Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007

Φωφώ


Ένα κεφάλαιο από τους «Δρόμους μου»:


Αν έγραφα μία από τις παλιές κλασικές επιφυλλίδες, με τους τίτλους-σιδηρόδρομους, αυτό το κεφάλαιο θα επιγραφόταν: «πως απέκτησα αδερφή, μεγαλύτερη από μένα, πολλά χρόνια μετά την γέννησή μου».

Μία μέρα που έπαιζα στον κήπο του Αγίου Παντελεήμονα, μου γνώρισαν μία μελαχρινή κοπέλα, λέγοντάς μου πως είναι αδελφή μου. Δεν θυμάμαι πως αντέδρασα - πάντως μάλλον θετικά.


Φυσικά δεν ήξερα (ήμουν πέντε χρόνων) ότι κάποτε ο πατέρας μου, νεότατος φαντάρος, είχε μία ερωτική περιπέτεια στο Αγρίνιο που (μάλλον με εξαναγκασμό) κατέληξε σε γάμο. Όμως ο φιλόδοξος Γρηγόρης δεν είχε σκοπό να περάσει την υπόλοιπη ζωή του στην επαρχία. Γρήγορα ξαναγύρισε στην Αθήνα και με νομικίστικες ακροβασίες (εκδοχή της μητέρας μου) κατάφερε να διαλύσει αυτόν τον γάμο. Όσο για την κόρη του πρέπει να την απώθησε μαζί με όλη την υπόθεση.

Εκείνη όμως είχε πάρει τον δικό του δυναμισμό και την δική του αποφασιστικότητα. Είδε και απόειδε ότι εκείνος δεν ανταποκρινόταν στις επιστολές της και ξεκίνησε για την Αθήνα - σε μία εποχή που και μόνο το ταξίδι ήταν περιπέτεια.

Η μητέρα μου (παρόλο που ούτε γνώριζε την ύπαρξή της) την αγκάλιασε αμέσως και την κράτησε στο σπίτι. Ο πατέρας, από την απόλυτη αδιαφορία και την απώθηση, πέρασε σε μία παθιασμένη υπερπροστατευτική και κτητική στάση. Της απαγόρευε να πάει ασυνόδευτη ως το περίπτερο. Όπως όλοι οι μεγάλοι μουρντάρηδες ήταν εξαιρετικά καχύποπτος. ("Έκρινε από τον εαυτό του", η άποψη της μητέρας). Αλλά η ένταση των αντιδράσεών του δεν ξεκινούσε μόνο από τις ηθικές του «αρχές». (Τέλειος Βικτοριανός). Μάλλον ζήλευε παθολογικά. Θυμάμαι, πιτσιρικάς, σκηνές μελοδραματικής έντασης: είχε συλλάβει κάτι (πιθανόν αθώα) ραβασάκια και κυνηγούσε την αδερφή μου σε όλο το σπίτι. Φωνές, κλάματα, χαστούκια, μαλλιοτραβήγματα, ήταν συνηθισμένα happening στην οικογένεια εκείνη την εποχή.

Φυσικό ήταν η αδελφή μου να θέλει να γλιτώσει από όλη αυτή την καταπίεση. Κι επειδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος, είχαμε συνεχώς διαδοχικά συνοικέσια. Θυμάμαι αμυδρά έναν αξιωματικό του ναυτικού (με τον οποίο αρραβωνιάστηκε για λίγο) κι έναν επαρχιώτη μεγαλέμπορο.

Ένα από τα συνοικέσια στάθηκε για μένα αφορμή μεγάλων ονειροπολήσεων. Ο υποψήφιος ήταν πλούσιος ομογενής από την Τανγκανίκα (τότε έμαθα την πρωτεύουσα Νταρ-ες-Σαλάαμ) με απέραντες φυτείες στα ενδότερα της χώρας. Όλα τα μυθιστορήματα ζωντάνεψαν. Με έβλεπα με ψηλές μπότες και κάσκα φελλού, να διασχίζω έφιππος (και ένοπλος) την αφρικανική στέπα και να εισδύω σε πυκνές ζούγκλες.

Τελικά άλλη ζούγκλα ονειρευόμουν – άλλη μου προέκυψε. Το τελικό συνοικέσιο ήταν με έναν ξυλέμπορο, τον Μανώλη Πενθερουδάκη, που είχε μεταξύ άλλων, ένα οικόπεδο στο Μάτι Αττικής, στην θέση Ζούγκλα. (Όνομα και πράγμα εκείνα τα χρόνια). Εκεί το νέο ζευγάρι έχτισε ένα εξοχικό, στο οποίο πέρασα όλα τα καλοκαίρια της εφηβείας και των φοιτητικών μου χρόνων.

Το σπίτι στη Ζούγκλα στάθηκε σημαντικό για μένα. Ήταν, μετά το Κολέγιο, η δεύτερη διέξοδος από την άρρωστη ατμόσφαιρα του σπιτιού, την υπερβολική αγάπη της μητέρας και τις καταπιεστικές απαιτήσεις του πατέρα. Έζησα πολύ όμορφα καλοκαίρια κοντά στη θάλασσα - τα πιο ξέγνοιαστα της ζωής μου.

Κάποιος άνεμος πήρε τα σπίτια που αγάπησα. Το σπίτι στο Μάτι, πρώτα χωρίστηκε στα δύο σαν το Βερολίνο (όταν οι διαφορές δύο αδερφών αποδείχθηκαν αγεφύρωτες, διαιρέθηκαν με τοίχο σπίτι και οικόπεδο!) και μετά πουλήθηκε. Υπάρχει ακόμα, χαμηλό μονώροφο ανάμεσα σε τεράστιες πολυκατοικίες, να κοιτάζει την θάλασσα. Κάθε φορά που το βλέπω, με πληγώνει.

_____________________________________________

Η ετεροθαλής αδελφή μου Φωφώ Δήμου (είχε χωρίσει και ξαναπάρει το πατρικό της όνομα) πέθανε την Κυριακή, σε ηλικία 86 ετών. Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν ήδη απούσα. Η φωτογραφία είναι του 1955.

149 σχόλια:

  1. Με τον γάτο από τα υψίπεδα του Μεξικού μέχρι τη Γη του Πυρός και από κει στην Τανγκανίκα προς ολοταχώς για τα νησιά του Σολομώντα.

    Στη μνήμη της αδερφής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα συλλυπητήριά μου κ. Δήμου!!

    Με βάση αυτό που γράφετε για τα καλοκαίρια στο σπίτι της αδελφής σας, καταλαβαίνω ότι θα είχατε δημιουργίσει μια πολύ καλή σχέση μαζί της, παρά το ότι δεν μεγαλώσατε μαζί ως παιδιά.

    Είχε καθόλου επηρεαστεί από την προσωπικότητά σας? Πως σας έβλεπε εκείνη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μνήμες που μας κάνουν αυτό που είμαστε.
    Άνθρωποι που κάνουν ό,τι κάνουν και δεν ξέρουν - ή δεν θέλουν να ξέρουν - τις συνέπειες.

    Ας είναι όμως. Τι σημασία έχει;
    Περνάνε άνθρωποι και συναισθήματα και συνεχίζουμε. Αφήνουμε ένα κομμάτι μας εκεί, παίρνουμε ένα άλλο για αντικατάσταση.

    Πάμε κάπου, όπου θέλουμε κι όπου μας βγάλει.

    Νάστε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εξαναγκασμοί, νομικίστικες ακροβασίες και βικτωριανή ηθική.

    Στη μνήμη της αδερφής που δεν έφταιγε σε τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συλλυπούμαι, αγαπημένε μου Νικόδημε.

    Από την άλλη, σκέφτομαι τι παράξενο πράγμα που είναι η λογοτεχνία! Η αίσθηση που είχα (μέσα από τους "Δρόμους") για την ετεροθαλή αδελφή, ήταν αυτή που αποπνέει η φωτογραφία της: δυναμική και αγέραστη.

    Έτσι την νιώθω και τώρα!


    Πολλά-πολλά φιλιά

    Με απέραντη αγάπη

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τα θερμά μου συλλυπητήρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ ανθρώπινο και πολύ τρυφερό γι' αυτή την αδελφή που ήταν απο άλλη μάνα....Παράλληλα μου θυμίσατε κι εμένα δύο αγαπημένα μέρη-τον κήπο του Αγιου Παντελεήμονα και το Μάτι σε διακοπες- σύμπτωση; Κι επίσης, αυτούς του χωρισμούς και τις ετεροχρονισμένες αναγνωρίσεις τέκνων...τι σου κάνει το διαδίκτυο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θερμά συλλυπητήρια.

    Να υποθέσω τώρα ότι είστε ο τελευταίος της οικογένειάς σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Και, βέβαια, συλλυπητήρια κ. Δήμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ευχαριστώ για τα συλλυπητήρια - όποιοι διάβασαν τους "Δρόμους" θα ξέρουν και την συνέχεια της ιστορίας, που είχε πολύ πίκρα (ο γάμος από συνοικέσιο ήταν αποτυχημένος από χέρι) αλλά και ευτυχία για εκείνη - γιατί ήρθε μία άλλη σχέση πολύ καλύτερη.

    Η δική μου επαφή με την Φωφώ δεν ήταν πολύ στενή. Στην αρχή έστεκε ανάμεσα μας η διαφορά ηλικίας (14 χρόνια!) που εμπόδιζε κάθε επικοινωνία. Μετά που μεγαλώσαμε και οι δύο, είχαν εντελώς χωρίσει οι δρόμοι μας.

    Ωστόσο μαζί της έφυγε ο τελευταίος της οικογένειας - και η εφηβική μου ηλικία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΝΔ και τα δικά μου συλλυπητήρια.

    Αναρρωτιέμαι πως άφησε την φυσική μητέρα της η αδελφή σας όταν ήλθε στην Αθήνα ? Δεν της έλλειψε? Μήπως ένιωθε πολύ καλύτερα στην Αθήνα.. μαζί με εσάς .. με την αγάπη της μητέρας σας... και δεν ξέρω με τι άλλο, παρόλο που της φερόταν έτσι ο πατέρας σας ?

    Με έβαλε σε πάρα πολλές σκέψεις αυτό το κείμενο σας. Δεν ξέρω τελικά τι είναι το καλύτερο για έναν άνθρωπο... Μήπως δεν πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά δίνοντας τους μια εύκολη ζωή? Μήπως πρέπει να έχουμε προβλήματα για να ανακγαστούμε να βάλουμε το μυαλό μας σε δράση και να πολεμήσουμε για να βγούμε πιο δυνατοί?

