Οi συγγενείς που εξετάστηκαν, απεδείχθησαν μη συμβατοί δότες. Και τότε εμφανίστηκε ο φίλος του και πρώην συμπαίκτης του, ο Everson Walls που προσφέρθηκε να εξεταστει, ήταν συμβατός, και την περασμένη Πέμπτη έγινε η μεταμόσχευση. Xωρίς φανφάρες και πολυλογίες. Το μόνο που είχε πει ο Walls ήταν: "Well, look, I know my blood type is the same as his. Why not give it a shot and see what happens?'"

    Αυτη είναι φιλία. Σχεδόν αθόρυβη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Γάτος said,

    "Αλλά όποτε βρισκόμασταν ξανά, ήταν σαν να μην είχε περάσει μία μέρα από την τελευταία μας συνάντηση."
    -------------------------------

    Οταν νοιώθεις έτσι, κάτι το διαφορετικό, τότε πιστεύω πως βρίσκεσαι με ΦΙΛΟ. Με παρέα δεν αισθάνεσαι έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Πανωραία,
    Αυτό είναι συγκλονιστικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Με αφορμή το σχόλιο της Πανάσχημης:

    "Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού"

    (Ιωαν. ΙΕ' 13)

    Από τα λίγα πράγματα που θα κρατούσα από τα "ιερά" μας κείμενα και ίσως το πλέον αγαπημένο μου.


    Άλλωστε η λέξη "φίλος" παράγεται από το ρήμα "φιλώ", που σημαίνει "αγαπώ" - γι' αυτό και μίλησα για "αυτονόητα".

    Ενδιαφέρον επίσης το γεγονός πως το ρήμα "ερώ", από το οποίο βγαίνει η λέξη "έρως", αποδίδεται επίσης με το "αγαπώ".

    Για να μην αναφέρουμε τη "διττή" σημασία των λέξεων "love" και "amour" σε δυο άλλες, γνωστές μας γλώσσες.

    (υποθέτω πως και για το "liebe" ισχύει κάτι παρόμοιο, αλλά δεν είμαι ...γερμανομαθής ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. nikos dimou said:
    "Σπάνιο πράγμα: η ετερόφυλη φιλία. .αρκετές φορές γλιστράει στον έρωτα."

    ---------------------------

    Είναι αυτό που λένε, πως ό,τι είναι η φιλία μεταξύ ομοφύλων, είναι ο έρωτας μεταξύ των ετεροφύλων. Άλλωστε, πόσες φορές δεν παρατηρήτε "ερωτισμός" μεταξύ φίλων, ιδιαίτερα μεταξύ γυναικών, που είναι πιο χαλαρή η λογοκρισία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. υπάρχει ένα πολύ όμορφο κείμενο του Πλούταρχου με τίτλο "περί πολυφιλίας". Το είχα διαβάσει πριν αρκετό καιρό. Νομίζω ότι έχει άμεση σχέση με το ποστ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Η ομοφυλη φιλια εχει τα χαρακτηριστικα του " μεγαλου ερωτα ". Ειναι...μονογαμικη. Ο καθενας εχει " τον καλυτερο του φιλο " στη θεση #1 & τους αλλους σε επομενες θεσεις.
    Οσο για την ετεροφυλη φιλια,ασφαλως & υπαρχει,μπορει να σταθει & χωρις να διολισθησει σε ερωτικο μπλεξιμο,το οποιο θεωρω λιγουρωσυνη & σεξουαλικη ανωριμοτητα. Ασφαλως & υπαρχει ερωτισμος,δεν ειναι ευνουχοι,αλλα απο την αρχη μιας γνωριμιας αποφασιζεις αν θελεις φιλη ή ερωμενη. Μια φιλη κραταει για μια ζωη,μια ερωμενη εως 3 χρονια,εκτός αν γινει συζυγος,οποτε μπορει να φυγει στα 7-10 ή στα 15-20 χρονια. Μια παιδικη/εφηβικη φιλια κραταει 60-70 χρονια. Ο πανδαματωρ δινει την ουσια στις σχεσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Νικόδημα, διακρίνω μια μελαγχολία στα τελευταία ποστ σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Το φιλαράκι της...


    Εμείς δουλεύαμε όλη μέρα και δεν βλεπόμασταν πια με την μανούλα, η οποια, παρά τα χρόνια και την τσακισμένη υγεία της, αρνούνταν επίμονα να φέρουμε οικιακή βοηθό.

    Ηθελε να μας φροντίζει "με τα χέρια της", να μας μαγειρεύει, να μην έχουμε έγνοιες για τα καθημερινά και να ζουμε τη ζωή μας. Φαίνεται πως τη βοηθούσε να ξεχνά την κατάθλιψή της...

    Εγώ στεναχωριούμουνα που όλη μέρα έμενε στο σπίτι και σταδιακά ξέκοψε από τις γνωστές της...

    "Μην ανησυχείς για μένα, έχω το συντροφούι μου", έλεγε και ξανάλεγε...

    Το συντροφούι της ήταν ο γάτος μας Ο Σωκράτης...


    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Kyriakos said...
    Νικόδημα, διακρίνω μια μελαγχολία στα τελευταία ποστ σου...

    ---------------------

    Η Εαρινή Ραθυμία μελαγχολική;

    Οι Εναλλακτικές Διαδρομές;

    Οι Κόντρες;

    Η Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Η ερωτηση δεν τιθεται μονο

    ποσους φιλους εχω

    αλλα και στο ΠΟΣΟ ΦΙΛΟς ειμαι.

    Και σε περιπτωση αναποδιας
    η και παρεξηγησεων

    πως να διορθωθει η σχεση. Ιδιως οταν οι φιλοι ειναι επαγγελματικα συνεργατες η και συνεταιροι
    τα σημεια προσκρουσης σε ...υφαλο ειναι μεγαλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Lefteris Kritikakis hat gesagt...
    Για να θεμελιώσει και καλλιεργήσει κάποιος πραγματικές φιλίες, πρέπει πρώτα να ξεκολλήσει από το μπαμπά και τη μαμά και τ' αδέλφια. Αλλιώς, το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει ομόκεντρους κύκλους σχέσεων...
    Πρέπει πρώτα να καταστραφεί ο αρχικός πυρήνας ώστε να μπορεί κάποιος να είναι ανεξάρτητος στο βαθμό που χρειάζεται για να θεωρεί κάποιον άλλο ως "φίλο", ισότιμο και αγαπητό.

    Το ίδιο ισχύει και για συζύγους.
    ________________________________

    Για τους συζυγους συμφωνοι,

    για τους φιλους
    ΟΧΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Η φιλία είναι άλμα απόδρασης από τα δεσμά της ατομικότητας.

    Και απαιτεί, όπως ειπώθηκε, να βγάλουμε ο καθένας τον εαυτό του από το κέντρο του σύμπαντος, υπόθεση στ' αλήθεια πολύ - πολύ δύσκολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Πολλές φορές νομίζουμε ότι έχουμε φίλους. Ο χρόνος μένει να το δείξει. Νίκο δυστυχώς εδώ έχεις το πλεονέκτημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Καλησπέρα!

    Καλοκαίρι 1996
    Βρίσκομαι στην Χαλκιδική!
    Βραδάκι και κατηφορίζω στην πλατεία του χωριού για το κλασσικό πρώτο ποτάκι.
    Μια μακρινή μου ξαδέλφη κάθεται σε ένα τραπέζι.
    Με φωνάζει.
    Δίπλα της κάθεται ο αδελφός της τον οποίο εγώ βλέπω για πρώτη φορά.
    Κοιταζόμαστε για αρκετή ώρα.
    Χαμογελάμε σχεδόν ταυτόχρονα.
    Η βραδιά συνεχίζει και αρχίζω να νιώθω πως ο άνθρωπος αυτός αποτελεί το άλλο μου μισό!
    Τρεις μήνες έμεινα εκείνο το καλοκαίρι στην Χαλκιδική και κάθε βράδι κουβεντιάζαμε ώρες.
    Σαν να θέλαμε να πούμε μαζεμένα όσα δεν είχαμε πει όλα αυτά τα χρόνια.
    Παρέσυρε ο ένας τον άλλον.
    Το δέσιμο γινόταν ολοένα και μεγαλύτερο.
    Ξεχάσαμε πια οτι είμασταν μακρινά ξαδέλφια.
    Περισσότερο τώρα πια νιώθαμε φίλοι.
    Συζητούσα προσωπικά θέματα δεν το είχα κάνει ποτέ πριν,
    δοκίμασε να κολυμπήσει(φοβόταν τη θάλασσα) και γενικά γεννήθηκε μια σχέση φιλική πολύ δυνατή.
    Μια σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού.
    Που κρατά ακόμη.
    Μπορεί η απόσταση να μας χωρίζει και η ρουτίνα της καθημερινότητας να μας κάνει να χανόμαστε αλλά κάθε φορά που θα βρεθούμε φτάνουν 2-3 ξενύχτια για να δέσουμε και πάλι το κομμάτι από κει που το είχαμε αφήσει!
    Ο Δημήτρης είναι ο ένας από τους 3 ξεχωριστούς φίλους μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Με κίνδυνο να φανώ σχολαστικός νομίζω ότι χρειαζόμαστε έναν ορισμό για το τι εννοούμε με την λέξη «Φιλία».

    Υπάρχει η Γερμανική εκδοχή, που αναφέρεται στο ποστ.

    Ποιά είναι τα xαρακτηριστικά της;
    Κυρίως: Ποια είναι τα όριά της;
    Ti μπορούμε να προσδοκούμε από τους φίλους;
    Ισχύει το «ο φίλος τον φίλο εν κινδύνοις ου λείπει;»
    Πόσοι από τους φίλους – με την Γερμανική εκδοχή του όρου- θα άντεχαν στην δοκιμασία της αρκούδας;

    Δύο φίλοι περπατούσαν στο δάσος όταν ξαφνικά φάνηκε μιά άγρια μεγάλη αρκούδα. Ο πρώτος ανέβηκε σε ένα δένδρο. Ο άλλος, που δεν προλάβαινε, φρονίμως ποιών, ξάπλωσε στο έδαφος και προσποιείτο τον πεθαμένο. Η αρκούδα πλησίασε εμύρισε τον ξαπλωμένο και απεμακρύνθηκε χωρίς να τον βλάψει. Οταν (η αρκούδα) έφυγε, κατέβηκε και αυτός που είχε ανεβεί στο δένδρο και είχε παρακολουθήσει την σκηνή και αστειευόμενος ρώτησε τον φίλο του τι του είπε η αρκούδα στο αυτί, για να πάρει την απάντηση ότι (του είπε) ο πραγματικός φίλος στον κίνδυνο δεν εγκαταλείπει τον φίλο του.

    Εδώ θα πρέπει να ξεχωρήσουμε την συντροφικότητα από την φιλία γιατί στην συντροφικότητα μπορεί να μην εγκαταλείπεις τον σύντροφο από αίσθηση καθήκοντος προς το σύνολο, όπως στον στρατό. Αυτό όμως είναι άλλο και άλλο η φιλία. Θα μπορούσε να πεί κανείς ότι το σύνολο φίλος είναι υποσύνολο της έννοιας σύντροφος; Η μήπως ούτε αυτό ισχύει και απλως είναι τεμνόμενα σύνολα;

    Εδώ η φιλοσοφία πρέπει να βοηθήσει τα Μαθηματικά.

    Στον επιτάφιο του Περικλή, αναφέρεται ότι (θα το πω με δικά μου λόγια γιατί δεν έχω πρόχειρο το υπεροχο αυθεντικό κείμενο) όλοι επιθυμούμε για τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν και αγαπάμε, να προοδεύουν μέχρι την δική μας στάθμη. Οταν μας ξεπερνάνε τα κριτήρια αλλάζουν και μας κακοφαίνεται.

    Το είπε και ο Mickey σήμερα, -μετά τον Περικλή- «γίνεσαι ευκολότερα συγκλαίων παρά συγχαιρόμενος».

    Η πραγματική φιλία δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει αυτόν τον κανόνα; Πόσοι φίλοι θα άντεχαν ΚΑΙ αυτή την δοκιμασία;


    Κάτι άλλο θα ήθελα να ρωτήσω, κατά την άποψή μου πολύ σημαντικό:

    Μπορούμε να κάνουμε φίλους σε κάθε ηλικία;

    Μπορούμε να κάνουμε φίλους στα 45, 55 ή στα 65, όπως μπορούμε να κάνουμε και στα 15 και 25;

    Αν όχι, μήπως έχουν ρόλο η αφέλεια, ή τα υποκατάστατα, ή η ατταβιστκή μας μνήμη;

    Αυτή την φορά έθεσα ερωτήσεις και όχι απαντήσεις, όπως παρετήρησε ο Στέλιος Ράμφος ότι κάνουμε ως Εθνος.

