Πέμπτη, Αυγούστου 18, 2016

Ανήμπορος...

Πόσο προτιμώ αυτή τη λέξη από την συνώνυμή της «άρρωστος». Πρώτα γιατί καλύπτει ένα μεγαλύτερο φάσμα – μπορεί να είσαι ανήμπορος χωρίς να είσαι άρρωστος. Εκφράζει αδυναμία, ανικανότητα. Το «μπορείς» σου δεν λειτουργεί. Επιπλέον είναι λιγότερο «βαριά» από το «άρρωστος» - ίσως να μην εκφράζει ασθένεια αλλά διάθεση. (Γι αυτό καλύτερη η λέξη «αδιάθετος»).


Σήμερα την νύχτα ταλαιπωρήθηκα από το στομάχι μου – χωρίς λόγο: ούτε πολύ, ούτε βαριά, είχα φάει για βράδυ. Η σύζυγος, που σε αυτές τις περιπτώσεις επιστρατεύει την άλλη της ιδιότητα – του γιατρού – μίλησε για πιθανή ίωση.  Έχω μάθει πια ότι όλες οι αγνώστου αιτιολογίας ασθένειες ονομάζονται «ιώσεις» ή, σε σοβαρότερες περιπτώσεις, «αυτοάνοσα» νοσήματα.

Ξανακοιμήθηκα μετά την ταλαιπωρία και ξύπνησα …αδιάθετος. Πήγα πολλές δεκαετίες πίσω και θυμήθηκα  τις φορές που, μαθητής τότε, ξυπνούσα ελαφρώς άρρωστος. (Μιλάμε για «ελαφρές» ασθένειες: κρυολόγημα, λαιμός – τα «λαιμά» ήταν τρέχουσα έκφραση – και άλλα παρόμοια). Σύμμαχος μέγας τότε το θερμόμετρο. Λίγα δέκατα και ζήτω! (Καμιά φορά βοηθούσε και λίγο τρίψιμο στην κουβέρτα). Τηλεφώνημα στο σχολείο και: δικαιολογημένη απουσία!

Αυτό σήμαινε για μένα κοπάνα και κυρίως …διάβασμα. Ως ασθενής είχα το δικαίωμα να παραγγείλω τα βιβλία ή τα περιοδικά που ήθελα και να βυθιστώ στις σελίδες τους. Επίσης τη δυνατότητα να επιλέξω το αγαπημένο μου φαγητό!

Αυτά, στα χρόνια του δημοτικού και στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου. Μετά, το σχολείο μου ….άρεσε και δεν επιζητούσα λόγους να το αποφύγω. Είχε άλλωστε μεγαλύτερη βιβλιοθήκη από την δική μου – όπου και περνούσα όλες τις ελεύθερες ώρες μου…


Η ησυχία του καλοκαιριού φέρνει αναμνήσεις… Και μην αρχίσετε να μου στέλνετε περαστικά – είμαι ήδη καλύτερα!

21 σχόλια:

  1. Εμένα η νύχτα μου χθες ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής μου. Είδα τον Βέγα και τον Σείριο, Δύση και την Ανατολή. Με φύσηξε ο αέρας ανάμεσα 23:00 και μεσάνυχτα. Με πέντε κουταλιές δοκίμασα τη γλύκα του αέρα και του κυανόμαυρου ουρανού. Ο χώρος και ο χώρος του ουρανού άνοιγαν σαν το νερό που φεύγει από το σώμα του κολυμβητή. Απολύοντας τον Αρκτούρο κέρδισα το δικαίωμα μου με το φύκι μου στο βραδυνό θολό νερό της κασετίνας μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χθες το βράδυ, στις υπώρειες του Τυμφρηστού, δεν μπορούσες να νιώθεις ανήμπορος. Η (παρ'ολίγον) πανσέληνος, τα έλατα, το παγωμένο τσίπουρο, οι ήσυχες ανάσες των δικών σου ανθρώπων, το καλοκαίρι που ξεψυχάει, ο χειμώνας που έρχεται. Μία ίωση αντιμετωπίζεται καλύτερα με εξωτερική θερμοκρασία 15 βαθμών Κελσίου, παρά με 35. Το κρύο σε τονώνει. Το κρύο απαιτεί εγρήγορση. Το κρύο σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Σου θυμίζει τις μακριές ανηφόρες προς το σχολείο και το χνώτο της πρωινής προσευχής στο προαύλιο. Σε γεμίζει δύναμη να αγωνιστείς, για να αντικρύσεις την επόμενη άνοιξη. Ενώ το καλοκαίρι...ιδρώτας, ο μονότονος βόμβος των κλιματιστικών και η αγωνία να προλάβεις όλα όσα παραμέλησες από το Σεπτέμβριο μέχρι το Μάιο. Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος: οι αναβράζοντες μήνες της ιδιωτικής μου ανημπόριας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ μία φορά έπαθα ανεμοβλογιά. Οι γιατροί συνταγογράφησαν να μην πλένομαι αλλά δεν το τήρησα. Και έχασα μία εβδομάδα του μαθήματος. Και πήγα στο μαθήματος και ο ειδικός εκεί μου είπε να μην κολλήσω τους μαθητευόμενους και ήθελε να με διώξει. Όλο συνεχώς αυτοί, ειδικοί και μαθητευόμενοι επωάσεως, θέλουν να με διώξουν. Αλλά δεν έφυγα και έμεινα μα δεν μετάδωσα ασθένεια σε κανέναν, ειδικό ή μαθητευόμενο, κάτι περιφερόμενες μαύρες κατάρες της φήμης και του μίσους. Εμένα δεν μου αρέσει ποτέ να μου λένε το ένα τι για να εννοήσω το άλλο τι. Γιατί όλο λένε μπιμπερόν, κύκλοτρον. Άμα λέει και το νι νιώθει το κτύυυυπημα. Που όμως αυτοί δεν έρχονται στο doncat. Και απορώ: ποιο μέρος της κοινωνίας ελληνικής το doncat αναδεικνύει κι αναδέχεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάτι τέτοιο πέρασα κι'εγώ αυτές τις μέρες, ευτυχώς χωρίς πυρετό αλλά με μεγάλη εξάντληση και κακοκεφιά.
    Πράγματι τι ωραίες που ήταν οι παιδικές μικρο-αδιαθεσίες.
    Περιποίηση, δίσκος με φαγητό στο κρεββάτι, ραδιοφωνάκι και βιβλία. Και κάθε τόσο έμπαινε η μητέρα μου στο δωμάτιο να ρωτήσει πώς είμαι. Όλα αυτά όταν είσαι παιδί σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι το κέντρο του κόσμου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το άτιμο το στομάχι όταν είναι ευαίσθητο...
    Πόσο ζηλεύω κάποιους που δίνουν την εντύπωση πως το στομάχι τους λιώνει και σίδερα!

    Χ. Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ θαυμάζω όχι τόσο τους κυριολεκτικούς χαλκέντερους όσο τους μεταφορικούς. Ας μην μπορείς να λάβεις παυσίπονο με άδειο στομάχι, αρκεί να αντέχεις την καθημερινότητα και αυτούς που την κάνουν δύσβατη.

      Διαγραφή
  6. Έκανε τόσα χιλιόμετρα για να έλθει να μας δει και όλη τη βδομάδα που ήτανε μαζί μας, αντί να περνάει καλά και να βολτάρουμε, έβηχε και σερνότανε. Σήμερα που το πήγα στο αεροδρόμιο για την επιστροφή, φάνηκε πως πήρε να αναρρώνει! Αγωνιούσαμε όλοι μας κρυφά μήπως κολλήσουμε κι εμείς και το παιδί και πυροδοτηθεί η επιληψία του. Ευτυχώς, μάλλον τη γλιτώσαμε.

