Τρίτη, Ιουλίου 12, 2016

Τι ΔΕΝ είμαι (25 διαψεύσεις).

Αυτό το κείμενο το δημοσίευσα για πρώτη φορά στο blog μου (doncat) στις 24 Απριλίου του 2014. Τότε είχε γίνει χαμός με μία αναφορά μου στο Άγιον Φως – και είχε φουντώσει το διαδίκτυο από κείμενα ως επί το πλείστον εναντίον μου.

Αποφάσισα να το αναδημοσιεύω κάθε δύο-τρία χρόνια, ως καθαρκτικό για την δημόσια εικόνα μου (public image). Πρόσθεσα μερικά στοιχεία:

Επειδή τον τελευταίο καιρό έγινε θόρυβος περί το άτομό μου και κυκλοφόρησαν πολλές φήμες, σπεύδω να παρουσιάσω όσες άκουσα και να σας πω ποιες αληθεύουν. Ξέρω ότι ελάχιστοι θα με πιστέψουν – αλλά τουλάχιστον εγώ θα έχω κάνει το καθήκον μου.
Φωτ. Σχινάς - Μπενάκη

ΔΕΝ είμαι γόνος πλούσιας οικογένειας. Ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος και σπούδασα στο Κολέγιο με υποτροφία.

ΔΕΝ κληρονόμησα – παρά μόνο χρέη από τον πατέρα και ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη από τη μητέρα.

ΔΕΝ είμαι πλούσιος. Μάλιστα η κρίση σακάτεψε τις οικονομίες μιας ζωής (κρατικά ομόλογα!) και τώρα ΔΕΝ είμαι καν εύπορος.

Άρα ΔΕΝ οδηγώ Πόρσε (όπως διάβασα) αλλά ένα Νισάν εξαετίας 1600 κ. ε. (Είχα όμως κάποτε μία Πόρσε, που την πούλησα το 1976).

ΔΕΝ είμαι (πια) διαφημιστής. Εργάστηκα στην διαφήμιση στην αρχή ως υπάλληλος, μετά σε δική μου εταιρία. Αποχώρησα το 1983.

ΔΕΝ υπήρξα μόνο διαφημιστής. Έχω κερδίσει χρήματα στην αρχή δίνοντας μαθήματα ξένων γλωσσών και κάνοντας μεταφράσεις, αργότερα ως φωτογράφος, τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός παραγωγός και παρουσιαστής, σύμβουλος πληροφορικής και επιχειρήσεων.

Από το 1979 δημοσιογραφώ ανελλιπώς – αλλά μέλος της ΕΣΗΕΑ ΔΕΝ έγινα. (Με απέρριψαν γιατί ξεκίνησα μετά τα 40 μου.  Εξ’ ου και ΔΕΝ έχω σύνταξη, ούτε περίθαλψη). Δεν υπήρξα τυπικός δημοσιογράφος: πάντα έγραφα προσωπικές στήλες, επιφυλλίδες ή χρονογραφήματα. Και 840 (μέχρι σήμερα) ποστ σε μπλογκ.

Παρόλο που βιοποριζόμουν από την δημοσιογραφία, ΔΕΝ θεωρώ τον εαυτό μου τόσο δημοσιογράφο, όσο συγγραφέα βιβλίων.  (65 τίτλους στην Ελλάδα, 11 στο εξωτερικό).

ΔΕΝ την κοπάνησα από τη θητεία. 26 ολόκληρους μήνες υπηρέτησα στο Ναυτικό.

ΔΕΝ υπήρξα χουντικός. Το περί διορισμού μου τότε σε μία επιτροπή (κυκλοφορεί ένα απόκομμα) αφορά μία εκστρατεία για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων που έγινε με όλη τη εκλεγμένη διοίκηση της Ένωσης Διαφημιστικών Επιχειρήσεων, χωρίς αμοιβή. Ήμουν γενικός γραμματέας της Ένωσης. Τα έχω γράψει με λεπτομέρειες στην αυτοβιογραφία μου.

Σε όλη μου τη ζωή ΔΕΝ έχω πάρει ούτε αξίωμα, ούτε δραχμή, από το Κράτος.

ΔΕΝ έχω τίτλους. Είμαι απόφοιτος γυμνασίου (νυν Λυκείου). Η διδακτορική μου διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (όπου φοίτησα 6 χρόνια) ολοκληρώθηκε, αλλά αναγκάστηκα να την εγκαταλείψω. Εκδόθηκε εικοσιπέντε χρόνια μετά, στα ελληνικά. Μιλάω και γράφω τρεις γλώσσες πολύ καλά,  όμως ΔΕΝ έχω ούτε εκεί πτυχία.

ΔΕΝ είμαι, ούτε υπήρξα, όργανο κανενός. Κατά καιρούς έχω αποκληθεί πράκτωρ των Αμερικανών, των Σκοπιανών, των Γερμανών, του Σόρος και των Τούρκων. (Αν ήμουν πράκτωρ των Τούρκων, ΔΕΝ θα έφτιαχνα το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»).

ΔΕΝ εξαρτώμαι από κανένα. Ο λόγος που έκανα δική μου εταιρία, ήταν για να αποκτήσω οικονομική ανεξαρτησία. Αυτή μου επέτρεψε να παραιτηθώ 11 φορές από μεγάλα ΜΜΕ προκειμένου να μην συμβιβαστώ.

ΔΕΝ είμαι Εβραϊκής καταγωγής (γράφτηκε κι αυτό), ούτε μασόνος, βουδιστής ή ομοφυλόφιλος (ΔΕΝ θα με πείραζε αν ήμουν κάτι από αυτά). Έκανα τρεις γάμους αλλά σε κανένα ΔΕΝ πήρα προίκα. (Κι αυτό το άκουσα). ΔΕΝ έχω παιδιά – μόνο γάτες.

ΔΕΝ εντάχθηκα πολιτικά σε καθεστωτικό κόμμα – παρά μόνο σε περιθωριακά μικρά («Φιλελεύθεροι», «Δράση», 2 μήνες «Ποτάμι»).

ΔΕΝ έχω πάρει διακρίσεις, τίτλους, ούτε βραβεία, παρά μόνο κάτι ευτελή δημοσιογραφικά. Είμαι εντελώς "απαράσημος" – που έλεγε και ο Σκαρίμπας.

Άλλο ΔΕΝ θυμάμαι για να διαψεύσω.






































Υ. Γ. Αν κάποιος ρωτήσει «τι είμαι;» ο τίτλος της πρόσφατης έκθεσης που μου αφιέρωσε το μουσείο Μπενάκη για τα 80 μου χρόνια (Σεπτ-Νοε 15) με εκφράζει απόλυτα: «ο μοναχικός πολυπράγμων».

66 σχόλια:

  1. Ο ΝΔ για όσους παρακολουθούμε το έργο του και στο βαθμό που είμαστε σε θέση να τον κρίνουμε ουδέποτε υπήρξε κολλητός, κωλοτούμπας, καραγκιόζης και σφουγγοκωλάριος - σε αντίθεση με μεγάλο μέρος του σιναφιού του.

    Έτσι και έγινε, μάλλον, "μοναχικός".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στέλεχος τότε των 4 Τροχών (και αργότερα διευθυντής γνωστού περιοδικού) μού είχε εκμυστηρευτεί ότι ο Δήμου γράφει εκ του... ασφαλούς, επειδή τον... τρέφει η γυναίκα του. Και αυτή ήταν η αρχή.

    Δεν τους αδικώ. Έπρεπε, οι άνθρωποι, να δώσουν μια εξήγηση σε ένα, για τα ελληνικά δεδομένα, ανεξήγητο φαινόμενο: ότι κάποιος μπορεί να μιλάει χωρίς να φοβάται και να λέει την αλήθεια δίχως να λογαριάζει το όποιο κόστος.

