Δευτέρα, Ιουνίου 21, 2010

Θερινό Ηλιοστάσιο



Σήμερα είναι η μέρα που γιορτάζω το φως και τον ήλιο, η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Είπα λοιπόν να βγω από το σκοτεινό πηγάδι όλων αυτών των ημερών και να χαρώ γι άλλη μία φορά το φως. Πήρα και από το αρχείο μου την φωτογραφία εξωφύλλου από το Φως των Ελλήνων – να θυμίσω τα δύο πράγματα που με έπλασαν και με βασάνισαν μία ζωή: το φως και τους Έλληνες.

Άλλο ένα Άγιο Καλοκαίρι αρχίζει επίσημα – το φως θα είναι το ίδιο, αλλά αυτά που θα φωτίζει διαφορετικά και πιο δύσκολα. Άμποτε να τα αντέξουμε.

Παρακολουθώ το πιο δημοκρατικό Μουντιάλ των τελευταίων χρόνων: οι μικροί δυσκολεύουν τους μεγάλους και καμία φορά τους πετάνε έξω. Είμαι πάντα με την πιο αδύναμη ομάδα και χαίρομαι όταν τσαλακώνονται οι υπερφίαλοι και αλαζόνες.

Το Μουντιάλ έχει για μένα και μία επετειακή σημασία: παρακολουθώντας έναν αγώνα του 1978 γνώρισα την σύντροφο και σύζυγό μου. Έκτοτε μετράμε τον χρόνο με τετραετίες, όπως οι αρχαίοι με τις Ολυμπιάδες. Έχουμε λοιπόν οκτώ Μουντιάλ – πόσα ακόμα;

Μιλώντας στην αρχή για τους Έλληνες – μου έρχονται από παντού μηνύματα για την «Δυστυχία». Ένα δημοσίευμα που μου έστειλε φίλος από τα Χανιά, αξίζει να το διαβάσετε ΕΔΩ. Νομίζω πως το βιβλίο κέρδισε ήδη το στοίχημα με το χρόνο – ανατυπώνεται συνεχώς, διαβάζεται, σχολιάζεται, επί τριάμισι δεκαετίες. Για πόσα ελληνικά βιβλία του 1975, γίνεται ακόμα λόγος;