    Γιατί δεν έχω απαντήσεις!...

    Παραδόξως... Από την μια πλευρά δεν είμαι σίγουρος ότι είχα έστω και έναν φίλο ποτέ... (Με την Γερμανική εκδοχή) Και από την άλλη νομίζω ότι είμαι πλούσιος από φίλους και φίλες εδώ μέσα! (Μάλλον με την Μεσογειακή εκδοχή) Και όταν λέω "Αγαπητέ φίλε..." και αναφέρω ένα nick, σίγουρα εκείνη την ώρα έτσι αισθάνομαι.
    Πάντως ανοίγω την καρδιά μου όσο ποτέ! Σαν να είμαι 15άρης!

    Θα τα ξαναπούμε Φίλοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. TOMORROW
    Ha was born to be all a mortal could be-
    -TOMORROW
    None should be stronger or braver than he-
    -TOMORROW
    A friend who was troubled and weary, he knew,
    Who d be glad of a lift-and needed it too
    On him he would call to see what he could do-
    -TOMORROW
    Each morning he d stack up the letters he d write-
    -TOMORROW
    And he thought of the friends he d fill with delight-
    -TOMORROW
    It was toobad indeed he was busy today
    And hadn t a moment to stop on his way
    More time I ll give to the others he d say-
    -TOMORROW

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Το αίσθημα της απωλείας από τον θάνατο φίλου, που διαποτίζει το post και στο οποίο αναφέρεται και ο squarelogic, είναι το βαρύ τίμημα που πληρώνουμε για ένα τέτοιο αγαθό όπως είναι η φιλία.

    Όπως η χαρά της ενηλικίωσης συμπίπτει με τον θρήνο της για πάντα χαμένης παιδικότητας.

    Όπως το αναπόδραστο του θανάτου είναι το αγκάθι που κρύβεται ανάμεσα στα ροδοπέταλα της ζωής.

    Η χαρά και η λύπη μου φαίνονται διάφανες. Η καθεμία αφήνει διά μέσου της να διαγραφεί το είδωλο της άλλης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Καλησπέρα κι από μένα.

    Μεγάλο κεφάλαιο οι φίλοι.

    Πηγάζει από πολύ μέσα μου η ευγνωμοσύνη για τις φίλες και τους φίλους μου. Οπως και από πολύ μέσα μου πηγάζει το να βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο, για όποτε έχω κάνει βλακείες και δεν στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων...

    Με έχουν στηρίξει, με έχουν κανακέψει, με έχουν σηκώσει, με έχουν ξελασπώσει, με έχουν παρηγορήσει, εμψυχώσει, μαλώσει, φιλήσει, αγκαλιάσει.

    Με έχουν αγαπήσει γι'αυτό που είμαι, και ίσως και παρ'όλο αυτό που είμαι. Εχουν χαρεί μαζί μου κι έχουν λυπηθεί μαζί μου. Εχουμε μοιραστεί πολλά και δε βλέπω την ώρα να τρέξω να τους προφτάσω καλά νέα όποτε έχω. Τα κακά νέα δεν θέλω πια να τους τα πολυλέω, είμαστε όλοι μπαϊλντισμένοι με την καθημερινότητά μας και το να προσπαθούμε να παίξουμε χίλιους ρόλους ταυτόχρονα.

    Είμαι "σπίτι μου" μαζί τους, κι ας λείπουμε από κει πολύ καιρό ο καθένας. Μόλις μπει το κλειδί στην πόρτα, είναι σα να μη λείψαμε μια μέρα.

    Και η πραγματική ευλογία είναι ότι έρχονται και καινούριοι φίλοι στο "σπίτι". Μου κάνει κατάπληξη ότι πάνω που λες οκ, αυτή είναι η οικογένειά μου, αυτοί οι φίλοι μου, έρχονται και κολλάνε σαν κομματάκι του πάζλ φίλοι αναπάντεχοι. Και κολλάνε τόσο καλά που δε θυμόσουν πώς ήταν πριν.

    Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς οικογένεια, αυτή από την οποία προέρχομαι και αυτή την οποία φτιάχνω. Θα ήμουν όχι μισή, ούτε ίσκιος ανθρώπου δε θα ήμουν.

    Αλλά ξέρω ότι χωρίς φίλους δε θα γελούσα ποτέ μου τόσο. Γελάς με την οικογένεια πολύ αλλά πάντα υπάρχει κάτι από πίσω, ρόλοι, παιχνίδια ελέγχου, εξουσίες, φιλοδοξίες, ανάγκες...

    Με τους αληθινούς φίλους απλώς ξεραίνεσαι στα γέλια μέχρι να σας πάρουν χαμπάρι στην κρυψώνα σας και να μην σταυρώσετε "φτου ξελευθερία" ποτέ σας.

    Δεν πειράζει όμως καθόλου.

    Πιανόμαστε απ'το χεράκι ολόκληρα γαϊδούρια και γελάμε, όσο ο κόσμος μας "φτύνει" συνέχεια και τα "φυλάμε" εμπλοκή, όλη την ώρα.

    Φιλιά πολλά σε όλους, τους παλιούς και τους καινούριους φίλους, χίλια ευχαριστώ στους μπλογκόφιλους (το λέω κάθε φορά και θα βαρεθείτε να γίνομαι μελό με το θέμα) και ειδικά στην κολλητή μου απ'το σχολείο, που ξέρω ότι θα μας διαβάσει στη ζούλα τη Δευτέρα από το γραφείο της...

    Καλό Σαββατόβραδο σε όλους!
    :)))


    ΥΓ1- Για τους φίλους του άλλου φίλου, μάλλον είμαι κυνική (βλ. zoi, synas. Από την άλλη όμως, μόλις πέρασε κι αυτό, όσοι μου έχουν μείνει είναι από τις ιδιαίτερες αδυναμίες. Το να βγάλεις από τη μέση το κατασπάραγμα που έχει ο έρωτας και να τον αγαπήσεις τον άλλον σαν συνάνθρωπο, ίσως αξίζει πολύ, γιατί έχει δοκιμαστεί σε κάθε είδους συνέυρεση/συνύπαρξη μεταξύ ανθρώπων).

    ΥΓ2- τον φίλο σου τότε Γάτε να τον προσέχεις και να τον αγαπάς πολύ, είναι μοναδικός ε?
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Tomorrow....
    συνεχεια

    But the fact is,
    he died and faded from view
    And all that was left here when living was through
    Was a mountain of things he intended to do

    TOMORROW


    παω να δω κανενα φιλο
    NOW!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. @soki,

    "...Ιδιως οταν οι φιλοι ειναι επαγγελματικα συνεργατες η και συνεταιροι τα σημεια προσκρουσης σε ...υφαλο ειναι μεγαλα "

    Αυτό ξαναπέστο!

    Αλλά τελικά στη συνεργασία, όσο περισσότερο παραδίνουν και οι δύο κομμάτι του ελέγχου τους στο βωμό του καλού αποτελέσματος, τόσο ανεβαίνει η συναδελφική εκτίμηση και βαθαίνει η φιλία. Αλλιώς δεν ήταν φιλία με εγγύηση πέραν του 1 έτους..

    (το ποίημα δικό σου? έξοχο!)

    @τίγρη,

    Με βλέπεις βασίλισσα, σε χρίζω ιππότη, ακόμη και στις φιλίες. (πού το θυμήθηκες βρε?!)

    Είναι πολύ μεγάλο να γιορτάζουμε όλη την ερωτευσιμότητα που έχει ο/η φίλη μας, ακόμη κι αν δεν έχουμε ούτε ψιλή κυριότητα ούτε καν επικαρπία...

    Α! Και διαχειριστικά τώρα: σχόλια άφησε μπόλικα ο Γάτος και στου Μίκυ, καλοκαίρι, με το Μουντιαλομπλόγκ του ειδικά που ξεσαλώναμε... Και είμαι περίεργη αν τελικά θα γίνει καμμιά κόντρα- θα ανακουφιστώ ιδιαιτέρως αν το πάμε ήρεμα και γλυκά, είναι πολύ ωραίο θέμα. Να σας πω όμως, κάνα ξεχασμενο φίλο τώρα που τα λέμε όλα αυτά, σηκωθήκατε να τον πάρετε τηλέφωνο? Αντε, άντε! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Ο φίλος Dion.M έγραψε ...διατριβή!

    Όντως κι εγώ δε "φοβάμαι" να πω κάποιον "φίλο", ακόμα κι αν δεν τον ξέρω τόσο καλά. Άλλωστε, αν η εκτίμησή μου αποδειχθεί "εσφαλμένη", τι είχα, τι έχασα;

    Και θαρρώ κι εγώ πως αρκετά nicks από δω μέσα αισθανόμαστε "φίλοι" (με όποια έννοια θεωρεί ο καθένας) και μάλλον πιο "ουσιαστικά" από κάποιες "live" παρέες που έχουμε εδώ και χρόνια. Και με κάποιους που γνωριστήκαμε από κοντά θα ήθελα να τα λέμε και πιο συχνά "δια ζώσης".

    Μάλιστα υπήρξε μια σχετικά πρόσφατη συνάντηση σε σπίτι φίλου blogger, όπου γνωρίστηκα και με κάποιους άλλους (δε συχνάζουν όλοι τους εδώ). Ήταν μακράν η πιο όμορφη, ουσιαστική και "φιλική" συνάντηση που είχα παραβρεθεί εδώ και πολλά χρόνια...


    Υ.Γ. Αν ξαναπιάσω τον ...Περικλή να μου κλέβει "ατάκες" θα σφαχτούμε :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. @APHRO

    (το ποίημα δικό σου? έξοχο!)
    ______________________________

    OXI , που τετοια τεχνη....

    το TOMORROW ειναι του
    Edgar Guest

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. harrygreco said...
    ... Μια φιλη κραταει για μια ζωη,μια ερωμενη εως 3 χρονια,εκτός αν γινει συζυγος,οποτε μπορει να φυγει στα 7-10 ή στα 15-20 χρονια. Μια παιδικη/εφηβικη φιλια κραταει 60-70 χρονια.
    ---

    Και μια toyota corolla ίσως μπορεί να κρατήσει 30 - 40 χρόνια, κι αν είναι diesel πάει και για 100 ...

    Ενώ μια alpha romeo μέχρι 3-4 ...

    Επομένως, βουρ για corolla (?).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. athanasia said...
    @Antvol,

    Απλώς έρχεται (με μερικούς ανθρώπους) μια στιγμή που αισθάνεσαι ότι μπορεί να απολαμβάνεις μαζί τους τη σιωπή ...
    ---

    Πες το Χρυσόστομη, τώρα τελευταία μάλιστα όλο και πιο συχνά πέφτω πάνω σε ανθρώπους, με τους οποίους η πιο ωραία στιγμή είναι όταν κλείνουν (επιτέλους) το στόμα τους ...
    -----
    aphrodite said...
    Για τους φίλους του άλλου φίλου ... Το να βγάλεις από τη μέση το κατασπάραγμα που έχει ο έρωτας και να τον αγαπήσεις τον άλλον σαν συνάνθρωπο, ίσως αξίζει πολύ ...
    ---

    Αφροδίτη, έχεις δίκαιο, αξίζει και παραξίζει.

    Απλά, - και το λέω μόνο και μόνο σεβόμενος τον κόπο σου - αν ποτέ γίνουμε φίλοι μην κουραστείς να βγάλεις απ' τη μέση το θεριό αυτό, ειλικρινά στο λέω, το να μη με αγαπήσεις ακριβώς ως συνάνθρωπο νομίζω ότι θα το αντέξω ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Προβλέπω "φιλικό" ξενύχτι απόψε!
    Τι λέτε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. @antvol,

    Πάνω που θα σου απαντούσα κοίτα να βρεις μια corolla (ξεράσογλου) τουλάχιστον με μούρη Αλφα απ'έξω, κι ας αρχίσεις να πληρώνεις τα λίφτινγκ της μετά, με πρόλαβες...

