Η Μαριανίνα Κριεζή πέθανε και οι εφημερίδες γράψανε: «Έφυγε η στιχουργός της Λιλιπούπολης».
Πόσο φτωχά λόγια για μία τεράστια παρουσία!
Και κατ’ αρχήν τι θα πει στιχουργός; Αυτός που γράφει
στίχους και τους ταιριάζει στην μουσική. Στιχουργός – ας πούμε – ήταν ο
Χαράλαμπος Βασιλειάδης, ο επιλεγόμενος «Τσάντας», επειδή κουβαλούσε πάντα μαζί
του μία μεγάλη τσάντα γεμάτη στίχους και στιχάκια. Η ο Κώστας Βίρβος που
τραγούδια του έχουμε όλοι τραγουδήσει. Και ο Απόστολος Καλδάρας είχε γράψει
στίχους, και φυσικά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Και η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου που
έγραψε το φοβερό:
«Δυό πόρτες έχει η ζωή
Άνοιξα μία και μπήκα
Σεργιάνισα ένα πρωινό
Κι ώσπου ναρθεί το δειλινό
Από την άλλη βγήκα».
Στιχουργοί; Μήπως μιλάμε για ποιητές;
Ο Γκάτσος βέβαια δεν ονομάστηκε ποτέ στιχουργός, γιατί είχε γράψει
μία ποιητική συλλογή (την «Αμοργό») και γι αυτό είχε το δικαίωμα να ονομάζεται
ποιητής. Κι ο Μάνος Ελευθερίου το ίδιο. Αλλά η Λίνα Νικολακοπούλου είναι στιχουργός
ή ποιήτρια;
- Μα οι στιχουργοί γράφουν ποιήματα για να τραγουδιούνται!
Το ίδιο έκαναν και οι μεγάλοι αρχαίοι ποιητές. Όταν μιλάμε
για λυρική ποίηση εννοούμε ότι τραγουδιόταν με την συνοδεία λύρας.
Και οι μεγάλοι τροβαδούροι της εποχής μας; Ο Μπομπ Ντύλαν
πήρε Νόμπελ Λογοτεχνίας! (Εγώ θα το έδινα στον Κοέν). Οι Γάλλοι Μπρελ,
Μπρασένς, Μπαρμπαρά; Κι ο δικός μας, ο μοναδικός, Σαββόπουλος; Αν διαβάσεις το
βιβλίο με τους στίχους του («Η Σούμα»: 673 σελίδες ποίηση!) σχεδόν ξεχνάς τη
μουσική – οι στίχοι σε γεμίζουν ολοκληρωτικά.
Και η Μαριανίνα Κριεζή ήταν ποιήτρια – σημαντική ποιήτρια. Με τα τραγούδια της «Λιλιπούπολης» έφτιαξε έναν ολόκληρο παραμυθένιο κόσμο. Τραγούδια με διάφορα χρώματα. Τι είπατε; Για παιδιά; Μα τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο ακροατήριο. Αν γοητέψεις τα παιδιά έχεις κερδίσει το υψηλότερο έπαθλο.
Άλλωστε αυτό φάνηκε και από τα άλλα τραγούδια που έγραψε
μετά την Λιλιπούπολη. Το «Σαμποτάζ» με την Πλάτωνος. Τα «Ήσυχα βράδια» με τον
Λάκη Παπαδόπουλο. «Ακόμα κι αν φύγεις για την άκρη του κόσμου…» πάντα αντηχεί
στ’ αυτιά μου η φωνή της Αρλέτας.
Να μην ξανακούσω την λέξη «στιχουργός!» Ριμάρει με το
υπουργός και το πελαργός αλλά δεν έχει κανένα νόημα. Η ανεβαίνει ο στίχος στην
ποίηση – ή το έργο δεν υπάρχει. Η στιχουργία, σκέτη, είναι απλώς φτηνή και
εύκολη ποίηση.
Ναι, η Μαριανίνα. Όταν την γνώρισα ήταν σαν ξωτικό, τόσο
όμορφη που σε ζάλιζε. Κάναμε παρέα με την άλλη ιδιοφυία – την Λένα Πλάτωνος.
Όταν αποφάσισε η Μαριανίνα να παντρευτεί, ζήτησε όλοι οι προσκεκλημένοι να
φοράνε ρούχα ροζ. Γύρισα όλη την Αθήνα για να βρω ένα ανδρικό ροζ πουκάμισο.
Θαμπωμένος από την γοητεία της έγραψα κι εγώ ένα διήγημα στο
οποίο πρωταγωνιστούσε. Μπορείτε να το διαβάσετε στο Διαδίκτυο, στις δικές μου
σελίδες. http://ndimou.gr/el/keimena/oloklira_vivlia
«Οι κομμένες λέξεις».
Τι να πω άλλο για την Μαριανίνα; Εκτός από ποιήτρια ήταν και
Μούσα. Ο Ελύτης έγραψε γι αυτήν το ωραιότερο ελληνικό ερωτικό ποίημα. Το
«Μονόγραμμα» έχει στο εξώφυλλό του τα αρχικά της: «Μ. Κ.»
