Πέμπτη, Οκτωβρίου 13, 2016

Η λυρική ποίηση, νίκησε!



Καιρός ήταν να καταλάβει η επιτροπή της Σουηδικής Ακαδημίας πως εδώ και καιρό η ποίηση έχει ξαναγυρίσει στην αρχή της – στην μουσική.

Λυρική ποίηση ονομάστηκε γιατί συνοδευόταν με την λύρα. Ήταν με άλλα λόγια τραγούδι.

Και αυτή η τραγουδισμένη ποίηση έχει σήμερα κοινό εκατομμυρίων – ενώ η άλλη, ούτε καν χιλιάδων.

Έτσι ο ποιητής Dylan Thomas δεν το πήρε (κι ας το άξιζε) αλλά ο άλλος, που δανείστηκε το όνομά του, το κέρδισε.

Μπράβο λοιπόν στην απόφαση να βραβευθεί ο Μπομπ Ντύλαν! Όχι μόνο έγραψε σπουδαίους στίχους – αλλά διαμόρφωσε μία εποχή.

Αυτό το τελευταίο έπαιξε, φαντάζομαι, βασικό ρόλο – γιατί υπήρχαν στιχουργοί καλύτεροί του, όπως ο Λέοναρντ Κοέν (ο δικός μας, ο Υδραίος) που είναι και σημαντικός ποιητής – πέρα από τα τραγούδια.

Αλλά ο Κοέν διέπρεψε κυρίως ως ερωτικός τροβαδούρος, ενώ ο Ντύλαν μπήκε βαθειά σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα.

Ενδιαφέρον – από ότι μαθαίνων κι εδώ οι φιναλίστ ήταν δύο Εβραίοι. (Το πραγματικό όνομα του Ντύλαν είναι Τσίμερμαν).

Εγώ θα μοίραζα και αναδρομικά Νόμπελ – κυρίως στους Γάλλους: Τα μεγάλα Β (Brassens, Brel, Barbara).

Κι ο δικός μας ο Σαββόπουλος θα είχε ελπίδες, αν δεν ήταν τόσο περιθωριακή η γλωσσική μας εμβέλεια. Είναι ποιητής άριστος.

Όπως άριστους στιχουργούς-ποιητές έχουμε πολλούς: Νίκος Γκάτσος, Μάνος Ελευθερίου, Μιχάλης Γκανάς, Άλκης Αλκαίος, Μαριανίνα Κριεζή, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Λίνα Νικολακοπούλου, Μανώλης Ρασούλης – κι άλλοι, μην γεμίσω σελίδα.

Αλλά ας χαρούμε που τα σεβάσμια σουηδικά γερόντια ξεκουνήθηκαν. 

Όπως είπε κι ο νικητής: «The times, they are a-changing…»

60 σχόλια:

  1. Πολύ σωστά!
    Και τι ωραία "λίστα" προς το τέλος! Πράγματι έχουμε σπουδαίους στιχουργούς-ποιητές. Αν κι όσο περνούν τα χρόνια...

    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σίγουρα ο Bob Dylan σίγουρα αξίζει το νόμπελ ποιήσης. Όμως γιατι η Σουηδική ακαδημία δεν κάνει βραβεία ειδικά για την προσφορά στον πολιτισμό και της τέχνες;


    Εγώ αναδρομίκα θα το έδινα Νόμπλε στον ένα και μοναδικό
    James Douglas 'Jim' Morrison

    Stoned Inmaculate

    I’ll tell you this…
    No eternal reward will forgive us now.
    For wasting the dawn.

    Back in those days everything was simpler and more confused.
    One summer night, going to the pier.
    I ran into two young girls.
    The blonde one was called Freedom.
    The dark one, Enterprise.
    We talked and they told me this story.
    Now listen to this..
    I’ll tell you about Texas radio and the big beat.
    Soft driven, slow and mad.
    Like some new language.
    Reaching your head with the cold, sudden fury of a divine messenger.
    Let me tell you about heartache and the loss of god.
    Wandering, wandering in hopless night.

    Out here in the perimeter there are no stars.
    Out here we is stoned.
    Immaculate.

    Και σε μουσικό κομματι
    Stoned Immaculate

    Και μιας που πίασαμε τους Έλληνες ποιητές και αναφέρατε σύγχρονους ποιήτες μας και στιχουργούς ποιητες θα πρέπει να αναφέρουμε και το μέλλον.

    Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε επίσης υπάρχει και Εξαιρετική νέα Ελληνίδα ποιήτρια η Σοφία Ισμήνη . Μπορείτε να δείτε πολλά απο τα ποιήματα της στο προφίλ της στο FB. Εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άλλη μια φορά που πέφτουν έξω όλες οι προβλέψεις...

    Εγώ γιατί νομίζω Νίκο ότι δεν δίνεται τυχαία σε σπουδαίο Αμερικανοεβραίο... Υπολανθάνει μια διάθεση για ταρακούνημα μιας μάζας που κινδυνεύει να εκλέξει το εθνικό της όνειδος.Βλέπω σαφές πολιτικό (οικουμενικό εν προκειμένο..) μήνυμα. Που ακόμα κι αν στερείται ανάλογης πρόθεσης, δεν μπορεί να μην συσχετισθεί με την τρέχουσα, κρίσιμη συγκυρία. Ο Dylan είναι σύμβολο εκτός των άλλων - και τα σύμβολα επιστρατεύονται την κατάλληλη στιγμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν το πρωτοάκουσα, όντας ερωτευμένος, πίστεψα πως γράφτηκε για... ερωτιάρηδες αφοσιωμένους. Α, σκέφτηκα, υπάρχουν κι άλλοι χαζοαγαπησιάρηδες σαν την αφεντιά μου.

    Αλλά κι όταν συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για ωμή ομολογία πίστης στο Χριστό, πάλι δεν πτοήθηκα. Παραμένει από τα αγαπημένα μου.

    Έχει μια... αφέλεια και αγνότητα η γραφή του και μια συγκίνηση η μουσική του, λες φτιάχτηκε για να ακουστεί και να αγγίξει κάθε ανθρώπινη ψυχή.

    Μπράβο τους για το Νομπελ.




    "I Believe In You"

    They ask me how I feel
    And if my love is real
    And how I know I'll make it through
    And they, they look at me and frown
    They'd like to drive me from this town
    They don't want me around
    'Cause I believe in you.

    They show me to the door
    They say don't come back no more
    'Cause I don't be like they'd like me to
    And I, I walk out on my own
    A thousand miles from home
    But I don't feel alone
    'Cause I believe in you.

    I believe in you even through the tears and the laughter
    I believe in you even though we be apart
    I believe in you even on the morning after
    Oh, when the dawn is nearing
    Oh, when the night is disappearing
    Oh, this feeling is still here in my heart.

    Don't let me drift too far
    Keep me where you are
    Where I will always be renewed
    And that which you've given me today
    Is worth more than I could pay
    And no matter what they say
    I believe in you.

    I believe in you when winter turn to summer
    I believe in you when white turn to black
    I believe in you even though I be outnumbered
    Oh, though the earth may shake me
    Oh, though my friends forsake me
    Oh, even that couldn't make me go back.

    Don't let me change my heart
    Keep me set apart
    From all the plans they do pursue
    And I, I don't mind the pain
    Don't mind the driving rain
    I know I will sustain
    'Cause I believe in you.

    Για την αντιγραφή,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έ, να μην αναφέρουμε και τον εθνικό ύμνο των Ντυλανιστών:

    "Blowin' In The Wind"

    How many roads must a man walk down
    Before you call him a man?
    How many seas must a white dove sail
    Before she sleeps in the sand?
    Yes, and how many times must the cannon balls fly
    Before they're forever banned?

    The answer, my friend, is blowin' in the wind
    The answer is blowin' in the wind.

    Yes, and how many years can a mountain exist
    Before it is washed to the sea?
    Yes, and how many years can some people exist
    Before they're allowed to be free?
    Yes, and how many times can a man turn his head
    And pretend that he just doesn't see?

    The answer, my friend, is blowin' in the wind
    The answer is blowin' in the wind.

    Yes, and how many times must a man look up
    Before he can see the sky?
    Yes, and how many ears must one man have
    Before he can hear people cry?
    Yes, and how many deaths will it take 'til he knows
    That too many people have died?

