Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006

Περιμένοντας

Εικοσιεπτά ώρες χωρίς τον Don.

Κάθομαι εδώ με τα μάτια στυλωμένα στην μπαλκονόπορτα του κήπου. Έκανα όλα ό,σα μπορούσα να κάνω: κόλλησα αφίσες με την φωτογραφία του και το κινητό μου, κινητοποίησα θυρωρούς και κηπουρούς της γειτονιάς, έταξα αμοιβή... Τον κήπο μας και όλους τους γειτονικούς τους έχω ψάξει από δύο και τρεις φορές. Ακόμα και τα proper με τα σκουπίδια έψαξα χθες βράδι με φακό.

Οι γάτες το έχουν αυτό - εξαφανίζονται για να πεθάνουν. Η Κούκη, πριν μερικά χρόνια, γάτα του καναπέ που σχεδόν δεν είχε ξαναβγεί στον κήπο, ξεκίνησε ένα πρωί και δεν ξαναγύρισε. Ο θυρωρός την είδε στο δρόμο, πεντακόσια μέτρα μακριά από το σπίτι, να φεύγει.

Αλλά η Κούκη ήταν μεγάλη (πήγαινε στα δώδεκα) και άρρωστη. O Don, μόλις οκτώ και υγιέστατος.

Ο κηπουρός λέει ότι βάζουν δολώματα για αρουραίους, που τα τρώνε οι γάτες με φρικτές συνέπειες. Αλλά ούτε εμείς, ούτε οι γείτονες έχουν βάλει.

Και κυρίως μου είναι αδύνατο να καταλάβω τι έκανε αυτόν τον γάτο να απομακρυνθεί από το σπίτι και τον κήπο. (Είναι σχεδόν έξη στρέμματα, θεωρητικά κοινόχρηστος αλλά στην πράξη μόνο τα ισόγεια έχουν πρόσβαση. Οι άλλοι τον βλέπουν από ψηλά).

Με παιδεύει πολύ και το όνειρο. Δύο φορές μόνο έχω ονειρευτεί γάτα στην ζωή μου: την παραμονή που βρήκα τον Don μισοπεθαμένο γατάκι - και χθές. (Δες τε το προηγούμενο post).

Το πρώτο όνειρο είναι το μεταφυσικό μου ανεξήγητο. Όχι μόνο το είδα, αλλά το διηγήθηκα δώδεκα ώρες πριν την εκπλήρωσή του. Μήπως, όπως μου έστειλε το πρώτο SOS έστειλε, πεθαίνοντας, και το δεύτερο;

Αν τελικά δεν επιστρέψει, θα αλλάξει όλη μου η ζωή. Δουλεύαμε μαζί, κοιμόμασταν μαζί. Ήδη τώρα που γράφω μου λείπει, γιατί πάντα ξάπλωνε επάνω στα πόδια μου. Αλλά δεν μπορώ να μην γράφω (συγχωρήστε με που πάλι δεν λέω ευχάριστα πράγματα). Κάτι πρέπει να κάνω - μου είναι αδύνατο να διαβάσω ή να ασχοληθώ με ο,τιδήποτε. Και σε ποιους άλλους να τα πω εκτός από σας, τους δικτυακούς μου φίλους;

Blog του Don χωρίς τον Don. Οι μη ζωόφιλοι θα απορήσουν. - Μα, για μία γάτα;

Μία γάτα μπορεί να είναι ότι ένας άνθρωπος - καμία φορά και κάτι παραπάνω.

62 σχόλια:

  1. «Εις τους ούτως αγαπώντας αυτόν ίσην ανταποδίδει και [ο γάτος] αγάπην, ως δύνανται να μαρτυρήσωσιν όσαι υιοθέτησαν γάτους (...) . Αξιοσημείωτον τω όντι είναι ότι οι πλείστοι τούτων [είναι] έξοχοι διπλωμάται, συγγραφείς, ποιηταί και καλλιτέχναι (...), οίτινες πάντες ηγάπησαν τους γάτους των περιπαθώς και αντηγαπήθησαν παρ' αυτών ολοψύχως.

    Ουδ' είναι ανάγκη ν' ανατρέχωμεν προς απόδειξιν της ανταποδόσεως ταύτης εις άλλους καιρούς και τόπους, αφού οικείον και πρόσφατον έχομεν το παράδειγμα του γιγαντιαίου εκείνου λευκού γάτου του αοιδίμου Κουμουνδούρου, όστις, αν και ήτο η εποχή των ερώτων, ουδ' επί στιγμήν απεμακρύνθη του προσκεφαλαίου του κατά την πολυήμερον προς τον θάνατον πάλην, και έπειτα επήγε ν' αποθάνη κ' εκείνος εκ της λύπης εις μίαν γωνίαν...

    Την προς τους γάτους συμπάθειαν των συγγραφέων και καλλιτεχνών επεχείρησάν τινες να υποτιμήσωσιν, ονομάζοντες αυτήν διαστροφήν, ως την όρεξιν όζοντος τυρού, αώρων οπωρών ή υπερωρίμων εταιρών. Το βέβαιον είναι ότι αν έλειπεν ο γάτος, θα ήτο καταδικασμένος ο αγρυπνών συγγραφεύς εις απόλυτον μοναξίαν, αφού oυδενός άλλου πλάσματος δύναται να συμβιβασθή η συντροφία μετ' αδιαταράκτου διανοητικής εργασίας. (...)»

