Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΚΙΝΗΣΗ. Πάντα κόντρα στο ρεύμα! Όταν οι άλλοι πηγαίνουν, να γυρίζεις! Διακοπές Μάιο ή Οκτώβριο! ('Εστω - Ιούνιο ή Σεπτέμβριο!) Και να επιλέγεις διαδρομές που οι άλλοι αποφεύγουν. Ανάποδα προγράμματα!
Δεν είναι εύκολο - αλλά γίνεται. Θυμάμαι, όταν ήμουν υπάλληλος, έκανα υπερωρίες για να μπορώ να φεύγω νωρίτερα, δούλευα Κυριακές για να λείπω άλλες μέρες, μετακινούσα τα όρια στις άδειες του Πάσχα και των Χριστουγέννων. (Μερικές ημέρες από την ετήσια άδεια τροποποιούν τα πάντα!)
Είναι κυρίως θέμα στρατηγικής. Οι περισσότεροι φεύγουν χωρίς να προγραμματίσουνε, μες τα όλα. Μποτιλιάρονται κάθε Κυριακή, κάθε γιορτή - και την επόμενη το ξαναπαθαίνουν. Υπομένουν παθητικά, λες και είναι η μοίρα τους!
Αλλά η αυτοκίνηση δεν θέλει μόνο ρόδα! Θέλει και μυαλό! Θέλει αντικομφορμισμό. 'Οχι, σκεπτόμαστε όλοι με καρμπόν!
Μου έχει κάνει εντύπωση πως οι άνθρωποι κινούνται πάνω σε ράγες. Σαν τραμ. Πάνε όλοι στα ίδια μέρη, τις ίδιες μέρες - και μετά παραπονιούνται για τον συνωστισμό.
Π.χ. για πολλά χρόνια πήγαινα Πάσχα στην Κέρκυρα. Το νησί βούλιαζε από κόσμο. Όμως, το 90% βρισκόταν ανάμεσα στην πόλη, το Κανόνι και την Παλαιοκαστρίτσα. Άντε μερικοί να πάνε και στον Πέλεκα. Στον Ανω Γαρούνα, στους Αυλιώτες, στον Άγιο Ματθαίο - ψυχή. Μπορούσες να οδηγείς ώρα χωρίς να ανταμώσεις άλλο αυτοκίνητο! Να απολαύσεις δύση στο Σιδάρι και στον Αη Γόρδη να περπατήσεις στην Λευκίμμη ή στην Άνω Κορακιάνα νομίζοντας πως είσαι ο μόνος τουρίστας στο νησί! (Το καλοκαίρι, βέβαια, που έρχονται οι ξένοι το νησί γεμίζει. Γιατί αυτοί είναι πιο κινητικοί από μας!)
Σίγουρα φταίμε για τον συνωστισμό - τον προκαλούμε. Υπάρχουν χιλιάδες δυνατότητες - εμείς διαλέγουμε πάντα τις ίδιες. Ακολουθούμε ο ένας τον άλλο σαν τα μυθικά λέμινγκς (που στο τέλος αυτοκτονούν μαζικά...) Για τα εορταστικά και άλλα μποτιλιαρίσματα στους εθνικούς δρόμους μας θα ωφελούσε πολύ η εναλλακτική σκέψη.
Αν και πάλι καλά την έχουμε, εμείς εδώ. Το πήξιμο υπάρχει για λίγα μόνο χιλιόμετρα, γύρω στις μεγάλες πόλεις. Μόλις βγεις παραέξω, οι δρόμοι μας είναι άδειοι. (Άθλιοι, αλλά άδειοι!)
Στη Δυτική Ευρώπη, το πήξιμο είναι μόνιμο, παντού. Σπάνιο να βρεις άδειο δρόμο. 'Οταν δημιουργούνται ουρές αυτοκινήτων, εκτείνονται για δεκάδες χιλιόμετρα. Το καλοκαίρι, τις μέρες που κλείνουν τα σχολεία και οι Ευρωπαίοι (ιδιαίτερα οι Γερμανοί) κατεβαίνουν για διακοπές, η ουρά αρχίζει από το Μόναχο και σταματάει στη Μπολόνια!
Εκεί υπάρχει κι ένα άλλου είδους πήξιμο - το ταχύτατα κινούμενο. Μάζα αυτοκινήτων, με ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ τους, που τρέχουν όλα μαζί, πειθαρχικά, με εκατόν τριάντα (ή πενήντα) χιλιόμετρα την ώρα. Το οδήγημα αυτό θέλει τρομακτικά νεύρα και προσοχή. Έτσι και ξεχαστείς ένα δευτερόλεπτο - να μια από εκείνες τις φοβερές καραμπόλες που θαυμάζουμε στην τηλεόραση!
Όχι - η πυκνότητα των αυτοκινήτων στη χώρα μας είναι ακόμα χαμηλή, και τα χιλιόμετρα που διανύουμε λίγα. Καλό είναι όμως να αποφεύγουμε τους κύριους άξονες. Φυσικά, Αθήνα - Κόρινθο θα πάτε από τον παλιό δρόμο, που είναι και άδειος και πιο ενδιαφέρων για τον Πραγματικό Οδηγό.
Όπως είναι - για όποιον δεν βιάζεται - και η παλιά Εθνική Αθηνών - Λαμίας. Γλυκύτατες οι στροφές του Μπράλου και, αν σας κάνει κέφι, το στροφιλίκι συνεχίζεται με τον Δομοκό, στην παλιά Εθνική Λαμίας - Λάρισας.
Αλλά μήπως και η νέα εθνική έχει κίνηση; Μετά τα διόδια, ίσα-ίσα αρκετή για να μη βαριέσαι. Θυμάμαι κάτι επαρχιακούς δρόμους στην Ιταλία (μια διαδρομή πέρυσι προς το Varese) και ανατριχιάζω! Έχει και τα καλά της η υπανάπτυξη!
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ για Ωραίες Ελληνικές Διαδρομές. Όσο ακόμα παραμένουν σχεδόν (!) παρθένες. Ας μιλήσουμε για την Άγνωστη (στους περισσότερους) Ελλάδα!
Πραγματικά, η Ελλάδα παραμένει άγνωστη. Ακόμα και οι αρχαιολογικοί μας χώροι. Ποιος έχει περπατήσει στην Σκιλλουντία; Ποιος έχει επισκεφθεί τον Κάτω Ζάκρο; Το Ηραίο του Άργους; Την 'Αρνη; Θυμίζω την μυστική ρεματιά και το αρχαίο θέατρο του Αμφιαράειου (τριάντα πέντε χιλιόμετρα από την Ομόνοια!) ή της Σικυώνας; Πόσοι γνωρίζουν πάνω από είκοσι νησιά; (Υπάρχουν τριακόσια - εκτός από τις βραχονησίδες!) Πόσοι έχουν σκαρφαλώσει στις εκατοντάδες τα μεσαιωνικά μας κάστρα; Κι εγώ, μετά από ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα στους Ελληνικούς δρόμους, (σαράντα χρόνια γυρίζω!) ανακαλύπτω όλο και καινούργια μέρη.
Έτσι που, με την αστυφιλία, άδειασε η ελληνική ύπαιθρος, περνάς ολόκληρες περιοχές και δεν ανταμώνεις ψυχή. Νιώθεις σαν να σου αποκαλύπτεται μια νέα χώρα, ακατοίκητη. Ας πούμε, όταν κάνεις το γύρο της Μάνης - μια από τις Ωραιότερες Ελληνικές Διαδρομές. Γύθειο, Αρεόπολη, Πύργος Δηρού, Γερολιμένας, Βάθεια, Δρυμός, Κότρωνας. Οι τυφλοί Μανιάτικοι πύργοι στοιχειώνουν τον άδειο δρόμο σου. Καλό είναι να φυσάει μεγάλος αέρας. (Κάθε Ωραία Διαδρομή έχει και τον ιδανικό καιρό της - εδώ: χειμώνας, βοριάς, με γρήγορα κυνηγημένα σύννεφα και παγωμένο ήλιο!)
Κάποιος φίλος είχε προτείνει: κάνε μία αξιολόγηση των Ω. Δ. Οι «πέντε καλύτερες» - οι «δώδεκα πρώτες». Αλλά αυτό δεν γίνεται. Θέματα γούστου, ευαισθησίας και ομορφιάς δεν βαθμολογούνται.
Ποιοι είναι οι πέντε πρώτοι ζωγράφοι, ή μουσικοί; Ο καθένας έχει τον δικό του κρυφό κατάλογο - αλλά κι αυτός αλλάζει από εποχή σε εποχή.
Η μόνη κατάταξη που, ίσως, στέκει, είναι να τις διαιρέσεις σε είδη. Π.χ. βουνίσιες διαδρομές, ανάμεσα σε μεγάλους ορεινούς όγκους (λίγο χιόνι, άνεμος, βαριά μαύρα σύννεφα). Αγαπάω πολλές από αυτές - και ποιες να πρωτοθυμηθώ: Ολυμπία - Τρίπολη (μαχαίρι που διχοτομεί την Πελοπόννησο), Γιάννενα - Καλαμπάκα, Κόνιτσα - Καστοριά, Καρπενήσι - Αγρίνιο. Και κείνα τα μεγάλα δάση του Χολομώντα, περνώντας από την Αρναία! Τα Τζουμέρκα, να ξεχωρίζεις ψηλά από το Τετράκωμο την αρχή του Αχελώου! Από Τρίκαλα στο Περτούλι – ή στην Κρανέα και το Τριπόταμο. Ο γύρος της λίμνης Πλαστήρα. Η ένδοξη περιήγηση του Πηλίου. (Νοέμβρης, όταν ανάβουν οι καστανιές!) Κι ο μέγας Ταΰγετος, στη διαδρομή Καλαμάτα-Σπάρτη!
Και, δίπλα μας: ο γύρος της Πάρνηθας! Λίγο πιο κάτω η διαδρομή από Άμφισσα προς Γραβιά – ανάμεσα Παρνασσό και Γκιόνα. Και από Λιδορίκι μέσα προς Μόρνο και στα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας.
Όμως νομίζω πως οι πιο αγαπημένες μου διαδρομές βλέπουν θάλασσα! Στροφές ανοιχτές ή κλειστές, πλάι στο κύμα, δρόμος που ανεβαίνει (κι αγναντεύεις από ψηλά νησιά και κάβους) και μετά βυθίζεται, ως να σου μυρίσει το φύκι. 'Εχω ήδη μιλήσει για μερικές παρόμοιες διαδρομές: Ιτέα - Ναύπακτος (ίσως η ωραιότερη!), 'Αστρος - Λεωνίδιο, Αγιος Νικόλαος - Σητεία (στην Κρήτη), ο γύρος της Σιθωνίας, στην Χαλκιδική, Πύργος - Λουτρά Καϊάφα - Φιλιατρά (με μια μικρή παύση στην ονειρική παραλία του Αη-Γιαννάκη!)
Αλλά και η παλιά Εθνική Αθηνών - Κορίνθου, και η κλασική βόλτα Φάληρο - Σούνιο (καθημερινή όμως, και χειμώνα!) αξίζουν πάντα. Στην δεύτερη, ο Πραγματικός Οδηγός ξεχωρίζει: ποτέ δεν κόβει από τη Βάρη - προτιμάει τις στροφές της Βουλιαγμένης!
Είναι και κάτι ωραίες αναβάσεις: Του Αίνου στην Κεφαλλονιά, του Παρνασσού (από την Δαύλεια), του Χελμού (Καστανιά-Γκούρα) - όσα βουνά και χαρές! (Αχ! εκείνοι οι καμπίσιοι της Ευρώπης, τι ξέρουν από οδήγημα; Ολλανδοί, Βέλγοι - που στρίβουν μόνο για να παρκάρουν! Τι βαρετοί, οι άνθρωποι της ευθείας!)