    The answer, my friend, is blowin' in the wind
    The answer is blowin' in the wind.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το τραγούδι το πρωτοάκουσα από τους Peter, Paul and Mary. Μετά από τον Ντύλαν. Δεν ήξερα πως οι στίχοι ήταν δικοί του. ... Αεί διδασκόμενος!

      Διαγραφή
    2. Οποιος επιμενει, κερδιζει. Κανονικα. Εστω και αργα;/

      Διαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. O Bob Dylan ανήκει στους μουσικούς αυτούς που έγραψαν τοσο καλή μουσική ώστε να επιβάλουν χωρίς πρόβλημα την κακή τους φωνή πάνω στα τραγούδια τους.

    Χάρηκα πάρα πολύ με αυτήν την είδηση!

    (υ.γ. να γράψουμε μαζί με τους Έλληνες στιχουργούς και τον Κ. Τριπολίτη, που του έχω αδυναμία.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Θα ήθελα να προσθέσω στην κατηγορία μουσικών με εξαιρετικής ποιότητας στίχους το λιγότερο γνωστό Jethro Tull. Οι στίχοι του Heavy Horses είναι αξεπέραστοι.


      2. Ψάχνουν λέει το Bob Dylan 24 ώρες μετά την αναγγελία και δεν τον βρίσκουν !

      Διαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στίχοι ή μελωδία?

    Ποτέ δεν κατάφερα να απαντήσω στο τι είναι σημαντικότερο.

    Πιστεύω όμως το εξής:

    Άπαξ και ένα τραγούδι ακουστεί αρκετά και γίνει κτήμα των ακροατών η μελωδία γίνεται πλέον ο απόλυτος κυρίαρχος. Η επιρροή των στίχων ως δια μαγείας σχεδόν εξαφανίζεται ...

    Οι στίχοι παύουν να είναι αυθύπαρκτοι ως οντότητες - ο εσωτερικός ρυθμός τους - αν υπάρχει - καταρρέει αφού η μελωδία που τους συνόδευε ανακαλείται ακούσια σε κάθε ανάγνωση επιβάλλοντας ολοκληρωτικά ακόμα και τον τρόπο απαγγελίας τους.

    Δοκιμάστε να διαβάσετε φωναχτά ως "ποίηση" οτιδήποτε από τον μελοποιημένο πχ Ελύτη ή Καββαδία ... εμένα τουλάχιστον μου είναι παντελώς αδύνατο πλέον.

    Από την άλλη εάν ακούσει κάποιος ΣΩΣΤΑ ενορχηστρωμένες οργανικές εκτελέσεις δημοφιλών τραγουδιών καταλήγει συχνά να του είναι παντελώς αδιάφορη η έλλειψη του ακούσματος των στίχων - αφού με κάποιο παράξενο τρόπο αυτοί μοιάζει να περιφέρονται αόρατοι μέσα στο κεφάλι του.

    Τυπικό για μένα παράδειγμα το εξαιρετικό κατά την γνώμη μου στιχουργικά "My Way" σε αμιγώς ορχηστρικές/οργανικές εκτελέσεις ... το οποίο παρεμπιπτόντως, και για κάποιον παράξενο λόγο, αδυνατώ να ακούσω χωρίς να βάλω τα κλάματα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το οποίο "My Way" ξεκίνησε τη ζωή του ως γαλλικό τραγούδι με ασήμαντους στίχους (Τίτλος: Comme d' habitude") και απογειώθηκε χάρη στους νέους στίχους και την ερμηνεία του Σινάτρα.

      Όσο για την σχέση στίχων και μουσικής είναι μία πολύ περίπλοκη υπόθεση. Έχω γράψει ένα κείμενο επάνω στο θέμα με τίτλο "Μελοποίηση - ο θάνατος και η ζωή της ποίησης" Μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ

      Διαγραφή
    2. Πολύ ωραίο κείμενο, συμφωνώ απολύτως. Έχω μάλιστα να προσθέτω το εξής χαρακτηριστικό:

      Είναι αξιοσημείωτο ότι συχνότατα γράφονται εκ των ύστερων νέοι στίχοι πάνω στην ίδια - δημοφιλή - μελωδία αλλά σπανιότατα νέα μελωδία πάνω σε προϋπάρχοντες - δημοφιλείς τραγουδιστικά - στίχους....