    Βρήκαν την αιτία: το αυτεξούσιο. Αλλά την υπονόμευσαν, με τη συκοφαντία του ακαμάτη που ζει σε βάρος άλλων.

    Επαρχιώτικη νοοτροπία εναντίον ενός ευπατρίδη στοχαστή του οποίου μοναδικό "ελάττωμα"/κίνητρο ήταν πάντα μονάχα η αγάπη για τον άνθρωπο και την κοινωνία, μέσω της αγάπης για την αλήθεια και της απέχθειας προς κάθε τιποτένια συμπεριφορά και λαϊκιστική νοοτροπία παντός είδους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ τι δικαιολογίες επιστρατεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια! Και χωρίς λόγο! Η εταιρία μου ήταν πολύ κερδοφόρα, πουλήθηκε ακριβά, τα βιβλία μου είχαν επιτυχία, στα έντυπα πληρωνόμουν με το υψηλότερο κασέ. Για ποιο λόγο να με "τρέφει η γυναίκα μου";

      Αδύνατο να αποδεχθεί ο νεο-έλληνας ότι κάποιος πετυχαίνει επειδή κάνει καλά τη δουλειά του. Κάτι άλλο ύποπτο συμβαίνει.

      Διαγραφή
    2. Ο Στράτης, ή ο Πάνος ή ο Κλεάνθης; Ανελλήνιστοι άπαντες!

      Διαγραφή
  3. Αν κάποιος ρωτήσει «τι είμαι;» ο τίτλος της πρόσφατης έκθεσης που μου αφιέρωσε το μουσείο Μπενάκη για τα 80 μου χρόνια (Σεπτ-Νοε 15) με εκφράζει απόλυτα: «ο μοναχικός πολυπράγμων».
    ---
    Πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα:
    1ον - Μοναχικός πώς; Με γυναίκα, με τόσους διαδικτυακούς -και άλλους- φίλους; Γιατί;
    2ον - πολυπράγμων: κάποιος που καταπιάνεται με πολλά…
    Άραγε, αυτό να σημαίνει ότι ξέρει να κάνει κάποια πράγματα πολύ καλά αλλά τίποτα τέλεια;
    Ή ότι" …ο ευφυείς άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει τίποτα, μόνο ο ανόητος μπορεί να γίνει κάτι";

    D;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Μοναχικός: επειδή δεν έχω παρέες, δεν ανήκω κάπου, δεν συχνάζω πουθενά (σπιτόγατος), και έχω μόνον δύο φίλους.

      2. Πολυπράγμων: επειδή αυτό που κάνω (έκφραση, επικοινωνία) το κάνω με πολλούς τρόπους που ο ένας προεκτείνει και συμπληρώνει τον άλλο. Ουσιαστικά κάνω ένα πράγμα, με διαφορετικά μέσα. Και επειδή δεν θέλω να είμαι "πολυτεχνίτης-ερημοσπίτης" (αγγλικά: Jack of all trades master of none) προσπαθώ να το κάνω καλά.

      Διαγραφή
  4. Πάρτε μία ικανή ποσότητα κομπλεξικών, προσθέστε λίγο φθόνο πασπαλισμένο με καχυποψία και δυσπιστία και εδεσε η συνταγή απαξίωσης κάθε ανθρώπου που είναι αξιόλογος. Ο Νίκος Δήμου ενοχλεί ακόμα ορισμένους και αυτό μάλλον καλό το βρίσκω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ

    Στις 6.1.16 είχα ανεβάσει ένα ποστ όπου θρηνούσα την απώλεια της ποιήτριας Μαρίας Τσάτσου με τίτλο: "Η Μητέρα Τερέζα των ζώων" Φαίνεται πως η πληροφορία του θανάτου της ήταν λανθασμένη. Ο Νώντας Τσίγκας μου έστειλε μόλις αυτό το email πρου προέρχεται μάλλον από το Facebook:


    Βασίλης Ζηλάκος
    24 Ιουνίου στις 3:49 μ.μ. ·

    "Μερικά ψιλά αν έχετε την καλωσύνη".Αυτά τα λόγια μου απηύθηνε η "πεθαμένη"

    άστεγη ποιήτρια και μεταφράστρια ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ πριν ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ

    στο κατώφλι του βιβλιοπωλείου μου, και μέχρι να σκύψω να ανοίξω το συρτάρι,

    να της δώσω λίγα χρήματα, είχε ήδη χαθεί στη στροφή της Ιπποκράτους, επειδή

    με αναγνώρισε και ντράπηκε. Για ποιο λόγο λοιπόν να προσθέτω κι εγώ σχόλια

    επι σχολίων γύρω από το Μπρέξιτ; Αναρωτιέμαι...

    ΣΧΟΛΙΟ Ν. Δ.:

    ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΒΙΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λογω του συγκεκριμένου ποστ άρχισα να παρακολουθώ το blog σας - στη Μαρία το χρωστάω που την γνώριζα από μικρή.

      Διαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα κι εγώ Έλληνας είμαι - και αυτοί που με σχολιάζουν (θετικά ή αρνητικά) επίσης. Άρα, παραβιάσατε μία ανοιχτή πόρτα...

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  7. Κάποτε κ. Δήμου, σ' ένα mail σας είχα γράψει πως ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι του (φίλου σας νομίζω;) Δ. Χριστοδούλου με τίτλο "Το ποτάμι" (όχι βέβαια αυτό στο οποίο περάσατε για λίγο) σας ταιριάζει πολύ. Θυμίζω:
    Τραβώντας για τον θάνατο
    πέρασα το ποτάμι
    πέρασα από τα νιάτα μου
    κι απ’ το πικρό νερό.

    Τώρα φωνάζουν πίσω μου
    ποιος είσαι εσύ που πέρασες;
    Τώρα φωνάζουν πίσω μου
    ποιος είσαι εσύ που ξέχασες;
    Τόσοι βρήκαν τον θάνατο
    κανείς τον ποταμό.

    Τραβώντας για τον θάνατο
    πέρασα το ποτάμι
    πέρασα από τη νύχτα μου
    κι απ’ τον πικρό καιρό.

    (Κι εννοώ κυρίως το ρεφραίν.)

    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εγώ πάντως θρηνώ για έναν άνθρωπο που μου έδειξε ότι η στέρεα επαγγελματική κατάρτιση πρέπει να συνοδεύεται από αγάπη για αυτό που κάνουμε:Καλό ταξίδι,Δημήτρη Μαρωνίτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε σαν άνθρωπο αλλά και από τα βιβλία του θρηνούμε - ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος.

      Διαγραφή
  9. Είχα ξεχάσει να ανοίξω τα σχόλια - κι έτσι γράφτηκαν πολλά στο Facebook. Ένα το μεταφέρω εδώ γιατί μου άρεσε:

    Andreas Triantopoulos Αγαπητέ κύριε Δήμου, στα τέλη της δεκαετίας του 70, ένα Μεγάλο Σάββατο στη Κέρκυρα, φωτογραφίζατε τις μπάντες στο Λιστον. Ήμουν περίπου 13 χρόνων και στεκόμουν δίπλα σας. Η μητέρα μου, σας αναγνώρισε και σας χαιρετησε λέγοντας ότι ο γιος της (εγω) είναι μεγάλος θαυμαστής σας. Μου χαμογελασατε, μου δώσατε το χέρι σας και μου είπατε να μην είμαι θαυμαστής κανενός. Να διαβάζω, να σκέφτομαι κριτικά, να απορρίπτω και να τους ξεπερνώ. Δεν το ξέχασα ποτέ. Σας ευχαριστώ για τις σκέψεις σας όλα αυτά τα χρόνια. Με έκαναν να σκέφτομαι καλύτερα και κατά συνέπεια με έκαναν καλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει άραγε θεά Τύχη;Μπαίνεις ψαρωμένος σε ένα αμφιθέατρο το 1990 και πέφτεις πάνω στο Μαρωνίτη.Πηγαίνεις για Ανάσταση και συναντάς το Δήμου.Φυλλομετράς βιβλία σε επαρχιακό βιβλιοπωλείο και συναντάς τον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο.Περιδιαβάζεις στο περίπτερο και αγοράζεις το "Αντί" του Χρήστου Παπουτσάκη.Μετά κοιτάζεις πίσω και αναλογίζεσαι...

