Κυριακή, Νοεμβρίου 19, 2006

Παίζετε;

ΤΙ παίζετε;

Είστε στον υπολογιστή. Computer games; Από τα απλά – πασιέντζα, κυψέλες, ναρκαλιευτή, φλίπερ – μέχρι τα πιο σύνθετα και απαιτητικά: Fear, Quake, Command and Conquer, Half-Life, Tomb Raider (Lara Croft), Unreal Tournament…

Ή προτιμάτε παιχνίδια στρατηγικής με Αυτοκρατορίες και Κράτη;
Ή εκτονώνεστε με οδηγητικά παιχνίδια (Grand Theft Auto) ή ποδοσφαιρικά (FIFA 07).



(Θυμάμαι την έκπληξή μου όταν πριν 12 χρόνια έπαιξα το πρώτο Doom και μετά την γοητεία του Myst και του 7th Guest).

Παίζετε;


Παίζετε χαρτιά: μπριτζ, πόκερ, (οι βασιλιάδες: ο ένας της τέχνης, ο άλλος της τύχης) παραδοσιακά (πρέφα, κούπες, πινάκλ) ή ταπεινότερα (π. χ. μπιρίμπα;)

Ή είστε αθλητικός τύπος; Παίζετε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, τένις, πινγκ-πονγκ;

Παίζετε σκάκι; (Εν ου παικτοίς…). Ντάμα; Ντόμινο; Τάβλι;



Μπιλιάρδο; Bowling; Squash; Ποδοσφαιράκι; Φλιπεράκια; Ούφο;

Ή μήπως επιτραπέζια παιχνίδια: Μονόπολυ, Γκρινιάρη, Trivial Pursuit, Scrabble;

Παίζετε Προπό; Λόττο; Στοίχημα;

Ρουλέτα; Blackjack; Φρουτάκια; Πηγαίνετε στο καζίνο;


Παίζετε τα παιχνίδια του κινητού σας;

Η μήπως σας αρέσουν οι κονσόλες; Χ-Box, Nintendo Game boy, Sony Playstation, PSP, κλπ.

Σίγουρα δεν παίζετε πια Κουτσό, Κυνηγητό, Μέλισσα-Μέλισσα, Σπασμένο Τηλέφωνο, Αγάλματα… Αλλά τα παίζατε κάποτε – παιδιά;

Ρωτάω όχι από ακαδημαϊκή περιέργεια – από συναδελφική ανάγκη.


Γιατί όλα αυτά τα παιχνίδια τα έχω παίξει στη ζωή μου (εκτός από μπιρίμπα, μπάσκετ, squash και τένις). Άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο – όμως παίζω συνέχεια. Δεν μπορώ να διανοηθώ την ζωή μου χωρίς παιχνίδι…

Εσείς;

231 σχόλια:

  1. Καλημέρα σας. Τι πιο ωραίο από μια καλή παρέα με τσίπουρο και καλο μεζέ παίζοντας τάβλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παίζω μόνο σκάκι on line.

    Όσον αφορά το παιχνίδι γενικά, να'ναι καλά η κόρη μου που με πρόσχημα αυτήν γίνομαι συνέχεια παιδί.

    Καλημέρα

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχουμε ξαναμιλήσει παλιότερα (στο nikosdimou) για Fun and Games αλλά το θέμα είναι ανεξάντλητο. Έπειτα τότε η έμφαση ήταν στο fun ενώ τώρα στα games.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. PYXIDAGR said...
    "Καλημέρα σας. Τι πιο ωραίο από μια καλή παρέα με τσίπουρο και καλο μεζέ παίζοντας τάβλι".

    Χμ.... από ένα σημείο και πέρα το τσίπουρο δεν κάνει καλό στο τάβλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το τάβλι το μισώ για δύο λόγους:

    1) Κάνει φοβερό θόρυβο για τους δίπλα.

    2) Η τύχη παίζει καταλυτικό ρόλο και έτσι μπορεί να σε κερδίσει ακόμη και ο Γιακουμάτος.

    Ενώ το σκάκι είναι μαγεία. Ειδικά όταν διαβάζω τις ομηρικές μάχες Σπάσκι-Φίσερ...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. yahoo chess και λιώσιμο στο wow (world of warcraft).
    Στο δεύτερο οφείλετε οτι με έχετε ξεφορτωθεί, σχετικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Call of Duty 2.

