Τρίτη, Σεπτεμβρίου 06, 2016

Υποβοηθούμενη αξιοπρέπεια

Hans Baldung Grien (1510): Οι τρεις ηλικίες της γυναίκας και ο θάνατος

Μεταφράζω τις πρώτες λέξεις από το δοκίμιο του Albert Camus 
«Ο Μύθος του Σισύφου» που γράφτηκε μέσα στον πόλεμο και συγκλόνισε την Ευρώπη του μεταπολέμου:

«Δεν υπάρχει παρά μόνον ένα αληθινά σοβαρό φιλοσοφικό πρόβλημα: είναι η αυτοκτονία. Η κρίση αν η ζωή αξίζει τον κόπο να την ζήσει κανείς ή όχι, σημαίνει απάντηση στο πιο βασικό φιλοσοφικό ερώτημα».

Ο συγγραφέας ξετυλίγει μετά την φιλοσοφική ανάλυση του absurde, που εμείς λανθασμένα μεταφράζουμε ως παράλογο. Παράλογο είναι κάτι αντίθετο με την λογική – ενώ absurde είναι αυτό που δεν έχει νόημα. Η ζωή έχει νόημα; «Ο άνθρωπος ρωτάει – ο Kόσμος δεν απαντάει» είναι η χαρακτηριστική περιγραφή αυτής της κατάστασης.

Αν η ζωή δεν έχει νόημα (ή έχει ένα νόημα που όμως μας διαφεύγει) και αν η κατάσταση που βιώνουμε μας παρέχει άφθονο άγχος, πόνο, σύγχυση, απώλεια - τότε προς τι να ζούμε; Ο Camus αναλύει τον Κάφκα, τον Ντοστογιέφσκι, τον Νίτσε και όλες τις πτυχές της έλλειψης νοήματος στον κόσμο.

Φυσικά το κύριο πρόβλημα πέρα από φιλοσοφικό, είναι και θρησκευτικό. Από την στιγμή που «ο Θεός πέθανε» (όπως διακήρυξε ο Νίτσε) το νόημα που έδινε η θρησκευτική πίστη χάθηκε. Η ζωή ήταν μία και πρόσκαιρη, κυβερνημένη από την τυφλή τύχη. Μέλλουσα ζωή και παράδεισος: παραμύθια.

Η σκιά του θανάτου, που πέφτει πάνω σε κάθε ζωή, είναι ίσως ο βασικός λόγος για την ματαιότητά της. Πολύ περισσότερο όταν ο θάνατος γίνεται συγκεκριμένος, απτός και εγγύς. Τότε το γενικό ερώτημα του νοήματος, συμπτύσσεται σε μήνες ή και εβδομάδες.

Τι νόημα έχει, όταν η επιστήμη σε έχει οριστικά καταδικάσει, να υποστείς όλη την διαδικασία της φθοράς και το βασανιστήριο της ζωντανής σου αποσύνθεσης;

Έτσι το ερώτημα της αυτοκτονίας μετατρέπεται σε πρόβλημα ευθανασίας. «Υποβοηθούμενης – ή μη». Και η γενική απορία για το νόημα της ζωής μετατρέπεται σε αίτημα αξιοπρέπειας. Οι Ρωμαίοι πρώτοι μας δίδαξαν αυτό το μάθημα. Όταν ήξεραν ότι πλησιάζει σίγουρος θάνατος, σκηνοθετούσαν την επίσημη αποχώρησή τους.


Δεν ήμουν φίλος του Αλέξανδρου Βέλιου. Αλλά επικροτώ την απόφασή του και θαυμάζω το θάρρος του να την πραγματοποιήσει.  

135 σχόλια:

  1. Αντιγράφω σχόλια από το προηγούμενο ποστ που όμως ανήκουν εδώ:

    Anonymous 05 September, 2016 11:58
    ΆΣΧΕΤΟ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ.

    Ο Αλέξανδρος Βέλιος πέθανε σήμερα όπως ακριβώς το επιθυμούσε. Θα ήταν ενδιαφέρον να συζητήσουμε στο BLOG για το τεράστιο θέμα της ευθανασίας ή αλλιώς ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥ.
    Ν.

    Νώντας Τσίγκας 06 September, 2016 08:13

    Για τους κοινούς θνητούς η αυτοκτονία είναι αυτοκτονία και ..."τιμωρείται" με ταφή εκτός νεκροταφείου ή χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία*.

    Η ελβετική ή Βελγική (υποβοηθούμενη) ευθανασία είναι πολύ ακριβή λύση και δεν ξέρω πόσοι έχουν την δυνατότητα να ανταποκριθούν. [Υποτίθεται οτι ο Βέλιος είχε προετοιμάσει αυτήν την λύση].

    Ωστόσο αυτοκτόνησε [κανείς δεν το λέει] και μας έδωσε έναν καινούργιο όρο "μη υποβοηθούμενη ευθανασία"...

    Ίσως είναι μια λύση για να μην τιμωρηθούν γιατροί [που "έδωσαν" χάπια!]. Αλλά εάν τα τοξικολογικά χαρακτηριστικά δείξουν κάτι τότε ο μεν Βέλιος έκανε την ευθανασία που έκανε -μη βαπτίζοντας την αυτοκτονία- όμως κάποιος άλλος θα "τραβιέται"...

    * Ο Αλέξανδρος Β. θα ταφεί με κανονική νεκρώσιμη , σε τάφο εντός νεκροταφείου αλλά χωρίς σταυρούς, καντήλια κλπ...

    ΜΕΓΑΣ Νάρκισος ο μακαρίτης αλλα του συγχωρώ τα πάντα αφού μετέφρασε και αγάπησε τον Φερνάντο Πεσόα.


    Forcibly Pseudonymous K2825 06 September, 2016 10:34

    Η σημαντικότερη και χρηστικότερη συνεισφορά του μακαρίτη προς τους δεινοπαθούντες τερματικούς ασθενείς και ανάπηρους θα ήταν να ζητήσει την μετά θάνατον δημοσιοποίηση των φαρμάκων και της δοσολογίας που χρησιμοποίησε - αφού οι οικείοι του θα μπορούσαν να πιστοποιήσουν το κατά πόσο αυτά όντως του εξασφάλισαν έναν ανώδυνο και ήρεμο θάνατο.

    Πιθανόν ο λόγος που δεν το έκανε ήταν ότι επρόκειτο περί φαρμάκων είτε παρανόμως συνταγογραφημένων είτε παρανόμως πωληθέντων και έτσι προτίμησε να προστατεύσει τους διακινητές τους από μια νομικίστικη δίχως νόημα φάμπρικα.

    Όταν κάποιος διαθέτει δικό του οικογενειακό τάφο μπορεί να ταφεί εκεί ανεξαρτήτως θρησκεύματος συνεπώς δεν βλέπω πουθενά διακριτική μεταχείριση του μακαρίτη. Η εκκλησία αρνείται να κηδέψει με βάση το δικό της τυπικό μη χριστιανούς - κάτι απολύτως λογικό.

    ΙωάννηςΚ (πρώην ioannisk) 06 September, 2016 16:16

    Τέλος σχετικά με την ευθανασία είμαι υπέρ για ποιο λόγο να βασανίζεται ένας ασθενής αν είναι θέμα χρόνου να πεθάνει και να χρησιμοποεί κρεβάτι σε ΜΕΘ;

    Υ.Γ. πέρασα 2.5 μήνες της ζωής μου σε ΜΕΘ, οι γιατροί με είχε ξεγράψει άρα μπορείτε να μου πείτε: εσύ από που και ως που εκφέρεις άποψη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί ο Καμύ λέει ότι ένα είναι το φιλοσοφικό πρόβλημα -η αυτοκτονία- ενώ εμείς γνωρίζουμε από τον μαϊντανό της αυτοκρατορικής τηλεόρασης μας ότι το θεμελιώδες φιλοσοφικό πρόβλημα μας είναι ο χρόνος και άρα η πράξη του ανοίγματος στο χρόνο; Μήπως ο χρόνος είναι η αυτοκτονία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Καμύ γίνεται βαρετός όταν με απασχολεί με το τι θα κάνει με τη ζωή του, αν θα παραμείνει ή αν θα την τελειώσει. Ας λύσει τα προσωπικά του και ας μην ασχολείται, με τρόπο μάλιστα αδιάκριτο και αγενέστατο, με τη δική μου ζωή. Δεν έχουμε, εγώ και ο Καμύ, τίποτα κοινό να συζητήσομε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η ζωή έχει το νόημα της λειτουργίας του οργανισμού. Μόνον οι αγράμματοι δολοφόνοι ερευνούν και βρίσκουν άλλο νόημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η σκια του θανάτου δεν πέφτει πάνω μου. Δεν πεθαίνω αυτή τη στιγμή και δεν με ενδιαφέρομαι να εκπαιδευτώ στον σκιώδη θάνατο. Έτσι λειτουργούν τα χρηματιστήρια. Όχι το σώμα μου. Άρα δεν λειτουργεί γι' αυτό το σκοπό και ο νους μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η επιστήμη δεν καταδικάζει κανέναν. Οι μεταβολές στον οργανισμό είναι κατανοητές στην επιστήμη. Θα πρέπει να γίνει κατανοητή και στους γραφειοκράτες που νόμισαν ότι ενδέχεται να κερδίσουν την αθανασία με το χρήμα και τις εμφανίσεις στην τηλεόραση. Ας αναλάβουν τα βάρη τους όσοι γραφειοκράτες σχεδιάζουν να συναντήσουν την επιστήμη μόνον πεθαίνοντας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ένας έλληνας που παίρνει μαθήματα χημείας και βιολογίας και ενδιαφέρεται να μάθει και να βρει έναν τρόπο να πεθάνει όταν του γουστάρει, μπορεί πολύ εύκολα να έχει την γνώση και τα μέσα για να πράξει την πράξη του θανάτου του. Αλλά οι περισσότεροι έλληνες υπήρξαν δειλοί στην επαφή με την χημεία, φωστήρες στα ναζιστικά μελετήματα και αναζητούν την επίσημη κρατική πρωτοβουλία/ρύθμιση που θ' αφαιρέσει σε καθέναν από αυτούς τώρα την χαμοσερναμένη ζωή.
    Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων,
    που ξέρουνε τι κάνουνε,
    που ξέρουν ότι χάνουνε
    κι ελπίζουνε στο κράτος,
    χαμένοι κατά κράτος
    .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η ευθανασία , όταν επιλέγεις εσύ, νηφάλια και λογικά, την εφαρμογή της, σίγουρα είναι η πιο αξιοπρεπης ' ΑΠΟΧΏΡΗΣΗ από τον μάταιο τουτο κόσμο. Να το επιλέγεις όμως ΕΣΥ ο ίδιος. Και εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα : Οταν ο άρρωστος σε τελικό στάδιο, δεν έχει τα λογικά του, πράγμα πολύ σύνηθες, κάποιος τρίτος, κοντινός και αγαπημένος του , πρέπει να αναλάβει να "λυτρώσει" τον πάσχοντα. Μπορεί ο γιός να "εφθανατώσει"τον γονιό ? Ο γονιός το παιδί του, ο φίλος τον φίλο? Πρέπει να έχει την δύναμη να το κάνει. Κι αν κατηγορηθεί από τον περίγυρό του? Αν έχει αργότερα ο ίδιος τύψεις? Αν ξαφνικά κι απρόσμενα βρεθεί το φάρμακο για την θεραπεία της ασθένειας?
    Πολλά τα ερωτηματικά και δυσαπάντητα.
    Ευθανασία ΝΑΙ, αλλά ο ίδιος στον εαυτό σου.
    Ο νεκρός θα είναι νεκρός, δεν θα έχει μετά τύψεις, ούτε θα του ζητηθούν ευθύνες .
    Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ κυνική άποψη - αν και όχι τόσο λαθεμένη. Όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι με τον θανατό του μπορεί να ανοίξει μία συζήτηση για το θέμα και ίσως να κλονιστούν μερικά αναχρονιστικά ταμπού - θρησκευτικά και κοινωνικά. Γιατί υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν τις δικές του επιλογές και υποφέρουν καθηλωμένοι μια εξευτελιστική και άδικη μοίρα.

      Διαγραφή
    2. Όμως κύριε Δήμου, να κλονιστούν μαζί και κάποια "σύγχρονα" και μοντέρνα ταμπού, όπως οτι η υποβοηθούμενη αυτοκτονία ή η ευθανασία θεωρείται μιά καθαρή ιατρική πράξη που δέν μπορεί να αρνηθεί να την εκτελέσει κάποιος γιατρός (επικαλούμενος προβλήματα συνείδησης, π.χ.). Παράδειγμα, η υπέρογκη αγωγή Αμερικανικής ασφαλ. εταιρίας σε γιατρό που δέν δέχτηκε να πατήσει το "κουμπί", και παράλληλα στο ίδιο το Νοσοκομείο (προφανώς για χρηματ. ζημιές που υπέστει λόγω της παράτασης της ζωής του ασθενούς).

