Από τις Ελληνικές πόλεις υπάρχουν τρεις που αγαπάω ιδιαίτερα. Πάντα όταν τις επισκέπτομαι νιώθω σαν στο σπίτι μου. Έχουν προσωπικότητα, παράδοση, ποιότητα, ομορφιά. Πόλεις αρχόντισσες: Είναι η Ερμούπολη, η Κέρκυρα και το Ναύπλιο.
Η Ερμούπολη έχει το μεγαλύτερο δημαρχείο της Ελλάδας - έργο του Τσίλερ. Φυσικό. Τον καιρό που άρχισε να χτίζεται αυτό το δημαρχείο η Ερμούπολη συγκέντρωνε το 76% του εμπορίου και το 80% του εθνικού εισοδήματος της χώρας! Η Αθήνα ήταν ένα τίποτα μπροστά της και οι κάτοικοί της θεωρούσαν τους Αθηναίους χωριάτες. Το θέατρο «Απόλλων» (μικρογραφία της «Σκάλας» του Μιλάνου) φιλοξενούσε παραστάσεις όπερας που ή Αθήνα ίσως να τις έβλεπε μετά δεκαετίες. Οι κομψές κυρίες ψώνιζαν τα ρούχα τους στο Παρίσι. Γράφει ο ιστορικός Γ. Β. Δερτιλής για τους κατοίκους της πόλης: «Μεγαλοαστοί επιχειρηματίες που έχουν πατρίδα την Μεσόγειο, χτίζουν την νεοκλασική Ερμούπολη, περιφρονούν τους σταφιδέμπορους της Πάτρας, καθυβρίζουν την Εθνική Τράπεζα και αδιαφορούν για το ελληνικό κράτος». Μία πόλη αυτοδημιούργητη που χτίστηκε σε λίγα χρόνια σε έρημο τόπο από πρόσφυγες (κυρίως Χιώτες) μετά την καταστροφή της Χίου. Παιδιά αυτής της πόλης: οι πρώτοι μας αστοί πεζογράφοι: ο Ροΐδης και ο Βικέλας.
Η άλλη αρχόντισα, του Ιονίου, έχει την μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδα, την υπέροχη Σπιανάδα. Έχει την πρώτη λόγια μουσική παράδοση - μία επίσκεψη στην Φιλαρμονική Εταιρία Κερκύρας είναι καταβύθιση σε άλλον κόσμο. Κατά κεφαλήν περισσότερους μουσικούς, ποιητές και ζωγράφους από οποιονδήποτε άλλο τόπο. Και η πόλη, με την πατίνα του χρόνου, αποπνέει μία αρχοντιά που σε κάνει να νιώθεις αγροίκος. Όσο για την ατμόσφαιρα διαβάστε ΕΔΩ ένα κείμενο που είναι κορνιζαρισμένο σε πολλά σπίτια της πόλης.
Και η τρίτη αρχόντισα, του Αργολικού, με τα κάστρα της - Παλαμήδι, Ακροναυπλία, Μπούρτζι - με τις πλατείες της και τα νεοκλασικά της, με τις πρωτιές της (πρωτεύουσα κάποτε με θεσμούς και μέγαρα). Και σφραγισμένη από την δολοφονία του Καποδίστρια. Μερικοί πιστεύουν πως έτσι χάθηκε το παιχνίδι για την σύγχρονη Ελλάδα - κι από τότε προσπαθούμε να καλύψουμε το κενό που μας άφησε...
Αυτή είναι η δική μου επιλογή. Ο καθένας όμως μπορεί να προτείνει την δική του πόλη...
Η Ερμούπολη έχει το μεγαλύτερο δημαρχείο της Ελλάδας - έργο του Τσίλερ. Φυσικό. Τον καιρό που άρχισε να χτίζεται αυτό το δημαρχείο η Ερμούπολη συγκέντρωνε το 76% του εμπορίου και το 80% του εθνικού εισοδήματος της χώρας! Η Αθήνα ήταν ένα τίποτα μπροστά της και οι κάτοικοί της θεωρούσαν τους Αθηναίους χωριάτες. Το θέατρο «Απόλλων» (μικρογραφία της «Σκάλας» του Μιλάνου) φιλοξενούσε παραστάσεις όπερας που ή Αθήνα ίσως να τις έβλεπε μετά δεκαετίες. Οι κομψές κυρίες ψώνιζαν τα ρούχα τους στο Παρίσι. Γράφει ο ιστορικός Γ. Β. Δερτιλής για τους κατοίκους της πόλης: «Μεγαλοαστοί επιχειρηματίες που έχουν πατρίδα την Μεσόγειο, χτίζουν την νεοκλασική Ερμούπολη, περιφρονούν τους σταφιδέμπορους της Πάτρας, καθυβρίζουν την Εθνική Τράπεζα και αδιαφορούν για το ελληνικό κράτος». Μία πόλη αυτοδημιούργητη που χτίστηκε σε λίγα χρόνια σε έρημο τόπο από πρόσφυγες (κυρίως Χιώτες) μετά την καταστροφή της Χίου. Παιδιά αυτής της πόλης: οι πρώτοι μας αστοί πεζογράφοι: ο Ροΐδης και ο Βικέλας. 
Και η τρίτη αρχόντισα, του Αργολικού, με τα κάστρα της - Παλαμήδι, Ακροναυπλία, Μπούρτζι - με τις πλατείες της και τα νεοκλασικά της, με τις πρωτιές της (πρωτεύουσα κάποτε με θεσμούς και μέγαρα). Και σφραγισμένη από την δολοφονία του Καποδίστρια. Μερικοί πιστεύουν πως έτσι χάθηκε το παιχνίδι για την σύγχρονη Ελλάδα - κι από τότε προσπαθούμε να καλύψουμε το κενό που μας άφησε...
Αυτή είναι η δική μου επιλογή. Ο καθένας όμως μπορεί να προτείνει την δική του πόλη...
Ερμούπολη και Κέρκυρα δυό πόλεις με έντονη Δυτική επιρροή. Το Ναύπλιο λιγότερο. Συμφωνώ και εγώ ότι οι τρείς αυτές πόλεις ξεχωρίζουν. Ποιος ξέρει ότι ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος κατέλαβε το Ναύπλιο, ήθελε να το κρατήσει για τον εαυτό του και το πολιόρκησαν οι Υδραίοι με τον στόλο και του το πήραν. Αυτό ήταν ένα από τα επεισόδια του α' εμφύλιου του αγνώστου 1821. Μπούρτζι, -burg, πύργος, λέξεις με την ίδια ρίζα. Α ναι... Πολλοί έλεγαν την Σύρο και νησί του πάπα τον 17ο αιώνα λόγω των πολλών καθολικών. (Φραγκοσυριανών).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κέρκυρα σίγουρα ήταν δυτική - όπως όλα τα Επτάνησα. Πιο πολύ θυμίζει Ιταλία παρά Ελλάδα. Αλλά η Ερμούπολη δεν είχε καμία σχέση με τους φραγκοσυριανούς που ζούσαν στον λόφο της Άνω Σύρου. Οι κάτοικοι της Ερμούπολης ήταν Χιώτες (70%) Ψαριανοί και Σμυρνιοί. Κατέφυγαν στην Σύρο επειδή ήταν κάτω από την προστασία του Γάλλου βασιλιά και του Πάπα - κι έτσι δεν κινδύνευαν από τους Τούρκους. Αλλά ήταν κοσμοπολίτες, έμποροι, εφοπλιστές και τραπεζίτες, διακλαδωμένοι με όλη τη Μεσόγειο.
Διαγραφή@Dion.M.
Διαγραφή2016-04-10 16:32:13+00:00
> Μπούρτζι, -burg, πύργος, λέξεις με την ίδια ρίζα.
Αντιδάνειο, μέσω τουρκικών, αραβικών και συριακών: برج
> Πολλοί έλεγαν την Σύρο και νησί του πάπα
L'isola del Papa — ή έτσι υποστηρίζουν οι Έλληνες. Δεν κατάφερα να βρω τον όρο σε κάποιο ιταλικό κείμενο.
Πράγματι, η Ερμούπολη δημιουργήθηκε από Χιώτες, Ψαριανούς και Μικρασιάτες πρόσφυγες μετά το 1821. Κοσμοπολίτες ναυτικοί οι περισσότεροι έκαναν την πόλη να ακμάσει. Οι Βενετοί όμως έμειναν στο νησί της Σύρου από το 1204 ως το 1579. 375 χρόνια δεν είναι και λίγα! Από το 1579 ανήκε στους Οθωμανούς αλλά οι Τούρκοι δεν πήγαν στις Κύκλάδες. Μόνο τον φόρο έπαιρναν και οι Κύκλαδίτες διατηρούσαν "Βεκίλη" (κάτι σαν πρέσβυ) στην Πόλη.
ΔιαγραφήΔιαβάζω:Το 1204 με την επικράτηση των Βενετών στο Αιγαίο, δημιουργήθηκε ο πρώτος αξιόλογος οικισμός, η Άνω Σύρος, οι κάτοικοι της οποίας ασπάστηκαν τον Καθολικισμό, διατήρησαν όμως την ελληνική γλώσσα. Διατηρήθηκε επίσης μια μικρή ενορία ορθοδόξων, του Αγίου Νικολάου «του Φτωχού».Η κατάσταση διατηρήθηκε ως το 1579, όταν ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα κατέλαβε το νησί για λογαριασμό της Πύλης. Όμως ο σουλτάνος Μουράτ ο Γ' συμφώνησε με τους συριανούς άρχοντες στην παραχώρηση μιας σειράς προνομίων (όπως χαμηλότερη φορολόγηση, απαγόρευση της εγκατάστασης γενιτσάρων και θρησκευτική ελευθερία) που επρόκειτο να συμβάλουν καθοριστικά στο μέλλον του νησιού. Καπουτσίνοι μοναχοί (1635) και έπειτα Ιησουίτες (1744) εγκαταστάθηκαν στη Σύρο τους επόμενους αιώνες.
Ευχαριστώ Λύκε για τις πληροφορίες. Νομίζω ότι συμφωνούμε. Κρατάω-μεταξύ των άλλων-ότι η λέξη πύργος είναι Ομηρική.
Ανδρέας Εμπειρίκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνδρος
Τα δόκανα αχρηστεύθηκαν
Οι φράκτες κατέπεσαν
Ο ουρανός απλώνεται απροσμέτρητος
Ο ουρανός και η θάλασσα.
Τούτη η αμμουδιά
Ψιμύθιον σπειρωτό λευκό και άναυδο
Σφύζει στο φως της χρυσαυγούς ημέρας.
Ψηλά
Τόσο ψηλά
Που χάνεται το βλέμμα
Στην κυανή αιθρία
Όλη η ζωή
Δοσμένη και παρμένη
Είναι μία.
Όλβε, που χύνεσαι και αντηχείς
Απ' τ' ουρανού την θολωτή καμπάνα
Πότε σαν θρόισμα ελαφρύ
Πότε σαν στεντορεία φωνή
Που χίλιες φορές ηχεί
Με ηχώ μακρόσυρτη
Σπρωγμένη από πνοή μεγαλοδύναμου τιτάνα.
Έρχομαι.
Οι αισθήσεις μου σπαργώσαι ώσεις
Καμιά κλεψύδρα δεν μπορεί
Στη νήσον αυτή να εξαντλήση
Την άμμο της πιο μικρής ακόμη ακρογιαλιάς
Κανένα μέτρο να μετρήση
Το διάφανο μπλάβο βάθος
Που έχουν εδώ τα κρεμαστά νερά,
Κανέν' άλλο νησί δεν ημπορεί να δώση
Για την ψυχή και τις αισθήσεις
Στον κόσμο τούτο βιος
Πιο ζείδωρο και πλούσιο.
