Όλα αυτά τα χρωστάω στον Μιλτιάδη Έβερτ. Ο Γιάννης Τζανετάκος τα υλοποίησε – αλλά επάνω στις γερές πλάτες του «μπουλντόζα». Ο 9.84 ήταν ένα θαύμα – που κράτησε δύο ολόκληρα χρόνια. Μέχρι που έφυγε ο Έβερτ και ο διάδοχός του μας έδιωξε. Δηλαδή έκανε αυτό που ποτέ δεν είχε κάνει ο προκάτοχός του. Παρενέβη πολιτικά στο σταθμό και ανάγκασε τη βασική ομάδα (αυτή που είχε ξεκινήσει από το παράνομο Ράδιο 15) να αποχωρήσει σύσσωμη.
Αυτή την χωρίς όρια ελευθερία δεν την ξαναβρήκα παρά μόνο στο Διαδίκτυο. Χωρίς όμως την ζεστασιά και την ποιότητα της παρέας…
Υ. Γ. Και μία προσωπική ανάμνηση. Σε συνάντηση όλων, στις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων στον Άγιο Ανδρέα, ο Έβερτ ήρθε και με βρήκε για να μου κάνει, με πολλή αμηχανία, μία εξομολόγηση: «Με έκανες να κλάψω», μου είπε, «με εκείνες τις Χριστουγεννιάτικες ιστορίες σου. Δεν είχα ξανακλάψει μπροστά σε ραδιόφωνο».
Απομακρύνθηκε γρήγορα μαζί με τον σκύλο του. Ο φιλόζωος. Ο έντιμος. Ο σκληρός «μπουλντόζας» με την παιδική καρδιά.
