Τους απάντησα ότι το έχω ήδη περιγράψει πριν τριάντα ένα χρόνια. Σε ένα κείμενο που διαβάστηκε, διαδόθηκε, ανατυπώθηκε πολλές φορές – και ισχύει ακόμα. Φέτος το ξαναθυμήθηκα μια και το συμπεριέλαβε (με την άδειά μου) ο Δημήτρης Ταλιάνης στο ωραίο λεύκωμά του «Πάσχα στην Κέρκυρα».
Το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θα ξεπεραστεί ποτέ αυτή η εμπειρία μια και δεν πρόκειται να ξαναπάω στην Κέρκυρα για το Μεγάλο Σάββατο. Ηδη τις τελευταίες φορές με ενόχλησε αφόρητα η πολυκοσμία και η βαναυσότητα του πλήθους. Ήταν σαν να κάνεις έρωτα δημόσια.
Αλλά το λεύκωμα κερδίζει την ουσία.
________________________________________________________
Η αρχική φωτογραφία δεν είναι από την Κέρκυρα. Την έβγαλα σήμερα με το κινητό μου στον κήπο του μικρού μου εξοχικού καταφύγιου.
