Τι περίεργοι αναχρονισμοί υπάρχουν στην δημοσιογραφία. Γράφω την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου. Το όριο της αποστολής κειμένου για μένα, είναι η Τετάρτη. Και θέλω κάτι να γράψω για τα γενέθλιά μου, που είναι στις 8.10, δηλαδή το Σάββατο.
Αλλά πώς να γράψω την Δευτέρα για το Σάββατο; Μπορεί κάτι να
γίνει και το Σάββατο να μην υπάρχω. Ή να μην γιορτάσω. (Κάθε νύχτα βλέπω στον
ύπνο μου δύο δικτάτορες!)
Επιπλέον εσείς θα το διαβάσετε την Κυριακή, οπότε τα
γενέθλια θα έχουν περάσει. Ευχές «κατόπιν εορτής»; Παρακαλώ – μην μου ευχηθείτε
καθόλου. Ή, τουλάχιστον, αντί για «χρόνια πολλά» ευχηθείτε «χρόνια καλά». Τι να
τα κάνω τα πολλά αν δεν είναι καλά. Ίσα ίσα που, όσο περισσότερα είναι τα κακά
χρόνια, μακραίνουν και τα βάσανα. Δεν θέλω να γίνω ο νέος Τιθωνός!
Ξέρετε τον μύθο του Τιθωνού; Αν ναι, πηδήξτε την επόμενη παράγραφο.
Αν όχι, προσέξτε την.
Τον καιρό των αρχαίων θεών, ο Τιθωνός, γιος του βασιλιά της
Τροίας Λαομέδοντα και της Στρυμούς, ήταν ο ωραιότερος θνητός επί γης. Τον ερωτεύθηκε
μία νύμφη, η Ηώς και παρακάλεσε τον Δία να τον κάνει αθάνατο, όπως ήταν και η
ίδια. Ξέχασε όμως να ζητήσει γι αυτόν και αιώνια νιάτα. Έτσι ο Τιθωνός με τα
χρόνια έγινε γέρος-ξεκούτης, κουρέλι και παρακαλούσε τους Θεούς για να πεθάνει.
Όχι χρόνια πολλά λοιπόν – αλλά χρόνια καλά. Και να
επιστρέψει η γάτα μου διότι τώρα έχω φοβερό άγχος. Επί χρόνια, κάθε πρωί
βγαίνει στο κήπο, τρώει χορταράκι και επιστρέφει. Οι έξοδοί της κρατάνε το πολύ
ένα τέταρτο. Τώρα λείπει δυόμιση ώρες! Έχουμε αλωνίσει τον κήπο αλλά ούτε
ίχνος. Φοβάμαι απαγωγή… (Είναι πολύ ωραία γάτα).
Οι αναγνώστες θα απορούν. Τόσα σοβαρά γεγονότα συμβαίνουν
στον κόσμο – κι εσύ μας απασχολείς με την γάτα και τα γενέθλιά σου!
Ήθελα να σας δώσω μία ιδέα του τι είναι μπλογκ. Δεν είναι
χρονογράφημα, ούτε άρθρο. Ούτε καν επιφυλλίδα. Είναι προσωπικό ημερολόγιο. Ο
μπλόγκερ γράφει για τα πράγματα που τον απασχολούν και τον ενδιαφέρουν, τώρα.
(Διακοπή για έρευνα γάτας).
Η γάτα δεν βρέθηκε. Απουσιάζει πάνω από τρεις ώρες. Αυτό δεν
έχει ξαναγίνει. Έχουμε σοβαρό πρόβλημα.
Παύση.
Ξαφνικά, σαν να μην συνέβαινε τίποτα, η γάτα εμφανίζεται και
μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο. Από ότι μου είπαν, όλη αυτή την ώρα που την
φωνάζαμε, και την ψάχναμε σε όλο το οικοδομικό τετράγωνο, ήταν δύο μέτρα
μπροστά μας, κρυμμένη μέσα σε ένα μικρό θάμνο.
Αύριο, 4 Οκτωβρίου, είναι η διεθνής μέρα για τα ζώα. Θα
γίνει εκδήλωση στο δημαρχείο μας και μου έχουν ζητήσει να διαβάσω ποιήματα από
το «Βιβλίο των γάτων». (Σκεφθείτε να μην είχε επιστρέψει – εγώ, αντί να διαβάσω,
θα πενθούσα).
Εφημερίδα: Ας δούμε και τα διεθνή: ο αδηφάγος Πούτιν, αφού
επιτέθηκε στην Ουκρανία και αντί να φάει ολόκληρη την χώρα, έφαγε τα μούτρα
του, τώρα άρχισε να την τρώει λίγο-λίγο. Αυτά τα ψεύτο-δημοψηφίσματα κάτω από
το αυστηρό βλέμμα των Ρώσων αξιωματικών δεν τα πιστεύουν ούτε οι ίδιοι.
Με πήραν τηλέφωνο από ένα σοβαρό σωματείο, που το στηρίζω με
μία μικρή συνδρομή κάθε χρόνο και μου είπαν ότι επειδή θέλουν να αυξήσουν την
δραστηριότητά τους, αν θα μπορούσα να αυξήσω το ποσό της συνδρομής. Τους
απάντησα: έτσι που διαγράφεται ο επόμενος χειμώνας, να είστε ευτυχείς αν θα
είμαι σε θέση να στείλω και τα λίγα που στέλνω. Όπως τον βλέπω να πλησιάζει,
μπορεί να σας τα ζητήσω και πίσω…
Να λοιπόν: διαβάσατε ένα αυθεντικό μπλογκ. Φύρδην-μίγδην όλα
τα συμβάντα και οι σκέψεις μιας ημέρας, αλλά με το ρυθμό και την αμεσότητα της
καθημερινότητας.
Βεβαίως υπάρχουν και άλλα μπλογκ, μονοθεματικά. Με θέμα την
μόδα, την κουζίνα, τους αγώνες αυτοκινήτου, το ποδόσφαιρο ή την ποίηση.
Αν σας άρεσε, μπορεί και να το επαναλάβω… Αν όχι – θα
συνεχίσω όπως πριν.
(Το κείμενο αυτό στην εφημερίδα κόπηκε στη μέση - φαντάζομαι λόγω έλλειψης χώρου. Εδώ δημοσιευεται ολόκληρο).
