Ε, αυτό θα κάνουμε σήμερα κι εδώ. Είναι η ιδέα ενός από τους Ανωνύμους μας - και την αποδέχθηκα.
Το τελευταίο μας ποστ ολοκληρώθηκε ελαφρώς πορνογραφικά. Μην πάρετε αμπάριζα από εκεί: σεμνά! Υπάρχουν ψαλίδια!
Όριο: 150 λέξεις, σε πρόζα ή στίχο. Από εκεί και πέρα ό,τι σας φέρει η έμπνευση!
Για να δούμε...
θα ήταν ωραίο να γίνει το ίδιο για φωτογραφίες, ο καθένας να αναρτούσε μια αγαπημένη του φωτογραφία, χωρίς πρόσωπα, που ο ίδιος αποθανάτισε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να βλέπετε ότι και ο Μητσοτάκης είναι πολύ λίγος, συνεχίζουν τις ψεύτικες κοκορομαχίες προσποιούμενοι έτσι ότι όλα είναι κανονικά. Περιμένοντας τους Βάρβαρους...
Τρεις ώρες μετά την ανάρτηση και "άκρα του τάφου σιωπή..." Φαντάζομαι (κι ελπίζω) πως ετοιμάζετε τις συμμετοχές σας και τις επεξεργάζεστε - μια και σας αιφνιδίασα. Ας περιμένουμε όλοι λοιπόν τις δημιουργίες των ανωνύμων (συνήθως οι πιο δημιουργικοί) και των επωνύμων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΨάχναμε την πορνογραφική κατάληξη του τελευταίου ποστ και καθυστερήσαμε. Δεν την βρήκα... Θα ξαναδώσω μιά ματιά...
ΔιαγραφήSein und Zeit
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθώς περνάνε τα χρόνια, θυμάται κανείς μόνο τα πράγματα που έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία. Έχω λοιπόν ξεχάσει εντελώς την πρώτη μου ημέρα στο σχολείο, τον πρώτο μου έρωτα και το τελευταίο μου τσιγάρο, θυμάμαι όμως με κάθε λεπτομέρεια την πρώτη φορά που άκουσα Χέντριξ σε μια εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη κάποιο μαγιάτικο απόγεμα. Ήταν το Purple Haze και μια παράξενη σκέψη με χτύπησε κατακέφαλα καθώς βυθιζόμουνα στο satori: «Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι τέτοιο; Κι όμως θα πρέπει να υπάρχει!». Ποτέ φυσικά δεν κατάφερα να δώσω ικανοποιητική απάντηση, αφού η ιδιοφυΐα δεν εξηγείται, με τα χρόνια όμως μου φάνηκε πως βρήκα μια άκρη.
Το μυστικό του Χέντριξ κρύβεται ίσως στη σχέση του με το χρόνο, τον οποίο και κάμπτει με τη βαρύτητα της μουσικής του. Το παίξιμό του δεν ακολουθεί κάποιον καθιερωμένο ρυθμό, αλλά συμπιέζει και επιμηκύνει το χρονικό συνεχές σύμφωνα με τις εσωτερικές επιταγές της ίδιας της μουσικής, δημιουργώντας μια διαταραχή της αντίληψης τόσο πρωτόγνωρη, αλλά και τόσο συνεπή, όσο και η γεωμετρία του Riemann. Μπροστά του όλοι οι άλλοι κιθαρίστες ακούγονται αγχωμένοι και βιαστικοί, ενώ αυτός κιθαρωδεί ὡς ἐξουσίαν ἔχων. Πολλοί φυσικά προσπάθησαν να τον μιμηθούν ή και να τον ξεπεράσουν, αλλά εις μάτην: για να γίνεις Χέντριξ, πρέπει να είσαι ήδη ο Χέντριξ.
I am the walrus!
Φυσιολογικά δεδομένα της ζωής:
Διαγραφήa. Το σώμα
b. Μαγιάτικο απόγευμα
c. Ήχοι
Απαραίτητα για να γίνει ακρόαση του Χέντριξ (;):
i. Φωτιστική καρέκλα
ii. Θεωρήματα ύπαρξης (Bolzano, Lagrange)
iii. Της φυσιολογικής και υπέροχα ανεξήγητης κατάστασης του οργανισμού απαγωγή και εναπόθεση στην ξέρα της ιδιοφυΐας
iv. Ελαστικές και πλαστικές παραμορφώσεις "του χρονικού συνεχούς"
v. Διαταραχές της αντίληψης
vi. Συνέπεια (όχι και κομψότητα;) "γεωμετρίας Ρίμαν"
vii. Εσωτερικές επιταγές
viii. Εξουσία.
Σπανός ελληνισμός, ενώπιος ενωπίω, με μαθηματική λεπίδα κατασφάζεται. Εκείνος που εγκαταλείπει τα απαραίτητα σπανίως πάει στους κάμπους.
Αφου ο Δημου εκανε τις προαλλες ονομαστικη αναφορα
ΑπάντησηΔιαγραφήσε Αφροδιτη & σε μενα,
να σπασω εγω τη σιωπη, δηλωνοντας τα εξης...
Το μπλογκ Δημου ηταν #1 στη χωρα ,πριν τον πιασει το γνωστο αυτοκαταστροφικο του ,το κλεισει & περιπλανηθει σε ξενα μαγαζια .
Ειχε 10 σχολιαστες αξιους για αρθρογραφια σε σαητς
& αλλους 20 καλου επιπεδου...
Μακραν το ποιοτικα καλυτερο..
Τωρα ,με την επιστροφη ,μπορουμε να το ξανακανουμε #1.
Ομως πολλοι παλιοι καλοι δεν επιστρεφουν ,
διοτι προσβαλλονται απο τους ανωνυμους σχολιοπειρατες..
Τα αγρια εδιωξαν τα ημερα
οπως οι αγριοι Αρβανιτες εδιωξαν τους φιλησυχους Τουρκους ,
απο το τουρκοχωρι... Αθηνα...
Ο Δημου ,παρα τις αγκυλωσεις του ,
παραμενει φιρμα ευρειας αποδοχης...
Ο καλος σχολιαστης ανεβαζει το μπλογκ
& το μπλογκ ανεβαζει τον καλο σχολιαστη.
Το μπλογκ Δημου μπορει ,κατ' αναλογια ,
να γινει δημιουργικο,οσο το 3ο Προγραμμα του Χατζηδακη
Ομως οι ανωνυμοι σχολιαστες ειναι απαραδεκτοι.
Προσβαλλουν την εμπιστοσυνη του μπλογκοδεσποτη
& εμας,τους επωνυμους.
Ghost commentator ΝΑΙ, anonymous commentator ΟΧΙ ...
Προτεινω λοιπον να ανεβαινουν σχολια μονο απο ατομα
με username / ψευτωνυμο ,
που γνωριζει ο Δημου το αληθινο ονοματεπωνυμο τους
& εχουν λειτουργικη διευθυνση ημεηλ.
Οποιος θελει να κρυφτει,
να λειτουργησει με νοοτροπια τρολλ,
να πα να...σχολιασει σε...ζηροκομμενταδικο,
να μη διαβαζει τα ...σχολιανα του ουτε η θεια του...
Κι όμως φοβάμαι πως με αυτό τον τρόπο θα χάναμε μερικούς από τους καλύτερους σχολιαστές μας.
ΔιαγραφήΕαν ειναι καλοι,ευκολα θα δεχτουν να γινουν & ευγενικοι...
ΔιαγραφήUsername / ψευτωνυμο φανερο ζητουμε.
Τα αληθινα στοιχεια μονο εσυ θα τα ξερεις ..
Αγνωστους δεν πρεπει να βαζεις στον ηλεκτρονικο οικο σου...
Αν και ανώνυμη, συμφωνώ με τον harrysmatic. Αρκεί να μην αρχίσει να βρίζει τον κόσμο και να τον κακοχαρακτηρίζει.
ΔιαγραφήΕπειδή αυτά που χρεώνει στους αγενείς ανώνυμους, τα έχει πράξει ο ίδιος στο παρελθόν... επώνυμα, δηλαδή ως harrysmatic.
Sam
Συμφωνώ με τον harrysmatic σε ό,τι αφορά την ανωνυμία.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΈνα μεγάλο μαύρο φίδι κοιμάται στον ανήξερο υδραγωγό του ξαπλωμένου κήπου μας. Το μαγνητόφωνο χωρίς μπαταρίες, με σύνδεση στο τίποτα, παίζει "Ο Ηράκλειτος διαβάζει Ηράκλειτο". Πετρώματα που τριγυρίζουν χαμηλά το ύψος του παρατηρούμενου σύκου μοιάζουν με την Αμερική. Κάτω από το αιματηρό κλιματιστικό μηχάνημα, στο νυχτερινό κρεβάτι του περιβολιού, κοιμάται και ξυπνάει το μαγνητόφωνο. Ο ίδιος ο Ηράκλειτος ζητάει ένα ντεπόν για την υδρωπικία και δεύτερο ντεπόν. Ο Ηράκλειτος αιωρείται πάνω από τον ύπνο μου. Η αναπνοή μου με ξυπνάει και φοβάμαι. Αλλά ο Ηράκλειτος δεν ενδιαφέρεται για τον ύπνο το δικό μου, ή τον μεσημεριάτικο ύπνο του φιδιού, και συνεχίζει να ρίχνει στον ανεμιστήρα του κλιματιστικού χρυσόσκονη, αστέρια, φίδια, σερπαντίνες, ωκεάνιους αντιτιτανικούς ορούς, γιατί πολύ αρέσουν στον Ηράκλειτο, το μέλλον και η μερική απασχόληση στις αντιχριστιανικές ταινίες τρόμου, που ο ίδιος ο Ηράκλειτος, θαρραλέος και αθέμιτος, κρατάει και την σκηνοθεσία και τον ρόλο του πρωταγωνιστή.
ΔιαγραφήΔυο στίχοι με κατάληξη –αν
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόδα εφέτος και ετούτη
όλες φοράνε τα κολλάν
χωρίς εν μέρει έστω να καλύπτονται
από μία ζακέττα, ένα παλτό
κάτι ριχτό βρε αδερφέ
καλλίγραμμα τα οπίσθια
και οι χυτοί μηροί
και ούτως ώστε δικαιολογημένα ανταποκρίνονται
αι συμπατριώται μας οίτινες και τυγχάνουνε
ολίγον έως πολύ ανατολίται
με αναστεναγμούς βαθείς
που ακούς παντού γύρω στο δρόμο:
Αμάν! Αμάν! Αμάν!
www.badsadstories.blogspot.gr
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε λίγες λέξεις, και με ιδιαιτέρως πρωτότυπο τρόπο, η Paragrafos δίνει μιαν ολόκληρη ιστορία που θέτει ένα ηθικό ερώτημα. Μπράβο της!
ΔιαγραφήΝα υποθέσω ότι καλούμαστε, κατά κάποιο τρόπο, να πάρουμε θέση στη "διαμάχη" μεταξύ βραβευμένου μαθητή και καθηγήτριας; ας το υποθέσω και ας εκθέσω το συλλογισμό μου.
Ποια είναι τα κίνητρα της συμπεριφοράς τους, λοιπόν; της μεν καθηγήτριας -έτσι αντιλαμβάνομαι- είναι η προσωπική της διαφήμιση, του δε μαθητή ο φόβος αποκάλυψης ενός αθώου ψέματος. Στις ακατέργαστες (υποθέτουμε) αιτιάσεις του άγουρου μαθητή, η καθηγήτρια απαντά δομημένα με σειρά επιχειρημάτων.
Το εντυπωσιακά ψύχραιμο έως γαλήνιο ύφος της καθηγήτριας υποκρύπτει, για μένα, ένα προσωπιδοφόρο αυταρχισμό, από τον λόγο του οποίου δεν λείπει και η απαραίτητη κολακεία του εξαρτωμένου.
Δεν είμαστε υποχρωμένοι να σχολιάζουμε - αλλά το κείμενό μας μπορεί κάλλιστα να είναι σχόλιο άλλου κειμένου. Ή να κάνουμε και τα δύο: και σχόλιο και ανεξάρτητο κείμενο.
ΔιαγραφήEFFIE, Αρχικά μου δόθηκε η εντύπωση ότι ο μαθητής είναι λάθος και η καθηγήτρια σωστή, αλλά τώρα, μετά το σχόλιό σας αρχίζω κι εγώ να πιστεύω ότι όλα όσα λέει η καθηγήτρια είναι δικαιολογίες. Στόχος της είναι να κυριαρχήσει το εγώ της, να καπελώσει την επιτυχία του μαθητή της, να πει, ξέρετε, το βραβείο είναι και δικό μου.
ΔιαγραφήSam
Ενθυμίζει τα παφλάζοντα σεντόνια της εξαισίας Αλμπέρτας. Από τα Γραπτά ή Προσωπική Μυθολογία.
