Νεκρώσιμος ειρωνεία

Κατηγορούμε όλοι τους λαϊκιστές δημαγωγούς ότι υπόσχονται πολλά, που φυσικά μετά δεν εκπληρώνονται. Αλλά έχει κανείς σκεφθεί τι υπόσχονται στον άνθρωπο οι θρησκείες, τι του τάζουν;

Προχθές πήγα στη κηδεία παλαιού φίλου και συνεργάτη. Όπως κάθε λειτουργία μετά το Πάσχα, η νεκρώσιμη ακολουθία άρχισε με το «Χριστός Ανέστη» που, όπως επιβάλλεται, ψάλλεται τρις.

Ένιωσα ειρωνεία. Μπροστά στο φέρετρο του κεκοιμημένου κάποιοι μιλάνε για ανάσταση εκ νεκρών. «Θανάτω, θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». Ζωή; Ποια ζωή; Ο άλλος πάει για τον τάφο και την αποσύνθεση!

Όμως οι υποσχέσεις συνεχίζονται και επαυξάνονται: «Κύριε, ἀνάπαυσον τὴν ψυχὴν τοῦ κεκοιμημένου δούλου σου, ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός».

Ούτε διακοπές να πήγαινε ο άνθρωπος!

Και όχι μόνον αυτό: θα έχει και καλή παρέα! «Εν σκηναῖς δικαίων τάξαι, ἐν κόλποις Ἀβραάμ ἀναπαύσαι, καὶ μετὰ ἁγίων συναριθμήσαι…».

Και πέραν όλων αυτών, η υπόσχεση για την Δευτέρα Παρουσία:

«…ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος, ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ, καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται».

Ωραία, εγώ είμαι άπιστος. Σκέπτομαι όμως πόσα εκατομμύρια φορές έχουν ακουστεί αυτά τα παρηγορητικά και υποσχετικά λόγια (που για μένα, αντί να την απαλύνουν, κάνουν την οδύνη του θανάτου ακόμα πιο πικρή).

Και παρόλα αυτά οι άνθρωποι εξακολουθούν να τρέμουν τον θάνατο.

Υ. Γ. (4 ημέρες μετά). Προφανώς σε κανένα δεν αρέσει να διαβάζει νεκρώσιμα και επιμνημόσυνα θέματα. Έτσι αυτό το ποστ κατέκτησε ένα ρεκόρ - υπήρξε το λιγότερο διαβασμένο της χρονιάς. Ίσως με τον τρόπο αυτό να απέδειξε μερικά πράγματα...