Πέμπτη, Ιανουαρίου 02, 2014

Η πρώτη φορά

Το ότι θα υπήρχε μία πρώτη φορά και στα 79 μου, δεν το φανταζόμουνα. Όμως, να: Όπως ξέρουν όσοι διαβάζουν το blog ή το site, μετανάστευσα από την έντυπη και διαδικτυακή LiFO (www.lifo.gr) στο διαδικτυακό μόνο protagon (www.protagon.gr).
Νέος χώρος, νέο κοινό, νέα ατμόσφαιρα. Θα φανώ; Θα διαβαστώ; Και ποιες θα είναι οι αντιδράσεις;
Δύσκολα τα πράγματα. Στην LiFO ήμασταν 3 αρθρογράφοι. Εδώ είναι γύρω στους εξήντα. Χάνεσαι διαβάζοντας. Οι περισσότεροι πολύ καλοί και νέοι και – οπωσδήποτε – όλοι νεότεροί μου.
Θυμάμαι πάντα τις δύσκολες «πρώτες φορές». «Τι θέλει εδώ ένας διανοούμενος;» έγραφαν οι αναγνώστες των 4Τροχών (την ένδοξη εποχή του 80 και του 90 – με τα 100.000 τεύχη). Αντίστοιχες πρώτες αντιδράσεις είχαν και οι αναγνώστες του RAM (1994-2007). Όταν πήγα στην LiFO οι ενστάσεις από το νεανικό της κοινό ήταν: «Τι γυρεύει εδώ ένας γέρος;». Κι όμως έμεινα επτάμισι χρόνια, με την στήλη να διαβάζεται πολύ.
Νέο ξεκίνημα λοιπόν, κι όσο κι αν γέρασα, νιώθω σαν πρωτάκι. Άγχος, τρακ, φόβος. Η αντίρρηση «μα είσαι γνωστός!» δεν με ηρεμεί. Γιατί ο άλλος φόβος είναι: «κι αν πούνε πως γέρασε, ξέφτισε και δεν ‘τα λέει’ τώρα;»
Η ζωή θα δείξει, έλεγαν οι παλιοί. Όσο ζω ελπίζω, έλεγε το παλιό λατινικό ρητό στο σχολείο. Dum spiro, spero.