Πέμπτη, Αυγούστου 23, 2007

Οι σταθεροί


Νέες αφίξεις στα Κιούρκα. Ολόλευκες. (Αυτό που βλέπετε είναι μουτζούρα).

Στην τελευταία σελίδα της σημερινής Καθημερινής, η Μαριλία Παπαθανασίου σχολιάζει την ζωοφιλία των Ιταλών. Αναφέρει ότι στην Ιταλία ζούνε περισσότερα κατοικίδια από μικρά παιδιά και ότι ξοδεύονται γι αυτά δισεκατομμύρια ευρώ. Καταλήγει με μία φράση που μου θύμισε έναν πρόγονο των Ιταλών: "Λατρεία των κατοικιδίων ή απώλεια της αίσθησης του μέτρου; Όπως κι αν είναι, ένα δείγμα δύσκολων καιρών και μιάς κοινωνίας με ελλείψεις".

Γράφει ο Πλούταρχος:

Όταν ο Ιούλιος Καίσαρ είδε κάποτε στη Ρώμη, μερικούς ξένους να κρατάνε αγκαλιά σκυλάκια και μαϊμουδάκια δείχνοντας πως τα αγαπάνε (εν κόλποις περιφέροντας και αγαπώντας) ρώτησε: στη χώρα τους οι γυναίκες δεν κάνουν παιδιά; Κι έτσι (συνεχίζει ο Πλούταρχος) έδωσε ένα καλό μάθημα σαν ηγέτης, σε κείνους οι οποίοι σπαταλούν σε ζώα, την τρυφερότητα και την αγάπη που υπάρχουν μέσα μας από τη φύση προοριζόμενες για τους ανθρώπους.

"Εις θηρία καταναλίσκοντας ανθρώποις οφειλόμενον". Να ήδη, σαφέστατα διατυπωμένη, η κυριότερη αντίρρηση στην ζωοφιλία. Ξοδεύουν στα ζώα, αυτό που χρωστάνε στους ανθρώπους.

Σχολιάζοντας αυτό το θέμα έγραψα κάποτε ένα δοκίμιο Υποκατάστατο ή Αναντικατάστατο;.

Για μένα όσοι γράφουν και λένε τέτοια πράγματα, δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στα ζώα συντροφιάς.

Έγραφα στο δεύτερο μέρος του δοκίμιου:

Το ζώο στη ζωή μας δεν είναι υποκατάστατο. Η σχέση μαζύ του είναι μια πρότυπη, αυθεντική, πρωταρχική σχέση, υπαγορευμένη από την ίδια την φύση.

Θα προχωρήσω όμως πάρα πέρα. Όχι μόνο το ζώο δεν είναι υποκατάστατο - αλλά για τον άνθρωπο είναι αναντικατάστατο. Η σύνδεση με αυτό προσφέρει κάτι που δεν μπορεί να το αντλήσουμε από αλλού. Ούτε από την σχέση με άλλον άνθρωπο.

Για τον Μίλαν Κούντερα, στον οποίο χρωστάμε μια από τις βαθύτερες αναλύσεις της ζωοφιλίας (στο μυθιστόρημά του "Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι") η αγάπη ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο είναι ανώτερη από την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων.

"... η αγάπη του άντρα και της γυναίκας", γράφει "είναι εξαρχής ενός είδους κατώτερου απ' αυτό που μπορεί να είναι () η αγάπη ανάμεσα στον άνθρωπο και στον σκύλο, αυτή η παραδοξότητα της ιστορίας που ίσως ο Πλάστης να μην την είχε προβλέψει."

Και ο Κούντερα αναλύει τα χαρακτηριστικά αυτής της αγάπης. Άδολη, εκούσια, καθαρή, ελεύθερη. Ειδυλλιακή. Η λέξη ειδύλλιο αναφέρεται στον Παράδεισο.

Γιατί το ζώο είναι αναντικατάστατο;

Αρκετά χρόνια πριν από τον Κούντερα είχα γράψει στο "Βιβλίο των Γάτων":

Τα ζώα είναι αυτά που είναι:
Καθαρή φύση. Τίμια κοιτάνε,
κατάματα. Ο άνθρωπος, έξω από την φύση αναζητά.
Το ζώο είναι. Ο άνθρωπος γίνεται. Αν μπορεί.


Το ζώο είναι αναντικατάστατο διότι παρέχει στον άνθρωπο την επαφή με το καθαρό 'Ον. Μπορείτε να το ονομάσετε φύση ή παράδεισο.

Το ζώο ΕΙΝΑΙ. Απόλυτα, αυθόρμητα, τέλεια. Μια ύπαρξη πλήρης. Ο άνθρωπος, από τότε που γεύτηκε το δέντρο της Γνώσης, δεν είναι πλήρης. Διότι ξέρει πως θα πεθάνει.

Η γνώση του θανάτου και της φθοράς, υπονομεύει το ανθρώπινο ον. Το κάνει αβέβαιο, παροδικό, αμφίβολο.

Δίπλα στον άνθρωπο, το κάθε ζώο είναι ένας βράχος σιγουριάς και τελειότητας.

Ο άνθρωπος, με τη γνώση, αλλοτριώθηκε. Αποξενώθηκε. Δεν βρίσκεται μέσα στη φύση - είναι απέναντι. Δεν κάνει ένα με το παν - είναι άλλος, ξένος.

Το ζώο ανήκει στο παν. Είναι η γέφυρα που μας συνδέει με την ζωή πριν απο τη γνώση. Ίσως και με τη ζωή μετά τη γνώση...

Οι ταπεινοί σκύλοι, οι αθόρυβες γάτες, είναι πρεσβευτές του όντος κοντά μας. Είναι αγγελιαφόροι της άλλης όχθης.

Αν ρωτήσετε τους περισσότερους ζωόφιλους, τι τους ελκύει στα ζώα, θα σας μιλήσουν για την σταθερότητα, την εμπιστοσύνη. Το ζώο, θα σας πουν, δεν σε προδίδει ποτέ.

Γιατί δεν προδίδει ούτε τον εαυτό του. Είναι αυτό που είναι. Ξέρει αυτά που ξέρει, απόλυτα. Δεν ταλαντεύεται. Δεν παλινδρομεί. Δεν αμφιβάλλει ούτε αμφισβητεί. Δεν έχει άγχος θανάτου ούτε ζωής.

Και η αγάπη του είναι σταθερή και διαυγής. Δεν έχει προϋποθέσεις, ούτε διαθέσεις, ούτε διακυμάνσεις.

Το ζώο είναι και η σταθερότητα μέσα στο χρόνο - η υπέρβαση της ιστορίας. Πορεύεται δίπλα μας μέσα στην ιστορία αλλά δεν της ανήκει. Ανήκει στη φύση. Η φύση είναι ανιστορική. Εμείς αλλάζουμε συνέχεια - όμως ένας σκύλος από την Ασσυρία και μια γάτα από την αρχαία Αίγυπτο, είναι ίδιοι με τους σημερινούς.

Το πιο συγκινητικό περιστατικό που έχει ποτέ γραφτεί για συμπεριφορά ζώου, αριθμεί ηλικία τριών χιλιάδων ετών: Ο 'Αργος ο σκύλος του Οδυσσέα περίμενε είκοσι χρόνια να δει τον άνθρωπό του, για να ξεψυχήσει.

Εκεί και ο 'Αργος κείτουνταν τσιμπούρια φορτωμένος
Και τότε, όπως μυρίστηκε κοντά του τον Οδυσσέα
κούνησε λίγο την ουρά, κατέβασε τ' αυτιά του,
όμως δεν είχε δύναμη να τρέξει πια κοντά του


Και ο σκληρός Οδυσσέας, έτοιμος για εκδίκηση, παραλίγο να προδοθεί. Κλαίει για πρώτη φορά (απομόρξατο δάκρυ). Κι ευθύς ως φεύγει, ο 'Αργος πεθαίνει.

'Αργον δ'αυ κατά μοίρα λάβεν μέλανος θανάτοιο
αυτίκ'ιδόντα Οδυσύα εεικοστώ ενιαυτώ.


Μοίρα έχει και ο 'Αργος. Σαν τους ανθρώπους. Τον μαύρο θάνατο. Περίμενε είκοσι χρόνια. Πέστε μου μετά πως ο σκύλος έρχεται μόνο για το κόκαλο, κι η γάτα για το ψάρι.

Αυτή την σταθερότητα, αυτή την πίστη, σπάνια - η ποτέ - δεν την βρίσκεις σε άνθρωπο. Στο ζώο πάντα. Εκεί ισχύουν νόμοι ενός άλλου κόσμου.

Το κοντινό μας ζώο είναι ό,τι μας απόμεινε από τον παράδεισο. Από την κατάσταση της σιγουριάς, της αθωότητας και της απλότητας που κάποτε εγκαταλείψαμε.

Ήδη οι ψυχίατροι έχουν αποδείξει πως ένας τετράποδος σύντροφος είναι το καλύτερο αντίδοτο στο άγχος της ύπαρξης. Ο άλλος άνθρωπος δεν μπορεί να σας δώσει αυτό το αίσθημα του απόλυτα απλού. Ίσως μόνο ένα βρέφος, που κι αυτό στην αρχή, είναι καθαρή φύση.

Ο Κούντερα έγραψε: "κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν μπορεί να κάνει σε ένα άλλο την δωρεά του ειδυλλίου. Μόνο το ζώο μπορεί, επειδή δεν το έδιωξαν από τον Παράδεισο."

Να γιατί το ζώο είναι αναντικατάστατο.

Αποτελεί τον ομφάλιο λώρο που μας συνδέει με την αθώα και άδολη ύπαρξη, με τον αρχέγονο εαυτό μας, τις ρίζες μας.

Κι όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη φύση, τόσο πιο πολύ θα μας χρειάζονται τα ζώα. Για να εξισορροπούν την αμφιβολία. Να μας βοηθάνε να ξεχνούμε την αλλοτρίωση. Να αποκαθιστούν μέσα μας την αρμονία και την ενότητα.

271 σχόλια:

  1. Το ζώο είναι ο καλύτερος φίλος διότι δεν έχει την κακία του ανθρώπου (doctor).

    Βλέπω τόσα ζώα να οδηγούν στον δρόμο και σκέφτομαι ποιος είναι το ζώο και ποιος ο άνθρωπος.
    Νομίζω ότι η παρομοίωση του ανθρώπου με ζώο προσβάλει το ζώο...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στο Animal Planet είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια σε ένα ντοκιμαντέρ μία λέαινα να «υιοθετεί» και να φροντίζει ένα ελαφάκι. Σπάνια συμπεριφορά –ειδικά για ένα σαρκοβόρο λιοντάρι-, δείγμα ίσως μιας ιδιότυπης «ιδιοσυγκρασιακής μετάλλαξης» που επέτρεψε στην λέαινα να θέσει εαυτόν ανώτερο απ’ τα άλλα λιοντάρια, εντοπίζοντας «κάτι» στο ελάφι που οι υπόλοιποι αδυνατούσαν να δούν. Η λέαινα αυτή παρουσίασε αξιοζήλευτο συναισθηματικό πλούτο.
    Στα μάτια των υπολοίπων της αγέλης σίγουρα θα φάνταζε από παραξενιά έως ψυχική αστάθεια. Αξίζει να σημειωθεί πως η λέαινα αυτή περιθωριοποιήθηκε, αν θυμάμαι σωστά, από την υπόλοιπη αγέλη.
    Προσωπικά δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που να αδιαφορεί και να μην αγαπάει τα ζώα, ο οποίος να μην χαρακτηρίζεται από αρκετά ελαττώματα στην προσωπικότητά του ώστε να μου καθιστούν σχετικά δύσκολη κάθε συμβίωση μαζί του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα, κύριε Δήμου.
    Ενδιαφέρον και όμορφο κείμενο.
    Πονάω τα ζώα.
    Έχω αναθρέψει κάμποσα.
    Ταϊζω κάμποσα κι εχω μαζέψει επίσης κάμποσα, εγκαταλελειμένα κουτάβια ή πληγωμένα.
    Παρ' όλ' αυτά, διαφωνώ κατά 80% μ' αυτά που γράφετε-και με αυτά που γράφει ο Κούντερα.
    Είμαι λιγάκι πιο κοντά σ' αυτά που λέει ο Πλούταρχος.
    Καλή συνέχεια στο διάλογο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επίσης το παράδειγμα που έφερα ίσως ενισχύει την υποψία πως μπορεί μία μειοψηφία κάποιων κυνηγών να είναι ταυτόχρονα και ζωόφιλοι, κατά έναν αντιφατικό μα υπαρκτό τρόπο, με την ίδια λογική που μπορεί ένας κρεατοφάγος ο οποίος αγοράζει το κρέας συσκευασμένο σε σελοφάν από τα Carrefour. Σίγουρα βέβαια το ιδεολογικό “vegetarian lifestyle” πιστεύω πως είναι η πιο αυθεντική, ολοκληρωμένη και ειλικρινής μορφή ζωοφιλίας που ανεβάζει την στάση ζωής αυτή σε άλλο επίπεδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. λίγο καιρό πριν γεννηθώ ο παππούς μου αγόρασε ένα ιρλανδέζικο σέτερ, τη λίζα. όταν μετά από 16 χρόνια ο παππούς αρρώστησε βαριά, η λίζα, γέρικη και αυτή αλλά ακόμα πανέξυπνη και διαισθαντική, έπεσε σε κατάθλιψη.
    απεβίωσαν με μερικές ημέρες διαφορά, πρώτα η λίζα και έπειτα ο παππούς.
    δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι ευτυχής για αυτό το μάθημα πάνω στις σχέσεις σκύλων-ανθρώπων που μου έδωσαν και οι δυο τους, όχι μόνο αυτές τις τελευταίες τους ημέρες αλλά σε όλη την κοινή πορεία.
    έκτοτε δεν είχα την ευτυχία να μπορώ να έχω κάποιο "ζώο" δικό μου.

    αναφέροντας όμως τη σχέση σκύλου-ανθρώπου ήθελα να τη διαχωρίσω από τη σχέση γάτας-ανθρώπου που τη θεωρώ εντελώς διαφορετική.
    η προηγούμενη σχέση μου είχε ένα γάτο. παρότι έκανα πολλές και άδολες προσπάθειες να τον ροσεγγίσω εκείνος μου έδινε σημασία μόνον κάθε πρωί. και αυτό γιατί πάντοτε ξυπνούσα νωρίτερα από ότι εκείνη (για να ακριβολογώ με ξυπνούσε εκείνος) και τον τάιζα!


    ελπίζω να μη σας κούρασα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ενδιαφέρον το άρθρο σου Νίκο, αλλά εγώ δεν μπορώ τις μυρωδιές τους. Είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος. Άσε που κάθε φορά που συνδέθηκα με ένα ζώο ο αποχωρισμός ήταν ιδιαίτερα σκληρός. Θυμάμαι ακόμη μιά γάτα, ένα ψάρι κι ένα καναρίνι. Άσε καλύτερα να μη μελαγχολούμε ...

    Το χτεσινό ΒΗΜΑ είχε κάτι για τις γάτες. Η οπτική τους μνήμη είναι μόλις δεκάλεπτη και θυμούνται περισσότερα με βάση τις κινήσεις που έχουν κάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ο Βίλχελμ Ράιχ στο "άκου ανθρωπάκο" αναφέρει :

    (μεταφέρω από μνήμης)αν κλέβαμε τα αυγά από τη φωλιά ενός αετού και στη θέση του τοποθετούσαμε αυγά κότας τι θα συνέβαινε; ο αετός έκπληκτος θα αντίκρυζε τα κλωσσόπουλα. θα καταλάβαινε ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά κάθε μέρα θα πετούσε ψάχνοντας τροφή για τα "μικρά του" ελπίζοντας ότι κάποτε θα ανοίγαν τα φτερά τους και θα πετούσαν σαν περήφανοι αετοί.
    πόσοι αλήθεια από εμάς θα ζούσαμε έτσι για παιδιά που δεν είναι δικά μας; για παιδιά που εμφανώς δεν είναι δικά μας αλλα μας έχουν πει ότι είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κούντερα...

    Τσέχος.

    Αν δεν έχεις επισκεφθεί την Τσεχία, Νίκο, να το κάνεις. Πρώτα πρώτα για να δεις τι σημαίνει συνειδητοποιημένη ζωοφιλία.

    Έχω τύχει σε μποτιλιάρισμα (δεν υπερβάλλω καθόλου) το οποίο προκλήθηκε επειδή εθεάθη σκύλος χωρίς το αφεντικό του να περνάει το δρόμο. Όλοι σταμάτησαν, βγήκαν από τα αυτοκίνητα και έψαχναν να βρουν τον ιδιοκτήτη. Διαμαρτυρία ουδεμία από κανέναν οδηγό.

    Δεν υ-φ-ί-σ-τ-α-τ-α-ι η έννοια "αδέσποτο" στην Τσεχία. Η υπευθυνότητα για το κατοικίδιο είναι υψηλότατη.

    Φίλος Τσέχος, από εργατική τάξη, χωρίς ιδιαίτερη κουλτούρα, σχολίαζε την κατάσταση των αδέσποτων στην Ελλάδα... Ντράπηκα. Μου έλεγε, σκωπτικά, ότι είναι σαν τις ιερές αγελάδες στην Ινδία. Περπατάνε στο δρόμο, κανείς δεν δίνει σημασία κλπ κλπ (δεν πέρασε αρκετό καιρό στην Ελλάδα για να καταλάβει ότι δεν υπάρχει βέβαια καμία σύγκριση στη μεταχείριση που έχει η ιερή αγελάδα...)

    Όταν καθίσεις στο τσέχικο εστιατόριο με το σκύλο σου, πρώτα θα φέρουν στον σκύλο νερό και μετά θα σου πάρουν παραγγελία. Το να φοβηθείς κατοικίδιο (τα οποία, βέβαια, είναι όλα εκπαιδευμένα) θεωρείται δείγμα μεγάλης έλλειψης πολιτισμού.

    Οι ζητιάνοι στους δρόμους, μαζί με τα σκυλιά τους. Πρώτα θα φάνε εκείνα, μετά αυτοί. Στο κρύο πεζοδρόμιο, το σκυλί θα καθίσει στο χαρτόνι, αυτοί στο πλακόστρωτο...

    Οι Τσέχοι δεν μου κάθισαν σαν φυλή για άλλους λόγους. Αλλά όσον αφορά στη ζωοφιλία, έχω έναν απέραντο σεβασμό για την Τσεχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Α, και καλώς τα δέχτηκες Νίκο. Μεγάλο το χαμόγελο σου φαντάζομαι... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. oldman said...

    Προσωπικά δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που να αδιαφορεί και να μην αγαπάει τα ζώα, ο οποίος να μην χαρακτηρίζεται από αρκετά ελαττώματα στην προσωπικότητά του ώστε να μου καθιστούν σχετικά δύσκολη κάθε συμβίωση μαζί του.

    -------------------------
    Θα συμφωνήσω 1000%.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά καλά έκανε και το είπε:

    Ο πολιτισμός του ανθρώπου, φαίνεται από τη σχέση του με τα ζώα. (Δεκτές οι διορθώσεις, το έχω διαβάσει πριν πολλά χρόνια)

    ----------------------------------

    Να θυμίσω και το άγαλμα του σκύλου στην Ιαπωνία. Μια μοντέρνα περίπτωση Άργου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Kαλημέρα

    Ο Κούντερα είναι μετριότατος συγγραφέας.

    Τον άλλο, τον Όμηρο, τον αφήνω ασχολίαστο. 3000 χρόνια πολλά έχουν γραφτεί ήδη.


    Kαλημέρα

    Ο Κούντερα είναι μετριότατος συγγραφέας.

    Τον άλλο, τον Όμηρο, τον αφήνω ασχολίαστο. 3000 χρόνια πολλά έχουν γραφτεί ήδη.

    Το συναίσθημα είναι μια artificial κατασκευή του εγκεφάλου. Το παράδοξο είναι ότι ενώ δεν ξέρουμε ακόμα τους ακριβείς κανόνες λειτουργίας αυτής της κατασκευής (πόσο μάλλον δεν γνωρίζουμε τίποτα για τις α- κανονιστικές διακυμάνσεις αυτής της κατασκευής) του είδους μας, μιλάμε με αυτοπεποίθηση και για το τι ακριβώς αισθάνονται (και αν-) τα άλλα έμβια για τον εαυτό τους αλλά και για μας.

    Είπαμε:

    το μεγαλύτερο αίνιγμα του εαυτού είναι η συνείδηση της ίδιας του της φύσης.

    υγ:

    Κε Δήμου επαναλαμβάνω εδώ τα ίδια γιατί το προηγούμενο σχόλιό μου είχε κάποια λάθη λόγω του ότι γράφτηκε στα γρήγορα online. Αν θέλετε διαγράψτε το προηγούμενο και κρατήστε αυτό. Τα κακά της moderation.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Παντα ειχαμε σκυλο στο σπιτι και γουρουνι(εμενα).
    Τωρα εχω ενα κοκερ σπανιελ ονοματι σαλυ.
    Παροτι ζωοφιλος γελασα δυο φορες: Την μια σε παλια εκπομπη του Ζουγανελη οπου και καλα ρωτουσαν στο δρομο τον κοσμο ποιο ειναι το αγαπημενο τους ζωο.Οταν ερωτηθει ο ζουγανελης ως ντεμεκ περαστικος απαντησε:κοτοπουλο σουπα!
    Την αλλη οπου ο ali g επαιρνε συνεντευξη απο ακτιβιστρια ζωοφιλη ως borat και της ειπε 'εμεις μικροι στο καζακσταν παιζαμε ποδοσφαιρο με σκανζοχοιρους'΄
    Σοκαρισμενη η κοπελα τον ρωταει'αυτο ειναι τρομερο γιατι το κανατε;
    Και η απαντηση:For fun!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο/Η sadosadist είπε...

    Kαλημέρα

    Ο Κούντερα είναι μετριότατος συγγραφέας.

    Τον άλλο, τον Όμηρο, τον αφήνω ασχολίαστο. 3000 χρόνια πολλά έχουν γραφτεί ήδη.

    -------------------------------------

    γνώμη σας sadosadist θα έλεγα. αν και μου έχετε δώσει την εντύπωση ότι σας αρέσει να προκαλείτε γενικότερα. μερικές φορές είναι καλό. απλώς δεν πρέπει να έχει ως αποκλειστικό στόχο την πρόκληση.


    @s-pablo

    κι αυτό ο "μέτριος" κούντερα το είπε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Είναι -δυστυχώς- δυστυχία να χρειάζονται επιχειρήματα για να πείσουν κάποιους (πολλούς) για την αξία των φίλων μας των ζώων.
    Και οι Έλληνες αποδεικνύουν συνεχώς την αδιαφορία, ακόμη και την αντιπάθειά τους, απέναντι σ' αυτά. Στην πόλη μου είχε οργανωθεί κρυφά από επίσημους επιχείρηση εξόντωσης αδέσποτων. Λες και πρέπει στον 21ο αιώνα να ακούω ακόμη τα θλιβερά νιαουρίσματα των μικρών νεογέννητων γατιών που καταπλάκωνε κάτω από πέτρες ο νταής της γειτονιάς το 1960. Κι ακόμη να κρατιέμαι άγρυπνος τις νύχτες με το που ακούω γατάκι να νιαουρίζει στο δρόμο.
    Τι άλλο άραγε θα χρειαστεί κ.Δήμου για να μας κάνει ανθρώπους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Όταν κανείς απαξιώνει τον Όμηρο ή και τον Κούντερα - δεν θίγει αυτούς. Τον εαυτό του χαρακτηρίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Υπάρχει δέσιμο μεταξύ ανθρώπου και οικόσιτου ζώου... Μάλιστα ειδικά για τους γάτους, (είμαι γνωστός γατόφιλος) μου αρέσει η ανεξαρτησία και ισότιμη φιλία που επιζητούν, και εν πολλοίς επιβάλλουν. Εγώ από όταν απέκτησα τον πρώτο μου γάτο, έγινα πιο συνεπής με τους φίλους μου, πιο ευθύς και λιγότερο υστερόβουλος (συναισθηματικά). Οι μεταπτώσεις μου δεν επηρεάζουν το γάτο... Με έμαθε να συγκατοικώ με άλλους (πρακτικά χρήσιμο για την προηγούμενη 10ετία μου)... Κυρίως με έμαθε ότι σε μια φιλία η ισοτιμία και ο σεβασμός στα θέλω του άλλου είναι τα σημαντικότερα κλειδιά για να κρατήσει χρόνια...

    Αντίθετα οι αγάπες και φιλίες μεταξύ ανθρώπων επηρεάζονται από εγωισμούς και χρονικές φάσεις των μετεχόντων για αυτό και δύσκολα διδάσκουν... Στο τέλος ο εγωϊσμός δικαιώνει το ΕΓΩ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει πως η γάτα έχει πιο αποκλειστική σχέση με τον άνθρωπό της από τον σκύλο. (Για δοκιμάστε να εκμαυλίσετε γάτα...) Γι αυτό και το ποσοστό των γάτων που πεθαίνουν από μαρασμό αν χάσουν τον άνθρωπό τους είναι διπλάσιο από αυτό των σκύλων.

    Επειδή όμως η γάτα είναι πιοα αποκλειστική είναι και πιο δύσκολη (στην αρχή τουλάχιστον).

    drunk tank - ο γάτος που αναφέρατε μάλλον ήταν αδέσποτος (και όχι του σπιτιού σας) και σας εκμεταλλευόταν.

    Τάκη - άμα σχετίζεσαι με ψάρια φυσικό να σε ενοχλεί η μυρωδιά. Οι (στειρωμένες) γάτες δεν μυρίζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ND

    συγνώμη, μάλλον δεν εκφράστηκα ορθώς.
    η προηγούμενη μου σχέση (κοπέλα) είχε έναν γάτο...

    αδέσποτους είχα φιλοξενήσει-ταίσει αρκετούς όταν σπούδαζα και ήξερα τι να περιμένω.
    αλλά και στην προηγούμενη περίπτωση καταλαβαίνω ότι ίσως να με αισθανόταν και ως απειλή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. oldman said...

    Προσωπικά δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που να αδιαφορεί και να μην αγαπάει τα ζώα
    --------------

    Σε ποιά χώρα???

    ----


    ΝΔ
    Νομίζω ότι τα σκυλιά είναι πιό κοντά στον άνθρωπο. Οι γάτες είναι ζώα με προσωπικότητα (σε αντίθεση με τους σκύλους).
    Αν χτυπήσεις γάτα, θα βγάλει νύχια και δεν θα κάτσει να τις φάει όπως συμβαίνει με το σκύλο. Αν δεν την ταΐσεις, θα ψάξει αλλού για φαΐ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τα ζώα μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά με τους ανθρώπους. Θυμάμαι ανεβαίνοντας με το αυτοκίνητο προς το μαντείο της Δωδώνης σταμάτησα να περάσω μια χελώνα στην άλλη άκρη του δρόμου και ένας ταξιτζής που κατέβαινε το άλλο ρεύμα σταμάτησε χαμογελώντας για να μου πει μπράβο. Μπορούν όμως και να μας απομακρύνουν ακόμη περισσότερο, όπως πχ όταν αγοράζουμε ένα σκύλο για να μας κρατάει συντροφιά τα βράδια και να μη βγαίνουμε έξω. Είναι καθαρά δική μας η επιλογή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Γι' αυτό δεν είχα ποτέ δίπλα μου κάποιο ζώο. Αυτή η Γνώση που αναφέρεται... Γιατί ξέρω πως θα πεθάνει. Ξέρω ότι μια μέρα θα εξαφανιστεί από τη ζωή μου.

