(“Σκαλάθυρμα” (το) πρόχειρο λογοτεχνικό ή επιστημονικό
έργο: π.χ. στιχουργικό σκαλάθυρμα. Ετυμολογία: αρχική σημασία
«μικρολεπτομέρεια» < σκαλαθύρω «σκάβω» < σκάλλω «σκαλίζω» + αθύρω «παίζω»
(βλ. λ. Άθυρμα = παιχνίδι).
ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: Το 83% των Ελλήνων φοβάται τον ιό. Εγώ, πιο
πολύ κι από τον ιό φοβάμαι αυτούς που (λένε ότι) δεν τον φοβούνται. Και
επιδεικνύουν τον ηρωισμό τους κάνοντας χιούμορ όπως ο Τραμπ, ή η ξανθιά
σφουγγαρίστρα από το Λονδίνο.
ΈΜΕΙΝΑ άναυδος όταν
είδα (σε φωτογραφία) το σπίτι όπου μένει η Άνγκελα Μέρκελ. Μία ροζ
πολυκατοικία, χωρίς μπαλκόνια από αυτές που έχτιζαν βιαστικά οι Γερμανοί μετά
τον πόλεμο για να στεγαστούν και να γεμίσουν τα χαίνοντα οικόπεδα που είχαν
αφήσει οι βομβαρδισμοί. (Σε κάθε τετράγωνα δύο ως τρία).
(Μάλιστα στο Μόναχο
όπου έζησα και σπούδασα είχε συμβεί το εξής: επειδή υπήρχε έλλειψη ανδρών, οι
γυναίκες συνασπίστηκαν, πήραν καρότσια που τα γέμιζαν με ερείπια και τα
άδειαζαν εκεί που είναι σήμερα το Ολυμπιακό Στάδιο (και η έδρα της Μπάγερν)
σχηματίζοντας ένα λόφο. Υπάρχει ακόμα καλυμμένος με πράσινο γρασίδι. Τις
ονόμαζαν Schuttfrauen (οι γυναίκες των ερειπίων) και ο λόφος
λεγόταν Schutthaufen.
Λοιπόν σε μία τέτοια
πολυκατοικία χωρίς μπαλκόνια εμένα κι εγώ τρία χρόνια. Δεν είχε ούτε ασανσέρ
και το μικρό μου διαμέρισμα ήταν στην σοφίτα – στον έκτο όροφο. Ανέβαινα
μονορούφι τα σκαλιά με μίαν ανάσα…
(Σχόλιο της γυναίκας
μου όταν είδε την φωτογραφία: «Καλά, σε
εργατική πολυκατοικία μένει;»).
ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Μιλώντας για τον κορονοϊό η
Μέρκελ τον παρομοίωσε με τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Πολλά ειρωνικά σχόλια
γράφτηκαν γι αυτή την παρομοίωση (π.χ. «ας μην τον κάνατε!»).
Προφανώς η Μέρκελ
δεν ήταν οπαδός του Χίτλερ αφού γεννήθηκε δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του κι
έζησε τα νεανικά της χρόνια στην ανατολική Γερμανία. Όταν μιλούσε για τον
δεύτερο παγκόσμια εννοούσε αυτά που έζησαν οι Γερμανοί μετά την ήττα τους.
Έχοντας ζήσει κι εγώ
την κόλαση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τα γκρεμισμένα σπίτια σε κάθε
τετράγωνο, τους ανάπηρους πολέμου να ζητιανεύουν στις γωνίες, και την μαύρη
αγορά να οργιάζει - είμαι βέβαιος ότι σε αυτή αναφερόταν η Μέρκελ.
Φτώχεια μεγάλη, άνθρωποι τρομαγμένοι.
Δέκα χρόνια χρειάστηκαν ο Adenauer και ο Erhardt για να ξεκινήσουν το Wirschaftwunder (Οικονομικό θαύμα). Ο απλός λαός πλήρωσε
ακριβά την παραφροσύνη της Ναζιστικής ηγεσίας του.
ΑΡΑΓΕ ΕΙΜΑΙ Ο
ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ; Πριν από είκοσι χρόνια είχα γράψει ένα βιβλίο στο οποίο περιέγραφα
όλα αυτά που ζούμε σήμερα με τον εγκλεισμό μας λόγω κορονοϊού. Τηλεδιασκέψεις,
μαθήματα από απόσταση, τηλε-εργασία, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ψηφιακές
υπογραφές και πιστοποιητικά, κλπ. Το βιβλίο μου είχε τίτλο «Ψηφιακή Ζωή» και
ήταν το πιο αποτυχημένο της συγγραφικής μου σταδιοδρομίας. (Το μόνο που δεν
έκανε δεύτερη έκδοση). Κανείς δεν ενδιαφερόταν τότε για την ψηφιακή τεχνολογία
και τις δυνατότητές της.
Εγώ είχα ξεκινήσει
να «παίζω» με τους υπολογιστές από το 1986. Την δεκαετία του ’90 μπήκαν οι
βάσεις για όλα αυτά που κάνουμε σήμερα. Ήμουν τότε τακτικός αρθρογράφος στο
περιοδικό RAM (πρωτοποριακή έκδοση
του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη) και με το διευθυντή του, τον
πολυμήχανο Θόδωρο Σπίνουλα, μέχρι που συναρμολογούσαμε υπολογιστές.
Μπήκα στο Ιντερνέτ
την εποχή που ήταν ένα μαύρο χάος με πράσινα γράμματα. Δεν υπήρχαν γραφικές
παραστάσεις, και η δουλειά γινόταν με φραστικές εντολές σε γλώσσα UNIX. Τα Graphics εμφανίστηκαν το 93-94. Το 1996 ανέβασα τον δικτυακό μου τόπο (ndimou.gr).
Και τώρα, χάρη σε
έναν ιό, οι Έλληνες θα αποκτήσουν ψηφιακό πολιτισμό. Τι ειρωνεία…