    Όλα όσα έζησα μικρός στους κινηματογράφους που έπαιζαν ταινίες σχετικά με τον Β' Παγκ. Πόλεμο, αναβιώνει, μαζί κι ατέλειωτες ώρες με στρατιωτάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Colin mcrae και γενικά drive simulations.Κάποια εποχή είχα ενθουσιαστεί και με το crimson skies (εναέριες μονομαχίες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μα World of Warcraft φυσικά!

    Έπαιζα από μικρός ότι video-game υπήρχε, αλλά η online εμπειρία σε κάνει μετά και σου φαίνονται όλα τα συμβατικά video-games χαζά!

    "Hey guys, when things go bad, we just can't give up on the world... of warcraft!"
    E.Cartman

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλημέρα και καλή Κυριακή.

    Σκάκι, φανατικός. Online, με παρέα, με τον Chess master οτιδήποτε!

    Τάβλι επίσης (μόνο πόρτες ομολογώ).

    Αγαπητέ Doctor, θυμάμαι τι έλεγε ο Πεντζίκης για το σκάκι: Ότι αν και ωραιότατο στρατηγικό παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή: Εκεί ενώ όλες οι πιθανότητες είναι εναντίον σου, τραβάς τρεις εξάρες και παίρνεις το παιχνίδι!

    κ.Δήμου το ότι σας αρέσει τόσο να παίζετε δείχνει πόσο παιδί είστε στην ψυχή. Φοβού τον άνθρωπο που δεν πάιζει, η διασκέδαση του θάναι να παίζει μαζί σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. έλεος παιδιά με το World of Warcraft... Είναι καθαρό λιώσιμο, πιστεύω το επεισόδιο του South park:Make love, not warcraft, τα λέει όλα.

    Εγώ ως προς PC είμαι φανατικός των RTS (Real Time Strategy) κυρίως με τη σειρά Age of Empires. Επίσης τάβλι μου αρέσει πολύ και το παίζω χαλαρά. Πριν κάνα μήνα πήγα σε διαγωνισμό ταβλιού(καμιά 20αριά άτομα) και ήμουν ο νεαρότερος μαζί με τον αδερφό μου. Στο τάβλι δεν σκέφτομαι 3 γύρους μετά τι θα κάνω κλπ, κάνω λάθη από αβλεψία και αφηρημάδα (γενικά είμαι αφηρημένος), τέσπα πήγα τελικό και κέρδισα (τα παιχνίδια ήταν μέχρι το 5), και κάτι μεγάλοι που παρακολουθούσαν και που τους είχα νικήσει προηγουμένος μουρμουρούσαν συνέχεια 'Μα τι λάθη είναι αυτά', 'είσαι άπειρος' κτλ. Στον προημιτελικό παρολίγο να γίνει καβγάς επειδή ένας που δεν του καθόταν ζάρι κατηγουρούσε τον άλλο ότι δεν ανακατώνει τα ζάρια του πολύ ώρα... Τάβλι παίζουμε ρε παιδιά για να περάσει η ώρα, αν ήθελα να παίξω σοβαρά και χωρίς τύχη και να σκέφτομαι τι θα γίνει 10 γύρους μετά έπαιζα σκάκι.
    Όσο για τις 3 εξάρες που αναφέρεις Αντώνη, το αντίστοιχο στη ζωή είναι να κερδίσεις το JOKER!

    Από χαρτιά παίζω πιλόττα. Είναι κάτι αντίστοιχο του μπριτζ αλλά με 32 χαρτιά (7 - άσσος) Η αδυναμία μου όμως δεν έχω καλή μνήμη (short term) που είναι το παν σ' αυτο το παιχνίδι. Πόκερ είναι τελείως ηλίθιο για μένα, απορώ τι καταλαβαίνουν αυτοί που το παίζουν εχτός απο τα χρήματα που κερδίζουν/χάνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Antonios Liolios said...
    Αγαπητέ Doctor, θυμάμαι τι έλεγε ο Πεντζίκης για το σκάκι: Ότι αν και ωραιότατο στρατηγικό παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή: Εκεί ενώ όλες οι πιθανότητες είναι εναντίον σου, τραβάς τρεις εξάρες και παίρνεις το παιχνίδι!
    Κυρ Νοε 19, 11:12:54 πμ

    ---------

    Καλό!

