Από τις γάτες, στα πουλιά!

Αρκετά με τις γάτες. Τώρα θα μιλήσουμε για πουλιά!

(Όχι, νομίσατε ότι θα ασχοληθώ με τα πολιτικά μας! Όσοι ενδιαφέρεστε, ανατρέξετε σε παλιότερα κείμενα – δεν συμβαίνει τίποτα που να μην το έχω ήδη σχολιάσει!).

Είχα γράψει πριν από εβδομάδες για την απόκτηση ενός παντοδύναμου τηλεφακού.

Το καλό ενός μεγάλου τηλεφακού είναι ότι μπορεί να σε κάνει bird-watcher (πουλο-παρατηρητή). Είναι αυτονόητο ότι δεν έχουμε τέτοια λέξη στη γλώσσα μας, επειδή δεν ασκούμε αυτό το χόμπι, που είναι δημοφιλέστατο αλλού – ιδιαίτερα στις αγγλοσαξονικές χώρες. Υπάρχει στις ΗΠΑ σύλλογος που ονομάζεται American Birding Association, έχει πάνω από 20.000 μέλη, εκδίδει επίσημο περιοδικό και έχει εισάγει τον όρο «birder» ως πιο δόκιμο για την διαδικασία παρατήρησης πουλιών. Η οποία άλλοτε είναι μόνο οπτική (με κιάλια, φωτογραφικές μηχανές και άλλα βοηθήματα) άλλοτε ηχητική (πολλές φορές ταυτοποιείς ένα αόρατο πτηνό από τη φωνή του) και συχνότερα οπτικοακουστική.

Αν εμφανιστεί κάπου κάποιο σπάνιο είδος, χιλιάδες συρρέουν για να το παρατηρήσουν. Ξαφνικά ανθίζει ο τουρισμός!

Ένας ανεψιός μου, που μένει στο Seattle, σπούδασε γλωσσολογία, εργάστηκε στην Microsoft και τώρα είναι εικαστικός καλλιτέχνης, ασκεί κατά καιρούς αυτό το χόμπι. Όταν κάποτε με επισκέφθηκε, ανακάλυψε στον κήπο της πολυκατοικίας ένα σωρό πουλιά που τα ακούγαμε και τα βλέπαμε χρόνια, χωρίς να ξέρουμε τίποτα γι αυτά.

Είναι απίθανο το πώς μία απλή παρατήρηση της φύσης εμπλουτίζει τον κόσμο σου. Βέβαια είναι λίγο αργά στα 80+ μου να ξεκινήσω μελετώντας ορνιθολογία. Όμως κανείς δεν με εμποδίζει να φωτογραφίζω τα τρυφερά και όμορφα πετεινά του ουρανού. 

Και να οι πρώτες μου φωτογραφίες. Τα πουλιά είναι τόσο γνωστά που δεν χρειάζονται συστάσεις. Αλλά το ενδιαφέρον είναι πως τα φωτογράφησα από απόσταση άνω των εκατό μέτρων. Τόσο, που δεν τα έβλεπα καν με γυμνό μάτι. Μάντεψα κάτι σημαδάκια και τα πρωτοαντίκρισα από το σκόπευτρο της μηχανής.

Ελπίζω να έπεται συνέχεια…

Υ. Γ. Στο φύλλο της 9.7.17 η Καθημερινή δημοσιεύει ρεπορτάζ της Ανθής Παζιανού, για τους "πουλάκηδες" της Λέσβου (έτσι ονομάζουν εκεί τους bird watchers). Ερχονται κάθε χρόνο κατά χιλιάδες, με charters από Αγγλία, Γερμανία, Ολλανδία για να παρατηρήσουν τα σπάνια πουλιά του υδροβιότοπου Καλλονής. Φέτος λόγω προσφύγων ήρθαν λιγότεροι - μόνο 2000. Και είναι πολύ ευπρόσδεκτοι γιατί οι αφίξεις τους δεν συμπίπτουν με την κύρια σεζόν - αυτοί προτιμούν την άνοιξη: Μάρτιο - Απρίλιο.