ΔιαγραφήΚύριε Δήμου, δεν αισθάνθηκα "υποχρεωμένη" να σχολιάσω την paragrafos, αισθάνθηκα όμως θαυμασμό για τον καταπληκτικό ταρτουφικής εμπνεύσεως μονόλογο που έγραψε! (Δικό μου κείμενο αμφιβάλλω αν θα καταθέσω μέχρι το τέλος της προθεσμίας, αύριο βράδυ. Δεν γράφω, όλος ο κόσμος γράφει, εμένα μου αρέσει να διαβάζω. Όταν ήμουν ερωτευμένη έγραφα ποιήματα αλλά δεν θυμάμαι πού τα έχω βάλει, ήταν χειρόγραφα.)
ΔιαγραφήΑγαπητέ Sam, χαίρομαι που συμφωνείτε με την ερμηνεία μου. Νομίζω ότι στόχος τής συγγραφέως ήταν να δείξει ακριβώς το πορτρέτο τού τέλειου Υποκριτή! Και το κατάφερε με μεγάλη επιδεξιότητα.
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΕFFIE και όλοι οι άλλοι. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ! Πράγματι το blog ανανεώνεται κάθε δύο ή τρεις ημέρες - αλλά τα σχόλια συνεχίζουν να έρχονται και να δημοσιεύονται. Αν δεν παρακολουθείτε και τις προηγούμενες αναρτήσεις - χάνετε!
ΔιαγραφήΚαι η υποκρισία ίσως να φανερώνει κοσκίνισμα της ύστατης στιγμής. Εμένα δεν μ' αρέσει ο Σ. Οργανικές ενώσεις με ετεροάτομο το άζωτο και χρήση και καταστροφή της αληθινής, απτής, σαρκικής επίλυσης της άσκησης και μεγαλοπιασίματα από τετραχλωράνθρακα; Όχι. Αλλά το τζονιχάκειον άσμα ναι.
ΔιαγραφήΘα ήταν πρακτικά δυνατό να παρακολουθούμε τις παλιότερες αναρτήσεις εάν ίσως ερχόταν σχετική ειδοποίηση στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Διαφορετικά, είναι αδύνατον, κάνουμε και άλλα πράγματα στη ζωή μας!!! :-)
ΔιαγραφήΕμένα μου άρεσε πολύ η υπογραφή "Αρετή". νομίζω είναι ειρωνική. επίσης βρίσκω εξαιρετικές τις προσεγγίσεις της EFFIE. τα σχόλια της είναι καλύτερα από το κείμενο που σχολιάζει. αλλά είμαι μπερδεμένη. αρχικά δίνεται η εντύπωση ότι ο μαθητής Γιώργος είναι αχάριστος και ότι η καθηγήτρια είναι ενάρετη και έχει το δίκαιο με το μέρος της. στο τέλος όμως τα χάνει. Δηλαδή, αγαπητή EFFIE, μήπως κάνετε λάθος. νομίζω, δηλαδή. δεν είμαι και πολύ του διαβάσματος. μήπως τελικά το κείμενο της paragraphos είναι λάθος, δηλαδή άλλα ήθελε να πει και αλλού κατέληξε χάρη στη δική σας διαμεσολάβηση;
Διαγραφήα, και κάτι τελευταίο: για την ανωνυμία συμφωνώ με τον κύριο Δήμου. Εγώ, για παράδειγμα, δεν μπορώ να γράψω ούτε με νικ ούτε επώνυμα. συγγνώμη αν σας κούρασα.
Άννα94
@EFFIE
Διαγραφή2016-03-30 14:50:17+00:00
> Θα ήταν πρακτικά δυνατό να παρακολουθούμε τις παλιότερες αναρτήσεις εάν ίσως ερχόταν σχετική ειδοποίηση στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.
Σε κάθε ανάρτηση κάτω-κάτω επιλέξτε το κουτάκι "Notify me" και τα νέα σχόλια θα σας έρχονται με ημέιλ. Αυτό πρέπει να το κάνετε για κάθε νέα ανάρτηση χωριστά.
Επίσης, αν θέλετε να δείτε τα τελευταία X σχόλια στο ιστολόγιο, πηγαίντε στη διεύθυνση:
http://doncat.blogspot.com/feeds/comments/default?max-results=X
όπου στο τέλος, αντί για X θα βάλετε συγκεκριμένο αριθμό.
Αν θέλετε π.χ. να δείτε τα τελευταία 30 σχόλια (δηλαδή X = 30), πηγαίντε εδώ:
http://doncat.blogspot.com/feeds/comments/default?max-results=30
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Διαγραφή@Ein Steppenwolf
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για την υπόδειξη τού notify me. Τόσο απλό και δεν το είχα προσέξει ποτέ! (τα links δεν λειτουργούν, αλλά δεν πειράζει, ήδη ήρθε η πρώτη notification!)
@Άννα94
Πράγματι ειρωνική η υπογραφή, έχετε απόλυτο δίκιο - είναι ακόμη ένα ευφυές στοιχείο στο κείμενο της paragrafos.
@paragrafos
Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την απάντηση του μαθητή!
Στην πραγματικότητα, μετά την ανάρτηση του επόμενου θέματος το προηγούμενο οδηγείται σε αναπόφευκτο μαρασμό. Μπορεί να ακολουθήσουν κάποια μεμονωμένα (ολιγάριθμα) σχόλια σε παλαιότερες αναρτήσεις αλλά παύει να διεξάγεται διάλογος, καθώς η προσοχή των σχολιαστών στρέφεται αποκλειστικά στο νέο θέμα. Οπότε όσοι θέλετε τα σχόλιά σας να λάβουν μερίδιο προσοχής, σπέυσατε εντός διημέρου!
ΔιαγραφήΤότε αν συμφωνείτε οι περισσοτεροι να αλλάξουμε τον ρυθμό ανανέωσης του μπλογκ - σε κάθε τρεις μέρες... ή κατά περίπτωση. Ψηφίστε!
Διαγραφή@ Nikos Dimou
ΔιαγραφήΝίκο, ο ρυθμός ανανέωσης του μπλογκ θα πρέπει να υπακούει στα γούστα και στις διαθέσεις σου.
Ούτως ή άλλως εμείς σε ακολουθούμε όχι μόνο γιατί τα κείμενά σου μας αρέσουν και σ΄ αγαπάμε, αλλά και επειδή η σκέψη σου παραμένει αειθαλής και ζηλευτή επί δεκαετίες.
Χώρια που είσαι πρότυπο στοχαστή, εν μέσω ενός διαδεδομένου αυτοκαταστροφικού ανοθρολογισμού, δηλαδή σημείο αναφοράς.
Ευγνώμων,
Κώστας
@EFFIE
Διαγραφή2016-03-30 20:29:25+00:00
> τα links δεν λειτουργούν
Χμ, δοκιμάστε σε Firefox, μπορεί το πρόγραμμά σας να μην ξέρει από Atom feeds. Ή δοκιμάστε:
http://doncat.blogspot.com/feeds/comments/default?alt=rss
Κατα περιπτωση & στη κριση μπλογκοδεσποτη...
ΔιαγραφήΟι λέξεις μου αρέσουν. Εγώ δεν θέλω με τις λέξεις απολύτως καμία εξουσία να εξασκήσω. Αν έγραψα ότι το κείμενο ενθυμίζει Εμπειρίκο είναι γιατί είναι φροντισμένο κείμενο, αληθινή δημιουργία, όπως του Εμπειρίκου το πεζό ποίημα. Και αν είπα για την "εξαισία Αλμπέρτα" είναι επειδή στις λέξεις αυτές για εμένα υπάρχει η λατρεία της ζωντανίλας, που βρίσκει τον δρόμο της προς την διαπίστωση και την παραδοχή και την επιβεβαίωση του γεγονότος της ζωής. Το κείμενο paragrafou στα μάτια μου, από την άποψη της Γλώσσας του, όση μπορώ, και σαν προσπάθεια και σαν συντελεσμένο αποτέλεσμα, ήταν η ολάνθιστη ζωή. Επίσης, εγώ νιώθω νοσηρή την κοινή σημερινή σχέση δασκάλου-μαθητή και νιώθω να μη με αγγίζει και σαν νοοτροπία και σαν πράξη και σαν θέαμα. Την αυτή σχέση ναπούμε βίωσα ακριβώς σαν ένα βιασμό μαθητή από δασκάλα - δηλαδή σαν ένα βιασμό της ζωής από την εκμεταλλευτική δραστηριότητα. Έχω ματάκια. Σε ένα κείμενο θα δω ό,τι με τα ματάκια μου μπορώ. Θα παρατηρήσω από την σύνταξη και την στίξη μέχρι ίσως και το νόημα. Ίσως να θελήσω να διαμορφώσω μία εντύπωση που να συνδέει και να σχολιάζει ένα κόμμα που μου άρεσε με κάτι άλλο, εκτός κειμένου, που περνάει από το νου μου κατά τη ζωντανή στιγμούλα μου εκείνη. Δεν έχω πρόβλημα λοιπόν να μου γράψει ο kapa-skeptikos ό,τι προκύψει. Εγώ δεν θα μείνω σε μία και μοναδική σκέψη, ή εντύπωση μου. Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να ξέρω τι μου λέει αν δεν το σκεφτώ και δεν το νιώσω πολύ καλά. Δεν έχω σε α' ζήτηση την παρεξήγηση. Αν εγώ έχω ανάγκη να σκέπτομαι έως και τις ίδιες μου τις σκέψεις, την ίδια ανάγκη έχει και ένα άλλο πλασματάκι ζωντανούλι. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να ταυτίσω έναν άνθρωπο με ό,τι μπορεί να γράψει. Εγώ πιστεύω ότι ένας άνθρωπος ανάγκη της υγείας του το να βιώνει τις καλύτερες στιγμές του - εκείνες που εκείνος νιώθει αληθινά ωραία. Και αν αυθαιρέτησα ήταν επειδή θεώρησα για δεδομένο ναούμ ότι η υγεία μας με συμπίπτει με την αγάπη μας για τη ζωή μας και τις ωραίες σκέψεις μας και όχι φυσικά μόνον συνπτίπτει με την πολυδάπανη και της αμφίβολης διερμήνευσης εντύπωση από τις λεξούλες του καθρεφτισμένες μέσα στους φακούς των άλλων ματιών των άλλων ανθρώπων -πάνω στις επιφάνειες των οπτικών οργάνων τέλος πάντων. Μετά αιτήματος απονομής της άφεσης. Το αφήνω εδώ γιατί αν συνεχίσω την γραφή και πάω στις διορθώσεις, απλώς θα μου έρθει η ιδέα να ανοίξω ένα οποιοδήποτε διπλανό βιβλίο -μόνο από βιβλίο και όχι ιντερνετ (πρέπει να νιώσω την διαδικασία με τα δάχτυλα - για να χαζογελάω)- και να πάρω από εκεί και να τοποθετήσω στο σύνταγμα του κειμένου -κείμενο χαχα- αυτού ό,τι εκλέξω σαν πιο παρανοϊκό και πιο πρόχειρο κοιτάξω με τα ματάκια μου. Βρίσε με και κάνε με -λαϊκώς και ελαφρολαϊκώς- κάνε με στο βλέφαρο του Ιησού ένα βουδικό σκουπίδι -που λέμε στην αγορά- αν θέλεις, Kapa-Skeptike. Οι λέξεις μου αρέσουν! "Εργάσου τώρα στου εαυτού την εκμηδένιση. Κάτω οι μιαροί παρασημάδες!" λέει ο Νίκος Καρούζος. Δεν είμαι μιαρή παρασημάς. Να εκδμηδενίζομαι είναι η αλήθεια.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΗ παλιά πόρτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρήκες την πόρτα παλιά, σμπαραλιασμένη, ξεχαρβαλωμένη… παρόλα αυτά είχε το κλειδί επάνω.
Δίστασες.
Η θέα και μόνο τις πόρτας σε έκανε να νιώθεις άβολα, σου έβγαζε μια ξινίλα, αλλά η γυναικεία φύση σου δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Και γύρισες το κλειδί…
Το δωμάτιο παλιό και έρημο είχε χρόνια να το επισκεφτεί κάποιος. Όλα έμοιαζαν παλιά και γραφικά στο όριο του κιτς, όμως μια προσεκτική ματιά ενός ποιο έμπειρου ματιού μπορούσε εύκολα να διακρίνει μέσα από τις σκόνες ανεκτίμητους θησαυρούς. Στις μέρες τους πολύτιμα και σπάνια, στις μέρες σου απλά ανεκτίμητα.
Πάντα σου άρεσαν τα παλιά πράγματα και ας μην ήταν τόσο λειτουργικά. Έχει να κάνει με την παιδική σου ηλικία σου είπε κάποτε μια φίλη σου. Δεν ξέρω, ίσως απλά έχει να κάνει με τη σχέση που είχες με τον πατέρα σου.
Τελικά κατάλαβες ότι το πρόβλημα δεν ήταν η περίεργη έλξη που ένιωθες για την παλιά πόρτα, το πρόβλημα ήταν ότι ξεκλείδωσες μια ψύχη!
Ξάφνου ένιωσες εγκλωβισμένη. Τι ήθελες εσύ, τι δουλεία είχες σε αυτό το παλιό σπίτι;
Έψαξες γρήγορα την έξοδο, αιφνιδιάστηκες για αυτή σου την περιέργεια που σε έκανε να παρασυρθείς μπαίνοντας στα ενδότερα. Το παλιό αρχοντικό ήταν σίγουρα για κατεδάφιση και δεν είχες καμία όρεξη για αναστηλώσεις. Ούτε το χρόνο ούτε το χρήμα, ούτε την διάθεση.