      Και σίγουρα υπάρχουν κι άλλα "καλούδια", όπως η ευθανασία σε παιδιά (που έχουν κι αυτά το δικαίωμα να μήν υποφέρουν), σε νεογέννητα με προβλήματα (που έχουν κι αυτά το δικαίωμα να μήν υποφέρουν μιά ζωή άρρωστα), σε ψυχικά ασθενείς χωρίς ελπίδα θεραπείας, σε ηλικιωμένους που ζούν αναξιοπρεπώς και βουτηγμένοι στον πόνο κ.λ.π.

      Αυτά είναι τα προβλήματα που χρειάζονται απαντήσεις, κατα την ταπεινή μου γνώμη, κι όχι τα φάρμακα - έχει στο Δίκτυο χίλιους τρόπους να πεθάνεις ανώδυνα και φτηνά. Το "κουμπί" είναι το ζητούμενο, να βρεθεί κάποιος εν είδει δήμιου να το πατάει κι εμείς απο δίπλα να χειροκροτούμε εν χορώ, να επιδοκιμάζουμε, να κουνάμε δακρυσμένοι το μαντήλι, να συγχαίρουμε τον "χειριστή" για την ευσπλαχνία και την μεγαλοψυχία του, ανακουφισμένοι όμως γιατί άλλος πήρε την ευθύνη μιάς τέτοιας ανθρωπιστικής πράξης.

      Διαγραφή
  10. Δεν με αφορά ούτε η θρησκευτική ούτε η φιλοσοφική διάσταση του ζητήματος.

    Το δικαίωμα στο θάνατο είναι η άλλη όψη του δικαιώματος στην ζωή. Και τα δυο τους δεν είναι παρά δύο εκδοχές του δικαιώματος στην επιλογή του ΠΩΣ και με ποιους όρους ο καθένας μας θέλει να υπάρξει ή να πάψει να υπάρχει.

    Με τον ίδιο τρόπο που η τεχνολογία επεκτείνει το είναι μου διευκολύνοντας την ζωή μου, με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να διευκολύνει και τον θάνατό μου όταν ΕΓΩ το επιλέξω ή όταν εκείνοι που εγώ εξουσιοδότησα κρίνουν (αν εγώ πλέον βρίσκομαι σε φυσική αδυναμία να το πράξω).

    Το εάν είμαι υγιής και ακμαίος ή ημιθανής τερματικός καρκινοπαθής είναι - επί της αρχής - αδιάφορο.

    Και μόνον η λεκτική ωραιοποίηση της διαδικασίας είναι κατά την γνώμη μου αποπροσανατολιστική. Καμία "υποβοηθούμενη ή μη υποβοηθούμενη ευθανασία" δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο "αξιοπρεπής" από την αδυσώπητη μοναχική πορεία προς το τέλος του ενός βαριά αρρώστου ΕΑΝ αυτή αποτελεί ελεύθερη επιλογή του.

    Ναι λοιπόν στο δικαίωμα στον ανώδυνο θάνατο και την ευκολία που προς τούτο παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία. Χωρίς ωραιοποιήσεις, ανετιλίκια και φτιασιδώματα όμως και χωρίς φυσικά βαθυστόχαστες φιλοσοφικές αναλύσεις και αυτάρεσκες "τελευταίες επιθυμίες" για το τι θα θελε ο καθένας να γραφτεί στο μνήμα του "για να τον θυμούνται" ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Με δύο παιδιά στο Δημοτικό!

      Διαγραφή
    3. @No Easy Way Out [06 September, 2016 21:07]

      Εάν αναγνωρίσουμε στην αδελφή σας το δικαίωμα\δυνατότητα της επιλογής να γίνει μάνα και να μεγαλώνει παιδιά είναι παράλογο να μην της αναγνωρίσουμε το δικαίωμα\δυνατότητα να τερματίσει πρόωρα εκουσίως τη ζωή της.

      Η προβληματική του κατά πόσο η αδελφή σας έχει σώας τας φρένας ή όχι και του κατά πόσο η επιλογή της αυτοκτονίας είναι ηθικά αποδεκτή ή όχι, εφαρμόζεται - στον ίδιο βαθμό - στο κατά πόσο η διατήρηση της κηδεμονίας των παιδιών της είναι επιτρεπτή, δεδομένης της κατάστασής της.

      Δηλαδή πχ εάν - ως υπόθεση εργασίας - αμφισβητήσω το δικαίωμα της αδελφής σας στην αυτοκτονία θεωρώντας την ψυχικά διαταραγμένη θα πρέπει αυτομάτως να αμφισβητήσω και το δικαίωμα της στην διατήρηση της κηδεμονίας και ανατροφής των παιδιών της. Ομοίως, εάν θεωρήσω προβληματική για τα παιδιά την φυσική απώλεια της αυτοκτόνου μάνας θα πρέπει να θεωρήσω επίσης προβληματική την φυσική παρουσία δίπλα τους μιας εγκλωβισμένης μάνας-ζομπυ με επιθυμία θανάτου.

      Πάντως η εξεύρεση μιας 100% αποτελεσματικής μεθόδου ανώδυνου θανάτου που θα μπορούσε να εφαρμοστεί από τον ίδιο τον αυτοκτόνο χωρίς να οδηγήσει στην σωματική του παραμόρφωση είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη υπόθεση ...

      Διαγραφή
    4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    5. Αγαπητέ No Easy Way Out,

      Το θέμα είναι τρομακτικό. Ο χρήστης Forcibly Pseudonymous υποστηρίζει πως ‘η προβληματική του κατά πόσο η αδελφή σας έχει σώας τας φρένας ή όχι εφαρμόζεται - στον ίδιο βαθμό - στο κατά πόσο η διατήρηση της κηδεμονίας των παιδιών της είναι επιτρεπτή, δεδομένης της κατάστασής της.’

      Διαφωνώ κάθετα. Η ψυχολογική κατάσταση της αδελφής σας είναι πολύ πιθανόν αναστρέψιμη εφόσον υπάρξει βοήθεια ειδικού. Τότε και η αυτοκτονία μπορεί να φύγει από το μυαλό της και η κηδεμονία των παιδιών της να είναι φυσική και αυτονόητη. Δεν είναι δυνατόν, σε μια συζήτηση για την ευθανασία να υποστηρίζουμε πως μπορούν να πεθαίνουν άνθρωποι σαν τα κοτόπουλα, αφήνοντας κατεστραμμένες ζωές πίσω τους, χωρίς να έχουν δυνατότητα ορθής κρίσης και χωρίς να έχουν ζητήσει τη βοήθεια ειδικού.

      Διαγραφή
    6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    7. Δεν υπεισέρχομαι στην ουσία τους ζητήματος. Η περιπτωσιολογία του είναι ανεξάντλητη.

      Αυτό που ζητάω είναι η δίκαιη αντιμετώπιση της αυτοκτονίας ως προσωπικής επιλογής. Προσπαθώ να αναδείξω τον παραλογισμό του να γίνεται αποδεκτό ως αυτονόητο ατομικό δικαίωμα πχ η τεκνοποίηση και ανατροφή παιδιών από έναν ψυχικά διαταραγμένο άνθρωπο και ταυτοχρόνως να του αμφισβητείται το δικαίωμα επιλογής του χρόνου και τρόπου θανάτου του.

      Γενικότερα, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων το ότι η εγωτική επιλογή του "γιατί έτσι γουστάρω ρε" αυτοκτόνου επισύρει την καθολική κατακραυγή και χαρακτηρίζεται απονενοημένο διάβημα με ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά την ίδια στιγμή που η εξίσου εγωτική επιλογή ενός πχ στρατιώτη να εκτεθεί με άφρονα τρόπο στα πυρά του εχθρού για λόγους προσωπικής μαγκιάς και υστεροφημίας καθαγιάζεται ως "ηρωισμός", "αυτοθυσία" και "αυταπάρνηση".

      Διαγραφή
    8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    10. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  11. Αν γίνει νόμος η επιλογή της ευθανασίας...όλοι οι πλούσιοι θα πεθαίνουν με ευθανασία και τα έγγραφα θα παραδίσουν οι γόνοι τους στις αρμόδιες κρατικές αρχές δύο ή τρεις μέρες μετά την προθεσμία. ΤΟ ριάλιτι. Δουλειές οι δικηγόροι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η άποψη του Forcibly Pseudonymous K2825 με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο: "Το δικαίωμα στο θάνατο είναι η άλλη όψη του δικαιώματος στην ζωή."

    Πράγματι, η κοινωνία μας δρα ωσάν η ζωή να σου ανήκει - αλλά ο θάνατός σου να ανήκει σε αυτήν. Λογικά οξύμωρο. Κατανοητό μόνο μέσα από θρησκευτικές διδαχές.

    Θα έβαζα όμως τον αστερίσκο του υγιή νου. Δεν είμαι σίγουρος πως θα εφαρμοζόταν– αλλά ένας που η πολιτεία του στερεί βασικά δικαιώματα στη ζωή (να συνάψει συμβόλαια, να γράψει διαθήκη, πιθανόν και να κυκλοφορεί χωρίς περιορισμούς), θα ήταν οξύμωρο να μπορεί να αποφασίσει περί θανάτου.

    (Ή θα ήταν η κύρια και κατεξοχήν απόφαση που θα μπορούσε να πάρει;)

    Θα πω ότι λίγα χρόνια πριν ο άρρωστος στην Ελλάδα δεν είχε δικαίωμα να ξέρει τι έχει. Μόνο τελευταία αυτό άλλαξε. Δίνοντας ένα (αυτονόητο) δικαίωμα παραπάνω σε κάποιον ετοιμοθάνατο, μας φέρνει ένα βήμα κοντύτερα στην αποδοχή της επιλογής του με βάση την γνώση που αποκτά. (Δικιά του είναι η γνώση – αυτόν αφορά.)

    Ακόμα, όμως, είμαστε μακριά. Μπορεί αύριο να διαβάσουμε ότι η εκκλησία αρνήθηκε θρησκευτική κηδεία διότι ο άνθρωπος αυτοκτόνησε. (Εδώ θα φανεί πόσο καλό είναι το τμήμα των Δημοσίων Σχέσεων…)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ δύσκολο να κατασταλάξεις σε μια ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα. Τεράστια ερωτήματα (όπως έγραψε παραπάνω ο/η Ν.) όταν πρόκειται για αγαπημένα πρόσωπα.
    Προσωπικά σε τέτοιες περιπτώσεις "εξαφανίζεται" η λογική μου...

    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Να ζει κανείς η να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα, μας λέει ο Άμλετ!
    Ακόμα πιο αρχαίο το φιλοσοφικό ερώτημα της αυτοκτονίας.
    Ηγησίας ο Πεισιθάνατος.
    Αντιγράφω:
    Ηδονικός (!) φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής που ίδρυσε ο Αρίστιππος. Υπήρξε, μαζί με τον Αννίκερι, μαθητής του Κυρηναϊκού φιλοσόφου Παραιβάτου, ενώ δίδαξε στην Αλεξάνδρεια επί της βασιλείας του Πτολεμαίου Α’ του Λάγου. Ο Πτολεμαίος όμως του απαγόρευσε να διδάσκει διότι, όπως αναφέρει ο Κικέρων, πολλοί ακροατές του οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία επηρεασμένοι από την διδασκαλία του. Γι’ αυτό φέρεται στην ιστορία της φιλοσοφίας ως Ηγησίας ο Πεισιθάνατος.

    Αν και σκοπός της Κυρηναϊκής Σχολής ήταν η αναζήτηση της ηδονής, ο Ηγησίας τη θεωρούσε αδύνατη διότι η επίτευξή της δεν εξαρτάται μόνο από εμάς αλλά και από τον παράγοντα της τύχης. Συνιστούσε στους οπαδούς της να αποβάλουν εκούσια τη ζωή τους και να εξασφαλίζουν την απαλλαγή τους από τα γήινα πράγματα. Η απαλλαγή που επέρχεται με τον θάνατο αποτελεί, για τον φιλόσοφο αυτό, το ύψιστο αγαθό της ηδονής. Το μόνο το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει στη ζωή είναι η ψυχική κατάστασή του να μην αισθάνεται πόνο, λύπη, ή απονία, όπως την αποκαλούσε. Η διδασκαλία του βρήκε μεγάλη απήχηση στην Αλεξάνδρεια.

    Εξαιτίας των διδασκαλιών του, ωστόσο, ο Πτολεμαίος υποχρεώθηκε να τον εκδιώξει από την πόλη. Ο Ηγησίας συνέγραψε έργο με τίτλο Αποκαρτερών (δηλ. άνθρωπος που δεν μπορεί πια να υποφέρει τη ζωή), στο οποίο αναφέρεται στα δεινά του ανθρώπινου βίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γαλαζοαίματος ο Άμλετ. Όπως και οι αγράμματοι αρχαίοι φιλόσοφοι. Δεν ήξεραν ούτε την κυτταρική μεμβράνη αλλά είχαν απόψεις...

