Κυριακή, Ιουλίου 24, 2016

Η άγνωστη Ελλάδα

Αμφιαράειο


Πόσο καλά γνωρίζουμε την χώρα μας;

Πολλές φορές έχω την εντύπωση πως οι ξένοι γνωρίζουν την Ελλάδα καλύτερα από τους Έλληνες. Ειδικά βέβαια την αρχαία – γιατί αυτοί πρώτοι την μελέτησαν και την ανέσκαψαν. Κάθε λίγο μου προκύπτει ένα γεγονός που επιβεβαιώνει την εντύπωσή μου. Μία Γαλλίδα καθηγήτρια που επί 37 χρόνια δίδασκε Γαλλικά,
Αμφιαράειο - αντίθετη άποψη
αρχαία Ελληνικά και Λατινικά στους μαθητές της, αποφάσισε τελειώνοντας την σταδιοδρομία της να μάθει και νέα Ελληνικά. Ξαναγράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, σπούδασε 4 χρόνια και αποφοίτησε με δύο πτυχία: Νεοελληνικής Γλώσσας και Μετάφρασης. Ταξιδεύοντας χρόνια στην Ελλάδα είχε ήδη επισκεφθεί πολλά ενδιαφέροντα μέρη – συνέχισε και κατάρτισε ένα αρχείο με δεκάδες περιγραφές και πληροφορίες. Το ανέβασε στο Διαδίκτυο σε τρεις γλώσσες: Γαλλικά, Αγγλικά και Ελληνικά και μου έστειλε την διεύθυνση.

Πριν σας παρουσιάσω αυτή τη δουλειά – που μου αποκάλυψε άγνωστα μέρη και με έκανε ως Έλληνα να ντρέπομαι – θέλω να αναφερθώ στον άνθρωπο που πρώτος  μου γνώρισε την άγνωστη αρχαία Ελλάδα. Ήταν …Γερμανός. Γι αυτόν έγραψα το ακόλουθο κείμενο που θα συμπεριληφθεί στο επόμενο ημερολόγιο της Εταιρίας Συγγραφέων.

Στη μνήμη του Werner Ekschmitt

Πριν από πενήντα χρόνια ανακάλυψα ένα γερμανικό βιβλίο – που δεν ξέρω αν έχει μεταφραστεί ακόμα στα Ελληνικά. Ο τίτλος του ήταν «Ins Unbekannte Griechenland» (Μέσα στην άγνωστη Ελλάδα) και στην πέμπτη σελίδα του είχε την ελληνική παροιμία «Έλα μπάρμπα μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου» - στα ελληνικά.

Πρόγονος ο Νίκων Νίκωνος;
(ιερεύς γενόμενος Αμφιαράωι)
Το βιβλίο αυτό μου αποκάλυψε μία άλλη αρχαία Ελλάδα πέρα από τους Δελφούς και την Ολυμπία. Στις 300 σελίδες του υπήρχαν αρχαιολογικοί θησαυροί που ούτε τους είχα ξανακούσει. Ποιος έχει επισκεφθεί την οχυρή Άρνη των Μυκηναίων, τους τάφους στα Δέντρα και τα κυκλώπεια τείχη της Μηδέας; Ποιος γνωρίζει γιατί το χωριό «Αγία Τριάδα» στον δρόμο για το Ναύπλιο ονομαζόταν για αιώνες «Μέρμπακας;».

(Νόμιζαν πως το τοπωνύμιο ήταν Αρβανίτικο και το άλλαξαν – ενώ ήταν παραφθορά του επιθέτου ενός μεγάλου φιλόλογου του φλαμανδού Willem van Moerbeke (1215; † 1286) που διετέλεσε χρόνια επίσκοπος Κορίνθου, μετέφρασε πρώτη φορά από τα αρχαία όλο τον Αριστοτέλη και αλληλογραφούσε με τον Άγιο Θωμά τον Ακινάτη!).

Από το βιβλίο του Ekschmitt πήρα την ιδέα να ανακαλύψω τους «δικούς μου» αρχαιολογικούς χώρους. Έτσι βρήκα την αρχαία Σκιλλουντία, το υπέροχο Ηραίο του Άργους, το ιπτάμενο θέατρο στον Ορχομενό της Αρκαδίας, τον ναό της Νέμεσης στον Ραμνούντα, το μικρό κοχύλι θεάτρου στην Σικυώνα, την Παλιαχώρα στην Αίγινα. Σε όλους αυτούς σπάνια θα συναντήσετε επισκέπτες – ίσως κανένα σχολαστικό και φιλομαθή Γερμανό. Ακόμα και στο Αμφιαράειο, μισή ώρα δρόμο από την Αθήνα, μπορείτε να περάσετε μόνος όλη την μέρα. Κι αν είναι Μάιος θα ακούσετε πολλά αηδόνια στο ρέμα…

Ο Βέρνερ Έκσμιτ (1926-2004) έζησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα, ήταν αρχαιολόγος και φιλόλογος, καθηγητής και διευθυντής στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη (1960-1980). Δεν τον συνάντησα ποτέ αλλά του χρωστάω μεγάλη χάρη – γιατί μου αποκάλυψε μία Ελλάδα που δεν την υποπτευόμουν…



Η σκηνή του Θεάτρου στο Αμφιαράειο


Και τώρα στην Γαλλίδα φίλη μας: Ονομάζεται Simone Taillefer και η ιστοσελίδα της έχει τον τίτλο: http://www.greceignoree.com/ (κυριολεκτικά: η Έλλαδα που αγνοούμε). Βλέπετε πόσο κοντά βρίσκεται στον Έκσμιτ. Αν δεν γνωρίζετε Γαλλικά, επιλέξτε την ελληνική ή αγγλική εκδοχή της σελίδας. Θα σας ταξιδέψει… Ίσως, τώρα που είναι και εποχή διακοπών, να σας δώσει ιδέες…

85 σχόλια:

  1. Από τα μάτια μου δεν πέρασε. Το λάφυρο στους τίτλους της, αλλά δεν ξέρει την παραλία μου πίσω από το εύκολο βουνό της όρασης, τους κοφτερούς βράχους, τη βαθιά λίμνη της θάλασσας προ των άλλων βράχων που ανοίγονται στα πιο βαθιά νερά, τους κόκκινους βράχους της πείνας, στροφές που αποκαλύπτουν το θερινό χιονόνερο στόλισμα της ελιάς. Πόσο δίκιο είχες γιαγιά που έλεγες κατασκόπους τους τουρίστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα κύριέ Δήμου,

    Ευχαριστώ πολύ για το ωραίο σύνδεσμο. Μια μικρή παρατήρηση, υποψιάζομαι πως κάνατε λάθος στην ημερομηνία γέννησης του κυρίου Έκσμιτ, φαντάζομαι είναι 1926. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι θελκτική αυτή απεικόνιση με τα καλαμαράκια. Φαντασμαγορία νυχτερινής δροσιάς οι μαύρες σμέρνες που θα μαζευτούν οληνύχτα και θα πηδάνε έξω από το νερό να δαγκώσουν και να τρώνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγάπη για το αντικείμενο. Μελέτη, γνώση και ενέργεια. Άνθρωποι ξεχωριστοί και άξιοι θαυμασμού, σαν και εσάς, που μας κάνετε κοινωνούς των γνώσεων και των απόψεών σας.
    Ένα μεγάλο ευχαριστώ.

    Π.

    Υ.Γ. Μικρή διόρθωση στην ημερομηνία γέννησης του Βερνερ Εκσμιτ αντί 1026 προφανώς 1926.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τυπογραφικόν. Αλλιώς θα είχε ζήσει 978 χρόνια. Κάτι πιο λίγο από τον Μαθουσάλα.