    Παραμένω όμως μοναχικά ζωόφιλος... εξ' αποστάσεως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είχα 2 σκύλους που δυστυχώς ..έφυγαν νωρίς καθώς και γάτα,μια μαύρη ο φόβος και ο τρόμος της γειτονιάς τα αγάπησα πολύ καθώς μεγάλωσα με αυτά,παρόλα αυτά το αρχικό κειμενο είναι υπερβολικό αλλο η αγάπη για τα ζώα και άλλο για τον άνθρωπο.Η πρώτη είναι εύκολη βολική και έχει άμεση ανταπόκριση η δεύτερη είναι περίπλοκη χρονοβόρα και ιδιαιτέρως περιπετειώδης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. drunk tank
    σε ζήλευε! (δεν έχεις ακούσει την έκφραση ζηλιαρόγατο;).

    Κάτι που επιβεβαιώνει την αποκλειστική σχέση. Οι σκύλοι δεν ζηλεύουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Οσο για τη μυρωδιά, όταν το φροντίζεις το ζώο δεν μυρίζει.

    Ξέρω πολλούς ανθρώπους - κυρίως μεγάλης ηλικίας - που μυρίζουν χειρότερα από τα ζώα (πλένονται κάθε χριστούγεννα και πάσχα).


    Υ.Γ.
    Φέρομαι φιλικά στους ανθρώπους ... λέω είναι ζώα που μυρίζουν τελείως ιδιόμορφα, και λέω πάλι: δε βαριέσαι έχω και 'γω την ίδια μυρουδιά...
    (Μπ.Μπρεχτ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Τον Όμηρο δεν τον απαξίωσα. Είπα ότι απλά τον αφήνω ασχολίαστο. Και αυτό γιατί δεν μπορώ να τον εκλάβω ως σημείο αναφοράς για το σημερινό θέμα που είναι η φύση του συναισθηματικού δεσμού του ανθρώπου με τα ζώα. Μετά από 3000 χρόνια έχει τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι ... ΚΑΙ Ο ΟΜΗΡΟς ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΕΧΝΙΚΉ ΣΤΟ ΝΑ ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. Παγκοσμίως γνωστό αυτό.

    Ο χαρακτηρισμός ''μετριότατος'' για τον Κούντερα είναι η προσωπική μου άποψη. Εξάλλου και ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει σχεδόν με τον ίδιο τρόπο τον Ρόμπερτ Μούζιλ. Ξέρετε τον άνθρωπο που έγραψε το '' Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες''. Ο Κούντερα έχει ιδιαίτερη τεχνική ικανότητα αλλά δεν βυθίζεται στο θέμα σε ανάλογο επίπεδο με αυτό που θα του επέτρεπε η τεχνική του ικανότητα.

    Το αξιοπερίεργο είναι ότι γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο κατηγόρησε τον Μούζιλ.

    Κανονικά θα έπρεπε να σας προκαλέσει η συνέχεια του σχολίου μου και όχι αυτά. Έτσι όμως φαίνεται καλύτερα το artificial του συναισθήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. "Γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα".
    Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης

    Τη μέρα που γιορτάζεται η μνήμη του, η Καθολική εκκλησία στη Φιλελλήνων κάνει λειτουργία για τα ζώα, όπου ο καθένας μπορεί να πάει με το ζώο του. Μια τέτοια βραδιά είχα εκεί μία απο τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Giasafox said...
    όταν το φροντίζεις το ζώο δεν μυρίζει.

    --------------------------------

    Εννοείς τους σκύλους. Η γάτα φροντίζεται μόνη της κι είναι πάντα πεντακάθαρη. Μόνο όταν πέσει βαριά άρρωστη παραμελεί τον εαυτό της και σύντομα πεθαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. OLDMAN
    Στο Animal Planet είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια σε ένα ντοκιμαντέρ μία λέαινα να «υιοθετεί» και να φροντίζει ένα ελαφάκι. Σπάνια συμπεριφορά –ειδικά για ένα σαρκοβόρο λιοντάρι-, δείγμα ίσως μιας ιδιότυπης «ιδιοσυγκρασιακής μετάλλαξης» που επέτρεψε στην λέαινα να θέσει εαυτόν ανώτερο απ’ τα άλλα λιοντάρια, εντοπίζοντας «κάτι» στο ελάφι που οι υπόλοιποι αδυνατούσαν να δούν. Η λέαινα αυτή παρουσίασε αξιοζήλευτο συναισθηματικό πλούτο.

    ----------------------------------

    OLDMAN
    Βέβαια μπορεί η λέαινα να φύλαγε το ελαφάκι για να το φάνε τα μικρά της μετά. Αλλά αυτό δε συνιστά μεγαλειώδης στιγμή ντοκυμαντέρ άξια για προβολή και εκμετάλευση....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. κε Δήμου,
    έζησα κατά καιρούς και με γατάκια και με σκύλους και είμαι πλέον πεπεισμένη ότι η ζήλια υπάρχει και στα δύο. Εξαρτάται από το "χαρακτήρα" του ζώου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. νομίζω μάλιστα ότι το να λέει κάποιος ότι οι γάτες είναι καλύτερες από τους σκύλους ή το αντίθετο είναι σαν να διαφωνούμε για χρώματα ή φαγητά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Η γάτα είναι το πιο καθαρό ζώο. Αν καθάριζε με το φτυαράκι μόνη της και την άμμο της θα ήταν τέλεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. ΝΔ
    Ναι, για τα σκυλιά μιλούσα. Εξάλλου αυτά γνωρίζω καλύτερα και έχω καλύτερη σχέση (θυμάμαι ότι ποτέ στην οικογένεια δεν είχαμε λιγότερα από 2 - ο πατέρας κυνηγός γαρ).

    Οι γάτες γλύφονται και "μπανιαρίζονται" μόνες τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @ oldman
    Προσυπογράφω ότι η ζωοφιλία μπορεί νά συνυπάρχει με το κυνήγι.

    Εχω 2 γάτες μέσα στό σπίτι + 2 αδέσποτες. Κάποτε είχαμε καί σκύλο αλλά από τότε πού απεβίωσε θελήσαμε νά αποφύγουμε τόν τόσο έντονο συναισθηματικό δεσμό με άλλο ζώο και πρός το παρόν τα έχουμε καταφέρει να το αποφύγουμε. Από μικρός πέρασα πολλές ώρες αγωνίας προσπαθώντας να σώσω κάποιο γατί η σκύλο πού έβρισκα αδέσποτα στό δρόμο καί πάντα απορούσα πώς ήταν δυνατόν τά άλλα παιδιά νά μή αισθάνονται συμπόνια στόν ίδιο βαθμό.

    Αλλά συχνά πηγαίνω γιά κυνήγι άρα η ζωωφιλία μου δέν είναι ιδεολογικά απόλυτη διότι καί τήν βιομηχανία κρέατος πληρώνω γιά νά μού σφάζει αγελάδες, γουρούνια καί πουλερικά, μερικά έκ τών οποίων μάλιστα ταίζω στά ίδια μου τά ζώα πού αγαπάω.

    Δέν έχω σκεφτεί καί πολύ τό θέμα φιλοσοφικά. Καί το κυνήγι με δένει με την φύση. Είναι καί αυτό ανθρώπινο ένστικτο απο το πρόσφατο βιολογικο παρελθόν μας, όπως καί η ζωοφιλία, πρός τα κατοικίδια τουλάχιστον. Πιθανόν ο άνθρωπος νά απέκτησε εξελικτικά την φιλοζωία πρός τα κατοικίδια όπως καί τά κατοικίδια εξελίχθηκαν από άγρια σε κατοικίδια.
    ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. sadosadist
    η προσπάθειά σου να ανταγωνιστείς τον Oscar Wilde δεν σου βγαίνει.

    τι θα πει "το συναισθημα είνα μία artificial (τεχνητή;) κατασκευή του εγκεφάλου". Δηλαδή η σκέψη ή η γλώσσα είναι φυσικές και το συναίσθημα αφύσικο;

    (Μερικοί θα έλεγαν το αντίθετο. Το συναίσθημα πηγαζει από το ένστικτο που είναι σαφώς πιο κοντά στο "φυσικό").

    Και τι θα πει: "Ο ΟΜΗΡΟς ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΕΧΝΙΚΉ ΣΤΟ ΝΑ ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ". Μήπως ισχυρίζεσαι πως είναι μελό;

    Άντε διάβασε ΟΛΟΚΛΗΡΟ τον "Άνθρωπο χωρίς Ιδιότητες" και τα ξαναλέμε σε μερικούς μήνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Εγώ πιστεύω πως εκτός του σκύλου, το διάβασμα είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.
    ΕΝΤΟΣ του σκύλου, είναι πολύ δύσκολο να διαβάσει κανείς!
    Δεν έχει και που να βάλει το ..πορτατίφ!
    -----------

    Αντιγράφω προς το παρόν λόγια μου από φόρουμ.

    Είναι για μένα μία πρόκληση η γάτα. Και μία 'άσκηση' αγάπης.
    Δεν αγαπάνε και δεν εκπαιδεύονται χωρίς όρους όπως τα σκυλιά.
    Στο σκύλο, είπε ένας φίλος, δίνεις ελάχιστα και στα δίνει όλα. Τα λατρεύω και τα σκυλιά, αλλά προτιμώ τις γάτες! Δεν θέλω 'υπηρέτη' δίπλα μου, αλλά να με αγαπάει κάποιος επειδή το αξίζω. Για αυτό μίλησα για άσκηση αγάπης.
    Και δεν μου αρέσουν αυτές τις χαριτωμένες βαρβαρότητες των σκύλων!(c)Ν.Δ.

    Δεν ξέρω γιατί πολύς κόσμος απεχθάνεται τις γάτες. Μάλλον θα πρέπει να απεχθάνεται επίσης τους ανθρώπους επειδή, σκεφτείτε το, μας μοιάζουν τόσο πολύ!
    Ποιό άλλο ζώο κυνηγάει και σκοτώνει 'για διασκέδαση'? Οι άνθρωποι και οι γάτες!!!
    Ποιό ζώο απαιτεί να το κερδίσεις πρώτα για να σε αγαπήσει? Οι άνθρωποι και οι γάτες!
    Και κάθε μία, τόσο διαφορετική σε χαρακτήρα. Οπως εμείς!
    Πω πω ομοιότητες!

    Λατρεύω τις γάτες για πολλούς λόγους. Ενας είναι το πόσο πηγαία χαρά μου προκαλούν όταν τις βλέπω να παίζουν! Το καλύτερο θέαμα!
    Αλλος λόγος η εκπληκτική αρμονία και ομορφιά στην κάθε τους κίνηση/έκφραση.
    Και επίσης, το πόσο αφιερωμένες, μεθοδικές είναι όταν τις βλέπω να έχουν βάλει κάτι στο μάτι. Προσέξτε τες όταν πχ κυνηγούν κάτι. Εμπειρη, αποφασισμένη να πετύχει!

    Για εμένα λοιπόν, η γάτα είναι η καλύτερη φίλη του ανθρώπου. Που σαν φίλη αληθινή, θα μου δείξει με τον τρόπο της που κάνω λάθος, στο πιό σημαντικό κεφάλαιο της ζωής.
    Την αγάπη...
    Και να μην πω για κάποιες υπερφυσικές ικανότητες που προσωπικά έχω ζήσει με την γάτα μου.
    Εχετε πχ ακούσει για τη γάτα της Μόσχας που επίσης φανερώνει σε πόσο βαθμό μπορεί η γάτα να αγαπήσει έναν άνθρωπο;
    Η ακόμα το γεγονός πως οι γάτες όταν χάσουν τον άνθρωπο τους πεθαίνουν από μαρασμό σε διπλάσιο ποσοστό από ότι οι σκύλοι;

    Για μένα λοιπόν ο σκύλος είναι κάτι σαν 'εργαλείο' για τους ανθρώπους ενώ η γάτα είναι ένας διαρκής ανταγωνισμός με τον ίδιο μας τον εαυτό.

    Και κάτι που συνοψίζει με εύθυμο τόνο τις διαφορές γάτας-σκύλου:

    Σκύλος: Αυτοί οι άνθρωποι με ταΐζουν, με φροντίζουν, με πάνε βόλτες, παίζουν μαζί μου.
    Πρέπει να είναι θεοί..
    Γάτα: Αυτοί οι άνθρωποι με ταΐζουν, με φροντίζουν, με χαϊδεύουν, παίζουν μαζί μου.
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΘΕΑ!!!
    ---------
    End of copy.

    Νίκο, έχουμε 'υιοθετήσει' ένα ...σατανάκο γάτο με τη somebodyna. Πότε πρέπει να το στειρώσουμε για να μη τον χάσουμε? Μας έχουν πει πάνω στο χρόνο. Φοβάμαι όμως μήπως δεν προλάβουμε..
    Υπάρχουν σημάδια από πριν?
    Εχουμε ζήσει τόσες στιγμές χαράς και ζωής μαζί του που τρέμουμε μη τον χάσουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @drunk tank

    Ευχαριστώ. Ευφυέστατος άνθρωπος ο Κούντερα, αλλά προσωπικά δεν με ενθουσίασε ποτέ ως συγγραφέας. Μπορεί να είναι υποσυνείδητη αντίδραση στην υπερπροβολή του από την Μαλβίνα. Δεν ξέρω...

    ----------------------------------

    Αυτή η γατοσκυλική διαμάχη μου δίνει στα νεύρα. Όποιος αγαπάει μόνο τις γάτες ή μόνο τα σκυλιά ή μόνο τους κροκόδειλους στα δικά μου τα μάτια μόνο ζωόφιλος δεν είναι.

    Τέλος πάντων, ένα από τα πολλά ζώα που κατα καιρούς έμειναν μαζί μου ήταν ένα γατί (αρχικά η μάνα μου το είχε ονομάσει Γκρέτα και όταν καταλάβαμε ότι είναι αρσενικό το ονομάσαμε με το εκπληκτικό Γκρέτος), το οποίο συμπεριφερόταν ως σκύλος. Μόνο τις παντόφλες δεν έφερνε.

    Από την άλλη είχαμε ένα λυκόσκυλο, το οποίο όλη την ώρα ήταν στη γύρα. Θα μπορούσε να ήταν και γατόσκυλο.

    Τα ζώα έχουν δική τους προσωπικότητα. Αυτό τα κάνει τόσο συναρπαστικά και τόσο όμορφη τη συμβίωση μαζί τους

    ----------------------------------

    @oldman

    Οι πραγματικά σοβαροί κυνηγοί είναι πραγματικά ζωόφιλοι και δεν νομίζω ότι είναι μικρό το ποσοστό τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Κανείς εδώ δεν είπε την λέξη "καλύτερος". Γάτες και σκύλοι έχουν δικές τους αρετές - και μάλιστα το κάθε μεμονωμένο ζώο, άλλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Προσωπική - εμπειρική - παρατήρηση:

    Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να ακουμπήσουν ζώα έχουν, συνήθως, μεγάλο πρόβλημα στη σεξουαλική τους ζωή.

    Και δεν αναφέρομαι στην ποσότητα, αλλά, κυρίως, στην ποιότητα.

    Όσοι, τώρα, από αυτούς, ξεπεράσουν τη φοβία τους κι αρχίσουν να χαϊδεύουν ζώα, βλέπουν τη σεξουαλική τους ζωή να βελτιώνεται θεαματικά.

    Ηθικό δίδαγμα: Μην συνδέεστε με αντικείμενα του πόθου σας που, όμως, φρίττουν στην ιδέα στενής επαφής με ζώα. Ή, αν σας ενδιαφέρουν πολύ, εκπαιδεύστε τους πρώτα να χαϊδεύουν γάτες, σκύλους κλπ. Και μετά, αν αποφοιτήσουν επιτυχώς, προχωρήστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. όσον αφορά το κυνήγι δε νομίζω ότι προσβάλει τα ζωοφλικά μας αισθήματα. αρκεί πάντοτε να γίνεται με τους υπάρχοντες κανόνες και όχι λαθροθηρία.είναι κάποια ανθρώπινα ένστικτα, είναι η ανάγκη επαφής με τη φύση, είναι η ανάγκη του κυνηγόσκυλου.
    προσωπικά ποτέ δεν μπόρεσα να φάω κάτι που γνώρισα ζωντανό, γι αυτό και δεν κυνηγάω. το "έπαθα" πολύ μικρός που σφάξανε ένα πανέμορφο κατσικάκι μπροστά στα μάτια μου.
    μπορεί βέβαια όλα αυτά να είναι και μια μορφή υποκρισίας, αλλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Ν.Δ. "Η γάτα φροντίζεται μόνη της κι είναι πάντα πεντακάθαρη."

    Πριν από λίγους μήνες, λόγω επαγγέλματος (τεχνικός Η/Υ) είχα πάει σε σπίτι συστημένος να στήσω ένα pc με προγράμματα dtp.
    Λογικό, την ώρα της εγκατάστασης να συζητάμε.
    Κάποια στιγμή μου μίλησε για το 'πόσο βρώμικες είναι οι γάτες' και πόσο τις συχαίνεται..
    Επειδή βγαίνουν έξω είπε.
    Περιττό να πω πως τον παράτησα επί τόπου και έφυγα και δεν ξαναπάτησα. Οσο ανάγκη και αν με είχε ή τον είχα..
    Και όχι τίποτα άλλο, ακύρωσα ραντεβού με κοπέλλα ζωόφιλη εκείνο το βράδυ για πάρτη του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Αδυνατώ λογικά και συναισθηματικά να συμφιλιώσω την ιδέα του κυνηγού με την ιδέα του ζωόφιλου.

    Πως γίνεται να "αγαπώ τα ζώα" (γενικώς) και να δολοφονώ ένα λαγό ή ένα ορτύκι.

    Μία-δύο φορές παρακολούθησα κυνήγι και μου σφίχτηκε το στομάχι.

    Είναι και η τραγική υπεροπλία... κυνηγός στα μάτια μου θα ήταν αυτός που θα κυνήγαγε τίγρεις ή αγριόχοιρους με ένα μαχαίρι.

    Όχι που σκοτώνουν πουλάκια με επαναληπτική καραμπίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. @Nikos Dimou

    Ναι εννοώ ''τεχνητή'' και όχι ψεύτικη ή αφύσικη.


    υγ:

    ...και επειδή έχω ήδη διαβάσει τον ''Άνθρωπο χωρίς ιδιότητες'' ολόκληρο θεωρώ ότι ο Κούντερα είναι ο συγγραφέας της ''Αβάσταχτης ελαφρότητας της str8ίλας''.

    :-)))

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Symfwnw se ola , swsta parathreitai oti h epafh me ta zwa se fernei pio konta sth fysh einai aparaithth gia ton anthrwpo klp klp. Alla nomizw oti sth sygronh morfh ths epafhs toy anthrwpoy me ta katoikidia exoyn xathei ola h ta perissotera apo ayta ta systatika, afoy prospathoume na "exanthrwpisoyme kai auth th sxesh, me ola ta kaka poy auto synepagetai.Blepe ta phgainw se kommwthria ths modas akriba royxa kai trofes, dhladh oti tha ekane kaneis me ena kakomathimeno paidi kai ekei exw tis antirrhseis mou... Protimw thn paradosiakh sxesh pou eixe o anthrwpos me ta katoikidia (h giagia mou htan 1 mhna stenaxwrhmenh otan exase th gata ths, alla oudepote agorase sampuan 20 eurw gia authn kai o nown noeitw....kai gia onoma toy theoy to thema ths ygeiynhs einai basiko, den mporei na moy fernoyn synexws ta katoikidia gia anagkes mprosta sthn porta moy to problhma einai megalo oso megalyteros einai o aritmos (menw sto exwteriko kai exoy kai ta greeklish ) . Bebaia kai auto einai thema toy aloy "zwoy "toy dipodoy, alla gia enan periergo logo symnbainei mono me ta katoikidia kai oxi me ta paidia toys (twn dipodwn). Telos pantwn ofeilei kaneis na omologhsei oti sta astika kentra einai ena problhma...(me basei th mexri twra empeiria ) j aime ma ville je ramasse...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Το ζώο είναι ένστικτο, φυσικό ένστικτο που δεν περιέχει μέσα του αισθήματα για ίδιο συμφέρον. Κάνει ότι κάνει γιατί πρέπει, γιατί το έχει ανάγκη.

    Διάβασα και 'γω πρόσφατα το βιβλίο που ανεφέρετε. Μετά την ανάλυση της ζωοφιλίας, έρχεται καπάκι και η αναφορά στον Νίτσε, όπου αγκαλιά με το άλογο, κατέρευσε. Και είναι το πιο πετυχημένο παράδειγμα που μπορούσε να δωθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. sado
    ούτε το "τεχνητό" μου βγαίνει για το συναίσθημα...


    Maria
    δεν συζητάμε για υπερβολές και βλακείες. Αυτοί που τα κάνουν αυτά ΔΕΝ είναι ζωόφιλοι. Είναι επιδειξίες που έχουν το ζώο όπως την Cayenne για να πουλήσουν μούρη.

    (Έχω ξαναπεί ότι στα ζώα είμαι "αντίστροφος ρατσιστής": αντιπαθώ τα ζώα ράτσας. Είμαι υπέρ των κόπρων και των κεραμιδόγατων).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. haris
    κι όταν το ζώο υπερβαίνει το ένστικτό του - π. χ. θυσιάζεται για τον άνθρωπό του ή πεθαίνει από μαρασμό γιατί τον έχασε - κι αυτό είναι ανάγκη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. εζησα απο κοντα την περιπετεια του σκυλακου της φιλης μου, ενα κοπρακι που γερασε και τελικα πεθανε. Ηταν δυσκολες μερες τοτε, δεν περιμενα οτι θα δενομουν και θα εβλεπα ατομα να δενονται τοσο πολυ με καποιο ζωο.
    Ειδικα τις τελευταιες μερες που ηταν πλεον κατακοιτο το σκυλι (και πονουσε) ηταν δραμα.
    Το πηγαν για ευθανασια. Θελω να βαλω στη συζητηση και την παραμετρο αυτη.
    Επισης εξοργιζομαι πολυ με τους γιαλαντζι ζωοφιλους που παρατανε τα κακομοιρα ερμαια στους δρομους. Εχουν συνειδητοποιησει τι ευθυνες εχει η φροντιδα μιας ζωης?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. μα και ο άνθρωπος είναι ζώο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Nikos Dimou said...

    sado
    ούτε το "τεχνητό" μου βγαίνει για το συναίσθημα...

    .
    .
    .

    (Έχω ξαναπεί ότι στα ζώα είμαι "αντίστροφος ρατσιστής": αντιπαθώ τα ζώα ράτσας. Είμαι υπέρ των κόπρων και των κεραμιδόγατων).


    ---------------------------

    Το αξιοπερίεργο είναι ότι κι εγώ είμαι υπέρ των τετράποδων κόπρων και κεραμιδόγατων.

    Φεύγω για δουλειά. Δεν έχω άλλο χρόνο. Το μόνο που μπορώ να πω αυτή την στιγμή είναι ότι το συναίσθημα ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως είναι κάτι που το παράγει ο ΝΟΥΣ. Η σχέση του νου με το συναίσθημα και το ένστιχτο και ποιά είναι τα όρια της διαπλοκής του ενός με το άλλο δεν έχει αποδειχτεί με ξεκάθαρο τρόπο.

    Αν εγώ αγαπώ την γάτα μου δεν μπορώ να ισχυριστώ με βεβαιότητα ότι και αυτή νοιώθει το ίδιο παρά του ότι έτσι φαίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που όχι απλά απεχθάνονταν, αλλά μισούσαν τα ζώα. Θυμάμαι κάτι γριές που πετούσαν στα σκουπίδια νεογέννητα γατάκια γιατί δεν είχαν...που να τα βάλουν!
    Συνήθως ένας άνθρωπος που απεχθάνεται τα ζώα δεν έχει και μεγάλο συναισθηματικό πλούτο ούτε για τους ανθρώπους.
    Απο την άλλη ο Χίτλερ ήταν φανατικός ζωόφιλος!
    Μπέρδεμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Διαθέτουμε την εξαιρετική ικανότητα-ελάττωμα να κρίνουμε τα πάντα βάση των δικών μας προσωπικών ή μικροκοινωνικών αυστηρά πρόσκαιρων και προσωρινών κριτηρίων.

    Οι σκύλοι και οι γάτες συνυπήρχαν στη φύση και εξελίχθηκαν και αυτά μαζί με τον άνθρωπο. Η διαφορά είναι οτι για χιλιάδες χρόνια τα ζώα αυτά, τα οποία τώρα εκπληρώνουν μόνο παρορμητικές αισθηματικές ανάγκες, "θέλω τη στοργή της φύλαξης ενός ζώου", "γουστάρω την επιβολή και έλεγχο που ασκώ πάνω σε ένα τερατώδες ροτβάϊλερ" τα ζώα αυτά εκπληρούσαν πολύ ποιο ουσιαστικούς και λυτρωτικές για τον άνθρωπο λειτουργίες. Οι γάτες ως αέναοι κυνηγοί επιμολυσμένων τρωκτικών με κάθε λογής πανούκλα η οποία ήταν η μάστιγα των οργανωμένων κοινωνιών μέχρι και ίσως τον προ-προηγούμενο αιώνα, και οι σκύλοι σημαντικοί αρωγοί σε διαδικασίες επιβίωσης όπως το κυνήγι, η ανεύρεση νερού κ.α.

    Το γεγονός ότι εμείς εξελιχθήκαμε, δε μας μαστίζει η πανούκλα, και δε κυνηγάμε για να φάμε, δεν σημαίνει ότι έκαναν το ίδιο και τα συμπαθεί τετράποδα. Αυτά παραμένουν άριστοι κυνηγοί τρωκτικών, ανιχνευτές προστάτες. Και ίσως αυτό είναι που ακόμα μας συγκινεί σε αυτά.

    Όσο για το κυνήγι, υπομονή, σε μερικά χρόνια θα έχει εξαφανιστεί τελείως, όταν ο άνθρωπος θα έχει ωριμάσει αρκετά στο πνεύμα και τη σοφία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Επειδή είστε φιλόζωος και άθεος ταυτόχρονα θα σας συνιστούσα να διαβάσετε το μυθιστόρημα του Γιαν Μαρτέλ ''Η ζωή του Πι'' -Booker 2002.


    Πέρα από την καλλιτεχνική του αξία ( μην το μπλέξουμε εδώ αυτό τώρα) έχει μια ενδιαφέρουσα θέση.

    Για την περιπτωση που δεν το έχετε ήδη διαβάσει μετφέρω εδώ ένα μικρό απόσπασμα:

    ''Τα ζώα στην άγρια φύση υφίστανται καταναγκασμούς και βιώνουν το αναπόφευκτο μέσα σε μια κοινωνική ιεραρχία που δεν συγχωρεί, σ' ένα περιβάλλον όπου επικρατεί ο φόβος, η τροφή είναι λιγοστή και όπου πρέπει συστηματικά να υπερασπίζονται τις περιοχές τους και να ανέχονται αιωνίως τα παράσιτα. Ποιό το νόημα της ελευθερίας σε αυτό το πλαίσιο διαβίωσης; Τα ζώα στην άγρια φύση δεν είναι στην ουσία ελεύθερα ούτε ως προς τον χώρο ούτε ως προς τον χρόνο ούτε και ως προς τις προσωπικές τους σχέσεις.
    .
    .
    .
    Τα ζώα είναι συντηρητικά, για να μην πω αντιδραστικά. Αντιλαμβάνονται και τις πιο ανεπαίσθητες αλλαγές κι αναστατώνονται τρομερά. Θέλουν να ζουν την κάθε μέρα, τον κάθε μήνα, μέσα στα ίδια, στα γνωστά τους πλαίσια- αυτά που έχουν συνηθίσει. Οι εκπλήξεις και τα απρόοπτα τους προκαλούν σύγχυση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Nikos Dimou said...

