Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007

Αποχαιρετισμός στον Ν. Ν.

Πενθώ την απουσία ενός σημαντικού δημιουργού και ανήσυχου ανθρώπου: του Νίκου Νικολαΐδη.

Οι περισσότεροι τον ξέρουν ως σκηνοθέτη κινηματογράφου ("Τα κουρέλια τραγουδούν ακόμα", "Γλυκειά Συμμορία") αλλά ήταν και καλός συγγραφέας, με πέντε βιβλία από τα οποία το δεύτερο "Ο Οργισμένος Βαλκάνιος" (1976) είναι ένα από τα εμβληματικά μυθιστορήματα της εποχής μας.

Αν ζούσε σε άλλη χώρα θα είχε εκτιμηθεί πολύ περισσότερο - ήταν ίσως ο καλύτερος auteur σκηνοθέτης μας, αλλά τόσο αντισυμβατικός και κόντρα στο ρεύμα, που ποτέ δεν αναγνωρίστηκε δίκαια. Ο Νταίηβιντ Λυντς της Ελλάδος δεν έκανε πολιτική, ήταν απαισιόξος εστέτ και λάτρευε τον Αμερικανικό κινηματογράφο. Πως θα μπορούσε να επιβιώσει...

Θέλω να τον αποχαιρετίσω με δύο κείμενα: ένα δικό μου του 1983 που τον αναφέρει και την τελευταία παράγραφο από τον "Οργισμένο Βαλκάνιο".

Η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΦΛΙΠΕΡ

Υπήρχαν αυτοί, που ήταν μάστορες στο να κουνάνε όλο το μηχάνημα, ίσα-ίσα στο όριο - πριν εμφανιστεί με κόκκινα γράμματα η λέξη TΙLT και χάσεις το χρήμα.

Υπήρχαν άλλοι, που ούτε κουνιόντουσαν, ούτε κουνούσαν - έπαιζαν συγκεντρωμένοι σαν βουδιστές μοναχοί, με όλη τη δύναμη συμπυκνωμένη στα δάχτυλα που διάταζαν τα φλίπερ.

Οι πρώτοι ήταν σίγουρα πιο θεαματικοί καθώς κυριολεκτικά χόρευαν πάνω στο ταμπλό. Αλλά εμένα μ' άρεσαν οι δεύτεροι, με το ακίνητο πρόσωπο του ποκερίστα, που ισορροπούσαν την μπάλα στην κορυφή του φλίπερ και τη χάιδευαν πριν την εκτοξεύσουν.

Έναν καιρό μ' είχε πιάσει μανία και με την "αρκούδα". Ήταν η πρώτη ηλεκτρονική σκοποβολή. Έβγαινε η αρκούδα διασχίζοντας αργά τη γυάλινη σκηνή - κι όταν την πετύχαινες σηκωνόταν στα πισινά πόδια και μούγκριζε. Εκεί μπορούσες να ξανασημαδέψεις το ηλεκτρονικό μάτι στην κοιλιά της κι αν ήσουν γρήγορος να μην την αφήσεις να ξανακαθίσει για πολλή ώρα.

Τέλη της δεκαετίας του πενήντα. Φωκίωνος Νέγρη. Αμέσως μετά τη γενιά του ροκ -λίγα χρόνια διαφορά - η γενιά των φλίπερ. Χόρεψε κι αυτή τον Μπίλ Χάλεϋ και τον "Ελβις (εμείς είχαμε αρχίσει τα πάρτι μας με τον Γκλεν Μίλλερ). Εμείς είχαμε γίνει "υπαρξιστές", αυτοί έγιναν "μπήτ". Αλλά τα βράδια όλοι παίζαμε φλιπεράκια.

Μια ζωή με κυνηγάει η αίσθηση της χαμένης τρίτης μπάλας. Κάνεις μια τρομερή πρώτη μπάλα (τι στόχους, τι φώτα, τι μουσικές, τι καμπάνες) βγάζεις την "γκόμενα", ανάβεις τον ιπτάμενο δίσκο, ρίχνεις τα πάνω, μπαίνεις στον κύκλο - τα πάντα! Κάνεις μια προσεχτική δεύτερη μπάλα και πας για ρεκόρ. Και η τρίτη με παγερή απάθεια φεύγει ακριβώς ανάμεσα στα δύο φλίπερ στο μαθηματικό σημείο που δεν την αγγίζει τίποτα.

Ευτυχία ήταν μια καλοζυγισμένη μπαλιά στο BONUS η δύο απανωτές ριξιές που κατεβάζουν πέντε πάνω (χάος οι καμπάνες και τα φώτα). Κι έβγαζες (ήταν γενναιόδωρα τότε τα μηχανήματα) και τρία και πέντε παιχνίδια δωρεάν.

Είχε κάτι ωραίο αυτή η ανταμοιβή της επιτυχίας - με φώτα και μουσικές. Παραξενευόσουνα που στη ζωή κανείς δεν σε χειροκροτούσε τόσο- όσο ένα μηχάνημα. Εκεί χτυπούσες το στόχο και τότε ήταν που όλα σώπαιναν εχθρικά. Α!, η γενιά των φλίπερ! Τελετουργική ατμόσφαιρα, ελάχιστα κορίτσια, αυστηρή Ιεραρχία. Κλειστό στέκι ανάλογο αλλά εντελώς διαφορετικό από τα μπιλιαρδάκια των γυμνασιακών μου χρόνων όμως εξίσου "κακόφημα" για τους καλούς αστούς. Άλλωστε, σε λίγο, η πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας απαγόρεψε τα φλιπεράκια. Τότε περάσαμε στην παρανομία.

Χρόνια μετά, όταν πήγαινα για δουλειές στη Γερμανία, έμενα πάντα σε ένα όχι σπουδαίο ξενοδοχείο, μόνο και μόνο γιατί στο υπόγειο του είχε αίθουσα παιχνιδιών με αυθεντικά (μηχανικά-ηλεκτρικά και όχι ηλεκτρονικά) φλίπερ.

Εκκεντρικότητες, έλεγαν οι γνωστοί μου. Αλλά ποιος -έξω από τον Νίκο Νικολαΐδη- ξέρει να πει πόσο η ψυχή μας έχει μείνει δεμένη στα πολύχρωμα φωτάκια, τις καμπάνες και τις σειρήνες των φλίπερ; Σίγουρα, αν έρθει ποτέ για μας η Αποκάλυψη, η Δευτέρα Παρουσία, θα 'ρθει με ένα χτύπημα στα εκατό χιλιάδες - κι όλα τα φώτα τρελά.

________________________________________

Οργισμένος Βαλκάνιος:

"Δρόμο, ξαναφώναξε και μαρσάρισε σκληρά ώσπου ένα σύννεφο σκόνης ξεσηκώθηκε και τους τύλιξε. Κοίταξε δεξιά, αριστερά κι ύστερα σφίγγοντας την Machules μες τα σκέλη του, έδωσε όλο το γκάζι κι αναδύθηκε μέσα από το γαλανό σύννεφο της εξάτμισης σα μαυρος άγγελος εκδικητής. Ιππεύοντας τα 120 βρυχώμενα μίλια της, χύθηκε στην άσφαλτο χαράζοντας μιαν ασημενια λάμψη μες το απομεσήμερο..."


Αντίο Νίκο!

_________________________________________________


Y. Γ. Νέο post στο dimoutech

Από σήμερα αρχίζω εβδομαδιαία συνεργασία με το LiFO. Προμηθευτείτε το (τζάμπα είναι). Για τους μη Αθηναίους και όσους δεν το βρουν, τα κείμενα θα δημοσιεύονται στο site του περιοδικού ΕΔΩ.

191 σχόλια:

  1. Μόνο από εσάς Κε Δήμου δεν περίμενα να πληροφορηθώ την είδηση του θανάτου του Ν. Νικολαϊδη.
    Με εκπλήξατε ευχάριστα που τον παρακολουθούσατε.
    Όντως σημαντικός δημιουργός. Δεν έλαβε την αναγνώριση που ίσως θα έπρεπε για το μέγεθός του, αλλά αυτό δεν έχει και τόσο σημασία κάποιες φορές. Πιστεύω ότι είχε την αναγνώριση του "δικού του" κόσμου.
    Αγαπημένος μου σκηνοθέτης και συγγραφέας, ειδικά την δεκαετία του '80 όπου βίωσα την εφηβεία μου και την άνδρωσή μου.
    Πενθώ και εγώ για την απώλειά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αποχαιρετισμός και για τον Luciano Pavarotti...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άλλος ένας δουλευταράς της εικόνας και του λόγου μας αποχαιρέτισε. Ίσως να του άξιζε ένα 'καλύτερο' κοινό.

    ΥΓ. Καλή αρχή στη LifO!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τον παρακολουθούσα και τον θαύμαζα.

    Είχαμε συνεργαστεί παλιά σε διαφημιστικά.

    Να πούμε πως ήταν από τους πρώτους "δικτυωμένους" μας - ήδη από τον καιρό των BBS επικοινωνούσαμε ψηφιακά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αποχαιρετισμός λοιπόν και σε άλλον ένα μεγάλο σκηνοθέτη.
    Δεν είχε τύχει να διαβάσω οτιδήποτε από τα γραπτά του, μάλιστα ευχαριστώ που με πληροφορήσατε καθώς δεν εγνώριζα καν αυτή την πτυχή του ταλέντου του.
    Η μόνη του ταινία που δεν έχω δει είναι η "Ευριδίκη Β.Α. 2037" (1975) και όπως μόλις πληροφορήθηκα η "zero years"(2006). Δεν ήξερα καν ότι είχε γυρίσει ταινία μετά τον εκπληκτικό "χαμένο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα

    Αντισυμβατικός,κόντρα στο ρεύμα και mainstream αναγνώριση είναι καταστάσεις ασύμβατες μεταξύ τους.

    Ειδικά στην ελλάδα της ορθοδοξογκλαμούρας. Αλλά και στην Αμερική. Πιστεύετε ότι ο David Lynch (εκτός του TWIN PEAKS - συνεργασία David Lynch και Mark Frost για την αμερικάνικη τηλεόραση, άντε ίσως και του WILDE AT HEART) έχει καλύτερη αναγνώριση από τον πολύ κόσμο; Απλά εκεί υπάρχει παράλληλα ένα μεγάλο σινεφίλ κοινό που είναι αρκετό για στηρίξει τέτοιες υπογραφές.

    ΥΓ:

    Το Τwin Peaks άλλωστε πέτυχε, γιατί οι δημιουργοί του έπαιξαν πανέξυπνα με όλα τα φαντάσματα της μεσοδυτικής Αμερικής. Νομίζω πως ελάχιστο από εκείνο το κοινό ακολούθησε τον David Lynch στην μετέπειτα διαδρομή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Πρόκειται για την τριλογία που αποτελούν οι ταινίες μου “Ευρυδίκη”, “Πρωινή περίπολος” και κλείνει σήμερα με το “The zero years”."

    από συνέντευξη στη Δήμητρα Οικονόμου το Νοέμβριο του 2005 στο 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ/κης.

    από την ίδια συνέντευξη
    "Είστε μάλλον οι πρώτοι που το μαθαίνετε, ότι μ’αυτή την ταινία λέω αντίο στον κινηματογράφο. Δεν μ’ενδιαφέρει πια ο κινηματογράφος. Κουράστηκα και θέλω να κάνω άλλα πράγματα"

    και εάν επιθυμείτε να τη διαβάσετε ολόκληρη:
    http://www.cinemainfo.gr/directors/interviews/nikosnikolaidis/index.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νομίζω πως είχε γενικά κουραστεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τα βιβλία του Ν. Ν.

    Οι Τυμβωρύχοι, διηγήματα 1966
    Ο Οργισμένος Βαλκάνιος, μυθιστόρημα 1976
    Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα, σενάριο, 1980
    Γλυκιά Συμμορία, σενάριο 1984
    Γουρούνια στο Άνεμο, μυθιστόρημα, 1992

    Εκδόσεις Καστανιώτη.

    Και ένα site NN

    "see you in Hell, darling!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όλα τα καλά μυαλά κουράζονται με τον κινηματογράφο. Τα έχουμε ξαναπεί. Ο David Lynch γίνεται όλο και πιο ακατανόητος όχι γιατί δεν μπορεί να είναι κατανοητός (το έχει αποδείξει ότι μπορεί) αλλά γιατί δεν τον ενδιαφέρει. Κρατάει μόνο την τεχνική και προχωρά για όσο του κάνει κέφι. Οι κριτικοί, αμετάπιστοι και ανίκανοι να τον παρακολουθήσουν, ψάχνουν συνεχώς να βουν ένα νόημα στην αποδόμηση της φόρμας του και τον δήθεν κρυμμένο συμβολισμό των πλάνων και των ιστοριών του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σοκαρίστηκα. Τον είχα πάντα στο μυαλό μου νέο και δεν περίμενα να διαβάσω μια τέτοια είδηση.

    Από τους πολύ καλούς σκηνοθέτες μας, δυστυχώς δεν έτυχε της αναγνώρισης που άξιζε, ίσως γιατί οι ταινίες του δεν είχαν την υποστήριξη που έπρεπε από την παραγωγή (και σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και σε promotion).

    Νομίζω ότι ήταν παντρεμένος, τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "see you in Hell, darling!"

    Του εύχομαι η κόλαση να είναι επιτέλους, μια πραγματικά ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!!!

    :-))

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. S-pablo

    ο γιος του ,Συμεών, πρωταγωνιστούσε στο "ο χαμένος τα παίρνει όλα" και είχε γράψει και μουσική για την ταινία. Είχε το ρόλο του "μικρού".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εκεί στη δεκαετία του 80 καθώς και εγώ ήμουν έφηβος και ενηλικιώθηκα (λέμε τώρα) είδα για πρώτη φορά τη "Γλυκιά Συμμορία"... Την ξαναείδα στα φοιτητικά μου χρόνια αρκετά χειμωνιάτικα βράδυα στο ΑΛΦΑΒΙΛ. Κάποιοι συμφοιτητές αντάλλασσαν ατάκες από την ταινία χρόνια μετά. Αν και δεν πολυσυμπαθούσα το freak style που ανέδιδε, μου άρεσε πάντοτε... Είχε μια μοναδική αισθητική και ήταν μάλλον μια όαση για τα άνευρα χρόνια του ΕΛΚΙ της δεκαετίας 80.
    Την ανακάλυψε ξανά ο ΜΕΛΩΔΙΑ παίζοντας συχνά στον αέρα το διάλογο Τάκη Μόσχου και Δώρας Μασκλαβάνου...

    Αυτή και τα κουρέλια μου άρεσαν ιδιαίτερα. Το Singapoor Sling με είχε ψιλοαπαγοητεύσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η Γλυκιά Συμμορία ήταν από τις αγαπημένες μου Ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Η δεύτερη δυσάρεστη είδηση που διάβασα σήμερα μαζί με τον θάνατο του μέγιστου Luciano Pavarotti. Κρίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ειχα δει το Γλυκια Συμμορια και το 'ο χαμενος τα παιρνει ολα' αλλα δεν ηξερα σχεδον τιποτα για τον Ν.Νικολαιδη.Να πω κριμα και λυπαμαι θα ηταν υποκριτικο καθοτι δεν τον ηξερα,αλλα με τις ελαχιστες εως μηδενικες γνωσεις που εχω ,οχι για cine αλλα για την κινηματογραφικη τεχνη πιστευω οτι ξεχωριζαν οι 2 εστω αυτες ταινιες που ειδα απο τον βοθρο των ελληνικων κιν.ταινιων.
    O sadοadist εγραψε για ορθοδοξογκαμουρια,
    Μπα,ισως ο μοναδικος χωρος που οι ορθοδοξογκλαμουροι δεν κυριαρχουν ειναι ο ελληνικος κινηματογραφος.
    Εκει κυριαρχη η αγωνιστικη(ασχολιαστο)αριστερα με τις κρατικα χορηγουμενες ταινιες με επικαιρα θεματα οπως ο εμφυλιος,οι εξοριες κτλ κτλ συντροφε....κτλ..
    Το να εισαι ακατανοητος στυλ Lynch ή jarmusch προυποθετει και καποιο ταλεντο,το να εισαι ακατανοητος γιατι εισαι αταλαντος πρυποθετει ταυτοτητα αριστερη,μουσι,προυπηρεσια με αμπεχωνο και πεινασμενο ματι προοδευτικου λαμογιου που κατεβασε κοιλαρα με τα κρατικα φραγκα του Ε.Κ.Κ...
    Λατρης του αμερικανικου κινηματογραφου κ.Δημου;Τς τς τς ντροπη!Τι νοημα εχει να γυριζεις ταινιες αν ειναι να τις δει κοσμος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ο/Η guerrero7,62 είπε...

    Λατρης του αμερικανικου κινηματογραφου κ.Δημου;Τς τς τς ντροπη!Τι νοημα εχει να γυριζεις ταινιες αν ειναι να τις δει κοσμος;

    ---------------------------------

    Μην αναγορεύσουμε τον Νικολαϊδη σε υπέρμαχο του εμπορικού κινηματογράφου. Έλεος δηλαδή!

    Ο άνθρωπος έκανε τις ταινίες του, ήταν από τους αρκετούς καλούς σκηνοθέτες της γενιάς του, αλλά δεν ήταν φτιαγμένος για το Χόλυγουντ.

    Το Singapore Sling ας πούμε είναι απαγορευμένο στον μισό πλανήτη.

    Απ' όσο γνωρίζω δεν είχε και ανάγκη εμπορικής επιτυχίας. Έβγαζε αρκετά χρήματα από τη διαφήμιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. s_pablo said...
    Απ' όσο γνωρίζω δεν είχε και ανάγκη εμπορικής επιτυχίας. Έβγαζε αρκετά χρήματα από τη διαφήμιση.