      Διαγραφή
    2. Τι ωραίο mail...με συγκίνησε.

      Διαγραφή
  10. Συμφωνώ μ' αυτά που είπατε στον 13χρονο τότε, γιατί αυτός ο θαυμασμός (όπως γράψατε κάποτε) μπορεί να βασίζεται σε λάθος εκτιμήσεις. Όμως αν αυτός ο θαυμασμός δεν είναι τυφλός (οπαδικός θα λέγαμε;), βοηθάει πολλές φορές να προσπαθούμε περισσότερο.
    Προσωπικά (ένα παράδειγμα) θαύμαζα τον Μίχαελ Σουμάχερ (και στενοχωριέμαι που ήταν τόσο άτυχος).

    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συμφωνώ για τον Δ. Μαρωνίτη με τον κ. Λάζαρο Τζιούτζιο και το Ν. Δήμου, αλλά μ' ενοχλεί να διαβάζω π.χ. στο protagon "Η αριστερή φωνή του Ομήρου". Γιατί τόση ανάγκη γι αυτές τις ταμπέλες; Δίνουν κύρος; Είναι τίτλος τιμής; Είναι κι αυτό ελληνική ιδιαιτερότητα;
    (Φυσικά στα σχόλια στο άρθρο του protagon καυγάς ακριβώς γι' αυτό).

    Κύριε Δήμου, άλλη μια απόδειξη γιατί δεν απολαύσατε αναγνώρισης σ' αυτή τη χώρα.
    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Μαρωνίτης ποτέ δεν έδωσε στο φιλολογικό του έργο "αριστερό πρόσημο"(όπως καίγονται να κάνουν κάποιοι στις μέρες μας...ονόματα δεν λέμε)και αυτό ήταν που τον έκανε Δάσκαλο.Ίσως εκεί ψηλά καπνίζει τα Cortina του και χαμογελάει ειρωνικά για όσα μετά θάνατον τού αποδίδονται.

      Διαγραφή
  12. Αθάνατη ελληνική υπερβολή: Η "Καθημερινή" για τον Μαρωνίτη: "Μέγας δάσκαλος, διακεκριμένος μεταφραστής του Ομήρου, ύψιστος στοχαστής...". Τα δύο πρώτα ισχύουν - αν και το "μέγας" θα τον ενοχλούσε - όπως και το τρίτο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι αθάνατη η υπερβολή! Μάλλον φταίει η γλώσσα σας. Ίσως είναι ισχνή και πρέπει κανείς να υπερβάλλει για να πει το οτιδήποτε.
      Για το ποστ λυπάμαι, είναι εξευτελιστικό. Αναγκάζεστε να απολογείστε δημόσια για το γεγονός ότι υπάρχετε. . . Κατάντια χώρας.

      Διαγραφή
    2. Είναι το σύνδρομο του "σχωρεμένου" (όρος που, από όσο γνωρίζω υπάρχει μόνο στην Ελλάδα). 'Οποιος πεθαίνει δεν έχει κάνει λάθη και πρέπει να τοποθετηθεί λεκτικά στο υψηλότερο δυνατό βάθρο, αλλιώς θεωρείται αγένεια. Γι' αυτό και στην Ελλάδα είναι άγνωστο είδος το obituary. Όποιος γράψει κριτικά για πεθαμένο, μαύρο φίδι που τον έφαγε.

      Διαγραφή
    3. Κι όλοι όσοι "φεύγουν" είναι "Μεγάλοι" (ηθοποιοί, τραγουδιστές) έστω για μερικές ημέρες...

      Διαγραφή
    4. Εγώ βρίσκω υπερβολή και το χειροκρότημα στις κηδείες.

      Διαγραφή
  13. Με τέτοιες κατηγορίες όπως αυτές του πράκτορα άντε να καταλάβουμε ότι ο δυτικός κόσμος και ο βορειοκεντρικός δεν έχουν καμιά σχέση με τον αρχαιοελληνικό.
    Δεν αφορά εσάς προσωπικά αλλά μόνο περιθωριακό κόμμα δεν λέγεται ο πολιτικός σχηματισμός με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης-δεν πιστεύω να μην ήξερε κανείς από την αρχή ότι ούτε 5 χρόνια δεν θα κρατούσε το Ποτάμι- μια ομάδας αναγνωρίσιμων ανθρώπων με προβολή από τα κύρια ΜΜΕ που κινούνται ανάμεσα στα μεγάλα κόμματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Στα ΔΕΝ της ελληνικης απρεπειας -ή ανθρωπινης δεν ξερω...-ως αναγκης να χαμηλωνεις τον αλλο για να ψηλωνεις τον εαυτο σου μπορουμε εμεις που σας εχουμε δασκαλο, χρονια πολλα, να αντιταξουμε τι πραγματικα ΔΕΝ ειστε:
    ΔΕΝ ειστε δηθεν
    ΔΕΝ ειστε μονοπλευρος
    ΔΕΝ ειστε κομματικος
    ΔΕΝ ειστε εκδικητικος και σιγουρα
    .... ΔΕΝ μασατε και
    ΔΕΝ ετεροπροσδιοριζεστε!


    Καλημερα απο την μεγαλη πολη σας που χωραει ακριβως τα ιδια κουσουρια των ανθρωπων οπως κι οι μικρες αλλα αριθμητικα απειρως περισσοτερα!

    Lia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Και η υπερβολή συνεχίζεται (αλιεύω πάλι από την "Καθημερινή")σε άλλο θέμα:"Σάντος-Ο Πορτογάλος με την ελληνική ψυχή".Η οποία ψυχή,μαζί με εκείνο το ασυναγώνιστο ελληνικό D.N.A.,μας καθιστούν πρώτους στην υφήλιο και αντικείμενο φθόνου όλων των ανθελληνικών κέντρων συνωμοσίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. τελικά το 2ο πληθυντικο με ενοχλεί. οχι (πάντα) σαν περιεχόμενο, όσο για το „σας τη λεω με καθε ευκαιρια“ στιλ εκ του ασφαλους, αφου ουτε χωρα μου ειναι, ουτε γλωσσα μου αυτος ο χωρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, η γλώσσα σας.

      Έχει γούστο να βλέπεις δύο Ελλαδίτες να προσπαθούν να συνεννοηθούν στα Ελλαδίτικα. Μετά βέβαια γίνεται ανιαρό γιατί είναι προβλέψιμο. Στην δεύτερη ή τρίτη αποστροφή του λόγου ξαναρχίζουν από την αρχή ή αλλάζουν εντελώς θέμα. Ο λόγος δεν είναι ότι έχετε βλαμμένο εγκέφαλο αλλά ότι λείπει από τα Ελλαδίτικα (αλλά και από τα αρχαία Ελληνικά) η λεγόμενη φόρμα Bestemt ένα από τα θεμέλια ας πούμε των βόρειων γερμανικών γλωσσών. Δεν είναι απλό να περιγράψω αυτή τη φόρμα γιατί λείπει εντελώς από τη γλώσσα σας και σαν σύνταξη και σαν semantics. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αναπληρώνετε, μερικές όμως φορές, εξαφανίζοντας πλήρως το κατηγορούμενο από τις προτάσεις. Έτσι, όταν θέλετε να μιλήσετε για το συγκεκριμένο ρολόι ας πούμε, δεν το αναφέρετε καν αλλά αυτό εννοείται μέσα στην πρόταση. Τούτο είναι ό,τι πιο κοντινό βρήκα αλλά είναι λιγάκι καταθλιπτικό ως πρακτική. Το σημαντικό είναι ότι δεν μπορείτε ποτέ να το κάνετε στο κατηγόρημα πράγμα που σας σακατεύει. Επιπλέον η έλλειψή της αφήνει πάντα ‘ουρές’ στις μη αποφατικές προτάσεις.