Ένα αχνό φώς φάνηκε στο διάδρομο.
Ήθελες να φύγεις να πάς στην ασφάλεια του γνωστού. Για μια στιγμή δίστασες και πάλι, όπως τότε που άνοιξες την πόρτα.
Όχι πρέπει να φύγεις είπες στον εαυτό σου. Στην ασφάλεια, στο γνωστό, στο σίγουρο. Εξάλλου είχες τόσα να κάνεις…
Έκλεισες με βρόντο την παλιά πόρτα και κλείδωσες.
Για μια στιγμή σου φάνηκε ότι άκουσες το κτύπο μιας καρδίας μέσα από το παλιό σπίτι.
Καμιά βρύση που στάζει θα είναι, σκέφτηκες.
Και έφυγες.
Στο δρόμο σκέφτηκες όλα τα πολύτιμα πράγματα που θα άφηνες πίσω σου.
Μπορεί να μην είχες καμιά όρεξη να μπλέξεις με αυτά, αλλά δεν ήθελες να στα πάρει κάποιος άλλος.
Έτσι γύρισες.
Να πάρεις το κλειδί!
Η παλιά πόρτα όμως ήταν σκουριασμένη και το κλειδί δεν έλεγε να βγει από την κλειδωνιά.
Πείσμωσες, το προσπάθησες αλλά μάταια.
Άδικος κόπος σκέφτηκες και γύρισες πάλι να φύγεις απογοητευμένη.
Τι να κανείς;
Έτσι είναι οι παλιές πόρτες, δεν έχουν στεγανά μπάζουν από παντού και μένουν για πάντα ανοιχτές.
D.
Κλειδωνιές. Νίκος Καρούζος:
ΔιαγραφήΗ ΠΑΓΙΔΑ
Δε μαθαίνει το φεγγάρι ποιήματα
δε θα μάθει το λαμπρό ποτάμι τα νερά του·
την ομορφιά του κοπετού την κόβει ο λατόμος
και κείθε προς τα μνήματα ξεράθηκε
το γάργαρο κακό π’ ολόγυρα συχναντηχούσε.
Κανένα φως δε φώτισε με φως τον εαυτό του
την ώρα που φιλούσε με τ’ αφίλητα
φιλιά μου την Ανάμνηση στο άστραμμα της λύπης.
Κι τώρα κλείθρο πού θα βρω και κρίνο να μυρίσω;
Μα η Φωνή μ’ απάντησε: Και κλειδωνιά δεν έχει!
Γιώργης Παυλόπουλος, Τα αντικλείδια
ΔιαγραφήΗ Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για να ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.
Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
When all those thoughts in us at once commence
ΑπάντησηΔιαγραφήand all the words start boiling in our breast,
throughout our sacred silence, we make sense.
These days everyone seeks to take offence
but only if our eyes cool down, comes time,
when all the thoughts in us at once commence.
Our every drop of care comes in expense
so, when the dry land is all we tread
throughout our sacred silence, we make sense.
Our every breath is struggled in commerce.
Upon earth-shaking loss there comes our gain,
when all the thoughts in us at once commence.
When every cell in us cries for suspense
and people’s tongues are much in great unrest,
throughout our sacred silence, we make sense.
It’s all those pauses that make life so dense.
Beneath our lashes lies our long last say:
When all those thoughts in us at once commence
throughout our sacred silence, we make sense.
Sounds like a church hymn - the Catholic Church has the concept of "sacred silence". Is that poem really yours?
ΔιαγραφήIt is really mine and it was published at Blurb in 2010 in a collection called "Rose Blue" which is currently only on Amazon. It is a villanella, so, it probably echoes the culture of this "lost" 16th century poetic form - at least to those like you with pretty sharp perception in all things cultural :)
ΔιαγραφήΜένουν μόνο δύο στίχοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύο λεπτά δικά μας ή άλλου γαλαξία.
Η τελετή έναρξης της άνοιξης
περνάει μέσα από εκείνο το απροσδιόριστο βλέμμα,
μέσα από αρτηρίες που οδηγούν σε χαμόσπιτα
και ταράτσες βιομηχανικών κτισμάτων.
Σ. Κουβέλης
Αντιμέτωπος με τη λευκή σελίδα... Σιωπώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πούμε αφήνω ένα κείμενο χωρίς γραφή όπως το κονσέρτο χωρίς μουσική. Ενός λεπτού σιγή σε αντιπαραβολή με την αφόρητη πολυλογία. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ βέβαια και το blog χωρίς ιθύνοντα νου/οικοδεσπότη όπως επί παραδείγματι συμβαίνει με τις περίεργες ορχήστρες ...χωρίς μαέστρο. Χειρουργεία χωρίς χειρουργούς και λεωφορεία δίχως οδηγούς την ώρα που ακόμα και τα ασανσέρ στους ουρανοξύστες έχουν τον υπεύθυνό τους /ονόματι "ανεβοκατέβαινε" ας πούμε...
Αλλά ας γράψω -ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ- κάτι (να το πάρει το ποτάμι με μικρό "Π" χωρίς εισαγωγικά που λέει κι ο λόγος]:
Πέτυχα που λέτε σήμερα σε παζάρι βιβλίων -αυτήν τη λαίλαπα, αυτήν την κατακραυγή της διάλυσης...- πιθανώς σωσμένα απο την πολτοποίηση βιβλία που λόγω εξαιρετικής αφραγκίας στην δεκαετία του ΄90 δεν είχα αποκτήσει/μόνο το ένα έιναι έκδοση 1996.-Όλα εκδόσεις Νεφέλη- τα βιβλιαράκια του Νικόδημου : τα "Ξένα ποιήματα", "Τζώρτζ Όργουελ 1984 - μια ανάγνωση και "Αναμασήματα" [ήτοι "Λεξικόν Κοινοτοπιών παραδεκτών αλλά αναληθών"]. Τα πηρα απο μια μεγάλη ντανα έδωσα για όλα 5.5 Ευρώ -ίσα με δυό εσπρέσους- κι εφυγα...
Τα τρώω στη φωλιά μου τώρα ήσυχος.
Σε όλα πρέπει να κόψεις τις σελίδες με χαρτοκόπτη [το φετίχ μου] τέτοια ευχαρίστηση που να τη βρεις με e-book;
Κατενικήθη λοιπόν με το τσουχτερό 1-0 το ενδεχόμενο της σιωπηλής λευκής σελίδας...
Από αυτά τα "Ξένα Ποιήματα" είναι κελεπούρι. Νομίζω καλές μεταφράσεις, αλλά επιπλέον εντελώς εξαντλημένο. Υπάρχουν πολλοί που το ψάχνουν. Κι εγώ έχω μόνον ένα αντίτυπο!
Διαγραφή@Νώντας ΤσίγκαςWed Mar 30, 05:31:00 PM
Διαγραφή"Σε όλα πρέπει να κόψεις τις σελίδες με χαρτοκόπτη [το φετίχ μου] τέτοια ευχαρίστηση που να τη βρεις με e-book;"
και μετά φταίω εγώ που σας λέω "Χασάπη"…
Με αγάπη
D.
καλά ..το "αναμασήματα" πολύ cult εξώφυλλο. σαν από επαρχιακό τυπογραφείο-εγχειρίδιο γαλακτοκομικης /με την αγελάδα που κότσαρε η Νεφελη. Δεν είχε καμια κατσίκα;
ΔιαγραφήΠοιήματα (ξένα) βρήκα καμιά δεκαριά . Να τα φορτωθώ αύριο να στα στείλω για ...διασπάθιση?
ΣΚΟΤΩΝΩ
Πρώτα την ώρα
μετά μια μυγα
ίσως ένα ποντίκι
μετά όσο πιο πολλούς
ανθρώπους
μετά πάλι την ώρα.
ΕRICH FRIED (1921- ) /η δεύτερη ημερομηνία μετα την παύλα μπήκε το 1988...
Αυστρία
Μτφρ. Νικόδημος
#και μετά φταίω εγώ που σας λέω "Χασάπη"…#
ΔιαγραφήMy dear "D",
ο παππούς μου ήταν χασάπης-δεν τον έχω όμως δει ποτέ να σφάζει γιατί είχε πεθανει 15χρόνια πριν γεννηθώ.
"χαρτοκόπτης" είναι το ταπεινόν μου blog
όμως είμαι προστάτης της γραπτής και έντυπης ύλης χρησιμοποιώ δε τον χαρτοκόπτη αποκλειστικώς για αγαθούς σκοπούς[πιθανότατα θα αγιοποιηθω για το λόγο αυτόν μετά θάνατον...]
@Νώντας ΤσίγκαςWed Mar 30, 08:39:00 PM
Διαγραφή"χαρτοκόπτης" είναι το ταπεινόν μου blog… ναι,το έχω υπόψη μου.
---
Κιαν οι σελίδες δεν θέλουν να κοπούν;
Γιατί δεν δοκιμάζετε κάτι;
Στο επόμενο βιβλίο αφήστε ανέπαφες τις σελίδες και δοκιμάστε να συμπληρώσετε με την φαντασία σας τα κενά - ή ακόμα καλύτερα γράψτε τα- και μετά από ένα μήνα (ή ένα χρόνο), μπορείτε να δείτε εάν αυτό που γράψατε ήταν κοντά στο αρχικό κείμενο που διαβάσατε ή όχι και ποια ιστορία από τις δύο σας άρεσε περισσότερο, αυτή που γράψατε εσείς ή αυτή που γράφει το βιβλίο…
που ξέρετε μπορεί και να εκπλαγείτε!
Με αγάπη
D.
10 σκεψεις για την συντριβη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο ελκυστικοι είναι οι ανθρωποι-αντρες,γυναικες -που εχουν συντριβεί,που έχουν απωλεσει την αισθηση παντοδυναμιας τους,πόσο γοητευτικα πρόσωπα εχουν. Ο συντετριμμενος ανθρωπος είναι ο κατεξοχην ερωτικος ανθρωπος. Ισως γιατι η συντριβη ειναι ξαδερφακι της αληθειας
*****************
Ανθρωπος χωρις συντριβη,ξυλο απελεκητο.
*****************
Η συντριβη αλλαζει τον τροπο να ΕΙΣΑΙ αρα και να ΑΓΑΠΑΣ.Αποκτας καινουργια ματια ή καλυτερα ,αποκτας πρωτη φορα ματια.
*****************
Αν τα παιδια γνωριζαν την ζωτικη αξια της συντριβης θα ετρεχαν να βρουνε μυλοπετρες να μπουν αμεσως μολις βγαιναν από την μητρα της μανας τους.
*****************
Την συντριβη,όπως και τον ερωτα,δεν μπορεις να την εκβιασεις,αλλιως γλυστρα σαν την μπαλα μεσα στο νερο και σου διαφευγει.Πρεπει απλα να εισαι διαθεσιμος και αυτή θα σε βρει .
*****************
Συντετριμμενος και αλαζονας δεν γινεται.Αν βλεπεις ακομα ιχνη υπεροψιας ξαναμπες στις μυλοπετρες.
*****************
Αυτος που βιωσε τη συντριβη δεν είναι ουτε αισιοδοξος ουτε απαισιοδοξος.Αυτοι οι διαχωρισμοι του φαινονται παιδικοι
*****************.
Μια ζωη με τον σημερινο μεσο ορο δεν φτανει για να συντριβεις αρκετα.Μονο κατι τυχεροι…
*****************
Οι πιο πολλοι ανθρωποι ονομαζουν συντριβη κατι γρατσουνισματα και παρωνυχιδες....Οι μυλοπετρες πρεπει να περιεχουν θανατο ,απωλεια,διαλυση ή κατι που να μοιαζει με αυτό.
*****************
《Παρθενο 》δεν θα επρεπε να λεμε αυτον που εχει δοκιμασει σεξ αλλα εκεινον που δεν διαλυθηκε ακομα...
Πολύ ωραίο κείμενο Τάκη! Ευχαριστούμε.
ΔιαγραφήΑπό τι να διαλυθώ Τάκη; Με τι να συν-τριφτώ; Δε λύνω ένα θέμα με τριβή ολίθησης; Να συντριφτώ με μία που δεν ξέρει να βρει ένα έργο από ένα διάγραμμα άνωσης - θέσης; Θα αστειεύεσαι.
Διαγραφήευχαριστω!
ΔιαγραφήΓια οσους εχουν εστω και μια φορα στη ζωη τους διαλυθει, καθε μια απο αυτες τις σκεψεις ειναι τοσο αληθινη ...
ΔιαγραφήΚαι μια δικη μου:
Δυστυχως μπορει μεν να μην αποκταει κανεις αντισωματα για την συντριβη, αλλα καθε φορα ο τροπος που αντιδρα ο οργανισμος ειναι και πιο σοφος.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΗ πρωτη μεγαλη συντριβη σε διαλυει. Η ζωη, οπως την ηξερες, δεν υπαρχει πια. Ολος σου ο κοσμος χανεται κατω απο τα ποδια σου. Οταν και εφ'οσον 'μαζεψεις τα κομματακια σου', η ζωη σου πια εχει αλλη αφετηρια. Το 'πριν' ειναι σαν να μην ησουν εσυ που το εζησες. Μεσα σε λιγες μερες ωριμαζεις τοσο που τρομαζεις, ειδικα αν εισαι νεος. Απο 'δω και περα ειναι η αληθινη ζωη και πρεπει να βρεις την δυναμη να το αποδεχτεις.