    ---------------------------------

    Αυτό μην το λέτε - είναι μία πικρή φράση. Όλοι οι σκηνοθέτες μας έκαναν διαφημσιτικά για να ζήσουν. Μερικοί (2-3) το έκαναν κέφι, για τους περισσότερους ήταν αγγαρεία. Αλλά για κανένα δεν ήταν επιλογή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @nikos dimou

    Εννοούσα ότι δεν εξαρτούσε τον βιοπορισμό του από τον κινηματογράφο.

    Έβγαζε λεφτά από τη διαφήμιση κι έκανε το κέφι του με τις ταινίες του, όπως ο Κασαβέτης έπαιζε στα 12 Καθάρματα και γύριζε τα Πρόσωπα ή τη Νύχτα Πρεμιέρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Χαίρετε!

    Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι πάντα δυσάρεστη είδηση.

    Από εκεί και πέρα πρέπει να πω οτι αν σε κάτι ήταν καλός ο Νικολαίδης, αυτό ήταν το "δήθεν".
    (α, επίσης διάλεγε και εξαιρετικά ωραίες γυναίκες γιά να παίζουν)

    Και στις τελευταίες του ταινίες το δήθεν ήταν γιά γέλια.
    Μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει το "ο χαμένος τα παίρνει όλα" σαν κωμωδία.
    (κορυφαία ατάκα: γαμώτο, αυτός ο μπάτσος μου γάμησε τη σπλήνα)

    Δάσκαλος του δήθεν και μέτριος σκηνοθέτης.

    Αλλά αναγνωρίζω σαν καλό οτι επέμεινε να δείχνει στις ταινίες του, αυτό που ο ίδιος ήθελε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. kostependrhs

    αυτό που ονομάζετε "δήθεν" ήταν για τον Ν.Ν. στάση ζωής.

    Στα τελευταία του έργα, από απελπι,σία θα έλεγα την τράβηξε στα όρια. Η υπερβολή είναι στον πυρήνα και της τραγωδίας και της κωμωδίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @kostependrhs είπε

    Δάσκαλος του δήθεν και μέτριος σκηνοθέτης.
    -----------------------------------

    γνώμη σας και απολύτως σεβαστή.
    κατά άλλους αυθεντικός και αξιότατος σκηνοθέτης.

    και ναι "ο χαμένος" είχε αρκετά κωμικά στοιχεία, underground humour. τώρα αν εσάς σας έμειναν μόνον αυτά, εγώ σας προτείνω να την ξαναδείτε.


    όσον αφορά κάτι που αναφέρθηκε παραπάνω για το χόλυγουντ ας μη ξεχνάμε ότι χόλυγουντ είναι και ο λυντς, και ο τζάρμους και οι αδελφοί κοέν. χόλυγουντ και ο σπίλμπεργκ. χόλυγουντ και οι αδελφοί φαρέλι και δεν ξέρω εγώ ποιοι άλλοι. ας μη τα μπλέκουμε. κι ο νικολαϊδης έκανε ταινίες εφάμιλλες των καλών χολυγουντιανών b-movies. και δε νομίζω ότι είχε ποτέ τη φιλοδοξία να κάνει καριέρα εκεί.
    το δε singapore sling, είναι από τις ποιητικότερες ίσως ταινίες του. ανατρεπτική; ναι. αναρχική; ναι. προκλητική; ναι. γι'αυτό και απαγορεύτηκε άλλωστε σχεδόν παντού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @drunk tank

    Οι σκηνοθέτες που αναφέρεις (Λυντς, Κοεν κλπ) είναι ανεξάρτητοι αμερικανοί σκηνοθέτες που το Χόλυγουντ τους χρησιμοποιεί (κυρίως στη διανομή, σπανιότατα στην παραγωγή) όποτε κανουν κάποια επιτυχία (Τουιν Πικς, Φαργκο κλπ).

    Εσύ τα έμπλεξες μόνος σου. Δεν είναι όλες οι αμερικανικές παραγωγές Χόλυγουντ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. R.I.P. Νίκο Νικολαίδη.

    Είδα τη Γλυκιά Συμμορία στην πρώτη της προβολή, πολύ πριν βγει στις αίθουσες, στο φεστιβάλ της Δράμας. Ήμουν δεν ήμουν 15. Με μύησε σε περιοχές της Τέχνης που ούτε υποπτευόμουν. Για αυτό θα τον ευγνωμονώ πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλή ξεκούραση στον Ν.Ν.

    Οπωσδήποτε εμείς, του '80 οι εκδρομείς, του οφείλουμε ευχαριστίες για τις εξαιρετικές εικονοποιήσεις της ήττας, οι οποίες μας έκαναν το πένθος ελαφρύτερο. Αλλο να χάνεις, κι άλλο να χάνεις ωραία.

    Το ότι επέμεινε να μιλά σε άλλους αντί άλλων ("Ο χαμένος...", για τη γενιά των nineties) το σεβάστηκα ως δικαίωμά του να εκφράζει αυτά που τον οροθέτησαν.

    Ως προς την αναγνώρισή του, δεν καταλαβαίνω τί θα πει "ελληνικό σινεμά" ώστε να υπάρχει mainstream και πρωτοπορία. Δεν νομίζω πως υπάρχει "ελληνικό σινεμά", και θα μου φαινόταν και παρανοϊκό να υπήρχε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Κι ενώ ήξεραν ότι θα πεθάνουν, σχολίασαν την άρνησή τους να φύγουν για να σωθούν:

    "Που αλλού να πας ρε ηλίθιε;".

    Κι έμειναν εκεί.

    Από τον επίλογο της "Γλυκιάς Συμμορίας" (αν με βοηθά η μνήμη μου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Απ’ τη Γλυκιά Συμμορία μού ‘χει μείνει ένας διάλογος, όπου η γκόμενα εξηγεί ένα σχεδιάγραμμα:
    «Αυτή εδώ η κουκίδα τι σημαίνει;», τη ρωτάει ένας.
    Κι αυτή μασώντας την τσίχλα της:
    «Καλέ, μουτζούρα είναι»...

    Αναζητώντας το κρυφό νόημα των πραγμάτων…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @s_pablo

    με συγχωρείτε αλλά ως Χόλυγουντ εσείς τι εννοείται; για να με βοηθήσετε να τα ξεμπλέξω λιγάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ωραίο το συμπλήρωμα με τα φλιπεράκια. Μνήμες των αισθήσεων και των συναισθημάτων - τις λατρεύω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

    Θυμήθηκα ένα κείμενό μου του 83 για την "Γενιά των Φλίπερς" που του είχε αρέσει και το πρόσθεσα στο ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει το κινηματογραφικό έργο του Νικολαϊδη είναι ο ιδιότυπος ρομαντισμός του,
    η κρυμμένη τρυφερότητα που αναδύεται μέσα απ' τη διάχυτη σκληρότητα που κυριαρχεί στους κόσμους του.

    Ο Νικολαϊδης, οι ταινίες του, οι ρόλοι του χωρίς να είναι loser, γνωρίζουν ότι θα ηττηθούν, αλλά δεν παραιτούνται, συνεχίζουν όσο πάει κι όταν ο Μαύρος Καβαλάρης τους στριμώξει στην τελευταία τους γωνία, χαμογελούν και του υψώνουν το μεσαίο δάχτυλο.

    Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που το 'κανε αυτό,
    αλλά ο Νικολαϊδης έβαλε τη δική του προσωπική σφραγίδα στο έργο του.

    Νομίζω ότι η πιο πετυχημένη στιγμή του ήταν η "Γλυκιά Συμμορία" (αγαπημένη μου ελληνική ταινία μαζί με την "Ευδοκία" του Δαμιανού και τους "Απέναντι" του Πανουσόπουλου).

    Ο Νικολαϊδης έφτιαχνε film noir με "κανονικό" σενάριο (το μεγαλύτερο πρόβλημα στο ελληνικό σινεμά - μην τα ισοπεδώνεις όλα, traum!), με υπόγειο χιούμορ, ζωντανούς διαλόγους, σωστή φωτογραφία και βέβαια εξαιρετικά casting (Τάκης Μόσχος, Τάκης Σπυριδάκης, Δέσποινα Τομαζάνη, Δώρα Μασκλαβάνου, Κωνσταντίνος Τζούμας κλπ).

    Πολίτης του κόσμου, άφησε πίσω του εμφύλιους, προσφυγιές, μπουζούκια, κλάψα και θυμιατήρια και ανδρώθηκε με τις πιο αυθεντικές εκδοχές του ροκ, με τα κόμιξ, με το αμερικάνικο σινεμά, με το πιο ζωντανό κομμάτι του πολιτισμού των ημερών μας.

    Στα συν του ότι τόλμησε να δοκιμάσει με έναν μη επαγγελματία ηθοποιό, αλλά εξαιρετική φιγούρα, τον Γιάννη Αγγελάκα.


    Για τον Νικολαϊδη-άνθρωπο έχω να πω ότι ήταν απ' τους ελάχιστους ελληνόφωνους ρόκερ-εστέτ
    με άποψη, γνώση και καλό γούστο, είδος σπάνιο και υπό εξαφάνιση (το Χρήστο Βακαλόπουλο θυμήθηκα).

    Του άρεσε να δουλεύει στο περιθώριο, τα τελευταία χρόνια ήταν κλεισμένος στο σπίτι του, περνούσε πολλές ώρες στον υπολογιστή του, ήταν πολύ εκλεκτικός με τις παρέες του, δεν εμφανιζόταν στα media, ήθελε να μιλάει μόνο με το έργο του.


    R.I.P.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Μπράβο Andy - σωστή αποτίμηση. Και ο Οργισμένος Βαλκάνιος είναι Βυρωνικός ήρωας... αντί για άτι έχει μηχανή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Τι περιγραφή γιά τα φλιπεράκια!!!
    Να σαι καλά Γάτε.
    Λες και παίζω τώρα δα φλιπεράκι και φοβάμαι μη με τσακώσει ο καθηγητής των Αγγλικών, που την έχω κάνει κοπάνα.
    Αλλά και ο μπάτσος, γιατί δεν είμαι ακόμα 17 χρόνων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Και εγώ συμφωνώ με τον Andy. Οι προσφυγιές, τα μπουζούκια και τα θυμιατήρια έφτιαξαν στο τέλος την εμβληματική φιγούρα του ελληνορθόδοξου "πολιτισμού": Τον Ψωμιάδη! Να τον χαίρονται!

    Καταπληκτικό το κείμενο για τα φλίπερ! Πρόλαβα κι εγώ μερικά στο τέλος. Πιο πολύ θυμάμαι εκείνο με τους KISS.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αυθεντικά συναισθήματα και άνθρωποι δεν υπάρχουν εκτός αν κάποιος ως αυθεντικά τα βαπτίσει. Δυστυχώς ποιώντας δε το μηδενικόν θαυμάζουν αυτοί που τα βρίσκουν έτοιμα και πιστεύοντας βασανίζουν εκείνους που ΔΕΝ. Άσε τώρα πια που παραδέχθηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Κάποτε ονειρευόμουν όταν αποκτήσω το δικό μου σπίτι, να εγκαταστήσω στο μινιμαλ σαλόνι ένα αληθινό, ηλεκτρικό-μηχανικό φλιπεράκι.
    Πέρασαν πολλά χρόνια και δεν το έκανα (μαζί με άλλα).
    Μήπως εσείς κ. Δήμου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Τι δουλειά έχετε εσείς να συνεργάζεστε με ένα έντυπο που έχει κάνει λογοκλοπή στον Guardian χωρίς να ζητήσει μια συγγνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Tον είχα γνωρίσει και κάποια στιγμή προσωπικά, έτσι εν τάχει... Γνήσιος λάτρης των γυναικών, φλέρταρε με όλο του το σώμα...

    Τι να πω για τον Νικολαϊδη... Εγώ τον λάτρεψα ως σκηνοθέτη. Η Γλυκιά Συμμορία και τα Κουρέλια είχαν στιγματίσει την εφηβεία μου, αναπότρεπτα. Γνήσια αναρχικές ταινίες! 'Η για την μελλοντολογική Πρωινή Περίπολο; Aκόμη και για το αλλόκοτο σχόλιό του πάνω στον στυλιστικό κινηματογράφο, το άκρως φετιχιστικό Singapore Sling;

    Σε μια εποχή που όλοι οι σκηνοθέτες του ΝΕΚ (Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος)αγκωμαχούσαν να κοπιάρουν χωρίς έμπνευση τους μεγάλους Ιταλούς ρεαλιστές ή τους νεοκυματικούς Γάλλους δημιουργούς, και πάντα φοβισμένοι και ιδεολογικά αγκυλωμένοι έναντι κάθε τι ... αμερικάνικου (!), ο Νικολαϊδης κοιτούσε σταθερά, προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Και φλέρταρε με αυτό που όλοι οι άλλοι αποδοκίμαζαν από άγνοια και φανατισμό.

    Ερωτισμός, αλητεία, ελευθερία, ψυχαναλυτικά παιχνίδια μέχρι τελικής πτώσεως, φαντασιωτικές καταστάσεις στα όρια - ή και πέρα από αυτά - της παρανομίας, ο Ελληνας Σαμ Πέκινπα ήταν νομίζω κατά κάποιον τρόπο ο Νικολαϊδης, όχι στην αισθητική, αλλά στη θεματολογία του. Περιέγραφε νομίζω μια Ελλάδα που υπήρχε μόνο στις παρυφές του ονείρου μιας εκλεκτής ελίτ, και ας του άρεσε τόσο να κυλάει τους ήρωές του στον υπονομο, αψηφώντας ηδονιστικά και απροκάλυπτα κάθε ηθικολογική στάση ζωής... Αυτή η σιωπηρή μειοψηφία που λάτρευε και λατρεύει το pulp και ασπάζεται την cult μυθολογία, τον λάτρεψε και τον έκανε έμβλημά της. Συγνώμη για τους ξενικούς όρους, αλλά κάποια πράγματα δεν αποδίδονται επαρκώς στην ελληνική...

    Αντίο, Νίκο Nικολαϊδη. Αφιερώνω εξαιρετικά στη μνήμη του το εξαίσιο o.s.t. του Γιώργου Χατζηνάσιου, κι όλον τον Al Jolson.

    Ωραίο post Νίκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. H γλυκιά συμμορία ήταν σίγουρα ένα αριστούργημα, τόσο σαν μήνυμα όσο και σαν εκτέλεση και με πολύ φτωχά μέσα.
    Άντυ, τέτοια σύμπτωση! Και για τις 3 ταινιες συμφωνώ, με τη γλυκιά συμμορία να προηγείται ελαφρώς.
    Ξέρει κανείς που μπορούμε να βρούμε τα βιβλία του , εκτός του οργισμένου Βαλκάνιου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @andy

    δεν πρόλαβα να διαβάσω τα σχόλια πριν γράψω.

    Πολύ εύστοχο το σχόλιο σου, το είχα προαίσθημα πως θα ήσουν από τους πρώτους που θα έγραφαν για τον Νικολαϊδη. Χαίρομαι που έγραψες για τον κρυμένο ρομαντισμό του. Θυμάμαι εκείνη τη συγκλονιστική σκηνή, μία από τις πολλές, από τη Γλυκιά Συμμορία, όπου ο Μόσχος εξηγεί στη Μασκλαβάνου τη διαδρομή του έρωτα. Ποίημα! Και αν δεν είναι ο ρομαντισμός μάταιος, τότε τι είναι;

    Ερημίτης είχε γίνει τα τελευταία χρόνια, πάντως. Πηγαινοερχόταν από την έπαυλη στην Κηφισιά, στο εξοχικό στα Λεγραινά και πάλι πίσω. Αυτός και η σιδηρά σύντροφός του, η τρόπον τινά μάνατζερ και γυναίκα του, ένα αλλόκοτο ζευγάρι, που δημιουργούσε ειδικές συνθήκες στα γυρίσματα των ταινιών. Εκαναν κι ωραία πάρτυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Kαι κορυφαία ατάκα

    - "Τι κάνει η Επανάσταση;"

    - "Γαμιέται!"

    Οταν κάποτε ξημεροβραδιαζόμασταν στον πεζόδρομο της Χάρητος, έξω από το City, στο Κολωνάκι, γνώρισα εκεί έναν τυπάκο, χρηματιστής στο επάγγελμα, που ήξερε όλη τη Γλυκιά Συμμορία απ' έξω. Κοντούλης, με γυαλιά μυωπίας κι ένα ποτό μονίμως στο χέρι, σχεδόν αυτιστικός, σίγουρα παραληρηματικός, αλλά ωστόσο χαριτωμένος. Ολους τους διαλόγους θυμόταν, χωρίς κενά, αλλά και τις σκηνές (το στήσιμό τους) απ'έξω! Κάθε βράδυ μου αφηγούνταν σκηνές από δω και από κει, ήταν σχεδόν ιεροτελεστία.

    Τον ξαναείδα πριν μερικούς μήνες στο Rock'n'roll στη Λουκιανού. Τους θυμόταν ακόμη. Μπορεί να ήταν και ο πλέον αφοσιωμένος οπαδός του εν Ελλάδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Έχω δει τα Κουρέλια, τη Συμμορία, την Κόλαση και τον Χαμένο. Υποψιάζομαι ότι ο Νοκολαΐδης δούλευε πολύ με τους ηθοποιούς και με τους τεχνικούς για να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε. Τα σενάριά του ήταν επίσης δουλεμένα, με κάποιες καλές στιγμές. Ως συνολικό αποτέλεσμα, θεωρώ ότι τον πρόδωσε το εξής (όπως άλλωστε και τον Δαμιανό στην Ευδοκία): ο κόσμος του δεν είναι, κατά τη δική μου γνώμη, συνεπής με τον εαυτό του.
    Σαν να προσπαθείς να προσεγγίσεις το ήθος/έθος κάποιων ομάδων ως, κατά βάθος, σαγηνεμένος τουρίστας.