    Αν ποτέ γίνουμε φίλοι (με όποιον ορισμό, είμαι πολύ ανοιχτή στα θέματα ορισμών, τα βαφτίζουμε όπως θέλουμε, παιδιά είμαστε?!) θα έχω δύο θεριά να αντιμετωπίσω, τον έρωτα γενικώς και τον μπλογκοέρωτα (βλ. πανάσχημη), οπότε μην βγω και γουλί, λυπήσου με!
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Πιστεύω ότι φιλία μεταξύ ατόμων διαφορετικού φίλου είναι δυνατή. Όχι απλώς θεωρητικά, αλλά από την εμπειρία μου.
    Από τα 3-4 άτομα που μπορώ να αποκαλέσω φίλους μου, τα δύο είναι γυναίκες.

    Και δεν είναι σε καμιά περίπτωση υποχρεωτικό να ενυπάρχει ένας λανθάνον ερωτισμός στην βάση αυτής της φιλίας. Είναι δυνατόν να είσαι εξαιρετικά δεμένος με ένα άτομο, να νοιώθεις πάρα πολύ κοντά του συναισθηματικά, και παρόλα αυτά να σου είναι εντελώς αδύνατο έστω και να φανταστείς τον εαυτό σου σε μια σχέση μαζί του.
    Όχι γιατί δεν υπάρχει φυσική έλξη. Αλλά γιατί αυτά που αναζητάμε σε ένα φίλικό πρόσωπο δεν ταυτίζονται με αυτά που αναζητάμε (ίσως απαιτούμε;) στον/στη “σύντροφό μας”.

    Είναι δυνατόν μια πολύ καλή φίλη σου να είναι εντελώς ακατάλληλη σύντροφος. Μάλιστα αυτό δεν είναι εξαίρεση αλλά πολύ συχνό φαινόμενο νομίζω.

    Αλλά, παρόλο που φιλία μεταξύ ετερόφυλων είναι δυνατή χωρίς ίχνη ερωτισμού να υπολανθάνουν ή να ελλοχεύουν, δεν είναι ίδια με αυτή μεταξύ ομόφυλων.
    Υπάρχει μια βαθιά ποιοτική διαφορά, τουλάχιστον όπως την έχω βιώσει εγώ με τις γυναίκες φίλες μου.

    Η επικοινωνία είναι διαφορετική, οι κώδικες άλλοι, τα συναισθήματα διαφορετικού χαρακτήρα, τα θέματα συζήτησης διαφορετικά.
    Οι ίδιες οι βάσεις και τα όρια της σχέσης δεν χαράσονται με τον ίδιο τρόπο ούτε στο ίδιο σημείο.

    Αυτό βέβαια ισχύει για όλες τις σχέσεις μας με τους άλλους. Κάθε φιλία είναι μια διαφορετική περίπτωση, μια διαφορετικής μορφής σχέση. Εμείς οι ίδιοι επαναπροσδιορίζουμε κάθε φορά από την αρχή τον εαυτό μας μέσα από τις σχέσεις μας με τους άλλους.
    Οπότε ίσως γενικεύοντας στη βάση των δύο φύλων να υπεραπλουστεύω.
    Πάντως η διαφορά νομίζω πως υπάρχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Σταύρο, φίλος είσαι εσύ? Ετσι τρων' τις 100-άρες, τώρα που ο πόντικας ψήνει κάτι φιλικό με κάτι κεραμιδόγατες και κάνει διάλειμμα?
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Σταύρο, πες ...αλεύρι!

    "Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει ίνα τις την ...κατοστάραν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού"

    (Mickey ΣΤ' 666)


    Είπαμε, οι φίλοι στα ...δύσκολα φαίνονται ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. @ aphrodite
    ---

    Έ, τώρα τι να πω, ο τελευταίος άνθρωπος που περίμενα να το πει αυτό ήσουν εσύ ...

    Αφού ξέρεις πολύ καλά πως, όταν συναντιούνται δύο, είναι συνήθως τρεις, πολλές φορές τέσσερις, μερικές φορές πέντε, ενίοτε έξι κοκ.

    Όμως, γνωρίζουμε ότι οι προκλήσεις είναι που τρέφουν τον άνθρωπο και ενισχύουν τον υγιή ανταγωνισμό, προς όφελος, γενικότερα, της ανθρωπότητας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. @ stavros katsaris (κοινοποίηση: mickey και λοιπούς εκατοδιακοσοτριακοσολάγνους)
    --

    Το να πετυχαίνει κανείς την κατοστάρα κλπ με μία προσπάθεια και να χαίρεται γι αυτό το αντιλαμβάνομαι - αν και δεν το συμμερίζομαι - και το εκτιμώ.

    Το να το κάνει όμως ξεκινώντας από το 98 ή και πιο πίσω, αρχίζει να παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα fair play.

    Γιατί, αν συνεχίσετε έτσι, σε λίγο θα ξεκινάτε από το 80 ...

    Προτείνω λοιπόν, του λοιπού, ο σχετικός τίτλος τιμής να απονέμεται μόνο σ' εκείνον που το πετυχαίνει με την πρώτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Σε κουβέντα με παρών τον γάτο,
    τηρώ σιγήν ιχθύως.....

    λολολολολολολολλ


    Μόνο μην αγριέψει ο γάτος και με κάνει καμμιά χαψιά......


    !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. @antvol,

    Αυτό είναι παιδάκι μου, αν πρέπει στη φιλία μας να πρέπει πρώτα να με περάσει η Επιτροπή Ανταγωνισμού, να σου κάνω σχέδιο πτήσης και να υποβάλλω και χρονοδιάγραμμα, συν να εξηγώ με διαδοχικές επιτόπιες διορθώσεις πού πάει το καθε χέρι, να με σέβεσαι κιόλας μετά, άσε που θα μου βγάλεις κι αξιολόγηση, να το χέσω...

    Εσύ δεν παρασύρεσαι από τη φιλία ποτέ σου?
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Αφροδίτη, δεν είμαι κυνική. Απλά είπα ότι αν έχω ένα ωραίο φίλο συνήθως θέλω να τον...στριμώξω. Κυνικότητα είναι αυτό?:))

    Γιατί η μάνα μου, που αγχώνεται ότι δεν θα παντρευτώ τελικά με αυτές τις τάσεις μου, κάπως αλλιώς το λέει...
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Ο δικηγόρος μάλλον ζηλεύει και θέλει να επιβάλλει κανόνες με ...δικανικούς όρους.

    Πληροφοριακά πάντως, έχω κάνει πάμπολλα "στρογγυλά" με την πρώτη - αν και μια 666άρα με τη ...δεύτερη δεν είναι και λίγο ;)


    Αλλά επειδή οι "φίλοι" είναι σαφώς προτιμότεροι (και πολυτιμότεροι) από τα όποια "νούμερα", χαίρομαι πλέον με τη δική τους χαρά ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. mickey said...
    Ο δικηγόρος μάλλον ζηλεύει και θέλει να επιβάλλει κανόνες με ...δικανικούς όρους.
    ---

    Ναι, ζηλεύω ... χεχε. Για την ταμπακέρα όμως δεν άκουσα τίποτε. Συμφωνείς ή όχι από δω και πέρα οι κατοστάρες κλπ να γίνονται ΜΟΝΟ με μία προσπάθεια;

    Σου δηλώνω επίσης πως, επειδή δεν αγαπώ τους ζυγούς αριθμούς, ποτέ μου δεν επιχειρώ να τους πετύχω (πράγμα που θα ήταν παιχνιδάκι αν ήθελα). Επομένως η ανιδιοτέλειά μου δεν συζητείται (και όχι μόνο στο θέμα αυτό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. @zoi,

    (χμ... δεν απέχουμε και πολύ, μη σε ξεγελάει το ίματζ που πρέπει να προστατεύσω - λολ!)

    Οκ λοιπόν, πάρ΄το κυνική με την ευρεία έννοια... Κι ένα περιποιημένο doggie, κυνικό κι εξαιρετικά φιλικό είναι, δεν είναι?
    ;)

    Κατά τα άλλα να ακούς τη μαμά σου.

    ΛΟΛ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Αφροδίτη,
    επίτηδες το έγραψα γιατί ήξερα ότι θα απαντήσεις κα΄τι αστείο:)

    Ματς μουτς σας φιλώ κ φεύγω γιατί έχω ραντεβού με ένα 'φίλο'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Κύριε Δήμου καλησπέρα,
    όμορφο το θέμα σας απόψε
    Είχα κι εγώ μια φίλη κάποτε.
    Εμενε στο Ηράκλειο, πέρναγε μερικές μέρες και στο Μάτι. Μάλιστα κάποια φορά μας είχε συστήσει....
    Την αγαπούσα πολύ. Πάρα πολύ. Κι ακόμα έτσι νοιώθω κι ας έχω να την δω ή να της μιλήσω σχεδόν 7 χρόνια. Ηταν η μία, η μοναδική πραγματική μου ΦΙΛΗ και ένοιωθα τόσο όμορφα κοντά της.
    Ομως την έχασα. Δεν μου είπε ποτέ γιατί. Μάφησε να μαντεύω τον λόγο.
    Τώρα έχουν περάσει τόσα χρόνια.
    Πολλά φέρνει ο χρόνος στη ζωή μας.
    Πολλά αλλάζουν.
    Ομως πάντα σκέπτομαι την ΦΙΛΗ μου.
    Ισως αν τόλμαγα εγώ κι έκανα ένα ακόμη βήμα... ή θάχαμε χαθεί ή θα της κράταγα το χέρι....
    Σας ευχαριστώ που με το σημερινό θέμα σας μου θυμίσατε ένα κομμάτι του εαυτού μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Δύο λόγια για την "δικτυακή φιλία".

    Είναι ένα περίεργο φαινόμενο που δεν νομίζω πως έχει αναλυθεί.

    Προσωπικά υπάρχουν εδώ πρόσωπα που δεν γνωρίζω αλλά τα νιώθω φίλους μου.

    Κι άλλα που τα γνώρισα πρώτα στο Δίκτυο και μετά ζωντανά - αλλά ελάχιστα. Η δικτυακή γνωριμία παραμένει καθοριστική στην σχέση μας.

    Υπάρχουν γυναίκες που με έχουν γοητεύσει με τον τρόπο που γράφουν και άντρες που τους έχω εκτιμήσει από τις απόψεις τους - κι αυτό σε ένα βαθμό που σπάνια μου συμβαίνει στην πραγματικότητα.

    Τι είναι αυτό; Ψευδαίσθηση;

    Και γιατί πιστεύω πως αν χάνονταν μερικοί από το blog θα πενθούσα την απώλεια ενός φίλου (όπως π. χ. ένιωσα με τον Andy);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. @ nikos dimou

    Με προφτάσατε, αυτό ακριβώς έγραφα, για τη δικτυακή φιλία.

    Που, για μένα, εδώ και χρόνια, αποτελεί μιαν εξαιρετικά σημαντική παράμετρο στη ζωή μου, απαραίτητο θα 'λεγα στοιχείο ισορροπίας.

    Τόσο που, και δεν ντρέπομαι να το πω, ενώ μπορώ να κάνω καιρό χωρίς να νιώθω έλλειψη μη συναντώντας τακτικά τους "αναλογικούς" μου φίλους, εδώ ο χρόνος αυτός σμικρύνεται δραματικά.

    Κι όλο και χειρότερα (καλά πάμε ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Εμένα πάλι μου έχει συμβεί το αντίστροφο: κάποιοι άντρες με έχουν γοητεύσει με τον τρόπο που γράφουν και κάποιες γυναίκες τις έχω εκτιμήσει από τις απόψεις τους - κι αυτό σε ένα βαθμό που σπάνια μου συμβαίνει στην πραγματικότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. synas said...
    Εμένα πάλι μου έχει συμβεί το αντίστροφο

    --------------------------------

    Φυσικά - αφού είσαι γυναίκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Δεν έχω φίλους.
    Μόνο την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. ND said

    Δύο λόγια για την "δικτυακή φιλία".

    -----

    Μάλλον είναι ένα κι αυτό ένα απ' τα καινούργια που φέρνει το διαδίκτυο.

    Με μια έννοια, το διαδίκτυο αναπληρώνει την απλότητα και την αμεσότητα της παιδικής ή νεανικής ηλικίας, που παραδοσιακά είναι η ηλικία που γίνονται οι πιό πολλές φιλίες.

    -----

    @Antvol

    Δεν εννούσα αυτού του είδους τη σιωπή, εκεί που λες "ας σταματήσει επιτέλους να μιλάει, να μην ακούω άλλες ανοησίες ή να μην ακούω αυτή την άσχημη φωνή."