      Διαγραφή
  15. Η κρησαρα που θα ξεχωρισει αυτους που ειχαν την ατυχια να βιωσουν παρομοιες καταστασεις απο αυτους που αερολογουν ως συνηθως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Το ζήτημα αφορά και ανθρώπους που είναι, μεν, σωματικά υγιείς, αλλά δεν βλέπουν το λόγο να συνεχίσουν. Το 1994 η Γιόλα Βαγενά έπεισε το φίλο της, Ματθαίο Μονσελά, να τη σκοτώσει με πιστόλι, καθώς δεν άντεχε τη διάλυση του γάμου της και ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Ο Μονσελάς καταδικάστηκε σε φυλάκιση, μα η Βαγενά πέτυχε αυτό που φοβόταν να κάνει μόνη της. Κατά κάποιον(βάρβαρο) τρόπο, σκηνοθέτησε κι αυτή το θάνατό της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι μαθαίνει κανένας ως εάν ενημερώνεται...τα κατορθώματα των εγκληματιών. Στέρεες γνώσεις.

      Διαγραφή
    2. Η καθετή δεν σας βοηθάει. Δοκιμάστε το πυροφάνι ή αλλάξτε δόλωμα!

      Διαγραφή
  17. Ακούοντας Symphony No.6 in A major, Anton Bruckner είναι πάρα πολύ ωραία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μέσα στη φύση της ευθανασίας υπάρχει το διαλέγεσθαι. Το δηλητήριο της θανάτωσης ώσπου να φτάσει στην καρδιά θέλει κάποιος να το εγχύσει. Αυτό το συνέλαβε ο Πλάτων. Και για να δείξει τη φιλοσοφία του Σωκράτους, ή τη δική του φιλοσοφία, σκέφτηκε να ιδρύσει το Πλατώνειο Ευθανατικό Κέντρο, ερείπιο πια σήμερα. Γιατί η ευθανασία τελικά, εάν και όπου γίνεται, σημαίνει διάλυση της πλάνης στο αίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. "Ευθανασία"...
    Ο όρος με τρομ;aζει αναλογιζόμενος τα πανάκριβα "κρεματόρια" υποβοηθο;yμενης αυτοχειρίασης.Mια επίσκεψη στα σχετικά βιντεάκια του you tube θα σας πείσει.
    Δεν θα ήθελα [τρέμω στην ιδέα] να ήμουν ο γιατρός ή ο νοσηλευτής που βάζει τον ορό και "ψέλνει" στον απερχόμενο το συμβόλαιο [αναληψης ευθύνης] που υπέγραψε.Να μου θεσπιστεί εκ του νόμου τέτοιος ρόλος...
    Υπαρχουν νοσήματα βασανιστικά που δεν δίνουν πράγματι καμιά πιθανότητα καλού τέλους. Αλλά και πιό τ έ λ ο ς είναι καλό;
    Πόσο μάταια προσπαθεί ο άνθρωπος να ορθολογικοποιήσει το ακατανόητο και παράλογο του θανάτου.Και να αυταπατηθεί από μια σύντομη ["νικηφόρα"- αξιοπρεπή] αναμέτρηση μαζί του.Υοαρχει όμςω μεγαλυτερη αναξιοπρέπεια απο αυτόν τον ίδιο τον θανατό μας;

    Όλο και πιό theatrale βρίσκω την αποχώρηση του Α.Β.
    Χωρίς αμφιβολία πράξη γενναιόψυχη από μέρους του και ως επιλογή απόλυτα δική του.
    Μια άλλη εκδοχή γενναιότητας αυτή εδώ
    [λιγο μετα το 3'' και λιγο μετα το 55'' / χωρίς φωτογραφίες κα λουλουδια τσο μνημα]

    Λεω να ξαναγυρίσω λιγο στο συγκλονιστικό ποίημα του Ρίλκε.
    Και στα tempi που μας επέτρεψε να ακουσουμε ο Λύκος [ο εξαφανισθείς!]
    Θελω ίσως κατι τετοιο νά ακουω στο θανατό μου
    αν δεν πεθανω ξαφνικα
    αν είμαι σε θεση να ακουω
    αν εχω σωας τα φρενας να αντιληφθώ
    αν δεν υπαρχει κανένας λογος να ζητώ να θανατωθώ "εγκαίρως"...

    Μεγάλα ζητήματα ξανακο;yνησε ο μακαρίτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο ανίκανοι είναι οι γιατροί να ξεκολλήσουν από το χρήμα και να εννοήσουν τον θάνατο όπως οι απλοί άνθρωποι...

      Διαγραφή
    2. #κρυομόλυνα πραβού δρυμώσεις#

      καληνύχτα και σκεπάσου μην κρυώσεις!

      Διαγραφή
    3. Εγώ; Ο Μαρνέρος:

      ΚΛΙΝΙΚH
      Σσσσσσσσ
      Ησυχία
      Γιατί ο γιατρός
      Ψιθυρίζει στο αυτί
      Τις τιμές
      Σσσσσσσσ.

      Διαγραφή
    4. ΕΜΜΟΝΕΣ βλέπω...
      και ανεπίστροφη χυδαιότητα.
      Ολος ο κοσμος σαν το κωλοχαρτο που μας δείχνεις.

      Διαγραφή
  20. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Στην εφημερίδα "Συγκλονίζει η περιγραφή από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Αλικάκο". Απόγινε ο δημοσιογράφος Αλικάκος στις άχρηστες αυτοκτονίες των γραφειοκρατών ειδικός. Σπουδαία μοίρα. Ζηλευτή. Από τον τηλε-Λιαντίνη έως τον εξίσου τηλε-Βέλλιο, τους έχει χρεωθεί και τους κουνάει σαν μαριονέτες του πνεύματος στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σήμερα δεν με ενοχλεί ο ήχος και ακούω Edward Elgar - Symphony No.1 in A apartment major, Op. 55. Φτωχό αλλά καθηλωτικό κομμάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Η αυτοκτονία στον... κτηνίατρο

    Πριν χρόνια, μας τηλεφώνησε έντρομη μία γνωστή, γιατί βρήκε το σκυλάκι της μέσα σε λίμνη αίματος και δεν ήξερε πώς και τι - λες και ξέραμε εμείς.

    Όταν πήγαμε σπίτι της, ήταν σειρά μας να τρομοκρατηθούμε: το μισό μπροστινό πόδι ήτανε καταφαγωμένο και η μουσούδα του σκυλιού ολογαίματη.

    Ο κτηνίατρος μας είπε ότι το σκυλάκι τρελάθηκε και έχει τάσεις αυτοκτονίας, ότι αν δεν λάβει τα μέτρα της η αφεντικία, αργά η γρήγορα το σκυλάκι θα πεθάνει από αιμορραγία, αφού θα τρώει τον εαυτό του με την πρώτη ευκαιρία! (ΈΤσι του βάλανε μόνιμο καπέλο της... Ελισσάβετ - δεν σας κρύβω ότι η όλη κατάσταση μας προκάλεσε και λίγο γέλιο - έκτο τη σκυλίτσα την αποκαλούσαμε... Ελισάβετ - η ειρωνεία ήταν ότι τη λέγανε... Λίζα ίσως και γι΄ αυτό να λύσσαξε...)

    Ώστε αυτοκτονούν και τα σκυλιά, ρώτησα λιγάκι σκωπτικά. Δεν είναι εντελώς ασυνήθιστο στα σκυλιά, μου είπε ο κτηνίατρος, ιδίως όταν περάσουν μία ηλικία και αρχίσουν να χάνουν το... μυαλό τους! (Άρα, έχουνε μυαλό και τα σκυλιά...)

    Κατά τον κτηνίατρο, λοιπόν, η αυτοκτονία του σκύλου είναι... τρέλα. Για τον άνθρωπο;

    Δεν μπορώ να μιλήσω γενικώς για τον άνθρωπο. Αλλά, προσωπικά, δεν βλέπω καμία απολύτως σκοπιμότητα και για τίποτε. Η τελεολογία είναι απλώς ένα μάταιο κουβεντολόι.

    Η ζωή μου όμως απέκτησε νόημα όταν γνώρισα και αγάπησα τρεις τέσσερις ανθρώπους - ένας εκ των οποίων είναι και ο Νίκος Δήμου.

    Νομίζω ότι η αγάπη και η επικοινωνία με τους ανθρώπους είναι το φως που τσακίζει τη σκοτεινή ύλη του παγωμένου αιωνίου τίποτα.

    Όσο για το "τέλος", μήπως και το ότι οι περισσότερο το αναμένουν σχεδόν στωικά, δεν είναι κι αυτό μια μορφή ηρωισμού;

    Με εκτίμηση,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Για μία ακόμη φορά ευχαριστώ τον Νίκο Δήμου που αναδεικνύει τόσο σημαντικά θέματα. Προσωπικά εύχομαι να υπήρχε στα φαρμακεία ένα σκεύασμα που να μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει μόνος του, όταν έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως η περαιτέρω ζωή δεν αξίζει τον κόπο, δεν θέλει να γίνει βάρος στους δικούς του και επιθυμεί να φύγει σεμνά κι αξιοπρεπώς. Η χρήση του σκευάσματος θα μπορούσε να επιτρέπεται με υπεύθυνη δήλωση και μόνο σε περίπτωση ανίατης ασθένειας ή προχωρημένου γήρατος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η διαδικασία της αυτοκτονίας για να είναι πλήρως αποτελεσματική, νοικοκυρεμένη και ανώδυνη απαιτεί συνεργασία ειδικού, συνεπώς επιβάλλεται να είναι υποβοηθούμενη.

      Εξ όσων γνωρίζω το πλέον ανώδυνο πρωτόκολλο θανάτωσης αφορά στην διαδοχική ενδοφλέβια χορήγηση 3 διαφορετικών ουσιών και εφαρμόζεται μεταξύ άλλων σε θανατοποινίτες στις ΗΠΑ. Η Ελβετοί προτιμούν χορήγηση από το στόμα όμως η διαδικασία είναι περισσότερο χρονοβόρα και οι κλινικές δεν έχουν, απ όσο ξέρω, δημοσιοποιήσει μελέτες για το τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο του αυτοκτόνου στο διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της απώλειας επικοινωνίας με το περιβάλλον του και της στιγμής του θανάτου.

      Συνεπώς, η λειτουργία ειδικών "κέντρων θανάτου" για τους αυτοεξυπηρετούμενους και "ομάδων θανάτου" για τους μη-αυτοεξυπηρετούμενους μελλοθάνατους είναι τεχνικά επιβεβλημένη πιστεύω. Το με πια διαδικασία θα εγκρίνεται η αίτηση του υποψήφιου αυτοκτόνου είναι ένα ηθικά και νομικά σύνθετο ζήτημα για προφανείς λόγους.

      Πάντως, η αντίληψη περί "εύκολου", "νοικοκυρεμένου", "ακαριαίου" και "ανώδυνου" θανάτου του αυτοκτόνου απλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ακόμα και αν πρόκειται για αυτοπυροβολισμό στον κεφάλι ή χρήση ισχυρών νευροτοξικών ουσιών. Η φαρμακευτική υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι σαφώς ποιο μπάνικη και κυριλέ πιστεύω. Γι αυτό και την προτιμούμε.

      Παραδειγματικά (Ειδοποίηση βίαιου περιεχομένου, copy&paste για όσους το επιθυμούν):

      http://www.youtube.com/watch?v=xXgkNxqYYQQ

      http://www.youtube.com/watch?v=ruTTZqko1q4

      http://www.youtube.com/watch?v=wXUeLwAit3Y

      Διαγραφή
  25. Για όσους δεν γνωρίζουν σε τι αναφέρεται ο Anonymous [07 September, 2016 11:38] , παραθέτω το σχετικό άρθρο που αξίζει πιστεύω να διαβαστεί ... Κυρίως απ' όσους θεωρούν την ανώδυνη αυτοκτονία (ιδιόχειρη ή υποβοηθούμενη) μία "εύκολη" τεχνικά και διαδικαστικά υπόθεση και εστιάζονται στο θεωρητικό/ιδεολογικό/ηθικό μέρος της και μόνον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ας υποθέσουμε ότι πάει κάποιος με ανίατη ασθένεια να πεθάνει, αυτοκτονώντας.
    Πεθαίνει.
    Και την άλλη μέρα ανακαλύπτεται το φάρμακο της ασθένειας από την οποία έπασχε ή της αιώνιας ζωής ή της αιώνιας νεότητας…
    Δεν θα μπορούσε αυτό να συμβεί;
    Θα μπορούσε.
    Μικρές οι πιθανότητες;
    Μικρές.
    Ποιο μικρές από το να του πέσει ο πρώτος αριθμός του λαχείου;
    - Dεν θα το έλεγα.
    Αφού οι άνθρωποι λαχεία παίρνουν, γιατί να μην στοιχηματίσουν και με την ίδια την ζωή;
    Την ζωή τους.
    -
    Το πραγματικό ερώτημα είναι άλλο:
    Κατά πόσο ο κάθε άνθρωπος αντέχει τον πόνο - συναισθηματικό ή σωματικό και τι είναι ικανός να υπομείνει μέχρι τέλους;

    @Τι νόημα έχει, όταν η επιστήμη σε έχει οριστικά καταδικάσει, να υποστείς όλη την διαδικασία της φθοράς και το βασανιστήριο της ζωντανής σου αποσύνθεσης;
    ------------------------------------------------------------------
    Κάποτε η επιστήμη -με τα μέχρι τότε δεδομένα- έλεγε ότι η γη είναι επίπεδη, τότε επίσης οι άνθρωποι πέθαιναν από πανούκλα.
    Αλλάζουν αυτά…

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  27. Προσωπικά δεν φοβάμαι καθόλου τον θάνατο. Η ανυπαρξία μπορεί να είναι και βάλσαμο.