      Τρία ενδεικτικά - και αγαπημένα - παραδείγματα από ένα μουσικό σύμπαν που, δυστυχώς, έχει πλέον χαθεί:

      Noble Dame
      Les amants de Teruel
      The Honeymoon Song

      Διαγραφή
  10. "Και αυτή η τραγουδισμένη ποίηση έχει σήμερα κοινό εκατομμυρίων – ενώ η άλλη, ούτε καν χιλιάδων." Εδώ είναι η ουσία.

    ... και μιά και η συζήτηση είναι για το έργο του, σύμφωνα με τον ίδιο το αγαπημένο του album είναι το "Street Legal". Ξεχωρίζω το συγκλονιστικό τραγούδι/ποιήμα Senor (tales of Yankee power) και ειδικά την αγαπημένη μου στροφή:

    Senor, senor, let's overturn these tables
    Disconnect these cables
    This place don't make sense to me no more
    Can you tell me what we're waiting for, senor ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. O βασιλεύς (Ντάριο Φο) απέθανε...
    Ζήτω Ο Βασιλεύς (Μπομπ Ντύλαν)!

    -την ίδια μέρα-

    ΥΓ. και ζήτω της όλη την λατρεμένη λίστα που αναφέρεις Νίκο
    κι ας μην το πήρε ποτε το Νομπέλ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε δεν ήταν και πολύ βασιλιάς. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το πήρε.

      Διαγραφή
    2. Δεν ξέρω αν πρόσεξες
      ...τον έχω γραψει με μικρό "β" :)

      Διαγραφή
  12. ... και φυσικά μέσα σε όλα αυτά δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε τα θρησκευτικά "τραγούδια" ... ειδικά όταν κάποια από αυτά - στις ποιο "παράδοξες εκτελέσεις" τους - είναι, ενίοτε, συγκλονιστικά: فيروز - يا يسوع الحياة نعظمك

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. γυάλινα & διαμαντένιa
    _____________________



    […] ένα – μέ γυάλινα πανιά – πλοίο πού πάει

    Γ. ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ


    *******

    […] Θα ’ναι τα Γιάννενα, ψιθύρισα,
    στο χιόνι και στον άγριο καιρό
    γυάλινα και μαλαματένια.

    ΜΙΧ. ΓΚΑΝΑΣ


    *******
    Υes, to dance beneath the diamond sky[…]

    ΜΠΟΜΠ ΝΤΥΛΑΝ [the Nobel price winner 2016]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μεγάλωσα με τον Dylan. Ήμουν μαθητής της Γ' λυκείου όταν για πρώτη φορά άκουσα το hurricane. Φοιτητής έκτοτε έψαξα βρήκα και αγόρασα όλους τους δίσκους του (LP) μέχρι το 1970. Ακόμα στα αυτιά μου ηχεί το "Masters of war".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακυρώνεται η ειρήνη σαν προϋπόθεση της μεταγραφής του DNA όταν γίνεται αίτημα της μουσικής βιομηχανίας.

      Διαγραφή
    2. Άρα και παλαιότερα της εκδοτικής βιομηχανίας...

      Διαγραφή
    3. Η μετάδοση της πλέον έγκυρης και άμεσης πληροφορίας, ότι το μέλος του τύπου homo υγιαίνει και ότι μπορεί να διαπιστώσει την υγεία του και να την φροντίσει, δίδεται να συνειδητοποιηθεί φυσιολογικά από υγιείς γονείς στα νέα μέλη της αγέλης. Το παράτημα της μέριμνας στις μοναχικές ή κοινωνικές δραστηριότητες που δεν κατατοπίζουν άμεσα και με ανθρώπινη ακρίβεια, αφαιρεί και δεν προσθέτει στις απαραίτητες πληροφορίες που λόγω μεν της ειρηνικής και άδολης ηρεμίας της ζωής και της κατάθλιψης του homo δε, πρέπει ένα υπό εκπαίδευση μέλος να γνωρίσει ως έτοιμη γνώση και να την παραδεχτεί. Οι μακρόχρονες και αμφίβολες προσθέσεις συνιστούν ταλεντάκια του homo που αν δεν τα εξαλείψει σύντομα, σύντομα θ' αφανιστεί.

      Διαγραφή
    4. @Anonymous ναι ενώ τώρα το DNA μας βρίθει ειρήνης, η μουσική βιομηχανία μας μάρανε...