    Απόσπασμα από το διήγημα του Εμ. Ροϊδη «Ιστορία μιας γάτας»


    (Για την αντιγραφή) Παράγραφος - με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δήμαρχε μου , νομίζω πως θα βρεθεί... είμαι σίγουρος πως όλη η παρέα σου στέλνει θετική ενέργεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να σκέφτεστε ότι έχετε την αμέριστη συμπαρασταση και σκέψη όλων των ζωωφιλων και των γατόφιλων. Σας καταλαβαίνω απόλυτα. Τον τελευταίο καιρό δηλητηρίασαν όλες τις αδεσποτούλες της γειτονιάς και τρέμω και για το ζιζουγατάκι μας όταν βγαίνει για λίγο έξω γιατί του αρέσουν οι βόλτες. Αντίθετα με εσάς εγώ βλέπω συνέχεια όνειρα και για ώρες μετά που γυρίζει τον προσέχω για σημάδια δηλητηρίασης. Να σας πω μόνο ότι η προηγούμενη γατούλα μας η Φιφή που πέθανε στα 18 της έλειπε για ένα μήνα και είχε και τρια ποδαράκια (το ένα είχε καρκίνο και χρειάστηκε να ακροτηριαστεί). ΄Ομως στο τέλος γύρισε. Την έψαχνα κάθε μέρα σε μια ακτίνα 5χλμ. σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Σας καταλαβαίνω απόλυτα στη σχέση σας με τον DON. Τα ζωάκια (κυρίως οι γάτες μας δείνουν πάρα πολλά ζητώντας ελάχιστα). Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ο Don να γυρίσει και θα γυρίσει θα το φέρουν πίσω οι σκέψεις όλων των γατόφιλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κουράγιο κύριε Δήμου... Κουράγιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Nd had said:

    Όλοι θα πουμε την γνώμη μας και ο σοβαρός Don (φωτογραφία) θα αποφασίσει.


    Τον ρωτήσαμε ή πήραμε μόνοι μας
    την mod-απόφαση και τον αγνοήσαμε;;..


    Εδω είμαστε οι διαδικτυακοί
    φίλοι του Don
    και περιμενουμε με αγωνία
    το επόμενο ρεπορταζ...


    DON ..XΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ BLOG ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!.....

    ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ!...

    ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με την ελπίδα να βρeθεί ο don.
    Ευχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σκεφτείτε ότι αφού κανείς δεν τον είδε νεκρό είναι ελπιδοφόρο. Πολλές γάτες που είχα, χαθήκαν έτσι ξαφνικά και μια μέρα, μπορεί μετά από χρόνο κιόλας, επέστρεψαν και ήταν σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα.
    Ισως να το πήρε κάποιος και το έχει τώρα σπίτι του, αν ήταν φιλικός και καταδεκτικός σε ξένα χέρια.
    Αν και αμφιβάλω αν θα μπορούσε να βρεθεί σε πιο καλά χερια από τα δικά σας, ακόμα και έτσι είναι καλύτερα να συμβαίνει αυτό από ότιδήποτε άλλο.
    Δεν ωφελούν οι μακάβριες υποθέσεις.
    Θετικές σκέψεις. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Don και αυτός μια μέρα θα επιστρέψει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εύχομαι να πάνε όλα καλά.
    Ξέρω τι πόνο προκαλεί ο χαμός ενός φίλου. Γιατί φίλος είναι... κολλητός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπούσα τον Ντον πολύ,πάρα πολύ,και τον αγαπώ,είναι ο μόνος γάτος που αγαπώ,μιας και είμαι λάτρις των σκύλων..
    Εύχομαι ολόψυχα να είναι γερός και να γυρίσει.
    Αν μάθω αργότερα πως τον σφίγγετε πραγματικά στην αγκαλιά όπως στο όνειρο,θα αισθανθώ-πιστέψτε το-απέραντη χαρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΝΑ πΩ ΚΑΛΗΜΕΡΑ; ΣΑΣ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΗ Η ΗΜΕΡΑ.

    ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ. πΡΟΣΑΘΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΕπΙΦΥΛΑΚΗ ΜΗπΩς ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ πΕΡΙπΤΩΣΗ πΟΥ ΕΧΕΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΕΙ.

    ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑπΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕπΙΣΤΡΕΦΟΥΝ. ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΜπΟΡΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΟΛΗ ΤΗΝ πΡΟΣΟΧΗ πΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Oντως, οι γάτες εξαφανίζονται για να πεθάνουν. Ενας γάτος που φρόντιζα έκανε το ίδιο ξαφνικά, μια μέρα, χωρίς καμία προειδοποίηση.

    Δως του λίγο χρόνο όμως. Ψάξε και σήμερα, όσο μπορείς. Τουλάχιστον να αποκλείσεις το ενδεχόμενο ότι είναι κάπου εκεί κοντά, και χρειάζεται βοήθεια. Και περίμενε.

    Ελπίζω να γυρίσει. Οποιος δεν είχε σχέση ιδιαίτερη με ζώο ποτέ στη ζωή του, και δη με γάτα, όχι, δεν καταλαβαίνει τι εννοείς. Αλλά οι υπόλοιποι συμπάσχουμε. Η συντροφιά της γάτας δεν μπορεί να εξηγηθεί με λόγια, πιο πολύ σιωπώντας την αντιλαμβάνεται κανείς...

    Εύχομαι να γυρίσει γρήγορα ο don. Ο ντροπαλός don, ο φοβισμένος, που κρύβεται στο υπόγειο, όταν μπαίνει κόσμος στο σπίτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αποκλείεται να βγήκε προς αναζήτηση συντρόφου...;

    Είχαμε κάποτε κάτι γατιά που εξαφανίζονταν με τις ώρες τις μέρες του Γενάρη και του Φλεβάρη, που τους μύριζαν πολύ οι γάτες που ήταν στην κατάλληλη εποχή, ενώ όλο τον υπόλοιπο χρόνο ήταν ξαπλωμένα ανάσκελα και λιάζονταν.
    Βέβαια τώρα η εποχή δεν είναι η κατάλληλη, αλλά αποκλείεται ο Don να κυνηγάει καμιά γατούλα...;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νίκο,

    βγες έξω και μίλα του. Αγνόησε αυτούς που θα σε λοξοκοιτάξουν περνώντας σε για παρανοϊκό, δεν γίνεται αλλιώς, ο Don πρέπει να σε ακούσει. Αν έχει τραυματιστεί δύσκολα θα γυρίσει πίσω, πρέπει να τον βρεις εσύ.

    Εύχομαι να διαβάσουμε σύντομα τα καλά νέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καταχρώμαι του χώρου για να διηγηθώ μια αληθινή ιστορία.