      Διαγραφή
  5. Καλοκαιρινό δώρο η ιστοσελίδα της Simone Taillefer. Ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωραία κάνω σεφτέ για να θυμηθούμε την πρώτη εποχή των μπλογκ σας :)

    Πράγματι πολλοί ξένοι ειδικά Δυτικοί γνωρίζουν την ιστορία της χώρας μας καλύτερα και από εμάς δεν έχει νόημα να αναφέρω τους ρομαντικούς που έμαθαν στους τότε Έλληνες το μεγαλείο των αρχαίων Ελλήνων, ο λόγος μάλλον είναι ότι στην Δυτική Ευρώπη οι κλασσικές σπουδές είναι αξιόλογες.

    Υ.Γ. μου δώσατε ιδέες για να πάω ταξίδια με τα ανήψια μου όταν έρθνουν τον Άυγουστο στην Ελλάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ενημερώστε αν έχετε την καλοσύνη την - κατά τα άλλα αξιέπαινη για την προσπάθεια της - "Γαλλίδα Καθηγήτρια" για την ύπαρξη τουτουνού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όχι μόνο την ιστορία μας, όχι μόνο τους Αρχαιολογικούς μας τόπους αλλά και την γλώσσα των αρχαίων γνωρίζουν καλύτερα. Τα καλύτερα λεξικά της Αρχαίας Ελληνικής τα έχουν γράψει ξένοι. Πολύ ωραίο άρθρο και πολύ ενδιαφέρουσα η ιστοσελίδα της Simone Taillefer. Ευχαριστούμε. Εμείς εδώ δυστυχώς, τους αρχαίους Ελληνες τους θυμόμαστε μόνο για να μας ξελασπώσουν συνήθως. Είναι το άλλοθί μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τερπνό και ωφέλιμο το θέμα. Ελπίζω μόνο να μην βρεθεί κάποιος συν-σχολιαστής που θα παραθέσει Καρούζο, επειδή διανύω περίοδο αποκαρουζοποίησης και ήδη έχω ταραχθεί: πρωί-πρωί, απολαμβάνοντας καφέ και τσιγάρο, πέφτω πάνω στην επιφυλλίδα του Βέλτσου στο "Βήμα". Κοντεύω να πνιγώ: όχι άλλο κάρβουνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θυμήθηκα την χαρά που μου είχε δώσει πριν αρκετά χρόνια το 'L'ete grec' του Jacques Laccariere.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η στάχτη του Jaques Lacarriere, μόλις διάβασα ότι σκορπίστηκε στη θάλασσα ανοιχτά των Σπετσών.

      Διαγραφή
  11. ΝΔ, οι φωτογραφίες δικές σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα. Όταν δεν είναι δικές μου - γράφω την προέλευση.

      Διαγραφή
    2. Για δεκαετίες η φωτογραφία ήταν χόμπι - μέχρι που κάποτε την δούλεψα και επαγγελματικά. Στο https://www.flickr.com/photos/nikosdimou/ μπορείτε να δείτε πολλές φωτογραφίες μου.

      Διαγραφή
  12. Όντως πολύ ωραία είναι η ιστοσελίδα της κυρίας Taillefer. Θυμήθηκα αμέσως το "Projet Homère" ("Le site de la langue Grecque") το οποίο έφτιαξε επίσης μια Γαλλίδα (νομίζω), που λέγεται Hélène Kémiktsi. Ίσως ταιριάζει λοιπόν σε αυτό το σημείο η μηνεία αυτής της καταπληκτικής πηγής πληροφοριών.

    Πρόκειται για ένα τεράστια αρχείο με κάθε είδους υλικό που έχει σχέση με την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό γενικά. Μέχρι στιγής δεν πρόλαβα να κοιτάξω παρά ένα μικρό μέρος αυτής της απίστευτης συλλογής.

    Η διεύθυνση:
    Projet Homère

    Για παράδειγμα:
    Το πρώτο τμήμα και μόνο της λεγόμενης "Βιβλιοθήκης" (η οποία επίσης δεν είναι παρά ένα μέρος της ιστοσελίδας) περιλαμβάνει έναν απίστευτο αριθμό ελληνικών λεξικών (τόσο για τα νέα όσο και για τα αρχαία ελληνικά):

    Section 1
    (ο κατάλογος με τους συνδέσμους στα λεξικά εμφανίζεται με κύλιση στη σελίδα προς τα κάτω)

    Η ιστοσελίδα είναι κυρίως στα γαλλικά (απ’ ό,τι είδα), αλλά αυτό δεν εμποδίζει την ενασχόληση με το υλικό που προσφέρεται εκεί, ακόμα κι αν ο επισκέπτης (όπως εγώ) δεν γνωρίζει αυτή τη γλώσσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο "ξένοι"...
    Αχ οι ξένοι μας. Όπως αυτός εδώ ο ισπανός ["ελληνιστής"] που με κανει να ντρέπομαι βαθειά:

    http://www.politeianet.gr/books/9789608189706-roount-road-eudaimon-arkadia-183587

    http://www.politeianet.gr/books/9789608189065-olalla-pedro-roount-road-muthologikos-atlas-tis-elladas-191227

    Εννοείται πως έχω εκπλαγεί με τις εικόνες και τα όσα παραθετει ο οικοδεσπότης. Στούρνος θα πεθάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιδιαζόντως η λέξη Ραμνούντα γενετήσια. Η Αττική, η Πελοπόννησος, η Ήπειρος, οι Κομοτηνές, όλες αυτές οι περιοχές της πατρίδας με βαραίνουν και δεν πρόκειται ποτέ να επισκεφθώ. Ο οργανισμός μου λέει διαφύλαξη από διαδρομές σε δρόμους επικίνδυνους. Θα έχω μόνο το σώμα μου σε άγνωστες θαλασσινές σπηλιές, μεταφέρω δια θαλάσσης το παγωτό για να το φάω. Αν ήμουν υπουργός πολιτισμού θα μετέφερα και στερεοφωνικό δια θαλάσσης. Δε θα με ένοιαζε που θα βρεχόταν. Ούτε που στις σπηλιές της θάλασσας ρευματοδότες δεν υπάρχουν.

      Διαγραφή
    2. Είναι Ο Ραμνούς, του Ραμνούντος!

      Διαγραφή
    3. Μη συγχωρείτε. Είναι ο Ραμνούντας. Το όνομα "Ραμνούς" προέρχεται από το φυτό ράμνος (αγκαθωτός θάμνος). Σίγουρα έχω δει αυτούς τους θάμνους στην ελληνική φύση. Θα 'ναι επίσης: ο σχοίνος, ο λέμβος. Και πόσα άλλα.

      Διαγραφή
    4. "Το όνομα των φυτών προέρχεται από την ελληνική τοποθεσία “Ράμνος” που βρίσκεται στην περιοχή του Μαραθώνα Αττικής. Είναι αειθαλείς και φυλλοβόλοι θάμνοι και δένδρα.
      Αναπτύσσονται σε ηλιόλουστες και ελαφρά σκιασμένες θέσεις, ακόμη και σε ξηρά εδάφη.
      Φυτεύονται μεμονωμένα και σε φράχτες.
      Πολλαπλασιάζονται με μοσχεύματα.
      Δεν προσβάλλονται από ασθένειες.
      Αν σχεδιάσουμε έναν κύκλο με ράμνο και χορέψουμε μέσα σε αυτόν
      με ολόγιομο φεγγάρι και εμφανιστεί ένα ξωτικό τότε θα του πούμε:
      Σταμάτα και πραγματοποιήσε την επιθυμία μου..
      Και εκείνο θα μας την πραγματοποιήσει...
      πηγή:gardensandplants.com"

      Διαγραφή
    5. Έχω κι εγώ τον μυθολογικό χάρτη του Ολάλα. Όλες -νομίζω- οι φωτογραφίες του είναι παρμένες βαθύ χειμώνα. Αυτό κάνει μια περίεργη αντίθεση διότι οι αρχαιολογικοί χώροι έχουν κάπως συνδυαστεί με τζιτζίκια, ζέστη και ανελέητο φως.