    [...]
    Είναι και η τραγική υπεροπλία... κυνηγός στα μάτια μου θα ήταν αυτός που θα κυνήγαγε τίγρεις ή αγριόχοιρους με ένα μαχαίρι.
    Όχι που σκοτώνουν πουλάκια με επαναληπτική καραμπίνα!
    [...]

    Θυμάμαι χαρακτηριστική σκηνή από ταινία του Eddie Murphy στην οποία εκλέγεται γερουσιαστής με δόλιο τρόπο (The Distinguished Gentleman).

    Κάποια στιγμή πηγαίνει με άλλους γερουσιαστές για κυνήγι (το οποίο οργανώνει εταιρεία κατασκευής όπλων για να τους πείσει ότι τα προϊόντα της είναι κατάλληλα για οικιακή χρήση...) με πολυβόλα.

    Γίνεται χαμός. Πόλεμος. Κανεις δεν πετυχαίνει τίποτε αλλά μια πάπια πέφτει πεθαμένη στο νερό. Κλασσική ατάκα Eddie Murphy: "He must have died of a heart attack..."

    Κυνηγός και ζωόφιλος είναι δύο έννοιες αλληλογρονθοκοπούμενες. Δεν ξέρω κατά πόσο όμως είναι υποκριτικό να λέει ένα σαρκοφάγο ον, σαν κι εμένα, ότι είναι ζωόφιλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Nikos Dimou said...

    [...] (Έχω ξαναπεί ότι στα ζώα είμαι "αντίστροφος ρατσιστής": αντιπαθώ τα ζώα ράτσας. Είμαι υπέρ των κόπρων και των κεραμιδόγατων).

    ------------

    Νίκο δεν υπάρχει "αντίστροφος ρατσιστής". Ο (ζωο)διαχωρισμός είναι (ζωο)ρατσισμος.

    Άλλωστε τι φταίει το ζώο για το πως και για ποιο λόγο γεννήθηκε και, κυρίως, για το ποιος το έχει και το έχει καταντήσει σαν τα μούτα του;

    Κι αυτό ζώο με τα ίδια ένστικτα και ανάγκες γεννήθηκε. Ίσα ίσα ορισμένες φορές αυτά έχουν περισσότερη ανάγκη από αγνή και ανεπιτήδευτη αγάπη, γιατί αυτό τους λείπει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. ΝΔ

    Διαφωνώ με το οργανωμένο κυνήγι με σύγχρονα τεχνολογικά gadgets (gps, κινητά, κτλ.) με τα οποία εντοπίζουν το θήραμα, του στήνουν καρτέρι πχ. 7 κυνηγοί και το ρίχνουν με 17 πυροβολισμούς!!!

    Ως παλιό έθιμο το κυνήγι απαιτεί χρήση παλιών μέσων, (ένα δίκαννο και ένα σκυλί) για να βασίζεται κυρίως στην φυσική ικανότητα του κυνηγού. Εξάλλου η διαδικασία είναι αυτό που μετράει.
    (Ξέρω άνθρωπο που κυνηγά με μονόκαννο με τη λογική του "αν αδειάσεις μια γεμιστήρα σε ένα λαγό, τελικά θα πέσει από καρδιακή προσβολή. Τότε δεν κάνεις για κυνηγός, δοκίμασε το ψάρεμα").

    Το γεγονός ότι κάποιοι ασυνείδητοι λαθροθήρες έχουν μετατρέψει το έθιμο σε επάγγελμα - και μάλιστα πολύ προσοδοφόρο πχ. πιάνοντας 20 λαγούς ημερησίως, δεν φτάνει για να κατηγορήσει κανείς το κυνήγι καθ' αυτό σαν ασχολία.
    Αυτοί οι αλήτες υπάρχουν σε κάθε τομέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. tasos: "Απο την άλλη ο Χίτλερ ήταν φανατικός ζωόφιλος!
    Μπέρδεμα!"

    Ν.Δ. "Ο Χίτλερ μισούσε τις γάτες. Κι ο Καίσαρας. Κι ο Ναπολέων.
    Όλοι οι τύραννοι. Οι δικτάτορες. Οι κήνσορες.
    Βλέπουν στις γάτες τα όρια της δύναμής τους."

    Από το βιβλίο των γάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. @Giasafox

    Αν θέλετε ξαναδιαβάστε την πρόταση μέχρι την τελεία, παρερμηνεύθηκε.

    ===

    @geo

    Είδα το ντοκιμαντέρ από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα γυρίσματα διήρκησαν εβδομάδες. Κύριο χαρακτηριστικό της σχέσης που αναπτύχθηκε μεταξύ τους ήταν η φροντίδα και το αμοιβαίο παιχνίδι, γι αυτό και το συγκράτησα
    ===

    @doncat

    Πρόκειται για την ίδια αντίφαση που χαρακτηρίζει τον φιλόζωο που τρώει χοιρινές μπριζόλες, μεταξύ οίνου και αχλαδιού. Δεν είναι το ίδιο "χτυπητές" ως περιπτώσεις αλλά πλαισιώνονται από την ίδια αντίφαση. Για τα περί καραμπίνας, συμφωνώ, αισθητικά είναι ενοχλητικό και σε εμένα, αν και η ενεργής εξέλιξη από πλευράς ανθρώπου των ίδιων του των όπλων, επαναφέρει τα ηθικά διλλήματα που προκύπτουν από την χρήση της τεχνολογίας γενικότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. oldman said...
    Πρόκειται για την ίδια αντίφαση που χαρακτηρίζει τον φιλόζωο που τρώει χοιρινές μπριζόλες, μεταξύ οίνου και αχλαδιού.

    -----------------------------

    Δεν τρώω μπριζόλες. Χωρίς να είμαι φανατικός χορτοφάγος, κρέας τρώω πολύ σπάνια.

    Αλλά υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να τρως μία μπριζόλα και να σκοτώνεις εσύ το ζώο.

    ---------------------

    Ο Χίτλερ αγαπούσε μόνο τα λυκόσκυλα... και μισούσε τις γάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Νίκος Δήμου είπε: κυνηγός στα μάτια μου θα ήταν αυτός που θα κυνήγαγε τίγρεις ή αγριόχοιρους με ένα μαχαίρι.

    Όχι που σκοτώνουν πουλάκια με επαναληπτική καραμπίνα!

    --------------------------

    Πολύ σωστά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Δεν νομίζω πως θα μπορούσε κανείς να το εντοπίσει καλύτερα. Τα ζώα είναι η γέφυρά μας με τη φύση και τη ζωή που ξεχάσαμε να ζούμε.

    Είναι ειρωνεία που διαβάζω σήμερα αυτό σου το κείμενο, γιατί χτες βράδυ ξενύχτισα διαβάζοντας όσα αποτρόπαια γίνονται μέσα σε εργαστήρια πειραμάτων, με θύματα ανυπεράσπιστα ζώα. Είτε για να παραχθεί ένα καινούριο φάρμακο, στην καλύτερη περίπτωση, είτε για να λανσαριστεί στην αγορά μια καινούρια καλλυντική κρέμα, ή μια βαφή μαλλιών, στη χειρότερη περίπτωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Ενιωσα τέτοια ενοχή. Εχω ζώα στο σπίτι, φροντίζω ζωάκια εκτός σπιτιού, βοηθάω να βρεθούν σπίτια για αδέσποτα, μέσω ενός δικτύου φίλων που κινητοποιούμαστε με e-mail. Κάνω δωρεές, σκέφτομαι να ξεκινήσω και ακτιβιστική δράση, αφιερώνοντας κάποιο χρόνο σε πιο συγκεκριμένες ενέργειες, στέλνω επιστολές διαμαρτυρίας, συμμετέχω σε κινητοποιήσεις. Οπως και αρκετοί άλλοι. Και όμως, η ενοχή μου τεράστια. Νιώθω ότι τους χρωστάω. Οχι οι άλλοι, "οι κακοί". Εγώ, προσωπικά εγώ, γιατί ενώ διαθέτω ευφυία και αντίληψη, βρίσκομαι στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας και έχω συναίσθηση και του πόνου και του θανάτου, και της μοναξιάς και της απώλειας, εκπροσωπώ πάνω και πέρα απ' όλα ένα είδος που θυσιάζει μόνο στις Η.Π.Α. 1.5 εκατομμύρια ζωάκια το χρόνο για πειράματα σε εργαστήρια, που πολλές φορές αποδεικνύονται μάταια!

    Αυτή την ενοχή δεν την "ξεπλένει" καμία δράση. Δεν θα σταματήσω, αλλά δεν μου είναι και αρκετό. Γιατί μέσα μου γνωρίζω πως ο άνθρωπος συμπεριφέρεται έτσι στα υπόλοιπα είδη ζωής γύρω του, και δεν εξαιρώ κανένα (δεν αναφέρομαι δηλαδή μόνο στα οικόσιτα, τα ελκυστικά και οικεία, τα όμορφα και γοητευτικά, αλλά σε όλα τα ζώα γύρω μας), ακριβώς γιατί έχει δια παντός κοπεί ο ομφάλιος λώρος που τον συνέδεε με την πηγή της ζωής, τη Φύση. Είναι σαν να έχουμε εγκλωβιστεί μέσα σε ένα σύννεφο ματαιοδοξίας, με τη μνήμη μας να έχει ασθενήσει, αν όχι ακυρωθεί.

    Διαφωνώ πλήρως με τα λεγόμενα του Πλούταρχου. Το ζώο δεν το αγαπάς επειδή δεν απέκτησες παιδιά, ή γιατί είσαι πολύ δύσκολος για να έχεις ανθρώπους γύρω σου. Ούτε φυσικά σημαίνει πως όλοι όσοι εκδηλώνουν την αγάπη τους για τα ζώα, τα σέβονται κιόλας ή σέβονται τη ζωή. Υπάρχουν φυσικά και διαστρεβλώσεις. Η αγάπη για τα ζώα, η φιλία με τα ζώα, για πολλούς ανθρώπους είναι πηγαία και αυθόρμητη, και βρίσκεται στον πυρήνα της ύπαρξής τους από τότε που γεννήθηκαν. Μην ψάχνουμε παντού να βρίσκουμε τις απαντήσεις που θέλουμε ή μας βολεύουν. Είναι ένδειξη ασέβειας σε όσους βιώνουν τα συναισθήματά τους και τις καταστάσεις της ζωής αυθόρμητα. Δεν τα εξηγεί όλα η Ψυχανάλυση, αρκετά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Σχετικά με τις ράτσες, και την αγάπη ορισμένων ζωόφιλων αποκλειστικά για ένα ζώο, ή ακόμη χειρότερα, για μία συγκεκριμένη ράτσα:

    Μια τέτοια προτίμηση δείχνει μάλλον προβολή της εγωιστικής ανάγκης του ανθρώπου να αναγνωρίζει στο περιβάλλον του τον εαυτό του ή έστω αυτό που του είναι οικείο.

    Ο αληθινός ζωόφιλος αγαπάει και σέβεται τη ζωή γενικά. Αγαπάει και σέβεται τα ζώα, γενικά. Μπορεί να προτιμάει τα λαμπραντόρ για το σπίτι του, ή τις περσικές γάτες, λόγω του χαρακτήρα τους, αλλά δεν σνομπάρει, εχθρεύεται, απορρίπτει ή αδιαφορεί για τα υπόλοιπα ζώα γύρω του. Σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι ζωόφιλος κι αν τέτοιος δηλώνει, είναι υποκριτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Έχουν ενδιαφέρον και οι φιλοσοφικές προσεγγίσεις του ανθρώπου μέσω των ζώων. Ο Hegel έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ένα άρρωστο ζώο. Ο Καστοριάδης ότι είναι ένα τρελό ζώο. Εγώ θα έλεγα ζώο απλώς, ιδίως όταν προσπερνάει από δεξιά μουτζώνοντας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Αν θέλεις να καταλάβεις τη φύση και να μάθεις να τη σέβεσαι, παρατήρησε τα ζώα. Ολα τα ζώα, κάτω στο βυθό της θάλασσας, στον αέρα και στη γη, στις σπηλιές και στους θάμνους. Στο σπίτι σου και σε έρημους δρόμους. Είναι γύρω μας, κατοικούν τον πλανήτη σεβόμενα τη ζωή και την ισορροπία της.

    Οι άνθρωποι, οι άνθρωποι με συναίσθηση, εν πάση περιπτώσει, συγκινούνται από τα ζώα, γιατί ακριβώς αναγνωρίζουν σε αυτά το ταλέντο της ζωής. Τη συνέχεια της ζωής. Και τους οφείλουμε, γιατί ποτέ πριν από μας δεν υπήρξε άλλο είδος που να αλλοίωσε με τόσο βίαιο, σε ταχύτητα και έκταση,τρόπο το περιβάλλον το οποίο κλήθηκαν να μοιραστούν μαζί μας.

    Οι γάτες και τα σκυλιά μας είναι απλώς ένα βήμα συμφιλίωσης με τη ζωή που ξεχάσαμε να ζούμε.

    Ζητώ συγνώμη για τον αριθμό και το μέγεθος των σχολίων! Επανέρχομαι άλλη στιγμή...

    Καλημέρα σε όλους τους φίλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Όχι, όταν πεθαίνει ένα ζώο από μαρασμό ή όταν θυσιάζεται, δεν είναι ένστικτο. Έχετε δίκιο. Απλά εγώ σχολίασα την έλλειψη σκοπιμότητας της σχέσης του ζώου με τον άνθρωπο. Ακόμα και αν είναι εκεί επειδή το ταΐζει ο άνθρωπος, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον αγαπά. Είναι εκεί επειδή πρώτα τον "αγαπά" (δεν ξέρουμε τι νιώθουν) και μετά γιατί τρώει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Tι να πω μετα απο αυτο το κειμενο?

    Απο μικρο παιδι υπεραγαπουσα τους σκυλους ( σε σημειο εμμονη ) αλλα μονο οταν μετα την εφηβεια αρχισε μια πορεια αμφισβητησης εστρεψε την προσοχη μου στις γατες....

    Οπως ημουν πριν δεν θα μπορουσα να αγαπω τις γατες...

    ΝΔ μικρος ειχατε καποιο ζωο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. @doncat

    Συμφωνώ. Έχω γενικότερα παρατηρήσει πως υπάρχουν δύο τρόποι να διαπράξει κανείς κάτι το ηθικά μεμπτό: Ο απολίτιστος και ο πολιτισμένος. Ο «βρώμικος» και ο «αποστειρωμένος» που δεν λερώνει τα χέρια.
    Όπως η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο να απασχολείς έναν λαθρομετανάστη 12 ώρες στο χωράφι σου για 5 ευρώ, με το να αγοράζεις από κάποιο κατάστημα της χώρας σου ένα προϊόν, που παρήχθη απ’ τα χέρια ενός παιδιού στην Taiwan χιλιάδες χιλιομέτρων μακριά για μισό δολάριο τη μέρα υπό άθλιες συνθήκες εργασίας και υγιεινής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Ο/Η Nikos Dimou είπε...

    Είναι και η τραγική υπεροπλία... κυνηγός στα μάτια μου θα ήταν αυτός που θα κυνήγαγε τίγρεις ή αγριόχοιρους με ένα μαχαίρι.

    Όχι που σκοτώνουν πουλάκια με επαναληπτική καραμπίνα!

    ----------------------------------


    Βλέπω μια αντίφαση στα λόγια σας.

    Όποιος κυνηγά τίγρεις, ελέφαντες, αλεπούδες και γενικότερα μη βρώσιμα ζώα είναι άθλιος. Το κυνήγι λαγών π.χ. από την άλλη πλευρά, με βρίσκει σύμφωνο κυρίως όταν ο λαγός καταλήγει στιφάδο στο πιάτο μου.

    Επίσης, ένας λάτρης της τεχνολογίας σαν κι εσάς θα έπρεπε να είναι υπέρ των τεχνολογικών εξελίξεων στο κυνήγι. Μην ξεχνάμε ότι το κυνήγι είναι κι αυτό μια διαδικασία της φύσης που εξελίξαμε μέσω της τεχνολογίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. s_pablo said...
    Επίσης, ένας λάτρης της τεχνολογίας σαν κι εσάς θα έπρεπε να είναι υπέρ των τεχνολογικών εξελίξεων στο κυνήγι.

    ----------------------------

    Και στον πόλεμο; Μα δεν είμαι λάτρης της τεχνολογίας γενικώς - αλλά των χρήσεών της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Ναι, Τάκη, μικρός είχα ένα σκυλάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Blade Runner said…
    “Αν θέλεις να καταλάβεις τη φύση και να μάθεις να τη σέβεσαι, παρατήρησε τα ζώα. Ολα τα ζώα, κάτω στο βυθό της θάλασσας, στον αέρα και στη γη, στις σπηλιές και στους θάμνους. Στο σπίτι σου και σε έρημους δρόμους. Είναι γύρω μας, κατοικούν τον πλανήτη σεβόμενα τη ζωή και την ισορροπία της.”


    Αγαπητή Blade που την είδες την ηθική ή τη συμπόνια στη φύση ώστε τα ζώα «να σέβονται τη ζωή και την ισορροπία της»! Μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

    Ο σεβασμός της ζωής είναι μια τεράστια ανθρώπινη κατάκτηση και αυτό συνέβη μόλις τα τελευταία χρόνια της ιστορίας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Nikos Dimou είπε..

    Και στον πόλεμο; Μα δεν είμαι λάτρης της τεχνολογίας γενικώς - αλλά των χρήσεών της.

    ---------------------------------

    Το περίμενα αυτό για τον πόλεμο. Μόνο που δεν είναι το ίδιο ακριβώς.

    Τέλος πάντων, δεν έχει νόημα να διαφωνούμε επί αυτού. Να σημειώσω ότι ήμουν κι εγώ της ίδιας με εσάς άποψης, αλλά έτυχε να γνωρίσω σοβαρούς κυνηγούς που μου άλλαξαν άποψη.

    Υ.Γ. Πρόταση για το tech. Τεχνολογικές βαρβαρότητες, αλλά και παρεξηγημένες τεχνολογικές καινοτομίες (όπως η γκιολτίνα π.χ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. @ζορος

    σύμφωνοι. στην φύση τα ζώα αλληλοσκοτώνονται σε έναν ανήλεο αγώνα επιβίωσης.
    οι ενστάσεις με το κυνήγι νομίζω ότι είναι επειδή πλέον οι περισότεροι το κάνουν για χαβαλέ και κανένας για λόγους ευρέσεως τροφής.

    η δική μου ένσταση σε ορισμένα που γράφηκαν νωρίτερα είναι ότι πολλές φορές οι κυνηγοί βοήθησαν στο να μη θανατωθούν διάφορα ζώα από "κυνηγούς".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Ο/Η Zoros είπε...

    Ο σεβασμός της ζωής είναι μια τεράστια ανθρώπινη κατάκτηση και αυτό συνέβη μόλις τα τελευταία χρόνια της ιστορίας μας.

    ---------------------------------

    Σωστός ο Ζορός. Δεν μπορώ να φανταστώ μια αγέλη να προσπερνά ζέμπρες γιατί είναι είδος υπό εξαφάνιση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Ο/Η Nikos Dimou είπε...
    "Είναι και η τραγική υπεροπλία... κυνηγός στα μάτια μου θα ήταν αυτός που θα κυνήγαγε τίγρεις ή αγριόχοιρους με ένα μαχαίρι."

    Δεν συμφωνώ. Το συγκριτικό πλεονέκτημα του αγριόχοιρου είναι η δύναμη και η ταχύτητα, της τίγρης τα ίδια και επιπλέον η ελαστικότητα και η αλτικότητα, και του ανθρώπου το μυαλό.

    Από κει και πέρα δηλώνω ότι δεν είμαι κυνηγός, αλλά τους καταλαβαίνω. Το κυνήγι είναι στα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου. Απλά κάποιοι εξελιχτήκαμε περισσότερο;-)

    Δεν έχει πλάκα η συζήτηση. Ούτε ένας που να μην είναι ζωόφιλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. @zoros

    εννοώ, πως τα περισσότερα ζώα τρέφονται τόσο όσο απαιτείται για την επιβίωσή τους, και δεν επεμβαίνουν στο φυσικό περιβάλλον με τρόπο που να το αλλοιώνει και να το αποδομεί.

    Αυτό είναι σεβασμός στη ζωή. Οχι ενσυνείδητος, αλλά υπαρκτός. Θα μου πεις, και θα έχεις δίκιο μάλλον, ότι τα ζώα δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα γιατί δεν διαθέτουν νόηση στο βαθμό που διαθέτει το είδος μας (όσοι λένε ότι δεν διαθέτουν καθόλου νόηση κάνουν λάθος, η επιστήμη αποδεικνύει με όλο και περισσότερα παραδείγματα την υψηλή διανοητική δραστηριότητα αρκετών ανώτερων θηλαστικών για παράδειγμα).

    Προσωπικά όμως νιώθω υπεύθυνη που εκπροσωπώ το είδος που γέμισε με μπετόν τις "εξελιγμένες" περιοχές του πλανήτη, καίει τα δάση του για να ικανοποιήσει την όλο και πιο αδηφάγα ανάγκη του είδους μας για πολυτελή και ασφαλή κατοικία, μπαζώνει τα ποτάμια, ρίχνει χημικά στις θάλασσες, κάνει πυρηνικές δοκιμές στους ωκεανούς, βασανίζει και σκοτώνει με τον πλέον ανατριχιστικό τρόπο ανυπεράσπιστα ζώα για να εξασφαλίσει καλύτερη ποιότητα ζωής εν γένει και συνολικά, χρησιμοποιεί τον πλανήτη όπως γουστάρει και όσο γουστάρει, ελέω ... θεού, γιατί είμαστε το εκλεκτό είδος.

    Τα υπόλοιπα ζώα, όλων των είδων τρώγονται μεταξύ τους, πολεμούν, τσακώνονται, αλληλοεξολοθρεύονται, αλλά πάντοτε σε μικρή κλίμακα, που δεν επηρεάζει δραματικά τη φύση και το περιβάλλον. Εμείς πάλι, όχι. Αυτό εννοώ, όταν λέω ότι από αυτά διδάσκεσαι το σεβασμό της ζωής.

    Κι ένα πιο συκεκριμένο παράδειγμα: Τα περισσότερα σαρκοβόρα θηλαστικά σκοτώνουν για να τραφούν. Λίγα σκοτώνουν για να διασκεδάσουν. Ενα από αυτά, είναι οι γάτες. Αν και φανατική γατόφιλη, θα συμφωνήσω με όσους λένε πως η γάτα βρίσκεται πολύ κοντά στον άνθρωπο. Και το γεγονός ότι σκοτώνει για να ψυχαγωγηθεί ή απλώς για να ικανοποιήσει την περιέργειά της, είναι ένα από τα κοινά μας στοιχεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. @zoros

    και κάτι άλλο, φίλε μου. Εγώ δεν μίλησα για ηθική ούτε για συμπόνοια. Αυτά είναι ανθρώπινες επινοήσεις.

    Μίλησα για ισορροπία. Είναι διαφορετικό πράγμα.

    Τέλος, ο σεβασμός της ζωής δεν εξαντλείται σε εμπνευσμένα κείμενα, ούτε σε διασκέψεις κορυφής και φόρα. Αποδεικνύεται καθημερινά και με αναφορές σε μεγάλη κλίμακα. Αν πιστεύεις πραγματικά ότι το είδος μας τα πάει καλά σε αυτόν τον τομέα, τότε σε ζηλεύω, ανήκεις στους αισιόδοξους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. @zoros

    Ο σεβασμός της ζωής είναι μια τεράστια ανθρώπινη κατάκτηση και αυτό συνέβη μόλις τα τελευταία χρόνια της ιστορίας μας.

    Ανοίγοντας κάποιος την τηλεόραση να παρακολουθήσει τα βραδινά δελτία ειδήσεων ή διαβάζοντας απλά εφημερίδα, δεν νομίζω να διαπιστώνει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όχι στον βαθμό της «κατάκτησης». Υπάρχει μια κάποια βελτίωση, η οποία όμως μόνο θλίψη και απογοήτευση μπορεί να προκαλέσει σε έναν σοβαρό άνθρωπο αναλογιζόμενος τα μέσα, τις γνώσεις και την πληθώρα πληροφοριών που υπάρχουν, σε σχέση με το τι έχει επιτευχθεί.
    Μέχρι στιγμής ο άνθρωπος παραμένει το ίδιο κάφρος και ασεβής, αλλά με περιποιημένη φράντζα πλέον και τα σκουπίδια κάτω απ’ το χαλάκι.
    Έχουμε πολύ, πάρα πολύ καιρό μπροστά μας πιστεύω για να μπορέσουμε να μιλάμε περί «κατάκτησης σεβασμού», απέναντι στη ζωή, το περιβάλλον και τον συνάνθρωπο. Το γεγονός πάντως πως έχουμε φτάσει στο κομβικό εκείνο σημείο να έχουμε επιτέλους δημιουργήσει αρκετά μέσα και προϋποθέσεις, είναι αισιόδοξο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Κύριε Δήμου, όχι και δε ζηλεύουν τα σκυλιά!
    Ζηλεύουν τρομερά κι έχουν μάλιστα απίθανους τρόπους να το δείχνουν.
    Όμως, μπορείς να τα κάνεις να ξεπεράσουν τη ζηλεια τους και να εξοικειωθούν μ' εκείνον που την προκαλεί
    Επίσςη, συμφωνώ με το σχόλιο mscmkr στις 1.14.
    Προσωπικά, βρίσκω τη βιομηχανική παραγωγή ζώων συντροφιάς απεχθή- μια από τις παρενέργειες της ζωοφιλίας. Αλλά δεν φταίνε τα ζώα γι' αυτό.

    Για το κυνήγι: υπάρχουν κυνηγοί που είναι ζωόφιλοι, πράγματι, καθώς βλέπουν στο σκύλο τους ένα πολύτιμο συνεργάτη και σύντροφο στην περιπέτεια.
    Τα λέω αυτά παρ' όλο που απεχθάνομαι το κυνήγι ως σπορ, αντιλαμβάνομαι όμως ότι κάποτε ήταν μέσον προς επιβίωση του ανθρώπου-όταν δεν είχαμε βιομηχανοποιημένη εκτροφή ζώων btw.
    Για πολλούς σημερινούς κυνηγούς, το κυνήγι είναι επαναφορά στη φύση, στις αθωότερες αυτές εποχές.
    Προσωπικά, θα ήθελα να καταργηθεί, αφενός διότι συνδέεται με ατυχήματα και κυρίως διότι τα ζώα δεν αφθονούν πλέον στη φύση κι έχουμε εξασφαλίσει την τροφή μας με άλλους τρόπους.
    Αν δεν υπήρχαν αυτά τα προβλήματα όμως-έκφραση βίας, ατυχήματα, απειλή για σπάνια είδη και για το οικοσύστημα-καθόλου περισσότερο δεν θα με ενοχλούσε το κυνήγι από τη μαζική σφαγή ζώων για διατροφή.
    Η σχέση γενικά των ανθρώπων στα χωριά με τα ζώα είναι πολύ διαφορετική απ' αυτή των ανθρώπων των πόλεων-όμως είναι κι η ζωή πιο σκληρή εκεί και βλέπουν τα ζώα χρησιμοθηρικά. Αυτοί είναι πιο κοντά στη φύση από εμάς.
    Θεωρώ ότι υπάρχει πολλή υποκρισία στην υπερβολική ζωοφιλία μερικών κατοίκων πόλεων-και κάμποση συναισθηματική αναπηρία συχνά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Αρκετά θα μπορούσα να γράψω αν διέθετα χρόνο και το χάρισμα του να μεταφέρω σκέψεις και συναισθήματα σε κείμενο.
    Η ουσία είναι:
    επειδή τα ζώα είναι στο έλεος μας, αν τα αγαπάμε ας κάνουμε κάτι για αυτά. Mικρές απλές καθημερινές πράξεις που όλοι γνωρίζουμε.Aν βεβαίως μας συγκινεί ο πόνος και η αγωνία των αθώων πλασμάτων(Μήπως η μείωση του πόνου-πείνας είναι ότι πιο σημαντικό?μηπως ετσι δεν αλλάζει ο κόσμος προς το καλύτερο?Να σε καλά Νίκο Δήμου, εσύ και οι γάτες σου ).
    Και ας ξεπεράσουμε τον μύθο ότι το κρέας χρειάζεται στον άνθρωποOχι απλά δεν χρειάζεται αλλά κάνει και κακό. Οσο για την γεύση ,υπάρχουν υπέροχες χορτοφαγικές συνταγές.
    Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε το σώμα μας νεκροταφείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. @maria velliou

    ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου. Ξέρω για παράδειγμα, αρκετούς, όπως προανέφερε και ο Γάτος, που χρησιμοποιούν τα ζώα τους όπως τις Porshe Cayenne...