Όποιος δεν γνώρισε στροφή κι ανήφορο, βουνό και θάλασσα, βράχο και χώμα - δεν έχει ενηλικιωθεί σαν οδηγός. Άγιοι χωματόδρομοι και βραχόδρομοι της Ελλάδας, δόξες του «Ακρόπολις» και τρόμοι των ημιαξονίων, εσείς γίνατε το σχολείο και το πανεπιστήμιό μας!
Καμιά φορά στην άκρη της διαδρομής σε περιμένει η απογοήτευση. Αλλά: «Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε», γράφει ο σοφός γέρων της Αλεξάνδρειας. «Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι. / Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο. / Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια».
Εμπρός λοιπόν! Όλοι - αλλά όχι όλοι μαζί - στον δρόμο! Να γεμίσει η ψυχή ωραίες διαδρομές και η ζωή ελάχιστο νόημα!
Απάντηση στον Andros και σε άλλους πού ζήτησαν προτάσεις για διαδρομές: ένα άρθρο του 87 στους 4Τ -(υπάρχει και στην "Τέλεια Διαδρομή") κομμένο και διορθωμένο, ισχύει και σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Δήμου δεν αναφέρατε καθόλου τη μαγική Βόρεια Ελλάδα: Νευροκόπι, Γρανίτης, Δοϊράνη, Πρέσπες, Βόρειος Έβρος (διαδρομή Σουφλί-Ξάνθη μέσα από το δάσος, το επαρχιακό δίκτυο και τα πομακοχώρια).
ΑπάντησηΔιαγραφήdoctor
Επίσης, η διαδρομή Ρέθυμνο-Πλακιάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌνειρο.
doctor
Όνειρο η διαδρομή Ρέθυμνο-Πλακιάς πράγματι. Αρκεί να μη συναντηθείς με λεωφορείο του ΚΤΕΛ στο φαράγγι!
ΑπάντησηΔιαγραφήdoctor said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Δήμου δεν αναφέρατε καθόλου...
-----------------------
Μα πολλά δεν έχω αναφέρει - γι αυτό βάζω το θέμα, να συμπληρώσετε.
(Το περίεργο είναι ότι στο αρχικό κείμενο γράφω γι αυτή την διαδρομή - κόπηκε κατά λάθος στην επεξεργασία...)
Καλημέρα,χθές γύρισα απο την υπέροχη διαδρομή Καλαμάτα-Πεταλίδι-Κορώνη-Φοινικούντα-Μεθώνη-Πύλο-Καλαμάτα...με ανοιχτό ΜΧ-5 και ανοιξιάτικο ήλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασα τις λεζάντες για τις εικόνες. Από παλιές χαλκογραφίες επάνω η Πάργα και κάτω η Κορώνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθέσω μιά άγνωστη διαδρομή του Ταϋγέτου.Από την εθνική Καλαμάτα Τρίπολη στο ύψος της Θουρίας στρίβεις για Γαρδίκι και συνεχίζεις φτάνοντας στο τουριστικό του Ταϋγέτου.Ζήτημα να συναντήσεις ένα-δύο αυτοκίνητα.
Καλημέρα κύριε Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γοητεία της ανακάλυψης και η έκπληξη του άγνωστου.
Παίρνεις μια στροφή και δεν ξέρεις τι θ' αντικρύσεις.
(Είναι η Κάτω Ζάκρος. Υπάρχει το μεγάλο χωριό η Ζάκρος στα 800μ υψόμετρο και κατεβαίνοντας στην θάλασσα η Κάτω Ζάκρος, με το τρίτο Μινωϊκό Ανάκτορο)
Nikos Dimou said:
ΑπάντησηΔιαγραφή''Τι βαρετοί, οι άνθρωποι της ευθείας!
Όποιος δεν γνώρισε στροφή κι ανήφορο, βουνό και θάλασσα, βράχο και χώμα - δεν έχει ενηλικιωθεί σαν οδηγός. Άγιοι χωματόδρομοι και βραχόδρομοι της Ελλάδας, δόξες του «Ακρόπολις» και τρόμοι των ημιαξονίων, εσείς γίνατε το σχολείο και το πανεπιστήμιό μας!''
--------------------------
Καλημέρα Κε Δήμου και καλή εβδομάδα
Εύχομαι περαστικά σε όποιον από την οικογένεια δεν ήταν καλά ( είδα στα γρήγορα στο προηγούμενο post ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα υγείας).
Τις τελευταίες μέρες μ' έχουν πιάσει τα διαβόλια μου. Είμαι με έναν ηλίθιο πυρετό από το πουθενά, κλεισμένος στο σπίτι. Έξω η άνοιξη. Όλοι έχουν αρχίσει και το καίνε σιγά σιγά, βλέπω τα σημάδια σε όλες τις ηλεκτρονικές τοποθεσίες, μπαίνω κι εδώ κι έχετε κι εσείς αρχίσει τις βόλτες ανά την επικράτεια...
:-)))
Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να είναι ο συνεκτικός ιστός αυτού που καλούμε ΈΛΛΗΝΑς ΠΟΛΙΤΗς είναι μόνο και μόνο το περιβάλλον. Αν τα γονίδια μείνουν εδώ για τρεις γενιές τουλάχιστον, μόνιμα, τότε ξεφυτρώνει το ελληνικό. ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΑΥΤΟ. Καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία.
Έλληνας είναι όποιος ερωτεύτηκε εδώ, χύμα στο κύμα και έμαθε την τεχνική και στα εγγόνια του (brainpass)είτε πήρε τα βουνά και τις οροσειρές γιατί τον χτύπησε ο έρωτας κατακούτελα, Έλληνας δεν είναι ο Καραμανλής ούτε ο Παπανδρέου, είναι αυτός που θα πάει να πει τον πόνο του στην θάλασσα ( αυτή που ξέρουμε όλοι εδώ)κι εκείνος που θα ανοίξει το παραθύρι του για να σκορπίσει η βαριά καρδιά του στον ήλιο και στο θυμάρι.
Καλημέρα και πάλι. Ελπίζω να συνέλθω γρήγορα.
Εχω την αμυδρά υποψία πως ως αύριο το βράδυ θα αναφερθούν ΟΛΟΙ οι επαρχιακοί δρόμοι της Ελλάδας που ο κάθε ένας ξεχωριστά είναι μοναδικός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω, για τη διαδρομή από οροπέδιο Λασηθίου-Αγ.Νικόλαος, για τις παλιές εθνικές ή για πόλη Κέρκυρας-Πετριτή καθώς και τους τόσους δρόμους εκεί να σε περιτρυγυρίζει το πράσινο...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓατούλη, διάβασα πριν χρόνια την "Τέλεια Διαδρομή".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο πολύ μου άρεσε η ιστορία με την κόρνα (του Renault) αν θυμάμαι καλά.
Αξίζει νομίζω κάποια στιγμή να γίνει Post.
Ορμώμενος όμως από τη λέξη "εναλλακτικές" που βρίσκεται στον τίτλο του σημερινού post, θα κάνω μια "αιρετική" τοποθέτηση.
Όταν ταξιδεύω με αυτοκίνητο, νοιώθω έντονα αίσθηση απομόνωσης από το περιβάλλον. Το παρμπρίζ μου δίνει συχνά την αίσθηση "οθόνης". Αν κλείσεις και τα παράθυρα και βάλεις κλιματισμό, η απομόνωση ολοκληρώνεται.
Προτιμώ (ανάλογα με την απόσταση πάντα) τη μηχανή, το ποδήλατο, και ακόμα περισσότερο το περπάτημα!
Μόνο έτσι έρχεσαι σε πραγματική επαφή με το περιβάλλον. Νοιώθεις τις διαφορές στη θερμοκρασία και την υγρασία, μυρίζεις τις οσμές της χλωρίδας (όλες τις εποχές, ιδαίτερα την άνοιξη) νοιώθεις τη θαλασσινή αύρα στο πρόσωπό σου.
Νοιώθεις στο δέρμα σου τον ήλιο ή το παγωμένο αεράκι, κι έτσι ...ταξιδεύεις.
Αντιλαμβάνεσαι το ταξίδι και με τις τέσσερις αισθήσεις σου!
Υ.Γ.
Ε, τώρα αν έχεις και το στόμα ανοιχτό, μπορεί να χρησιμοποιήσεις και την πέμπτη ;-)
Πόσοι γνωρίζουν πάνω από είκοσι νησιά;
ΑπάντησηΔιαγραφή--------------
Εγώ Εγώ .... :-))
Να προτείνω τη διαδρομή προς την παραλία Μουτσούνα (τι ωραίο όνομα ε?) στη Νάξο. Η θέα του απέραντου γαλάζιου μαζί με την άγρια φύση θα σας αφήσει άφωνους.
Ο Καβάφης θα ανατρίχιαζε που τον αποκαλέσατε γέρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό το θέμα σας και σε πρακτικό και σε συμβολικό επίπεδο.
Οι περισσότεροι φοβούνται, για το λόγο αυτό δεν φεύγουν από την πεπατημένη. Είναι όμως άραγε μόνο μια επίφαση ασφάλειας, αυτό που τους προσφέρει ο πιο εύκολος δρόμος?
stavros p(isisdoros) said: Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθέσω μιά άγνωστη διαδρομή του Ταϋγέτου.Από την εθνική Καλαμάτα Τρίπολη στο ύψος της Θουρίας στρίβεις για Γαρδίκι και συνεχίζεις φτάνοντας στο τουριστικό του Ταϋγέτου.Ζήτημα να συναντήσεις ένα-δύο αυτοκίνητα.
Δευ Μαρ 05, 10:04:00 πμ
Καλημέρα!
Συμφωνώ.
Την συγκεκριμένη διαδρομή την ανακάλυψα την Κυριακή του Πάσχα πέρσι όπου κάναμε το μισό γύρο της Πελοποννήσου ξεκινώντας την Κυριακή το πρωί και κάνοντας εντελώς ανάποδη διαδρομή (πηγαίναμε εκί που λίγες ώρες πριν ήταν μαζεμένοι όλοι).
Φάγαμε μεσημεριανό στη Μονεμβασια και συνεχίζαμε χωρίς πρόγραμμα!
Εκπληκτικές διαδρομές φοβερές εικόνες πραγματικά ξεχωριστή εμεπιρία!
Yiannos said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο Καβάφης θα ανατρίχιαζε που τον αποκαλέσατε γέρων".
---------------------------
Δεν θα το έκανα ποτέ όσο ζούσε (ας αφήσουμε που τώρα είμαι πιο γέρων από εκείνον, όταν πέθανε). Αλλά έχει επικρατήσει ο όρος: "Ο Γέρων της Αλεξάνδρειας". Άλλωστε ο ίδιος από νέος έγραφε σαν γέρος.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σπανίως
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ειν'ένας γέροντας. Εξηντλημένος και κυρτός,
σακατεμένος απ'τα χρόνια, κι από καταχρήσεις,
σιγά βαδίζοντας διαβαίνει το σοκάκι.
Κι όμως σαν μπει στο σπίτι του να κρύψει
τα χάλια και τα γηρατειά του, μελετά
το μερτικό που έχει ακόμη αυτός στα νειάτα.
Έφηβοι τώρα τους δικούς του στίχους λένε.
Στα μάτια των τα ζωηρά περνούν οι οπτασίες του.
