Βγήκα από την παράσταση του «2» με πολύ αντιφατικά συναισθήματα. Είχα την αίσθηση πως παρακολούθησα μία απόλυτα επιτυχημένη αποτυχία.
Η αποτυχία μπορεί να οφείλεται σε μένα. Δεν με άγγιξε συναισθηματικά ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Δεν ταυτίστηκα. Δεν με αφορούσε.
Παρακολουθούσα με θαυμασμό την υπέροχη τεχνική, τα εντυπωσιακά πλάνα – σκηνικά, φωτισμούς, προβολές, την απόλυτη κυριαρχία των χορευτών επάνω στο σώμα τους, την έξυπνη και μελετημένη μουσική επένδυση.
Ήταν μία τέλεια παράσταση. Τέτοια δεν έχουμε ξαναδεί από ελληνικό σύνολο στην Αθήνα. Κι από τα ξένα που έχουν περάσει τις τελευταίες δεκαετίες, ίσως 3-4 να ήταν ισάξια.
Αλλά τότε;
Όλα αυτά τα κατέγραψα εγκεφαλικά, χωρίς να με συγκινήσουν. Γιατί το θέμα δεν μου μίλησε.
Το θέμα είναι η αναζήτηση του ετέρου ημίσεως, που θα έλεγε και ο Πλάτων στο «Συμπόσιο», η προσπάθεια το ένα να γίνει δύο. Μόνο που το έτερο ήμισυ του άντρα που αναζητούσε, ήταν άντρας.
Στο έργο δεν συμμετέχει γυναίκα – και το μόνο γυναικείο στοιχείο που εμφανίζεται είναι μία χυδαία παρωδία θηλυκού. Μία τερατώδης κούκλα Μπάρμπι επί της οποίας προσπαθούν να ασελγήσουν διάφοροι ατυχείς.
Κυριαρχεί ατμόσφαιρα στρατώνα. Εικοσιτρία ανδρικά σώματα που ντύνονται και ξεντύνονται συνέχεια, πετάνε το τι-σερτ τους κάτω σαν πρόκληση, ιδρώνουν, λαχανιάζουν – και φοράνε κοστούμια μόνο για να παρωδήσουν την ανδρική σοβαρότητα.
Α, ναι υπάρχει και κοινωνική κριτική – κάτι τηλεορασάνθρωποι, ποδοσφαιράνθρωποι και μοντέρνοι εξέκιουτιβ – αλλά αυτά είναι παρεμβολές. Η ωραιότερη σκηνή κατά τη γνώμη μου είναι εκείνη του χαμάμ. Γενικά όπου υπάρχει χιούμορ, λειτουργεί σωστά.
Όμως το κυρίαρχο θέμα είναι το σεξ. Το σεξ καθαρά αντρικό με το πέος στο επίκεντρο των πραγμάτων, το πέος που τραγουδάει: «Love me tender» που αυνανίζεται, που λειτουργεί σαν ηλεκτρική σκούπα…
Και το συναίσθημα; Προσπαθούσα, για να ταυτιστώ, να φανταστώ μία γυναίκα στα ντουέτα της προσέγγισης – είμαι σίγουρος πως η παρουσία της θα είχε μεταμορφώσει το τοπίο.
Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν μπορώ να ταυτιστώ με την ομοφυλόφιλη επιθυμία. Και δεν νομίζω πως είναι μόνο δικό μου. Αποτελεί την εγγενή αδυναμία του «2». Με τον αποκλεισμό της γυναίκας, η σύλληψη δεν δρα πανανθρώπινα. Είμαι σίγουρος ότι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου εκεί στόχευε – δεν ήθελε να φτιάξει ένα έργο για gays – ένα έργο που να μιλάει στο 5% του κοινού. Όμως το αποτέλεσμα δεν πείθει. Η υπέρβαση δεν έγινε.
Μίλησα με αρκετούς θεατές – όλοι εκφράστηκαν με ενθουσιασμό για την ποιότητα της παράστασης, για την ομορφιά των εικόνων και της κίνησης, για την μουσική και τα ευρήματα. Όταν όμως η συζήτηση προχώρησε σε βάθος, είδα την ίδια παγωνιά.
Αλλά και οι κριτικές ή εντυπώσεις που διάβασα, μοιάζουν να παρακάμπτουν αυτό τον σκόπελο: μιλάνε γενικά για την αναζήτηση του Άλλου και σταματάνε εκεί.
Όμως ποιος είναι αυτός ο Άλλος; Ένας φίλος η συνοδοιπόρος; Αποκλείεται – το σεξουαλικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο σε όλη την παράσταση. Μιλάμε λοιπόν για ερωτικό σύντροφο, για σεξουαλικό παρτενέρ. Και εκεί είναι που δεν βγαίνει η εξίσωση.
Για έναν gay, το έργο πρέπει να είναι συγκλονιστικό.
Τόσα ωραία γυμνά σώματα στην σκηνή δίνουν χώρο για ταύτιση, ακόμα και για φαντασίωση.
Οι straight αισθάνονταν αμήχανα.
Τρέφω πάντα ιδιαίτερη δυσπιστία προς τα συμβολικά και αλληγορικά έργα. Αυτά που σου κλείνουν το μάτι («όταν δείχνω αυτό, εννοώ εκείνο») η σε τραβάνε από το μανίκι για να εμπεδώσεις «το μήνυμα». Κι εδώ έχουμε τέτοιες στιγμές, μερικές επιτυχημένες άλλες όχι (πολλές βαλίτσες και σακίδια…).
Μία από τις επιτυχημένες είναι όταν προσάγεται μία λεκάνη αποχωρητηρίου και ο χορευτής πάει να καθίσει. «Τι θέλεις;» ρωτάει μία φωνή. «Να κατουρήσω». «Όρθιος!» είναι η απάντηση.
Αν το πρόβλημα του ανθρώπου που θα ήθελε να κατουράει καθιστός και αναγκάζεται να κατουράει όρθιος, δινόταν με διαφορετικό τρόπο, ίσως να με άγγιζε. Δεν θα ήταν πια η αναζήτηση του Άλλου – αλλά του άλλου Άλλου. Έτσι όμως, με αφήνει απέξω.
Έφυγα με την αίσθηση μία υπέροχης δημιουργίας, που έχασε τον στόχο της. Στυφή γεύση.
(Ελπίζω να μην θεωρηθεί το κείμενο ως ομο-φοβικό. Κρίνω μία παράσταση, όχι μία κλίση. Μην πέσουμε στην εύκολη λύση του «αντικομουνισμού»…).
Οι φωτογραφίες από το πρόγραμμα της παράστασης.
1+1=1;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς να αγγίξει συναισθηματικά μια τέτοια παράσταση όλους εμάς, που η αναζήτηση του άλλου μας μισού περνάει υποχρεωτικά μέσα από το αιώνιο θήλυ?
ΑπάντησηΔιαγραφήEπιτέλους και μια κριτική που δεν εκθειάζει το 2. Μα όλοι να λένε καλά λόγια; Λες και όλοι είχαν πληρωθεί να εγκωμιάζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά περνάμε μία εποχή όπου τα δύο φύλα ψάχνουν να βρουν τον εαυτό τους ξανά. Επανατοποθετούνται. Και υπάρχει τρομερή μοναξιά και στα δύο. Άμα μπείτε σε κουβέντα νεαρών ατόμων θα δείτε ότι όλο μιλάνε για το άλλο φύλο που όλο όμως απουσιάζει. Οι παρέες έχουν καταντήσει φυλετικές (θυμάμαι τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου όπου οι παρέες τους είχαν και αγόρια και κορίτσια).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κάθε φύλο ,σήμερα, (κι ίσως να μην είναι εύρημα του Παπαιωάννου)μοιάζει να καταλήγει να ερωτεύεται συνεχώς τον εαυτό του, σε έναν όχι καθαρό ομοερωτισμό αλλά σαν "ετεροφοβισμό" (δεν ξέρω αν αυτή η λέξη μπορεί να δηλώσει τον φόβο για το άλλο φύλο.
Πρώτη φορά που διάβασα(άκουσα) αληθινή κριτική για τη παράσταση. Ομολογώ ότι θέλω να τη δω και εγώ για να αποκτήσω προσωπική γνώμη. Για να γράφει ο αυστηρότατος don:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακολουθούσα με θαυμασμό την υπέροχη τεχνική, τα εντυπωσιακά πλάνα – σκηνικά, φωτισμούς, προβολές, την απόλυτη κυριαρχία των χορευτών επάνω στο σώμα τους, την έξυπνη και μελετημένη μουσική επένδυση.
Ήταν μία τέλεια παράσταση. Τέτοια δεν έχουμε ξαναδεί από ελληνικό σύνολο στην Αθήνα. Κι από τα ξένα που έχουν περάσει τις τελευταίες δεκαετίες, ίσως 3-4 να ήταν ισάξια.
πάει να πει ότι είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή.
Don, δε πιστεύετε ότι τα εισιτήρια είναι αρκετά ακριβά;
Το μόνο που θα ήθελα να σχολιάσω από το post είναι το ..."ουρείν ορθώς".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά, ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί ΠΡΕΠΕΙ εμείς οι άντρες να κατουράμε όρθιοι. Μήπως γινόμαστε πιο "straight" με μια τόσο ...πεζή πράξη; Εκτός από το γνωστό άσμα "η δουλειά κάνει τους άντρες" να υποθέσω πως και η "στάση κατουρήματος" παίζει ρόλο; Ήμαρτον, που θα 'λεγε κι ο Γεωργίου!
Προσωπικά, από κάποια στιγμή (που χάνεται στα βάθη των πρώτων εφηβικών μου χρόνων) και μετά αποφάσισα πως όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, θα κατουράω καθιστός. Έτσι και πιο άνετα θα είμαι και δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να λερώσω την τουαλέτα.
Για να μην αναφέρω το σαφές πλεονέκτημα στα σπίτια των θηλυκών υπάρξεων που κατά καιρούς με "φιλοξένησαν" (από απλές φίλες μέχρι λατρευτές ερωμένες), όταν επιτέλους βρίσκουν κάποιον που σέβεται το σπιτικό τους. Κι όταν κάνω τη δικιά μου οικογένεια (ίσως συντομότερα από όσο υπολόγιζα) θα μάθω στους δικούς μου γιους (αν θα αποκτήσω) να μην "κολλάνε" σε τέτοιες π@παριές.
Το "ουρείν ορθώς" (η λέξη "ορθώς" έχει ...διττή έννοια) είναι ένα στερεότυπο-ταμπού που πρέπει κάποτε να απορριφθεί κοινωνικά. Αποτελεί μια πράξη αγένειας - εκτός κι αν συμβαίνει στη φύση, σε "επείγουσα περίσταση" ή ...απουσία "κατάλληλου" εξοπλισμού (τούρκικες τουαλέτες).
Δεν έχει καμία θέση στο σύγχρονο πολιτισμό. Ελπίζω οι νέες γενιές γονέων να διαπαιδαγωγήσουν σωστά τα παιδιά τους και να μην εξαντλούν την κατάρριψη στερεοτύπων στην ...αποφυγή αγοράς πολεμικών παιχνιδιών και στα "πολύχρωμα" ρούχα.
Υ.Γ. Υποθέτω πως ο Guerrero762 θα έχει πολλά να σχολιάσει επί τούτου :))
Δεν έχω δει την παράσταση, άρα μιλάω τυφλά στο σκοτάδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήNοπίζω ότι ο ΔΠ ήθελε να κάνει μια παράσταση για τον εαυτό του και μόνο, όχι για το κοινό.
Άρα, δεν νομίζω να προβληματίστηκε για τη χρήση κοριτσιών ή όχι.
Ήθελε αγόρια, έτσι το ονειρεύτηκε, έτσι το 'χτισε.
Ελπίζοντας ίσως ότι θα γίνει η υπέρβαση και το έργο θα μπορέσει να αγγίξει οποινδήποτε.
Κατά ΝΔ δεν τα κατάφερε, παρόλη την αισθητική τελειότητα, που όλοι παραδέχονται.
Δεν ξέρω, δεν απαντώ.
@flying smurf
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει τιμες για ολα τα πορτοφολια...
Το κακο ειναι οτι δεν εχει εισιτηρια....μονο μετα της 26 του μηνα
εγώ πάντως που δεν είμαι γκευ οταν διαβασα τα σονετα του Σεξπηρ για ενα αγορι ελιωσα, κι οταν διαβασα στο συμποσιο το πως επιθυμουσε ο Αλκιβιαδης το Σωκρατη, καταλαβα τι θα πει ποθος, κι οταν διαβασα του Καβαφη τα αισθησιακα ποιηματα ενιωσα ερωτικη ντροπη...αλλου ειναι το προβλημα αλλα ο ΝΔ δε θελει να γινει κακος...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαθε τεχνη πρεπει να ψαχνει αν τραγικη το ιδανικο κι αν κωμικη το ευτελες...αυτο το ιδανικο νομιζω οτι χανεται, αυτο το υπερβατικο που ειναι πολυ χειροπιαστο αλλα το αγνοουν οι ιδεολογικα αγκυλωμενοι
@takis vasilopoulos
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο. Αλλά εάν θέλεις να βλέπεις πρέπει να δώσεις από 40euros και πάνω.
όταν ο πόθος και ο έρωτας είναι αληθινοί φαίνονται (όχι ότι βέβαια δεν χρειάζεται και η σωστή τεχνική)
ΑπάντησηΔιαγραφήMα ΝΔ και το brobeback mountain ερωτας ομοφυλοφιλικος ηταν αλλα αγγιξε τοσο κοσμο(προσωπικα τη θεωρω μετρια ταινια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορω να καταλαβω γιατι δεν μπορει να ταυτιστει η εστω να νιωσει ενας straight τον ομοφυλοφιλικο ερωτα...
Μα και οι δυο αυτοι ερωτες κοινο προγονο δεν εχουν...
Και οι δυο παιδια της επιθυμιας δεν ειναι?
Εμενα στον ομοφυλοφιλικο ερωτα αυτο με αγγιζει....η επιθυμια....και τον νιωθω βαθια....
Περα απο τα αντικειμενα του ποθου και το φυλο τους,η επιθυμια,ο ποθος για τον αλλο ,νομιζω μας ενωνει ολους....
Για αυτο παραξενευομαι που δεν μπορεσατε να ταυτιστειτε....
Οσον αφορα αυτο που λετε για το συναισθημα θα συμφωνησω....
Ο ερωτας χωρις συναισθημα,χωρις επικοινωνια σιγουρα ειναι λιγο,και ανεπαρκες....
Είναι πολύ δύσκολο να κρίνετε την κριτική αν δεν έχετε δει την παράσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμία σχέση με Brokeback Mountain ή τα Σονέτα του Σαίξπηρ - εκεί υπήρχε συναίσθημα. Το συναίσθημα είναι κοινό σε όλα τα είδη του έρωτα. Ο πόθος όχι...
για μενα τα καλλιτεχνικα στην Ελλαδα, σε οποιαδηποτε εκφραση τους, φλερταρουν επικινδυνα με την πορνογραφια, την κακως εννοουμενη πορνογραφια, στυλ χασαπικο...χερια ποδια πέη, στήθη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρχει και πορνογραφια καλως εννοουμενη, που ψάχνει την ομορφιά στην έλξη, το υπερβατικό της στύσης, το ευτελές και τραγελαφικό, το γκροτέσκο στο γαμήσι...
"Τρέφω πάντα ιδιαίτερη δυσπιστία προς τα συμβολικά και αλληγορικά έργα. Αυτά που σου κλείνουν το μάτι («όταν δείχνω αυτό, εννοώ εκείνο») η σε τραβάνε από το μανίκι για να εμπεδώσεις «το μήνυμα»."
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα λεφτά είναι το παραπάνω και φυσικά προσυπογράφω.
Από την άλλη αγαπητέ Νίκο, η ποίηση (που τόσο αγαπάς) δεν βασίζεται πλήρως στο "τι εννοούσε ο ποιητής" ή θυμάμαι λάθος από τα σχολικά μου χρόνια? (Αυτός είναι και ο λόγος που ΔΕΝ μου αρέσει η ποίηση...)
ΥΓ: Και εγώ κατουράω καθιστός. Από την άλλη, το όρθιο κατούρημα στη φύση χωρίς περιορισμούς είναι μεγάλη απόλαυση (που μια γυναίκα δεν θα νιώσει ποτέ :-)
Για να εμβαθύνω περισσότερο (με βοηθάτε). Το συναίσθημα απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Στην παράσταση δεν υπήρχαν πρόσωπα αλλά νούμερα (αυτό εννοούσα με τον στρατώνα).
ΑπάντησηΔιαγραφήZoros, μάλλον "ανακούφιση" είναι ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή(αν και καταλαβαίνω τι ...εννοείς - ειδικά όταν γίνεται μετά από πολλές ώρες συνεχούς μουσικοδήγησης σε μια ερημιά)
zoros said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη αγαπητέ Νίκο, η ποίηση (που τόσο αγαπάς) δεν βασίζεται πλήρως στο "τι εννοούσε ο ποιητής".
Αυτή είναι τραγική παρεξήγηση των κακών δασκάλων. Η ποίηση δεν εννοεί αλλά σημαίνει. Ναι, υπάρχει και συμβολική σημασία αλλά στην καλή ποίηση είναι προφανής, είναι στις λέξεις...
mickey said....
ΑπάντησηΔιαγραφή<< Κι όταν κάνω τη δικιά μου οικογένεια ( ίσως συντομότερα από όσο υπολόγιζα ) >>
Oυπς!!!ΝΕΟ!!!Βρεθηκε η Μινι.....
Ποσο σημαντικη παντως αποφαση....χαιρομαι για εσενα!
Σχετικα με αυτο που λες,δεν μου φαινεται τοσο στερεοτυπο....
Εμενα μου φαινεται φυσιολογικο....
Ειναι πιο γρηγορο και πιο ευκολο...
:))))
Απλα ειπα την αποψη μου γιατι ετυχε να μαθητευσω με τους ιδρυτές του Gay Studies και έχω την εντύπωση ότι το πράγμα σπρώχνεται στα άκρα επί τούτου ώστε να μη μπορεί κανείς άλλος (μη ομοφυλοφιλος) να ταυτιστεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι πολιτική δήλωση κι έχω δει ανάλογες παραστάσεις εδώ...Θέλετε να σας πω για την παράσταση 'Εξομολογήσεις μιας κλειτορίδας'? Lesbian show...
δε ξέρω μου θυμίζουν μεταπολιτευτικές κομμουνιστικές υπερβολές
Με συγχωρείτε που γίνομαι σπαστικός αλλά για να το εξετάσουμε το θέμα πιο θεωρητικά, το ποίημα του Καβάφη 'Ο Καθρέπτης στην Είσοδο'
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πλούσιο σπίτι είχε στην είσοδο
έναν καθρέπτη μέγιστο, πολύ παλαιό.
τουλάχιστον προ ογδόντα ετών αγορασμένο
Ένα εμορφότατο παιδί, υπάλληλος σε ράπτη
(τες Κυριακές, ερασιτέχνης αθλητής),
στεκόταν μ' ένα δέμα. Το παρέδωσε
σε κάποιον του σπιτιού, κι αυτός το πήγε μέσα
να φέρει την απόδειξι. Ο υπάλληλος του ράπτη
έμεινε μόνος, και περίμενε
Πλησιάσε στον καθρέπτη και κυτταζόταν
κι έσσιασε την κραβάτα του.Μετα πέντε λεπτά
του φέραν την απόδειξι. Την πήρε κι έφυγε.
Μα ο παλαιός καθρέπτης που είχε δει και δει,
κατά την ύπαρξιν του την πολυετή,
χιλιάδες πράγματα και πρόσωπα.
μα ο παλαιός καθρέπτης τώρα χαίρονταν,
κι επάιρονταν που είχε δεχθεί επάνω του
την άρτιαν εμορφια για μερικά λεπτά.
Έχουμε να κάνουμε με συναίσθημα...οχι. Εχουμε να κανουμε με τη σωματικη ομορφια ενος αντρικου κορμιου, ενος αθλητη...δε μεταδίδεται ο πόθος...;
τεσπα για να μην πιάσουμε Αλμοδοβάρ, Λυντς, Παζολίνι, Χριστιανόπουλο, Hockney, ή ακόμα Auden
Τωρα παρατηρησα τον τιτλο του ποστ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ομορφος...
Απο την παρασταση << 2 >> αν βγαλεις τον αλλον ανθρωπο,αν η αναζητηση ειναι μονο σεξουαλικη ,αν σκοπος δεν ειναι ο << ανθρωπος >> τοτε δεν μενει ενα,αλλα μηδεν...
Χωρις τον << αλλον >> ειμαστε ενα μηδεν,μονοι μας τιποτα
@πάντα σκεπτικιστής
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, όχι και ...φακίρης (εκτός κι αν τα πράγματα είναι "στενάχωρα", οπότε θα προτιμήσω την ...παραδοσιακή στάση).
BTW, εσύ όταν κάνεις το "άλλο" (καθιστός φυσικά) και σου έρθει να ουρήσεις ταυτόχρονα, σηκώνεσαι προσωρινά όρθιος και αφού εκτελέσεις την ...ορθή σου πράξη στη "σωστή" πλευρά της λεκάνης, συνεχίζεις ...καθιστός; Δε νομίζω ;)
(Ωχ, το ...χέσ@με το ποστ μου φαίνεται :)))
Αφεντικό, σόρρυ. Δεν περίμενα το σχόλιό μου να προκαλέσει αντιδράσεις επί των "τεχνικών" λεπτομερειών του ζητήματος. Για άλλο λόγο το έριξα (κοινωνικές προκαταλήψεις και ...συνήθειες).
