Κολλημένος πίσω από ένα Hummer

Α! Τώρα, πού μου ξεφύτρωσε αυτό το μαύρο τέρας; Ξαφνικά σκοτείνιασε ο δρόμος. Δεν βλέπω τίποτα πέρα από την πλάτη του.

Μα ποιος αγοράζει τέτοια πράγματα; Ζυγίζει τρεις τόνους, έχει πλάτος δύο μέτρα και είκοσι (περίπου όσο το μήκος ενός Smart) και πρέπει να σε συνοδεύει βυτιοφόρο!

Ωραία, για πολεμικές επιχειρήσεις μπορεί να είναι άριστο, αλλά τι δουλειά έχει στην Τατοΐου;

Μαύρο τέρας μπροστά μου! Προβληματίζομαι: κάποιος άνθρωπος πλήρωσε 115.000 ευρώ μόνο και μόνο για να φουσκώσει το εγώ του. Διότι το όχημα που πήρε δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορο, καθόλου άνετο και ελάχιστα ευρύχωρο σε σχέση με το μέγεθός του. Άσε που μέσα είναι κλειστοφοβικό με τα μικρά παραθυράκια του.

Θα πρέπει να την έχει πολύ μικρή – την ιδέα για τον εαυτό του.

Θέλεις εκατόν πενήντα ευρώ για να το φουλάρεις και με αυτά δεν κάνεις ούτε μία Θεσσαλονίκη.

Και δεν χωράει στους μισούς δρόμους της Ελλάδας, είτε έχουν δεξιά και αριστερά δέντρα, είτε διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Ζυγίζει το τριπλό από ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο, καταλαμβάνει το διπλό χώρο στο δρόμο και στο πάρκινγκ, καταναλώνει τριπλάσια καύσιμα, σκοτώνει δύο φορές περισσότερο και – κόβει (νάτο, εδώ!) εντελώς την ορατότητα. Αν μποτιλιαριστείς πίσω του, προκαλεί αναπόφευκτα κατάθλιψη, ή, έστω, πλάκωμα.

Άσε που μου θυμίζει Ιράκ και Αμπού Γκράιμπ!

Βέβαια έχει μεγαλύτερες δυνατότητες εκτός δρόμου. Μόνο που οι στατιστικές λένε ότι το 90% των οδηγών παρόμοιων τεράτων δεν εγκαταλείπουν ποτέ την άσφαλτο.

Άρα η άποψη ότι έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό πωλήσεων τετρακίνητων όγκων στην Ευρώπη δεν εξηγείται από το ότι είμαστε χώρα ορεινή με πολύ κατσάβραχο – αλλά από το ότι έχουμε την μεγαλύτερη ανάγκη να ανυψώνουμε το εγώ μας. Ξέρεις τι θα πει να τους βλέπεις όλους αφ’ υψηλού, σαν μύγες;

Είμαστε χώρα ορεινή με πολύ κατσάβλαχο.

Μαύρος όγκος μπροστά μου! Όσο τον βλέπω, κατανοώ τους δημάρχους του Λονδίνου και του Παρισιού που απαγόρεψαν στα μεγάλα οχήματα τύπου τζιπ να μπαίνουν στην πόλη.

Αν και αυτό δεν είναι μεγάλο τζιπ – είναι μεσαίο τανκ.

Οικολογική ύβρις. Τρεις τόνοι μέταλλο κουβαλάνε ένα άνθρωπο! (Τώρα προσπέρασα και τον είδα, το κεφάλι του σαν κουκούτσι μέσα από το παράθυρο).

Πάλι καλά που δεν είναι καμία μικροκαμωμένη και εύθραυστη κυρία. Έχω βαρεθεί να βλέπω μινιμαλιστικές γυναίκες να προσπαθούν (ματαίως) να παρκάρουν μαξιμαλιστικά τετρακίνητα.

Βγήκαμε στην Εθνική. Έφυγα. Μικραίνει στους καθρέφτες μου και χάνεται. Ένας μαύρος λεκές στο τοπίο.