      Διαγραφή
  15. Ο τύπος έχει πάρει γκραμι, όσκαρ και νόμπελ. ΟΚ δεν μπορεί να είναι τυχαίο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ιουστινιανός14 Οκτωβρίου, 2016 00:50

    Μα νομιζω γι'αυτον (και γι'αυτον) ελεγον οτι 'πουλησε τη ψυχη του στο διαβολο' δεξια αριστερα. Ειναι βεβαια θεωρια συνομωσιας, ειναι και Εβραιος οποτε δενει η σαλτσα, ομως ο Φαουστ δεν ηταν κατι τετοιο; Απο τον Φαουστ μαλλον εμπνευονται αυτες τις τρελες ιστοριες. Το ερωτημα για εμενα ειναι μη ξενοφοβικο και ταυτοχρονα λιγο ξενοφοβικο: Γιατι οι Εβραιοι ειναι τοσο ταλαντουχοι σε ολους τους τομεις; Μηπως κατι στην οικογενεια και στην παιδεια τους ειναι η απαντηση; Διοτι δεν πιστευω σε πρασιναλογα οποτε δεν ειναι κατι το υπερφυσικο. Δεν ειναι ο διαβολος. Ειναι μια παιδεια ή κουλτουρα που εχουν αυτοι και εμεις δεν εχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουνε, αλλά τί να το κάνεις; Ως Εβραίοι μόνο στο Ισραήλ μπορούν να ζήσουν, οπουδήποτε αλλού αφομοιώνονται, και βλέπετε πως κρατάνε τη χώρα τους, αστακός σκέτος, στρατός και παιδεία, και όπλο και μόρφωση, αυτοί όντως είναι πιο κοντά στο αρχαίο Ιωνικό πνεύμα.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το θέμα με έχει απασχολήσει και παλιά. Οι Εβραϊκές μειονότητες αφομοιώνονται τελείως - το μόνο τους διακριτικό (και όχι σε όλους) είναι η θρησκεία. Οι Ελληνες στήνουν ελληνικές γειτονιές, στέκια, καφενεία, εστιατόρια - και χρειάζονται τρεις γενιές για να ενσωματωθούν ή να αφομοιωθούν...κι αν!

      Διαγραφή
    3. Kύριε Δήμου πλέον και ο Έλληνες αφομοιώνονται γρήγορα, αν έχουν μεγαλύτερες αντοχές, αν χρειάζονται τρεις γενιές, αυτό συμβαίνει διότι έχουν δική τους γλώσσα. Αν πάμε βέβαια σε παλιότερες εποχές θα δούμε ότι ούτε και οι Εβραίοι αφομοιώνονταν εύκολα. Κατά τα άλλα είμαστε ούνα φάτσα ούνα ράτσα και με τους Εβραίους

      Διαγραφή
    4. Επίσης σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης και της δύσης γενικότερα, και οι δύο λαοί, Έλληνες και Εβραίοι, ενσωματώνονται χωρίς καθυστέρηση και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα συνύπαρξης, η αφομοίωση βέβαια είναι άλλο ζήτημα

      Διαγραφή
    5. Ο Will Durant, στο έργο του, Η Ιστορία του Πολιτισμού, εκφράζει αντίθετη άποψη για την αφομοίωση Ελληνικών και Εβραϊκών κοινοτήτων. Θεωρεί τις Ελληνικές κοινότητες δηλαδή, πιο προσαρμόσιμες και αφομοιώσιμες από τις Εβραϊκές. Η δική μου άποψη είναι ότι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον Εβραίο αστό με εκατονταετίες παρουσίας στις χώρες μετανάστευσης με τον Έλληνα εργάτη, αγρότη, φοιτητή που πηγαίνει γεμάτος ανασφάλειες, μετανάστης πρώτης και ίσως δεύτερης γενιάς. Άλλωστε η κατ' αρχήν ομαδοποίηση κοινοτήτων μεταναστών, (Ιταλών, Ιρλανδών, Ιαπώνων, Ρώσσων) είναι κοινό χαρακτηριστικό. Ο Έλληνας της Αμερικής τρίτης γενιάς είναι Αμερικανός και μόνο Αμερικανός. Για λόγους ρομαντισμού και αρχαίων προγόνων, θυμάται -θεωρητικά- πως είναι Ελληνικής καταγωγής. Συνοψίζοντας, ίσως ο Έλληνας να είναι πολύ εύκολα αφομοιώσιμος.