    Πάντως παρατηρώ ότι οι άνθρωποι που πραγματικά μπορούν και σκέπτονται είναι άνθρωποι που πέρασαν και περνούν πάρα πολύ δύσκολες καταστάσεις στη ζωή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωστόσο μαζί της έφυγε ο τελευταίος της οικογένειας - και η εφηβική μου ηλικία.
    -----------
    ούτε ο τελευταίος της οικογένειας έφυγε (διότι ο τελευταίος είστε εσείς και εσείς θα μας κάνετε συντροφιά πάρα πολλά χρόνια ακόμη γιατί αλλιώς αλοίμονό σας)

    ούτε η εφηβική ηλικία σας όμως μπορεί να φύγει νομιζω με τίποτα ... πάντα θα είναι μέσα σας, αυτό φαίνεται άλλοστε από τις πράξεις σας καθημερινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τα συλληπητήριά μας.

    Πολύ, πολύ δύσκολο όταν φεύγουν οι δικοί σου. Ακόμη και χωρίς στενή σχέση, στα 86, και μετά απο 2 χρόνια "απουσίας".

    Να το ξαναπώ: η αγάπη μας Νίκο είναι δεδομένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. happy
    διορθώνω: εφυγε ο τελευταίος - για μένα - και μαζί και ο τελευταίος μάρτυς της εφηβείας μου.

    Όσο για το πως άφησε την φυσική της μητέρα... η αδελφή μου πνιγόταν στο Αγρίνιο του 1940. Ήξερε πως ο πατέρας της ήταν σημαντικός άνθρωπος στην Αθήνα, ήθελε να δει τον κόσμο, να μορφωθεί, και να ζήσει την "μεγάλη ζωή"... όπως την φανταζόταν στα 19 της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τι παράξενο!Σήμερα,ανάμεσα σε πολύ κόσμο,δουλειά και αποδείξεις μου είχε καρφωθεί στο μυαλό η εικόνα του μικρού παιδιού που έπαιζε στο προαύλιο του Αγίου Παντελεήμονα,όταν του γνώρισαν την κοπέλα που ήταν η ετεροθαλής αδελφή του - σκεπτόμουν τη σκηνή και την έπλαθα στο μυαλό μου σαν σε ταινία ασπρόμαυρη,με τους πρωταγωνιστές σε πρώτο πλάνο,μέχρι και τα πλακάκια μπροστά από το ναό "εβλεπα",τα περιστέρια,τα παγκάκια.


    ΜΑΤΙ 1993

    "Η υγρασία βούιζε στους μονωτήρες
    Κατάμαυρη νύχτα,σπίθες και τριξίματα σε ψηλούς πυλώνες.
    Το παλιό σπίτι φάντασμα του εαυτού του.
    Και ξαφνικά μια απροσδόκητα έρημη όχθη:
    Είχαν ξεχερσώσει τους θάμνους της νεότητάς μου.

    Πενθούσα το παλιό και χαιρόμουν το καινούργιο.
    Νόμιζα πως τέλειωνε μια ζωη κι άρχιζε άλλη.

    Τίποτα δεν αρχίζει - τίποτα δεν τελειώνει.
    Εκεί που ήμουν πριν σαράντα χρόνια,στέκομαι
    σήμερα - και περιμένω τα ίδια πράγματα,
    μέσα στην ίδια μοναξιά".

    Νίκος Δήμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ωραία που είναι η Φωφώ στο μπαλκόνι, μόνη φωτογραφία στο ωραίο κείμενο στη μνήμη της...

    Καταλαβαίνω -δυστυχώς- αυτό το πικρό συναίσθημα της απώλειας του τελευταίου μάρτυρα της εφηβείας.

    Να είστε και να είμαστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γάτε, τα θερμά συλλυπητήρια και από μένα.

    Είναι πραγματικά ανεξίτηλα τα σημάδια της παιδικής ηλικίας και της πρώτης μας νιότης.
    Να σαι γερός να την θυμάσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Συλλυπητήρια κ.Δήμου.

    Στις απώλειες δεν βρίσκω λόγια, μένω ακίνητος...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Συλλυπούμαστε αυτούς που μένουν πίσω αλλά όταν ένας άνθρωπος φεύγει στα 86 θεωρώ πιο πρέπον να χαμογελάσω.

    Γι' αυτό λοιπόν κι εγώ σας στέλνω ένα χαμόγελο στη μνήμη της Φωφώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τα θερμότερά μου συλληπητήρια, αγαπητέ Νίκο. Να είσαι καλά να την θυμάσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Τα συλλυπητήριά μου. Το καλύτερο μνημόσυνο είναι η θύμηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Τα θερμά μου συλλυπητήρια Κύριε Δήμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τα συλλυπητήρια και από εμένα κ.Δήμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Οι μουρντάρηδες τι είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ntagla said...
    Οι μουρντάρηδες τι είναι?

    --------------------------

    Οι λάτρεις του ωραίου φύλου. Τουρκικής καταγωγής λέξη, τότε πολύ δημοφιλής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. όταν μας λένε πως μας κομίζουν τα συλληπητήρια θερμά εννοούν πως δηλώνουν πονετικώς χαρούμενοι για το καλό που μας ηύρε. λέξι εβερτικής προελεύσεως που υιοθετεί ο μέσος τηλεθεατής σαν συλλογάται τη λάσπη, την ελευθερία, τη χαρά και τόπους άλλους άγνωστους της Δύσης, του Βορρά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τα θερμά μου συλλυπητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Συλλυπητήρια κ. Δήμου

    Δεν ξέρω αν θα σας κάνει να χαρείτε καθόλου, πάντως σήμερα το βράδυ 23:40 στους Φακέλους στο MEGA θα ασχοληθούν με τους μύθους της ελληνικής επανάστασης και του κρυφού σχολειού.

    Λίγη δικαίωση θα σας φτιάξει τη διάθεση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Θανατος το χτυπημα κατω απο την ζωνη στην ζωη μας ,η υπενθυμιση των "κανονων" μπας και αποφυγουμε τα λαθη τα τοιχη τα μιση τα προσκαιρα....

    υγ Συλλυπητηρια και απο μενα κ. Δημου .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Θερμά συλλυπητήρια κι από μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Οταν θέλω να αυτοπαρηγορηθώ σε τέτοιους πόνους, λέω μέσα μου ας ευχόμαστε να πάρουμε την υγεία τους (που μου φαίνεται ότι οι "παλιοί" έχουν σαφώς καλύτερη κράση από εμάς τα παιδιά των μολυσμένων πόλεων) και την ηλικία τους...

    Κι αν δε ζήσουμε και τους πολέμους και τις κακουχίες τις δικές τους, να λέμε και δόξα τω Θεώ...

    Αν μάλιστα μας αξιώσει να δούμε και τα παιδιά μας να παίρνουν ένα-ένα το δρόμο τους, όποιος κι αν ειναι αυτός, ευτυχισμένα με ό,τι και να έχουν διαλέξει, ε, αρκετά, ας μοιραστεί ευτυχία και στους συνανθρώπους μας, εμάς έβρεξε αρκετή επάνω μας...

    Μακάρι να φτάνουμε όλοι ως εκεί και όσοι αντέχουν, και παρακάτω.

    Και να ακούμε και να ζούμε τέτοιες ηλικίες για το μεγάλο ταξίδι. Να διαβάζουμε στις ταφόπετρες 86, 96, 106...

    Να γίνει πια αφύσικο να πεθαίνουν μικρά παιδιά και νέοι άνθρωποι.

    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Πολυ ανθρωπινη εκφραση η λυπη, και οι αναμνησεις. Οι εμπειριες μας ζουνε στον μυαλο μας (αν οχι και στο σωμα μας) γιατι χωρις αυτες τις αναμνησεις δεν θα ειμαστε τα ιδια ατομα.

    Ολοι μας εχουμε χασει καποιους δικους μας ανθρωπους, ιδιως αυτοι που ειμαστε πανω απο **αντα. Εγω πιστευω οτι απο την στιγμη που καποιος συνειδητοποιει οτι ολοι μας ειμαστε περαστικοι (τουλαχιστον αυτη η ειδικη διαδρομη δεν προκειται να επαναληφθει) τοτε προς τι η τοση προσωπικη μιζερια, οι εχθροτητα, ο φθονος, και η σπαταλη ενεργειας κ΄ χρονου σε μικροτητες?

    Τελος, πιστευω οτι ο παραδεισος και η κολαση βρισκονται εδω. Ευτυχως πολλοι απο εμας εχουμε την δυναμη της εκλογης, αλλα δυστυχως αρκετοι προτιμουν την κολαση! {προσοχη> δεν εννοω οπως περιγραφονται παραδεισος/κολαση σε καποιο "αγιο βιβλιο"}

    Εγω στενοχωριουμαι οταν ατομα που εκτιμω η αγαπω χανουν κατι πολυτιμο η εχουν μια κακη εμπειρια, αλλα χαιρομαι που τουλαχιστον ειχαν την ευκαιρια να γευθουνε την ζωη, εστω κι' ολα εχουν καποτε ενα τελος. Συλληπητηρια κ. Δημου.

    Η καλυτερη αντιδραση για μενα θα ηταν να κανω κατι που με κανει να αισθανομαι ..ζωντανος, σωμα & πνευματι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Δέηση μνήμης στην Φωφώ

    Ω συ λευκό που φεύγεις περιστέρι
    προς του φωτός την παραδείσια βρύση,
    την ώρα που αχνοσβύνεται στη δύση!
    Πως λάμπεις σα χερουβικό ξεφτέρι
    αναέρον, ελαφρύ φτερό στο αγέρι
    απλώνοντας! Και νάταν ν' αρμενίσει
    κι' ο λογισμός που θείο διψάει μεθύσι
    για μια στιγμή μαζύ σου στ' άγια μέρη!
    Ένα τραγούδι νάθε τραγουδήσει
    κι' η βραδυνή γαλήνη να το φέρει
    πρόσχαρον, από αστέρι σ' άλλο αστέρι,
    το δρόμον τ'ουρανού ν'ακολουθήσει,
    με τις αγγελικές φωνούλες ταίρι,
    κ' η χάρη του θεού να το αγρικήσει!

    Γαλάτεια Καζαντζάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Συλλυπητήρια κ να είστε πάντα καλά.

    Τι κείμενο σας απελευθέρωσε ότι κρατούσα μέσα μου πολύ καιρό, δεν ξέρω γιατί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Αρα τα γονιδια της οικογενειας αντεχουν για αλλα 12-14 χρονια.Not bad...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Συλλυπητήρια για την αδελφή σου Νικόδημε.

    Να ζήσετε να την θυμόσαστε.

    Στον κήπο του Αγίου Παντελεήμονα, με την παιδική χαρά, τις κούνιες τον μύλο και την τσουλήθρα και προς την Αχαρνών την "πισίνα" με βάθος... 60 εκατοστά, πως δεν συναντηθήκαμε; Η μήπως συναντηθήκαμε; Μάλλον όταν ήρθα εσύ είχες φύγει.