    Δεν εννοώ ότι θα ήθελα ταινίες-ντοκυμανταίρ από τον Νικολαΐδη. Θα ήθελα όμως (από όλους τους δημιουργούς, οποιουδήποτε είδους πρότασης) τη συνέπεια του σαλού στο κήρυγμα, του ντερβίση στο δικρ, του Σαρλώ στην ανθρωπιά (συγγνώμη για τα δύο πρώτα «εξωτικά» παραδείγματα –τυχαίνει να σημαίνουν κάτι για μένα)... Μια συνέπεια που μου φαίνεται ότι, πρόσφατα, σχεδόν άγγιξε ο Γιάνναρης σε κομμάτια του (πιστεύω σημαντικού) Δεκαπενταύγουστου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. den ton gnoriza. ala kapios pou katatheti toso pistika "Kαι αλλοίμονο στους κάποιος γνήσιους που πέφτουν στην παγίδα του "επώνυμου"" de nomizo oti agoniouse gia mia "kathos prepi" but...thirathen anagnorisi Niko. kata pou fenete ton afini a-diaforo ki kati tetio kedrizi pragmatika to en-diaferon!

    pios milise gia anikti kinonia in hell?

    isos oute ki emis zisoume na tin prolavoume. ala opos lei ki o henry miller "opios oramatizete to melon, xriazete na to zi kai na to epidioki kathe stigmi -simera!"

    Isos ki o NN na itan enas apo aftous!
























    Piow

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. abdal
    μη μου θίγετε την "Ευδοκία". Είναι η τέλεια ταινία - ούτε ο ίδιος ο Αλέξης δεν την είχε φανταστεί τόσο τέλεια. Στο δικό μου top 5 των ελληνικών ταινιών είναι η πρώτη. (Ακολουθούν η Γλυκειά Συμμορία, Ο Θίασος, οι Απέναντι και για την 5η θέση ερίζουν τρεις: Ο Δεκαπενταύγουστος, Τα Κουρέλια και η Κάλπικη Λίρα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Η Συμμορία και τα κουρέλια αξέχαστες ταινίες, καλό ταξίδι στο Ν.Ν.

    Ααα τα φλιπεράκια,
    συνήθως σε υπόγεια, με παράθυρα που "δανείζονταν" το φως απο το πεζοδρόμιο.

    Περπατούσαν πιασμένοι χέρι-χέρι αλλά μόλις έφταναν κοντά στη γωνιά που ήταν τα φλιπεράκια, αποχωριζόταν βιαίως για να μη τους "κράξουν" οι θαμώνες-φίλοι.
    Ετσι έπρεπε "τότε" να μη δείχνουν ότι είναι "τόσο κοντά". Αλλιώς "ανέβαινε" όλη η τρελλοπαρέα γρήγορα γρήγορα τα σκαλοπάτια και ξεφώνιζε..."να το πάρεις το κορίτσι ρε..." "μην τον πιστεύεις σε όλες τα ίδια λέει..." κι άλλα παρόμοια.

    Είναι σα να τα ξανακούω πάλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Λυπάμαι, δεν έτυχε να δω τον Θίασο και τους Απέναντι (με πρώτη ευκαιρία -δεν μου είναι τόσο εύκολο εδώ που βρίσκομαι).
    Η Ευδοκία ομολογώ ότι με απογοήτευσε. Πολύ (θα έλεγα: βαθιά). Πιθανολογώ ότι θα είχε άλλη σημασία το να τη δω στην εποχή της (ήμουν αγέννητος...).
    Μια μουσική αναλογία μήπως γίνει πιο ξεκάθαρο αυτό (το μάλλον μπερδεμένο λόγω βιαστικής συμπύκνωσης) που είπα περί συνέπειας: προτείνω σε όποιον φίλο τυχόν ενδιαφέρεται να αναζητήσει το "Μουσκεψα πολλά μαντήλια" από τη Σοφία Κολλητήρη στον δίσκο "Καίγεται ο μαχαλάς" και το "Τα πήρες όλα κι έφυγες" από τον Στράτο Διονυσίου στο "Όλα είναι δανεικά". Δεν χρειάζεται καν να σας αρέσει αυτό το είδος μουσικής. Βρείτε όμως έστω και ΕΝΑ κενό... Επιστρέφω στη δουλειά, καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Αχ, η κάλπικη λίρα... "Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ"... αλλά δεν θα μπορέσω... (Σόρρυ για το άσχετον του σχολίου, αλλά εσείς την αναφέρατε... συνειρμοί)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. @drunk tank

    Χολυγουντ είναι ένα σύστημα (βιομηχανία) παραγωγής ταινιών που αποτελείται από συγκεκριμένες εταιρίες γνωστές και ως "τα μεγάλα στούντιο". Το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής παραγωγής που φτάνει στις οθόνες μας προέρχεται από εκεί.

    Από κει και πέρα, υπάρχουν μικρές εταιρίες παραγωγής, έξω από αυτό το σύστημα που ποντάρουν σε μικρά χαρτιά, μεγαλύτερου καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος.

    ----------------------------------

    Επειδή αναφέρθηκε κάπου το θέμα της σχέσης του Νικολαϊδη με τους ηθοποιούς του, αν δεν κάνω λάθος το Κουρέλια ουσιαστικά διαμορφώθηκαν από το καστ μέσα από συζητήσεις. Είναι μια ταινία παρέας δηλαδή.

    ---------------------------------

    Μέρος μιας συνέντευξης του Νικολαϊδη:

    Λ.Τ.: Επίσημο ντεμπούτο στον χώρο του κινηματογράφου το 1975 με την ταινία Ευρυδίκη ΒΑ 2O37. Βόρεια-Ανατολικά έτσι;
    Ν.Ν.: Ότι θέλεις.

    Νομίζω ότι είναι χαρακτηριστικό του πως έβλεπε τον κινηματογράφο, αλλά και γενικότερα την τέχνη ο Νικολαϊδης. Άλλωστε, νομίζω ότι υπήρξε και ντανταϊστής.

    (Παρεμπιτόντως, στην ίδια συνέντευξη αναφέρει ότι ΒΑ2037 ήταν η πινακίδα του αυτοκινήτου του)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Για σουρρεαλιστές και ντανταϊστές είναι το debate που τρέχει στις μικρές οθόνες...

    Το αποκορύφωμα της α-πολιτικής στάσης.

    Έξη showmen ρωτάνε άλλους έξη showmen για θέματα που χρειάζονται ώρες και συμπυκνώνονται σε 90 δεύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. ΑΛΛΑ Η ΕΤ1 ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ!

    Αφήστε την άλλη συμμορία και δείτε Νίκο Νικολαΐδη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Η "Γλυκειά Συμμορία" υπήρξε έμβλημα της ύστερης εφηβείας μου, κύριε Δήμου.
    Τη βλέπαμε ξανά και ξανά-κι ακούγαμε ξεχωριστά και τη μουσική.
    Δεν αντέχω να τη δω.
    Θα βάλω τα κλάμματα.

    Και τα "Κουρέλια" τα είχα θεωρήσει αριστούργημα.

    Ακόμα κι αν είχε κάνει μόνο αυτά, Μεγάλος.

    Ώρα του καλή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Για το Νικολαϊδη, ζωή σε σας και σε μας.

    "Άλλωστε, σε λίγο, η πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας απαγόρεψε τα φλιπεράκια. Τότε περάσαμε στην παρανομία."

    Η παρανομία μου εμένα ήταν οι μικροί ραδιοσταθμοί που φτιάχναμε (είχα φτιάξει δύο, ακόμα θυμάμαι που ανέβαινα Αθήνα να πάω στη Βερανζέρου να πάρω λυχνίες). Ιστορίες που τους λέω σε Αμερικανούς (και αναρωτιούνται και με ρωτάνε "γιατί ήταν παράνομοι οι ραδιοσταθμοί;") και νομίζουν ότι ήμασταν όλοι μεγαλύτεροι επαναστάτες από τον βουτυράτο James Dean...

    Ο Νικολαϊδης εργατικότατος ήταν και μακάρι να εμφανιστούν πολλοί σαν κι αυτόν. Μπράβο του για τις ταινίες που έκανε (κι ας μην αρέσουν στους βαλκάνιους διανοούμενους).

    "Σε μια εποχή που όλοι οι σκηνοθέτες του ΝΕΚ (Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος)αγκωμαχούσαν να κοπιάρουν χωρίς έμπνευση τους μεγάλους Ιταλούς ρεαλιστές ή τους νεοκυματικούς Γάλλους δημιουργούς, και πάντα φοβισμένοι και ιδεολογικά αγκυλωμένοι έναντι κάθε τι ... αμερικάνικου"

    Αυτός ο ελληνικός αντιαμερικανισμός έχει καταντήσει κωμικότατος. Είναι μάλιστα τέτοια η απόσταση της ελλάδας από την αμερική (και τόσες οι διαφορές, σε τελική ανάλυση), που είναι σαν να κάθεται κανείς στην ταράτσα να βρίζει τους εξωγήινους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Η ΕΤ1 και κατ' επέκταση η 'Γλυκιά συμμορία' πρέπει να έχει πολύ μεγάλη τηλεθέαση απόψε. Όλοι οι άλλοι δείχνουν το debate...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. "Έξη showmen ρωτάνε άλλους έξη showmen για θέματα που χρειάζονται ώρες και συμπυκνώνονται σε 90 δεύτερα..."

    Και δεν πείθουν κανένα νοήμονα άνθρωπο...

    Κάποιες ερωτήσεις μου μοιάζουν με εκείνες που κάνουν οι επιτροπές για ανάδειξη σταρ ελλάς... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Και η κάλπικη λίρα που αναφέρθηκε δεν είναι τυχαία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Μαύρισε η ψυχή μου... στα 15 γέλαγα βγαίνοντας από την αίθουσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Είναι η τρίτη φορά που την βλέπω - και αντέχει... Μόνο που η φθορά έχει παραμορφώσει την μουσική του Χατζηνάσιου... Πρέπει να βγει μία ψηφιακή κόπια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Συμπέρασμα: τo debate έγινε για ένα και μόνο λόγο: για να δουν όλοι ΕΤ1 και "Γλυκιά συμμορία". H τηλεόραση τιμά το Νίκο Νικολαϊδη. Γλυκιά συμπαιγνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. κ. Δήμου καλή η πρότασή σας και γλίτωσα και το debate! Αλήθεια θα μας πει κανείς την περίληψη; Πόσο βαρετό ήταν; Στο σπίτι πάντως οι υπόλοιποι που το έβλεπαν κοιμήθηκαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Πλάκα είχε το debate. Το παρακολούθησα και μάλιστα συμμετείχα σε παράλληλη δημοσκόπηση για τις απαντήσεις.

    Το ανέκδοτο το είπε ο Καραμανλής στο τέλος: "Όποιος δρα κάνει και λάθη"
    :))))))

    Six-pack οι κοιλιακοί.

    Τώρα βλέπω youtube debate στον ΣΚΑΙ. Πρώτη ερώτηση για την Αμαλία και τον Χριστόδουλο.

    Άντε να δούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Ο/Η st_darwin είπε...

    Αλήθεια θα μας πει κανείς την περίληψη; Πόσο βαρετό ήταν;

    -------------------


    Mες την κοινοτοπία η συζήτηση, με τους δημοσιογράφους να ανταγωνίζονται (πλην του Alexis) τους πολιτικούς σε λαϊκισμό.

    Κανένας δεν τους είπε ότι σήμερα όλοι τους απευθύνονταν σε αναποφάσιστους, δηλαδή σε ανθρώπους 25-35, μορφωμένους, παραγωγικούς και ορθολογιστές.

    Keywords συζήτησης: βιβλίο ιστορίας, σκοπιανό, πυρκαγιές, αυτοδυναμία, μέλλον, Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. st_darwin εγώ περί τα δέκα λεπτά που είδα περισσότερο τον Παπαθεμελή και τον Καρατζαφέρη παρακολούθησα, καθότι κοινωνιολόγος. Ο Παπαθεμελής περίπου χαρακτήρισε αντισυνταγματικό το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού.

    Όλοι (πλην του Παπανδρέου ίσως)φάνηκαν να συμφώνησαν σε ένα: ότι δεν υπάρχει περίπτωση συνεργασιών μεταξύ τους και σε περίπτωση πεντακομματικής βουλής θα ξαναπηγαίναμε σε εκλογές.

    ΥΓ: Μεγειά το avatar.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Τι θα λέγατε αν αντί για το ανούσιο τηλεοπτικό debate διαγωνιζόντουσαν ταυτόχρονα και live οι πολιτικοί αρχηγοί σε ένα IQ τεστ και τεστ δεξιοτήτων (κάτι που κάνουν σχεδόν όλες οι πολυεθνικές πριν προσλάβουν τα στελέχη τους) και στο τέλος ανακοινωνόντουσαν τα αποτελέσματα?
    Σίγουρα υπάρχουν και άλλα κριτήρια για την ικανότητα κάποιου να κυβερνήσει, εντούτοις δεν θα ήταν χρήσιμο να δούμε ποιος μπορεί να αποδώσει υπό πίεση? Επίσης, δεν θα πιεζόντουσαν κατά αυτό τον τρόπο τα κόμματα να εκλέξουν για αρχηγούς τους πραγματικά ευφυείς ανθρώπους?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Άλλη μια παρατήρηση για το debate και φτάνει.

    Ήταν θλιβερή η εικόνα του πρωθυπουργού. Κάποια στιγμή τον λυπήθηκα.

    Διέλυσε την εξωτερική του πολιτική (είπε ότι θα ασκήσει βέτο για τα Σκόπια, 3,5 χρόνια τώρα λέει ότι δεν υπάρχει θέμα βέτο), εκβίασε (ή αυτοδυναμία ή θα κάνουμε συνέχεια εκλογές), παραδέχτηκε ότι τώρα (μετά από 3,5 χρόνια) κατάλαβε τα προβλήματα που υπάρχουν στη δημόσια διοίκηση.

    Κάποια στιγμή κόμπιασε. Και έλεγε συνέχεια: ΑΝ με ψηφίσετε, ΑΝ ξαναείμαι πρωθυπουργός... Πάει η σιγουριά του μεγάλου ηγέτη.

    Επίσης, αρχηγική μεν, απαράδεκτη δε, η παρουσία του Παπανδρέου. Δεν απάντησε ούτε σε μια ερώτηση. Έλεγε μόνο αυτό που ήθελε αυτός.

    Πάντως, κι αυτός τα χασε. Δεν ξέρω πόσο ικανός είναι, αλλά από επικοινωνία χάνει τρομερά ο άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. gerasimos αυτό θα μπορούσες να το ονομάσεις και το δεκάλεπτο του muppet show!
    Είδα μερικά λεπτά στην αρχή, αλλά με το που άρχισαν να απαντούν ότι θέλουν απέναντι στους celebrities, δεν άντεξα και είπα να δω την ταινία.
    Πάντως όλο το στήσιμο μου θύμισε άνευρο τηλεπαιχνίδι.
    9 μέρες ακόμη υπομονή συμπολίτες, σύντροφοι, συν-bloggers, συμπαθούντες.
    Συγγνώμη για το άσχετο με το ποστ σχόλιο, είναι το τελευταίο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Έχει δίκιο ο s_pablo. Eπικοινωνιακά και οι δύο - Καραμανλής και Παπανδρέου - παρουσιάζουν την εικόνα φοβισμένου παιδιού. Παντελής έλλειψη τσαγανού και αυτοπεποίθησης. Κρίμα για τους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται και να εκτίθενται έτσι.

    ΥΓ: Εκτός θέματος το σχόλιο, δεν θα με πειράξει αν δεν δημοσιευτεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Αποτίμηση debate (εκτεταμένο - αν κοπεί δεν θα ...παρεξηγηθώ)

    Κατ’ αρχήν δύο αυτονόητα: (1) Τα μικρά κόμματα ευνοήθηκαν. Πότε είχαν την ευκαιρία να έχουν ισότιμη παρουσία με τον Πρωθυπουργό; Και σημειολογικά μόνο, ανέβηκαν κατηγορία, έπαψαν να είναι τόσο ΄μικρά’. (2) Ο Καραμανλής έχασε πόντους γιατί βρέθηκε στο στόχαστρο τεσσάρων αντιπάλων. Λογικά (αυτός είναι κυβέρνηση) όλοι ασχολούνταν περισσότερο μαζί του και μάζεψε τις περισσότερες επικρίσεις. Αυτό ίσχυε λιγότερο για τον Παπανδρέου.
    Και ένα σημαντικό: ο Καραμανλής, λέγοντας ότι είτε θα έχει αυτοδυναμία είτε θα ξαναπάμε σε εκλογές, θύμισε τον παλιό κακό εαυτό του. Εκείνον που παίρνει μια απόφαση (προφανώς λανθασμένη: ούτε η χώρα αντέχει περιπέτειες, ούτε είναι καλό να αποκλείεις εναλλακτικές) και μετά είναι σίγουρο ότι θα την ακολουθήσει πεισματικά, παρόλο που όλη η πραγματικότητα μπορεί να του φωνάζει ότι κάνει λάθος. Με δυο λέξεις: ο Καραμανλής είναι αυτοκαταστροφικά χοντροκέφαλος.

    Και πάμε στα γενικά:

    Ο πάτερ Στυλιανός έδειξε πόσο λίγος είναι. Και φυσικά: στα πρωτοχριστιανικά χρόνια και στο Βυζάντιο δεν είχαν τηλεόραση ούτε εκφυλιστικές συνήθειες όπως debate. Τα μόνα debate που ήξεραν ήταν μεταξύ αλλόθρησκων και λιονταριών.

    Ο Καρατζαφέρης απέδειξε το όνομα που του έδωσα, Καταφερτζέρης. Τα κατάφερε καλά. Ξαναέκλεψε στο ζύγι.

    Ο Αλαβάνος, αν και δεν τον πάω, τα πήγε καλά. Οξύς, (δήθεν αλλά προσωπική μου άποψη) ανθρώπινος, εξέφρασε και τα του Καίσαρα (καταδίκασε με μια λέξη τα έκτροπα των κουκουλοφόρων) και τα του θεού (μετά μιλούσε συνεχώς για τις αυθαιρεσίες του κράτους κι ευλογούσε τους φοιτητές διαδηλωτές).

