Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2017

Οι νέοι διάλογοι


Πέντε νέοι, αραχτοί σε καφετέρια. Τι κάνουν; Κοιτάζουν τα κινητά τους. Ο καθένας το δικό του. Δεν μιλάν, δεν συζητάνε, είναι απορροφημένοι από τις μικρές οθόνες τους.

Μη βιαστείτε να πείτε: «να που καταντήσαμε! Πάει ο διάλογος, πάνε οι απόψεις!»  Ο διάλογος συνεχίζεται, αλλιώς.

Άλλωστε έχετε ακούσει τις (προ κινητού) συνηθισμένες συζητήσεις σε τέτοιες παρέες;
-         Τι λε ρε μαλάκα! – Σιγά μην έβαζε γκολ ρε μ… - Ποιος, ο χασογκόλης;

Τώρα οι πέντε νέοι κάνουν κάτι οπωσδήποτε πιο δημιουργικό: Ο ένας μελετάει τους χάρτες και τον καιρό, για την αυριανή του έξοδο. Ο άλλος διαβάζει και γράφει σχόλια στο Facebook. Ο τρίτος ψάχνει μία τζαζ μπάντα στο YouTube. Ο τέταρτος ξεχωρίζει καρέ-καρέ τις φάσεις του χθεσινού πέναλτι και τις δείχνει στον πέμπτο που το αμφισβητεί. Ο οποίος πέμπτος στέλνει ένα μήνυμα στο κορίτσι του.

Γράφουν. Διαβάζουν. Φωτογραφίζουν. Πλέουν στον ωκεανό του Ιντερνέτ. Κάθε φορά που βρίσκουν κάτι ενδιαφέρον το περνάνε στον διπλανό τους. Επικοινωνούν με το σύμπαν («ο Κόσμος ΙΙΙ» του Καρλ Πόπερ, που περιέχει όλα τα δημιουργήματα – αλλά και όλα τα εξαμβλώματα – της ανθρώπινης νόησης) και, μέσα από το σύμπαν, μεταξύ τους.

Σιγά τον παλιό …Πλατωνικό τους διάλογο, που χάθηκε λόγω κινητού!

Μια και θυμήθηκα τον Πλάτωνα. Ας υποθέσουμε (επιστημονική φαντασία) πως τον ανασταίναμε και τον φέρναμε στον σημερινό κόσμο. Τι θα του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση;

Οι φιλοσοφικές μας επιδόσεις; Αμφιβάλλω. Οι δικές του παραμένουν καλύτερες. Η ομορφιά της Αθήνας; Μπα – στην εποχή του μάλλον ήταν πιο όμορφη (και χωρίς γκράφιτι). Οπότε, τι;

Μα, το έξυπνο κινητό! Θα έμενε άναυδος μπροστά σε μία συσκευή που περιέχει όλες τις γνώσεις, τις τέχνες τις θεωρίες (ακόμα και τους «Διαλόγους» του) και χωράει στην τσέπη μας. Που φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί, κάνει υπολογισμούς, προβλέπει τον καιρό και μεταφράζει σε όλες τις γλώσσες. Α – ναι και σε φέρνει σε επικοινωνία, ακόμα και οπτική, με οποιονδήποτε άνθρωπο σε οποιοδήποτε μέρος της γης!

Φοβάμαι πως όταν θα γύριζε πίσω, στα Ηλύσια Πεδία και τα έλεγε, θα τον έκλειναν σε ουράνιο φρενοκομείο.

Εδώ και χρόνια ισχυρίζομαι πως η μεγαλύτερη πνευματική δημιουργία της εποχής μας είναι η τεχνολογία. Και επιμένω στη λέξη πνευματική. Δεν πρόκειται (όπως ισχυρίζονται οι σοφολογιότατοι) για βίδες και μπουλόνια. Προϋποθέτει βαθιά γνώση σε πολλούς επιστημονικούς αλλά και καλλιτεχνικούς τομείς, φαντασία, ευρηματικότητα, επινοητικότητα και αισθητική. Έργα άλλης τέχνης. Εκεί συντελείται το νέο.

Δυστυχώς στη χώρα μας την τεχνολογία την χρησιμοποιούμε, αλλά δεν την εμπιστευόμαστε, ούτε την αξιοποιούμε. Το ψηφιακό κράτος, που κάνει τα πάντα με ένα κλικ, το έφτιαξαν άλλες χώρες – όχι εμείς. Και ένιωσα μεγάλη απογοήτευση όταν έμαθα πως οι περισσότεροι υποψήφιοι για την ηγεσία του Νέου Κέντρου, απέρριψαν την «εξ αποστάσεως ψηφιακή ψηφοφορία».

Άνθρωποι που θέλουν να εκσυγχρονίσουν και να ανανεώσουν την Ελλάδα, προτιμούν τα (σταυρωμένα) ψηφοδέλτια. Δηλαδή, τον αραμπά…