Το υγιές, ηδονικό μυαλό των,
η εύγραμμη, σφιχτοδεμένη σάρκα των,
με την δική του έκφανσι του ωραίου συγκινούνται".
Κ.Π.Κ.
Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πάτε στις παραλίες κάτω από τον Κίσαβο .Πολυδέντρι, Κoυτσουπιά, Παλιουριά, Καρύτσα. Απίστευτος ο συνδυασμός του πράσινου κ του μπλε. Κ σχετικά λίγοι τουρίστες.
ND said...ας αφήσουμε που τώρα είμαι πιο γέρων από εκείνον.
ΑπάντησηΔιαγραφή-------------
Ε αυτό είναι το ανέκδοτο που ακούσαμε σήμερα --> ο ΝΔ γέρων? Πάμε καλά ? Ναι ναι ναι κι εγώ ξέρω κι άλλα κουφά να σας πω, π.χ. Η πάπια έχει 4 πόδια, Ο σκύλος ζει παραπάνω χρόνια από τον άνθρωπο α και το πιο συγκλονιστικό που μου ρθε τώρα δα, Η Ελλάδα είναι γεμάτη από ανθρώπους που σκέφτονται σαν τον ΝΔ ... ε ρε γέλια ....
Για να συνέλθουμε.
Kαλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρουσες οι προτάσεις, αλλά θα ήθελα επισημάνω ότι αν μιλάμε για ομορφιά διαδρομής & επαφή με τη φύση, αυτή κατά τη γνώμη μου αυξάνεται αντιστρόφως ανάλογα με τη ταχύτητα του μέσου που χρησιμοποιούμε. Το ποδήλατο καλύτερο από το αυτοκίνητο & βέβαια η πεζοπορία είναι η καλύτερη δυνατή "διείσδυση" στη φύση. Ιδιαίτερα σε δρυμούς, προστατευόμενες περιοχές κ.λπ έτσι αποτρέπεται & η όχληση από την κάθε είδους ρύπανση των μηχανοκίνητων!
Πρέσπες, Οροσειρά Ροδόπης (κυρίως Φρακτό & Καράντερε), Μαστοροχώρια, Βίκος, Βάλια Κάλντα, Πάρνωνας (όλο το βουνό), σχεδόν όλη η Νότια Κρήτη, Σκύρος, Ανάφη, Τήλος (παράδεισος για τους "φυσιοδίφες" καθώς έχει απαγορευτεί το κυνήγι εδώ & χρόνια), Λέσβος, Σαμοθράκη, Εβρος & Δαδιά, Πομακοχώρια, Ευρυτανία, Οίτη, φαράγγι Δημοσάρη (Οχη),Ολυμπος,Αμβρακικός κόλπος το βόρειο μέρος με τις απέραντες λιμνοθάλασσες, Ασπροπόταμος (άνω ρου του Αχελώου), Αμοργός, ορεινή Νάξος, Ανατολική Ανδρος, είναι μερικές καταπληκτικές εναλλακτικές προτάσεις,διαδρομές.
& μια παρατήρηση σχετικά με τα Λέμινγκς. Το είδος αυτό δεν αυτοκτονεί μαζικά, απλά σε κάποια τακτά χρονικά διαστήματα & ανάλογα με τη διαθεσιμότητα τροφής, έχει μεγάλες πληθυσμιακές εκρήξεις. Τότε αρχίζουν μαζικές μεταναστεύσεις, για να βρουν νέους τόπους διατροφής καθώς οι υπάρχοντες δεν αρκούν για τη διατροφή όλου του πληθυσμού πλέον. Στην προσπάθεια αυτή μεγάλοι αριθμοί πνίγονται, από τη πίεση άλλων, η πέφτουν από τα απότομα βράχια όπου φωλιάζουν για τον ίδιο λόγο κάτι που δεν γίνεται καν συνειδητά.
Ιδανικές Διαδρομές στη Βόρειο Ελλάδα. Ανάβαση Χολωμόντα. Γύρος Σιθωνίας ιδίως το χειμώνα, στο δρόμο μέσα Γενάρη συνάντησα καμιά δεκαριά αμάξια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως αναφέρετε σε προηγούμενα κείμενα και post, πάντα σε συνοδεία με την κατάλληλη μουσική.
Την καλημέρα μου σε όλους.
sterna hirundo
ΑπάντησηΔιαγραφήlemmings: υπάρχει και το κλασικό ηλεκτρονικό παιχνίδι (από τα παλιότερα) όπου προσπαθείς να τα σώσεις από την αυτοκτονία. Τώρα κυκλοφορεί και για κινητό.
Βόλτες: φυσικά με το αυτοκίνητο πάς μέχρι κάποιο σημείο - από κει και πέρα τα πόδια είναι ο ιδεώδης τρόπος. Το ποδήλατο θέλει κόπο και προσοχή και η μηχανή θορυβεί.
Υπάρχει επίσης & το περσινό συμπαθητικό Γαλλικό ψυχολογικό θρίλλερ "Lemming",που μάλιστα & εκεί αναφέρονται κάποια στοχεία για το είδος & για τον μύθο της μαζικής αυτοκτονίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο τις αγαπημενες μου διαδρομες η παλια εθνικη Κορινθου-Πατρων με απιστευτα χωρια,θαλασσι φοντο δεξια που εναλασσεται με λιοδεντρα και πορτοκαλιες ,γραφικες παραλιες,ταβερνακια στο κυμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαδρομη πολλες φορες ειναι πιο συναρπαστικη απο τον προορισμο και
η βραδυτητα ειναι ενα μεσο να απολαμβανεις...
Για όποιον θέλει να δει την ''άλλη'' Κρήτη χωρίς να χρειαστεί να βγει από το αυτοκίνητό του, προτείνω.
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Ρέθυμνο-Άγιος Βασίλειος-Κάνεβος-Φαράγγι Κοτσυφού-Σελλιά-Ροδάκινο-Φραγκοκάστελο-Σφακιά-Ανώπολη-Αράδενα-Άγιος Ιωάννης-Σφακιά-Βρύσσες-Χανιά.
2) Ηράκλειο-Πύργος-Στέρνες-Μονή Κουδουμά-Στέρνες-Χάρακας-Βιάννος-Ιεράπετρα.
3)Χανιά-Αλικιανός-Επανοχώρι-Αγία Ειρήνη-Μονή-Σούγια.
Otan thelo na iremiso pigaino apo KALAMATA sTIN KARDAMILI ....apo psila kathos katiforizeis to bouno h kardamili einai san zografia...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερασπέραααα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θα γίνει, το έχουμε κάνει σαν εκείνο το ανέκδοτο που στο τέλος καταλήγει ο τύπος να οδηγεί στον ύπνο του την νταλίκα κάθε βράδυ (την "πήρε" ο γιατρός από τον ύπνο του ενός ασθενή που ξυπνούσε κατάκοπος κι αναρωτιόταν γιατί, ήταν το όνειρο που την οδηγούσε νυχθημερόν, και τη "φύτεψε" στο όνειρο του άλλου) και ξυπνάει κουρέλι!
Να πω λοιπόν το μεγάλο "ΜΗ ΦΤΟΥ ΚΑΚΑ ΤΖΙΖ ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΑΠΟ ΚΕΙ!" του ποστ?
Χερσαία Λέσβος, από την Μυτιλήνη προς Δύση μέσω "shortcut" - μη με ρωτήσετε, προσπαθώ να ξεχάσω όνομα και τοποθεσίες. Τραυματική εμπειρία.
Ξεραίλα, γλειμμένη & σαθρή άσφαλτος μες τη στροφή με τις ανάποδες κλίσεις και τις λακουβάρες, σε διασταυρώσεις με κατσικόδρομους ορατότης κάτω του μηδενός, διάφοροι οικισμοί με τον δρόμο να περνάει μέσα απο την αυλίτσα με το κοτετσόσυρμα του ενός και το αλουνμινοελενίτ καφενείο του άλλου, σκόνη, χώμα, βήχας, τα κλασικά τρακτέρια που δεν πάνε δεξιά - δεν έχει να πάνε δεξιά δλδ, όλα κρανίου τόπος γύρω-γύρω, το καλοκαίρι λιοπύρι ανελέητο και πουθενά όμορφα να σταματήσεις να κόψεις το μαρτύριο στη μέση (και μην ακούσω για Καλλονή, καλή αλλά τόσο λίγη...)
Α! Και τι σούσι και λοιπές αηδίες (σόρρυ Λιόλιος που είσαι φαν), ωμή σαρδέλλα Καλλονής που την ψαρεύουν πρωί, την παραχώνουν με κηδειόσημο σε αλάτι και το μεσημέρι στην σερβίρουν για να τη φας αντί για κόλλυβα! Με κατακόκκινο μέσα και να βρωμάει ψαρίλα, Τζήζους!
Ούτε με φουλ ως τα μπούνια έρωτα τέτοια διαδρομή, και εξαιρετικό σπάσιμο αν έχεις καλό αμάξι (διότι άντε να εξηγήσεις το ότι το διέλυσες μέσα σε λίγα χιλιόμετρα στην αντιπροσωπεία...)
Δεν ξέρω, ο +Μικάκειος+ ίσως να έκανε τη διαφορά (με μονωτική, είπαμε ... ΛΟΛ!) αλλά σε τέτοια φάση θα προτιμούσα αυτά που λέει ο Φάρμερ, να τα πω στην θάλασσα και να σκορπίσει η βαριά καρδιά μου στον ήλιο και στο θυμάρι.
(Οσο ο άλλος φτύνει ζουζούνια από την πέμπτη αίσθηση που είπε και το αλογάκι...)
:)))
Ευχαριστω για το ταξιδι. Η προθεση μου δεν ηταν να αξιολογισετε (η να βαλετε βαθμους) στις διαδρομες που προτιματε, αλλα να μαθω που θα πρεπει οπωσδηποτε να ..παω οταν επισκεφθω την Ελλαδα! Ηξερα οτι ενα ατομο με καλλιεργιμενη ψυχη, μυαλο και ματια που εκτιμουν και προσεχουν την φυσικη ομορφια θα ειχε κατι ενδιαφερον να πει επι του θεματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαια βλεπω οτι μερικοι φιλοι εδω σας κανουν ..επιπληξη που ξεχασατε να αναφερετε τις δικες τους προτιμησεις, αλλα εγω κραταω σημειωσεις!
Αντε τωρα να παω για εργασια... Αν και μου αρεσει αυτο που κανω, θα προτιμουσα σημερα να επαιρνα το αυτοκινητο, να εβγαινα εξω (ναι, εκει που δεν εχει κινηση), και να πηγαινα καπου με ωραια θεα για να ..φιλοσοφουσα.
Καλη σας μερα.
Cheers
Και για να θέσω και άλλο ερώτημα: πόσο ξέρουμε τις ελληνικές λίμνες; (Πρέσπες, Καστοριά, Κερκίνη, Γιάννενα...). Ο περιμετρικός γύρω από την λίμνη της Καστοριάς είναι πανέμορφος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα ποτάμια μας;
Αρκετοί φίλοι ανέφεραν πανέμορφες διαδρομές, πολλές από τις οποίες έκανα. Μερικές σαν οδηγός, άλλες απλά σαν συνοδηγός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνώμη μου είναι πως χρειάζεται διπλή ή και τριπλή επανάληψη. Πάντα φυσικά σαν οδηγός. Την μιά πηγαίνεις χαλαρά, μόνος ή με παρέα, οπότε απολαμβάνεις τοπίο, μουσική και συντροφιά αν υπάρχει.