    Η Παπαρήγα – που δεν πάω με τίποτα πολιτικά – είναι σταθερή αξία. Μακάρι να έβγαζε το ΚΚΕ ομόλογα – θα αγόραζα σίγουρα. Ήταν η πιο συγκροτημένη και η πιο ανθρώπινη. Κατάλαβε την ανθρώπινη υπέρβαση που απαιτείται για να ψηφίσει κάποιος ένα κόμμα που πάντα θεωρούσε ξένο – και το δικαιολόγησε λέγοντας ότι είναι σαν να πάμε μια μικρή βόλτα, δεν παντρευόμαστε ο ένας τον άλλο. Αυτό μόνο ένας που ξέρει ποιος είναι (και πόσο μακριά από την καθολική πραγματικότητα είναι αυτά που λέει) μπορεί να το κάνει.

    Ο Παπανδρέου δεν μου άρεσε. Υπερβολικά καταγγελτικός, αδιάφορος προς τις ερωτήσεις (έλεγε τα δικά του, δηλ. εναντίον του Καραμανλή), και από πολιτικό στίγμα μηδέν. «Εκλέξτε με και θα είμαι καλύτερος» δεν είναι θέση – είναι γουρούνι στο σακί.

    Ο Καραμανλής έδειξε τσουρουφλισμένος. Και όταν το ξεπέρασε, παρακουνιότανε – σαν να είχε εσωτερική συσπανσιόν. Έπεισε όσους ήταν ήδη σίγουροι ότι θα τον ψηφίσουν. Και φυσικά, όταν δήλωσε ότι θα ξαναπάει σε εκλογές άσχετα αν αντέχει ή όχι η χώρα, θύμισε το πρότυπό του, τον Ανδρέα.
    Σατανικά σχέδια: να ψηφίσω ΛΑΟΣ για να χάσει ο Καραμανλής και να πάμε σε εκλογές με αυτόν να παίρνει το φταίξιμο; Να ψηφίσω ΣΥΝ για να το βοηθήσω να κάνει κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ; Να ψηφίσω ΚΚΕ για να... πάω βόλτα με την Παπαρήγα; Μπα... θυμίζει το ανέκδοτο: πρώτο βραβείο δυο βόλτες με την Παπαρήγα, δεύτερο βραβείο μια βόλτα με την Παπαρήγα.

    Μέχρι στιγμής, το ψηφοδέλτιό μου θα είναι λευκό σαν όνειρο. Ή άκυρο όσο μια τεράστια μούτζα.

    Έτσι κι αλλιώς, σόου σχολιάζουμε – όχι πολιτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Eξι ρωτούσαν, άλλοι έξι απαντούσαν, αλλά σε διαφορετικές ερωτήσεις από αυτές που ακούγαμε εμείς, μάλλον θα μπερδεύτηκαν στα “σκονάκια” με τις απαντήσεις...

    Μια από τις ατάκες που έλεγε κάτι :
    Καρατζαφέρης:
    45 Παπανδρέου
    55 Καραμανλής
    65 Παπανδρέου
    75 Καραμανλής
    85 Παπανδρέου
    95 Παπανδρέου
    05 Καραμανλής

    δημοσιογράφος: θα συμφωνήσετε ότι υπάρχει μια σταθερότητα!!!

    κατά τα άλλα μάπα ….

    Και για τιμωρία, δεν τους έβαζαν ούτε νερό στα ποτήρια τους .....παραλίγο δράματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Σε περίληψη:
    Έξη τσουλούφικα παπάκια ρωτήθηκαν κάποτε από έξη πουδραρισμένες χήνες:
    "Γιατί κολυμπάτε και δεν πετάτε να φτάσετε πιο γρήγορα;"
    Ομαδική απάντηση:
    Αν πετούσαμε θα έπρεπε να βλέπουμε μπροστά και όχι κάτω στο νερό πόσο ωραία είμαστε!

    Bonus πληροφόρηση:
    Το παπάκι κούκουλος πήγε κάτι να δια-δηλώσει αλλά τα άλλα το κλότσησαν κάτω από το νερό να το κόψει και κατάλαβε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Κράτος:Ο μεγάλος ασθενής.
    Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Ο Αλαβάνος έμαθε ποιά είναι τα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη από τις αμερικάνικες αστυνομικές ταινίες.
    Τι νομίζει ότι είναι ο Σμάρτ και μιλάει σε παπούτσι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Δεν τους έβαλαν νερό στα ποτήρια γιατί όλοι τους είχαν τέτοιο σφίξιμο που θα βλέπαμε ... ατύχημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Λυπήθηκα την Αλέκα σε ένα σημείο.
    Τις θυσίες που έκανε για να σπουδάσει το παιδί της.
    Προλετάρια Μάνα Κουράγιο!

    Τους εφιάλτες που είχε βλέποντας τον παππού Μαρξ, τον θείο Λένιν και τον ξάδερφο Φιντέλ να την βαθμολογούν στο μάθημα "Πρακτικές του Κομουνισμού" με μηδέν.
    Ευτυχώς που πέρασε την "Θεωρία του Κεφαλαίου με άριστα και μετα βίας πέρασε το όνειρο της ηγεσίας μεταξεταστέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Λυπάμαι για τον Νικολαϊδη. Κάποιες ταινίες του μου άρεσαν, όπως τα "Κουρέλια" κι η "Γλυκιά συμμορία". Λυπάμαι επίσης που, όπως λέτε κι εσείς, πολλοί αξιόλογοι σκηνοθέτες μας αναλώνονται στη διαφήμιση και τα video clip! Να υπενθυμίσω, πάντως, ότι σήμερα έχουμε αρκετά νέα ταλέντα που επίσης χαραμίζονται στη διαφήμιση γιατί κανένας δεν βλέπει τις ταινίες τους, ενώ αντίθετα οι αίθουσες που παίζουν κάθε ανεκδιήγητη αμερικανική φαρσοκωμωδία ή περιπέτεια της συμφοράς είναι γεμάτες! Όταν δεν υποστηρίζουμε το σπίτι μας, πέφτει και μας πλακώνει, φίλοι μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. "Ο χαμένος τα παίρνει όλα"
    εξαιρετικά επίκαιρο προεκλογικά.
    Γειά σου Ν.Ν. Καλή αντάμωση!

    ΝΔ
    Νομίζω στην πεντάδα των καλύτερων ελληνικών ταινιών έχει θέση και η ταινία "Συνοικία το όνειρο" του Αλέκου Αλεξανδράκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Φίλε andy:
    Ομολογώ πως με εντυπωσιάζεις συνεχώς!!
    Και σκέφτομαι συνέχεια, ποιος μπορεί να είσαι...

    Μου αρέσει πολύ η σκληρότητα της φωτογραφίας σας στο LIFO κ.Δήμου. Προβλέπω πολλές κατακτήσεις!!!

    Δεν μπορώ να καταλάβω μόνο, γιατί ο 15αύγουστος είναι στις 5 καλύτερές σας ταινίες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Αποχαιρετισμός στον Ν.Ν...

    Και στον Παβαρόττι...

    Τι να πω, λυπάμαι για την απουσία τους, την ξεχωριστή του καθενός τους.

    Ακούμπησαν, δόνησαν, συγκίνησαν καρδιές όμως, ε?

    Για πόσους ακόμα μπορούμε να το πούμε αυτό?

    ....

    ....

    ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Για τα debates τώρα, είδα και στη ΝΕΤ, είδα και στον ΣΚΑΙ, παρακολούθησα κι ένα κάρο αναλύσεις.

    Κιέβλεπακιέβλεπακιέβλεπα...

    Κιέβλεπακιέβλεπακιέβλεπα...

    Κιέβλεπακιέβλεπακιέβλεπα...

    Κιέβλεπακιέβλεπακιέβλεπα...

    ...

    Στο τέλος μόνο που δεν πέταξα το τηλεκοντρόλ πάνω στην τηλεόραση (είναι καινούρια, τη λυπήθηκα, αλλά κατά τις 16.09 με βλέπω να την πετάω απ'το μπαλκόνι πάνω στ'αμάξι. Διότι πείτε μου, και να πετάξω την τιβι, να μπω στ'αμάξι, να πάω να ξεσκάσω, ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ Σ'ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ που είμαστε περικυκλωμένοι από δαύτους?!)

    Καιτρώωτοτηλεκοντρόλμεποπκορν...

    Τρώωτοτηλεκοντρόλμεκοτόπουλομπάμιες...

    Τοτρώωμεπατάτεςμεκέτσαπ...

    Τοτρώωμεγαβάθεςπαγωτόμεσιρόπι...

    ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΠΙΝΕΤΑΙ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. "Όλοι (πλην του Παπανδρέου ίσως)φάνηκαν να συμφώνησαν σε ένα: ότι δεν υπάρχει περίπτωση συνεργασιών μεταξύ τους..."

    Συνεργασία μεταξύ τους; Α πα πα πα... πώς είναι δυνατόν να συνεργαστούν σε μια χώρα με τόσο τεράστια υπερσυμφέροντα όπως η Ελλάδα(*), τόσο τεράστιες και αχανείς εκτάσεις όπως η Ελλάδα, τόσο τρομακτικά γεωπολιτικά, στρατιωτικά και στρατηγικά συμφέροντα όπως η Ελλάδα, με τόσες πλουτοπαραγωγικές πηγές που ανταγωνίζονται την παραγωγή ενεργείας ενός σούπερ νόβα, όπως η Ελλάδα... είναι δυνατόν;
    Εδώ παίζεται το μέλλον του γαλαξία αγαπητοί μου, γι' αυτό και το βάρος τέτοιας ευθύνης κάνει τη συνεργασία των Ελλήνων πολιτικών δύσκολη (παρ' όλ' αυτά, οι συνεργασίες μεταξύ Ελλήνων ΜΗ πολιτικών, με ελαφρά παρατράγουδα, τα πάνε καλά -- αλλά είπαμε... οι πολιτικοί της Ελλάδος διαχειρίζονται τρεις γαλαξίες, οπότε δύσκολη η συνεργασία και συμφωνία τους).

    Λευτέρης

    *(στις ΗΠΑ, ο επίσημος ορισμός της μικρής εταιρίας - small company - είναι αυτή που έχει τζίρο λιγότερο από 100 εκατομμύρια δολάρια ετησίως)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. ΤΙΠΟΤΕ απ'όσα άκουσα δεν είχαν μέσα μία μικρή φράση που να μιλάει από πολίτη, ενήλικο, γονέα, με παιδιά κι ανησυχία για το μέλλον τους όχι μόνο στη χώρα, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, προς έναν άλλον ενήλικο των ίδιων υποχρεώσεων, ο οποίος θέλει αλήθειες κι όχι κομματικές υπενθυμίσεις ("Ψτ! Κανόνισε! Ξέρεις εσύ...").

    Δύο δεινοσαυρικά φαινόμενα-αποκυήματα της κάθε παράταξης ("...Φαινόμενο είμ'εγώ, που ακόμα σε αντέχωωω!", που έλεγε ο Καρράς, πώς μου ήρθε τώρα!) σε αμυντική θέση, το ένα να προσπαθεί να μην δείξει ότι "αφού το ξέρετε, ήταν περίπατος, μόνο που δυσκόλεψε η πίστα, αλλά την τουμπάραμε, κουνήσαμε το φλιπεράκι με τα σκυλιά δεμένα" και τον πουν αλαζόνα, και το άλλο να μην αρθρώνει ΜΙΑ, στο Θεό σας, ΜΙΑ φράση-πρόταση, θέση, άποψη, παρά εμπλοκή το: "Δε φταίω εγώ μαμάαα, εκείνος άρχισε πρώτοοοος!".

    Τα τρία μικρά (όχι αποκυήματα, στην κυριολεξία figments of their imagination), με τον αέρα του "χωρίς εμένα θα δούμε πόσο μπορεί η καρδιά σου ν'αντέξει / χωρίς εμένα ο πόνος δραματικά θα χειροτερέψει / χωρίς εμένα θα χάσεις και το μυαλό σου, μη το ρισκάρεις / στο ξαναλέω εγώ είμαι το γιατρικό που πρέπει να πάρεις" (Δε-δε-Δέσποινα, ω ρε, τζάμπα τα λεφτά στα elite schools τόσα χρόνιαααα!).
    :ΡΡΡΡΡ

    Και προ πάντων "ΔΕ συνεργαζόμαστε" ή "εμείς εδώ είμαστε κι ας μη μας παίζουν" κι επίκριση, επίκριση, επίκριση, επίκριση....

    Λέω θ'αντέξει κανένας τους να σηκωθεί και να πει "sorry gyus, τα πράγματα είναι όντως δύσκολα, χάνουμε το ένα τρένο μετά το άλλο, είναι εξαιρετικά ποντιακόν αυτό που κάνουμε, από σήμερα οι δικοί μας στη διάθεσή σας να ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ στα πάντα, όπου είναι χρήσιμος ο καθένας" κι όχι "τότε που έγινε αυτό" και "ξεχνάτε τότε που έγινε το άλλο"...

    Μπας και φιλοτιμηθούν και οι "μεγάλοι" - λες και δεν ξέρουν τι παίζει, ξέρουμε εμείς και δεν ξέρουν αυτοί!

    Γιατί, σε "άλλη" χώρα έγιναν "αυτά" και "άλλοι" τα έκαναν και όλοι την ουρά απ'έξω?!?!?

    Οκ, το καταλάβαμε, πάμε για δεύτερη δόση...

    (Α, τι ομορφιά το: "Οι νέοι και οι μπλόγκερς!", συνώνυμα, συμπληρωματικά, επικαλυπτόμενα, γενικώς...)

    Κι όσο για Διαμαντό- και Αβραμό-, τράβαγα τα μαλλιά μου: ξεκίνημα με Αμαλία, Θεός σχωρέστη την κοπέλλα, αλλά είχε επαφή μαζί της και στο blog της ο μέγιστος, έτσι είπε!!!! Και κατά τα άλλα, μία από τα ίδια - δεν υπήρχε τίποτα που να ειπώθηκε που δεν θα μπορούσε να το πει άλλος του ίδιου κόμματος, ή παλαιότερα, ή προφανώς και στο μέλλον... Η, ακόμα, να πει και ο ένας του άλλου, στην χασιμοχρόνικη αντιπαράθεση του "εμείς αυτό, εσείς το άλλο", έτσι και μπέρδευαν τις σημειώσεις τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Ορίστε, ήδη το ποστ ξεκίνησε για αποχαιρετισμό - σε άνθρωπο που πέθανε, αυτό ήταν ό,τι έζησε κι άφησε, αυτό, τέρμα, τέλος δρόμου, game over, αυλαία.

    Αυτά είναι τα σημαντικά. Τι κατάφερες να κάνεις για να εκφραστείς, να προσφέρεις στους άλλους και να γευτείς κι εσύ το μερτικό σου στη χαρά. Και τι έμεινε...

    Μετά από σένα, τι έμεινε, ακόμη και μια άνω τελεία - τι έμεινε για τους άλλους, μέσα τους, τι τους άφησες να τους "πλουτίσεις" λίγο...

    Από όλους αυτούς τι θα μείνει?!


    Καληνυχτα/μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. "Η Παπαρήγα – που δεν πάω με τίποτα πολιτικά – είναι σταθερή αξία. Μακάρι να έβγαζε το ΚΚΕ ομόλογα – θα αγόραζα σίγουρα."

    Δεν έχεις άδικο, μόνο που η απόδοση θα ήταν 1% το χρόνο...

    "Τους εφιάλτες που είχε βλέποντας τον παππού Μαρξ, τον θείο Λένιν και τον ξάδερφο Φιντέλ..."

    Καλά όλα αυτά, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι Έλληνες να ασχολούνται με ρώσικες ή κουβανoρώσικες θεωρίες. Δεν έχετε αρκετές πολιτικές θεωρίες στην Ελλάδα, με 3000 χρόνια πολιτικής; Γιατί να υιοθετείτε θεωρίες ρώσων (!), από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει τόση πολιτική ιστορία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. ΥΓ- σιδεροκέφαλος στη Lifo - αλήθεια, πληρώνει (όχι πόσο, απλώς αν, διότι ακούγονται διάφορα...). Ακομψη ερώτηση? Απλώς ξέρω πόσο ο Γάτος υπερασπίζει το δικαίωμα αμοιβής της πνευματικής εργασίας, σε μια Ελλάδα που μόλις είδαμε σε ξενόφερτου τύπου debate, γι'αυτό.

    (μα δε μπορώ να το χωνέψω, ναι, μόλις είδαμε ξανά ένα όμορφο ματσάκι badminton μεταξύ καννιβάλων με φουστίτσα-πιετάκια, με ρακέτες τα διαφημιστικά τους σλόγκανς και shuttlecocks τα μυαλά μας με φτερά και πούπουλα. Κι όλα αυτά στο twilight zone της αέναης επανάληψης, με μόνες προσθήκες νέες γκαρίκλες στα παράθυρα, ν'αρπάζονται και να ξεκατινιάζονται... γειά σου ρε Καιλή!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Καλημέρα με ψύχρα!

    Ευχαριστώ που μου δώσατε μία γεύση από το debate - δεν το είδα καθόλου. Αλλά περίπου έτσι το φανταζόμουνα.

    Ναι, Θεά, το Lifo με πληρώνει - τζάμπα γράφω μόνο για το κέφι μου (εδώ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Καλημέρα με ψύχρα και ψιλή βροχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. κύριε Δήμου καλημέρα!

    το LiFo δεν κυκλοφορεί εκτός Αθηνών; Πέραν των δικών σας κειμένων που είπατε ότι θα τα βλέπουμε κι εδώ, θα ήταν καλύτερο να ξέρουμε το γενικότερο κλίμα της εφημερίδας(;). Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι που πρέπει να σας απασχολεί εσάς, αλλά απλώς κάνω μία διαπίστωση.

    Νομίζω ότι μας έχει δωθεί μία καλή ευκαιρία για ένα ποστ με τις 5 αγαπημένες ελληνικές ταινίες του καθενός, γιατί χάσαμε λίγο το αρχικό μας θέμα εδώ.