    Στο πατρικό της νυν συμβίας η αυλή φιλοξενούσε κατά καιρούς διάφορες κεραμιδόγατες. Μια απ' αυτές, η Μίτσι, στέριωσε, έμπαινε και στο σπίτι συχνά, έκανε και τα γατάκια της. Ένα απ' αυτά, μάλιστα, έμεινε για τα καλά στο σπίτι. Ξάφνου, μια μέρα η Μίτσι που λέγαμε εξαφανίστηκε! Σα να 'νοιξε η γη και να την κατάπιε! Ούτε ίχνος της! Θα 'ταν γύρω στα έξι - πιο μικρή απ 'τον Don - αλλά χωρίς τη φροντίδα και την περιποίηση που έχει εκείνος (εμβόλια κλπ.) Το τι στενοχώρια πέρασαν, ειδικά η κυρά του σπιτιού, δε λέγεται. Είπαν πως ζήλεψε που είχαν υιοθετήσει το γατάκι της και γι' αυτό έφυγε. Ίσως να 'ταν έτσι, αν και ποτέ δε μ' άρεσε να δίνω ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά σε ζώα. Αλλά από την άλλη, ξέρετε κι εσείς πως οι γάτες δεν είναι κοινά ζώα. Η Μίτσι πάντως ήταν για τα καλά χαμένη...

    Θα πέρασαν γύρα στα στα έξι χρόνια. Η Μίτσι ήταν από καιρό μια ανάμνηση, έτσι τη γνώρισα κι εγώ. Μια μέρα όμως, εκεί που η συμβία μου περνούσε έξω από μια αυλή, μόλις λίγα τετράγωνα μακρυά από το πατρικό της, η ματιά της πέφτει σε μια γάτα, ίδια η Μίτσι. "Μίτσι", της φωνάζει και να, εκείνει αποκρίνεται! Πλησίασε κι άφησε να τη χαϊδέψει! Φαινόταν μια χαρά, μάλλον καλοπερνούσε σ' εκείνο το σπίτι. Από τότε περνούσαν ταχτικά, κι η μητέρα της, και την έβλεπαν.

    Μια μέρα, Νοέμβρης πρέπει να 'ταν, και ψιλόβρεχε, η Μίτσι ξαναεμφανίστηκε στο σπίτι! Ήταν σε άθλια κατάσταση, μουσκεμένη, ελεεινή και τραυματισμένη! Το πίσω πόδι της είχε μια ολόκληρη τρύπα, είχε πέσει φαίνεται σε μια μπετόβεργα δεδομένου ότι το σπίτι που 'χε βολευτεί γινόταν πολυκατοικία. Τη μαζέψαμε, την καθαρίσαμε, την πήγαμε στον κτηνίατρο. Όση φροντίδα στερήθηκε τα χρόνια της εθελούσιας εξορίας της την πήρε μαζεμένη! Κι έγινε καλά! Παρά και δώδεκα και βάλε χρόνια της, που δεν θα τα πέρασε και με τις ιδανικές συνθήκες. Έμεινε άλλα δυο χρόνια μαζί μας μέχρι που, γερασμένη πια, μάζεψε όσες δυνάμεις της απέμειναν, μας αποχαιρέτισε κι έφυγε για το ύστατο ταξίδι της.

    Θέλω να πιστεύω ότι ο Don θα επιστρέψει σύντομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τι να πω....

    Δεν έχει σημασία πως θα αντιδρούσα εγώ σε κάτι τέτοιο. Σημασία έχει ότι για σας είναι σημαντικό.

    Ελπίζω νάναι καλά καταρχήν.
    Μπορεί να πήγε και κάπου αλλού, ή να τον πήραν.

    Εύχομαι να έρθει γρήγορα πίσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. πέρα από όποια μαύρη σκέψη να θυμηθείτε ότι το λιγότερο είναι εφτάψυχος και τώρα είναι απλώς λίγο παραπάνω ελεύθερος από ότι συνήθως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φίλοι σας ευχαριστώ, όλους. Αν υπάρξει ευχάριστο νέο θα το μάθει πρώτα το blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Φίλε ΝΔ, με το που διάβασα το πρωινό ποστ πάγωσα! ..καταλαβαίνω τον πόνο και την αγωνία σου. Εύχομαι να'ναι καλά ο Don και να επιστρέψει σύντομα

    @don:
    Ντον!!! όπου κι αν είσαι.. πήγαινε σπίτι!!! ο φίλος μας ανησυχεί για σένα και σε περιμένει με αγωνία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μήπως θύμωσε που είχατε φύγει για διακοπές λίγες μέρες και ανταποδίδει;
    Ο δικός μου το είχε κάνει αυτό, είχε λείψει κάποτε για ένα μήνα ολόκληρο και τον είχαμε ξεγράψει. Σημειωτέον ότι είναι επίσης στειρωμένος.
    Εύχομαι να βρεθεί γρήγορα και να είναι καλά. Κανείς δεν το περίμενε και δεν είναι ευχάριστο. Ο Don αγαπήθηκε από όλους μας πιστεύω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ομολογώ ότι κι εγώ δεν είμαι γατόφιλη, (σαν την Απουσία), όμως ο don είναι το μοναδικό γατί που έχω συμπαθήσει.
    Είναι η πρώτη γλυκιά φατσούλα που βλέπω κάθε πρωί, με την πρώτη γουλιά καφέ.
    Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να γυρίσει σύντομα κοντά σας.
    Κουράγιο και υπομονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εχω μείνει...
    από λόγια
    από σκέψεις
    από συναισθήματα.
    Πάγωσα
    άδειασα
    σα λαδιά απλωμένη στο κορμί αισθάνομαι τις απώλειες..

    Και με ένα δίλλημα.
    Αν με βάζαν να διαλέξω για ποιόν να ανησυχήσω, ποιόν θα διάλεγα;
    Εκείνον που νιώθει το απόλυτο κενό μπροστά στην απώλεια (πάντα) ή με αυτόν που χάθηκε...
    Δεν επιλέγω, option not available...
    Και για τους δυό λοιπόν.
    Για όλους εμάς εδώ καλύτερα.

