Μετά τις 15 Ιουλίου, παρέλυσε και το Διαδίκτυο. Ακόμα και τα spam που έρχονταν κατά εκατοντάδες, λιγόστεψαν. Με τους 40 υπό σκιάν δεν τα βάζει κανείς. Καιρός για φυγή.
Η φυγή προϋποθέτει μερικά πράγματα. Χρήματα (λιγόστεψαν…). Δρόμους ανοιχτούς και λιμάνια σε λειτουργία. Και μετά, κάποιον προορισμό που να προσφέρει ησυχία και χαλάρωση. (Οι προτεραιότητες αλλάζουν με την ηλικία…).
Δυστυχώς ο προορισμός που μας φιλοξενούσε κάθε καλοκαίρι επί είκοσι χρόνια (το κτήμα κάποιου φίλου) έπεσε κι αυτός θύμα πολλαπλών κρίσεων. Έτσι τώρα επιστρέφουμε σε παλιότερα λημέρια ελπίζοντας πως δεν θα απογοητευθούμε όπως πέρυσι στην Λευκάδα όπου σμήνη από παιδάκια κόντεψαν να μας εξοντώσουν ενώ η απεργία των φορτηγατζήδων μας κρατούσε δέσμιους.
Πάντως όπου και να πάμε (ελπίζουμε να) υπάρχει Δίκτυο. Έστω και κινητό. Και θα μπορούμε τουλάχιστον να εξιστορούμε τα πάθη μας…