Την δεύτερη ή και τρίτη του δίνεις και καταλαβαίνει στο στροφιλίκι, να ανεβαίνει και λίγο η αδρεναλίνη. Φυσικά πάντοτε στα όρια της ασφάλειας και χωρίς οδηγικές ταρζανιές.
Το τελευταίο λόγω εντοπιότητας, το κάνω όταν πηγαίνω στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, περνώντας μέσα από τον υπέροχο Χολομώντα. Ιδίως τέλος Οκτώβρη που το τοπίο μοιάζει με τεράστιο πόστερ.
Ελληνικές διαδρομές που δεν αναφέρθηκαν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γύρος της Θάσου σαν παραθαλάσσια.
Ανάβαση Κοσμά στον Πάρνωνα.
Nikos Dimou said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για να θέσω και άλλο ερώτημα: πόσο ξέρουμε τις ελληνικές λίμνες;
Γιά δείτε και το πολυλίμνιο στη κεντρική Μεσσηνία.
ihadafarminafrica said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι με έναν ηλίθιο πυρετό από το πουθενά, κλεισμένος στο σπίτι.
---
Δεν είσαι ο μόνος! Με ταλαιπωρεί μια ίωση από την προηγούμενη Τετάρτη. Κεφάλι καζάνι, ιγμόρεια βουλωμένα, καταρροή ακατάσχετη, ρίγη το βράδυ,αμυγδαλές κατακόκκινες, από το Σάββατο δίχως φωνή, τύμπανα στα όρια της ωτίτιδας, έξω χαρά θεού.
Έχω κάνει τις περισσότερες από τις διαδρομές που αναφέρει ο δον γάτος στο ποστ (υπό τις συνθήκες, μάλιστα, που απαιτεί). Ωστόσο, διαβάζοντας το ποστ αισθάνομαι ότι κάτι μου ξέφυγε.Ίσως να είναι αυτό που παραθέτει το αλογατάκι:
"Το υγιές, ηδονικό μυαλό των,
η εύγραμμη, σφιχτοδεμένη σάρκα των,
με την δική του έκφανσι του ωραίου συγκινούνται"
Υποπτεύομαι ότι ο γάτος έχει σοβαρές αντιρρήσεις για τη λέξη "έκφανση"...
agnostosX said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο που λείπει από την Ελλάδα είναι τα ποτάμια...
--------------------------
εκλογές έρχονται - θα μας α φτιάξουν οι πολιτικοί μας...
Stavros P (isisdoros) said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιά δείτε και το πολυλίμνιο στη κεντρική Μεσσηνία.
-------------------------------
Πώς μου ξέφυγε αυτό; Το βάζω στην λίστα.
Να προσθέσω και τον επαρχιακό δρόμο από Φλωρεντία για Ανκόνα. Το κρασί άφθονο, η άσφαλτος χωρίς λακκούβες, το τοπίο της Τοσκάνης πάνω κάτω, αριστερά δεξιά, μια ζωγραφιά, ο μικρός βάκχος στο κατόπι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθε διαδρομη και ταξιδι ακομα και αυτο της ζωης τα απολαμβανεις καλητερα αν δεν εισαι "οδηγος"
ΑπάντησηΔιαγραφήH λίμνη μου πως σας φαίνεται?
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://anonymous-bythelake.blogspot.com/
Εχω δοκιμάσει αρκετές από τις "τέλειες διαδρομές". Κάποιες με "τέλεια παρέα" και άλλες μόνος. Τέλεια διαδρομή με μη τέλεια παρέα δεν γίνεται, διότι η μη τέλεια παρέα ακυρώνει την τέλεια διαδρομή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα επισημάνω από το ποστ, αυτές που δεν έχω κάνει και θα επιχειρήσω...
Αναρωτιέμαι πόσες από τις "τέλειες διαδρομές", που έχω ήδη κάνει, και είναι αρκετές, θα ήταν ακόμα τέλειες αν δοκίμαζα να τις επαναλάβω...
Η συγκίνηση της ανακάλυψης και του μυστηριώδους είναι ανεπανάληπτη. Ο,τι χάνει από μυστήριο συνήθως χάνει και από γοητεία. Οι πιο γοητευτικές γυναίκες δεν είχαν και κάποιο μυστήριο;
Ενας άλλος παράγων -που δεν επαναλαμβάνεται- είναι η γοητεία της παρέας. Αποφεύγω να ξαναπάω σε μέρη, που με ενθουσίασαν στο παρελθόν και τα έκανα με "τέλεια" παρέα γιατί ποτέ δεν θα είναι τα ίδια.
Είναι σαν να είδες ένα ωραίο κύμα σε μια ακτή και να πας στην ίδια ακτή, την επομένη να το ξαναδείς!
Δεν θα το ξαναδείς ποτέ! Κάτι από τον αέρα να έχει αλλάξει, κάτι από την θερμοκρασία, κάτι από τον φωτισμό, κάτι από την διάθεσή σου... Και το κύμα αυτό έφυγε για πάντα. Ισως αν είσαι τυχερός δεις ένα κύμα ωραιότερο, αλλά το ίδιο, δεν θα το ξαναδείς.
Καινούργια ταξίδια λοιπόν, καινούργιες διαδρομές και όχι επαναλήψεις.
Στις παλιές "τέλειες διαδρομές" καραδοκούν φαντάσματα...
Τώρα που το ξανασκέφτομαι... και τα φαντάσματα ίσως δεν είναι κακή παρέα...
Δεν έχω κάνει πολλές διαδρομές, αλλά η ωραιότερη μέχρι τώρα ήταν όταν είχα πάει με συγγενείς οδικώς Μπάρι-Βενετία και μετά Βενετία-Μόναχο. Η διαδρομή και τα τοπία στην Ιταλία ήταν όμορφα, αλλά η μεγάλη κι ευχάριστη έκπληξη ήρθε μετά το Bolzano όπου βρεθήκαμε από τους 32 βαθμούς της Βενετίας στους 5 της Αυστρίας, Ιούλιο μήνα! Από εκεί και μετά εμφανίζονταν συνεχώς πανέμορφα τοπία και σπίτια. Θέλω πολύ να κάνω και τις ελληνικές διαδρομές που προτείνετε, έχω κάνει ελάχιστες!
ΑπάντησηΔιαγραφή@anonymous_bythelake said...
ΑπάντησηΔιαγραφήH λίμνη μου πως σας φαίνεται?
Πολύ ωραία διαδρομή φίλε, έκανα ανέλπιστα, σήμερα το απόγευμα στην λίμνη σου... Με ωραίους ήχους... φορώντας una camicia nera...
@aphrodite said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΜΗ ΦΤΟΥ ΚΑΚΑ ΤΖΙΖ ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΑΠΟ ΚΕΙ!"
Xερσαία Λέσβος, από την Μυτιλήνη προς Δύση μέσω "shortcut" - μη με ρωτήσετε, προσπαθώ να ξεχάσω όνομα και τοποθεσίες. Τραυματική εμπειρία.
Ξεραίλα, γλειμμένη & σαθρή άσφαλτος Ούτε με φουλ ως τα μπούνια έρωτα τέτοια διαδρομή, και εξαιρετικό σπάσιμο αν έχεις καλό αμάξι (διότι άντε να εξηγήσεις το ότι το διέλυσες μέσα σε λίγα χιλιόμετρα στην αντιπροσωπεία...)
------------
Η διαδρομή Μήθυμνα-Ερεσσός, που περνάει από το απολιθωμένο δάσος, είναι κάπως έτσι, όπως την περιγράφεις Αφροδίτη. Από τις πιο ξερές που έχω δεί. Eκεί δεν φτάνει "φουλ ως τα μπούνια έρωτας" Πρέπει να είναι σχετικός με το όνομα του νησιού έρωτας. Πήγα στην Ερεσσό και αισθάνθηκα παραφωνία, όπως ένας ντυμένος σε πλάζ γυμνιστών. Γυναίκες και παιδάκια υπήρχαν, άνδρα δεν είδα... Λένε ότι είναι must για κάποια ειδικά ζευγάρια ένα ταξίδι στην περιοχή!
εμείς ταξιδεύουμε πάντοτε νυχτερινές ώρες...
ΑπάντησηΔιαγραφήχάνουμε λίγο από τη μαγεία της μέρας, αλλά γλιτώνουμε το χαμό.
Alexandra said...
ΑπάντησηΔιαγραφήεμείς ταξιδεύουμε πάντοτε νυχτερινές ώρες...
---
Οικογένεια βαμπίρ δηλαδή!
Παρατήρηση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν βάζει μοντερέσι ο δον είναι σαν να βάζει ηλεκτρονικό κουδουνάκι! Συνιστά είδος ανεστραμμένης παρακολούθησης...
nikos dimou said:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Είναι και κάτι ωραίες αναβάσεις: Του Αίνου στην Κεφαλλονιά..."
---------------------------
Ο Σύλλογος Κεφαλλήνων bloggers "Ο Κέφαλος", σας ευχαριστεί για την αναφορά σας στο νησί μας & για την συγκίνηση που μας δώσατε!!!
"Κεφαλλονιά, Κεφαλλονιά και Ζάκυνθος
Κέρκυρα και, Κέρκυρα και Λευκάδα
αυτά τα τέσσερα νησιά, στολίζουν την ¨Ελλάδα..."
Να ενας Μεγαλος φιλελληνας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγαπη του ΝΔ για την Ελλαδα αναπνεει μεσα απο καθε προταση
Kαλησπέρα σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η σημερινή ημέρα είναι ημέρα σκληρής δουλειάς.
Το ποστ είναι γεμάτο ωραίες ιδέες, μερικές διαδρομές τις ξέρω καλά και τις έχω απολαύσει με καλούς οδηγούς και καλή παρέα. 'Αλλες δεν τις ξέρω παρά μόνον από διηγήσεις ή φωτογραφίες.
Πάντως, για μένα όλες οι ωραίες διαδρομές πρέπει να έχουν πολύ μεγάλα διαλείμματα για περίπατο με τα πόδια (στο βουνό, στο χωριό, στην παραλία) ή κολύμπι στη θάλασσα (αν περνάμε θάλασσα), να μην μείνω μόνον με τη διαδρομή με το αυτοκίνητο.
Αλλιώς, αισθάνομαι σαν να τα πέρασα όλα αυτά πολύ βιαστικά, σαν να έχασα τη λεπτομέρεια, τις μυρωδιές, τα χρώματα, το φως που αλλάζει σε διαφορετικές ώρες, τους ντόπιους, τις γωνιές που δεν φαίνονται από τον αυτοκινητόδρομο.
Γιαυτό και όταν μπορώ προτιμώ να δω λιγότερα αλλά καλύτερα κάθε φορά, παρά περισσότερα και γρήγορα μέσα από το αυτοκίνητο.
@ dion.m ("Δεν θα το ξαναδείς ποτέ! Κάτι από τον αέρα να έχει αλλάξει, κάτι από την θερμοκρασία, κάτι από τον φωτισμό, κάτι από την διάθεσή σου... Και το κύμα αυτό έφυγε για πάντα. Ισως αν είσαι τυχερός δεις ένα κύμα ωραιότερο, αλλά το ίδιο, δεν θα το ξαναδείς.")
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πάντα ρει και ουδέν μένει...
Ίσως μια όμορφη διαδρομή έχει αυτό το ανεπανάληπτο που έχει και η ίδια η ζωή.
Για την Κρήτη έχω πολλές διαδρομές να σας πω:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Πλακιάς - Σφακιά, που περνάς από το μοναδικό στενό γεφυράκι ανάμεσα στο Πάνω και στο Κάτω Ροδάκινο που ενώνει τις δυο πλευρές του πολύ στενού φαραγγιού και είναι πάνω από το παλιό πετρόχτιστο τοξωτό γεφύρι. Φυσικά ένα ένα αυτοκίνητο περνάει.
