Την περασμένη Δευτέρα, 10.12.12, έκλεισε ο κύκλος των διαλέξεων
που έδωσα στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
Όλο αυτό το διάστημα (όπως θα διαπίστωσαν όσοι επισκέφθηκαν
αυτό το blog) δεν έγραψα τίποτα στο Doncat.
Όχι μόνο από έλλειψη χρόνου – αλλά και διότι ήθελα να
συγκεντρωθώ στα θέματα που πραγματεύθηκα και να είμαι ψυχικά εστιασμένος σε
αυτή τη διαδικασία.
Δεν κρύβω πως – το είπα και στην τελευταία διάλεξη – είχα πολύ
άγχος πριν να αρχίσω. Λιγότερο μετά, αλλά πάντως αρκετό για να το νιώθω όλη την
εβδομάδα ανάμεσα.
Για μένα αυτές οι διαλέξεις ήταν σημαντικές. Ήθελα, στα ίχνη
που θα αφήσω πίσω μου, να υπάρχει και μία ηλεκτρονική ζωντανή καταγραφή. Ξέρω
ότι όλο και λιγότεροι διαβάζουν βιβλία και τα δικά μου έχουν γίνει σπάνια. (Για
οικονομικούς λόγους οι εκδότες δεν ανατυπώνουν).
Διάλεξα λοιπόν με προσοχή τα θέματα έτσι που να καλύπτουν
όλο τον κύκλο των πραγμάτων που με ενδιαφέρουν και με απασχόλησαν μία ζωή. Επέλεξα
κείμενα από διάφορα βιβλία και τα σχολίασα στις συζητήσεις.
Στην πραγματικότητα αυτές οι διαλέξεις είναι μία ψηφιακή
διαθήκη. Μια και δεν μου πρότεινε κανείς να μου κάνει ένα τηλεοπτικό πορτρέτο
(εκατοντάδες παρόμοιες εκπομπές έχουν γυρίσει
το «Μονόγραμμα» και το «Παρασκήνιο») το έκανα μόνος μου.
Μεγάλη συμβολή σε αυτό το έργο είχε ο διάλογος. Πάνω από τον
μισό χρόνο του κάθε δίωρου αφιερώθηκε σε αυτόν και ήταν εντυπωσιακά καλός. Με ξάφνιασε
το επίπεδο των ερωτήσεων και των σχολίων (ούτε μία ανόητη ή άστοχη παρατήρηση).
Με τη σωστή στόχευση με βοήθησαν να ολοκληρώνω τα θέματα.
Δεν μπορώ να πω πόσο ευγνώμων είμαι σε όσους ήρθαν (με κακό καιρό,
με διαδηλώσεις, με απεργίες) πληρώνοντας μάλιστα ένα σεβαστό (για τις σημερινές
συνθήκες) ποσό. 175 θέσεις έχει η
αίθουσα – γέμισε μερικές φορές ολόκληρη πάντα όμως πάνω από το μισό.
Μου έκανε εντύπωση η σύνθεση του ακροατηρίου. Υπήρχαν (ελάχιστοι)
παλιοί φίλοι και γνώριμοι. Αλλά η απόλυτη πλειοψηφία ήταν άνθρωποι που δεν
γνώριζα και οι περισσότεροι νέοι. Με προβλημάτισε η απουσία πολύ στενών φίλων
και συνεργατών. Ούτε μία φορά, από περιέργεια. Ένιωσα να με εγκαταλείπουν σε
μία σημαντική στιγμή της ζωής μου.
Έχω ήδη στα χέρια μου τις μισές μαγνητοσκοπήσεις. Μόλις πάρω
και τις υπόλοιπες θα τις ανεβάσω στο YouTube με link τόσο από το blog όσο και
από το ndimou.gr.
Εύχομαι σε όλους καλές γιορτές.