    Κλείνω με την λέξη κουράγιο.
    Τόσο κοινότυπη, μα κρύβει μέσα την ελπίδα και ξεκουράζει...
    Ας μη χρειαστεί πολύ και ο Ντον να έρθει.. Σύντομα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σας καταλαβαίνουμε και αγωνιούμε μαζί σας. Τι αγωνιούμε, συμπάσχουμε θα έλεγα. Εύχομαι να τον βρήτε υγειή.

    Το πρώτο που έκανα όταν γύρισα σπίτι να κοιτάξω στο post αν βρέθηκε ο Don.

    "Μία γάτα μπορεί να είναι ότι ένας άνθρωπος - καμία φορά και κάτι παραπάνω"... Συμφωνώ και επαυξάνω.
    "καμία φορά και κάτι πολύ παραπάνω". Μόνο στην μιλιά υστερούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μεταφυσικά ήρθες,
    μεταφυσικά χάθηκες,

    μεταφυσικά εύχομαι

    να ξαναφανείς.
    Μην αργείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ο Don απλά μας τιμωρεί για αυτά που γίνονται εδώ μέσα. Δυστυχώς όμως τιμωρεί αυτόν που μπορεί άμεσα και εμάς έμμεσα.

    Στεναχωριέσαι δυο φορές αν στεναχωριέται αυτός που αγαπάς.

    Θα γυρίσει όμως και θα είναι όλα μια χαρά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. " Αν τελικά δεν επιστρέψει, θα αλλάξει όλη μου η ζωή."

    καταλαβαίνει κανείς πως θα είναι τεράστια η απώλεια για σας, άμα δε βρεθεί ο σοφός Don.

    Από εκεί και πέρα, αντικειμενικά 1 μέρα είναι σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Άμα περάσει και η σημερινή όντως κάτι τρέχει.

    Μπορεί να επιστρέψει. Εύχομαι να επιστρέψει. Πρέπει να επιστρέψει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Οφειλή στον Τσιρίδα


    Παρ΄ότι γνώριζα το έργο τού Νίκου Δήμου, επισκεπτόμουνα τακτικότατα την ιστοσελίδα του και διάβαζα επί ενάμιση μήνα το μπλογκ του, ωστόσο δίσταζα, ντρεπόμουνα πολυ να αφήσω εδώ κάποιο σχόλιο.

    Ώσπου ήλθε η "ώρα" τού φίλου μου τού Τσιρίδα. Δεν δεν ξέρω πόσοι θυμάστε τον Τσιρίδα. Ηταν το γνωστό γατάκι τού ΝικόΔημου...

    Τόσο πολύ με συγκλόνισε "τότε" (περί τα τέλη Φεβρουαρίου) η εξαφάνισή σου και ύστερα η επανεμφάνισή του και ο αγώνας του (ενόσω ήταν παγωμένος) να κρατηθεί στη ζωή, ώστε μπόρεσα να παραμερίσω την αφωνία και τη έμφυτη δειλία μου και να στείλω ένα ιμέιλ στον κυριο Νίκο Δήμου (ιμέιλ, επειδή πάλι δεν είχα το θάρρος να αφήσω ένα σχόλιο στο μπλογκ του κυρίου Νίκου Δήμου, του διανοούμενου και τού συγγραφέα που τότε θαύμαζα απεριόριστα - ενώ τώρα και τον θαυμάζω και τον υπεραγαπώ, επίσης απεριόριστα).

    Από το παρακάτω σχόλιο τού ΝΔ, για τον καημένο τον Τσιρίδα, βρήκα τη δύναμη να έλθω εδώ (στο μπλογκ) και ν΄ αγαπήσω όλους εσας και τον ΝικόΔημο πιο πολύ απ΄όλους!


    -----------------------------------
    -----------------------------------
    Nikos Dimou said...
    Σαν επιτύμβιο στον Τσιρίδα αντιγράφω μία ιστορία που μου έστειλε σήμερα με email μία κυρία από την Κύπρο:


    Είχα ένα γατάκι που έμοιαζε με τον Tσιρίδα, μόνο που ποτέ δεν τσίριζε, ποτέ δεν παραπονιότανε, πάντα με κοιτούσε στα μάτια, ποτέ δεν ζητούσε τίποτε, συνεννοούμασταν μe τo βλέμμα, όλη η γειτονιά τον αγαπούσε, όλοι τον κλάψαμε, ακόμα κι εκείνοι που παλιότερα βάζανε δηλητήρια στους γάτους.

    Ήταν διακριτικός, αξιοπρεπής, τον φωνάζανε όλοι με το όνομά του ("Σωκράτη"). Σωκράτης όνομα και πράγμα! Σοφός γάτος, κυνηγιάρης (αν και στειρωμένος), σπιτικός, φιλειρινιστής, αγαπητός ακόμα και στους σατραπόγατους, που μόλις τον ανταμώνανε, τον μύριζαν στη μύτη και αφήνανε τόπο να περάσει.

    Τεσσάρων έτων αρρώστησε: καρκίνος στο στομάχι. Επί ένα μήνα τού συμπαραστεκόμασταν όλη η γειτονιά. Δεν ήθελε να "κρυφτεί" και πηγαινε τη βόλτα του με το ζόρι, έσερνε τα πίσω πόδια του, είχε καταντήσει σκιά του ευατού του, δεν μπορούσε πια ν΄ ανεβαίνει τα πεζούλια.

    Πάντα όμως τα κατάφερνε με τη βοήθεια πότε ενός παιδιού που τον έπαιρνε στα χέρια και τον άφηνε με αγάπη στο πεζούλι του, πότε με τη βοήθεια μιας γιαγιάς που του άνοιγε την καγκελόπορτα, αφού πια δεν μπορούνε να την παρακάμψει, πότε τον βοηθούσε να περάσει το δρόμο η οικιακή βοήθός στο απομακρυσμένο σπίτι και πότε εκείνος ο γεράκος συνταξιούχος που τον περνούσε για δικό του γάτο!!!