Μιλάμε για πόλεις...
ΔιαγραφήΗ Πλατεια Αριστοτελους στη Θεσσαλονικη (ιδιαιτερα φωτισμενη τη νυχτα) ειναι ενα ωραιο αστικο τοπιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
"Η πόλις", Κ.Π.Καβάφης
Με άδεια μπουκάλια σαμπάνιας και ανοιχτήρια στόλισε ο Εγκέλαδος τον Κόσμο. Βρέθηκα σε κτίρια παρόμοια με της Ερμούπουλης τα κτίρια. Πολύ συχνά αγχωμένη, νικοτινιασμένη, ελεεινή. Χαιρόμουνα το άγγιγμα σε λείες, χρωματισμένες, καφέ κολώνες, τον ήλιο αγκαλιασμένο σε ταχυδαχτυλουργικούς ανθούς (οι φροντισμένοι χώροι πολύ συχνά ανθίζουν), έπινα το τσιγάρο μου και ένα ρόφημα μαζί. Δυόμιση ετών, Μάιο μήνα, με έστειλαν στο σχολείο. Θα ήταν ένα αρχοντικό κτίριο και θα είχε και αυτό βαμμένες καφέ κολώνες. Αν εξεταζόμουνα και δεν ήξερα το μαδημένο μάθημα, μονίμως αδίδακτο και ακατανόητο, η δασκάλα μου, χωρίς να λυπηθεί ένα παράθυρο του κόσμου, μου έδειχνε τον δρόμο του Πάσχα και ο διευθυντής, που με ήξερε μόνη μου να τριγυρνώ, έξω από την αίθουσα μαθήσεως, μεθυσμένη από τα γράμματα, αγγίζοντας τις ψηλές κολώνες σαν να χορεύω, να ερωτεύομαι άλλους ταχυδαχτυλουργούς, ή να ανοίγω τα φτερά μου και να πετάω έως πάνω πάνω το ψηλό ψηλό ταβάνι, αμέσως έπιανε τα μαλλιά μου, τραβούσε το μυαλό μου και με σταύρωνε. Λογικός άνθρωπος, αντικαπνιστής θρασύτατος, Ισκαριώτης, αναγνώστης εγκυκλίου εμβριθής, αλλά ούτε να ρωτήσει να μάθει τι έγινε, τι με πόνεσε. Τι άλλα καρφιά να με πονέσουν; Εξέταση στον άθλιο Sam, εξέταση στον άθλιο Smith, εξέταση στην ασυγκίνητη πλατεία του Λονδίνου, μήνα Μάιο. Λέξεις και παραστάσεις μίας ευρύχωρης, φυσιολογικής ευτυχίας, που δε μου μίλησαν ποτέ αλλά που οι άνθρωποι ζητούσαν να τις ξέρω. Και όταν ήρθε ο Εγκέλαδος, παίξε μουσική, σβήσε και άναψε πολλές φορές τα φώτα, ρήμαξε τους, είπα, κατεδάφισε, θα σου ανοίξω πέντε χιλιάδες σαμπάνιες με πέντε χιλιάδες διαφορετικά ανοιχτήρια. Και όταν καμιά φορά κοιμάμαι και βαδίζω δίπλα στο τείχος του ωραίου κτιρίου του βασανιστικού σχολείου μου; Έλα, Εγκέλαδε, έλα και πάλι, γκρέμισε, κατεδάφισε αυτό το ωραίο, αρχοντικό, αέρινο, λουλουδιασμένο κτίριο, πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει. Οι πόλεις που επισκέφτηκα φυλακές. Σχολεία σκέτα. Με διευθυντές και αδύνατες δασκάλες, που τα μαλλιά τους μύριζαν αντισεισμικό σαμπουάν και φρίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνοιχτή επιστολή
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γνωστό ότι τις ανοιχτές επιστολές τις διαβάζουν όλοι εκτός από αυτόν στον οποίο απευθύνονται.
Εδώ κατ εξαίρεση νομίζω ότι θα την διαβάσει και ο …παραλήπτης μια και αυτός κάνει το… μοντερέσιον!
Έτσι που λέτε Κυρ Νίκο μου, νομίζω ότι το παρακάνετε, το χειμώνα ίσως είχε νόημα, αλλά τώρα είναι άνοιξη και είναι κρίμα… νέο κείμενο κάθε δύο μέρες;
Υπερβολή!
Εδώ ο D. (γνωστός αργόσχολος) και δεν προλαβαίνει να διαβάζει, που να έκανε και το μοντερέσιον, που να έπρεπε να απαντήσει κιόλας.
Εφιάλτης, ούτε στον εχθρό μου!
Μιλούσατε πριν για το θάνατο, την ηλικία, τα γηρατειά και όλα τα σχετικά χαρούμενα θέματα που συγκινούν τον κάθε αναγνώστη (μέχρι και η Άφρο τρόμαξε και λάκισε).
Ωραία λοιπόν και έτσι να είναι, έστω.
Έστω ότι ο θάνατος είναι κοντά.
Πάνω σε ένα πληκτρολόγιο θα θέλατε να πεθάνετε;
Τι να πώ… από την άλλη είναι κι αυτό μία επιλογή.
Με αγάπη
D.
Κύριε φαρμακοποιέ,απ τη Κέρκυρα,,
ΔιαγραφήΣταματήστε αυτο το ¨κυρ Νίκο¨
Δεν Σας τιμά!!!
Κάνεφ
Καλημέρα!
ΔιαγραφήΔεν είμαι φαρμακοποιός, δεν είμαι από την Κέρκυρα, δεν το λέω προσβλητικά και εάν τον ενοχλεί μπορεί να μου το ζητήσει ο ίδιος.
Τόσα λάθη σε μία μικρή πρόταση;
τσ τσ τσ....
D.
Το κυρ Νίκο μου θυμίζει Σαββόπουλο. Εκείνο το: "Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!"
ΔιαγραφήΜόνο Νίκο με λεν - μόνο Νίκο...
Δεκτή η παρατήρηση, απο εσας!
ΔιαγραφήΝίκο λοιπόν, σκέτο -χωρίς Κύριε ή... Κυρ!
D.
Ολίγον Savoir Vivre: Για πολλούς είναι ξεπερασμένο για άλλους όχι αλλά καλό είναι να ξέρουμε. Η σκέτο το μικρό όνομα ή το κος-κα με επίθετο. Δηλαδή, ή Νίκος σκέτο ή κος Δήμου.
Διαγραφή@ Dion.M.11 April, 2016 14:36 και ολίγον τι ποιητική απάντηση...
ΔιαγραφήΝιότη
Για της νιότης μου τα χρόνια δεν κλαίω
Είμαι ποιο νέος από πριν
Αρκεί να έχεις μάτια να το δεις
Δυστυχώς τα μάτια βλέπουν μόνο την πραγματικότητα
Χαμένα λόγια
Και η ψυχή που φωνάζει υπάρχω;
Το θηρίο που βρυχάται μέσα μου;
Φανταστικές οπτασίες μια άρρωστης ψυχής
Να! Δες τα παιδιά που παίζουν
τους νέους που ερωτεύονται στην πλατεία
Αυτά είναι νιότη
Δες πως χαμογελούν πλατιά και αβίαστα
Από πότε εσύ έχεις να χαμογελάσεις έτσι;
Αυτά είναι νιότη
Και άλλα πολλά που έχεις ξεχάσει
Δεν μας ταμαθαν καλά στο σχολείο
Μας μαθαν το «κύριε» και το «σας»
«Για σου φίλε»! έπρεπε να μας μάθουν
Για όποιον ζει ακόμα
D.
Τα γραφόμενα σου είναι όπως λέει και το ποίημα σου «Φανταστικές οπτασίες μιας άρρωστης ψυχής»
Διαγραφή@Sakis
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για την ορθολογικά διατυπωμένη οξυδερκή σκέψη σας αλλά κυρίως για την καλοσύνη σας!
Με αγάπη
D.
«Ζούμε σε δύο παράλληλους κόσμους. Ο ένας κόσμος είναι οι επιθυμίες μας, οι βαθύτερες, οι ανεκπλήρωτες ανάγκες μας και ο άλλος είναι η ζωή μας η συμβατική – κατ’ άλλους και πραγματική ζωή.
ΔιαγραφήΣε ποιον κόσμο επιλέγουμε να ζήσουμε τελικά, το ποιοι είμαστε και το τι θέλουμε καθορίζεται από τις πράξεις μας.
Και κατά ένα περίεργο τρόπο, την πόρτα του τρελοκομείου περνούν πολλοί λιγότεροι από αυτούς που επιλέγουν να ζήσουν αντισυμβατικά, ‘’τρελά’’, παρά το αντίθετο.
Τι ειρωνεία!
Να ζεις μια ζωή "λογικά" και στο τέλος να τρελαίνεσαι γι’ αυτήν ακριβώς σου την επιλογή».
Με αγάπη
D.
Κάποια μεθυλοκετόνη, τον Καιάδα πλαισιώνει, τα μαλλιά της φωσφορίζουν και τα πέδιλα της τρίζουν. Αδικείς τον D, Sakis. Είναι κάποιος κωπηλάτης που σχημάτισε τα μέσα αλογόνωσης και στερέωσε τους ήχους της σαπωνοποίησης. Βρήκε το αμμωνιακό διάλυμα του νιτρικού αργύρου και το ξεχρέωσε ακατάπαυστα. Όταν εννόησε απόσταγμα του φιλελευθερισμού τον Μαΐλη, εντόπισε το θερμό αλκοολικό διάλυμα -μην αφαιρέσει θεϊκή φωτιά από την ακετόνη- σταμάτησε την προσφορά θερμότητας, βγαίνει στην κοινωνία της Ενόλης, σταματάει την πιο όμορφη και άγνωστη του θηλυκιά και διάβασε στα μαύρα της τα μάτια: "Δεν είχες τον αριθμό του Euler, μα σου τηλεφωνούσα". Τι; Ναι. Για να μου δώσεις ένα κιλό χλωροαιθάνιο. Αμέσως χρωμάτισε τις θηλές της, (τη μία γαλάζια, την άλλη κίτρινη), την έγδυσε, άπλωσε τα ρούχα της, να τα στεγνώσει πάνω στο άπλωμα του κυματισμού της θάλασσας, να την ισορροπήσει άνετα πάνω στους ώμους του και να την υδρολύσει.
ΔιαγραφήΕκτος τη Θεσσαλονικη; η πολη της φυγης, της γνωσης μα κυριως της καρδιας μου...για μενα ...Αν ηταν γυναικα θα ταν η Μελινα . Μετα Χανια . Αυτη η πολη ειναι σιγουρα αλλης εποχης. Σουρουπο στο λιμανι της και θελεις να βλεπεις μονο εκει το ηλιοβαςιλεμα.Αν ηταν γυναικα θα ταν η Μονικα Μπελουτσι... Καλα επιτρεπεται να διαφωνηςετε στους συμβολιςμους!! Ομως θα επανελθω με πολεις αντρες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛια
Επανερχομαι και λεω να διαλεξω πρωτα αντρες και μετα πολεις διακινδυνευοντας να βγει το σχολιο ... Ασχετο! Λοιπον πρωτη επιλογη μου Νικος Καζαντζακης αρα αντι πολη περιοχη δηλαδη ολη η Κρητη. Και δευτερη δαγκωτο Νικος Κουρκουλος και νομιζω καποια συνοικια της Αθηνας . Κι επειδη οι σκεψεις ειναι μονο συνειρμος .. Η επομενη ειναι: εγω ποια πολη αραγε θα ημουν; Κι επειδη δεν θα ηταν αντικειμενικο λεω ποια θα θελα. Δεν ειναι Ελληνικη.Η Πετρα της Ιορδανιας. Καλα ,καλα ,σταματω!!! Καλο βραδυ σ ολους σας!