    Εννοούσα τη διαφορά ανάμεσα στην σιωπή που σημαίνει ότι επικοινωνείς και αισθάνεσαι ακόμη και χωρίς να μιλάς, και τη σιωπή που είναι πηγή αμηχανίας (του τύπου "τί να σκέφτεται άραγε")

    :))

    -----

    Καλησπέρα σε όλους, μου κάνετε θαυμάσια παρέα (είμαι εργαζόμενος άνθρωπος απόψε).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η ζωή μας είναι αποκλειστικά στραμμένη στο παιδί: αρχικά για να ζήσει και τώρα για να γιάνει. Που και καιρός για εξόδους και παρέες...

    Δυστυχώς, αυτό το διάστημα είδα να καταρρέουν μέσα μου πολλοί μύθοι, με τραυματικότερο τον αφελέστατο μύθο της "αιώνιας, παιδικής φιλίας".

    Είδα "αιώνιους φίλους μας", όχι μονο να μην ξαναπατάνε σπίτι μας, αλλά και να μη βγαίνουν στα τηλεφωνα!!! Τόσο πολυ, ώστε, αρχικά, ανησυχήσαμε εμείς μήπως πάθανε εκείνοι κάτι!

    Και ψάξε, ψάξε διαπιστώσαμε ότι μας αποφεύγανε συστηματικά, αφότου μάθανανε τι έχει το παιδί μας (επιληψία). Δεν σας κρύβω ότι πληγώθηκα πολύ. Κυρίως, πληγώθηκα, για τον λόγο που μας απαρνήθηκαν.

    Και βρήκα φιλία και συμπαράσταση εδώ, στου ΝικόΔημου την παρέα και όχι μόνον αυτά. Επιπλέον πήρα κουράγιο να πάω και παραπέρα, να κοινοποιήσουμε την ασθένεια τού παιδιού και να βοηθήσουμε δυο τρεις οικογένειες να αναστήσουν κι αυτές τα παιδάκια τους (συγγνώμη για το εγωιστικό αυτοεγκώμιο).

    Ολη μέρα σήμερα, προσπαθώ να βρω ποιος φίλος, από τους παλιούς, απέμεινε. Το συζήτησα μαζί του πριν λίγο. Απομείναμε εμείς κι εμείς: εκείνος για μένα κι εγώ γι΄ αυτόν.

    Δεν με νοιάζει όμως πια που φύγανε οι παλιοί φίλοι. Σημασία έχει πως βρήκα ένα Μεγάλο φίλο (όλοι σας τον ξέρετε), που παλιά τον θαυμαζα, αλλά τώρα, που τον γνώρισα, τον λατρεύω.

    Πολλά φιλιά ΝικόΔημε!



    Με απέραντη αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. paragrafos!

    να μία δικτυακή φιλία ανεκτίμητης αξίας
    και μόνον αυτή να είχε προκύψει από το blog, άξιζε τον κόπο

    αλλά δεν είναι μόνον αυτή - είναι τόσες άλλες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Συμφωνώ με την Παράγαφο. Η αλήθεια είναι ότι όταν υπάρχει αρρώστια, πολλοί εξαφανίζονται. Αλλά μου φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει κυρίως στη δική μας τη γενιά, οι παλιοί ήταν πιο σταθεροί, πιο δυνατοί. Οταν αρρώστησε ο πατέρας μου, ένας φίλος του ερχοταν από το Λονδίνο για να τον βλέπει. Είχαν περάσει όμως πολλά οι δυο τους στην Αίγυπτο, κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αλλα το πιο συγκινητικό ήταν όταν ήρθε ένας νεαρός που δεν τον γνωριζα. Μου είπε οτι ήταν ο γιος του ταβερνιάρη στο Γαρδίκι, όπου ο πατέρας μου ήταν εξορία. Ο πατέρας του ήταν κι αυτός χάλια, αλλά έμαθε για την αρρώστια του δικού μου, κι έστειλε τον γιο του.

    Τελικά οι φιλίες που έκαναν οι γονείς μας ήταν πολυ πιο βαθιές από τις δικές μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Δικτυακή φιλία.. Πολλά καλά έχει το δίκτυο.

    Προσωπικά όμως, δεν μπορώ να διανοηθώ μια σχέση οποιασδήποτε παραδοσιακής μορφής 'μετουσιωμένη' σε δικτυακή.
    Είναι σαν να λέμε 'καλός ζωγράφος, τα έργα του είναι σαν ...φωτογραφίες'!

    Εκτός και πούμε πως ένα βλέμμα, μία λέξη με τη γλώσσα του σώματος δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
    Και αυτό το νέο είδος δεν μου λέει τίποτα!

    Και για σένα Νίκο.
    Που λες για τον Αντυ.
    Ναι.
    Και εμένα μου λείπει.
    Οχι όμως σαν άνθρωπος. Σαν ιδέες, σαν γραπτός, μεστός λόγος ναι, μου λείπει.
    Μα νομίζω πως αν δεν είχατε συναντηθεί τότε στον Ιανό, και δεν πηγαίνατε όλοι μετά για φαγητό, δεν θα σου έλειπε και τόσο!
    Θα ήταν 'αναλώσιμος'. Θα τον έβρισκες στο νικ κάποιου άλλου..

    Η ζωντανή επαφή είναι αναντικατάστατη, ότι και αν κάνει η τεχνολογία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. @ Πανάσχημη said...
    ......Τελικά οι φιλίες που έκαναν οι γονείς μας ήταν πολυ πιο βαθιές από τις δικές μας.

    -------------

    Ναι, γιατί έζησαν σε δύσκολα χρόνια, όταν η φιλία και η συντροφικότητα έκαναν -μερικές φορές- την διαφορά στην επιβίωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. Dion
    Αυτό που λες το θυμήθηκα όταν ειδα το The flags of our fathers. Και άλλα πολεμικά έργα, όταν τραυματίζεται κάποιος και πέφτουν από πάνω του δυο τρεις για να τον μεταφέρουν μακρυά, με κίνδυνο της ζωής τους.
    Και μετα βλέπω εμας, να μη μπορούμε να πάμε ούτε νοσοκομείο να δούμε κάποιον.... μην τυχόν και συγχιστούμε και χαλάσει η επιδερμίδα μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. somebody κάνεις λάθος:
    ο Andy δεν ήταν στο φαγητό μετά τον Ιανό.

    Για την δικτυακή σχέση αναρωτιέμαι κι εγώ.

    Γιατί μερικοί που είναι μόνο ονόματα και σχόλια, μου μοιάζουν πιο ζωντανοί από πραγματικούς γνωστούς;

    Ισως να ισχύει αυτό που είπε ο Buffon: "Le style c' est l' homme". (To ύφος είναι ο άνθρωπος). Μέσα από το ύφος της γραφής τους αναδύονται πρόσωπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. @ Somebody said...
    .....Που λες για τον Αντυ.
    Ναι.
    Και εμένα μου λείπει.
    Οχι όμως σαν άνθρωπος. Σαν ιδέες, σαν γραπτός, μεστός λόγος ναι, μου λείπει.
    Μα νομίζω πως αν δεν είχατε συναντηθεί τότε στον Ιανό, και δεν πηγαίνατε όλοι μετά για φαγητό, δεν θα σου έλειπε και τόσο!
    Θα ήταν 'αναλώσιμος'. Θα τον έβρισκες στο νικ κάποιου άλλου..

    .........
    Εγώ δεν ήμουν στον Ιανό... και μου λείπει!

    ..."Σαν ιδέες, σαν γραπτός, μεστός λόγος ναι" Επίσης σαν ευαισθησία, σαν άποψη ...σαν προσωπικότητα μέσα από αυτά ... και τελικά γιατί όχι! Σαν άνθρωπος!

    Δεν υπάρχει αναλώσιμη ψυχή... Και εδώ καταθέτουμε ψυχή. (Η πνεύμα αν προτιμάτε)

    Δεν καταθέτουμε -χωρίς να το υποτιμώ- σώμα και εικόνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Εγω πιστευω οτι υπαρχουν πολλες φιλιες, αναλογα με την προσωπικοτητα του ατομου, και της αναγκης του, και των περιστασεων. Κατι ειναι αυτο που προσδιοριζει την σχεση, ισως μια συμφωνια χωρις χαρτια και υπογραφες, αλλα νομιζω το βασικο σε μια πραγματικη φιλια ειναι acceptance of the other. Και βεβαια πρεπει να υπαρχει και altruism, οτι δεν τα βλεπεις ολα σαν zero-sum game (a winner for every loser).

    Εγω εφυγα απο την Ελλαδα ως teenager, οταν ειδη ειχα κανει 2-3 καλους φιλους. Και ηταν δυσκολο να τους αφησω (συμπεριλαμβανομενης my girlfriend) Ενας απο αυτους τους παλιους φιλους με ξαναβρηκε μετα απο τοσα χρονια.. και ο λογος που (ξανα) ανακαλυψα τον φιλτατο Νικο Δημου μετα απο αναδρομη στην Ελλαδα μεσω του Internet.

    Ερχομενος στην Αμερικη ισως απεκτησα αυτο που ειπαν καποιοι οτι εχουν οι ..βορειοι. Δηλαδη, αρκετους γνωστους αλλα πολυ λιγους φιλους. Δεν ξερω αν ειναι θεμα χρονου, μαλλον αφου βρουμε 1-2-3 ατομα που ταιριαζουμε σαν ατομα, δεν το πολυψαχνουμε μετα. Ισως δεν θελουμε to over-extend ourselves.

    Παντως η ζωη ειναι πιο ομορφη οταν εχεις ομορφους ανθρωπους γυρω σου... ακομα κι'αν δεν τους εχεις δει ποτε (οπως εδω σε τουτο το blog). Ελπιζω να με θελετε στην παρεα σας ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Πέρυσι αποτόλμησα να σκαλίσω την αλληλογραφία της μανούλας μου και βρέθηκα προ πολλών εκπληξεων.

    Πρώτα-πρώτα, είχε πάντα αντίγραφο (την πρώτη γραφή) σχεδόν για κάθε επιστολή που έστελνε.

    Δεύτερον, πίσω από το δικό της αντίγραφο είχε την απάντηση, την ανταπάντηση κλπ.

    Και η έπληξη: η αλληλογραφία τους είναι στην καθαρεύουσα!!!

    Τέταρτον, σχεδόν όλες οι επιστολές αρχίζουν μετά την καταστροφή, όταν σκόρπισαν τα συγγένεια και φιλίες αιώνων και ο κόσμος προσπαθούσε να κρατήσει κάτι από το παρελθον του θυμίζοντας ο ένας στον άλλον, τις γειτονιές που παίζανε παιδιά, το περιβόλι που αφήσανε ανοιχτό, τους γείτονες που χάθηκαν...

    Τα πρώτα δύσκολα χρόνια, η αλληλογραφία ήταν πυκνή. Μετά που άρχισαν να στρώνουν τα πράγματα, μπήκαν και οι τηλεφωνικές γραμμές, τελείωσαν τα γραμματα, μαζί και οι μνήμες, ίσως και οι φιλίες...

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. Και βέβαια σε θέλουμε Andros - είσαι ήδη από τα μόνιμα μέλη.

    Μιλώντας για το ύφος: μην μου πείτε πως δεν ξέρετε την Αφροδίτη, την Παράγραφο, τον Κρητικάκη, την Αθανασία, τον Χάρυ... άντε γιατί θα τους πω όλους τώρα.

    Καμιά φορά που διαβάζω από το τέλος ξέρω από την τελευταία φράση ποιος έγραψε την πρώτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. "Γιατί μερικοί που είναι μόνο ονόματα και σχόλια, μου μοιάζουν πιο ζωντανοί από πραγματικούς γνωστούς;"

    Αχ Νίκο... Ξέρεις πάααρα πολύ καλά πως στη δουλειά, στο γραφείο, στις καθημερινές σχέσεις, οι άνθρωποι φοβούμενοι τον ίδιο τους τον εαυτό ή ακόμα, προστατεύοντας τον, φέρονται παράξενα.

    Δεν μιλώ για αυτά. Είναι αντιπαράδειγμα.
    Μιλώ για ίσες συγκρίσεις και κυρίως ανιδιοτελείς.
    Μιλώ για όταν έχουμε διάθεση να δοθούμε σε μία φιλία και να μας δοθεί, τι δυνατότητες έχουμε μέσα από το νετ και τι στο δια ζώσης?