    Φοβαμαι όμως το "θνήσκειν".

    Την διαδικασία που σε οδηγεί στον θάνατο - αρρώστια, πόνο, ανημπόρια.

    Θα ήθελα να υπήρχε ένας διακόπτης που να με περάσει ανώδυνα απέναντι.

    Και όταν φτάσω σε σημείο που να νιώθω έτοιμος - να τον κατεβάσω και να εξαφανιστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eσείς τα παιδιά του μεσοπολέμου είσαστε εξοικειωμένοι με τον θάνατο, τον φοβάστε λιγότερο, πάντα τον φοβόσασταν λιγότερο από ότι οι νεότερες γενιές

      Διαγραφή
    2. Ακριβώς αυτό. Από το θνήσκειν θέλουμε να δραπετεύσουμε. Ούτε από την ζωή ούτε από τον αναπόφευκτο θάνατο. Τυχεροί αυτοί που περνούν το θνήσκειν χωρίς να καταλάβουν και χωρίς να προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι έγινε. Για άλλους είναι οδυνηρή διαδικασία και μακρυά. Έναντι αυτού, επειδή κανείς δεν ξέρει με ποιον τρόπο θα τον επισκεφτεί ο γηραιός κύριος με το δρεπάνι, καί επειδή προσωπικά αισθάνομαι ότι δεν αντέχω τον πόνο και την ταλαιπωρία του ανήμπορου, βεβαίως πιστεύω στο δικαίωμα στην ευθανασία. Όλοι θέλουμε ανώδυνο τέλος και ειρηνικό.
      Υπάρχει ένα άλλο διαφορετικό θέμα. Το δικαίωμα στην αυτοκτονία, όταν οι συνθήκες που αντιμετωπίζουμε κρίνονται ατιμωτικές. Η αυτοκτονία των Ρωμαίων για να μην συλληφθούν, η αυτοκτονία του Βρούτου, η αυτοκτονία του Ζαλόγγου. Και όχι μόνο αυτές οι ηρωικές αλλά και κάποιες άλλες πιό υποκειμενικών κριτηρίων. Οι αυτοκτονίες της οικονομικής κρίσης του 1929 πχ, που τις έχουμε δει στον κινηματογράφο, οι αυτοκτονίες της απώλειας ανθρώπων ή αγαθών. Καλημέρα. Εν συντομία... Τέλος αναίσχυντο και ειρηνικό. Αυτό επιθυμούμε.

      Διαγραφή
    3. Ανεπαίσχυντο... όχι αναίσχυντο! Αυτά συμβαίνουν όταν γράφεις στο τηλέφωνο!

      Διαγραφή
  28. [...] Eκεί που επιτρέπεται στους γιατρο;yς να γράφουν θανατηφόρες συνταγές- σε χώρες όπως η Ολλανδία, το Βέλγιο και η Ελβετία, και σε αμερικανικές Πολιτείες όπως το Όρεγκον, η Ουάσινγκτον και το Βέρμοντ- οι γιατροί μπορούν να το κάνουν μόνο γα ενήλικες ασθενείς τελικού σταδίου, υπό τους εξής όρους: πρώτον, οι ασθενείς αντιμετωπίζουν αβάστακτο πόνο. Δεύτερον, έχουν υποβάλλει επανειλημμένα αιτήσεις, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Τρίτον, υπάρχει βεβαίωση από ψυχίατρο ότι η ενέργειά τους δεν οφείλεται σε κατάθλιψη ή άλλη ψυχική νόσο και τέταρτον, άλλος ένας γιατρός βεβαιώνει ότι πληρούν τα κριτήρια. Παρ’ όλα αυτά, το πώς αυτή η εξουσία χρησιμοποιείται στην πράξη καθορίζεται από τη γενικότερη νοοτροπία. Ας δούμε λόγου χάριν στην Ολλανδία: το σύστημα υφίσταται εδώ και δεκαετίες δεν συνάντησε σοβαρές αντιδράσεις και η χρήση του έχει αυξηθεί σημαντικά. Το 2012, 1 στους 35 Ολλανδούς που πέθαναν είχε προστρέξει στη υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Όμως το γεγονός αυτό δεν δείχνει επιτυχία. Φανερώνει αποτυχία. Στο κάτω, κάτω απώτερος στόχος μας δεν είναι ένας καλός θάνατος αλλά μια καλή ζωή ίσαμε τη τελευταία στιγμή[…]


    Ατουλ Γκαουάντε «Εμείς οι θνητοί- Τα όρια της ιατρικής και τί έχει σημασία όταν το τέλος πλησιάζει» από τις αξιόλογες Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Εισαγγελική έρευνα για τις συνθήκες θανάτου του Αλέξανδρου Βέλιου ... Οι διυλίζοντες τον κώνωπα και καταπίνοντες την κάμηλον δικαστικοί σε νέες περιπέτειες ...

    Οι πουτάνας γιοί αναρχοάπλυτοι και λοιπές προοεδευτικές δυνάμεις έχουν να πούν κάτι επί τους ζητήματος? Οι ευνουχισμένοι σφουγγοκωλάριοι που συγκροτούν την "πνευματική ηγεσία" του τόπου ίσως? Τα γιατρουδάκια με τις ξεχειλισμένες από τα φακελάκια τσέπες που εξανίστανται ωρυόμενα ότι η υποβοήθηση του θανάτου ασθενούς αποτελεί παραβίαση του ιπποκράτειου όρκου? Ο "Σταύρος" με το απόκομμα (που τον ψήφισα κι όλας τρομάρα μου ο μαλάκας ...)? Ο μη λαϊκιστής "Κούλης" της "παράταξης της ευθύνης"?

    Αυτή η χώρα δεν έχει καμία ελπίδα ... καμία όμως ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σημειώνει, ο Εμμανουήλ, τα εξής: Νομίζω ότι τα κύματα που διακρίνονται επάνω στο ποτάμι, πόδι, χέρι, δεν μου έσπασαν. Επεμβάσεις δεν έκανα - παρά για γομφίους και έγκλειστο δοντάκι. Α! Δεν θα κάνω χολή και τέτοια. Καρκίνο δεν παθαίνω αφού πια δεν καπνίζω πίσσα. Ο θάνατος-θέαμα και οι φονικές απόψεις-θέαμα είναι ιδιοκτησία αυτών που κάνουν αυτές τις πράξεις. Άλλο πράγμα από αυτά είναι το θέμα της ευθανασίας. Πολύ πριν από την ευθανασία έχουμε άλλες αποφάσεις, απαιτητικότερες. Ο χημικός πόλεμος στην Αφρική (ασθένειες και πείνα και κοτόπουλα αλά Γκέιτς) είναι η πράξη της ευθανασίας εφαρμοσμένη. Οι αποφάσεις για την ζωή ή καθολικές για όλα τα σοβαρά ζητήματα ή τιποτένιες. Και μάλλον επειδή ισχύει, οι ενδιαφερόμενοι της ευθανασίας κάνουν τον θάνατο τους βιβλίο και θέαμα, εισαγγελική παρέμβαση και γκόσιπ και προσθαλασσωμένη στην επιφάνεια της γαλήνιας θάλασσας δήθεν (τάχα μου τάχα μου, ψεύδος) δήθεν ερχόμενη από το μέλλον της ζωής. Μέχρι και ο δωσίλογος πρωθυπουργός Τσίπρας έκανε σχετική δήλωση. Διαγκωνιζόμενοι όλοι μαζί για την Ιστορία και την αιωνιότητα. Ω είναι η ζωή άλλο πράγμα. Δεν είναι πολυκέφαλο θρέμμα των "οργισμένων" και "προβληματισμένων". Θα ζήσω. Για την απόφαση, με ποιους πόνους θέλω να πεθάνω, γαλάζιους, κόκκινους, ερυθρούς ή μοβ, έχω χρόνο. Θα το αποφασίσω on the fly. Έχω χρόνο και δεν βιάζομαι. Ρίχνομαι στις σοκολατένιες μπάλες του παγωτού με το σιρόπι και διατηρώ την ημερομηνία μου, τότε που το έγραψα. Φωνή: ποια είναι; Απόκρισις: 17 Ιουλίου 2014.

      Διαγραφή
    2. Έβαλα στους σελιδοδείκτες μου Αληθινές ειδήσεις|al tsantiri. Δεν το επισκέπτομαι. (Καμιά φυλλάδα δεν διαβάζεται. Ίδια γλώσσα η ποίηση και ίδια γλώσσα οι εξουσιαστές. Φρίκη.). Μόνον ανοίγω τους σελιδοδείκτες, βλέπω και σκέπτομαι: κίτρινα φώτα....υπόνομοι...σκοτάδι...παγωνιά...σαν μεγάλη πόλη... διεφθαρμένη... όπου καθένας κακοποιός έχει ενημερωτική σελίδα...και αρκεί για να συνεχίζεται το έγκλημα...δηλαδή, ως προς εμένα, να υπάρχουν π.χ. ευρώ και ΕΕ εδώ, σε εμένα.

      Διαγραφή
  30. Απαντήσεις
    1. Τρίχες.

      Οι αναφορές περί "ευ θνήσκειν" και "αξιοπρέπειας" αποτελούν απαξιωτικό αισχρό υπαινιγμό έναντι εκείνων που επιλέγουν την συχνά άκρως επώδυνη εναλλακτική της μη επίσπευσης του επερχόμενου θανάτου τους.

      Εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν την αναπόδραστη έκπτωση των σωματικών και πνευματικών τους λειτουργιών ως την υπέρτατη δοκιμασία που τους επιφύλαξε η φύση ή ο θεός τους - και την υπομένουν συνειδητά μέχρι τέλους με στωικότητα και καρτερία αδιανόητη για τους περισσότερους από εμάς.

      Ο φασιστικός ελιτισμός των "Βέλιων" και των "Θεοδωρόπουλων", ο διεστραμμένος, καταναγκαστικός και υβριστικός φωταδισμός τους, δεν είναι παρά η ανάστροφη όψη των κατάπτυστων απόψεων του σκοταδιστικού παπαδαριού.

      Δεν υφίσταται η έννοια της "ευθανασίας" σε ανθρώπους που εν πλήρη συνειδήσει επιλέγουν τον θάνατο τους. Εκεί υπάρχει μόνον υποβοηθούμενη ή ιδιόχειρη αυτοκτονία. Και αυτή η αυτοκτονία δεν είναι - εξ'ορισμού και καθολικά - ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο αξιοπρεπής από οποιονδήποτε άλλο τρόπο θανάτου επιλέξει κανείς.

      Το κομβικό σημείο λοιπόν είναι η ελευθερία της επιλογής. Και μόνον. Χωρίς καμία αξιολογική προτεραιότητα περί "αξιοπρεπών" και "μη αξιοπρεπών" τρόπων θανάτου.

      Διαφορετικά δίπλα στην μεγαλόστομη χαραγμένη στο μνήμα του Βέλιου "εύ ζην, εύ θνήσκειν" διανοουμενίστικη παπαρολογία κάποιος θα μπορούσε ευκόλως και δικαιολογημένα να χαράξει: "Δειλός και Ρίψασπις" ...