    Εκείνες τις μέρες, έπαιρνα άδεια από τη δουλειά και τον ακολουθούσα συχνά στις βόλτες του, τον έβλεπα που όλο και περισσότερο σερνόταν και βογγούσε κι ο γιατρός κουνούσε το κεφάλι, ο πεθερός μου με τα μάτια θολά ούτε ν΄ ακούσει για ευθανασία - απ΄ τα πολλά συγκατάνευσε.

    Ο Σωκράτης άφησε τη κληρονομιά του. Γνωρίστηκα με όλους τους γείτονες. Κι ενώ το πρώτο καλοκαίρι που ήλθα στη γειτονιά, μύριζε ο τόπος από τα φαρμακωμένα γατάκια, μετά το μαρτύριο του Σωκράτη ουδείς διανοήθηκε να το ξανακάνει.

    Ο Σωκράτης που ήταν στειρωμένος, έφυγε δίνοντας ζωή σε μια γειτονιά, όπου πριν κανείς δε μιλούσε σε κανέναν, και στις γατούλες που λίγο έλειψε να εξαφανιστούν από τα πέριξ.


    Κυρ Φεβ 19, 06:06:38 μμ 2006

    -----------------------------------
    -----------------------------------

    [Για την αντιγραφή, Παράγραφος - με αγάπη]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Εκπληκτικά και τα δύο κείμενα σου Παράγραφε, και το πρωινό και το παλιό που μόλις σήμερα διάβασα. Ειδικά το τελευταίο, μ' έκανε να δακρύσω, δεν ντρέπομαι να το πω.
    Εύχομαι βέβαια να μην είναι ακόμη ώρα για τον Don ν' αφήσει κι εκείνος τη δική του κληρονομιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Γύρισε;
    Βρέθηκε;
    Κρατάω την ανάσα μου κι εγώ, μέχρι να επιστρέψει ο Ντον....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. με τέτοια αγάπη που του δίνετε κύριε Δήμου, είναι δυνατόν να μην γυρίσει...?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Θυμάμαι κάποιος, νομίζω ο giakan, είπε χθες ότι πολλοί γράφουν σχόλια στο doncat για να ψαρέψουν κοινό για τα δικά τους blogs!

    Ανήκω σ' αυτούς-τους αρκετούς- που κοντεύουν να παρατήσουν το δικό τους blog, επειδή γράφουν σε άλλα, κυρίως στο doncat. Διότι αναγνωρίζουμε ότι εδώ επικοινωνούμε ουσιαστικά και διότι γι' αυτό πρωτίστως αρχίσαμε το blogging, ούτως ή άλλως. Νιώθω ότι αυτό το οφείλουμε εν μέρει και στον Don.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. (Sorry gia greeklish, megalo provlima)

    O DON THA GYRISEI.

    OK?

    COOL IT loipon, mehri n'akoustei to "meow!" Ypomoni, andras einai, ti volta tou kanei... Isos kai moutrakia, isos kai na tou ti varese... Pandos SIGOURA OXI gia na pethanei, me tetoia syndesi pou exete, tha to eixes piasei ston aera...

    THA GYRISEI, OK?

    PS- molis gyrisei, afou teleiosoun hares & panigyria, rikstou mia
    ston popo apo mena... Ton katergarako, pou se laxtarise etsi!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Εύχομαι να βρεθεί ο Don πολύ σύντομα. Είμαι γατόφιλη από μακριά, από πολύ μακριά, γιατί έχω άσχημη αλλεργία στις γάτες. Έχω να χαϊδέψω γάτα κοντά 20 χρόνια...
    Όταν τον βρείτε, δώστε του ένα χάδι από μένα...
    Καλό κουράγιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Αγαπητοί φίλοι όπως γνωρίζετε στο Internet μπορεί να βρεθεί οτιδήποτε, αρκεί να υπάρχει θέληση, αλληλοβοήθεια και επιμονή.
    Γιατί όχι και η αγαπημένη γάτα του κυρ Νίκου;
    Μια και πρέπει να είμαστε άνθρωποι της δράσης, όχι μόνο λόγια, έχω δημιουργήσει νέο post για να βοηθήσει να βρεθεί ο Don.
    Ο Don Οδυσσέας
    Σας παρακαλώ να κάνετε το ίδιο.
    θα βρεθεί ο Don!


    Υ.Γ #1
    Παρακαλούμε τον κυρ Νίκο
    να μας δώσει το κείμενο της αφίσσας του για την εύρεση του Don.