ΔιαγραφήΛια
Η Σμύρνη της χαράς, της ζωής και της καταστροφής....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ.
Δεν έχω αξιωθεί να πάω ακόμα Ερμούπολη (αλλά που θα μου πάει...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεύω την Κέρκυρα με τη Σπιανάδα της , το Λιστόν το βράδυ με τα αρχοντικά φώτα, τα καντούνια με το άρωμα Ιταλίας...
Ζωγράφοι, μουσικοί της περιφημης επτανησιακής σχολής, ο Σολωμός, ο Κων/νος Θεοτόκης,οι Ντάρρελ...
Η Πλατεία στο Ναύπλιο-η παλιά πόλη ένα όνειρο. Το Παλαμήδι η φρικτή τύχη του Καποδίστρια που στοιχειώνει στηνπορτα του αη Σπυρίδωνα με τη σφηνωμένη σφαίρα, και η πόλη γενέτειρα του ποιητή που αγαπώ του Νίκου Καρούζου.
Τρεις πόλεις που διόλου δεν θυμίζουν Ελλάδα... [εννοώ Ελλάδα με ...οθωμανική επιροή]
Υπάρχουν όμως κι άλλες πόλεις μικρά διαμαντάκια όπως η Καστοριά ["Μια Κυριακή στην Καστοριά στης λιμνης της ανηφοριά κλπ κλπ"], το Μέτσοβο [δημιούργημα του ΕΥΠΑΤΡΙΔΗ Ευαγ. Αβέρωφ] , ο Βόλος -κάποτε σε μεγαλη βιομηχανική/εμπορική δόξα, το ίδιο και η Χαλκίδα που επίσης έχουν μια προτεραιότητα στην συμπάθειά μου...
Ο Νίκος Δήμου τρέχει με χίλια!
["Εκαψε" τα πληκτρολόγια εχθρών και φίλων!]
Οι στιγμές του πηγαιμού στις υπάρξεις, στα όντα, στο είναι, στο μη-είναι, είναι οι στιγμές που ένιωθε άσχημα, ή που σάρκαζε. Και δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε θα φανεί και θα σαρκάσει. Οπουδήποτε μέσα στο ποίημα του συμβαίνει αυτό: αρχή, τέλος, μέση. Έχει και ένα στίχο "εκείνο το ρημάδι το μη-Είναι". Θυμίζει φράσεις όπως "εκείνη η ρημαδιασμένη άσκηση" ή "και προκύπτει (η εξίσωση) αυτό το μασούρι που βλέπετε". Ακολουθεί προσθήκη υδρογόνου στα νιτρίλια. Και μετά αρχίζει ο στίχος: "παραήπιαμε αντιφάσεις απ' την Έφεσο". Τι σοκολατούχο γαλατάκι να ήπιε άραγε ο Νίκος Καρούζος. Της πλαστικής συσκευασίας το παλιό της ΦΑΓΕ;
ΔιαγραφήΚωνσταντινούπολη, με την Μεγάλη του Γένους Σχολή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όποιον ενδιαφέρεται: " Ανθέμιον " η ψηφιακή βιβλιοθήκη των Ρωμιών της Πόλης.
Π.
Είχα στο νου μου πόλεις της Ελληνικής Επικράτειας. Αλλιώς, αν πάμε εκτός, αλλάζει ο εκλογικός κατάλογος. Δυστυχώς η Πόλη δεν ανήκει πια στην Ελλάδα... Πάντως είναι μέσα στις πρώτες δικές μου - παγκόσμια.
ΔιαγραφήΑπό τις αρχόντισσες του Νίκου Δήμου, στην Αρχόντισσα του Τσιτσάνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚουράστηκα για να σε αποκτήσω
αρχόντισσά μου μάγισσα τρελή
σαν θαλασσοδαρμένος μες στο κύμα
παρηγοριά ζητούσα ο δόλιος στη ζωή
Πόσες καρδούλες έχουν μαραζώσει
και ξέχασαν για πάντα τη ζωή
μπροστά στ’ αρχοντικά σου τα στολίδια
σκλαβώθηκαν για σένα ξένοι και Ρωμιοί
Αρχόντισσα τα μαγικά σου μάτια
τα ζήλεψα τα έκλαψα πολύ
φαντάστηκα, σκεφτόμουνα παλάτια
μα συ με γέμισες μαρτύριο στη ζωή
Sam
Το ΄73, μετά το Πολυτεχνείο, επειδή η μεγάλη μου αδελφή ήταν διωκόμενη – έτσι νομίζαμε, μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα, αναγκαστήκαμε να μετοικήσουμε στην πιο άσχημη πόλη της Ελλάδας (όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων), η οποία όμως είχε τους πιο φιλόξενους ανθρώπους που έζησα ποτέ (έτσι είναι η νοσταλγία, ωραιοποιεί τα πάντα). Τώρα μαθαίνω ότι έχει πληθυσμό πάνω από 100 χιλιάδες και πως αν κάνεις το λάθος να μπεις στο κέντρο με αυτοκίνητο, δεν υπάρχει περίπτωση να βγεις από εκεί μέσα ποτέ (όλο σοκάκι και κακό). Έχεις όμως την επιλογή να αφήσεις το αυτοκίνητο κάπου έξω, και να πλακωθείς στην πεζοπορία, πολύ καλή ιδέα, αν είναι καλοκαίρι, γιατί έχει συνεχώς σκιά (και σαράντα βαθμούς). Αν όμως είναι χειμώνας, αλίμονό σου, γιατί δεν θα δεις ήλιο ούτε για δείγμα, αφού από παντού σού επιτίθενται βλοσυρές πολυκατοικίες, κι όπως είναι η μια δίπλα στην άλλη κι όλες μαζί πάνω από το κεφάλι σου, σε μουντζώνουν ακατάπαυστα και... εγκάρδια, νεύοντάς σου, καλά να πάθεις. Τότε όμως, δηλαδή πριν σαράντα χρόνια και βάλε, το φθινόπωρο του ΄73, είναι ζήτημα να υπήρχανε καμιά εικοσαριά πολυκατοικίες σε όλνν την πόλη! Απ΄ όπου δε και να βρισκόσουνα, έβλεπες την πλατεία, ή καλύτερα, μια μεγάλη φωτεινή επιγραφή που ήτανε επί χρόνια στην ταράτσα ενός γωνιακού καταστήματος της κεντρικής πλατείας και διαφήμιζε τα τσιγάρα ΕΞΠΟΡΤ και τα «άσσος φίλτρο κασετίνα, κάθε στιγμή κι έναν καινούργιος φίλος». Φυσικά, εμείς τα παιδιά προτιμούσαμε τα… ΕΞΠΡΟΤ, γιατί είχανε φίλτρο κι όταν τα βρίσκαμε στο δρόμο, ο λίγος καπνός που έμενε στην άκρη, μας επέτρεπε να τραβήξουμε και καμία τζούρα (είπαμε, φιλόξενη πόλη). Επίσης, εκεί πίναμε άφοβα ένα σωρό κοκακόλες που κλέβαμε τα βράδια από τα ανοιχτά αυτοκίνητα των διανομέων. Δεν μας έλειπε όμως και το χαρτζιλίκι, δεκάρες και εικοσάρες, αρκεί να καταφέρναμε να ξυπνήσουμε κρυφά κατά τις τρεις τα χαράματα, τα πάμε στην πάνω γειτονιά (που έλεγε και το τραγούδι, τότε) και να… απαλλοτριώσουμε λίγα από τα ψιλολιανώματα που αφήνανε οι νοικοκυρές στα πρεβάζια των παραθύρων, κάτω από τα τετζερικά που ανέμεναν το γαλατά. Μονάχα ένα σπίτι είχε τότε στη γειτονιά τηλεόραση και όποιος ήθελε, τραβούσε απ΄ έξω το σχινάκι, άνοιξε η αυλόπορτα, ανεβαίναμε τις σκάλες και θρονιαζόμασταν όπου βρίσκαμε μέσα στο ξένο σπίτι, άνετα και ωραία, όπου μας κερνούσανε πάντα ο άνθρωποι γλυκό του κουταλιού. Αλλά ήτανε βαρετά, γιατί βλέπανε συνεχώς ποδόσφαιρο και μεγάλοι και μικροί βρίζανε χριστούς παναγίες και καντήλια και φωνάζανε κι εμείς που ήμασταν άμαθοι στις φωνές, τρομάζαμε. Στην ασχημούπολη μείναμε όλο το χειμώνα κι εμείς τα παιδιά πήγαμε σχολείο στο 3ο Δημοτικό. Κάποια στιγμή μάθαμε ότι η αστυνομία ζητούσε πληροφορίες για την αδελφή μου και ο πατέρας την έστειλε σ΄ ένα χωριό, πάνω από το Θέρμο, σε μια συγγένισσα. Να πω όμως ότι η φιλοξενία της πόλης και των κατοίκων σταματούσε έξω από το σχολείο μας, γιατί μέσα οι δασκάλοι όλοι τους ήταν από αγροίκοι έως γουρούνια και μας ρήμαζαν στο ξύλο. Οκ, ήμασταν κι εμείς διαόλοι, αλλά αυτοί ήτανε σίγουρα σαδιστές και φασίστες, οι άνθρωποι. Μόλις άνοιξε ο καιρός, γλιτώσαμε την πολλή λάσπη (οι δρόμοι δεν είχαν άσφαλτο) αλλά τότε άρχισε το μαρτύριο στης σκόνης, επειδή, πιο πάνω γινόντουσαν κάτι έργα κι όοοοοολα τα αυτοκίνητα του κόσμου διάβαιναν από τη γειτονιά μας. Χώμα και πάλι χώμα, ατελείωτο χώμα και σκόνη, μέρα νύχτα, ώσπου μπήκανε οι Τούρκοι στην Κύπρο, έπεσε η χούντα, κατέβηκε η αδελφή μου από το… αντάρτικο και σωθήκαμε κι εμείς από εκείνο το διαολότοπο. Επιστρέψαμε στην Καισαριανή, απολύτως πεπεισμένοι ότι επιτέλους βρισκόμασταν στο πιο όμορφο και στο πιο πολιτισμένο μέρος του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν μεγάλωσε, έμαθε
Διαγραφήπως ο πατέρας του
ήταν κι αυτός,
«τη νύχτα εκείνη»,
στο Πολυτεχνείο.
Η θεία του η Λιλή,
ο θείος του ο Μιχάλης,
ήταν κι αυτοί,
«τη νύχτα εκείνη»,
στο Πολυτεχνείο.
Όλοι οι γνωστοί του μπαμπά,
όλες οι γνωστές της μαμάς,
ήταν κι αυτοί,
«τη νύχτα εκείνη»,
στο Πολυτεχνείο…
Τώρα, κάθε πρωί,
καθώς κατηφορίζει την οδό Πατησίων
κι αντικρύζει την καγκελλόπορτα
την κλεισμένη «εις μνήμην».
στριφογυρίζει στο νου του
η ίδια απορία:
«Πώς διάβολο χώρεσαν
όλοι αυτοί εδώ μέσα;…»
"Εν έτει 2000", Φαίδρος Μπαρλάς
Το κείμενο λέει "διωκόμενη - έτσι νομίζαμε".
ΔιαγραφήΌσο για τον... ποιητή... φαιδρό μπαλτά, ωραία τα είπε προ προ τριακονταετίας ο... Ουμπέρτο Έκο σε ένα σημείωμά του με τίτλο: Ας μην τα κάνουμε όλα μπουρδέλο.