Ήμαρτον!
Συμφωνώ μαζί σας απόλυτα. Το "2" αφορά τους γκαίυ και όχι τους στρέϊτ και επιτέλους ας βγουν κι άλλοι στρέιτ να πουν ότι οι γυναίκες παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανακάλυψη της ταυτότητάς τους και είναι παραπάνω από μια Μπάρμπυ κι ένα αιδοίο έτοιμο να σε κατασπαράξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι έλεγα και γω δε θα μπει να σχολιάσει ο ...εξπέρ των στερεότυπων;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρυ, welcome, περιμένω και τον Guerrero :))
Mickey, δεν είναι δυνατόν! Μία από αιώνων σχηματική διαίρεση (και στους αρχαίους αναφέρεται) την πήρες τοις μετρητοίς και μου διέλυσες το Post.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αρχαίοι είχαν "διαιρέσεις" και σε ελεύθερους και σκλάβους (τους φαίνονταν εξίσου "φυσικές").
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δε σταματά η ιστορία στους αρχαίους - είμαι βέβαιος πως ακόμα και πολύ παλιότερα υπήρχαν ταμπού και διαχωρισμοί σε κοινωνικά αποδεκτές και μη συμπεριφορές, με βάση το φύλο - και όχι μόνο.
Οι δυσκολότερες να ξεριζωθούν προκαταλήψεις μας είναι εκείνες που θεωρούμε ...αυτονόητες. Δεν είναι μόνο ο Χριστόδουλος ;)
Επαναλαμβάνω πως σκοπός του σχολίου μου ήταν να θίξω τα στερεότυπα που μας κατατρέχουν παιδιόθεν και να τα κρίνω σε "ορθολογική" βάση στα πλαίσια του σύγχρονου πολιτισμού. Νομίζω πως και ο Παπαϊωάννου κάτι παρόμοιο επεδίωξε (δεν έχω δει την παράσταση και δε μπορώ να κρίνω με βεβαιότητα).
Δε νομίζω πως το post μπορεί να "διαλυθεί" από ένα τέτοιο σχόλιο. Υπάρχει "υλικό" για πλούσιο και γόνιμο προβληματισμό.
Όσοι πιστοί...
Υ.Γ. Θαρρώ πως είναι απόλυτα φυσικό να "πιάνομαι" από κάποια ή κάποιες φράσεις του post. Αυτό δεν καλούμαστε να σχολιάσουμε;
ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΜΟΥ ΟΤΙ Η ΕΤΕΡΟΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΗΔΟΝΗ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ HOMO SAPIENS SAPIENS TO MONO ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΓΚΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΓΑΥ ΕΙΤΕ ΣΤΡΕΙΤ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ''ΝΕΑΝΤΕΡΤΑΛ'' ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ / ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΑΛΛΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ.
ΥΓ:
ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗς ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΕΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΣΥΝΟΛΟ. ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ MIA ''ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚH'' MAINSTREAM MATIA.
συγγνωμη ρε παιδια, τι είναι αυτά; που λέτε, το έργο είναι για γκέυ...άμα είναι να μας λένε αν το έργο απευθύνεται σε χορτοφάγους, σε καράφλες, σε ψηλούς, σε κοντούς, σε μασχαλογλύφτες για να δούμε αν θα μας αρέσει...το ήξερα πως όλες αυτές οι σεξοπολιτικάντικες μπούρδες θα καταντήσουν τραγελαφικές. Πολιτικώς ορθοί μπαμπουίνοι θα καταντήσουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦρρρρρρρρρρρτ! --> σφυρίχτρα!!!
ΟΧΙ ΠΑΛΙ!
ΟΧΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ!
Κανείς δεν πιάνεται από κάπου μονομερώς, κανείς δεν διαλύει τίποτα, κανείς δεν βάζει τις φωνές, κανείς δεν χαλάει κλίμα, κανείς δεν θέλει κόντρες, ήμαρτον, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ, μόλις μπήκα και ακόμη δεν προλαβα να χωνέψω το ποστ, ν'ακούσω τους φίλους και να βγάλω κι εγώ το τι μου προξενεί - γιατί και κριτικές διάβασα και το μετέωρο βήμα του ΔΠ μετά του Ολυμπιακούς βλέπω, και το πώς θα κάνει capitalise ή ξεσκαρτάρισμα την επιτυχία του, και την ειλικρίνεια (πες τε την ωμάδα στο εξτρήμ) σαν καλλιτέχνη εκτιμώ, και το γυναίκα = larger than life grotesque Barbie και και...
ΠΛΗΖ, ΠΛΗΖ, ΠΛΗΖ!!!!
Είναι μόλις Κυριακή μεσημέρι, έχουμε τόσα ακόμη...
:(((
Ολα καλά, όλα καλά!!!!
(πού'σαι ρε εξάγγελε ειρηνοποιέ, κι εσύ κατάτεκνο Μαρκήσιε, να δώσεις την οπτική γωνία που θα μας στείλει, κάνα 2 - 1 = [2Χ2] χ απειρο πχ?)
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!
(νάτος ο μαρκήσιος! δε μελέταγα ένα τσουβάλι λίρες καλύτερα? Οποτε είναι ανοιχτοί οι ουρανοί όλο τους άλλους σκέφτομαι!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφή:)))
Αν οι ορθολογιστές και σκεπτικιστές έχουν τη θρησκεία τους, αυτή δεν είναι άλλη από την τέχνη με κεφαλαίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως για τον πιστό υπάρχει η κατάνυξη, έτσι και για τον εραστη τής τέχνης (ερασιτέχνη κυριολεκτικώς) υπαρχει το βίωμα, η συγκίνηση.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο Σεφέρης όρισε την ποίηση ως τη μετάδοση συγκίνησης.
Απαξ και ένα έργο τέχνης μιλάει με αριθμούς και γλώσσα παγωμένη, δίχως να αγγίζει την καρδιά, τότε μάλλον πάσχει.
Επειδή, από μια άποψη, η μουσική είναι μαθηματικά, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε μαθηματικός είναι και μουσικός.
Εν τέλει, διαβάζοντας το ποστ του ΝΔ, αισθάνθηκα ότι βρεθηκε μπροστά σε μια καλογυαλισμένη, μαθηματική ενορχήστρωση, η οποία όμως δεν μίλησε στην ψυχή του.
Με αγάπη
Παράγραφος
εν ολίγοις ότι θέλει ο πελάτης κι είναι μεγάλη η μάζα και πρέπει να τη χωρίσουμε σε τάργκετ γρουπ...
ΑπάντησηΔιαγραφήαντε αυτα για αποψε δε λέω άλλα
Η ομοφυλοφιλία είναι αντιαισθητική, ακόμα και οι μεγάλοι ομοφυλόφιλοι δημιουργοί το γνωρίζουν αυτό και την αποκυρήσσουν ως θέμα για την Τέχνη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα κακώς εκφέρω άποψη , αλλά θα το κάνω γιατί παλιότερα, λόγω γκομενών βασικά, είχα μεγαλύτερη επαφή με το χόρο του θεάτρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα ο χώρος του θεάτρου είναι "φτηνός" πρόγονος του σαφώς εντυπωσιακότερου κινηματογράφου. Καμιά θεατρική παράσταση δε μ'έχει καθηλώσει στη θέση μου, δε μ'έχει κάνει να δακρύσω όπως πολλές κινηματογραφικές ταινίες.
Επιπλέον , αν κρίνω από τα άτομα που ανακατεύονται με το θέατρο, υπάρχει αυτή η νοοτροπία της ψευτοκουλτούρας , ότι και καλά εμείς κινούμαστε σε ανώτερες σφαίρες διανόησης και πούτσες μπλε καραμελέ (συγγνώμη για τα γαλλικά μου).
Τα ίδια κάνουν και οι θεατρικοί παραγωγοί προσπαθούν μέσα από εφέ και μόνο όπως είπε και ο Γάτος να περάσουν μυνήματα, ανώτερης και καλά κουλτούρας και τελικά το μόνο που μένει είναι τα εφέ στα οποία ο κινηματογράφος σαφώς υπερτερεί. Πολύ απλά δεν πατάω στο θέατρο πλέον, δε με συγκινεί , όπως ασυγκίνητο άφησε και το Γάτο. Τελεία και παύλα.
Και για να θίξω και μια "άλλη" πλευρά του post και να πάω μια βόλτα να χαρώ την όμορφη μέρα (έχουμε Δεκέμβρη - αν είναι δυνατόν!) να γράψω και αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΝΔ μπορεί να μην είναι ομοφοβικός, εγώ μπορεί να μην είμαι ομοφοβικός, αρκετοί από δω μέσα μπορεί να μην είναι ομοφοβικοί, αλλά...
Η ελληνική κοινωνία ΕΙΝΑΙ ομοφοβική!
(χρειάζεται μήπως να αναφέρω στοιχεία, αποδείξεις και ονόματα;)
Συμφωνώ κι εγώ πως το θέατρο είναι μια μορφή τέχνης που μάλλον δε "δένει" και πολύ με τον σύγχρονο πολιτισμό και τα (κυρίως τεχνολογικά) μέσα που διαθέτει. Και πριν σπεύσετε να το "παρεξηγήσετε" κι αυτό, ΚΑΘΕ μορφή τέχνης στηρίζεται στην τεχνολογία της εποχής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και οι πρωτόγονοι που ζωγράφιζαν στις σπηλιές, έπρεπε να γνωρίζουν την (έστω και primitive με τα σημερινά δεδομένα) "τεχνολογία" της βαφής. Το ίδιο και για τις μάσκες και τους "από μηχανής θεούς" των αρχαίων τραγωδιών (σκέφτομαι τι θα είχαν σούρει στους αρχαίους τραγικούς ποιητές οι τεχνοφοβικοί της εποχής τους, επειδή χρησιμοποιούσαν "αφύσικα" και "μοντέρνα" μέσα).
Το θέατρο είναι όντως υπερτιμημένο και κακώς θεωρείται ως "ανώτερη" μορφή τέχνης από τον κινηματογράφο. Για του λόγου το αληθές, πρόσφατα παρακολούθησα με καλή παρέα (κάποιοι είναι και αναγνώστες ή και σχολιαστές αυτού του μπλογκ) την ταινία "Βαβέλ".
Είχαμε κυριολεκτικά καθηλωθεί και ...χαζεύαμε. Στο τέλος ανυπομονούσαμε να συζητήσουμε αυτό που παρακολουθήσαμε (προσωπικά μου ήρθε να χειροκροτήσω όταν βγήκαν τα credits). Συγκρίνω άνετα την ταινία με μια αρχαία τραγωδία (και μάλιστα σε καλές παραστάσεις - όχι τις φαιδρότητες που έχω δει όποτε πήγα Επίδαυρο τον Αύγουστο).
Δεν κάνει το μέσο την τέχνη. Σε όλες τις μορφές και τις εκφράσεις της υπάρχουν σκουπίδια και αριστουργήματα. Το ζήτημα βεβαίως είναι άκρως υποκειμενικό - αν και το έχουμε εξαντλήσει μάλλον το θέμα σε παρελθόντα ποστάκια.
Υ.Γ. Είπα πως το post έχει μπόλικο "ψωμί" και θα προκύψουν πολλά επιμέρους ζητήματα. Ας μη βιαζόμαστε να κρίνουμε από τα πρώτα σχόλια...
εγώ προσωπική μίκυ αν δεν είναι δημόσια τουαλέτα καθιστός το κάνω. Το άλλο με αγχώνει. Και γενικά είμαι αγχωτικό άτομο φαντάσου να είσαι και στην τουαλέτα. Εκεί θέλει χαλάρωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν κάποιοι χάνουν τον ανδρισμό τους καθήμενοι στην λεκάνη, ε τι να πω μάλλον ο ανδρισμός τους δεν είναι και πολύς.
Κατάλαβα, μόνο σ'εμένα ξένισαν οι ακριβές τιμές των εισιτηρίων...
ΑπάντησηΔιαγραφήmickey said...
Η ελληνική κοινωνία ΕΙΝΑΙ ομοφοβική!
Θα συμφωνήσω απόλυτα και θα συμπληρώσω όχι μόνο η ελληνική, αλλά και η γαλλική και η... Και δε στηρίζομαι στις μαρτυρίες των ίδιων, οι οποίοι νομίζουν ότι από παντού τους κυνηγάνε...
ΟΤΑΝ Ο ΠΟΥΣΤΗς ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΦΥΣΙΚΟ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ Ο STR8 NA TON ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΕΤΑ ΚΑΡΕΤΑ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΑΛΛΩΣΤΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήMickey said:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Συμφωνώ κι εγώ πως το θέατρο είναι μια μορφή τέχνης που μάλλον δε "δένει" και πολύ με τον σύγχρονο πολιτισμό και τα (κυρίως τεχνολογικά) μέσα που διαθέτει. Και πριν σπεύσετε να το "παρεξηγήσετε" κι αυτό, ΚΑΘΕ μορφή τέχνης στηρίζεται στην τεχνολογία της εποχής!"
Μίκη, κάθε μορφή τέχνης βασίζεται σε μία σύμβαση συνεννόησης ανάμεσα στον(/στους) δημιουργό(/ούς) και το κοινό. Οι περισσότερες τεχνικές που χρησιμοποιεί η ζωγραφική, π.χ., δεν "συμβαδίζουν τεχνολογικά με το σήμερα". (Το εννοώ ως προς την πρώτη ύλη --με άλλα λόγια, τελάρο-μπογιές-- όχι ως προς το εννοιολογικό περιεχόμενο . Μη μου πεις για το απεικονιζόμενο ζωγραφικό θέμα, γιατί θα σου πω ότι και το θέατρο έχει πολύ εξελίξει τις μεθόδους και τα σημαινόμενά του.) Η σύμβαση του θεάτρου δεν μπορεί, νομίζω, εύκολα να ξεπεραστεί, με τον ίδιο τρόπο που δεν ξεπερνιέται μια λάιβ μουσική παράσταση. Και το γεγονός ότι, στο θέατρο, όλα συμβαίνουν πράγματι μπροστά στα μάτια σου, προσθέτει, κατ' εμέ, στη συγκίνηση --όταν βέβαια η παράσταση μου "μιλάει".
Ίσως ο σκηνοθέτης του 2 να είχε στο μυαλό του μία ατάκα που ακουγόταν στην ταινία “Trainspotting”: « Σε λίγα χρόνια δε θα υπάρχουν ούτε άντρες, ούτε γυναίκες, μόνο μαλάκες». Ή ίσως να σκεφτόταν αυτό που υποστηρίζουν οι ανθρωπολόγοι που μελετούν τις έμφυλες σχέσεις, ότι το φύλο είναι κοινωνική σχέση και πολιτισμικό σύμβολο και όχι δεδομένο της φύσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μία τέχνη είναι ανώτερη από μία άλλη. Όμως παρόλα αυτά η υποτίμηση του θεάτρου από ανθρώπους που περιστασιακά πατάνε στο χώρο και κυρίως λόγω ελλείψεως τεχνικών εφέ θα με βρει αντίθετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω πετύχει παραστάσεις αποτυχίες αλλά και παραστάσεις που με συγκλόνισαν (ακόμη θυμάμαι τον Θείο Βάνια του Τσέχωφ που είδα στα 16 μου). Αν δεν ψάξεις δεν θα μάθεις ούτε θα βρεις. Και μία συμβουλή σε ομόφυλους : η παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης, δεν είναι μία υποχρέωση μας ως προς τις γκόμενες. Κράζω τους γνωστούς μου που περιμένουν να βρουν γκόμενα για να βγουν στο θέατρο. (όχι δεν είναι το εισιτήριο το θέμα). Έχουμε καταντήσει μίζεροι. Αν βρω γκόμενα θα κάνω το τάδε, αν βρω γκόμενα θα κάνω το δείνα. Μίζεροι εντελώς έχουμε γίνει οι αρσενικοί.
Δεν υπάρχουν καθυστερημένες και προχωρημένες τέχνες - ούτε συγκρίνονται μεταξύ τους. Υπάρχει καλό και κακό θέατρο όπως και κινηματογράφος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παράσταση του 2 δεν είναι θέατρο - είναι χορός. Δεν χρησιμοποιεί τον λόγο.
Mickey δεν πρόσεξες ΄τι έγραψα "σχηματική" διαίρεση.
Καιρο διβαζω το Blog, αλλα δεν ειχα δικο μου για να μπορεσω να σχολιασω.. οριστε, το καταφερατε κι αυτο, ανοιξα κοτζαμ account (το οποιο βεβαια δεν θα παει χαμενο, μια αφορμη εψαχνα..) για να μπω στον Blogοπαρεα σας..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο δια ταυτα.. Απλα, με το που ειδα τον τιτλο του ποστ, μου ηρθε στο μυαλο μια σκεψη, μια δικη σας σκεψη κ.Δημου -η πρωτη φραση που με εντυπωσιασε τοσο και εμαθα εκ των υστερων πως ηταν δικη σας..:
'που πάει το ζευγάρι, όταν ο ένας δεν είναι πια εκεί;'
αυτη η εξισωση του τιτλου, ειναι σαν μαθηματικοποιηση αυτης της φρασης, της σοφης φρασης, και μια 'λογικη' αποδειξη του ποσο α-λογα ειναι τα συναισθηματα. (εστω και αν δεν εννοουσατε ακριβως αυτο εν προκειμενω). Αχρηστη παρατηρηση, αλλα δεν μπορουσα να μην σχολιασω.
Για την παρασταση, επιφυλασσομαι για μετα τις 23Δεκ., που θα την εχω δει.
Μια προσωπικη γνωμη μονο ακομα, για τα σχετικα με την παγκοσμιοτητα των εξ ορισμου περιορισμενων ομοφυλοφιλικων μηνυματων (και για τις αναφορες σε Καβαφη, αλλα και σε Αλμοδοβαρ κλπ κλπ). Πιστευω πως το νοημα καθε εργου μπορει να γινει αντιληπτο απο το ευρυ κοινο και να το αγγιξει οταν πηγαζει απο το συναισηθμα του δημιουργου και οχι απο λογικη σκοπιμοτητα. Γενικο και θολο αξιωμα μεν, αλλα αληθες. Παραδειγμα:προσωπικα ο Καβαφης και τα ερωτικα του με αγγιζουν αν και και δεν μοιραζομαι τις σεξουαλικες του προτιμησεις, γιατι, οπως το αντιλαμβανομαι εγω τουλαχιστον,η ποιηση του παλευε για να διοχετευσει καταπιεσμενα συναισθηματα, προσωπικες του αναγκες, η τεχνη του ηταν διεξοδος προσωπικη - συναισθηματικη. Σημερα, πολλα εργα ομοφυλοφιλικου περιεχομενου (ισως και το 2, δεν μπορω να το ξερω ακομα, οι ..παρακολουθησαντες ας εκφερουν γνωμη), εκφραζουν συγκεκριμενη σταση ζωης οχι απο προσωπικη-συναισθηματικη αναγκη αλλα πρωτιστως ως πολιτικο statement (απολυτα σεβαστο και μαλλον αναγκαιο μεσο, αλλα δυσκολο να αγγιξει την ψυχη μας ως εργο τεχνης)- Κανουν εργα τεχνης καταρχην εγκεφαλικα και δευτερευοντως απο καρδιας, και γι αυτο (προσωπικα παντα) δεν με αγγιζουν.
αγαπημενα καυτα αγορια-λουκιες μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήκανενας δεν σας παει.
ειναι δεδομενο,και οι παπαριες περι μη αποκλεισμου,αντιδρασης κατα του ρατσισμου-ομοφοβικων ειναι πολιτικα ορθες μπουρδες.
προσπαθουν να σοκαρουν,να δεχθουν λεκτικες ή μη επιθεσεις ωστε να κραυγασουν περι ρατσισμου;
fuck me...
πραγματικα τους βαριεμαι,βαριεμαι τον ιδιομορφο ρατσισμο τους.
την λογικη κανω πιπες αρα ειμαι ανωτερος(πνευματικα) απο τους λοβοτομημενους ετεροφιλοφυλους.
Θα ελεγα οτι κανενας δεν δινει σημασια πλεον.
θα ελεγα "ποιος τους γαμει;" αλλα θα ακουγωταν καπως...δεδομενου του θεματος.
με την ιδια λογικη δεν θα επρεπε να πολεμανε για τα διακαιωματα τους οι προτιμωντες τις εχουσες υπερμεγεθη μαστους;οι προτιμωντες τις φαλαινες ορκες με νεγκλιζε;οι ποδοφιλοι,σαδομαζοχες,μικροτσουτσουνοι;
Τι να πουνε και οι ανηκωντες στη κατηγορια Κ-Χ-Φ-Μ(κοντοι-χοντροι-φαλακροι-μπατιρηδες)των οποιων η σεξουαλικη εκτονωση ειναι μονο παλινδρομικη ενεκα τερατωδους εμφανισης;χεχεχεχε
εμενα που μ'αρεσουν οι 40+ρες μπορω να ζητησω την προστασια των πολιτικα ορθων ελσινικοπαρατηρητων;
"Για έναν gay, το έργο πρέπει να είναι συγκλονιστικό. ....Οι straight αισθάνονταν αμήχανα."