    Ξαναβλέποντας χθες τη συμμορία συνειδητοποίησα ξανά πόσο μεγάλη είναι η απώλεια του ΝΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Χθες βράδυ "ψηφίσαμε" Νικολαΐδη. Χωρίς δεύτερη σκέψη, γυρίσαμε κανάλι στην ΕΤ1 που πρόβαλε τη "Γλυκειά Συμμορία".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. drunk tank
    To Lifo υπάρχει ολόκληρο στο Internet. Και το δικό μου κομμάτι. Έδωσα link στο Υ.Γ. του ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Ο "Οργισμένος Βαλκάνιος" θα πρέπει να είναι το αναγνωστικό της πρώτης λυκείου! για την ελπίδα στο όνειρο, και την απομυθοποίηση της "επανάστασης χωρίς αιτία",
    ...οσοι δε το διαβάσατε, διαβάστε το, το κείμενο είναι ποταμός, δε θα σας πάρει πάνω από "2 φραπέδες χρόνο" σας διαβεβαιώ ότι θα το διαβάσετε και θα το ξαναδιαβάσετε, και θα το ξαναδιαβάσετε...

    ...δε με θλίβει που έφυγε ο κ. Ν.Ν. δεν τον ήξερα, και υποκρισίες δε θα κάνω, με θλίβει ότι δεν έχουν μείνει πλέον πολλοί "σαν και αυτόν"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Καλημέρα με δροσιά όντως (θα κρατήσει?)

    Το κείμενο στη Lifo (χτες δεν υπήρχε η εφημερίδα σε κανένα από τα 4 "κοντινά" μου σημεία, δεν την είχαν διανείμει καθόλου) είναι εξαιρετικό, και μάλιστα συμπυκνώνει τα τελευταία ποστς με πολύ άμεσο τρόπο - εκλογές και νέοι, τι επιλογές τους δίνουμε...

    Η είμαστε άμοιροι ευθυνών για το ποιοί είναι επάνω?!


    ΥΓ- ακόμα δε μπορώ να χωνέψω ότι πράγματα απλά, απλούστατα, που χωρούν σε 90" και με δευτερολογία άλλων 60", δεν μπόρεσαν να ειπωθούν... Οπως επίσης το ΠΟΣΟ φρικτά μιλούν στα παράθυρα, είμαστε καραγκιόζηδες ως έθνος!

    ΥΓ2- Μια απλή ερώτηση "από πού θα αντλήσετε χρηματοδότηση για το ασφαλιστικό που προτείνετε" ας πούμε, ούτε ο Γ.Π. ούτε η Α.Δ. δεν μπόρεσαν να το απαντήσουν (καλά, εκείνη δεν μπόρεσε καν να πει τι ακριβώς προτείνεται από το κόμμα -πέραν μιας μεγαλύτερης χρηματοδότησης - με έξτρα 1% του ΑΕΠ. Ελα όμως που έχουμε από τα υψηλότερα χρηματοδοτούμενα ΕΣΥ παγκοσμίως και ΔΕΝ είναι το ότι χρειάζονται περισσότερα χρήματα αλλά ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ και ΔΙΑΝΟΜΗ τους! Τα είχαμε πει και στο μπλογκ "Για την Υγεία" τόσες φορές - και για να φτάνουν σε μας μέσω αφιερωμάτων εφημερίδων π.χ., δε μπορεί να μην τα γνωρίζουν...

    ΥΓ2- δεν αναφέρομαι εκτενέστερα σε επί μέρους γιατί θα ξαναγίνει εκλογικό το ποστ, παρά μόνον σε αυτό που το "αφήσαμε" στο πίσω μέρος του μυαλού μας με τις φωτιές και τα προεκλογικά, αλλά τσούζει όσο τίποτε άλλο... Γιατί όλα καλά, χωρίς υγεία όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. αφού σας απέστειλα το σχόλιό μου πρόσεξα ότι είχατε αλλάξει το ΥΓ του ποστ!
    αμέλειά μου.
    ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. (το επόμενο ποστ δεν έχει ανοιχτά σχόλια ή με μουντζώνει ο μπλόγκερ?!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Θεά
    το "επόμενο ποστ" μπήκε για 2" δοκιμαστικά. (Πότε το πρόλαβες, τέρας!). Θα ανέβει αργότερα.

    Προς το παρόν μιλάμε ακόμα για ταινίες. Ποιες είναι οι δικές σας 5 επιλογές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. @οικοδεσπότα,

    "...το "επόμενο ποστ" μπήκε για 2" δοκιμαστικά. (Πότε το πρόλαβες, τέρας!)."

    Ετσι είμαστε εμείς τα τέρατα, ...προλαβαινικά!
    :)))))))))

    Ταινίες?

    Μισό, γιατί μάλλον θα εννοείς αυτές που είναι έξω από το καμαράκι για ενήλικες... Επανέρχομαι αργότερα
    ;)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. χάθηκα λίγο στο μέτρημα και τελικά στο μπλογκ μου έχω δώσει δέκα ταινίες! για εσάς θα κάνω νέα επιλογή. και έουμε σε τυχαία σειρά:

    1.Η γυναίκα που έβλεπε όνειρα, του Νίκου Παναγιωτόπουλου σε σενάριο του ιδίου και του πρόωρα χαμένου Χρίστου Βακαλόπουλου
    2.Οι απόντες, του Νίκου Γραματικού
    3.Γλυκιά συμμορία, του Νίκου Νικολαϊδη
    4.Ο βασιλιάς, του Νίκου Γραμματικού
    5.Νοκ άουτ, του Παύλου Τάσιου


    πίστευα ότι θα ήταν ευκολότερη μια λίστα για ελληνικές αγαπημένες ταινίες αλλά...
    ...πολλές αγαπημένες μένουν απέξω τελικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. "Οι Γερμανοί ξανάρχονται" με τον Λογοθετίδη. "Ευδοκία", "Γάμος αλλα Ελληνικά" του Τζαβέλλα. "Η κάλπικη λίρα". "Κυριακάτικο ξύπνημα" με τον Χορν. "Ο θίασος". "Γλυκειά συμμορία".

    Εν τάξει, παραδέχομαι ότι δεν είναι ισοβαρή αλλά υπεισέρχονται και προσωπικοί-ιστορικοί παράγοντες στην αξιολόγηση.

    Τον "Δεκαπεντάυγουστο" και τους "Aπέναντι" δεν τους έχω δει.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Top 5 ελληνικών ταινιών? Αυτό κι αν είναι δύσκολο.

    Λοιπόν:

    1. Υπολοχαγός Νατάσσα (να μιλήσουμε για ερμηνείες? για σεναριακά ευρύματα? για σκηνοθεσία? Ένα πραγματικό αριστούργημα...)
    2. Ο γύρος του θανάτου (Διονύσης Ξανθός for ever rules)
    3. Τα τσακάλια (ο παλμός της νεολαίας του περιθωρίου)
    4. Η οδύσσεια ενος ξενιτεμένου (η σκηνή με την αρκούδα είναι ίσως η κορυφαία του παγκόσμιου κινηματογράφου)
    5. Έλα ν' αγαπηθούμε ντάρλινγκ (Καμ γουιθ μι για να τη βρεις, να γλεντήσουμε τουγκεδερ...)

    Μεγάλες στιγμές...

    (Σοβαρά τώρα)

    1. Ευδοκία - Αλέξης Δαμιανός(συμφωνώ με τον οικοδεσπότη, ούτε ο Δαμιανός δεν πήρε χαμπάρι τι αριστούργημα έβγαλε. Το δημιούργημα ξεπέρασε τον δημιουργό)

    2. Ο θίασος - Θεόδωρος Αγγελόπουλος(είναι τυχαίο ότι υπήρχε σινεμά στο Τόκιο που πρόβαλε την ταινία επί 20 χρόνια?)

    3. Ιφιγένεια Εν Αυλίδι - Μιχάλης Κακογιάννης (ο Ευρυπίδης είναι ο πιο μοντέρνος εκ των τραγικών και ο Κακογιάννης τον έχει καταλάβει όσο λίγοι)

    4. Ποτέ τη Κυριακή - Ζυλ Ντασέν (το απολλώνιο συναντά το διονυσιακό στην καλύτερη ταινία που γυρίστηκε ποτέ πάνω στο ελληνικό πνεύμα. Θεωρώ τον Ντασέν Έλληνα, πέρα από αιματολογικές αναλύσεις)

    5. Συνοικία το Όνειρο - Αλέκος Αλεξανδράκης (ακόμα και πετσοκομμένη από τη λογοκρισία παραμένει η μόνη σοβαρή νεορεαλιστική προσπάθεια που έγινε στην Ελλάδα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Ουφ!

    Άφησα απ' έξω το Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε των Τσιώλη-Βακαλόπουλου και την Εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων του Δήμου Αβδελιώδη

    Top 7 λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Ζήτημα: μπορούμε να πούμε ότι το "Ποτέ την Κυριακή" ήταν ελληνική ταινία;

    Τότε ήταν και ο Ζορμπάς.

    Νομίζω πως πρέπει να μείνουμε σε καθαρά ελληνικές παραγωγές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. προτείνω να κινηθούμε λίγο στην σφαίρα του υπερρεαλισμού και του αμερικάνικου κινηματογράφου που τόσο άρεσε στον νικολαΐδη:

    αν παρομοιάζαμε το χθεσινό debate (εκ του δίβατον και ουχί εκ του γαλλικού debatre κατά ορισμένους ελληνολάγνους) με την πασίγνωστη πολεμική ταινία the dirty dozen ποιός από το δωδεκαμελές πάνελ θα είχε τον αντίστοχο ρόλο στην ταινία;

    η πρότασή μου:

    telly savalas ---> καρατζαφέρης
    lee marvin ---> παπαρήγα
    charles bronson ---> στάη
    donald sutherland ---> αλαβάνος
    john cassavetes ---> χατζηνικολάου
    ernest borgnine ---> παπαθεμελής
    george kennedy ---> παπαχελάς
    trini lopez ---> λιάτσος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Να προσθέσω και τον "Δράκο" και τις "μικρές Αφροδίτες" του Κούνδουρου.

    Επίσης, με άλλη θεώρηση, μου άρεσε και το "Καλώς ήρθε το δολλάριο" με τον Κωνσταντίνου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Nikos Dimou είπε...

    Ζήτημα: μπορούμε να πούμε ότι το "Ποτέ την Κυριακή" ήταν ελληνική ταινία;

    --------------------------------

    Περίμενα την ένσταση. Θεωρώ το Ποτέ την Κυριακή από τις πλέον ελληνικές, όσον αφορά το πνεύμα της.

    Ας είναι. Ανέβηκε μια θέση το Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε!

    Υ.Γ. Εκτός συναγωνισμού ο Θου-Βου Φαλακρός Πράκτωρ 000, ως μια από τις 10 καλύτερες κωμωδίες στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. @Nikos Dimou said...
    "Ζήτημα: μπορούμε να πούμε ότι το "Ποτέ την Κυριακή" ήταν ελληνική ταινία;

    Τότε ήταν και ο Ζορμπάς.

    Νομίζω πως πρέπει να μείνουμε σε καθαρά ελληνικές παραγωγές.."


    Φανταστείτε να λέγαμε Ελληνική ταινία "Τα κανόνια του Ναβαρόνε" με τον Γκρέγκορυ Πέκ και την "Απαγωγή του στρατηγού Κράϊπε"

    Μία άλλη "Ελληνική" ταινία που μου άρεσε το "Συνέβη στην Αθήνα" με την Τζαίην Φόντα και τον Πήτερ Φιντς. Η μουσική του Χατζηδάκη υπέροχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. A Streetcar Named Desire - Elia kazan

    East of Eden - Elia Kazan

    Faces -John Cassavetes

    A Woman Under the Influence - John Cassavetes

    Les Équilibristes - Nikos Papatakis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Κι εγώ είχα τον "Δράκο" για φετίχ. Αλλά τον ξανάδα προσφατα και απογοητεύτηκα. Οι Μικρές Αφροδίτες στέκουν καλύτερα - αλλά όχι για τοπ 5!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Ρε συ dion, άλλο να έχεις ενστάσεις κι άλλο να ειρωνεύεσαι.

    Είναι ίδιο πράγμα το Ποτέ την Κυριακή με το Συνέβη στην Αθήνα και τα Κανόνια του Ναβαρόνε?

    Αν θυμάμαι καλά είναι ελληνική παραγωγή (melinafilms), όλοι οι ηθοποιοί είναι Έλληνες (πλην Ντασέν), το θέμα είναι καθαρά ελληνικό και ήταν η ελληνική συμμετοχή στις Κάννες το 1960 και στα Όσκαρ και τα BAFTA την επόμενη χρονιά.

    Τώρα τι ομοιότητες βρήκες μόνο εσύ μπορείς να εξηγήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. ως μακράν καλύτερη ελληνική κινηματογραφική παραγωγή η "ευδοκία" του δαμιανού, έπεται η "γλυκιά συμμορία" (συγχαρητήρια στον andy γιά το σχόλιο), ως κωμωδία "θου-βου φαλακρός πράκτωρ 000" (pable, κόψε κάτι, ήταν ένας σπουδαίος ύμνος στο μπουρλέσκ, αλλά μην τρελλαθούμε), και οτιδήποτε με τον λογοθετίδη.

    o σαδόπαις μηδενίζεται ως εκτός θέματος, οι cassavetes και kazan δεν νοούνται ως έλληνες δημιουργοί.

    όσο γιά το "ποτέ την κυριακή", δεν ήταν παρά ένας φολκλόρ γλυκανάλατος ύμνος στην μελίνα από τον ατάλαντο (σε σχέση με τον καζάν) ντασσέν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Της κακομοίρας με το ζήκο, 2 φορές! :)
    Επειδή είναι μακράν η πιο κωμική ταινία και επειδή μέσα από αυτήν και άλλες βλέπουμε την Αθήνα πως ήταν τότε.
    Εχω κάνει και το εξής: Από το dvd πήρα τον ήχο μόνον και τον έχω σε cd.
    Δεν περιγράφεται το πόσο απολαυστικά γίνονται τα ταξίδια!

    Οι άλλες 3 είναι:
    Η πραγματικά όμορφη και συγκινητική ταινία:
    Το φώς που σβήνει, με τον Αλεξανδράκη στον ρόλο του πραγματικού και κατάδικού του δασκάλου του μικρού και όχι εκείνος του σχολείου..

    Peppermint, του Κώστα Καπάκα. Επειδή πολλοί βλέποντας την τους ξυπνούν όμορφες παιδικές μνήμες.

    Πολίτικη κουζίνα, επειδή δεν είναι λίγο από όλα αλλά πολλά απο όλα.
    Και η σκηνή με την κόκκινη ομπρέλα να πετά πάνω από τη θάλασσα είναι ότι πιό υπέροχο έχω δει σε ταινία στη ζωή μου.
    Τι μουσική. (Ρεμπούτσικα)
    Και τι παραλληλισμοί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. somebody
    Καλή η Πολίτικη Κουζίνα" αλλά η σκηνή με την κόκκινη ομπρέλα ήταν αντιγραφή από το περίφημο "Κόκκινο Μπαλόνι".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Για το Κόκκινο Μπαλόνι (Οσκαρ και Χρυσός Φοίνικας) περισσότερα ΕΔΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. delta_mike said...

    o σαδόπαις μηδενίζεται ως εκτός θέματος, οι cassavetes και kazan δεν νοούνται ως έλληνες δημιουργοί.


    ------------------------

    :-)))

    Eίναι αδύνατον να είμαι εντός σε αυτό το θέμα (ελληνικός κινηματογράφος αλλά και κινηματογράφος γενικότερα).

    Και στην τρίτη Λυκείου στο μάθημα της έκθεσης όποτε δεν μου άρεσε το θέμα έγραφα άλλα αντ' άλλων. Η καθηγήτρια τραβούσε τα μαλλιά της. Δυο τρεις φορές δεν είχα γράψει τίποτα. Την έκανα κοπάνα μόλις άκουγα το θέμα και πήγαινα για φλιπεράκια στα Ψηλά Αλώνια - ΠΑΤΡΑ.

    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Ν.Δ. σε ευχαριστώ!
    Αλλωστε το είπα: "οτι καλύτερο έχω δει"!
    Ελπίζω να μπορέσω να τη βρω την ταινία 'το κόκκινο μπαλόνι' σήμερα κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Καλημέρα...
    Εκείνο που μου έκανε εντύπωση στην Τηλεμαχία, είναι ο απολογητικός τόνος που είχαν όλοι οι πολιτικοί. Σαν να ένιωθαν μέσα τους ένοχοι για κάτι... (θα τό 'θελα...)

    Το όλο σκηνικό έδινε μπόνους στους δημοσιογράφους και αποδυνάμωνε τους πολιτικούς και αυτό εμένα δεν μου άρεσε... Παρατηρήθηκε και από άλλους αυτό το γεγονός, καθώς οι δημοσιογράφοι πήγαν με αμαξάρες στο ραδιομέγαρο, σε αντίθεση με τους πολιτικούς που προτίμησαν να βολτάρουν...

    Με αυτό δεν εξωραΐζω τους πολιτικούς (που είναι κατάμεστοι στη διαπλοκοί) ένεκα των δημοσιογράφων (που υποκρίνονται τους τιμητές)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Kαλημέρα!

    Την αμέριστη συμπάθειά μου σε όσους είδαν το debate. Από τις ανταποκρίσεις σας, είναι όπως το φανταζόμουν.