    Δεν ξέρω ποιος διεστραμμένος νους συνένωσε το σκάκι και το τάβλι σε ένα ... έπιπλο!
    Συνένωσε ένα παιχνίδι-αποθέωση του ορθολογισμού, της ταξιθετημένης σκέψης, της μαθηματικής πρόβλεψης με ένα παιχνίδι τζόγου κατά 90% και 10% κάποιων απλοϊκών τακτικών.

    Το πάντρεμα αυτό μου θυμίζει έναν άλλο "γάμο": τον ... ελληνοχριστιανικό πολιτισμό όπου το φως ενώθηκε με το σκότος, η ύλη με την αντι-ύλη.

    Τα περισσότερα videogames προάγουν την βία και έχουν να κάνουν με πόλεμο.
    Όσα δεν έχουν βία, είναι ξενέρωτα.
    Όταν ήμουν έφηβος έπαιζα το ηλεκτρονικό μπιλιάρδο μόνο και μόνο για να ξεγυμνωθεί η γκόμενα...
    Α, και το βατραχάκι που προσπαθεί να περάσει τον δρόμο.
    Ένα δεκάρικο έπαιρνε τότε η ...οπή αλλά εμείς ρίχναμε και κάτι τούρκικες λίρες που ήταν ίδιες σε μέγεθος και βάζαμε μέσα το μαγαζί οι ανθέλληνες!

    doctor

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Βεβαίως και παίζω. Στην αρχή αγάλματα και μέλισσες όταν ήμουνα παιδί, αργότερα τέννις, και από τότε που βγήκαν τα Πισιού, Pacman, tetris, taipei, solitaire, mah jong, κουλοχέρη και μετά κονσόλα playstation. Τώρα περιορίζομαι σε arcade & puzzle games.
    Δεν νοείται ζωή χωρίς παιχνίδι, χωρίς χαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Προφανώς ήταν τυπογραφικό λαθος - στο σκάκι δεν υπάρχουν εξάρες.

    Ο Δροσίνης γράφει πως ο Σουρής έπαιζε σκάκι στην τύχη - κι όταν έκανε καμία στραβή κίνηση και το καταλάβαινε ψιθύριζε "Παναγίτσα μου να μην το δει!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Φαντάζομαι τι μουρμουρίζει ο κ. Δήμου όταν χάνει στο σκάκι.
    "Μα είναι σκακιέρες αυτές που έχουν στην Ελλάδα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Νομίζω οτι όταν λέει puzzle games η Μαρίνα εννοεί κάτι παιχδνίδια με γρίφους, όχι αυτά που φτιαχνεις εικόνες ενώνοντας κομμάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Eμεις μονο τοuς εξομειωτες πτησης ΙL2 Sturmovik και F-16 "Falcon4".

    Kαλημερα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Puzzle games -> Charm Tale, Magic Inlay, Candy Cruncher τα αγαπημένα μου των τελευταίων χρόνων.

    Dominoes στο Yahoo

    Παλιά καλά platforms και adventures στο DOSBox

    Τrivial και Scrabble τον χειμώνα

    ... και χιονοπόλεμο μόλις δούμε άσπρη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ας κάνουμε κανενα Πρωταθλημα στο σκακι

    :-)

    @Doctor,είσαι;;



    @Dimitrizzzzzzz

    Οντως οι σκακιερες ειναι πολυ μουντες
    στην Ελλαδα...

    Iσως επειδη το σκακι εχει ινδικη
    προέλευση δεν το πολυσυμπαθουμε....

    Tου Βουδα την υπομονη να χει
    ο Ελληνας μπορεί;;;

    :-)

    'Buddha,' chess set $214.95

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Παίζω το γιατρό με μια φίλη μου. Πιάνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλημέρα καλημέρα!
    Ωραίο θέμα το σημερινό!
    Παιχνιδιάρικο!
    Από μικρό παιδί μου άρεσαν τα παιχνίδια.
    Γνώρισα τα γενεθλια μου και περίμενα πως και πως για τά δώρα μου.
    Και αν δεν ήταν παιχνίδι μούτρωνα.
    Σήμερα εξακολουθώ να αγαπώ το παιχνίδι.
    Επιτραπέζια, χαρτιά, τάβλι, μπάσκετ και γενικότερα οτι θα με κάνει να ξεφύγω να γελάσω είμαι έτοιμος να το κάνω.
    Καμμιά φορά έρχεται ο αδελφός μου μεσημέρι για καφέ.
    Ε μπορεί να παρατήσω όλες μου τις δουλειές για λίγο παιχνίδι.