    Αν δεν κάνω λάθος η αδελφή σου είχε έναν γυιό, που δούλευε στην microsoft... Η μήπως τα μπερδεύω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Διάβασα την ανάμνηση (την είχα διαβάσει παλιότερα, στο βιβλίο) και στο τέλος με περίμενε η έκπληξη.
    Ώστε το κεφάλαιο της Φωφώς, τώρα ολοκληρώθηκε.
    Τα συλλυπητήριά μου, κύριε Δήμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. yazoo = σαλτάρω.
    Τι εκρήξεις να χει στο μυαλό του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Το πιο μελαγχολικό μέρος που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία, είναι η περιφραγμένη παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα.

    Δεν ξέρω γιατί μου έχει εντυπωθεί έτσι. Ισως κάποιοι υποσυνείδητοι συνειρμοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Συνέβη στη γιαγιά της μητέρας μου σ΄ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου.

    Παντρεύτηκε στα 18 της και σε μια βδομάδα μετά το γάμο ο άντρας της έφυγε στην Αμερική. Γύρισε ξανά και πάντρεψε την κόρη του. Κάθισε ένα μήνα και ξανάφυγε. Ξαναγύρισε άρωστος και πάμφτωχος λίγο πριν το γάμο της δικής μου μητέρας, έζησε δύο ακόμη δύσκολα χρόνια και πέθανε στα χέρια της γυναίκας του που τον μισούσε με όλη της την ψυχή. Η ίδια πέθανε μετά από λίγο στο χωριό που πέρασε όλη τη ζωή της με τη φήμη της πιο ενάρετης και πιο στριμένης γυναίκας του χωριού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Τα θερμά μου συλλυπητήρια κ. Δήμου.
    Να ζήσετε να την θυμόσαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Καλημέρα Κε Δήμου

    ΣΑς εύχομαι να την θυμάστε όμορφα τώρα που ΗΣΥΧΑΣΕ.

    υγ:

    Οργανώστε το ταξίδι στην Ταγκανίκα. Δεν το κάνατε τότε. Κάντε το τώρα. Το συνιστώ.

    Εξάλλου εκείνο που πρέπει να καταλάβουμε για την ζωή... είναι πως η δική μας δραστηριότητα την κάνει πραγματική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Συλλυπητήρια, κύριε Δήμου.

    Πιο πολύ από αυτή την αναχώρηση με πονάει η εν ζωή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Καλημέρα!
    Τα θερμά μου συλλυπητήρια!
    Έχοντας διαβάσει τους δρόμους πήγαινε το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες πως το πρόβλημα αφορούσε την αδελφή σου.
    Και πάλι συλλυπητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Καλημέρα

    Λυπάμαι για την moderation όμως ο γνωστός άγνωστος δεν σεβάστηκε ούτε ένα μνήμα.

    dion.m.
    η εδελφή μου άφήνει δύο γιους - ο μεγαλύτερος μένει στο Seattle εργαζόταν στην Microsoft - τώρα έχει αποχωρήσει και ασχολείται με χαρακτική. Ήρθε ειδικά για την κηδεία. Ο 2 χρόνια νεότερος είναι πολιτικός μηχανικός.

    "Μάλλον όταν ήρθα εσύ είχες φύγει".

    Νομίζω ότι δεν ξανάπαιξα εκεί μετά το 44. Το 47 άλλαξα γειτονιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Ωραίο κείμενο, γεμάτο συναισθήματα και αναμνήσεις.

    Μόλις το διάβασα και στη συνέχεια τα σχόλια μου έπεσαν λίγο βαριά πρωί-πρώι, με τα επαναλαμβανόμενα "συλλυπητήριά" τους.

    Απ' όλα τα σχόλια, ξεχώρισα ένα, το οποίο και προσυπογράφω :

    ntagla said...
    Συλλυπούμαστε αυτούς που μένουν πίσω αλλά όταν ένας άνθρωπος φεύγει στα 86 θεωρώ πιο πρέπον να χαμογελάσω.

    Γι' αυτό λοιπόν κι εγώ σας στέλνω ένα χαμόγελο στη μνήμη της Φωφώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Καλημέρα,
    συμμετέχοντας στη μεγάλη αγκαλιά από όλους τους φίλους σας στο blog...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Τα συλλυπητήρια μου...

    Εύχομαι με τα ανήψια σας ν'αποκτήσετε την επικοινωνία που δεν είχατε με την αδερφή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Καλημέρα.
    Τα συλληπητήριά μου Κε Δήμου.
    Ψυχραιμία και κουράγιο.
    Η ζωή είναι ωραία.
    Πάμε για άλλα για νέες εμπειρίες και καταστάσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. €lisavet said...
    Εύχομαι με τα ανήψια σας ν'αποκτήσετε την επικοινωνία που δεν είχατε με την αδερφή σας.

    -----------------------

    Τα τελευταία χρόνια πράγματι δεν είχα - παλιότερα όμως, κατά καιρούς, βρεθήκαμε κοντά.

    Με τα παιδιά - ιδιαίτερα με τον μεγάλο - έχουμε πολύ στενή σχέση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Θερμά συλλυπητήρια κι από μένα.

    (...και μακάρι όλοι μας να φτάσουμε την ηλικία της αδελφής σας.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Καλημέρα σε όλη την παρέα.

    Κατεβαίνω με ένα πλιόφιλο στο κέντρο (Θεσσαλονίκη), γιά κάτι μικροδουλιές. Ο ήλιος παίζει κρυφτούλι με τα σύννεφα και ο καιρός είναι μαλακός θα πιούμε κι ένα καφεδα΄κι στην παραλία.

    Γάτε τι γνώμη έχεις γιά την OLYMPUS E-400;
    Την δίνουν απο 949 στα 749 ευρώ με δύο φακούς, έναν ED 14-42mmm , 1:3,5-5,6 και ED 40-150mm 1:4.0-5,6.
    Σε ένα τεστ απ την google, την βγάζουν κάπως καλύτερη της CANON EOS 400D.
    Δεν πρέπει όμως να χει VR.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Ευχαριστώ για τα συλλυπήρια όλων.

    Ίσως θα ήταν πιο ενδιαφέρον να συζητούσαμε λίγο το θέμα αδέρφια.

    Εγω ήμουν μοναχοπαίδι - και η εμφάνιση της αδελφής μου δεν άλλαξε την κατάσταση (λόγω ηλικίας).

    Πάντα ζήλευα τα παιδιά που είχαν αδέρφια - ιδιαίτερα όταν ήταν αγαπημένα.

    Μέχρι που έχασε η γυναίκα μου την πολυαγαπημένη της αδελφή και είδα και την ανάποδη πλευρά. (Ο Βούδας είχε δίκιο).

    Έχετε αδέρφια; Έχετε εμπειρίες από αυτές τις σχέσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Nikos Dimou said...

    Έχετε αδέρφια; Έχετε εμπειρίες από αυτές τις σχέσεις;

    Τετ Μαρ 07, 10:29:00 πμ

    --------------
    4 αδερφοί με μεγαλύτερο εμένα.
    33-32-27-25 ετών, υψομετρική διαφορά σαν τους Ντάλτον ένα πράγμα...!

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. giant 13 δυστυχώς δεν έχω στοιχεία για την Ε-400.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Αδέλφια..
    Η μαγεία του να βλέπεις μέσα από την διαφορετικότητα των ανθρώπινων χαρακτήρων και χαρακτηριστικών, την σε βάθος ομοιότητα ψυχής.
    Προσωπικά κάπως έτσι το βιώνω.

    Αλήθεια, με ποιά άλλη εμπειρία μπορεί κανείς να κατανοήσει σε βάθος εκείνο το "Είμαστε ΟΛΟΙ αδέλφια"...

    Συλλυπούμαι μαζί σου Νίκο μα,
    αν εκείνο το μετά υπάρχει,
    νομίζω πως δεν θα ήθελε σε βλέπει λυπημένο.
    Να σεβαστούμε την θέληση της θα πρότεινα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Αδέλφια και γω δεν έχω, όπως και σύ όμως, ζήλευα τους άλλους στην γειτονιά και σκεπτόμουν, μάλλον φανταζόμουν το πως θα περνούν τα βράδυα τους παρέα με τα αδέλφια τους. Τότε που δεν υπήρχε τηλεόραση και το ραδιόφωνο δεν ήταν συνηθισμένο.
    Μεγάλωσα γιά πάνω από 10 χρόνια με την Τιτίκα. Μιά πολύχρωμη όμορφη παιχνιδιάρα γάτα. Η μάνα όσο έδερνε εμένα άλλο τόσο της έτρωγε κι αυτή με τις ζαβολιές της.
    Γνωρίζω όμως μερικούς που σήμερα πλέον λογω διάφορων αιτιών δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις με τα αδέλφια. Ορισμένων η σχέση μάλιστα μπορεί να χαρακρηριστεί και εχθρική.
    Τέλος είμαι ευτυχής που η σχέση μας με τον κουνιάδο μου και την σύζυγό του είναι παραπάνω από συγγενική, είναι πολύ βαθειά φιλική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Ήμασταν 5 αδέλφια, όχι όλα όμως από την ίδια μάνα. Ο πατέρας μου παλιά είχε ξαναπαντρευτεί. Θυμάμαι τα πρωινά να μπαίνει στο φούρνο ένα μεγάλο ταψί με ψωμάκια και να μοσχομυρίζει ολόκληρο το σπίτι λιωμένο τυρί… Ήμουν η πιο μικρή… εμένα μου χτυπούσαν οι μεγαλύτεροι και ένα αυγό με κακάο. Πόση ζάχαρη, Θεέ μου! Μέσα κι έξω… Δεν έπαιρνα χαμπάρι ακόμα, τι πραγματικά γινόταν γύρω μου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Για την Φωφώ:

    Ο χρόνος νιώθει ένοχος απέναντι στην απουσία.
    Μην στενοχωριέσαι είπε. Θα σε κάνω ανάμνηση και θα γίνεις πιο όμορφη από την παρουσία.
    -Δεν θέλω να με κάνεις πιό όμορφη.
    Πιό χαρούμενη αν μπορείς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Για τα αδέρφια. Έχω μια αδερφή 30 χρονών. Εγώ είμαι 2 χρόνια μεγαλύτερος.
    Σε πολλά πράγματα είμαστε διαφορετικοί. Άλλη αντίληψη, άλλο πρίσμα, άλλες απόψεις.
    Ένα είναι το σίγουρο, ότι είμαστε πολύ δεμένοι και αγαπημένοι.
    Δεν ξέρω που θα μας οδηγήσει η ζωή και οι δρόμοι της.
    Προσπαθώ για το καλύτερο, άλλες φορές τα καταφέρνω , άλλες όχι.
    Καυγάδες με την αδερφή μου, δεν είναι συχνοί, αλλά οταν γίνεται ένας. Είναι για γερά στομάχια και νεύρα.
    Ευτυχώς τα βρίσκουμε μετά.
    Είναι μέσα στο πρόγραμμα.
    Να είστε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Να τι χρειάζονται τα αδέλφια. Στην ανάγκη και στην απώλεια φαίνονται οι σχέσεις που μπορεί να έχεουν διακοπεί για χρόνια.

    Με συμπάθεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Καλημέρα σας!