      Υπάρχουν άλλα οκτώ τεχνικά επιχειρήματα που δείχνουν τη μειονεξία της γλώσσα σας και παρατάσσονται σε σειρά συντακτικού βάθους. Το 2ο και το 3ο τα βρήκε τη δεκαετία του ’60 ο Ουμπέρτο Έκο αλλά υποθέτω πως αυτά δεν είναι δημοφιλή θέματα στη χώρα σας καθώς δεν κολακεύουν καθόλου τη γλώσσα σας. Το υποτιθέμενο πλεονέκτημα της γλώσσα σας, τα επιθέματα (από πλους -> περίπλους, απόπλους, κατάπλους) αφενός εξαντλείται γρήγορα και αφετέρου το έχουν και άλλες γλώσσες αλλά δεν το προτιμούν για βαθείς λόγους που δεν είναι του παρόντος.

      Ακριβώς για τον παραπάνω λόγο η γλώσσα σας είναι κατάλληλη μόνο για λογοτεχνία όπου αφενός δεν χρειάζεται να είναι κάποιος συγκεκριμένος και αφετέρου ο καημός από την δουλεία είκοσι δύο περίπου αιώνων (Δεκέμβριος 1822 Επίδαυρος) την έχει εμπλουτίσει με συναισθήματα κυρίως συντριβής. Διότι ο δούλος έχει όλο το χρόνο να στοχάζεται τη συντριβή του. Ο αφέντης όμως (και τέτοιοι στον τόπο σας ήταν από τις πενήντα μοίρες βόρεια και πάνω) αφιερώνει το χρόνο του διατυπώνοντας ερωτήματα. Οι Ελλαδίτες δεν διατυπώνουν ποτέ ερωτήματα. Αντίθετα έχουν απαντήσεις για όλα όπως ακριβώς ο οικονόμος ενός σπιτιού πρέπει λογοδοτώντας να δίνει συνεχώς απαντήσεις στον ιδιοκτήτη. Ακόμη και τώρα η τρόϊκα είναι αυτή που ρωτάει και η κυβέρνησή σας είναι αυτή που απαντάει. Κι όταν δεν απαντάει υφίσταται ποινή διότι δεν είναι (respons)(ible) όπως πρέπει να είναι ο κάθε υποτακτικός. Και αυτά θα συνεχίσουν όσο θα υπάρχετε για βαθύτερους λόγους.

      Σταματώ εδώ γιατί αφενός θα γίνω δυσάρεστη και αφετέρου θα φέρω τον κ. Δήμου σε δύσκολη θέση.

      Διαγραφή
    2. Σωστή η γενική διαπίστωση αν και χρειάζεται γλωσσολογική επεξεργασία και διευκρίνηση. Πάντως εγώ που έχω δουλέψει τα ελληνικά τόσο στον χώρο της φιλοσοφίας όσο και της λογοτεχνίας, έχω ζήσει αυτή τη διαφορά. Η λογοτεχνία της πάει περισσότερο - ενώ στην αφηρημένη σκέψη (και μετά-σκέψη: reflektives Denken) έχει δυσκολίες. Υπάρχουν φιλοσοφικές μελέτες μου στα Γερμανικά που δεν μπορώ να τις μεταφράσω ελληνικά γιατί δεν υπάρχουν οι λέξεις (δηλαδή οι έννοιες).

      Διαγραφή
    3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    4. Δεν είμαι σίγουρος εάν το κατάλαβα καλά αυτό. Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι για όλα μα όλα τα δεινά μας,μας φταίει η γλώσσα;

      Πολύ απλουστευτική λογική νομίζω ότι είναι για τόσο πολύπλοκη ανάπτυξη...

      ΥΓ
      Το ότι τα Ελληνικά είναι η πιο πλούσια γλώσσα στο κόσμο είναι γνωστό,αλλά νομίζω ότι εάν χανόμαστε στο γενικό και στο αόριστο και αποφεύγουμε το ειδικό, δεν φταίει η γλώσσα -πρωτίστως φταίει το μυαλό!

      D.

      Διαγραφή
    5. Ο Άρης Αλεξάνδρου έλεγε: "Γηράσκω αεί αναθεωρών".Εσείς γενικεύετε και, τσουβαλιάζοντας τους Ελλαδίτες,παύετε να θέτετε ερωτήματα στον εαυτό σας.Έχετε κατασταλάξει και τίποτε δεν αλλάζει τη γνώμη σας για εμάς...

      Διαγραφή
    6. "Το ότι τα Ελληνικά είναι η πιο πλούσια γλώσσα στο κόσμο είναι γνωστό" γράφει ο D.

      Δεν ξέρω σε ποιον είναι γνωστό - πρόκειται για άλλον ένα εθνικιστικό μύθο. Αν ρωτήσετε ένα γλωσσολόγο θα σας πει Α) δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος να μετρηθεί ο γλωσσικός πλούτος - διότι κάθε γλώσσα φτιάχνει αλλιώς τις λέξεις της (παράγωγα - σύνθετες) και Β) αν χρησιμοποιήσουμε έναν εμπειρικό τρόπο (λεξικά) ο μύθος αυτός δεν ισχύει με τίποτα.

      Διαγραφή
    7. @Nikos Dimou13 July, 2016 19:57

      Αφού "δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος να μετρηθεί ο γλωσσικός πλούτος της κάθε γλώσσας" - τι πειράζει να θεωρούμε εμείς την δικιά μας ως την ποιο πλούσια; Στο κάτω κάτω της γραφής, σε όλα τα άλλα έχουμε πτωχεύσει - ηθικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά ... ας είμαστε τουλάχιστον οι πρώτοι στο μπλα - μπλα !
      Τουλάχιστον αυτό, το έχουμε κερδίσει με την αξία μας!

      Με αγάπη
      D.

      Διαγραφή
    8. Γιατί πρέπει να κατατάσσουμε τις γλώσσες σε καλύτερες,πλουσιότερες και ευγενέστερες; Κάποτε ο Μένγκελε μετρούσε σωματότυπους,για να τεκμηριώσει την ανωτερότητα μίας φυλής.Εμείς τι πρέπει να αποδείξουμε; Ότι ο Παπαδιαμάντης είναι καλύτερος από τον Μπαλζάκ και διαθέτει ευρύτερο λεξιλογικό πλούτο από το Σαίξπηρ; Διοργανώνονται καλλιστεία γλωσσών και περιμένουμε τους 12 πόντους της Κύπρου; Γιατί πάντα προσμένουμε την έξωθεν επιβεβαίωση;Αυτή η γλώσσα μάς έλαχε και με αυτήν αγωνιζόμαστε καθημερινά.Κάποιοι την τιμούν,άλλοι την κακοποιούν.Και δεν μένουν αμετάφραστοι μόνον οι φιλοσοφικοί όροι,αλλά και οι στίχοι του Θωμά Γκόρπα: "Το χειρότερο και το καλύτερο στη ζωή ποιητή / να χτίζεις για τους άλλους πύργους και παλάτια / παίρνοντας πέτρα απ'το νταμάρι της καρδιάς σου".