    Καλημέρα!
    Θα επανέλθω με τα παιχνίδια που αγαπώ περισσότερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Elite σε εναν Amstrad 6128...

    Brave new world για τότε.

    Τώρα? Που χρόνος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δεν μπορώ να διανοηθώ την ζωή μου χωρίς παιχνίδι…

    Εσείς;


    ουτε εμεις, γιαυτο μας αρεζζε να πηγαινουμε στον Αγιο Κοσμα το ηλιολουστο Σαββατο

    με ενα πεντακοσάρικο και την αστυνομικη ταυτοτητα, νοικιαζες οτι ηθελες, απο μπαλα μπασκετ εως δίκαννο και καρτελα-στόχο

    μεχρι που τον εκαναν private yaght club για φτωχους κι εντιμους ολυμπιονικες - αξιωματικούς του λιμενικού με τζιπ απο τις ΗΠΑ και καταγωγη τα Φάρσαλα και την Κωλοπετινιτσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  25. Και στο σκάκι υπάρχει ΚΑΙ ο παράγοντας τύχη μόνο που δεν εξαρτάτε από το «χέρι» αλλά από το «νου» γι’ αυτό και δεν μας αρέσει να τον βλέπουμε.

    Ο τρόπος που παίζεται το σκάκι μπορεί απλοποιημένος να παραλληλιστεί με ένα μοντέλο όπου δύο αντίπαλοι κάθονται ο ένας απέναντι από τον άλλο και διατυπώνουν ερωτήσεις εγκυκλοπαιδικής φύσης.
    Η απάντηση της προηγούμενης ερώτησης συμβάλει κατά ένα μέρος και για την διατύπωση της επόμενης ερώτησης.
    Ο ακριβής τρόπος βαθμολόγησης είναι ένα πιο πολύπλοκο ζήτημα που δεν αφορά την τύχη. Ωστόσο σε γενικές γραμμές αυτό είναι το μοντέλο.

    Οι συνδυασμοί πάνω στην σκακιέρα αντιπροσωπεύουν τις ερωτήσεις και οι κινήσεις που κάνει ο αντίπαλος για την επίλυση τους, τις απαντήσεις. Αυτό το μοτίβο εφαρμόζουν και οι δύο παίκτες για τον αντίπαλο τους.

    Όταν η απάντηση στην ερώτηση που τίθεται βρίσκετε εντός του γνωστικού πεδίου του ερωτώμενου τότε αυτός απαντάει σωστά με βεβαιότητα και παίρνει το πλεονέκτημα.
    Όταν όμως(και αυτό είναι το σύνηθες) η απάντηση της ερώτησης καλύπτετε μερικώς έως και καθόλου από το γνωστικό πεδίο του ερωτώμενου τότε υπεισέρχεται ο παράγοντας τύχη διότι απαντάει δίχως να είναι σίγουρος, είτε σωστά είτε λάθος.
    Επίσης μπορεί και η ερώτηση να είναι άτοπη, προφανής ή λάθος.

    Έτσι στο σκάκι όταν δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά δυναμικότητας στους δύο αντιπάλους κερδίζει ο πιο τυχερός ή αλλιώς αυτός έτυχε να δώσει συνολικά τις περισσότερες σωστές προσεγγιστικές απαντήσεις.

    Άλλωστε είναι σύνηθες το φαινόμενο όταν παίζουν δυο μέτριοι παίκτες ενώ κάποιος από τους δύο έχει σαφή υλική υπεροχή για το μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού στο τέλος κάνει μια σειρά κινήσεων όπου καταλήγει να χάσει την παρτίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μπον ζούρ! Όταν ήμουν μικρός, οι "μεγάλοι" μου έλεγαν: "Για πόσο ακόμα νομίζεις οτι θα μπορείς να παίζεις; Όταν μεγαλώσεις λίγο θα ξεχάσεις τα παιχνίδια."

    Βλακείες ως συνήθως... Το παιχνίδι είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου. 'Οποιος το ξεχνάει, αρρωσταίνει. (Και με τις δύο έννοιες).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Κυρίως turn-based strategy (Civilization, Heroes of Might and Magic) και αυτοκίνητα (σειρά Need for Speed), αλλά και απλά arcade/platform, όπως Super Granny (μια γιαγιά που μαζεύει γάτες και φυτεύει λουλούδια -- εκπληκτική ιδέα...).