    Εμείς είδαμε χορό στο Λυκαβηττό (Μαριίνσκι). Παρ'όλο που έχω μεγάλες αντιρρήσεις στα χορευτικά ποτ πουρί με λίγα από πολλά, κι έχω κι ακόμη μεγαλύτερες αντιρρήσεις στο κοινό του Λυκαβηττού που χειροκροτά (από αμηχανία ίσως?) σε κάθε μουσική παύση, τα Μαριίνσκι είναι Μαριίνσκι (χάρη, ακρίβεια, η μουσική να παίζεται με το σώμα και το δύσκολο που μοιάζει απλό επειδή έχει κατακτηθεί ο τρόπος του). Ξεχώρισα δυο ωραίες χορογραφίες Φορσάιθ και τις κλασικές και πάντα ωραίες Συλφίδες.

    Οι ελληνικές ταινίες μου (χωρίς καμιά πρωτοτυπία σε σχέση με τους προλαλήσαντες): Ευδοκία, Θίασος, Γλυκειά Συμμορία, Κάλπικη Λίρα, οποιοσδήποτε Λογοθετίδης και ο Δράκος (για τον Ηλιόπουλο). Η Ευδοκία πρώτη με διαφορά, οι υπόλοιπες χωρίς ιεράρχηση μεταξύ τους.

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Μια διευκρίνηση
    φυσικά και δεν ζητάω το τοπ 5 από όλο τον Ελληνικό Κινηματογράφο. (Εκτός από κριτικούς και φανατικούς, ποιος τον ξέρει ΟΛΟ;).

    Η επιλογή γίνεται από τις ταινίες που έχει δει ο καθένας - το προσωπικό του τοπ 5.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Σταύρος Τορνές



    Φιλμογραφία


    1987 Ένας ερωδιός για τη Γερμανία

    1985 Ντανίλο Τρέλες

    1984 Kαρκαλού

    1982 Μπαλαμός

    1979 Eξωπραγματικό

    1977 Κοάτι

    1976 Aντίο Ανατόλια

    1973 Φοιτητές

    1967 Θηραϊκός 'Ορθρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Και, δυστυχώς, συμφωνώ με το κείμενο στο Lifo...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Μια και έγινε αναφορά στους "Απέναντι", Άρης Ρέτσος: συγκλονιστικός ηθοποιός. Προωπικά τον έχω δει μόνο δύο φορές, μια στην 'Αστροφεγγιά' ως Πασπάτη και στους 'Απέναντι' ως ηδονοβλεψία και μου έμεινε αξέχαστος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. andy said ... Πολίτης του κόσμου, άφησε πίσω του εμφύλιους, προσφυγιές, μπουζούκια, κλάψα και θυμιατήρια και ανδρώθηκε με τις πιο αυθεντικές εκδοχές του ροκ, με τα κόμιξ, με το αμερικάνικο σινεμά, με το πιο ζωντανό κομμάτι του πολιτισμού των ημερών μας.

    Πράγμα που εξηγεί γιατί δεν έκανε "ελληνικό σινεμά":-)

    ΝΔ said...

    Ζήτημα: μπορούμε να πούμε ότι το "Ποτέ την Κυριακή" ήταν ελληνική ταινία;

    Φυσικά και όχι.

    Δεν ισοπεδώνω, προσπαθώ να πω ότι το λεγόμενο "ελληνικό" σινεμά δεν έχει κάποια πρόταση, κάποια ταυτότητα, πέραν της βασικής παραγωγής, της γλώσσας των διαλόγων και συνήθως του ρεπεράζ.

    Σας το 'πε νομίζω με τον τρόπο του και ο sadosadist.

    Αν κάποιος θέλει να πει σε 5 φράσεις τί είναι το "κορεατικό σινεμά" και τί είναι το "γαλλικό σινεμά" (προσφάτως και το "ιρανικό σινεμά") μπορεί να το κάνει. Και εκεί, μπορεί να ορίσει mainstream και πρωτοπορίες. Εδώ έχουμε (είχαμε;) μερικούς καλούς κινηματογραφιστές με δική τους, προσωπική, πρόταση και κάποιοι από αυτούς έχουν και ενδιαφέρουσα φιλμογραφία, στην οποία την καταθέτουν.

    Αλλιώς: αν στους Απέναντι έπαιζε η Φανί Αρντάν και οι διάλογοι ήταν στα Γαλλικά, θα ήταν ακόμα "ελληνικό σινεμά"; Δεν το νομίζω.

    Και δεν είναι και ντροπή. Πολλές χώρες δεν έχουν εθνικό σινεμά, απλώς οι κινηματογραφιστές τους καταθέτουν την προσωπική τους ματιά, που οπωσδήποτε επηρρεάστηκε από κει που έζησαν / μεγάλωσαν.

    Τέλος, ο ΝΔ συμπεριλαμβάνει τον 15αύγουστο στο τοπ-5 ελληνικών παραγωγών γιατί μάλλον δεν έχει δει το Σπιρτόκουτο:-)

    Traum

    ΥΓ. Για το "δεμπάτε" (να...): δεν είχα μάθει ότι η ΕΤ1 θα είχε Γλυκειά Συμμορία και γυρνώντας από τη δουλειά, εξασφάλισα καλή παρέα και τις μοναδικές κόπιες του dvd-club της γειτονιάς μου από τη Συμμορία και το Χαμένο (ψάχναμε μια ώρα στο "κομπιούτερ"). Ωραία βραδιά. Νομίζω πως "ξενυχτήσαμε" τον Ν.Ν. με τρόπο που θα του άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. @sado

    o τορνές είναι το τοπ-5 σας; ξεφύγατε λίγο, είναι 9 οι ταινίες.
    πάντως αν και δεν έχει τύχει να δω ταινία του συγκεκριμένου κινηματογραφιστή, έχω ακούσει τα καλύτερα.
    μπορείτε να προτείνετε κάποια για να ξεκινήσω εάν κυκλοφορεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Δέλτε,

    Φάουλ για τον Ντασέν. Η Νύχτα και η Πόλη και το Ριφιφί φτάνουν για να τον κατατάξουν στους κορυφαίους κινηματογραφιστές όλων των εποχών.

    Όσο για το Ποτέ την Κυριακή είναι όπως προείπα μια μελέτη του απολλώνειου και του διονυσιακού στην ελληνική κοινωνία. Μπορεί να διαφωνείς, αλλά όχι και φολκλόρ.

    ----------------------------------

    Σεβασμός στον Τορνέ, τον αυθεντικότερο Έλληνα κινηματογραφιστή.

    Μπράβο στον σαδοσαδιστή που μας τον θύμισε, όπως και τον Παπατάκη (Γαλλο-ελληνο-αιθίοπας?). Η Φωτογραφία ήταν εξαιρετική και ίσως η καλύτερη ερμηνεία του Ρέτσου. Ήταν και παντρεμένος με τη θεά Ανούκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Για τις ταινίες, επειδή αναφέρθηκαν κάποιες παλιές, να προσθέσω εδώ τον ΟΥΡΑΝΟ του Τάκη Κανελλόπουλου ( που πέθανε σχετικά πρόσφατα) και με είχε συγκλονίσει με τις ταινίες του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Top 5 ελληνικών ταινιών που έχω δει σε τυχαία σειρά:
    Κάλπικη Λίρα
    Ο δράκος (όχι τόσο για σκηνοθεσία όσο για την ερμηνεία του Ηλιόπουλου-αλήθεια πόσοι ηθοποιοί χαντακώθηκαν από τους ρόλους που τους ανέθεσαν στον ελληνικό κινηματογράφο;)
    Συνοικία το όνειρο (ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι υπήρχε τέτοια Αθήνα. Θα ήθελα να δω σχετικά και το Πικρό Ψωμί που πρέπει να έχει παρόμοιο μοτίβο )
    Όλα είναι δρόμος και ειδικά η ερμηνεία του Αρμένη και του Καταλειφού
    Τα Πέτρινα Χρόνια για την αναπαράσταση μιας εποχής που δεν έζησα.

    Αρνητικό των ελληνικών ταινιών έναντι των αμερικανικών: Δεν σε πληροφορούν ποια είναι τα συνταγματικά σου δικαιώματα. Ευτυχώς που ο Αλαβάνος δεν σνομπάρει τον αμερικανικό κινηματογράφο και τα μαθαίνει από εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. Πολύ όμορφο το κείμενο στο lifo.
    Γραμμένο φυσικά από τον Γάτο, τι άλλο θα ήταν;
    Καλή συνέχεια λοιπόν.

    Τώρα στις 5 καλύτερες ταινίες,

    Κάλπικη λίρα
    Δράκος
    Ευδοκία
    Γλυκειά συμμορία
    Πολίτικη κουζίνα

    Κάνοντας παρασπονδία, αναφέρω και μιά έκτη που μου είχε αρέσει πολύ πιτσιρικάς.
    Ισως επειδή είχε άρωμα από γουέστερν, έστω και ελληνικό, αλλά και από το κάστ των ηθοποιών.
    Υπέροχος ο Μάνος Κατράκης.

    Το χώμα βάφτηκε κόκκινο, του απόντα, Γεωργιάδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Οι ταινιες που μου έμειναν χαραγμένες στην μνήμη και αγαπάω να βλέπω ανα τακτά διαστήματα είναι.

    Θίασος
    Ρεμπέτικο
    Πέτρινα χρόνια
    Οι απέναντι
    Μια ζωή της έχουμε
    Πολίτικη Κουζίνα
    Αυτή η νύχτα μένει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. traum
    Πράγματι δεν έχω δει το "Σπιρτόκουτο". Γενικά δεν θα έπρεπε να αποτολμώ επιλογές στον ελληνικό κινηματογράφο γιατί είμαι αδιάβαστος. Π. χ. έχω δει μόνο έναν Τορνέ...

    Αυτό που με παρηγορεί (γιατί συμφωνεί με την κρίση μου) είναι ότι κανένας δεν έχει αναφέρει άλλον Αγγελόπουλο - εκτός από το Θίασο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. σκεφτόμουν να συμπεριλάβω και το "μια αιωνιότητα και μια ημέρα" κυρίως λόγω μουσικής και ερμηνείας του Bruno Ganz και προσωπικής κατάστασης όταν είδα την ταινία.
    θα σας στενοχωρούσα όμως,ε;
    γι αυτό προτίμησα να επιλλέξω ταινίες βάσει αισθητικής,θεματολογίας και καλλιτεχνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. οι καλύετερες ελληνικές ταινίες...με προκαλείτε...

    1) Ο Παπασούζας
    2) Ρεμπέτικο
    3) Ο Δράκος
    4) Η ταινία όπου ο βέγγος έφαγε τρεις σφαλλιάρες από το Χατηχρήστο και λιποθύμησε
    5) Η ταινία όπου ο τσάκωνας ως υδραυλικός πέρασε μέσα από μία τζαμαρία και κατέληξε στο νοσοκομείο
    6)Νο μπάτζετ στόρυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. α.. και επιτρέψτε μου να προσθέσω ως guest best movie γιατί δεν είναι ταινία αυτή κάθε αυτή,
    το όλα είναι δρόμος, ή μικρού μήκους του βέγγου που στο τέλος καθαρίζει το κυνηγό! ....ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧ έτσι ρε παιδί μου φάτωνα σα το ποντίκι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Τop-10 εγώ, δεν μπορώ μόνο 5 (μόνο οι πρώτες 3 θέσεις είναι αδιαπραγμάτευτες, μετά η σειρά δεν έχει και τόση σημασία):

    1. Γλυκιά Συμμορία (πρώτη, με διαφορά για μένα, ίσως και λόγω γενιάς)
    2. Ευδοκία (τι ιστορία!)
    3. Το Ρεμπέτικο (πάντα θα με συγκινεί, αν και θα την προτιμούσα μικρότερη σε διάρκεια)
    4. Ρεβάνς (πάλι κυρίως λόγω γενιάς)
    5. Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα (μεθυσμένη ελαφρώς μπορώ να μιλήσ καλύτερα για αυτή την ταινία)
    6. Ο θίασος (ποτέ ξανά δεν ήταν τόσο καλός ο Αγγελόπουλος, μεγάλη στιγμή για το ελληνικό σινεμά)
    7. Οι απέναντι (βαθιά χαραγμένη στην καρδιά μου αυτή η ιστορία, που χάθηκε αυτός o τόσο καλός ηθοποιός, ο Ρέτσος;)
    8. Κάλπικη Λίρα (και κάλπικη καρδιά;)
    9. Ξαφνικός Ερωτας (για εντελώς προσωπικούς λόγους σε αυτή τη λίστα)
    10.Στέλλα

    Και άλλες μερικές: Ο Βασιλιάς (συγκλονιστική ιστορία, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα), Νοκ-άουτ, Το σπιρτόκουτο, Δεκαπενταύγουστος, Από την άκρη της πόλης, Ο Δράκος, Οι Μικρές Αφροδίτες, Η Σκιάχτρα, Λούφα και Παραλλαγή (η πρώτη, όχι το τερατούργημα που ακολούθησε)

    Και η αγαπημένη μου κωμωδία: Ο Κλέρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Nikos Dimou είπε...

    Αυτό που με παρηγορεί (γιατί συμφωνεί με την κρίση μου) είναι ότι κανένας δεν έχει αναφέρει άλλον Αγγελόπουλο - εκτός από το Θίασο...

    -----------------------------------

    Εγώ θα έβαζα και την Αναπαράσταση.

    Από τον Μεγαλέξανδρο και μετά οι ταινίες του Αγγελόπουλου έχουν πάψει να είναι ελληνικές με τη στενή έννοια του όρου.

    Θεωρώ το Βλέμμα του Οδυσσέα καλύτερη ταινία, αλλά πόσο ελληνική είναι?

    Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούμε να βάλουμε ταινίες του Παπατάκη ή του Γαβρά (αν και δεν τον έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. και λόγω των ημερών...

    πως την λένε την παλία καλή ταινία του 60 με ένα βουλευτή και τον συνεργάτη του που είναι ο ορισμός του ψεύτη και του δολοπλόκου? Θυμάται κανείς το όνομα της? Αυτή και το ζητείται φιλότιμο είναι οτι πρέπει για τις μέρες.

    @ΝΝ

    ο Αγγελόπουλος με΄τα από το θίασο νομίζω οτι έγινε ακαδημαικός κινηματογραφιστης, το πρόβλημα των ελλήνων δημιουργών οτ ιδεν ενδιαφερόντουσαν να προβάλλονται στο ευρύ κοινό, σε αντίθεση με το αμερικάνικο κλπ κλπ.

    Και το μετέωρο βλέμμα με το Καιτέλ είναι τρομερή ταινία ειδικά οι σκηνές με το άγαλμα και στα σύνορα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. @blade runner

    Επειδή ρωτήσατε, ο Άρης Ρέτσος (ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του κατά παραδοχή Καφετζόπουλου) ακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια τον δικό του προσωπικό δρόμο.

    Τελευταία φορά που τον είδα ήταν πριν από 4-5 χρόνια που είχε ανεβάσει μια ιδιότυπη παράσταση (στο θέατρο του Πιατά, το οποίο νομίζω ότι έχει γίνει σουπερ μάρκετ) με κείμενα του Σοφοκλή (κυρίως από τον Οιδίποδα Τύραννο), στην οποία έκανε μια απόπειρα απόδοσης του αρχαίου δράματος σύμφωνα με τους κανόνες της αρχαίας μετρικής.

    Νομίζω ότι αυτό κάνει ακόμα, κυρίως στο εξωτερικό.

    @geo

    Το 4 είναι ο Ηλίας του 16ου, από τις λίγες ελληνικές ταινίες της "χρυσής" εποχής που στέκονται.

    ----------------------------------

    Τι έχετε πάθει με αυτό το σπιρτόκουτο? Στα όρια του εμετικού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. "Τι έχετε πάθει με αυτό το σπιρτόκουτο? Στα όρια του εμετικού."

    Δεν το έχω δει και δεν νομίζω να το δω.
    Η πρώτη εντύπωση πάντα για μένα από μία ταινία είναι ο τίτλος της.
    Ξέρω πως μάλλον είναι λάθος μιας και είναι ακραία υποκειμενικό.
    Εξοργίζομαι όμως όταν βλέπω πως ένας τίτλος έχει δοθεί σε μία ταινία με μόνο κριτήριο σώνει και καλά να περάσει πως είναι ταινία "για λίγους", για να κάνει εντύπωση, ότι είναι και καλά ταινία κουλτούρας..
    Για τους ίδιους λόγους δεν έχω και ούτε πρόκειται και από το χώρο της μουσικής να ακούσω ποτέ τους λεγόμενους "νέβμα" ανορθόγραφο επίτηδες, "πράσσειν άλογα" και λοιπά πράσινα άλογα!
    Το σωστό είναι "πράσσειν αλόγως".
    Και έτσι κάνουν τελικά!

    Με απωθούν όλα αυτά με την πρώτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. κύριε Δήμου αν μπορούσατε θα ήθελα την ερμηνεία του cult στα ελληνικά!
    σπάω το κεφάλι μου να βρω ακριβή ερμηνεία και με ενοχλεί αυτό
    συγνώμη για το άσχετο του θέματος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. Κωνσταντίνος Π said...
    κύριε Δήμου αν μπορούσατε θα ήθελα την ερμηνεία του cult στα ελληνικά!

    --------------------------------

    cult είναι η λατρεία αλλά με τα χρόνια έχει γίνει από ουσιαστικό επιθετικός προσδιορισμός (ο τάδε είναι cult). Mε αυτή την έννοια σε όσες γλώσσες ξέρω χρησιμοποιείται ο αγγλικός όρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. ουσιαστικά δηλαδή cult ταινία είναι η "λατρεμένη ταινία". κάπως δε μου κολλάει καλά.
    κι αισθάνομαι ντροπή για τη χρήση που κάνουμε λίγο πολύ όλοι μας στον όρο δίχως να κατανοούμε πλήρως τι σημαίνει.
    ευχχαριστώ πάντως για την βοήθεια και την άμεση απάντησή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. Κοντά στο cult είναι και το fan συντόμευση του fanatic που υποδηλώνει τον ενθουσιώδη οπαδό. Οι περισσότεροι το γράφουν λάθος επειδή το συγχέουν με το fun.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Δεν υπάρχει λόγος ντροπής είναι νέα χρήση λέξης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Ν.Δ. said: "Οι περισσότεροι το γράφουν λάθος επειδή το συγχέουν με το fun."