      Διαγραφή
    9. Και δηλαδή…

      Και δηλαδή τώρα εμείς μιλάμε και συνεννοούμαστε
      και γράφουμε,γράφουμε την μέρα, γράφουμε την νύχτα
      και οι άλλοι, διαβάζουν και οι άλλοι γράφουν
      ένα ποίημα, μια λέξη, μια ανθολόγια, μια πρόταση βρε αδελφέ
      και ζούμε, ζούμε την ζωή μας, αυτή την υπέροχη ζωή
      και είμαστε ευτυχισμένοι ,ευτυχισμένοι στον έρωτα μας
      ευτυχισμένοι με τα παιδιά μας, την οικογένεια,
      άλλος με τα ναρκωτικά, τη φούντα ή και ποιο σκληρά
      και αυτός ζει
      ζει την ζωή του
      υπέροχα!
      Μια υπέροχη μέρα γι όλους

      μας προσπερνά…

      Με αγάπη
      D.

      (τι ωραία!)

      Διαγραφή
    10. Τα ποιήματα

      Άντε να πούμε και κάτι για την ποίηση
      Τα ποιήματα είναι η συνείδηση του κόσμου
      γι αυτό αρέσουν σε όλους
      σε όλους;
      σε όσους αρέσουν
      σε αυτούς που δεν αρέσουν (είναι γιατί) δεν έχουν καλή σχέση με την συνείδηση (τους)
      η συνείδηση είναι άτιμο πράγμα, δεν την ξεγελάς εύκολα
      άμα έχεις κάπως καλή επαφή με το υποσυνείδητο, γράφεις παπάδες
      και μετά τρομάζεις και εσύ ο ίδιος με ότι έγραψες
      γι' αυτό και οι αρχαίοι, οι ποιο παλιοί, έφτιαχναν στιχάκια
      έμμετρος λόγος
      για να μην τρομάζουν τους άλλους
      δεν είναι τι θα πεις, είναι πως θα το πλασάρεις στον άλλο
      τώρα δεν τρομάζουμε εύκολα
      γι αυτό γράφουμε εύκολα, χωρίς μέτρο
      αμετροπρέπειες


      D.

      Διαγραφή
    11. Δεν έχω υποσυνείδητο. Πώς μπορώ να αποκτήσω ένα υποσυνείδητο. Αλλά υποσυνείδητο τι, είναι το θέμα. Υποσυνείδητο σώβρακο; Υποσυνείδητο υπερεγώ; Υποσυνείδητο αφτί; Υποσυνείδητο μη-Είναι; Υποσυνείδητο υποσυνειδήτων; Είμαι μαύρη - αλλά δεν είμαι ωραία χωρίς υποσυνείδητο...

      Διαγραφή
  17. Ναι, αναμενόμενο. Και πάλι η υπεκφυγή ότι τα ελλαδίτικα δεν μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα π.χ. σε justice και fairness ή ανάμεσα σε precision και accuracy. Δεν εννοούσα κάτι τέτοιο και ίσως φταίω εγώ και ο της γλώσσας σας χειρισμός μου. Από την άλλη υποπτεύομαι ότι φταίει η προχειρολογία της ανάγνωσής σας υποθέτοντας ότι όλοι οι σχολιαστές είναι ίδιοι και μια ανάγνωση στα πεταχτά αρκεί.

    Δηλαδή σας γράφω:

    ‘ο καημός από την δουλεία είκοσι δύο περίπου αιώνων (Δεκέμβριος 1822 Επίδαυρος) την έχει εμπλουτίσει με συναισθήματα κυρίως συντριβής.’

    Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνετε; Πρέπει δηλαδή να γίνει κάποιος χυδαίος για να γίνει κατανοητός σε εσάς; Εντάξει, η αμεσότητα έχει κάποια όρια.

    Δηλαδή τι πρέπει να πει κάποιος; Ότι δώσε στον Ελλαδίτη συντριβή και πάρε του την ψυχή; Ότι τώρα μέσα στην ήττα είναι η καλύτερή του; Δώσε του ελεγεία. Δώσε του δράμα. Δώσε του τραγωδία. Ο Ελλαδίτης ξέρει να θρηνεί. Αλλά δεν ξέρει τον θρίαμβο. Ακόμη και στους μικρούς αθλητικούς θριάμβους είτε γκρινιάζει είτε φέρεται σπασμωδικά. Διότι την τραγωδία την λατρεύει. Διότι η τραγωδία είναι το οικείο εδώ και είκοσι δύο αιώνες. Η νίκη είναι κάτι το ξένο και το ανοίκειο.

    Στα σχολεία σας διδάσκεστε από πολύ νωρίς την ιστορία του Λεωνίδα και του Εφιάλτη. Όσους Ελλαδίτες κι αν ρώτησα ‘γιατί νομίζεις ότι γίνεται αυτό;’ απάντηση δεν πήρα. Είναι γιατί αδυνατείτε να καταλάβετε τον Εφιάλτη. Ότι δηλαδή μπορεί ο Εφιάλτης να είπε μέσα του κάτι σαν: ‘Ωραία, τον είδα τον Ελληνικό τρόπο. Αυτό μόνο έχει η ζωή; Μήπως αξίζει τον κόπο να πάω λίγο παραπέρα; Μήπως ο Περσικός τρόπος είναι καλύτερος; Μήπως να διευρύνω λίγο τους ορίζοντές μου;’ Η δαγκάνα της ιστορίας που σας λένε από τρυφερή ηλικία είναι ότι αν επιλέξετε τη διεύρυνση των οριζόντων σας τούτο ισοδυναμεί με την απόλυτη προδοσία και ανανδρία. Και έχουν δίκιο. Διότι αν ανοίξετε τα μάτια σας, αν πάρετε το κόκκινο χάπι, αν βγείτε από το Ελλαδίτικο μάτριξ που σας έχουν μαντρωμένους, έχουν χάσει τους τριακόσιους πελάτες μια για πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επιμένω.Ζητώ μία απάντηση.Ποιος είναι αυτός ο συλλογικός μύθος,μέσα στον οποίο έχουμε εγκλωβιστεί;Γιατί αγορεύετε από καθέδρας και δεν καταλαβαίνετε πως ο καθένας μας δεν είναι μόνο Έλληνας,αλλά και πολίτης του κόσμου;Νιώθω πως μας κουνάτε το δάχτυλο,σαν να κατέχετε την απόλυτη γνώση.Εγώ δεν την κατέχω και θα συνεχίσω να την αναζητώ.Νομίζω πως ,με το δογματισμό που σας διακρίνει, θα μπορούσατε να διαπρέψετε μεταπολεμικά ως βασιλικός επίτροπος...

      Διαγραφή
    2. υπανάπτυκτος ισλανδός καρχαρίας14 Ιουλίου, 2016 08:36

      Δεν έχετε την απάντηση σας, κύριε Τζιούτζε; Όταν λέτε ότι οι ζωντανοί οργανισμοί είναι πολίτες και μάλιστα πολίτες του κόσμου...

      Διαγραφή
    3. Δεν αναφερόμουν σε ζωντανούς οργανισμούς άλογους,αλλά έλλογους...

      Διαγραφή
    4. υπανάπτυκτος ισλανδός καρχαρίας15 Ιουλίου, 2016 11:50

      Ποιοι είναι οι "άλογοι ζωντανοί οργανισμοί" κύριε Τζιούτζε; Υπάρχει έστω ένας;

      Διαγραφή
    5. Αναφέρω ενδεικτικά το σκυλί του γείτονά μου, που αλυχτάει όλη τη νύχτα.Για περισσότερες πληροφορίες,σας παραπέμπω στον Αριστοτέλη και στη διάκρισή του περί "λόγων εχόντων" και "αλόγων" πλασμάτων.Ο άνθρωπος ανήκει στην πρώτη κατηγορία.Και στην εποχή μας όλοι είμαστε πολίτες του κόσμου,διότι δεν μπορούμε να ζήσουμε ανεπηρέαστοι από τα τεκταινόμενα στον υπόλοιπο πλανήτη,όπως οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας.Εσείς ίσως πιστέψατε ότι το πρώτο μου σχόλιο ενείχε μία δόση άρνησης της εθνικής μας ταυτότητας.Δεν εννοούσα αυτό,αλλά ότι ένα περιστατικό ανάλογο με αυτό της γαλλικής Νίκαιας μπορεί να αλλάξει ΚΑΙ τις δικές μας ζωές.Αύριο -μεθαύριο η προοδευτική μας κυβέρνηση μπορεί να συστρατευθεί στον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας και να μας παρακολουθεί στενότερα.Εξάλλου, έχει ήδη επιλέξει πολλάκις στρατόπεδα που αντιτίθενται στις ιδεολογικές της καταβολές...