    ΝΔ said:
    "Πάντα ζήλευα τα παιδιά που είχαν αδέρφια - ιδιαίτερα όταν ήταν αγαπημένα."

    Τα αδέρφια να δεις πόσο ζηλεύουν το ένα το άλλο, τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθούν. Αλλά η αγάπη που νιώθουν (και η καλή παρέα που κάνουν αν δεν έχουν καμιά μεγάλη διαφορά ηλικίας) είναι όντως κάτι μοναδικό, που συνήθως το εκτιμούν ...αφού περάσουν τα χρόνια - και τότε το αναπολούν με νοσταλγία.

    (τουλάχιστον με βάση την προσωπική μου εμπειρία)

    Όσο για τους ενήλικες, έγραψες κι εσύ στο κείμενό σου για τα ευτράπελα (και απαράδεκτα φυσικά) που συμβαίνουν αρκετές φορές, κυρίως σε θέματα ακίνητης περιουσίας και άλλα "κληρονομικά" ζητήματα. Ανάλογα ευτράπελα έχω δει και σε επαγγελματικά ζητήματα (συνεργάτες σε ομόρρυθμη εταιρεία) με δυο αδέρφια-θείους μου.

    Παρότι ιδεολογικά με τον αδελφό μου μας χωρίζει ...άβυσσος, εντούτοις (και χωρίς να θέλω να πω μεγάλη κουβέντα) πιστεύω ότι ποτέ δε θα φτάναμε σε αυτό το ...κατάντημα.

    Και ίσως τα τελευταία 13 χρόνια που μένουμε χώρια (εκείνος μάλιστα έχει παντρευτεί κιόλας) να είμαστε ακόμα πιο αγαπημένοι - και δε χάνουμε ευκαιρία να βοηθάμε ο ένας τον άλλον.


    Πρόσφατα μάλιστα του ζήτησα συγγνώμη για κάτι που μπορεί να φαίνεται εντελώς αστείο, αλλά με βάραινε για πολλά χρόνια:

    Ήμασταν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού (ίσως και ακόμα πιο μικροί) και ο οργανισμός στον οποίο δούλευε ο πατέρας μου είχε διοργανώσει μια χριστουγεννιάτικη γιορτή και μοίραζε δώρα στα παιδιά των υπαλλήλων του (πιο συγκεκριμένα, ήταν να πάρουμε τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια).

    Ο αδερφός μου είχε πάρει ήδη από τους πρώτους, αλλά ξαναμπήκε στη σειρά μετά από μένα να πάρει και ...δεύτερο. Όταν φτάσαμε στον κύριο που τα μοίραζε, του έδειξα τον αδερφό μου και του είπα: "μην του δώσετε, έχει πάρει πριν".

    Στην επιστροφή, οι γονείς μου απόρησαν που έκανα αυτή την κίνηση (και μου την ψιλοείπαν), καθώς περίσσευαν πολλά δώρα εκείνη τη βραδιά και δεν υπήρχε κανείς λόγος να κάνω κάτι τέτοιο - άλλωστε αρκετά παιδάκια πήραν "διπλό". Αλλά εγώ επέμεινα πως δεν ήταν δίκαιο αυτό που πήγε να κάνει ο αδερφός μου.

    Κατά βάθος όμως, πιστεύω πως δεν το έκανα λόγω ...δικαιοσύνης, αλλά εγωισμού - ο οποίος μάλιστα με εμπόδισε να σκεφτώ πως θα μπορούσαμε να το μοιραστούμε, (όπως άλλωστε όλα τα παιχνίδια που είχαμε μέχρι τότε) ή να πάρω κι εγώ ακόμα ένα ;)

    Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετά από 25 (και βάλε) χρόνια που του το είπα, μού έφυγε ένα μεγάλο βάρος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Kαλημέρα σε όλους

    Nikos Dimou said...

    Έχετε αδέρφια; Έχετε εμπειρίες από αυτές τις σχέσεις;
    _______

    Είχα μια αδελφή, σχεδόν 7 χρόνια μεγαλυτερή μου, πέθανε πρόωρα τον Νοέμβριο του 2004.

    Την αγαπούσα και με αγαπούσε πολύ, αν και είμασταν πολύ διαφορετικές (εκείνη πολύ εκδηλωτική, ενθουσιώδης, κυριαρχική, έντονα συναισθηματική, ψυχή της παρέας, εγώ μάλλον το αντίθετο).

    Εκείνη έμοιαζε πιό πολύ στον πατέρα μου, εγώ πιό πολύ στη μητέρα μου. Καθόλου περίεργο που ο πατέρας μου είχε αδυναμία σε μένα και η μητέρα μου στην αδελφή μου.

    Όταν ήμουν μικρή, έβλεπα τη μεγάλη αδελφή και λίγο σαν υπαρχηγό του σπιτιού (κι εκείνη ως το ατίθασσο και καταφερτζίδικο "μικρό").

    Όταν ενηλικιωθήκαμε, οι ρόλοι συχνά αντιστρέφονταν (ως "ψυχρόαιμη" είχα και μερικά παγάκια για τη φούρια της "θερμόαιμης").

    Διαφορές χαρακτήρων και μεγάλη αγάπη. Ανεκτίμητη σχέση κι αναμνήσεις.

    Κατά κάποιο τρόπο, τη σχέση μου μαζί της τη συνεχίζω με τον άντρα της, που με τα χρόνια (τον ξέρω από τότε που ήμουν 16 χρονών) τον βλέπω πια σαν αδελφό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. (συλλυπητήρια και από μένα..)

    Απαντάω στην ερώτησή σας για τα αδέρφια.. Μοναχοπαίδι είμαι, παλαιότερα ευχόμουν πιο συχνά να είχα αδερφια.. Πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά..
    Όλοι γύρω μου έχουν αδέρφια, οι φίλες μου, οι φίλοι μου, τα ξαδέρφια μου, οι γονεις μου και τα αδερφια τους υποστηρίζουν, είναι μια παρεούλα.. Πλέον την υποστήριξη που ψάχνω και την αγάπη τη βρίσκω και μοιράζομαι με τους ανθρώπους που είναι βρέξει-χιονίσει δίπλα μου και συμπορευόμαστε..
    Τους φίλους τους διαλέγουμε, τους συγγενείς -δυστυχώς ή ευτυχώς- όχι.......
    Αλλά το να είναι κάποιος αδερφή-ψυχή για κάποιον και τούμπαλιν, δεν είναι απαραίτητο να είναι και αδερφός/ή του..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Συλληπητηρια κε Δημου.
    Οι ανθρωποι που αγαπαμε δεν φευγουν ποτε απο κοντα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Εμένα ο αδερφός μου έπαιξε όλα τα λεφτά της οικογένειας στο χρηματιστήριο και τα χασε στην μεγάλ βούτα, αφού εξαπάτησε τους γονείς μας ισχυριζόμενος οτι θα ανοίξει μαγαζί.
    Το αστείο είναι οτι του λεγα να ανοίξει μαγαζί,πριν από αυτή την καταστροφή, και μου λεγε
    "είναι ρίσκο το μαγαζί, μπορεί να μην πιάσει".
    Έτσι προτίμησε το σίγουρο χρηματιστήριο.
    χεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Περί αδερφών:
    Έχω μια αδελφή μεγαλύτερη τρία χρόνια, η οποία εδώ και πολλά χρόνια ζει και εργάζεται στην Αγγλία. (Είναι ψυχίατρος). Παρ' όλο που δεν μοιάζουμε εξωτερικά, πολλοί μας ρωτούσαν παλιότερα αν είμαστε δίδυμες, γιατί οι φωνές, οι χειρονομίες και πολλά άλλα στην κουβέντα μας μοιάζουν πάρα πολύ.
    Νομίζω ότι είμαστε λίγο σαν δίδυμες, και παρά την απόσταση, η σχέση μας και η αγάπη της μιας για την άλλη δεν έχει αλλάξει.
    Για μένα, η απόσταση από τη μεγάλη μου αδελφή υπήρξε πηγή μεγάλου καημού και στενοχώριας, αλλά σαφώς σέβομαι τις επιλογές ζωής των άλλων και δεν παρεμβαίνω.
    (Μικρή λεπτομέρεια: με εκνευρίζει όταν μου γαργαλάει τα αυτιά, διότι της φαίνονται, λέει, "διαφανή".)
    Επίσης πέφτει πολύύύύ κλάμα μετά από κάθε συνάντηση, και νοσταλγώ τα φεστιβάλ παγωτού και ξηρών καρπών μετά ανοησιών και τηλεόρασης στον καναπέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Κύριε Δήμου,
    με συγχωρείτε υπήρξα εγωίστρια και αγενής. Μίλησα για όσα είχα λαχτάρα να πω και δεν σας συλληπήθηκα για την απώλειά σας.
    Να είστε καλά να τη θυμάστε τη αδελφή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. giant13 said...
    γιά την OLYMPUS E-400;

    Φίλε giant13, στοιχεία για την E-400, θα βρεις ΕΔΩ

    Ρίξε μια ματιά όμως και στα άλλα μοντέλα της Olympus ΕΔΩ

    ---------------


    Nikos Dimou said...
    "Έχετε αδέρφια; Έχετε εμπειρίες από αυτές τις σχέσεις;"


    Έχω μία μεγαλύτερη (κατά τρία χρόνια) αδερφή. Όταν είμαστε παιδιά τσακωνόμασταν συνέχεια.

    Όταν περάσαμε στην εφηβεία, η σχέση έγινε πιο ουσιαστική.

    Παρόλο που είμαστε τελείως διαφορετικοί σε όλα, έχουμε αλληλοαναγνωρίσει τις διαφορές μας και αγαπιόμαστε μέσα από αυτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Πάντα με συγκινεί να ακούω ιστορίες με αδέρφια - θα μου μείνει απωθημένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Οσο πιο καλός και τρυφερός είναι ο αδελφός, τόσο πιο ζεστό και αληθινό γίνεται το δέσιμο, που κάποτε φαντάζει αιώνιο, ιδίως όταν έχεις μοιραστεί μαζί του βάσανα και βάσανα...

    Γι΄ αυτό και η αιφνίδια φυγή του, μου προκάλεσε πόνο αβάσταχτο και διαρκή. Οπού κι αν κοιτάξω, πια, όλα τα βλέπω βουτηγμένα μές σ΄ένα φόντο ματωμένο...

    Μετά την άδικη "φυγή" του, ο κόσμος έχασε ολότελα το όποιο νόημα ήλπιζα πως είχε. Κι αν προσποιούμαι πως κάτι ακόμα τού απέμεινε, είναι επειδή λυγίζω από συγκίνηση την ώρα που με κοιτάζει η κορούλα μου ή μας αγκαλιάζει και τις δυο ο καλός μπαμπάς της...