Η ελληνική υπερβολή φαίνεται και στους αντάρτες 1941-1944 και στους αντιστασιακούς 1967-1974 και στο Πολυτεχνείο: οι πάντες ήταν στο βουνό, οι πάντες πολεμούσαν τη χούντα και οι πάντες ήταν στο Π. Αλλά, νομίζω ότι το θέμα δεν είναι αυτό.
ΔιαγραφήO Φαίδρος Μπαρλάς (1925-1975) ήταν σημαντικός ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής. Ουδεμία σχέση με φαιδρούς μπαλτάδες
ΔιαγραφήΠερίεργη τροπή πήρε η κουβέντα. Καλό το κείμενο και μάθαμε και για τον ποιητή Μπαρλά που πέθανε πριν την ώρα του. Είδα τις εκπομπές του Αποστολίδη για τον Μπαρλά. Τελικά, εδώ μέσα θες δε θες μαθαίνεις χίλια πράγματα!
ΔιαγραφήSam
@ Sam
ΔιαγραφήΕννοείται.
Κανονικό... κρυφό σχολειό (αλλά απ΄την ανάποδη)
D.
Με την έγκριση - ελπίζω - του οικοδεσπότη προς κάθε ενδιαφερόμενο ... Φαίδρος Μπαρλάς ... Εστέτ και αστός μέχρι τα μπούνια ... Τηρουμένων των αναλογιών ένας σύγχρονος αλλά παραγνωρισμένος - από το σινάφι του πρώτα απ όλα - Ροΐδης ...
ΔιαγραφήΤον είχα συναντήσει. Πράγματι εστέτ και αστός. Στην παρέα του Ρένου Αποστολίδη μαζί με Άλεκ Σχινά κά. Έδειχνε περισσότερο από ότι ήταν.
ΔιαγραφήΕν πρώτοις, ευχαριστώ πολύ για το άσχετο ενδιαφέρον. Όταν έγραφα το σχόλιό μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα... απεκόμιζε σχόλια και δη ξεκάρφωτα, αλλά εν τέλει χρήσιμα: ένα εξαίρετο ποίημα αλλά από τον αριθμημένο αντι-Πολυτεχνίτη, μια κακία από άδικη αριστερή φανατίλα φιλο-Πολυτεχνική εναντίον του ποιητή (να ήτανε ο... Βιεννέζος ή οι τρεις μοίρες ή κάποιο ξαδέλφι τους;), μία εύστοχη επισήμανση για την ελληνική υπερβολή, μία παρέμβαση του Νίκου Δήμου που έφερε ισορροπία στα πράγματα, το κρυφό αλλά φανερό σχολείο των Sam και D. και την αστική κρούστα του ποιητή από τον "αριθμητή" την οποία όμως υποβίβασε σε... επιτήδευση ο Δήμου πού δεν χαρίζει κάστανα σε κανέναν και δεν του ξεφεύγει τίποτα. Γι΄ αυτό μ΄ αρέσει ο Δήμου. Είναι κινητή βιβλιοθήκη και ληξιαρχείο σκέψης και κριτικής επί παντός επιστητού. Δεν θέλω να τον ματιάσω τον άνθρωπο, αλλά νομίζω ότι η μνήμη, η κρίση και το ταμπεραμέντο του βάζει κάτω πολύ πιο νέους ακόμη κι από εμάς. Καλημέρα σας!
ΔιαγραφήΟύτε Μπαρλά ούτε Μόντη. Ήταν καλοί για να παίζουν από τα χείλη Ρένου στην τηλεόραση. Αρναούτης δε γίνομαι. Για εμένα δεν είναι. Και άμα θέλω να δω τηλεόραση, βλέπω. Και δεν θα δω μέσω Μπαρλά τρία-δύο-ένα-αντένα. Εστέτ; Να πάει να μάθει το αρύλιο.
ΔιαγραφήΤο θαυμαστό Δημαρχείο του Τσίλερ στην Ερμούπολη: μια εσωτερική σκάλα, σχεδόν χαμένη στο κτίριο - αλλά όνειρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.flickr.com/photos/yannis_h/26365134875/in/dateposted-public/
Τέλεια φωτογραφία!
ΔιαγραφήΜπράβο Yannis H - υπέροχη φωτογραφία (παρόλο που τραβάς με Canon - εγώ 50 χρόνια Nikon... και τώρα Sony).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ! Την Canon την παντρεύτηκα πριν πολλά χρόνια – και η όποια απόφαση διαζυγίου θα έβγαινε καταστρεπτικά εις βάρος μου :)
ΔιαγραφήΑυτήν την περίοδο δυστυχώς η Canon βρίσκεται πίσω. Και μάλλον το μέλλον ανήκει στις mirrorless.
Μακάρι να μπορούσα να αλλάζω ανά πάσα στιγμή σε όποιο σύστημα ήθελα!
Άσχετο με το θέμα - αλλά τις αγαπημένες μας πόλεις θέλουμε και να τις φωτογραφίζουμε! :)
Η Θεσσαλονίκη όπωςτην θυμάμαι από φοιτητικά χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ομίχλη και την μυρωδιά της παραλίας της. Με το " Όλυμπος Νάουσα " τον " Στρατή " και το μικρό κουτούκι στην αγορά Μοδιάνο. Τα Λαδάδικα.
Τους Ολύμπιανς, τον Χονδρονάκο και τον Κόκκορα στην " Καλύβα ".
Την Galerie ΖΜ και τον Τερκενλή με τα γλυκά και τα τσουρέκια του, στην Αριστοτέλους. Με νοσταλγία και αγάπη.
Π.
Για όσους προέρχονται δύο γενιες από την Αθήνα και μεγάλωσαν στο εξωτικό προάστιο Ambelogarden, πόλεις σαν τις προανααφερόμενες προκαλούν θαυμασμό, αλλά όχι ζήλια. 'Οπου και να πάω, το μπετόν των Αμπελοκήπων μου λείπει μαζί με τη μυρωδιά από τα σκουπίδια (κυριολεκτώ).
ΑπάντησηΔιαγραφή'Ετσι λοιπόν έμεινα έκπληκτος και όταν τριγύρισα στα στενά της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου.
Μιας και μιλάμε για Τσίλλερ, ένα άγνωστο έργο του, κυρίως στους ντόπιους, με πολύπλοκη ιστορία
http://www.emena.gr/wp-content/uploads/2009/01/453-464_papagiannakos.pdf
Στο Μαρκόπουλο, θα συναντήσετε και μερικά ακόμα "περίεργα" οικοδομήματα, όπως
http://www.panoramio.com/photo/62547412?source=wapi&referrer=kh.google.com
και
http://www.panoramio.com/photo/18945343?source=wapi&referrer=kh.google.com
και το πολιτιστικό κέντρο τότε
http://diastylos.gr/wp-content/uploads/markopoulo2-1440x730.png
και τώρα
http://diastylos.gr/wp-content/uploads/markopoulo3-1440x730.png
δείγμα ότι κάτι περίεργο συνέβη παλιά στο "Χωριό με τις τυρόπιτες και τα μουστοκούλουρα στο δρόμο για πόρτο-ράφτη".
Στη σύγχρονη εποχή δε συνέβη τίποτα περίεργο:
http://www.star.gr/publishingimages/2013/08/020813190941_1128.jpg
Το Λαύριο το αφήνω για άλλους.
Μερικώς εκτός θέματος. 'Αλλοι είναι εντελώς.
Και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, τον οποίον θεωρώ τον μεγαλύτερο πολιτικό της νεώτερης Ελλάδος, πέρασε αρκετό χρόνο στην Ερμούπολη. Διαβάζω: Γεννήθηκε στις Μουρνιές Χανίων στις 23 Αυγούστου του 1864 και ήταν το πέμπτο παιδί του Κυριάκου Βενιζέλου, εμπόρου, και της Στυλιανής Πλουμιδάκη από το Θέρισο. Μεγάλωσε στα Χανιά αλλά λόγω διώξεων του πατέρα του από την Οθωμανική διοίκηση πέρασε μέρος των παιδικών του χρόνων στα Κύθηρα και την Ερμούπολη. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στα Χανιά, στο λύκειο Αντωνιάδη στην Αθήνα και στο Δημόσιο Γυμνάσιο Αρρένων Σύρου στην Ερμούπολη, απ´ όπου αποφοίτησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές το πουθενά, όταν δεν είδαμε καλά καλά καθηγητή Τσουκαλά, καθηγητή Αποδυτηριάκια, καθηγητές αμάν, ωχ αμάν, και τίποτα από τα λεγόμενα τους δεν γνωρίζουμε, ώστε μια μέρα να προδόσουμε καλά καλά την πατρίδα μας, και να ησυχάσουμε και να σκοτωθούμε, γιατί τι άλλο πιο καλό να κάνουμε -ελαιώδες βιτριόλι- ενώ από μακριά ακούεται η ζωή του απορριμματοφόρου, θυμώνει το ένατο φιλί, κι αρχίζει η μεγάλη πόλη, η μεγάλη, η χρωματιστή πόλη της όξινης βροχής Ελευθερίου Βενιζέλου. Δεν μανταλώνεται στα Δύο Νεφρά, δεν οραματίζεται τον λαϊκό πολιτισμό αγροικίας, δεν την περικυκλώνει ένα βουνό, ή μια λύπη. Εκείνη, η πόλη, φθίση κρατεί στο χέρι της, την περιλούει νιτρικό οξύ αραιό -το ίδιο κατακαίει- όρθια καθώς μελετάει το θάνατο πυκνού, ημίγυμνου σατράπη, από ένα ύψος ομιλίας -οι πόλεις φτύνουν, όλες- και πριν φανεί το γλωσσικό μας μέλλον, γινόμαστε αμέσως της Ελλάδος. Μηδέν από μηδέν, μηδέν, στο δέκατο έκτο λεπτό Ελευθερίου-Βενιζέλου, οι Αμερικάνοι δεν καταλαβαίνουν από επιστήμη, δεν καταλαβαίνουν από μαθηματικά, δεν μπορούν να διαβάσουν, δεν ξέρουν γεωγραφία. Της Ελλάδος από εδώ, της Ελλάδος από εκεί, της Ελλάδος και σε όποιο πέρας βγει. Στο παρελθόν Ελλάδος, η πόλη ξαπλωμένη, και άλλη πόλη, που την παραμερίζουνε, όχι πολύ, καλύβες, έλατα και γλώσσες, απλώνεται, προτείνει, να νιτρωθεί και να πανηγυρίσει. Πόλεις βρίσκουν την ευτυχία γελαστές, πόλεις βρίσκουν την ευτυχία τους με ράουτερ, ή πόλεις στεναγμένες, σοβαρές -όποια σε αυτά γελάει, χάνει το ισοδύναμο μπαλάκι της- και τίποτε αμμώδες δεν προμηνύει τίποτα αμμώδες, που όμως να μείνει θάλασσα Ελλάδος. Να το υϊοθετήσουμε, να το υιοθετήσουμε, ή να το αμφισβητήσουμε; Κατηφορικός ορίζοντας του βλέμματος και έχει τα μάτια της κλειστά και σπρώνει το μοναδικό κεφάλι άλλης πόλης, ή το κρατάει ρυθμικά, ακίνητο, γιατί η γλώσσα άλλης πόλης, δουλεύει δεκαεξάωρο, διαβάζει βροχερά πλακόστρωτα του σώματος, πηγή χαρούμενη, αποπνικτική, και λέει το ιδιώνυμον Ελλάδος. Μικρό αγόρι, η Ελλάδος, θα έπαιζε τα ζάρια, ξυριζόταν, κοβόταν, έβρεχε τα μαλλιά της, χτενιζόταν, και έβγαινε, να πάει στους καθηγητές πολύγραφο, κόκκινους σκούφους και συγγράμματα. Μα, αν το δεις αυτό, και σαν τοπίο ακόμα, σαν σε πλατεία πρωινή, το κίτρινο αναψυκτικό, θανατηφόρο αναψυκτήρι, Ήβη, σε ρωτώ, δεν θα απογοητευτείς; Κι αν παίξεις και χαρτιά online, ακούοντας οχτώ καθηγητές, δεν θα απογοητευτείς διπλά και δεν θα φτάσεις ώς την Κόκκινη Μηλιά, τόσο που θα αδρανήσεις; Όλοι, οι Έλληνες, πιάνουνε τα παπούτσια τους. Κι όποιος, Έλλην, αγοράσει παπούτσι στις εκπτώσεις της Ελλάδος, μπορεί και να μαδήσουν τα πιο βαθιά κορδόνια, αλλά μπορεί και να σκιστεί τις πρώτες δέκα μέρες της Ελλάδος. Πόσες ανέσεις παπουτσιών κοστίζει μία λάμπα οικονομίας προσεγμένη, ταγμένη στην πτήση της αράχνης του κήπου μου, απλώς για την χαρά του σκοτεινού, πράσινου φύλλου νύχτας; Υπέροχε και λογικέ Διονύσιε Sagan της Ελλάδος.
