Αχ, βρε Μανώλη...

Εδώ και αρκετό καιρό είχα γράψει στο site μου ένα κείμενο που αναγκάζομαι σήμερα να επαναλάβω – γιατί εκφράζει ακριβώς ότι θέλω να πω. Το παραθέτω:

Πριν 120 χρόνια ο μακρινός πρόγονός μου Εμμανουήλ Ροΐδης έγραφε:

«Ο τίτλος διορθωτού του ρωμαίικου κατήντησε να αμιλλάται κατά την γελοιότητα προς τον του τετραγωνισμού του κύκλου».

Με άλλα λόγια: Διορθωτής του ρωμαίικου = ψώνιο. Διότι όπως ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται, έτσι και το ρωμαίικο δεν διορθώνεται. Και ο Ροΐδης συνέχιζε:

«Τούτον (δηλ. τον τίτλο) φοβούμενοι, περιορίσθημεν ήδη από ετών να λέγομεν εις τους αναγνώστας μας παραμύθια περί γάτων, σκύλων, αλόγων και περί Συριανών συζύγων».

Πραγματικά τα τελευταία χρόνια ο Ροΐδης έγραφε μόνο διηγήματα. Συγκινητικά, με ήρωες ζώα που θυσιάζονταν για χάρη ανθρώπων. Ζώα με αισθήματα, τέτοια που οι άνθρωποι δεν του είχαν ποτέ χαρίσει.

Έτσι καταλήγει: «Εξ όσων ηυτύχησα ή εδυστύχησα να γνωρίσω είμαι, πιστεύω, ο μόνος άνθρωπος όστις, αν τον ωνόμαζον ζώον, δεν θα εθεώρει τούτο ως προσβολήν».

Πού τον θυμήθηκα; Μα γιατί κι εγώ βρέθηκα τα τελευταία χρόνια να υποδύομαι τον διορθωτή του ρωμαίικου και πέρα από το ότι δεν τετραγώνισα τον κύκλο, εισέπραξα τόσες ύβρεις και τόσες παρεξηγήσεις που έχω απόθεμα για τρεις ζωές.

Επειδή όμως δεν έχω πολλές ζωές (θα ήθελα και μία για μένα) και αυτή που έχω, η μοναδική, οσονούπω τελειώνει, αποφάσισα να …επιστρέψω στη λογοτεχνία.

Διαβάζοντας ωστόσο πάλι τον Ροΐδη μου πέρασε η κατάθλιψη. Διότι, όπως γράφει ο ίδιος:  «…τὰ δημοσιογραφικὰ ὄργανα τῆς ἀγέλης τὸν ὠνόμασαν ἐν συναυλίᾳ ἀσεβῆ, ἄπατριν, χριστομάχον, προδότην, φατριαστὴν καὶ κακοήθη».

«Ο περισσότερον των Ελλήνων συγγραφέων υβρισθείς» είπε γι αυτόν ο Παλαμάς.

Ε, λοιπόν έχω ελπίδες…

Υ. Γ. Αφού είχα γράψει αυτό το κείμενο είδα την ανακοίνωση της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος. Αξιώθηκα την τιμή του Ροΐδη και του Καζαντζάκη: να με επιτιμήσει η Ιερά Σύνοδος. Μου μένει τώρα και η τιμή του Λασκαράτου...