    Πηγαίνουν τα σκυλιά τους σε κομμωτήρια και τους κάνουν περίτεχνες κομμώσεις, για παράδειγμα...

    'Η αλλους, που επειδή αισθάνονται ενοχή και πόνο, μιλάνε συνέχεια για αυτό, αλλά αρνούνται την ευθύνη της συμβίωσης με ένα ζώο. Και η όποια ευαισθησία είναι καλό να είναι στοχευμένη και αποτελεσματική.

    Το πρόβλημα των ζώων στα μεγάλα αστικά κέντρα που δεν έχουν προβλέψει για τα αδέσποτα, είναι τεράστιο. Αλλιώς επιβιώνει ένα σκυλί που πεινάει στην εξοχή, κι αλλιώς στην Ομόνοια. Αλλα πράγματα θα βρει να φάει στην ύπαιθρο και άλλα στην Πατησίων. Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τόσα αδέσποτα στην Αθήνα. Δημιουργεί προβλήματα και στα ίδια και στη σχέση τους με τους ανθρώπους...

    Προσωπικά, έχω αποφασίσει, ότι θα εξακολουθώ να υιοθετώ αδέσποτα, ακόμη και μετά το θάνατο κάποιων από τα ζώα που ζουν γύρω μου, στο σπίτι μου και στο σπίτι των γονέων μου ή των φίλων μου. Γιατί ενεργή ζωοφιλία σημαίνει διαρκής αγώνας... Με πολύ πόνο, χρόνο, χρήμα σε αρκετές περιπτώσεις, και ένταση, γιατί αυτή η δραστηριότητα σε φέρνει πολύ συχνά - και μοιραία - αντιμέτωπο με όσους έχουν διαφορετική άποψη.

    Προτιμώ όμως τη συνειδητή δράση, από την ευαισθησία εξ αποστάσεως. Κοστίζει σε πόνο, δεν το αμφισβητώ, αλλά έχει αποτέλεσμα.

    Φοβάμαι πως έχω μονοπωλήσει το διάλογο, θα επανέλθω αργότερα. Το είπα και πριν, αλλά δεν το τήρησα, το θέμα είναι από τα πλέον ενδιαφέροντα για μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Καποτε οταν ακομα οι ανθρωποι ζουσαν εξω στην φυση...ενα ατυχημα στερισε απο μια οικογενεια τον αντρα το γαιδουρι και το γουρουνι.
    Στην κηδεια του αντρα της η χηρα φωναζε δυνατα και οδυρονταν *αντραμ...γουρουνιμ....γαιδαρε*!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. s_pablo
    "σοβαροί κυνηγοί";

    πώς λέμε "σοβαροί φονιάδες"...

    αντί για serial killers - serious killers...

    Λυπάμαι αλλά αδυνατώ να νιώσω οιαδήποτε κατανόηση για κάτι που περιέχει τον θάνατο σαν διασκέδαση. (Το ονομάζουν και ...σπορ!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Προσοπικα δεν εχω συναντισει κυνηγο που να μην εχει παθολογικη σχεση με τα σκυλια του!!!!(μια αλλη(?) μορφη ζωοφιλιας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. maria velliou: "Για το κυνήγι: υπάρχουν κυνηγοί που είναι ζωόφιλοι, πράγματι, καθώς βλέπουν στο σκύλο τους ένα πολύτιμο συνεργάτη και σύντροφο στην περιπέτεια."

    ΣΟΒΑΡΑ?????? ΖΩΟΦΙΛΟΙ????????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Και επιτέλους, ποια κυβέρνηση θα ιδρύσει αστυνομία ζώων που απλά θα εφαρμόζει τον νόμο σε αυτούς που κακοποιούν τα ζώα?να ξέρω για να πάω από τώρα να στηθώ στις κάλπες και να δουλέψω εθελοντής.
    Kαλα και τα συνέδρια και οι η μείωση της ανεργίας και του πληθωρισμού και οι δρόμοι και τα έργα και όλα, αλλά λίγη λύπηση και σεβασμός στα ανυπεράσπιστα ζώα δεν βλάπτει.
    Eτσι αλλάζει ο κόσμος: όταν αγαπάμε χωρίς ιδιοτέλεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Blade Runner said…
    “εννοώ, πως τα περισσότερα ζώα τρέφονται τόσο όσο απαιτείται για την επιβίωσή τους, και δεν επεμβαίνουν στο φυσικό περιβάλλον με τρόπο που να το αλλοιώνει και να το αποδομεί.”
    …………………
    “Κι ένα πιο συκεκριμένο παράδειγμα: Τα περισσότερα σαρκοβόρα θηλαστικά σκοτώνουν για να τραφούν. Λίγα σκοτώνουν για να διασκεδάσουν. Ενα από αυτά, είναι οι γάτες.”


    Τα περισσότερα ζώα τρέφονται όσο απαιτείται για την επιβίωση τους (χωρίς να σκοτώνουν δίχως λόγο), επειδή η ενέργεια που θα σπαταλήσουν για την εξεύρεση και άλλης τροφής θα είναι μεγαλύτερη από το όφελος. Για παράδειγμα, ένας σκύλος ή ένα λιοντάρι που θα βρει έτοιμη την τροφή του μπορεί να τρώει μέχρι να σκάσει. Ακόμα, το ότι κάποια ζώα σκοτώνουν για τη «διασκέδασή τους» (όπως πχ οι τίγρεις και οι γάτες), δεν έχει νόημα να το δούμε από ηθική σκοπιά, αλλά από καθαρά δαρβινική: κάνοντας συνεχή εξάσκηση, λόγω της ευχαρίστησης που νιώθουν, γίνονται καλύτεροι κυνηγοί. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από τα αιλουροειδή, αυτά που σκοτώνουν για διασκέδαση ζουν σε ψυχρότερα κλίματα, όπου δεν είναι τόσο σημαντική η «ορθολογική» διαχείριση της σπαταλούμενης ενέργειας σε σύγκριση με αυτά που ζουν σε θερμότερα κλίματα (πχ τα λιοντάρια στις σαβάνες).

    Επίσης, λες ότι τα ζώα δεν επεμβαίνουν στο φυσικό περιβάλλον με τρόπο που να το αλλοιώνει ή να το αποδομεί. Αυτό είναι τελείως λάθος και θα σου δώσω 2 πολύ απλά παραδείγματα:
    1. Η ζημιά που κάνουν τα φυτοφάγα θηλαστικά στην χλωρίδα είναι πολλές φορές μη αναστρέψιμη και ολόκληρα δάση αποψιλώνονται.
    2. Το ότι τα τελευταία 100 εκ χρόνια και μόνο έχουν εξαφανιστεί περισσότερα από 10 εκ διαφορετικά είδη ζώων (και μην νομίζεις ότι για αυτό ευθύνεται ο άνθρωπος, βλ. δεινόσαυρους και μεγάλος αριθμός ερπετών), δείχνει ότι κάποια ζωικά είδη επεμβαίνουν στο φυσικό περιβάλλον τόσο βίαια που οδηγεί σε εξαφάνιση άλλων (και αυτό φυσικά χωρίς ίχνος ηθικής)!



    oldman said…
    “Ανοίγοντας κάποιος την τηλεόραση να παρακολουθήσει τα βραδινά δελτία ειδήσεων ή διαβάζοντας απλά εφημερίδα, δεν νομίζω να διαπιστώνει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όχι στον βαθμό της «κατάκτησης».”

    Μην τα ισοπεδώνουμε όλα! Σίγουρα υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης, αλλά τουλάχιστο στις προθέσεις και στα χαρτιά υπάρχει σεβασμός για τη ζωή (ειδικά την ανθρώπινη). Παλιότερα ο Τζέκινς Χαν έσφαζε ότι έβρισκε μπροστά του από την Μογγολία μέχρι την Ευρώπη και από ηθικής άποψης ήταν αποδεκτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Ο/Η Maria Velliou είπε
    Αν δεν υπήρχαν αυτά τα προβλήματα όμως-έκφραση βίας, ατυχήματα, απειλή για σπάνια είδη και για το οικοσύστημα-καθόλου περισσότερο δεν θα με ενοχλούσε το κυνήγι από τη μαζική σφαγή ζώων για διατροφή."

    Mα το κυνήγι δεν γίνεται για διατροφή. Καταλαβαίνω ότι δεν υπήρξατε κυνηγός και γι αυτό δεν γνωρίζετε Σκοτώνουν από χόμπι ,για παιγνίδι. Τα έξοδα και ο κόπος είναι παααρα πολύ μεγαλύτερα από την αξία σαν κρέας του πουλιού. Αν δώσετε σε έναν κυνηγό μια μπεκάτσα σκοτωμένη για 2 ευρω θα γελάσει. προτιμάει να του στοιχίσει 50-100 και να σπάσει τα πόδια του στα καταράχια και να την σκοτώσει ο ίδιοςΜόνο σε κάποια είδη όπως το αγριογούρουνο το κρέας αξίζει κάτι παραπάνω και οχι σίγουρα.

    Βιάζομαι ,αν χρειαστεί θα επιστρέψω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Κύριε Δήμου,

    Καλώς ή κακώς το κυνήγι υπάρχει εδώ και μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Ξεκίνησε ως ανάγκη επιβίωσης και κατέληξε διασκέδαση.

    Υπάρχουν, λοιπόν, σοβαροί άνθρωποι που κυνηγούν μόνο εντός περιόδου θηράματα, δεν χτυπούν μη βρώσιμα ζώα και πτηνά (σκίουρους, δρυοκολάπτες κλπ) και έχουν βοηθήσει κατά καιρούς σε διάσωση άγριων ζώων και πτηνών (που συνήθως έχουν τραυματιστεί από ασυνείδητους μη-σοβαρούς κυνηγούς).

    Θα μπορούσα να κάνω λογικά άλματα και να πω ότι και τα φυτά είναι έμβια, όπως, φυσικά, και τα ψάρια, άρα οτιδήποτε τρώμε είναι αποτέλεσμα κάποιου φόνου, όμως θεωρώ ότι από τη στιγμή που επιβάλαμε την αφεντιά μας στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας δεν χρειάζονται δικαιολογίες.

    Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ούτε κατσαρίδα δεν μπορώ να σκοτώσω, αλλά δεν θα θεωρήσω εγκληματίες αυτούς που το κάνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. "μα και ο άνθρωπος είναι ζώο.. "

    LADY ANNE: Villain, thou know'st no law of God nor man:
    No beast so fierce but knows some touch of pity.

    GLOUCESTER: But I know none, and therefore am no beast.

    (KING RICHARD III - Shakespear)

    ======

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Το αίσθημα ακραίας αποστροφής για την διατήρηση του φονικού ενστίκτου στον συνάνθρωπό σου και της ικανοποίησης που απορρέει από την πραγμάτωση αυτού, δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα αρχικό βήμα προς τα εμπρός για όλους.
    ===

    @zoros

    “Παλιότερα ο Τζέκινς Χαν έσφαζε ότι έβρισκε μπροστά του από την Μογγολία μέχρι την Ευρώπη και από ηθικής άποψης ήταν αποδεκτό.”

    Αποδεκτό από ποιους? Από τους συμπολεμιστές του και τους πολίτες οι οποίοι αποκόμιζαν όφελος από την δράση του. Ουσιαστικά το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με τους εθελοτυφλούντες ψηφοφόρους και άμεσους ή έμμεσους υποστηρικτές κυβερνήσεων που πράττουν σχεδόν τα ίδια.
    Και να φανταστεί κανείς πως σήμερα έχουμε την δύναμη της εικόνας και της πληροφόρησης όσο ποτέ άλλοτε. Το ότι μειώθηκε αισθητά ο αριθμός θυμάτων (κάθε είδους), δεν αποτελεί ποιοτική βελτίωση αλλά ποσοτική.
    Σίγουρα η δεύτερη δεν είναι λίγο πράγμα και μπορεί να αποτελεί προάγγελο της πρώτης. Μένει να δούμε στην πράξη αν είναι όντως έτσι.
    Συμβαίνει όμως να έχουν στηθεί τέτοιοι μηχανισμοί και αντίβαρα, ώστε οι περισσότεροι από αυτούς που διαμαρτύρονται σήμερα για ότι στραβό συμβαίνει, να μην συνειδητοποιούν την έμμεση αλλά καθημερινή συνεισφορά τους στην δημιουργία και διατήρηση αυτών, κυρίως για οικονομικούς λόγους.
    Αυτό βέβαια δεν απαξιώνει την έννοια του «οικονομικού οφέλους», που αποτελεί κινητήριο δύναμη για την εξέλιξή μας, αλλά τις ομιχλώδεις πρακτικές που συνήθως παρατηρείται να εφαρμόζονται γύρω από αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Nikos Dimou said...

    Λυπάμαι αλλά αδυνατώ να νιώσω οιαδήποτε κατανόηση για κάτι που περιέχει τον θάνατο σαν διασκέδαση. (Το ονομάζουν και ...σπορ!).


    δηλαδή επικρίνετε σφοδρά κάτι το οποίο δεν κατανοείτε;

    Το κυνήγι είναι για τον ενήλικα τόσο φυσιολογικό όσο και το κυνηγητό για το παιδί. Στην εποχή μας όμως τόσο τα παιδιά, όσο και οι ενήλικες έχουν ξεχάσει να ζουν. Τα παιδιά παίζουν κυνηγητό στο Playstation και οι ενήλικες στην άσφαλτο, κρυμμένοι πίσω από την ισχύ των αυτοκινήτων τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Σχετικά με το κυνήγι, προσωπικά το κατατάσσω στην ίδια κατηγορία με τις ταυρομαχίες: το ευχαριστιούνται όσοι νιώθουν την ηδονή του φόνου.
    Και αν σε κάποιους ακούγεται βαριά φράση, να ξέρετε ότι όλοι μας τη νιώθουμε λίγο-πολύ και σε αυτή οφείλεται η επιτυχία των ταινιών δράσης που περιέχουν σκοτωμούς.

    Σαφέστατα ένας κυνηγός αφαιρεί σε όλη του τη «καριέρα» λιγότερες ζωές από ότι ένα μικρό βουστάσιο σε μία μέρα. Το θέμα όμως είναι ηθικό: πρέπει να ανεχόμαστε τον φόνο για ευχαρίστηση, και η γνώμη μου είναι πως όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. "Όταν ο Ιούλιος Καίσαρ είδε κάποτε στη Ρώμη, μερικούς ξένους να κρατάνε αγκαλιά σκυλάκια και μαϊμουδάκια δείχνοντας πως τα αγαπάνε "


    ------

    και που να εβλεπε ο δυσμοιρος να κρατανε και δειχνουν αγαπη σε βοες, κροκοδειλους, ιγκουανα και χελώνες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Ας διαχωρίσουμε τη χρήση των ζώων ως πειραματόζωα σε κλινικές και εργαστήρια από τη χρήση των ζώων στην βιομηχανία των καλλυντικών.

    Είναι άδικο. Αρκετά τραβάνε (όχι εδώ ευτυχώς) επιστήμονες από τρελαμένες ακτιβίστριες που τα σπάνε γιατί αντιτίθενται φερ’ ειπείν στην επίτηδες πρόκληση καρκίνου σε σκύλους και γάτες για πειράματα.

    Τα κατοικίδια πάντοτε βοηθούσαν τον άνθρωπο, ενίοτε ως σύντροφοι – οδηγοί ιχνηλάτες, τώρα ως πειραματόζωα.

    Και τα ζώα το ίδιο κάνουν στο κάτω-κάτω, είναι γνωστό πως τα λιοντάρια τραυματίζουν αντιλόπες για να τις ξεκάνουν τα μικρά τους και να μάθουν…πειραματισμός δεν είναι και αυτός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. "Eτσι αλλάζει ο κόσμος: όταν αγαπάμε χωρίς ιδιοτέλεια."

    Έτσι νόμιζα κι εγώ, αλλά στην πραγματικότητα δεν αλλάζουμε τίποτα, απλά καλομαθαίνουμε τους αχάριστους.
    Η ανιδιοτελής αγάπη δεν αποδίδει. Προτιμώ την εκλογικευμένη αγάπη της ανταπόδοσης. Ή, για να το πω καλύτερα, προτιμώ να αγαπώ κάποιον άνθρωπο με τον ίδιο βαθμό ιδιοτέλειας που με αγαπά κι αυτός.

    Τέλος, όσους κυνηγούς γνώρισα εδώ στην Αμερική μέχρι τώρα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έτσι είναι όλοι τους), είχαν προβλήματα αρμονικής συμβίωσης με τη σύζυγο. Ξέρω ότι κάποιοι άλλοι το κάνουν μόνο για την παρέα, αλλά δεν ξέρω κανέναν που να κυνηγά μόνος του, εκτός εάν τα πράγματα στο σπίτι δεν πάνε καλά, οπότε θέλει να πάει έξω και να πυροβολήσει κάτι για να νιώσει ότι έχει κάποιον έλεγχο σε κάτι.
    Σε πολλές κοινωνίες στη βόρειο Αμερική, το κυνήγι είναι κοινωνική απασχόληση μεταξύ φίλων (ιδιαίτερα στον Καναδά). Συνηθίζουν κι έτσι δεν μπορούν να χωνέψουν την άλλη άποψη περί κυνηγιού, αυτήν της δολοφονίας...

    Εάν οι κυνηγοί είχαν πραγματικά οικολογική συναίσθηση, δεν θα χρειαζόταν απαγορεύσεις από το κράτος ("περίοδος κυνηγιού", "προστατευόμενα είδη" κλπ). Θα είχαν οι ίδιοι αναπτύξει οικολογικούς κανονισμούς και μηχανισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Πότε κιόλας έφτασαν 95 τα σχόλια;
    Η μεγάλη κοινή μας αγάπη τα ζώα. Ταίζω αυτόν τον καιρό 12 αδεσποτίνια. Πριν λίγο έβλεπα μιας από τις γατούλες, τη γιαγιά, που είναι και η αιτία των αδεσπότων να τρώει κάτι που έμοιαζε με κεφτεδάκια. Ελπίζω να μην ττοδηλητηριάζουν πάλι. Τον Απρίλιο του 2006 είχαν δηλητηριάσει καμιά 20αριά. 'Ενα δυο τα είδα να πεθαίνουν.
    Τι φοβερό πράγμα αυτό στην Ελλάδα; Πότε θα τελειώσει και πότε θα γίνει κάποια προσπάθεια στείρωσης των ζώων ως τρόπος μειωσής τους και όχι τα δηλητήρια; Γιατί δεν διώκεται η πώληση αυτών των πραγμάτων;
    Συγγνώμη αλλά με έχει πιάσει άγχος και δεν ξέρω τι να κάνω. Φοβάμαι και για τον γατούλη μας που κάνει καμιά βόλτα που και που στη γειτονιά.
    Σας εκτιμώ τόσο πολύ που είστε φιλόζωος. Μήπως μπορούμε να ιδρύσουμε κόμμα. Μήπως τότε θα μπορέσει να γίνει κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. @ resident:

    Οι απόψεις σου είναι συνεπείς με το avatar σου: Meat is Murder!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Η νόνα μου μού έλεγε: "να φοβάσαι τον άνθρωπο που δεν αφήνεται στη γεύση του κρασιού και δεν συγκινείται απ' το βλέμμα ενός ζώου. Αυτός είναι "κακός" άνθρωπος".

    Πιστεύω ότι δεν γνωρίζουμε αρκετά για τα ζώα. Εχουμε αρνηθεί την άγνοιά μας για τον κόσμο τους και τις συμπεριφορές τους και έχουμε περιχαρακωθεί πίσω από την ασφάλεια μιας διαπίστωσης που θέλει τα ζώα να μην σκέφτονται. Μα πως θα μπορούσε να είναι δυνατόν; Πως μπορείς να αισθάνεσαι και μην σκέφτεσαι; Οτι κι αν διαβάζω, ότι κι αν ακούω ΔΕΝ με πείθει. Θέλω να πιστεύω ότι στο μέλλον θα δικαιωθώ (χά).

    Πολλές φορές όταν κοιτάζω τη γάτα μου, όχι απλώς για να τη θαυμάσω, αλλά για να την "δω" καλύτερα, έχω την εντύπωση ότι το μόνο που μας μένει είναι να μιλήσουμε. Τότε συνειδητοποιώ ότι δεν χρειάζεται να αρθρώνεις λέξεις για να μιλήσεις και να νιώσεις αυτόν που έχεις απέναντί σου. Είτε είναι άνθρωπος, είτε ζώο.

    Το γνωρίζω ότι ακούγεται ακραίο. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η Ναταλία (η γάτα μου) και 'γώ συνεννοούμαστε καλύτερα από πολλούς ανθρώπους που γνωρίζω. Ξέρω πάντα τι θέλει και ξέρει πάντα τι θέλω.

    Τώρα βεβαια αυτό που κάνω μοιάζει σα να θέλω να διατυμπανίσω ότι είμαι ζωόφιλη (είναι και της μόδας...). Και πράγματι αυτό κάνω. Αλλά δεν φταίω εγώ. Με έχουν μάθει ότι οι άνθρωποι που δεν σέβονται τα ζώα (όλα τα ζώα), αλλά και αυτοί που έχουν κατοικίδια απλώς και μόνον για να παίζουν τα παιδάκια τους, είναι ανίκανοι να σεβαστούν ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό.

    Και για όσους πιστεύουν ότι είναι υπερβολή να φροντίζεις το "κατοικίδιό" σου, θα πρέπει να τους υπενθυμίσω ότι όσοι έχουν "κατοικίδια" (και νοιάζονται γι' αυτά) δεν έχουν απλώς μια γάτα ή ένα σκύλο. Εχουν ένα ακόμη μέλος στην οικογένεια. Οφείλω βέβαια να παραδεχτώ ότι οι φιόγκοι, οι ψυχολόγοι, τα κομμωτήρια και τα μανικιούρ, ως αξεσουάρ αγάπης και φροντίδας σοκάρουν και εμένα (και ταλαιπωρούν αφάνταστα τα ζώα). Αλλά και πάλι δεν ξέρω τι θα έκανα στη Ναταλία μου αν ήμουν άνθρωπος του λούσου και της υπερβολής.

    Νομίζω ότι οι άνθρωποι θα ήταν πολύ καλύτεροι αν κατά καιρούς υπενθύμιζαν στον εαυτό τους ότι ανήκουν στο ζωικό βασίλειο.

    Καταπληκτικό το δοκίμιό σας. Αν είχα παιδί θα του το έδινα να το διαβάσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. @oldman
    Και μόνο η κατάργηση της θανατικής ποινής στα περισσότερα κράτη, δείχνει ότι επιτέλους υπάρχει η πεποίθηση πως η ζωή αποτελεί το μεγαλύτερο αγαθό στον κόσμο.
    Σίγουρα έχουμε δρόμο να διανύσουμε, εντούτοις είμαστε καλύτερα από ποτέ.

    Μην ξεφεύγουμε όμως: όλο το θέμα ξεκίνησε όταν είπα στη blade πως δεν υπάρχει κανένας σεβασμός της ζωής στο ζωικό βασίλειο, και νομίζω πως σε αυτό συμφωνείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. zizugataki
    εμείς στειρώνουμε συνέχεια... και η ασπρούλα που είδατε στην φωτογραφία, δεν θα ξαναγεννήσει. Αλλιώς θα είχαμε εκατοντάδες γάτες στο Ψυχικό και στα Κιούρκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. AK-47 said...
    δηλαδή επικρίνετε σφοδρά κάτι το οποίο δεν κατανοείτε;

    ------------------------

    δεν είναι το μόνο. Εξίσου δεν κατανοώ την βία, τον πόλεμο κ.α.

    Το κυνήγι μπορεί να ήταν κάποτε φυσιολογικό - όπως και η δουλεία. Αλλά υποτίθεται πως εκπολιτιζόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Lefteris said...
    "Eτσι αλλάζει ο κόσμος: όταν αγαπάμε χωρίς ιδιοτέλεια."

    Έτσι νόμιζα κι εγώ, αλλά στην πραγματικότητα δεν αλλάζουμε τίποτα, απλά καλομαθαίνουμε τους αχάριστους.

    -----------------------

    Για τους ανθρώπους μπορεί να είναι σωστό - όχι όμως για τα ζώα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. @somebody:
    Ναι, ζωόφιλοι, τουλάχιστον όσο κι ο αστός κάτοικος σκύλου που καταναλώνει κρέας κι αλλαντικά, χρησιμοποιεί δερμάτινα και φάρμακα/καλλυντικά που περιέχουν ζωϊκούς ιστούς.
    Πολύ περισσότερο αν ο εν λογω αστός έχει χτίσει τη βίλα του ή το εξοχικό του στα καμμένα, αδιαφορώντας για τον εκτοπισμό των ζώων- φυσικών κατοίκων τους.

    @ resident: αν με διαβάζατε καλά, λέω ότι ένας από τους λόγους που με ενοχλεί το κυνήγι είναι και διότι συνιστά έκφραση βίας. Και μάλιστα, σήμερα που δεν είναι απαραίτητο, αδικαιολόγητη βία. Συνεπώς, συμφωνούμε.