      Διαγραφή
  31. Και η θέση του γιατρού Ανευλαβή:
    Ευθανασία σημαίνει ανώδυνη μετάβαση στον θάνατο, με την βοήθεια του γιατρού ως συμπαραστάτη.
    Από την οπτική γωνία και πεδίο ευθύνης του γιατρού, ο οποίος υπακούει στον Ιπποκρατικό όρκο, η αντιμετώπιση των ζητημάτων που θέτει η ευθανασία κυριαρχείται και υπαγορεύεται, από τις ακόλουθες αρχές και πρακτικές:
    1. Ο γιατρός δεν μπορεί να αποτελέσει το μέσον (ευ)θανάτωσης του αρρώστου του.
    «…ου δώσω δε ουδέν φάρμακον ουδενί αιτηθείς θανάσιμον , ουδέ υφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε» ορίζει ο ιπποκρατικός όρκος.
    2. Πρωταρχικός σκοπός της ιατρικής είναι το «να απαλλάσσει εξ ολοκλήρου (πάμπαν) από τους πόνους της αρρώστιας και να αμβλύνει την σφοδρότητα των νοσημάτων: …και πρώτον γε διορίευμαι α νομίζω ιατρικήν είναι, το δη πάμπαν απαλλάσσειν των νοσεόντων τους καμάτους και των νοσημάτων τας σφοδρότητας αμβλύνειν», ορίζει ο Ιπποκράτης την ιατρική.
    3. Θανατώστε τον πόνο και την αγωνία. Όχι τον άνθρωπο. Διασφαλίστε του μια ήρεμη πορεία προς τον θάνατό του.
    4. Αντιμετωπίστε θεραπεύσιμες καταστάσεις, ακόμη και στον άρρωστο που βρίσκεται σε τελικό στάδιο, διότι η θεραπεία αυτή μπορεί να τον ανακουφίσει.
    5. Ανακουφίστε, με κάθε τρόπο (χωρίς όμως συναισθηματικές εμπλοκές και αποστασιοποιημένοι από τον πανικό του αρρώστου) τον άρρωστό σας, μιλώντας του, ανακουφίζοντας τον ψυχικά και σωματικά.
    Ο γιατρός υποχρεούται και μπορεί, με τα μέσα που του παρέχει σήμερα η επιστήμη του, να αμβλύνει και να απαλλάξει τον άρρωστο από τον πόνο, και με την ανθρωπιά του και την εμπάθειά του, προς τον άρρωστο, να αμβλύνει τον φόβο του μπροστά στον θάνατο, γνωρίζοντας, παράλληλα, ότι δεν πρέπει να προβαίνει σε μάταιες ενέργειες πολυπραγμοσύνης και αμυντικής ιατρικής, που ευτελίζουν την προσωπικότητα του αρρώστου και την αξιοπρέπειά του. «… και το μη εγχειρέειν τοίσι κεκρατημένοις υπό το νοσημάτων, ειδότας ότι ταύτα ου δύναται ιητρική»
    Δεν είναι αποδοτική τακτική η συστηματική παραπλάνηση του αρρώστου. Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που έχει σημασία είναι η φροντίδα και η αγάπη (όχι ως ρηχή και επίπλαστη συναισθηματικότητα), αλλά ως εμπάθεια, όπως προηγουμένως ορίσθηκε και ως ενθάρρυνση και υπόσχεση πραγματοποιούμενη, ότι ο πόνος και η αγωνία θα ανακουφισθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Εάν η ζωή έτσι απλά κληρονομείται από ένα αρχικό ,τυχαίο γεγονός και η ζωή του καθενός μας είναι η αρχή της πορείας του , ο θάνατος μας , εφόσον συμβαίνει by default , γιατί πονάει..??
    Γέννηση <==> θάνατος ( έλα όμως , που δεν έχουν την ίδια βαρύτητα και αξία αυτά τα δυό ..) , γιατί άραγε? , δεν θα έπρεπε?
    Εαν η ζωή είναι αποτέλεσμα ικανότητας , επινόησης , θέλησης και τελικά δώρο κάποιου, σίγουρα αυτός μπορεί να το κάνει με τετοιον τρόπο , π.χ να διαρκεί όσο αυτός θέλει και να έχει την ευθύνη ο ίδιος το δώρο του να φέρνει χαρά , διαχρονικά .. , αλλιώς τί δώρο θα ήταν ?
    Δούρειος Ίππος θα έμοιαζει που φέρνει πόνο.. ,δάκρυα.. , παραλογισμό και φόβο.
    Τελικά η ζωή τί είναι ? εάν δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε τέτοιου είδους πληροφορία .. τί να πούμε για τον θάνατο και γιατί αυτός παίζει τόσο δυνατά??... τελικά είμαστε τόσο ταλαίπωροι και αβοήθητοι? Ο αναγνώστης ας ασκεί διάκριση.. :)



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Η αποχώρηση από την ζωή μπορεί να δικαιολογηθεί σαν επιλογή μόνο εάν η εναλλακτική είναι κάτι που όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι μη επιθυμητή; Π.χ., πόνος, φθορά, άσκοπη ταλαιπωρία;

    Ή είναι σεβαστή επιλογή per se, ανεξαρτήτως συνθηκών: π.χ. δεν γουστάρω και (έχων σώας τα φρένας) την κάνω.

    Η πρώτη (μπορεί να) έχει ανθρωπιστική πλευρά.

    Η δεύτερη όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Και στην τελική, ο Βέλιος έκανε επικοινωνιακό γεγονός τον θάνατό του για χάρη της υποβοηθούμενης ευθανασίας.

    Θεωρώ την επιλογή να δώσεις ένα (ελάχιστο, που ίσως δεν σου είχε καν περάσει πριν από το μυαλό) νόημα στην παύση της ύπαρξής σου, σαν πολύ ανθρώπινη επιλογή. Δίνει ένα ελάχιστο νόημα στο ακατανόητο. Δίνει μια προσωπική αιτία στο παράλογο.

    Και σκέφτομαι καλλιτέχνες που ‘αποχαιρέτησαν’ το κοινό τους, δίνοντας μια επικοινωνιακή χροιά στον θάνατό τους (που μόνο αυτοί ήξεραν ότι έρχεται).

    Ο Bowie:
    Look up here, I'm in heaven
    I've got scars that can't be seen
    I've got drama, can't be stolen
    Everybody knows me now

    O Freddy Mercury:
    Empty spaces, what are we living for
    The show must go on,
    Inside my heart is breaking
    My make-up may be flaking
    But my smile still stays on

    (Θεωρώ ότι κανένας από τους δύο καλλιτέχνες δεν είναι στα top ten του οικοδεσπότη.)

    Στη βαλκανική Ελλάδα, ο ηθικοπλαστικός αποχαιρετισμός του Βέλιου πιθανώς να μπορεί να συγκριθεί υπαρξιακά με τους (μουσικούς) χαιρετισμούς των ανωτέρω σταρ. Όχι με την έννοια του μεγέθους αλλά με την έννοια του να αφήσω κάτι πίσω. Οι άλλοι άφησαν υπερπαραγωγές στο κοινό τους – ο Βέλιος ένα ηθικοπλαστικό μήνυμα στους συμπολίτες του. Το ‘να αφήσω κάτι πίσω’ είναι το ζητούμενο. Και πολύ ανθρώπινο.

    (Τα τραγούδια: David Bowie, Lazarus / Queen: The Show Must Go On)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η υποψία σου σωστή - στα top ten δεν είναι. Εκει είναι μόνο κλασική. Αλλά αγαπητοί είναι και οι δύο...

      Διαγραφή
    2. Οι προπαγανδιστές της ασχήμιας βαυκαλίζονται να πιστεύουν ότι στην βαλκανική Ελλάδα δεν ζουν άνθρωποι που αυτούς απορρίπτουν συνολικά, από την αρχή έως το τέλος της σκέψης και της δράσης τους.

      Διαγραφή
  35. Ας υποθέσουμε πως ένας σαραντάχρονος πέφτει σε κώμα σήμερα, 8/9/2016, και συντηρείται εν ζωή(με μηχανική υποβοήθηση) μέχρι τις 8/9/2046. Αίφνης, ξυπνάει. Η σύζυγός του και οι στενοί του φίλοι έχουν αποβιώσει, συνεπεία καρδιοαγγειακών ή εγκεφαλικών επεισοδίων.Τα τέκνα του σταδιοδρομούν στο εξωτερικό και καλύπτουν μέσω e-banking τις υγειονομικές του ανάγκες.Πλήθος βιβλίων έχουν εκδοθεί. Αναρίθμητες ταινίες έχουν κινηματογραφηθεί.Μουσικές εξαίσιες έχουν ηχογραφηθεί.Η Ελλάδα κατατάσσεται στις πλέον ανταγωνιστικές οικονομίες του πλανήτη. Και τότε αναλογίζεται:"Δεν θα ήταν καλύτερα να είχα διευθετήσει τα της τελευτής μου με μία απλή συμβολαιογραφική πράξη, η οποία θα απάλλασσε εμένα και τους οικείους μου από περιττά έξοδα, μακρόσυρτες γραφειοκρατικές διαδικασίες και το άχθος του να υπομένω τις προσποιητές περιποιήσεις των μαθητευομένων νοσηλευτριών; Χωρίς τυποποιημένους επικήδειους λόγους, χωρίς ψηφίσματα εκπολιτιστικών συλλόγων, χωρίς δωρεές σε κοινωφελή σωματεία, χωρίς λιβάνια και στεφάνια." Όπως λέει και ο Ρίτσος: "Ο καθένας μονάχος πορεύεται στη ζωή, στον έρωτα και στο θάνατο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ο Γιάννης Αγιάννης, ο ήρωας του Ουγκώ στους "Αθλίους", λέει όταν είναι ετοιμοθάνατος: Το άσκημο δεν είναι να πεθαίνεις... Το άσκημο είναι να μην ζείς. (Σε ελεύθερη μεταφορά όπως το θυμάμαι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Πολλοί γράφουμε χωρίς μέτρο και ως χαλβάδες που νομίζουμε ότι ο θάνατος είναι απλώς μια εικόνα ή κάτι το θεωρητικό, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον θάνατο και την αντιμετώπισή του.
    Τον Αλέξανδρο Βέλιο τον πρωτοείδα στην τηλεόραση τον Σεπτέμβρη του 1996, είχαν αναθέσει στην Αθήνα την διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 και οι ούγκανοι του Σημίτη πανηγύριζαν σε στούντια, δρόμους και εφημερίδες, απέναντι σε αυτό το γεγονός, μιας χώρας που ενώ δεν έχει ένα δρόμο της προκοπής για να ενώσει την Θεσσαλονίκη με την Αθήνα πανηγυρίζει ως χαζοχαρούμενη για κάτι που θα την ζημιώσει και που σίγουρα δεν θα την ωφελήσει, επέδειξε έναν επικριτικό λόγο που για τα δεδομένα της εποχής ήταν κάτι το παράξενο, μη συνηθισμένο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν πεθαίνω αυτή τη στιγμή ούτε την επόμενη στιγμή κύριε Παπαδόπουλε. Μην παραβιάζετε την ελευθερία μου καλώντας με χαλβά και λαπά. Κρατήσετε τους χαρακτηρισμούς σας για τον εαυτό σας και μην βρίζετε τη ζωή.

      Διαγραφή
    2. Είστε περήφανος με τους παραλογισμούς που γράφετε; Έχετε και την Ελληνική σημαία ως χαρτί τουαλέτας, στας Ευρώπας, σε κάτι Δανίες κτλ, την εθνική τους σημαία την βλέπεις παντού, σαν να έχουν κάθε μέρα εθνική εορτή, παντού εκτός από την τουαλέτα

      Διαγραφή
    3. Περηφάνος, περήφανος; Όχι. Ναζιστής είμαι. Αλλά με παραλλαγές. Αν δεν μπορώ να έχω τον Χίτλερ τον ίδιο και τον όμοιο; θα διαλέξω κάποιον άλλονε -προβληματιζόμενο, ηθικόν, κενό, κενότατον- εκ της τηλεοράσεως (την στιγμήν οπού θα τον πρωτοδώ εκεί: εις τα τηλεοράσεις). Είναι έτσι αυτά.

      Διαγραφή
  38. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην υποτιμάτε τις τεχνικές δυσκολίες του εγχειρήματος. "Υποβοηθούμενη" διότι απαιτεί την τεχνική συνδρομή κάποιου ειδικού ώστε να προσδιοριστεί το ποια φάρμακα, σε τις δόσεις και με ποιο τρόπο θα πρέπει να δοθούν ώστε να εξασφαλίσουν ένα βέβαιο και ανώδυνο πέρασμα στην ανυπαρξία. Επίσης μην ξεχνάτε ότι περισσότερο από το 90% των μη υποβοηθούμενων αποπειρών αυτοκτονίας αποτυγχάνουν βάσει των σχετικών στατιστικών (και όχι συνήθως επειδή είναι εκ των προτέρων προορισμένες να αποτύχουν) ...

      Διαγραφή
  39. Με ρώτησε ο Βήτα, αφού δεν πιστεύεις σε τίποτε, και το πάζεις αγνωστικιστής, σκεπτικός και τα ρέστα, αφού θεωρείς ότι τα πάντα είναι α-νόητα, αφού δεν βλέπεις καμία σκοπιμότητα στην ύπαρξή σου, τότε γιατί έχεις κάνει... ασφάλεια ζωής; Πεθαίνοντας, διαγράφονται τα πάντα, λες. Άρα, προς τι αυτή η.. μεταθανάτια αγωνία; Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις, κάποια στιγμή, όντας στο τίποτα, να αφήσεις κάτι στους δικούς σου;

    Από μία άποψη, έχει δίκαιο. Όμως η δική μου... ευθανασία είναι αυτό ακριβώς: το να ωφελήσω τους δικούς μου με το θάνατό μου. Γιατί τώρα που ζω, τρέχω για εκείνους μέρα νύχτα, τους νοιάζομαι και υπάρχουν χάρη στις ατελείωτες ώρες εργασίας μου, χωρίς να υποφέρουν πολύ, χωρίς να βασανίζονται.