ΑπάντησηΔιαγραφήσκέφτηκε ποτέ κανείς ότι και ένας gay μπορεί να νιώθει αμήχανα όταν ανάβει την τηλεόραση , γυρίζει στους δρόμους , πηγαίνει σε ένα club και βλέπει άντρες με γυναίκες ; Στην φύση μας είναι όλα έρωτας υπάρχει , sex υπάρχει τότε που το αφύσικο με τους gay ;
P.S. αν θυμάμαι καλά σε χειρόγραφα του Καβάφη δεν αναφέρεται ομοφυλοφιλία αλλά το πάθος του για τον αυνανισμό και το αλκοόλ .
ND said...
ΑπάντησηΔιαγραφή'Η παράσταση του 2 δεν είναι θέατρο - είναι χορός. Δεν χρησιμοποιεί τον λόγο.'
ούτε οι πίνακες του Τσαρούχη χρησιμοποιούν το λόγο
Πολύ ενδιαφέρον post και πολύ ωραία σχόλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή παίζει πολύ η άποψη ότι υπάρχει ρατσισμός απέναντι στους gay, θα ήθελα να ρωτήσω τα εξής :
1. Έστω ότι κάποιος θέλει να γίνει τραγουδιστής ή ηθοποιός. Πότε πιστεύετε ότι θα συναντήσει περισσότερα εμπόδια, σαν gay ή σαν straight; Ή καλύτερα να το θέσω διαφορετικά. Πότε πιστεύετε ότι θα βοηθηθεί περισσότερο, σαν gay ή σαν straight;
2. Σας καλούν στην τηλεόραση για να σχολιάσετε την θεατρική παράσταση "2". Τί θα είναι περισσότερο "επικοινωνιακά" σωστό; Να εκφράσετε δυσαρέσκεια ή να εκθειάσετε την παράσταση?
Κατά τη γνώμη μου, μια χαρά ελευθερία έκφρασης έχουν οι gay στην Ελλάδα. Εξαιρείται βέβαια η επαρχία, στην οποία ούτως ή άλλως ζεί λιγότερο από το μισό του πληθυσμού.
@ mickey
To "ουρείν ορθώς" είναι ΑΠΛΑ ευκολότερο από το "ουρείν καθιστώς" για λόγους αυτονόητους. ΗΜΑΡΤΟΝ που λέει και ο Γεωργίου.
Πως νιώθει ένας ομοφυλόφιλος βλέποντας το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" ή μια ιστορία αγάπης μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝιώθει όπως ένας straight?
Ο αμφίφυλος πάλι;
Τι μπέρδεμα κι αυτό.
Δεν θα χάλαγε έναν άνδρα όμως αν έβλεπε 15 κουκλάρες να χαριεντίζονται στην σκηνή και η ιστορία αγάπης ήταν μεταξύ δύο λεσβιών.
Έτσι δεν είναι;
Για τις γυναίκες δεν ξέρω αν ισχύει το αντίθετο, ας απαντήσει κάποια.
Δύσκολα ερωτήματα πάντως.
doctor
MainMenu said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"ND said...'Η παράσταση του 2 δεν είναι θέατρο - είναι χορός. Δεν χρησιμοποιεί τον λόγο.'
ούτε οι πίνακες του Τσαρούχη χρησιμοποιούν το λόγο"
Άρα και οι πίνακες του Τσαρούχη δεν είναι θέατρο - είναι πίνακες!
Τι σχόλιο ήταν αυτό;
Doctor
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμενα θα με χάλαγε. Οπως με χαλάει οποιαδήποτε παρασταση (θεατρική) που βγάζει άκρως ιδιωτική συμπεριφορά προς τα έξω. Ειχα δει στο Λονδινο το "Ταχυδρομος πάντα χτυπα δυο φορές" στο θέατρο, οι ισσοροπίες που κρατησε ο σκηνοθετης εκπληκτικές. Ηξερε που να σταματησει τις περιπτύξεις.
ΑΛΛΑ
Υπάρχουν πια άφθονα γκεϊ έργα και ακομα περισσότερα γκεϊ θέατρα και οργανισμοί. Ως και στη Σιγκαπούρη.
Εξοικειώνουν όλους μας με μια ενναλακτική μορφή οικογένειας μια που η παραδοσιακή καταρρέει βαλλόμενη από παντού, και κυρίως από το γεγονός ότι οι άνδρες ακόμα κατουράνε όρθιοι.
MainMenu said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"ND said...'Η παράσταση του 2 δεν είναι θέατρο - είναι χορός. Δεν χρησιμοποιεί τον λόγο.'
ούτε οι πίνακες του Τσαρούχη χρησιμοποιούν το λόγο"
Άρα και οι πίνακες του Τσαρούχη δεν είναι θέατρο - είναι πίνακες!
Τι σχόλιο ήταν αυτό;'
Το σχολιο μου πηγαινε ως επιχειρημα οτι το τι ειναι χορος δε σημαινει οτι δε μπορει να κριθει με γενικα κριτηρια που κρινουμε και τις υπολοιπες τεχνες. Δεν ηξερα οτι το σχολιο σας απευθυνοτανε στα σχολια μικυ κ.α. τα οποία δεν είχα διαβάσει. Έχετε δίκιο πήρα φόρα και τα πήρα όλα:)
doctor said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως νιώθει ένας ομοφυλόφιλος βλέποντας το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" ή μια ιστορία αγάπης μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας;
------------------
Αν και το ζήτημα είναι άλλο (κριτική σε μια συγκεκριμένη παράσταση) εντούτοις έγινε πολύς λόγος για την ομοφυλοφιλία.
Η δική μου αισθητική μονάχα την απανθρωπια και το αίμα αμάχων απορρίπτει, όχι τον αντρικό ή γυναικείο ομοφυλοφιλικό έρωτα.
Ολοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή την αγάπη και τον έρωτα.
Προσωπικά συγκινήθηκα από τον έρωτα και τον αγώνα δυο αντρών στην δράματική ταινία "Φιλαδέλφεια" και μιας γυναίκας στα "Πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Κάντ" στή θεατρική διασκευή της Μπέτυς Λιβανού - που κατά την ταπεινή μου άποψη ήταν ανώτερη (σε δραματικότητα) και από τη πρωτότυπη ταινία του Φασμπίντερ.
Τελικά το ζήτημα δεν είναι τόσο το θέμα, όσο τα εκφραστικά μέσα που διαθέτει ένας καλλιτέχνης. Αν είναι μονοδιάστατα ή ρηχά ή ψευδοκουλτουριάρικα ή μονομανή δεν φταίει το θέμα.
Με αγάπη
Α.
αγαπητε δοκτορα μια επισημανση:οι κουκλαρες λεσβιες ειναι ανακαλυψη των πορνοταινιων....
ΑπάντησηΔιαγραφήσε real καταστασεις οι κουκλαρες λεσβιες σπανιζουν,καθως οι πιο πολλες εχουν λιγοτερη θυληκοτητα και απο τον John Rambo κραδαινων ζευγος Μ-60 και εξακοντιζων ριπας.
Εχω κολλητη λεσβια στη σαλονικα και διαθετω μια προσωπικη πειρα,ακομα και οι μη εχουσες το στυλ νταλικιερη εχουν σε private στιγμες την αναλογη αρσενικη συμπεριφορα που περιλαμβανει μεταξυ αλλων απολαυστικα ρεψιματα και κλανιδια που θα ζηλευε καθε original(oχι της ΑΕΚ καλε)male.
αγαπητε εν αλλαχ δοκτορα μια επισημανση:οι λεσβιες σπανιως ειναι καρακουκλαρες,αυτο ειναι ανακαλυψη των πορνοταινιων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνηθως εχουν την θηλυκοτητα του John Rambo κραδαινων ζευγος Μ-60.
Σου μιλαω εκ μεγαλη προσωπικης πειρας οντας κολλητος εδω και 20 σχεδον χρονια λεσβιας πρωην συμμαθητριας.
Ακομα και οι μη εχουσες στυλ νταλικιερη αλλα ειναι ομορφες κοπελιτσες σε private στιγμες θυμιζουν συγκεντρωση οπαδων του ΠΑΟΚ.
Το αν κάποια τέχνη που χρησιμοποιεί την εικόνα ή την ανθρώπινη φόρμα ή το σώμα, θέλει να μεταδώσει τον πόθο για ένα κορμί δε νομίζω ότι έχει να κάνει με την ομοφυλοφιλία ή τη σεξουαλική προτίμηση και έδωσα παράδειγμα όπου αυτό συμβαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν απογοητευόμαστε με ενα έργο επειδή ήταν μόνο για γκέυ, σημαίνει είτε ότι εμείς είμαστε κολημμένοι και μας ενοχλεί και μόνο η ιδέα των γκευ (που σπανια συμβαινει, γιατι ενα καλο εργο τεχνης παρασύρει και τον πιο πουριτανο) είτε η λειτουργία του έργου είναι καθαρά πορνογραφική ώστε το σώμα (το ανδρικο στην προκειμένη) να είναι το κυρίως θέμα ηδονοβλεπτικά κι όχι οι καταστάσεις (ερωτικές και άλλες) στις οποίες εμπλέκεται αυτό το σώμα.
Δηλαδή άλλο να παρακολουθείς ένα έργο και να βλέπεις πως κάποιος άνδρας ποθεί έναν άνδρα (βλ. Μαλα εδουκαθιον - Αλμοδοβαρ) κι αλλο να βλεπεις ένα έργο για να καυλώσεις και να ποθήσεις εσύ (βλ. Πάμελα Άντερσον στη βάρκα)
αγαπητε εν αλλαχ δοκτορα μια επισημανση:οι λεσβιες σπανιως ειναι καρακουκλαρες,αυτο ειναι ανακαλυψη των πορνοταινιων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνηθως εχουν την θηλυκοτητα του John Rambo κραδαινων ζευγος Μ-60.
Σου μιλαω εκ μεγαλη προσωπικης πειρας οντας κολλητος εδω και 20 σχεδον χρονια λεσβιας πρωην συμμαθητριας.
Ακομα και οι μη εχουσες στυλ νταλικιερη αλλα ειναι ομορφες κοπελιτσες σε private στιγμες θυμιζουν συγκεντρωση οπαδων του ΠΑΟΚ.
Παραγραφε συμφωνω μαζι σου απολυτα...δλδ αυτος ο Φασμπιντερ πως μας ταρακούνησε όλους δείχνοντας μια γυναίκα να ποθεί μια γυναίκα?
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η ποίηση δεν εννοεί αλλά σημαίνει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα. Αλλο το σημαίνον κι άλλο το σημαινόμενο. Για αυτό και οι λέξεις είναι αυτές που τελικά "υποκινούν". Βγαίνοντας απο το θέατρο τελικά τι απέμεινε; Το ξανασκεφτείκατα-πλήν του post εννοώ- κ.Δήμου ή κάποιος που το έχει δεί; Ο βαθμός που το σκεφτείκατε για να το κρίνετε έστω και στο σχολιασμό σας εδώ, οφείλετε μόνο στην τεχνι΄κή ή γενικότερα στη φασαρία των μέσων; Σημασία έχει να κινεί κάτι η τέχνη-όποια μορφής και ν' απασχολεί, να μοιράζεται, να προτρέπει,να απασχολεί αλλά για θέματα που θίγει. Κάτι μου λέει απο την κριτική σας ότι η παράσταση είναι εφυής ως προς το στήσιμό της, έχει χάρισμα σε αυτό ο ΔΠ, το απέδειξε στους ΟΑ, αλλά δεν πάει παρακάτω...και μετά τι δηλαδή; Απο την άλλη φαίνεται ότι μας λείπει αρκετά το καλό θέατρο, η καλή παράσταση στην Ελλάδα που αρκούμαστε σε ό,τι είναι μόδα(καλά αυτό γίνεται κι αλλού στην Ευρώπη) και έτσι δεν το ψάχνουμε και πολύ...αφού το ακούμε πολύ, πηγαίνουν πολλοί, εισιτήρια δεν έχεικ.λπ. άρα είνα εξαιρετικό. Δυστυχώς φαίνεται ότι δεν έχουμε καν χρόνο για ψάξιμο κι έτσι τρώμε ό,τι μας σερβίρουν.
Νάτα , μπλέξαμε, το περίμενα. Προβλέπω και λόγω ημέρας να χτυπάει 300 comments το post.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με το mickey ότι όντως η ελληνική κοινωνία και όχι μόνο αυτή είναι προκατειλημένη όσον αφορά τους gay οι οποίοι τώρα και μέσω τηλεόρασης κυρίως προσπαθούν να εδραιωθούν. Προσωπικά μου είναι αδιάφοροι μόνο με τον Ψινάκη διασκεδάζω. Σε μερικά χρόνια δε θα κάνουν εντύπωση τα γούστα τους σε κανένα.
Για το θέατρο δε συμφωνώ, απλά προϋπήρξε του κινηματογράφου λόγω έλλειψης τεχνικών μέσων τα οποία κατασκευάστηκαν στη συνέχεια.
Οσο για τον Καβάφη κι αυτό μου το έχει πει άτομο που έχει μελετήσει πολύ τη ζωή του , δεν ήταν ομοφυλόφιλος απλά δεν μπορούσε να αντισταθεί στο φυσικό για όλους μας αυνανισμό , ο οποίος όμως την εποχή εκείνη στα μυαλά των τότε Ελλήνων ήταν "ποινικοποιημένος" όπως είναι σήμερα το gayιλίκι. Αυτά.
Πανάσχημη said...
ΑπάντησηΔιαγραφή... οικογένειας μια που η παραδοσιακή καταρρέει βαλλόμενη από παντού, και κυρίως από το γεγονός ότι οι άνδρες ακόμα κατουράνε όρθιοι.
-----
Τα παραλέτε καλή μου φίλη, μην είστε τόσο υπερβολική. Το θλιβερό αυτό γεγονός παίζει βέβαια μεγάλο ρόλο στη σημερινή κατηφόρα των σχέσεων, δεν νομίζω όμως ότι είναι το κυρίαρχο. Θα απέδιδα, αντίθετα, μεγαλύτερη σημασία στο ότι οι γυναίκες φοράνε παντελόνια.
Με βρίσκετε σύμφωνη στις παρατηρήσεις σας. Παραπέμπω και σε μία θαυμάσια κριτική του Βασίλη Ρούβαλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ετεροφυλοφιλία την ευνοεί η κοινωνία γιατί με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζει την ύπαρξή της (τεκνοποίηση).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ομοφυλοφιλία την ευνοούν (μεταξύ άλλων) και κλειστές κάστες επαγγελμάτων. Στο χορό, στο τραγούδι, γενικότερα στις τέχνες είναι πλεονέκτημα να είναι κανείς ομοφυλόφιλος, καθώς έτσι έχει περισσότερες πιθανότητες να αναδειχθεί και να επιβιώσει.
Το πρόβλημα υπάρχει από τη στιγμή που κάποιοι πιστεύουν πως η κοινωνία πρέπει να γίνει καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση της καλλιτεχνικής κοινότητας, ή των απόψεών τους.
Κάποιοι ψύχραιμοι θα αισθανθούν αμηχανία και αποστασιοποίηση, κάποιοι ενόχληση και κάποιοι δυστυχώς θα αντιδράσουν.
Και άντε πάλι από την αρχή μεσαίωνας...
Αντβολ
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά. Υπαρχουν πολλοί λογοι της κατάρρευσης, Και ο σεξισμός, και η οικονομική ανεξαρτησία γυναικών, και ο αυξανόμενος ατομικισμός που μας διδάσκει "κάνε ό,τι σε συμφέρει" κι ας αυτο που συμφέρει εσένα ατομικά βλάπτει το σύνολο.
Αυτοί είμαστε. Πάντως ότι οδεύουμε πος εναλλακτικές μορφές οικογένειας, αυτό είναι σιγουρο. Σε πρώτη εμφάνιση έχουμε τον single parent, μετα τους γκέι και μετά από μερικά χρονια την πολυγαμική οικογένεια. Η οποία κατα την γνώμη μου είναι η μόνη που κουβαλάει λογική. (πολλαπλο εισόδημα, πολλα role models για παιδιά και περισσότερη επίβλεψη, έλλειψη μοναξιάς κτλ)
Οι ομοφυλοφιλικές τάσεις του Καβάφη τεκμηριώνονται αδιάσειστα στα ποιήματά του γεμάτα αισθησιακές περιγραφές αποκλειστικά για νέους άνδρες. Οι αναφορές σε "αμαρτωλά δωμάτια" (με λεπτομερέστατες περιγραφές) και ανδρικούς οίκους ανοχής είναι επίσης παρούσες. Γυναίκες στην ποίησή του υπάρχουν μόνο ως μητρικές μορφές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι αυνανιζόταν είναι γνωστό από τις σημειώσεις του. Προφανώς με ομοφυλικές φαντασιώσεις. Αν προχώρησε και σε πράξεις δεν είναι γνωστό - πάντως σίγουρα δεν θα το σημείωνε.
Πανάσχημη, ενδιαφέρον το περί πολυγαμικής οικογένειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήDoctor , έχω ρωτήσει γυναίκες και απερίφραστα μου έχουν απαντήσει ότι δε γουστάρουν να βλέπουν άντρες να "πηδιούνται" μεταξύ τους. Το αντίστροφο δεν ισχύει για τους άντρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήGuerrero 762, υπάρχουν documents και movies που αποδεικνύουν το αντίθετο από αυτό που λες και υπάρχουν άντρες που γουστάρουν γυναίκες bodybuilders (μη σε παραπέμψω σε σχετικό site) αλλά όλα αυτά εκτός Ελλάδας. Απλά στην Ελλάδα υπάρχει η σχετική πάντα καθυστέρηση σε ΟΛΑ τα θέματα.
Abdal
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα με ενοχλούσε καθόλου να είμαι η 18η σύζυγος κάποιου. Όσο πιο πίσω είμαι τόσο πιο ευτυχής θα ήμουν.
Συνέχεια @Πανάσχημη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιου είδους μοντέλα έχουν δουλέψει και σε κοινωνίες του παρελθόντος (μιλάω ιδίως για τον χώρο της μεταχριστιανικής-μεσαιωνικής Ανατολικής Μεσογείου).
Λες να μπορέσει να ξαναλειτουργήσει;
Θα συμφωνήσω, δεν είναι ομοφοβία. Πιστεύω πως η ανθρώπινη ψυχή έχει ένα άφυλο κομμάτι, όπου μπορεί να καταλάβει τον έρωτα, να τον νοιώσει, χωρίς εικόνες, σε μια ασύλληπτη ας πούμε μορφή για τη συνείδηση. Το ζήτημα είναι να θέλεις να μιλήσεις στον άλλον, όχι να τον ‘στραβώσεις’. Δεν είδα το 2, δεν θα το δω, μόνο υποθέτω. Απ’ την άλλη δεν ξέρω πως κάνει κανείς το διαχωρισμό, έργα εγκεφαλικά και από καρδιάς. Είναι συχνά μια εύκολη γραμμή που, τραβάμε για να αφήσουμε απ’ έξω όσα, δεν μας αρέσουν. Και για ποιόν δεν έχω ακούσει στυφές κατηγορίες περί εγκεφαλικότητας (βλ Σεφέρη, Καβάφη), και για πόσους από αυτούς δεν θα βρεθούν άλλοι τόσοι να πουν πως η τέχνη τους περνάει τη μεμβράνη στο πιο απροσπέλαστο κουκούλι τους και φτάνει, εκεί που δεν φτάνει καμμιά φορά ούτε το χάδι. Ο ΔΠ και καμμιά δεκαριά παιδιά της γενιάς του, πριν χρόνια, αφύπνιζαν την Αθήνα – δεν ξέρω τι εμβέλεια είχαν στην υπόλοιπη Ελλάδα – με την αισθητική της καψούρας και του έρωτα, ως απάντηση στην αριστερή αισθητική ηθική που ήταν η κυρίαρχη ματιά. Ο ‘αριστερός’ λόγος των Ελλήνων διανοουμένων συγγένευε περισσότερο με την αισθητική παρά με την ηθική φιλοσοφία. Τι είναι το ‘ωραίον’ αριστερώς μας έλεγαν περίπου. Ο ‘δεξιός’ τους λόγος ήταν μια άκαμπτη ηθική χωρίς καμιά αισθητική. Συγκίνηση και λογική σύμπαντα ασύμπτωτα. (Αndy εσύ που παρά τις γκρίνιες σου, έχεις καλύτερη μνήμη, θύμισε μου πως το λέγαν εκείνο το φανζίν που τύπωνε ο Μπιστικας). Ε, αυτά τα παιδιά, γι’ αυτό αδιαφόρησαν και η πράξη τους αυτή μας αφορούσε όλους, ανεξαρτήτως σεξουαλικών επιλογών. Ξανάφεραν στην ηθική και την αισθητική ένα χαμένο μέτρο. Η ανάγκη να κουλουριαστείς σε μια αγκαλιά, ένας αποχεραιτισμός στο αεροδρόμιο, το λίγωμα στα μάτια του καψούρη, η έξαψη της ντίβας στην Εθνική Αθηνών-Λαμίας για το μονόπετρο του βλαχόρεμπέτη, το φτάρνισμα του κουλουρτζή της Αθηνάς πάνω στην πραμάτεια του πάγκου του, μας αφορούσαν όλους κατά κάποιον τρόπο και, ξανάγιναν θέμα. Οι νέοι πιο ώριμοι ιδεαλισμοί γίνονταν κι αυτοί της μόδας. Αυτό που δεν έβλεπε κανείς μας όμως είναι ότι η Ελλάδα άλλαζε αλλού, γίνονταν όλα ύπουλα λαχανί, όχι πράσινα, λαχανί, λίγοι το έβλεπαν αυτό. Αμήχανη γενιά, άλλοι κοιτάξαμε τελικά προς Αμερική, άλλοι προς Ευρώπη, άλλοι τα κάναμε τουρλουμπούκι, αλλά αυτή η λαχανί πινελιά μας σημάδεψε όλους, οπότε να μας συμπαθάτε οι μεγαλύτεροι. Πχ. η Λ. κόρη ενός γνωστού (;) έλληνα ζωγράφου – του δικού μας Keith Haring, μπούρδες είναι καλύτερος ο δικός μας, το λέει και το όνομα του, ΑΑ – πήγαινε στο Pierce και Σάββατο βράδυ στο αεροδρόμιο. Τελικά νομίζω έκανες Ιστορία Τέχνης; :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, σε αυτό το κλίμα δεν μπορούσε να στεριώσει νομίζω, μπορεί να κάνω και λάθος, καμιά εμπιστοσύνη στην ικανότητα να κατανοούμε ο ένας τον άλλον. Κάπου εκεί έσπασε το σκηνικό κι έγινε εκατό κομμάτια. Δεν υπήρχε ούτε μια κυρίαρχη ηθική, ούτε μια αισθητική, ούτε ένα σκηνικό που να μας χωράει όλους, και καλά έκανε. Το ζήτημα είναι πως απάντησε η γενιά μας, ζαλισμένη απάντησε και τον ίλιγγο τον εισπράξαμε οι ίδιοι.
