Στην ζωή μου, μου προέκυψαν αρκετές ονοματοδωσίες. Π.χ. στην σύντομη καριέρα μου ως διαφημιστής, βάφτισα αρκετά προϊόντα. Μερικά κυκλοφορούν ακόμα. Βάφτισα και βρέφη, αλλά αυτά μεγάλωσαν και σκόρπισαν.
Ωστόσο το πιο μεγάλο μου επίτευγμα ήταν που βάφτισα μία …τράπεζα.
Η οποία ζει και ευημερεί και είναι γνωστή σε όλους.
Η ιστορία αυτή έχει ένα πρωταγωνιστή. Όχι εμένα, αλλά έναν
σημαντικό Έλληνα τραπεζίτη ο οποίος την ίδρυσε. Μόνο που αρχικά της έδωσε ένα μάλλον
δυσπρόφερτο όνομα. Την είπε: «Ευρωεπενδυτική».
Ο τραπεζίτης, που μας έχει αφήσει χρόνους, ονομαζόταν
Γιώργος Γόντικας. Ήμουν συνεργάτης του στην τράπεζα που διοικούσε από χρόνια
και ονομαζόταν ΕΤΕΒΑ. Ήταν μία κρατική τράπεζα που χρηματοδοτούσε επενδύσεις.
(Το αρκτικόλεξο σήμαινε: «Εθνική Τράπεζα Επενδύσεων Βιομηχανικής Αναπτύξεως).
Κάθε χρόνο περνούσαμε αρκετές ημέρες ασχολούμενοι με την σύνταξη του
απολογισμού της χρονιάς που είχε την φήμη «Βίβλου» της Ελληνικής οικονομίας.
Κάποια στιγμή με κάλεσε λέγοντάς μου ότι εγκαταλείπει την
ΕΤΕΒΑ και ιδρύει μία νέα ιδιωτική τράπεζα. Χρηματοδότης ήταν η οικογένεια
Λάτση. Ήθελε να συμμετέχω στις πρώτες συσκέψεις που θα καθόριζαν τις βασικές
αρχές της νέας τράπεζας.
Εκεί βρέθηκα μπροστά στο όνομα «Ευρωεπενδυτική» και το
απέρριψα λέγοντας ότι δεν μπορώ να φανταστώ τον απλό πελάτη να απομνημονεύει
αυτόν τον γλωσσοδέτη. Έστειλα αμέσως έναν υπάλληλο στο υπουργείο εμπορίου να
ελέγξει τον κατάλογο των κατατεθειμένων ονομάτων – ειδικά για χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα και με έμφαση σε όσα άρχιζαν με τη λέξη EURO. Ήταν όλα ελεύθερα! Η τράπεζα
ονομάστηκε αμέσως Eurobank.
Παρακολούθησα με προσοχή πως ο Γιώργος Γόντικας έχτισε,
τμήμα-τμήμα την νέα τράπεζα. Η προσπάθειά του στέφθηκε από επιτυχία. Αργότερα η
οικογένεια Λάτση αποφάσισε να πουλήσει την Eurobank σε ένα καναδικό όμιλο. Εγώ
παρέμεινα απλός πελάτης.
Με έκπληξη όμως είδα, σε ένα τόμο, που η Eurobank κυκλοφόρησε πρόσφατα, ότι έχουν
παραληφθεί τα ονόματα σχεδόν όλων των πρώτων συνεργατών της (ακόμα και του
…νονού της). Σε 470 πυκνωτυπωμένες σελίδες οι πιονιέροι του Γόντικα, που
άνοιξαν τον δρόμο, αναφέρονται ελάχιστα ή και καθόλου. Φάουλ!
Για να σας δώσω μία ιδέα του τι ήταν και τι έκανε αυτός ο
άνθρωπος θα χρησιμοποιήσω τον αποχαιρετισμό που απεύθυνε εκ μέρους του Δ.Σ. του
ομίλου Eurobank, ο κ. Νικόλαος Καραμούζης:
«Αγαπητοί συνάδελφοι: Ο όμιλος Eurobank αποχαιρετά σήμερα με
οδύνη τον εμπνευστή και δημιουργό του, τον Γεώργιο Γόντικα, έναν από τους πιο
χαρισματικούς, προικισμένους και άξιους ανθρώπους του ελληνικού τραπεζικού
συστήματος.
Η πορεία της Τράπεζάς μας μέσα στο χρόνο, από την ίδρυσή της
το 1990 μέχρι και σήμερα, είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη ζωή και το έργο του
Γ. Γόντικα, ο οποίος οραματίστηκε τη δημιουργία μιας ελληνικής Τράπεζας
βασισμένης στα διεθνή τραπεζικά πρότυπα, σε αρχές, αξίες και λειτουργίες που
εκείνος γνώριζε και υπηρέτησε τόσο καλά και με συνέπεια. Η επιτυχία της
Eurobank δικαίωσε απόλυτα τον οραματιστή της που μέχρι τα 95 του χρόνια ήταν
κοντά μας κάθε ημέρα προσφέροντας απλόχερα υποστήριξη, συμπαράσταση και
καθοδήγηση σε κάθε νέα προσπάθεια, σε κάθε καινούρια πρωτοβουλία μέσα και έξω
από τη χώρα.
Ο Γεώργιος Γόντικας ήταν ο άνθρωπος που βρέθηκε στο τιμόνι
της Ευρωεπενδυτικής Τράπεζας – κατοπινής Eurobank – ως Διευθύνων Σύμβουλος από
το 1990 μέχρι το 1995, βάζοντας τα θεμέλια της πιο δυναμικής και καινοτόμου
Τράπεζας στην Ελλάδα. Με τη χαρισματική του προσωπικότητα, το κύρος του, τις
γνώσεις και την εμπειρία του, την απόλυτη προσήλωσή του στην αξιοκρατία, τη
διαφάνεια, τη συλλογικότητα, το πνεύμα συνεργασίας και το συναδελφικό και
επαγγελματικό ήθος, προσέλκυσε
ικανότατους συνεργάτες και στελέχη που μοιράστηκαν το όραμά του και τον
υποστήριξαν στο νέο του εγχείρημα.
Ο Γεώργιος Γόντικας ανέλαβε τη θέση του Προέδρου του
Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας το 1995 και μέχρι το 2000, που βρισκόταν
στη θέση αυτή, η Eurobank διέγραψε μια εντυπωσιακή πορεία, πρωτόγνωρη για τα
ελληνικά οικονομικά και επιχειρηματικά δεδομένα.
Για τους παλαιότερους από εμάς, ο Γεώργιος Γόντικας δεν
υπήρξε απλά ο προϊστάμενος ή απλά ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της
Τράπεζας. Ήταν ο άνθρωπος που βρισκόταν πάντα δίπλα μας ακόμα και όταν είχε πια
αφήσει τις θέσεις ευθύνης, με όραμα και άποψη,
ο άνθρωπος στον οποίο προσβλέπαμε για μια σοφή συμβουλή και γιατί όχι
για την καθοδήγησή του στις πιο σοβαρές και κρίσιμες αποφάσεις…»
Σαν παλιός συνεργάτης του λοιπόν, έγραψα κι εγώ αυτό το
κείμενο. Είχε μία ποιότητα αυτός ο Έλληνας ευπατρίδης, που δεν πρέπει να
ξεχαστεί.