    Ο τέως σύζυγος μου ήταν κυνηγός. Από κληρονομική συνήθεια, μια που κυνηγούσε ο πατέρας του κι όλα τα ξαδέρφια του.
    Εγώ, παιδί της πόλης, από γονείς και παππούδες γεννημένους και μεγαλωμένους στη πόλη, το έβρισκα αδιανόητο.
    Με δυσκολία το υπέφερα, κάθε φορά που επέστρεφε με τα πενιχρά του λάφυρα-κάτι κακόμοιρες τσιχλίτσες συνήθως-εξαφανιζόμουν.
    Εν τέλει, επήλθε συμβιβασμός: εγώ κατάλαβα αρκετά για τη λειτουργία του κυνηγιού και την ψυχολογία των κυνηγών κι εκείνος πείστηκε και το' κοψε!!! (ουφ..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. κ. Δήμου κι εγώ τα στειρώνω αλλά 1.δεν τα προλαβαίνω και 2. επειδή είχα μια τραυματική εμπειρία με ένα που πέθανε μετά τη στείρωση μου φαίνεται τόσο ψυχοφθόρα και αυτή η διαδικασία που με αρρωσταίνει. Δεν ξέρω πώς να τα πιάσω. Τα λυπάμαι όταν μιαουρίζουν στο κλουβάκι και για το σοκ που παθαίνουν μέσα στο κλουβί και μετά στο γιατρό επειδή όλες είναι ημιάγριες και ίσα που πιάνονται ότα τις ταίζεις και σε χαϊδεύουν όταν θέλουν αυτές.
    'Εχετε καμιά καλή ιδέα. Μετά χαράς θα την εφάρμοζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. @s_pablo

    Πάντως η αυθαίρετη εκείνη μορφή "ρατσισμού" που ορίζει πως μία σκοτωμένη μπλέ φάλαινα, δελφίνι, πρωτεύον θηλαστικό, άλογο κλπ. σε σχέση με κάποια σκοτωμένη κατσαρίδα ή σπουργίτι, είναι αντιληπτή γενικά από όλους μέχρι ένα βαθμό. Όσο περισσότερο ένα ζώο τείνει να φέρει χαρακτηριστικά που πλησιάζουν τα δικά μας, οι ηθικές και συναισθηματικές επιπλοκές περιπλέκονται. Δεν νομίζω να διαφωνούσαν πολλοί με το σενάριο εγκλεισμού στη φυλακή για φόνο, κάποιου που σκότωσε γορίλα εν ψυχρό και αναίτια.
    ==

    @zoros

    Συμφωνώ αλλά θεωρώ πως ως ανώτεροι διανοητικά και πνευματικά, οφείλουμε να αποστασιοποιούμαστε με όλες μας τις δυνάμεις απέναντι στην ωμότητα που χαρακτηρίζει το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο σε τέτοια θέματα. Αλλιώς δεν είμαστε τίποτα άλλο, παρά ναζί. Στην υποθετική ερώτηση «και γιατί δηλαδή είναι ανεπίτρεπτο το να γίνει κάποιος ναζί», η μόνη ειλικρινής και σοβαρή απάντηση που μπορείς να δώσεις, είναι ΓΙΑΤΙ ΈΤΣΙ. Σφαλιάρα στον σβέρκο, προαιρετική.
    Συμπληρώνω πως δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώσει συμπόνια για ταυρομάχο που τον ποδοπατά και τον κουτουλάει δολοφονικά ένας ταύρος –ο οποίος μάλιστα στέκεται στα πόδια του υπό την επήρεια ηρεμιστικών και βαζελίνης στα μάτια-, όταν η εξέλιξη του «σόου» στραβώνει και καταλήγει πολλές φορές να καταφέρεται και εναντίον θεατών, μέχρι τον πλανόδιο που πουλάει nachos.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. (Γάτε, το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον, και αδυνατώ τελικά να απέχω. Αν κάνω κατάχρηση, δέχομαι και κόκκινη, και αποχωρώ χωρίς διαμαρτυρίες!)

    @geo

    Πολλοί ακτιβιστές (γυναίκες και άντρες, ναι, εκπροσωπούνται και τα δύο φύλα εξίσου), στις Η.Π.Α. και αλλού, διαμαρτύρονται κατ'αρχήν για τη χρήση πειραματόζωων σε επιστημονικές έρευνες επειδή όλο και περισσότερες είναι οι φωνές από την επιστημονική κοινότητα (και όχι... τρελαμένων ακτιβιστριών όπως έγραψες) που υποστηρίζουν ότι σε αρκετές περιπτώσεις τα ζώα θυσιάζονται αδίκως, αφού υπάρχει ασυμβατότητα ανάμεσα στα συμπεράσματα από πειράματα σε ζώα και στα αποτελέσματα της χορήγησης φαρμάκων σε ανθρώπους, για να αναφέρω μια συγκεκριμένη περίπτωση.

    Δεύτερον, πολλοί ακτιβιστές διαμαρτύρονται για τις συνθήκες αυτών των πειραμάτων. Δηλαδή, ακόμη και στην περίπτωση που δεχτούμε την αναγκαιότητα τέτοιων πειραμάτων, υπάρχουν μέθοδοι (που δεν ακολουθούνται) και μέσα (που δεν αξιοποιούνται), ώστε τα άτυχα ζώα που επιλέγονται για αυτά τα πειράματα, να μην εξευτελίζονται και να μην πονάνε αφόρητα. Δυστυχώς, τα ζώα αυτά μένουν κλεισμένα σε κλουβιά που δεν είναι καν άνετα, οι συνθήκες της έτσι κι αλλιώς μάταιης ζωής τους είναι οι αθλιότερες όλων, και αφού υποστούν τα πειράματα, εγκαταλείπονται χωρίς την απαραίτητη περίθαλψη, ώστε να μην υποφέρουν άδικα.

    Μπορεί να μήν έχεις καμία διάθεση να το κάνεις, αλλά μια έρευνα στο internet (ξεκινώντας από το site της peta) θα σε πείσει ότι αυτές οι "τρελαμένες ακτιβίστριες" (εγώ θα επιμείνω, υπάρχουν και ... άνδρες ανάμεσά τους!) είναι ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που αποκαλεί ο zoros "κατάκτηση από τον άνθρωπου του σεβασμού για τη ζωή". Και με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρονται και στα πειραματόζωα για φάρμακα κατά του καρκίνου, και στα πειραματόζωα για τις κρέμες που φοράμε οι γυναίκες (κι εγώ ανάμεσά τους).
    Ας μην βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε αυτούς τους ανθρώπους για γραφικούς. Εχει κόστος αυτό που κάνουν, και προσωπικά για μένα, και κάποια αξία...

    Μακάρι οι NGO και οι εθελοντικές οργανώσεις ακτιβιστών να ήταν πολύ περισσότερες και καθαρές στη δράση τους. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα των ζώων, γενικά μιλάω.

    Προσωπικά κάτι τέτοιο θα με έκανε να μιλάω για σεβασμό της ζωής από τον άνθρωπο. Προς το παρόν πιστεύω πως αυτό είναι μια έννοια μακρινή, μια άσκηση επί χάρτου, για μερικούς ρομαντικούς. Οι περισσότεροι ούτε καν χρόνο δεν έχουν να σκεφτούν τέτοιες έννοιες, ακόμη και αν δεν ανήκουν άμεσα σε αυτούς που βιάζουν τη ζωή, με διάφορους τρόπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. @zoros

    να, δεν μπορώ να μην επιστρέψω. Αν χρειαστεί να συνεχίσουμε το διάλογο, θα σου γράψω στο blog σου, για να μην φάω κάρτα...

    Τα επιχειρήματα που παραθέτεις είναι σωστά. Και γνωστά. Και νομίζω πως εύκολα, με λίγες γνώσεις κανείς, αντιλαμβάνεται την πολυπλοκότητα της ζωής και την αλληλεξάρτηση όλων των ειδών. Δεν αντιλέγω. Αλλά ο άνθρωπος έχει καταφέρει μέσα σε μερικούς μόνο αιώνες -αλματώδους - εξέλιξης να ασκεί επίδραση στο περιβάλλον του, συντριπτικά μεγαλύτερη σε σύγκριση με αυτή όλων των άλλων ειδών μαζί... Με μια ατομική βόμβα, δεν μενει ούτε τρίχα όρθια.Για ποια δάση μου μιλάς; Δεν ισχυρίζομαι ότι η οικονομία δυνάμεων που γίνεται από τα ζώα γίνεται συνειδητά. Ασυνείδητα γίνεται, και γι'αυτό είναι και αθώα τα ζώα, γιατί απλώς υπάρχουν. Απόλυτα, όπως έγραψε και ο Γάτος στο κείμενό του. Aκολουθώντας τα πανίσχυρα ένστικτα της επιβίωσης και της διαιώνισης της ζωής. Αραγε αυτό δεν κάνει πολύ μεγαλύτερη την ευθύνη του ανθρώπου; Που και γνώση διαθέτει, και συνείδηση της θνητότητάς του έχει, και τα μέσα κατέχει για να ανατρέψει τη δυσάρεστη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει... Αλλά δεν το κάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Με αυτή την έννοια θεωρώ ότι τα ζώα, έστω και ασυνείδητα, σέβονται περισσότερο τη ζωή απ'όσο το δικό μας είδος. Κρίνοντας δια του αποτελέσματος και όχι δια των προθέσεων! Η βαρβαρότητα στη φύση είναι εξίσου ορατή και παρούσα, αλλά πάντα στο παρελθόν διατηρείτο μια ισορροπία, με τον ίδιο τον πλανήτη να παραμένει ο μεγάλος κυρίαρχος. Πολλά είδη εξαφανίστηκαν γιατί δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στις εκάστοτε νέες συνθήκες. Για πρώτη φορά όμως στην ιστορία της Γης, που αριθμεί δισεκατομμύρια χρόνια, εμφανίστηκε ένα υπερευφυές είδος ζωής που με τεχνητά μέσα, δικής του επινόησης, μπόρεσε σε πολλές περιπτώσεις να δαμάσει κυριολεκτικά πολλές από τις δυνάμεις της φύσης, και να κυριαρχήσει σε όλα σχεδόν τα είδη ζωής που κατοικούν αυτή τη στιγμή στη Γη. Και όλα αυτά, μέσα σε μερικές εκατοντάδες χρόνια, έτσι; Και με όλα τα δυσάρεστα αποτελέσματα που αρχίζουμε τώρα να βιώνουμε όλοι εμείς.

    Eννοείται πως ο άνθρωπος μιλάει για σεβασμό της ζωής. Ζωγραφίζει πίνακες, σκηνοθετεί ταινίες, γράφει βιβλία, ανακαλύπτει φάρμακα για σπάνιες ασθένειες, και τόσα άλλα, εννοείται πως θα παλέψει και για τον σεβασμό της ζωής. Αλλά αυτό είναι a priori δεδομένο, όταν μιλάμε για ένα είδος τόσο πολύπλοκο και προικισμένο νοητικά και συναισθηματικά! Είναι προαπαιτούμενο για το είδος μας. Και γι' αυτό ο πήχης είναι ψηλά στην περίπτωσή μας. Κι όμως, επί των ημερών μας είναι που κινδυνεύει τόσο η ζωή στον πλανήτη. Και δεν μιλάμε για τις αργές μεταβολές που έχει υποστεί η Γη στο βάθος του χρόνου. Μιλάμε για μια ραγδαία εξελισσόμενη απειλή, υπαίτιος για την οποία δεν είναι το σύμπαν, αλλά ένα και μόνο είδος ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. zizugataki
    οι ασυνείδητοι δε χρειάζεται να ξοδεύονται αγοράζοντας δηλητήριο, αυτοσχέδιες φόλες με κομμάτια από τζάμια εξυπηρετούν τα σχέδια τους..οπότε το ζητούμενο δεν είναι η απαγόρευση κάποιων ουσιών αλλά η παιδεία(κυρίως)και ενδεχομένως κάποια αυστηρότερα μέτρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Φοβάμαι ότι αν ήμουν εγώ ο Οδυσσέας η Οδύσσεια δεν θα είχε γραφθεί ποτέ. Μου φαίνεται αδύνατο να εγκαταλείψω το σκύλο μου. Εστω και για ένα έπος.
    Ως προς αυτό, ο θεός Ραμ με ακουμπά περισσότερο. Δεν δέχθηκε να περάσει στον παράδεισο χωρίς το σκύλο του. Αυτός ο παράδεισος δεν τον αφορούσε. Η Μαχαμπαράτα με εκφράζει καλύτερα. Ισως γιατί θεωρεί το σύμπαν ενιαίο και δεν βασίζεται στην υπεροχή του ανθρώπινου είδους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Η παιδεία των άλλων είναι το πρόβλημα μας, ναι. Γιατί αν εμείς οι αγαθάγγελοι είμαστε οι χειρότεροι οι άλλοι φταίνε, οπωσδήποτε. Επειδή μας νομίζουν ελεύθερους ενώ εμείς εννοούμε το χειρισμό και τον έλεγχο μας από αυτούς σαν ... παιδεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. zizugataki
    δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Εγώ δεν αντέχω να τα πηγαίνω για στείρωση - το έχει αναλάβει η Μαριαννα και κάθε λίγο τα χέρια της γεμίζουν γρατσουνιές. Μερικές φορές, για πολύ άγρια, έχουμε χρησιμοποιήσει παγίδα. Ευτυχώς δεν μας έχει πεθάνει κανένα...

    Σκέψου όμως αλλιώς: σε δύο χρόνια μία γάτα μπορεί να έχει 250 απογόνους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. H xώρα μας προικίσθηκε με ειδική νομοθεσία για τα ζώα συντροφιάς με αφορμή τους Ολυμπιακούς Άγώνες. Εχει ένα σημαντικό υλικό να λειτουργήσει αν το επιθυμεί ορθολογικά. Ομως όχι. Επικρατεί ο ανορθολογισμός. Και δυστυχώς όχι προς την κατεύθυνση του συναισθήματος.
    Ενόψει εκλογών αναρωτιέμαι: τι να απόγεινε το μπόξερ του πρωθυπουργού? εκείνο που είχε πριν αποκτήσει τα δίδυμα? Και τι απέγινε μετά τα δίδυμα?
    Κάθε συνεπής πολιτικός στον κόσμο εμφανίζεται με το ζωντανό του. Τελευταίος νομίζω ήταν στην Ελλάδα ο Παπανδρέου με τα λάμπραντορ, πριν ο Εβερτ. Για να κριθεί.Ας τολμήσουν λοιπόν και οι έλληνες πολιτικοί. Με ειλικρίνεια. Ποιό είναι το PET τους?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Ηθελα επίσης να προσθέσω ότι και οι άνθρωποι βρωμάνε αλλά τους συναναστρεφόμαστε (είτε επειδή έχουμε συνηθίσει τη μυρωδιά τους, είτε επειδή πλένονται συχνότερα είτε επειδή φορούν αρώματα).

    Για τους κυνηγούς τώρα, πάντα είχα ένα όνειρο. Πόσο θα ΄θελα μια φορά το χρόνο να ανοίγει το "κυνήγι κυνηγού". Εκεί να δεις τι τεχνολογία θα χρησιμοποιούσα.

    Στις διακοπές μου μάλιστα μου δόθηκε η ευκαιρία να "κυνηγήσω" (ερασιτεχνικώς) κάποιους ευγενείς χωρικούς που είχαν βγει για κυνήγι αλεπούς(!). Δυστυχώς όμως, επειδή δεν αντέχω τα αίματα απλώς παρέδωσα στην αστυνομία τον αριθμό κυκλοφορίας τους. Τα όργανα με διαβεβαίωσαν ότι θα τραβούσαν τ' αφτί των παράνομων συγχωριανών τους και με πληροφόρησαν (μιας και έδειχνα άσχετη) ότι από την μεθεπόμενη θα άνοιγε και επισήμως το κυνήγι αλεπούς. Εμεινα άφωνη...

    Στην αρχή νόμιζα ότι το όργανο αναφερόταν στο βεριτάμπλ κυνήγι αλεπούς... Ξέρετε στ' άλογα γιούρια με τα σκυλιά και διάλειμμα στις 17:00 για τσάϊ. Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν στην Ευβοια. Και σκέφτηκα ότι στη βλακεία ο κόσμος είναι πράγματι παγκοσμιοποιημένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. @Blade Runner

    Συμφωνώ απόλυτα με τα 2 τελευταία σχόλιά σου.
    Απλά, η ένστασή μου ήταν στη φράση σου πως «για να μάθεις να σέβεσαι τη ζωή, μπορείς να παρατηρήσεις τη φύση και τα ζώα», όπου πιστεύω ότι μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα θα φέρει :-)
    Προχωράμε λοιπόν!

    Άλλο ένα φαινόμενο προς μελέτη είναι τα χωριατόπαιδα: Ακριβώς επειδή ζουν μέσα στην αγριότητα της φύσης, είναι πολύ πιο σκληρά στη συμπεριφορά τους απέναντι στα ζώα. Μπορούν για παράδειγμα, χωρίς κανένα δισταγμό να σφάξουν ένα αρνάκι που μεγάλωσαν από μικρό, σε αντίθεση με τα παιδιά της πόλης που ζουν σε ένα αποστειρωμένο από φύση περιβάλλον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. ελένη τροβά

    και επι Μαγκάκη είχε ψηφιστεί ένας πολύ αυστηρός νόμος για όσους βασανίζουν ή εγκαταλείπουν ζώα. Τόσο αυστηρός που ουδέποτε εφαρμόστηκε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. @Zoros

    και για να το κλείσω, ναι, έχεις δίκιο στη διατύπωση. Στο ζωικό βασίλειο υπάρχει πολλή βαρβαρότητα. Και σε πολλές περιπτώσεις, κανένας σεβασμός όπως τον εννοείς εσύ, εγώ και γενικά οι άνθρωποι.

    Με κάποιον τρόπο όμως, και μέχρι την δική μας εμφάνιση στο τερέν, όλο αυτό κατάφερνε να έχει ένα νόημα και μια εσωτερική οικονομία, που επέτρεπε στο φαινόμενο της ζωής να διατηρείται και να εξελίσσεται δυναμικά. Τώρα αυτό απειλείται. Και αυτό εννοούσα όταν σου έλεγα πως δεν είμαι αισιόδοξη σαν κι εσένα, για το είδος μας. Μιλώντας σε αυτή την κλίμακα.

    Δεν εννοούσα όμως ότι τα ζώα, ως συνειδητές μονάδες, σέβονται γενικά τη ζωή. Ευθύνομαι προφανώς για την λανθασμένη διατύπωση. Ζητώ συγνώμη.

    Δεν πειράζει όμως, μου αρέσουν οι συζητήσεις με επιχειρήματα, ελπίζω μόνο να μην κουράστηκαν πολλοί οι υπόλοιποι...

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Έχω ένα γάτο. Ζει μαζί μου μέσα στο σπίτι εδώ και 3 χρόνια. Μέχρι και σήμερα δε μπόρεσα να κάνω κανένα να καταλάβει πως γίνεται να ζω μ'ένα ζώο στον ίδιο χώρο. Απλά τον λατρεύω. Όταν τους λέω ότι όταν τον παραμελώ νομίζω ότι στεναχωρίεται απλά με κοροιδεύουν. Όλοι μου λένε να τον πετάξω στον δρόμο και ότι ένα ζώο δεν μπορεί να αγαπήσει το μόνο που ζητάει από μένα είναι φαγητό! Συμφωνώ με όσα γράφεις και το μόνο που εύχομαι είναι να ξυπνήσω αύριο και τουλάχιστον οι μισοί άνθρωποι που υπάρχουν στην ζωή μου να μπορέσουν να καταλάβουν το δέσιμο που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε αυτό το πλασματάκι και σε μένα. Γιατί κακά τα ψέμματα κάποτε θα έρθει η ώρα που θα ζήσω και με άλλους σ'ένα σπίτι. Τότε τι θα γίνει;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. @geo

    Η περίπτωση του πανεπιστημίου Columbia στις Η.Π.Α. είναι μια περίπτωση όπου ισχύουν όλα αυτά που σου λέω.

    Με άλλοθι επιστημονικά πειράματα, ασκήθηκε τόση βία σε ανυπεράσπιστα ζώα, που αναγκάστηκε και η Πολιτεία να ερευνήσει την υπόθεση...

    @zoros

    ναι, γιατί τα ζώα στην επαρχία αντιμετωπίζονται ως κομμάτι της οικιακής οικονομίας. Είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο που έχει συνηθίσει να βλέπει το σκύλο του όπως και το τρακτέρ του πάνω-κάτω, να αναπτύξει συναισθηματικούς δεσμούς αντίστοιχους με αυτούς που αναπτύσσεις εσύ με ένα ζώο. Καταλαβαίνω τη στάση τους, μπορώ να την ερμηνεύσω, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να την χωνέψω...

    @a_lexia

    Σούπερ σχόλιο!

    Και σε ό,τι αφορά στο κυνήγι, να προσθέσω ότι η μόνη περίπτωση που ένιωσα μια συμπάθεια για κυνηγούς, ήταν πρόσφατα, όταν μετά την εκδήλωση της φωτιάς-ντροπής στην Πάρνηθα, ήταν οί πρώτοι που ανέλαβαν συντονισμένη και μεθοδική δράση, για την προστασία των 350 κόκκινων ελαφιών που επιβίωσαν. Ελπίζω όχι για να γίνουν θηρευτές τους στη συνέχεια...

    Τώρα, γιατί κάποιος που αγαπάει τη φύση, προτιμάει το κυνήγι από την αναρρίχηση ή την πεζοπορία στα βουνά ή άλλα τέτοια εξίσου περιπετειώδη και φυσιολατρικά, χωρίς όμως και το στοιχείο του θανάτου, δεν το καταλαβαίνω. Πως μπορείς να πυροβολείς ένα ελάφι; Αν βρεθείς σε ένα άγριο περιβάλλον, και κληθείς να λύσεις το πρόβλημα της επιβίωσής του τότε ναι, ίσως να μπεις στη διαδικασία να κυνηγήσεις. Αλλά ένας προς έναν. Και ο καθένας να διαθέτει τα δικά του φυσικά όπλα. Αυτό που γίνεται είναι παράλογο... Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου τα επιχειρήματα των κυνηγών. Αν θέλουμε να θυμηθούμε πως είμασταν κάποτε, ας γυρίσουμε στα δάση, να ζούμε σε σπηλιές και να μένουμε άπλυτοι για μέρες. Οχι να φοράμε την υπερ-σύγχρονη αρματωσιά μας, να καβαλάμε το τζιπ, να παίρνουμε την καραμπίνα μας και 3-4 σκυλιά μαζί, και να την πέφτουμε στα αμέριμνα πουλιά... Ελεος. Τα επιχειρήματα των κυνηγών είναι σαθρά.

    Επίσης, έχετε ακούσει υποθέτω τι τύχη έχουν οι γκέκες που αποδεικνύονται κακοί στο κυνήγι, ή που δεν συμπεριφέρονται ως καθαρόαιμοι. Εγκαταλείπονται στην τύχη τους από τους ... φιλόζωους κυνηγούς, που αγαπούν κατά τα άλλα, τη φύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Ωραίες οι νέες αφίξεις!

    Αυτό που με γοητεύει στα ζώα είναι η χαρά της ύπαρξης και της συνύπαρξης, στο σήμερα. Χαίρονται να λιάζονται, να πηγαίνουν περίπατο, να τρώνε το φαγητό τους, χαίρονται τα χάδια μας και την παρέα μας, χαίρονται τα παιχνίδια τους (και μόνα τους και μαζί μας), χαίρονται να φροντίζουν τα μικρά τους (κι απομακρύνονται με φυσικότητα όταν αυτά μεγαλώσουν).

    Δεν ξέρουν το "μετά", τον θάνατο, το τέλος, ζουν το τώρα. Η μεγαλοπρέπεια του ζώου, έτσι το έλεγε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. Ίσως αυτή η μεγαλοπρέπεια είναι που τα κάνει, αν δεν τα κακομάθουμε, να ξέρουν να μας περιμένουν και να μας διεκδικούν. Κι όσοι έχουν δει πόσο "μοιάζουν" τα ζώα μ' αυτούς που τα φροντίζουν και πόσο και πώς λυπούνται στον θάνατο, την αρρώστια ή την απουσία, ξέρουν ότι γι' αυτή τη σχέση δεν αρκεί "στέγη και τροφή".

    Ανώτερη ή άδολη αγάπη? Απλούστερη αγάπη, θα το έλεγα. Είναι ωραία. Μπορεί να είναι και χρήσιμη, όχι μόνον ως αγχολυτικό (που είναι) αλλά κι επειδή, χάρη σ' αυτήν, ίσως επανεξετάζουμε (χωρίς καλά-καλά να το καταλαβαίνουμε) πώς αξιολογούμε τις σχέσεις μας γενικώς και τί περιμένουμε απ' αυτές τις σχέσεις.

    Μπορεί να μας συμφιλιώσει κάπως με το τέλος (το ζώο ζει λιγότερο από μας), με τη διαίσθησή μας και με συναισθήματα που συχνά αντιμετωπίζουμε με ενοχές κι εκλογικεύσεις (όπως η ζήλια), με την ανοχή και την υπομονή. Μπορεί να μας συνηθίσει να μην χρειαζόμαστε τόσο την αντιστοιχία "παροχής και αντιπαροχής". Μπορεί να μας μάθει κι ότι δεν είναι αγγαρεία οι ευθύνες και η φροντίδα αυτών που αγαπάμε. Μπορεί έτσι, ως ζωόφιλοι, να καταφέρουμε ν' αγαπάμε με καλύτερο τρόπο τους ανθρώπους.

    Νομίζω, στην κακή εκδοχή της, η αγάπη για τα ζώα είναι υποκατάστατο μιας κυριαρχικής και αμετάβλητης εκδοχής της αγάπης, που είναι ανέφικτη με τους ανθρώπους. Η παρηγοριά όσων έχουν μεγάλη δυσκολία με το ότι τα παιδιά μεγαλώνουν και φεύγουν, οι έρωτες τελειώνουν, οι φιλίες θαμπώνουν, οι άνθρωποι γενικώς είναι περίπλοκοι και "μη ελέγξιμοι". Μισανθρωπία? Νομίζω ναι, σε μερικές περιπτώσεις. Και σε άλλες, κωμικός ανθρωπομορφισμός ("γιατί κακό παιδί δεν ακούς τη μαμά?", έλεγε κυρία στον σκύλο της στη μέση του δρόμου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. a_lexia είπε...
    "Καταπληκτικό το δοκίμιό σας. Αν είχα παιδί θα του το έδινα να το διαβάσει."

    Περιμένω πως και πως ο μικρός σβούρας μας να ξεκινήσει να διαβάζει για να τον μυήσω στον μαγικό κόσμο του Δήμου!


    Κατά τα άλλα και για να μην ξεφύγω από το θέμα΄ κάτοχος ενός κοπράκου (πλήρως εμβολιασμένου) και ελπίζοντας πως το σπίτι που θα βρούμε θα διαθέτει κήπο για να φιλοξενήσουμε γατιά (τα λατρεύω) νομίζω πως μπορώ να καταλάβω πόσο αναντικατάστατος φίλος μπορεί να υπάρξει ένα ζώο.

    Ο κοπράκος που ανέφερα πριν ζει εδω και 8 χρόνια στο εργαστήριο μου.
    Είναι μια ημιυπόγεια αλάνα 120τ.μ. με 2 εξόδους αερίζεται 24 ώρες το 24ωρο.
    Ο Στηβ(κοπράκος) έμαθε να λειτουργεί με βάση τις ανάγκες του αλλά και χωρίς να μου δημιουργεί προβλήματα.
    Κάνει πάντα την ανάγκη του ακριβώς έξω από το εργαστήριο και με ειδοποιεί για να τα μαζέψω.
    Κινείτε με φοβερή ευελιξία ανάμεσα σε λουλούδια,κατασκευές,πάγκους και είναι πάντα δίπλα μου όταν βρίσκομαι μέσα στο εργαστήριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. athanasia
    και γι΄αυτό ένα ζωάκι είναι ο καλύτερος τρόπος για να μεγαλώσει και να ωριμάσει ένα παιδί. Να νιώσει υπεύθυνο για κάποιον και να ζήσει όλη τη γκάμα των συναισθηματων που ζουν και οι γονείς του προς αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. @φτάσε όπου δεν μπορείς

    αυτό που περιγράφεις, πολλοί το θεωρούν ιδιορρυθμία, υπερβολή.