    Σαφέστατα, αν είχα να επιλέξω μεταξύ μίας ψεύτικης 'ζωντανής' και μίας αληθινής δικτυακής, θα επέλεγα το δεύτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. Οι γυναικες & γενικα οι ανθρωποι ( sic ) δεν συγκρινονται με αυτοκινητα.
    Υπαρχουν εποχες & ατομα ανθρωποκεντρικα & αντιστοιχα χρονοκεντρικα. Εγω ειμαι της ανθρωποκεντρικης σχολης,αλλα ολο & περισσοτεροι υπολογιζουν στις σχεσεις τους τον παραγοντα χρονο.
    Δεν νομιζω οτι οι παλιοτεροι ειχαν ισχυροτερες σχεσεις,φιλιες & ερωτες απο τους σημερινους. Ειναι θεμα χαρακτηρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Η δικτυακή φιλία μοιάζει με το δικτυακό σεξ. Το τελευταίο έχει αναλυθεί κατά κόρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Σιωπηλός said...
    Η δικτυακή φιλία μοιάζει με το δικτυακό σεξ.

    -----------------------

    Καθόλου! Με τίποτα! Το σεξ είναι αφή, οσμή, γεύση. ("Η επαφή δύο επιδερμίδων" είπε ο Chamfort). H φιλία υπάρχει χωρίς αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. Η δικτυακή πάντως φιλία έχει ένα χαρακτηριστικό που αγαπώ εξαιρετικά: είναι πολύ πιο ειλικρινής.

    Κι αυτό γιατί εκφράζεται κανείς πολύ πιο άνετα όταν η ανωνυμία είναι εξασφαλισμένη.

    Τυχαία άραγε τα καθολικά εξομολογητήρια έχουν πλέγμα που χωρίζει τους ιερείς από τους πιστούς;

    Για να μην αναφερθώ και στις διάφορες γιορτές με μάσκες και τη σημασία τους.

    Το πρόβλημα είναι πως, αν προφτάσεις να γνωρίσεις και να αγαπήσεις έναν άνθρωπο μόνον από τα κείμενά του, η συνάντηση μαζί του έχει πάρα πολλές πιθανότητες να απογοητεύσει και τους δυο.

    Ίσως η καλύτερη λύση να 'ναι "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι". Οι δικτυακοί φίλοι (και εραστές) στο δίκτυο κι οι άλλοι στην αναλογική ζωή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. "Οι δικτυακοί φίλοι (και εραστές) στο δίκτυο κι οι άλλοι στην αναλογική ζωή μας."

    Ο Antvol μας προετοιμάζει για το ...Matrix :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. @ mickey

    Matrix? Μια χαρά έργο, ειδικά το πρώτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Μήπως η δικτυακή φιλία είναι τελικά (και αρχικά) φιλία με τον... ηλεκτρονικό υπολογιστή μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. "Matrix? Μια χαρά έργο, ειδικά το πρώτο."

    Μόνο μην το πεις στο ...αφεντικό ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. @ mickey

    Μάλλον πήγε για ύπνο τώρα, επιτέλους μπορούμε να κάνουμε "κατάληψη".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. @ mickey (again)

    Φαντάζεσαι τον ΝΔ στο κρεβάτι, να στριφογυρίζει και να λέει "γμτ, ξέχασα να βάλω moderation και τα κωλόπαιδα πάλι θα μου το μαγαρίσουν το μαγαζί, αλλά πού να σηκώνεσαι τώρα, κάνει και κρύο ..."?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. Πάντως ομολογώ πως εδώ και αρκετό καιρό σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που συναντώ "δια ζώσης" μου φαίνονται πολύ λιγότερο ενδιαφέροντες από αρκετούς που συναντώ εδώ και σε άλλα blogs.

    Εκτός από την περίπτωση που ...ταυτίζονται φυσικά ;)


    Πάντως το ότι θα "απογοητευτούμε" αν συναντήσουμε κάποιον/α blogger "ζωντανά" δεν ισχύει. Σίγουρα θα έχει κάποιες διαφορές από την εικόνα που έχουμε σχηματίσει για αυτόν/αυτή στο μυαλό μας (ειδικά στην εξωτερική εμφάνιση), αλλά το ενδεχόμενο να ενθουσιαστούμε δεν είναι κατ' ανάγκη λιγότερο πιθανό από το να απογοητευτούμε.

    Η προσωπική μου πείρα τουλάχιστον (έχω συναντηθεί με αρκετούς) είναι ιδιαίτερα θετική ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. mickey said...
    Πάντως το ότι θα "απογοητευτούμε" αν συναντήσουμε κάποιον/α blogger "ζωντανά" δεν ισχύει...
    ---

    Αν εννοείς εμένα έχεις απόλυτο δίκαιο, και χαίρομαι που το αναγνωρίζεις.

    Τι γίνεται όμως με τόσους άλλους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Νομίζω ότι η εικόνα που εκπέμπουμε μέσα από το διαδίκτυο είναι κατά κάποιο τρόπο "αποστειρωμένη" ή - αν προτιμάτε τον πιο ήπιο όρο - έστω "παστεριωμένη".

    Εννοώ ότι οι περισσότεροι από εμάς υπολογίζουν τα λόγια τους και (παρά την ανωνυμία) εκτίθενται λιγότερο απ' ότι σε μία διά ζώσης σχέση, όπου επί πολλές ώρες το 24ωρο μπορεί να ζυμώνεσαι με τον άλλο και να τον υπόκεισαι ως συνόλη προσωπικότητα, όχι απλά ως τοποθέτηση απέναντι σε αυτό ή εκείνο το ζήτημα.

    Οι "ανθρώπινες" πλευρές, οι λεγόμενες αδυναμίες, οι ατέλειες κάνουν ακόμα μεγαλύτερο άθλο την φυσική προσέγγιση ανθρώπων, εν σχέσει με αυτή διά του διαδικτύου. Είναι πιθανόν μία νεύρωση, μια εμμονή κάποιου να μην απασχολήσει ούτε κατ' ελάχιστον τους συνομιλητές του στο διαδίκτυο και εν τούτοις να είναι βασανιστική αν ζήσεις τον ίδιο άνθρωπο από κοντά.

    Αυτό βέβαια δεν το λέω για να μειώσω την αξία των διαδικτυακών σχέσεων, παρά μόνον ως προσπάθεια ανίχνευσης διαφορών. Νομίζω ότι οι διά ζώσης σχέσεις είναι πιο απαιτητικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Η ώρα μία παρά μετά τα μεσάνυχτα. Αντί να πιάσω το βιβλίο που περιμένει στο προσκέφαλο, ανοίγω το blog του doncat. Μια και δεν έχω γάτα… Συμπεραίνω ότι το blogging βλάπτει σοβαρά την αναγνωστική μου επίδοση. Από τότε που ξεκίνησα (λίγες μέρες είναι), έχω περιορίσει την ανάγνωση των «εξωσχολικών» μου. (Ό,τι καταλάβετε…) Βλέπετε, δεν είναι μόνο το post. Είναι και τα δεκάδες σχόλια. Από περιέργεια έκανα copy paste στο Word για να δω πόσες σελίδες είναι. Ουάου! Τριάντα!
    Το blogging είναι εθιστικό. Σαν το τσιγάρο. Είμαι παθιασμένη καπνίστρια. Δεν πρέπει να γίνω παθιασμένη blogger. Πρέπει να απεξαρτηθώ. Αλλά πώς θα απεξαρτηθώ; Ο doncat κάθε τόσο βάζει ερεθιστικά ζητήματα στο τραπέζι – συγνώμη, στην οθόνη. Και μερικοί σχολιαστές του είναι πράγματι άξιοι συνομιλητές του. (Συμφωνώ με τον Μίκυ: «Ομολογώ πως εδώ και αρκετό καιρό σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που συναντώ "δια ζώσης" μου φαίνονται πολύ λιγότερο ενδιαφέροντες από αρκετούς που συναντώ εδώ»)Τρυπώνω, λοιπόν. Γιατί έτσι νιώθω, ότι τρυπώνω. Δεν έχω νιώσει φίλη σας, συγχωρήστε με. Γνωστή, απλώς γνωστή. Η μοναξιά μου με ακολουθεί. (Και δίνω πολύ βαθύ περιεχόμενο στον όρο «φιλία». Ελαφρώς συμφωνώ με εκείνον που διατύπωσε την άποψη ότι η δικτυακή φιλία θυμίζει δικτυακό σεξ. Στο δ.σεξ λείπουν αυτά που επισημαίνει ο γάτος μας, στη δ.φιλία λείπει η ολότητα, γιατί δίνουμε κομμάτια, σπαράγματα σκέψεων…)
    Αναφέρθηκα στη μοναξιά, πέρασμα στο κυρίως θέμα, τη φιλία. Τι θέμα… Δεν θα πω (όλες) τις σκέψεις μου, γιατί πάλι θα κάνω κατάχρηση του χώρου (χθες το παράκανα). Μόνο που θυμήθηκα και θέλησα να μνημονεύσω την ξαδέρφη/φίλη μου (το ξαδέρφη ήταν εντελώς συμπτωματικό, ήταν πολύ αγαπημένη μου φίλη) που χάθηκα πρόωρα πριν 14 χρόνια. Και να πω μια δική της φράση: «Καλή μου, οι ευτυχισμένοι δεν θέλουν τους δυστυχισμένους». Έχω την εντύπωση πως η γενικόλογη αυτή φράση περικλείει περισσότερη αλήθεια, είναι πιο ρεαλιστική από αυτήν που είδα παραπάνω (dion.m): “Το είπε και ο Mickey σήμερα, -μετά τον Περικλή- «γίνεσαι ευκολότερα συγκλαίων παρά συγχαιρόμενος»” - ορθό, αλλά πού οι συγκλαίοντες; Εξάλλου, η παρατήρηση της αείμνηστης επαληθεύεται από τα γραφόμενα της paragrafos.
    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. ΝΔ said…
    Καθόλου! Με τίποτα! Το σεξ είναι αφή, οσμή, γεύση...


    Ωστόσο και η φιλία είναι όψη, ακοή... Το βλέμα του φίλου, το άγγιγμά του στον ώμο, το θερμό αγκάλιασμα.

    Η δικτυακή φιλία, που παραμένει μόνο τέτοια, είναι πιο εγκεφαλική, αφού της λείπουν οι αισθήσεις. Έχει να κάνει μόνο με τον λόγο και δη τον γραπτό. Είναι φιλία "δι' αλληλογραφίας". Μπορεί να είναι υπέροχη, (άλλωστε και στην προ-δικτύου εποχή υπήρξαν τέτοιες φιλίες), αλλά είναι διαφορετική από την εξωδικτυακή.

    Και φαίνεται περίεργο -ακόμη- να σκέφτεται κάποιος τον φίλο του και η εικόνα που ανακαλεί στο μυαλό του να είναι το avatar του.

    Όμως είναι η νέα εποχή μας. Αυτήν έχουμε. Γιατί να μην την χαρούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. @ georgia sandi

    Μην το παλεύετε αγαπητή, δεν θα απεξαρτηθείτε.

    Καλύτερα να το απολαύσετε. Προσφέρεται άλλωστε.

    Αντιθέτως, με το τσιγάρο κάτι μπορείτε να πετύχετε, προσπαθείστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Ναι, georgia sandi, άκου τον antvol. Τώρα τελευταία ειδικεύεται στην υγιεινή διατροφή:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. @Georgia Sandi,

    Η γλυκύτατη Paragrafos περνάει δύσκολες ώρες και σε τέτοιες ώρες μερικές φορές ανακαλύπτει κανείς ότι αφήνει πολλούς πίσω του (βρίσκει όμως άλλους, ευτυχώς).

    Όσο για τους συγκλαίοντες, δεν νομίζω ότι βοηθά αυτό(είναι και μια μορφή εξουσίας να είσαι πρόθυμος να συγκλαίεις όταν το πρόβλημα δεν είναι δικό σου).

    Πιστεύω σ' αυτούς που απλώνουν το χέρι, ακούν, λένε μια ιδέα, βοηθούν όπου μπορούν κι όσο μπορούν, και (όταν τα πράγματα είναι καλύτερα) χαίρονται ειλικρινά και ανοιχτόκαρδα για την καλή εξέλιξη.

    Συμπάσχω για το κάπνισμα, ομοιοπαθής! Καλό θα ήταν να το περιορίζαμε.