    Με συγκίνηση και αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Καλημέρα σε όλους!
    Έχω ένα αδελφό 4 χρόνια μεγαλύτερο με τον οποίο έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία.Αγαπαμε τα ζώα ,την μουσική, τον ορθολογισμό… .Διαφέρουμε στο ότι αυτός είναι πιο πολύ του πνεύματος ενώ εγώ του σώματος. Γραφτήκαμε σχεδόν μαζί στο ανοιχτό πανεπιστήμιο, αυτός τελείωσε με άριστα και θα συνεχίσει, ενώ εγώ… άστα να πάνε. Ξεκινήσαμε μαζί γυμναστήριο πριν πολλά χρόνια, εγώ συνεχίζω μέχρι και σήμερα σχεδόν επαγγελματικά, αυτός τα παράτησε.Μου σύστησε το ndimou.gr και έκανε πολύ καλά.Hταν και ένας από τους σχολιαστές αυτού του blog και αποχώρισε. Δουλεύουμε στην ίδια πρωινή δουλειά και είμαστε αγαπημένοι.Νιώθω τυχερός που τον έχω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Είμαι μοναχοπαίδι. Μια μικρή αδερφούλα που περιμέναμε, δεν ήρθε ποτέ... Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα στα μαιευτήρια και χάθηκε πριν να γεννηθεί. Θυμάμαι πολύ καλά τους γονείς μου να φεύγουν για το μαιευτήριο και να με αφήνουν σε μια θεία μου. Όταν ήμουν μικρός, δεν με ένοιαζε και τόσο. Όσο περνούν όμως τα χρόνια, θα ήθελα πολύ μια μικρή αδερφή δίπλα μου.

    Λόγω δουλειάς, έχω βρεθεί αρκετές φορές στην μέση διαφορών μεταξύ αδερφών, ορισμένες δε από αυτές για εντελώς γελοίες αφορμές. Να ξέρετε ότι αντιδικίες μεταξύ αδερφών είναι χειρότερες και πιο έντονες απο οποιεσδήποτε άλλες. Μου φαίνεται ανήκουστο πως είναι δυνατόν να τσακώνονται για το που θα περάσει η καμινάδα του καλοριφέρ στο κληρονομιαίο ακίνητο. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι και οι δύο μου γονείς είχαν και έχουν τις καλύτερες σχέσεις με τα αδέρφια τους. Πρόσφατα ο πατέρας μου έχασε έναν αδερφό, μετά από 3-4 μήνες αναπάντεχης και καλπάζουσας ασθένειας. Τα ξαδέρφια μου βρήκαν στο πορτοφόλι του μια φωτογραφία των αρχών του ’50 που του είχε στείλει ο πατέρας μου με αφιέρωση από το Σικάγο. Την κρατούσε κοντά του πάντα, στριμωγμένη με την ταυτότητα και κάποια άλλα έγγραφα

    Όσοι έτυχε να έχετε αδέρφια, μην χαλάσετε ποτέ τις σχέσεις σας μαζί τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Τα μοναχοπαιδια του μπλογκ θα κανουμε κομμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Θερμά συλλυπητήρια κι από μένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Είμαστε πολύ αγαπημένοι με τον αδελφό μου (10 χρόνια μεγαλύτερό μου). Έχει μεγάλη σημασία η παρουσία του στη ζωή μου. Όχι ότι βλεπόμαστε τακτικά. Αλλά γιατί είναι το μόνο πρόσωπο με το οποίο μπορεί ο καθένας μας, σε κάποια στιγμή, να πει: «Θυμάσαι τότε που η μαμά…. Θυμάσαι τότε που ο μπαμπάς…»
    Θα ήθελα να φύγω πρώτη από τη ζωή, πριν από τον αδελφό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. @chris + mickey

    Mόλις διάβασα τα σχόλια στο προηγούμενο post. Εύχομαι γρήγορα περαστικά. Αυτή η ίωση ήταν η πιο βλαμμένη που έχω περάσει!!!

    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. @Nikos Dimou said...

    Πάντα με συγκινεί να ακούω ιστορίες με αδέρφια - θα μου μείνει απωθημένο.

    Τετ Μαρ 07, 12:38:00 μμ


    ------------------------------

    Κε Δήμου

    Είτε έχει κανείς αδέλφια είτε είναι μοναχοπαίδι δεν κάνει μεγάλη διαφορά στα σοβαρά. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και στις δύο περιπτώσεις. Το σοβαρό είναι να μην αποφασίσουν οι γονείς σου να σε γεννήσουν.

    Όλο το οικοδόμημα περί της μοναδικής σχέσης μεταξύ των αδελφιών στηρίζεται πάνω σε κοινές αναμνήσεις λόγω της αναγκαστικής συμβίωσης στα πρώτα χρόνια της ζωής ( παιδικά και εφηβικά) κάτω από την πατρική στέγη.

    Σε ελεύθερους ενήλικες οι άνθρωποι που είναι μαζί τους στα δύσκολα αλλά και στα ωραία είναι εκείνοι που έχουν επιλεχθεί να είναι δίπλα μας.

    Μπορεί να είναι και ένας αδελφός.Δεν λέω. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΆΙΤΗΤΟ ΟΜΩς.

    Συνήθως οι απόγονοι ΚΛΕΙΣΤΩΝ οικογενειών τείνουν να εμπιστεύονται μόνο τους συγγενείς ( αίματος ) πρώτου βαθμού και είναι επιφυλακτικοί σε οτιδήποτε ξένο.

    Αυτό εξηγεί πολλά.

    Ακόμα και τις οικογένειες που θα δημιουργήσουν οι ίδιοι αργότερα, αγωνιούν μέχρι να τις συμμορφώσουν με την εικόνα που έχουν ήδη κληρονομήσει από την οικογένεια από την οποία προέρχονται. ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΣΟΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΝ ΣΤΑ ΙΣΑ ΟΤΙ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Μήπως μια επίσκεψη στη Γενεύη για καμιά βδομάδα θα ανέβαζε τη διάθεση;

    Αύριο ανοίγει!

    Είναι και "αριθμολαγνικό" το ...σαλονάκι - 77ο. Ούτε που μπορώ να φανταστώ τι "κομμάτια" θα έχει το 666ο :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Κύριε Δήμου να είστε πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Εμεινε τουλάχιστον η θάλασσα να φυλάει τις αναμνήσεις. Λυπάμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Αδέλφια: Βοηθούν να καταλάβεις ότι τίποτα δεν είναι τέλειο σε αυτή τη ζωή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. @Alogaki,

    Ευχαριστώ γιά τα LINK.
    Στο πρώτο μπήκα και γώ. Βγάζει την olympus E-400 καλύτερη της Canon EOS 400D.
    O Akis όμως με σχόλιο στο μπλόγκ μου, αναφέρει πως σύμφωνα με το εγκυρότατο γερμανικό Fotomagazine,
    η Canon έχει μεγαλύτερο επεξεργαστή εικόνας και είναι η καλύτερη σε value/money.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Πόντικα,

    Τι τα θές! Ετσι κι αλλιώς είμαστε γιά τα μπάζα με τις μπέμπες.
    Μπήκες...;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. ihadafarminafrica και chris,
    όχι ότι δεν υπάρχουν αυτά που λέτε, αλλά εμείς που είχαμε εξαιρετική εμπειρία από τη ζωή με τα αδερφάκια μας με ωραιότατους και γελοιοδέστατους καυγάδες με κλάματα -ενίοτε- και συμφιλιώσεις (σνιφ σνιφ), σοκαριζόμαστε από τέτοιες δηλώσεις, εννοώ τόσο γενικευτικές.
    Συχνά οι συγγενείς είναι μέγιστο βάρος και ενόχληση, αλλά όχι πάντα, και υπάρχουν και αδέρφια αγαπημένα, πραγματικά και ουσιαστικά. Εμένα η καλύτερή μου παρέα ήταν η αδερφή μου, η οποία -κλασικά- με απέφευγε όταν ήμουν μικρή και -κλασικά- με φόρτωναν στην καημένη, που μου έκανε τις χίλιες υποδείξεις και εξηγήσεις για το πώς να φερθώ όταν θα φτάναμε στις φίλες της (να μη μιλάω, να μην ανακατεύομαι κ.ο.κ.), αλλά τα ξεχνούσε μετά και με άφηνε να αλωνίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Λυπάμαι, θα τη θυμόμαστε κι εμείς που δεν την γνωρίζαμε μέσα από τις λέξεις σας. Η σκέψη μου μαζί σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. @highvoltagepress

    Έχω την εντύπωση ότι και με τον Σαντάμ Χουσείν αν μας έκλειναν και τους δύο μόνους μας, σ' ενα κλουβί για 18 χρόνια εκτός του ότι θα ήταν μια εξαιρετική εμπειρία, στο τέλος θα αγαπιόμασταν και τρελά.

    :-))))


    ακόμα κι αν ήμουν ο ΘΑΜΝΟΣ.

    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. highvoltagepress...

    Δεν βλέπω πως ο αφορισμός μου έρχεται σε αντίθεση με τα λεγόμενά σου.

    Αμφισβητώ, ωστόσο, την άποψη ότι οι αιματοσυγγενικοί δεσμοί είναι ικανοί για οτιδήποτε πολιτισμένο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Chris said:

    Αδέλφια: Βοηθούν να καταλάβεις ότι τίποτα δεν είναι τέλειο σε αυτή τη ζωή!
    _______

    Είναι αλήθεια αυτό, αλλά το ωραίο είναι ότι μαθαίνει συγχρόνως κανείς να μην αγαπά μόνο το τέλειο και να μην περιμένει ν' αγαπηθεί ως τέλειος.

    Τώρα, για κλειστές οικογένειες, που είπε κι ο Ihadafarminafrica και ο Lefteris Kritikakis, εξαρτάται τι εννοεί κανείς.

    Ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι η αδελφή μου ήταν ο μόνος άνθρωπος που με "καταλάβαινε" ή ο μόνος που με αγάπησε κι αγάπησα "οραγματικά". Νομίζω δεν χωρούν ζυγαριές σ' αυτά.

    Απλώς τ' αδέλφια μας, για όσους έχουμε ή είχαμε, ήταν η πρώτη μας προπόνηση στην αγάπη, τη ζήλεια, τις πλάκες, τους καυγάδες, το παιχνίδι, την ασυνεννοησία, την ανταρσία και τη συνωμοσία απέναντι στους "μεγάλους".

    Πατρίδα είναι η παιδική ηλικία, είπε κάποιος. Αλλά, άλλο πατρίδα κι άλλο έθνος (που λέει και το Ειρωνικό Λεξικό του οικοδεσπότη).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Θερμά συλλυπητήρια.
    Αγαπητέ ΝικόΔημε έχω διαβάσει τους " Δρόμους " ίσως κάποτε να παίξαμε μαζί στην πλατεία του Αγίου Παντελεημονα,ένα μικρό διάστημα έμεινα, Ευνάρδου και Μ.Βόδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Αδέλφια μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν.

    Η άποψη για τα αδέλφια εξαρτάται αν είναι το μεγαλύτερο, στην μέση, ή το μικρότερο.