      Διαγραφή
    6. νομίζω προσπαθουσε να αποφύγει τους παρδαλούς τουρίστες που μαγαρίζουν τις "εικόνες" παντού...

      Διαγραφή
  14. Έκοψα τέσσερα σχόλια γιατί ειχαν αναφορές και αποσπάσματα από το Νίκο Καρούζο. Ασχετα με τα θεματα των ποστ...

    Ναι, στον Καρούζο άμα δένει με το θέμα. Βρήτε όμως και κανέναν άλλο ποιητή. ΄Η ανοίξτε ένα μπλογκ μόνο για Καρούζο. Θα το άξιζε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ πολύ! Όταν κάποιος δουλεύει σκληρά στον κύκλο των "Κ.Α."(Karouzolic Anonymous), κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη. Παρεκκλίνοντας ελαφρώς από την αρχαιογνωσία του θέματός μας, τολμώ να προτείνω στους συν-σχολιαστές και στον οικοδεσπότη μας δύο μέρη όχι πολύ γνωστά (αλλά αρκούντως δροσερά για τον εναπομείναντα Ιούλιο και τον επερχόμενο Αύγουστο): Ρεντίνα Αγράφων,στο νομό Καρδίτσας, και Καταφύγι Κοζάνης. Στο πρώτο από τα δύο προαναφερόμενα χωριά είδα για πρώτη -και μοναδική - φορά απεικόνιση του Θεού,με τον τίτλο "Ο Παλαιός των Ημερών". Μην νομίσετε ότι προσπαθώ να εκθρησκεύσω ένα κατ'εξοχήν κοσμικό μπλογκ.Απλώς θυμήθηκα τον Lovecraft και τις υποβλητικές του αφηγήσεις που μ'έκαναν ν'ανατριχιάζω...

      Διαγραφή
    2. "Ο Παλαιός των Ημερών" είναι συχνή τυπική απεικόνιση του Θεού - πολύ παλιότερη βέβαια από τον Lovecraft...

      Διαγραφή
    3. Είχα διαβάσει πρώτα Lovecraft και μετά είδα την εν λόγω τοιχογραφία.Γηράσκω αεί διδασκόμενος.

      Διαγραφή
    4. Η απεικόνιση πάντως του Θεού δ ε ν είναι σ υ ν ή θ η ς στην βυζαντινή αγιογραφία. Απεικόνισή του ωστόσο σε σύμπλεγμα-ως μέλους της Αγίας Τριάδος- υπάρχει και στον περίκομψο μικρό Ναό της Παναγίας "Κουμπελίδικης" στην Καστοριά [είχα την ευκαιρία να δω και να φωτογραφήσω το θέμα-δεν είναι προσιτό στο κοινό…]. Ας σημειωθεί ότι οι εκκλησίες της Καστοριάς έχουν χρονολογίες -σύμφωνα με τις κτιτορικές επιγραφές- από τον 12 μέχρι 13 ο αι.

      Ο σπουδαίος Αρχαιολόγος, καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής Αθηνών και θεμελιωτής της «Σχολής» μελέτης της Βυζαντινής Τέχνης στην Ελλάδα Αναστάσιος Ορλάνδος (1887-1979) στην δυσεύρετη πλέον εργασία του «Τα βυζαντινά μνημεία της Καστοριάς» [Αρχείον των Βυζαντινών Μνημείων της Ελλάδος-Αθήναι, Τυπογραφείον «ΕΣΤΙΑ», ΜΑΪΣΝΕΡ & ΚΑΡΓΑΔΟΥΡΗ, 1938] γράφει:

      […] Η δια προσωποποιήσεως παράστασις της αγ. Τριάδος απεφεύγετο κατά τους βυζαντινούς χρόνους, ως αντικειμένη προς την αγ. γραφήν λέγουσαν "τον Θεόν ουδείς τεθέαται πώποτε". Δεν είναι όμως και μοναδική ενταύθα η παράστασις αυτή. Υπεδείχθη ήδη ότι απαντά ομοία εν μικρογραφία του υπ. αιθ. 52 χ/φου sull. Gr. της Βιβλιοθήκης τη Βιέννης. Εις το παράδειγμα τούτο έρχομαι να προσθέσω και δεύτερον. είναι δε και τούτο τοιχογραφία της εν έτει 1025 ιδρυθείσης ελληνορθοδόξου μονής εις Κρυπτοφέρρης, ήτις εικονίζει ομοίως τον Παλαιόν των Ημερών φέροντα επί των γονάτων του τον Χριστόν, όστις πάλιν κρατεί την το Άγιον Πνεύμα εικονίζουσαν περιστεράν το σύμπλεγμα δε τούτο περιβάλλεται υπό αγγέλων. Η τοιχογραφία είναι πιθανώς του 14ου αι. Παραλλήλως κατά τον 14ον αι. εφηρμόσθη και ο εικονογραφικός τύπος , καθ’ ον ο μεν Υιός κάθηται αριστερά εικονιζόμενος εις την αυτήν κλίμακα προς τον δεξιά καθήμενον Πατέρα, το δε Άγιον Πνεύμα, εν είδει περιστεράς, εικονίζεται εν τω μέσω και άνω […].

      Ο Αναστ. Ορλάνδος συνεχίζει αναφερόμενος στην Κουμπελίδικη: […] Καίτοι δ’ η δια προσωποποιήσεως παράστασις της Αγ. Τριάδος εθεωρείτο κατά τον 18ον αιώνα ως «νεωτερικόν εφεύρημα» και ως «ξένη και απαράδεκτος τη αποστολική και καθολική εκκλησία» όμως ο τύπος ούτος εγενικεύθη παρ’ ημίν μάλιστα από των χρόνων της Ελληνικής επαναστάσεως κατά ρωσσικήν κυρίως επίδρασιν. Ενταύθα ο μεν πατήρ εικονίζεται γηραιός και λευκόθριξ ως Παλαιός των ημερών, παρίσταται δε καθήμενος και φέρων επί των γονάτων του τον Υιόν, όστις αποδίδεται γενειών και εις μικροτέραν της του Πατρός κλίμακα. Κρατεί δ’ ο Υιός εν τη δεξιά λευκήν περιστεράν φέρουσαν φωτοστεφανον και συμβολίζουσαν , κατά την Γραφήν το άγ. Πνεύμα.

      Στην εκκλησία επίσης τoυ Αγίου Στεφάνου απεικονίζονται …οι τρεις ηλικίες του Χριστού μαζί, κατά τον οραματισμό του Προφ. Δανιήλ. [ως «Εμμανουήλ» με ανατολικό προσανατολισμό , ως «Παλαιός των Ημερών» στο δυτικό αντίστοιχο τμήμα και τέλος ως «Παντοκράτωρ»].

      Διαγραφή
    5. Κε Τζιούτζιο, προς αποφυγήν ασκόπων ταξιδιωτικών εξορμήσεων άλλων συν-σχολιαστών ...

      Αν εξαιρέσει κανείς το "μουσείο" της εθνικής αντίστασης, το στατικό έκθεμα/αεροπλάνο στην είσοδο του οικισμού και έναν απίστευτο ντόπιο που κυκλοφορεί με ψηλωμένο 30 πόντους αγροτικό τίγκα στις ελληνικές σημαίες και με την επιγραφή "ο ρομπέν των δασών", η Ρεντίνα είναι περιηγητικά αδιάφορη κατά την γνώμη μου. Υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέρουσες επιλογές τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου σε περιοχές με πολύ καλύτερες υποδομές υποδοχής επισκεπτών (βλ Ζαγόρια Ιωαννίνων κτλ).

      Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα βέβαια η ασφάλτινη προσέγγιση της Ρεντίνας από πλευράς τοπίου και φυσικών ομορφιών τόσο από το Καρπενήσι (αλπικό Βελούχι και κατάφυτος Τυμφρηστός) και πολύ λιγότερο από Καρδίτσα.

      Διαγραφή
    6. Δεκτόν. Δεν έχω μεγάλη πείρα περιηγήσεων και περιορίζομαι στο να κρίνω τα αλλότρια εξ ιδίων...

      Διαγραφή
  15. Βιβλία για την Ελλάδα έχουν γράψει πολλοί ξένοι. Από τον «Κολοσσό του Μαρουσιού» του Χένρυ Μίλερ (το πιο λυρικό) μέχρι τα βιβλία του Lacarierre που με τόσο κέφι μετέφραζε και εξέδιδε η μακαρίτισσα Ιωάννα Χατζηνικολή.

    Από νεότερους πρέπει να αναφέρω τον εκκεντρικό νέο-ζηλανδό David Cade που έγραψε έναν μουσικό οδηγό της Αθήνας (εκδόθηκε και στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Σαββάλας με τον τίτλο: «ΑΘΗΝΑ – η αλήθεια, αναζητώντας τον Μάνο Χατζηδάκη λίγο πριν σκάσει η φούσκα», 2015) και τους Γερμανούς Klaus Gallas και Ulf-Dieter Klemm: “Griechenland, 21 Annäherungen an ein dreitausendjäriges Reiseziel“, Anabas Verlag 1990. («Ελλάδα: 21 Προσεγγίσεις σε ένα τρισχιλιετή ταξιδιωτικό προορισμό»). Είναι ο πιο αναλυτικός και κουλτουριάρης οδηγός της Ελλάδας.

    Ο φίλος Στέλιος από την Πάτρα μου θυμίζει τρεις οδηγούς, εξαντλημένους σήμερα, που θεωρήθηκαν εξαιρετικοί. «Αρχαιολογικός οδηγός της Αττικής». Συγγραφείς: Christopher Mee - Antony Spawforth, Εκδότης: Leadercom Σελίδες: 208. «Αρχαιολογικός οδηγός της Κεντρικής, Δυτικής και Βόρειας Ελλάδας» Συγγραφείς: Christopher Mee - Antony Spawforth, Εκδότης: Leadercom Σελίδες: 248 – και «Αρχαιολογικός οδηγός της Πελοποννήσου» Συγγραφείς: Christopher Mee - Antony Spawforth, Εκδότης: Leadercom, Σελίδες: 264.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Στην Αργολίδα υπάρχει η αρχαιότερη γέφυρα του κόσμου. Όποτε περνάω σκέφτομαι πόσο θα είχαν εκμεταλλευτεί κάτι τέτοιο οι Άγγλοι ή Βέλγοι, που έκαναν τουριστικές ατραξιόν τα πάντα.

    Αν ήμουν πάντως υπουργός τουρισμού θα έκανα τη χώρα εντελώς τουριστικό υπερθέαμα. 3d απεικονήσεις, αρχαίες αναπαραστάσεις με ηθοποιούς, videogames με τον Περικλή. Μια αρχαιοπρεπή Disneyland :)
    Τα αντεπιχειρήματα τα ξέρω, αλλά δεν νομίζω ότι ούτε η κουλτούρα μας θα καταστερφόταν ούτε το ιδεώδες, ούτε τίποτα. Ίσα ίσα θα μπορούσαν να περάσουν πολλά θετικά στοιχεία σε όλο τον κόσμο, όσο εδώ θα αυξάνονταν κατακόρυφα η εισροή τουριστών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωρίς να είμαι πορωμένος με τα μάρμαρα του Παρθενώνα, ακόμα αν επιστρέψουν δεν θα αλλάξει πολύ η κατάσταση στην Ελλάδα..., θα ήταν καλή ιδέα στο μουσίεο της Ακρόπολης να είχαν ένα ολόγραμμα που να παρουσιάζει με δραματικό τρόπο την καρυάτιδα που είναι στο Βρετανικό μουσείο.

      Διαγραφή
  17. αγνωστη ελλαδα...
    ειδατε πως καταντησαν μερη οπως η Πρέβελη, η Χρυση Αμμος στην Πάρο, ο Φάρος στη Σίφνο, η Σούγια (κι ενα σωρο άλλα) αφ΄οτου τα „γνώρισε“ ο κοσμος;

    (πάλι μου΄ρχεται στο νου το τραγούδι της Κριστι και του Στάθη)
    κοντολογις, ας μη μαρτυράμε τα „αγνωστα μερη“ και πολύ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποτε είχα κάνει μία λίστα με τα αγαπημένα μου "κρυφά" μέρη στην Ελλάδα. Όσο περνούσε ο καιρός έσβηνα πολλά και πρόσθετα λίγα. Τώρα πια είναι ελάχιστα...

      Διαγραφή
    2. Δεκάχρονος επισκέπτομαι τον Κάβο Κέρκυρας σε οικογενειακές διακοπές. Γαλήνη, κακαβιά σε παραθαλάσσια ταβέρνα,τηλεφωνήματα στους παππούδες από την οικία κατάκοιτου γέροντα (ο μόνος που διέθετε τηλέφωνο με μετρητή). Το ίδιο μέρος,δεκαεπτά χρόνια μετά : βρετανική αποικία, με πληθώρα μπαρ, λάβαρα της Άρσεναλ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κυματίζουν στα μπαλκόνια των ενοικιαζόμενων δωματίων και πλήθος οινοβαρέων(όπως θα έλεγε ο κυρ-Αλέξανδρος)τουριστών να κυκλοφορούν στους δρόμους.Περιηγήθηκα εποχούμενος για λίγο και αποχώρησα,αναλογιζόμενος τον Κορνήλιο Καστοριάδη: "[...] και η τελευταία από αυτές τις καταστροφές είναι, φυσικά, η αθρόα και ραγδαία εισβολή του συγχρόνου δυτικού καταναλωτικού πολιτισμού, όπου ένας τόπος που δεν είχε - με μία έννοια - αλλάξει από 25 αιώνες έγινε σμπαράλια μέσα σε 20 χρόνια.Και όταν λέω ένας τόπος, δεν εννοώ μόνο τα τοπία, εννοώ κυρίως τους ανθρώπους, και την ποιότητα και τη στάση των ανθρώπων."

      Διαγραφή
    3. Αχ αγαπητέ Λάζαρε, πόσες παράλληλες ιστορίες τέτοιες θα μπορούσα να αφηγηθώ. Ευτυχώς υπάρχουν πάντα τόποι παρθένοι όπου μπορεί κανείς να βρει καταφύγιο και να αποφύγει αυτούς τους κανίβαλους που έχουν κατακλύσει ιδιαίτερα την Ρόδο και την Κέρκυρα...

      Διαγραφή
    4. Συνεπώς, ας αναζητήσει ο καθένας μας την προσωπική του θερινή Εδέμ, όπου θα μπορεί να απολαύσει τουλάχιστον ένα τίμιο πιάτο φαγητού (φασολάκια λαδερά, φερ'ειπείν), αντί των βαρύγδουπων "πειραγμένων" συνταγών των αδηφάγων εστιατόρων, όπου κυριαρχεί αυτή η διαβόητη κρέμα γάλακτος.

      Διαγραφή
  18. Αγαπητέ κύριε Δήμου, σας ευχαριστώ πολύ για το κείμενό σας. Θέλω να σας ρωτήσω γιατί αποκαλείτε το θέατρο του αρκαδικού Ορχομενού "ιπτάμενο";

    Να σας προτείνω και εναν ακόμη αρχαιολογικό οδηγό για την Ελλάδα στα γερμανικά; Είναι το βιβλίο του S. Lauffer. Παρόλον τον όγκο του δεν είναι βαρύ! Οπωσδήποτε υπάρχει στις αρχαιολογικές βιβλιοθήκες των ξένων αρχαιολογικών σχολών.