ΔιαγραφήDion.m...σε μία πατρίδα είναι η επιβίωση δύσκολη...γιατί ναι μεν οι διοικούντες μας επιτρέπουν την κάπως άνετη διακίνηση μας στους τόπους...αλλά την λογική...που στήνει στα πόδια της την υγεία μας και την αξιοπρέπεια στη ζωή μας... έχουν απαγορεύσει. Οι πιο υγιείς, από αυτούς που κυριαρχούν μέσα στην καθημερινή κοινωνική δραστηριότητα, είναι οι επαγγελματίες, που από τους επαγγελματίες γονείς κληρονομούν το γραφείο και το πολύ μόνο ξέρουν τις πονηριές να κρατήσουν κερδοσκοπική την επιχείρηση τους. Εγώ, π.χ., αν πάω να διαβάσω περί Ελ. Βενιζέλου έχω ανάγκη από πριν να έχω ξεκαθαρίσει τι θα δω στα γραπτά αυτά, για να μην πάω να παραδωθώ στην φαυλότητα της προπαγάνδας. Αν θα διάβαζα τα βιογραφικά στοιχεία του Ελ. Βενιζέλου θα ήταν για να γελάσω. Αν προσπαθήσω να συγκρατήσω την βιογραφία... θα βασανιστώ και θα πονέσω. Σε θαυμάζω που μπορείς να ξύσεις ένα μολυβάκι και να γράψεις πάνω σε λευκό χαρτάκι τα σημεία που σε ενδιαφέρουν...
ΔιαγραφήΤρεις πόλεις που αγαπώ : Ναύπλιο, Ναύπλιο, Ναύπλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δει τις άλλες;
ΔιαγραφήΝαι,πραγματικά είναι ιδιαίτερα όμορφες και οπωσδήποτε αξιόλογες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πω την προτίμησή μου, τραγουδώντας,αλλά στη φωνή θα με συνοδέψει η Σ.Βέμπο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνεφ
Καλά όλοι δικαιούνται να έχουν διαστροφές - αλλά δεν μπορούσες να βρεις κανένα καλύτερο τραγούδι; Μέχρι κι ο Χατζιδάκις έχει γράψει!
Διαγραφήδιαστροφή η [δiastrofí] Ο29 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του διαστρέφω. 1. αλλοίωση μιας βιολογικής, ψυχικής ή νοητικής λειτουργίας, έτσι ώστε να γίνει μη φυσιολογική: ~ του γούστου / του χαρακτήρα κάποιου. Πνευματική / ηθική / συναισθηματική ~. H εμπορική διαφήμιση έχει ως αποτέλεσμα όχι απλώς την καθοδήγηση, αλλά τη ~ των προτιμήσεων του καταναλωτή.(προφ.) Aυτό είναι / καταντάει ~, για υπερβολική σχολαστικότητα. || (ψυχιατρ.) ~ του γενετήσιου ενστίκτου ή σεξουαλική ~, απόκλιση από ό,τι θεωρείται σεξουαλικά ομαλό: H κτηνοβασία είναι σεξουαλική ~. 2 (σπάν.) η διαστρέβλωση. [λόγ. < ελνστ. διαστροφή, αρχ. σημ.: `στρίψιμο΄]
ΔιαγραφήΚάνεφ
Αθήνα…..!
ΔιαγραφήΆν τα καταφέρω,θάρθω το καλοκαίρι..Σε αγαπάω…
«Μην πλυθείς! Έρχομαι!»
Κάνεφ
Κάνεφ
Μην ανησυχείς, Ναπολέοντα. Δεν πλένεται ποτέ. Δεν και το ποστ της 16.2. για την βρωμιά της Αθήνας.
ΔιαγραφήΑπό πόλεις που έχω ζήσει ή/και επισκεφθεί ξεχωρίζω:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Θεσσαλονίκη. Ιδανικός συνδυασμός μεγάλης πόλης με ιστορία, πλούτο και "εύκολη" πρόσβαση στην παραλία - σημαντικό για μένα, γι'αυτό και χάνει η Αθήνα στην κρίση μου.
2) Καβάλα. Μικρή, χωρίς να είναι χωριό, γραφική στην παλιά πόλη της και με καταπληκτική θέα - καθώς είναι χτισμένη αμφιθεατρικά.
3) Ρέθυμνο. Μαζεμένη, γραφική πόλη, με πολύ ενδιαφέρον ιστορικό κέντρο, εύκολα περπατήσιμη για πεζοπόρους.
Ενδιαφέρον. Και οι τρεις παραθαλάσσιες. Όπως και οι δικές μου. Οι ωραίες Ευρωπαϊκές πόλεις έχουν ποτάμι - οι Ελληνικ΄ς θάλασσα.
ΔιαγραφήΟ Κύριος Κάνεφ με έχει "βαπτίσει" κατά σειριά:
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλαλήθη, φαρμακοτρίφτη και Κερκυραίο.
Θα μου εξηγήσει επιτέλους κάποιος τι συμβαίνει;;;
D.
P.S.
Είμαι ο D. Ντι με τελεία (.),τε-λεί-α, πόσες φορές πρέπει να το πω (γράψω έστω);
Και ο Κάνεφ κάνει παράπονα..
ΔιαγραφήΕγώ που γράφω τώρα εδώ λέγομαι δ.σ( βλέπε το μπλόγκ μου)
Τα παράπονά του είναι ότι τον χτυπάω στη ράχη και του λέω:
Ντέ…… Ντέ… με πολλές τελείες
Και με ρωτάει :
Γιατί δέν μου μιλάς σάν άνθρωπος;
Κάνεφ (Έχω πιστιποιητικό γιατρού ψυχολόγου _βλέπε παραπάνω_ότι είμαι διεστραμένος)
ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ΑπάντησηΔιαγραφή(παραλήρημα -προσπεράστε)
Σήμερα είμαι χαρούμενος, οπότε είπα να μοιραστώ την χαρά μου με το πολυπληθές κοινό που διαβάζει τη σκέψη μου (κυριολεκτικά) με την ελπίδα ότι η χαρά μου αυτή θα μεταλαμπαδευτεί και σε άλλους, που με την σειρά τους θα εμπνεύσουν και άλλους, μέχρι που τελικά το σύμπαν όλο θα συνωμοτήσει να ζούμε σε έναν κάπως ποιο ανθρώπινο κόσμο, ποιο γελαστό.
Κάτι σαν τον Κοέλιο δηλαδή, αλλά στο ποιο Ντι-κοϊκό.
Επανέρχομαι.
Οι αναγνώστες που με διαβάζουν που και που δηλ. ο Κύριος Δήμου (τόπα τώρα σωστά;) ο Κυρ Νώντας, η Κυρά Ντίνα, ο Κυρ Κάνεφ και ο Π. - (τα μονογράμματα nick name δεν παίρνουν μπροστά "Κυρ", ντικοϊκός κανόνας) θα έχουν ίσως διαβάσει ότι ένα στενό συγγενικό μου πρόσωπο έπασχε από καρκίνο στον εγκέφαλο και βρισκόταν σε μετεγχειρητικό στάδιο το οποίο εξελισσόταν ομαλά - κοινώς παίρναμε μέτρα για την … κάσα!
Μέχρι που σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων.
Τώρα πως ο καρκίνος έγινε κύστη και η κύστη έγινε υγρό στον εγκέφαλο, είναι απορίας άξιο!
Μάλλον θα πρέπει να λειτούργησε το σπασμένο τηλέφωνο σε συνδυασμό με το" χαμένοι στην μετάφραση".
Ή ποιο απλά: κάποιος άλλος -από το συγγενικό περιβάλλον- έχει κάλο στον εγκέφαλο και να σκεφτεί κανείς ότι δεν νοσηλεύεται καν.
Τέλος πάντων.
Η ουσία είναι ότι ο ασθενείς την σκαπούλαρε ή για να το πω ποιο σοφισκέ φαίνεται να γλύτωσε τα χειρότερα…
Κάτι μάλιστα πρέπει να πήρε και το αυτί του ασθενούς και αναθάρρησε επανερχόμενος σιγά- σιγά στα συγκαλά του.
Εκεί που έλεγε ασυναρτησίες ότι παρακολουθεί το πρόγραμμα της τηλεόρασης η οποία ήταν κρεμασμένη στον τοίχο ενώ τηλεόραση δεν υπήρχε -τοίχος ευτυχώς… υπήρχε, ακολούθησε ο παρακάτω σουρεαλιστικό-πραγματικός διάλογος:
Συγγενής (για να μην την κακοκαρδίσει):
-Τι δείχνει η τηλεόραση σήμερα;
Ασθενής:
-Ποια τηλεόραση;
Συγγενής:
-Αυτή, που είναι κρεμασμένη στον τοίχο.
Ασθενής:
-Δεν βλέπω καμία τηλεόραση στον τοίχο, είσαι καλά;
Ακολούθησαν και άλλα τέτοια κωμικοτραγικά και τέλος πάντων η Ασθενής δείχνει να συνέρχεται, τώρα πόσο δεν ξέρω, το μέλλον θα δείξει -πάντως το σίγουρο είναι πως δεν θα χρειαστεί να κάνει χημικοθεραπείες-βάρβαρο πράγμα και έχω πικρές παιδικές αναμνήσεις -όχι δεν είχα εγώ καρκίνο, άλλος μακαρίτης τον είχε...
Αυτά.
Υ.Γ.
Αγαπημένη πόλη είπαμε ειν το θέμα;
Μα καλά, να μην το πει κανείς μέχρι τώρα;
Καλαμάτα!
Η ομορφότερα ρυμοτομημένη πόλη της Ελλάδος - ο σεισμός την έσωσε, συνδυάζει βουνό και θάλασσα, έχει ποδηλατοδρόμους, μεγάλα πεζοδρόμια για τα ελληνικά δεδομένα, άνετο παρκινγκ, υπέροχα νεοκλασικά, γελαστούς ανθρώπους και μια τεράστια κεντρική πλατειά να δεσπόζει στο κέντρο της.
Πρόσθετο ατού:
Η αγορά της. Ψωνίζεις άνετα και φτηνά και έχει σχεδόν τα πάντα.
Κάτι σαν την Ερμού της Αθήνας, αλλά χωρίς πολύ κόσμο και το κυριότερο;
Χωρίς την σνομπαρία και την ξινίλα στα πρόσωπα των πωλητριών!