    @Chris,

    Ποιός είναι ο Τίμαιος ο Ταυρομενίτης;

    ----

    Καληνύχτα σε όλους, είμαι σχεδόν εξαντλημένη από τη σημερινή μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. @Mickey,

    "Η προσωπική μου πείρα τουλάχιστον (έχω συναντηθεί με αρκετούς) είναι ιδιαίτερα θετική ;)"

    Ναι, το ίδιο λέω κι εγώ, και καλύτερη πάντα απ'ό,τι νόμιζα ποτέ πιθανό.

    Για σένα βέβαια, μάλιστα για σένα, έχω κι αφιέρωση...

    Δώσε βάση στο refrain, τα΄άλλα ψιλοάσχετα...

    (να φεύγω σιγά-σιγά...)

    ΥΓ- Παιδικές ασθένειες... Γεωργία, είστε στην πολύ αρχή ακόμα. Οταν θα στέλνουν την πυροσβεστική οι της οικογένειας, να σας βγάλουν από το δωμάτιο με το πισι, τότε θα είστε πραγματικά μια μπλόγκερ σαν κι εμάς... :))))

    ΥΓ- Ελα, group-hug αφιέρωση στον andros!
    ΥΓ- antvol τι έγινε, σου έκοψα τη φόρα?! Μου κάνεις μούτρα? Γιατί θα πέσει αφιέρωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. Ποιός είναι ο Τίμαιος ο Ταυρομενίτης;


    Ιστορικός, της Αρχαιότητος από την Σικελία. Ταυρομένιο, μένος του ταύρου, η σημερινή Ταορμίνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Όμορφο το ποστ, ενδιαφέροντα τα σχόλια, ατελείωτο το θέμα.

    Dion.M. said...

    Μπορούμε να κάνουμε φίλους σε κάθε ηλικία;

    Μπορούμε να κάνουμε φίλους στα 45, 55 ή στα 65, όπως μπορούμε να κάνουμε και στα 15 και 25;


    Θα έλεγα πως όχι - τουλάχιστον όχι "παλιούς" φίλους.

    Πιστεύω και εγώ πως αν έχεις έναν παλιό καλό φίλο στον οποίο μπορείς να "βασίζεσαι", είσαι τυχερός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. @dion m.,

    Τι έγινε με την περίπτωσή μας τελικά?

    Μήπως να της μιλήσουμε εμείς, να βοηθήσουμε?
    ;)

    (αμήν να πάει καλά!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. athanasia:

    Αν δεν κάνω λάθος ο Τιμαίος ο Ταυρομενίτης ήταν αυτός ο οποίος χρησιμοποίησε το σύστημα χρονολόγησης με τις Ολυμπιάδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Το χρησιμοποίησε πρώτος εννοώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. @Αφροδίτη said:antvol τι έγινε, σου έκοψα τη φόρα?! Μου κάνεις μούτρα?


    Κάνει θεραπεία με becel...

    Η Ζωή ξέρει...

    Ζωή, νωρίς γύρισες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. Dion M.
    Ναι ένα δίωρο κάθισα. Είναι τακτική, στο πρώτο ραντεβού το παίζω βιαστική κ δύσκολη. Μετά σιγά σιγά γίνομαι στρείδι, αλλά ο άλλος δεν προλαβαίνει να το καταλάβει, γιατί κρατάει την πρώτη εντύπωση:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. Αφροδίτη, Καλά πάει...

    Δεν φαίνεται ότι είμαι "ανεβασμένος"!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. @univers
    "Η χαρά και η λύπη μου φαίνονται διάφανες. Η καθεμία αφήνει διά μέσου της να διαγραφεί το είδωλο της άλλης. "

    πολυ ποιητικο και ιδανικη οπτικη παρασταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. @zofe,

    Μια που λέγαμε για το matrix, αλλά έχεις κι αυτό το αβατάρι, γειά σου κι εσένα με την πιο σουρρεάλ ταυτότητα εδώ μέσα!

    @Zoi,

    Εγώ ήξερα ότι μοιράζουν τα γάλατα γυρνώντας ξημερώματα σπίτι, όχι becel...

    ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. @ aphrodite

    Σκέφτομαι ν΄αλλάξω ή το αβατάρι ή το νικ μου. Καμιά πρόταση;


    Και μια που μιλάμε περί φιλίας, ένα πολύ όμορφο τραγούδι από μιά ταινία ύμνο στη φιλία:Ζυλ και Τζιμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Τι κάνουν οι γυναίκες του blog;
    Φιλικό μπλογκοξενύχτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. @giant13,

    "Τι κάνουν οι γυναίκες του blog;
    Φιλικό μπλογκοξενύχτι; "

    Ναι, παίζουμε τις κουμπάρες με τον ζόφο... ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Και νομίζετε ότι δεν σας παίρνει κανείς χαμπάρι? :))))

    Φιλικά, D!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. Τι έγινε ρε παιδιά, έλειψα για λίγο και το γυρίσατε σε party με ...κουμπάρες και quiz; Κρίμα που δεν πρόλαβα να συμμετάσχω - στο quiz εννοείται ;)

    Παίζω με ένα εικονικό δίκτυο Vista και Ubuntu Linux σε virtual machines και παράλληλα δίνω οδηγίες εξ' αποστάσεως σε ένα φίλο που είναι στο Λονδίνο και διορθώνω και το PC ενός ξαδέλφου μου - χρειάζομαι κατεπειγόντως και ...τρίτη οθόνη!

    Για να μην αναφέρω και ...κάποιες κάποιες που με έχουν ...ξεθεώσει - στον Messenger μόνο δυστυχώς :(

    Αν και τώρα με το Internet, θα έβρισκε μάλλον την απάντηση στο quiz ακόμα και η ...γάτα μου ;)


    Να σας πω πάντως, καλά με τον Τ.Τ. αλλά πόσοι από σας ξέρουν τον Ηρακλείδη τον ...Ποντικό;

    (LOL)


    Αρχαίος μου ...πρόγονος, φυσικά ;)

    (άλλωστε είχαμε κοινά "βίτσια" με τις "νεωτεριστικές" θεωρίες, μια και έλεγε - άκουσον άκουσον - πως η Γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της)

    Μάλιστα όταν ο "δάσκαλος" Πλάτων πήγε κι αυτός στη Σικελία (δυστυχώς ο TT γεννήθηκε κάπως αργότερα και έχασε την ...ευκαιρία), άφησε στον Ποντικό την "εποπτεία" των μαθητών του.

    Να δω πότε θα δώσει κι ο άλλος "δάσκαλος" τα κλειδιά του blog σε κάνα ...Ποντικό να δείτε τι θα πει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πάρτι :)))


    Ωχ, προβλέπω το πρωί να μου τα ψέλνει ο Γάτος για την "ασέβεια" κι ο Χάρρυ για την "καταγωγή" μου - άραγε το Mickey τι να σημαίνει στα ...γραικαλβανικά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. @dormammu,

    Βρε καλώς τοοον!

    Αντε, μια που εσύ κρατάς μυστικά, να σου πω (για να τα καπαρώσω κιόλας σαν νικς των νικς μας), ότι κάποια στιγμή μιλώντας με Mickey, reactor69 & heinz και σχεδιάζοντας δολοπλοκίες για να καταλάβουμε το doncat (ναι, όπως understand, όχι όπως καταλαμβάνω...) είπαμε να χρησιμοποιήσουμε τους 3 Σωματοφύλακες και μοιραστήκαμε ως εξής:

    Αθως: +Μικάκειος+ (η αντι- ξέρετε, πετριά)
    Πόρθος: ο Reactor, διότι ως νέος, το αίμα βράζει, πόθος, πορθητής κτλ
    και προλαβαίνει την ώρα που ονειρευόμουν εγώ κάτι σε Λαίδη Μάριαν και γαλλικές προφορές ο Heinz, και μου καπαρώνει τον Ντ'Αρτανιάν...

    Κι όταν η ξανθειά διερωτήθην μεγαλοφώνως τι περισσεύει για μένα γαλλικό και κομψό, απήντησαν εν χορώ:

    Αγαμις!

    ΛΟΛ ΛΛΟΛ ΛΛΛΛΟΛΛΛ!

    (τι να πω, τς τς τς!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. Ποντικας said,

    |Ωχ, προβλέπω το πρωί να μου τα ψέλνει ο Γάτος για την "ασέβεια" κι ο Χάρρυ για την "καταγωγή" μου - άραγε το Mickey τι να σημαίνει στα ...γραικαλβανικά;
    ------------------------------
    To mickey είναι αμερικάνικο, οχι
    γραικοαλαβανικό. Επομένως μη ανησυχείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. "To mickey είναι αμερικάνικο, οχι
    γραικοαλαβανικό. Επομένως μη ανησυχείς."

    Με τον Harry, ΠΟΤΕ δεν ξέρεις :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. κι εγω παλια ελεγα οτι εχω πολλες φιλες αλλα με τα χρονια αποδυκνειεται οτι εχω ΜΙΑ και ολες οι αλλες ειναι "γνωστες"

    και χωρις να ειμαι γερμανιδα!

    υγ: ανεβηκε πουθενα το βιντεο με τον ΝΔ για παραψυχολογία στην εκπομπή "Εχει Γούστο" της ΝΕΤ?

    εαν καποιος το φροντισε ας ποσταρει το λινκ εδω για μενα αλλα και τους υπολοιπους ενδιαφερομενους που θα ηθελαν να δουν και να ακουσουν την συζητηση...

    viele dank!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. Καλημέρα!

    Τι λέγαμε για τις δικτυακές φιλίες;

    Πως δεν είναι πλήρεις διότι αποκρύπτουν...

    Απεδείχθη σωστό!

    H athanasia με είχε καταγοητεύσει μέχρι που απεκαλύφθη (αυτή τη νύχτα) ότι είναι καπνίστρια.

    (No chance! Δεν αντέχω το τσιγάρο με τίποτα!)

    Και άλλη ενδιαφέρουσα παρουσία, η Γεωργία Σάνδη, το ίδιο.

    Να λοιπόν όμως που το Δίκτυο κάνει καλό. Αν η επαφή μας ήταν live θα μου είχαν ντουμανιάσει το σπίτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. giant13 said...
    To mickey είναι αμερικάνικο, οχι
    γραικοαλαβανικό. Επομένως μη ανησυχείς.

    -------------------------------

    Ε λοιπόν κάνετε όλοι λάθος. Το Mickey είναι ιρλανδικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. @ zoi20

    Τι να πω, μια κουβέντα προσπάθησα να πω στη φίλη μας georgia sandi να κόψει το κάπνισμα και να κρατήσει το blogging, κι άρχισες την καζούρα ...

    Και, βέβαια, τσίμπησε κι ο dion.m, δεν ήθελε πολύ (ειδικά όταν κατάλαβε, γιατί είναι γάτα, ότι έχω φύγει).
    ---

    @ aphrodite

    Μούτρα; Αν είναι δυνατόν, σε σένα; Και να ήθελα (λέμε) θα τολμούσα;

    Απλά ξέρεις, μερικές φορές, αργά το βράδυ, και μάλιστα περασμένα μεσάνυχτα, με καταλαμβάνει το φοβερό πάθος του ύπνου (ντρέπομαι αλλά ναι, πού να με καταλάβεις όμως εσύ, φοβάμαι ότι τώρα ανοίγεις λεξικά να δεις τι σημαίνει "ύπνος").

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. Παρά τις προβλέψεις της Μετεό η μέρα φαίνεται τέλεια για βόλτα - βοριαδάκι παίζει κρυφτό με ελαφρά σύννεφα, διόλου βροχή.

    Απολαύστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. Η διαδικτυακή φιλία είναι ένα νέο ψυχολογικό φαινόμενο που δεν έχει ερευνηθεί ακόμη στις σωστές του διαστάσεις.

    Δεν χάνεται όμως η μαγεία όταν έναν διαδικτυακό φίλο τον γνωρίζεις από κοντά;

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. Η διαδικτυκακή φιλία είναι και η πιο...τεμπέλικη μορφή ανθρώπινης φιλίας - η λιγότερο απαιτητική, από πολλές απόψεις: το μόνο που απαιτείται είναι δύο ηλεκτρονικοί υπολογιστές με σύνδεση στο internet και δύο άνθρωποι που βαριούνται να σηκωθούν από την καρέκλα τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. ΝΔ said: "Αν η επαφή μας ήταν live θα μου είχαν ντουμανιάσει το σπίτι."