    Υ.Γ #2
    Δεν μπορώ να επιστρέψω στα συνηθισμένα σχόλια εδώ μέχρι να βρεθεί ο Don.
    Παρακαλώ βοηθήστε τον Don.
    Όχι αδιαφορία και "ωχ αδερφέ".
    Οι συνάδελφοι κυνικοί παραμερίσετε τον κυνισμό σας για μια φορά.
    Αν οι Έλληνες αντιμετώπιζαν ενεργητικά τα προβλήματα δεν θα είχαμε το σημερινό "μοιρολόγι".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Εχω και γω μια γατα, την Σωσω, ειναι τοσο μαυρη, σαν την μαυρη νυχτα. Δεν αγαπουσα ποτε τα γατια... :( , λατρευα τα σκυλια, ομως μια κρυα νυχτα του Οκτωβρη του 99 δυο μικρα γατακια με κλειστα ματακια βρεθηκαν στο κατωφλι μας. Θαρρω πως λειτουργησα πιοτερο σαν μανα, παρα σαν ζωοφιλη. Ειδα μεσα στα ματια του μονακριβου γιου μου την ελπιδα της υιοθεσιας τους, τα πηρα τα ζεστανα τα ταισα τα πηγα στο γιατρο.
    Εκανα απιστευτα για μενα πραγματα, για να τα μεγαλωσω, ηταν τοσο μικρα, που προκειμενου να μην τα πατησω τα εβαζα στις τσεπες μου και δυο μικρα κεφαλακια κρεμοντουσαν απ εξω.
    Α..ξεχασα να σας πω, η σωσωκα ηταν το ενα γατι, το αλλο το ονομασαμε κλωκλω, ηταν ενα πανεμορφο γκρι γατι με ζωγραφισμενα ματια, ηταν ομως πολυ αδυναμη. Τα ταιζα με γαλα σκονη ΑΛΜΥΡΟΝ, αυτο που δινουμε στα βρεφη, ειχα αγορασει 2 μπιμπερο, απο αυτα που τα κοριτσακια ταιζουν τις κουκλες τους. Ηταν τοσο μικρα τα στοματακια τους που μονο με αυτα μπορουσα να τα ταισω.....Θυμαμαι τις νυχτες εβαζα τα 2 μπουκαλακια στο κομοδινο μου και μολις καταλαβαινα, μεσα στον υπνο μου, οτι κατι πατουσιτσες σκαρφαλωναν στο κεφαλι μου, πατουσαν στη μυτη μου, εγλειφαν το χερι μου, καταλαβαινα πως ειχε πεσει πεινα.!!! Δυστυχως η κλωκλω μας αφησε πολυ νωρις, μετα απο 15 μερες.Ετρωγε στην αγκαλια μου και ξαφνικα αποφασισε να γινει γατα παραδεισου. Στενοχωρεθηκαμε, καναμε με το γιο μου ολο το τελετουργικο, ασπρη πετσετουλα, σκαψαμε διπλα απο ενα πευκο της αυλης και την αφησαμε να κοιμαται εκει.
    Μας εμεινε η σωσω, η σωσωκα μας, που σημερα ειναι σχεδον 7 χρονων, στειρωμενη, υπναρου, χουζουρλου, χαδιαρα και ψιλοεγωιστρια.!
    Την εχω χασει 2 φορες. Την πρωτη φορα πηδηξε απο το μπαλκονι μας, που βρισκεται στον 5ο οροφο, και βρεθηκε στο ισογειο σωα και αβλαβης. Λογικα πρεπει να πηδηξε στα δεντρα και να κατεβηκε απο κει, αλλοιως δεν εξηγειται..., την δευτερη φορα ξεμεινε κατα λαθος στο μπαλκονι ολη τη νυχτα, ευτυχως ητανε καλοκαιρι, και την αλλη μερα το πρωι, που καταλαβαμε οτι ελειπε την βρηκαμε σε διαμερισμα του απο κατω οροφου. Εκεινη τη φορα πηδηξε απο τον 2ο οροφο στο 1ο.
    Σκεπτομαι πολλες φορες, τι θα γινει οταν θα χαθει και δεν θα την ξαναβρω, προβληματιζομαι ομως με το αν θα πρεπει να ακολουθησω την συμβουλη του κτηνιατρου και να της βαλω ενα μικροτσιπ, που με την βοηθεια του δορυφορου μπορουμε να την εντοπισουμε. Το θεωρω λιγακι Οργουελικο...ασχετα αν ειναι ζωο.
    Η μονιμη κατοικια μας μοιραζεται αναμεσα στην Ελλαδα και σε χωρα της κεντρικης Ευρωπης, εκει, ολα τα κατοικιδια εχουν αυτο το μικροτσιπ, δεν ξερω αν γινεται και εδω στην Ελλαδα.
    Αν ο ΔΟΝ ειχε το μικροτσιπ, σιγουρα τωρα θα ηταν σπιτι σας. Δεν ξερω τι να πω...
    Ομως δεν μπορω να με φανταστω ν αναζητω τη Σωσω μεσα απο το Google Earth, βεβαια αυτο που συνεβη στο ΔΟΝ , με κανει να αλλαζω γνωμη και ισως της βαλω το μικροτσιπ, την επομενη φορα που θα παμε στο γιατρο.

    Ευχαμαι γρηγορα να τον εχετε στην αγκαλια σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. "Σωστό" ευχαριστώ για την πρωτοβουλία - αλλά δεν νομίζω πως έχει νόημα να επιστρατεύουμε τον παγκόσμιο ιστό για κάτι που αφορά μόνο ένα οικοδομικό τετράγωνο. Η αφίσα έχει την φωτογραφία που υπάρχει το προτελευταίο post (Γράμμα στον Don) με ένα τίτλο: "Μας λείπει..." και το κινητό μου τηλέφωνο.

    Ο γάτος αυτός είναι ειδική περίπτωση και η πιθανότητα να επιβιώσει, αν δεν επιστρέψει, μηδαμινή. Δεν τρώει παρά μόνο ειδική τροφή, είναι φοβικός (μόλις ερχόταν επισκέπτης στο σπιτι κρυβόταν και έβγαινε τρεις ώρες μετά την αναχώρηση) αλλά και μέσα στην οικογένεια πλησίαζε και εμπιστευόταν μόνον εμένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Καταλαβαίνω την μετριοφροσύνη σας, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω.
    Η μάχη όπως και η πρόοδος στο Internet κερδίζονται τετράγωνο προς τετράγωνο.
    Πρέπει να βρούμε λύσεις για τα εύκολα και απλά πριν καταπιαστούμε με τα δύσκολα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Συνήθως μπαίνω 2 φορές την ημέρα να διαβάσω τι γίνεται. Σήμερα μπαίνω κάθε 10-15 λεπτά. Δεν ξέρω αν το οτι μοιραζόμαστε την αγωνία σου ειναι κάτι που την κάνει πιο υποφερτή. Με ελπίδα για αίσιο τέλος χαιρετώ και αναμένω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. lcb said...
    κε Δημου μερικες κοινοτοπες(;)ερωτησεις:

    Kαθόλου κοινότοπες - πολύ σωστές. Ναι, μένω στο ισόγειο μίας μικρής πολυκατοικίας με μεγάλο κήπο. Όλα αυτά που αναφέρετε τα έψαξα από την αρχή. Γείτονες κακούς δεν γνωρίζω να έχω.