To be continued
Λίγο πριν φύγει ο Αλέξης έκανε μια ταινία που μάλλον ήταν πολύ ιδιοσυγκρασιακή, τάχα μου λαϊκή, αλλά μάλλον στους περισσότερους θύμιζε λίγο εκείνο το σήκωμα στο φρύδι που έκανε κάθε φορά που τον εντυπωσίαζε κάτι, ακόμη κι αν ήταν δική του σκέψη. Ακόμη δεν πιστεύω πως ήταν αυτό που ο ίδιος δήλωνε πως ήταν, η επιστροφή στη θεματική του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Τίνος επιστροφή; Η δική μας; Για τον Αλέξη ήταν πολλά όμως – δεν έχει σημασία να κουβεντιάσουμε τι - και υπ’ αυτή την έννοια δεν ενόχλησε κανέναν μας, τη χαρήκαμε. Δεν θέλω να δω το 2 και δεν φταίνε ούτε οι πανηγυρισμοί ούτε η κριτική του Γάτου, δεν θέλω να το δω, γιατί αυτά τα παιδιά τα χαρήκαμε στις πιο γνήσιες στιγμές τους. Κι ήταν γνήσιες όχι γιατί δεν ήταν εγκεφαλικές, ούτε το 2 είναι εγκεφαλικό, κόβω σβέρκο κι ας μην το έχω δει. Ήταν γνήσιες γιατί μας περιελάμβαναν κι όσοι της στήναν περίπου μας είχαν κατά νου. Ήταν μεγάλη και η δική τους ανάγκη και η δική μας να λιγωθούμε με τα πιο ανθρώπινα. Τις προάλλες ο andy μου την είπε που μίλησα για τις στυλιστικές πόζες ενός δημοσιογράφου εκείνης της γενιάς. Κι αυτός και ο ΔΠ και τόσοι άλλοι δεν νομίζω πως χάθηκαν, θα γυρίσουν, ίσως πιο σημαντικοί από τότε, απλά νοιώθω πως αντιδρούν λουστράροντας τη βιτρίνα τους σε αυτό που νοιώθουν πως οι υπόλοιποι κάνουμε, τον εκ νέου θρίαμβο μιας διπολικής ηθικής, της στρυφνής ηθικής της αγάπης ή της καλοπέρασης. Ίσως να είναι και οι πρώτοι της γενιάς μας που θα ξαναδώσουν λάμψη σε αυτό που οργανώνει τον άνθρωπο, πέραν της επιθυμίας. Το έκαναν στο παρελθόν, σε στιγμές, θα το ξανακάνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Αν έχω άδικο, αν θίγω κάποιους, delete και το ξανασκέφτομαι !
Φυσικά. Με νέες προδιαγραφες ισότητας φυσικά. Και ο άνδρας να μπορει να έχει πολλές γυναίκες, και η γυναίκα να εχει πολλούς συζύγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οικονομικη βάση ειναι αυτή που αν ξεκαθαριστει με σωστή νομοθεσία, θα κάνει αυτό το μοντελλο το πλέον λειτουργικό για τις σημερινές συνθηκες. Και φυσικά το θεμα κηδεμονίας παιδιών που σαφώς δεν θα πρέπει να φεύγουν από το οικογενειακό περιβάλλον όταν ο βιολογικός γονέας την κοπανάει.
Ε, για τις πράξεις μιλάω κύριε Δήμου προφανώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανάσχημη said... Πάντως ότι οδεύουμε πος εναλλακτικές μορφές οικογένειας, αυτό είναι σιγουρο. ... μετά από μερικά χρονια την πολυγαμική οικογένεια. Η οποία κατα την γνώμη μου είναι η μόνη που κουβαλάει λογική. ...
ΑπάντησηΔιαγραφή-------
Υποθέτω πως, ως "πολυγαμική οικογένεια" εννοείτε εκείνη στην οποία μια γυναίκα έχει πολλούς άντρες.
Διότι ο θεσμός της οικογένειας με έναν άντρα και πολλές γυναίκες έχει αποτύχει παταγωδώς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το κινέζικο ιδεόγραμμα που σημαίνει "μπελάς" παριστάνει ένα σπίτι με δυο γυναίκες μέσα.
Πανάσχημη said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν πια άφθονα γκεϊ έργα και ακομα περισσότερα γκεϊ θέατρα και οργανισμοί. Ως και στη Σιγκαπούρη.
Εξοικειώνουν όλους μας με μια ενναλακτική μορφή οικογένειας μια που η παραδοσιακή καταρρέει βαλλόμενη από παντού, και κυρίως από το γεγονός ότι οι άνδρες ακόμα κατουράνε όρθιοι.
Κυρ Δεκ 10, 05:39:03 μμ
--------------------
- Εξοικειώνουν. Σωστό ρήμα. Το επιβάλλουν οδηγεί σε θεωρίες συνωμοσίας.
*****
paragrafos said...
Αν και το ζήτημα είναι άλλο (κριτική σε μια συγκεκριμένη παράσταση) εντούτοις έγινε πολύς λόγος για την ομοφυλοφιλία.
------------------
Ναι, έχεις δίκιο, το θέμα είναι άλλο, αλλά την παράσταση μάλλον την έχουν δει ελάχιστοι, οπότε δεν είναι σωστό να κάνουμε κριτική στην κριτική, αλλά να συζητήσουμε για γενικά θέματα που άπτονται του περιεχομένου της παράστασης.
Κατά τα άλλα συμφωνώ μαζί σου.
****
guerrero762 said...
αγαπητε δοκτορα μια επισημανση:οι κουκλαρες λεσβιες ειναι ανακαλυψη των πορνοταινιων....
σε real καταστασεις οι κουκλαρες λεσβιες σπανιζουν.
--------------
Φίλε guerrero762 όλα άσπρο-μαύρο τα βλέπεις!
Αυτή η μανιχαϊστική οπτική σου καθίσταται ισοπεδωτική τις περισσότερες φορές.
Εγώ έχω δει αντίστοιχες real καταστάσεις και θρήνησα ως άνδρας!
Άλλο όμως έγραψα και ξέρω ότι το "έπιασες" παρόλο που στάθηκες στην λεπτομέρεια.
*****
Mickey, η κοινωνία είναι προκατειλημμένη, όχι όμως όπως παλιά.
Από το "πουστάρα" και το "τοιούτος" περάσαμε στο "gay" και όλη την Μυκονογκλαμουριά.
Πλέον αποτελεί παραδοξότητα να υπάρχει straight κομμωτής.
Νομίζω όμως ότι πάμε στο άλλο άκρο, όπου φαίνεται ότι η κοινωνία αποδέχεται τους ομοφυλόφιλους ντε και καλά (π.χ. ο τηλεθεατής νιώθει σα μυρμηγκάκι μπρος στον μέγα Ψινάκη).
Φυσικά είμαι υπέρ της ανοιχτής κοινωνίας (γάμοι ομοφυλόφιλων, δικαίωμα ομοφυλόφιλων να μεγαλώνουν παιδιά κ.λπ.).
Γουστάρω το Άμστερνταμ και όχι την Τεχεράνη.
doctor
@Boss said:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Mickey δεν πρόσεξες ΄τι έγραψα "σχηματική" διαίρεση."
Πρόσεξα όμως πως έγραψες ότι σου "διέλυσα το ποστ". Αν κρίνω από τα σχόλια που επακολούθησαν (δικά μου και άλλων - επί των δικών μου και μη), μάλλον το αντίθετο συνέβη. Κάνω λάθος;
Και τι θα πει "σχηματική" διαίρεση; Όλες οι ...διαιρέσεις "οντολογικές" είναι και αποτελούν διαδικασίες του εγκεφάλου μας (έτσι "συσσωρεύει" τη γνώση - μέσω "διακρίσεων" και "διαιρέσεων"). Αυτό δε σημαίνει πως δε μπορούμε να τις ξεπεράσουμε ή να εισαγάγουμε άλλες, "σχηματικές", "κοινωνικές" ή όπως αλλιώς τις ονομάσουμε - κι αυτό "κατηγοριοποίηση" και "διαίρεση" είναι ;)
Πάντως δε θα κάτσω να κάνω και φιλοσοφία περί διακρίσεων, κατηγοριών και οντολογιών. Τεράστιο φιλοσοφικό ζήτημα και λίαν ενδιαφέρον δι' ημάς τους πληροφορικάριους. Ας έρθει ο ...Heinz να αναλάβει το δύσκολο έργο :))
. . .
@ixnilatis:
Τίποτα το αφύσικο δεν υπάρχει. Στα ζώα η ομοφυλοφιλία είναι επίσης διαδεδομένη, (ειδικά οι "συγγενείς" μας bonobos το κάνουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, με όποιον ή όποια βρουν - χρησιμοποιώντας μάλιστα πολύ "ανθρώπινες" συνήθειες).
Ας σπάσουμε κάποτε τις προκαταλήψεις μας κι ας δούμε την πραγματικότητα χωρίς παρωπίδες.
. . .
Όσο για το "ουρείν ορθώς" που έθιξα, ελπίζω πέρα από την πλάκα που κάνουν κάποιοι, να πιάσουν και το πολύ σοβαρό ...υπονοούμενο για τις "αποδείξεις" ανδρισμού ή θηλυκότητας που ζητούν πολλοί από τα βλαστάρια τους, καταπιέζοντας τις αυθόρμητες προτιμήσεις τους και βάζοντάς τα από νωρίς στο "λούκι" τού να αποδεικνύουν κάθε ώρα και στιγμή τον κοινωνικό τους "ρόλο" και τη "συμμόρφωσή" τους με τα στερεότυπα της εκάστοτε εποχής. Δε φταίει μόνο η θρησκεία.
. . .
Από τα γενικά πολύ καλά σχόλια πάντως θα κρατήσω τη φράση της Παραγράφου:
"Ολοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή την αγάπη και τον έρωτα."
Κι αν σε κάποιους από μας φαίνεται η εξάσκηση του παραπάνω δικαιώματος "αφύσικη" ή "εικαστικά ανορθόδοξη" μερικές φορές, ας αφήσουμε εκείνους που το ασκούν να το χαρούν όπως νομίζουν, εφόσον δεν ενοχλούν κανέναν.
Συνέχεια (και τέλος) @ Πανάσχημη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, αυτά είναι κόλπα αμπντάλικα (κηζηλμπασο-μπεκτασήδικα κλπ).
Συχνά λειτούργησαν ως ("αιρετικές", βέβαια, και εντελώς "μειονοτικές", για το ευρύτερο περιβάλλον τους) κοινοβιακές κοινότητες που κάποτε δέχονταν και "γυναικεία πολυγαμία". Τα παιδιά ανήκαν στην κοινότητα.
Σήμερα που τα ερωτικά ήθη (ξαν-)αλλάζουν και οι γυναίκες αποφεύγουν ολοένα περισσότερο (αν και με αργό ρυθμό) τη γέννα, ίσως πράγματι αναπτυχθούν σιγά σιγά νέες προσεγγίσεις σε αυτό το θέμα.
(Σόρι που επανέρχομαι. Τι να κάνουμε; Ο καθείς με τις εμμονές του...)
Καλό βράδυ σε όλες και όλους
Πανάσχημη said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν πια άφθονα γκεϊ έργα και ακομα περισσότερα γκεϊ θέατρα και οργανισμοί. Ως και στη Σιγκαπούρη.
Εξοικειώνουν όλους μας με μια ενναλακτική μορφή οικογένειας μια που η παραδοσιακή καταρρέει βαλλόμενη από παντού, και κυρίως από το γεγονός ότι οι άνδρες ακόμα κατουράνε όρθιοι.
Κυρ Δεκ 10, 05:39:03 μμ
--------------------
- Εξοικειώνουν. Σωστό ρήμα. Το επιβάλλουν οδηγεί σε θεωρίες συνωμοσίας.
*****
paragrafos said...
Αν και το ζήτημα είναι άλλο (κριτική σε μια συγκεκριμένη παράσταση) εντούτοις έγινε πολύς λόγος για την ομοφυλοφιλία.
------------------
Ναι, έχεις δίκιο, το θέμα είναι άλλο, αλλά την παράσταση μάλλον την έχουν δει ελάχιστοι, οπότε δεν είναι σωστό να κάνουμε κριτική στην κριτική, αλλά να συζητήσουμε για γενικά θέματα που άπτονται του περιεχομένου της παράστασης.
Κατά τα άλλα συμφωνώ μαζί σου.
****
guerrero762 said...
αγαπητε δοκτορα μια επισημανση:οι κουκλαρες λεσβιες ειναι ανακαλυψη των πορνοταινιων....
σε real καταστασεις οι κουκλαρες λεσβιες σπανιζουν.
--------------
Φίλε guerrero762 όλα άσπρο-μαύρο τα βλέπεις!
Αυτή η μανιχαϊστική οπτική σου καθίσταται ισοπεδωτική τις περισσότερες φορές.
Εγώ έχω δει αντίστοιχες real καταστάσεις και θρήνησα ως άνδρας!
Άλλο όμως έγραψα και ξέρω ότι το "έπιασες" παρόλο που στάθηκες στην λεπτομέρεια.
*****
Mickey, η κοινωνία είναι προκατειλημμένη, όχι όμως όπως παλιά.
Από το "πουστάρα" και το "τοιούτος" περάσαμε στο "gay" και όλη την Μυκονογκλαμουριά.
Πλέον αποτελεί παραδοξότητα να υπάρχει straight κομμωτής.
Νομίζω όμως ότι πάμε στο άλλο άκρο, όπου φαίνεται ότι η κοινωνία αποδέχεται τους ομοφυλόφιλους ντε και καλά (π.χ. ο τηλεθεατής νιώθει σα μυρμηγκάκι μπρος στον μέγα Ψινάκη).
Φυσικά είμαι υπέρ της ανοιχτής κοινωνίας (γάμοι ομοφυλόφιλων, δικαίωμα ομοφυλόφιλων να μεγαλώνουν παιδιά κ.λπ.).
Γουστάρω το Άμστερνταμ και όχι την Τεχεράνη.
doctor
Όσο για την "παραδοσιακή" σημερινή οικογένεια, η παράδοσή της είναι μόλις 200-300 ετών (το μοντέλο της Nuclear Family με μπαμπά, μαμά και 1-3 παιδάκια).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν (σε κάποιους τόπους, ακόμα και σήμερα) είχαμε άλλα μοντέλα οικογένειας, που η παράδοσή τους μετράει χιλιετίες.
Καλό είναι να βλέπουμε όλο το δάσος και να μη στεκόμαστε στο δέντρο που φύτρωσε μόλις ...χθες!
Τα ίδια μπορεί να λένε με έκπληξη και οι άνθρωποι μετά από π.χ. 200 χρόνια: "Για δες που κάποτε υπήρχαν και τέτοιες οικογένειες!". Και η τότε "επικρατούσα" μορφή να ...βάλλεται πανταχόθεν από κάποια άλλη, πιο "μοντέρνα" εκδοχή ;)
zontas
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά έκανες και θύμισες τον παλιό ΔΠ. Ε λοιπόν σε σχέση με αυτόν το 2 είναι σαν remake κλασικής ταινίας του βωβού (π. χ. Μουρνάου) σε τεχνικολόρ σινεμασκόπ με ψηφιακά εφέ...
@zontas said:
ΑπάντησηΔιαγραφή''...Το έκαναν στο παρελθόν, σε στιγμές, θα το ξανακάνουν.''
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ. ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ. ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ. ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΙΑ. ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΧΩ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΠΙΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΤΙ ΧΑΝΕΤΑΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ Ο ΝΔ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΔΗΜΗΤΡΗ.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ πανάσχημη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Marquis de Sade ΚΑΤΟΥΡΟΥΣΕ ΠΑΝΤΟΥ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΟΡΘΙΑ.
:-)))
ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ.ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΑΛΤΥΛΟΔΕΙΧΤΟΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΕΜΕΙΝΕ ΕΤΣΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ.
ΚΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΣΤΕΡΙ Ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ.
Και για όσους νομίζουν πως σήμερα έχουμε μόνο πυρηνικές οικογένειες και ...χαρέμια (για όσους διαθέτουν τα φράγκα φυσικά), ας ρίξουν μια ματιά εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, γνωρίζω κλειστές θρησκευτικές "κοινότητες" (και μάλιστα 100% Ορθόδοξες Χριστιανικές), όπου οι γονείς παντρεύονται σύμφωνα με την "επιλογή" του προϊσταμένου του ναού ή ακόμα και με ...κλήρωση(!) και ανατρέφουν όλοι μαζί τα παιδιά τους από κοινού σε πριβέ πολυκατοικίες.
(έχω αποδείξεις και ονόματα για όποιον ενδιαφέρεται)
Για να μην πάμε σε Άμστερνταμ, Σαν Φρανσίσκο και άλλες πολιτείες...
Όλα θέμα εγκεφάλου και οπτικής γωνίας είναι. Θαρρώ πως και ο Παπαϊωάννου μια τέτοια ματιά ήθελε να δώσει (επαναλαμβάνω δεν έχω δει την ...παράσταση - θέατρο, χορός ή όπως αλλιώς το "κατηγοριοποιεί" κανείς).
Κι αν κάποιοι θεωρούν πως υπάρχουν "κοινωνικά ρεύματα" που διεκδικούν δικαιώματα, προβάλλοντας "υπερβολικά" τα αιτήματά τους και "κυκλώματα" που ευνοούν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, ε, τι να κάνουμε; Αυτό συμβαίνει παντού.
Για παράδειγμα, δείτε πόσο δυναμικά διεκδικούν τα δικαιώματά τους κάθε τρεις και λίγο οι καθηγητές, οι αγρότες και άλλοι συνδικαλιστές (παραλύοντας το κράτος - οι ομοφυλόφιλοι δε θυμάμαι να έκαναν ποτέ τίποτα τέτοιο). Ή πόσο εύκολα μπορεί να γίνει κάποιος πρωθυπουργός της Ελλάδας αν δεν τον λένε "Καραμανλή" ή "Παπανδρέου" ;)
Οι "κλίκες" των ομοφυλόφιλων μας μάραναν και διαμαρτυρόμαστε υποκριτικά, λες και υπάρχει "οργανωμένο σχέδιο"...
Doctor , για τον Ψινάκη είπα ότι απλός με διασκεδάζει όπως θα με διασκέδαζε και οποιοσδήποτε άλλος με το στυλ και το humor του.
ΑπάντησηΔιαγραφήMickey όντως (ξανα)συμφωνώ μαζί σου το παραδοσιακό μοντέλο οικογένειας τεσταρήστηκε και απέτυχε και έχω άπειρα παραδείγματα.
Τέλος, απ' ότι φαίνεται, τα χαρέμια επιστρέφουν από την ανάποδη :-p
@zontas,
ΑπάντησηΔιαγραφήμου διαφεύγει το όνομα του φανζίν, πάντως είμαι σχεδόν σίγουρος (πολτός η μνήμη...) ότι συμμετείχε και ο Δημ. Παπαϊωάννου σ' εκείνο το φανζίν (ως κομίστας).
Δεν ξέρω αν ανέφερες το όνομα τυχαία, ο Αλέξης ήταν πολύ φίλος με τον Παπαϊωάννου.
Ένα δάκρυ κύλισε μέσα μου απόψε με τη θύμισή του...
Καλή του ώρα.
Αφορμή για το blog μου το "2" http://traversos.blogspot.com/2006/12/2.html αιτία, εσύ, κ. Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 1992 είχα βγάλει τον Δημήτρη Παπαϊάννου στην εκπομπή μου "Περιπέτειες Ιδεών" ως κομίστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα δω την παράσταση μεθαύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι τότε να ενημερώσω την ομήγυρη οτι κατουράω πάντα καθιστός...
traversos said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αφορμή για το blog μου το "2" αιτία, εσύ, κ. Δήμου".
Εγώ αιτία - εσύ πολύ αυστηρότερος από μένα...
Όλοι οι κριτικοί τέχνης μαζεμένοι απόψε. Επειδή λόγω απόστασης δε μπορώ να δω την παράσταση (ειλικρινώς, μπορεί και να μη μ'ενδιαφέρει), έχω μια ερώτηση για όποιον μπορεί να απαντήσει: σας άρεσαν οι τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών του 2004; Γιατί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεχίζω την ανάγνωση των σχολίων και επανέρχομαι...
