Ψήλωσα πρόωρα. Ξαφνικά, στα δεκατέσσερα, βρέθηκα στην πρώτη
τριάδα της τάξης. Μετά άρχισαν να με περνάνε ένας-ένας ώσπου κατέληξα στην
τέταρτη τριάδα. Η ανάπτυξή μου τερμάτισε
στο ένα μέτρο και εβδομήντα τρία εκατοστά. Για τις αρχές της δεκαετίας
του πενήντα, δεν ήταν άσκημα. Μετά άρχισαν να ψηλώνουν οι Έλληνες.
Το νούμερο αυτό με ακολουθεί μία ζωή. Με μικρό-παραλλαγές.
Στο Ναυτικό με μέτρησαν 1.74, αλλά μάλλον έφταιγε το σύστημα. Αυτόν τον πόντο,
που ξαφνικά κέρδισα, δεν τον κράτησα.
Με την σύντροφο και σύζυγό μου κάποτε ανταγωνιστήκαμε καθ’
ύψος. Ανάμεσα στις γυναίκες ήταν πιο ψηλή. Αλλά ψηλότερη κι από μένα, όπως
παιχνιδιάρικα διατεινόταν; Μέχρι που μας μέτρησε μαζί, στο νοσοκομείο, η
μετέπειτα κουμπάρα μας – και τότε αποδείχθηκε πως την ξεπερνούσα ένα πόντο.
Πύρρεια νίκη, μια και υπερτερεί σε τόσα άλλα…
Τι είναι το ύψος μας; Ο κάθετος χώρος που καταλαμβάνουμε στη γή. Το μείον της απόστασης που μας χωρίζει από τα αστέρια. (Εκεί ψηλοί και κοντοί είμαστε ίσοι...)
Τι είναι το ύψος μας; Ο κάθετος χώρος που καταλαμβάνουμε στη γή. Το μείον της απόστασης που μας χωρίζει από τα αστέρια. (Εκεί ψηλοί και κοντοί είμαστε ίσοι...)
Κυκλοφορώ λοιπόν, εξήντα χρόνια τώρα, ως 1,73. Δεν έχω
μετρηθεί βέβαια πρόσφατα και μάλλον κάτι θα έχω χάσει. Ζαρώνει κανείς με την
ηλικία. Στην πράξη, η πληροφορία αυτή θα αποδειχθεί χρήσιμη μόνον άλλη μία φορά…
____________________________________________________________-
Εικονογράφηση του Dali για τον Δον Κιχώτη
