Κυριακή, Μαΐου 29, 2022

Το παράπονο του ταλαίπωρου διαχειριστή

Τελικά μόνο την φύση μπορείς να εμπιστεύεσαι σε αυτή τη χώρα – κι αυτή, όχι πάντα. Δεν θα ξεχάσω τον φετινό  Μάρτιο. Η θερμοκρασία στο υπνοδωμάτιο σπάνια περνούσε τους 16 βαθμούς ενώ, τόσα χρόνια, κυμαινόταν από 18 σε 20. Οι μισοί κάτοικοι της πολυκατοικίας είχαν επαναστατήσει (ιδιαίτερα οι ηλικίες άνω των 60). Μέχρι που τους ήρθε ο πρώτος «πολεμικός» λογαριασμός και επιτέλους κατάλαβαν στην πράξη όσα διάβαζαν  μέχρι τότε στις εφημερίδες.

Ξαφνικά θυμήθηκαν την εποχή πριν το αέριο, που οι λογαριασμοί κοινοχρήστων ήταν διπλάσιοι.

Όμως, εκεί που ανακουφιστήκαμε, ήρθε ο πόλεμος… Και τα τιμωρητικά μέτρα εναντίον της Ρωσίας που – προς το παρόν – τιμώρησαν …εμάς.

Θυμάμαι μία φορά που ένας πελάτης μου (ήμουν ακόμα στην διαφήμιση) μου ζήτησε να του βρω έναν υπάλληλο για σημαντική θέση εξωτερικών πληρωμών στο λογιστήριο. Έπρεπε να μπορεί να συμβιβάσει δύσκολα ποσά. Στα βιογραφικά που έφτασαν στα χέρια μου ξεχώρισα ένα. Ο υποψήφιος είχε κάνει καλές σπουδές και είχε αρκετά προσόντα. Ανάμεσα σε αυτά είχε γράψει: «14 χρόνια διαχειριστής σε πολυκατοικία τριάντα διαμερισμάτων». Τον πρότεινα, προσελήφθη και ανεδείχθη σε «αστέρι» στις διαπραγματεύσεις.

Ελπίζω να τελειώσει σύντομα αυτός ο βάρβαρος πόλεμος (όλη η βαρβαρότητα από την πλευρά του αδικαιολόγητα επιτιθέμενου) και να ομαλοποιηθεί η αγορά. Αλλιώς βλέπω τους διαχειριστές πολυκατοικιών να συνδικαλίζονται και να κηρύσσουν το επάγγελμά τους υπό διωγμόν. Θα μου πείτε ότι η διαχείριση πολυκατοικιών δεν είναι επάγγελμα. Πράγματι, δεν ήταν, μέχρι πρότινος. Ήταν μία πρόσθετη απασχόληση (αγγαρεία)  του πιο …ενδοτικού από τους ιδιοκτήτες. (Έλα βρε Γιάννη – καιρός να αναλάβεις κι εσύ!).

Αλλά με τις σημερινές συνθήκες κοντεύει να γίνει. Όπως έχει προβιβασθεί σε επαγγελματικό κλάδο και η διαχείριση των κοινοχρήστων. Κι αλίμονο σε όποιον την αναλάβει. Θα πρέπει να συμβιβάσει την γλισχρότατη σύνταξη της χήρας με τα υπερκέρδη του μεγαλέμπορου.

Ευτυχώς λοιπόν που η φύση θυμήθηκε πως το τέλος Μαΐου είναι αρχή καλοκαιριού και μας πέταξε κάτι τριαντάρια. Οι διαχειριστές ανακουφίστηκαν και ετοιμάστηκαν να πάνε διακοπές. Να χαλαρώσουν λιγάκι. Να κάνουν κανένα μπάνιο!

Αλίμονό τους. Τον πόλεμο δεν τον βλέπω να τελειώνει γρήγορα. Αυτοί οι Ουκρανοί αποδείχθηκαν πολύ σκληροτράχηλοι πολεμιστές. Μου θυμίζουν το δικό μας Αλβανικό Έπος. Η μικρή Ελλάδα εναντίον της μεγάλης και υπερεξοπλισμένης  Ιταλίας. Δικές μας η κάθε νίκη, η μία κατάκτηση μετά την άλλη. Κρίμα που ο Πούτιν είναι δισύλλαβος. Αλλιώς θα μπορούσαμε να τους δανείσουμε τα τραγούδια του 40. («Κορόιδο Μουσολίνι», κλπ.).

Άντε λοιπόν Ρωμιοί, διαχειριστές και διαχειριζόμενοι – απολαύστε «τα μπάνια του λαού». (Που’σαι Ανδρέα;). Το φθινόπωρο μας περιμένει. Τουλάχιστον, ας ευχηθούμε, ειρηνικό.