    Μήπως και επειδή οι fans έχουν πολύ ..fun? :)
    Πιό σωστό είναι fan και για άλλο λόγο.
    Επειδή το πως κινούνται εξαρτάται από το πως τους φυσά ο άνεμος εκείνου που είναι οπαδοί.
    Και άνεμο (αέρα) κάνει και ο ..ανεμιστήρας, που είναι fun επίσης! :)

    Δεν βρίσκω πουθενά το κόκκινο μπαλόνι.. :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Για το cult μπορείτε να ρίξετε μια πρόχειρη ματιά και εδώ. Ειδικά - σε ό,τι αφορά στη συζήτησή μας - στην ενότητα "Cult Film".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Πάντως, παρ' όλο που το cult μπορεί να είναι κοντά στο fan, έχει μέσα του (από την πρώτη σημασία του cult) μύηση και τελετουργικό (θρησκευτικού τύπου).

    Γιαυτό, το "αυτή η ταινία (ή αυτός ο σκηνοθέτης) είναι cult για τη γενιά μου" δεν έχει το ίδιο νόημα με το "είμαι fan του τάδε σκηνοθέτη".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Μπράβο Φιλομήλα - πολύ καλό link.

    Athanasia σίγουρα το cult είναι πιο esoteric αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό των θαυμαστών ενός cult film χαρακτηρίζονται ως fans. Ακόμα περισσότερο οι groupies ενός star...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. @s_pablo

    Αυτό το γνώριζα, απλώς έχω να ακούσω οποιοδήποτε νέο για τον Ρέτσο εδώ και 2 χρόνια.

    Επίσης, θυμάμαι ότι κάποια στιγμή είχε κάνει κάτι ενδιαφέρον στο Σφενδόνη.

    Γενικά, μιλάμε για έναν ηθοποιό που αν είχε βρεθεί στο εξωτερικό και του είχε δοθεί ευκαιρία, θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί πολυ εντυπωσιακά. Τον φαντάζομαι στο σινεμά, για παράδειγμα, με αυτή την τόσο ιδιαίτερη φάτσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. το "κάλτ ταινία" δεν είναι το ίδιο με το "λατρεμένη ταινία"...

    ο όρος cult, καθώς υποδηλώνει θρησκευτικό δόγμα προϋποθέτει την αποδοχή από πολλούς σε αντίθεση με το λατρεμένος (μάλλον favorite) - σιγά σιγά μεταφέρθηκε και σε ταινίες, πρόσωπα, αντικείμενα (πχ ο tarantino είναι κάλτ σκηνοθέτης, το 2cv είναι κάλτ αυτοκίνητο κλπ).

    o dassin πχ γιά τον pablo είναι λατρεμένος σκηνοθέτης - επ' ουδενί cult - ενώ γιά μένα όχι (pable δες το asphalt jungle του χιούστον, το απόλυτο heist movie και τα ξαναλέμε).

    το fan είναι άλλο πράγμα και υποδηλεί τον απλό θαυμαστή ο οποίος διαβάζει fanzine (fan + magazine) αν είναι οπαδός των spice girls πχ - ο "άρρωστος"θαυμαστής είναι groupie.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. Οι cult ταινίες είναι ταινίες-κόλλημα. Το κόλλημα εμπεριέχει και τη λατρεία (και την πίστη), τη μανία ή την εμμονή, το φανατισμό, τους οπαδούς και τις groupies...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. και κάτι άλλο σημαντικό για το cult, ως όρο στο σινεμά ή τη λογοτεχνία: Αν και έχει κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει ταινίες, λογοτεχνικά έργα, σειρές ή άλλα που γνώρισαν και εμπορική επιτυχία, συνήθως αφορά σε ταινίες, ήρωες, βιβλία, γκρουπ, σειρές κλπ. που ανήκουν μάλλον στο περιθώριο, αφού κινούνται στα άκρα, σε ύφος, περιεχόμενο, αισθητική ή φόρμα.

    Για παράδειγμα, cult είναι οι ταινίες του Ed Wood (περιορισμένο αλλά φανατικό κοινό) ή το splatter σινεμά, αλλά και η σειρά XENA, που ναι μεν είναι εμπορικότατη αλλά έχει εξίσου φανατικό κοινό.

    Cult στην Ελλάδα ήταν για παράδειγμα ο Σουγκλάκος και ο Γκουσκούνης. Ο Τριανταφυλλίδης (ο γιος του Χάρρυ Κλυνν, που έχει το Gagarin) το γνώριζε αυτό, εξού και το περίφημο Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου, που έχει συγκεντρώσει χιλιάδες θεατών τα τελευταία χρόνια.

    Cult στην Τέχνη: ό,τι δημιουργεί λατρεία αντίστοιχη με αυτή που χαρακτηρίζει τους οπαδούς μιας θρησκείας, ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική ή την εμπορική του αξία και ταυτότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. s_pablo said...
    "Ρε συ dion, άλλο να έχεις ενστάσεις κι άλλο να ειρωνεύεσαι.

    Είναι ίδιο πράγμα το Ποτέ την Κυριακή με το Συνέβη στην Αθήνα και τα Κανόνια του Ναβαρόνε?
    "

    -----

    H υπερβολή είναι συνάρτηση που τείνει στο άπειρο.

    ...Η για να το πούμε διαφορετικά... Υπερβολή χάριν εμφάσεως!

    Πάντως ειρωνεία σίγουρα δεν ήταν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. Εξοργίζομαι όμως όταν βλέπω πως ένας τίτλος έχει δοθεί σε μία ταινία με μόνο κριτήριο σώνει και καλά να περάσει πως είναι ταινία "για λίγους",

    Τα έργα τέχνης "για λίγους" αποτελούν αποτυχίες επικοινωνίας. Εάν δεν έχεις ταλέντο να επικοινωνείς με τη μεγάλη πλειοψηφία, αυτό δεν σημαίνει ότι παράγεις "ποιότητα".

    Η κάλπικη λίρα είναι ταινία που πρέπει να μπει στο παγκόσμιο πάνθεον, αλλά βλέπεις ο σκηνοθέτης δεν ήταν σουηδικής ή γαλλικής καταγωγής και δεν βρήκε την αναγνώριση που της άξιζε από τους "κουλτουριάρηδες" (ονομάζονται συνήθως στην Ευρώπη οι έχοντες μέσο IQ αλλά επειδή είναι άσχημοι προβάλουν μια κάποια δήθεν διανόηση ως ανώτερη κάθε άλλης ποιότητας).
    Την επόμενη φορά που θα γυριστεί στην Ελλάδα τέτοιο αριστούργημα, ο σκηνοθέτης πρέπει να αλλάξει το όνομά του σε κάτι αλλοδαπό και θα δεις όλους τους βαθιά κουλτουριάρηδες να τη μελετούν καρέ-καρέ.

    Τέλος, οι ηθοποιοί Λογοθετίδης, Δημήτρης Χορν, Ορέστης Μακρής, Θανάσης Βέγγος, Τζένη Καρέζη, Μάνος Κατράκης, Βουτσάς, κλπ, ακόμα και η Αλίκη Βουγιουκλάκη, είχαν ταλέντο που άμα ήταν στο Χόλιγουντ θα τους είχαν κάνει αγάλματα κι αψίδες. Μαζί με κάποιους σκηνοθέτες της εποχής, που παρείχαν - στην κυριολεξία - παιδεία στον κόσμο, απλά αλλά και βαθιά νοήματα και παρατηρήσεις για τη ζωή και κοινωνία, μέσω ταινιών απλών, εύγεστων και εύπεπτων. Το αποτελεσματικό και καλόγουστο χιούμορ είναι δύσκολη υπόθεση κι οι Έλληνες του τότε απέδειξαν ότι μπορούσαν να το παράγουν.

    Ο Αμερικανικός κινηματογράφος έχει παράγει από το 0 έως το 100. Από σκουπίδια μέχρι διαχρονικά αριστουργήματα. Αυτός είναι και ο ρόλος του.

    -------------------------------

    "Και στην τρίτη Λυκείου στο μάθημα της έκθεσης όποτε δεν μου άρεσε το θέμα έγραφα άλλα αντ' άλλων. Η καθηγήτρια τραβούσε τα μαλλιά της."

    Καλά έκανες. Αυτό σημαίνει ότι εφάρμοζες προσωπικό γούστο. Αλλά γιατί οι νέοι σαν κι εσένα, φτάσανε μετά από 4-5 χρόνια από το λύκειο να ακολουθούν σαν πρόβατα τους δεξιούς κι αριστερούς πολιτικούς και να αυτοκαταστρέφονται;

    ===============================
    "ουσιαστικά δηλαδή cult ταινία είναι η "λατρεμένη ταινία". "

    Cult στην Αμερική ονομάζουμε την περιθωριακή ομάδα ή τρόπο σκέψης (αλλά όχι με καλή έννοια). Ας πούμε, αυτά τα ψώνια που πήγανε στην έρημο και αυτοκτονήσανε περιμένοντας εξωγήινους, ήταν μια "περιθωριακή ομάδα με παράξενες δοξασίες" (cult).

    Επειδή κάθε εθνική ομάδα στις ΗΠΑ έχει τα δικά της έθιμα (στις ΗΠΑ, το σύνολο των εθίμων και τρόπων ζωής, ονομάζεται κουλτούρα - culture), κάποιες μικρές περιθωριακές, με ύποπτη και συνήθως αντικοινωνική συμπεριφορά, ονομάζονται "cult" από τον πολύ κόσμο.
    Στις ΗΠΑ λοιπόν, ενώ η λέξη culture έχει θετικό νόημα και σημαίνει τα ήθη, έθιμα, νοοτροπίες μιας εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας, η λέξη cult έχει αρνητικό νόημα και σημαίνει συνήθως μια μικρή περιθωριακή, "παράξενη" ομάδα. Έτσι, οι Έλληνες στην Αμερική έχουν culture (τα δικά τους ήθη και έθιμα), ενώ οι Σαϊεντολόγοι είναι "cult" (well, ήταν τουλάχιστον, μέχρι που μαζέψανε πολλά και διάσημα μέλη κι από cult γίνανε θρησκεία).

    Απ' ότι ξέρω η λέξη έχει τελείως διαφορετική έννοια στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. blade runner said...

    Cult στην Ελλάδα ήταν για παράδειγμα ο Σουγκλάκος και ο Γκουσκούνης. Ο Τριανταφυλλίδης (ο γιος του Χάρρυ Κλυνν, που έχει το Gagarin) το γνώριζε αυτό, εξού και το περίφημο Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου, που έχει συγκεντρώσει χιλιάδες θεατών τα τελευταία χρόνια.

    ---------------------------

    υπάρχει και ο όρος που ξέχασα να αναφέρω πρίν "cult following", οι σουγκλάκος - γκουσκούνης δεν ήταν τόσο cult figures (πιό πολύ στο trash έρεπαν) όσο είχαν cult following, συνεπώς το φεστιβάλ στο gagarin θα έπρεπε να ονομάζεται "φεστιβάλ trash", βέβαια, σε μία εκδοχή της, η λέξη cult συμπεριλαμβάνει και το trash στοιχείο - αλλά όχι πάντα...

    erratum στο προηγούμενο σχόλιο *υποδηλοί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. Dion.M. said...
    gerasimos said...
    "... Επίσης και δύο με τον πολύ καλό τότε Γιώργο Κωνσταντίνου: 'Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα."

    ----

    Μάλλον είναι αυτό που λανθασμένα ανέφερα στο σχόλιό μου ως "Γάμος αλλά Ελληνικά".

    Ανακεφαλαιώνω λοιπόν.

    Οι Γερμανοί ξανάρχονται" με τον Λογοθετίδη.
    "Ευδοκία",
    "Η κάλπικη λίρα".
    "Ο Θίασος".
    "Γλυκειά συμμορία".
    "Ο Δράκος"
    "Μικρές Αφροδίτες"

    Και σε άλλη κλίμακα.
    "Κυριακάτικο ξύπνημα" με τον Χορν.
    "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα" του Τζαβέλλα. (Με τον Κωνσταντίνου)
    "Καλως ήρθε το δολλάριο" (Με τον Κωνσταντίνου επίσης).
    Σαν κωμωδία θα ήμουν ανειλικρινής αν παρέλειπα τον "Ηλία του 16ου"

    Νομίζω ότι μερικές μη κλασσικές βεβαίως ταινίες, θα έπρεπε να τις κρίνουμε μα τα κριτήρια της εποχής τους.

    Σήμερα πήγα να βρώ την "Γλυκειά Συμμορία" σε dvd αλλά έχει εξαντληθεί.
    Αργά το σκέφτηκα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. και πάλι ευχαριστώ για τη συμβολή όλων στην προσπάθειά μου καλύτερης κατανόησης του όρου cult.
    πάντως απεδείχθη αυτό που έλεγα για χρήση όρου δίχως πλήρη επίγνωση της σημασίας του, αλλά χαίρομαι γιατί βγήκε μια όμορφη και αρκετά εποικοδομητική συζήτηση.
    ειδικά πάντως το λινκ που μας παρείχε η φιλομήλα ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.
    κύριε Δήμου συγνώμη και πάλι αν μετέφερα αλλού την όμορφη συζήτησή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. Κύριε Δήμου για μια ακόμη φορά μένω άφωνος. Η lifo είναι μια εφημερίδα που διαβάζεται από πολλούς νέους! Στο άρθρο σας καταλήγετε: "Έτσι να καούνε όπως μας έκαψαν, σκέπτομαι και θέλω να βάλω φωτιά σε όλες τις κομματικές λίστες" και "Καλύτερα να μην πάω φέτος να ψηφίσω...".


    Ύστερα από τόση συζήτηση για τους νέους και τις εκλογές στο χώρο αυτό, το συμπέρασμα που βγάλατε είναι ότι αυτή είναι η ενδεδειγμένη επιλογή; Φωτιά στα ψηφοδέλτια ή αποχή; Απαξίωση της πολιτικής;

    Όχι στη διαδήλωση, όχι στην ψήφο! Τι προτείνετε λοιπόν;;


    Με εκπληξη
    simpaid1
    Συμμετοχή Παιδεία Ένα

    ΟΧΙ Αποχή, ΟΧΙ Άκυρο, ΟΧΙ Λευκό



    Υ.Γ.: Με ψυχρή λογική η στάση σας μέχρι στιγμής βοηθά την κυβέρνηση. Φωτιά στα ψηφοδέλτια το λέτε εσείς, φωτιά στα μπατζάκια μας το λέω εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. Κοιτάξτε πώς σκάνε οι ακαλλιέργητοι και άτεχνοι τύποι:
    - Κάλπικη Λίρα
    - Τα κόκκινα φανάρια
    - 1922 (για μια φορά όμως!)
    - Δεσποινίς Διευθυντής
    - Ηλίας του 16ου

    (Έχω δει πολλές ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Ελάχιστες κάνουν έστω και για μετά το dinner... Την περίφημη "Ευδοκία" δεν την έχω δει...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. simpaid1
    όσο μπορώ να σας αφήνω άφωνο... πάει καλά

    Εκφράζω ένα αυθόρμητο συναίσθημα - εσείς σκοπιμότητες

    υπάρχει διαφορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. Ο/Η Giannis είπε...
    και λόγω των ημερών...

    πως την λένε την παλία καλή ταινία του 60 με ένα βουλευτή και τον συνεργάτη του που είναι ο ορισμός του ψεύτη και του δολοπλόκου? Θυμάται κανείς το όνομα της? ...
    ---

    "Υπάρχει και Φιλότιμο"
    (Φίνος Φιλμ, 1965), με τον υπουργό Ανδρέα Μαυρογιαλούρο (Λάμπρος Κωνσταντάρας).

    Πραγματικά επίκαιρη ταινία. Τουλάχιστον, πάντως, εκείνος ο Μαυρογιαλούρος παραιτήθηκε, ενώ οι σημερινοί πολιτικοί έχουν σκίσει και τη σελίδα που περιέχει αυτή τη λέξη από το λεξικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. @lefteris

    Για να μην υπάρξει παρανόηση, και όπως προείπε και ο Δον, ο όρος cult δεν έχει μία σημασία.

    Εσύ αναφέρεσαι κυρίως στη χρήση του όρου ως ουσιαστικό, που έχει σχέση με μια θρησκεία/αίρεση/σέκτα.

    Η χρήση του όρου cult ως επιθέτου όμως, έχει άλλη έννοια, κοινή σε Η.Π.Α. και Ελλάδα. Θα τη συναντήσεις δηλαδή και σε κείμενα Αμερικανών σινεκριτικών για παράδειγμα, που δεν αναφέρονται σε σέκτες αυτοκτονικών σαφέστατα, αλλά σε μια κατηγορία ταινιών με απήχηση είτε σε ένα ιδιαίτερο κοινό, είτε σε ένα μεγάλο κοινό, που όμως και στις δύο περιπτώσεις εκδηλώνει αισθήματα λατρείας (ουχί θρησκευτικής, όμως).

    Μην μπερδεύουμε λοιπόν τις δύο διαφορετικές χρήσεις.

    @delta_mike

    έχεις απόλυτο δίκιο, και με αυτή την έννοια το ανέφερα κι εγώ, θεωρώντας το trash κομμάτι του cult.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Γάμος α λα Ελληνικά (και όχι αλλά!)
    Λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. "Ζ", Ευδοκία, Ρεμπέτικο, Πέτρινα Χρόνια, Βαλκανιζατέρ, Πολίτικη Κουζίνα (Χωραφάς uber alles!).

    Kι άλλες δύο που τις θυμάμαι γιατί είναι combo ανάμνηση:

    "Το Στίγμα" (άσχετο), στα Γιάννενα, χειμώνα με βροχή. Κι από κει που προβλεπόταν ρομαντική βραδιά, μείναμε κάγγελο με το θέμα - δυό γονείς αποφασίζουν να αφήσουν το μωρό τους να πεθάνει από πείνα απ'το να ζήσει με πρόβλημα υγείας... Κάγγελο σας λέω! Αν και είχε τα καλά του, έπιασε το προστατευτικό του τον συνοδό ευτυχώς και το "έσωσε"...