Μήπως τελικά και μεις αυτό χρειαζόμαστε για να συνέλθουμε;
Κάτι να μας ταρακουνήσει για τα καλά -έναν "σεισμό" ας πούμε;
Ελπίζω όχι...
(Εντάξει τώρα Κύριε Δήμου, το έσωσα με το υστερόγραφο; Θα περάσει το σχόλιο από την… γάτα και την Χάρυβδη του… μοντερέσιον;)
Με αγάπη
D.
Ο (η) συγγενής ασθενής [ως "χασάπης" πιθανολογώ ότι] είχε "Υδροκέφαλο [αποφρακτικό-ή χαμηλης τασεως]" ./ Μεχρι να διαφοροδιαγνωσθεί μπαινει κι η υποψία κακοήθειας. Με μαι απλη επέμβαση τα πραγματα πανε καλά. Μπράβο του να ζησει να μας χαίρεται -να είσαι καλά κι εσύ και να μας γραφεις D:
ΔιαγραφήΓια ευχάριστα πράγματα.
Για πόλεις με υγιείς ανθρώπους. Που απλώς πεθαίνουν σαν έρθει η ώρα τους "ανωδυνα ανεπαισχυντα ειρηνικά"...
ΥΓ. Ρυμοτομία σοβαρή διαθετουν Βόλος,Πάτρα, Καλαμάτα.
Κι εγώ χάρηκα με τα νέα σου D. Να είσα κι εσύ καλά.
ΔιαγραφήΠ.
Σας ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σας και αντεύχομαι τα καλύτερα!!!
ΔιαγραφήD.
Και η κυρα Ντιτα χαρηκε με τα νεα! Περαστικα και καλη αναρωση!
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ Κυρία Ντίτα!
ΔιαγραφήD.
Μέχρι τώρα έχω ευχαριστήρια από δύο αγοράκια και άλλα δύο κοριτσάκια. Ωραία, οπότε σκεφτόμουν πως τα αγοράκια θα είναι οι καλοί και τα κοριτσάκια οι κακιές και είμαστε ο.κ. με αυτό. Τα αγοράκια μπορεί να είναι οι άγγελοι και τα κοριτσάκια δυό διαβολίτσες. Σαν να προχωράμε στο δρόμο αγγάζε, καθεμία στο ένα χέρι μου να κάνουμε τις άλλες που περνούν να ζηλεύουν και κάθε φορά που θα πρέπει να παρθεί μία απόφαση, θα μου ψιθυρίζετε από κάτι στο αυτί και θα βλέπουμε τι είναι το καλύτερο.
ΔιαγραφήΜε αγάπη
D .(racula)
@ EFFIE Ευχαριστώ!
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΕΡΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον απέτυχε το θέμα. Εισπράξαμε μερικά άσχετα σεντόνια (Σαλτάρω και D.). Ευτυχώς που ο τελευταίος θυμήθηκε την Καλαμάτα - συμπαθής πόλη αλλά χωρίς ...ράτσα (pedigree που λένε οι Άγγλοι).
Ίσως να φταίει ότι αρκετοί δεν έχουν δει τις πόλεις που προτείνω...
Κύριε Δήμου, προσωπικά προτιμώ το θέμα αυτό και τα άσχετα σχόλια εδώ μέσα, παρά τα 167 σχόλια του προηγουμένου θέματος που δεν μπόρεσα να διαβάσω, ίσως επειδή μερικά μου φάνηκαν λίγο κακιάρικα, εκτός εάν κάνω λάθος. Τουλάχιστον εδώ μέσα δεν έβρισε κανένας κανέναν και δεν υπήρξε μίσος. Είναι λίγο αυτό;
ΔιαγραφήΌπως στην περίφημη ατάκα του Ηλιόπουλου: "Είμαστε όλοι μία ωραία ατμόσφαιρα".
Διαγραφή"...Και σφραγισμένη από την δολοφονία του Καποδίστρια. Μερικοί πιστεύουν πως έτσι χάθηκε το παιχνίδι για την σύγχρονη Ελλάδα - κι από τότε προσπαθούμε να καλύψουμε το κενό που μας άφησε..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πώς η μοίρα του Καποδίστρια στην τότε "Αγρια Δύση" της Ελλάδας ήταν προδιαγεγραμμένη. Ο κάθε πολέμαρχος και ο κάθε προεστός-τοπάρχης ήθελε την δική του επικράτεια με τους δικούς της νόμους. Ο Καποδίστριας απομονωμένος δεν θα τα κατάφερνε, πόσω μάλλον που οι περισσότεροι πολέμαρχοι ήταν αδίστακτοι δολοφόνοι. Η Ελλάδα δεν ήταν και δεν είναι Ελβετία που τιμούν τον Καποδίστρια) Ούτε καν ο Οθωνας που ήρθε με πολλούς Βαυαρούς δεν μπόρεσε να κάνει πολλά πράγματα. Αν άφηναν τον Καποδίστρια θα έκανε πολλά. Ισως πράγματι εκεί να χάθηκε το παιχνίδι αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσει. Το πραγματικό παιχνίδι είχε χαθεί προ πολλού κατά την γνώμη μου.
Αγαπητέ Κύριε Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα βαράει μύγες, οπότε ας κάνουμε τον κινέζο και ας ασχοληθούμε με τις γάτες καλύτερα.
https://www.youtube.com/watch?v=OO26KuQrgRg
D.
Εγώ ασχολούμαι συστηματικά με τις γάτες (μου) είναι το πρώτο μου καθήκον.
ΔιαγραφήΥ.Γ. Επίτηδες διάλεξα ένα θέμα χαμηλής έντασης, μετα την θύελλα του προηγούμενου ποστ...
Πολύ Χαίρομαι!
ΔιαγραφήP.S.
Η παρένθεση έσωσε την κατάσταση, άμα ξέρει να μιλάει κανείς...
Τοπία ωραία και άγρια. Το δίτροχο μοιάζει με πουλί σκυμμένο. Ποιος πιστεύει ότι είμαστε καλά, ότι μπορούμε να σκεφτούμε ειρηνικά, ότι δεν τρέχουν παράλληλα και δυσκολίες φοβερές και τρομερές, πρωτόγνωρες, ψυχολογικές και της επιβίωσης. Να περπατήσω στην πλατεία με τα περιστέρια. Να ακούσω ζωντανή μουσική του κόσμου. Να σβήσω την απατηλή μοναξιά μου μέσα στο ερωτικό πλήθος μου. Να φάω καθίσω στο παγκάκι και να φάω ένα παγωτό. Θα γίνει. Αλλά να είμαι σε μία σχετικά καλή κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι τρεις πραγματικα στολιδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την Ερμουπολη ειμαι συναισθηματικα δεμενη αφου εκει γενηθηκε και μεγαλωσε η μητερα μου. Το πατρικο της σπιτι πουληθηκε πριν απο πολλα χρονια αλλα ευτυχως στεκει ορθιο, ανακαινισμενο και ετσι υπαρχει ενα σημειο αναφορας.
Για μενα ισως η καλυτερη εικονα της Ερμουπολης ειναι οταν μπαινει το καραβι στο λιμανι και αντικριζεις τους δυο λοφους με τις εκκλησιες της Αναστασης και του Σαν Τζωρτζη. Αν ειναι και βραδυ ακομα καλυτερα!
Ωστε είμαστε και συμπατριώτες, Ντίτα. Και η δική μου μητέρα γεννήθηκε στην Ερμούπολη...
ΔιαγραφήΘυμάμαι τα νερά της Σύρου. Βαθιά και αληθινά νερά. Θυμάμαι την σιγουριά της νύχτας, τα κόκκινα σίδερα στο λιμάνι, άλλο καράβι, πάνω σε κάτι σκαλωσιές, σταθμευμένο. Αλλά δεν θυμάμαι από το τοπίο τίποτα. Συγκράτησα μόνο το πέταγμα από το καράβι του λεπτού σχοινιού και είδα ύστερα το χονδρό σχοινί να βυθίζεται και να σέρνεται μέσα στο νερό της θάλασσας. Ο καιρός του χειμώνα στη Σύρο νομίζω πως θα είναι καιρός για να νιώσει κανείς και την βροχή και τον άνεμο σαν την πιο δημιουργική γαλήνη. Και αν δω και φωτογραφίες με σπίτια; Το πλησίασμα του ενός σπιτιού στο άλλο, τα χρώματα τους και μεγάλα δέντρα, θα ζήσω τη μισή ευτυχία του μυαλού μου στον τόπο αυτό.
ΔιαγραφήΜας έσκισες!
ΔιαγραφήΕξαιρετικό. Ποιητικό σφόδρα.
Σχεδόν γαληνεψα με τη σιωπή που βγάνει όλο αυτό που 'γραψες.
Είμαι ανίκανος να αγαπήσω πόλεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήπχ
Κέρκυρα? Καλοκαίρι με 70% υγρασία και 40 βαθμούς κελσίου να γίνεσαι λούτσα στον ιδρώτα στην παραμικρή πεζοπορική προσπάθεια? Άσε που όταν ξεκινήσει να βρέχει ξεχνάει να σταματήσει ... Πάσχα? Σκουπίδια και μποτιλιάρισμα παντού θόρυβος και οχλαγωγία άνευ προηγούμενου.
Ναύπλιο? Αρκεί μια ημέρα χαλαρής πεζοπορικής εκδρομής για να φτάσεις παντού και να δεις κάθε τι που έχει να σου δείξει - μετά βαριέσαι. Χριστούγεννα/Πάσχα/Αργίες και ιδιαίτερα Σάββατα - ελέω λαϊκής αγοράς επί της 25ης Μαρτίου - ο κακός χαμός από την πολυκοσμία, ΤΟ μπάχαλο.
Ερμούπολη? Συγκριτικά προτιμότερη από τις τρεις - καλή για ένα τριήμερο max. Η μόνη - μαζί με τον Πειραιά - αξιόλογη παραθαλάσσια πόλη που έχω την αίσθηση ότι στρέφει τα νώτα της προς την Θάλασσα. Ότι το παραλιακό της μέτωπο είναι δευτερεύσας σημασίας σε σχέση με την ενδοχώρα.
Ως γνήσιος road-tripper θεωρώ ότι ο δρόμος είναι ο προορισμός. Σκατόψυχος και μανιαμούνιας θα μου πείτε ... μπορεί ...
Κέρκυρα?
ΔιαγραφήΘυμάμαι κάτι καλοκαίρια με την Harlay - έπρεπε να πουληθεί, οπότε θα πάω πρώτα Κέρκυρα είπα - το κύκνειο άσμα. Ξεκινήσαμε πρωί φτάσαμε εκεί βραδύ. Πρώτη εντύπωση; Εδώ δεν είναι Ελλάδα. Θυμάμαι ακόμα την γλυκιά βαριά μυρωδιά στους δρόμους από τα νερά. Υγρασία; Ναι! Αλλά και υπέροχα αιωνόβια δέντρα της τεράστιας πλατείας, να χάνεσαι στην σκιά τους, να λιώνεις στην καφετέρια ανακατεύοντας αργά το φραπέ με το καλαμάκι και ο χρόνος να επιβραδύνει για λίγο..
Ναύπλιο?
"Αρκεί μια ημέρα χαλαρής πεζοπορικής εκδρομής για να φτάσεις παντού και να δεις κάθε τι που έχει να σου δείξει - μετά βαριέσαι." -σύμφωνοι αλλά η μέρα περνάει ευχάριστα…
Ερμούπολη?
Κοσμοπολίτισσα αλλά ψυχρή και απρόσωπη, όπως όλοι οι σνόμπ τύποι.
P.S.