      Διαγραφή
    6. υπανάπτυκτος ισλανδός καρχαρίας15 Ιουλίου, 2016 15:25

      Το σκυλί της νύχτας, ο Αριστοτέλης, η διάκριση, η λογική, πλανητικά τεκταινόμενα. Βάρη πολλά. Πρέπει να είσαστε πολύ δυνατός άνθρωπος για να τα αντέχετε. Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε απλά και κατανοητά. Υπολογίζοντας όχι παραχαράξεις, αλλά τα ζωντανά δεδομένα της ζωής υπολογίζοντας:

      ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

      ΣΚΥΛΟΣ

      Πολλές φορές μια σχέση αιωρείται σύγκορμη
      με ζώα με ανθρώπους και με δέντρα.
      Τι είναι ζώο άνθρωπος ή δέντρο δεν το μάθαμε.
      όμως κρούει την όραση ο θηλυκός θάνατος
      του σκύλου
      με σπαραγμό που δεν προέρχεται από νοητή
      παρουσία.
      Φαίνεται πως ένα λάγνο μυστήριο συνέχει
      σάρκα με σάρκα
      ιδίως όταν ο σκύλος δεχότανε τα χέρια μας
      βουλιαγμένα στο αθωότερο τρίχωμα.
      Λέγοντας – εξοφλούμε τις αισθήσεις ή
      προδίδουμε μονάχα;
      Κανείς δεν ξέρει· ευτυχία να μην ξέρει.
      Κ’ έτσι διαρκούμε ανίδεοι δρέποντας
      όνειρα
      και συνοψίζουμε τον έρωτα με μια χειρονομία
      σε λατρεμένου ζώου τη μουσούδα ή σε κορμό
      του δέντρου που αγαπήσαμε.

      Διαγραφή
    7. Σας απαντώ(και σας αποχαιρετώ)εξίσου μεταφορικά.Απόσπασμα από ποίημα του Λατινοαμερικανού Achilles de Kyriaduno: "Στο ένα τάσι ατενίζω εδώ και 42 ώρες το βραδύκαυστο φυτίλι./ Πώς θα το ανάψω;/ Στο άλλο τάσι υπάρχουν κάμποσα βαρίδια εγωισμού και αλαζονείας./ Και τότε αναγνωρίζω το γηραιό μπακάλη./ Πρόκειται περί του παραγνωρισμένου Αλβέρτου Αϊνστάιν,/ που συνεχώς μονολογεί: << Et stultorum infinitus est numerus >>".-

      Διαγραφή
    8. υπανάπτυκτος ισλανδός καρχαρίας16 Ιουλίου, 2016 08:40

      Δεν ξέρετε τι θα κάνετε με την λογική, κύριε Τζιούτζιε. Τι θα κάνετε; Θα βάλετε στο στόμα του Einstein την ιδεολογία σας· ότι η καταπίεση και η δυστυχία σε δόσεις κάνουν καλό στη ζωή; Η ζωή βρίσκεται στην ανοιχτή σημασία της ζωής. Ε, ο Νίκος Καρούζος, από τον αντισεισμικό τάφο του, λέει:

      ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ
      Ζώντας ένα ψυχρότατο μοβ απέναντι του Παρθενώνα
      πλησίασα να κατουρήσω σ’ ένα φύλλωμα
      κι απολάμβανα το φύλλωμα
      να αχνίζει.

      Διαγραφή
  18. Κύριε Δήμου, θα με ενδιέφερε να μάθω τι γνώμη έχετε για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο.

    Και αυτό γιατί με αφορμή τις πιο πάνω 25 διαψεύσεις σας παρατήρησα ένα εκπληκτικό (σχεδόν παράδοξο) φαινόμενο: Υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες ανάμεσα στους δύο σας ενώ ταυτόχρονα διαφέρετε ριζικά μεταξύ σας. (Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μου εντύπωση.)

    Eνδεικτικά μερικά παραδείγματα:

    Κοινά σημεία:

    • Και οι δύο είναι άνθρωποι των γραμμάτων και έχουν περίπου την ίδια ηλικία (ο Χρ. 4 χρόνια μεγαλύτερος από τον ΝΔ).

    • Και οι δύο μοναχικοί και τονίζοντας την ανεξαρτησία και αυτονομία τους.

    • Απορρίπτουν κάθε είδους ιδεολογίες (Χρ.: "Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν.").

    • Και οι δύο λίγο-πολύ χωρίς διακρίσεις, βραβεία κ.λπ. Τουλάχιστον στην περίπτωση του Χρ. πρόκειται για συνειδητή επιλογή. (Για τον ΝΔ δεν ξέρω.)

    • Απόσταση από το κράτος (και) όσον αφορά τα οικονομικά (Χρ.: "παίρνω σύνταξη από το ΙΚΑ 590 € το μήνα / "Όταν [...] ετέθη θέμα λογοτεχνικών συντάξεων εγώ αντέδρασα και είπα ότι αρνούμαι να υποβάλω αίτηση για να πάρω λογοτεχνική σύνταξη.")

    • Οι γάτες. (βλ. την αρχή τού βίντεο 4) ;-)

    Διαφορές:

    • Η αποχή του Χρ. από πολιτικά θέματα ("Τι θα πει «Τρόικα»; Δεν ξέρω. [...] Μα γιατί θέλετε να με μπλέξετε στην υψηλή οικονομική πολιτική;" // Ερώτηση: "Σήμερα είχαμε εκλογές στην Αμερική, το ξέρατε;" – Απάντηση Χρ.: "Όχι. Δεν με ενδιαφέρει." // "Για όλα θα μιλούμε; [...] Δεν έχω γνώμη για τα πολιτικά ζητήματα.")

    • H κατηγορηματική απόρριψη των ΜΜΕ από τον Χρ. ("Δεν έχω καν τηλεόραση" / "ούτε ραδιόφωνο, ούτε εφημερίδες – είναι το ίδιο σκατό")

    • H αδιαφορία του Χρ. προς το Ίντερνετ (""Τι είναι το ίντερνετ; Στα κομπιούτερ εννοείτε; Δεν καταλαβαίνω σε τι βοηθάει το ίντερνετ τους νέους. Εκτός αν δεχτούμε ότι είναι ένα πηγαδάκι που δίνει την ευκαιρία σε όλους να πουν το μακρύ και το κοντό τους.")