      Διαγραφή
    6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  17. Λατινικούρα της ζούγκλας βαρετή πριονίζει δάσος. Το ζάρι του πράσινου κόσμου ρίχτηκε η κορυφή του δέντρου θα πέσει κατακόρυφα κατακορύφως όλα πέφτουν και χασμωδοί της βαρεμάρας οι καλλιεργημένοι στις επιστήμες και τις τέχνες άνθρωποι των οποίων τελικά η λαλιά περιορίζεται στην επιβολή των έκκεντρων απαγορεύσεων. Η βράβευση του νυσταλέου Ντίλαν υποδείχνει κάποιαν υποχώρηση της Τεχνικής και ταυτοχρόνως την ποιοτική άνοδο του κινούμενου μέλους των αρμάτων. Οι άνεμοι οι θάλασσες οι άμμες και τα ammo.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Το ήξερα ότι αυτό θα ήταν το θέμα σήμερα :)

    Αντιγράφω από το δοκίμιο "Ο Τραγικός Κόσμος του Τσάρλι Μπράουν": «Όταν γραφτεί η ιστορία της τέχνης του εικοστού αιώνα, έργα που εμείς δοξολογήσαμε σαν τέχνη θα περάσουν στις υποσημειώσεις. Οι πιο ζωντανές τέχνες της εποχής μας θα προκύψουν από τον κινηματογράφο, τα τηλεοπτικά σήριαλ, τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, τη μουσική ροκ, τις αφίσες και τα κόμικς.»

    Ολόκληρο: http://www.ndimou.gr/el/keimena/anthologia/dokimia/tsarli/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορούμε ασφαλώς να πούμε ότι καμία απολύτως ιστορία της τέχνης εικοστού αιώνα δεν θα γραφτεί. Πέρασε ο καιρός που απόδιδαν την άβια ύλη σαν ένα σύμβολο ζωής.

      Διαγραφή
  19. Σαν μουσικόφιλος και δισκοπαθής χάρηκα με τη βράβευση, έστω κι αν είναι σκατοχαρακτήρας.

    -Stavros P : Και ΜΕΤΑ το 70 έβγαλε αξιόλογους δίσκους. Θες μερικούς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κύριε Andrew
      κάνει νίκες η ποίησις;

      Διαγραφή
    2. Δεν το είπε ο Ανδρέου, το έγραψα εγώ στον τίτλο. Ναι η ποίηση παίρνει νικες από αρχαιοτάτων χρόνων. Και ο Πίνδαρος έπαιρνε κότινο για τους ύμνους του.

      Διαγραφή
    3. Ο Πίνδαρος κρίθηκε από τους σύγχρονους Ευρωπαίους και βρέθηκε λαπάς.

      Διαγραφή
    4. Μόνον ο υπουργός Κούβελας που θεωρούσε όλους τους ποιητές λαπάδες...

      Διαγραφή
    5. Συγγνώμη αλλά δεν είναι μόνος του ο Κούβελας. Οποιοσδήποτε Ευρωπαίος παρόμοια θα πει. Και ο ίδιος ο Γιουνκερ με τον παρόμοιο τρόπο θα μιλούσε αν είχε να αποτελειώσει ένα θρεπτικό γεύμα στο ελληνικό ταβερνάκι και ταυτοχρόνως να ξεφύγει από συζητήσεις περί ποίησης που θα εμπόδιζαν την ολοκλήρωση κάποιας σημαντικής και απαραίτητης σκέψης που θα συνόδευε την μπουκιά του. Ο Κούβελας έκρινε σωστά. Ούτε συντέθηκαν ποιητικά έργα που να αναλύουν κάπως και να παρουσιάζουν την αλήθεια για την Ενωμένη Ευρώπη. Οι λαπάδες με την αδιαφορία τους κατεδαφίζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μόνον μένει η νίκη του κυρίου Ανδρέου, όταν νομίζει ότι τέρπεται στην μουσική αλλά στην πραγματικότητα αγνοεί γιατί βασανίζεται έτσι άσχημα και χωρίς ποτέ αφύπνιση στην ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αφού τίποτα θετικό για την Ευρώπη δεν προκύπτει ποτέ από τα ποιήματα.