Εάν δεν έχεις ταξιδεύσει στην Βραχώδη Μάνη Αύγουστο μεσημέρι με μηχανή 900cc και αερόψυκτη (χωρίς ψυγείο) δεν έχεις καταλάβει τι θα πει ζέστη! Και εάν δεν έχεις διασχίσει εκατό χιλιόμετρα στην Εύβοια μόνο και μόνο για να φάει η συμβία… μπακλαβά, δεν ξέρεις τι θα πει γυναικεία λιγούρα!
Ο μπακλαβάς πάντως τελικά άξιζε…
Με αγάπη
D.
Αγαπητε D. ε, οχι και απροσωπη και ψυχρη η Ερμουπολη!
ΔιαγραφήΑν ποτε σας δωθει η ευκαιρια, ζητηστε απο καποιον ντοπιο να σας ξεναγησει και μπορει να αλλαξετε γνωμη.
Οσο για τους Συριανους κουβαλουν τετοια τρελα που αποκλειεται να τους βαρεθειτε!
Ναι, εγω φυσικα το ηξερα απο τα βιβλια σας. Με ορισμενες περιγραφες σας, δεν ηξερα αν επρεπε να γελασω ή να κλαψω, τοσο οικειες ηταν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαίνω για να ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου και με χαρά τα "περαστικά" στον D., αποφεύγοντας να πάρω θέση για τις πόλεις. Ότι οι τρεις αναφερόμενες είναι όντως αρχόντισσες (και με δύο σίγμα μάλιστα, μην τις υποβαθμίσουμε), ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει; αν έπαιρνα θέση θα φαινόμουν σωβινίστρια (την πόλη όπου γεννήθηκα και ζω θα διάλεγα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή#την πόρτα του τρελοκομείου περνούν π ο λ λ ο ί λιγότεροι από αυτούς που επιλέγουν να ζήσουν αντισυμβατικά#
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, "δεν παίζεσαι" με την ΔΥΣΛΕΞΙΑ σου "D"...
...αλλά πάρε δώρο ένα απόσπσμα απο τον Ρώμο Φιλύρα:
«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».
[με το τελευταίο καθόλου δεν θελω να τρολάρω τον οικοδεσπότη για το βιβλίο που ετοιμάζει τον Μάη...]
Καλημέρα!
ΔιαγραφήΝαι, στην Ελλάδα όλοι εμείς οι ανορθόγραφοι στην...δυσλεξία το ρίχνουμε (όπως και όλες οι παχουλές στον... θυροειδή)!
Ωραίος ο Ρώμος Φιλύρας, δεν τον ήξερα - ναι,ούτε αυτόν!
Με αγάπη
D.
Εγώ, τότε που ήμουνα δικαστικός επιμελητής -ο πιο επιμελής δικαστικός επιμελητής, ο πλέον επιμελητότερος- δεν πήγα στην Θεσσαλονίκη να συναντήσω τις δεσποινίδες; Γνωριμίες από το δίκτυο. Είδες, είδες και άκουσες πόσο σημαδιακά μιλάω χωρίς και να κυριολεκτώ ερωτικά; Τι έλεγε; Κάτι σαν: "θα αμφισβητήσουμε, βάσιμα και τεκμηριωμένα, την ορθότητα -ορθότητα, ε;- και την αλήθεια και την αξία ". Ό,τι γράφουν τα βοηθήματα! Και ούτε ήλιος δεν με είδε, τότε που τις συνάντησα! Και ούτε Αριστοτέλους ούτε Νέα Κρήνη. Τίποτα δεν είδα! Με τέτοια κρίση, αν ήταν σήμερα να τις καλοσυναντήσω, όλες μαζί, ή μία προς μία ιδιαιτέρως, ούτε με τα πόδια δεν θα πήγαινα. Όχι και να πληρώνω να παίρνω αεροπλάνα! Η άλλη, όταν σε είχα δει στην Ξάνθη ήσουν άνοιξη με τα άνθη, δεν ήθελε να με ψήσει να της σκοτώνω τον κομουνισμό της οληνύχτα; Η σύνθεση ήταν απλή: ο κομουνισμός είναι κακός, οι αισθήσεις μας έχουν τα όρια τους, η Ξάνθη είναι όμορφη, εγώ είμαι πιο όμορφη, η υποχώρηση των ηθικών αξιών στις μέρες μας, έλα σε εμένα να δεις την ωραία Ξάνθη, διεύρυνε μου τα πολιτικά δικαιώματα, άνοιξε τα μάτια μου στην Πράγα, μην αργείς! Ισαπίσω, Λαπαθιώτη της Σιβηρίας, πλευρά της σύγχρονης κοινωνίας, είπα μέσα μου. Αλλά στους γυμνιστές μιναρέδες, τις σκέπτομαι τις δέσποινες πριν κοιμηθώ. Αλλιώς ο ύπνος δε με παίρνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαύπλιο σίγουρα. Η πόλη είναι πραγματική έκπληξη για όποιον την βλέπει πρώτη φορά. (Εκεί έμαθα και ένα εξαιρετικό γαστρονομικό tip: στην ψημένη φέτα με μέλι και σουσάμι, προσθέτουμε ένα σφηνάκι ούζο. Η γεύση απογειώνεται!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικά δεν θα έπρεπε να βάζουμε τις γενέτειρές μας. Αλλά μια και ζω τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα, η Θεσσαλονίκη μου λείπει φοβερά. Με όλα τα (πολλά, πάρα πολλά) στραβά της. Είναι μικροαστική, συντηρητική, αντιδραστική, με βρώμικη θάλασσα, η νέα παραλία έγινε τρισχειρότερη, αλλά όποτε την βλέπω πληγώνομαι που δεν είμαι εκεί. Οπότε… Θεσσαλονίκη!
Επίσης, δύο (για μένα) δίδυμες πόλεις: Ξάνθη και Τρίκαλα. Και οι δύο πόλεις του κουτιού, μινιατούρες. Με ποτάμι να τις διασχίζει, καθαρές – θέλουν να ζήσουν!
Και τέλος, μια πόλη που **κάποτε** θα έβαζα ανάμεσα στις αγαπημένες μου, η Καβάλα, αλλά με την επέκταση και την άναρχη δόμηση έχασε το αμφιθεατρικό της στιλ (κάποτε έμοιαζε με αρχαίο θέατρο!) ενώ τα εξαιρετικά μνημεία της όπως το υδραγωγείο, χάθηκαν πλέον ανάμεσα σε πολυκατοικίες. Πολυκατοικίες που στη Θεσσαλονίκη τις λέμε ‘οικοδομές’.
Οπότε, τελειώνω με μια ιστορία (συνέβη στ’ αλήθεια): Φίλος Θεσσαλονικιός είναι στην Αθήνα σε μια τράπεζα και ο ταμίας τον ρωτάει την διεύθυνσή του.
- Η οικοδομή μας είναι…
- Σε οικοδομή μένετε;
- Ναι
- Δηλαδή δεν έχει πλακάκια;
- Όχι, μάρμαρο έχει, αλλά που το κατάλαβες;!!
Βρέθηκα στην Ερμούπολη το 198κάτι, προσκεκλημένος, τάχα, του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, τότε που το ΠΑΣΟΚ κρατούσε το μαχαίρι και το πεπόνι και ευνοούσε δικούς και φίλους των δικών του, άρα κι εμένα, επιδοτώντας ουσιαστικά τις διακοπές μας, με το πρόσχημα των Συνεδρίων (παρουσίαζε ο καθένας ό,τι μαλακία του κατέβαινε, μπροστά σε άδειες καρέκλες με μόνο ακροατήριο τους... συντονιστές που τον παρακολουθούσαν αλα Φίλη, σε... στάση προσευχής, λόγω της προηγηθείσας βραδινής κρασοκατάνυξης...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω ξανανιώσει πιο απαίσια στη ζωή μου. Πρώτον, δεν υπήρχε νερό! Μετά το κολύμπι, εμείς οι ταπεινοί ερευνητές που μας είχανε για να... βγάζουμε φωτοτυπίες, επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο και κάναμε μπάνιο με... θαλασσινό νερό! Οι ευκατάστατοι ερευνητές (δηλαδή η μεγαλοπασόκοι προϊστάμενοί μας, που πηδούσανε τις φοιτήτριες με το κιλό (κι ό,τι περίσσευε, τρώγαμε κι εμείς - αν περίσσευε), είχανε λεφτά και παραγγέλνανε τα εμφιαλωμένα νερά με τις δωδεκάδες. Εμείς με το ζόρι βγαίναμε για να πίνουμε εμφιαλωμένο νερό, όχι και να λουστουμε με δαύτο κι έτσι ήμασταν μονίμως... παστωμένοι σαν μπακαλιάροι και είχαμε φαγούρα στην πλάτη από το πολύ αλάτι, αίσθηση την οποία μάλλον δεν συμμερίζονται οι μπακαλιάροι - αυτή ήταν η διαφορά μας.
Δοκίμασα να περπατήσω προς το δημαρχείο. Μονάχα κτίρια χωρίς ψυχή. Άδεια. Ωραία, βέβαια, αλλά σκέτα μαυσωλεία με πόρτες κλειδαμπαρωμένες. Ήταν και η ατελείωτη μπόχα λόγω του ότι ανοίγανε, νομίζω νέους δρόμους (;) ή φτιάχανε το αποχετευτικό (;) δεν θυμάμαι. Θυμάμαι όμως μία βρόμα και μία δυσωδία απ΄ αυτές που δεν θα ήθελε να ζήσει ποτέ κανείς! Γιατί τα έργα περνούσαν πάνω από αιώνιους σηπτικού βόρθους, ξεχασμένους μεν, ζωντανούς δε.
Για να γλιτώσουμε την κρυάδα των άψυχων κτητρίων και της σκονομπόχας, πήραμε το αλάτι μας και τραβήξαμε κατά τα μέρη που αφηγείται το Βαμβακάρης. Στη Φραγκοσυριανή, επίσης δεν βρήκαμε άνθρωπο ούτε για δείγμα, λες και είχε πέσει σήμα τους... κατεβαίνουμε και τσακίστηκαν οι πάντες να κλειστούνε στα μπουντρούμια τους. Τι μας έμεινε; Μονάχα οι στίχοι του Βαμβακάρη: Θα σε πάρω να γυρίσω /// Φοίνικα, Παρακοπή
Γαλησσά και Nτελαγκράτσια // και ας μου `ρθει συγκοπή. Συγκοπή. Αυτή είναι η τέλεια λέξη για να θυμάμαι την Ερμούπολη. Τώρα έμαθα ότι έχει και αξιοθέτα στα νεκροταφείο! Μα, όλη η Ερμούπολη είναι ένα νεκροταφείο, το νεκροταφείο τη μάρανε;
Οκ, δεν θέλω να σας χαλάσω το στόρυ, ήταν όλα αυτά που λέει ο κύριος Δήμου. Αρχόντισσα, αρχόντισσα που πέθανε όμως εδώ και ενάμιση αιώνα κι έμεινε ένα απολίθωμα για να θυμίζει περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα... Τώρα, θα μου πείτε, με αυτήν τη λογική θα πρέπει να θεωρήσω και τον Παρθενώνα απολίθωμα, άρα όλο το σχόλιο είναι μια βλακεία, μια κακία λόγω και άλλων τραυματικών εμπειριών που βίωσα στην Ερμούπολη και δεν τολμώ να αποκαλύψω.
Α, και κάτι ακόμη: οι περισσότεροι ερευνητές τότε στο ΕΚΚΕ ήμασταν μέλη του ΚΚΕεσωτερικού και πιο πολλοί γνωστοί μου από αυτούς, είναι σήμερα γνωστά στελέχη του... Ψείριζα. Γιααααξξξξξξ.
Η χειρότερη εποχή για την Ερμούπολη. Αν πας τώρα δεν θα την αναγνωρίσεις...
