Σε μία εκδήλωση γνώρισα ένα κύριο ο οποίος διαμαρτυρόταν έντονα για την ανεργία των νέων. «Ο γιός μου» έλεγε «πήρε το πτυχίο του πριν τρία χρόνια και είναι αδύνατο να βρει δουλειά! Τι κράτος είναι αυτό!».
«Τι σπούδασε ο γιός σας;» τον ρώτησα.
«Νομικά».
«Εμ, τότε δεν φταίει το κράτος – φταίει ο ίδιος» απάντησα, προκαλώντας την έκρηξή του.
Είναι τραγικό: έχουμε ταυτόχρονα ένα εκατομμύριο ανέργους και εκατοντάδες χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας! (1 στις 3: Έρευνα McKinsey). Παράγουμε μαζικά γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς (κάναμε και νέα σχολή αρχιτεκτόνων στα Γιάννενα για να αυξήσουμε την ανεργία) αλλά δεν παράγουμε τις ειδικότητες που χρειάζεται η αγορά μας. Λείπουν κυρίως οι τεχνολογικές δεξιότητες – αλλά πού να βρεθούν αυτές τώρα που όλα τα ΤΕΙ αναβαθμίζονται σε πανεπιστήμια;
Όμως φταίει και το κράτος. Γιατί όλη η παιδεία μας είναι όχι μόνο παρελθοντολάγνα και αρχαιολατρική – αλλά και σαφώς αντιτεχνολογική.
Θέλετε μία τρανταχτή απόδειξη;
Βρήκα στο Διαδίκτυο ένα κατάλογο (με την υπογραφή του φυσικομαθηματικού blogger Leo Kastanas) ο οποίος ξεκινάει με τον εξής πρόλογο:
«Για να μην έχετε απορίες περί της κυρίαρχης ιδεολογίας του έθνους μετά τη μεταπολίτευση, σας παρουσιάζω τις κεντρικές ιδέες των θεμάτων της έκθεσης στις εισαγωγικές εξετάσεις του γενικού λυκείου στο διάστημα 2000-2017. Ένα διάστημα με όλες τις πολιτικές παρατάξεις να έχουν παρελάσει από την εξουσία».
Δανείζομαι λοιπόν από αυτόν τον κατάλογο (με ευχαριστίες) και σχολιάζω. Από τα 17 θέματα που τέθηκαν στις εξετάσεις, τα δέκα περιέχουν, είτε δαιμονοποίηση της τεχνολογίας, είτε νοσταλγική ματιά προς το παρελθόν:
2001: Ο ρόλος του διανοούμενου στη σύγχρονη εποχή της εξειδίκευσης και της κατανάλωσης. (Κακό πράγμα και η εξειδίκευση και η κατανάλωση…).
2002: Η μοριακή βιολογία και η γενετική ως ανθρώπινη ματαιοδοξία προς αποφυγήν. (Αυτό αποτελεί σκέτη συκοφαντική δυσφήμιση της επιστήμης).
2003: Οικολογική κρίση ανισότητα κατανομής πόρων, κατανάλωση, αληθινή δημοκρατία, κλπ. (Σαφής ο ιδεολογικός προσανατολισμός).
2008: Η αξία της Παράδοσης (ουδέν σχόλιον).
2009: Το βιβλίο ως μέσο άμυνας κατά των ΜΜΕνημέρωσης. (Μέσο άμυνας – όχι μόρφωσης, καλλιέργειας, ή απόλαυσης).
2010: Ο φόβος να χάσεις τη δουλειά σου λόγω τεχνολογικών εξελίξεων και η ανάγκη της αυτομόρφωσης.
2011: Η βόμβα της πληροφορίας.
2012: Η αρχαία τέχνη ως πρωτοπόρα και ζωντανή… (Ενώ η σύγχρονη… πα πα πα!).
2013: Η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων λόγω της τεχνολογίας (Το κακό είναι ότι το πιστεύουν αυτό που γράφουν και έχουν πείσει και το κοινό. Όλα τα μέσα που μας φέρνουν πιο κοντά, από το τηλέφωνο ως το διαδίκτυο, μας …αποξενώνουν).
Και η κορύφωση:
2017: Τα ευγενή ιδεώδη του ανθρωπισμού που διασύρονται στις μέρες μας και η ευθύνη της επιστήμης και της τεχνολογίας. (Διασύρονται! Καταλάβατε; Η επιστήμη και η τεχνολογία ΔΙΑΣΥΡΟΥΝ τα ευγενή ιδεώδη…).
Με αυτόν το σανό ταΐζονται οι νέοι μας. Αλίμονο δε σε αυτόν που θα γράψει διαφορετικά και θα ισχυριστεί π. χ. πως η ενασχόληση με την μοριακή βιολογία είναι χρήσιμη και ευεργετική για τον άνθρωπο – και όχι σκέτη …ματαιοδοξία.
(Όλοι αυτοί οι τύποι, σαν τους συντάκτες των θεμάτων, είναι πάντα φανατικοί εχθροί της τεχνολογίας μέχρι να αρρωστήσουν – οπότε καταφεύγουν στην ιατρική τεχνολογία και την βρίσκουν σωτήρια).
Έτσι έχουν ενσταλάξει την τεχνοφοβία και την απαξίωση της επιστήμης, μέσα στην σκέψη των νέων. Βάλτε και το πρόγραμμα των σχολείων από το οποίο απουσιάζουν – ή υποβαθμίζονται – όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα, καταλαβαίνετε γιατί όλοι ακολουθούμε την προτροπή του μακαριστού Χριστόδουλου:
«Όπισθεν ολοταχώς!».