      Διαγραφή
    6. Δουλειά των ποιημάτων δεν είναι να συμβάλουν στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Έχετε ελαφρώς παρεξηγήσει τον ρόλο της ποίησης. Ελπίζω ότι κάνετε χιούμορ.

      Διαγραφή
  20. Δεν ξέρω πολλά κι έχω διαβάσει ακόμη λιγότερα. Εκείνο όμως που θυμάμαι καλά είναι δεν κανένα υπήρξε παιδάκι μη μου άπτου. Γεννήθηκε καλλιτεχνικά στα πεζοδρόμια και τραγουδούσε στα σοκάκια και στα χαμομπάρ, έφαγε τη ζωή με το κουτάλι και ένιωθε αυτά που βίωνε. Τα "αισθηματοποιούσε", όπως θα έλεγε κι ο Καβάφης. Γι΄ αυτό και τα τραγούδια του, τα ποιήματά του έχουν αυτήν την αμεσότητα και σου μιλάνε κατευθείαν μέσα σου. Είναι ο άνθρωπος που έβλεπε για όλους μας, που ένιωθε σαν όλους μας, αλλά είχε το σπάνια τάλαντο να μιλήσει σε όλους μας μαζί και στον καθένα μας χωριστά και εν τέλει να ακουστεί.

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην σύγχρονη Ευρώπη των θεσμών και των αξιών οι καλλιτέχνες των οδών δεν ισχύουν. Έχομεν αστραφτεράν Γιουροβίζιον. Αν μένουμε στα όσα θετικά αύτη μας δίδει, φυσική συνέπεια μόνον η εξάλειψη της φτώχειας, που είτε δικαίως εκφράζει τα ήδη ορατώς περιοριζόμενα παράπονα είτε, όπως στην μπομπντιλανική περίπτωσι, αδίκως μυξοκλαίγει και επαναφέρει το πνεύμα της δυστυχίας σε μία Ευρώπη διαρκώς επιτυγχάνουσα την προοδευτική συνάντηση της με την αραγή Αμερική και την ανθρωπότητα.

      Διαγραφή
  21. http://www.lifo.gr/uploads/image/1077933/Screenshot_2_1.jpg

    Από τη σημερινή lifo, συγγνωμη δεν άντεξα, το βρήκα εξαιρετικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μάλλον καταλαβαίνω εκείνους που λένε ότι δεν τους αρέσει η λογοτεχνία. Νομίζουν ότι θα καταφέρουν να σκεφτούν ή να μιλήσουν αληθινά έξυπνα, ή δήθεν αυθόρμητα να εκφράσουν με την απλούστερη απλότητα την τρυφερότητα και τον εξευτελισμό, ερωτικό ή άλλον, κινώντας σταθερά από το ζητούμενο και ποτέ με την απαιτούμενη προσφορά γαλήνης και παραπλάνησης στα διάφορα θηράματα. Συνέπεια της βιασύνης αυτής οι δεσμοί που καταστρέφονται, οι επαναλήψεις που δεν ευοδώνουνται και η απουσία των ερωτικών λόγων που δεν λέγουνται και άρα εξασθενούν την κατάλληλη στιγμή και επιτρέπουν στο θήραμα το άγχος και την ταυτόχρονη αναπόληση μαύρων υπηρετών που ενίοτε οι κύριοι και οι κυρίες τους πισθάγκωνα τους δένουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Διάβασα κάτι χαριτωμένο: "Τα τραγούδια του Μπομπ Ντύλαν είναι υπέροχα - φτάνει να μην τα τραγουδάει ο ίδιος".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Το διάβασα και εγώ! "...H μαύρη αλήθεια είναι ότι ο κόσμος λάτρευε τα τραγούδια του Ντίλαν. Φτάνει να τα λέγανε άλλοι. To «Blowing in the Wind» είναι επιτυχία του Ντίλαν όσο και των Peter, Paul and Mary. To «Mr Tambourine Man» όμως είναι πιο γνωστό από τους Byrds παρά από τον Ντίλαν, ενώ το «All Along the Watch Tower» είναι περισσότερο επιτυχία του Τζίμι Χέντριξ· στα Αγγλικά αφού στα ελληνικά όλοι το ξέρουν σαν «Ο Παλιάτσος και ο Ληστής», στην εκτέλεση όχι των Κατσιμιχαίων αλλά του Σαββόπουλου. Αν διαβάσαμε το ίδιο, ήταν καλό άρθρο
      αν και δεν συμφωνώ με την κύρια διαπίστωση. Η μάλλον δεν ισχύει για εμένα. Το "I want you" από τα καλύτερά μου. Μου άρεσε και η φίλη του για κάποιο διάστημα Joan Baez. Diamonds and rust

