Η φθίνουσα χώρα

Σκηνή δρόμου από την Πόλη των 14.000.000

Το θέμα που θα μας απασχολήσει σήμερα δεν με αφορά άμεσα. Όταν θα επισυμβεί, δεν θα υπάρχω. Αλλά, παρότι «ανθέλλην», νοιάζομαι για αυτόν τον τόπο.

Θα διαβάσατε, ή θα ακούσατε, για το που βαδίζουμε δημογραφικά. Με βάση την χαμηλή γεννητικότητα και την φυγή των νεότερων προς το εξωτερικό, κινδυνεύουμε το 2050 να έχουμε μείνει μόνο 7,5 εκατομμύρια. Ο ενεργός πληθυσμός θα είναι τόσο χαμηλός που δεν θα μπορεί να θρέψει τη χώρα (άσε που δεν θα πληρώνονται οι συντάξεις των παλαιότερων).

Πώς θα επιζήσουμε; Το να πείσουμε την κάθε Ελληνική οικογένεια να κάνει τουλάχιστον τρία παιδιά, αποκλείεται – και μάλιστα με την κρίση. Άλλωστε η υπογεννητικότητα (λιγότερα από 2,2 παιδιά) έχει ξεκινήσει από παλιά (δεκαετία του ’30). Στην δεκαετία του 90 μόνο αυξήθηκε ο πληθυσμός, λόγω μετανάστευσης, κυρίως Αλβανών.

Αυτή βέβαια θα ήταν και τώρα μία λύση. Αλλά την θέλουμε; Και με ποιους όρους;

Δύσκολο πρόβλημα. Υπάρχουν προτάσεις;