(Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν τις φωτιές. Είναι το πρόβλημα των εφημερίδων της Κυριακής. Αν είχα γράψει αργότερα θα έγραφα άλλα. Ίσως όμως τα είχα ήδη γράψει - προφητικά - στο περασμένο...)
Εκτός από τους πολιτικούς και άλλους διχασμούς (στους οποίους διαπρέπουμε) αναδύεται τώρα στην χώρα μας ένα βαθύτατο χάσμα που χωρίζει την Ελλάδα του Αύριο από την Ελλάδα του Χθες.
Όταν το 1999 έγραφα το βιβλίο «Ψηφιακή Ζωή» εξερευνούσα μία υποθετική
χώρα και μία κατάσταση που σήμερα πάει ήδη να γίνει πραγματικότητα. Κάποιος
σχολιαστής έγραψε: «Ο νέος Ιούλιος Βερν» και είχε δίκιο. Τι έκανε ο Ιούλιος
Βερν; Έπαιρνε τα σχέδια των ευφάνταστων εφευρετών της εποχής του και τα προεξέτεινε
στο μέλλον. Κάποιος είχε φτιάξει ένα από τα πρώτα υποβρύχια. Ο Βερν πήρε την
πρωτόγονη εφεύρεση, την τελειοποίησε και την πλούτισε με την φαντασία του,
μέχρι που έφθασε στον «Ναυτίλο».
Το 1994 και 95 έγραφα άρθρα όπου προέβλεπα πως θα
εργαζόμαστε από το σπίτι μας. Ήταν αυτονόητο ότι κάποια στιγμή το Ιντερνετ –
τότε στα πρώτα του βήματα θα έκανε δυνατή την εργασία – και την συνεργασία –
από απόσταση.
Περιττό να πω ότι το βιβλίο αυτό υπήρξε η πρώτη (και
μεγαλύτερη) αποτυχία μου. Οι βιβλιοπώλες μου έλεγαν: «Μα ποιος ενδιαφέρεται
τώρα γι αυτά τα πράγματα;»
Αργότερα, το 2013, έγραψα (κατά παραγγελία του εκδότη μου)
κάτι ανάλογο. «Μιλώντας με ένα αγανακτισμένο νέο για επαναστάσεις». Κι εκεί
μίλησα για την τεχνολογία – πως θα έφερνε τις μεγαλύτερες ανατροπές στο μέλλον,
που θα έλυναν και πολλά κοινωνικά προβλήματα. Άλλο ένα, μάλλον αποτυχημένο,
βιβλίο.
Τελικά χρειάστηκε να εμφανιστούν ο κορωνοϊός και ο Πιερρακάκης
για να αλλάξει τουλάχιστον η μισή Ελλάδα.
Η Ελλάδα που άλλαξε δεν πηγαίνει πια στα ΚΕΠ – βγάζει τις υπεύθυνες
δηλώσεις, εξουσιοδοτήσεις, πιστοποιητικά, μέσα από τον υπολογιστή της, με την
βοήθεια της τραπεζικής της διασύνδεσης. Αν δεν μπορεί να πάει στο γιατρό της,
του ζητάει μία άυλη συνταγή, που εμφανίζεται στο κινητό και την υλοποιεί ο
φαρμακοποιός.
Στην νέα Ελλάδα, Έλληνας φίλος κάτοικος Αγγλίας έρχεται εδώ αρχές
Ιουνίου. Έχει κάνει την πρώτη δόση του εμβολίου Pfizer. Εκεί του είπαν πως πρέπει να κάνει την δεύτερη στα μέσα
Αυγούστου (όταν θα βρίσκεται ακόμα εδώ). Κάνουμε ερώτημα στο Emvolio.gov.gr και σε λιγότερο από 24 ώρες λύνεται το
θέμα του. Το ΚΕΠ του κλείνει ραντεβού για το δεύτερο εμβόλιο μέσα σε τρεις
εβδομάδες.
Η παλιά Ελλάδα: Γιατρός συντάσσει πιστοποιητικό θανάτου και,
μαζί με ηλεκτρονική υπεύθυνη δήλωση, το δίνει στον γιο του νεκρού. Το
ληξιαρχείο δεν δέχεται την ηλεκτρονική υπεύθυνη δήλωση και υποχρεώνει τον γιατρό
(σε συνθήκες καύσωνα) να πάει σε αστυνομικό τμήμα για να πάρει βεβαίωση
γνησιότητας υπογραφής.
Και πάλι η παλιά Ελλάδα: Αν είστε ιδιοκτήτης μικρού σκάφους
(ιστιοπλοϊκού 11 μέτρων) και χρειάζεστε απλώς μία φορολογική ενημερότητα, θα
περιμένετε τουλάχιστον ένα μήνα για να την πάρετε από την εφορία πλοίων.
Εντάξει, καταλαβαίνω πως μέχρι να αντικατασταθούν τα βαριά κιτάπια
της γραφειοκρατίας από μία σύντομη σύνδεση και πληκτρολόγηση, θα χρειαστεί
χρόνος.
Αλλά χρόνος δεν υπάρχει. Γιορτάζουμε (μαζί με τα 200) και τα
40 χρόνια σύνδεσης με την (τότε) ΕΟΚ. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ότι μέσα στα
40 αυτά χρόνια μας έχουν ξεπεράσει τα περισσότερα από τα νέα μέλη της Ε. Ε. Το
1981 είμασταν σε καλύτερη οικονομική, παραγωγική και κοινωνική κατάσταση από τα
άλλα υποψήφια μέλη. Τώρα σε όλες τις στατιστικές είμαστε ο τελευταίος τροχός
της αμάξης.
Κι όμως πολλοί αντιδρούν και κωλυσιεργούν. Και δεν ξέρω
γιατί, αλλά έχω την διαίσθηση πως, πολλοί από αυτούς που αμύνονται κατά της
ψηφιακής επανάστασης, πρέπει – κατά πλειοψηφία – να ανήκουν στο …αντιεμβολιαστικό
κίνημα.