    Και κάτι ακόμα για τον Werner Ekschmitt, τον οποίον επίσης δεν έχω γνωρίσει προσωπικά, αν και έχω περάσει λίγα χρονάκια στο Ινστιτούτο Γκαίτε της πρωτεύουσας: ΄Εχει γράψει επίσης το δίτομο Kunst und Kultur der Kykladen (στις εκδόσεις Philipp von Zabern, Mainz, που ειδικεύονται σε έργα αρχαιολογικού περιεχομένου). Ο πρώτος τόμος αναφέρεται στην Εποχή του Χαλκού, ο δεύτερος στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (Γεωμετρική-Αρχαική Εποχή). Πριν από λίγα χρόνια, ο ίδιος εκδοτικός οίκος εξέδωσε μια σύνοψη του δίτομου έργου σε λίγο μικρότερο μέγεθος και σε εναν τόμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Το ονομάζω ιπτάμενο γιατί η άκρη της σκηνής του δίνει σε ένα γκρεμό ενώ αποκάτω υπάρχει χάος. Μία επίσκεψη θα σας πείσει.

    Τα βιβλία του Έκσμιτ τα είδα στο βιογραφικό του. Όντας ηδη θαμμένος μέσα σε 30.000 τόμους προσπαθώ να μην τους αυξήσω παρά μόνο για βιβλία πρώτης ανάγκης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ, έχω ήδη πάει στον Ορχομενό και κάποια στιγμή θα τον ξαναεπισκεπτώ. Απλά σε μένα δεν έδωσε την ίδια εντύπωση που έδωσε σε εσάς. Δεν είναι τόσο μεγάλο και χαοτικό το βάθος του γκρεμού και το θέατρο είναι εναρμονισμένο στο περιβάλλον. Άνθρωποι είμαστε, κάποια πράγματα τα βλέπουμε διαφορετικά...

      ¨Οσο για βιβλία, δεν χρειάζεται να αγοράσετε, ειδικά αρχαιολογικού περιεχομένου. Υπάρχουν αρκετές βιβλιοθήκες ξένων αρχαιολογικών σχολών...

      Διαγραφή
  20. ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

    ΜΥΚΗΝΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
    Τι περισσότερο πλαταίνει την πράξη απ’ την αθωότητα...
    Ίδε ο δεσμώτης διάφανος με τ’ αστέρια
    εξουσιάζοντας τον άλιωτο πόνο στ’ όνομά του
    φίλος του φωτός ή Προμηθέας οιωνίζει το φόβο μας
    ύστερα χιλιάδες μάσκες αλλ’ εγώ
    θα μείνω σε μια θύρα σαν κέλυφος οπού η δόξα το σπάζει
    ο Αγαμέμνων
    αγγιγμένος από τριανταφυλλένια νύχτα ηγεμόνας
    είναι οι ριπές των ματιών του μεταξωτή λάμψη
    και η Κασσάνδρα
    κορακάτη με κόκκινα βαθιά σημάδια στο λαιμό
    θυγατέρα βασιλέως ψυχοπαθής απ’ τη μεγάλη υγεία.
    Το μοναρχικόν άρμα έχει σταματήσει και των ανακτόρων η πύλη
    ανοιχτή με την Κλυταιμνήστρα στολισμένη
    ελαφρά ποδήματα ρούχα γεμάτα έρωτα και μύρα θανάτου
    στα χέρια της ο πορφυρός πέπλος –
    όμως
    ήλιος δεν περιμένει την ανάσα του νικητή Αγαμέμνονα
    δέντρα η βλάστηση όλα σε μαύρο πετεινό
    τ’ αστέρια οι πράξεις
    ο στρεφόμενος καιρός
    καθώς ανοίγει τους θαλάμους των εποχών κατάφυτους
    και λάμπουν τις όμορφες νύχτες τ’ ασπρόρουχα της σελήνης
    όλα σε μαύρο πετεινό.
    Άφωνος με την καταγωγή των τάφων
    ό,τι μέλλεται πώς να εμποδίσεις αντίκρυ στα πουλιά...
    Ένας ο δρόμος και οδηγεί προς το αίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ συν-σχολιαστή, τώρα που παίζεις με τον πόνο όλων ημών, των απηυδησάντων με τον, κατά τα άλλα συμπαθή,Νίκο Καρούζο, ανταπαντώ με Θωμά Γκόρπα: "Αχ πόσο με στενοχωράς πατρίδα / μονάχα σ'εθνικές γιορτές σε είδα."

      Διαγραφή
  21. Ας αναφέρω και εγώ τα βιβλία του Sir Patrick Leigh Fermor, που πέρασε πάνω από τη μισή του ζωή στην Ελλάδα και κυρίως στη Μάνη.
    'Οποιος δεν τον γνωρίζει ας ψάξει την ιστορία του (στρατηγός Kreipe κλπ) Το καταπληκτικό του σπίτι στην Καρδαμύλη έγινε δωρεά στο Μουσείο Μπενάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και που ευτυχώς το Ίδρυμα Νιάρχου ανέλαβε την αποκατάσταση και την συντήρησή του, γιατί το Μουσείο Μπενάκη δεν έχει μία και το σπίτι θα ρήμαζε...

      Διαγραφή
    2. Ναι ευτυχής συγκυρία. O "κυρ-Μιχάλης" της Καρδαμύλης [έτσι τον έλεγαν οι ντόπιοι στο χωριό] μπορεί να χαμογελάει από κάπου...
      Ίσως μαζί του κι ο επιστήθιος φίλος του Μπρούς Τσάτουϊν -και σπουδαίος συγγραφέας- που οι στάχτες του βρίσκονατι σκορπισμένες στη ρίζα μιας ελιάς κοντά στο εκκλησάκι του κτήματος εκεί...

      Διαγραφή
  22. Να ζεις κάποτε και να λες ολόκληρα μπρουμπρουμπρου, 1:57:40 - αγνοώντας τον ανόητο και φασίστα δημοσιογράφο - λίγο δεν είναι. Γιορτάζουμε την κοινωνική δραστηριότητα και δεν ξέρουμε χαρά. Θαυμάζουμε τις πέτρες αλλά δε ζωγραφίζουμε τα έξι ηλεκτρόνια του άνθρακα - δύο από μέσα και τέσσερ' οξωμόνηρα. Και όσοι παραδέχονται να ξέρουν αυτά οι γραφειοκράτες ευρωπαίοι, ανελέητοι φονιάδες του μπρουμπρού. Και στο τέλος όλο το θετικό μυρμήγκι της ζωής (άμα κατασταλάξει) αποδίδει πέτρες και καταπίεση, αλλά ποτές έμβιαν ύλη προαιρετική. Και περασμένη ζωή επιχείρημα να φέρει καινούργιες πιέσεις. Για να μας αποδείξουν ότι το άμεσο θαύμα δεν είναι οι αισθήσεις μας. Τι με νοιάζει εμένα τι βλέπουν τα μάτια μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εβαλα αυτό το σχόλιο διότι ο σύνδεσμος "μπρουμπρουμπρου" στην αρχή του παραπέμπει σε πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του καθηγητή Χαραλαμπάκη για την γλώσσα. Αγνοήστε το σχόλιο αλλά παρακολουθήστε την συνένετευξη.

      Διαγραφή
  23. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά πουθενά δεν έγραψα ότι: "Οι ξένοι γνωρίζουν την Ελλάδα καλύτερα κι από τους έλληνες" και τέτοιες γενικότητες. Έγραψα για συγκεκριμένους ξένους που γνωρίζουν συγκεκριμένα πράγματα. Γενικεύετε για να κατακρίνετε.