    Εγώ το καταλαβαίνω, για μένα είναι κριτήριο. Δεν μπορώ να συμβιώσω με ανθρώπους που δεν αγαπούν και δεν σέβονται τα ζώα. Γιατί αν δεν σέβεσαι τα ζώα που είναι τόσο μα τόσο αθώες και καθαρές υπάρξεις, δεν μπορεί, μάλλον δεν σέβεσαι ούτε τους ανθρώπους.

    Το μόνο που θα πρέπει να προσέξεις είναι να σεβαστείς αντιστοίχως και τον άνθρωπο που ζει μαζί σου, από τη στιγμή που υπάρχει συμφωνία... Εννοώ να μην ξεχάσεις πως έχει κι αυτός δικαιώματα, μέσα στο χώρο και σε σχέση με σένα.

    Ισορροπία θέλει, όπως τα πάντα άλλωστε.

    Σε χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. @athanasia

    ωραίο το σχόλιό σου, και συνοψίζει πολλά από τα σωστά που ειπώθηκαν σήμερα.

    Ειδικά τα παιδιά, με τη συντροφιά των ζώων δίπλα τους, γίνονται λιγότερο εγωκεντρικά, πιο υπεύθυνα, ωριμάζουν γρηγορότερα και, να τολμήσω να πω, χαίρονται πολύ περισσότερο! Εχω δει προσωπάκια μωρών και μικρών παιδιών, πως φωτίζονται όταν χαιδεύουν ένα σκυλί ή μια γάτα, και χαμογελάω αντανακλαστικ!

    Τι ομορφιά, τι εικόνα: Ενα αθώο παιδί, να χαιδεύει και να χαμογελάει σε ένα ζώο. Μια αθωότητα που για εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον είναι απολύτως αμφίδρομη!

    Κι ένα παιδί που αγαπάει τα ζώα και μαθαίνει να τα σέβεται, είναι μερικά βήματα πιο κοντά στο να σέβεται τη ζωή γενικά, από μικρό...

    Υπέροχο μάθημα, τύφλα να έχει ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Υπέροχη κουβέντα, σας αφήνω τώρα, καλό απόγευμα και ακόμη καλύτερη συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. Οι άνθρωποι αποκτούν ευαισθησία για τα ζώα μόνο αν "μεγαλώσουν" ενα (γατάκι ή σκυλάκι) στο σπίτι τους.
    Κι όταν λέω "μεγαλώσουν" εννοώ να μείνει μεχρι το τέλος της ζωής του το ζωάκι εκεί. Αλλιώς δεν μπορούν να καταλάβουν τίποτε απο τα παραπάνω.
    Το κακό είναι ότι η ζωή του είναι συνήθως μικρότερη σε διάρκεια απ αυτή των ανθρώπων και τότε ο πόνος είναι μεγάλος.

    Don
    Καλώς ήρθαν τα καινούργια σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Ο/Η Maria Velliou είπε...
    @ resident: αν με διαβάζατε καλά

    Συγνώμη.Εχετε δίκιο.

    Αποχωρώ από την υπέροχη κουβέντα λόγω υποχρεώσεων.Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Περίεργο πως έρχονται τα σχόλια σε κύματα. Πέντε πέντε μαζί και μετά για μία ώρα τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Να πω το πολύ συνηθισμένο. "Τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται" και μετά χωρίζουν μέχρι να ξανανταμώσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Τα ζώα και τα παιδιά…

    Ιδίως για τα παιδιά των πόλεων, που συνήθως ζουν κλεισμένα στο σπίτι, σε "ελεγχόμενο" περιβάλλον, δεν παίζουν με συνομήλικα στο ύπαιθρο, δεν έρχονται σ' επαφή με ζώα, άρα κρατιούνται επιμελώς μακριά από τη ζωή και τον θάνατο, με τους γονείς σε ρόλο γελωτοποιού, θηριοδαμαστή και υπηρέτη (ενίοτε και σε ρόλο φροντιστή για ενισχυτική διδασκαλία όταν "διαβάζουν το παιδί"), ένα ζώο συντροφιάς προσφέρει πολλά, το λέω από προσωπική εμπειρία.

    Ωστόσο, κάθε φορά που συζητώ το θέμα με γνωστούς, διαπιστώνω τα εξής:

    (α) Πολύ σπάνια υπάρχει διστακτικότητα λόγω του καθημερινού προγράμματος της οικογένειας ή προβληματισμός για το τι γίνεται στις διακοπές. Κακό σημάδι.

    (β) Οι συνήθεις δισταγμοί σχετίζονται με τον φόβο του θανάτου του ζώου (που μπορεί ν' αφήσει "τραύμα" στο παιδί). Και, επίσης, με τις συνήθεις ανησυχίες: αρρώστιες, τσιμπούρια, αλλεργίες, ζημιές στο σπίτι, τρίχες στο σαλόνι, μυρωδιές, μήπως δαγκώνει, μήπως γρατσουνά. Στις πιο ανησυχητικές περιπτώσεις, σκέφτονται να πάρουν ζώο "επειδή το θέλει το παιδί" (αλλά δεν είναι καθόλου σαφές αν το θέλουν κι οι ίδιοι οι γονείς).

    (γ) Αν πάνε καλά τα δύο προηγούμενα στάδια, στο ερώτημα "γάτα ή σκύλο", συνήθως δημοφιλέστερος είναι ο σκύλος "γιατί είναι παρέα" ή "γιατί είναι υπάκουος και πιστός". Καμιά προκατάληψη εκ μέρους μου. Αν όμως κακομαθαίνουν το παιδί τους, ανησυχώ. Διότι έτσι πιθανότατα θ' αντιμετωπίσουν και το κουτάβι: Κυκλοθυμική συμπεριφορά (χάδια που εναλλάσσονται με θυμό ή αδιαφορία) και καμιά εκπαίδευση. Το κουτάβι γίνεται ένα σκυλί ανυπάκουο και πρακτικώς ανεξέλεγκτο, που έχει κι ένα μέγεθος (άρα κάνει και ζημιές και δύσκολα ελέγχεται στο δρόμο). Αν παραμεληθούν κι οι περίπατοι, προστίθεται στα ανωτέρω κι ένα συνεχές, δυνατό και πολύ ενοχλητικό γαύγισμα που ξεσηκώνει το σπίτι και τη γειτονιά.

    (δ) Τότε αρχίζει η γκρίνια και η διάθεση ξεφορτώματος του σκύλου. Ενίοτε, το ξεφόρτωμα υλοποιείται (σε γειτονική ταβέρνα, σε γνωστούς στην εξοχή ή στο δρόμο). Οπότε, το παιδί δεν βίωσε μεν τον θάνατο του ζώου του, έζησε όμως την εγκατάλειψη ενός πλάσματος που δεν ήταν "βολικό". Ωραία συναισθηματική αγωγή… Με την εγκατάλειψη του σκυλιού, αποφεύχθηκε μεν το "τραύμα" του θανάτου, όχι όμως και η εκπαίδευση στην ανευθυνότητα ή ο τρόμος της απόρριψης "αν δεν είμαστε βολικοί".

    Οπότε, δεν ξέρω, όποιος σκέφτεται να πάρει ζώο για το παιδί του, ας σκεφτεί πρώτα αν μπορεί ο ίδιος να έχει ζώο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. @doncat

    «Περίεργο πως έρχονται τα σχόλια σε κύματα. Πέντε πέντε μαζί και μετά για μία ώρα τίποτα...»

    Θα θέλατε μήπως να ρίξω λίγο λαδάκι πάλι να γίνουμε εδωμέσα κ**ος-μ**νι-γαρύφαλα? Από ιδέες άφθονες, ειδικά αν στρίψω ένα τσιγαράκι πριν ξεκινήσω, μόνο που τότε αντιμετωπίζω μια δυσκολία στην παραμονή εντός θέματος ;p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. μιάς και άργησα και το θέμα αναλύθηκε διεξοδικά, ας πω το προφανές:

    γιά όποιον διακατέχεται από αυτό που οι γάλλοι αποκαλούν "χαρά της ζωής" (joie de vivre, με την επικούρεια έννοια του όρου), σέβεται και αφουγκράζεται τον φυσικό κόσμο που τον περιβάλλει εν γνώσει του ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του, η ζωοφιλία είναι μονόδρομος - όλων ανεξαιρέτως των ζώων και όχι μόνον των συντροφιάς.

    και γιά να συνδέσω το παρόν, με το πόστ περί εκλογών:

    δεδομένου ότι κάθε 3-4 χρόνια αρχίζει η κυνηγετική περίοδος (ψήφου) κατά την οποία διάφοροι συμπολίτες μας μας καθιστούν κανονικά θηράματα, εισηγούμαι θέσπιση κυνηγετικής περιόδου πολιτευτών σε πρόσφατα καρβουνιασμενο δρυμό με ελαστικές σφαίρες - η γαλακτοκομικό προϊόν της αρεσκείας σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. oldman
    όχι βέβαια. Άλλωστε δεν είναι λίγα τα σχόλια - σχεδόν 140 σε 12 ώρες. Απλώς απόρησα με τον ρυθμό τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. athnasia
    είναι απίθανο το πόσες λάθος πληροφορίες κυκλοφορούν για τα ζώα. Προχθές ένας σοβαρός καθηγητής πανεπιστημίου μου είπε ότι αγαπούν τις γάτες αλλά δεν τις αφήνουν να μπουν στο σπίτι γιατί φοβούνται το τοξόπλασμα. Ρώτησα αν υπάρχει έγκυος στο σπίτι (το τοξόπλασμα μπορεί να προσβάλει μόνο εγκύους τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης) και μου είπε όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. @athanasia
    Στην καρδιά του προβλήματος!
    Αναλύσατε λεπτομερώς τι γίνεται συνήθως σ ένα νεολληνικό σπίτι, οταν έρθει η συζήτηση για ζωάκι απο το παιδι.
    Παίρνουμε δοκιμαστικά ενα ζώο και στην πρώτη ευκαιρία το επιστρέφουμε ή στη χειρότερη περίπτωση στις διακοπές το "ξαμολάμε" κάπου μακριά και δηλώνουμε στο παιδί"απώλεια" και that's all.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Σε ό,τι αφορά στο κυνήγι, να θυμίσω, επίσης, την (τρισάθλια) συνήθεια πολλών κυνηγών να βαλσαμώνουν τα θηράματά τους. Ειδεχθές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. nikos dimou
    σωστό το περί τοξοπλάσματος, αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν και οι αλλεργίες - αν εισέλθω σε περιβάλλον με γάτες καθίσταμαι ιδανικό αντικείμενο μελέτης αλλεργιολόγου εντός πενταλέπτου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Η εγκατάλειψη στον δρόμο ενός ζώου, είτε γάτας είτε σκύλλου, είναι πράξη ανευθυνότητας, αναλγησίας, και έλλειψης στοιχειώδους ευαισθησίας και πολιτισμού.

    Το πλήθος των εγκαταλελειμμένων ζώων στην χώρα μας, που λιμοκτονούν και πεθαίνουν από την πείνα την δίψα, η σκοτώνονται από τα αυτοκίνητα, -τι συνηθισμένο θέαμα τα πολτοποιημένα κουφάρια ζώων στους δρόμους μας- δείχνει ευκρινέστερα παντός άλλου, το επίπεδο του πολιτισμού των νεοελλήνων.

    Προσωπικά, συμφωνώ απολύτως με το ποστ για τα κατοικίδια και όσα πολύ τρυφερά και ευαίσθητα ανεφέρθησαν από τους σχολιαστές, (άλλωστε συζώ και εγώ με έναν γάτο, τον οποίο έχω περιμαζέψει από τον δρόμο ετοιμοθάνατο γατάκι), αλλά προσπαθώντας να θέσω μια ακόμα διάσταση, προσθέτω ότι εκτιμώ περισσότερο την άγρια ζωή και τα ζώα που δεν εξαρτώνται από τον άνθρωπο.

    Πιστεύω ότι πρέπει να σεβόμαστε τα ζώα να τα προστατεύουμε, και να μην καταστρέφουμε τους βιοτόπους τους, όχι μόνο όταν προσποριζόμαστε ψυχολογικά η άλλα οφέλη, αλλά ακόμα και όταν είναι ανταγωνιστές μας.

    Αυτή νομίζω ότι θα είναι η μεγάλη πρόκληση για το μέλλον, διαφορετικά θα βλέπουμε τα ζώα μόνο στους ζωολογικούς κήπους, να περιμένουν να τα ταϊσουμε.

    Τι πιο θλιβερό θέαμα από μια τίγρη η ένα λεοντάρι να περιμένει την τροφή του σε έναν περιορισμένο χώρο από τον άνθρωπο!

    Μου δίνουν αφάνταστη μελαγχολία οι ζωολογικοί κήποι όσο για τα τσίρκα, που επι πλέον τα ζώα χορεύουν, για να κολακευθεί με τον ανθρωπομορφισμό η ανθρώπινη αλαζονεία, μου δίνουν αφάνταστη οργή.

    Για να φανταστείτε πόσο μεγάλη οργή...διευκρινίζω ότι ακόμα και οι τσιφτετέλληνες όταν χορεύουν επάνω στα τραπέζια, μου δίνουν λιγότερη.
    Εκεί αισθάνομαι και το γελοίο. Οταν χορεύουν ζώα αισθάνομαι το τραγικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Θυμάμαι ένα αυτοκόλλητο που είδα σε ένα αυτοκίνητο...

    "Dog or cat is not a toy for Christmans... Is for life"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Δεν πρέπει, αλλά θα το πω (άλλωστε το 'χω γράψει και παλιά εδώ, οπότε αμαρτία εξομολογημένη κλπ).

    Όποτε διαβάζω (ή βλέπω στην τηλεόραση) ότι κάποιος φουκαράς ταύρος πέτυχε τον ταυρομάχο, ή ότι κυνηγός πέρασε άλλο κυνηγό για θήραμα και τον ξάπλωσε, νιώθω, την ίδια στιγμή, μια μικρή χαρά.

    Άθλιο συναίσθημα, το ομολογώ, αλλά, είπαμε, ποτέ δεν ισχυρίσθηκα ότι είμαι καλός άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Από τον "Θάνατο του Μούψη" (1979):

    Απ' όσα έμβια όντα έχω γνωρίσει, ο άνθρωπος έχει το χαμηλότερο δείκτη αξιοπρέπειας. Είναι το μόνο ον που καταφέρνει να φέρεται αδέξια, να κάνει γκάφες, να ταπεινώνεται, να φτηναίνει, να εξευτελίζεται, να γελοιοποιείται.

    Ένα ζώο δεν γίνεται γελοίο. Η κάθε του κίνηση, η κάθε του στάση έχουν ποιότητα, σιγουριά και ύφος. Κι αν, καμιά φορά, γελοιοποιηθεί είναι χάρη στην παρέμβαση των ανθρώπων.

    Όπως στο τσίρκο.

    Δεν σας κρύβω πως ο μόνος λόγος που πάω στο τσίρκο είναι η ελπίδα πως κάποτε θα δω την επανάσταση των ζώων. Α! πώς θα ζητωκραυγάσω από χαρά, όταν ο ελέφαντας θα πάρει στο κυνήγι τη σαχλο-ωραία αναβάτιδα, όταν το άλογο θα τινάξει κάτω την ψευτο-μπαλαρίνα, και όταν η πληγιασμένη τίγρης θα δώσει ένα καλό μάθημα στο θηριοδαμαστή της!

    Και στις ταυρομαχίες είμαι φανατικά με το μέρος του ταύρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. εν τω μεταξύ στο λίβερπουλ, δύο παιδιά, ένα δέκα τεσσάρων και ένα δέκα οκτώ κρατούνται ως ύποπτοι γιά τον φόνο του εντεκάχρονου rhys jones ο οποίος γυρνούσε σπίτι του αφού έπαιξε ποδόσφαιρο.

    η καθημερινότητα έχει πάντα τον τρόπο της να μας βάζει στην θέση μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. maria velliou, δεν με κάλυψε η απάντηση..
    Είναι τόσο ζωόφιλοι όσο περιγράφει η φίλη bladerunner στην τελ. παράγραφο στο 6.21 σχόλιο της..

    Είναι, πως να το κάνουμε, οξύμωρο να μιλάμε για κυνηγός ζωόφιλος..

    Κείμενο του Γάτου για τα καλοκαιρινά αδέσποτα

    Επίσης Αλλοι ζωόφιλοι αυτοί..

    Και επειδή είναι απάνθρωπο αυτό που συμβαίνει, μην το επιτρέψετε γίνει ποτέ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Antvol: "Όποτε διαβάζω (ή βλέπω στην τηλεόραση) ότι κάποιος φουκαράς ταύρος πέτυχε τον ταυρομάχο, ή ότι κυνηγός πέρασε άλλο κυνηγό για θήραμα και τον ξάπλωσε, νιώθω, την ίδια στιγμή, μια μικρή χαρά."

    Παρόμοια χαρά δήλωσα κάποτε γραπτώς σε κάποιο φόρουμ και με αποπήραν...
    Σωστός! :)

    Πόσοι αλήθεια οδηγούμε υπολογίζοντας, εκτός των άλλων, την πιθανότητα να πεταχτεί ξαφνικά ένα ζωάκι μπροστά μας?
    Εχω την μεγάλη τύχη, αν και οδηγώ 17 χρόνια να μην έχω χτυπήσει κανένα. (Προσ)ευχή μου να μη μου τύχει..
    Είχα διαβάσει κάποτε (πολύ πιθανόν από τον Γάτο επί 4ων τροχών), πως τα σκοτωμένα ζώα είναι δείκτης μη πολιτισμού..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. @ΝΔ,

    Το τοξόπλασμα σε σπίτι χωρίς έγκυο το έχω ξανακούσει (και μάλιστα χωρίς καν πιθανότητα εγκυμοσύνης, υπάρχει βέβαια κι ο κρίνος...).

    @ΝΔ+mtryfo,

    Οι γάτες (εκτός του ότι μου αρέσουν πολύ,
    :-)) είναι και πιό εύκολες στο σπίτι:

    Μικρότερες στο μέγεθος από τα περισσότερα σκυλιά, βρίσκουν αμέσως την άμμο τους και δεν λερώνουν, δεν χρειάζονται περιπάτους στο δρόμο, δεν γαυγίζουν, δεν δαγκώνουν, το πολύ-πολύ να εισπράξετε γρατσουνιά αν τις εκνευρίσετε (και τότε, τις περισσότερες φορές, θα έχουν και "δίκιο").

    Πάνε και διακοπές (το έχω κάνει επανειλημμένα, σε ξενοδοχείο, με 2 γάτες και 2 παιδιά), το καλό και το κακό είναι ότι τα παιδάκια του ξενοδοχείου θα επισκέπτονται συχνά το δωμάτιό σας.

    Και, επιπλέον, πιθανόν οι γάτες να είναι πολλαπλώς ευχάριστες και ωφέλιμες για τα παιδιά και τους μεγάλους:

    Ανεξαρτησία, χάρη και χάδι (το τελευταίο, όταν θέλουν, πολύ σημαντικό το βρίσκω αυτό). Και η τέχνη της νωχέλειας μετά τη δραστηριότητα (ομοίως σημαντικό το βρίσκω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. @Delta Mike,

    O γείτονάς μας είχε τέτοια αλλεργία. Μας το είπε και βάλαμε "αντιαρματικά" για προστασία από τυχόν απρόβλεπτες επισκέψεις. Πάντως, νομίζω, είναι σχετικά σπάνια αλλεργία.

    Για την πρόταση για τους κυνηγούς-πολιτευτές, :-)

    @Dion M.+Filomila+Antvol+NΔ,

    Άγρια ζώα σε τσίρκο, βαλσαμωμένα κυνήγια και ταυρομαχίες...

    Φαντάζομαι ότι η Ψ επιστήμη θα έχει αναλύσει αυτή τη χαρά της υποδούλωσης, του εξευτελισμού ή του φόνου αυτού που δεν εξημερώνεται επειδή ακριβώς δεν εξημερώνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. [Προσοχή, μπαίνω στα χωράφια της Φιλομήλας, ξέρω όμως ότι θα μου το συγχωρήσει, άλλωστε une fois n'est pas coutume]

    Το αίσθημα της απώλειας και ο θρήνος για το αγαπημένο μας ζώο που χάθηκε: Πολλές φορές πολύ πιο δυνατός από τα αντίστοιχα συναισθήματα για ανθρώπους.

    Έχω φίλους, που, όπως οι ίδιοι λένε και τους πιστεύω, ούτε θυμούνται πότε κλάψανε για τελευταία φορά.

    Εκτός κι αν πρόκειται για τη φορά που έχασαν το αγαπημένο τους γατί ή σκυλί. Γιατί τότε, δεν ντρέπονται να το ομολογήσουν, έκλαψαν, και μάλιστα πολύ.

    Φαινόμενο που επιτείνεται από τον "καθωσπρεπισμό" της σύγχρονης κοινωνίας. Που επιτρέπει το κλάμα και τη δημόσια εκδήλωση πένθους για τον χαμένο μας άνθρωπο. Και που κοροϊδεύει το αντίστοιχο φαινόμενο για το χαμένο μας ζωάκι.

    Κι όσο ο πόνος συσσωρεύεται μέσα μας κι αποζητά διέξοδο σ' ένα περιβάλλον που δεν τον δέχεται, τόσο θεριεύει κι αργεί να ηρεμήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. Αθανασία,

    Η Ψ επιστήμη καλά θα κάνει, αντί να εξηγεί συνέχεια, να δίνει εφαρμόσιμες λύσεις (όχι τελικές) συχνότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. Antvol,

    Μπες κι αλώνησε! Πιάνω θέση και παίρνω πασατέμπο να σε απολαύσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. Νομίζω πως το απόσπασμα που παρέθεσε η Ελένη63 έχει τη δυναμική να "εξαντλήσει" το θέμα.

    "Δεν δέχθηκε να περάσει στον παράδεισο χωρίς το σκύλο του. Αυτός ο παράδεισος δεν τον αφορούσε. Η Μαχαμπαράτα με εκφράζει καλύτερα. Ισως γιατί θεωρεί το σύμπαν ενιαίο και δεν βασίζεται στην υπεροχή του ανθρώπινου είδους."

    Kυριαρχεί η τάση να βλέπουμε το όλο ζήτημα μέσα από το πρίσμα μιας ανθρωποκεντρικής ηθικής, παραπλήσιας της χριστιανικής, με αποτέλεσμα, νομίζω, να το θέτουμε εξ' αρχής σε λάθος βάσεις.

    Εχω την εντύπωση πως αυτό προέκυψε από το γεγονός πως η ανθρώπινη σκέψη, και τα προϊόντα αυτής, εξελίχθηκε σε περιβάλλοντα όπου ευδοκιμούσε το είδος μας σχηματίζοντας ολοένα και μεγαλύτερες ομάδες και τείνοντας προς την απομόνωση από το περιβάλλον, το οικοσύστημα, με κίνητρο, αρχικά τουλάχιστον, την καλύτερη προστασία από φυσικούς εχθρούς και καταστροφές.

    Εκεί, πιστεύω, πως έγκειται -ακόμα και σήμερα, και δη στις πλέον "πολιτισμένες" ΗΠΑ όπου η απομόνωση αγγίζει ιστορικό ζενίθ- η αδυναμία πολλών να αντιληφθούν τις έννοιες της βιολογικής εξέλιξης και της φυσικής επιλογής. Και δεν είναι η χριστιανική θρησκεία η πρώτη που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως "στιγμιαίο" δημιούργημα - πως λέμε Nescafe!

    Από την αρχαία ελληνική μυθολογία κιόλας, όπως αυτή μεταφέρθηκε από τον Ησίοδο -όπου αν μη τι άλλο αναφέρεται πως θεοί και άνθρωποι προήλθαν από την ίδια πηγή- το ανθρώπινο γένος εμφανίζει συνέχεια μόνο προς το μέλλον, με τον υπέροχο μύθο του Προμηθέα και της Πανδώρας.

    Με λίγα λόγια, όχι μόνο αδυνατούμε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε σε συνάρτηση με το περιβάλλον μας και να κατανοήσουμε την θέση μας στο ευρύτερο οικοσύστημα, αλλά διατηρούμε και αναπαράγουμε την στρεβλή αντίληψη πως μπορούμε να υπάρξουμε ως είδος ανεξάρτητα αυτού με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε την επιβίωση και την ευημερία των υπολοίπων έμβιων όντων με ηθικά και όχι πρακτικά.

    Ναι, ο άνθρωπος ως ον είναι στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας και ευνοείται από τα φυσικά του χαρακτηριστικά ως προς την παρούσα μορφή του οικοσυστήματος, αυξάνοντας ραγδαία τον πληθυσμό του.

    Ευδοκιμεί, όπως και κάθε άλλο είδος, εις βάρος άλλων και είναι παντελώς ανόητη, καθώς αντιτίθεται στη φύση του, η απαίτηση να αναστείλει την ευημερία του προς επιβίωση άλλων μορφών ζωής, πόσο δε μάλλον στη βάση ηθικών, και μάλιστα στρεβλών, κριτηρίων.

    Το ρεαλιστικό ερώτημα είναι κατά πόσον η ευημερία μας εξαρτάται, και σε ποιο βαθμό, από τη δική τους! Και σε αυτή τη βάση, η χρήση του "πρέπει" δηλώνει μόνο άγνοια.

    Πέραν αυτού, όλοι γουστάρουν να το ξεχνάνε παίζοντας μπάλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. σπάνια κυκλοφορώ χωρίς φωτογραφική μηχανή επάνω μου - δεν εννοώ κινητό...

    βρίσκω θαυμάσιες τις σκυλοπαρέες που κυκλοφορούν στο τρίγωνο πεζόδρομος αρεοπαγίτου - πλάκα - πύλη αδριανού, έχουν κάτι το μπλαζέ αυτοί οι σκύλοι, πιστέυω (παράλογα) ακράδαντα ότι είναι απ' ευθείας απόγονοι των σκύλων των σοφών προγόνων μας (χάρρυ, μην αρχίσεις, αλήθεια που χάθηκε αυτός?).

    ενίοτε, τα πνεύματα μεταξύ των τετραπόδων φιλοσόφων εξάπτονται και έχουμε σκηνές απείρου κάλλους όπως αυτή.

    athanasia
    σε βεβαιώ ότι δεν είμαι εγώ ο γείτονάς σου :)

    στις αλλεργίες άστο, i wrote the book! - την βρήκα και στην wiki.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. Ο/Η Nikos Dimou είπε...
    eleni

    Rama (όχι Ram)
    ---

    Σωστά. Άλλωστε, μπροστά στο dimoutech, κανένα Ram δεν πιάνει μία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. "Current research on animal behavior provides compelling evidence that at least some vertebrates feel a full range of emotions--from fear and disgust to joy, jealousy, anger, and compassion." εδώ

    "Darwin himself argued that emotions exist in nonhuman animals, and his evolutionary theory suggests that behavioral traits, including personality, can evolve in just the same way as fins, wings, and arms. We should realize that studying the personality of animals could help us understand a lot about human personality"
    εδώ

    "Cats raised by people from an early age either think they are almost human, or that the human is almost a cat." :-) εδώ


    Αγαπάμε τα ζώα διότι έχουν συναισθήματα, τα οποία αντιλαμβανόμαστε όταν αλληλεπιδρούμε μαζί τους.

    Και μας θυμίζουν ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα ακόμη ζώο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. Ν.Δημου.
    Τα ζώα είναι αυτά που είναι:
    Καθαρή φύση.
    --------------------------------------
    Και ο ανθρωπος καθαρη φυση ειναι .
    Απο την στιγμη που προτοεμφανιστηκε ο Hommo sapiens sapiens εως και σημερα ειναι ο ιδιος.
    Η φυση του ειναι η ιδια.Δεν αλλαζει.Δεν αλλαξε.Το ποτε , το αν, και προς τα που, εξελιχτει θα το καθορισει η Φυση .Δεν γινεται.