    Επομένως, η ασφάλεια ζωής που έχω, δεν είναι για να νιώσω εγώ καλά... "μετά", αλλά για να νιώθω εγώ καλά τώρα, με τη σκέψη ότι, αν μου συμβεί κάτι ξαφνικά, δεν μείνουν στο δρόμο η γυναίκα μου και το άρρωστο παιδί μας. Εγωιστικό είναι το κίνητρο!

    Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έχω και ασφάλεια υγείας, δηλαδή, αν μου τύχει κάτι ανίατο, θα μπω σε μια μαλακοκλινική και θα με αναλάβει το προσωπικό της και δεν θα βασανίζω τους άλλους.

    Τελικά, το να σκέφτεσαι τους άλλους, είναι πολύ αγχολυτικό. Εξ ου και η έγγραφή επιθυμία μου για ευθανασία χωρίς κόστος (γιατί στο εξωτερικό κοστίζει και δεν θέλω να προσθέσω επιπλέον έξοδα στους οικείους μου) εάν και όταν αυτή γίνει αποδεχτή στην Κύπρο.

    Υπάρχει και άλλη λύση. Το πεδίο βολής στον... Ακάμα. Αλλά είναι τόσο άσχετο το πυροβολικό μας, που μπορεί να ξενυχτίσεις και να μη σε πετύχει ούτε η σκόνη των βλημάτων, ακόμη και πίσω από τον στόχο αν κρυφτείς. Οπότε, ίσως επιχειρήσω ένα περπάτημα στη... νεκρή ζώνη, αν δεν πάω από νάρκη, όλο και κάποιος θα ξέρει σημάδι από απέναντι...

    Όμως, κι αυτό το σχέδιο μπορεί να ναυαγήσει, γιατί ευτυχώς οι συνομιλίες πάνε καλά και ίσως τελικά βρούμε λύση στο Κυπριακό.

    Στα σοβαρά, τώρα: ο θάνατος είναι εκεί για όλους μας, μικρούς και μεγάλους. Και δεν έχει σημασία πόσος χρόνος μας μένει, αλλά πώς τον αξιοποιούμε όσο είμαστε καλά και έχουμε το μυαλό μας. Η αλληλεγγύη είναι μία λύση, κάτι σαν αντιπερισπασμός κι όχι από πονοψυχιά. Να λοιπόν που η εγωπάθεια δίνει λύσεις ακόμη κι εκεί που δεν το περιμένεις!

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι φαντάροι είναι σοφοί. Φροντίζουν να αστοχούν όταν διατάζονται να δολοφονήσουν τα αδέρφια τους. Δεν θέλω να ξέρω το αποτέλεσμα, αν τα κανόνια αναλάμβαναν ασφαλιστές-καναλάρχες.

      Διαγραφή
  40. Sept. 7, 2016
    A small asteroid designated 2016 RB1 safely flew past Earth today at 10:20 a.m. PDT (1:20 p.m. EDT / 17:20 UTC) at a distance of about 25,000 miles (40,000 kilometers, or just less than 1/10th the distance of Earth to the moon). Because the asteroid’s orbit carried it below (or over) Earth’s south pole, it did not pass within the orbits of communication or weather satellites. 2016 RB1 is estimated to be between 25 to 50 feet (7 and 16 meters) in diameter. It is the closest the space rock will come to Earth for at least the next half century.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Μια και πήγαμε στα Αγγλικά ιδού και ένα "κατάμαυρο" ποίημα περί αυτοκτονίαςε από την ευφυέστερη Αμερικανίδα συγγραφέα και δημοσιογράφο την Dorothy Parker:

    “Résumé

    Razors pain you,
    Rivers are damp,
    Acids stain you,
    And drugs cause cramp.
    Guns aren't lawful,
    Nooses give,
    Gas smells awful.
    You might as well live.”

    Πρόχειρη μετάφραση που χάνει τις ιδιοφυείς ρίμες:

    "Περίληψη:

    Τα ξυράφια σε πονάνε
    τα ποτάμια είναι υγρά
    τα οξέα σε λεκιάζουν
    τα φάρμακα φέρνουν κράμπες.
    Τα πιστόλια είναι παράνομα,
    Οι θηλιές χαλαρώνουν
    Το αέριο βρωμάει -
    Καλύτερα να ζήσεις."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ ωραίο το "nooses give" που το give εννοεί χαλαρώνουν. Ωραία γλώσσα! Όχι αγγλικούρες των εφημερίδων και του δημόσιου λόγου.

      Διαγραφή
    2. Νομίζω ότι το "you might as well live" είναι διφορούμενο εννοώντας είτε την ανεπιθύμητη επιβίωση του αυτόχειρα συνεπεία μιας αποτυχημένης απόπειρας είτε την εναλλακτική της αναθεώρησης της απόφασης του να αυτοκτονήσει λόγω των "δυσκολιών" που μια τέτοια πράξη εμπεριέχει ... κάτι πλησιέστερο στο "ίσως και να ζήσεις" δηλαδή ελληνιστί.

      Διαγραφή
    3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    4. Καλή η προσπάθεια - αν και υπάρχει και αυτό που λέει:

      Η ρίμα
      τρώει το ποίημα.

      Διαγραφή
    5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    6. Μήπως στον τίτλο αντί για "Περίληψη" θα ταίριαζε "Σύνοψη" ή Απολογισμός";

      Διαγραφή
  42. Μου κάνει εντύπωση που σε όλα τα προηγούμενα posts δεν αναφέρεται το αναφαίρετο δικαίωμα της ευθανασίας στα ζώα, απο γάτα μέχρι άλογο "για να μην υποφέρει το καϋμένο".
    Στον άνθρωπο επιφυλάσσεται απάνθρωπη μεταχείριση. Είχα πρόσφατα παράδειγμα προσφιλούς μου προσώπου, οπου λόγω αρρώστειας είχε καθηλωθεί στο κρεβάτι ανήμπορος για οτιδήποτε. Ενας άνθρωπος που στα 85 του έγραφε βιβλία και διάβαζε ότι του έπεφτε στα χέρια.
    Τον επισκεπτόμουν και έντρομος φανταζόμουν την βασανιστική ανία ενός ανθρώπου που απλώς περιμένει να πεθάνει.
    Πιστεύω οτι η ευθανασία έπρεπε να ανήκει στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, με τις ασφαλιστικές δικλείδες βέβαια.
    Στο Βέλγιο, το κοντινό πρόσωπο που πρέπει να συναινέσει, δεν μπορεί να έχει οικονομικό όφελος απο τον θάνατο του ασθενούς. Οι γιατροί πρέπει να συμφωνήσουν και ο ασθενής να έχει "σώας τας φρένας"
    Η συζήτηση για την ευθανασία επεκτείνεται και στις ψυχικές ασθένειες, που μερικές φορές είναι και πιο βασανιστικές.
    Ολα αυτά όμως φαντάζουν ουτοπικά σε ένα θεοκρατούμενο κράτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Από τις πολλές γάτες που πέρασαν από τη ζωή μου, μόνο δύο πέθαναν με φυσικό θάνατο. Όλες οι άλλες με ευθανασία αφού φυσικά είχαν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια θεραπείας. Πολλές φορές μάλιστα ο κτηνίατρος, κόντρα στο συμφέρον του, αναρωτιόταν: γιατί την βασανίζετε;

      Μια γάτα, η τρίποδη, πέθανε στην επέμβαση αλλά την ανάστησε ο γιατρός. Απινιδωτής κλπ.

      Κάθε φορά που έβλεπα το ζωντανό να λυτρώνεται σκεφτόμουν αν θα με λυτρωσει κάποιος κι εμενα σαν έρθει η ώρα μου.

      Διαγραφή
  43. Δύο κλεμμένα σχόλια που σχετίζονται με το θέμα μας: Α) Σκιά ην και παρέδραμε. Καπνός ην και διελύθη, πομφόλυγες ήσαν και διερράγησαν, αράχνη ην και διεσπάσθη(Ιωάννης Χρυσόστομος προς Ευτρόπιον). Β)Εκεί όπου μιλούν για το θάνατο, εγώ προσπερνώ με γέλια βροντερά, αν στους συνομιλητές ανάμεσα δεν υπάρχει τουλάχιστον ένας νεκρός (Βασίλης Γκουρογιάννης, Ο θίασος των Αθηναίων).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ με γέλια βροντερά προσπερνώ τον ανόητο που γράφει ένα ολόκληρο βιβλίο δήθεν καταγγελτικό στον πόλεμο αλλά που η αλήθεια του είναι η εξακόλουθηση της βαρβαρότητας. Ήθελε να γίνει και ποιητής και εμφανιζόταν στην τηλεόραση στα 198ιχ. Εσείς, κύριε Τζούτζιο, γιατί έχετε εμμονή με παραπληγικά αποσπάσματα και ποτέ δεν λέτε ένα ποίημα ολόκληρο. Θα μισείτε για πάντα τόσο πολύ το ποίημα - έτσι που δεν θα καταφέρετε ποτέ να το τρέψετε και να το κάνετ' άρθρον;

      Διαγραφή
    2. Όσον αφορά το πρώτο σκέλος της απάντησής σας, υποψιάζομαι πως αναφέρεστε στο "Κόκκινο στην πράσινη γραμμή". Δεν το έχω διαβάσει και δεν μπορώ να σχολιάσω. Για το δεύτερο σκέλος της απάντησης σας: τα σπαράγματα των ποιημάτων ενίοτε αποδεικνύονται ευστοχότερα και πλέον καίρια του ποιήματος ολοκλήρου. Εξάλλου, και την αρχαία λυρική ποίηση μέσα από θραύσματα (πολλές φορές) την εκτιμήσαμε.

      Διαγραφή
    3. Την εκτιμήσαμε και την κεκυρώσαμε. Και μισήσαμε και τον κεκυρωμένο Νίκο Καρούζο και τον κατεβάσαμε στο σημείο Βέλτσου. Λόγω που εκτιμήσαμε την αρχαία ελληνική, λυρική. Δεν είμαστε υποκριτές και τιποτένιοι.

      Διαγραφή
    4. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...

      Διαγραφή
  44. Στον οργανισμό κουμπάκια να φέρνουν το τέλος δεν έχουμε. Κατασκευασμένος από άτομα και μόρια ο οργανισμός. Θα χρειαστούμε άλλα μόρια για τις δηλητηριάσεις μας: "Εισπνοή αερίου υδροκυανίου ή η κατάποση κυανιούχων αλάτων ουσιαστικά καθιστά ανίκανο τον οργανισμό να προσλάβει οξυγόνο, προκαλεί κώμα με σπασμούς, άπνοια και επιφέρει τον θάνατο σε λίγα δευτερόλεπτα από καρδιακή ανακοπή. Αν ληφθούν μικρότερες ποσότητες προηγείται γενική αδυναμία, ίλιγγοι, κεφαλαλγία, σύγχυση και δύσπνοια. Ακολουθεί λιποθυμία, οι αναπνοές αυξάνουν σε συχνότητα αλλά γίνονται σύντομες, επέρχεται κώμα, ακολουθεί πνευμονικό οίδημα και τελικά καρδιακή ανακοπή".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώ πω, τι λινκ ήταν αυτο!!!!
      Λέτε απ αυτό θα πάω;;

      Διαγραφή
  45. Βιβλίο Αλέξανδρου διάβασα. Κεφάλαιο πρώτο καλό. Κεφάλαιο δεύτερο καλό. Και ου τω καθεξώς. Μέρος δεύτερο. Κεφάλαιο πρώτο: ώσμωση. Κακογραμμένη. Το σχολικό εγχειρίδιο την παρουσιάζει πολύ καλύτερα. Αποτέλεσμα: απόφαση ποτέ ποτέ ποτέ ξανά να μην διαβάσω κανένα νεκροπεθαμένο. Μόνο ώσμωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Διαβάζω ότι ο Θεοδόσης Τάσιος, είπε στον επικήδειο που εκφώνησε για τον Αλέξανδρο Βέλιο: Σε μια σοβαρή χώρα αυτό που έκανε ο Αλέξανδρος θα ήταν πολιτισμικό γεγονός, στάδια σοβαρότερο απ’ όλα τα γεγονότα που φιλοξενούν οι εφημερίδες καθημερινά.
    Το αναφέρω επειδή εκτιμώ ιδιαιτέρως τον πάλαι ποτέ καθηγητή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Φωνές

    Για κάθε μια ζωή που ζούμε
    μέσα μας φωνές κραυγάζουν
    άλλες τρεις ζωές φωνάζουν
    άλλες τρεις ζωές!