      Είναι ενδιαφέρον: εχτές μου έλεγε κάποιος παλιός μπλόγκερ ότι προτιμάει το σημερινό μπλογκ γιατί είναι πιο ειλικρινές, αυθόρμητο και με στοιχεία αυτοκριτικής.

      Εγώ δεν μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου απέξω. Προσπαθώ να είμαι έντιμος. Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με τον Κωστή Παπαγιώργη: "Πρώην" νιώθω κι εγώ. Μόνο αυτοδικαίωση δεν επιδιώκει αυτό το μπλογκ - αυτή, αν υπάρξει, θα είναι μετά από μένα. Είναι απλώς η επιθυμία ενός ανθρώπου να κρατήσει την επαφή του με τους άλλους.

      Διαγραφή
    2. @Odd Man Out

      Οι μεροληπτικές εμμονές τους οικοδεσπότη αναφορικά με το δίπολο ελληνισμός-ορθοδοξία είναι από χρόνια γνωστές στους αναγνώστες των κειμένων του και ως τέτοιες σκόπιμο είναι - πιστεύω - απλά να παραβλέπονται ως απολύτως προβλέψιμο μέρος της ΝΔικής ιδιαιτερότητας.

      Το ότι οι παραινέσεις σας "θα πάνε στo βρόντο" το θεωρώ δεδομένο αφού ...

      "... ένας από τους βασικούς κινδύνους που διατρέχει ένας διανοούμενος που γερνάει, είναι η επανάληψη. Και δεν μιλάω για κάποιον που τα έχει χαμένα - αλλά για ένα δραστήριο και ξύπνιο άνθρωπο. Όμως έχει ήδη οργανώσει την σκέψη του, έχει καταλήξει στα συμπεράσματά του και του είναι πολύ δύσκολο να ξαναρχίσει από την αρχή για να αντιμετωπίσει με άλλον τρόπο τα ίδια προβλήματα. Επαναλαμβάνοντας όμως τα ίδια συμπεράσματα γίνεται βαρετός και μονότονος ..."

      Διαγραφή
    3. Πολύ θα ήθελα οι παραινέσεις να μην "πάνε στον βρόντο" και να βελτιωθώ, έστω και στα γεράματα. Αλλά προς τα πού;

      Να γίνω πιο πιστός προς το "ορθόδοξον δόγμα"; Αλλά είμαι άθεος και δεν γίνεται. Να γίνω πιο φανατικός φιλέλλην; Αλλά σοφοί άνθρωποι με θεωρούν ήδη άρρωστο στην παθιασμένη και μόνιμη ενασχόλησή μου με την Ελλάδα. Να πάψω "να προτιμάω το κήρυγμα έναντι του παιγνίου"; Αλλά αυτό το κάνω από χρόνια ασχολούμενος με παίγνια όπως τα τεχνολογικά - τόσο που κατηγορήθηκα για έλλειψη σοβαρότητας επειδή καταπιάνομαι με αυτοκίνητα και κινητά...

      Άλλωστε και αυτό το μπλογκ ένα παίγνιον είναι - και όποιος το παίρνει στα σοβαρά το κάνει με δική του ευθύνη...

      Διαγραφή
    4. Προς την οργανική χημεία.

      Διαγραφή
  24. Θα διάβαζα «ΑΘΗΝΑ – η αλήθεια, αναζητώντας τον Μάνο Χατζηδάκη λίγο πριν σκάσει η φούσκα» αν δεν υπήρχε στην επιγραφή του τίτλου η προτροπή στην αυτομεμψία. Οι αδελφοί Σαββάλα, μετά την επιβολή της γελοιοποίησης της Φυσικής στα προσωπικά βιβλία τους διατυπώνουν γνώμη για τη ζωή στην Ελλάδα, ότι είναι φούσκα, ότι θα σπάσουν αυτοί και ο Μ.Χ. τη φούσκα να ξεχυθεί το πύον της ζωής και φιλοφιλοσοφισμούς παρόμοιους. Η μουσική ως χούντα ευρωπαίων επιτρόπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ κρυομυόλυνα ... :

      Δεν θα έβγαζα τόσα (αρνητικά) συμπεράσματα από τον (υπό)τιτλο του βιβλίου. Εμένα μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον η θεματολογία του όπως την περιγράφει ο ΝΔ ("ένας μουσικός οδηγός της Αθήνας", και μάλιστα από τη σκοπιά ενός ξένου). Ήδη έχω σημειώσει τον τίτλο και σκοπεύω να αποκτήσω το βιβλίο οπωσδήποτε. Δεν αποκλείεται βέβαια να πρόκειται για άλλη μια "αγιοποίηση" του τόσο υπερτιμημένου Χατζιδάκι. Αλλά αυτό μπορεί να δείξει μόνο η ανάγνωση.

      Παρεμπιπτόντως: Ένα ευχαριστώ στον ΝΔ που ανέφερε το όνομα του συγγραφέα με λατινικά γράμματα, δηλαδή: David Cade. Στο εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου το γράφουν "Κέιντ" - με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατον να ανακαλύψεις πώς ονομάζεται ο συγγραφέας στ’ αλήθεια, όταν δεν γνωρίζεις το επίθετό του εκ των προτέρων (ή – αντίστροφα – να ψάξεις αποτελεσματικά για την ελληνική έκδοση, όταν ξέρεις μόνο το "Cade").

      Μόνο που ο Μάνος "Χατζηδάκης" γράφεται Χατζιδάκις (σωστά το κάνουν στο εξώφυλλο του βιβλίου). Και μπορεί να το συγκρατήσει κανείς εύκολα, όταν ξέρει την αιτιολογία του συνθέτη για αυτή τη λόξα, η οποία είναι άλλη μια απόδειξη της τεράστιας ματαιοδοξίας του: "Το «η» παχαίνει." ;-)

      Διαγραφή
    2. „....άλλη μια απόδειξη της τεράστιας ματαιοδοξίας του: "Το «η» παχαίνει." ;-) ....“

      ή ενδειξη ιδιαιτερης αισθησης χιουμορ.

      Διαγραφή
    3. Διόρθωση:

      "Εμένα μου φαίνεται να έχει πολύ ενδιαφέρον η θεματολογία του ...."

      Διαγραφή
    4. Εσείς vienneze έχετε εκμεταλλευτική νοοτροπία.

      Διαγραφή
    5. "ή ενδειξη ιδιαιτερης αισθησης χιουμορ."

      Ναι, όντως θα μπορούσε να είναι, αν επρόκειτο κατά τα άλλα για έναν σεμνό και φιλικό άνθρωπο. Κάτι που ο Χατζιδάκις όμως δεν ήταν (με εξαίρεση ίσως τη συναναστροφή με τον στενό κύκλο του - αλλά ούτε γι’ αυτό δεν είμαι σίγουρος).

      Διαγραφή
    6. το θεμα ομως δεν ειναι ο Χατζιδακις, αν και χαρη στη μουσικη του εκανε γνωστη την αγνωστη (μουσικα) Ελλαδα.

      Διαγραφή
    7. Όλοι οι Χατζη- γράφονται με ήτα. Ο Μάνος επέμενε: όλα ιώτα!