Επανήλθα, η βοήθεια του κοινού δεν ευόδωσε, η μνήμη του andy έχει τα ίδια χάλια με τη δική μου :-), πήρα λοιπόν τη βοήθεια του τηλεφώνου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοντροσολ στο Χάος
Ναι ο ΔΠ έγραφε, φωτογράφιζε και έφτιαχνε κόμικς για το φανζιν. Είχε παίξει και σε ένα φιλμάκι του Αλέξη (ούτε αυτό το θυμάμαι).
Ωραία χθες μνημόνευσες το Βακαλόπουλο, σήμερα ο Μπίστικας. Τι μας έπιασε; Πάμε γι' άλλα όπως είπες. :-)
100 να κάνω που το 'χω καημό;
ΑπάντησηΔιαγραφήτυχερέ Νίκο...
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω εκτυπώσει τα κείμενα από το blog μου, και το ελληνικό και το σουηδικό, και τα έδωσα αυτοπροσώπως στον νομπελίστα ΟrhanPamuk
που αυτό σημαίνει ότι η διεύθυνση του blog σου είναι μέσα...αφού είχα κάνει αναφορά εκεί.
Καλό ε; Όσο να’ ‘ναι νομπελίστας είναι!
Doctor την χθεσινή σου μετάφραση από τα σουηδικά στα ελληνικά, εγώ δεν θα την έκανα καλύτερα από σένα...
Να ‘σαι σίγουρος γι αυτό!
Μη νομίζεις, κι εγώ αυτοδίδακτη είμαι. Διαβάζω, υστερικά και καθημερινά, επί ώρες και μαθαίνω.
Κι όσο γράφω τόσο πιο καλά γράφω.
Εξάσκηση χρειάζονται όλα..
Όσο για το σημερινό θέμα, τι να πω;
Λενε ότι όσο πιο «ανώμαλο» είναι το σεξ τόσο πιο πολύ πουλά.. εγώ δεν ξέρω
στέφανος νάσος said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"έχω μια ερώτηση για όποιον μπορεί να απαντήσει: σας άρεσαν οι τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών του 2004;"
Έναρξης - ναι.
Λήξης - χμ...
Ωραία. Τα λύσαμε: διαφωνούμε ακάθεκτοι!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Για ΔΠ τώρα, θα ήθελα ν'ακούσω τον ίδιον (πού τέτοια τύχη), όχι από συνέντευξη γενικά, αλλά εντελώς ειδικά εδώ, τη γνώμη κάποιου από το άμεσο target group του και την γνώμη του peer group του. Γιατί με τον συγκεκριμένο άνθρωπο δεν μπορώ ποτέ να σχολιάσω μόνο παράσταση. Ποτέ του, όσο τον παρακολουθώ (για το "2" επιφυλάσσομαι όταν το δω), δεν ήταν απλώς "μία ακόμη δουλειά".
Ολοι όσοι κάνουν θέατρο, χορό, τραγούδι κτλ, το άμεσο, το ζεστό, το «κρίνομαι κάθε μέρα από τον καθένα αλλά του δίνω και του παίρνω μαζί», βάζουν ψυχή όσο κι αν ο επαγγελματισμός τα κάνει όλα πιο μηχανικά.
Ε, ο ΔΠ έκανε και κάτι παραπάνω: έβγαλε την ψυχή του να καθήσει στο άκρο του κλαδιού, με από κάτω τίποτα. Βγάζοντας σαν δύναμη και μαζί τρωτό σημείο την σεξουαλικότητά του – όχι όμως σαν «ακόμη ένας γαυ», αλλά σαν artist που είναι ΚΑΙ αυτό.
Και αυτό είναι που σέβομαι, το «κάθε φορά τα παίζω όλα για όλα, κι αν δεν πάει, θα τα ξαναπαίξω». Ενα δώσιμο που δεν το βρίσκει εύκολα κανείς - και το είχε από τα πρώτα του κόμιξ στην Βαβέλ μέχρι τις παραστάσεις στις οποίες συμμετείχε, τις σκηνοθεσίες του για άλλους και όλη την καλλιτεχνική διοργάνωση performances.
Είμαι σίγουρη ότι έχει ανέβει όσο λίγοι Ελληνες (φανταστείτε το high να σου λένε «Αναλαμβάνεις το 2004»!!!), ότι θα έχει πληρώσει με πολλά κομμάτια του ό,τι υποστήριξη του έδωσε το κύκλωμα, ότι θα έχει φάει τα μούτρα του τοσες φορές που θα έχει σκεφτεί να τα μπηστήξει όσο λίγοι από μας, αλλά κι ότι έχει λειτουργήσει σαν αυτός που sticks his neck out, γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Δε νομίζω ότι θα μπορούσαν πολλοί, ακόμη και με το τρελλό μπατζετ που υπήρχε, να κάνουν αυτό που έκανε με τους Ολυμπιακούς (ταλέντα έχουμε, ταλέντα που όμως να μπορούν να διαλέξουν, να συνεργαστούν και να παραδώσουν αποτέλεσμα, λίγα). Και σίγουρα δεν είναι ηλίθιος, να μην καταλαβαίνει ότι τώρα ό,τι και να κάνει, θα το κρίνουν οι πάντες πολύ αυστηρότερα λόγω ακριβώς της επιτυχίας του.
Ανήκει πλέον στο "σύστημα" και δεν χαίρει της ασυλίας που χαίρουν όσοι ταλαντούχοι είναι ακόμη εκτός, και παλεύουν με νύχια και με δόντια να γραπώσουν το niche που τους αναλογεί. Ας πούμε όσο και όσα θέλουμε, ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη στιγμή και ήξερε πού και πώς να προωθηθεί, ότι την έχει ψωνίσει, ότι ξεπουλήθηκε και τώρα εξαργυρώνει την παγκόσμια προβολή του με το γνωστό «η μανιέρα χτίζει καριέρα».
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα όμως δεν μπορούμε να του καταλογίσουμε. Οτι λέει ψέμματα.
Κι αυτό και μόνο εμένα με κάνει να του δίνω πίστωση για οποιοδήποτε πείραμα κάνει αυτή τη στιγμή. Εχει παίξει τον εαυτό του στο τραπέζι ξανά και ξανά, και το δικαίωμα να «ανήκει» το έχει κερδίσει με έργο, όχι σκέτες δημόσιες σχέσεις. Τάραξε νερά, έφερε κόσμο, ανέβασε καλιτέχνες, έδωσε όραμα.
Είναι ταλεντάρα, έκανε την υπέρβαση, κάνει τη μετάβαση τώρα. Οποιος μπορεί, ακολουθεί. Οποιος όχι, ας παρακολουθεί απλώς, κι αυτό κέρδος είναι.
ΥΓ- όχι, δεν μου έκατσε, ούτε του έκατσα. Αλλά δεν μπορώ να μην νιώθω έτσι, αυτό που κάνει μου μιλάει, και μην ακούσω κάνα «ρε μήπως είσαι κρυφο-dyke και γουστάρεις γαυ σκηνή?». Καμμία σχέση. Ούτε θα ήθελα να είμαι συνεργάτης του, διαβλέπω μια τελειομανία που θα με τσάκιζε, θα με εξαγρίωνε και θα έβγαινε αίμα στο τέλος. Το να μην λέει ψέμματα όμως και να μου δείχνει την αλήθεια του, και το πώς την ψάχνει κι ακόμη δεν την έχει βρει ολόκληρη, με γονατίζει, οκ?
Τελικά είχε δίκιο ο Όμηρος, υπάρχουν θνητοί που χαίρουν της ασυλίας των Θεών
ΑπάντησηΔιαγραφή:-))
ΝΔ: Έφυγα με την αίσθηση μία υπέροχης δημιουργίας, που έχασε τον στόχο της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ενδεχόμενο η παράσταση να πέτυχε απόλυτα τον στόχο της, απλώς αυτός να μην ταυτίζετε με τον δικό σας, ως θεατή, το εξετάσατε;
Το γεγονός ότι δεν σας εξέφρασε (ενδεχομένως γιατί δεν κατορθώσατε να υπερβείτε τα οπτικά ερεθίσματα που παρέπεμπαν σε συγκεκριμένο ερωτικό προσανατολισμό) δεν καταδεικνύει την επιτυχία ή την αποτυχία της παράστασης, παρά μόνο τη συμβατότητά της με την προσωπική σας αισθητική. Διότι ο στόχος της δεν ήταν, φαντάζομαι, να εκφράσει εσάς ή τον κάθε θεατή (το αντίθετο θα ήταν μια λαϊκίστικη αντίληψη για την Τέχνη).
Δεν θα ήθελα να δεχθώ ότι δημιουργίες με straight αισθητική απευθύνονται μόνο σε straight και δημιουργίες με gay αισθητική μόνο σε gay. Μου φαίνεται εξαιρετικά διχαστικό και περιοριστικό. Στο βαθμό που οι καταστάσεις είναι κοινές, η υπέρβαση, από κάθε ομάδα, της πρώτης ανάγνωσης των φύλων είναι εφικτή.
πάντα σκεπτικιστής said... Οσο για τον Παμούκ, νομίζω οτι είναι υπερεκτιμημένος όπως και πολλοί άλλοι νομπελίστες.
ΑπάντησηΔιαγραφή-----
Ε, τόσες φορές το έχουμε πει, τα κριτήρια δεν είναι αυστηρά λογοτεχνικά, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
Γιατί, αλλιώς, θα έπρεπε να είχε ήδη πάρει πάρει νόμπελ ο Ροθ. Που, ελπίζω, να το πάρει το 2007.
Αν και ήδη καληνύχτισα, και παρότι το θέμα είναι διαφορετικό, θέλω να ευχαριστήσω τον Πάντοτε Σκεπτικιστή για το σχόλιο που αφορά τον Παμούκ. Ο άνθρωπος απευθύνεται σε (ήδη, για ποικίλους λόγους, έτοιμους να κατακτηθούν) δυτικούς αναγνώστες με... "ευρύ" (διάβαζε: κουλτουροτουριστικό) πνεύμα. Δεν αναφέρομαι μόνο στο "Ιστανμπούλ" αλλά και, κυρίως, στον "Κόκκινο" και στο (πολιτικά ρηχότατο, αλλά και λογοτεχνικά μετριότατο) "Χιόνι". Κλπ κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλ μερσί φίλε Σκεπτικιστή
neTpen said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ενδεχόμενο η παράσταση να πέτυχε απόλυτα τον στόχο της, απλώς αυτός να μην ταυτίζετε με τον δικό σας, ως θεατή, το εξετάσατε;
Σαε υπενθυμίζω την πρώτη φράση της δεύτερης παραγράφου του ποστ - ακριβ΄ς μετά από αυτή που αναφέρατε:
"Η αποτυχία μπορεί να οφείλεται σε μένα. Δεν με άγγιξε συναισθηματικά ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Δεν ταυτίστηκα. Δεν με αφορούσε".
Βλέπετε λοιπόν ότι κράτησα αυτή την επιφύλαξη από την αρχή.
Ωστόσο μίλησα με αρκετούς ανθρώπους που είχαν δει την παράσταση - όλοι είχαν περίπου τις ίδιες αντιδράσεις.
Δεν νομίζω πως έχει σχέση ο ερωτικός προσανατολισμός - όσο η ερωτική μονομέρεια και ο αποκλεισμός.
Αφροδίτη δεν μιλάμε για τον ΔΠ γενικώς - αλλά γι αυτή την συγκεκριμένη δουλειά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφρο
ΑπάντησηΔιαγραφή'Το να μην λέει ψέμματα όμως και να μου δείχνει την αλήθεια του, και το πώς την ψάχνει κι ακόμη δεν την έχει βρει ολόκληρη, με γονατίζει, οκ?'
όλους μας γονατίζει κι όταν πετυχαίνει και δεν μας αρέσει πάλι μας γονατίζει και ναι θα τον περιμένουμε και όσα χρόνια γουστάρει να κάνει τα πράγματα να σαλέψουν ξανά και να μας δείξει πάλι αυτό που ήταν μπροστά στη μύτη μας και δεν το βλέπαμε. Και είμαι σίγουρος πως κι εσύ ξέρεις πως όταν είναι να συμβεί αυτό, θα το μυρίσουμε από μακρυά. Κι αν δεν συμβεί, πάλι λίγα δεν έδωσε. Δεν θα εξιδανικεύσουμε όμως τίποτε, είναι κρίμα να τον χαραμίσουμε έτσι. Ανθρώπινα πράγματα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί έχω την εντύπωση ότι ακούω, συγγνώμη, βλέπω το Μπακογιαννόπουλο να γράφει εδώ μέσα ;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΝΔ,
ΑπάντησηΔιαγραφή"@Αφροδίτη δεν μιλάμε για τον ΔΠ γενικώς - αλλά γι αυτή την συγκεκριμένη δουλειά."
Πέραν του ότι τα 3/4 των σχολίων ΔΕΝ είναι για την συγκεκριμένη του δουλειά, κράτα αν θέλεις μόνο αυτό που είπα, τα:
"... για το "2" επιφυλάσσομαι όταν το δω... παρ'ολ'αυτά...του δίνω πίστωση για οποιοδήποτε πείραμα κάνει αυτή τη στιγμή... Είναι ταλεντάρα, έκανε την υπέρβαση, κάνει τη μετάβαση τώρα. Οποιος μπορεί, ακολουθεί. Οποιος όχι, ας παρακολουθεί απλώς, κι αυτό κέρδος είναι."
και νομίζω σε καλύπτω!
:)))
Η αίσθηση που, κατ' εμέ, πηγάζει από το κείμενό σας στοιχεί περισσότερο στη φράση που απομόνωσα, παρά στην επιφύλαξη ("μπορεί να φταίω εγώ").
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μου άρεσε η εκπροσώπηση των straight που επιχειρήσατε (δεν φαντάζομαι να ρωτήσατε ΤΟΣΟ μεγάλο δείγμα, που να έχει την αξία σφυγμομέτρησης).
Η μονομέρεια και ο αποκλεισμός που εντοπίζετε υπάρχουν διάχυτα στο 99% την καλλιτεχνικής "straight" παραγωγής. Σας ενοχλεί το ίδιο εκεί ή όχι, επειδή ταυτίζεστε; Αν το ίδιο, καταδικάζετε το σύνολο της καλλιτεχνικής παραγωγής (λες και θα έπρεπε να είναι ερωτικά ουδέτερη). Αν όχι, τότε δεν σαν ενοχλεί η μονομέρεια αλλά η gay αισθητική αντίληψη των πραγμάτων.
netpen said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν όχι, τότε δεν σαν ενοχλεί η μονομέρεια αλλά η gay αισθητική αντίληψη των πραγμάτων".
Δεν υπάρχει gay αισθητική - υπάρχει καλή και κακή. Από την στιγμή που θα την χαρακτηρίσουμε gay (η straight) γίνεται κακή.
Κι ο Λόρκα ήτανε gay (για να πάρω μόνο ένα παράδειγμα) όμως το έργο του δεν αποκλείει κανένα και τίποτα.
lifer said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί έχω την εντύπωση ότι ακούω, συγγνώμη, βλέπω το Μπακογιαννόπουλο να γράφει εδώ μέσα ;
Μακάρι να ήτανε εδώ ο Γιάννης, παλιός φίλος. Εξαίρετος κριτικός.
Έχετε δίκιο, με ενοχλούν κι εμένα τέτοιες γενικευτικές-στερεοτυπικές κατατάξεις. Εννοούσα καλλιτεχνική αισθητική που περιλαμβάνει ομόφυλο ερωτισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε πάμε στην ερώτησή μου.
Kai giati den afinete ta comments tou quantumcorall, eidika simera pou ton afora to thema.
ΑπάντησηΔιαγραφήneTpen said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε πάμε στην ερώτησή μου.
Μα την απαντήσατε στο πρώτο σας σχόλιο. Γράψατε:
"Στο βαθμό που οι καταστάσεις είναι κοινές, η υπέρβαση, από κάθε ομάδα, της πρώτης ανάγνωσης των φύλων είναι εφικτή".
Ε, ακριβώς αυτή η υπέρβαση δεν έγινε.
Μετά τους κριτικούς τέχνης, και οι φιλόσοφοι (αισθητικοί) τέχνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανείς ακόμα να μου πει γιατί του άρεσαν οι τελετές.
Το θεωρείτε ως το κορυφαίο έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου; Για ποιο λόγο; Τί αισθητική αντιπροσώπευε και για ποιο λόγο;
Η Αφροδίτη:
Ανήκει πλέον στο "σύστημα" και δεν χαίρει της ασυλίας που χαίρουν όσοι ταλαντούχοι είναι ακόμη εκτός, και παλεύουν με νύχια και με δόντια να γραπώσουν το niche που τους αναλογεί.
Ναι δεσποινίς, τώρα χαίρει διαφορετικής και σαφώς καλύτερης ασυλίας. Αν δεν ξέρετε ποια είναι... Κρίνουμε και τα λεγόμενα σας για το ταλέντο του κλπ.κλπ.
Επίσης Αφροδίτη:
Δε νομίζω ότι θα μπορούσαν πολλοί, ακόμη και με το τρελλό μπατζετ που υπήρχε, να κάνουν αυτό που έκανε με τους Ολυμπιακούς.
Δυστυχώς έχετε δίκιο. Λίγοι θα είχαν τη λαμπρή ιδέα του techno με τον Tiësto για 2,5 ώρες. Ακόμα λιγότεροι θα συνέδεαν τη Björk με την Ελλάδα... κλπ κλπ.
Reactor 69:
Καλλιτέχνες, για μένα, είναι αυτοί που εισάγουν είτε νέες ιδέες, είτε νέες τεχνικές, είτε νέους συνδυασμούς.
Γιατί τέτοια μανία με το ΝΕΟ... Ακόμα τα κλασσικά δεν έχουμε χωνέψει. Είσαι κι εσύ πρωτοπόρος; Ή θα'πρεπε να καταδικάσουμε όποιον κάνει κάτι κλασσικό καλύτερα από τους μέτριους που ασχολούνται με την πρωτοπορία και αγνοούν την παράδοση. Αδελφάκι μου, όσο για τι υπόλοιπα, μάλλον Hanslick διάβασες... Επιστήμη η τέχνη... καλός!
Ναι, αλλά εγώ εννοούσα από τον θεατή.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Στέφανε,
ΑπάντησηΔιαγραφήSeason's Greetings all the way to Helsinki. Εύχομαι τα καλύτερα.
ΥΓ1- Αφού τις έχεις τις απαντήσεις, φώτισέ μας κι εμάς τους αδαείς...
ΥΓ2- το "δεσποινίς" θα το πάρω ως κομπλιμέντο, μάλλον δε μας διαβάζεις...
το έργο το είδα την δεύτερη μέρα που παιζόταν
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω δει και άλλα έργα του Παπαιωάννου στο παρελθόν
την κριτική μου για το έργο την έχω γράψει και εγώ στο blog μου και σε πολλά πράγματα συμφωνώ με αυτά που λέει το post
προσωπικά νομίζω ότι ναι, το έργο ήταν δυνατό σαν εικόνα, ναι, είχε εξαιρετική μουσική, ναι, συναισθηματικά και εμένα δεν με άγγιξε πολύ μα νομίζω ότι αυτό είναι και ένας "στόχος" της παράστασης. Γενικά νομίζω ότι η παράσταση έπιανε ένα τύπο νέου ανθρώπου (άντρα, gay ή straight) που δουλεύει πολλές ώρες, έχει σωματικές αναγκες, δεν έχει χρόνο για γνωριμίες κλπκλπ. Και ναι κάποιοι είναι gay. Αν όλα αυτά φαίνονται πολύ busy manhattan style κλπ να πω ότι είμαι 29 χρονών και στην παράσταση έβλεπα πολλά από τα παράπονα, τις αγωνίες και τις ανησυχίες συνομίληκων φίλων μου, που τώρα αρχίζουν την όποια καριέρα τους, παράλληλα αγωνιούν να ερωτευτούν, δεν έχουν χρόνο για να βγουν, αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν μόδες στους "γκόμενους/γκόμενες", έχουν ορμές, μπαίνουν στο internet κλπ. Εγώ μάλλον αποτελώ εξαίρεση αλλά αυτό δεν είναι το θέμα εδώ.
ναι και εμένα με προβλημάτισε η απουσία της "φυσικής" γυναίκας. έχω πολλές σκέψεις, δεν έχω καταλήξει και αφού δεν εχει γίνει ως τώρα υποθέτω ότι εκεί κρύβεται μια αποτυχία στο έργο.
η φουσκωτή κούκλα -και η αντιμετώπισή της- νομίζω ότι συμβολίζει τα πρότυπα που έχουν πολλοί (νέοι) άνδρες για τη γυναίκα. Στα οποία πρότυπα, οι γυναίκες δεν στερούνται ευθυνών, μη γελιόμαστε. Νομίζω επίσης ότι δεν είναι τυχαίο που η κούκλα είναι υπερμεγέθης.
θα μπορούσα να συνεχίσω πολύ ώρα την ανάλυση. Θα τελειώσω με δυο ακόμη κουβέντες όμως.
Πρώτον, υπήρξαν δυο σκηνές που βαρέθηκα τρελά και έλεγα "τελείωνε να παμε παρακάτω". Κούραση.
