Ο θάνατος του Τέρι

Έχουν την μοίρα τους και τα γατιά – τούτο έτυχε κακότυχο. Βρέφος το πέταξαν στο δρόμο. Το μαζέψαμε και το αναθρέψαμε. Ενός έτους το χτύπησαν βάρβαρα κι έμεινε καιρό παράλυτο. Με θεραπεία και αγάπη συνήλθε και έγινε καλά – μόνο το κεφάλι του έμεινε στραβό. Ψάξαμε για σπίτι αλλά η κυρία που είχε αποφασίσει να τον πάρει, το ξανασκέφτηκε. Έτσι έμεινε εδώ.

Όλα αυτά τα διαβάσατε σε αυτό το blog – διαβάστε τώρα και το τέλος της ιστορίας. Σήμερα το μεσημέρι μία γειτόνισσα τον βρήκε χτυπημένο στο πεζοδρόμιο. Τρέξαμε στο γιατρό αλλά ξεψύχησε στο δρόμο.

Τον τελευταίο καιρό έβγαινε στον κήπο αλλά ποτέ δεν απομακρυνόταν από το σπίτι. Ο δρόμος είναι μακριά και δεν είχε λόγο να φτάσει εκεί – ήταν και στειρωμένος. Όμως η μοίρα του ήτανε μαύρη: πρώτα ορφανός, μετά παράλυτος και τώρα νεκρός.

Ποιος αποφασίζει ότι ένας γάτος θα ζήσει 19 χρόνια όπως ο Αλ, που τον κοιμίσαμε βαριά άρρωστο πριν ένα μήνα, ή μόνον ενάμιση χρόνο όπως ο Τέρι;