ΔιαγραφήΑν βρω τρία κέρματα, τουριστικά, αδέξια αφημένα σε παγκάρι της έρημης εκκλησίας, θα τα πάρω. Ένας επιστήμονας -γιατρός- εγγράφεται στο ναζιστικό κόμμα της άκρας δεξιάς και αναλύει το τι σημαίνει μόρφωμα και πλαστικοποιεί λευκά αιμοσφαίρια απολύτως. Άλλος επιστήμονας -κέντρο ενεργό- δεν εγγράφεται πουθενά. Βρίσκει ένα ύφασμα - σκέτο ύφασμα, θηλυκό ύφασμα- και το λαχταρά - ενώ το ύφασμα διατείνεται δεν είμαι γεια, είμαι γιαγιά, είμαι γεια-γεια, είμαι για χτίσιμο στο γεφυράκι και είμαι ύφασμα που δεν αποκρίνομαι στο τηλεφώνημα - σαν γνήσιο ύφασμα, βουβό, κουρέλι αιματηρό, που είμαι. Και αρχίζει τότε ο πόνος και κατακρύλισμα μεγάλο κατά την κατηφορική ερημιά της άγριας ψυχανάλυσης, που προστάτη άγιο δεν διαθέτει. Αν έχω έναν άγριο λαμπτήρα, των 7J/s, θα τον ανάψω. Τι τρανός ηλεκτροφωτισμός θα γίνει, δω, στις συνιστώσες πέτρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο δωμάτιο
ΑπάντησηΔιαγραφήτων ατελείωτων μονολόγων
επιστρέφει
όταν οι ακροβασίες του μυαλού
αιωρούνται
σε μια κλωστή
που δένει
στο κλειστό του παράθυρο.
Γιώργος,φίλος
Τον πάτο του πηγαδιού φοβήθηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι το πηγάδι.
Λάθος.
Στο κατρακύλισμα βρίσκεται ότι αξίζει να φοβηθείς
κρίνω εκ των υστέρων.
Την καλησπέρα μου
Αγαπητή Λία. Καμία στην πραγματικότητα δεν ξέρει τι θα κάνει με τις σκέψεις της. Είμαστε αρκετά όμορφες και δυνατές και μπορούμε να βρούμε και να κρατήσουμε το καθαρό μυαλό και την υγεία μας. Ένας κύριος εδώ μας γράφει για συντριβές και για εκστρατείες εναντίον όποιας συναισθηματικής κατάστασης κρίνει -αυτός- της παιδικότητας. Αφήνει και μεγάλα διάστιχα. (Ένας άλλος προχθές μας άφησε ένα τεράαααστιο διάστιχο, πολύ τεράστιο, μάλλον για να διακριβώσουμε λευκότητα και να μάθουμε καλά το φόντο: το φόντο είναι λευκό - πάει, τέλειωσε!). Ξέρουμε λοιπόν αν ο κύριος συλλαμβάνει και εννοεί τα περί συντριβής; Ξέρουμε μήπως ίσως σαρκάζει - και τι; Δεν ξέρουμε. Ίπτανται έξυπνα πουλιά - ίπτανται και ειλικρινή πουλιά. Εσείς, Λία - με τους πάτους και τα πηγάδια, τις βεβαιότητες ότι πέσαμε ή οτι πέφτουμε στο πηγάδι - τι ακριβώς πραγματεύεστε; Κι αν πέσει κάποια μας στο πηγάδι, έχουμε τότε το φαινόμενο της συντριβής;
Διαγραφή
ΔιαγραφήΜην παίρνετε τοις μετρητοίς ποτέ τις λέξεις που είναι ή θέλουν να μοιάζουν -καλή ώρα!- με ποιήματα.
Μου το πε νομίζω κι ένας φίλος -και ποιητής- κάποτε:
"Η ποίηση σχεδόν ποτέ δεν λέει την αλήθεια".
Η ποίηση είναι ένας τρόπος απόδρασης .
Ποτέ παράδοσης.
καλημέρα!
Η ψύχρα της ατμόσφαιρας φαίνεται στο απόμακρο μπλε του ουρανού και στη σοβαρότητα του σύννεφου. Θα έρθει και ο ήλιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα από τα προβλήματα του σύγχρονου Ανθρώπου είναι πως εχει πάψει να σκέφτεται. Ο Άνθρωπος έμαθε να ενδιαφέρεται συντριπτικά για τα Συναισθήματά του σε σχέση με τις Σκέψεις και τις Ιδέες του. Επιλέγουμε να σχεδιάζουμε τη Ζωή μας με βάση το πως θα αποφύγουμε να πληγώσουμε τα συναισθήματά μας. Τα αποτελέσματα αυτής της νοοτροπίας, που είναι κοινό κτήμα του σύγχρονου Δυτικού Πολιτισμού, είναι η πολιτική ορθότητα, ο λαϊκισμός (Τραμπ/Σάντερς στις ΗΠΑ, ακροδεξία στην Ευρώπη, Τσίπρας στην Ελλάδα), η παρακμή σε οικονομικό επίπεδο (υπερχρέωση κρατών), η παρακμή σε πολιτισμικό επίπεδο (αρκεί να ακούσετε τα ποπ τραγούδια που γράφονται σήμερα), η ήσσων προσπάθεια, η άνοδος του εγωκεντρισμού, της κατάθλιψης και της ανάγκης για ψυχολογική υποστήριξη, η κατάχρηση της τεχνολογίας με κατεύθυνση την αποχαύνωση, η άνοδος του θρησκευτικού φανατισμού και του σκοταδισμού, η υποχώρηση των ατομικών ελευθεριών και η άνοδος του Ολοκληρωτισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα παραπάνω φαινόμενα έχουν κοινό χαρακτηριστικό τη γενικότερη υποχώρηση της αναλυτικής σκέψης με την ταυτόχρονη αποθέωση της βλακείας των πολιτών (σχετικό σημερινό άρθρο εδώ). Η ρίζα όλων αυτών είναι η απομάκρυνση του Ανθρώπου από τον Πραγματισμό, την αναλυτική σκέψη και τον Ορθολογισμό και η υποδούλωσή του στην τυραννία των συναισθημάτων.
_____________________
Watch your thoughts, for they become words.
Watch your words, for they become actions.
Watch your actions, for they become habits.
Watch your habits, for they become character.
Watch your character, for it becomes your destiny.
Lao Tzu
_________________________
"What we think, we become!"
Buddha
Ένας που λέει ότι τα συναισθήματα μου δεν είναι οι σκέψεις μου απέχει πολύ από το να μου προσφέρει την ελάχιστη βοήθεια στη ζωή. Μάλλον θα με βλάψει. Τα λαϊκά μου τραγούδια είναι του είδους. Είναι κακό στον Νεύτωνα πάνω να χτίζεις του ιμπεριαλισμού σου παλάτια - ο τρίτος νόμος θα τα κάνει συντρίμμια, κομμάτια...
Διαγραφή@cslakonas συγχαρητηρια για την σκεψη σου...'it ain't just judgement that defeats us,its the moral terror too.
ΔιαγραφήΔεν νομιζω οως τίθεται θεμα παροχης βοήθειας στον οποιονδηποτε.Αν και θα ηταν ακραια συναισθηματικο...παντως ο μηδενισμος του Τζιμάκου,εκτος από το ότι πασχει ως "αντιιμπεριαλιστικό" επιχειρημα,καπου "μυρίζει"...γυναικα.
ΔιαγραφήΚι ένα σημερινό δικό μου κείμενο επίλογος σε ένα νέο μου βιβλίο για τον ορθολογισμό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίλογος
Ο ορθολογισμός δεν είναι ιδεολογία, ούτε δόγμα. Είναι μία μέθοδος. Το άλλο του όνομα είναι κριτική σκέψη. Είναι η αντιμετώπιση και ανάλυση κάθε προβλήματος με λογικό και ψύχραιμο τρόπο. Είναι η μέθοδος της επιστήμης που ελέγχει αυστηρά κάθε θεωρία προσπαθώντας να την επιβεβαιώσει ή να την διαψεύσει.
Ο ορθολογισμός είναι αυτό που ΔΕΝ διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία. Εκεί η μάθηση είναι στείρα απομνημόνευση (οι μαθητές την ονομάζουν «παπαγαλία») και όποιος μαθητής αποφασίζει να σκεφθεί αυτόνομα και να δοκιμάσει την κριτική του δύναμη, βρίσκει τον μπελά του.
Ο ορθολογισμός είναι αυτό που απουσιάζει από την ελληνική κοινωνία. Που άγεται και φέρεται από λαϊκιστές πολιτικούς, οι οποίοι απευθύνονται στο συναίσθημα και όχι στον λόγο. Αν οι Έλληνες είχαν κριτική σκέψη θα είχαν καταφέρει να οργανώσουν ορθολογικά την κοινωνία και την οικονομία τους, θα είχαν εκσυγχρονίσει τους θεσμούς τους και σωστά επιλέξει τους πολιτικούς τους. Οπότε θα είχαν αποφύγει την Κρίση που τους ταλαιπωρεί τόσα χρόνια.
Αυτό το βιβλίο αποτελεί την τελευταία έκκληση ενός αμετανόητου ορθολογιστή προς τους συμπατριώτες του: αλλάξτε στάση, αλλάξτε σκέψη! Η κριτική μέθοδος θα έπρεπε να είναι το πρώτο μάθημα στα σχολεία μας, οι επιστήμες το δεύτερο και μετά η ιστορία, η φιλολογία, και όλα τα υπόλοιπα. Ο ορθολογισμός δεν είναι ταλέντο ή δώρο των Θεών. Διδάσκεται και ασκείται!
Κανένας ορθολογιστής δεν έχει πρόχειρο τον ορισμό της γωνίας. Το ενδιαφέρον των ορθολογιστών για την επιστήμη είναι υποκριτικό. Αποσκοπεί στην εμπλοκή της επιστημονικής επανάστασης και της ζωής στα παμπάλαια εκμεταλλευτικά παιχνιδάκια.
ΔιαγραφήΤο παραπάνω κείμενο αποτελεί συμπλήρωση, ανακεφαλαίωση και επικαιροποίηση σκέψεων που ο κ. Δήμου έχει διατυπώσει και δημοσιεύσει εδώ και δεκαετίες.
ΔιαγραφήΧτυπάει καλά να μου λένε τι θα κάνουν με τις επιστημονικές θεωρίες - αν θα τις διαψεύσουν ή θα τις επιβεβαιώσουν. Όλα τα χρήσιμα σε εμένα αποκαλύπτουν ως προς την επιστήμη. Άρα, από τη ζωή μας ξέρουν ακριβώς ό,τι χρήσιμο και σε εκείνους. Άρα, ούτε σηκώνουν ούτε σκορπίζουν την αστερόσκονη της βίας. Ούτε νιώθω βία να διαβάσω αυτά. Ούτε είμαι ωσάν να με έχουν πιάσει με πένσα στο κεφάλι μου και να με σφίγγουν. Ευτυχώς!
ΔιαγραφήΤο γερμανικό κρατίδιο της Βάδης-Βιρτεμβέργης (10.500.000 κάτοικοι), όπου έχουν την έδρα τους η Daimler και η Porsche, ανακοίνωσε σχέδιο επιβολής ορίου ταχύτητας 120
ΑπάντησηΔιαγραφήχλμ. σε τμήματα των αυτοκινητοδρόμων Α81 και Α96. Και αυτό, διότι το γερμανικό DVR (Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας) «ανακάλυψε» επιτέλους το αυτονόητο: ότι δηλαδή οι θάνατοι είναι κατά 25% περισσότεροι στα τμήματα των αυτοκινητόδρομων της Γερμανίας που δεν έχουν κανένα όριο ταχύτητας σε σύγκριση με εκείνα όπου υπάρχουν όρια. Κατά της επιβολής ορίου ταχύτητος τάχθηκε η περίφημη ADAC, η μεγαλύτερη γερμανική Ενωση Μηχανοκίνητων.
www.efsyn.gr
νεο βιβλιο;αυτο ειναι νεο!συλλογη κειμενων οπως το ασκησεις ελευθεριας?
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μικρό εγχειρίδιο ορθολογισμού (και ανορθολογισμού)". Σειρά κειμένων για το τι είναι ορθολογισμός και τί δεν είναι - τον Μαίο από Πατάκη.
ΔιαγραφήΑνυπομονουμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
ΔιαγραφήΝίκο ΜΑΣ,
Διαγραφήσου βρήκα motto για το βιβλίο:
"Η ζωή τελικά είναι αυτή καθ' εαυτή, μια μεγάλη αϋπνία, και ξυπνάμε απότομα με διαύγεια κάθε φορά που σ κ ε φ τ ό μ α σ τ ε* ή πράττουμε".
