Οι φίλοι μου γνωρίζουν πως θεωρώ την 21η Ιουνίου
ημέρα εορτάσιμη. Είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, με το περισσότερο φως κι
εγώ ο ηλιοπότης (όπως θα με χαρακτήριζε ο Ελύτης) το χαίρομαι.Αντίστοιχα τότε θα έπρεπε σήμερα, 21η Δεκεμβρίου, να πενθώ για το σκοτάδι. Είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου.
Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Δεν βλέπω την σημερινή ημέρα ως σημείο σκότους, αλλά ως την στιγμή που θα αρχίσει να μεγαλώνει το φως. Ως ημέρα αισιοδοξίας. Που την γιόρταζαν οι άνθρωποι από τους προϊστορικούς χρόνους. (Ως και οι Χριστιανοί μετέθεσαν τα Χριστούγεννα για να συμπέσουν με την πανάρχαια δοξασία).
Έτσι λοιπόν, μέσα στην σημερινή γενική μαυρίλα και
απαισιοδοξία, θέλω να εκπέμψω ένα μήνυμα αναγέννησης. Το φως από αύριο
μεγαλώνει! Είθε μαζί του να αυξηθεί και η (έστω λίγη) χαρά του κόσμου. Ας ξεφύγουμε
ακόμα και μία στιγμή από τον ζόφο!
