Η "Εταιρεία Συγγραφέων" (η πιο μεγάλη και - υποτίθεται - σοβαρή οργάνωση στον χώρο) έστειλε απαντητική επιστολή στο γερμανικό περιοδικό Focus. Την παραθέτω αυτούσια, χωρίς σχόλια - εκτός από μία ερώτηση στο τέλος:Μια απάντηση στο focus.
Τι είναι αυτό που διαπερνά, από την πρώτη ως την τελευταία φράση, το άρθρο του γερμανικού περιοδικού; Μήπως, η ειρωνία για τα αναμφισβήτητα οικονομικά παθήματα της Ελλάδας και τις ευθύνες της; Μήπως, ο φόβος ότι η κρίση γίνεται μόνιμος γείτονας στην Ευρώπη; Μήπως, πάλι, ο καϋμός για τον δυτικό πολιτισμό που από χρόνια δεν έχει το πάλαι ποτέ σφρίγος , πλην εξαιρέσεων; Mήπως, τέλος, η αγωνία για την σύγχρονη γερμανική λογοτεχνία και το μέλλον της;
Τίποτε από όλα αυτά! Από την πρώτη ως την τελευταία φράση, το άρθρο του focus είναι εστιασμένο στην λυσσαλέα υπεράσπιση ενός κύκλου εννοιών που λες και είναι ζυμωμένοι με το DNA της κεντροευρωπαϊκής αλαζονίας : της φυλετικής καθαρότητας, του αμόλυντου αίματος, του αναλλοίωτου μέσα στους αιώνες έθνους. Αν είναι δυνατόν ! Να μας απασχολεί ως οντολογικό πρόβλημα ότι δεν έχουμε το ίδιο αίμα με τους αρχαίους `Ελληνες! Δηλαδή ένας από τους πιο επικίνδυνους παραλογισμούς που υπήρξαν αιτίες για τους γερμανικούς ολοκληρωτισμούς του α’ μισού του 20ού αιώνα. Αιτίες για τα ολοκαυτώματα, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και την καταστροφή του λογικού !
Τι λοιπόν καίει τόσο πολύ τον συντάκτη αυτού του “περισπούδαστου” άρθρου; Μήπως η συγκριτικά λιγότερο τιμημένη γερμανική λογοτεχνία από την ελληνική; Τα δυο Νόμπελ, του Σεφέρη και του Ελύτη, η διεθνής αναγνώριση του Ρίτσου, η αναγνώριση του Καβάφη ως ενός από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα; Ούτε αυτό. `Ο,τι τον καίει είναι ότι μπασταρδεύτηκε η σύγχρονη Ελλάδα από λογής λογής επιμειξίες ( ενώ η Γερμανία έμεινε αμόλυντη!) και ταπεινώθηκε από κατακτητές- ξεχνώντας ότι ο πιο πρόσφατος είναι αυτή η ίδια η Γερμανία του φιλελληνικού ρομαντισμού !
Μα, τελικά, δεν είναι η ίδια νοοτροπία και η ίδια συλλογιστική που συνδέει τον Γιάκομπ Φαλμεράγιερ του 1830, με τους ναζί και τον σημερινό ψευτορομαντισμό του focus; H ίδια μυθολογική ουτοπία του καθαρού αίματος και της αμετάβλητης φυλετικής ταυτότητας!
Ε, όχι και να πάρουμε στα σοβαρά ένα τόσο γελοίο και ανιστόρητο άρθρο !
Το να απαντάς σε κατηγορίες που δημοσιεύονται σε έντυπα ήσσοντος σημασίας και τριτεύoντος βαθμού ποιότητας, όπως το γερμανικό focus, ασφαλώς είναι σα να τους δίνεις αξία. `Ενα περιοδικό που, από όσο φαίνεται, έχει σκοπό του να νανουρίζει και να θρέφει τα στερεότυπα της γερμανικής “χαμηλής κουλτούρας”, με τη γνωστή τουριστική λογική, μάλλον δεν είναι ο καλύτερος συνομιλητής που θα επιθυμούσαμε. Αλλά, τι να γίνει, πολλές φορές δε διαλέγουμε εμείς τους συνομιλητές μας, αλλά οι συγκυρίες.
Καλά καλά δεν καταλαβαίνουμε, γιατί ένα άρθρο για τα “2000 χρόνια παρακμής” της Ελλάδας, ένα κείμενο γεμάτο κοινοτοπίες και διανθισμένο, λόγω απουσίας επιχειρημάτων, με φράσεις διασήμων προσώπων, ανακατεμένες, σαν βαυαρική σαλάτα, με μικρονοϊκές εξυπνάδες, απασχολεί τα ελληνικά media, έντυπα και ηλεκτρονικά τον τελευταίο καιρό. Εκτός και αν μας απασχολεί, όχι ως κείμενο αλλά ως φαινόμενο που δείχνει τη νοοτροπία, τον ρηχό τρόπο σκέψης, μιας κατηγορίας εντύπων της “φωτισμένης Δύσης” –ανάμεσα στα οποία και το focus.
Εταιρεία Συγγραφέων
Ερώτηση: Μα αφού: "Το να απαντάς σε κατηγορίες που δημοσιεύονται σε έντυπα ήσσοντος σημασίας και τριτεύoντος βαθμού ποιότητας, όπως το γερμανικό focus, ασφαλώς είναι σα να τους δίνεις αξία", εμείς γιατί απαντήσαμε; Για να του δώσουμε αξία;