Φερνάντο Πεσσόα [μτφρ. Μ. Παπαδήμα]
*βεβαια δεν αποκλείεται να σκεφτόμαστε παράλογα ή με το θυμικό "στα κόκκινα"!
http://www.bbc.co.uk/programmes/b0755s4l
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού είναι ελεύθερον το θέμα ιδού ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον Sir George Martin που πέθανε (το έφυγε, μου ακούγεται αστείο). Πως ένας άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο δημιουργικός πίσω από μια κονσόλα και μάλιστα αναλογική. Δεν τον είπαν τυχαία "ο πέμπτος Beatle". Αυτά από την εποχή των γιεγιέδων που τους λέγανε εδώ στην οπισθοδρομική ελλαδίτσα των 60'ς
Βυθίζομαι στην θάλασσα των λέξεων,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚολυμπάω σιωπηλά,
Η αλήθεια μου είναι κρυφή,
Την αποθέτω στον βυθό,
Και αναδύομαι.
Π.
Τοσο ωραιο!
ΔιαγραφήΘέμα: Γιατί έχουμε τόση καλή και πολλή ποίηση στην Ελλάδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόψεις τριών σημαντικών διανοητών:
Άποψη Δήμου: νεαρό έθνος –η ποίηση ταιριάζει στη νεότητα
Άποψη Κονδύλη: πολυεπίπεδη και παμπάλαια γλώσσα
Άποψη Ράμφου: περίσσεια συναισθήματος / το μυθιστόρημα θέλει λογική οργάνωση –συγκαταλεγόμαστε στους λαούς των μύθων
Δικές μου σκέψεις:
-Μας διακατέχει νομίζω έντονα ένας μαγικός τρόπος σκέψης, όπου το να λέω κάτι λαμβάνει διαστάσεις πράξεως -σε σημείο που την υποκαθιστά αυτομάτως ("είπεν ο Θεός φως και εγένετο φως..."). Η ποίηση έχει πολλές από τις ρίζες της εκεί.
- Έπειτα, βλέπω και ένα σχιζοφρενικό δίπολο: η ποίηση ως ευχαριστιακή σχέση με την ομορφιά και την ενέργεια της χώρα μας - κι από την άλλη, μια προσπάθεια εσωτερικής αναπλήρωσης της αναγκαίας τάξης, αρμονίας και ομορφιάς που αφαιρούμε συστηματικά από το περιβάλλον μας.
- Kράτος και ποίηση δεν ταιριάζουν. Ίσως ένας λόγος που έχουμε καλή ποίηση είναι ότι δεν έχουμε κράτος.
Οι δικές σας σκέψεις;
Παναγιώτη οι τρεις πρώτες απόψεις συγκεράζονται σε μία: όταν εγώ μιλάω για ένα νεαρό έθνος εννοώ και την περίσσεια συναισθήματος που χαρακτηρίζει την νεότητα. Άλλωστε ο Ράμφος συνεχίζει την σκέψη μου λέγοντας ότι το μυθιστόρημα προϋποθέτει ωριμότητα και λογική δομή. Η γλώσσα που αναφέρει ο Κονδύλης δίνει το μέσον για την ποιητική έκφραση αλλά δεν νομίζω ότι αποτελεί την γενεσιουργό της αιτία.
ΔιαγραφήΑπό τις δικές σου απόψεις η τρίτη συμβαδίζει με την δική μου και του Ράμφου. Όσο για το μαγικό στοιχείο στην ποίηση αυτό ισχύει για όλα τα έθνη...
Δεν χαρακτηρίζει όλα τα έθνη ο μαγικός τρόπος σκέψης - ο λόγος να υποκαθιστά την πράξη. Συμβαίνει σε λαούς με μεγαλύτερη θρησκευτικότητα. Κατά τα άλλα συμφωνώ.
ΔιαγραφήΝομίζω πως είναι λάθος να εξηγούμε την ποίηση ανάγοντάς την σε δήθεν βαθύτερα αίτια, όπως το συν-αίσθημα, η γλώσσα και η μαγική σκέψη (ποιος μας εγγυάται ότι αυτά δεν αποτελούν ποιητικές εκδηλώσεις; – για το κράτος ουδέν σχόλιον..) Η ποίηση (όπως και η μουσική – γιατί ας πούμε οι μαύροι έχουν αυτή τη φοβερή αίσθηση του ρυθμού; – και ναι, όπως και η λογική!) αποτελεί αρχέγονη ανθρώπινη έκφραση, η οποία στις πιο καθαρές μορφές της συμπυκνώνει μια ενεργητική στάση μέσα στον κόσμο που ενυπάρχει λίγο πολύ σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εε.. ποιητική!
ΔιαγραφήI am the walrus!
Ελεύθερο Θέμα:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τι πρέπει να κάνω για να γίνω δήμαρχος" ή
"Το φίλτρο του σημαντικού"
Ενας πολύ γνωστός Ουαλός δημοσιογράφος έχει περιγράψει μια ενδιαφέρουσα σκέψη σε ένα από τα βιβλία του. Μεταφράζοντας ελεύθερα: αξίζει να πείς κάτι (ή κάτι που λές έχει βάρος και αξία) αν και το αντίθετο είναι λογικό και αναμενόμενο, αν και το αντίθετο μπορεί να ειπωθεί. Ο John
Humphrys αναφέρεται βασικά σε πολιτικό λόγο, και νομίζω το εφαρμόζει αποτελεσματικά στις πολλές συνεντεύξεις πολιτικών που κάνει.
Π.χ. κάποιος λέει "Θα πολεμήσουμε την διαφθορά". Αυτό έχει νόημα αν θα μπορούσε εξίσου λογικά να πεί "Δεν θα πολεμήσουμε την διαφθορά" (το ακριβώς αντίθετο) ή "Δεν υπάρχει διαφθορά σε αυτήν την χώρα" ή "Δεν ασχολούμαστε με τη όποια διαφθορά, γιατί έχουμε άλλες προτεραιότητες".
Με βάση αυτήν την αρχή, ο πολιτικός λόγος που αρθρώνεται στην Ελλάδα (και όχι μόνο, αλλά το θέμα μου είναι η Ελλάδα) είναι καλαμπούρι.
Και καταλήγω: αν είσαι πολιτικός, και θέλεις να εκλεγείς, και καταλαβαίνεις στοιχειωδώς πως λειτουργεί το μυαλό των Ελλήνων ψηφοφόρων, τι κάνεις? Λες κενότητες, μηδενικού περιεχομένου και εφαρμοσιμότητας ή φιλτράρεις τα λεγόμενά σου με την αρχή του Humphrys; Η εμπειρία δείχνει ότι μόνο η πρώτη εναλλακτική οδηγεί σε επιτυχία, στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία.
Ο κόσμος αναγκάστηκε και έφυγε τα τελευταία χρόνια, είδε και κατάλαβε καλύτερα, αναθεώρησε, όλα αυτά περί ορθολογισμού και τα υπόλοιπα τα ακούει πλέον και καταλαβαίνει ότι είναι μούφες, δεν εκφράζουν απολύτως τίποτα το πρακτικό, ποιος να πειστεί σήμερα; Λάδι στην φωτιά αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση, διαπίστωσε σε ποια σημεία υπερείχε η Ελληνική κοινωνία και σε ποια μειονεκτεί εξαιτίας του ότι έχει ένα κράτος που για να επιβιώσεις μέσα του πρέπει να γίνεις λίγο ή πολύ απατεώνας. Αλλάξτε στάση, αλλάξτε ζωή, μετανοείτε που λένε και οι παπάδες, ούτως ή άλλως έχουμε περίπωση θρησκόληπτων που τον έχουν δέσει καλά τον ιδεολογικό τους γαϊδαρό
ΑπάντησηΔιαγραφή"αδιέξοδο" από τον Γιώργο Κρουστάλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τοπίο είναι κινηματογραφικό! Το αίσθημα της φυγής κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα και όλες τις τάξεις ανθρώπων! Μια ψυχή που αιμορραγεί είναι πριν το τέλος μιας νέας αρχής.Φιλοσοφική αίσθηση και ρομαντική ανάγνωση της στιγμής. Ένα μεγάλο υπαρκτό ταξίδι στο μέσα, το έξω, το τώρα! Γιατί το αύριο είναι μια στιγμή που δεν είδα ακόμα, δεν έζησα, δεν δημιούργησα! Η μοναξιά είναι μια έρημος καρποφόρα, σκοτεινιάζοντας ο καιρός δημιουργεί παραισθήσεις χωρίς αισθήματα, και προκαλεί την ζωή! Στο κενό υπάρχει η αγάπη, η ζωή και ο πόνος! Όλα είναι εφικτά! Κάθε φορά που αφήνω κάποιον στην άκρη του δρόμου, μου παίρνει έναν αιώνα να περάσω στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ο χρόνος χρειάζεται ανακατασκευή και απέραντη σιωπή. Γιατί ο χρόνος είναι ελάχιστος. Και η σιωπή τεράστια και πρέπει να την ακούς. Λέει πολλά σε λίγο χρόνο, δύσκολα τα καταλαβαίνει κανείς, αναλώνεται στα επίγεια, μεταμορφώνεται και σύντομα εξαφανίζεται στην καθημερινότητα! Απ την άλλη, διασταυρώνονται και κονταροχτυπιούνται σαν τα αισθήματα οι θεσμοί, οι χρησμοί και οι αποστάσεις γίνονται ασύλληπτες. Ένας πόλεμος με χιλιάδες θύματα και παράπλευρες απώλειες... δημιουργείται! Κάποτε όλοι θα καταλάβουν πως οι επαναστάσεις γίνονται με ισχυρά κίνητρα, κάτι σαν την γυναίκα δηλαδή, το ψωμί, το λιβάδι με τους καρπούς. Ένα απέραντο αδιέξοδο σε όλα σχηματίζεται με τον σιωπηλό χρόνο, και οι αισθήσεις δραματικά σχίζουν το απέραντο διάστημα! Όλος ο χρόνος υπάρχει τελικά για την διαδρομή από την μία ακτή στην άλλη! Απλά η διαδρομή κρατάει αιώνες και αυτοκαταστρέφεται σε κάθε της κίνηση! Τα κίνητρα έρχονται και παρέρχονται, και το μόνο που μένει είναι μια πικρή εντελώς αίσθηση στο στόμα, αναμεμιγμένη με αίμα από το εσωτερικό του κορμιού... Πλημμυρισμένοι τελικά στο κόκκινο και το μαύρο οι διαδρομές επαναλαμβάνονται, και οι όρκοι και οι υποσχέσεις μας διαγράφονται στον δηλητηριασμένο μας ουρανό. Η επανάσταση καταπνίγεται στο έλεος του χρόνου, και το μόνο που μένει είναι τα απομεινάρια της προηγούμενης νύχτας... ένα καπνισμένο από την φωτιά αίσθημα απογοήτευσης και ολικής πτώσης! Κάθε ακτή και ένα νεκρό περιστέρι, κάθε χωράφι και ένας νεκρός οπαδός, κάθε ουρανός και μια άδοξη διαφυγή. Διαφορετικός τρόπος ζωής καρδιά μου, διαφορετικός τρόπος διαφυγής ψυχή μου, διαφορετικός τρόπος θανάτου ανάσα μου! Κάθε φορά που αφήνω κάποιον στην άκρη του δρόμου, μου παίρνει τρία μόνο λεπτά να καταλάβω πως η ανυπαρξία, η αθανασία και η ύπαρξη είναι το ίδιο πράγμα... ένα πούπουλο στον άνεμο της αιωνιότητας...
Τίποτα δεν είναι πιο δεσμευτικό από ένα ελεύθερο θέμα και μάλιστα όταν πρέπει να κλείσεις την κάσα των λέξεών σου στις 150. Η ψευδαισθησία της απόλυτης ελευθερίας θεμάτων και λέξεων εξαντλείται πριν ολοκληρωθεί η παράγραφος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαρραλέα επιλογή ή δειλία; Τέλος επικοινωνίας!
Κι αν ζητούσα χάι κου με 17 συλλαβές;
ΔιαγραφήΕπιτέλους κάποιος του το είπε -το αυτονόητο!
ΔιαγραφήΚάτι που μάλλον σκεφτήκαμε όλοι αρχικά.
"Έτσι είναι Κυρ Νίκο μου"…
Παρόλα αυτά όπως θα διαπιστώσατε το κείμενο με τα περισσότερα σχόλια είχε 500 τόσες λέξεις και όπως διαπιστώσατε ο Κυρ Νίκος μας δεν φάνηκε να ενοχλείται - το αντίθετο θα έλεγα- και το δημοσίευσε και το σχολίασε.
Άρα μάλλον μπλόφα ήταν. Γιατί δεν δοκιμάζεται και εσείς να γράψετε κάτι;
Νομίζω ότι έχει ποια αποχτήσει εντελώς ελληνική νοοτροπία -λέει 150 λέξεις για να μην γράψουμε πάνω από…1500(!)
Έξαλλου όριο λέξεων στα σχόλια φαντάζομαι θα έχει και το μπλοκ από μόνο του.
Άσε που γράφει το… "150" αριθμητικός.