    Πέρασα κι από τα Baldur's Gate, βέβαια, και ο μοναδικός λόγος που δεν έχω ασχοληθεί ακόμη με το World of Warcraft είναι η τρομερή έλλειψη χρόνου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Το καλύτερο παιχνίδι και αγχολυτικό είναι το μπαλάκι σκληρής σιλικόνης (αυτό που αναπηδά πολύ). Μόλις σταματήσαμε ένα τέτοιο παιχνίδι με τις συναδέλφισες (μας έφυγε κι αρκετές φορές στις σκάλες).

    Και μια από αυτές, όλο λέει να μαζευτούμε να παίξουμε τζαμί. Το θυμάται κανείς;

    Από Η/Υ παίζω μόνο πασιέντζες – διαφορετικά κολλάω πολύ. Και θυμάμαι μια γελοιογραφία, κάποια έριχνε πασιέντζα με κανονική τράπουλα σ’ ένα γραφείο κι έλεγε στο τηλέφωνο: ‘Άσε, σήμερα κόπηκε το ρεύμα και κάνουμε όλη τη δουλειά στο χέρι…’

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Εναντίον του σκακιού

    Το σκάκι θέλει:

    - Χρόνο (για την παρτίδα)
    - Σκέψη (και μάλιστα πολλή)
    - Εξάσκηση
    - Υπομονή
    - Επιμονή

    Και - κυρίως! - να σ' αρέσει.

    Εγώ, δεν εμπίπτω σε καμμία από αυτές τις περιπτώσεις.
    Ενώ το τάβλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Συμφωνώ απόλυτα με τον doctor για τους λόγους που το τάβλι είναι εκνευριστικό.

    Το νέο Pro evo soccer 6 στο Playstation2 είναι άπαιχτο, νομίζεις ότι παρακολουθείς κανονικό αγώνα στην τηλεόραση και οι κινήσεις των παικτών είναι πλήρως εξομοιωμένες με την πραγματικότητα. Με τους φίλους μου παίζουμε επικά πρωταθληματάκια!

    Ακόμη μου αρέσει ιδιαίτερα η σειρά του civilization (i - ii - iii - 1v) που είναι παιχνίδι στρατηγικής για το pc!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Νίκο καπετάνιο έπιζες μικρός;
    Ξ
    Είναι εκέινο το παιχνίδι με τις 5 τρύπες (στο χώμα του δρόμου- 4 στισ γωνίες ενός ορθογωνίου και μια στο κέντρο)) και με τα γυαλένια. Τότ οι δρόμοι μας ήταν όλοι χωμάτινοι και αυτό το παιχνίδι μας απασχολόυσε πολλές ώρες. Επίσης παίζαμε αμπάριζα (την περίφημη κραυγή παίρνω αμπάριζα και βγαίνω!!).
    Μετα μεγαλώσαμε και παίζαμε ποδοσφαιράκι, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τώρα πλέον τάβλι (όποτε υπάρξει χρόνος ) και ηλεκτρονικά παιχνίδια σε στιγμές ξεκούρασης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην παίζει. Αν υπάρχει, έχει σκοτώσει το παιδί μέσα του.
    Ενας ορισμός του παιχνιδιού θα μπορούσε να είναι ο διαρκής αγώνας μας να βρούμε την θέση και τα όρια μας σε οτιδήποτε είναι έξω από το γνωστικό μας πεδίο και μας καλεί να ενεργοποιήσουμε τις ικανότητες μας ή και να τις κατευθύνουμε στον εκάστοτε 'στόχο'. Είτε αυτό είναι τάβλι, είτε είναι ποδόσφαιρο είτε είναι πακμαν είτε η ίδια η ζωή.

    Δεν είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να αναλώνω τις δυνάμεις μου σε ένα τέτρις ή σε ένα σκάκι. Το μόνο που παίζω είναι καμμιά πασιέντζα όταν μιλώ σε κάποιο βαρετό τηλέφωνο. Η σαν διάλλειμα τύπου pit stop όταν κάνω κάποια δουλειά στον υπολογιστή.

    Προτιμώ λοιπόν να κάνω παιχνίδι οτιδήποτε με το οποίο καταπιάνομαι.
    Παιχνίδι βλέπω την δουλειά μου πχ, παιχνίδι με στόχους και αυτή.
    Η ίδια η ζωή είναι παιχνίδι με απολαβές πιό σοβαρές όταν κερδίζεις.