    Πάντς μία γειτόνισε ισχυρίστηκε πως είδε τον γάτο της αφίσας να περνάει τον δρόμο και να μπαίνει στον κήπο μας, σήμερα 11.30 το πρωί. Αλλά αν μπήκε στον κήπο γιατί δεν ήρθε στο σπίτι; Ήμουν εκεί!

    Ίσως η απάντηση βρίσκεται στο σχόλιο του Humpty Dumpty. Μπορεί να μην θέλει να έρθει (όχι όμως για τους λόγους που αναφέρετε...). Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ να τον εξαναγκάσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Αρκετα χρονια πριν βρεθηκα φοιτητρια στις Βρυξελλες. Το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να αγορασω απο το Κυριακατικο παζαρι ενα μικρο μαυροασπρο γατακι την Καρυ.Ενας απο τους λογους που επισκεπτομαι το Blogg του Don ειναι η καταπληκτικη ομοιοτητα του με την Καρυ.
    Η Καρυ εγινε για μενα ολα οσα μου ελειπαν. Φιλοι, αδελφια, γονεις, το σπιτι μου, αλλα και η αδελφη ψυχη ,το παιδι που ακομα δεν ειχα.
    Ειχαμε γινει ΕΝΑ. Σκεφτομουν, αισθανομουν, ενεργουσα και η Καρυ αντιλαμβανοταν τα παντα. Μου συμπαραστεκοταν με εναν τροπο τοσο διακριτικο αλλα ταυτοχρονα ουσιαστικο, που θα τον ζηλευαν πολλοι απο εμας!
    Η στιγμη που επρεπε να γυρισουμε πισω στην πατριδα εφτασε και δυστυχως μαζι αρχισαν και τα προβληματα.
    Οι γονεις μου και ειδικα η μητερα μου δεν μπορουσαν να δεχτουν το δεσιμο μου με ενα "ζωο" (φοβοντουσαν για την υγεια μου!!!)και επειδη εκεινη την περιοδο εξαρτιομουν ολοκληρωτικα απο εκεινους με υπεχρεωσαν να αποχωριστω την Καρυ......

    Εχουν περασει εικοσι ολοκληρα χρονια απο τοτε και ακομα δεν αντεχω να σκεφτομαι την στιγμη του αποχωρισμου ποσο περισσοτερο να την περιγραψω με λεξεις. Αλλωστε δεν ειμαι συγγραφεας και αν προσπαθουσα να βαλω σε λεξεις τα συναισθηματα εκεινης της στιγμης σιγουρα θα τα υποβαθμιζα.Μονο οσοι εχετε δημιουργησει σχεση με γατα μπορειτε να κατανοησετε.

    Α! Ειναι η πρωτη φορα που διηγουμαι αυτην την ιστορια και γιαυτο ευθυνεται o Don. Νιωθω ακομα ενοχες που δεν παλεψα για τη Καρυ και την εγκατελειψα με αυτον τον ανανδρο τροπο.

    Don σε παρακαλω γυρνα πισω καποιος υποφερει για σενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Η δικιά μου εκδοχή για την τύχη του Don εδώ.

    Το κείμενο βγήκε κάτι ανάμεσα σε ΝΔ και Σαλτάρω...

    Αν ΝΔ υπάρχουν προβλήματα copyright με το φώτο του Don (που είναι λινκαρισμένο όχι αντιγραμμένο), please tell me.

    Εύχομαι ότι καλύτερο -:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Νίκο δέξου και τις δικές μου ευχές για επιστροφή του γάτου σου.

    Δεν έχω συνηθίσει να μοιρολογώ γάτους.

    Αντιλαμβάνομαι όμως ότι είναι κάτι πολύ σημαντικό για σένα.

    Ελπίζω να τον βρείς.

    Αν όχι σου εύχομαι να το ξεπεράσεις γρήγορα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Ακόμη το τερατίδιο, ε?...

    Α ρε Αρχοντα τι χουνέρια μας κάνεις!

    Αν είναι κάπου εκεί, μήπως από πείνα, έτσι και κάνετε κάνα bar-b-q στον κήπο, λιμπιστεί κοψιδάκια κιέρθει μια ώρα αρχύτερα? Θα μου πεις, επιλεκτικός ο Κούκλος... Μπορεί να μαζευτεί και τόσο γατομάνι που να σιχαθεί...

    Απλώς το λέω γιατί κάποια φορά είχε μπει -χωρίς να το ξέρουμε- το 8-χρονο γατί-μπονζάι μιας γειτόνισσάς μας στη μηχανή του αυτοκινήτου μας (να τρέχεις στην εθνική, ν'ακους ξαφνικά ένα νιααααρ! από τη μηχανή και να φρικάρεις, να λες τωρα τι αλέθει Παναγιά μου το αμάξι?), οπότε τρέχαμε 2 μέρες σε συνεργεία που το σήκωσαν & το έκαναν βίδες, αλλά εκεί, νιαρ/νιάου!

    Κι ο μόνος τρόπος να το βγάλουμε τελικά ήταν να παρκάρουμε το αυτοκίνητο έξω από μια ψησταριά.

    Βγήκε σε 10 λεπτά, ψωραλέο, αλλά άθικτο. Ευχαρίστως τού'ριχνα μια φάπα για τόση ταλαιπωρία κι άγχος! Αλλά μετά που ντερλίκωσε τη μισή ταβέρνα, ήταν τόσο γλυκούλης που κόντεψα να τον κρατήσω για μας...

    Αϊντε, Ντον, ωραίο το αστείο...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Κι εγώ μπαίνω κάθε τρείς και λίγο
    για να δω άν έχει εμφανιστεί ο χοντρούλης...
    Το πρόσωπο που ανακαλώ στη μνήμη μου με τη μεγαλύτερη συχνότητα δεν είναι κάποιος άνθρωπος,αλλά ο Φαρούκ, το λυκόσκυλο της κυρά-Marlot που είχαμε γνωρίσει με τη σύντροφό μου πρίν από δεκατρία χρόνια σ'ένα χωριουδάκι της Γαλλίας και που μαζί του δεθήκαμε για λίγες μέρες.
    υπομονή και κουράγιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Για έναν ευαίσθητο, ευφάνταστο και εκλεπτυσμένο άνθρωπο, η απώλεια ενός τετράποδου "φίλου" ειναι βαρύ πληγμα.