Διαγραφή@Yannis H
ΑπάντησηΔιαγραφή(για τη Θεσσαλονίκη)
"Είναι μικροαστική, συντηρητική, αντιδραστική, με βρώμικη θάλασσα, η νέα παραλία έγινε τρισχειρότερη"
Οποία κλισέ!
Ίσως φταίει η επιλογή των συναναστροφών σας
όσο για την παραλία, αν έλειπε η μάστιγα των βανδάλων, είναι μια αστική αναπνοή που δεν υπάρχει σε καμιά άλλη ελληνική πόλη!
EFFIE
ΔιαγραφήΤα κλισέ δεν γίνονται τυχαία κλισέ. Κρύβουν και αλήθειες. Κάποια κλισέ μάλιστα δεν κρύβουν αλλά αποκαλύπτουν τις αλήθειες.
Να ήταν τυχαίο που στη Θεσσαλονίκη έβγαιναν βουλευτές οι δύο wanna be εθνοπατέρες, ο Παπαθεμελής από το ΠαΣοΚ και ο Ψωμιάδης από τη ΝΔ; Κάποιοι πασοκτσήδες ψήφιζαν Ψωμιάδη και κάποιοι νεοδημοκράτες Παπαθεμελή, γιατί ανήκαν σε συγκεκριμένες ενορίες. Να ήταν τυχαίο που στη Θεσσαλονίκη κατέβηκε για δήμαρχος ο Καρατζαφέρης; Που επέλεξε ο Άνθιμος για πεδίο δράσης του; Που αργότερα έβγαινε περιφερειάρχης ένας πατριδοκάπηλος καραγκιόζης σαν τον Ψωμιάδη μονίμως από την πρώτη Κυριακή; Για να μην πάω πιο πίσω. (Κούβελας, ποιητές-λαπάδες, κτλ.)
Πολλές πόλεις ανήκουν στην επαρχία. Τέτοιο άχτι με ‘το κράτος των Αθηνών’ είδες πουθενά;
Συμβασιλεύουσα κάποτε υπήρχε. Τι ακριβώς σημαίνει ‘συμπρωτεύουσα’; Μετάφρασέ το σε παρακαλώ στα αγγλικά (ή σε κάποια άλλη γλώσσα.)
Πείραμα: Πάρε ένα ταξί και ζήτησε να σε πάει στο Γενί Τζαμί. Και πάρε άλλον και πες του να σε πάει στο Γενί Χαμάμ.
Προσωπικό πείραμα: Για πες μου, σε πιο σημείο της Θεσσαλονίκης υπάρχει η οθωμανική επιγραφή που ανακηρύσσει την άλωσή της από τον οθωμανικό στρατό;
Για πες μου μια ελληνική πόλη που μαζεύονται άνθρωποι και σταυροκοπιούνται μετά από αγρυπνίες για τα Gay Parade και τα συναφή;
Είδες τελευταία την παραλία με τα αμέτρητα άδεια γυάλινα βαγόνια; Τι λόγο ύπαρξης έχουν; Που πήγε το πράσινο που υπήρχε εκεί; Τι δουλειά έχει ο κεκλιμένος λόφος από πέτρες δίπλα στο Μακεδονία Παλάς που κρύβει την θάλασσα από την πόλη; Τα κόκκινα παγκάκια, χωμένα στο πράσινο των φυτών, έγιναν μεγάλα, γυμνά και ξένα. Κύρια όμορφη παρέμβαση η νέα θέση για τις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου με το νέο σιντριβάνι.
Τρία χρόνια η ανάπλαση του (κάθε) μισού της παραλίας. Έξι χρόνια μια παραθαλάσσια πόλη αποκομμένη από την θάλασσα. Καμιά διαμαρτυρία.
Που πήγαν οι λεύκες μπροστά από τον Μ. Αλέξανδρο; Κόβεις πανύψηλα δένδρα στην πόλη με το λιγότερο πράσινο στην Ελλάδα; Για να φυτέψεις άλλα, μικρά και καχεκτικά;
Θέλεις απόδειξη του πόσο ο Θεσσαλονικιός νοιάζεται για τον χώρο που ζει; Κοίταξε το απίστευτο διπλοπαρκάρισμα. Πόση ώρα να διασχίσεις την Μητροπόλεως; Τριακόσια μέτρα δρόμος! Γιατί σε άλλες πόλεις αυτό το πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο; (Και γιατί λύθηκε στην Αθήνα;)
Οι μεγαλύτεροι βάνδαλοι της Θεσσαλονίκης είναι οι κάτοικοί της. Και καθρέφτης τους οι τοπικοί της άρχοντες.
Aγαπητέ Yannis H,
ΔιαγραφήΚΑΘΟΛΟΥ δεν συμφωνω μαζί σου πως η νεα παραλία έγινε χειρότερη.
Απλώς η φάρα των ανθρωπων που κατοικεί την πολη έγινε ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ τρισχειρότερη (αδιάφορη για τον κοινό ΖΩΤΙΚΟ χώρο, συν τους ρυπογόνους γκραφιτάδες, τους συλλέκτες σκραπ!!!, τους βάνδαλους, τους ανεγκέφαλους/με ...ιδεολογικό προσανατολισμό πχ.: πεταμε στη θαλλασα και σπάνουμε το φεγγαρι του Βασιλειάδη γιατι μας θυμιζει την ημισέληνο, τσακίζουμε και κλέπτουμε τις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου γιατί δε γουσταρουμε μοντερνα τεχνη ή τις θέλουμε στο δωμάτιο σπίτι μας, και ΦΥΣΙΚΑΑΑΑ την παροιμιώδη αναλγησία του Κρατους γιά αυτά που με κόπους και φόρους αποκτήθηκαν...
Επρεπε προ πολλου η Δημοτικη αστυνομία αντί να μοιραζει κλήσεις στα παράνομα -ΑΜΕΤΡΗΤΑ!!!- αμάξια να ξαμοληθεί στην παραλία νυχθημερόν και να συλλαμβάνει και να ΔΕΡΝΕΙ (γερά!!) και να στελνει στο αυτόφωρο "αυτούς που πρέπει".
Η νεα παραλια θα ήταν κοσμημα χωρίς τους υπανθρωπους που την καταστρέφουν λιγο λιγο μεχρι να το πετύχουν ολοσχερώς.
Πάντως μονο με της Βαρκελώνης θα παρομοίαζα το νεο μέτωπο της πόλης...
Αλλα τόχουμε παραδώσει στην ακατανόητη καταστροφή.
'Πάντως μονο με της Βαρκελώνης θα παρομοίαζα το νεο μέτωπο της πόλης...'
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μέτωπο της Θεσσαλονίκης ομοιάζει με το μέτωπο της Βαρκελώνης;
Δηλαδή αν περπατήσουμε στη Θεσσαλονίκη στην παραλία θα μας θυμίσει την Βαρκελώνη; Δηλαδή μόλις τώρα συγκρίναμε κάτι της Θεσσαλονίκης με κάτι της Βαρκελώνης;
Να θυμίσω ότι η Θεσσαλονίκη είναι και η πατρίδα των ησυχαστικών ερίδων (1351). Την έκανε ο Βαρλαάμ για τα ξένα, σας έμεινε ο Γρηγόριος Παλαμάς με την γιόγκα του. Άμα κοιτάζεις λέει πολύ ώρα τον αφαλό σου θα δεις πράματα και θάματα.
Κοιτα να δεις... Μίλησα για το μέτωπο της θάλασσας δεν σου σχολία τίποτα παραπάνω ούτε για τα Γκαουντιανού ρυθμου σπιτια, το παρκ Γκουέλ , τη Ραμπλας, τη Σαγκραδα Φαμίλια, το Ολυμπιακό χωριό κτλ.
ΔιαγραφήΚαι ναι :
Tο μετωπο απο την Mαρίνα της Καλαμαριάς, το Καραμπουρνάκι με το ανάκτορο, από το μεγαρο Μουσικής μεχρι το Λευκο πύργο η νεα Παραλία, ως το Λιμάνι έχει μαι γοητεία και αέρα κοσμοπολιτισμού.
Για μένα...
Δεν προσπαθώ να σε πεισω.
ΥΓ. Και θα μπορούσες να εισαι λιγότερο είρων. ΟΚ?
To είδα πριν από λίγο [χωρίς να κοιταξω καθόλου τον ...αφαλό μου]:Θεσσαλονίκη, η Βαρκελώνη των Βαλκανίων;
Διαγραφή#Τις ομοιότητες, αλλά και τις διαφορές, ανάμεσα στη Βαρκελώνη και στη Θεσσαλονίκη, υπογράμμισε το διευθυντικό στέλεχος του Γραφείου Συνεδρίων της ισπανικής πόλης, κα Elena Altemir, ενώ τη σύνδεση υψηλής τεχνολογίας και τουρισμού περιέγραψε η κα Sharon Landes Fischer, επικεφαλής τουριστικών υπηρεσιών του οργανισμού Tel Aviv Global & Tourism#.
ΔιαγραφήΤο άρθρο ΕΔΩ
Ευχαριστώ, κύριε Τσίγκα! "υπερασπιστήκατε" την πόλη μας καλύτερα από όσο θα τα κατάφερνα εγώ!
ΔιαγραφήΈνα σχόλιο για τον Yannis H που επικαλείται το "δεξιό", το "συντηρητικό" προφίλ της πόλης. Ίσως να κατέβηκε για δήμαρχος ο Καρατζαφέρης στο παρελθόν, αλλά ο κυρ Γιάννης με το σκουλαρίκι διανύει δεύτερη θητεία. Ξέρετε και άλλη ελληνική πόλη με gay parade; Όσο για τους θρησκόληπτους, θα σας θυμίσω τι έγινε στο θέατρο Χυτήριο πριν δυο τρία χρόνια. Και λοιπόν; Από τις μειοψηφίες ανοήτων βγάζουμε τα "ορθά στερεότυπα";
Οι νοοτροπίες περί "κράτους των Αθηνών" ανήκουν στο παρελθόν. Η σύγχρονη Θεσσαλονίκη δεν μοιάζει καθόλου μ' εκείνην της δεκαετίας του 80, αν έχετε εικόνα από εκείνη την εποχή. Όχι πως δεν έχει τα στραβά της, με τα διπλοπαρκαρίσματα και τα τραπεζοκαθίσματα σε πεζοδρόμια, και με τις αντιαισθητικές μουτζούρες/γκράφιτι παντού, αλλά η πόλη, στο σύνολό της η Θεσσαλονίκη, είναι πια πόλη που αγαπιέται από τους κατοίκους της. Έχει σημασία αυτό το τελευταίο. Η ομορφιά μιας πόλης (αλλά και ενός ανθρώπου) εξαρτάται πάρα πολύ από το δικό μας βλέμμα.
@ treis moires
ΔιαγραφήΠρος τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Τα βάλατε αμέτι μουχαμέτι να αρπαχτείτε με όλον τον κόσμο εδώ μέσα;
Πεδίο δόξας για νέο post.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφά λόγια:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν εγώ είμαι γω και δεν είμαι εσύ
Τότε ποιος μου την έχει στημένη
Έχεις κάτι να πεις ή απλά προσπαθείς
Να με πείσεις πως είμαστε ξένοι
Αν εγώ είμαι γώ και δεν είμαι εσύ
Τότε ποιος το χορό θα μου δείξει
Εχεις κάτι να πεις ή απλά προσπαθείς
Να χρεώσεις στην μέρα μου θλίψη
Αλλά έγραψε και την Μήλο. Άγνωστα αγάλματα στο χώμα και παρανοϊκά αγάλματα λόγου, όλα ανοησίες, με έχουν κάνει φυτό.