Μεγάλη εβδομάδα και όλες οι μέρες ονομάζονται μεγάλες. Για πολλούς μπορεί και να είναι – για μένα και για αρκετούς άλλους όχι πια. Εδώ και εξήντα χρόνια βλέπω την αφήγηση των Παθών, της Σταύρωσης και της Ανάστασης σαν ένα από τους πολλούς μύθους που δημιούργησε ο άνθρωπος. Αισθητικά με συγκινούν οι δημιουργίες που ενέπνευσε αυτός ο μύθος (τίποτα σαν τα «Κατά Ματθαίον Πάθη» του Μπαχ!) αλλά ως εκεί. Δεν ξεχνάω ποτέ την διαμάχη, την καταπίεση και τις ενοχές που φόρτωσε ο Χριστιανισμός (και οι άλλες θρησκείες) στον άνθρωπο. Ακόμα συνεχίζονται οι θρησκευτικοί πόλεμοι σε όλη την υφήλιο, με χιλιάδες θύματα.
Παίρνω τηλέφωνο το πενταψήφιο του ΟΤΕ να μάθω για τον καιρό. Η ΕΜΥ με πληροφορεί ότι: «Για σήμερα, Μεγάλη Τρίτη…».
Για σταθείτε! Τρίτη λέγεται η μέρα. Είπαμε: μεγάλη μπορεί να είναι για πολλούς, αλλά όχι και για όλους. Τι γίνεται με τους αλλόθρησκους, τους άθεους, τους άπιστους; Γι αυτούς η ΕΜΥ δεν λέει τον καιρό; Που ζούμε; Σε θεοκρατικό κράτος όπου και οι καθημερινές διαδικασίες εκφράζονται θρησκευτικά; Κι εκείνη η συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξιθρησκία έχει πάει περίπατο;
__________________________________________
Υ. Γ. Δύο μέρες μετά: Περιμένω τώρα το Άγιο Φως να με φωτίσει.
Θα έρθει το Σάββατο με ναυλωμένο αεροσκάφος (πληρωμένο από όλους μας) και θα του αποδοθούν στο αεροδρόμιο τιμές αρχηγού κράτους.
Του κράτους των ηλιθίων.