Και δεύτερον, στο "συναισθηματικό άγγιγμα" έχω μια ένσταση. Μια στιγμή που με συγκίνησε. Πολύ. Αναφέρομαι στη σκηνή με τους δυο άντρες που τρέχουν -πάνω στους αντίθετα κυλιόμενους διαδρόμους- να φτάσουν ο ένας τον άλλον, προτάσοντας μια μικρή φλόγα. Άλλοτε καταφέρνουν και πιάνονται, στριφογυρίζουν γύρω από τη φλόγα, χάνονται, βλέπεις την αγωνία στο βλέμμα τους, στο σώμα τους όλο, προσπαθούν, επιταχύνουν, ξαναβρίσκονται, ξαναπιάνονται, ξανακάνουν κύκλο γύρω από τη φωτιά κλπ. Μια απλή -και τόσο δυνατή σκηνή- με επένδυση μια εξαιρετική μουσική του Κ.Βήτα. Και οι 6 της παρέας (υπήρξαν άντρες και γυναίκες, straight και gay) παρά τις διαφορες τους ως προς την εκτίμηση όλης της παράστασης, την "ψήφισαν" ομόφωνα ως την πιο δυνατή στιγμή της παράστασης. Νομίζω αυτό κάτι λέει.
@Αφροδίτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα ποιό απ'όλα να πρωτοδιαβάσω;;; Αφήνω που δεν είμαι και πολύ της ηλεκτρονικής ζωής.
Να σας φωτίσω (αυτοσαρκασμός υπάρχει): [σε Ελλάδα αναφέρομαι]
Περί το '60 ως και το '80 -κυρίως, γιατί ισχύει και σήμερα, ήσουν καλλιτέχνης αν ήσουν αριστερός. (ή και το αντίθετο, αν θέλετε). Τώρα πρέπει -αν είσαι άντρας- να είσαι ομοφυλόφιλος για να σε λάβουν σοβαρά. (και αυτό ταιριάζει σε πολλά μέρη του κόσμου). Για κάποιους λόγους εκείνοι θεωρούνται ευαίσθητοι και ικανοί να αναπτύξουν ικανότητες που εμείς οι υπόλοιποι δεν μπορούμε. Ηλίθιες απόψεις τουλάχιστον... Στο δε χώρο μου (κλασσικής μουσικής), καλύτερα να μην τα πιάσω, γράφοντας επώνυμα πρέπει να προσέχω... Μια λέξη μόνο (ακρωνύμιο):ΟΜΜΑ.
evee thanks
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιτέλους και κάποιος που είδε την παράσταση
Η σκηνή με τους δρομείς και την φλόγα μου φάνηκε λίγο συνηθισμένη σαν συμβολισμός - αλλά (όπως και πολλά άλλα) εξαίρετα δοσμένη.
ΝΔ said: "Τρέφω πάντα ιδιαίτερη δυσπιστία προς τα συμβολικά και αλληγορικά έργα. Αυτά που σου κλείνουν το μάτι («όταν δείχνω αυτό, εννοώ εκείνο») η σε τραβάνε από το μανίκι για να εμπεδώσεις «το μήνυμα»".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά πιστεύω πως είναι πολύ πιο αυθεντικός ένας Τσάκυ Τσαν, ή ένα απο τα θρίλερ που σκηνοθέτησε ο Φίσερ για την Hammer την δεκαετία του '60, παρά κάτι σαν κι' αυτό που περιγράφει ο ΝΔ. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Κι ένα ανέκδοτο για τον Αγγελόπουλο και την κουλτούρα-να- φύγουμε: Φανατικός θεατής έχει κλείσει εισητήριο πρεμιέρας στον "Μελισσοκόμο", πλην όμως λόγω κίνησης καθυστερεί να φτάσει στον "Δαναό" περίπου μισή ώρα. Αφού βρίσκει την θέση του και κάθεται αναπαυτικά, ρωτάει τον διπλανό του: "Συγνώμη, μπορείτε να μου πείτε τι έχει συμβεί έως τώρα στην ταινία?". "Τίποτα το ιδιαίτερο", απαντάει αυτός. "Ο πρωταγωνιστής έχει μπεί απο το χωλ στο σαλόνι, αλλά αντάρτες δεν έχουν εμφανισθεί ακόμα" (κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!)
τπτ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήη σκηνή δεν είναι "πρωτότυπη" (για αυτό μίλησα για απλή σκηνή), αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πολλές σκηνές σε έργα (θέατρο, χορός, ταινίες κλπ) μπορεί να πραγματεύονται ένα κοινό θέμα: τη γνωριμία, τον έρωτα, το τρίτο πρόσωπο, την φθορά μιας σχέσης, το θάνατο κλπκλπ. Πολλές φορές επίσης το κάνουν χρησιμοποιώντας κοινά "μέσα" (ή μεταφορές). Για κάποιο λόγο όμως δεν έχουν όλες τον ίδιο αντίκτυπο. Αυτές που καταφέρνουν όμως να συγκινήσουν, ακόμη και με απλά μέσα, με αναφορές που δεν είναι elaborate, ή ίσως ακριβώς γιατί δεν είναι elaborate, κάτι λέει.
Ποιος διέθετε ταλέντο και ήταν καλλιτέχνης και δεν παραμέρισε τους (ανύπαρκτους άλλωστε) βλάκες (για να διαβεί). Είναι εξευτελιστικό να συζητάμε στα σοβαρά την αδυναμία σας να αποκτήσετε σύνδεση με την πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήdormammu
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μελισσοκομος ειναι ενα πολυ απλο και πολυ ανθρωπινο εργο (και δεν εχει πουθενα ανταρτες). Καμμια σχεση με "κουλτούρα-να- φύγουμε".
Συμφωνώ ότι το εν λόγω έργο δεν έχει αντάρτες. Παραδόξως...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Tslyns:
Ούτως ή άλλως, η αναφερόμενη ιστορία ανέκδοτο ήταν. Ας μην αρχίσουμε τις ατέρμονες συζητήσεις για τον αν ο Αγγελόπουλος είναι καλός σκηνοθέτης ή όχι.
Αυτό που θέλω να πω το εξήγησε πολύ καλά ο ΝΔ σε όσα έγραψε. Δύσκολα τα αλληγορικά έργα, εκτός κι αν σε λένε Μπέργκμαν (εδώ θα συμφωνήσουμε, πιστεύω!).
evee - εννοούσα τον συμβολισμό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελή μέρα και η σημερινή!
Αποκορύφωμα το αυτοκίνητο μου off.
Αύριο πρωί συνεργείο!
Στο θέμα μας τώρα!
Δεν έχω δει την παράσταση.
Σκοπεύω να πάω μάλλον μετά τις 26 που θα υπάρχουν εισητήρια να βλέπεις και όχι εισητήρια με κυάλι!
Πάντως αυτά που έγραψε ο ΝΔ ήταν πάνω κάτω και αυτά που μου είπαν τρεις φίλοι μου που είδαν την παράσταση!
Και οι 3(μουσικοί) με σπουδές στο εξωτερικό μου μίλησαν για παράσταση πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα με στυφό στο τέλος αποτέλεσμα!
Μου μίλησαν επίσης για εξαιρετική αρμονία σε όλα τα επίπεδα αλλά ...
Δεν ξέρω θα ήθελα να δω και'γω για να έχω προσωπική εκτίμηση!
Σήμερα στην εφημερίδα "το θέμα" έχουνμ ρωτήσει διάφορους ανθρώπους που είδαν την παράσταση και που βλέπει κανείς πάλι τα ίδια συμπεράσματα!
Κυρίως οι γυναίκες τονίζουν με έμφαση την απουσία του γυναικείου στοιχείου!
Τι θέλει να πει ο ποιητής?
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή λοιπόν είναι λογική. Η Τέχνη επίσης. Ο Νάσος κάνει ψυχανάλυση της κακοήθειας. Και εσύ, reactor, γράφεις ανοησίες επειδή αμύνεσαι απέναντι σε αυτό που αμφισβητεί ό,τι σε κρατάει στη ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγράφω απόσπασμα από το link που παρέθεσε η Αφροδίτη, με τα λόγια του ίδιου του "δημιουργού" Δ. Παπαϊωάννου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρώτηση: Υποστηρίξατε ότι κι ο άντρας είναι καταπιεσμένος, ενώ ταυτόχρονα είναι ο δυνάστης του πλανήτη. Ποιος τον καταπιέζει;
Απάντηση (Δ.Π.): Ο ίδιος του ο εαυτός. Αλλά και το περιβάλλον. Καταπιέζονται τα αγόρια μεγαλώνοντας «να γίνουν άντρες». Υπάρχει στην εκπαίδευση ενός αγοριού μια «στιγμή ρήξης», που λένε κι οι θεωρητικοί, με την ανθρώπινη φύση του - τότε που το περιβάλλον του αρχίζει και του υπενθυμίζει συνέχεια πως ό,τι δεν αρμόζει στο αρσενικό είναι θηλυκό.
Δηλαδή ένα μέρος της φύσης του, αυτό που έχουμε μάθει να λέμε «η ευαισθησία του», πρέπει να κοπεί, γιατί κατηγορείται ως θηλυκό.
Με λίγα λόγια ό,τι είπα κι εγώ στο σχόλιό μου περί του "ουρείν ορθώς" - καθώς και στις μεταγενέστερες "εξηγήσεις" μου για όσους απλά το πήραν στο ...ψιλό.
Χαίρομαι! Πού να είχα δει και την παράσταση ;)
Για το θέμα που έθιξε ο ΔΠ έχω γράψει πολλά χρόνια πριν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆNTΡAΣ
Κάθε άντρας - επειδή είναι άντρας - γεννιέται, μεγαλώνει και πεθαίνει μέσα σε ένα σιδερένιο πλαίσιο που τον συνθλίβει.
Αν η γυναίκα περιβάλλεται από "μη", ο άνδρας ορίζεται από "πρέπει". ('Eνας κατάλογος από τα "πρέπει" υπάρχει στο ποίημα του Κipling "Αν" που καταλήγει με τον στίχο: "Tότε θα' σαι ένας ΑΝΤΡΑΣ, γιε μου".)
Και πάνω απ’ όλα ο άντρας πρέπει να είναι άντρας - δηλαδή πολεμιστής. Να μάχεται παντού χωρίς να υποχωρεί. Πολέμαρχος - κατακτητής (χρημάτων, πραγμάτων, γυναικών - αδιάφορο) να βλέπει τα πάντα σαν αντικείμενα επιβεβαίωσης.
Η αγωγή του - από νωρίς - τον κατευθύνει στην τέλεια αλλοτρίωση. ’Ο,τι τρυφερότητα και ευαισθησία επιζήσουν από την οικογένεια και το σχολείο, τις γκρεμίζει ο στρατός με θούρια.
Έτσι, επειδή ο άντρας πάντα "πρέπει", αδυνατεί να είναι ανθρώπινος. Σκεφθείτε τον, πόσο άχαρος, αδέξιος, σχεδόν γελοίος είναι στις αδύναμες στιγμές του. Τρομοκρατημένος ως άρρωστος, αμήχανος στο νοσοκομείο (ακόμα και ως επισκέπτης), λιποθυμάει στην θέα της ανοιχτής πληγής.
Ο δαρμένος άντρας είναι αστείος, ο κερατάς ήρωας φάρσας (η απατημένη γυναίκα μόνον οίκτο προκαλεί). Ο αποτυχημένος, ο δειλός, ο ανίκανος, είναι αντικείμενα λοιδορίας. Ένας άντρας που κλαίει, φέρνει όλο τον κόσμο σε αμηχανία, γιατί είναι γνωστό πως οι άντρες δεν κλαίνε.
Αλλοτριωμένος ο άντρας δεν επικοινωνεί ούτε με τον εαυτό του. Βαθιά μέσα του ζει ένα τρομαγμένο παιδί, που το κρύβει καλά - ιδιαίτερα από τους άλλους άντρες. Αν όμως το ανακαλύψει μία γυναίκα, τότε αποκτά κι άλλη μητέρα και είναι οριστικά χαμένος. Η δεύτερη ευνουχίζει ότι άφησε η πρώτη.
Μόνον όταν οι άντρες τραγουδάνε και πίνουν μαζί, είναι (προσωρινά) ελεύθεροι.
(1995)
Τούτο το τελευταίο που λέγει ο κύριος Παπαϊωάννου πρόκειται περί στερεότυπο. του φόβου και του τρόμου. Και δεν συμβαίνει στη ζωή και δεν παρατηρείται. Υπάρχει για τους Δον Κιχώτες της πλάσης όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε, 150 και ...καληνύχτα σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήdormammu,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜονο την Persona εχω δει απο Bergman, καμμια σχεση ο Μελισσοκομος, δυσκολα να πει καποιος πως δεν τον καταλαβε (το αντιθετο ακριβως ισχυει για την Persona, δυσκολα να πει καποιος οτι καταλαβε).
Δεν γουσταρω τα τυπακια που
ΑπάντησηΔιαγραφήγραφουν με κεφαλαια τα σχολια τους εδω μεσα.
Αυτο δειχνει οτι θεωρουν τον ευατο τους σπουδαιο
και τα σχολια τους σπουδαιοτερα των αλλων.
Εκτος αν τους εχει χαλασει το "Caps lock" oποτε να πανε να επισκευασουν το πληκτρολογιο τους!
ANTIFONITIS
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΙ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ.
Δυστυχώς εμείς εδώ στην μακρινή επαρχία δεν έχουμε την χαρά να απολαμβάνουμε τέτοιες παραστάσεις. Not!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι οτι θα σε μεταπείσω, αλλά η Μασαχουσετη τον ανγνώρισε από το 2004.
Πολλες άλλες πολιτειες εχουν αναγνωρίσει το legal union ή civil union που δινει στα ζευγαρια τα ιδια δικαιωματα, απλά αποφεύγει την θρησκευτική τελετή για να μην παρανοίξουν μέτωπα με διάφορες εκκλησίες.
Και μερικές πολιτείες όπως η δική μου ακολουθει κανονική σχιζοειδη πολιτική, καθ'ό,τι εχει απαγορέψει την υιοθεσία από γκεϊ γονεις αλλά τους επιτρεπει να γίνουν ανάδοχοι γονείς.
Δεν είμαστε καλά με άλλα λόγια.
Καιρος για break.Δειτε αυτες τις διαφημισεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα σχόλια (όπως και όλα τα άλλα) θα μείνουν ανοιχτά - κι έτσι, όσοι βλέπουν την παράσταση, θα μπορούν να προσθέτουν τις εντυπώσεις τους.
Βασικά συμφωνώ. Θα είχε ενδιαφέρον να ξέρουμε εάν οι ομοφυλόφιλοι ταυτίζονται στα ερωτικά έργα, όπου οι ήρωες είναι ετερόφυλα ζευγάρια. Μαντεύω ότι υπάρχει τεράστια ποικιλία και διαφορές μεταξύ των ομοφυλόφιλων για να υπάρξει μια και μόνο απάντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, η αναζήτηση του άλλου Άλλου, δεν επιζητά ταύτιση – το θέμα γίνεται ακαδημαϊκό, το κοιτάμε σαν ερευνητές, κάνουμε ανοιχτή συζήτηση. Η αναζήτηση του Άλλου, όμως επιζητά την ταύτιση.
Μήπως ο δημιουργός ήθελε όντως να κάνει ένα έργο για τους ομοφυλόφιλους; Ή έστω, να απευθυνόταν στη ‘θηλυκή πλευρά' μας; Έστω και σαν πείραμα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας το ποστ σήμερα το πρωί το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου είναι κάτι στίχοι των 10cc:
ΑπάντησηΔιαγραφήArt for art's sake
money for God's sake...
Οι ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή, διμιουργείται από διάφορες τραυματικές εμπειρίες (κακή λήψη του μητρικού προτύπου, σεξουαλικές επιθέσεις στην μικρή ηλικιά κλπ κλπ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποχαρακτηρίστηκε από ανσθένεια για καθαρά ασφαλιστικούς και εργασιακούς λόγους - να μην μπορούν να ζητάνε αναρωτικές άδειες για ψυχοθεραπείες κλπ, ούτε να μπορέσουν ποτέ να απαιτήσουν χρήματα από τις ασφάλειες ιατρικής περίθαλψης.
Ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφιλων έχει όσο νόημα θα είχε ο γάμος μεταξύ καρκινοπαθών, συναχωμένων κλπ. Είναι απλά αστείος.
Αυτή η διαστροφή φυσικά δεν μειώνει την ανθρώπινη αξία του ατόμου σε κανένα από τα υπόλοιπα επίπεδα της δραστηριότητας του.
Η ομοφυλοφυλική "ιδεολογία" που πλασάρεται διμιουργεί διάφορες κωμικές καταστάσεις π.χ. γυναίκες που μιμούνται τον τρόπο ομιλίας και κίνησης των ομοφυλοφιλων επηρεασμένες από το γενικότερο lifestyle που περνάει μέσα από περιοδικά και κανάλια.
Οι ομοφυλόφιλοι που περνάνε αυτό το lifestyle πέρασαν όλη την ζωή τους να μιμούνται τις γυναίκες, και οι γυναίκες κατέληξαν να μιμούνται τον τρόπο που οι αδερφές μιμούνται τις γυναίκες.
Η διαστροφή αυτή υπήρξε σε όλη την ιστορία του ανθρώπινου είδους, μάλιστα περιστατικά ομοφυλοφιλίας έχουν παρατηρηθεί και ανάμεσα στα ζώα.
Είναι απλά αστείο να διεκδικείται δικαίωμα σε σύμπτωμα ασθένειας.
Επιπλέον, το θέμα του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων είναι θέμα που διμιούργησε η ομοφυλοφιλική υστερία και δεν έχει απολύτως καμία χρησιμότητα ούτε για τους ίδιους, μια και η νομική ένωση 2 ατόμων μπορεί να γίνει με άλλους, νομικούς, τρόπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα της υιοθεσίας παιδιού από ομοφυλόφιλο ζευγάρι είναι τρομαχτικό. Το παιδί θα λάβει παραστάσεις και πρότυπα ομοφυλοφιλίας, θα αποτελεί μέρος και όχι απλά μάρτυρας, μίας άχρηστης μειοψηφίας. Η όλη ατμόσφαιρα θα το οδηγήσει σε μία παιδική ηλικία με έντονα σεξουαλικά στοιχεία, μια και το να φιλιούνται δύο άντρες αναπόφευκτα θα το κάνει μάρτυρα και των αντδράσεων από εξω-οικογενειακούς, αντιδράσεις οι οποίες από μόνες τους τονίζουν το σεξουαλικό της κατάστασης, και όχι το τρυφερό/συντροφικό.
Εκτός βέβαια αν συμφωνείτε με καταστάσεις Ολλανδίας και διμιουργία κόμματος παιδεραστών, που υποστηρίζουν την σεξουαλικότητα σε παιδιά των 12 ετών, όχι απλά μεταξύ τους αλλά και με ενήλικα άτομα.
Ένα παιδί που μεγαλώνει σε περιβάλλον σεξουαλικά φορτισμένο, και επαναλαμβάνω όσο και αν οι ομοφυλόφιλοι γονείς προσπαθήσουν να το ομαλοποιήσουν, οι αντιδράσεις του περιβάλλντος συνεχώς θα το τονίζουν, θα αρχίσει όχι απλά να σκέφτεται σεξουαλικά, αλλά και να ενεργεί έτσι, στο έλεος κάθε ενήλικου.
Να πράξουμε όπως είπε ο Ελύτης. Να παντρέψουμε τον Κούγιας με το Λαζόπουλο να υιοθετήσουν και να δώσουν αγωγή στην ψυχή του Χριστόδουλου ενσαρκωμένη στο κουφάρι του Μάνου Χατζιδάκι. Να ιδρύσουμε ιερό ναό να τον λέμε Ο Τρίτος Ναός και να απαγγέλουμε φανφάρες και νοσηρές ψυχικές καταστάσεις που θα αφορούν την τέχνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπήρχαν στιγμές της παράστασης που μου άρεσαν πολύ...Σε άλλες πάλι ψιλοβαρέθηκα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πράγματι οι χορευτές και τα ωραία σώματα τους, αποτελούν υλικό για πολλές φαντασιώσεις, για μένα τουλάχιστον :). Αλλά...
Όπως σωστά γράφει και ο κύριος Δήμου, η παράσταση ήταν καλύτερη στις σκηνές όπου υπήρχε χιούμορ.Όταν όμως πήγαινε να ασκήσει...κοινωνική κριτική, η παράσταση γινόταν αφελής και αφόρητα κλισέ...¨"Η πλύση εγκεφάλου από την τηλεόραση, το αδιέξοδο κυνήγι της επιτυχίας κτλ κτλ"...Χιλιοειπωμένες αριστερίστικες σοβαροφανείς κοινοτοπίες, σαν να διαβάζω την περίφημη επιστολή του 12χρονου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ...
Και κάτι ακόμη .Όλοι εμείς οι άντρες, είτε gay είτε straight πιστεύουμε πράγματι πως η ζωή μας είναι αυτο το ρεσιτάλ δυστυχίας, αυτογελοιοποίησης και απόλυτης μοναξιάς που μας έδειξε ο Παπαϊωάννου??Λίγη αισιοδοξία δεν βλάπτει...