    Μακαρι ολοι οι ζωοφιλοι να μπορουσαν να αγαπησουν οπως αγαπουν τα ζωα τους ομοιους τους, τον ανθρωπο και την φυση του!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Αγαπημένοι στίχοι του Walt Whitman:

    I think i could turn and live with animals ,

    they are so placid and self-contained

    I stand and look at them long and long.

    They do not sweat and whine about their condition,

    They do not lie awake in the dark and weep for their sins,

    They do not make me sick discussing their duty to God,

    Not one is dissatisfied,

    not one is demented with the mania of owning things,

    Not one kneels to another,

    nor to his kind that lived thousands of years ago,

    Not one is respectable or industrious over the whole earth.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. Troll

    διαφωνώ κάθετα! Οι άνθρωποι έχουν επέμβει τόσο στην φύση τους - δεν λειτουργούν με το ένστικτο αλλά με την γνώση.

    Το ζώο ξέρει το δηλητηριώδες μανιτάρι - ο άνθρωπος πρεπει να το μάθει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Ο Nikos Dimou είπε...
    Το ζώο ξέρει το δηλητηριώδες μανιτάρι - ο άνθρωπος πρεπει να το μάθει.
    ---

    "Ο άνθρωπος δεν ξέρει περισσότερα απ' ό,τι τα άλλα ζώα. Ξέρει λιγότερα. Αυτά ξέρουν ό,τι χρειάζεται να ξέρουν. Εμείς όχι". / Fernardo Pessoa, Marginalia.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. Ν.Δημου.
    διαφωνώ κάθετα! Οι άνθρωποι έχουν επέμβει τόσο στην φύση τους - δεν λειτουργούν με το ένστικτο αλλά με την γνώση.
    ------------------------
    Η φυση του ανθρωπου δεν ειναι μονο ενστικτα.Η μνημη και η φαντασια ειναι ενα κομματια της φυσης του!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. Ο αγαπητός DON μάλλον διαθέτει μόνον θυλικές γατούλες :) Οι αρσενικοί είναι γυρίστρες, τσακώνονται με άλλους γάτους για μια θηλυκιά μέχρι θανάτου και πνίγουν τα αρσενικά γατάκια. Καθόλου τρυφερά όλα αυτά, αλλά μάλλον μας θυμίζουν κάτι απο την φύση μας έτσι δεν είναι; Απλά οι αρσενικές ανθρώπινες γάτες το κάνουν πλέον σε μεγάλες ομάδες αξιοποιώντας τα μεταλικά τους νύχια και τα πύρινά τους δόντια ...

    Πάντως το άρθρο του DON συνοψίζει την δραματική διάσταση του έλλογου ανθρώπου. Απλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! Μόνο μια μικρή ένσταση έχω σχετικά με την αλλαγή των ζώων. Και αυτά εξελίσσονται - αλλάζουν, απλά μόνο πολύ πιο αργά (ακόμη και σήμερα παράγονται νέα είδη). Άλλωστε εμείς είμαστε η τελευταία τους ριζική εξέλιξη ... δυστυχώς ... Ας όψεται η ΖΩΩΔΗΣ σκέψη μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. Γάτε,

    Με την ίδια λογική, θα μπορούσαμε να εκθειάσουμε και τον άνθρωπο εις βάρος των ζώων.

    Το θέμα δεν είναι οι συγκρίσεις, ανόμοιων σε μεγάλο βαθμό όντων.

    Ειδάλλως μηδενίζουμε την αξία της φιλοσοφίας, της επιστήμης, την τεχνολογίας, των τεχνών και γενικά όλων όσων προέκυψαν από την νοημοσύνη μας εν ονόματι και προς τιμήν του ενστίκτου, μόνο και μόνο επειδή η μνήμη και η λογική που το απαξίωσαν σταδιακά παρουσιάζουν και δημιουργούν, μεταξύ αυτών, ΚΑΙ αδυναμίες.

    Ο σκοπός δεν είναι να γίνουμε ζώα, αλλά να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε και να βρούμε σημεία επαφής, αν όχι προς εξέλιξη αυτών, τουλάχιστον προ εξισορρόπηση ημών και αμοιβαία ευημερία, που παρουσιάζεται ολοένα και πιο αλληλένδετη όσο προοδεύει η επιστήμη της βιολογίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. Συζητώντας με φίλο κάποτε περί σκύλων και γάτων, είχα αναφερθεί στην ιδιοσυγκρασιακή αλληλοσύνδεση με την ράτσα. Δεν είχα ποτέ μου σκύλο ή γάτα αλλά επειδή ήμουν από μικρός σίγουρος πως κάποια στιγμή θα πάρω, αγόραζα σχετικά περιοδικά, διάβαζα καταχωρίσεις σε εγκυκλοπαίδειες και έψαχνα στο internet τα πάντα. Ο φίλος μου που είχε αρκετές εμπειρίες με κατοικίδια μου είπε πως πρόκειται περί μύθου. Όχι πως οι εξαιρέσεις είναι απλά πολλές, αλλά ότι δεν ισχύει καθόλου. Φράσεις όπως «Τα Fila Brasileiro επιτίθενται ευκολότερα σε άγνωστους εισβολείς εντός του χώρου προστασίας τους», «οι γάτες Siam είναι περισσότερο ιδιότροπες και ακατάδεκτες από κάθε άλλη ράτσα», είναι πέρα για πέρα αναληθείς και οφείλονται σε υπερβολές και μυθοπλασίες που συντηρούνται από πολλούς.
    Ξέρει κάποιος με εμπειρία στα κατοικίδια να μου πει περισσότερα σχετικά με αυτό? Αδυνατώ να δεχτώ τόσο εύκολα πως όλα αυτά που διαβάζω τόσα χρόνια από τόσες πηγές είναι ψέματα. Ειδικά για τα σκυλιά, έχω διαβάσει αρκετές φορές την άποψη πως καλύτερα να πάρεις ράτσας παρά ημίαιμο, γιατί τα τελευταία τείνουν να παρουσιάζουν γενικά απρόβλεπτη συμπεριφορά στον βασικό άξονα της ψυχοσύνθεσής τους, ενώ με τα πρώτα «ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις ώστε να είσαι έτοιμος και προετοιμασμένος».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. "Ο άνθρωπος δεν ξέρει περισσότερα απ' ό,τι τα άλλα ζώα. Ξέρει λιγότερα. Αυτά ξέρουν ό,τι χρειάζεται να ξέρουν. Εμείς όχι". / Fernardo Pessoa, Marginalia.

    Υπερβολή και άγνοια λέω εγώ.
    Τα ζώα ξέρουν ό,τι χρειάστηκε να μάθουν.

    Αν έλεγε πως οι γνώσεις του ανθρώπου είναι δυσανάλογες με τις απαιτήσεις και τις επιθυμίες του, θα είχε δίκιο, αλλά η συλλογιστική του είναι στατική, σαφώς επηρρεασμένη από το "Στιγμιαίο Ον".

    Με την ίδια άποψη, θα "έπρεπε" να χέσουμε το μήλο και να μείνουμε στον Παράδεισο ή να σταματήσουμε την εξέλιξή μας στα πρωτεύοντα θηλαστικά!

    "Επρεπε", δεν "έπρεπε", δεν έγινε, οπότε οι κρίσεις και οι απόψεις δεν έχουν νόημα και ουσία, ιδίως αν αντιληφθούμε την εξέλιξη ως έννοια δίχως πρόσημο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. Oldman,

    Κανόνα δεν γνωρίζω, παράδειγμα, όμως, ναι.

    Τα λυκόσκυλα, τσοπανόσκυλα για μεγάλο διάστημα της οικόσιτης ιστορίας τους, παρουσιάζουν δείγματα αίσθησης του χώρου και, στην απλή μορφή της έννοιας, ιδιοκτησία -ίσως με το ένστικτο της "περιοχής".

    Πόσες φορές δεν έχω συναντήσει λυκόσκυλο, μετά του ιδιοκτήτη του, στο δρόμο και είναι ήρεμο σαν κουτάβι, φιλικά διακείμενο και διαχυτικό σε σημείο εκνευρισμού, την ίδια στιγμή που στο χώρο του συμπεριφέρεται σαν άγριο θηρίο ξεκαθαρίζοντας εξ' αρχής, και δίχως να το παρενόχλησεις με άλλο τρόπο, τις προθέσεις του(δλδ τα δόντια του). Από δόκτωρ Τζέκυλ, μίστερ Χαϊντ, και εσύ run to hide!

    Κάτι που έχω ακούσει, αλλά δεν έχω βιώσει, είναι πως οι μολοσσοί είναι εξαιρετικοί φύλακες και σύντροφοι παιδιών. Από οικογενειακό φίλο έχω ακούσει και μια σχετική ιστορία όπου μια κατσίκα χτύπησε ένα κοριτσάκι που μάζευε ανέμελο λουλούδια, για να γίνει κομμάτια στα καπάκια από έναν μολοσσό! Αλλά όταν λέμε κομμάτια, κομμάτια γέμισε λέει όλο το οικόπεδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. Περί γνώσης και σύγκρισης αυτής ανάμεσα σε ζώα και ανθρώπους νομίζω πως τα πράγματα είναι απλά.

    Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν τα ένστικτα που έχουν τα ζώα είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης τους ή δημιουργήθηκαν εξ αρχής με αυτά.
    Η αν ακόμα υπάρχει μεταξύ τους ένα αόρατο 'δίκτυο' μεταφοράς εμπειριών μεταξύ τους και έτσι, εκείνα που λέμε ένστικτα να είναι διαμορφωμένη και παγιωμένη γνώση που μεταβιβάζεται γενετικά από γενιά σε γενιά ή σε μια παράλληλα. Δείτε και αυτό για να γίνει πιο κατανοητό.

    Ισως σε αυτό το λινκ, παρενθετική σύνδεση με προηγούμενο θέμα (και περί θεού), να βρίσκεται και η βάση των θρησκειών. Η κρίσιμη μάζα που λέει, η δημιουργία 'δικτύου'.

    Αυτό που είμαι σίγουρος είναι πως όσο χαμηλότερα στην ιεραρχία είναι ένα ζώο, τόσο πιο πολύ 'γνώση' με τη μορφή ενστίκτου διαθέτει. Τόσο πιο 'προγραμματισμένο' για το κάθε τι είναι.

    Οσο ψηλότερα, τόσο λιγότερα τα ένστικτα.
    Για αυτό δεν αναγνωρίζουμε το δηλητηριώδες μανιτάρι. Επειδή λόγω νοημοσύνης και κοινωνικότητας, μπορούμε να το μάθουμε.

    Σε εμάς, τα ένστικτα είναι ελάχιστα. Επιβίωσης, αναπαραγωγής, μητρότητας, εκμάθησης των μικρών.

    Στα κατώτερα, τα πάντα είναι ένστικτο. Για αυτό και ποτέ δεν θαύμασα τα μυρμήγκια! Αντιθέτως, μία απίστευτη ταύτιση με τον ..τζίτζικα! Αυθόρμητος! :)

    Σε ένα ντοκυμανταίρ είδα την νοημοσύνη του ερωδιού. Προσπαθούσε για ψάρι που ήταν όμως πολύ μέσα στη θάλασσα κ δεν το έφτανε.
    Παρατήρησε πως άνθρωποι δίπλα πετούσαν ψωμί και μετά το ψάρι στο καλάμι τους.
    Επαθα σοκ όταν ο ερωδιός τους 'βούτηξε' ψωμί και κατάφερε να φέρει το ψάρι στα ρηχά!

    Ομως, αυτή η γνώση δεν μεταβιβάζεται γενετικά. Η επόμενη γενιά πρέπει να το ξαναανακαλύψει.
    Για αυτό στα ανώτερα είδη, είναι κανόνας η μητέρα να εκπαιδεύει τα μικρά της.

    Κάποτε βούτηξα χαρτοπετσέτα σε σάλτσα και το γατί μου ξεκίνησε να το τρώει! Του το πήρα φυσικά.
    Αρχικά είπα "τι χαζόγατο"!
    Σε δεύτερη σκέψη όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. Απέκτησα γάτα εντελώς τυχαία στα 15 μου χρόνια, και χωρίς να έχω εμπειρίες στο θέμα. Εζησε 19 ολόκληρα χρόνια ("πέντε χρόνια βαθιά γεράματα" όπως είπε ο γιατρός) χωρίς να δείχνει γερασμένη ή ταλαιπωρημένη (την είχαμε στειρώσει βέβαια εξ αρχής)και αναγκάστηκα να της κάνω ευθανασία όταν αρρώστησε από καρκίνο. Η εμπειρία που απέκτησα από την συμβίωση μαζί της θεωρώ ότι είναι χωρίς αμφιβολία εμπειρία ζωής. Τα συναισθήματα που βίωσα είναι ανεπανάληπτα και είναι κάτι που δεν μπορεί να κατανοήσει όποιος δεν έχει ζήσει με κατοικίδια.
    Η γάτα μου στάθηκε αφορμή να μαζέψω ένα ολόκληρο ...στρατό από αδέσποτα στην αυλή που καθώς ήταν ημιάγρια δεν μπόρεσα να ελέγξω τις γεννήσεις τους (μετά κόπων και βασάνων και με ...παράσημα βαθιές γρατζουνιές πήγα 3 απ΄ αυτά στο γιατρό όταν αρρώστησαν), όμως περιέργως η φύση κρατούσε από μόνη της τις ισορροπίες. Υπήρξε εποχή που είχα 25 αδέσποτα γατιά, αλλά ο συνήθης αριθμός ήταν γύρω στα 16. Δεν μετάνιωσα για τον κόπο, για τα έξοδα για τις προστριβές με τους γείτονες που δεν μπορούσαν να τα ανεχθούν στις δικές τους αυλές και τώρα που έχω μετακομίσει σε διαμέρισμα (ευτυχώς μια φιλόζωη
    γειτόνισσα, ανέλαβε τη φροντίδα όσων επέζησαν από αυτοκίνητα και φόλες) υπάρχουν στιγμές που μου λείπει αυτή η επαφή μαζί τους. Τα μάτια, αυτό που θυμάμαι
    περισσότερο από όλα είναι τα καθαρά τους μάτια που κοιτούσαν απευθείας τα δικά σου και ήταν πλημμυρισμένα από την αλήθεια τους. Και ακόμα οι τρυφερές τους φωνούλες, οι
    αρμονικές τους κινήσεις, σκέτες χορογραφίες, η "καμπουρίτσα" που έκαναν όταν γουργούριζαν και τρίβονταν στα πόδια μου.
    Κάθε πρωί και κάθε βράδυ που
    έβγαινα να τα ταϊσω τα μετρούσα σα να ήταν ...προβατάκια και αλίμονο αν κάποιο δεν ήταν πιστό στο ραντεβού μας. Πόση αγωνία, και πόσος πόνος όταν κάποιο κείτονταν στο δρόμο σκοτωμένο από αυτοκίνητο, ή όταν δεν εμφανιζόταν ποτέ ξανά.
    Οταν "έφυγε" η γάτα μου υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα αποκτήσω άλλες γάτες. Οχι μόνο επειδή την θεωρούσα αναντικατάστατη (και ακόμα τη θεωρώ) αλλά επειδή ήθελα να την πενθήσω. Και θυμώνω απίστευτα με αυτούς που αντικαθιστούν στα παιδιά τους κάποιο πεθαμένο ζωάκι σαν να αντικαθιστούν χαλασμένο παιχνίδι χωρίς να τους δίνουν την ευκαιρία να αισθανθούν την απώλεια.
    Ξαναμάζεψα όμως δύο αδεσποτάκια από το δρόμο και καθώς το ένα έχει τα χρώματά της και το άλλο τις συνήθειές της, αισθάνομαι ότι με κάποιο τρόπο την έχω ακόμα κοντά μου.
    Με τους σκύλους δεν έχω ιδιαίτερες
    εμπειρίες, εκτός από ένα γλυκό αδεσποτάκι που τάιζα όποτε περνούσε από την περιοχή. Θεωρώ όμως πως αν είσαι ζωόφιλος δεν μπορείς να κάνεις διαχωρισμούς και αγαπάς όλα τα ζώα.
    Αν δεν είσαι ζωόφιλος, αναρωτιέμαι πώς μπορείς να αγαπάς και τους ανθρώπους γύρω σου. Βέβαια είναι κάτι που και εγώ δεν μπορούσα να αντιληφθώ πριν αποκτήσω επαφή με τα ζώα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. gatti με συγκίνησες... Ευχαριστώ!

    Αυτές οι ματιές τους...
    Και μετά μου λένε εμβριθείς "χριστιανοί" πως δεν έχουν λέει ψυχή.. Θέλω να πετάξω γάτα στη μούρη τους να γίνουν ..ριγέ.
    Θα ταιριάζουν και με τις ιδέες τους που τους κρατούν φυλακισμένους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. Somebody,

    "Σε δεύτερη σκέψη όμως..."

    Βουτήξατε την χαρτοπετσέτα στη σάλτσα και την μασαμπουκώσατε;;;

    :)))


    "Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν τα ένστικτα που έχουν τα ζώα είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης τους ή δημιουργήθηκαν εξ αρχής με αυτά."

    Μα αν ένα είδος ψαριού που γνωρίζει (αντιλαμβάνεται) σήμερα πως π.χ το φωσφορίζον πορτοκαλί χρώμα σημαίνει "δηλητηριώδες", εννοείται πως δεν δημιουργήθηκε εξ αρχής με αυτή τη γνώση διότι δεν γεννήθηκε ξαφνικά ψάρι, αλλά έγινε μέσα απο μια διαδικασία(εξέλιξη) σε προηγούμενα στάδια της οποίας δεν έτρωγε καν άλλα ψάρια για να χρειαστεί να το "μάθει". Παράλληλα, και σύμφωνα με την φυσική επιλογή, μπορεί κανείς να πει πως τα ψάρια που δεν είχαν αυτή την αντίληψη(σύνδεση χρώματος-δηλητηρίου) δεν επιβίωσαν.

    Οσο για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ, βιολόγος δεν είμαι αλλά είτε θα ανατρέψει την ίδια την θεωρία της εξέλιξης των ειδών, ή πρόκειται για έναν ακόμη θεωρητικό που κινείται στο αναπόδεικτο.

    Περί "Ακασικών αρχείων" και "μορφογενετικών πεδίων", μου θυμίζουν λίγο το θέμα της ψυχής και της αγωνιώδους προσπάθειας μεταθανάτειας "αυτοσυντήρησης"(!!!) και διαιώνισης του "ΕΓΩ".

    Μέχρι στιγμής, και εξ όσων συμπεραίνω από το κείμενο, βασίζονται σε συμπτώσεις, εντυπώσεις και παραδείγματα που δεν μπορούν να λειτουργήσουν αξιωματικά, ούτε έχουν ελεγχθεί με επιστημονικό τρόπο.

    Το υπαρκτό σύμπαν δεν επαρκεί, δηλαδή, ως πηγή και αιτιολόγηση της υπάρχουσας γνώσης, οι συνθήκες υπο τις οποίες έγιναν π.χ δύο ανακαλύψεις είναι τόσο ανόμοιες συγκυριακά που απολείεται να πρόκειται για σύμπτωση(γιατί άραγε δεν ασχολούμαστε και με τις συμπτώσεις που ΔΕΝ συνέβησαν) και εξαντλήσαμε κάθε φαινόμενο του οικοσυστήματος βασιζόμενοι στην εξελικτική θεωρία, με αποτέλεσμα των παραπάνω να πρέπει να υπάρχουν κι αυτά, ή κάτι παρόμοιο, για να εξηγήσουμε τα λοιπά ανεξήγητα!

    Αν και δεν νομίζω πως έχουμε φτάσει σε τέτοια επίπεδα, τι να πω, όλα τα έχουμε ακούσει, γιατί όχι κι αυτό!
    (κάνει και ρίμα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. Η συγκατοίκηση με γάτες είναι μια εμπειρία ζωής!

    Πέρα από το ότι μας θυμίζει μια αθωότητα εν πολλοίς απωλεσμένη, είναι και ένας μοναδικός παράγοντας συναισθηματικής και ψυχικής ισορροπίας και εσωτερικής γαλήνης !
    Άπειρες γάτες έχουν μεγαλώσει όλα αυτά τα χρόνια στο σπίτι μας, δικές μας ή «αδέσποτες» που έβρισκαν καταφύγιο από τις καιρικές συνθήκες και κυρίως ένα πιάτο φαγητό και δροσερό νεράκι τώρα στην κάψα του καλοκαιριού.
    Ο Ζαφείρης, το Λιζάκι, η Σούζυ, ο Φοίβος, ο Λαοκράτης, η Ρέα και τόσα άλλα που τα θυμάμαι με ευγνωμοσύνη για όσα μας προσέφεραν και τώρα ο Ορέστης (ίδια φατσούλα με τον Don), η Φλώρα, η Ναυσικά, ο Κολοβούλης, το Κανελλάκι μας που αυτές τις μέρες χάσαμε κάτω από τις ρόδες ενός μανιακού οδηγού…
    Είναι ανεκτίμητα τα όσα μας έχουν προσφέρει: μια μοναδική ζεστασιά και χαρά με τα ατέλειωτα παιχνίδια και χάδια τους, την ανείπωτη εσωτερική γαλήνη που προσφέρει το ατέλειωτο γουργουρητό τους, μαθήματα αξιοπρέπειας, διακριτικότητας, φιλίας, ζωής τελικά…
    Αλλά και θλίψης που γεννά το φευγιό τους… είτε γιατί παρασύρθηκαν από την τρελή πορεία ενός αυτοκινήτου όπως πρόσφατα το Κανελλάκι μας… είτε από φόλα μισάνθρωπης γειτόνισσας…
    Όποιος καταφέρνει να μένει ψυχρός και εχθρικός στην καθάρια ματιά μιας γατούλας, είναι μαθηματικά βέβαιο πως ΔΕΝ αγαπά κατά βάθος ούτε τους ανθρώπους, είναι ατομιστής και κενός άνθρωπος.
    Δεν υπάρχει ουσιαστικότερος και πιο αδιάψευστος δείκτης πολιτισμού για μια γειτονιά, πόλη ή χώρα από τη συμπεριφορά των ανθρώπων της πάνω στα ζώα. Μαρτυρά ουσιαστικότερα από οτιδήποτε άλλο την ύπαρξη ανθρωπιάς ή όχι!
    Δεν υπάρχει καλύτερο μάθημα ζωής και πολιτισμού για ένα παιδί από το να συμβιώνει με μια γάτα: γίνεται πιο ανθρώπινο, πιο αισθαντικό και πιο υπεύθυνο! Τα δικά μου τα παιδιά πιστεύω πως έχουν πάρει σ΄αυτόν τον τομέα πολλά και σίγουρα οφείλεται στη συγκατοίκηση με τις γάτες μας.
    Και βέβαια τις στειρώνουμε τις γάτες. Και τους γάτους,τα γλυτώνουμε έτσι από γερούς καυγάδες που μπορεί να τους στοιχίσουν τη ζωή και από την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή… γεμίζουν οι δρόμοι από σκελετωμένα και τρομοκρατημένα από την «ανθρώπινη» παρουσία γατάκια, ένα θέαμα πραγματικά θλιβερό!
    Και οι σύντροφοι δένονται πολύ και η μεταξύ τους σχέση γίνεται πιο ζεστή με τη συγκατοίκηση μιας ψιψίνας…
    Έχετε σκεφτεί πόσο γλυκό είναι να αποκαλείτε «γατούλα» μια γυναίκα;
    Υπάρχει καμιά μας που να μην καμαρώνει με αυτό τον παραλληλισμό με τη γλυκιά και χαδιάρα ψιψίνα;

    Καλώς τις δεχτήκατε τις νεογέννητες χαρές, κ. Δήμου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. "Μέχρι στιγμής, και εξ όσων συμπεραίνω από το κείμενο, βασίζονται σε συμπτώσεις, εντυπώσεις και παραδείγματα που δεν μπορούν να λειτουργήσουν αξιωματικά, ούτε έχουν ελεγχθεί με επιστημονικό τρόπο."

    Φυσικά και όχι!
    Το ότι παρέθεσα το λινκ δεν σημαίνει πως το περιεχόμενο του το 'καταπίνω αμάσητο'!
    Κάποιο είδος "δικτύου" πάντως νομίζω πως υπάρχει.
    Δες την συμμετοχή μου, και την απάντηση του Γάτου στο ποστ "διαβολικά δίκτυα" στο dimoutech στο τέλος.

    Οταν ακούω για παράξενα κ παραφυσικά, το βάζω σε μιαν άκρη του μυαλού με ετικέτα "λες να?"

    Με τέτοια "λες να" νομίζω πως έχουμε προχωρήσει τεχνολογικά.
    Οταν μαζευτούν πολλά, αρχίζει να αχνοφαίνεται μια θεωρία που όμως δεν είναι και απαραίτητα η σωστή!
    Δες: Θεός! :)

    Μασαμπουκώσατε: Τέλειο!!! :)

    Ποιός κάνει το μοντερέσι τέτοιες ώρες? "λες να"?...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. Ωρα λίγο πριν τις 4.00.

    Είδα τον Χορό των Τεράτων στο Mega, τελείωσε πριν λίγο, και θυμήθηκα πόσο πολύ με είχε ταράξει αυτή η ταινία όταν την είχα δει πρώτη φορά... Εξαιρετική, μεστή, εύστοχη, και με μια συγκλονιστική σκηνή σεξ, μεταξύ Xάλε Μπέρι (αν ήμουν άνδρας, θα την είχα ερωτευθεί σφόδρα, τώρα απλώς την έχω ερωτευθεί) και Μπίλι Μπ. Θόρντον.

    Και μετά μελαγχολία. Και ορμονική. Περιμένω περίοδο. Αλλά όλα μέσα σε 2 λεπτά έγιναν καλύτερα.

    Η γάτα μου ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου, τεντώθηκε κιόλας φαρδιά-πλατιά, για να είναι και άνετη. Εβαλα το χέρι μου πάνω της, την χάιδεψα, και ένιωσα τη ζέστη του σώματός της. Σκέφτηκα ότι μάλλον της γίνομαι φορτίο, και το πήρα από πάνω της. Εκείνη αμέσως έκανε ένα συγκεκριμένο χουρχουρητό, κοφτό και σύντομο, αλλά σαφές. Αυτό που κάνει όταν θέλει κι άλλο χάδι, επαφή. Ξαναέβαλα το χέρι μου στο κάτασπρο κοιλάκι της και έμεινε εκεί για κανά μισάωρο.

    Τώρα είμαι πολύ πολύ πιο ήρεμη. Μια ώρα βαθιάς επικοινωνίας με ένα πλάσμα που δεν χρειάζεται να πεις ούτε λέξη για να σε καταλάβει. Απλά υπάρχει εκεί, δίπλα σου και σου δίνει τόσα μα τόσα πολλά, για τα λίγα που ζητάει σε αντάλλαγμα...

    Αγαπώ τους ανθρώπους, αλλά λίγους, όχι πολλούς. Τα ζώα τα αγαπώ όλα, ακόμη και αυτά που φέρονται επιθετικά, ακόμη και αυτά που μου φαίνονται παράξενα ή άσχημα. Γιατί μου εμπνέουν σεβασμό.

    Για ζωολογικούς κήπους, τσίρκα κλπ. Αν υπάρχει στη γειτονιά σας, μην αρκεστείτε στο να μην πάτε απλώς τα παιδιά σας. Κάντε καταγγελίες, διαμαρτυρηθείτε, σε πολλές χώρες του κόσμου η αντίδραση των ανθρώπων-υποψήφιων πελατών έκανε θαύματα, και τα τσίρκο με ζώα δεν βρίσκουν εύκολα στέγη.

