Στις 19 Μαρτίου του 1962, ο Επίκουρος Σημαιοφόρος Δήμου Νικόλαος άνοιξε ένα λογαριασμό στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Όχι βέβαια για να αποταμιεύει τον μισθό που του έδινε το κράτος (αν θυμάμαι καλά, 92 δραχμές) αλλά για να φυλάει τις οικονομίες του, μια και παράλληλα με την θητεία, ήταν υποχρεωμένος να εργάζεται. Έκανε μεταφράσεις, μαθήματα ξένων γλωσσών και κάποια στιγμή ασχολήθηκε με εκπομπές στο ραδιόφωνο.
Μέσα σε τρία χρόνια, κι αφού είχε απολυθεί από την 28άμηνη θητεία, κάπως πρόκοψε. Η αρχική κατάθεση των 3000 δραχμών, αφού κατέβηκε στις 2 και τις 1500, ανέβηκε σιγά-σιγά ως που έφτασε μετά από ενάμιση χρόνο το σεβαστό ποσό των 12.117 δραχμών. (Τρία χιλιάρικα ήταν τότε ένας καλός μισθός).
Όλα αυτά μέχρι το 1965 όπου το βιβλιάριο χάθηκε. Η τελευταία εγγραφή ήταν 5 Αυγούστου 1965. (Υπόλοιπο 3.500 δρχ.). Αυτό το διαπίστωσα ύστερα από 46 χρόνια, όταν ξαναβρήκα προχθές το βιβλιάριο σε μία πανάρχαιη τσάντα.
Μέσα σε αυτά τα 46 χρόνια είχα δύο φορές επιχειρήσει να βγάλω καινούργιο βιβλιάριο – αλλά επειδή δεν είχα καταγράψει τα στοιχεία του λογαριασμού, οι αρμόδιοι υπάλληλοι δεν μπορούσαν να με βρούνε μέσα στο σύστημα. Κάποια στιγμή το ξέχασα - μετά το '65 είχα μπλέξει με επιχειρήσεις και αντί βιβλιάρια παιδευόμουν με επιταγές και γραμμάτια.
Τώρα που απρόσμενα βρέθηκε το βιβλιάριο, πήγα αμέσως στο ΤΤ της γειτονιάς μου. Όπου οι υπάλληλοι με βρήκαν στο σύστημα. Δεν βρήκαν όμως τα χρήματά μου. Ούτε μπόρεσαν να μου δώσουν κάποια δικαιολογία για την εξαφάνισή τους.Κι όμως – 3.500 δραχμές ανατοκιζόμενες επί 46 χρόνια (και μάλιστα με τα υψηλά επιτόκια των δεκαετιών 80 και 90) θα έπρεπε να είχαν φτουρήσει. Άραγε έγινε κάποια αναγκαστική απαλλοτρίωση, ψηφίστηκε νόμος που να ορίζει προθεσμία στις καταθέσεις;
Την απάντηση την πήρα τηλεφωνώντας στον Τραπεζικό Μεσολαβητή. Άφησα τα στοιχεία μου και πολύ σύντομα μία ευγενέστατη κυρία σύμβουλος με πληροφόρησε ότι με νόμο του κράτους το υπόλοιπο των λογαριασμών που μένουν αδρανείς πάνω από είκοσι χρόνια, περνάει στο Ελληνικό Δημόσιο.
Ιδού λοιπόν που γι άλλη μία φορά – άθελά μου – ενίσχυσα το Κράτος. Τι ασύμμετρη σχέση! Δεν έχω πάρει ποτέ δεκάρα από το Δημόσιο, ενώ έχω πληρώσει μία περιουσία σε φόρους, εισφορές, τέλη, έκτακτες εισφορές και άλλα χαράτσια… Όσο για τις υπηρεσίες που μου παρέχει… να μην πω. Τις απολαμβάνετε όλοι.