Το αρσενικό και θηλυκό υπάρχουν σε όλους μας μέσα. (όχι δεν άλλαξα επιστήμη -ή τέχνη). Ζώντας όμως σε μια μητριαρχική κοινωνία -Φιλλανδία- μπορώ να δω όλα εκείνα τα στραβά που βγαίνουν στην επιφάνεια όταν οι γυναίκες αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο, και οι άντρες απλώς παρακολουθούν και υπακούουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΧΙ, δεν υποστηρίζω ότι κάποιο από τα δύο φύλλα θα έπρεπε να κάνει κουμάντο. Αλλά επειδή ο άνθρωπος υπάρχει χιλιάδες χρόνια -ενώ έννοιες όπως ισότητα, δημοκρατία, ή ελευθερία μόνο δεκάδες ή εκατοντάδες- θεωρώ ότι είναι μάλλον δύσκολο ν'αλλάξουμε συνήθειες αιώνων σε μερικές μέρες, ή μερικά χρόνια. Διότι όπως και να το κάνουμε άλλο το Διαδίκτυο και άλλο η ζωή.
Στεφανος πράγματι, elama on todella kova suomessa miehille...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτή είναι η σωστή τακτική απέναντι σε ένα έργο τέχνης, αλλά αν το πρόβλημα εντοπίζεται στον αποδέκτη (τον θεατή), μήπως μια δεύτερη ευκαιρία στο έργο, αμβλύνει τις όποιες προσλαμβάνουσες περι gay και straight άποψης και δώσει πιό ελεύθερα τη δυνατότητα της αφομοίωσης της όποιας πρόθεσης του ποιητή?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αυτά που εξηγεί ο ΔΠ στο link (ευχαριστούμε aphrodite και μην παρεξηγείτε τον κ. Νάσο, είναι ταλαντούχος, ορμητικός και νεώτατος, οπότε μιλά ακόμα με στερεότυπα...), ως ιδέες και υλοποίηση, δείχνουν (τουλάχιστον) ενδιαφέροντα και δεν μένουν (χωρις να την αρνούνται, υιοθετούν ή κρίνουν) στη gay αντίληψη ή αισθητική.
@ΝΔ και όσοι το είδαν ήδη:
Θα είχε νόημα μια δεύτερη φορά (άλλωστε πρόκειται για το 2!) ώστε να εισπράξει κάποιος την αισθητική κλπ αναζήτηση του δημιουργού ξεπερνώντας το δικό του, αλλά και εκείνου, τείχος στερεοτύπων?
Και κάτι τελευταίο:
Ενα έργο τέχνης που δεν χρησιμοποιεί τους γνωστούς "εύκολους" και απλοϊκά χυδαίους τρόπους πρόκλησης και εντυπωσιασμού, αλλά προκαλεί συζήτηση όχι μόνο πριν αλλά και μετά την παρουσίασή του, σίγουρα έχει ισχυρό λόγο ύπαρξης. Αν συνδυάζεται και με υψηλό επίπεδο τεχνικής αρτιότητας τότε είναι και πιο ολοκληρωμένο...
Αφού συγχαρώ το mickey για τα σχόλια του γενικώς, μπαίνω στο θέμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑΙ, ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΧΘΕΣ.
ΝΑΙ, ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΥΠΗΡΞΕ ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ.
θΕΩΡΩ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ, ΑΝ ΟΧΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ.
ΕΤΣΙ, ΑΠΛΑ ΚΙ ΑΠΟΛΥΤΑ-ΧΩΡΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ.
Εξηγούμαι: έχω δει παλιότερες δουλειές του Δ. Παπαϊωάννου.
Χόρεψε γι' αρκετό διάστημα κοντά του και μια παιδική μου φίλη, χορογράφος σήμερα.
Έχω δει ζωντανά, στο στάδιο, τις δύο τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών.
Έχω σπουδάσει θέατρο-απόφοιτη Ανώτερης Δραματικής Σχολής-χορό και θεωρώ ότι διαθέτω το θεωρητικό οπλισμό, λόγω υπόλοιπων σπουδών αλλά και ενασχόλησης, να κρίνω μια παράσταση. Άλλωστε, η θεατρική κριτική είναι ένα από τα χόμπυ μου. Γι' αυτό και βλεπω αρκετές παραστάσεις χορού και θεάτρου κάθε σαιζόν, εδώ και στο εξωτερικό, διαβάζω κριτικές έγκριτες και μη, σκέπτομαι πάνω σ' αυτές, γράφω τις δικές μου χρησιμοποιώντας την παιδεία και την εμπειρία μου από το σύνολο των τεχνών, μέσα από τη μακρόχρονη ενασχόληση μου μ' αυτές κοντά σε εξαίρετους εκπροσώπους τους. Πάντοτε βλέπω και κρίνω το καλλιτεχνικό προϊόν λαμβάνοντας υπ' όψιν και το πως αυτό παράγεται- θεωρώ μεγάλη πολυτέλεια το ότι μπορώ να το κάνω.
Η παράσταση αυτή ήταν πράγματι ένα από τα συγκλονιστικότερα προϊόντα από το χώρο των παραστατικών τεχνών που έχω δει εδώ και χρόνια.
Το ασύληπτο σύνολο άψογα συντονισμένης όρχησης, όψης, μουσικής που σε αφήνει άφωνο.
Η αληθινή τέχνη, κύριε Δήμου, παράγει συγκίνηση μέσω της αισθητικής αρτιότητας, όχι μέσω των νοημάτων καθαυτών-αν ήταν έτσι, θα διαβάζαμε δοκίμια για να συγκινηθούμε, δεν θα πηγαίναμε στο θέατρο.
Σκέφτεστε τι απόψεις είχε ένας συνθέτης όταν ακούτε τη μουσική του;
Και η αισθητική αξία της παράστασης αυτή ήταν υψηλότατη.
Σπάνια μου συμβαίνει να μην κουραστώ ούτε λεπτό, να μη διασπαστεί η προσοχή μου ούτε λεπτό, να παρακολουθώ άφωνη, με κομμένη την ανάσα επί εκατό λεπτά μια παράσταση.
Το δε χειροκρότημα, την Κυριακή που ημουν εγώ, ήταν εντονότατο, όπως και οι κραυγές "μπράβο"-ανάμεσα τους κι οι δικές μου.
Υπήρχαν βέβαια κι αυτοί που πήγαν για να δουν τις καρυάτιδες των Ολυμπιακών-πάντα υπάρχουν και βέβαια απογοητεύτηκαν. Λόγω Ολυμπιακών, το μεγαλύτερο μέρος του κοινού αυτής της δουλειάς, είναι άνθρωποι που δεν θα πήγαιναν ποτέ σε χοροθέατρο. Δεν πειράζει όμως, αυτό είναι κέρδος, αποκτούν έτσι μια εξαίσια αισθητική εμπειρία και σίγουρα προβληματίζονται, αν μη τι άλλο.
Λοιπόν, να πάτε στον Παπαϊωάννου αγαπητοί φίλοι και να θαυμάσετε το ότι ελάχιστοι διεθνώς άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν μια τέτοια συνολική αισθητική εμπειρία. Είναι τόσο τέλειο το αποτέλεσμα που ουσιαστικά ξεχνάς ότι βλέπεις χορό-έτσι είναι η αληθινή τέχνη, σε κάνει να ξεχνάς την τεχνική που βρίσκεται πίσω. Όταν εκ των υστέρων τη συνειδητοποιείς, αν έχεις τον κατάλληλο οπλισμό φυσικά, θαμπώνεσαι ακόμη περισσότερο!
Επιπροσθέτως: ναι, έπαιζαν μόνο άντρες. Ναι, ήταν σαφής σε κάποιες στιγμές η ανάδειξη ομοφυλοφιλικών τάσεων-αισθημάτων. Όμως, δεν κυριαρχούσε. Δεν ήταν αυτό το ζητούμενο. Ούτε ήταν αποκλειστικό θέμα της παράστασης η αναζήτηση του "άλλου". Απορώ πως επικεντρώσατε εκεί, θέλει μεγάλη "προσπάθεια" για να δείτε μόνο αυτό. Η παράσταση ήταν τα πάντα: η μοναξιά, η αλλοτρίωση, οι αντρικές εμμονές-το πέος παρουσιαζόταν στο μεγαλύτερο διάστημα σαν αντρική εμμονή παρά σαν όργανο ηδονής, πόσο μάλλον ομοφυλοφιλικής ηδονής. Ο "άλλος" δεν ήταν μόνο ο ερωτικός σύντροφος, συχνότερα ήταν ο φίλος, ο συνάδελφος, ο σύντροφος, ο συνάνθρωπος, ο συμπολίτης, ο κάθε "άλλος". Η "Μπάρμπι" ήταν το πρότυπο γυναίκας που μια κοινωνία προωθεί στους άντρες-και είδαμε τις αντιδράσεις διαφόρων στο πρότυπο αυτό. Ναι, είδαμε και τα αγόρια που δεν αντέχουν και αναζητούν το ένα το άλλο στα δωματια. Αλλά δεν είδαμε μόνο αυτα κι εν πάσει περιπτώσει, ξεφεύγει από τα όρια της κριτικής το να υποδείξει κανείς στον καλλιτέχνη για τι πράγμα θα μιλήσει.
Είδα την παράσταση με τρεις φίλες, τις κόρες μου και άλλα τρια κορίτσια.
Στην αρχή φοβόμουν για το τόλμημα, από αυτά που είχα ακούσει.
Τελικά, όσες είχαμε ελάχιστη έστω σχέση με την τέχνη, ενθουσιαστήκαμε.
Τα παιδιά, που κάνουν χορό, μαγεύτηκαν.
Νομίζω εν τέλει κύριε Δήμου ότι η διάθεση σας δεν ήταν καλή και αυτό έφταιξε. Εκ των υστέρων η κακή διάθεση θεωρητικοποιήθηκε, χάρη βεβαίως στη δεδομένη σας ικανότητα.
Το αδικήσατε όμως. Μαζί μ' αυτό κι εσάς.
Καλημερα σε όλους
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομιζω ανοιξε μεγαλο θεμα. Το διαβασα πριν λιγο. Θα συμφωνησω με το post. Επίσης το σχολιο του dimitrizzzzz πάνω στην ομοφυλοφιλια με καλυπτει. Απλως δεν θα συμφωνησω με το οτι ειναι διαστροφη, νομιζω οτι οφειλεται σε γονιδια. Καποιος εχει την γονιδιακη προδιαθεση και ισως το κοινωνικο περιβαλλον επιδρα και την φερνει στο προσκηνιο. Παντως γινεται προσπαθεια στο ονομα της ισοτητας να πειστουμε οτι πρεπει να εχουμε και για τα δυο σεξουαλικα πρωτυπα απο μικρη ηλικια την ιδια πληροφοριση και να αποφασισουμε καποια στιγμη αν θα προτιμησουμε καποιο απο τα δυο ή και τα δυο ταυτοχρονα. Νομιζω οτι αυτο πρεπει να μην το δεχθουμε σαν κοινωνια.
Καλη εβδομαδα σε ολους
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ:
ΟΣΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΕΞ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ.
ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΥΠΟΨΙΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΕΞΗΣ:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ Ή ΕΤΕΡΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ ΓΑΜΟΣ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΑΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ 2 ΑΤΟΜΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΦΥΛΟΥ Ή ΓΑΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ 2 ΑΤΟΜΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΦΥΛΟΥ.
ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΙ ΓΑΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ.
ΕΠΙΣΗΣ:
ΓΑΜΟ METΑΞΥ ΑΤΟΜΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΦΙΛΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΑΝΤΡΕΣ STR8 ΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ.Ή ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ STR8. Ή ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΑΥ ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΣΤΡΕΙΤ ΑΝΤΡΑ (ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ).
ΜΙΛΩ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΓΙΑ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ. Ο ΓΑΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΘΕΣΜΟΣ ΣΥΜΒΟΛΟ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ. Η ΣΗΜΑΣΙΟΔΟΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΕΝΟΣ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ. ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΣΥΜΠΑΡΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΕΝΟΣ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΠΟΛΛΩΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ ( ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ).
Ενδιαφέρουσα η διάκριση που κάνεις, ihadafarminafrica.
ΑπάντησηΔιαγραφήMaria Velliou ευχαριστώ που εμπλουτίσατε το blog με την άλλη άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια οι θέσεις μου δεν οφείλονται σε κακή διάθεση ούτε σε προκατάληψη (είμαι από παλιά θαυμαστής του ΔΠ).
Γράφετε: "Ούτε ήταν αποκλειστικό θέμα της παράστασης η αναζήτηση του "άλλου". Απορώ πως επικεντρώσατε εκεί, θέλει μεγάλη "προσπάθεια" για να δείτε μόνο αυτό".
Μα δεν το λέω εγώ το έχει πει ο ίδιος στις συνεντεύξεις του, το λέει ο τίτλος και όλο το έργο με κορυφαίο το τέλος του.
Με καλύπτει απόλυτα η άποψη cobden.
Proinos δεν θα άντεχα με καμία κυβέρνηση να το ξαναδώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήmaria velliou (συμπληρωματικά). Νομίζω ότι ως ειδήμονα σας παρέσυρε η τεχνική αρτιότητα της παράστασης (την οποία τόνισα και εγώ) καιχάσατε την ουσία.
Δεν θα συνεννοηθούμε εύκολα, φοβάμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπα ότι δεν ήταν αποκλειστικό θέμα ηα αναζήτηση του άλλου, όχι ότι δεν ήταν κυρίαρχο. Και πάλι όμως, ο "άλλος" δεν ήταν μόνο ο ερωτικός σύντροφος-δεν κρίνεται μια παράσταση μόνο από το τέλος.
Ούτως ή άλλως όμως, όπως είπα, δεν είναι δουλειά της κριτικής να υποδείξει στον καλλιτέχνη το θέμα του, ούτε καν τον τρόπο που θα μιλήσει γι' αυτό, πέρα από κάποια πλαίσια. Δουλειά της κριτικής είναι να αναλύσει τα μέσα, τη χρηση τους και να αποφανθεί για το αν επιτυγχάνεται άρτιο αισθητικό αποτέλεσμα-με την ευρεία έννοια της αισθητικής, που να προκαλεί αισθητική συγκίνηση, που να συνιστά ποιοτική αισθητική εμπειρία.
Κατά τη γνωμη μου, τα ανωτέρω επετεύχθησαν σε υψηλότατο βαθμό στη συγκερκιμένη παράσταση.
Φοβάμαι ότι πράγματι ενυπάρχει λανθάνουσα ομοφοβία στην οπτική σας.
Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια στους ομοφυλόφιλους και στον τρόπο που προβάλλουν τα αιτήματα και την ιδιαιτερότητα τους, ούτε με θέλγει η υπερπαρουσία τους στα media.
Ουδόλως όμως επιτρέπω να με επηρεάσει αυτό όταν απολαμβάνω ή όταν κρίνω ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλεος συγχωριανοί...έλεος....καλημέρα:))))))
ΑπάντησηΔιαγραφήσε λίγο τέτοια εποχη θα μαζαύουν στο χωριό μου μανιτάρια, πάω κι εγώ να μαζέψω να βρεθώ στη φύση, να ακούσω τις πέρδικες και τις κατσίκες γιατί εδώ στην πόλη πήξαμε στον παπαγάλο
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Maria Velliou said...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρουσα η διάκριση που κάνεις, ihadafarminafrica.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ Μ.VELLIOY
ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΜΟΥΝ ΔΙΣΤΑΧΤΙΚΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΑΤΟΜΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΦΥΛΟΥ. ΤΩΡΑ ΚΑΘΟΛΟΥ.
ΓΕΛΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΥ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΕΝΑΓΩΝΙΩΣ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΒΕΡΑ ΣΤΟ ΔΕΞΙ.
ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ Ν' ΑΚΟΥΩ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΕΦΤΑΝ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΑΡΧΙΣΑ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΝΑ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΘΥΜΩΝΩ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΣΧΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ''ΔΑΓΚΩΣΕΙ'' Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΤΑΝ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΗς. ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
ΤΕΛΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΝΟΜΙΚΗ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΑΤΟΜΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΦΙΛΟΥ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΙΣΑ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΑΤΟΜΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΦΥΛΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΤΗς ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ.
ΑΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ( ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΕΞΟΜΑΛΥΝΘΕΙ ) ΠΑΛΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ''ΝΥΦΗ''. ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΦΤΑΝΕ ΟΛΗ Η ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΠΙΕΣΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΡΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΑΣ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΟΛΙΑ ΓΙΑ ΓΑΜΟ.
:-)))
ΚΙ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ. ΡΙΧΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ.
:-)))
Mainmenu, τα μανιτάρια μαζεύονται το φθινόπωρο - τώρα πάμε για Χριστούγεννα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να έχω σπουδάσει μουσική για να εκτιμήσω ότι ακούω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχω σπουδάσει φωτογραφία, χορό, ζωγραφική, θέατρο;
Κάτι δεν πάει καλά εδώ..
Αν έχω σπουδάσει, αυτό ίσως να μου εξηγούσε το πως η τεχνική που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης λειτούργησε μέσα μου, ώστε να με αγγίξει, ώστε να με κάνει να το δω ως άλλον έναν δρόμο, να με κάνει να νιώσω, να ταυτιστώ.
Οπως πχ μπορούμε να εξηγήσουμε την συμπεριφορά ενός αυτ/του στο δρόμο εάν γνωρίζουμε και καταννοούμε τον τρόπο σχεδιασμού της ανάρτησης και το γενικό του στήσιμο.
Αν οχι, λέμε απλά: Πατάει σαν τρένο..
Αν με αφήσει αδιάφορο το όποιο έργο, τότε μιλάμε απλά για 'τέχνη' όπως λέγαν παλιά οι γονείς: Παιδί μου, πρέπει να μάθεις μία τέχνη για να ζήσεις...
αναλογως ποτε θα βρεξει Γιαννη και θα κανει τα πρωτα κρυα...τωρα δεν ειμαι κατω εκει λιγο πριν τα Χριστουγεννα, ειναι η ωρα:)))
ΑπάντησηΔιαγραφήihadafarminafrica:
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για την απάντηση.
Πράγτματι βρήκα ενδιαφέρουσα την άποψη σου, όπως και άλλες απόψεις σου εν γένει. :))
Απλά, δεν έχω δυστυχώς συχνά χρόνο για διάλογο.
Πάντως, δεν συμφωνώ, όχι για άλλο λόγο αλλά γιατί είμαι γενικά κατά του γάμου. Είμαι υπέρ της ελεύθερης συμβίωσης που ελεύθερα συνάπτεται και ελεύθερα διαλύεται αν χρειαστεί. Μακάρι ο γάμος να καταργηθεί. Ίσως να αντικατασταθεί από κάποιου ειδους χαλαρό συμβόλαιο μεταξύ όσων το επιθυμούν-ανεξαρτήτως φύλου φυσικά και βέβαια χωρίς την έννοια της υποχρεωτικής "αποκλειστικότητας".
Ειδα την παρασταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλωνω συγκλονισμενη.
Απο την πρωτοτυπία, την έμπνευση, τη μοναδικότητα, τη λιτότητα.
Πράγματι δεν θα μπορούσα να την ξαναδώ, πράγματι δεν μου άφησε συναίσθημα. (Θα έπρεπε?)
Πιστεύω (δεν έχω καθόλου τις γνώσεις ειδικού-Maria Velliou)
ότι ο Παπαιωάννου είναι ένας στον κόσμο.
Χαίρομαι που την είδα, δεν μπορώ να το προτείνω σε όλους, συμφωνώ με το Νίκο ότι σε ορισμένους δεν θα αρέσει καθόλου, υπήρχαν άτομα που μου είπαν ότι αν είχε διάλειμμα θα έφευγαν (δεν είχε).
Για μένα ήταν πραγματικά κάτι το ανεπανάληπτο σαν σύλληψη, και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο δεν με ενόχλησε η απουσία συμαισθήματος.
Πάντως συζητήσαμε πολύ μετά για το τι-αν ήθελε να πει....
"Φοβάμαι ότι πράγματι ενυπάρχει λανθάνουσα ομοφοβία στην οπτική σας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι χτυπήματα κάτω από την ζώνη Μ. Β.
@Nikos Dimou
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε καλύπτει απόλυτα η άποψη cobden.
Δευ Δεκ 11, 12:02:56 μμ
Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ cobden ΛΕΕΙ ΤΑ ΕΞΗΣ ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΜΒΟΛΙΜΑ ΜΙΑ ΔΕΞΙΟΣΤΡΟΦΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗς ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:
cobden said:
''Όλοι εμείς οι άντρες, είτε gay είτε straight πιστεύουμε πράγματι πως η ζωή μας είναι αυτο το ρεσιτάλ δυστυχίας, αυτογελοιοποίησης και απόλυτης μοναξιάς που μας έδειξε ο Παπαϊωάννου??Λίγη αισιοδοξία δεν βλάπτει... ''
Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΗΡΩΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ.
ΤΟ: ''ΑΠ' ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΒΓΑΛΜΕΝΗ Η Ψ@ΛΗ Η ΚΑΒΛΩΜΕΝΗ'' ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ ΤΗς ΓΗΣ.
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ: ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΟΝ ΔΙΝΕΙ.
ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΠΟΙΩΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΑΥ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ( ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΚΑΚΟΜΟΙΡΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΟΥΡΟΥΝ ΚΑΘΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΘΙΟΙ) ΠΟΙΟΣ ΤΟΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΔΙΝΕΙ;
ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΟΥΜΕ ΛΙΓΑΚΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ. Η ΑΓΟΡΑ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ. ΤΙ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ ΕΔΩ? coMOYNIA!
Sti hora ton geronton, ton gerasmenon, otan eisai 30(!) theoreisai noetatos!!!!! (nai, prepei na ftasoume 50 kai 60 gia na paragoume ergo ston oiko...)
ΑπάντησηΔιαγραφήKai talantouhos... Kai kataklysmenos apo stereotypa...
