Από τον καιρό του σχολείου το τέλος των διακοπών ήταν πάντα μία οδυνηρή εμπειρία. Αργότερα, που οι διακοπές έγιναν οικογενειακή υποχρέωση, ήταν ακόμα επώδυνο αλλά με στοιχεία ανακούφισης (όσο περνούσαν τα χρόνια, περισσότερα).
Τώρα όμως έχουμε το τέλος των αιώνιων διακοπών της Ελλάδας. Πέρσι υποπτευόμασταν, αλλά δεν ξέραμε. Φέτος γνωρίζουμε καλά τι μας ήρθε και μετράμε ήδη τις απώλειες. Πρώτη απώλεια η σιγουριά για το μέλλον.
Ήδη φέτος οι περισσότεροι κάνουμε στενάχωρες διακοπές. Πιο μικρή απόσταση, πιο φτηνό κατάλυμα, λιγότερες μέρες. Του χρόνου; Άραγε θα κάνουμε διακοπές, έστω και πιο περιορισμένες;
Μαζί με την Ελλάδα έχουμε όλοι χρεοκοπήσει. Και οι χρεοκοπημένοι δεν δικαιούνται διακοπές ούτε πολλές-πολλές απολαύσεις. Ας χαρούμε λοιπόν τις φετινές ως τις τελευταίες διακοπές μία χώρας που ως τώρα έμοιαζε να παραθερίζει όλο τον χρόνο.
Γιατί εκεί ήταν το πρόβλημα. Είχαμε αναγάγει την καλοπέραση, την άνεση, την χαλάρωση ως πρωταρχικό σκοπό της ζωής. Υπήρχαν βέβαια και τα λίγα θύματα που σκοτώνονταν στη δουλειά για να προχωράει το κατάστημα. (Στην Ελλάδα όλα είναι του ύψους ή του βάθους: ή κάτεργο ή ραστώνη). Για τους περισσότερους όμως βασική απασχόληση ήταν η εξεύρεση χρημάτων με τον μικρότερο δυνατό κόπο και η μεγιστοποίηση της καλοπέρασης. Όπως λέει η θεία Άγκελα, εκεί που ο δυτικοευρωπαίος έχει σαν στόχο του την παραγωγή, την αξιοποίηση, την δημιουργία, ο Έλληνας έχει το αραλίκι ποιότητας. Αλήθεια, δεν της είπαν οι συμπατριώτες της πως ο τόπος αυτός είναι φτιαγμένος για μόνιμες διακοπές;
Τέρμα τα πάντα. Οι διακοπές διαρκείας όλων των μονίμως απόντων συμβασιούχων, συμβούλων (π. χ. της ΕΡΤ) των άφαντων, αργόσχολων ή ημιαπασχολούμενων, τελείωσαν. Οι μαϊμού και πρόωρες συντάξεις, οι επιδοτήσεις, οι δέκατοι τρίτοι, τέταρτοι (αύριο: πέμπτοι και έκτοι) μισθοί, τα επιδόματα, οι αργομισθίες, οι διπλομισθίες, τα δώρα, οι μίζες, τα «μαύρα», τα τυχερά, εξαφανίζονται. Οι βαρέως και ανθυγιεινώς εργαζόμενοι (κακώς τόσο λίγοι: όλα τα επαγγέλματα είναι βαριά και βλάπτουν – γενικώς η δουλειά είναι ανθυγιεινή) περιορίζονται και αυτοί. Τα τριήμερα που γίνονταν εβδομαδιαίες κοπάνες, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα όπου όλοι έλειπαν για δεκαπενθήμερο, οι άδειες από τη σημαία και οι τεράστιες αναρρωτικές (οι περισσότεροι εξαντλούσαν το νόμιμο όριο) όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
Οι Αιώνιες Ελληνικές Διακοπές τελείωσαν. Απολαύστε το τελευταίο ίσως ανέμελο καλοκαίρι (ακόμα δεν μας έχουν έρθει όλες οι επιπτώσεις) και ετοιμαστείτε για ένα δύσκολο φθινόπωρο.
Να περάσετε (όσο γίνεται) καλύτερα!
___________________________________________
LiFO τεύχος Αυγούστου