    Δεν μπορώ να φανταστώ πως οι συγκεκριμένοι τουλάχιστον θα έβαζαν πάνω από εσένα το κάπνισμα. Θα άφηναν το πακέτο στο αμάξι. Ούτε καν να το δεις στο τσεπάκι τους.

    Αλλιώς θα φταίνε άλλα, όχι το τσιγάρο..

    Μην παίρνεις για παράδειγμα το blog όπου μερικοί παίρνουν αυθαίρετα δικαιώματα και το μαγαρίζουν μη κατανοώντας και οι ίδιοι το γιατί...
    Θέμα σεβασμού και προτεραιοτήτων είναι όλα!

    Κατανοώ βέβαια πως το σχόλιο σου ήταν καθαρά για την 'αντίρρηση'! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. Καλημέρα σ' όλους.

    Σήμερα η Σαλόνικα είναι βροχερή, έχει και ψυχρούλα.

    Γάτε,
    μιά προτροπή λέει, δέξου τον φίλο σου με τα ελαττώματα του.
    Κι εγώ καπνίζω γιά 40 χρόνια, τα δύο τελευταία χρόνια το χω μειώσει, αν και επιβάλλεται το κόψιμο, λόγω αρκετά σοβαρού προβλήματος. Το οποίο ξεπεράστηκε, αλλά μπορεί να ξανακτυπήσει και είμαι υπό έλεγχο κάθε τετράμηνο.
    Πάντως τούς μη καπνιστές τους σέβομαι και αν βρεθώ σε χώρο που δεν καπνίζουν ούτε που τολμώ να ανάψω τσιγάρο. Αν περάσουν φυσικά ώρες, βγαίνω έξω. Σεβασμό στούς άλλους, είναι πολύ απλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. Doctor said,

    'Δεν χάνεται όμως η μαγεία όταν έναν διαδικτυακό φίλο τον γνωρίζεις από κοντά;'
    --------------------------

    Προσωπικά, πιστεύω πως παίζεται.
    Μπορεί και ναι και όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. giant13 said...
    Doctor said,

    'Δεν χάνεται όμως η μαγεία όταν έναν διαδικτυακό φίλο τον γνωρίζεις από κοντά;'
    --------------------------

    Προσωπικά, πιστεύω πως παίζεται.
    Μπορεί και ναι και όχι.

    Κυρ Μαρ 11, 11:28:00 πμ

    ****

    Για σένα γίγαντα είμαι σίγουρος πως όχι!

    Εγώ βέβαια δεν καπνίζω, δεν πίνω και αθλούμαι, δεν ξενυχτάω, είμαι οικογενειάρχης, με τη γυναικούλα μου και την κορούλα μου, κοιτάω τη δουλίτσα μου, δεν πάω σε πορείες και είμαι πολύ ήρεμος και composed.

    Μόλις έχασες έναν τέλειο γαμπρό για την κόρη σου!
    Είμαι και ΠΑΟΚ αλλά δεν πάω στην εκκλησία και δεν ανήκω στην ... Δεξιά του Κυρίου οπότε δεν είμαι 100% νυκοκύρης!
    Ο Δήμου φταίει και τα βιβλία του!!!

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΤΗΣ ΣΤ'ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

    Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι οι μεγάλοι τσακώνονται στις ειδήσεις για το βιβλίο της ιστορίας που κάνουμε ΕΜΕΙΣ φέτος.

    Τσακώνονται για το αν υπήρξε κρυφό σχολειό στην τουρκοκρατία για να μη βλέπουν πως έχουν καταντήσει οι ίδιοι το σημερινό φανερό σχολειό.

    Μαλώνουν για τον ρόλο της εκκλησίας στην τουρκοκρατία για να μη βλέπουν τον ρόλο της σήμερα.

    Θέλουν να μάθουμε ό,τι έμαθαν κι αυτοί για να γίνουμε σαν κι' αυτούς, μη και χαθεί η απέραντη βλακεία τους.

    Οι άλλοι μας λένε ότι η εκκλησία δεν έκανε τίποτα το σπουδαίο λες και μας ενδιαφέρει πια η εκκλησία και οι χοντροπαπάδες.

    Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ότι το Fifa soccer που μου δάνεισε ο Γιωργάκης "κολλάει" όταν φτάνω στον τελικό και αυτό μου τη δίνει.

    Όσο για το βιβλίο της ιστορίας το μισώ όπως και όλα τα βιβλία και το μόνο που σκέφτομαι στο μάθημα είναι να χτυπήσει το κουδούνι για να βγω έξω να παίξω μπάλα.
    Μας νικήσαν τα πεμπτάκια εχθές και αυτή την προσβολή ως μεγαλύτερος δε μπορώ να τη δεχτώ!

    Κοινώς, χέστηκα για το βιβλίο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. Θεωρώ τύχη μου τη φιλία με τρία πρόσωπα. Τον παιδικό φίλο, που μεγαλώσαμε μαζί, αλλά οι δρόμοι μας στα 21 χώρισαν. Διατηρήσαμε τη ψυχική επαφή για αρκετές δεκαετίες όπου κι αν ταξίδεψε, όσο μακριά κι αν κατοικούσε. Τώρα που επέστρεψε στην Ελλάδα είναι ακόμα πιο κοντά μου.

    Τη συμμαθήτρια στο γυμνάσιο, όπου όλες οι εφηβικές ανησυχίες, προβληματισμοί και γεγονότα, μας έδεσαν για όλη τη ζωή μας.

    Τη φίλη που γνώρισα παντρεμένη πια στη Θεσσαλονίκη. Στο μεγάλωμα των παιδιών μας, τις κρίσεις στους γάμους, στα κάθε είδους προβλήματα της ώριμης πια ηλικίας, είναι η κάθε μία δίπλα στην άλλη για να μοιραστεί και να βοηθήσει.

    Μεταξύ τους δεν έχουν γνωριστεί αυτά τα τρία πρόσωπα. Κάθε ένας έχει το δικό του μερίδιο στη ζωή μου, σπουδαίο και ανεκτίμητο, αληθινό και ανταποδοτικό.

    Τώρα για τους δικτυακούς φίλους. Με έφερε κοντά στον Νίκο Δήμου και το blog του η πνευματική δουλειά του. Θαύμαζα πάντα τον γραπτό του λόγο, τις ξεκάθαρες θέσεις του. Ναι ΝΔ, με γοήτευες και σαν άνδρας! Τώρα ανακαλύπτω και τον άνθρωπο Δήμου σε πιο προσωπικές του αποκαλύψεις, αδυναμίες, το θάρρος να ξεσκεπάζει κάθε πτυχή της ζωής του, επαγγελματική αλλά και ιδιωτική. Ευκαιρία που δεν παρέχουν άλλοι, σπουδαίοι λογοτέχνες. Θεωρώ προνόμιο όλων μας το «άγγιγμα» που μας προσφέρει καθημερινά και γενναιόδωρα.

    Για τους συμμετέχοντες έχω να πω πως κάθε ένας, έτσι όπως έχουν διαμορφώσει την «εικόνα» τους μέσα μου, αναζητώ με την ανάγνωση την Παράγραφο για να θαυμάσω τη δύναμη, την άδολη ψυχή της, το μεγαλείο της, την Αφροδίτη για να μου χαρίσει νότα κεφιού και ζωντάνιας με τον σπιρτόζικο λόγο της, τον Mickey που σέβομαι τις γνώσεις, ευαισθησίες και πάθος της γνώμης του (γι’ αυτό επιθυμώ να τον κάνω γαμπρό μου!!), τον Andy (κι εμένα μου λείπει), τον doctor, τον ναυαγό, τον zontas (τι έγινε και χάθηκε;), τον Yannih, τη Φιλομήλα, τη synas, τον zofo, τον zoro, τον giant13, τον diom.m, και...και.. η λίστα είναι μεγάλη, μαζί και όλα τα νέα παιδιά που μπήκαν πρόσφατα και έδωσαν χρώμα ζωηρό στις απόψεις ή και αντιπαραθέσεις.

    ΄Ολοι εσείς έχετε στοιχεία που εκτιμώ και αναζητώ σε φίλους. Μπορεί να μην είστε οι καρδιακοί φίλοι, αλλά τώρα υπάρχετε στη ζωή μου και χαίρομαι γι’ αυτό. Είστε μια παρέα ποικιλόμορφη, αξιόλογη και ζωντανή. Σας ευχαριστώ όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. ΄Οταν διάβασα χθες το πάθος για το κάπνισμα της Αθανασίας και της Γεωργίας Σάνδη, αμέσως χαμογέλασα και είπα "κορίτσια απογοητεύετε αυτή τη στιγμή τον Νίκο Δήμου"!
    Η επαλήθευση ήρθε τώρα από τον ίδιο.
    Ξέρω πια αρκετά για εκείνον, σαν να είναι φίλος μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. nikos dimou said:
    "είναι καπνίστρια...
    No chance! Δεν αντέχω το τσιγάρο με τίποτα!"

    ---------------------------
    Καλημέρα κι'από μένα!!

    Αυτό σημαίνει κ.Δήμου, ότι ένας καπνιστής δεν μπαίνει στο σπίτι σας, ή μόνο με συγκεκριμένους όρους??

    gerasimos said:
    "το μόνο που απαιτείται είναι δύο ηλεκτρονικοί υπολογιστές με σύνδεση στο internet και δύο άνθρωποι που βαριούνται να σηκωθούν από την καρέκλα τους..."

    ---------------------------

    Συμφωνώ με τον συνονόματό μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. gerasimos said:
    "το μόνο που απαιτείται είναι δύο ηλεκτρονικοί υπολογιστές με σύνδεση στο internet και δύο άνθρωποι που βαριούνται να σηκωθούν από την καρέκλα τους..."

    Ναι, αλλά μία τέτοια φιλία δεν κρατά πολύ.
    Η καθιστική ζωή δεν είναι συνταγή για ...μακροημέρευση!! :):):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. gerasimos74 said...
    Αυτό σημαίνει κ.Δήμου, ότι ένας καπνιστής δεν μπαίνει στο σπίτι σας, ή μόνο με συγκεκριμένους όρους??

    -------------------------

    Mπαίνει και μένει, φτάνει να μην καπνίζει. Υπάρχει κήπος, βεράντα...

    Εκτός από μένα και η ιατρός σύζυγος (ΕΔΩ) είναι κατηγορηματικά αντίθετη.

    (Και να σκεφθεί κανείς ότι μέχρι τα 33 κάπνιζα 4 μεγάλα πακέτα άφιλτρα την ημέρα...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. ΝΔ said: Και να σκεφθεί κανείς ότι μέχρι τα 33 κάπνιζα 4 μεγάλα πακέτα άφιλτρα την ημέρα...

    Αν το κόψατε στα 33, ήταν πολύ έγκαιρα.
    Εγώ έχω 5 μήνες που το έκοψα, αλλά που και που μου γεννιέται η επιθυμία να στρίψω κανένα τσιγαράκι. Ευτυχώς που είναι τα μωρούλια το δέλεαρ και είναι ισχυρότερο απ το τσιγάρο.
    Γιατί αν στην Ελλάδα σ αφήνουν να καπνίζεις στη βεράντα, στην Αγγλια σε στέλνουν στο δρόμο, οπότε...κομμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  183. @ somebody:

    Δεν έδινα συνταγή πριν... αντιθέτως, μια διαπίστωση έκανα, χωρίς να παίρνω θέση υπέρ ή κατά της διαδικτυακής φιλίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  184. Καλημέρα σε όλους!

    @zoferos mesaionas,

    Ωραίο τραγούδι θυμηθήκατε, ευχαριστώ προσωπικά!

    @ΝD,

    Οι καλοί καπνιστές βγαίνουμε στις βεράντες και στους κήπους, ή απλώς δεν καπνίζουμε αν οι άλλοι δεν αντέχουν το τσιγάρο.

    'Εχω ένα συνάδελφο που ζει και δουλεύει στο Λονδίνο, δεν καπνίζει - αμφιβάλλω αν έχει καπνίσει ποτέ του.

    Τον ξέρω δέκα χρόνια, δουλεύουμε συχνά μαζί και πολύ καλά, με τα χρόνια έχει αναπτυχθεί αμοιβαία εκτίμηση και συχνά μιλάμε.

    Πρόσφατα είχε έρθει στην Αθήνα και πρότεινε να φάμε μαζί το βράδυ μαζί με δυό άλλους συναδέλφους (εκ Λονδίνου και εξ Αθηνών).