Otan allou autoi -oi neotatoi kai talantouhoi- ehoun karrieres kai dynami...
Ekei katantisame.
Ante, giati apo sahlamares hortasame. Ohi, somebody de hreiazesai na eisai eidikos gia na ektimiseis kati. ALLA otan ekfaireis dimosia gnomi gia ena thema, kalo einai na xereis giati milas. (profanos, den anaferomai se sena, exigo...)
Kai o kos Dimou to ethese exairetika sto post, aplos kaneis den to simeiose -oute ego. Allo kali parastasi, ki allo pou arese! Ki an to deutero mporei na to pei o kathenas, to proto, eee...
Na mi ginoume oloi opadoi mpalas -opoiasdipote-, ki epeidi eidame 1000 agones sti zoi mas, na nomizoume oti tha ginoume Alefantoi sti thesi tou Alefantou....
Syggnomi gia ta greeklish, den eimai spiti mou...
@ στεφανος νασος said:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Sti hora ton geronton, ton gerasmenon, otan eisai 30(!) theoreisai noetatos!!!!! (nai, prepei na ftasoume 50 kai 60 gia na paragoume ergo ston oiko...)
Kai talantouhos... Kai kataklysmenos apo stereotypa...
Otan allou autoi -oi neotatoi kai talantouhoi- ehoun karrieres kai dynami...
Ekei katantisame."
H αλήθεια είναι ότι ο Σούμαν στα 20 του χρόνια, έλυνε και έδενε στο Παρίσι, αλλά πριν 200 χρόνια το προσδόκιμο ηλικίας του ανθρώπου ήταν το μισό απο το σημερινό και οι συνθήκες έχουν σίγουρα αλλάξει (και περιπλοκοποιηθεί).
Δεν ήταν καθόλου στις προθέσεις μου να σας θίξω, αλλά στον καλλιτεχνικό χώρο που σας αφορά, το θέμα αυτό έχει να κάνει μάλλον με την απουσία κριτηρίων, την υπερπροσφορά άξιων (και νέων) και τη μικρή ζήτηση ειδικά εκεί που υπάρχει θέμα δύναμης και απόφασης. Ετσι τα πράγματα στενεύουν και αργούν υπερβολικά...
Στον τομέα της πληροφορικής ή και της δημιουργικής διαφήμισης πχ, δεν είναι καθόλου έτσι...
@Maria Velliou said:
ΑπάντησηΔιαγραφή''Είμαι υπέρ της ελεύθερης συμβίωσης που ελεύθερα συνάπτεται και ελεύθερα διαλύεται αν χρειαστεί. Μακάρι ο γάμος να καταργηθεί. Ίσως να αντικατασταθεί από κάποιου ειδους χαλαρό συμβόλαιο μεταξύ όσων το επιθυμούν-ανεξαρτήτως φύλου φυσικά και βέβαια χωρίς την έννοια της υποχρεωτικής "αποκλειστικότητας".''
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΕΔΩ ΤΜΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΡΟΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ. ΕΤΣΙ ΠΟΡΕΥΟΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
ΟΜΩΣ ''ΕΞΩ'' ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ''ΕΞΩ'' ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΤΟ ''ΔΗΜΟΣΙΑ''.
ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΥΠΕΡ ΤΗς ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΝΟΜΙΚΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΛΟΙ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ. ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΦΑΛΙΣΗ, ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ,ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΛΠ.
ΕΠΙΣΗΣ:
ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΩΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ (ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ). ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΥΝΘΕΤΟ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ.
ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΟΙΠΟΝ;
ΟΚ. ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΠΛΗΡΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΩΣ ΘΕΣΜΟΥ.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΟΠΤΙΚΗ. ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΧΑΡΗ.
ΑΛΛΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΠΑΘΟΥΝΤΕΣ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΖΗΤΙΑΝΟΣ.
ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΧΤΟΥΝ ΓΙΑ στεφανιαία ν@σο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ihadafarminafrica
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά, το δεξιόστροφο μυαλό μου δεν πολυκατάλαβε τί σχεση έχει το ποιός το παίρνει και ποιός το δίνει με το σχόλιο μου :)...Αλλά θα ήθελα την άποψη σου για το αν πιστεύεις πως όλα είναι τόσο μαύρα στη ζωή ένος άντρα σήμερα.
ihadafarminafrica, είπα να αντικατασταθεί γενικά ο γάμος με συμβόλαιο ένωσης χωρίς αποκλειστικότητα. Όχι να ισχύουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Μη με παρερμηνεύεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην παραστάση την είδα την Πέμπτη (7/12) & κατ'αρχάς πρέπει να πω ότι αυτό που έλαβαν οι αισθήσεις μου, όραση & ακοή (& όλης της παρέας μου) ήταν πραγματικά απολαυστικό. Τεχνικά
εξαιρετική & με πολύ καλή μουσική.
Θα συνεχίσω με μια βασική ένσταση. Η παράσταση δεν ήταν για τους ομοφυλόφιλους !!!! Ηταν αυτοβιογραφική (ο Παπαιωάννου στην θέση του παρατηρητή της κοινωνίας μας)& παράλληλα καυστικό σχόλιο για μια κοινωνία φτιαγμένη από άντρες στεγνούς από συναίσθημα, που προσπαθούν είτε σε σωματικό, είτε σε
πνευματικό επίπεδο να αποδείξουν τον
ανελέητο ανδρισμό τους, αλλά κάποτε & να επικοινωνήσουν, να έρθουν σε συναισθηματική - όχι απαραίτητα ερωτική - επαφή (η σκηνή με τους αναπτήρες). Οι εμμονές με το σεξ & την μπάλα κυριαρχούν & όχι άδικα.
Αν έχω κάποιες ενστάσεις έχουν να κάνουν πρώτον με τον κραυγαλέο (διδακτικό) συμβολισμό που χρησιμοποίησε, θα μπορούσε να ήταν κυρίως υπαινικτικός & να άφηνε να μιλήσει περισσότερο η οπτικοακουστική εμπειρία της παράστασης. Δεύτερον θα μπορύσε να μην έσπαγε την ατμοσφαιρική συνοχή της παράστασης χάρη στην πολύ καλή μουσική του Κωνσταντίνου Β, με τις ενδόμυχες μουσικές επιλογές, έστω & σκόπιμα επιλεγμένες. Οι εμμονές με το σεξ & την μπάλα, δικαιολόγημένα επαναλαμβάνονται, άλλωστε εμμονές είναι !. Αυτά πάντως είναι μικρά ψεγάδια που προκύπτουν με μια πιο εγκεφαλική προσέγγιση της παράστασης. Η παράσταση θα μπορούσε να ήταν ερέθισμα για τους αρσενικούς
να το πάρουμε λίγο αλλιώς (δεν θέλει δύναμη, σπρώξε μαλακά).
Maria Velliou said
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η αληθινή τέχνη, κύριε Δήμου, παράγει συγκίνηση μέσω της αισθητικής αρτιότητας, όχι μέσω των νοημάτων καθαυτών"
και μετά ξανα-said
"Είναι τόσο τέλειο το αποτέλεσμα που ουσιαστικά ξεχνάς ότι βλέπεις χορό-έτσι είναι η αληθινή τέχνη, σε κάνει να ξεχνάς την τεχνική που βρίσκεται πίσω".
Νόημα δεν είδατε, χορό δεν είδατε, τελικά τι είδατε; Αυτό που είδατε είναι αυτό που θέλει να δώσει ο καλλιτέχνης;
Με παρακινήσατε να πάω να δω και εγώ αυτή την αισθητική τελειότητα που δεν είναι ούτε χορός ούτε νόημα (και δεν το εννοώ ειρωνικά).
Δεν τήν έχω δει τήν παράσταση. Και μάλλον ούτε πρόκειται, έπειτα από αυτά που διάβασα από τό ΝΔ - όχι ότι θα έτρεχα αλλιώς. φαν τού χορού δεν είμαι, να πω τήν αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά συνέπεια, ούτε τώρα ούτε στό μέλλον θα έχω κάτι να πω γι' αυτήν. Θέλω απλώς να σημειώσω, ότι τό αν θα θελήσω να δω μια παράσταση (να διαβάσω ένα βιβλίο, να δω μια ταινία) δεν εξαρτάται μόνο από τό πόση καλή είναι αυτή, και από τό αν (ο δημιουργός της θεωρεί ότι) απευθύνεται και σε μένα. Εξαρτάται πολύ περισσότερο από εμένα, τήν ιδιοσυγκρασία, τά γούστα μου, τό κέφι μου. Καλώς ή κακώς οι ομοφυλοφιλικές φαντασιώσεις κατά κανόνα δεν μέ αγγίζουν. Ευκολότερα θα πάω λοιπόν να δω ένα χυδαίο πορνογράφημα (με γυναίκες) που θα μέ κάνει να καβλώσω, παρά μια υψηλής αισθητικής αξιοπρεπή (ή και όχι) ομοφυλοφιλική ονείρωξη. Και δεν έχω κανέναν ενδοιασμό, ούτε ντρέπομαι γι' αυτό.
Μακριά από μένα τό να πω σε κάποιον άλλον, άγνωστο, τί έργο να κάνει. Εξίσου μακριά όμως και τό να τού πω τό τί να πάει να δει, ή να τόν θεωρήσω "ομοφοβικό" (ρατσιστή, κτλ.), απλώς και μόνο επειδή κάτι δεν τού άρεσε.
Αμάν τα κεφαλαία! Χαρίζω πλητρολόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο reactor69 ΟΙ ΔΥΟ ΚΥΡΙΕς ΕΚ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΑΣΤΩΝ Η αφροδίτη ΚΑΙ Η μαρία βέλλιου ΤΑ ΕΙΠΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΥΧΑΙΟ Ή ΑΠΟ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΕΣΤΟΣΤΕΡΟΝΗΣ;
ΜΗΝ ΤΙΣ ΥΠΟΤΙΜΟΥΜΕ!
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΟ ΤΟ 2 ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΡΑΒΑΕΙ ΓΕΡΟ ΖΟΡΙ...
:-))
sterna hirundo said...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν έχω κάποιες ενστάσεις έχουν να κάνουν πρώτον με τον κραυγαλέο (διδακτικό) συμβολισμό που χρησιμοποίησε, θα μπορούσε να ήταν κυρίως υπαινικτικός"
Συμφωνώ και επαυξάνω!
Mιά και μιλάμε για άνδρικά και γυναικεία χαρακτηριστικά μία ενδιαφέρουσα άποψη στο blog της Συμέλας. ΕΔΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνδρας πρέπει να είναι άνδρας και η γυναίκα να είναι γυναίκα. Τα υπόλοιπα είναι ανοησίες ερμαφρόδιτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνδρας πρέπει να είναι άνδρας και η γυναίκα να είναι γυναίκα. Τα υπόλοιπα είναι ανοησίες ερμαφρόδιτων.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Nikos Dimou said:
ΑπάντησηΔιαγραφή''Mιά και μιλάμε για άνδρικά και γυναικεία χαρακτηριστικά μία ενδιαφέρουσα άποψη στο blog της Συμέλας.''
ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΑ ΕΙΠΕ. ΟΛΑ ΚΑΛΑ.
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΩΡΙΜΟΥ ΦΡΟΥΤΟΥ.
ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΔΗΛΑΔΗ.
:-)))
sterna hirundo, με καλύπτετε απόλυτα στο πρώτο μέρος του κειμένου σας που βρίσκω πολύ εύστοχο. Ουσιαστικά, με επιβεβαιώνετε κιόλας. Δεν συμφωνώ με το δεύτερο μέρος: ο ΠαπαΪωάννου δεν συνιθίζει να είναι υπαινικτικός, δεν είναι αυτό το στυλ του. Λέει τα πράγματα με το όνομα τους, είναι θεαματικός και πανηγυρικός. Αυτός είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να πω του στραβού το δίκιο, καθόλου δεν περίμενα, μετά την Ολυμπιάδα, να μας παρουσιάσει κάτι τέτοιο ο Παπαϊωάννου. Πίστευα πως θα πήγαινε αλλού. Εκ των υστέρων, αφού το είδα, μέμφομαι τον εαυτό μου που δεν το περίμενα: αυτό ακριβώς έπρεπε να αναμένουμε κι αυτό έπρεπε να δείξει.
ΜΠΡΑΒΟ κύριε Παπαϊωάννου.
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!
Είμαι ευτυχισμένη που υπάρχετε στη χώρα αυτή.
Όχι 2 αλλά 1 1/2 !
ΑπάντησηΔιαγραφήΙ.
Την παράσταση την είδα και συμφωνώ με αρκετές παρατηρήσεις του Δον. Άριστη παράσταση. Το γκέυ στοιχείο δεν είναι σε καμία περίπτωση ενοχλητικό - τι να κάνουμε, γκέυ είναι ο άνθρωπος άντρες ορέγεται, αυτούς επιθυμεί. Βεβαίως η γυναικεία απουσία μου θύμισε στρατό (κάτι απολύτως μοναχικό και απωθητικό). Στα εξαιρετικά στοιχεία της παράστασης εγώ θα προσέθετα και το όραμα του πολυμήχανου σκηνοθέτη, χορογράφου, κτλ κτλ. Νομίζω ότι αυτό είναι το δυνατό στοιχείο της παράστασης και δεν είναι καθόλου αυτονόητο! Η παράσταση δεν ήταν μονάχα άρτια, τα σώματα δεν τα θαύμαζες μονάχα για την ακρίβεια της έκφρασής τους, οι σκηνοθετικές επινοήσεις δεν ήταν απλώς συμβολισμοί που προχωρούσαν την αφήγηση, όλα αυτά εξυπηρετούσαν μια κεντρική ιδέα γύρω από την οποία ήταν κεντημένα όλα τα επιμέρους (και μάλιστα μια κεντρική ιδέα εκφρασμένη στην υπέρτατη αφηρημένη εκδοχή ενός αριθμού). Αυτό το πράγμα είναι σπουδαίο να το βλέπεις να συμβαίνει! Και σπάνιο...Αλλά... (θα μου επιτρέψετε να συνεχίσω σε ένα δεύτερο επίπεδο - και σε δεύτερο σημείωμα).
ΙΙ.
Το πρώτο εικοσάλεπτο ήταν και το καλύτερο της παράστασης. Αυτό ακριβώς που λέει και ο κυρ γάτος (παραπέποντας στο Συμπόσιο). Σου γεννά την προσδοκία ότι θα δεις το ένα να γίνεται δύο. Αλλά στην πράξη της πρόσθεσης κάποιος κλέβει! Αν θα είχα για κάτι να ψέξω το έργο του ιδιοφυούς Παπαϊωάννου είναι ακριβώς αυτό ότι δηλαδή, ίσως και να ακουστεί παράδοξο, ακολουθεί τη μόδα της εποχής, τον "κανόνα" του λαθρεπιβάτη. Το ένα γίνεται εκτόνωση, μαλακία, το πολύ ανώνυμη συνεύρεση σε ουρητήριο, κοινοτοπία, ευκολία, μόδα του σεξ σοπ. Μαλακία αριστοτεχνικά εκτελεσμένη, αλλά μαλακία!
Τα 90 λεπτά που πέρασα στο Παλάς δεν τα μετάνιωσα. Στιφή γεύση δεν μου έμεινε. Πρόσεξα και εγώ τους συνθεατές στο τέλος. Ποικίλες εκφράσεις, κάτι που αναγνωρίζω ως μεγάλη επιτυχία μιας παράστασης. Τέλος, υπήρχαν και κάμποσοι θεατές που ένιωσαν ήρωες - αποδομητές και μεταμοντέρνοι με τη στενή έννοια, νάρκισσοι και χιλιαστές, εκείνοι που θεωρούν το ζήτημα τελειωμένο προπαγανδίζοντας ότι είμαστε περίκλειστα υποκείμενα, γεγονός με το οποίο καλά θα κάνουμε να συμβιβαστούμε - σε αυτούς θα πρότεινα να χαλαρώσουν... Όσο για τον ταλαντούχο δημιουργό, είμαι βέβαιος ότι μου χρωστά μισό (ο,5) ακόμη από το δύο (2) που μου υποσχέθηκε!
Μουτ αρεσαν αυτα που ειπε η Συμελα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντε να βρεις τετοιoν άνδρα. Υπάρχει πουθενα;
Και μια προσθεση σε αυτα που λέει. Και να μη πέσει το φρουτο, δεν χάθηκε και τιποτα. Ιδιως όταν το σεξ ειναι προϊον ενος "package deal" που εχει σερβιριστει τις τελευταιες δεκαετιες και που θυμίζει ή φαγητο-κονσερβα ή manual for ....
Αστο καλύτερα.
Τα έργα των ομοφυλοφίλων συνήθως ψεύδονται. Άλλα λένε και άλλα εννοούν με τρόπο ύπουλο που ξεφεύγει από εκείνο του συμβολισμού. Δεν σημειολογούν για να προεκτείνουν αλλά για να περιορίσουν. Γι αυτό και είναι συνήθως άχρηστα και προκλητικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' αρέσει όμως που πάντοτε συνδέονται με το αίτημα περίρεργων γυναικών και ευχές για άντρα που είναι σε επαφή με την γυναικεία φύση του.
Τις βολεύει αυτό, έτσι όταν μένουν αγάμητες δεν φταίνε αυτές αλλά οι άντρες που δεν είναι πια άντρες.
Υποβόσκει η ανόητη προσπάθεια της γυναίκας να ελέγξει τον άντρα και να τον φέρει στα μέτρα της. Και οι δυστυχισμένες εκείνες που το καταφέρνουν καταλήγουν να ψωνίζουν ίδιο χρώμα και μάρκα σουτιέν με τον άντρα τους.
"Δεν σημειολογούν για να προεκτείνουν αλλά για να περιορίσουν."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης σημειολογούν για να αποπροσανατολίσουν.
Μπορεί κανείς να με διαφωτίσει? Μόνον και μόνον στην ιδέα δύο άντρες να απαυτώνονται, με πιάνει αηδία και τάση προς εμετού. Είναι αυτή μία φυσιολογική αντίδραση, ή μήπως είμαι ομοφοβικός? Πότε σταματάει κανείς να είναι φυσιολογικός, και πότε διαπιστώνουμε ψυχαναγκαστική φοβία? Κάθε βοήθεια δεκτή. (Όχι, το έργω δεν θα το ‘δώ, δεν θα αντέξω στην ιδέα.)
ΑπάντησηΔιαγραφήCyberdust
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλες οι έρευνες υποδεικνύουν ότι η ομοφυλοφυλία δεν μαθαινεται. Γεννιεσαι έτσι.
Επομενως οποιαδήποτε "ηθική" προσέγγιση περιττευει.
Οσο για την "αηδια" που νιώθει κανεις, αρκετοί ομοφυλοφυλοι δηλώνουν τον ίδιο "αποτροπιασμό" στη σκέψη ανδρα με γυναικα μαζι.
XAXA καταστράφηκε ο cyberdust.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω τους blogo-ψυχολόγους που θα τον βγάλουν τουλάχιστον τραβεστί. Σε λανθάνουσα πάντα.
Μπορεί να αντέξω στην ιδέα δύο νεαρών έφηβων παλικαριών, όμορφοι σαν τους αρχαίους Απόλλωνες, αλλά τι κάνω όταν είναι σιχαμεροί λιγδιασμένοι γέροι να τους τρέχουν τα σάλια και με κοιλιές αηδιαστικές?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΚ φτηνά την γλύτωσε με την πρώτη απάντηση που τον χαρακτηρίζει σαφώς σαν asexual με γενική φοβία για το sex.
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα
Έλα ο επόμενος Blogo-ψυχολόγος!
Cyberdust
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ισχυει για ολους οσους ειναι εξαιρετικά ανομοιοι.
Οχι;
"Συνηθως τα καταφερνει ακριβως με τους
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλα βαρεις τυπου αντρες , τους ηλιθιους φαλλοκρατες που νομιζουν οτι εξουσιαζουν τη γυναικα."
Κάνεις λάθος, συνήθως τα θύματα είναι άτομα με λίγες σεξουαλικες εμπειρίες, συνεσταλμένα και χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης, που πείθονται λόγω απειρίας και πείνας να κάνουν ό,τι πει η γυναίκα, ακόμη και να ταυτιστούν μαζί τους.
Καταλήγουν να κλαίνε μετά από χρόνια
στο θέαμα της γυναίκας τους που βρίσκουν μπρούμητα στο κρεβάτι να την παίρνει ο χασάπης, όταν γυρνάνε αιφνιδιαστικά από κάποιο συνέδριο για τα δικαιώματα της γυναίκας που τους έστειλε η σύζυγος, και σοτ οποίο η ίδια δεν μπόρεσα να ακολουθήσει λόγω "πονοκέφαλου".
@Πανάσχημη
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως, αλλά αυτό που με ενοχλεί στο σινεμά και σε αυτό το θεατρικό έργο είναι ότι οι γκαίυ συνήθως παρουσιάζονται σαν νεαρά νόστιμα παλικάρια που θα τα λιγουρευόταν η κάθε κοπέλα. Η απορία που έχω είναι, αυτοί δεν γίνονται γέροι ποτέ τους?
Νομιζω ότι τα καλύτερα εργα με ηρωες ομοφυλοφυλους ειναι αυτα που ο κεντρικος ήρωας ειναι ηλικιωμενος και που η ζωη του σημαδευτηκε από την σεξουαλικότητά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικα που εχω δει με συγκινησαν πολύ.
Ειναι μια τραγική παγιδα.