    Εξαρτάται βέβαια κι απο τους γονείς το αν και πως μοιράζουν την αγάπη.

    Γενικά, έχοντας αδέλφια σε βοηθά να αποκτήσεις περισσότερες εμπειρίες στην ζωή πριν βγείς εκεί έξω μόνος σου.
    Τώρα αν είναι γόνιμες ἠ καταστροφικές εξαρτάται απο την προσωπικότητά σου.

    Οι δικές μου εμπειρίες στην παιδική ηλικία ήταν μια διαρκής "μάχη" με τις ωραιότερες ανακωχές.
    Καλή προετοιμασία για μιά ενήλικη ζωή.

    Μάλλον τα αδέλφια μου "πήραν" περισσότερα απο μένα απ΄ ότι πήρα εγώ απ' αυτούς.
    Το προτιμώ έτσι γιατί όταν τους συναντώ αυτά τα κοινά γνωρίσματα μου θυμίζουν, τις περισσότερες φορές ευχάριστα, την παιδική μας ηλικία.

    Πραγματικά λυπάμαι τις περισσότερες φορές τα μοναχοπαίδια, ήταν οι προστατευόμενοί μου.

    Μοναχοπαίδια και Μεγάλες Προσδοκίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Μιλάτε σε μια πολύ κυνική κυρία που κράτησε σε απόσταση πολλούς συγγενείς και λέει αυτά και χειρότερα για τα σόγια. Όμως ξαναλέω, η εμπειρία μου η προσωπική από την αδελφή μου ήταν εξαιρετική.
    Δεν τη συνήθισα, την αγάπησα πολύ βαθιά και σταθήκαμε πάντοτε πολύ η μια στην άλλη. (Κι ας μη μου έδωσε ποτέ τη ζακέτα vintage σε animal print, δεν της έδωσα ούτε κι εγώ ένα φουστανάκι που λαχταρούσε απ' τη ντουλάπα μου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. ihadafarminafrica said...
    Το σοβαρό είναι να μην αποφασίσουν οι γονείς σου να σε γεννήσουν.

    ------------------------------

    Μου θύμισες εκείνο το φοβερό επιτύμβιο (από την Παλατινή Ανθολογία):

    Εξηκοντούτης Διονύσιος ενθάδε κείμαι,
    Ταρσεύς, μη γήμας. Αίθε μηδ' ο πατήρ.


    (Κείμαι εδώ εξηντάχρονος, ο Διονύσιος από την Ταρσό.
    Δεν νυμφεύτηκα. Μακάρι να μην το είχε κάνει και ο πατέρας μου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Γίγαντα (Τετ Μαρ 07, 05:06:00 μμ):

    Δες έναν από τους ...καναπέδες του "σαλονιού" (εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ - αν θες ψάξε και για άλλα) και θα καταλάβεις πως σε λίγα χρόνια ΟΛΑ όσα έχουμε θα είναι για τα μπάζα - ακόμα και οι σημερινές ...Porsche.

    Μιλάμε για sheer driving pleasure από τη γειτονιά μέχρι την ...πίστα - η έκφραση "χρησιμοποιεί Ferrari για να πάει να πάρει τσιγάρα από το περίπτερο" θα αποκτήσει ...άλλο νόημα :)))


    Κι ας τους άλλους να ηδονίζονται με ανούσιες τεχνικές λεπτομέρειες της δήθεν "υψηλής" τεχνολογίας του ...προπερασμένου αιώνα - κι όλα αυτά για να ...προσπερνάνε νταλίκες ;)

    Όταν συνέλθεις από την ανάγνωση (ειδικά αν προσέξεις την προβλεπόμενη "τιμή απόκτησης"), πες μου να ανεβάσω αναλυτικά σχόλια.


    Μήπως να πήγαινα και στη Γενεύη το Σ-Κ για καμιά ...μπλογκανταπόκριση;

    (με τέτοιο όχημα θα πήγαινα ...οδικώς, βεβαίως :)))

    . . .


    Όσο για το "θέμα" που έθεσε ο γάτος μας το πρωί (Τετ Μαρ 07, 10:29:00 πμ), το "κυνικό" σχόλιο του Chris (Τετ Μαρ 07, 04:35:00 μμ), αν και μπορεί να φαίνεται άδικο, ήταν με διαφορά το ...καλύτερο - κατά την ταπεινή γνώμη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. athanasia said...
    Είναι αλήθεια αυτό, αλλά το ωραίο είναι ότι μαθαίνει συγχρόνως κανείς να μην αγαπά μόνο το τέλειο και να μην περιμένει ν' αγαπηθεί ως τέλειος.
    ---

    Οκ,καμία αντίρρηση. Έχει γούστο βέβαια που το επισημαίνεις εσύ, αθανασία!

    Nikos Dimou said...

    το φοβερό επιτύμβιο..

    Κείμαι εδώ εξηντάχρονος, ο Διονύσιος από την Ταρσό.
    Δεν νυμφεύτηκα. Μακάρι να μην το είχε κάνει και ο πατέρας μου
    ---

    Αγαπητέ Γάτε,
    Αυτό είναι που οι γάλλοι ονομάζουν "L'esprit de l'escalier";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Mickey said,

    Όταν συνέλθεις από την ανάγνωση (ειδικά αν προσέξεις την προβλεπόμενη "τιμή απόκτησης"), πες μου να ανεβάσω αναλυτικά σχόλια.
    -------------------------
    Το χα υπόψη μου το συγκεκριμένο concept car.
    Περιμένω αναλυτικά σχόλια, αλλά θα μας μαλλώσει ο Γάτος, είμαστε εκτός θέματος.


    Όσο για το "θέμα" που έθεσε ο γάτος μας το πρωί (Τετ Μαρ 07, 10:29:00 πμ), το "κυνικό" σχόλιο του Chris (Τετ Μαρ 07, 04:35:00 μμ), αν και μπορεί να φαίνεται άδικο, ήταν με διαφορά το ...καλύτερο - κατά την ταπεινή γνώμη μου.
    -------------------------
    Είναι ωραίο και λακωνικό, αλλά πιστεύω πως τονίζει την άσχημη μόνο πλευρά της αδελφοσύνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Για το σχόλιο του Chris: «Αδέλφια: Βοηθούν να καταλάβεις ότι τίποτα δεν είναι τέλειο σε αυτή τη ζωή»!
    Βρείτε μου μια λέξη που δεν μπορεί άνετα να αντικαταστήσει τη λέξη «αδέλφια» στον παραπάνω αφορισμό! (Δεν τον αντικρούω, απλώς τον επεκτείνω.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Να κάνω το 113;
    Ησυχία έπεσε στο ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. chris said...
    Αγαπητέ Γάτε,
    Αυτό είναι που οι γάλλοι ονομάζουν "L'esprit de l'escalier";

    ---------------------------

    Όχι - αναφέρονται σε αυτό που ξέχασες να πεις και το θυμάσαι κατεβαίνοντας την σκάλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Διάβασα κάπου ότι δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από έναν καλό αδελφό, αλλά και τίποτε χειρότερο, από έναν κακό αδελφό. Εξ ου και η λαϊκή ρήση/στιχομυθία:
    - Γιατί είναι τόσο βαθιά βγαλμένο το μάτι σου;
    - Επειδή αδελφός μου το έβγαλε!


    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Γίγαντα:

    OK. Αν και έχω γράψει ήδη πάνω από 1000 λέξεις (μοιρασμένες σε δυο σχόλια), ας το αφήσουμε για μια άλλη περίσταση (ανέφερα και ζητήματα που μάλλον θα ...ενθουσίαζαν τον Mirage).

    Θα μπορούσα να τα ανεβάσω και στο προπερασμένο post, αλλά δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα. Ίσως κάποια στιγμή να ανεβάσω στο δικό μου blog κάποιες προσωπικές απόψεις για την αυτοκίνηση και το μέλλον της.

    Προς το ...παρόν, τα αυτοκίνητα του ...μέλλοντος αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη και συχνά με χλεύη από τους απανταχού "γκαζάκηδες" - άλλωστε το ίδιο συνέβαινε και με τα πρώτα αυτοκίνητα από τους κατόχους των σούπερ-ντούπερ ...ιππήλατων αμαξών της εποχής.

    Αλλά οι καιροί αλλάζουν φυσικά και η τεχνολογία δεν έχει ...φρένα - μάλλον είναι μονίμως "στα κόκκινα" ;)


    Πάντως νομίζω πως κι ο γάτος θα προτιμούσε να ξεφύγουμε από το "βαρύ" κλίμα - ίσως το γκολ-αστραπή του Μακάι (ούτε h Veyron δεν έχει τέτοια ...εκκίνηση) να φτιάξει κάπως τη διάθεση.

    . . .

    Το σχόλιο του Chris νομίζω πως είναι καλύτερο από όσο ...φαίνεται ;)

    (κατ' αναλογίαν με το ρηθέν του Nye πως η μουσική του Wagner είναι καλύτερη από όσο ...ακούγεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Τα συλλύπητήρια μου.

    Μάλλον σε όλους όσους μεγαλώσαμε χωρίς αδέρφια φαίνεται μένει ένα μικρό παράπονο, κάτι σαν απωθημένο που μας συνοδεύει και στην ενήλική μας ζωή.
    Πάντως τώρα πια δεν ξέρω, δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι μπορούμε να πούμε αν θα ήταν καλύτερα να είχαν διαφορετικά τα πράγματα.
    Γιατί αυτό που είμαστε οφείλει τόσα πολλά στο παρελθόν μας ώστε είναι δύσκολο να φανταστούμε τον εαυτό μας έξω από αυτό.
    Είμαστε αυτό που γίναμαι, κι όσο καλό ή κακό κι αν είναι αυτό, είναι το μόνο πράγμα που έχουμε.
    Το απωθημένο πάντως και η πικρή γεύση που αφήνει υπάρχει για να μας συνοδεύει είναι αλήθεια...

    Και μην μελαγχολείται.
    Η παιδική ηλικία μας υπάρχει όσο υπάρχουν ακόμα οι αναμνήσεις της ζωντανές μέσα μας.
    Αυτή είναι ίσως η μόνη πραγματική κληρονομιά μας.
    Να είστε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Συλλυπητήρια αγαπητέ Νίκο Δήμου.

    ΄Εχω μια αδελφή 4 χρόνια μικρότερη. Η σχέση μας είναι πολύ στενή και γεμάτη αγάπη. Από παιδιά ξεκίνησε. Εκείνη θαρρώ έχει μεγαλύτερη αδυναμία σε μένα και στην οικογένειά μου. Μοιράζομαι τα πάντα μαζί της και με απόλυτη εμπιστοσύνη.
    Σαν μεγαλύτερη, στην παιδική ηλικία είναι αλήθεια πως την "βασάνιζα" λιγάκι εξαργυρώνοντας την μεγάλη της αγάπη. Κι εκείνη πάντα υποχωρούσε κάνοντας τα χατίρια μου.
    Χωρίς εκείνη, νομίζω θα ένιωθα μόνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. τις τελευταίες μέρες πολλές αποχωρήσεις γύρω μας...