    Μετά το δείπνο, καταλαβαίνοντας ότι θα με ευχαριστούσε να καπνίσω με τον καφέ μου συνεχίζοντας τη συζήτηση, χαμογέλασε και είπε "έχω κλείσει τραπέζι για καπνιστές". Μικρή ίσως θυσία (ευτυχώς δεν με υφίσταται κάθε μέρα) αλλά μου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  185. nikos dimou said:
    "Και να σκεφθεί κανείς ότι μέχρι τα 33 κάπνιζα 4 μεγάλα πακέτα άφιλτρα την ημέρα..."

    ---------------------------

    Να υποθέσω κ. Δήμου, ότι είστε άνθρωπος των...άκρων, σε ζητήματα αυτοελέγχου??

    ΥΓ: η σύζυγός σας κάνει μια υπέροχη δουλειά στο blog της!! Συγχαρητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  186. Doctor said...
    Κοινώς, χέστηκα για το βιβλίο..
    Κυρ Μαρ 11, 12:45:00 μμ


    Πολύ αδιάφορη και μηδενιστική άποψη. Ειδικά όταν προέρχεται από γνωστό blogger, (έστω και μέσω της τοποθέτησης ενός εντεκάχρονου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  187. "Η διαδικτυκακή φιλία είναι και η πιο...τεμπέλικη μορφή ανθρώπινης φιλίας - η λιγότερο απαιτητική, από πολλές απόψεις: το μόνο που απαιτείται είναι δύο ηλεκτρονικοί υπολογιστές με σύνδεση στο internet και δύο άνθρωποι που βαριούνται να σηκωθούν από την καρέκλα τους..."


    ΟΥΔΕΝ ...αναληθέστερον τούτου - για να μην πω κάτι πιο ...χοντρό ;)

    Με τους περισσότερους "live" φίλους "απασχολούμαστε" μερικές ώρες τον μήνα (και αν). Εδώ μέσα όμως φεύγουν 8ωρα και 12ωρα σε καθημερινή βάση. Για να μην αναφέρω τις απολαυστικές συζητήσεις που κάνω με πολλούς μέσω Instant Messaging, συζητώντας πράγματα που μόνο σε αληθινούς φίλους θα έλεγα.

    (και ο γραπτός λόγος είναι ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ πιο "κουραστικός" και "απαιτητικός" από τον προφορικό)

    Με βάση πάντως και άλλα "χαριτωμένα" που διάβασα προς αυτή την κατεύθυνση, θαρρώ πως κάποιοι είναι λίαν συντηρητικοί κι ας το παίζουν ...αλλιώς (διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας όταν κάποιος αναφέρει τη "μοναξιά του Internet", αλλά μην τυχόν και αναφέρει την "ιερή" και "απαιτητική" φιλία, γιατί τότε θα ...ξεσπαθώσουμε :)))

    Δε μου λέτε λοιπόν εσείς οι ...τιμητές των "διαδικτυακών σχέσεων", ΑΥΤΑ θα τα λέγατε και σε έναν ...κωφάλαλο; Θα πετούσατε τον κόπο που καταβάλλει και τη χαρά που αντλεί, μαζί με την ουσιαστική επικοινωνία που έχει με ανθρώπους, τους οποίους αν προσπαθούσε να προσεγγίσει "παραδοσιακά", θα ...υπέφερε απλά και μόνο για να ανταλλάξει δυο προτάσεις; Ή θα τον χαρακτηρίζατε "τεμπέλη" επειδή μέσω Internet μπορεί να επικοινωνήσει απείρως πιο ...άνετα;

    Ή τι θα λέγατε σε κάποιον παραπληγικό που δεν έχει κάποια βοήθεια και για οποιουσδήποτε λόγους δε μπορεί να βγει από το σπίτι του; Θα τον καταδικάζατε και αυτόν ως "τεμπέλη" ή θα υποβιβάζατε τις όποιες φιλίες και άλλες σχέσεις έχει αναπτύξει μέσω διαδικτύου (ή τηλεφώνου ή όποιας άλλης μη "συμβατικής" επικοινωνίας) ως ...σαχλαμαρίτσα; Και πόσες πιθανότητες θα είχε να βρεθεί σε μια "ευρύτερη" συνάντηση, έστω για τη χαρά της απλής "παρέας";

    Και γιατί δηλαδή κι εμείς οι ...αρτιμελείς να μην έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε μια ουσιαστική σχέση (φιλική ή όποια άλλη) με τους ...ξενιτεμένους μας; Την Παράγραφο, τον Basik, τον Λευτέρη τον Κρητικάκη, την Πανάσχημη, τη Ραλλού και τόσους άλλους. Πρέπει δηλαδή να πάμε στην Καλιφόρνια (ή έστω στην Κύπρο) για να αποδείξουμε πως δεν είμαστε "τεμπέληδες";


    Καλοί οι τζάμπα χαρακτηρισμοί και οι λοιπές ...χαριτωμενιές, αλλά επί της ουσίας δηλώνουν απλά και μόνο τεχνοφοβία ή έστω αδυναμία προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα. Η "διαδικτυακή" (sic) ή όποια άλλη φιλία (ή άλλου είδους σχέση) δεν είναι ούτε "τεμπέλικη" ούτε επ' ουδενί "κατώτερη" από άλλες ...μορφές. Για την ακρίβεια ΔΕΝ υπάρχει "διαδικτυακή φιλία". Η φιλία είναι ΜΙΑ και απλώς τυγχάνει να βασίζεται σε διάφορες μορφές επικοινωνίας (οι οποίες μπορούν και να "συνδυάζονται" με βάση τις αντικειμενικές συνθήκες ή τις δυνατότητές μας).

    Μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις (όπως π.χ. με όσους μένουν σχετικά κοντά μας) ΚΑΝΕΙΣ δε μας εμποδίζει να συνδυάσουμε τη δικτυακή επικοινωνία και με όλες τις άλλες μορφές, όπως το τηλέφωνο και τις "δια ζώσης" συναντήσεις, ενώ χάρη στις τηλεπικοινωνίες μπορούμε να έχουμε μια καλή επικοινωνία και με φίλους που μας χωρίζουν μεγάλες αποστάσεις.

    Εκτός κι αν θεωρείτε πως ο παλιός "παραδοσιακός" φίλος που φάγαμε ψωμί κι αλάτι, αλλά τώρα πήγε να ζήσει στον Καναδά, ΕΠΑΨΕ πλέον να είναι ...φίλος ;)

    Έλεος! Ούτε στον ...Μεσαίωνα τέτοια νοοτροπία και άρνηση να αξιοποιήσουμε θετικά τις συναρπαστικές δυνατότητες της εποχής μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  188. Προσωπικά δε θεωρώ ΚΑΘΟΛΟΥ μικρό πράγμα το γεγονός πως όταν ξαναπάω Βερολίνο θα περάσω πρώτα να πιω έναν καφέ και να τα πούμε κι από κοντά με τον φίλο μου τον Basik ή να πιάσουμε ατέλειωτες συζητήσεις με τον Λευτέρη τον Κρητικάκη, όταν με το καλό επισκεφτώ ξανά τις ΗΠΑ. Ενώ, αν και δεν έχω τίποτα που θα ήθελα να κάνω στην Κύπρο, θα ήθελα πάρα πολύ να δώσω τα συγχαρητήριά μου στην Παράγραφο και τον σύζυγό της από κοντά και να συζητήσουμε "live".

    (αναφέρω απλώς κάποια ...παραδείγματα - ας μη μείνουν ή άλλοι με το ...παράπονο :)))

    Ειλικρινά, ποτέ στη ζωή μου δε συνάντησα τόσο πολλούς αξιόλογους ανθρώπους μαζεμένους (έστω και σε έναν "εικονικό" χώρο) σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Και θα ήθελα πολύ να κάνω τους νέους φίλους μου με κάποιους από αυτή την ιδιότυπη "παρέα" (έχω ήδη κάνει λίγους και έχουμε μοιραστεί πράγματα που με ελάχιστους "live" φίλους έχω μοιραστεί).

    Όποιος καταδικάζει πράγματα που δεν καταλαβαίνει και βάζει "όρους" και "προϋθυποθέσεις" για να χαρακτηρίσει κάποιους φίλους του, μάλλον ...δεν είχε ποτέ του.

    Η φιλία δε χρειάζεται "συνταγές", "τεχνικές" και "συνθήκες". ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ χρειάζεται!


    Κι όταν πιστεύει κάποιος πως δε μπορεί να κάνει νέους φίλους και παραμένει "προσκολλημένος" στους "καλούς, παλιούς" του, συνήθως παραμένει προσκολλημένος απλά στο ...παρελθόν - και κρύβει επιμελώς την αδυναμία του να αγκαλιάσει το νέο, το διαφορετικό και να ανοίξει τον εαυτό του σε άλλους ανθρώπους, προφασιζόμενος "τεχνικές" δυσκολίες ή την "παρακμή" της εποχής.

    Σήμερα, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, οι άνθρωποι (των "αναπτυγμένων" κρατών τουλάχιστον) έχουν τη μοναδική δυνατότητα να επικοινωνούν με ένα σωρό τρόπους και ΧΩΡΙΣ να αποκλείει ο ένας τον άλλο!

    Και επειδή η ουσιαστική βάση της φιλίας είναι η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (πώς θα κάνεις κάποιον φίλο αν απλώς τον ...αγαπάς;), θαρρώ πως σήμερα όχι μόνο οι φιλίες δεν κινδυνεύουν, αλλά έχουν όλες τις προϋποθέσεις να γίνουν πιο "βαθιές" και "ουσιαστικές" (με όποια έννοια αποδίδει καθένας στους παραπάνω προσδιορισμούς). Από ΕΜΑΣ εξαρτάται και ΜΟΝΟ!

    Αρκεί φυσικά να ζούμε στον ...21ο αιώνα και να καταλάβουμε τις δυνατότητες και τους περιορισμούς κάθε μορφής επικοινωνίας, χωρίς να ζητάμε τον ουρανό με τ' άστρα...


    Καλημέρα σας, αγαπητοί φίλοι!


    Υ.Γ. Τα σχόλιά μου αυτά, όπως σχεδόν όλα όσα γράφω, μπορεί μεν να βασίζεται σε κάποιο σχετικό του gerasimos (Κυρ Μαρ 11, 10:53:00 πμ), αλλά μου δίνει απλώς την αφορμή να ασχοληθώ με ένα "ευρύτερο" ζήτημα. Δε χρειάζεται να θεωρηθεί ως "προσωπικό" λοιπόν (πολλώ δε μάλλον ως "επιθετικό") - απλά το καταθέτω ως τροφή για γόνιμο διάλογο και προβληματισμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  189. Άλλωστε η πραγματική φιλία στις ...διακοσάρες φαίνεται, έτσι Σταύρο;

    :)))

    (δε νομίζω να έχεις ...παράπονο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  190. Καλημέρα!
    Εγώ τι παράπονο να έχω?
    Ο δικηγόρος θα γκρινιάζει....!
    Αλλά αμα κάνω καμμιά παρανομία θα τον πάρω για υπεράσπιση!

    Εγώ μπήκα να δω τι γίνετε καθώς η μέρα είναι χαλαρή κι έπεσα πάνω στο στρογγυλό!
    Να την αφήσω τη διακοσάρα να πάει χαμένη!!!!!

    Τα υπόλοιπα περί φιλίας είμαι σίγουρος πως σε λίγα χρόνια οι εφημερίδες θα γράφουν για ένα διαδικτυακό στέκι που συζητούσαν διάφοροι άνθρωποι του πνεύματος (Αφροδίτη???)όλα τα ζητήματα που αφορούσαν την κοινωνία!
    Λίγο είναι????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  191. Νομίζω ότι ακόμη δεν είμαστε έτοιμοι να αξιολογήσουμε τις γνωριμίες που αναπτύσσονται είτε σε e-fora είτε στα απανταχού chatrooms που βρίθουν πια και στα ελληνικά ιντερνετικά σοκάκια. Πάντως, όντως θα είχε ενδιαφέρον ένας διάλογος για τις νέες μορφές επικοινωνίας έστω και υπό μορφή καταθέσεως κάποιας προσωπικής εμπειρίας...Κύριε Δήμου αναμένω προσωπικά το επόμενο post σας, χωρίς αυτό το σχόλιο να είναι μια δεσμευτική οδηγία προς ναυτιλλομένους

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.