2) Σφακιά - Ανώπολη Σφακίων. Με μοναδική θέα στο πιο μπλε μπλε της θάλασσας. Το μπλε του Λιβυκού. Και να διασχίσεις και τη γέφυρα από μέταλο και ξύλο πάνω από το φαράγγι της Αράδαινας.
3) Καστέλλι Κισσάμου - Χρυσοσκαλίτισσα μέσα από το Τοπολιανό φαράγγι, όπου περνάς μέσα από "κατοχικό" τούνελ πετρόχτιστο, χωρίς συνδετικό υλικό, που φυσικά δεν είναι ευθεία αλλά κάνει μια ελαφριά καμπή, έχει και μια μικρή κλίση και την κυκλοφορία τη ρυθμίζει φανάρι αφού χωράει μόνο ένα αυτοκίνητο...
4) Η παλιά Εθνική Ηράκλειο - Ρέθυμνο - Χανιά.
5) Την άνοιξη Αργυρούπολη Ρεθύμνου - Ασή Γωνιά - Ασκύφου, όπου διασχίζεις ένα μεγάλο μέρος των Λευκών Ορέων από Ανατολή προς Δύση. Πανδαισία χρωμάτων και μυρωδιών...
Και πολλές άλλες που τις ανακαλύπτω ακόμα
Να προσθέσουμε εικόνες για τους μυημένους:
ΑπάντησηΔιαγραφήΦθινόπωρο, βόλτα από το Καλπάκι στο Άνω Πωγώνι με τα φυλοβόλλα να έχουν σκεπάσει την άσφαλτο με όλους τους καφεκίτρινους συνδυασμούς και μετά παράλληλα με τα σύνορα Αργυροχώρι, Μαυρόπουλο, Ζάβροχο, Αρίνιστα, Καστάνιανη και ένα ένα τα χωριά του Καλαμά.
Χειμώνας, ανάβαση στο Πάπιγγο και αν το χιόνι δεν είναι πολύ, βόλτα και στην άλλη πλευρά μέχρι το Γυφτόκαμπο.
Άνοιξη, τίποτα καλύτερο από ανάβαση στην Οξυά, στο Μονοδένδρι. Το πέτρινο δάσος και η θέα του φαραγγιού, λίγα μέτρα μακριά από το σταματημένο αμάξι. Τύχη μεγάλη να βρει κανείς σύννεφα μες στο φαράγγι.
Και για το καλοκαίρι Ήπειρο πάλι θα διάλεγα, ίσως τα ποτάμια της, αν δεν υπήρχαν οι Μανωλάτες στη Σάμο και η καταπληκτική ανάβασή.
Υπέροχη είναι επίσης η διαδρομή Πατησίων-Σύνταγμα, στις 8 το πρωί σε καθημερινή ημέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφή... για μαζόχες!
ΑπάντησηΔιαγραφήdoctor
chris,
ΑπάντησηΔιαγραφήlol,
δεν έχουμε παιδιά να μας δεσμεύουν, τελειώνουμε τις παρασκευές αργά, αντί να τρέχουμε, πηγαίνουμε αργά στον προορισμό μας... και πάντα κυριακή πρωί, χωρίς κίνηση φεύγουμε.
είναι προσωπική επιλογή. όπως αρέσει στον καθένα... και όπως βολεύεται...
στη δημοκρατία η κριτική είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Τέλεια κείμενα για ...τέλειες διαδρομές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον όταν τα διαβάζω νιώθω λιγότερο μόνος στις οδηγικές περιπλανήσεις μου ;)
(αν και μεταξύ μας, οι μοναχικές μουσικοδηγήσεις σού δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας που δε συγκρίνεται με καμιά ...συντροφιά - sorry, Θεά μου)
Υ.Γ. Θα ήθελα να γράψω πολλά, αλλά εξαντλήθηκα με το προηγούμενο post (δε μου αρέσει να αφήνω ...μισές δουλειές), ενώ και ο πυρετός έφτασε το 38,5 (και ανεβαίνει). Λέτε η ίωση να κολλάει μέσω του ...blog;
athanasia
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι η μόνη δικαιολογία για την ύπαρξη των 4Χ4. Η αργή πλοήγηση μέσα σε δασικούς δρομους (λάσπη, γαρμπίλι, νεροφάγώματα, λακούβες, κοτρώνες, σε αναγκάζουν να πηγαίνεις αργά και να απολαμβάνεις την φύση. Βάλε που όλα σχεδόν τα μοντέλα έχουν ανοιγόμενη οροφή - ζεις το δάσος από μέσα και περνάς σε μέρη που είναι άγνωστα στο 99,99%> των Ελλήνων
Όμορφο το σημερινό ποστ και μας δημιουργεί επιθυμίες φυγής. (Αλήθεια, γιατί λέγονται αποδράσεις, οι έξοδοι του Σαββατοκύριακου;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως και για μένα οι καλύτερες εναλλακτικές διαδρομές είναι...περπατώντας. Νομίζω πως όταν περπατάς, το τοπίο καταγράφεται στη μνήμη σου πλήρως, μέχρι και την πιο μικρή του λεπτομέρεια.
Alogaki said...
Μόνο έτσι έρχεσαι σε πραγματική επαφή με το περιβάλλον. Νοιώθεις τις διαφορές στη θερμοκρασία και την υγρασία, μυρίζεις τις οσμές της χλωρίδας (όλες τις εποχές, ιδαίτερα την άνοιξη) νοιώθεις τη θαλασσινή αύρα στο πρόσωπό σου...
Συμφωνώ απόλυτα!
Η Αφροδίτη, με την αναφορά της στη Λέσβο μου θύμισε μια "εναλλακτική" διαδρομή.
Πριν από αρκετά χρόνια, βρέθηκα στην Εφταλού, και σαν στοίχημα, ξεκίνησα με έναν φίλο μου να πάμε με τα πόδια στη Σκάλα Συκαμιάς, από ένα μονοπάτι, που φαινόταν άψογο, ενώ στον χάρτη, η απόσταση δεν μας έμοιαζε και πολύ μεγάλη (κάνα δίωρο υπολογίζαμε).
Στην αρχή περπατούσαμε μια χαρά και ήταν πολύ όμορφα. Όμως μετά από κάποια ώρα χάσαμε το μονοπάτι (ή αυτό τέλειωσε;) και άρχισαν τα δύσκολα.
Αγκάθια, σκαρφάλωμα σε απότομα βράχια, ακόμα και μέσα από τη θάλασσα βουτούσαμε. Και σα να μην έφταναν τόσα εμπόδια, άρχισε και να νυχτώνει.
Τελικά, μετά από αρκετές περιπέτειες και εφτά ώρες περίπου φτάσαμε σώοι στον προορισμό μας και ...το φιλοσοφούσαμε και μεις, έχοντας στο νού μας πάντα …την Ιθάκη.
Στη διαδρομή από Καρδίτσα για Τρίκαλα, ακολουθώντας τους δευτερεύοντες δρόμους του χάρτη, με μηχανή, πριν από μερικά χρόνια, βρεθήκαμε για πρώτη φορά μπροστά στο Περτούλι, χωρίς να έχουμε προηγουμένως ιδέα για το τι θα αντικρίζαμε. Ξαφνικά, ήταν σαν να βρισκόμασταν σε οροπέδιο, σε αλπικό τοπίο. Τα δέντρα κρέμονταν κυριολεκτικά από το βουνό, δημιουργώντας μια οφθαλμαπάτη αρκετή για να σε βγάλει από το δρόμο, και αμέσως μετά αγελάδες να βόσκουν στο λιβάδι, και λίγο πιο κει λίμνες, και το χιόνι να μην έχει ακόμη λιώσει (μέσα Μαρτίου).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλήξαμε στη Λίμνη Πλαστήρα, περάσαμε και από την πανέμορφη Ελάτη.
Τέτοιο κάλλος!
Νούμερο 2 υπέροχη διαδρομή: Από το Αργος Ορεστικόν της Καστοριάς με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη, μέσα σε ένα ταξί, διασχίζοντας τα βουνά. Νόμιζα ότι θα πεταχτούν οι θεοί και θα μας πάρουν στο κατόπι.
Να προτείνω και μια άλλη διαδρομή; Για άπειρα στροφιλίκια, στην ανάβαση προς τις Καρυές, στη Λευκάδα! Τέλειες στροφές. Ιδανικές για αυτοκίνητα και μηχανές. Εγώ κόντεψα να βγάλω ό,τι είχα φάει νωρίτερα, αλλά το απήλαυσα. Το ξαναέκανα ευχαρίστως.
Και ιδανική διαδρομή για λίγους, και σίγουρα όχι τον Αύγουστο, αλλά τέλη Μαϊου, που θα είναι ιδανικά. Μόνο που αυτή πρέπει να την κάνετε με τα πόδια: Στο Φονιά και τη Γριά, στις βάθρες της Σαμοθράκης. Εκεί θέλει επιδεξιότητα όλων των ομάδων μυών, αλλιώς χάνεις το μισό ταξίδι, μένεις στη μέση...
Καλησπέρα, και καληνύχτα...
Προς τον Τάκη Βασιλόπουλο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα είχε την χαρά να απολαύσω την αγαπημένη σου Φωτεινή Δάρρα σε ένα δίωρο ρεσιτάλ εκπληκτικής ποιότητας. (Παλλάς). Νομιζω πως είναι η καλύτερη ερμηνεύτρια musical παγκοσμίως αυτή τη στιγμή - άλλωστε το ίδιο είπαν και οι κριτικοί της Νέας Υόρκης στο τελευταίο της ρεσιτάλ...
Α, ξέχασα, άλλες δύο (αν το προσπαθήσω, θα θυμηθώ σίγουρα πολλές άλλες, χωρίς να αναφερθώ σε αυτές του post, μερικές εκ των οποίων είναι έτσι κι αλλιώς γνώριμες και αγαπημένες): Στην Κρήτη, Νομός Ρεθύμνου, η διαδρομή που περνάει δίπλα από το Φαράγγι του Κουρταλιώτη, και καταλήγει στην Τριόπετρα, αφού κάνεις μια στάση σε εκείνο το χωριουδάκι που το ξέρουν μόνο οι κάτοικοί του. Αν περάσεις από αυτό το χωριουδάκι, στο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου, και τύχει να έχεις Μπάρμπα από κει, καταλήγεις πρώτο τραπέζι-πίστα, να ακούς Κρητική Λύρα, να τρως το καλύτερο γαμοπίλαφο του νησιού και να πίνεις και τις ρακές τη μία μετά την άλλη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η δεύτερη: Ο δρόμος μετά τη Θήβα που καταλήγει στην παραλία του Αλεποχωρίου, μέσα από τα Βίλλια. Στροφή, δέντρο, θέα από θάλασσα, ήλιος που δύει, μυρωδιές. Υπέροχα...
προς stavros p
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλε μου, χαίρομαι που την αναφέρεις αυτή τη διαδρομή, μια και κατάγομαι κατά το ήμισυ από τη Σπάρτη, και στον Ταϋγετο και τον Ευρώτα, πέρασα κυριολεκτικά μια μικρή ζωή. Τη διαδρομή που λες την έχω κάνει, και κατέληξα, ψηλότερα από το τουριστικό, με μια σκηνή, να διανυκτερεύω πάνω στο βουνό, μέσα σε μια σκηνούλα...