    Φωνάζουν και βρυχούνται
    την μοίρα δεν αρνούνται
    σαν παραμελημένες χείρες
    σαν ανέραστες γεροντοκόρες
    ζουν και αυτές από την ζωή που δεν ζούνε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. mourir pour des idees
    Mourir pour des idées,
    L'idée est excellente
    Moi j'ai failli mourir
    De ne l'avoir pas eue
    Car tous ceux qui l'avaient,
    Multitude accablante
    En hurlant à la mort
    Me sont tombés dessus
    Ils ont su me convaincre
    Et ma muse insolente
    Abjurant ses erreurs,
    Se rallie à leur foi
    Avec un soupçon de
    Réserve toutefois
    Mourons pour des idées,
    D'accord, mais de mort lente (bis)

    Jugeant qu'il n'y a pas
    Péril en la demeure
    Allons vers l'autre monde
    En flânant en chemin
    Car, à forcer l'allure,
    Il arrive qu'on meure
    Pour des idées n'ayant
    Plus cours le lendemain
    Or, s'il est une chose
    Amère, désolante
    En rendant l'âme à Dieu
    C'est bien de constater
    Qu'on a fait fausse route,
    Qu'on s'est trompé d'idée
    Mourons pour des idées,
    D'accord, mais de mort lente (bis)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Επειδή η τέχνη είναι βάλσαμο, ένα τραγούδι και ένα ποίημα, εν τω μέσω της νυκτός. Καλημέρα.
    Do not go gentle

    Do not go gentle into that good night
    Dylan Thomas, 1914 - 1953
    Do not go gentle into that good night,
    Old age should burn and rave at close of day;
    Rage, rage against the dying of the light.

    Though wise men at their end know dark is right,
    Because their words had forked no lightning they
    Do not go gentle into that good night.

    Good men, the last wave by, crying how bright
    Their frail deeds might have danced in a green bay,
    Rage, rage against the dying of the light.

    Wild men who caught and sang the sun in flight,
    And learn, too late, they grieved it on its way,
    Do not go gentle into that good night.

    Grave men, near death, who see with blinding sight
    Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
    Rage, rage against the dying of the light.

    And you, my father, there on the sad height,
    Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.
    Do not go gentle into that good night.
    Rage, rage against the dying of the light.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παράκληση: όταν παραθέτουμε ξενόγλωσσο κείμενο ας προσπαθούμε να βρούμε (ή να κάνουμε) και μία μετάφραση. Δεν είναι όλοι (επαρκώς) γλωσσομαθείς. Το ποίημα του Τόμας έχει μεταφρασθεί αρκετές φορές (μάλλον ανεπιτυχώς) στα Ελληνικά. Μπορείτε να ακουσετε τον ίδιο να το απαγγέλλει ΕΔΩ

      Διαγραφή
  50. Απαντήσεις
    1. Εκτός από απατεών είναι και απάνθρωπα υβριστής! Φυλακή; Πίσσα και πούπουλα του χρειάζεται!

      Διαγραφή
    2. επειδή το λινκ μάλλον το κόψανε, περί τίνος πρόκειται;

      Διαγραφή
    3. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον όμως...
      here you are λοιπόν:

      https://www.youtube.com/watch?v=PgmeY3Iy38s

      «Υβρίδια, ζώα, καθάρματα» αποκάλεσε ο Αρτέμης Σώρρας τα άτομα με αναπηρία που «τολμούν», όπως ο ίδιος είπε, να διοργανώνουν Παραολυμπιακούς Αγώνες.

      Ο Αρτέμης Σώρρας, ο άνθρωπος που υπόσχεται να σώσει την Ελλάδα πληρώνοντας τα χρέη της, εξαπέλυσε μια πρωτοφανή επίθεση στα άτομα με αναπηρία, με αφορμή την διοργάνωση των Παραολυμπιακών Αγώνων.

      και resume:

      «Τα υβρίδια, αυτά τα ζώα φτιάχνουν τον πλανήτη των αναπήρων. Τι δουλειά έχει ένας ανάπηρος να κάνει Παραολυμπιακούς. Αυτό είναι προσβολή» εμφανίζεται να λέει, ενώ διαχώρισε τους ανθρώπους σε «ανάπηρους» και «κανονικούς».

      Διαγραφή
    4. Έτσι μιλούν οι μισθοδοτούμενοι. Ο πράκτορας Κουτσούμπας τα έχει με τους ομοφυλόφιλους (να μην φιλιούνται δημοσίως), ο πράκτορας Μιχαλολιάκος με τους Εβραίους, ο πράκτορας Μητσοτάκης με τον Τσίπρα, ο πράκτορας Τσίπρας με τη ζωή (γιατί να ζουν και να μην εξευρωπαϊστούν μια κι όξω). Και έτζι δια τα άλλα. Τα αφεντικά πληρώνουν και οι υπάλληλοι ονειρεύονται ή εξασκούν εξουσίες. Τώρα καταλάβαμε ότι όλοι αυτοί μισούν την αναπνοή του ζωντανού οργανισμού; Δεν το ξέραμε αυτό;

      Διαγραφή
  51. Τέτοιοι απατεώνες βγαίνουν συνήθως από ένα γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδας, αλλά αφού το ίδιο γεωγραφικό διαμέρισμα βγάζει και το βαθύ κράτος με το οποίο όλοι αυτοί έχουν άκρες, αισθάνονται ότι μπορούν να κάνουν και να πουν οτιδήποτε χωρίς να φοβούνται καμιά τιμωρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  52. Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αρχίζεις σπορ ...αδρεναλινης Νίκο;

      Εγώ φέρ' ειπέιν αρκούμαι στους αστεροειδείς που περνούνε ξυστά πάνω μας ή πέφτουν θορυβώντας στη Σιβηρία. Ένας ίσαμε 4 (!!!) λεωφορεία του ΟΑΣΘ περνά μεθαύριο στις 17...

      Διαγραφή
    2. ΥΓ. Βέβαια , ο οικοδεσπότης έχει πάει βόλτα* με τον "περι ού"... Και ξέρει.

      *Μια φορά στα 57 του και μια στα 79 του..
      [και τις δυό φορές τον άφησε πίσω ασθμαίνοντα δρομαίως... Μας εύχομαι πολλά χρόνια ακόμα να τον κουράζει!]

      Διαγραφή
    3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  53. Μαλακίες! Ακου εκεί να προκαλέσεις τον θάνατο! Ωρίστε λοιπόν, μπορείς να τον προκαλέσεις! Τον βλέπεις; τον αισθάνεσαι; Μιλάς μαζί του ; Ποιός είναι ο τρόπος να τον κάνεις να σου φανερωθεί και να τα πείτε; Ορίζεις το κορμί σου και το πνεύμα σου όπως τα ορίζει ο θάνατός; Γιατί εταιρόφωτοι είμαστε εδώ και το φως δεν το ορίζουμε, ούτε το σκότος. Έτσι λοιπόν, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην φοβάται τον θάνατο έστω και λίγο μπορεί να μη φοβάσαι να πεθάνεις αλλά τον θάνατο σίγουρα τον φοβάσαι!

    Αθανάσιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ (από τα σημερινά ΝΕΑ): 1.000.000 αυτοκτονίες τον χρόνο σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσα στις δέκα συχνότερες αιτίες θανάτου στον συνολικό πληθυσμό - και μέσα στις τρεις συχνότερες για τους έφηβους και του νεαρούς ενήλικους.

    Βλέπετε η πρόκληση είναι αρκετά δημοφιλής. Αυτό εννοούσα με πρόκληση θανάτου. "Μαλακίες!" έγραψε σχετικά ο Αθανάσιος. Αλλά ένα εκατομμύριο μαλακίες είναι πολλές. Ίσως όμως αυτόν τον προστατεύει το όνομά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Κύριε Δήμου,
      Συμφωνείτε νομίζω ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που αυτοκτονούν πάσχουν από μείζονα κατάθλιψη ή από κάποια άλλη σοβαρή ψυχική νόσο. Δυστυχώς, οι ασθένειες αυτές δεν διαγιγνώσκονται πάντοτε έγκαιρα ούτε θεραπεύονται κάθε φορά επαρκώς.
      Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι υπάρχουν χρόνιες ανίατες νόσοι που ωστόσο προχωρούν πολύ αργά, ενώ η σύγχρονη ιατρική μπορεί να ελέγχει αρκετά ικανοποιητικά τα συμπτώματα. Οι ασθενείς αυτοί έχουν προσδόκιμο επιβίωσης που ενίοτε ξεπερνά τη δεκαετία με αποδεκτή ποιότητα ζωής. Και στην περίπτωση αυτή, νομίζω ότι η αυτοκτονία είναι ένδειξη ψυχικής φθοράς. Με την κατάλληλη βοήθεια, οι ασθενείς αυτοί θα μπορούσαν να ζήσουν περισσότερο και αξιοπρεπώς.
      Εντελώς διαφορετική είναι βέβαια η περίπτωση του κ. Βέλλιου και πολλών άλλων ασθενών σε αντίστοιχη θέση με αυτόν. Οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν από σοβαρή ανίατη νόσο με προσδόκιμο επιβίωσης ολίγων μηνών ή και εβδομάδων. Η τελική φάση της νόσου μπορεί να χαρακτηρίζεται από συνολική έκπτωση των σωματικών και νοητικών λειτουργιών, πλήρη εξάρτηση από το νοσηλευτικό προσωπικό και σοβαρά συμπτώματα. Οι ασθενείς αυτοί πρέπει καταρχήν να ενημερωθούν με ακρίβεια για το τι τους συμβαίνει και τι πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα να συμβεί (κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει πάντοτε στις περί τη Μεσόγειο χώρες). Στη συνέχεια, και εφόσον οι ίδιοι ελεύθερα το επιλέξουν, μπορούν πράγματι σε συγκεκριμένες χώρες να επιλέξουν την υποβοηθούμενη αυτοκτονία (όρος μάλλον πιο σωστός από την ευθανασία). Το γεγονός ότι προσφέρεται η επιλογή αυτή, υπό τις προϋποθέσεις που προανέφερα, το θεωρώ πράξη σεβασμού των δικαιωμάτων του ασθενούς.
      Σε μία λιγότερο ακραία αλλά πολύ πιο συχνή περίπτωση, ο χρονίως πάσχων που μπορούσε μέχρι τότε να μένει στο σπίτι του, να ελέγχει τα συμπτώματά του και να αυτοεξυπηρετείται επαρκώς, εισάγεται στο νοσοκομείο με μία οξεία επιπλοκή της ασθένειάς του. Στην περίπτωση αυτή, αν ο ίδιος το επιλέξει ή οι ιατροί το κρίνουν σκόπιμο, μπορεί να του προσφερθεί μόνο συμπτωματική αγωγή. Να μην λάβει δηλαδή αγωγή για την επιπλοκή αυτή καθεαυτή αλλά μόνο για τα συμπτώματά της. Οι ασθενείς αυτοί καταλήγουν συνήθως εντός ολίγων ημερών χωρίς να έχουν απαραίτητα πλήρη συνείδηση του τι συμβαίνει λόγω της παράλληλης συμπτωματικής αγωγής που λαμβάνουν. Η πρακτική αυτή, πολύ πιο συχνή στη Δ. Ευρώπη παρά στη Β. Αμερική, περιορίζει σημαντικά την ταλαιπωρία των ανθρώπων αυτών. Σπάνια θα δει κανείς για παράδειγμα στην Ελβετία ή στη Γαλλία διασωληνωμένους ασθενείς στην εντατική για μήνες (παρόλο που δεν υπάρχει πια καμία ελπίδα ανάνηψης), κάτι που δυστυχώς συμβαίνει αρκετά συχνά στις ΗΠΑ ή στον Καναδά.
      Ελπίζω οι κοινωνίες και τα νομικά συστήματα και σε άλλες χώρες πλην των κεντροευρωπαϊκών να αναγνωρίσουν το δικαίωμα του ασθενούς να επιλέγει ένα λιγότερο οδυνηρό για αυτόν τέλος, υπό τις προϋποθέσεις που προανέφερα και εφόσον ο ίδιος το επιθυμεί. Σε τελική ανάλυση, δεν έχουν σημασία οι προσωπικές μας απόψεις ή οι τυχόν μεταφυσικές μας αναζητήσεις. Η επιλογή του ασθενούς πρέπει να γίνεται σεβαστή.

      Διαγραφή
  55. Επίκεινται ώρες οδυνηρές -
    αναπότρεπτα γεγονότα που πλησιάζουν
    με γοργό, ευκρινέστατο βήμα...
    Όμως προς το παρόν λάμπει ο ήλιος
    ενός θεσπέσιου Σεπτεμβρίου -
    τον διαδέχονται διαυγείς συννεφιές,
    ημέρες και νύχτες μακάριες...
    Ατάραχοι, λοιπόν, ας αφήσωμε
    τα επικείμενα
    να επίκεινται...