τσ...τσ...τσ…
Μα καλά θα πει κάποιος και εσύ έτσι δεν το γράφεις;
Ναι, αλλά εγώ, όπως έχω ξαναπεί είμαι αμόρφωτος, απαίδευτος, αμαθής, ανορθόγραφος, αναίσθητος -και όλα τα "Α" με στερητικό, μέχρι και… αναρχικός μπορώ να γίνω, αλλά ο κυρ Νίκος διανοούμενος άνθρωπος επιτρέπεται; Δεν επιτρέπετε!
P.S.
Το "Κυρ Νίκο μου" το άκουσα να το πρωτολέει ο Κ. Λεβέντης σε μία συνέντευξη που έδωσε στον Χατζηνικολάου στον ενικό - το βρήκα πολύ αστείο μου άρεσε και το κράτησα.
Με αγάπη
D.
Αν χαρακτηρίσω για συναισθηματικό ένα έθνος, ή είμαι για τα σίδερα ή προπαγανδίζω το μίσος. Αν χαρακτηρίσω για "συναισθηματικό" έναν άνθρωπο απλώς λέω μία ταυτότητα. Ότι ο άνθρωπος αυτός σκέπτεται.Αν επιμένω! Ότι πρέπει να διαμορφώσω, ή να περικόψω και να προσαρμόσω στην αυθαιρεσία μου, τα συναισθήματα και τη μη αντικοινωνική κοινωνική δραστηριότητα ενός άλλου ανθρώπου, απλώς εξασκώ την αδιακρισία και τον ρατσισμό. Που καταλήγουν στο μίσος και στα φονικά. Αν κάνω λόγο και για περίσσειες συναισθημάτων - τι ακριβώς λέω; Λέω την ενόχληση μου ως προς το γεγονός ότι ένας άλλος άνθρωπος σκέπτεται και κινείται ελεύθερα στον ζωτικό χώρο του και χαίρεται τη ζωή του. Αν θα ήθελα ποτέ να πω ότι ενδιαφέρομαι και να τον αγαπήσω και με αγαπήσει και να τον βοηθήσω και να με βοηθήσει, τελείως αλλιώς θα τοποθετούσα τη δική μου σκέψη ως προς αυτό τον άνθρωπο. Δεν θα έλεγα ποτέ: "Ο Κέπλερ! Άρα θα προσαρμοστείς στο ευρουλάκι σου άνθρωπε". Ή μήπως να βάλω "τον άνθρωπο" με μεγάλο ααααα, όπως ο CsLakonas, για να φαίνεται ότι συλλογούμαι σοβαρά και ότι κάτι υπέρτατο εκφέρω και ότι κάτι πατινάρει στα γύφτικα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι ειναι τοσο δυσκολο σε ορισμενους να κανουν λιγο στην ακρη για να περασεις, οταν βλεπουν οτι κουβαλας ψωνια ή οτι εισαι σε μειονεκτικη θεση; Και γιατι οταν στο τελος κανεις εσυ στην ακρη στραβομουτσουνιαζουν και περνανε σπρωχνοντας σε και λιγο προς τον δρομο, ετσι για 'μαθεις' να μην εχεις τετοιες απαιτησεις στο μελλον;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ειναι αυτο που πραγματικα φοβουνται οτι θα παθουν αν κανουν μια μικρη κινηση ευγενειας;
Θα χασουν τον τσαμπουκα τους; θα θεωρηθουν μ...κες;
Ή ισχυει το "δεν βαριεσαι μωρε, ασ'τον αλλο τον μ...κα να παιδευεται" ;
Οτι και να ισχυει, σε καποια αλλη μου ζωη (γιατι στην τωρινη μου δεν εχω τα κοτσια), αν τους πετυχαινα θα τους εκανα το μαρτυριο της πορτας που πεφτει με δυναμη στα μουτρα του απο πισω. Ξανα και ξανα μεχρι να παρω την εκδικηση μου!
Καλημέρα.
ΔιαγραφήΚαλή ερώτηση, αλλά εγώ θα τα πω από την πλευρά του Άντρα.
Γενικά ως άντρας είμαι αρκετά υποχωρητικός σε τέτοια θέματα κοινής λογικής, αλλά παλιότερα θυμάμαι είχα ένα παρόμοιο πρόβλημα με κάποιες "αεράτες" σημαιοστολισμένες κυρίες ή κυρίες" που περίμεναν να μεριάσουν όλοι οι άντρες όταν περνούσαν αυτές.
Δεν ξέρω τι νόμιζαν ίσως ότι το πεζοδρόμιο τους ανήκει ίσως;
Ίσως…
Ίσως μάλιστα να πίστευαν ότι ήταν και γκομενάρες επειδή φόραγαν στιλάτα ρούχα και μισό κιλό μακιγιάζ.
Μέχρι που μια μέρα δεν μέριασα επίτηδες και τράκαρα με μία ώμο με ώμο! Θυμάμαι ότι συνοδευόταν κιόλας…
Αυτή ξαφνιασμένη γύρισε και με αγριοκοίταξε, εγώ την κοίταξα ακόμα ποιο άγρια και το επεισόδιο έληξε πριν καν αρχίσει- και ευτυχώς.
Τέλος πάντων κατάλαβα ότι και αυτό δεν είναι λύση, αλλά μου έμεινε η απορία.
Μέχρι που διάβασα κάπου ότι όταν περπατάς εάν θες να δίνεις "κυρίαρχη" εντύπωση θα πρέπει να περπατάς με ψηλά το κεφάλι , έξω τις πλάτες και ή δυνατόν με μέσα την κοιλιά - κάτι σαν το στρατό ας πούμε - όσοι έχουν πάει φαντάροι ξέρουν.
Μου φάνηκε γελοίο αλλά είπα να το δοκιμάσω.
Φαντάσου την έκπληξή μου, όταν είδα 2-3 άτομα όχι μόνο να μεριάζουν αλλά η μία κατέβηκε και από το πεζοδρόμιο γιατί ήταν στενό!
Όλα έχουν να κάνουν με τη στάση του σώματος λοιπόν και την εντύπωση που δίνουμε υποσυνείδητα στους άλλους.
Ψηλά το κεφάλι λοιπόν και μην φοβάσαι τίποτα!
P.S.
Σήμερα έλαβα συμπτωματικά το παρακάτω mail:
" ολοι παιζουμε ενα ρολο σε αυτη την ζωη αλλοι
είναι πολυ καλοι ηθοποιοι και αλλοι κομπαρσοι"
Με αγάπη
D.
Ευχαριστω για τα tips. Γελασα και με τις περιγραφες των γυναικων. Οι αντιστοιχοι αντρες περιλαμβανουν μια μεγαλη γκαμα εξωτερικης εμφανισης. Απο αξυριστο πλαδαρο σαρανταρη με υφος μαγκιας, μεχρι καλοβαλμενο κυριουλη που μυριζει κολωνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για το περπατημα με 'το κεφαλι ψηλα' το δοκιμασα και επεσα!
Ποια εντυπωση 'υπεροχης', ρεζιλι εγινα!
Να μπορούσα να μηχανευτώ αυτά, ή παρόμοια αυτών: "είναι καλό να ανησυχούμε σε λογικά πλαίσια, ακόμη καλύτερο όμως να προσπαθούμε να κατανοήσουμε χωρίς να ξορκίζουμε". Συναντήσεις ωμής ευφυΐας με τον πόλεμο. Σαν λόγια του Εθνάρχη. Τότε που έστελνε τις συμβουλές στους σκιτσογράφους...το πώς να σατιρίζουν. Αυτό το "χωρίς". Ή τα μισά από εκείνα: "Αυτός θα συμβεί ως κανόνας του Παιχνιδιού". Ή: "αισθάνομαι διπλά τυχερός". Που θυμίζει Ρασούλη: "καλή μου διπλά σκλαβωμένη - δεν έχω άλλο από τη μοναξιά μου". Και Ρουβά: "νιώθω-αισθάνομαι-νιώθω-αισθάνομαι". Ο πιο καθαρός Αλεξανδρινός ουρανός, ο ουρανός του πανεπιστήμιου του Ναύπλιου. Μεγάλη, σαρκαστική, η ζωή και χάνεται στα αδύναμα τα μάτια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξευτελισμός της ζωής οι ένορκες παρακολουθήσεις της προσπάθειας. Η προπαγάνδα: "Παρακολουθούσα όμως και μαθηματικά". Εντυπωσιακό πολύ να πιστεύει κάποιος ότι θα παρακολουθήσει ειδικά το πραγματάκι αυτό και θα μάθει από τις παρακολουθήσεις. Που σημαίνει: οι κρητικοί πρωθυπουργοί δεν ξέρουν τον τρόπο να ακούσουν την μουσική του τόπου τους και δεν έχουν γνώση της αλήθειας του ήχου. Δεν είναι πως δεν άντεξα/ ούτε πως δεν αντέχω/ λίγα εσύ μου ζήτησες/ σου έχωσα ό,τι έχω. Πώς η παρακολούθηση. Μάλλον παρακολούθηση δεν είναι ένα γυμνό σεντονάκι με τον άνεμο του κλιματιστικού και ημίφως και θανάτωση της φρίκης. Μία άρνηση της φρίκης δεν αρέσει στις γκόμενες. Τα σκυλάδικα της νύχτας άκουσαν την προδοσία και οικτίρουν. Στα σκυλάδικα της νύχτας δεν τραγουδούν πρωθυπουργοί, ηχητικοί, στρεβλοί παράφρονες, ποιότητες σαχλού σανού. Στα αυθεντικά σκυλάδικα της νύχτας, με τα κλαρίνα και τις ηλεκτρικές τσαμπούνες, τα τούμπανα, τα τούμπανα προοδεύουν τα μαθηματικά. Διήγηση της παρουσίας της Γης θα 'ναι η εκπομπή κι ο θάνατος που την ανανεώνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ψάχνω να βρω τι πρέπει να σκεφτώ για να μην είμαι χάλια. Να πάω από εδώ. Να πάω από εκεί. Στα δύο λεπτά που θα καθίσω στην καρέκλα, πονάω. Πάω να ακούσω συμφωνική μουσική ραδιοφώνου, να η υποψία καρκίνου. Πάω να ακούσω αυθεντικό σκυλάδικο, νιώθω μόλυνση από αδιάκριτα βλέμματα εκτός του αυθεντικού σκυλάδικου τραγουδιού. Αν πάω στο κρεβάτι, πονάω. Αν βρεθώ κάτω από ένα δέντρο, ενώ δε με έχει συντηρήσει κάποια απώθηση προς τον ωκεανό, νιώθω πνιγμό. Αν πάω να διαβάσω, ενώ δεν έχω πρόβλημα να θυμηθώ πώς γίνεται ξανά η απόρριψη της ανοησίας, πονάω. Εγώ δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατό, τα πιο ωραία ενδιαφέροντα της ζωής μου, να έχουν ταυτιστεί μέσα μου με τους χειρότερους και οι αναμνήσεις μου από αυτά να είναι σαν βασανιστήρια και πίεση σε όρθια ατσαλόκαρφα. Δεν ξέρω πώς να γράψω και όταν αποτολμών να κάνω μία γραμμή, το μήκος του στιλού συγκρίνεται με τις φλέβες μου, νιώθω σκάψιμο με καλέμι πάνω στο κρανίο μου, γράφω μόνο ΥΑΒ 4068. Ανοίγω τις δύο πόρτες του ψυγείου, κάθομαι, παρατηρώ τις καταψύξεις, τις αναψύξεις, τα λεμόνια, το παγωμένο ψωμί, στρέφω την ηλεκτρική σκούπα, ρουφάω το σοκολατούχο γάλα, το φέρνω προς τα κάτω, ανοίγω, πίνω, αδιαφορώ. Γελάω όμως με την ποίηση: είμαι του Στάλιν θυγατέρα - του Χίτλερ ήμουν η εταίρα - και του Πολ Ποτ η εκλεκτή - και ξέρεις από πρώτο χέρι τι κόστισε στου κόσμου το ασκέρι. Το ασκέρι, ήσουν του, η εκλεκτή. Η Ιδεολογία-Αρβελέρ. Εγώ θέλω να βρω και άλλα τέτοια γελοία πράγματα, όπως το Ιδεολογικό, για να γελάω. Μία τρυφερή ποίηση, νταλαροειδής, υπέρ των αυτοκρατοριών. Μένει τώρα αναλαμπή και θρυαλλίδα αυτό που πάντα αρνείται να πεθάνει -η ζωή- κάτω από τις θερινές φωτιές του Άι Γιάννη -ευχέλαιο του κλήδονα- αυτό που πάντα αρνείται να πεθάνει -ποιο; ο πόλεμος- όχι, αλλά: η πίστη στο Μωάμεθ, στο Βούδα, ή στο Χριστό/ για εμάς στην Παναγιά και στην πατρίδα -κακό πράμα η μη-ναζιστική πατρίδα/ και για τους άλλους σε ένα ΝΕΟΠΡΟΒΛΗΤΟ θεό (που προσκυνούν μονάχα οι τσαρλατάνοι). Μονάχα, νεοπρόβλητος, αρνείται να πεθάνει, αναλαμπή και θρυαλλίδα. Ποιος είναι ο νεοπρόβλητος θεός. Ο καζινοκαπιταλισμός; Μα πώς καταγγέλουμε το νεοφιλελευθερισμό όταν υμνούμε την ιδεολογία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την επιστήμη, επειδή