Την επόμενη μέρα, μια μαγική ερωτική εμπειρία μέσα στα δέντρα (δεν υπήρχε κανείς εκεί γύρω, κι έτσι καταλήξαμε να κυνηγιόμαστε γυμνοί σαν τους Σάτυρους), και μετά πολύωρη πεζοπορία στα μονοπάτια του Ταϋγετου. Χαθήκαμε λίγο στην πορεία, αλλά στο τέλος τα καταφέραμε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι πολλά χρόνια πίσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνεται, θα καθίσω να ξαναδιαβάσω την Τέλεια Διαδρομή!
Εχω την εντύπωση όμως ότι το κοινό αυτού του blog δεν έχει καλή επαφή με την αυτοκίνηση...
@dion m.,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η διαδρομή Μήθυμνα-Ερεσσός, που περνάει από το απολιθωμένο δάσος, είναι κάπως έτσι, όπως την περιγράφεις Αφροδίτη. Από τις πιο ξερές που έχω δεί. Eκεί δεν φτάνει "φουλ ως τα μπούνια έρωτας" Πρέπει να είναι σχετικός με το όνομα του νησιού έρωτας. Πήγα στην Ερεσσό και αισθάνθηκα παραφωνία, όπως ένας ντυμένος σε πλάζ γυμνιστών. Γυναίκες και παιδάκια υπήρχαν, άνδρα δεν είδα... "
Λοιπόν, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ξύπνημα για μια κοπέλλα, που την ψήνει το αγόρι της για όλα τα "κορίτσια δυό-δυό" στις ταινίες εμ, φιλολογικού περιεχομένου που νοικιάζει με τις ντουζίνες, για να την "μυήσει" (βασικά "εκπαιδεύσει"), από το να πάει μαζί η κοπέλλα με το αγόρι της στην Ερεσσό... Και να δει τις πραγματικές του είδους... Και κερασάκι, να φάει και κάνα-δυό καμάκια από εκείνες, μπροστά του, με τόσο butch τρόπο όμως που να του σηκωθεί... η τρίχα κάγγελο!!!
Πάντως σε διαβεβαιώ ότι υπάρχουν άντρες κι εκεί. Ποιός θα πληρώνει καρντιά μου? (Αχαχα!)
@ζόφε,
αφού δεν σας πήραν και στο κατόπι με καραμπίνες που μπήκατε στα λιοκτήματά τους (ξέρεις, σε μια τεράστια ξεραίλα, μια ελιά εδώ και δυό παρακάτω...), πάλι καλά να λες!
:)))
(για το σαρδελοσούσι δεν άκουσα σχόλια κι ανησυχώ, ή που συμφωνείτε ή που θα είπατε μα τι μας λέει τώρα για την γευστική αυτή πανδαισία...)
@ντοκ,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Υπέροχη είναι επίσης η διαδρομή Πατησίων-Σύνταγμα, στις 8 το πρωί σε καθημερινή ημέρα...
... για μαζόχες!"
ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!
Αλήθεια, πόσα χλμ κάνουμε να βρούμε πάρκινγκ κάτω από το σπίτι μας, και ναι Γάτε, δεν έχουμε όλοι 8 θέσεις στο γκαράζ για τα αυτοκίνητά μας... Εχει δει αλήθεια την κατάσταση με τα ξυστά και τα πρόστιμα τελευταία στο Κολωνάκι?
:)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ ,τα δυο << Δ >> της ζωης μου συναντιουνται....Καθε ενα αντιπροσωπευει εναν ολοκληρο κοσμο μεσα μου......
ΑπάντησηΔιαγραφήE λοιπον Νικο δεν μπορεις να φανταστεις ποσο χαιρομαι...
Ειμαι σε ενα δωματιο μονος στην Πραγα,μολις καταφερα και εφτιαξα το ιντερνετ του συγκατοικου μου και μπαινω και βλεπω πως γραφεις για την Δαρρα....
Χαιρομαι πολυ που συμφωνεις για την ποιοτητα της ερμηνειας της...
Σε ειχα ρωτησει παλια σε ενα μεηλ αλλα δεν ειχα παρει απαντηση...
Θα της αφιερωσω καποια στιγμη ενα ποστ...( βεβαια τι να γραψεις για κατι που σε καθηλωνει )
Ενα θα πω,οταν την πρωτειδα στην τηλεοραση με καθηλωσε,και οχι μονο απο την ομορφια της(μοιαζει πολυ την κοπελα που ειχα υπαρει ανεκπληρωτα ερωτευμενος) αλλα κατι που δεν μπορω να εξηγησω...
Πριν 1 χρονο ειχα πει σε ενα φιλο πως αυτη η ερμηνευτρια πιστευω θα εξελιχθει σε κατι πολυ σπουδαιο...εχω μια ατρανταχτη διαισθηση για αυτο
Να παρετε αν δεν εχετε τον προσωπικο της δισκο << δελτιο ανεμων >> ...
Ο Δημητρης Παπαδημητριου εχει κανει εξαιρετικη δουλεια πανω σε μια υπεροχη υπαρξη και ανω σε υπεροχους στιχους...
Ποσο θα ηθελα να τη δω ζωντανα....
Βεβαια και να τη δω εραστης του ανεκπληρωτου θα μεινω παντα...
Με ακους ανεκπληρωτο?
Με ακους?
Όχι. Μίλα πιο κοντά στο μικρόφωνο μήπως κάνουμε δουλειά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βόρεια Εύβοια, ανεβαίνοντας στο βουνό με συνεχείς στροφές, είναι πολύ ωραία διαδρομή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα! Βίλλια- Ψάθα- Αλεποχώρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλαιότερα ήταν καλύτερα, αλλά ακόμα και τώρα υπάρχουν ορισμένα απολαυστικά σημεία. Με "χάλασε" όμως που άνοιξαν τον νέο δρόμο στην ρίζα του μεγάλου βράχου (Ζάστανο λέγεται) δίπλα απο την θάλασσα. Φροντίστε να ακολουθήσετε τον δύσβατο χωματόδρομο που οδηγεί στην κορυφή του βράχου και απο κεί στο Αλεποχώρι και θα με θυμηθείτε.
Άλλη μια: Ιτέα- Δεσφίνα απο τον παλιό δρόμο (όχι τον παραλιακό) όπου τα παλιά τα χρόνα διερχόταν το "Ακρόπολις" βραδινές ώρες. Φεύγοντας απο Ιτέα στρίβουμε αριστερά στο ύψος του κάμπινγκ. Μέτρησα εννέα ονειρεμένες φουρκέτες, προσοχή όμως στα ανεξέλεγκτα κατσίκια!
blade runner said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ιδανική διαδρομή για λίγους, και σίγουρα όχι τον Αύγουστο, αλλά τέλη Μαϊου, που θα είναι ιδανικά. Μόνο που αυτή πρέπει να την κάνετε με τα πόδια: Στο Φονιά και τη Γριά, στις βάθρες της Σαμοθράκης. Εκεί θέλει επιδεξιότητα όλων των ομάδων μυών, αλλιώς χάνεις το μισό ταξίδι, μένεις στη μέση...
Καλησπέρα, και καληνύχτα...
Τρι Μαρ 06, 12:19:00 πμ
--------------
Έσπασες τον όρκο της σιωπής.
Όσοι πάνε εκεί ορκίζονται να μην το πούνε πουθενά.
Μη γίνει Μύκονος αυτός ο παράδεισος...
doctor
Υ.Γ. Το έγραφε σε μια κουφάλα δέντρου στις βάθρες: "Μην πεις τίποτα από όσα είδες, μην έρθουν εδώ αυτοί με τα πλαστικά μπουκαλάκια νερό και τα κάνουν ίσιωμα".
Μέσα στην μεγάλη κουφάλα του πλάτανου ζούσε ένας Ιρλανδός χίπυ με την κιθάρα του...
@ναυαγός
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαυαγέ μου με συγκίνησες!!! Από την αρχή του post είχα στο νου μου τη διαδρομή στους Μανωλάτες (Σάμο, όπου και κατάγομαι) αλλά σκέφτηκα πως δεν θα υπάρχει κάποιος που να την έχει κάνει και έτσι θα έμενε μια και μόνη περιγραφή χωρίς να το μοιράζεσαι. ΄Ανοιξη μου λένε, όπου τα αηδόνια στήνουν πανηγύρι, είναι όνειρο. Επίσης η διαδρομή στους Δρακαίους, ανάμεσα από βουνά και δίπλα χαράδρες και από ψηλά κάθε στροφή και λιμανάκι. Μέσα στο θάμπος ξεχωρίζεις την Ικαρία και άλλα μικρά νησάκια. Νιώθεις κάπως σαν θεός!!!
Μυλοπόταμος Κυθήρων- με αφετηρία τον μικρό καταρράκτη ευθεία μέσα στην ρεματιά προς τους υπόλοιπους δώδεκα ερειπωμένους νερόμυλους. Μόνο με τα πόδια και με προαπαιτούμενο καλή φυσική κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να ζήσω πολλά χρόνια ακόμα με τόσο ωραίες διαδρομές που μου προσθέσατε!
Καλημέρα και από μένα, ήθελα να προσθέσω και γω τις αγαπημένες μου διαδρομές, ή μάλλον καλύτερα κάποιες από αυτές:
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό την πόλη της κέρκυρας στη γλυφάδα και στους έρμονες περνώντας από το λιβάδι του ρόπα..
διαδρομή προς λίμνη κορισσίων (κέρκυρα και πάλι)..
ανεβαίνοντας στον παντοκράτορα.. μάλλον ο προορισμός σε ανταμείβει για τα στροφιλίκια.. στο τέλος από το καμπαναριό βλέπεις πιάτο όλο το νησί, σαν να πετας από ψηλά..
αρκετά με κέρκυρα..
και στη ζάκυνθο ωραίες διαδρομές με εναλλαγές φύσης, θάλασσας, τοπίου, χρωμάτων και μυρωδιών.. κυρίως στο κερί προς μαραθιά.. με θέα το μαραθωνήσι που μοιάζει σαν γιγάντια χελώνα..
γύρος της μάνης .. άγονο τοπίο.. πολλές φορές περνάς μέσα και από τα σύννεφα στην κορυφή του βουνού.. και τα χωριουδάκια με τους πύργους είναι σαν να ξεπροβάλλουν από κάποια άλλη εποχή..
χαλκιδική- κασσάνδρα και σιθωνία.. ίσως ακόμη να υπάρχουν μέρη που πας δύσκολα αλλά η διαδρομή μέσα από πευκα και πράσινο σε ξεκουράζει..
εύβοια προς χιλιαδού και Αγ. Άννα.. πολλές στροφές αλλά κάπου εκεί ένα φαράγγι που προσφέρει τη δροσιά του ειδικά αν είναι καλοκαίρι και πας στη θάλασσα ευχαριστιέσαι περισσότερο τη διαδρομή..
ταύγετος, δεν θυμάμαι ακριβώς από που περνάς, πάντως η διαδρομή και τα πετρώματα -σιπολινομάρμαρα - είναι μαγευτικά.. ίσως άλλοι που έχουν περάσει από κει μπορέσουν να δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες αν κατάλαβαν σε ποια διαδρομή αναφέρομαι..
Ίσως σε όσες περιέγραψα και ο προορισμός έχει σημασία (πως θα μπορούσε άραγε να μην έχει..) Ίσως σε άλλες σημασία έχει οτι τα μέρη είναι συνδεδεμένα βαθιά με αναμνήσεις και καταστάσεις όμορφες.
Ίσως σε άλλες το τοπίο είναι πρωτόγνωρο και φανταστικό.
