Ο Max Weber ορίζει το κράτος ως τον μόνο θεσμό που δικαιούται (με νόμο) να χρησιμοποιεί βία. Κατέχει «το μονοπώλιο της νόμιμης βίας».
Το κακό είναι ότι συνήθως την χρησιμοποιεί με λάθος τρόπο και σε λάθος ανθρώπους. Κυρίως τους αδύναμους, τους μετανάστες, τους τσιγγάνους – όπου η χρήση βίας δεν θα φέρει συνέπειες.
Όταν όμως πρέπει να την χρησιμοποιήσει για να εφαρμόσει το νόμο με ισότητα απέναντι σε όλους δεν το κάνει. Πιάνει τον φουκαρά τον ντελίβερι με το μηχανάκι επειδή δεν φορούσε κράνος – ποτέ όμως δεν έχω δει να σταματάει ένα από το πανάκριβα τζιπ που παράνομα έχουν καλύψει όλα τους τα τζάμια με κατάμαυρες μεμβράνες.
Και βέβαια τρέμει μπροστά στο ΠΑΜΕ.
Έζησα την Οδύσσεια μίας ξένης που έχασε τις διακοπές της επειδή το ΠΑΜΕ έκλεισε (παράνομα και καταχρηστικά) το λιμάνι του Πειραιά. Η παρέα της είχε νοικιάσει ένα μικρό ιστιοπλοϊκό και έπρεπε να τους συναντήσει στα Κουφονήσια. Άυπνη όλη νύχτα (η πτήση της έφτασε 2 το πρωί) είχε ήδη κλείσει εισιτήριο να φύγει στις 7.25 από το λιμάνι. Δεν έφυγε και η παρέα δεν μπορούσε να την περιμένει. Ξέμεινε εδώ χωρίς χρήματα και κάποιος ξένος δημοσιογράφος με παρακάλεσε να την βοηθήσω.
Εκατοντάδες θα είναι οι ιστορίες ανθρώπων, δικών μας και ξένων, που έχουν υποστεί την βία του ΠΑΜΕ. (Κάθε μία από αυτές και μία ζωντανή δυσφήμιση της χώρας). Το ΠΑΜΕ πότε θα νιώσει την παρουσία του νόμου;
Προς το παρόν, πάντως, πιστεύω πως, σύμφωνα με τον ορισμό του Weber, στην Ελλάδα κράτος είναι το ΠΑΜΕ.