    Πηγές:
    (1) https://www.youtube.com/watch?v=7QFI01nIrGE (με την Τσαπανίδου)
    (2) https://www.youtube.com/watch?v=XRBKW2TAbqg (ανάγνωση του φημισμένου "Είμαι εναντίον")
    (3) https://www.youtube.com/watch?v=DqeHMc72KmY
    (4) https://www.youtube.com/watch?v=3NntS3Uddvo
    (5) http://mkaragiannis.blogspot.co.at/2007/02/blog-post_5985.html
    (6) http://www.lifo.gr/mag/features/3120
    Σε αυτή τη συνέντευξη στη Lifo ο Χριστιανόπουλος έκανε αναφορά και στον Νίκο Δήμου:
    "Αλλά θυμάμαι και τον Νίκο Δήμου που, ενώ το είχε αγκαλιάσει [σημ.: το Ίντερνετ], μετά το αποκήρυξε με τα χειρότερα λόγια κι ας μην το παράτησε εντελώς. Ο Νίκος Δήμου είναι ένα σοβαρό πρόσωπο, είναι σπουδαίος. Αν εντόπισε αυτός προβλήματα στο ίντερνετ, εμένα μου περισσεύει."
    Σε αυτό το σχόλιο απάντησε ο ΝΔ διορθώνοντας την πιο πάνω υποστήριξη του Χριστιανόπουλου: Έγινε παρεξήγηση

    Άλλες αναφορές του ΝΔ στον Χριστιανόπουλο (με εξαίρεση την παράθεση αποσπάσματος από ένα ποίημά του) δεν βρήκα στο ndimou.gr.

    Οπότε ίσως θα μπορούσατε να μας πείτε λίγο πώς τον βλέπετε εσείς τον Χριστιανόπουλο; Θα λέγατε ότι μοιάζετε ή πως – αντίθετα – κυριαρχούν οι διαφορές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περίεργος αυτός ο παραλληλισμός - δεν τον είχα σκεφθεί.

      Από την αρχή έστελνα τα βιβλία μου στον Χρ. - μου άρεσε (και μου αρέσει ακόμα) ο στεγνός και ειρωνικός λυρισμός του. Μου απαντούσε πάντα με σύντομες, συνήθως αρνητικές κρίσεις (μερικές φορές και προβλητικές). Δεν τον έχω συναντήσει ποτέ μου. Είχα την εντύπωση πως δεν είχε καλή γνώμη για μένα - μέχρι που είπε αυτό το "σπουδαίος" και με εξέπληξε.

      Πράγματι μοιάζουμε στην μοναξιά και στις γάτες (εκεί όμως μοιάζουν οι περισσότεροι λογοτέχνες και καλλιτέχνες: τις προτιμάνε από τους σκύλους).

      Για τα βραβεία: η άποψή μου είναι ότι χρειάζονται για τους νέους όταν ξεκινάνε, σαν ενθαρρυνση. Έτσι στην αρχή της καριέρας μου μπορεί και να δεχόμουν κάποιο. Τα τελευταία χρόνια έχω αρνηθεί κάθε υποψηφιότητα.

      Το βασικό στοιχείο που έκανε τον Χρ. μοναχικό είναι ο σεξουαλικός του προσανατολισμός μέσα σε μία συντηρητική κοινωνία - που είναι και βασικό θέμα της ποίησής του. Αυτό μας χωρίζει.

      Λοιπόν μάλλον διαφέρουμε. Κυρίως στην πολυπραγμωσύνη...

      Διαγραφή
    2. Ο Χριστιανόπουλος αισθάνεται δική του και ως τέτοια όλη την Ελληνική ιστορία, και εκκλησιές, και αρχαίο κόσμο, και Βυζάντιο, και Μακεδονομάχους, τα πάντα, ο κύριος Δήμου αντιλαμβάνεται τις θεμελιώδεις διαφορές τους. Όποιος έχει ακούσει τον Χριστιανόπουλο να μιλάει ή έχει διαβάσει συνεντεύξεις του το καταλαβαίνει
      Το "συντηρητική κοινωνία" ανήκει στα κλισέ, στα "Αναμασήματα", και παλιότερα ίσχυε αλλά τώρα τελευταία έχει γίνει καθημερινό τροπάρι για οτιδήποτε να πέφτει και μια κριτική καρπαζιά στους Έλληνες, και δώστου ακόμα και δημοσιογράφοι που δεν ξέρουν τίποτα άλλο πέρα από ποδόσφαιρο και μπάλα να ρίχνουν αβέρτα τις φάπες.

      Διαγραφή
    3. μπα, η σύγκριση Δήμου- Αποδυτήριακια ήταν σαφώς καλύτερη!

      D.)

      Διαγραφή
    4. Όποιος αισθάνεται δική του την ελληνική ιστορία είναι τραπεζίτης. Ποια τράπεζα διοικεί ο Χριστιανόπουλος.

      Διαγραφή
    5. Ευχαριστώ πολύ, κύριε Δήμου, για την απάντησή σας.

      Έχει ενδιαφέρον και αυτό το "Μου απαντούσε πάντα με σύντομες, συνήθως αρνητικές κρίσεις (μερικές φορές και προσβλητικές)". Προφανώς ο Χρ. τα λέει λοιπόν πραγματικά "έξω από τα δόντια" και δεν πρόκειται μόνο για κάποια "σκηνοθεσία", όταν μιλάει σε συνεντεύξεις. ;-)

      Η κάπως ειρωνική και απότομη συναναστροφή του με δημοσιογράφους (και όπως φαίνεται και με συναδέλφους) μού θυμίζει τον γνωστό δικό μας (Αυστριακό) μοναχικό, τον Τόμας Μπέρνχαρντ (βλ. ως χαρακτηρηστικό παράδειγμα το απόσπασμα συνέντευξης με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του "Holzfällen" το οποίο προκάλεσε σκάνδαλο με τις προσβολές και τις δυσφημίσεις πρώην φίλων του: https://www.youtube.com/watch?v=lOlP71nlBk4 ή το εξής: https://www.youtube.com/watch?v=Bcu8OzS-vyg).

      Από αυτή την άποψη εσείς, κύριε Δήμου, μάλλον διαφέρετε σημαντικά και από τους δύο - με την έννοια πως είστε σίγουρα πιο ευχάριστος και προσιτός συνομιλητής από τον Χρ. ή από τον Bernhard. ;-)

      Διαγραφή
    6. Με έχει προβληματίσει αρκετά ο μονίμως οργισμένος Bernhard. Φοβάμαι πως από ένα σημείο και πέρα η οργή του έγινε μανιέρα - και τυποποιήθηκε...

