Κυριακή, Νοεμβρίου 04, 2018

Παρανοϊκή μεγαλομανία


Άραγε οι Έλληνες ζούνε μόνιμα μέσα στον φόβο; Ισχύει αυτό που γράφει ο δημοφιλής Έλληνας ιστορικός Κυριάκος Σιμόπουλος, στο βιβλίο του: «Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια» (1989); «Ο Ελληνισμός αγωνίζεται επί δύο χιλιετίες σε έναν εχθρικό κόσμο υπό συνεχή απειλή ολοκληρωτικού αφανισμού». Παρανοϊκή σκέψη – αλλά βαθειά ριζωμένη. Και παρακάτω ξεκαθαρίζει ότι βασικός εχθρός του Έλληνα δεν είναι ο Τούρκος – αλλά η Δύση. Αυτή τον απειλεί με ολοκληρωτικό αφανισμό.

Προχθές ο Αλβανοέλληνας συγγραφέας Γκαζμέντ Καπλάνι (για τον οποίο έγραφα πριν δύο εβδομάδες) αναρωτήθηκε στην σελίδα του στο Facebook γιατί τόσοι πολλοί Έλληνες πιστεύουν βαθύτατα: «…ότι ο κόσμος, από την Αλβανία μέχρι το Ισραήλ και από την Δημοκρατία της Μακεδονίας μέχρι τις ΗΠΑ, τους μισεί, συνωμοτεί εναντίον της χώρας, δεν τους αγαπάει, τους καταδιώκει και τους φθονεί. Αυτή η φοβερή ικανότητα μιας τόσο τυχερής ιστορικά χώρας, όπως η Ελλάδα, να προσπαθεί με κάθε μέσο να κάνει ακόμα και τους φίλους της εχθρούς και να σπρώξει τον εαυτό της στο περιθώριο (με αποτέλεσμα σήμερα να κινδυνεύει να βρίσκεται όχι απλά στο περιθώριο της Ευρώπης αλλά και των Βαλκανίων): όλα αυτά πείτε μου πως μπορώ να τα εξηγήσω…;».

Την ίδια μέρα – κατά τύχη – ήρθε η απάντηση: δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα μιας έρευνας που έκανε το Pew Research Center (ένας πολύ σοβαρός οργανισμός ερευνών) τα έτη 2015-17 σε 34 κράτη στην Ευρώπη μεταξύ 56.000 ενηλίκων. Ανάμεσα σε άλλες ερωτήσεις η πιο ενδιαφέρουσα (και αυτή που απαντά έμμεσα στην απορία του Καπλάνι) είναι η εξής:

Συμφωνείτε με την άποψη: «Ο λαός μας δεν είναι τέλειος, αλλά  ο πολιτισμός μας είναι ανώτερος των άλλων».

Με την άποψη αυτή συμφωνούν μόνο το 20% των υπερήφανων Ισπανών, το 36% των σωβινιστών Γάλλων, το 28% των Σουηδών – ΑΛΛΑ ΤΟ 89% ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ! 

Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη, σχεδόν διπλάσιο των Άγγλων, Γερμανών και Ιταλών.

Κι αυτή την απάντηση για την υπεροχή μας την δώσαμε στα πιο σκοτεινά μας χρόνια, με κράτος χρεοκοπημένο και θεσμούς σε διάλυση. Και όχι, η ερώτηση δεν αφορούσε τους αρχαίους μας προγόνους, αλλά τον σημερινό μας πολιτισμό.

Μα αν έχουμε τέτοια γνώμη για τον εαυτό μας, πώς να μην πιστεύουμε ότι μας ζηλεύουν,  μας φθονούν, μας εποφθαλμιούν και μας υπονομεύουν οι πάντες;

Το μόνιμο πρόβλημα των Ελλήνων είναι αυτή η μανιοκαταθλιπτική διπολικότητα που μας δέρνει. Από την μία πλευρά πιστεύουμε (όπως δείχνει και η έρευνα) ότι είμαστε ο περιούσιος λαός, το άνθος της ανθρωπότητας – κι από την άλλη, συγκρίνοντας την κατάστασή μας με των άλλων Ευρωπαίων, ελεεινολογούμε το χάλι μας – που ούτε τα σκουπίδια μας δεν μπορούμε να μαζέψουμε. 

Ταυτόχρονο πλέγμα μεγαλομανίας με σύμπλεγμα κατωτερότητας.

Και φυσικά κάποιος φταίει για την κατάστασή μας. Όχι βέβαια εμείς οι ίδιοι, αφού είμαστε ισόθεοι. Οι άλλοι που μας φθονούν, που συνωμοτούν εναντίον μας, που μας υπονομεύουν, μας εκμεταλλεύονται και μας εξαπατούν – που μας εμποδίζουν να προκόψουμε.  Οι Γερμανοί τώρα, παλιότερα οι Αμερικανοί, η CIA, πιο παλιά η Intelligence Service και τώρα πάλι ο Σόρος, οι Μασόνοι, οι Επτά Σοφοί της Σιών…κλπ.

Εκεί μας οδήγησαν η παράδοση, η οικογένεια, το σχολείο, ο στρατός,  οι πανηγυρικοί, η αρχαιολατρία, η αυτοδοξολόγηση. Γίναμε ο πιο εθνικιστικός λαός της Ευρώπης – μονίμως μεθυσμένοι «με το αθάνατο κρασί του ‘21» και πιο πίσω, μέχρι τον Μαραθώνα και την Σαλαμίνα.

Ενδιαφέροντα στοιχεία από την ίδια έρευνα: Μόνο το 31% των ελληνικών οικογενειών θα δεχόταν ένα μουσουλμάνο ως μέλος και μόνο το 35% έναν εβραίο. (Συγκριτικά: το 55% των Γερμανών – μουσουλμάνο – και  το 76% των Γάλλων – εβραίο).

Έτσι λοιπόν, διπλοκουμπωμένοι μέσα στην μοναδικότητά μας βλέπουμε, τους άλλους πότε αφ ’υψηλού και πότε από τα βάθη. Πότε ως είδωλα και πότε ως καταχθόνιους εχθρούς. Οι οποίοι συνεχώς συνασπίζονται και συνωμοτούν εναντίον μας. Το πλαστό τσιτάτο του Κίσιντζερ («πρέπει να καταστρέψουμε τους Έλληνες») είναι η τελική απόδειξη της παρανοϊκής μεγαλομανίας μας…

*Τα στοιχεία για την έρευνα από ρεπορτάζ του Παύλου Παπαδόπουλου, «Καθημερινή», 30.10.18. Όπως κάθε Κυριακή, το blog δημοσιεύεται στην εφημερίδα "Το Βήμα".