    Οι καλοκαιρινές ιώσεις είναι πολύ εκνευριστικές. Να ήτανε χειμώνας, να το φχαριστηθεί η ψυχή σου! "Κρυολόγημα" αυγουστιάτικα; Γαμώ το, δηλαδή1

    Μετά τιμής,
    Κάπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περσινές διακοπές στην Πάρο. Από τις 15 ημέρες τις 10 έγκλειστος σε ελαφρώς καταθλιπτικό δωμάτιο, λόγω καραμπινάτου κρυολογήματος.
      Ευτυχώς υπήρχε Ιντερνετ.

      Το Θυμήθηκα διαβάζοντας: "Κρυολόγημα" αυγουστιάτικα; Γαμώ το, δηλαδή!"

      Διαγραφή
  7. Αρχές καλοκαιριού, δευτέρα προς τρίτη Γυμνασίου. Είχα πάθει έναν ελαφρύ πλευρίτη. Μια μέρα μάλωσα με τον πατέρα μου (δεν θυμάμαι γιατί). Για "εκδίκηση" βγήκα στην παραλία της Θεσσαλονίκης πολύ ελαφρά ντυμένος ενώ έκανε ψύχρα. Ο πλευρίτης γύρισε σε πνευμονία και πέρασα ολόκληρο το καλοκαίρι στο κρεβάτι.

    Ομολογουμένως, κάποιες στιγμές σκέφτηκα ότι στην πραγματικότητα εκδικήθηκα και τιμώρησα τον εαυτό μου. Αλλά μέσα μου, τελικά είχε μεγαλύτερη αξία ότι είχα επιτύχει τον σκοπό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Nikos Dimou Μην μου πείτε ότι φωτογραφήσατε σήμερα τα θερμόμετρα! Αν ναι, ακόμα και "ανήμπορος" δεν χάνετε το κέφι σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, δεν χρειάζονται και πολλές δυνάμεις για να κάνεις ένα κλικ! Πιο δύσκολο είναι να γράψεις το κείμενο...

      Διαγραφή
    2. :) Αύριο με περισσότερες δυνάμεις!

      Διαγραφή
    3. Ευχαριστώ Ντίτα - ίωση ήταν (αν ήταν) και πέρασε!

      Διαγραφή
  9. Φαίνεται πως από τους τακτικούς μας μπλόγκερ ελάχιστοι έχουν μείνει εδώ, γιατί τα σχόλια που έρχονται είναι 90% μη δημοσιεύσιμα!

    (Αν και πλέον τι νόημα έχει το "εδώ"; Με ένα κινητό συμμετέχεις κι από την παραλία).

    Αυτός είναι και ο λόγος που αποφεύγω να ξεκινήσω σοβαρά θέματα. Θα πάνε χαμένα ελλείψει συνομιλητών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. καλημέρα!
    Με κάθε θέμα που τίθεται συνειδητοποιώ πόσο χρειάζομαι άμεσα μια ψυχολογική ανάταση!!Όλα τα θέματα έχουν για μένα πρόσωπο και αγωνία ειδικά οι αδιαθεσίες όσο μικρές κι αν είναι.
    Έτσι για να πω την καλημέρα μου θα επικεντρωθώ στη φωτογραφία και να πω πως πρόσφατα έδωσα την πρέπουσα σημασία στο θέμα "θερμόμετρα υδραργύρου" και επιτρέψτε μου να προσφέρω μια πληροφορία που μπορεί και να φανεί χρήσιμη!
    Αντιμετώπιση περιστατικού μικρής έκτασης με έκχυση υδραργύρου(π.χ.θραύση θερμομέτρου, λαμπτήρα φθορισμού κ.λ.π.