      Διαγραφή
    8. Κάποτε ο διάλογος με τα τρόλλς είναι απολαυστικός

      Διαγραφή
  25. Πρόσφατα η εφημερίδα "Εστία" προσέφερε στους αναγνώστες της τους ταξιδιωτικούς "Οδηγούς Ελευθερουδάκη"(εκδόθηκαν το 1930). Στην εισαγωγή του πρώτου τόμου αναφέρονται οι περίφημοι "Οδηγοί Baedekers", οι οποίοι εκδόθηκαν από τον Κάρολο Βίλμπεργκ, βιβλιοπώλη επί της Ερμού και πρόξενο της Γερμανίας στην Αθήνα τον καιρό του Όθωνα. Δεν τους έχω διαβάσει, αλλά οι φιλέρευνοι συν-σχολιαστές θα μπορούσαν να τους αναζητήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Όταν πήγα στην Μπρατισλάβα για να σπουδάσω γνώρισα τον Massimiliano Romanelli, φοιτητή της Αρχαιολογίας. Με μητέρα Σλοβάκα και πατέρα Ιταλό.Κανείς από το περιβάλλον του ελληνόφωνος. Ένας αχνός πρόγονος Έλληνας, μετανάστης επί Τουρκοκρατίας, αναφέρεται. Ο Μαξ λοιπόν όχι μόνο έμαθε μόνος του άψογα ελληνικά, αλλά εμβυθίστηκε με πάθος στην νεοελληνική κουλτούρα : σκέφτεται και αισθάνεται με ελλληνικά τραγούδια, ποιήματα, γνωρίζει απίθανα τοπωνύμια, ιστορίες, με ένα γνήσιο πάθος που συγκινεί. Φέτος συνεχίζει τις σπουδές του στο τμήμα νεοελληνικών σπουδών της Τεργιέστης. Στην συνέντευξη τον ρώτησαν ποιον έλληνα ποιητή αγαπάει. Για τον Νίκο Δήμου τους μίλησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Κε οικοδεσπότα,

    Το ότι εσείς ως πρόσωπο πασχίσατε - και σε σημαντικό βαθμό, υποθέτω, καταφέρατε - να συγκροτήσετε με δάνεια υλικά (μη γηγενή) μια ευρωπαϊκή αυτοεικόνα (την οποία, παρεμπιπτόντως, κάλλιστα ένας σκληροπυρηνικός γερμανοκεντρικός διανοούμενος θα μπορούσε να θεωρήσει αποκύημα βαλκανικού μιμητικού αρχοντοχωριατισμού και να την απορρίψει ως γραφική) δεν νομιμοποιεί ηθικά πχ την καθολική απαξίωση της ελληνικής ιδιοπροσωπίας και την εμμονικά μεροληπτική απόπειρα αποδόμησης της ιστορικά αναγκαίας σύνδεσης του νέου ελληνισμού με την ορθόδοξη πίστη στην οποία συστηματικά επιδίδεστε.

    Το ότι η συνέπεια, η ακεραιότητα και η ευρυμάθεια σας είναι αναμφισβήτητη και το ότι η σταδιοδρομία σας ως "πνεύματος αντιλογίας" κάνει πολλούς από εμάς να σας παρακολουθούμε δεν σημαίνει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε την μονομέρεια και τον ανορθολογισμό που διατρέχει μεγάλο μέρος των θέσεων σας.

    πχ Η φαινομενικά ορθολογική δήλωση "δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια μεταξύ κλασσικής αρχαιότητας και σύγχρονης Ελλάδας" απαντάται απλούστατα με το ερώτημα "ποια ευρωπαϊκή χώρα έχει περισσότερο στέρεα σχέση με το προ 2500+ ετών παρελθόν της από την Ελλάδα (γλωσσικά, ήθη/έθιμα κτλ κτλ)?" ... Με τον ίδιο τρόπο η θέση "η ελληνική εθνική ταυτότητα αποτελεί τεχνητή κατασκευή των διανοουμένων της προεπαναστατικής περιόδου" αντιμετωπίζεται με το στοιχειώδες "ποια ευρωπαϊκή εθνική ταυτότητα ΔΕΝ αποτέλεσε τεχνητή κατασκευή σε κάποια φάση της νεώτερης/σύγχρονης ιστορίας της - ποια δεν βασίστηκε σε ανορθολογικούς εθνικούς μύθους?"

    Σας αγαπάμε γι' αυτό που νομίζουμε ότι είστε το οποίο όμως είναι πιθανότατα τελείως διαφορετικό από εκείνο που εσείς νομίζετε για τον εαυτό σας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο... Γιανναρας ξαναρχεται...

      Διαγραφή
    2. Πολύ παράξενη κατάσταση ο "σκληροπυρηνικός γερμανοκεντρικός διανοούμενος". Είναι ορθολογική αναφορά στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο;

      Διαγραφή
  28. Σηκώνω τα χέρια! Είμαστε όλοι εκτός θέματος και η συζήτηση αυτή δεν έχει νόημα.Περιέργως οι ξένοι κριτικοί (και ιδιαίτερα οι Γερμανοί) δεν είδαν κανένα "βαλκανικό μιμητικό αρχοντοχωριατισμό" και με πήραν πολύ πιο σοβαρά από εσάς. Νομίζω ότι πρέπει να σταματήσω εδώ αυτόν τον διάλογο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Περπατώ συχνά στα αρχαία θέατρα, στα τείχη. Λυγίζω στα μάτια τις αόρατες πηγές του νερού: τα πράσινα χορταράκια και τα μικρά χωμάτινα δρομάκια - οι θαλασσινές περιπέτειες των παιδιών με τα ποδήλατα. Όταν έρθει πιο κρύος αέρας παρατηρώ απονήρευτα δέντρα. Επιβεβαιώνω την ειρηνοφόρα ελληνική σιγή τη γνώριμη. Δεν μπορώ να κάνω κάτι για τον Αμφιάραο. Εγώ ζω και βλέπω τις φλέβες μου, σκοτώνω τα δάχτυλα του ποδιού στις ρίζες-παγίδες του δάσους με τα πέδιλα. Οι μυθολογίες μας διαφέρουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Και πάλι…

    Χάνεις δουλειά, χάνεις γυναίκα, χάνεις παιδιά
    Χάνεις μέλλον, χάνεις παρελθόν, χάνεις παρόν
    Χάνεις νιάτα, χάνεις ελπίδα, χάνεις προοπτική

    και πάλι η πουτάνα η ζωή είναι ωραία!

    -
    Η απάντηση στο "που" λοιπόν:
    Σε μια καινούρια αρχή!

    -

    Και σε μια άλλη παραλία, που λένε:

    (ακόμα και σε ένα άλλο Blog ανανεωμένο αισθητικά - με καινούριους σαφείς απαραβίαστους κανόνες και θεματολογία, αρκεί να είναι καινούριο, αρκεί να μην είναι επανάληψη…)
    Αυτά τα ολίγα από μένα, σας ευχαριστώ όλους για την συντροφιά και την ανοχή και εάν θέλει που και που ο Κυρ Νίκος να λέμε καμιά κουβέντα, το e-mail μου, όπως και το ονοματεπώνυμο μου, το έχει, θα χαρώ…)
    Αντίο λοιπόν ή μάλλον "εις το επανιδείν!"
    Καλή συνέχεια σε όλους!

    ΥΓ
    Στο ερώτημα:"Με τι δυνάμεις;"
    Μα με αυτές που έχουμε ΤΩΡΑ και όπως είπε και κάποιος, "σε όποιον αρέσουμε!" - αρκεί να καταφέρουμε, να αρέσουμε εμείς στον εαυτό μας, έστω και κάπως αργά, έστω και ΤΩΡΑ!

    ΥΓ2
    Και μην παίρνετε ότι γράφω- έγραψα, πάντα "τοις μετρητοίς"… ένα "trol" ήμουν απλά με τάσεις (από)-φυγής.

    Με αγάπη
    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βραδυάτικα μας αποχαιρετάς D.; Δεν μπορούσε να είναι μεσημέρι, να είμαστε απασχολημένοι και να ξεχαστούμε;

      Καλή συνέχεια και να μας λες πού και πού τα νέα σου!

      Διαγραφή
    2. R.I.P.,Κυρ D.