      Διαγραφή
  19. Η Πέπη τραγούδησε για τον Τάσο Λειβαδίτη: "ο τρόπος που με κοιτάς μου αρέσει - με το χαμόγελο σου με τρελαίνεις - με έχεις μπλέξει - ο τρόπος που περπατάς μετράει - και το κορμί σου μες στα ρούχα σου -αχ!- πώς χωράει; Αν θέλεις να ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες βγάλε όλα τα ρούχα σου εκτός από τις μπότες"...
    Σε όλες τις εποχές του χρόνου μ' αρέσει -πάντα- ο ήχος: γιατί χειμώνιασε...χειμώνιασε. Εσείς, cla, σε πιο τραγούδι ποιήματος βρίσκετε ανταπόκριση στις σκέψεις τύπου 12:15 AM (1 hour ago). Ουρλιάζει η fabula «πουθενά!»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. (καλοκαιρινές ιστορίες -3- : Τι ΔΕΝ είμαι: )
    -ΔΕΝ είμαι πλούσιος
    ---------------------------------------
    Costa navarino
    Το βουητό στο μπαράκι σώπαινε σιγά - σιγά
    όλο και λιγόστευε, καθώς τρέχαμε τώρα ελεύθεροι στην παραλία
    όλοι στο μπαράκι
    ο κόσμος στοιβαγμένος πάνω, δίπλα, μέσα στην πισίνα
    πισίνα δίπλα στη θάλασσα - ιεροσυλία!
    "Διά ασήμαντον αφορμήν"
    έτσι χωρίς αιτία
    τρέχαμε στην αμμουδερή παραλία, εκεί που σκάει το κύμα
    απόλαυση , ηδονή, θα μπορούσα να κάνω χιλιόμετρα
    εγώ που πριν λίγο βαριόμουν και να περπατήσω
    "Διά ασήμαντον αφορμήν"
    -"πάμε να φάμε πεταλίδες, μου το υποσχέθηκες…"
    ο βράχος με τις πεταλίδες στην άλλη άκρη
    ένα χιλιόμετρο δρόμος
    η υπόσχεση, είναι υπόσχεση
    και έτσι τρέχαμε σταμάτησαν και τα κλαπατσίμπανα
    σταμάτησαν και να βουίζουν τα αυτιά μου
    πριν από λίγο είχαν επιστέψει
    ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, μακριά, δίπλα στο βράχο, έκανε έρωτα
    αυτό ήταν ενδιαφέρουσα πληροφορία
    είχα περιέργεια να μάθω
    όχι να μπανίσω, να μάθω
    ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι;
    Η αφορμή δοθείσα:
    έπρεπε να φάμε πεταλίδες!
    εξάλλου της το είχα υποσχεθεί
    έτσι και μείς τρέχαμε
    αδιαφορώντας για τα αδιάκριτα βλέμματα των άλλων
    πλησιάζοντας το βράχο
    πλησιάζοντας το ζευγάρι
    δεν έκαναν έρωτα πια
    είχαν αποτραβηχτεί στο πάνω μέρος της παραλίας
    έμοιαζαν ξένοι - ήταν ξένοι κόβω το κεφάλι μου
    η κυρία σίκ, βγαλμένη σαν από γαλλική ταινία,
    με γκρίζα μαλλιά - άβαφα ως τους ώμους
    ο κύριος είχε περάσει τα 60, μπορεί να έφτανε και τα 70 δεν ξέρω…
    πράγματα δεν είχαν
    δυο πετσέτες ένα βιβλίο ανοιχτό πάνω σε ένα βράχο
    και ένα μαύρο δερμάτινο τσαντάκι, μπόρεσα μόνο να διακρίνω
    δεν φάνηκαν να ενοχλούνται -αλλά ούτε και να ενδιαφέρονται- για την παρουσία μας
    μάλλον τους ήμασταν αδιάφοροι και ήταν ήρεμοι ,πολύ ήρεμοι, σχεδόν γαλήνιοι
    αυτήν την ηρεμία που έχουμε χάσει εμείς οι Έλληνες
    "Έτσι είναι (κάνουν) οι πραγματικοί πλούσιοι"
    άκουσα μια φωνή πίσω μου
    Συμφώνησα σιωπηλά - θα πρέπει να έμεναν στο Costa navarino
    θα πρέπει να είχαν και αυτοί βαρεθεί -
    όπως και εμείς στο μπαράκι,
    πως την αντέχει κανείς άλλωστε τόση χλιδή;
    πήραμε μια μεγάλη πέτρα
    μπήκαμε στο νερό
    -"κρυυυυυο!"
    -"όχι κρύο, καθαρό είναι" διόρθωσα
    ο βράχος απείχε λίγα μόλις μέτρα
    ανεβήκαμε προσεκτικά
    έβγαλα μια μικρή πεταλίδα
    -"Ωωωω! πεταλιδίτσα μου, είσαι τόσο, μα τόοοσο γλυκιά!"
    γλούπ!
    Η "πεταλιδίτσα" αλεθόταν από μικρά δοντάκια
    πριν καταλήξει στο στομαχάκι
    - "Πως μπορεί να είναι τόσο σκληρή και ταυτόχρονα τόσο χαριτωμένη";
    αναρωτήθηκα σιωπηλά…
    το κύμα έγλυφε το βράχο, το μάτι έψαχνε για πεταλίδες πριν τις σκεπάσει πάλι το κύμα
    μόνο αυτό είχε σημασία
    δεν υπήρχε μπαράκι
    δεν υπήρχαν πια ξένοι
    μονό το κύμα, η θάλασσα, ο βράχος και οι πεταλίδες
    και ένα στομαχάκι που αδημονούσε
    να κι άλλη μία - να και μια μεγάλη!
    το ταξίδι μπορούσε να περιμένει για λίγο
    εξάλλου… τώρα (π-ο-ια)
    ήμασταν πλέον και εμείς πλούσιοι!

    Με αγάπη
    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

    ΒΑΘΜΙΔΕΣ

    1
    Ήτανε όλο το πρωί σημαιοστολισμένο
    κια τραγουδούσα.
    Ολοένα έρχονται πια
    σαν από ανώτατο δικαστήριο
    φωνές.
    Ψάχνω μάταια να βρω την αίθουσα
    πρέπει να μιλήσω σε τόσους
    φίλους με τα αιώνια τώρα μάτια.
    Κινείται ο δρόμος προς το μεσημέρι.

    2
    Αν είδατε τη μοναξιά ποτέ πίσω απ’ το τζάμι
    να σας απειλεί
    μ’ ένα μαχαίρι σιωπή
    που αργά θα σχίσει το δικό σας στήθος·
    όπως φάντασμα την πόρτα να περνά
    με γελαστά εξογκωμένα μήλα
    και να στέκει –
    ν’ αγγίζει τα βιβλία σας
    τα πράγματα στους τοίχους
    κ’ ύστερα πάλι εμπρός σας
    μ’ ένα μαχαίρι σιωπή
    να στέκει –
    θα με αγαπήσετε, είναι γυμνό
    σαρώθηκε αυτό το μεσημέρι.

    3
    Όλα κοστίζουν ένα παίξιμο.
    Πάρε μαζί σου τον έρωτα κ’ εκείνα τα όνειρα
    έλα στην κάτω γειτονιά και πες: Κορόνα – γράμματα
    εκεί που χάνεται η ψυχή να βυθιστείς.
    Θέλω ν’ ακούσεις το μεγάλο μυστικό
    για πάντα πέφτει ο καρπός απ’ το δέντρο.
    Εντούτοις εκεί που χάνεται ο δρόμος
    να τραβήξεις.
    Ό,τι να σε καλέσει
    δεν είναι για επιστροφή
    τα δάκρυα κι ο πόνος ο κοφτερός
    είναι μέσ’ στο παιχνίδι.
    Όποιες φωνές ακούσεις μη σε παρασύρουν
    σφάξε τη μια ομορφιά να πιει το αίμα η άλλη.
    Κορόνα-γράμματα να παίξεις
    τις ώρες και τα χρόνια
    μόνος με τον έρημο αντίπαλο.

    4
    Εδώ είναι απότομη η χαρά: Μην προχωρήσεις.
    Άκου το πουλί με το βιαστικό κελάηδημα
    μην κινηθείς περισσότερο.
    Έτσι του μιλήσατε.
    Μα έδινε μια μάχη – όπως είπαν.
    Ύστερα είδαμε τον ουρανό που έπεφτε
    ξεκομμένος από όλα
    σαν γαλάζιο αλεξίπτωτο.

    Χώθηκε αργά στο βάραθρο
    και τον σκέπασε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Γιορτάζετε (και σήμερα) κ. Δήμου! Είδα ότι είναι του Νικόδημου (του ευφημιστού;). Όπως και να 'χει να είστε γερός!

    (Ξεφύλλισα πρωί πρωί το "Νικόδημου άπαντα" και θυμήθηκα το "Αποφεύγετε τας απομιμήσεις".

    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Είναι γελοίο πως ο κάθε τυχόντας «δημοσιογράφος» (σε πολλά εισαγωγικά) που θέλει να επιτεθεί σε κάποιον, βγάζει πράγματα από το μυαλό του.

    Δηλαδή, αναρωτιέμαι: πως νιώθει εκείνη την στιγμή που γράφει εν γνώσει του αναληθή πράγματα; Ενώ μάλιστα υποτίθεται ότι υπηρετεί την ενημέρωση. Οι περισσότεροι θα υποστηρίξουν ότι κάνουν λειτούργημα.

    Πως θα δικαιολογηθούν εάν για κάποιο λόγο, βρισκόταν υποχρεωμένοι να εξηγήσουν τα γραπτά τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.