Την πρώτη φορά που είδα λιωμένη γάτα στην άσφαλτο ήμουν παιδί. Θυμάμαι την αντίδρασή μου μετά το πρώτο σοκ: «Α – έτσι είναι από μέσα!»
Το «από μέσα» ήταν βασική παράμετρος των παιδικών μου χρόνων. Έσπαγα τα παιχνίδια μου «να δω πώς είναι από μέσα». Αποσυναρμολογούσα ό,τι μπορούσε να αποσυναρμολογηθεί για τον ίδιο λόγο. Είχα μία λυσσαλέα περιέργεια να βρω τους κρυφούς μηχανισμούς των πραγμάτων. Και μία ενδόμυχη πεποίθηση πως τίποτα δεν είναι από μέσα όπως φαίνεται απέξω.
Ίσως γι αυτό αργότερα σπούδασα φιλοσοφία.
Αυτή η ματιά του «από μέσα» μπορεί και να σε τρελάνει. Αν το καλοσκεφθείς όλα είναι μία απάτη. Η τρυφερή και γοητευτική γάτα, από μέσα είναι ένα συνονθύλευμα από εντόσθια και ιστούς. Το ίδιο και μία όμορφη γυναίκα που κάθεται δίπλα σου. Αλλά και το τραπέζι μπροστά σου είναι ένα πλέγμα από άτομα, ηλεκτρόνια και πρωτόνια. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Δεν χρειάζονται λοιπόν πολύπλοκα σενάρια τύπου Matrix με θεωρίες συνωμοσίας για μεθοδευμένη εικονική πραγματικότητα. Ο κόσμος είναι μία εικονική πραγματικότητα. Κι όταν ξαφνικά τον βλέπεις «από μέσα» παθαίνεις μεγάλο σοκ.