    ειλικρινά, να ζήσετε να τη θυμάστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Συλλυπητήρια και από εμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Καλησπέρα κι από μένα.

    Να θυμίσω κι εγώ τι έλεγε η Αντιγόνη (του Σοφοκλή) για τα αδέλφια (της):

    "Και να πεθάνει ο άντρας μου, θα πάρω άλλον.
    Και να χάσω τα παιδιά μου θα κάνω άλλα.
    Τώρα όμως που δεν ζουν πια οι γονείς μου,
    άλλο αδελφό δεν πρόκειται ποτέ ν' αποκτήσω!".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Αν δεν μπορεις να συνυπαρξεις με τον αδερφο/η δεν μπορεις να συνυπαρξεις με κανεναν.
    τρολλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. Αλήθεια, κύριε Δήμου, με ποιον τρόπο πιστεύετε πως επέδρασαν τα παιδικά σας χρόνια (κατάσταση μέσα ατην οικογένεια) στην απόφασή σας να μην αποκτήσετε παιδιά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. -> adapt, adopt & improve,

    Με όλο το σεβασμό, η ερώτησή σας προς τον κο. Δήμου είναι τόσο προσωπική, σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα... Ούτε φίλοι, πολλές φορές δεν τολμούν να ρωτήσουν κάποιον φίλο για αυτό το θέμα.

    Και δεν είναι θέμα ταμπού, είναι θέμα ευαισθησίας και σεβασμού στις επιλογές ή μη του καθενός.

    Ποτέ κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει σε κάποιον άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. mickey

    ο λογος που το υπεγραψα ειναι οτι το εννοω.Οταν αρχισεις να ξεχωριζεις σε "καλους" και "κακους" τους διπλανους σου ασχετα αν ειναι αδερφια εξαιματος η οχι...παντα θα βρισκεις "καλητερους" η πας στους καλητερους.. η συμβιβαζεσαι αν συμβιβαστεις γινεται "συνυπαρξη" και οχι συνυπαρξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Καλησπέρα!

    Ο σχεδόν δεκαετία μεγαλύτερος, πολύ έξυπνος και γεννημένος επιστήμων αδερφός μου (δεν είμαι σίγουρη αν δεν πέρασε παιδικά χρόνια με speed-dial), έγινε για μένα κάτι σαν "shop within a shop", μια "οικογένεια μες την οικογένεια": έκανε για χάρη μου όλους τους ρόλους όταν οι γονείς λόγω υποχρεώσεων, μπουχτίσματος, ακεφιάς κτλ δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στο yellowsubmarine υπερκινητικό Αφρουδάκι...

    Απλώς δεν μπορέσαμε να κάνουμε κολλητή παρέα ή να έχουμε τις ίδιες παρέες (κλάααμα εγώ με το ότι εκείνος είχε τόσα προνόμια κι εγώ στο πηνίο!), μια και όταν ήμουν παιδί, ήταν ήδη έφηβος, μόλις έγινα έφηβη, ήταν "μεγάλος", όταν μεγάλωσα κι εγώ, είχε παντρευτεί, όταν άρχισα κι εγώ να σοβαρεύομαι, είχε τα παιδιά του (που σημαίνει μηδέν χρόνος), όταν άρχισα κι εγώ φάση-μωρά, τα παιδιά του μεγάλα (άλλα τρεχάματα, πάλι μηδέν χρόνος), οπότε είμαστε μονίμως με διαφορά φάσης... ΔΤ!!!

    Αλλά τον υπεραγαπώ και μου κάνει εντύπωση πώς ακόμη και τώρα που είμαστε ολόκληρα γαϊδούρια με τις οικογένειές μας ο καθένας, θέλει να με... χαρτζηλικώσει (οκ, τα "στάζει" ντιρέκτ στα παιδιά μου) ή φωνάζουμε ο ένας τον άλλον με τα αστεία μας μωρουδίστικα παρατσούκλια...

    Και μια όμορφη αίσθηση είναι όταν τα παιδιά του παίζουν με τα δικά μου και βλέπουμε εμάς τους ίδιους σ'αυτά, από διάφορα χαρακτηριστικά μέχρι συμπεριφορές... Και καμαρώνουμε ως γνήσιοι απόγονοι ενός Ψωνίμ-Μπαχτσέ για το σπουδαίο dna που κατατρόπωσε τα αλλότρια κι επιβιώνει κόντρα σε καθε αντιξοότητα...

    (όσο οι δύο σύζυγοι μας μουτζώνουν διακριτικά φαντάζομαι...)

    ΛΟΛ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. @zofos,

    "Και να χάσω τα παιδιά μου θα κάνω άλλα."

    Πώς φαίνεται ότι την Αντιγόνη την έγραψε άντρας...

    (ούτε ποιητική αδεία...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. -->Alexandra,
    δεν είχα πρόθεση να φανώ αδιάκριτος. Επειδή παρακολουθώ τον κ. Δήμου εδώ και 20 χρόνια (από τη στήλη του στο περιοδικό 4Τροχοί και μετά έχω διαβάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ) και έχει θίξει το θέμα αυτό, πήρα το θάρρος να ρωτήσω κάτι τέτοιο. Ζητώ συγγνώμη αν φάνηκα αδιάκριτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Εγώ πάντως μικρή ζήλευα τα μοναχοπαίδια.
    Η δικιά μου οικογένεια μοιάζει με του Δόκτωρα...αλλά εμείς είμαστε 4 αδερφές περίπου στις ίδιες ηλικίες. Μία από αυτές δίδυμη με εμένα.

    ΠΟΛΥ φασαρία στο σπίτι.

    Η αλήθεια είναι πως τα αδέλφια σου θέλει πολύ χρόνο και προσπάθεια για να τα εκτιμήσεις...
    Όλα ξεκινούν από την παιδική ηλικία και τις γνωστές μάχες.
    Αλλά η τριβή...για να μην πω το ξύλο, είναι μεγάλο μάθημα...
    Αν αντέξεις τα αδέρφια σου να τρων στα κρυφά την ΔΙΚΙΑ σου σοκολάτα, ή να κλέβουν την κούκλα σου και από ωραία ξανθιά να την βλέπεις να γινετε πανκ...ε, μετά αντέχεις τα πάντα. Μαθαίνεις και την τέχνη της εκδίκησης...το μυαλό σου δεν σταματά να δουλέυει ποτέ, γιατί ο κίνδυνος παραμονευει στο ίδιο σου το σπιτι...Μαθαίνεις να υποκρίνεσαι αλλά και να συγχωρείς ...
    Κάποια στιγμή η μεγάλη αδερφή μας ανάγκασε να γράφουμε και να υπογράφουμε (ιερά) συμβόλαια...(τώρα είναι δικηγόρος!).
    Με την δίδυμη αποκτήσαμε την ικανότητα να δουλεύουμε ως team, εγώ θα κάνω τα μαθηματικά και εσύ τ'αγγλικά......η μικρότερη είχε κάνει περιουσία: Θα πάω ν'αγοράσω γαριδάκια αν με πληρώσετε όλες ένα δεκάρικο...

    Μαθήματα ζωής...για να μην περιγράψω την εφηβεία και ανατριχιάσουμε όλοι μαζι, χαχα!

    'Ομως όταν ωριμάσουν όλοι(positive thinking), βρίσκεσαι δίπλα σε ανθρώπους που μοιράζεσαι μακρύ κοινό παρελθόν και (όταν θέλουν) μπορούν να σε καταλάβουν όσο λίγοι άνθρωποι. Αλλα και η φιλία αυτό δεν είναι; Κοινό παρελθόν και απόδοχή. (Για αγάπες δεν γράφω θα με πάρουν στο ψιλό...)

    Οι σκέψεις μου, αυτές τις μέρες, είναι στους δύο φίλους που μόλις χάσανε τ'αδέρφια τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. Όλα αυτά τα "σπουδαία" άντρες τα γράψανε, Θεά μου.

    Αν έγραφαν οι γυναίκες, ο κόσμος θα υιοθετούσε μάλλον μια διαφορετική φιλοσοφία (και ...σοφία).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. ->adapt,adopt and improve,

    ειλικρινά δεν σας κρίνω. την γνώμη μου είπα. :)

    προς Θεού... προφανώς είχατε το λόγο σας για να ρωτήσετε.

    δεν έχω αυτό το δικαίωμα. τη γνώμη μου λέω σε ένα τέτοιο θέμα, τόσο ευαίσθητο που μόνο το κάθε ζευγάρι ξέρει μέσα του και γύρω του πως νιώθει και για ποιον λόγο επιλέγει κάτι ή όχι, ή αν έχει αυτή την δυνατότητα.

    να είστε καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. @Μικάκο,

    "Όλα αυτά τα "σπουδαία" άντρες τα γράψανε, Θεά μου.

    Αν έγραφαν οι γυναίκες, ο κόσμος θα υιοθετούσε μάλλον μια διαφορετική φιλοσοφία (και ...σοφία). "

    Εμ, άμα είσαι ανά τους αιώνας με την αλυσίδα μπροστά στο νεροχύτη, τον άλλον με το μυαλό σου εκεί, και την (ευλογία μεν, αλλά...) ευθύνη εγκυμοσύνης κτλ συμπαρομαρτούντα, ε, πού καιρός για γράψιμο τώρα...

    Πάντως έτσι που βγάζουμε το άχτι μας με πολύ επιθετικό τρόπο και ανδροποιούμαστε ώρες-ώρες, πάλι δεν βγαίνει φιλο-σοφία...

    Πρέπει να μας φύγει το "Χεχε και τώρα σε καρύδωσα!", να φύγει κι από τους άντρες ο φόβος ("Μμμαμά μου! Αυτή θα με φάει!"), και να πλησιαστούμε σαν άνθρωποι...

    Ισως τότε γράψουμε ΤΗΝ φιλο-σοφία...

    (σχολίασε αυτή με εικόνες δια-φυλικής σύμπνοιας, γαλήνιας σύμπλευσης και παγκόσμιας ομόνοιας στο μυαλό.... και ξεράθηκε στα γέλια!)
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. Σε αυτά δεν είμαι καλή. Σου γράφω τους στίχους ενός πολύ αγαπημένου τραγουδιού της Abbey Lincoln. Μιλάει για το θεό με έναν τρόπο που καταλαβαίνει και ένας αγνωστικιστής ίσως. Αν δεν το έχεις, θα στο στείλω αύριο με ένα e-mail. Ως πιστή μουσικόφιλη, έψαξα να βρω το κατάλληλο soundtrack για μια απώλεια, down here below...