Και αν μου επιτρέπεται, μια διαδρομή που με συγκίνησε στο εξωτερικό, ή μάλλον ένα στιγμιότυπο.. από Κάϊρο προς Αλεξάνδρεια.. περνώντας από τα διόδια βλέπεις γραμμένο Ισκαντερέια στα αραβικά και Αλεξάνδρεια στα ελληνικά.. και να συμπληρώσω στην πόλη αυτή, στον παραλιακό δρόμο, πόσο έντονα μου φαινόταν οτι ήμουν σε μια παραλιακή πόλη της Ελλάδας, ή στο Φάληρο Αθήνα, ή στη Θεσσαλονίκη ή οτι θα έφτανα σε λίγο στην Πάτρα.. μόνο (!) που εκεί η ακτή εκτεινόταν σε μήκος 60 και πλέον χιλιομέτρων !!
Και να ξαναγυρίσω στην Ελλάδα.. πόσες ωραίες διαδρομες υπάρχουν ακόμη.. και πόσες διάβασα από αυτό το μπλογκ..
Valia Calda στο Γρεβενά! Ο δρόμος απο το Ζιάκα στο ιστορικό βλαχοχώρι Περιβόλι (απαραίτητη στάση στη Αετοφωλιά της Πίνδου με τα πολλά τοπικά πιάτα, μανιτάρια σε όλο τους το μεγαλείο, μμμμμμμμ!), και μετά εξερεύνηση της πανέμορφης "Ζεστής Kοιλάδας" - 60 χιλ. στρέμματα, ιδανική για εξορμήσεις με το Αρκουδόρεμα, τις λίμνες Φλέγγα, το Αυγό και τα Αυτιά...Ολόκληρη η περιοχή γεμάτη από πηγές με κρύο νερό, ρυάκια, ποτάμια, βρύσες, μία από τις πιο χαρισματικές μορφές της Πίνδου...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ takis vasilopoulos said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Ειμαι σε ενα δωματιο μονος στην Πραγα..."
------------------------------
Είσαι στην Πράγα και γυρνάς στα blogs αντί να πίνεις τον καφέ σου στην ταράτσα του U Prince; Ντροπή!!! :-P Αν θες tips, σφύρα...
mscmkr said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι στην Πράγα και γυρνάς στα blogs...
Τάκη θα ήθελα να ήμουν στην ηλικία σου και "μόνος στην Πράγα"... μία από τις ωραιότερες πόλεις στον κόσμο. Ξέρω ότι σου αρέσει η μουσική - λοιπόν στην Πράγα υπάρχει άφθονη και φθηνή - ή και τζάμπα. Σε κάθε εκκλησία έχει κοντσέρτα ή ορατόρια, σε κάθε μπαράκι έχει (καλή) τζάζ. Ο Μότσαρτ είχε πει ότι "εδώ είναι η πρωτεύουσα της μουσικής (κι ερχόταν από την Βιέννη!).
Επωφελήσου!
...και ορεινή Κορινθία, στα κοντινά : Στυμφαλία, Σούλι Βελίνα, ή Γκούρα, Φενεός, φράγμα Δόξα.. Ονειρικό δάσος, εναλλαγές τοπίων, πεντακάθαρα νερά στα (ορεινά, όχι γεωργικά) ρυάκια. Υπάρχουν ακόμη αετοί, θα τους εντοπίσεται εύκολα με τη φωτογραφική σας (όχι βρε με το δίκανο, νησάφι πιά!), να κάνουν "βούτες" στο οροπέδιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσοχή στη Γκούρα τα σαββατοκύριακα. Όχι απο τα αγριογούρουνα (έχει μπόλικα) αλλά απο τους...αγριοτζιπάτους νεοέλληνες!
Nikos Dimou said...
ΑπάντησηΔιαγραφήάκη θα ήθελα να ήμουν στην ηλικία σου και "μόνος στην Πράγα"... μία από τις ωραιότερες πόλεις στον κόσμο. Ξέρω ότι σου αρέσει η μουσική - λοιπόν στην Πράγα υπάρχει άφθονη και φθηνή - ή και τζάμπα. Σε κάθε εκκλησία έχει κοντσέρτα ή ορατόρια, σε κάθε μπαράκι έχει (καλή) τζάζ. Ο Μότσαρτ είχε πει ότι "εδώ είναι η πρωτεύουσα της μουσικής (κι ερχόταν από την Βιέννη!).
------------------------
Δύο από τις πιο ωραίες μπάντες jazz είναι shareware... :-)
Η μία στη Γέφυρα του Καρόλου (συχνότερα) και η άλλη στην Παλιά Πλατεία (με το ρολόι - σπανιότερα...)
Για pay καταστάσεις, Reduta. Το κλασσικότερο jazz club στην Πράγα. Αλλά το βασικό είναι να αναπνεύσεις την ομορφιά της πόλης. Κοίτα τα κτίρια. Κάθε ένα διαφορετικό και πανέμορφο. Χαλαρά από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου. Για μένα η ομορφότερη.
Eyxaristo olous gia tis protaseis,tha tis psaxo...
ΑπάντησηΔιαγραφήDen diafono gia tin omorfia poy exei alla aplos sernetai mia thlipsi ston aera...kai den nomizo oti ofeiletai ston tropo pou blepo ego ta pragmata....
Mou leipei o ellinikos ilios.
Para para poly!!!
Kai i thalassa!
I alithia einai oti den eimai kai poli monos....exoun dimiourgithei filies stin estia pou meno....To provlima einai oti eimai arketa kourasmenos....
Oso meno katariptonai kai kapoies genikeyseis poy eixa akousei entona...p.x oti oi tsexoi einai ageneis ,oti oi tsexes einai kouklares....
Oi anthropoi edo einai pio ftoxoi ( me lipi mou vlepo sigxronous athlious sta pezodromia ) apo emas alla isos kai pio evgenikoi apo emas.....oso gia tin omorfia kathe laos exei tin omorfia tou...protimo vevaia mesogeio:)))
Epeidi isos noikiasoume amaxi kathe protasi gia << enalaktiki diadromi >> efprosdekti
Πρόταση γαι εκδρομή: Karlovy Vary ή στα χρόνια του Μεσοπολέμου Karlsabad. Κοντά στην Πράγα και απίστευτα όμορφο, τώρα που έχουν βρεθεί χρήματα κι ανακαινίζονται τα υπέροχα σπίτια του. Η διαδρομή μέχρι εκεί πάντως, μέτρια. Αν είσαι τυχερός όμως, μπορεί να δεις ελάφια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυουπςς, Karlsbad εννοούσα... Σουδητία, Βαυαρία, άλλες υπέροχες διαδρομές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Τσέχες όντως δεν είναι κουκλάρες. Όσο για την αγένεια, οι κάτοικοι της Πράγας (περισσότερο) και οι Βοημοί γενικά (λιγότερο) είναι πολύ κλειστοί, κρύοι και με μηδενική ευελιξία. Θα σου δοθούν πολλά παραδέιγματα στο μέλλον.
Οι "φτωχοί" που βλέπεις με τα μούτρα κάτω στα πεζοδρόμια δεν είναι Τσέχοι. Είναι από φτωχότερες ανατολικές χώρες και αποτελούν όργανα/σκλάβους συμμοριών που τους εκμεταλλεύονται, πάνω κάτω όπως τα παιδιά στα φανάρια σε μας. Άθλιοι μεν, αλλά για άλλους λόγους από ό,τι πίστευες. Οι περισσότεροι έχουν εισαχθεί από τη Γερμανία όπου δούλευαν πριν μετά την εφαρμογή μηδενικής ανοχής από τους Γερμανούς.
Για διαδρομές προτίμησε να περάσεις μέσα από δάση. Αλλά από Μάιο και μετά. Αλλά στην Τσεχία ο προορισμός έχει την ίδια αξία με το ταξίδι. Karlovy Vary, Cesky Krumlov, Cesky Raj, Karlstejn, Loket κλπ κλπ.
Τώρα που τα τρακτέρ κλείνουν τους βασικούς οδικούς άξονες, είναι ιδανική ευκαιρία να γνωρίσουν κάποιοι τις όμορφες διαδρομές που προαναφέρθηκαν (ακόμα και με το ...ζόρι :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς απολαμβάνουμε το (φυσικό) μεγαλείο της Ελλάδας.
Και άλλοι επιβεβαιώνουν το...
Ελλάς, το μεγαλείο σου!
Θα διαφωνήσω για την μετακίνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καλύτερος τρόπος είναι να πας με κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς (κατά προτίμηση τρένο ή καράβι) και στον προορισμό σου να σε περιμένει κάποιος με ΙΧ (ας φορτωθεί άλλος το πακέτο :)).
Ο ιδανικός τρόπος είναι στον προορισμό σου να μην χρειάζεσαι αυτοκίνητο αλλά πόδια ή ποδήλατο.
Συμμερίζομαι την απέχθεια για τα 3μερα και τις μαζικές μετακινήσεις.
Διαβάστε σημερινό αρθράκι στα "ΝΕΑ" σχετικά με τις προβληματικές ADSL συνδέσεις στη χώρα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφιερωμένο, μάλλον στην Αφροδίτη.
Το ποστ & τα σχολια μυριζουν ελληνισμο. Τα μερη που αναφερονται ειναι αλβανοχώρια & μακεδονοχώρια. Η Γραικια ειναι μια ασχημη χωρα,με ασχημους ανθρωπους. Οπου & να ταξιδεψεις,βρισκεις σκουπιδια ,απλωμενη σωβρακομπουγαδα & κακιασμενους ανθρωπους που δεν σε υπολογιζουν παρα μόνο αν τους ακουμπησεις λεφτα. Υποδειγμα αφιλοξενιας.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Dirty) Harry: η Σκιλλουντία; Ο Κάτω Ζάκρος; Το Ηραίο του Άργους; Η Άρνη; Το αρχαίο θέατρο του Αμφιαράειου? Κι αυτά Αλβανοχώρια? Και η Κέρκυρα? Και η Σάμος?
ΑπάντησηΔιαγραφήdormammu and mscmkr eyxaristo
ΑπάντησηΔιαγραφή@mscmkr
Sigoyra iparxoun kai poli omorfes
Apla to eipa dioti den mporo tis genikeyseis...xereis oi tade einai etsi,oi alloi kapos allios ktl....
Η Γραικία είναι μια χώρα όπως όλες οι χώρες του κόσμου... με ομορφιά και ασχήμια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι επιλέγουν να δουν την ομορφιά και κάποιοι την ασχήμια.
Εξαρτάται από το τι έχει μέσα του κανείς, γενικά ή μια δεδομένη στιγμή.
takis vasilopoulos said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοσο θα ηθελα να τη δω ζωντανα....
Βεβαια και να τη δω εραστης του ανεκπληρωτου θα μεινω παντα...
Με ακους ανεκπληρωτο?
---
Αγαπητέ takis,
Έχω βάσιμες υποψίες ότι για να εξελιχθεί η κυρία Δάρρα σε αυτό που αποκαλείς ΟΦΕΙΛΕΙ να
τα φτιάξει μαζί σου. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε τολμώ να ισχυριστώ και το αντίθετο! Πως αν δεν το κάνει τότε δεν θα επέλθει το επιθυμητό από πολλούς αποτέλεσμα!
Φιλικά κρισ/.
υ.γ.: Ας προστεθεί το σχόλιο στις "εσωτερικές" διαδρομές.
Όσο για την κούραση που επικαλείσαι σκέψου ότι εκεί "κάνεις" κάτι. Εδώ οι σχολές είναι ακόμη σε κατάσταση μπάχαλο (πολύ πιο κουραστικό κατά τη γνώμη μου). Επιπλέον, εδώ δεν έχουμε Πράγα και τα συμπαρομαρτούντα! νβ:Ξαμολήσου..........