    http://www.fireservice.gr/pyr_cms_files/dynamic/c210961/attach/ydrargyros_el_GR.pdf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν ο νευρολόγος Richard Nordgen της είπε ότι τα συμπτώματά της (ναυτία, απώλεια βάρους δυσκολία στην ομιλία) πιθανόν να οφείλονται σε έκθεση σε υδράργυρο, η Wetterhahn ανέφερε το περιστατικό με τις σταγόνες DMHg, που είχε συμβεί τον προηγούμενο Αύγουστο.
      Στην Ελλάδα έχουμε κάτι γιατρούς που τους ρωτάς: κολλημένε στο χρήμα, ποια είναι η φυσιολογική ποσότητα CO στο αίμα μου και πόσο ανεβαίνει με το κάπνισμα και αλλάζουν θέμα. Και στο φακελάκι παραμένουν καταδεκτικοί. Εμένα μου έδωσε ο άνθρωπος τα 700 χιλιάρικα δραχμές για να επιμεληθώ και δεν έδωσα ούτε δραχμή στο γιατρό στο Παπαδημητρίου. Μόνον αγόρασα αφορολόγητο σχεδόν αέρινο Captain Black Gold και ξεφυσούσα, ξεφυσούσα, ξεφυσούσα.

      Διαγραφή
  11. Νομίζω ότι η πιο κατάλληλη λέξη είναι ασθενής. Δηλαδή χωρίς το σθένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σε ηλικία 25 χρονών περίπου,από μεγάλη στεναχώρια και ορμονική διαταραχή, έχασα πολύ αίμα μέσα σε 24 ώρες. Ο αιματοκρίτης μου είχε πέσει υπερβολικά, και ο γιατρός συνέστησε μετάγγιση αίματος. Η μητέρα μου δεν συμφώνησε, υποστηρίζοντας ότι με την φροντίδα της και καλή διατροφή θα με έκανε καλά.
    Τότε ο γιατρός συνέστησε ενέσεις σιδήρου. Μετά τις πρώτες όμως άρχισα να αισθάνομαι σαν να έπαθα δηλητηρίαση. Ο πατέρας μου ψάχνοντας στην εγκυκλοπαίδεια ( τότε δεν υπήρχε google) κατάλαβε ότι ήμουν αλλεργική στον σίδηρο, κι έτσι σταμάτησαν και οι ενέσεις παρά την επιμονή του γιατρού.
    Μέσα σε λιγότερο από μήνα με την αγάπη, την φροντίδα των γονιών μου και το καλό φαγητό της μητέρας μου, έγινα περδίκι!
    Όμως η ανημπόρια σ´αυτές τις ηλικίες περνάει εύκολα με χάδι, αγάπη και φροντίδα. Πολύ αργότερα έρχονται τα δύσκολα, που το χάδι η φροντίδα κι αγάπη, άν και απαραίτητα, δυστυχώς δεν αρκούν.

    Καλημέρα, Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς δεν έκανα σχολικούς ανταγωνισμούς. Δεν πιστεύαμε εγώ στις ανοησίες και στις εξ αυτών ιδρυόμενες φθορές. Πώς άραγε να μοιάζει η εσωτερική μορφή κάποιου βαθμοθήρος του συγκριτικού βαθμού; Πρέπει να είναι πολύ φτηνιάρης άνθρωπος.

      Διαγραφή
  14. 2013 με δεκατέσσερα έπρεπε να πέσω στο κρεβάτι. Γνώση από παλιά στερνή: αν ανέχεσαι και παραμένεις σε προδοσίες, άσχημες, υποτιμητικές συμπεριφορές, θα αναγκαστείς και να γευτείς όλο τον όγκο της σούπας του εγωισμού των ειδικών, άλλα εγκλήματα. Έλεγε λοιπόν για εμένα ο ενδιαφερόμενος: πρέπει να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο, ή σε κλινική, διότι έχει «καταπέσει». Ενώ εμένα το πρόβλημα μου απλώς λυνόταν με την απουσία μου από τα άρρωστα σημεία της παρουσίας αυτού και άλλων ατόμων της γνώριμης καθημερινότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.