    Και κάποια στιγμή στη ζωή μας, καλό θα ήταν να βλέπαμε άπαντες τον Ανθρωπο Ελέφαντα του David Lynch.

    Αφιερωμένη εξαιρετικά σε όλους όσοι αγαπούν και σέβονται τη ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. Καλημέρα!

    Εγώ κοιμόμουν κι εσείς γράφατε εξαίρετα σχόλια.

    Με αποκορύφωση το ωραίο κείμενο της Gatti και το υπέροχο της Blade Runner.

    Ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. Συγκινητικές ιστορίες ζωόφιλων και θυμοσοφίες για την ανωτερώτητα των ζώων... έχω και εγώ μια: βρήκα ένα γατάκι στα σκούπίδια, το'χε πετάξει ο "ζωόφιλος" γείτονας που έχει 4-5 γάτες και άλλα τόσα σκυλια (για τετοια αγάπη μιλάμε) το μάζεψα το γατάκι ήταν έτοιμο να πεθάνει, το μισό σε μέγεθος απο τα αδέρφια του, το πήγα στο κτηνίατρο, 5-6 φορές, έκανε θεραπεία, του δίνα φάρμακο με τη σύριγγα, και το δάκτυλο, τελικά τη γλίτωσε και έγινε μια υγιέστατη δυνατή γάτα, πανέμορφη. Τόσο όμορφη που αναγκαζώμουνα 3 τα ξημερώματα να βγαίνω να κυνηγάω τους γάτους με το σκουπόξυλο, και αυτή στη μέση να στείνει κ$¨&ο!! Τελικά, μετά από λίγο καιρό, παρόλι τη φροντίδα, την αγάπη, (ήταν του πεθαμού το γατί) μια μέρα σηκώθηκε και έφυγε! έτσι στα καλά καθούμενα με παράτησε και στο σπίτι δε ξαναπάτησε.
    Αν νομίζετε ότι είναι σκληρό να πεθαίνει το ζώο σου, που να δείτε πως είναι να σε εγκαταλείπει...η άκαρδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. @ Blade Runner

    Οι περιπτώσεις που αναφέρεις είναι πολύ σκιώδεις για να χρησιμοποιηθούν ώς παραδείγματα. ένα κυβερνήτης σε μια πολιτεία , υπό το βάρος της επανεκλογής τους δέχθηκε να διεξαχθεί εισαγγελική εξέταση για το τρόπο διαχείρισης των ζώων σε ένα εργαστήριο.

    Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι σε κάθε πανεπιστημιακό εργαστήριο πριν την διεξαγωγή ενός πειράματος θα πρέπει προηγηθεί έγκριση από την επιτροπή βιοηθικής/δεοντολογίας του πανεπιστημίου...
    Φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν έπρεπε να εγκριθεί και από άλλη επιτροπή πρόεδρος στην οποία είναι η τρελαμένη ακτιβίστρια με τα σανδάλια;... Ας αφήσουμε λοιπόν την χρήση των πειραματόζωων στην επιστήμη, είναι δύσκολο θέμα, ειδικά όταν υπάρχει τόσος χώρος για δράση στη βιομηχανία καλλυντικών, εκεί μαζί και εγώ με τη τρελαμένη ακτιβίστρια. …αλλά δεν είδα καμιά προσπάθεια ενημέρωσης της κοινής γνώμης για το πώς πετάνε τα σκυλιά από τις δεξαμενές των χημικών αποβλήτων ζωντανά. Η ζωοφιλία στην Ελλάδα είναι περίεργο πράγμα. Δηλαδή, και πασαλείβομαι με τη κρέμα των 200 ευρώ από ξύγκι σκύλου αλλά και κρατάω και το σκύλο αγκαλιά. Είχαν γεμίσει πριν καιρό τα ΒΠ αδέσποτα δαλματίας με κολάρο. Ήταν τότε που παιζόταν η ταινία τα 101 σκυλάκια Δαλματίας, και είχε γίνει χαμός στο μάρκετινγκ, τσάντες μπλούζες γομολάστιχες, είχαν τρελαθεί όλοι τότε να παίρνουν για τα φυντάνια τους σκυλιά Δαλματίας. Έλα μου όμως που τα Δαλματίας έχουν από τους χειρότερους χαρακτήρες σε όλοι την οικογένεια των σκύλων… και όπως και να το κάνουμε, δεν είαμστε όλοι για να συζούμε με σκυλιά….Γέμισε ο τόπος ασπρόμαυρα αδέσποτα. Αυτή είναι η ζωοφιλία στην Ελλάδα… δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. Θεωρώ τον εαυτό μου ζωόφιλο αλλά επειδή κανένας δέν αναφέρει τήν αντίθετη άποψη....

    Υπό τό πρίσμα τής ζωωφιλίας τό γεγονός ότι διατηρώ τίς δύο γάτες στο σπίτι είναι υποκρισία. Οί δύο γάτες μου τρώνε μία κονσέρβα φαγητό, συχνά κουνέλι, τήν ημέρα. Αν υποθέσουμε χοντρικά καί επειεικώς ότι ένα κουνέλι είναι 15 κονσέρβες τότε οί γάτες μου τρώνε 1 κουνέλι κάθε δύο εβδομάδες. Αν οί γάτες μου ζήσουν 12 χρόνια θά έχουν φάει 312 κουνέλια. Αυξάνω τήν ζήτηση κουνελιών, καί 312 επιπλέον κουνέλια θά γενηθούν, θά ζήσουν μία σύντομη ζωή φυλακισμένα καί θά θανατωθούν γιά νά έχω εγώ τίς γάτες μου. Η επιλογή μου νά διατηρώ τίς δύο γάτες στό σπίτι, είναι ουσιαστικά καί η επιλογή μου γιά τήν μίζερη τύχη αυτών τών 312 κουνελιών. Υπ αυτό τό πρίσμα θά ήταν πολύ καλλίτερα νά μήν είχα φέρει ποτέ στή ζωή αυτές τίς γάτες.

    Επίσης η εξιδανίκευση τών ζώων στά περισσότερα σχόλια μού φαίνεται παρατραβηγμένη. Παρακολουθήστε τη γάτα σας να παίζει με ποντίκι αν αντέχετε να την παρακολουθήσετε μέχρι το τέλος. Για κάθε ένα απο τα βίντεο του animal planet όπου λαίαινες υιοθετούν ελαφίνες υπάρχουν 10 βίντεο που δείχνουν κάποιο αρσενικό λιοντάρι να σκοτώνει ένα από τά παιδιά του, η μάνα του νά τό τρώει καί τά αδελφάκια του νά παίζουν όλη την ημέρα με το άδειο κουφάρι του (μού έρχεται στό νού το ντοκυμανταίρ του Antony Hopkins γιά τά λιοντάρια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. Δέν βλέπω κανένα σχόλιο νά υπερασπίζει τους κυνηγούς. Σέ μένα θά πέσει το βάρος? Εχω δύο DVD Southpark απόψε να δώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. Για τις (για μας) ανεξήγητες δυνατότητες των γάτων παραπέμπω σε αυτό. Έχω όλο το άρθρο από το έγκριτο
    New England Journal of Medicine. Ο γάτος δεν κάνει ποτέ λάθος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. Mirage said...
    Ο αγαπητός DON μάλλον διαθέτει μόνον θυλικές γατούλες :)

    -------------------------

    Ο ίδιος ο Don είναι γάτος (γάταρος 9 κιλών) και στο σπίτι είναι άλλοι 2 αρσενικοί - αλλά στειρωμένοι. (Μόνο στειρωμένοι γάτοι μπορούν να μείνουν μέσα). Είναι πολύ φιλικοί και τρυφεροί - καθόλου όπως τους περιγράφετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. @doncat

    Δεν νομίζω πως τίθεται θέμα διαίσθησης πάντως.
    Σύμφωνα με το αξίωμα που ορίζει πως «όταν υπάρχουν πολλές θεωρίες που προσπαθούν να δώσουν εξήγηση για ένα συμβάν, κρατάμε την περισσότερο λογικοφανή, που βρίσκεται πιο κοντά στα επιστημονικά δεδομένα, έως ότου αποδειχθεί κάποια από τις υπόλοιπες», οι επιστήμονες θεωρούν πως στις περιπτώσεις αυτές τα ζώα μπορούν και οσφραίνονται τις απειροελάχιστες χημικές μεταβολές των κυττάρων στους ετοιμοθάνατους και τους καρκινοπαθείς.
    =====

    @genghis

    Αν και τα περιστατικά αυτά δεν μπορούν να απαξιώσουν ως γεγονός το ότι κάποια ζώα παρουσιάζουν αξιοσημείωτο συναισθηματικό πλούτο έξω από τα «φυσικά όρια του είδους τους», να προσθέσω πως ιδιαίτερη εντύπωση μου έχει προκαλέσει το γεγονός πως ειδικά στα λιοντάρια παρατηρείται πολλές φορές να τρώνε ζωντανά και βασανιστικά (ξεκινώντας από το πίσω μέρος) βουβάλια και ελέφαντες, δίχως να δώσουν το αποτελειωτικό δάγκωμα. Ζώα με τα οποία υπάρχει βαθειά έχθρα και αντιπαλότητα. Ειδικά τα βουβάλια αν βρουν μπόσικα και απομακρυσμένα από την αγέλη μικρά λιονταράκια, συνήθως τα ποδοπατούν με λύσσα. Να και το στοιχείο της εκδίκησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. oldman - ό,τι κι αν είναι, εμείς δεν το έχουμε...

    Αν διαβάσεις όλο το άρθρο, γραμμένο από ένα καθηγητή που ερεύνησε το θέμα, είναι συγκλονιστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  183. Τι έγινε είναι αργό το διαδίκτυο ή μου φαίνεται;
    Καλημέρα,
    σχετικά με τις αλλεργίες και τα ζωα, χωρίς να είμαι ειδική καθόλου, οι γιατροί μας θα μας πουν, ο άνδρας μου είχε όλες τις αλλεργίες του κόσμου. 'Οταν πλησιάζε γατάκι τον έπιανε φτέρνισμα τα χέρια του έβγαζαν εκζέματα και διάφορα άλλα. Για να μη σας πω πως σιχαίνονταν τα ζωα και πως έκανε την πρώτη φορά που τον πλησίασε ο σκυλάκος που είχαμε τότε στο πατρικό μου.
    Τώρα συζούμε με έναν γατούλι κούκλο ταίζουμε έναν λόχο και δεν έχει τίποτα.
    Μη σας πω που παίζουμε με το γατούλι και μας αρέσει να μας δαγκώνει. Τα χέρια μας δε πάντα γεμάτα γρατσουνιές παρόλο που του κόβουμε τα νυχια τακτικά.
    'Οπως είπαν και άλλοι πριν απο μένα το να έχεις ένα ζωο μέσα στο σπίτι το θεωρώ και πιστεύω είναι ευτυχία, γαλήνη, ξεκούραση. Το χάδι σε ένα ζώο ισοδυναμεί για μένα με αρκετά ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  184. Καί μερικές σκέψεις περί κυνηγίου:

    Τό ελάφι η το αγριογούρουνο που σκοτώνω ώς κυνηγός απλώς αντικαθιστά τήν αγελάδα, το κατσίκι η το αρνί που θα αγόραζα από το σούπερ μάρκετ. Πεθαίνει ένα αγριογούρουνο σώζεται μία αγελάδα. Το κρέας ενός αγριογούρουνου παρέχει κρέας γιά μένα και την οικογένεια μου για 2-3 μήνες.

    Οι περισσότεροι μη κυνηγοί τής πόλης έχουν την εντύπωση ότι ο κυνηγός στά καλά καθούμενα σκοτώνει ένα κακόμοιρο ζωάκι το οποίο αν δεν υπήρχε ο κυνηγός θα ζούσε μια μακρά ευτυχισμένη ζωούλα.

    Δέν αληθεύει. Η συντριπτική πλειοψηφία των αγρίων ζώων πεθαίνει ούτως η άλλως πρόωρα.
    Αυτό είναι προφανές στοιχείο στούς wildlife biologists (ελληνικα?) πού γνωρίζουν την βασική θεωρία της δυναμικής πλυθισμών αλλά είναι κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν.
    Ενας βιολόγος που γνωρίζει την δυναμική πλυθισμών θα σας επιβεβαίωνε οτι πάνω από τό 90% των αγρίων ζώων πεθαίνουν πρόωρα από μή φυσιολογικό (με την ανθρώπινη έννοια) θάανατο.

    Μπορείτε νά το επιβαιβαιώσετε και διαισθητικά με τον ακόλουθο απλό υπολογισμό:
    Μια αγριογουρούνα γεννάει 2φορές το χρόνο απο 4 εως 8 γουρουνάκια κάθε χρόνο. Η αγριογουρούνα ζεί 14-24 γόνιμα χρόνια. Αρα ακόμα και ένας συντηριτικός υπολογισμός δείχνει οτι μια αγριογουρούνα θα γέναγε 112 γουρουνάκια στη ζωή της. Εφόσον όμως ο αριθμός των αγριογούρουνων παραμένει σταθερός (με η χωρίς κυνηγούς) αυτό σημαίνει ότι χοντρικά μόνον 2-3 από τά 112 φτάνουν σε αναπαραγωγική ηλικία. Τα υπόλοιπα 110 (98%) πεθαίνουν από βίαιο θάνατο, πείνα και αρρώστειες η συνδυασμό των τριών.
    Εαν δεν ήταν έτσι, δλδ ας πούμε οτι 10% επιζουν (11 απο τα 112), ο αριθμός τών αγριογούρουνων θα είχε αυξηθεί τόσο που μέσα σέ μόλις 2500 χρόνια ολόκληρη η γή θα καλύπτονταν απο αγριογούρουνα στιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο σε ύψος 2000 μέτρων, περισσότερα αγριογούρουνα απο το νερό των ωκεανών.

    Άλλο στοιχείο απο την δυναμική πλυθυσμών:
    Εαν οί κυνηγοί σκοτώνουν ας πούμε 1 στα 10 αγριογούρουνα τότε ο συνολικός αριθμός αγριογούρουνων μειώνεται περίπου 1% μόνο (ένα πρός δέκα περίπου ο λόγος). Δεν μπορώ να κάνω την μαθηματική ανάλυση εδώ αλλά ρωτήστε τήν ανεξάρτητη γνώμη κάποιου wildlife biologist γιά τό θέμα δλδ πώς λειτουργεί η δυναμική πλυθισμών καί η επίδραση του κυνηγίου. Ο λόγος είναι οτι το κυνήγι αφαιρεί απο τον πληθισμό το πλεόνασμα που δεν μπορεί το οικοσύστημα να συντηρήσει ούτως η άλλως, οπότε θα πέθαιναν ακόμα περιοσσότερα ζώα απο την πείνα και τις αρρώστειες.

    Με βάση τα δυο παραπάνω στοιχεία θα έλεγα οτι το κυνήγι η όχι παραμένει προσωπική επιλογή εφόσον δεν έχει επίπτωση στον συνολικό αριθμό ζώων που θανατώνοται στη φύση και στα σφαγεία.. Εφόσον τό αποτέλεσμα είναι το ίδιο, όποιος τα βάζει με τους κυνηγούς δεν το κάνει λόγω ζοωφιλίας αλλά επειδή δεν του αρέσουν οι κυνηγοί.

    Υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα στον κόσμο του κυνηγίου αλλά απο τα σχόλια καταλαβαίνω οτι οι σχολιαστές δεν έχουν ιδέα απο κυνήγι και τό ανάγουν στήν χάρα να σκωτώνεις. Είναι μεγάλο θέμα η ψυχολογική του πλευρά.
    Σέ όποιον ενδιαφέρεται νά καταλάβει λίγο τήν ψυχολογία μου ώς κυνηγού θά συνηστούσα το έργο Dersu Uzala τού Akira Kurosawa.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  185. Από τίς γυναικες δεν περιμενω να καταλαβουν το κυνήγι, είναι ανδρικό ένστικτο.
    Οσον αφορά τις δήθεν σεξουαλικές δεισλειτουργίες των κυνηγών πιστεύω το αντίθετο. Οι κυνηγοί είναι περισσότερο σε επαφή με τα ένστικτα τους και ως εκ τούτου το κυνήγι έχει θετικό συσχετισμό με την σεξουαλικότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  186. Εγώ, genghis, συμμερίζομαι τους προβληματισμούς σου.
    Το κυνήγι δεν μου αρέσει ως δραστηριότητα, διότι απεχθάνομαι τη βία. Είχα μεγάλη δυσκολία να ζω μ' έναν κυνηγό, ώσπου κατάφερα και τον άλλαξα (ή, εν μέρει, άλλαξε μόνος του, anyway).
    Ανγνωρίζω όμως ότι υπάρχουν κυνηγοί που έχουν μια φυσιολατρική συνείδηση, κυνηγούν με αυστηρούς κανόνες και συμβάλλουν με τη στάση τους στη διατήρηση του φυσικού τοπίου και της πανίδας. Βέβαια, θα προτιμούσα να καταργηθεί ως δραστηριότητα, θεωρώ πιο πολλά τα αρνητικά του. Ας αντικατασταθεί με άλλες φυσιολατρικές δραστηριότητες, που να μην εμπεριέχουν βία.
    Από την άλλη, θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλη υποκρισία στην αστική ζωοφιλία. Καλύπτουμε δικές μας ανάγκες, δικά μας κενά, διαστρεβλώνοντας και πάλι τη φυσική σχέση του ανθρώπου με τα ζώα. Εν ονόματι αυτής της αστικής ζωοφιλίας, ανθεί μια τεράστια βιομηχανία, με θύματα φυσικά τα ίδια τα ζώα, που δεν φταίνε σε τίποτα.
    Δε λέω να καταργηθεί, είναι ένα επακόλουθο του πολιτισμού μας που το έχουμε ανάκγη για διάφορους λόγους, τους οποίους και ο Ν.Δ. ανέλυσε. Απλά, η εξιδανίκευση της κατάστασης, όταν συζητάμε σοβαρά, δεν με βρίσκει σύμφωνη.

    Θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που με συνείδηση περιθάλπουν αδέσποτα. "Διορθώνουν" την ανευθυνότητα πολλών άλλων. Το έχω κάνει σε μικρή κλίμακα κι εγώ μερικές φορές.
    Καλώ όμως όλους τους ιδιοκτήτες ζώων να τα στειρώνουν. Καταλαβαίνω ότι, όταν έχουμε ένα ζωάκι, θέλουμε να δούμε τα μικρά του, να ζήσουμε και να καμαρώσουμε αυτή τη διαδικασία. Το έχω ζήσει. Είναι όμως βέβαιο ότι, όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε να τους βρούμε σπίτια, τα μισά από τα παιδιά τους ή τα παιδιά των παιδιών τους, θα καταλήξουν στο δρόμο. Έτσι, συμβάλλουμε στο πρόβλημα άθελα μας.
    Λυπάμαι αν σας χάλασα τη διάθεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  187. to Genghis:
    Αδυνατώ να σας καταλάβω γιατί δεν μπορώ να βλέπω ένα ζωάκι να πεθαίνει, μου προκαλεί πόνο. Όπως και ο θάνατος των ανθρώπων.
    Δεν μπορώ να βλέπω ούτε τα ψάρια να σπαρταράνε.
    Υπερευαισθησία; 'Ισως. Απλά δεν το αντέχω, με αρρωσταίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  188. Χρειάζομαι και μια πρακτική συμβουλή.

    Οπως είχα ίσως αναφέρει έχει εμφανοιστεί μία καινούργια δεύτερη αδέσποτη γάτα στην πίσω αυλή (μία άλλη αδέσποτη έχουμε υιοθετήσει εδώ και καιρό αλλά μένει έξω). Η καινούργια είναι αυτή πού εμφανίστηκε τήν εποχή που απεβίωσε ο/η Μουτζουρίδι του Νίκου Δήμου και έτσι την ονομάσαμε Μουτζουρίδι.

    Τό πρόβλημα είναι οτι η Μουτζουρίδι είναι μάλλον έγκυος και πρέπει να πάει γιά στείρωση επειγόντως. Την άλλη αδέσποτη γάτα την έχουμε ήδη στειρώσει. Εκείνη είχα καταφέρει να την παγιδεύσω βάζοντας της φαγητό σε κλουβί γατιού του οποίου εκλείσα την πόρτα με σχοινί από τό παράθυρο τού σπιτιού. Ακάμα έχω συναισθήματα ενοχής κάθε φορά που την βλέπω γι αυτή μου τήν προδοσία, αλλά δεν γινόταν αλλοίως, είχε ήδη γεννήσει δύο φορές.

    Αλλά η Μουτζουρίδι δέν φαίνεται να πεύτει κοροίδο στο ίδιο κόλπο. Δέν μπαίνει στο κλουβί με τίποτε όσο πεινασμένη και να είναι.
    Ξέρει κανείς κάποια άλλη μέθοδο να την πάω στον κτηνίατρο? Είναι έγκυος και δεν υπάρχει πολύς χρόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  189. Τα ζώα συντροφιάς είναι πολύ καλά, εφόσον ανέχονται τους ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  190. genghis

    Με την λογική της "δυναμικής πληθυσμών" μπορεί κανείς να δικαιολογήσει φόνους, πολέμους ακόμαι και γενοκτονίες.

    Μουτζουρίδι
    Δυστυχώς άλλο τρόπο συλληψης από την παγίδευση δεν γνωρίζω - ίσως κάτι ξέρει ο κτηνίατρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  191. @Genghis said...

    Από τίς γυναικες δεν περιμενω να καταλαβουν το κυνήγι, είναι ανδρικό ένστικτο.

    ---------------------------

    Κάποτε τα θηλυκά Hommo SS κυνηγούσαν μαζί με τα αρσενικά.

    Αυτό το ένστιχτο που πήγε άραγε;

    (Το ερώτημα δεν είναι χαζό ούτε ξανθό)

    υγ:

    Το σίγουρο πάντως είναι πως έχουμε ως είδους τα πιο νωθρά θυληκά στο ζωικό βασίλειο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  192. Υ.Γ :
    Μόνο ομάδες κυνηγιού κυνηγών θα κυνηγήσουν αποτελεσματικά τους ράμπο φονιάδες σπουργιτιών.
    Όποτε πάω σε δάσος (ετεροχρονισμός, πήγαινα όταν υπήρχε) και έβλεπα κυνηγούς φορτωμένους με οπλοπολυβόλα μπάς και δούν κανα ιπτάμενο τούρκο (πουλάκι) έκανα όσο θόρυβο μπορούσα. Πολύ τους την έσπαγε που έδιωχνα τα θηράματα. Όχι δεν με πυροβόλησαν, κατά κανόνα είναι κομπλεξικοί θρασύδειλοι με στυτικά προβλήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  193. Για να μην παρεξηγηθώ πάλι να πως ότι μου αρέσει σε απίστευτο βαθμό η σκοποβολή και η τοξοβολία ( σε ειδικούς χώρους) αλλά απεχθάνομαι το κυνήγι ζώων.

    Αντίθετα είμαι παθιασμένος κυνηγός Η-SS (Homo Sapiens Sapiens) ΕγΚεφαλΩν.

    :-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  194. ενας εδω περα πηρε την καραμπινα του αδερφου του για να σκοτωσει τα σκυλια της γειτονιας που δεν τον αφηναν να κοιμηθουν

    ευτυχως ομως, το μονο που καταφερε ηταν να αυτοπυροβοληθει πριν προλαβει να στοχευσει τα ζώα,

    ο ιδιος δεν πεθανε ,εχει ομως σοβαρα τραυματα,

    ΕΙΘΕ ΛΟΙΠΟΝ αυτα τα ΤΡΑΥΜΑΤΑ να του θυμιζουν την ΚΑΚΙΑ και τον ΕΓΩΙΣΜΟ του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  195. χτες βράδυ (ξανά)είδα το "amores peros" του Ιναρίτου.
    θυμήθηκα πόσο άσχημα με είχε κάνει να αισθανθώ η κτηνωδία κάποιων ανθρώπων που εκπαιδεύουν σκύλους για κυνομαχίες με αποκλειστικό στόχο το δικό τους κέρδος. κάτι που δυστυχώς συμβαίνει και στην πραγματική ζωή και όχι μόνον με σκύλους.
    επίσης θυμήθηκα με πόση συμπάθεια κατάφερε ο σκηνοθέτης να με κάνει να δω τον αντιήρωα της ταινίας, τον αλήτη επαγγελματία δολοφόνο, ο οποίος έδινε ένα σπιτικό σε όλα τα αδέσποτα που έβρισκε.
    αυτό όμως που με προβλημάτισε έντονα είναι ότι (ελπίζω να έχετε δει όλοι την ταινία και να μη σας την αποκαλύπτω) τα δολοφονικά ένστικτα που καλλιέργησαν οι κυνομαχίες στον πρώην οικόσιτο, άκακο σκύλο τον οδήγησαν στην τραγικότερη πράξη της ταινίας. ακόμα και όταν βρέθηκε ένα βήμα από το θάνατο, φρόντισε να δολοφονήσει τη νέα του οικογένεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  196. Έχοντας πληρώσει το βαρύτερο γραμμάτιο της ζωής απο το τοξόπλασμα, να σας αναφέρω πως πιθανότερη μέθοδος μετάδοσης (στον αστικό πληθυσμό)είναι απο κακοπλυμένα λαχανικά και κακοψημένο κρέας.
    Και για να οδηγήσει σε μόλυνση του εμβρύου πρέπει η γυναίκα να το έχει αρπάξει πολύ κοντά στην έναρξη της κύησης (Ενα-δύο μήνες). Είναι ΣΩΤΗΡΙΟ για ζευγάρια που σκοπεύουν να τεκνοποιήσουν να κάνει η γυναίκα έλεγχο του επιπέδου τοξοπλάσματος στο αίμα, πριν. Προσοχή : Το να βρεθεί θετική στο τοξόπλασμα δεν έχει σημασία, το ΠΟΤΕ έχει σημασία.
    Το ποσοστό του πληθυσμού που είναι θετικό, ξεπερνάει το 50%. Απο τη στιγμή που η μόλυνση έχει γίνει σε άσχετη στιγμή απο την έναρξη της εγκυμοσύννης, τότε όχι μόνο δεν υπάρχει πρόβλημα αλλά η υποψήφια μητέρα έχει προστατευτική ανοσία!

    Ο άρχοντας του σπιτιού, ο γάτος μας ο Δίας κοιμάται πάνω στην κοιλιά της εγκύου συζύγου μου και χουρχουρίζει. Συμφωνεί πλήρως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  197. @bladerunner:
    Συγγνώμη, αλλά αν ήταν κομπλεξικοί θρσύδειλοι με στυτικά προβλήματα, μάλλον θα σας πυροβολούσαν. Ένας κομπλεξικός θρσύδειλος με στυτικά προβλήματα κι όπλο στο χέρι, μέσα σε δάσος που μπορεί και να κρυφτεί και μάλιστα με άλλους ομοίους γύρω, πολλά μπορεί να κάνει. Ο Θεός (όποιος) να σας-και να μας- φυλάει από τέτοιους!

    (Sorry, ακούγεται λίγο κρύο χιούμορ, αλλά είν' η αλήθεια.)

    (Κοίτα να δεις που θα βγω και υπερασπίστρια των κυνηγών στο τέλος! Αν μ' άκουγε ο πρώην μου..)

    (μπα, μάλλον μου 'χει τελειώσει ο ρομαντισμός)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.