    "Τα επικείμενα"
    Φ.Μπαρλάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσιολογικό, όταν ψηφίζεις Ποτάμι, να μάθεις καλά τα ψευτοποιήματα του Μπαρλά. Για να τα λες. Ξεχειλίζει. Η ποίηση. Δεν διαβάζεται. Είναι σαν συρματόπλεγμα με αγκάθια και μοιάζει με την πορεία καταξίωσης (φωτογραφήσεις + φιλοσοφήματα) Ελένης Μενεγάκη.

      Διαγραφή
    2. Ψύχραιμες σκέψεις για τον επικείμενο θάνατο. David Hume:"Θεωρώ,άλλωστε,πως όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει στα εξηνταπέντε του,απλώς παρακάμπτει μερικά χρόνια γεμάτα αρρώστιες και αναπηρίες.[...]Δύσκολα τηρεί κανείς μεγαλύτερη απόσταση από τη ζωή απ'όση τηρώ πλέον εγώ". Oliver Sacks:"Εξαρτάται από μένα τώρα να επιλέξω πώς θα ζήσω τους μήνες που μου απομένουν.Πρέπει να ζήσω με τον πληρέστερο,ουσιαστικότερο και πιο παραγωγικό δυνατό τρόπο.[...]Βλέπω ξαφνικά ολοκάθαρα πού θα επικεντρώσω την προσοχή μου και με ποια προοπτική.Δεν υπάρχει χρόνος για τίποτε ανούσιο.Πρέπει να εστιάσω στον εαυτό μου,στο έργο μου και στους φίλους μου.[...]Δεν θα υπάρχει κανείς σαν εμάς όταν θα έχουμε πια φύγει,αλλά έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν υπάρχει κανείς σαν κάποιον άλλον.Όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν,δεν αντικαθίστανται.Αφήνουν κενά που δεν γεμίζουν,διότι είναι η μοίρα -η γενετική και νευρωνική μοίρα - κάθε ανθρώπινου όντος να είναι ένα μοναδικό άτομο,να βρίσκει τον δικό του δρόμο,να ζει τη δική του ζωή,να πεθαίνει με τον δικό του θάνατο.Δεν μπορώ να ισχυριστώ πως δεν νιώθω φόβο.Το συναίσθημα ωστόσο που δεσπόζει μέσα μου είναι η ευγνωμοσύνη.Αγάπησα και αγαπήθηκα,μου δόθηκαν πολλά και κάτι ανταπέδωσα κι εγώ με τη σειρά μου,διάβασα και ταξίδεψα και σκέφτηκα και έγραψα.Συνευρέθηκα με τον κόσμο.Συνευρέθηκα μαζί του με τον ξεχωριστό τρόπο που απολαμβάνουν οι συγγραφείς και οι αναγνώστες.Πάνω απ'όλα,υπήρξα ένα συνειδητό ον,ένα σκεπτόμενο ζώο,πάνω σε τούτον τον όμορφο πλανήτη,πράγμα από μόνο του τεράστιο ως προνόμιο και ως περιπέτεια.-"

      Διαγραφή
  56. 1 εκατομμύριο οι αυτόχειρες παγκοσμίως αλλά αυτοί που έχουν μεγαλύτερη ροπή προς την αυτοκτονία είναι οι σχιστομάτηδες, άλλος κόσμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Ένα λινκ σχολίου σε αυτό το ποστ, με πήγε σε μια ομιλία του Λιαντίνη. Έχω παρακολουθήσει πολλές ομιλίες του μέσω του διαδικτύου. Όταν ζούσε δεν τον ήξερα. Τον έμαθα μετά. Οι ομιλίες του είναι εμπνευσμένες και η κρίση του -κατά την δική μου οπτική-σωστή. Νομίζω βιάστηκε... Δεν κρίνω την πράξη του, για την οποία πιστεύω πως είχε το δικαίωμα, αλλά δεν αποχωρείς από την ζωή όταν είσαι μάχιμος και χρήσιμος. Άλλη άποψη αυτοκτονίας αυτή. Αυτοκτονία για "διαμαρτύρηση"... Μεγάλος λάθος κατά την γνώμη μου να αποχωρείς από τις επάλξεις για να διαμαρτυρηθείς. Εστω και αν ο αγώνας φαίνεται χαμένος. Ποτέ δεν ξέρεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα υπάρχω ακόμα είμαι ακόμα εδώ...θα συνεχίσεις εσύ Dion.M. τον αγώνα του Λιαντίνη. Είναι και εύκολος στη σύλληψη και την εκτέλεση: ζήτω η Κοσμολογία και οι θεωρίες και η φήμη περί το φαινόμενο της ζωής και μην λύνετε ούτε μία άσκηση φυσικής και μιλάτε μιλάτε μιλάτε ευτελίζετε, κάτι θα μείνει.

      Διαγραφή
  58. Ο Χέλνταιρλην έχει τη γλώσσα ως μέγα κοσμογονικό βίωμα και ο Αλέξανδρος παρεξηγεί τις ομιλίες των ανθρώπων στα μπαλκόνια. Αποδίδει παραφροσύνη στο αεράκι του μπακονιού και δηλώνει ότι περισσότερο προτιμάει να πούμε το νεκροταφείο Studio, που, άλλωστες, ποτέ δεν υπηρέτησε. Να τα πιστέψω. Ο αποθανός δεδικαίωται. Παλιότερα, όταν έλεγαν ο αποθανών δεδικαίωται πεταγόταν ο π. Μεταλληνός και έκανε τις διευκρινιστικές επεξηγήσεις. Ως ειδικός ζωής, θανάτων και δικαίου και τρέχα γύρευε αλλά κράτησε το θυμιατιστήρι μη σε περάσουν για τρελό. Τι θυμιατίζεις εκεί πατέρα Γεώργιε; Τα ζουμπούλια; Θυμιάτισε και κανένα κρίνο, να τον μυρίσουμε θυμιατισμένο να κάνουμε τα δίδυμα - φώναξαν Ιησούται γεωμέτραι μοναχοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Που είναι το φιλοσοφικο πρόβλημα κε Δήμου;

    Απαντησατε

    Προσωπικά δεν φοβάμαι καθόλου τον θάνατο. Η ανυπαρξία μπορεί να είναι και βάλσαμο.

    Φοβαμαι όμως το "θνήσκειν".

    Την διαδικασία που σε οδηγεί στον θάνατο - αρρώστια, πόνο, ανημπόρια.

    Θα ήθελα να υπήρχε ένας διακόπτης που να με περάσει ανώδυνα απέναντι.

    Και από διακόπτες άλλο τίποτα. Το ερώτημα είναι θα τολμήσετε να τον γυρίσετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Aυτός δεν πονούσε; Τάχα δεν έγινε "αγνώριστος" μέσα σ' ένα χρόνο; Δεν παρουσίασε κινητικά προβλήματα; [ή πόσα άλλα δεν βλέπαμε...]
    Όμως μάλλον πέθανε αξιοπρεπώς χωρίς να καταφύγει στην "μη υποβοηθούμενη"...

    https://www.youtube.com/watch?v=-KAbbomrypQ

    Θέμα οπτικής και όχι προπαγάνδας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Η σημερινή "Εφημερίδα των Συντακτών" αφιερώνει τρεις σελίδες στην ευθανασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. πρός Ν. Δήμου και σχολιαστές,
    Τι θα πεί "νόημα" ?

    Taliban

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Διαβάζω σήμερα,16/9/2016,ότι αποφασίστηκε η εκταφή της σορού του Αλέξανδρου Βέλιου,προκειμένου να διαπιστωθεί αν βοηθήθηκε από κάποιον στο διάβημά του.Όσα βάσανα απέφυγε εν ζωή θα τα υποστεί μετά θάνατον...Θα πει κάποιος:τι τον νοιάζει το μακαρίτη;Έφυγε όπως ήθελε.Γιατί όμως οι δικοί του άνθρωποι πρέπει να βιώσουν ξανά οδύνη και ταλαιπωρία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως επειδή ο αποθαμένος ήτουνε μανουάλι της εξουσίας κι οπωσδήποτε πρέπει να υποστεί τα λειτουργικά, τις περιφορές, τις λατρευτικές δόξες και τιμές.

      Διαγραφή
    2. Μακάβριο το χιούμορ σας.

      Διαγραφή
    3. Δεν είναι χιούμορ. Οι γραφειοκράτες κρατικοί υπάλληλοι (δικαστές, εισαγγελείς, πανεπιστημιακοί, καναλάρχες, διορισμένοι από τον Πούτιν διευθυντές στην Ενέργκα και στην Ελλάς Πάουντερ) ανέκαθεν εξασκούσαν την δικομανία, τις εκταφές. Έτσι ψυχαγωγούνται. Λέει ο Βασίλης Ραφαηλίδης πως είναι και παιδεραστές οι ωραίοι σαν Έλληνες. Τους γνωρίζουμε.

      Διαγραφή
    4. Ταϋλάνδη, αγαπημένος προορισμός των Γερμανών και ο νοών νοείτω. Η δυστυχία του να είσαι Γερμανός έγκειται στο ότι το ψυγείο πρέπει να πάντα γεμάτο για να μην βγει ο Ούνος στην επιφάνεια.
      Αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η άποψη του ευρωπαϊστή και φίλου του μουσουλμάνικου πολιτισμού Ραφαηλίδη για τα σημερινά σε Ευρώπη και Ελλάδα.

      Διαγραφή
    5. Εμένα της αδελφής της μαμάς μου ο άνδρας είναι Γερμανός και δεν είναι έτσι όπως κραίνετε διόλου. Τα μπλουζάκια που μου φέρνουν από την Γερμανία τα αγοράζουν ευρώ πέντε και εδώ μας τα πουλάνε ευρώ δέκα οι λεγόμενοι σύμμαχοι οι εγγλέζοι σας, κύριε Παπαδόπουλε. Και haribo ζελεδάκια πολύ καλά!

      Διαγραφή
    6. Όλοι έτσι είναι, εδώ οι Έλληνες αγρότες κυκλοφορούν άπαντες με ferrari, με δύο μέτρα και δύο σταθμά θα κρίνουμε;
      Kαι μιας και η ανάρτηση είναι για τον αείμνηστο Αλέξανδρο Βέλιο να πούμε και τούτο, ο μητροπολίτης τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο και του είπε "Από εμένα είσαι ελεύθερος να φύγεις, από εδώ και πέρα ας κρίνει ο Θεός", από μεριά της η πολιτεία δεν τον σέβεται ούτε και ως νεκρό.

      Διαγραφή
  64. Τι θα γίνει με την φασιστική αγραμματοσύνη του δημοσιογράφου Αλικάκου:
    Η συγκίνηση να τον βλέπεις να μιλάει ατάραχος για το θάνατό του ήταν μεγάλη. Δεν επικοινωνούσε τον θάνατό του με τη δεινότητα του δημοσιογράφου, όπως στην τηλεόραση, στην αρχή.
    "Θα το επικοινωνήσω" - η διάλεκτος του τηλεφασίστα.
    Και ο αγράμματος Αλικάκος θέλει να μου πει τι να πιστεύω...και ποιο πρόσωπο που έζησε σαν Μεγάλο Τίποτε δεν πρέπει από εμένα να κατηγοροποιηθεί στα Μεγάλα Τίποτα...μεγάλες επιδιώξεις, ασήμαντα πρόσωπα, γελοία μέσα και γραμματικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Εδώ ο Νίκος Καρούζος έγραψε:

    Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΜΕΤΑΠΕΙΣΤΟΣ
    Ένα λεφτό! ένα λεφτό!
    Φλόγες μεγάλης ερυθρότητας.


    αλλά οι φλόγες μεγάλης ερυθρότητας μάλλον δεν φλογίζουν κατά τους θανάτους των ποιητών-δημοσιογράφων και των δημοσίων

    προσώπων εν γένι· άλα, άλα, κι αν μας ρίξουν μες στη γυάλα· άλα, άλα, μια σκυλού, καντηλανάφτισσ' αλανιάρα και σε πάρει από μένα αχ θα μείνω εγώ μπουκάλα δύο γένι...

    Τόσοι πέθαναν. Ήταν συντομεύσεις της κενότητας. Κι όσο διασημότεροι, τόσο γελοιωδέστεροι. Ούτε καν μέσα στα σκυλάδικα δημιουργίες. Αποτσίγαρα στον ελληνικό καφέ υπό βροχή. Μόνο στον ευρωγκρεμό αναστενάρηδες, ζογκλέρ, ζιγκολό.

    Βυζαίνω τηλεοπτικές μάνες
    διπλοελισσόμενο μωρό
    με δαγκώσανε νοτάριοι
    στο γραμμικό πολυμερές του ρω.

    Πέθανε η ζωντανή σύνδεση, αβοήθητη από αξιοπρέπεια. Πάει η ζωντανή σύνδεσις πάει. Πίσω δεν ξαναγυρνάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.