Chris, γιατί κλείσατε το ιστολόγιό σας?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια πολύ "ειδική" διαδρομή: Από το χωριό Ν. Πετρίτσι ανάβαση μέχρι το οχυρό Ιστίμπεη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήνεις πίσω σου ένα χωριουδάκι χαμένο στις παρυφές της ελληνικής επικράτειας. Διαδρομή μέσα στο Μπέλες, καταπράσινο και ανέγγιχτο από οικιστικές λαιμαργίες, σπαρμένο με ναρκοπέδια και υπό τον έλεγχο του στρατού.
Κάθε λίγο και λιγάκι σε παίρνουν στο κατόπι τα σκυλιά των βοσκών. Τους φαντάρους των σκοπιών δεν τους ξαφνιάζεις: εδώ στην απομόνωση έχουν ασκηθεί να διακρίνουν από χιλιόμετρα την εξάτμιση ενός "πολιτικού" αυτοκινήτου από αυτή ενός στρατιωτικού τζιπ...
Πού και πού ξεφυτρώνουν οι "μπούκες" από ενδιάμεσα οχυρά που έχουν εγκαταληφθεί, καμουφλαρισμένες από την οργιώδη βλάστηση. Η φύση έχει σφραγίσει τις ρωγμές. Βουνό σκαμμένο σε μικρούς δαιδάλους, σε μια εποχή που ο πόλεμος είχε διαφορετική φιλοσοφία.
Κλείνεις τα μάτια σου και ακούς το θρόισμα νέων ψυχών που έζησαν, πόνεσαν, επιθύμησαν και ακόμη - ακόμη πέθαναν στα λαγούμια του επιβλητικού βουνού. Οι σκοπιές, το συσσίτιο, οι ασκήσεις, η προσμονή, η αντίστροφη μέτρηση... Και κάποτε, η φωτιά του πραγματικού πολέμου.
Και η τελική έκπληξη της διαδρομής: Η θέα από το Ιστίπμεη, 1100 μέτρα ύψος, προς την ελληνική κοιλάδα του Στρυμώνα και την Κερκίνη από τη μια και προς τη Βουλγαρία από την άλλη.
Αμήχανα χαμόγελα με τους φαντάρους. Για σένα η πράσινη στολή είναι σκανδάλη που πυροδοτεί συγκινήσεις - ποτάμι, γι' αυτούς σημείο αναφοράς είναι μόνο ζωή "πριν" την κατάταξη και υπέρτατη αξία η αντίστροφη μέτρηση. Θα έλθει η ώρα, όμως, που θα παλιώσει το κρασί της μνήμης και θα αποκαλύψει και σ' αυτούς το απόσταγμα - θησαυρό του...
Κλεφτές ματιές προς τα βόρεια - σε ένα γείτονα που μέχρι πρό τινος πολύ λίγο ξέραμε. Πολιτείες χαμένες στην αχλύ που αναδίδει ο Στρυμώνας, ιδρώνοντας να βρει το δρόμο του προς το Αιγαίο.
Σ' αυτή τη διαδρομή διασταυρώθηκα με μια ελαφίνα και τα δύο μικρά της: παρέλασαν από μπροστά μας καμαρωτά και με την υπεροψία του αυτονόητου ιδιοκτήτη! Είμασταν τότε φαντάροι.
Το πανέμορφο ζώο δεν ξαφνιάστηκε καθόλου από το τσούρμο τα πράσινα πλάσματα, στοιβαγμένα στο επίσης πράσινο, άκομψο σιδερένιο θηρίο με τα τέσσερα λαστιχένια πόδια (που έβγαζε και κάποιους ιδιαίτερα κακόηχους βρυχηθμούς). Διέσχισε αγέρωχα το φιδίσιο δρόμο με τα παιδιά - καμάρια της, για να χαθεί ήσυχα στο δάσος.
Στο Μπέλες η φύση νικάει ακόμα.
100!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάκη όχι την Πράγα του Κάφκα - την Πράγα του Μότσαρτ. (Εκεί έγινε η πρεμιέρα του Ντον Τζιοβάνι).
ΑπάντησηΔιαγραφή..ναι, ναι, του Μότσαρτ, του Μότσαρτ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε όμως του Ντον Τζιοβάνι αλλά του Παπαγκένο!
Takis please,
http://www.youtube.com/watch?v=87UE2GC5db0
Φίλε Τάκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου είσαι εξαιρετικά συμπαθής, γιατί μου θυμίζεις τα νιάτα μου.
Από αυτά που λες εδώ, & από αυτά που διαβάζω στο blog σου, (τα κείμενα του οποίου βρίσκω εξαιρετικά...σκέφτομαι ότι έτσι πιθανώς θα΄γραφε ο ΝΔ στα νιάτα του), πρέπει να΄χεις αφήσει πίσω σου, στην Ελλάδα, ένα βασικό "κομμάτι" του εαυτού σου, έτσι ώστε να σου λείπουν συνεχώς "ο ήλιος & η θάλασσα".
Χωρίς αυτό το "κομμάτι", όλα σου φαίνονται ψυχρά & περιγραφικά, "...sernetai mia thlipsi ston aera..."
+ Lyrics in english!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.worldsverybestoperaforkids.com/sections/lyrics/papageno.htm
Με αγγλικούς υπότιτλους και όλη η σκηνή!
ΑπάντησηΔιαγραφή1.
http://www.youtube.com/watch?v=3JpgOTR9K9U&mode=related&search=
2.
http://www.youtube.com/watch?v=fkKReXwvXUU&mode=related&search=
Chris,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧίλια ευχαριστώ, τα γερμανικά μου έχουν σκουριάσει..
athanasia τους takis kai Nikos Dimou!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Τakis Vasilopoulos,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή διαμονή στην Πράγα -Έχει δίκιο ο ΝD, όχι Κafka (απ'αυτόν έχουμε καθημερινή προπόνηση) αλλά Mozart.
Όποιο και αν είναι το post εγώ νιώθω άβολα που εκλείπουν ο Κουν, ο Λαζάνις, ο Κουγιουμτζίς. Αχ! Να γινότανε μία δικτατορία να τους ξυπνήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Univers said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια πολύ "ειδική" διαδρομή: Από το χωριό Ν. Πετρίτσι ανάβαση μέχρι το οχυρό Ιστίμπεη.
........
Πού και πού ξεφυτρώνουν οι "μπούκες" από ενδιάμεσα οχυρά που έχουν εγκαταληφθεί, καμουφλαρισμένες από την οργιώδη βλάστηση. Η φύση έχει σφραγίσει τις ρωγμές. Βουνό σκαμμένο σε μικρούς δαιδάλους, σε μια εποχή που ο πόλεμος είχε διαφορετική φιλοσοφία.
Κλείνεις τα μάτια σου και ακούς το θρόισμα νέων ψυχών που έζησαν, πόνεσαν, επιθύμησαν και ακόμη - ακόμη πέθαναν στα λαγούμια του επιβλητικού βουνού. Οι σκοπιές, το συσσίτιο, οι ασκήσεις, η προσμονή, η αντίστροφη μέτρηση... Και κάποτε, η φωτιά του πραγματικού πολέμου.
Και η τελική έκπληξη της διαδρομής: Η θέα από το Ιστίπμεη, 1100 μέτρα ύψος, προς την ελληνική κοιλάδα του Στρυμώνα και την Κερκίνη από τη μια και προς τη Βουλγαρία από την άλλη.
Κλεφτές ματιές προς τα βόρεια - σε ένα γείτονα που μέχρι πρό τινος πολύ λίγο ξέραμε. Πολιτείες χαμένες στην αχλύ που αναδίδει ο Στρυμώνας, ιδρώνοντας να βρει το δρόμο του προς το Αιγαίο.
Σ' αυτή τη διαδρομή διασταυρώθηκα με μια ελαφίνα και τα δύο μικρά της: παρέλασαν από μπροστά μας καμαρωτά και με την υπεροψία του αυτονόητου ιδιοκτήτη! Είμασταν τότε φαντάροι.
Το πανέμορφο ζώο δεν ξαφνιάστηκε καθόλου από το τσούρμο τα πράσινα πλάσματα, στοιβαγμένα στο επίσης πράσινο, άκομψο σιδερένιο θηρίο με τα τέσσερα λαστιχένια πόδια (που έβγαζε και κάποιους ιδιαίτερα κακόηχους βρυχηθμούς). Διέσχισε αγέρωχα το φιδίσιο δρόμο με τα παιδιά - καμάρια της, για να χαθεί ήσυχα στο δάσος.
Στο Μπέλες η φύση νικάει ακόμα.
--------
Ακριβώς τα ίδια έζησα απέναντι από το Μπελλες, στο Ρούπελ. Εμενα εκεί, μέσα στα δάση, μέρα-νύχτα 8 μήνες, και άλλους 13 μήνες στον πολιτισμό, εκεί στο... Σιδηρόκαστρο!
Ακριβώς οι ίδιες εικόνες και σκέψεις.
Κάποτε μέσα σε ένα στρατιωτικό τζιπ, συνάντησα και εγώ ένα ζαρκάδι στα 5 μέτρα.
Univers, και το δικό σου ζαρκάδι πρέπει να ήταν και όχι ελάφι. Τα ελάφια είναι πολύ μεγαλύτερα και όσα περάσουν τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα και μπούν στην Ελλάδα, δεν επιβιώνουν πάνω από μια μέρα, thanks to... Ελληνες κυνηγούς και την εθελοτυφλούσα Ελληνική Πολιτεία.
Η διαδρομή Προμαχώνας- Αχλαδοχώρι- κορυφή Κάλη, μετά την βροχή υπέροχη αλλά μόνο με τζίπ. Στο βάθος μιας κοιλάδας, ανακαλύψαμε τα σκουριασμένα απομεινάρια ενός Γερμανικού panzer, υπολείμματα ενός απελπισμένου πολέμου και για τις δυό πλευρές.
Η μία, η δική μας, απελπισμένη επειδή αντιμετώπιζε πολύ ισχυρότερο αντίπαλο. Η άλλη, η εχθρική, καταδικασμένη επειδή με το 5% των πλουτοπαραγωγικών πηγών παγκοσμίως, αντιμετώπιζε το υπόλοιπο 95%
@ dion.m:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιθανώς να ήταν ζαρκάδι!
Πάντως ήταν μεγάλο ζώο. Το κυνήγι απαγορευόταν στο Μπέλες, τουλάχιστον στις στρατιωτικές περιοχές (κυνηγούσαν μόνον οι στρατιωτικοί και αυτοί δεν χτυπούσαν τέτοια ζώα, τουλάχιστον απ' ότι είχα δει).
Συνόδευα τους ΤΕΝΞ (Τάγμα Εξουδετερώσεως Ναρκών Ξηράς) σε επιχειρήσεις εξουδετέρωσης και μαζικής έκρηξης παλαιών ναρκών. Αξέχαστη εμπειρία. Είχα κατεβεί τις κατηφόρες του Μπέλες ΚΑΙ με τζιπάκι που δεν είχε φρένα, έχοντας μπροστά για ασφάλεια (τρομάρα μας) άλλο όχημα.
Αξέχαστα πράγματα.
Καλύτερα, ίσως, να μην πολυμιλάμε για τις άγνωστες στον πολύ κόσμο διαδρομές...προκειμένου να παραμείνουν...άγνωστες στον πολύ κόσμο!
ΑπάντησηΔιαγραφή@gerasimos:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστός ;)