απαιτεί συγκέντρωση, κερδισμένη κομματάρα της υγείας μας, χαζή αθωότητα, μπορούμε να βάλουμε οριστική παύση στις χαζομάρες. Γίνεται αυτομάτως χωρίς δεύτερη σκέψη να λέμε: μην ενοχλείτε τη ζωή. Συνήθως συζητάμε, όταν συζητάμε με πονηρούς ασφαλίτες, ε, συζητάμε, δηλαδή μας ζητάνε να συζητήσουμε να βρούμε ένα τρόπο να αρχίσουμε να νιώθουμε άσχημα, κατά τα συνηθισμένα, τα γνωστά, αυτά, και να μην μπορούμε να θυμηθούμε ούτε ό,τι είχαμε πρόχειρο και εύκολο. Μας οδηγούν και για την φυσιολογική αισιοδοξία, που θα έπρεπε να εκδηλώσουν και εκείνοι, να νομίζουμε ότι χρειάζεται ειδικός αγών πεισίματος και να αφιερωθούμε στα εμπόδια σαν κακοποιημένες του ασπρόμαυρου σινεμά. Αυτά τα δράματα, όταν οργανωθούν γίνονται επιστήμες και οι ενδιαφερόμενοι τα ακολουθούν τυφλά. Κάποιοι που σκέφτηκαν σοβαρά θα τους περιγελάσουν άγρια, οι ενδιαφερόμενοι, της κοινωνικής επιφάνειας, των ερώτων, της αγαπημένης, δε θα πάρουν μυρωδιά, τι καλός που είσαι που με περνάς από τα φίλτρα και εγώ χαίρομαι που με διαμορφώνεις και με στέλνεις όπου είναι να πάω και μια ώρα πιο γρήγορα: να πάω να με βρω, φεύγω, καλό μου ταξίδι. Εγώ μπορώ να είμαι χαζός όσο μπορώ, αλλά ο άλλος ίσως να έχει σκεφτεί και να έχει νιώσει από τα βάθη την λεπτομέρεια της λεπτομέρειας. Εγώ ίσως να έχω συνηθίσει, και μάλιστα να κολλάω με όλα τα κύτταρα μου κολλημένα, αλλά οποιοσδήποτε ίσως ποτέ να μην είχε φοβηθεί να ξεκολλήσει αληθινά και να επιφέρει πάνω του αποτελέσματα λυτρωτικά. Πώς μπορώ να ξέρω ποιος είναι αυτός; Πόσο εύκολα μπορώ να απορρίψω ή να παραδεχθώ, αλλά κυρίως να απορρίψω; Εδώ παρουσιάζονται για έξυπνοι και αλανιάρηδες, τα μούτρα Τράγκας και Σπ. Καρ. Ένας που μελέτησε σοβαρά, με ανθρώπινη επάρκεια, με όλα τα πανιά του ανοιγμένα, την αμφισβήτηση, και ήδη από τα ελληνικά του λόγια φαίνεται και νιώθεται καθαρά, γιατί να μην είναι πιο έξυπνος και εξονυχιστικά ψαγμένος μάλιστα; Αλήθεια αξίζει σαν ένας έξυπνος ο Γ.Π.Σαββίδης αξίζει σαν έξυπνος να πει ότι ένας άλλος είναι έξυπνος; Εγώ αμφιβάλλω. Ούτε βιβλίο για τον Σεφέρη δεν έγραψε αν και του είχε ζητηθεί από τον ίδιο τον ποιητή. Πες ρε φίλε: σε σιχαίνομαι. Ειλικρίνεια. Αλήθεια. Τι κολλάς και του υποκρίνεσαι τον ποιητικό επιμελητή και τον φίλτατο, αφού τον σιχαίνεσαι. Είναι ψέμα; Έβαλες ποτέ πάνω από τον Καβάφη τη μάνα σου, βρε παλιοτόμαρο; Πόσο έξυπνος είναι ένας άνθρωπος-καθηγητής που δεν καταλαβαίνει ότι δεν είναι απόδειξη ευφυΐας η υποκρισία του και τα δήθεν τυχαία αγγίγματα του κουμπιού του πεντελονιού του εν όψει της κυρίας Ζάννου. Από το 1971 μέχρι το 2000 είναι χρόνια πολλά και καμία θηλυκιά δε θα τα περνούσε αποκλειστικά με τις εντριβές. Εσείς τώρα, κύριε Jakos, έχετε βάλει πλώρη για τις ανασκαφές στα νεκροταφεία; Αργήσατε. Η γκόμενα απέθανε. Κάτια Δανδουλάκη, κάνει; Βρείτε την, μιλήστε, κάνετε της τα πράγματα. Γιατί ανακατεύεται εμένα, που απλώς και μόνον θέλω να ζήσω χωρίς να σκέπτομαι. Γιατί ο Απόστολος Νικολαΐδης ομολογεί δημοσίως το "άιντε ρε μούτρο"; Γιατί ο Απόστολος Νικολαΐδης έκανε αυτό το σφάλμα: "After 13 years overseas, Apostolos traveled back to Greece in 1981 in an effort to follow up his big successes in the U.S. with new ones in his native country".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μ' αρέσει η πλύση χωρίς στύψιμο. Να επιλέγω την άντληση. Να σηκώνω τα υδάτινα βάρη των ελπιδοφόρων υφασμάτων. Άντληση και η νύχτα, σήμερα, που είναι μια νύχτα καυτή αλλά όχι πολύ καυτή. Ελπίζω όταν ακούω τις σταγόνες του νερού που πέφτουν από τα ρούχα πάνω στην πικραδάφνη και τα χαμηλά, αυθαίρετα χόρτα. Ταυτοχρόνως δεν ξεχνώ τον τιποτένιο μπλε και μαύρο ουρανό, που ήταν σήμερα φωτισμένος από το φεγγάρι της Γης αρκετά, άρα ήρεμος. Βλέπω και το σκοτάδι των δέντρων απέναντι. Οραματίζομαι τις βρύσες - μία είναι αλλά εγώ οραματίζομαι πολλές, διεσπαρμένες ανάμεσα στα φυτά. Γαλήνη, επιτέλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα σοβαρά και παλαιά αλλά υπέροχα και σοβαρά πλακάκια του μπαλκονιού ψάχνω με το βλέμμα μου να βρω μια γωνία του βλέμματος μου που να νιώθεται από το βλέμμα μου -και τον εγκέφαλο μου- αληθινά δική μου. Των αδυνάτων αδύνατο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα η Ελλάδα σαν ελεύθερη εκδήλωση της ζωής δεν με έχει παρενοχλήσει. Ότι συνάντησα παλιανθρώπους γονείς, συμμαθητές, δασκάλους, δηλαδή άτομα χωρίς αγωγή, αυτό σίγουρα. Ω πόσο πολύ έπρεπε να φεύγω! Αλλά, όταν φεύγεις από τα σημεία της της ψευτο-κοινωνικοποίησης, μένεις μόνος. Αλλά, όταν φεύγω, πρέπει να φεύγω καθαρά και οριστικά. Α! Αν υποπτευθούν ότι είμαι για να φύγω! Θα μου πουν, οι συνάδελφοι συμμαθητές, ότι ποτέ δεν θα μάθω π.χ. την Φυσική που αυτοί δεν διαβάζουν -πώς μπόρεσαν έτσι να σκφτούν;- και θα μου πουν, οι διδάσκαλοι, ότι δεν ξέρω την αδίδακτη λογική του Αριστοτέλη· άρα, εφόσον δεν ξέρω Αριστοτέλη, δεν πρέπει να μπορώ να μάθω τα συστήματα αναφοράς και τα συγχρονισμένα ωρολόγια του Einstein. Φυσικά ότι δεν πρέπει να μπορώ να μάθω σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπορώ να ζήσω, να πιστέψω ότι ζω και να συνεχίσω να κινούμαι ελεύθερα στον χώρο μου και στο εξωτερικό περιβάλλον, το ανθρωπογενές και το πεζοδρομιακό με τα παγωτά και τα δέντρα. Αλλά "η Ελλάδα" δεν φέρει ευθύνη ακόμα και αν οι παρόμοιοι βρίσκονται παντού, στους δημόσιους χώρους και στις οικογένειες. Εγώ δεν μπορώ να ανεχθώ γνωριμίες από τα παλιά. Είμαστε άλλοι κόσμοι, αν μπορώ να πω αυτή την έκφραση. Εγώ έλυνα μια άσκηση πολύ εύκολα, αλλά βρέθηκα στη θέση του χειρότερου αδιάβαστου, και ο τελευταίος κόπανος βρέθηκε διδακτορικούχος. Όχι ότι θα ήθελα ποτέ ένα διδακτορικό. Εξ' άλλου. Ζωή είναι. Υπάρχουν δυστυχώς και οι σκληροί τρόποι για την αληθινή δουλειά και για την επιβίωση. Ξέρω μιαν επαληθεύσιμη θεωρία συνωμοσίας. Ότι, αν εγώ θέλω να μελετήσω ένα θέμα σωστά, αν δεν το πλησιάσω και δεν το στήσω λογικά μέσα στο νου μου μόνος μου, μόνο θα παραδοθώ στην τρέλα των παρανοϊκών παπαγάλων, θα αρχίσω να δυσφορώ αμέσως μετά και θα παραλύσω σαν μαριονέτα. Πώς μπορώ με ψεύδη να κάνω την στοιχειώδη κίνηση; Πώς μπορώ με ψέματα που δεν πολυκαταλαβαίνω να βάλω το μολύβι στο χαρτί και να γράψω; Αυτό, τότε που δεν είχα παρατηρήσει ότι θα το πάθω, το συνειδητοποίησα σαν ενδεχόμενο, αλλά το είχα για αδύνατο. Κάποτε έρχεται η στιγμή της εξήγησης με ακρίβεια και τότε δεν μπορούμε να πούμε τα δυστυχιζόμενα και να τα καταπιούμε άχαφτα. Σε μία διάλεξη κάποιος λέει ότι υπάρχουν παράγοντες, μεταβλητές, στους αλγόριθμους. Λέει επίσης ότι μπορεί να φτιάξει έναν τέτοιο αλγόριθμο. Αδύνατον. Δεν είναι ένας αλγόριθμος ούτε εξίσωση ούτε πολυώνυμο ούτε συνάρτηση πολλών μεταβλητών. Πάνω στον τέτοιον αλγόριθμο στηρίζεται ο ορθολογισμός; "Αλγόριθμο ονομάζουμε τη σαφή και ακριβή περιγραφή μιας σειράς ξεχωριστών οδηγιών - βημάτων, με σκοπό την επίλυση ενός προβλήματος". Ο αλγόριθμος είναι μέθοδος. Τι μου αποκαλύπτει λοιπόν κάποιος που ενδιαφέρεται να φτιάξει έναν αλγόριθμο μη αλγόριθμο και να λύσει και ένα πρόβλημα; Δεν ξέρω. Αν όμως πρόκειται για θεοσοφίες με το κιλό, τις ξέρω από το κοινωνικό περιβάλλον του χώρου όπου έπρεπε να μπορώ να λειτουργήσω φυσιολογικά, την Ελλάδα, που λέμε, και δεν μου επίτρεψαν. Αν ο αλγόριθμος δεν είναι αλγόριθμος, πώς εγώ μπορώ να έχω πατρίδα; Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να γίνει αυτό είναι να αρχίσουν να με ενημερώνουν ότι είμαι προβληματικός. Ελύτης: "τα πικρά μου βότσαλα μετρώ κ' είν' ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία όπου κάποτε οι φιγούρες των αγίων βγάζουν δάκρυ αληθινό". Καρούζος: "Βάλε μέ νου σου την οσιότητα και των τίγρεων ακόμη που δεν την ξέρει κανένας απ’ τις κηλίδες και τα δόντια/ βάλε μέ νου σου τη μεγάλη συναδέλφωση που δίχως τα ξεδιάντροπα μικροσκόπια μας περιμένει". Χαίρομαι που χρησίμεψαν τα δάχτυλα μου στον Καρούζο. Πιλαλί: "Γνώρισα έναν αλήτη που έγραψε σαν το Ελύτη κ' έλεγε σοφές κουβέντες που ήτανε στον ήλιο τέντες. Πεσόα πεσόα πεσόα, μας την πέσανε αθρόα". Αρβελέρ: "Ήμουν του Στάλιν θυγατέρα· του Χίτλερ ήμουν θυγατέρα· και του Πολ Ποτ η εκλεκτή". Και τραγουδάει το νταλαροειδές. Με τις χιτλερικές βαρβαρότητες, της Αρβελέρ, είναι να μη μάθω θερμοδυναμική;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μέρα διάβαζα τις ερωτικές επιστολές του Ντύλαν Τόμας, εκδ. Μεταίχμιον, και ένιωθα ότι είμαι η γιαγιά Αθανασίου Τσαλδάρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ερωτομαθηματικός στίχος του Ελύτη:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν δεν έχεις κάνει έρωτα ποτέ σου με τα μαθηματικά, δε θα μπορέσεις ν' αποδείξεις ότι τα γραφτά σου τους μοιάζουν."