    Συνήθως σε αυτόν τον "φίλο" έχουμε εμπιστευτεί μύχιους πόθους, παράπονα, ανεκπληρωτα ονειρα, και ακόμα "χειρότερα", τον έχουμε συνδέσει με ό,τι όμορφο έχουμε ζήσει κατά καιρούς....

    έτσι, μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι ο "φίλος" μας φεύγει, νιώθουμε βαθύ ψυχικό άλγος, καθώς βλέπουμε μαζί του να μας εγκαταλείπει κι ένας ολόκληρος κόσμος που αγαπήσαμε, βλεπουμε να μας αποχαιρετά μια αλλιώτικη Αλεξάνδρεια της καρδιάς μας, κι εμείς ούτε "έτοιμοι, από καιρό, είμαστε - ούτε θαρραλέοι".

    Δεν πρόκειται λοιπον για μία γάτα ή για την γάτα. Πρόκειται για μια ολόκληρη ζωή, μέσα στη ζωή, που είχε τους δικούς της ρυθμούς, το δικό της ημερολόγιο, τις δικές της γιορτές και συγκινήσεις, τις αγωνίες της και τις χάρες της, κοντολογίς, τη δική της ξεχωριστή ύπαρξη, άρα, αργά ή γρήγορα θά σήμαινε και το δικό της τέλος...

    Με νοσταλγία και αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Νομίζω πως ότι κι αν γράψω θα είναι κοινότοπο και ανούσιο.

    Να ευχηθώ απλά να επιστρέψει ο Don σύντομα και σώος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Tίποτα. Αρχίζει η δεύτερη νυχτερινή βάρδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Κι αν το ήθελε πολύ να φύγει;;


    Τι είναι πρέπον; νά'ρθει ή όχι;

    Πώς βγαίνεις από την πίκρα;

    Και όμως το μπορείς:
    η αγάπη και η σκέψη σου το συντροφεύει.

    Όπου κι αν πάει ό,τι κι αν γίνει.

    Πιστεύω στην αξιοπρεπή επιστροφή εν τω μέσω της νυκτός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Ευχές και από εμένα να βρεις τον γάτο σου και να είσαι και πάλι ευτυχισμένος!

    Είμαι στη διάθεσή σου (το εννοώ) για ό,τι βοήθεια θελήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. ελα ρε ψυχουλα μου γλυκια στον μπαμπα σου...δεν του αξιζει αυτη η στεναχωρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Λέτε ότι τον αγαπάτε αλλά τον ευνουχίσατε. Πόση αρρώστεια κρύβεται πίσω από αυτήν την εξουσιαστική
    πράξη ! Γιατί τον ευνουχίσατε ; Ποιός σας έδωσε το δικαίωμα ;
    Γι αυτό εφυγε. Να βρει εκεινο που εσείς σαδιστικά του αφαιρέσατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Καλημέρα!

    Και η δεύτερη νύχτα δεν έφερε τίποτα.

    Τώρα (αν εξαιρέσουμε τα θαύματα) αρχίζει η πιο δύσκολη φάση:

    Να το πάρεις απόφαση.

    Να μάθεις να ζεις χωρίς.

    Να πενθήσεις.

    Τώρα αρχίζω και συνειδητοποιώ την απουσία του.

    Και έχω δρόμο μπροστά μου.

    Θέλω όμως να αλλάξω τόνο στο blog. Θα ανεβάσω σύντομα νέο ποστ, διαφορετικό.

    Αν υπάρξει κάποια σημαντική εξέλιξη στο θέμα Don θα την μάθετε από εδώ.

    Αλλιώς... η ζωή συνεχίζεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Καλημέρα,

    Την νύκτα που πέρασε, όλη η μπλογκοπαρέα ονειρευότανε τον Don.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. skaramus said...
    Λέτε ότι τον αγαπάτε αλλά τον ευνουχίσατε.

    scaramouche!
    λες να το θυμήθηκε τώρα που γέρασε - οκτώ χρόνια μετά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Ακολουθάτε τους άλλους γάτους ,πιθανόν να βρείτε τον Don.Οι γάτοι καμιά φορά πλακώνονται και μπορεί να είναι κάπου τραυματίας .Το έχω ζησει με ένα περήφανο μάυρο γάτο που είχαμε παλαιότερα, του επιτέθηκαν οι άλλοι.Μην ανησυχείται όμως οι γάτοι εχουν 7 ζωές.Καλή τύχη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Cats are intended to teach us that not everything in nature has a purpose.

    -Garrison Keillor

    Δεν γνωρίζω αν κανείς έχει ήδη αναφέρει το παραπάνω, εύχομαι πάντως ο Δον να επιστρέψει σύντομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Everything in nature has a purpose, we just don't think like the nature does.
    We don’t “see” and comprehend the purpose.
    We are single-minded, unidirectional, nature's mind is spherical, peeking and pecking in order all existence like mother hen.
    Hardly have we thought outside of our own selves and human faults.
    Not nature!
    Among the chaos of the Universe its purpose is like a scale. Evil has to be counterbalanced with the Good. Creation followed by Destruction. Destruction followed by Creation, the Recycling of Energy, the Economy of Nature.
    Furthermore the loss of this imbalance signifies a purpose.
    Acceleration or deceleration of time to the final purpose!
    The final purpose is the return of souls to God and the condemnation of the will of Evil. The Birth and the Resurrection of Christ were the revealing of imminence in this purpose.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Nίκο Δήμου,
    Βρίσκομαι στη Νάξο και μπήκα για λίγα λεπτά να σας...επισκεφτώ. ΄Εχασα το κέφι μου με τα νέα. Τα άλλα θέματα τα έτρεξα βιαστικά, εδώ έμεινα να διαβάζω τα δικά σας κείμενα ελπίζοντας για χαρούμενη είδηση...που δεν ήρθε.

    Την αγάπη μου και μια αγκαλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.