Η Μοναξιά του Διαδικτύου

«Η μοναξιά του Facebook…»

Διάβασα αυτή τη φράση σε μία συνέντευξη στην χθεσινή «Καθημερινή της Κυριακής». Την είπε ο Νίκος Τσούχλος, πρόεδρος του Ωδείου Αθηνών, μιλώντας για την σημερινή νεολαία. Για την ακρίβεια είπε: «…να σπάσει την “μελαγχολία της οθόνης”, την μοναξιά του Facebook που ταλαιπωρεί τους εφήβους στις ημέρες μας».

Εσείς νιώθετε μοναξιά στο Facebook;

Εμένα άλλα συναισθήματα θετικά και αρνητικά μου προκαλεί το Fb – μοναξιά όχι. Άλλωστε όλο το Fb αποσκοπεί στην υπέρβαση της μοναξιάς. «Κοινωνικό δίκτυο» κατ’ εξοχήν, πολύ περισσότερο από το Twitter. Μπαίνεις, βλέπεις τι κάνουν οι φίλοι, συμμετέχεις, σχολιάζεις, ανταλλάσεις φωτογραφίες και ντοκουμέντα.

Ο αντίλογος σε αυτό είναι πως πρόκειται για μία εικονική κοινωνικότητα, πως οι «φίλοι» είναι συνήθως άγνωστα πρόσωπα, πως τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ζωντανή παρουσία και επαφή.

Αλλά ποιος είπε πως το Fb θέλει να την υποκαταστήσει; Την συμπληρώνει, την προεκτείνει, την εμπλουτίζει.

Τα ίδια λέγανε μερικοί δυσκοίλιοι διανοούμενοι για το τηλέφωνο, όταν εφευρέθηκε και διαδόθηκε. «Οι άνθρωποι θα μιλάνε πια από το τηλέφωνο και δεν θα συναντιούνται». Κι όμως το τηλέφωνο έφερε τους ανθρώπους πιο κοντά – τους διευκόλυνε να βρίσκονται περισσότερο και να κάνουν παρέα. 

Αυτά τα κλισέ για την «μοναξιά του Διαδικτύου» τα ακούω είκοσι χρόνια τώρα και γελάω. Τίποτα δεν φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους. Έχω υπερήλικες φίλους, εγκλωβισμένους στο σπίτι,  που μπόρεσαν να βρουν παλιούς συμμαθητές και συστρατιώτες. Άλλους, χομπίστες, που έχουν προσκολληθεί σε ομίλους με τα ίδια ενδιαφέροντα και συνεργάζονται. Γονείς, που τα παιδιά τους ζουν ή σπουδάζουν στο εξωτερικό και μιλάνε κάθε μέρα μέσω Skype και Viber. Να μην μιλήσουμε για τους ερωτερυμένους! 

Επιστήμονες στήνουν ολόκληρες έρευνες με συναδέλφους στις άκρες της γης! Ο ανεψιός μου από το Seattle ανεβάζει στο Fb τα χαρακτικά που εκθέτει σε γκαλερί, αλλά και φωτογραφίες από τις εκδρομές του με καγιάκ και ποδήλατο. Ο φίλος Παναγιώτης δημοσιεύει ωραία ποιήματα. (Όσοι νομίζουν πως το Fb είναι αποκλειστικά για γκλαμουριά και ανοησία, απλώς δεν το ξέρουν. Φυσικά περιέχει και σκουπίδι – αλλά σε μικρότερο ποσοστό από την ζωή.).

Ακόμα κι αυτό εδώ το μπλογκ αποδεικνύει πόσο γελοία είναι «η μοναξιά του Ιντερνέτ». Πώς αλλιώς θα γινόταν, ένας ογδοντάρης συγγραφέας, να επικοινωνεί και να συζητάει κάθε μέρα με εκατοντάδες ανθρώπους;

Βεβαίως μπορεί κάποιος να νιώσει μοναξιά και μέσα στο Facebook – όπως και σε ένα γλέντι, σε μια 
δεξίωση, σε μία εκδήλωση. Αλλά για αυτό δεν θα φταίει το Fb!

Όσο για την «μελαγχολία της οθόνης» αυτή δείχνει πως η οθόνη απλώς είναι κλειστή – οπότε πράγματι είναι μελαγχολικά γκρίζα. Αλλά μία ανοιχτή οθόνη έχει χρώματα, σχήματα, ήχους – από μπαλέτα μέχρι έρημα προσφυγόπουλα.

Εσείς, νιώθετε μοναξιά στο Διαδίκτυο;