και τι κρίμα να μη ζω στα 1955 να τον δω εφαρμοσμένον από κάποιο άθλιον υποκείμενον Αλγέβρης...("δεινούς αλγεβριστάς" που διαβάζω στις συνεντεύξεις των "δεινών Ελλήνων πολιτικών"..).
Πώς άραγε να μοιάζει ο μαθηματικός έρως του κρατικού υπάλληλου; Να είναι όπως τα κουνούπια με το πλατύ χάπι και το ηλεκτρικό μηχανάκι που ανακαταγράφουν (και οι) οδηγίες ότι ζαλίζονται αλλά που τελικά -το ξέρουμε- ότι ζαλίζονται και πέφτουν από τα ύψη ζαλισμένα και σκοτώνονται;
Βουτιές στο παρελθόν ο νους: αρσενικές χορτόπιτες. Κολοκύθι, λάδι, μικρό ρύζι, χόρτα να μην πικραίνουν. Μεσημέρι καθισμένο στο απόγευμα του κάρβουνου. Ένας μικρός δροσερός αέρας στα αγόρια παρουσιάζει τα συναισθήματα από τη μελλοντική μοναξιά τους. Πρόλαβα να φάω ανθούς του κολοκυθιού και κληματόφυλλα με αλεσμένο κρέας και ρύζι καιρούς πριν από την τηλεόραση. Έχω ζωντανή εικόνα στα μάτια μου για τον Φαέθωνα. Αιωρούμενος στο θηλυκό αλώνι και τα φουστάνια της μαμάς στα πεύκα αιωρούμενα, απλωμένα. Άλλο φόρεμα σκούρο μπλε καλοκαιρινό και άλλο γαλάζιο σαν νύχτα. Όλα τα φουστάνια με βούλες. Όπως το ροζ φίδι με τις λευκές, γαλάζιες βούλες στο δρόμο για τη θάλασσα, στις καλαμιές. Χρόνοι πολλοί μέχρι να ξεκαθαρίσει ο νους τη διαφορά απαίσιο ψημένο λάχανο, ωραιότερο κληματόφυλλο, ωραίος ανθός κολοκυθιού. Και πόσοι χρόνοι θα περάσουν για να πιω ξανά νερό πατώντας αλωνάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα σημάδι στην επιστροφή της τηλεοπτικής χρονιάς του έτους 2005 μ.Χ.
ΑπάντησηΔιαγραφή1 - συν2χ = 2ημ²χ, σαν αρχαίο πολύχρωμο καράβι λιθοστολισμένο
1 + συν2χ = 2συν²χ, σαν μισοβυθισμένο πειρατικό καράβι χρωματισμένο
Γίνονται συλλογές στον καιρό του θανάτου; Τι θα συνεχίσουν με τις εκδόσεις. Την διακυβέρνηση Καραμανλή; Θάνατος.
Σώπασε...σώπασε...η ψυχή του Γιώργου Σουφλιά κοιμάται
Μην την ξυπνάς...κουράστηκε ελπίδας και φιλελευθεριάν φέρουσα
Και τον τύραννον ήλιον περιφρονεί
Το ευτυχές δυσανασχετώ την Άνοιξη αγγέλει.
Η ερημική δραστηριότητα της γκόμενας. Με λεξιλόγιο μητροπολιτών ο Σαρρηγιάννης:
ΑπάντησηΔιαγραφή"...η μεταφορική κίνηση υπερισχύει της περιστροφικής και λέμε ότι το σώμα κυλάει και τσουλάει"
"η περιστροφική κίνηση υπερισχύει της μεταφορικής και λέμε ότι το σώμα κυλάει και σπινάρει".
Μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάς: "σπινάρει" ή "σπινιάρει". Και κάποιοι από τους που λεν το πρώτο λένε και "κύκλοτρον" και "μπιμπερόν". Όλοι του Ελύτη φανατικοί αναγνώστες κατά φαντασίαν. Βολεύεις στην αποκάλυψη της εκμεταλλετικής υποκρισίας Οδυσσέα. Είναι υποκριτές και φονικοί και εσύ διάσημος και η αλήθεια ψέμα.
Παρακάτω ο Σαρρηγιάννης: "Δηλαδή αν εφαρμόσουμε το ΘΜΚΕ, για το σύστημα, "δεν παίζουν" οι εσωτερικές δυνάμεις". Στα παιδιά με λεξιλόγιο μητροπολιτών;
Το απόγευμα που μένω δίχως θάλασσα και χωρίς κλιματισμό, πάλι μεγάλη πλημμύρα λάμπει γύρω μου. Κι αστερίες και ιδρωμένοι αστερισμοί, μέσα σε κύματα ζεστής πλημμύρας ανερχόμενα.
Αυτά μας φέρνουν στο ερώτημα: "θα μπορούσα να φτιάξω την ηρεμία μου με το να είμαι ένας έλληνας εκτός Ελλάδας;". Δεν ισχύει. Εμείς που μεγαλώσαμε στην Ελλάδα καταλάβαμε νωρίς και προσπαθήσαμε να ζήσουμε εκτός της διαχυμένης κατάθλιψης. Αναγκαστήκαμε να κόψουμε τους ολωσδιόλου γνωστούς και φίλους. Επειδή εκείνοι νόμισαν ότι μπορούν να επικοινωνήσουν διαμέσου απαξίωσης και χλεύης. Τα ίδια θα ίσχυαν στο εξωτερικό. Όλο το διαμέσου μαύρο πουλί πιασμένο κάτω από την πόρτα μαυροντυμένης γριας στον ήλιο.
Σφράγισαν kicktorrent. Δεν πειράζει. Έχω 5000 χρήσιμα pdf που είναι βιβλία φυλαγμένα σε τέσσερεις δίσκους. Δύο εσωτερικούς WD, έναν φορητό WD και έναν εσωτερικό Seagate. Μου λείπει ένα βιβλίο να μην είναι djvu και να 'χει σελιδοδείκτες: Optics, Hecht. Εκείνη που με χώρισε -γιατί από κεκτημένη ταχύτητα έκανα με άλλη εκείνα και τα έκανα σκεπτόμενος εκείνη μόνον εκείνη!- ομορφαίνει στο facebook. Πειράζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια εμένα νεκροταφείο σημαίνει ρόδια. Είναι και καλοκαίρι από το τσιμέντο στο χαλίκι και μετά στις στροφές και στις ρωγμές που αφήνει στο δρόμο ο χειμώνας και εκκλησία και καμπάνα και άλλες στροφές από χώμα και αλωνάκι και σιδερένιος αγωγός του νερού που καταλήγει στην παραλία. Αλλά πιο πολύ για εμένα νεκροταφείο σημαίνει ρόδια. Αφήνοντας πίσω μου το νεκροταφειομού φτάνω στα ροδιαμού. Τα σπυριά του ροδιού μέσα στο κόκκινο πλαστικό πιατάκι είναι η πληθώρα μου. Ανακατεύοντας τραγανό, γλυκό ρόδι απομακρύνομαι από τους στυφούς λωτούς. Και όταν επιπλέω στα διαχωριζόμενα μονοπάτια του τοπίου μου βλέπω τους δρόμους σαν επιλογές. Σε δύο πεύκα ανάμεσα χάνεται ο ανηφορικός δρόμος πάνω στο βουναλάκι εκείνου του χώματος. Δεξιά και αριστερά άλλοι δρόμοι, ο ένας με καβουράκια και ο άλλος δρόμος με άλλα πεύκα και γαιώδες νόημα του χόρτου. Στις γωνίες των στροφών των δρόμων πολλοί θάμνοι, σκονισμένοι από την ένταση του ήλιου, υποτιθέμενες κατοικίες των χρωματιστών, ανύπαρκτων φιδιών, υπενθυμίζουν την πρώτη σταγόνα της βροχής πάνω στους ειρηνικούς κορμούς. Τι είναι δάσος και τι είναι παραλία δεν μπορώ να διακρίνω. Πιάνω σμέρνες βυθίζοντας το χέρι μου μέσα στην ηλικία του δέντρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑίφνης σκέφτηκα εγώ μιλάω λογικά καθημερινώς σε εκείνους που ενδιαφέρομαι να προστατέψω και να βοηθήσω χωρίς καθόλου να επιβληθώ και χωρίς να έχω μηχανεύομαι εκμεταλλευτικές τάσεις στην υποχρέωση και στην ανάγκη να συμπαρασταθώ και το αποτέλεσμα μου είναι να στρέφουν εναντίον μου το μίσος και απαξιωτικές εκφράσεις που ταιριάζουν μόνο σε μεγαλοδημοσιογράφους. Παρακολουθούν Ράδιο Αρβύλα, εκνευρίζονται παραδομένοι στις τηλεοπτικές βλακείες, βρίζουν εμένα. Ζωγράφοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κάνω να σκεφτώ τα λόγια:
Την ζωική μας ορμή την έκαναν γροθιά. Κι έτσι πια ζούμε σε ένα πολιτισμό της ωμής δύναμης.
αμέσως θα προβληματιστώ: ποια είναι η ζωική μου δύναμη (και θα απαντήσω: η υγεία μου όπως εγώ την διαμορφώνω και την εκφράζω), ποιος είναι ο πολιτισμός της ωμής δύναμης (και θα απαντήσω: η κατάθλιψη). Και: ποιον θα συντρίψει πρώτον η γροθιά μου; Εμένα. Αν όμως παραδοθώ στα ακροάματα του YouTube θα ξεχάσω τις σκέψεις μου και θα υιοθετήσω το κενό. Κατόπιν θα νιώσω άσχημα και θα μισήσω τον εαυτό μου και θα πάω να δω κι εγώ το Ράδιο Αρβύλα.
Αν ποτέ γνωρίσω κάποιαν αστή που θα μου παραθέσει τα λόγια "μπορείς όμως να κόψεις ένα λουλούδι από την λέξη τριανταφυλλιά;" πρέπει να ξέρω ότι είναι έτοιμη για τις σαρκικές εκλάμψεις και ότι δεν πρέπει διόλου να καθυστερώ.
Για να ξανανιώσω την ωραία εποχή του καπνίσματος και την χαρά του ήλιου με το τσιγάρο και το γάλα με σοκολάτα στην πρωινή αισιόδοξη δροσιά παρακολουθώ χαμηλά ή χωρίς ήχο και όχι ώρα πολλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ έγραψα σε μια κοπέλα του f/b το πράγματα αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κάποιος ήξερε τις μεθόδους τους Χολμς και με παρατηρούσε προσεκτικά θα μάντευε την απουσία μου από τους ιερούς ναούς την ερεβώδη αναταραχή των Χριστουγέννων. Η απασχόληση στα έργα της αστροναυτιλίας, η φροντίδα για τις διαστημικές αποστολές από το Κέικ Κανάβεραλ στους Εννιά Απαίσιους Εξωπλανήτες, η μέριμνα για τους αδίστακτους περίπατους των μυρμηγκιών πάνω στα μεταλλικά μέρη των ηλιακών κατόπτρων, οι προσεκτικές, καλλιγραφικές καταγραφές στο ημερολόγιο της βάσης μας στην σκοτεινή όψη της Σελήνης, δεν επιτρέπουν να χαθεί ένα δευτερόλεπτο. Κι αν ποτέ χαθεί ένα μηχανικό δευτερόλεπτο, θα φορέσω τη μάσκα, τα βατραχοπέδιλα, τον ανεπανάληπτο αναπνευστήρα του σεληνιακού δύτη, θα βουτήξω στη μεγάλη σεληνιακή θάλασσα από κάποιο ύψος, θα το μαζέψω στοργικά, θα το ασφαλίσω σε μια μεγάλη πλαστική τσάντα, πολύ πυκνή, τόσο πυκνή που δεν της διαφεύγει ούτε δευτερόλεπτο από ατομικό ρολόι (όταν από τύχη άτυχη διαχυθεί στα ουσιώδη πέρατα), θα μοιράσω ένα κιλό ματωμένο κιμά στους ανείπωτους καρχαρίες του Σεληνιακού Ωκεανού και γοργά, με τα πόδια μου ωθώντας προς τα πίσω το μεταλλικό νερό του ανελέητου Ωκεανού, θα κατευθυνθώ προς την πυρωμένη σκάλα να με στείλει σε διανυσματικό χώρο ασφαλή και δίκαιο. Οι ερωτικοί ναύτες των άστρων και οι μόλις ερωτοτροπούντες οπουδήποτε, θα με υποδεχθούν με τις αμφίκυρτες ιαχές και με στονάκια. Όλες οι πίτες θα κοπούν με το χασαπομάχαιρο.
και η κοπέλα αυτή με αποκήρυξε από των επαφών της το μακρύ δουκάτο. Την προηγούμενη νύκτα συμφωνήσαμε να μου αποκαλύψει σήμερα τις "σεξουαλικές της προτιμήσεις". Πότε και εγώ θα διαγνωρίσω κάποιαν έωλη τύπου ξ, από το f/b;