      Διαγραφή
  31. Κάποιοι που φτάνουν κατά την έκτη πρωινή ώρα στο αρχαιολογικό τοπίο υπερπηδώντας κάγκελα τζαμαρίες συρματοπλέγματα και κάθονται ένας στη βεβαρυμένη πέτρα της γης και η άλλη πάνω του απλώς θα μελετήσουν και θα μάθουν πολύ καλά τις τιμές ln2, ln3, ln5. Λένε του θάνατου οι εχθροί: ωραία να μαθαίνεις πράγματα και σαν καταρράκτης η γνώση να σου χύνεται μέσα στο μυαλό πριν πας στην δουλειά σου το πρωί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. 8 συγγραφείς που λάτρεψαν την Ελλάδα

    http://www.lifo.gr/team/u47231/49936

    Μερικά από τα βιβλία έχουν ήδη αναφερθεί, δίνονται όμως ενδιαφέροντα βιογραφικά στοιχεία για τους συγγραφείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Αντί σχολίου:https://www.youtube.com/watch?v=jdjIEZzr8fk

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Θα σου πω μια ιστορία!


    Κάποτε σε ένα μακρινό χωριό της Λαπωνίας ζούσε ευτυχισμένα ένα ζευγάρι πιγκουΐνων με το νεογέννητο παιδάκι τους.

    Ο ένας γονιός πήγαινε να ψαρέψει και γυρνούσε μετά από μέρες ενόσω ο άλλος καθόταν υπομονετικά περιμένοντας, έχοντας κολλημένο το σώμα του στο σώμα του μωρού, για να μην κρυώνει.

    Αυτό γινόταν για αρκετό καιρό -ώσπου μια μέρα ο πατέρας δεν γύρισε.
    Κάποιο αρπαχτικό της θάλασσας τον είχε κατασπαράξει. Η μητέρα μία κοιτούσε την θάλασσα με αγωνία και μία το παιδί της που υπέφερε από υποσιτισμό -τουρτουρίζοντας.

    Η μέρες περνούσαν και οι κατάσταση όλο και χειροτέρευε - η μητέρα ήξερε ότι έπρεπε να πάρει μίαν απόφαση και γρήγορα. Ή θα άφηνε το παιδί της μόνο και απροστάτευτο σε μία ανέλπιδα προσπάθεια της να του φέρει ή ίδια φαγητό ή θα πέθαιναν και οι δύο τους από την πείνα.

    Ήξερε ότι στην καλύτερη περίπτωση θα έκανε μέρες να γυρίσει και έτρεμε μόνο και μόνο με την ιδέα να αφήσει το παιδί της μόνο και απροστάτευτο σε έναν σχεδόν σίγουρο θάνατο. Αλλά η άλλη της επιλογή - ο αργός, βασανιστικός θάνατος από κρύο και υποσιτισμό θάνατος φάνταζε ακόμα ποιο φρικτός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Τελικά η μητέρα αποφάσισε να ρισκάρει - ο σχεδόν βέβαιος θάνατος, ήταν σίγουρα καλύτερος από τον αργό βέβαιο θάνατο, έτσι έφυγε να πάει η ίδια να του φέρει τροφή, αφήνοντας το μωρό πίσω της να κλαίει σπαρακτικά.

    Μετά από λίγες ώρες-όπως η μητέρα είχε υποθέσει, το μωρό αποκαμωμένο πια από το κρύο και την πείνα έγειρε στο σώμα του και ξάπλωσε στο χιόνι ετοιμοθάνατο.

    Για καλή του τύχη όμως κάποιοι φιλεύσπλαχνοι Εσκιμώοι που έτυχε να περνούν από εκεί το είδαν, το λυπήθηκαν και το περιμάζεψαν.

    Η μητέρα του γυρίζοντας με την τροφή μετά από μέρες δεν βρήκε το μωρό και υποθέτοντας ότι κάποιος λύκος θα είχε περάσει και θα το είχε κατασπαράξει έφυγε λυπημένη. Αφού θρήνησε αρκετά, με τον καιρό γνώρισε έναν άλλο ρωμαλέο πιγκουίνο και κατάφερε να ξαναφτιάξει μια ευτυχισμένη οικογένεια με πολλά παιδία αγνοώντας ότι και το δικό της μωρό μεγάλωνε ευτυχισμένα και με ασφάλεια μέσα στην καλύβα των Εσκιμώων.

    Το μωρό μεγαλώνοντας άρχισε να γίνεται παιδί -το παιδί έγινε ενήλικας και άρχισε να θέλει την ελευθερία του.

    Έβλεπε τώρα την θάλασσα που το καλούσε, αλλά επειδή οι Εσκιμώοι ήταν υπερπροστατευτικοί και σοφοί δεν έμαθαν στο μωρό να κολυμπάει, γιατί ήξεραν πολύ καλά ότι θα αποτελούσε ένα λαχταριστό μεζέ για τις φάλαινες - δολοφόνους που κολυμπούσαν εκεί κοντά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Έτσι τα χρόνια περνούσαν και ο πιγκουΐνος γινόταν όλο και ποιο δυστυχισμένος.

    Ήξερε ότι αισθανόταν δυστυχισμένος προσπαθώντας με τα μικρά του ποδαράκια να μιμηθεί υποφέροντας το περπάτημα των ανθρώπων, αλλά επειδή είχε ως πρότυπο τους γονείς του που δεν κολυμπούσαν ποτέ στα παγωμένα νερά, πίστευε ότι ούτε και αυτό θα μπορούσε ποτέ να κολυμπήσει.

    Οι γονείς του από την άλλη υπέθεταν ότι για να μην μάθει κολύμπι μικρό - δεν θα τα κατάφερνε ούτε μεγάλο -άσε που φοβόντουσαν να το αφήσουν μόνο του εκεί στην άγρια θάλασσα.

    Μια μέρα όμως δεν άντεξε άλλο. Καθώς ο ήλιος του έκαιγε το δέρμα και το τρίψιμο στο χιόνι δεν τον ανακούφιζε καθόλου πια, αποφάσισε να δώσει ένα τέρμα στα βάσανά του και να αυτοκτονήσει.

    Ανέβηκε με κόπο στην άκρη ενός απότομου γκρεμού που βρισκόταν στην κορυφή του παγόβουνου, κοίταξε με τρόμο την παγωμένη θάλασσα από κάτω του και έπεσε να πνιγεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ένας παφλασμός ακούστηκε κατά την είσοδο του πιγκουίνου μας στο νερό και καθώς το νερό τον τύλιξε απότομα και βρέθηκε με μιας μερικά μέτρα κάτω από το νερό - άρχισε ενστικτωδώς να κολυμπά καλύτερα και από ψάρι.

    Τότε και μόνο τότε κατάλαβε πόσο ανόητοι ήταν οι φόβοι του όλα αυτά τα χρόνια που περνούσε υποφέροντας. Δεν χρειαζόταν ποτέ κάποιον να του μάθει να κολυμπά - πάντα ήξερε- γιατί ήταν στη φύση του!
    Άρχισε τότε τρισευτυχισμένο να στριφογυρίζει το σώμα του κάνοντας παιχνίδια και απολαμβάνοντας την θάλασσα.

    Γρήγορα όμως κατάλαβε το λάθος του. Θα έπρεπε να πάει για κυνήγι και οι πεινασμένες όρκες καραδοκούσαν εκεί κοντά, είχε τόσα να μάθει και τόσο λίγο χρόνο στην διάθεσή του και η θάλασσα δεν αστειευόταν...
    Προς το παρόν όμως ένοιωθε τόσο ευτυχισμένο, που μόνο αυτό είχε σημασία γιατί και μόνο αυτό του έδινε το κίνητρο να πολεμήσει.
    Τώρα ήταν σίγουρος.

    Ότι και να γινόταν θα πολεμούσε. Θα πολεμούσε και θα νικούσε!
    Πήρε μια βαθιά ανάσα και χάθηκε στα βάθη του απέραντου ωκεανού, χωρίς να κοιτάξει ποτέ του πίσω.

    Με αγάπη
    D.

    (Κάπου μεσοπέλαγα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.