    Αλλωστε και αυτά που αποκαλούμε παιχνίδια τζόγου, βάζουν μέσα και τον παράγοντα χρήμα για να αποκτήσει ενδιαφέρον!

    Προς αυτή την κατεύθυνση αρχίζουν να κινούνται και μερικά νέα online games και από ένα σημείο και έπειτα τα όρια μεταξύ παιχνιδιού και πραγματικότητας μπερδεύονται για όσο αντέξεις..
    Ξεκινάς εικονικά και το πας στην πραγματικότητα για όσο μπορείς.

    Αν θυμηθώ όνομα/url στην πορεία θα το γράψω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Θυμήθηκα!
    Λέγεται Second Life.

    Secondlife.com

    Για το τι είναι,
    secondlife.com/whatis/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Τάβλι, σκάκι, μπιρίμπα, pacman, mafia.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Πολύ λίγος χρόνος για παιχνίδι αυτόν τον καιρό. Είμαι σε φάση που αγοράζω παιχνίδια που μ'αρέσουν και τα αποθηκεύω για να ασχοληθώ όταν βρεθεί χρόνος. Σπάνια αγοράζω οτιδήποτε άλλο πέρα από adventures σε PC. Ένα παιχνίδι που μου έκανε πολύ εντύπωση τα τελευταία χρόνια πάντως είναι το Silent Hill 4 σε PS2. Είχα ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που ένα παιχνίδι ανέβαζε τους παλμούς μου όταν βρίσκονταν τέρατα τριγύρω. Πολύ ατμοσφαιρικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. heinz said...
    "Εναντίον του σκακιού
    Το σκάκι θέλει:
    - Χρόνο (για την παρτίδα)
    - Σκέψη (και μάλιστα πολλή)
    - Εξάσκηση
    - Υπομονή
    - Επιμονή"

    Και κυρίως μνήμη!
    Οι μεγάλοι σκακιστές ξέρουν απέξω εκατοντάδες ανοίγματα και χιλιάδες άμυνες. (Κι εκεί έρχεται και δένει ο Big Blue και τους τρώει).

    Έπαιζα σκάκι ερασιτεχνικά (εκεί που τρώγονται όλα τα πιόνια και μένεις με μία βασίλισσα και ένα πύργο)μέχρι που βρέθηκα με ένα γερμανορώσο φίλο που ήταν ήδη μαιτρ και πήγαινε για Grossmeister. Κάθε κίνηση που έκανα μου ανέλυε όλες τις πιθανές συνέχειες και μετά μου ανακοίνωσε πως είχα χάσει χωρίς να έχει φαγωθεί ούτε ένα πιόνι!

    Μαζί του παρακολούησα και ένα ματς "σιμουλτανέ" που έδινε ο Γκραν-μαιτρ Ταλ (Ρώσος) εναντίον 40 σκακιστών - οι περισσότεροι μαιτρ.

    Κέρδισε τους 39 και έφερε μία ισοπαλία.

    Το απίθανο ήταν ότι περνούσε μπροστά από τον καθένα έκανε κίνηση και αμέσως στον παρακάτω.

    Όταν έφτασε μπροστά στον φίλο μου του είπε: δεν κάνατε κίνηση (το θυμόταν!).

    Κι ο φίλος είπε: έχασα.

    Πάλι δεν είχε φαγωθεί ούτε ένα πιόνι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Reactor69 said...
    Το FEAR έχω ακούσει πως είναι σκέτη ψύχωση, ειδικά με κλειστά φώτα και τέρμα τα 5.1!

    Nαι είναι φοβερό :)) το Fear. Για χάρη του άλλαξα κάρτα γραφικών (αν δεν έχει 512ΜΒ, fps + rendering είναι χάλια!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Εχει καλά παιχνίδια το ιντερνετ αλλά τα καλύτερα βρισκονται στο Disney World και στα simulators συγκεκριμένα. Σε ένα από τα πάρκα του Ντισνεϋ που λέγεται EPCOT υπάρχει πίστα όπου δοκιμάζεις αυτά που νιώθει ένας ραλλίστας, με βροχή, χωρίς βροχή, με το ABS να πιάνει, ή να μη πιάνει, με απότομες επιταγχύνσεις.... περιμένεις 45 λεπτά στην ουρά αλλά είναι μαγεια. Και δεν υπάρχει καμια σκροφα τροχονόμος να σου δώσει κλήση επειδή "παίζεις." Υπάρχει simulator πυραύλου που αναπτύσσει τέτοιες G-forces που το δέρμα του προσώπου σου τραβιέται προς τα πίσω.
    Βλέπω τόσο κόσμο να κάνει τουρισμό στην Αμερική και να κολά σε Μετροπόλιταν και Μπροντγουέι. Αλλου είναι το fun. Στο Disney world.
    Φτάνει να νιώθεις παιδί από μέσα σου.