      Διαγραφή
  24. Και όταν προσπαθήσει κάποια να γενεί η τίμια που διαβάζει με το φως της λάμπας και ξεκαθαρίζει με το νου της τα μαθήματα της και πάλι φυτρώνουν διάφοροι και διάφορες που θα την χλευάσουν και θα την διασύρουν. Για τούτο δηλαδή οι πράξεις και τα πράγματα των ακαδημιών δεν είναι σημαντικά στις ανήσυχες σαν τα κρύα τα νερά κοπέλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    I'm not sleepy and there ain't no place I'm going to
    Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    In the jingle jangle morning I'll come following you
    Though I know that evenings empire has returned into sand
    Vanished from my hand
    Left me blindly here to stand but still not sleeping
    My weariness amazes me, I'm branded on my feet
    I have no one to meet
    And the ancient empty street's too dead for dreaming
    Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    I'm not sleepy and there ain't no place I'm going to
    Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    In the jingle jangle morning I'll come following you
    Take me on a trip upon your magic swirling ship
    My senses have been stripped
    My hands can't feel to grip
    My toes too numb to step
    Wait only for my boot heels to be wandering
    I'm ready to go anywhere, I'm ready for to fade
    Into my own parade
    Cast your dancing spell my way, I promise to go under it
    Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    I'm not sleepy and there ain't no place I'm going to
    Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    In the jingle jangle morning I'll come following you
    Though you might hear laughing, spinning, swinging madly through the sun
    It's not aimed at anyone
    It's just escaping on the run
    And but for the sky there are no fences facing
    And if you hear vague traces of skipping reels of rhyme
    To your tambourine in time
    It's just a ragged clown behind
    I wouldn't pay it any mind
    It's just a shadow you're seeing that he's chasing
    Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    I'm not sleepy and there ain't no place I'm going to
    Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    In the jingle jangle morning I'll come following you
    Take me disappearing through the smoke rings of my mind
    Down the foggy ruins of time
    Far past the frozen leaves
    The haunted frightened trees
    Out to the windy bench
    Far from the twisted reach of crazy sorrow
    Yes, to dance beneath the diamond sky
    With one hand waving free
    Silhouetted by the sea
    Circled by the circus sands
    With all memory and fate
    Driven deep beneath the waves
    Let me forget about today until tomorrow
    Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    I'm not sleepy and there ain't no place I'm going to
    Hey, Mr. Tambourine Man, play a song for me
    In the jingle jangle morning I'll come following you

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σχόλιο του Leonard Cohen για τη βράβευση : Σαν να βάζεις πινακίδα στο Εβερεστ που γράφει „Το πιό ψηλό βουνό του κόσμου"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλη καρδιά! Κι ας το άξιζε ο ίδιος πολύ περισσότερο...

      Κι ο Μπομπ από δίπλα να σνομπάρει και να κάνει μούτρα...

      Διαγραφή
  27. Ο Μπομπ Ντίλαν έχει πέιθος και η μη αγγλόφωνη ανθρωπότητα έχει bathos. Δεν είναι καλό να έχω bathos. Πρέπει να απορρίψω το bathos και να κρατήσω το πέιθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Δεν είναι τυχαίο που οι στίχοι λέγονται lyrics στα αγγλικά. PERDIRIS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Με αφορμή στο σχόλιο ότι "τα τραγούδια του είναι υπέροχα φτάνει να μην τα τραγουδάει ο ίδιος“, υπάρχει ένας 4πλός δίσκος με τίτλο Chimes of Freedom : The Songs of Bob Dylan Honoring 50 Years of Amnesty International. Πολλά -και καλά - ονόματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Πάει κι ο Leonard ... Τα Νομπελ της ψυχής μας (μου) σ΄αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.