Έχω δηλώσει – ακόμα και στην πρόσκληση ή στην αφισέτα της εκδήλωσης, ότι θεωρώ το «Βιβλίο των Γάτων» το πιο σημαντικό μου βιβλίο.
Είμαστε καλά; Ένα βιβλίο για …γάτες; Πιο σημαντικό από τις φιλοσοφικές διατριβές, τα δοκίμια, τις Ασκήσεις Ελευθερίας, τα σατιρικά – ακόμα και την παγκοσμίως διάσημη «Δυστυχία του να είσαι Έλληνας;»
ΝΑΙ.
Διότι η Γάτα – όπως και άλλα κοντινά μας ζώα – είναι η αναλλοίωτη φύση.
Όπως γράφω:
Τα ζώα είναι αυτό που είναι: καθαρή φύση.
Τίμια κοιτάνε, κατάματα.
Ο άνθρωπος, έξω απ' τη φύση, αναζητά.
Το ζώο είναι.
Ο άνθρωπος γίνεται. – Αν μπορεί.
«Τα ζώα» έγραψε ο Κούντερα, «δεν έχουν εκδιωχθεί από τον Παράδεισο». Η επαφή
μας με ένα ζώο συντροφιάς, μας φέρνει πιο κοντά στην φύση. Το ζώο είναι σταθερό
– χιλιάδες χρόνια ίδιο, αναλλοίωτο και απόλυτα σωστό. Γι αυτό και μας ηρεμεί.
Άρα μιλώντας για τις γάτες μιλάμε για την ρίζα του ζωντανού.
Τι θέλει ένα ζώο, τι θέλει μία γάτα; Συντροφιά, σιγουριά, τροφή και χάδι.
Δηλαδή αυτά που, κατά βάθος, θέλουμε κι εμείς.
Έτσι στο Βιβλίο των Γάτων θα βρείτε όλο το δράμα και την αγωνία του
ανθρώπου. Την αναζήτηση της στέγης, της θαλπωρής, της αγάπης, της χόρτασης.
Μόνο που εδώ δεν κάνω την (απεχθή σε μένα) ανθρωποποίηση των ζώων – όπως κάνουν
οι μυθογράφοι από τον Αίσωπο ως τον Λαφονταίν. Δεν τους μεταμφιέζω σε
ανθρώπους, δεν τους ντύνω, δεν τους βάζω να μιλάνε (μόνο να σκέπτονται). Δεν
τους προικίζω με ανθρώπινες ή υπερφυσικές ιδιότητες, όπως ο Ελιοτ.
Παραμένουν αυτό που είναι – απλές κεραμιδόγατες. Πραγματικές – μία μία,
όπως τις γνώρισα, τις έζησα και τις φωτογράφισα. Πεινάνε, φοβούνται,
χαϊδεύονται, πολεμάνε, κρύβονται, υπομένουν, αρρωσταίνουν και πεθαίνουν. Στα
βιβλία των μυθογράφων τα ζώα δεν πεθαίνουν. Είναι σύμβολα. Οι δικές μου γάτες, ακόμα
και στο βιβλίο, σπάνια επιζούν.
Καταγράφω την τραγωδία του ζωντανού, στην πιο στοιχειώδη του μορφή. Χωρίς
να ανθρωποποιώ τις γάτες – γατοποιώ τους ανθρώπους.
Και στο αιώνιο ερώτημα: γιατί όχι σκύλους; Τους αγαπώ κι αυτούς στην
αφέλεια και τον αυθορμητισμό τους. Έτυχε όμως να ζήσω περισσότερο με γάτες. Και
τις βρήκα πιο σύνθετες, πιο πολύπλοκες μορφές ζωής.
Σοφιστικέ, θα τις έλεγαν οι
ξένοι.
Σημαντικό: οι τελευταίες έρευνες έχουν αποδείξει ότι παρά τον μύθο της
πιστότητας, η γάτα προσκολλάται περισσότερο στον συγκεκριμένο της άνθρωπο – γι
αυτό και οι γάτες που πεθαίνουν όταν ορφανέψουν, είναι πολλαπλάσιες από τους
σκύλους.
Για να κλείσω αυτά τα βαρετά προεισαγωγικά: δεν μιλάμε λοιπόν μόνο για ένα Βιβλίο Γάτων. Μιλάμε για την ανάγκη, την
μοναξιά, την ματαίωση, την ευτυχία, και την τραγωδία του ζωντανού.
_______________________________
Υπενθυμίζω ότι η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει την 1η Ιουνίου, στις 6 μ.μ. στον Ιανό. (Μέχρι τώρα καμία εφημερίδα δεν δημοσίευσε την ανακοίνωση του εκδότη). Αν δεν διευκολύνεστε με την μονοψήφια τιμή του, μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν (με τις φωτογραφίες του) και στο ndimou.gr.