    "Safe Sex" με αγαπημένη μου φιλενάδα (ταινία σαδό, ταινία λέμε!!!). Κάναμε σκασειαρχείο από τις δουλειές μας και το είδαμε στο multiplex της Γλυφάδας, 4 το απόγευμα, πριν γίνει όλος αυτός ο ντόρος. Δε γελάσαμε μεν με την ταινία, τρομερές ευκολίες και κλισέ, αλλά το τι είπε ο στόμας μας... αφήστε!

    Cult? Υπάρχει και η... κυριολεξία ονομαστικά, με το περιβόητο She sells sanctuary (αμήν!), που οι νεώτεροι θα το ξέρουν από Keane (καμμία σχέση, η φωνάρα του Ian Astbury είναι κορυφή και τελευταία έχει κάνει το εκπληκτικό Burn my Shadow με U.n.k.l.e. (δείτε το τουλάχιστον για το βίντεο... ναι, παίζει αυτός ο "γιατρός").

    Τόσες εικόνες... Και μετά λέμε γιατί οι νέοι δεν ξέρουν τα πιο παλιά, εμ, με το ρυθμό που βγαίνουν τα καινούρια, πώς να παρακολουθήσει κανείς τα πάντα? Σα να μαθαίνεις ιστορία το 5.000 μ.Χ. - αναγκαστικά θα βγαίνει σε περίληψη...

    Οπότε να δείτε που καλώς η κακώς, μας αρέσει δε μας αρέσει, θα μείνουν λίγα στην ιστορία, κι όχι απαραιτήτως τα πιο ποιοτικά, αλλά τα πιο εύκολα προσλήψιμα ή/και αυτά που έχουν budget για communication... Kαι δε νομίζω ότι οι δημιουργίες του ΝΝ θα παραμείνουν, κάτι που το απεύχομαι, αλλά το φοβάμαι...

    +εcultωσον!+

    ΥΓ- @blade,

    Ο Ξαφνικός Ερωτας δεν ήταν του Γερμανού με Κούρκουλο και Λιβανού? Βιβλιάρα και ταινιάρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Somebody said...
    ...Δεν βρίσκω πουθενά το κόκκινο μπαλόνι.. :(

    -------------------------
    Εδώ υπάρχει ένα torrent.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. Σας παραπέμπω και στην αντίστοιχη σελίδα της wikipedia, όπου υπάρχει ένας συμπτυγμένος και σαφής όρος του τι εννοούμε όταν λέμε cult film:

    http://en.wikipedia.org/wiki/Cult_film

    Oπως θα δεις, Λευτέρη, ο όρος ξεκίνησε από αμερικανό συγγραφέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. Aphrodite said.
    Ο Ξαφνικός Ερωτας δεν ήταν του Γερμανού με Κούρκουλο και Λιβανού? Βιβλιάρα και ταινιάρα!!!

    --------------------------------

    Το βιβλίο ήταν του Βασίλη Αλεξάκη.
    Λεγόταν "Τάλγκο". Σκηνοθέτης ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος. Η Λιβανού πρωταγωνιστούσε με τον Αντώνη Θεοδωρακόπουλο. Μουσική Στ. Σπανουδάκη.

    Το Ζ δεν ήταν ελληνική ταινία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. @ND,

    Τελικά για άλλο μιλάμε και ευχαριστώ για τη διόρθωση - αυτή η ταινία στην οποία αναφερόμουν ήταν τελικά το "Γελαστό Απόγευμα" (αν δεν ξανακάνω λάθος). Οπότε μια που μου θύμισες τους συντελεστές, με βλέπω ν ακάνω ένα τριπάκι down memory lane κάποια στιγμή σύντομα (θα την έχουν τα βίντεοκλαμπ?)

    Το Ζ δεν ήταν ελληνική, απλώς ο Γαβράς ήταν η αφορμή, την έγραψα που λες στα πλαίσια του "ο Ζορμπάς δεν ήταν ελληνική ταινία", that's all...

    Μη βαράτε την μπλογκίστα! (φτάνει που δεν σου άρεσαν οι Μικρές Αφροδίτες και θα σου κόψουμε την καλημέρα οικογενειακώς με τις συναδέλφους!)

    :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. lefteris said: "Τα έργα τέχνης "για λίγους" αποτελούν αποτυχίες επικοινωνίας. Εάν δεν έχεις ταλέντο να επικοινωνείς με τη μεγάλη πλειοψηφία, αυτό δεν σημαίνει ότι παράγεις "ποιότητα"."

    Πες τα Λευτέρη! Επιτέλους κάποιος να πει αυτά τα πράγματα με το όνομα τους!
    Να σαι καλά συμπατριώτη! (Συκολόγος Βιάνου Ηρακλείου Κρήτης) :)

    Ηθελα νάξερα αν η κάλπικη λίρα (παραλληλισμός φοβερός ο τίτλος και το θέμα) είχε γυριστεί από τους λεγόμενους ΄καταξιωμένους', τι θέση θα είχε σήμερα όπως λες..

    Είδα πρόσφατα και το 'κοινωνία ώρα μηδέν'.
    Πολλά πράγματα όμως γύρω μας εξηγούνται. :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. glob, σε ευχαριστώ! :)
    Το κατεβάζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. Ο/Η GLOB είπε...
    -------------------------
    Εδώ υπάρχει ένα torrent.
    ---

    Μήπως μπορείς να μας πεις και ένα καλό πρόγραμμα να μπορέσουμε να ανοίξουμε το αρχείο αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. Antvol,

    BitTorrent ή UTorrent.

    Εδώ προτείνονται και μερικά άλλα, όμως θα έλεγα να διαλέξεις την πεπατημένη (βλ. BitTorrent).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. antvol, αυτό που έχω βρει και κάνει καλή και αποτελεσματική δουλειά είναι το mTorrent.
    Θα το βρεις στο www.download.com αλλά και αλλού. Γούγλισε το λίγο, είναι free!

    Οταν πας σε site και επιλέξεις να κατεβάσεις κάποιο torrent ενεργοποιείται αυτόματα και στο κατεβάζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. antvol said...
    Ο/Η GLOB είπε...
    -------------------------
    Εδώ υπάρχει ένα torrent.
    ---

    Μήπως μπορείς να μας πεις και ένα καλό πρόγραμμα να μπορέσουμε να ανοίξουμε το αρχείο αυτό;

    ------------------

    μtorrent στο http://www.utorrent.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. Antvol,

    Ή μπορείς να διαλέξεις το mtorrent.

    Τι? Το είπαν άλλοι πριν?!

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. @ Glob

    Ευχαριστώ πολύ.
    ---

    @ filomila

    Μη φοβάσαι Φιλομήλα, έρχεται η στιγμή που οι έσχατοι έσονται πρώτοι ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. Giannis είπε...

    πως την λένε την παλία καλή ταινία του 60 με ένα βουλευτή και τον συνεργάτη του που είναι ο ορισμός του ψεύτη και του δολοπλόκου? Θυμάται κανείς το όνομα της? ...



    Υποψιάζομαι ότι εννοείς τον Ψευτοθόδωρο με τον Ηλιόπουλο και όχι το Υπάρχει και φιλότιμο.

    ---------------------------------

    lefteris άστραψε...

    Τα έργα τέχνης "για λίγους" αποτελούν αποτυχίες επικοινωνίας. Εάν δεν έχεις ταλέντο να επικοινωνείς με τη μεγάλη πλειοψηφία, αυτό δεν σημαίνει ότι παράγεις "ποιότητα"...


    Καμιά φορά δεν φταίει ο καλλιτέχνης, αλλά το κοινό. Μην ισοπεδώνουμε τα πάντα.

    ---------------------------------

    lefteris βρόντηξε...

    Η κάλπικη λίρα είναι ταινία που πρέπει να μπει στο παγκόσμιο πάνθεον, αλλά βλέπεις ο σκηνοθέτης δεν ήταν σουηδικής ή γαλλικής καταγωγής και δεν βρήκε την αναγνώριση που της άξιζε από τους "κουλτουριάρηδες"



    Έχω την εντύπωση ότι η Κάλπικη Λίρα ΕΙΝΑΙ στο παγκόσμιο πάνθεον. Τουλάχιστον στην εποχή της πήρε διθυραμβικές κριτικές.

    Το ίδιο συνέβη με το Κυριακάτικο Ξύπνημα, το οποίο ανάγκασε τους ευρωπαίους κριτικούς να μιλήσουν για "αθηναϊκή σχολή". Δυστυχώς, μόνο ο Κακογιάννης ακολούθησε το ρεύμα που δημιούργησε ο ίδιος.

    --------------------------------

    @aphrodite

    Ο Χωραφάς είναι τρομερός τύπος. Τον είχα γνωρίσει στα γυρίσματα του Peppermint και είχα εντυπωσιαστεί με την σοβαρότητα και την απλότητα του.

    Τον περίμενα μεγάλη ψωνάρα, αλλά με εξέπληξε ευχάριστα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. @antvol & others
    Πολύ καλό software για torrents το azureus. Τρέχει και σε win και σε linux.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. Stavros P (isisdoros) είπε...

    Πολύ καλό software για torrents το azureus. Τρέχει και σε win και σε linux.

    ---------------------------------

    To azureus είναι πολύ καλό αλλά πολύ "βαρύ". Το χρησιμοποιούσα στην αρχή και το πισι σερνόταν.

    Με το μTorrent βρήκα την υγειά μου.

    Dimoutech το κάναμε, πάω από κει να γράψω για καμια ταινία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. @aphro

    darling τρελοκοτσιδού, δες το, θα σ'αρέσει ο Ξαφνικός Ερωτας.
    Και διάβασε και το βιβλίο. Νομίζω ότι μια γυναίκα μπορεί να τη νιώσει αυτή την ιστορία καλύτερα (ξέρεις, εσύ, κατάλαβες τώρα τι εννοώ)

    Επίσης, πρέπει να πω ότι είναι η μοναδική στιγμή του Σπανουδάκη που με συγκινεί. Πάρε και το ο.s.t. Ειδικά το κομμάτι-βασικό θέμα, που τραγουδάει η Ελένη Βιτάλη, είναι πολυ συγκινητικό.

    Φθινοπωρο έξω.

    Kαλό βράδυ σε όλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. Η κάλπικη λίρα
    Κυριακάτικο ξύπνημα
    Ευδοκία
    Θίασος
    Συνοικία τ όνειρο


    αλλά επίσης Γλυκειά Συμμορία, Τα κουρέλια, Ο δράκος (λόγω Ηλιόπουλου) Ρεμπέτικο, η Πολίτικη Κουζίνα
    ξέφυγα απ τα πέντε sorry αλλά μ έτρωγαν τα χέρια μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. μεχρι το πλοιο-ευδοκια (δαμιανος)
    το προξενιο της αννας (βούλγαρης)
    αναπαρασταση–θιασος (αγγελοπουλος)
    γλυκεια συμμορια (νικολαιδης)
    μ αγαπας? (πανουσοπουλος)
    παρακαλω γυναικες μην κλαιτε (τσιωλης-βακαλοπουλος)
    η εαρινη συναξις των αγροφυλακων (αβδελιωδης)
    απο την ακρη της πολης (γιανναρης)

    χαιρομαι που σας ξαναβρισκω, ακμαιους και διαυγεις

    καλο φθινοπωρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. Αποχαιρετώ την άλλη απώλεια της ίδιας ημέρας ακούγοντας τον Luciano Pavarotti στο περίφημο ρεσιτάλ της Modena το 1965. Θέε μου τι φωνή! Τα τελευταία χρόνια είχε φθαρεί - αλλά ευτυχώς οι παλιές ηχογραφήσεις παραμένουν...

    Τυχεροί οι σημερινοί τραγουδιστές - σκεφθείτε ότι από τους παλαιότερους έμενε μόνο η φήμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. Το Nessun dorma απ τις καλύτερες ερμηνείες του Pavarotti, συγκινητική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. θα συμφωνήσω για την αξία της κάλπικης λίρας... όμως κάτι που δεν είναι γνωστό είναι ότι όταν πρωτοπροβλήθηκε δεν είχε αγαπηθεί από το ελληνικό κοινό. την θεώρησε υπερβολικά κουλτουριάρικη. αντιθέτως οι ξένοι την αγάπησαν (αυτό από ντοκιμαντέρ που είχα παρακολουθήσει στην ΕΡΤ (ούχι ΕΤ ή ΝΕΤ))

    με το "βλέμμα του Οδυσσέα" και τον "Ηνίοχο" είχα μυηθεί στον διαφορετικό κινηματογράφο. δεν θα πω ότι είναι οι καλύτερές μου αλλά τις αγαπώ...

    με την "ευδοκία" είμαι ερωτευμένος... από πολλές απόψεις. μια από αυτές και για μια από τις πιο ερωτικές πρωταγωνίστριες κατά την γνώμη μου...

    συνεχίζω με το "η δε γυνή... " , γλυκιά και τρυφερή κωμωδία μιας εποχής που έφευγε και μας χαιρετούσε.

    ο "βασιλιάς" δίνει απλά ρέστα. σκληρή ταινία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  183. Ειστε ολοι ασχετοι και χαμηλου επιπεδου...
    Αν δεν εχετε δει
    -Κλασσικη περιπτωση βλαβης
    -Γυφτοσοι
    -Μαντονα απο τα τρικαλα
    -Ρακος Νο14
    -Καμικαζι αγαπη μου
    -Το τσοπανον(βουκολικο δραμα με φλωρινιοτη στα ποντιακα και ελληνικους υποτιτλους)
    -Ο σειχης και η γοργονα
    -Το βαρβατονερο
    -Ο ιπποτης της λακουβας
    Τοτε δεν δικαιουστε να μιλατε για κινηματογραφο...ασχετοι ε ασχετοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  184. Καλημέρα!

    Πάμε σε άλλες λίστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  185. Ρε αυτός που κάνει ένα σοβαρό σφάλμα είναι ανίκανος να σκεφτεί τις συνέπειες. Αν του μιλήσεις λογικά θα αμφισβητεί τη λογική και εσένα ως τη ρίζα της ύπαρξης σου στη μάχη να αποδείξει ότι αυτό το συγκεκριμένο σφάλμα δεν θα έχει αυτά τα συγκεκριμένα φρικτά επόμενα. Γι' αυτό και δεν απαλοίφονται οι συνέπειες των σφαλμάτων: επειδή πιστεύουν αυτοί που τα ποιούν ότι πράττουν το σωστό και ότι έτσι πρέπει να γίνει...για να σωθούν!

    Αν πεις σε έναν που έχει αποφασίσει να δυστυχεί ότι πρέπει να γίνει ευτυχισμένος είναι σαν να τον σκοτώνεις. Τέτοιοι υπάρχουν και συγγραφείς και ιδρυτικά στελέχη επιχειρήσεων και μπακάληδες και μικρά μικρά παιδιά. Ο ελεύθερος είναι ο ευτυχισμένος άνθρωπος. Άντε όμως να μιλήσεις για την ελευθερία σε εκείνους που θα νιώθουν ότι θα πεθάνουν αν απωλέσουν το δέσιμο και τη στρέβλωση στην ψυχή (τη δυστυχία).

    Δηλαδή εσύ τι νομίζεις ότι συζητάμε πέντε χρόνια τώρα στο Blog. Και στην επόμενη εκκίνηση πάλι θα καείς, επειδή αυτή η φωτιά επινοείται ως ένα ψέμα για να αρνηθεί ότι οι άλλοι στην πραγματικότητα υπάρχουν και παραλογίζονται και ότι οι συνήθεις εξηγήσεις δεν αρκούν.

    Είναι αλήθεια ότι μισούν τον ελεύθερο άνθρωπο που μόνο ευτυχισμένος μπορεί να είναι κι αυτό το κάνουν επειδή πιστεύουν ότι πρέπει να συγκριθούν με τον άλλο που είναι ελεύθερος και να τον κατεβάσουν σε ένα επίπεδο όπου θα μπορούν να νιώσουν ασφαλείς μιλώντας μαζί του ή χρησιμοποιώντας τον. Η πιο αρχαία ιστορία στο ανθρώπινο βιβλίο. Αποφασίζουν να πιστέψουν ότι απειλούνται από τις πεποιθήσεις των άλλων και τίποτα περισσότερο. Φοβούνται...δεν έχουν ενημερωθεί ότι δεν πρέπει να φοβούνται και ότι ακόμα και όταν φοβηθώ από φόβο δεν πεθαίνω κι ότι αν αποφασίσω έτσι να γίνει έχω κακό σκοπό για μένα. Αυτό το σκοπό έχουν. Είναι ιός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  186. Μιά ζωή αφημένη πίσω.
    ΟΙ τότε μουσικές που δεν μου μιλάνε πιά, τα στέκια που δεν υπάρχουν, οι φίλοι που είναι πλέον φίλοι από συνήθεια χωρίς ίχνος κοινών τόπων.
    Και κοντά σ' αυτά, δύο σημαδούρες να με πληγώνουν από μέσα και να μην μπορώ με τίποτε να τις ξηλώσω: η ΓΛΥΚΕΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ και ΟΙ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΙ του Βακαλόπουλου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  187. AYTOS O KALOS ITHOPOIOS, O ARIS RETSOS,
    PAIZEI STO BOOZE COOPERATIVA TO "AIMA KAKO" TOY RIMBAUD MEXRI 13 GENARH...
    Pempti-Kyriakh 21:30.
    kante ena search ... pfffff

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  188. ρε φιλε Νικε .. συμπαθαμε κ για το ρε .. τους αποντες ψαχνω του συνονοματου σου του Γραμματικου !
    αν μπορεις κι εχεις υποψη σου να μου πεις .. αν κ πως μπορω να βρω τη ταινια !
    γεια χαρα σου νασαι καλα οπως κ ναχει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.