    DOWN HERE BELOW
    (Abbey Lincoln)


    "Down here below...
    the winds of change are blowing
    through the weary night.
    I prayed my soul will find me
    shining in the morning light,
    Down here below.
    Down here below,
    it´s not so easy
    just to be.
    Sometimes I'm really
    all at sea.
    You made me
    when the world was new
    and skies were blue...
    and I'm here
    because there's you.
    They say I'll never see your face
    and we're out there from your grace,
    the one you fashioned
    with your hand,
    and scattered all across the land,
    but I am happy just to know
    that you must go
    where I must go
    for there are winds and scars to show
    livin' here down here below
    ...
    Down here below,
    the setting sun is shining
    on the melancholy mood.
    I hear the distant thunder
    and the crying of the blue
    down where below
    I'm yours alone:
    the only one to call my own
    the only one I've ever known
    Sometimes I see you
    standing there
    Sometimes I'm freer.
    And you are here,
    down here with me,
    you made me just the way a hear,
    or less feeling, eyes to see
    a strange embrace, a simple hand,
    a spirit free that says: "I can",
    and I'm happy just to know
    that you will go
    where I must go,
    for you send me this I know
    living here, down here below,
    living here, down here below,
    living here, down here below."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Κάθε χωρισμός ξυπνάει άλλους... παρελθόντες και μέλλοντες. Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό... και σωπαίνω...


    * * * * * * *


    Θα ‘θελα να γυρίσω μερικούς μήνες πίσω να σας έλεγα για τον υπέροχο αδερφό μου, για την αδυναμία που του έχω, για τη ζωή που δεν μπορώ να φανταστώ χωρίς αυτόν, για το θαυμασμό που τρέφω, για την ασφάλεια που νιώθω δίπλα του, για όσα έμαθα και τελικά έγινα πλάι του...

    Αλλά είμαι μήνες μπροστά και χιλιόμετρα μακριά από εκείνα τα συναισθήματα.

    Και το μόνο που μου βγαίνει είναι η εκλογικευμένη σκέψη ότι «ο χρόνος όλα τα γλυκαίνει» κι οι αποστάσεις διορθώνουν. Α, κι ένας οχετός πικρών συναισθημάτων που μετά από επίπονη διαπραγμάτευση με τον εαυτό μου επιτυχώς μετατράπηκαν σε (φαινομενική?) αδιαφορία.

    Οι καυγάδες ανάμεσα στα αδέρφια προκαλούν, με πολύ σκληρό τρόπο, το μεγάλωμα.
    Άτιμες μυθοποιήσεις... γκρεμίζονται και φτάνεις να κάνεις τραμπάλα με τα άκρα της υποτίμησης και της εξιδανίκευσης.


    Κι όσο σκέφτομαι ότι μέχρι τα 12 έκλαιγα γοερά ανά τακτά διαστήματα για δεύτερο (μικρότερο) αδερφό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Συν-πονεμένος πρόσφατα, απο απώλεια αγαπημένου, κατανοώ και εύχομαι ζωή σε σας.
    Η μνήμη, οι εικόνες, η απουσία, οι τύψεις για όσα θα ήθελα να έχουμε πεί, πρίν φύγει ο άλλος, ακόμη κι αν δεν έχουν μεσα τους "χρεωστικό αντίκρυσμα", πονούν. (Αυτοκριτικό, δεν γενικεύω).
    Σήμερα μελετούσα δημοσιογραφικά, μια πρόταση συμβιβασμού μεταξύ τραπεζών και πτωχευμένης επιχείρησης. Δώστε βάση, εμένα "μου τη βάρεσε":

    Θα πληρωθούν ΑΜΕΣΩΣ οι τράπεζες (απο 55-92% των χρεών), θα πληρωθεί το Δημόσιο ΜΟΝΟ το 10% σε...επτά χρόνια (άτοκα) και κοινά αποδεκτός όρος μεταξύ τραπεζών και εταιρίας, ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΎΝ ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΔΥΟ ΘΥΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ!!!
    Να παραγραφούν...
    Οι οικογένειες των δύο εργατών που θάφτηκαν ζωντανοί, εδικαιούντο περίπου 80.000 ευρώ με δικαστική απόφαση...
    Η εταιρία "φεσωσε" την Ελλάδα με 450.000.000 ευρώ...
    Η υπόθεση είναι γνωστή, δεν συμφεροντολογώ έτσι κι αλλιώς, αλλά :
    Ποιό μήνυμα στείλαμε ως κοινωνία σε αυτές τις δύο οικογένειες, για την δική τους ανατικατάστατη απώλεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Νικόδημε, μου θύμισες το speaker for the dead. Συγκινητικό και ανθρώπινο.

    Συλλυπητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. Το...ξενόφερτο John, είναι δανεικό, καταλάθος. Δεν άλλαξα το log, αλλά που θα πάει, θα μάθω. Η ανωνυμία δεν είναι της...σχολής μου.
    Αλέκος Μάρκελλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Μα, κ. Δήμου, πως θεωρείτε τον εαυτό σας μοναχοπαίδι ενώ είχατε αδελφή (έστω και αν την γνωρίσατε αργότερα);

    Εγώ, πάντως, θα ευχόμουν να ήμουν μοναχοπαίδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. Kαλημέρα

    Μεγάλη κίνηση την νύχτα στο blog.

    Adapt, adopt & improve said...
    Αλήθεια, κύριε Δήμου, με ποιον τρόπο πιστεύετε πως επέδρασαν τα παιδικά σας χρόνια (κατάσταση μέσα ατην οικογένεια) στην απόφασή σας να μην αποκτήσετε παιδιά;

    ----------------------------

    Μα αφού έχετε διαβάσει τα πάντα όπως λέτε, θα έχετε διαβάσει και την απάντηση στο ερώτημά σας. (Στους "Δρόμους"). Ναι η δύσκολη παιδική και εφηβική ηλικία έπαιξε ρόλο σε αυτή την απόφαση.

    ____________

    swma said...
    Μα, κ. Δήμου, πως θεωρείτε τον εαυτό σας μοναχοπαίδι ενώ είχατε αδελφή (έστω και αν την γνωρίσατε αργότερα);

    -----------------

    Μα αυτή δεν ήταν αδερφή - ήταν μία μεγάλη γυναίκα μέσα στο σπίτι - κάτι σαν δεύτερη μητέρα. Ήμουν 6 και ήταν 20! Για ένα παιδί 6 ετών όλοι οι "μεγάλοι" είναι ίδιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. john said...
    ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΎΝ ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΔΥΟ ΘΥΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ!!!
    Να παραγραφούν...
    Πεμ Μαρ 08, 03:37:00 πμ

    -------------

    Οι οικογένειες αυτές πρέπει να δράσουν άμεσα και να κινηθούν δικαστικά.
    Αν δεν τους δικαιώσουν τα ελληνικά δικαστήρια πρέπει να απευθυνθούν στο ευρωπαϊκό.
    Υπάρχει πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου που δικαίωσε τους εργαζόμενους.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. Πως άραγε να νιώθεται η δικαίωση εργαζομένων. Και η πρόσφατη και η από Πάγο Άρειο. Και η άμεση δράση δικαστικής κινήσεως να μην είναι τάχα επεξηγημένη καλώς από Καραθεοδωρήν. Μην αμφιβάλλεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. silipitiria Niko....

    Ena poli kalo tou na exeis aderfia einai oti leienoun tis gonies sou....

    Megaloneis kai mathaineis na moirazesai...

    Ego to zo pantos omorfa...

    Einai endiaferon episis na paratireis pos enas anthropos pou lavate ta idia erethismata bgainei toso diaforetikos apo esena....

    Se kathe periptosi pantos mesa se enan adelfo h adelfi blepeis ena kommati apo ton eayto sou...ena kommati eidika ton paidikon xronon

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Nikos Dimou said...
    "Ο πατέρας, από την απόλυτη αδιαφορία και την απώθηση, πέρασε σε μία παθιασμένη υπερπροστατευτική και κτητική στάση."


    Μία κοπέλα "αγνώστου πατρός" μεγαλώνει σε μια κλειστή κοινωνία σαν αυτή του τότε Αγρινίου. Ο πατέρας της δεν ανταποκρίνεται ούτε στις επιστολές της. Και μετά αποφασίζει να γίνει παθιασμένα κτητικός!

    Δεν είναι απόλυτα υποκριτική αυτή η συμπεριφορά; Σκεφθείτε τι απωθημένα θα δημιούργησε σ'αυτή τη γυναίκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Καμιά φορά μπροστά στην καθαρή κακοήθεια που τη γεννάει ίσως ο αδιάφορος εγωισμός λες: εντάξει, ας βοηθήσουμε να κάνουν την ανοησία...υπόθεση του λεπτού...και αφού αυτό θέλουν. Λες έτσι να υπάρχει και ο καπιταλισμός, με την απλή συγκατάβαση των ανθρώπων πού σκέφτονται: κοίτα ρε έναν βλάκα που πιστεύει το τίποτα, ας βοηθήσουμε να σωθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. doctor said :

    "Οι οικογένειες αυτές πρέπει να δράσουν άμεσα και να κινηθούν δικαστικά.
    Αν δεν τους δικαιώσουν τα ελληνικά δικαστήρια πρέπει να απευθυνθούν στο ευρωπαϊκό.
    Υπάρχει πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου που δικαίωσε τους εργαζόμενους".

    Δεν θέλω να καταχραστώ το blog, περιορίζομαι να αναφέρω απλά πως την απάνθρωπη και ανήθικη αυτή συμφωνία, επεξεργάστηκαν απο κοινού τα νομικά επιτελεία πέντε τραπεζών και οι δικηγόροι του μέχρι πρόσφατα κραταιού επιχειρηματία... Το γραφείο του δικού του δικηγόρου θα λάβει 400.000 ευρώ. Σημειώνω πως ΜΟΝΟ δημοσιογραφική σχέση έχω, ντρέπομαι όμως γιατί η περίπτωση είναι...υπερκομματική : Επι ΠΑΣΟΚ τα έφαγε, η Ν.Δ τα χαρίζει... Και όλοι αυτοί μαζί αφήνουν "απ΄έξω" δύο οικογένειες χτυπημένες απο τραγική μοίρα.
    Κι επειδή μετά απο 23 χρόνια ρεπορτάζ θεωρώ το θέμα επαρκέστατα τεκμηριωμένο, θα ντραπώ πιο πολύ (και ως δημοσιογράφος και ως πολίτης) αν η εφημερίδα που συνεργάζομαι δεν το παρουσιάσει, λόγω συμφερόντων. Όχι ότι θα είναι η πρώτη φορά...
    Άραγε, οι ειδήσεις της ΝΕΤ στην οποία εργάζομαι θα το παρουσίαζαν;
    Ρητορική ερώτηση φυσικά...
    κ. Δήμου, και πάλι συγνώμη για την κατάχρηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Απών από τη βάση μου, μόλις διάβασα τα θλιβερά νέα. Καλή δύναμη Νίκο και φύλαξε τις καλές αναμνήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Ωραίο κείμενο.
    Θα έλεγα ότι η αδελφή σας ήταν εντυπωσιακή για την εποχή της.
    Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.