    Εξαιρετικά ανδρικό το θεμα.
    Εσεις τα αγόρια παίζετε.
    Εμας μας αρέσει το real thing.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Παίζονται παιγνίδια στον υπολογιστή; Κοίτα να δεις φίλε μου η τεχνολογία! ;-Ρ

    Πώς να «παίξεις» στον υπολογιστή; Και τι να παίξεις; Ποδόσφαιρο χωρίς να νοιώθεις το καλάμι του αντιπάλου στο παπούτσι σου, τάβλι χωρίς τον κίνδυνο να σου το φέρει ο άλλος στο κεφάλι (παντα έλαγα ότι το τάβλι είναι extreme sport), shoot-em-all χωρίς την ανδρεναλίνη του η επόμενη σφαίρα, ακτίνα, μαχαίρι, οτιδήποτε που θα φας να είναι η τελευταία σου; Flight simulation χωρις τον κίνδυνο να πέσεις; F1 χωρίς να κινδυνεύεις να 'χεις την τύχη του Άυρτον Σένα; Τι θα καταλάβει ο Core Duo αν του φωνάξεις «έτσι αγαπάει ο Vrennus»;

    Συγγνώμη αγαπητοί/ές μου, μπροστά στην οθόνη δεν παίζεις, την ώρα σου σκοτώνεις, έχει διαφορά. Αν προχωρήσει τόσο η VR να το ξαναδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Nαι, κατά κανόνα είναι αντρικό το θέμα νομίζω.

    Βέβαια οι κανόνες αλλάζουν...

    Έχω περάσει από πολλά στάδια, χωρίς να έχω διαπρέψει σε κανένα.

    Επιτραπέζια, μονόπολυ, risk κλπ, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλλεϋ, πινκ-πονγκ, τέννις, μπιλιάρδο (snooker μακράν).

    Ηλεκτρονικά, κυρίως Νeed For Speed αλλά και pacman, πασιέντζες, tetris.

    Καλά τα drive simulators, αλλά δεν συγκρίνονται με το real thing, το απόλυτο παιχνίδι, την πίστα.

    Για όσους "κατηγορούν" το τάβλι, να πω ότι, αν και το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι το σκάκι, εκτιμώ το τάβλι ιδιαίτερα, διότι μοιάζει με τη ζωή.

    Ο ικανότερος έχει πλεονέκτημα, αλλά δεν κερδίζει πάντα, η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο, οι ανατροπές είναι αναπάντεχες, υπαρχουν διαφορετικά στυλ παιχνιδιού, πιο ρίσκυ ή πιο ορθολογικά.

    Συνιστώ στους φανς να παίξουν τάβλι εναντίον υπολογιστή, έχουν πολλά να διδαχθούν.

    Διαφωνώ και με τον doctor που λέει ότι η τακτική είναι σχετικά απλοϊκή.

    Σε σχέση με το σκάκι, ναι, είναι απλοϊκή, αλλά σε σχέση με πάρα πολλά άλλα παιχνίδια, δεν είναι.

    Παρακολουθήστε έναν υπολογιστή πως παίζει πόρτες και θα εκπλαγείτε!

    Για το αγαπημένο μου παιχνίδι θα επανέλθω ίσως αργότερα, να πω ότι διαφωνώ πλήρως με την άποψη του miracle και επίσης να πω κάτι που διέφυγε από τον heinz και τον don, το σκάκι θέλει διάβασμα, μελέτη και ανάλυση (εκτός από μνήμη, εξάσκηση κλπ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Hey!

    In brief, χρονολογικά:

    - Ναυμαχία (μολύβι, χαρτί, να βάζουμε περισσότερα τετραγωνάκια και περισσότρα υποβρύχια κτλ, έκανα κι επιδρομές σε εγκυκλοπαίδειες να βρίσκω όλο και πιο κουλά "οχήματα" θαλάσσης...)

    -Κύβος του Ρούμπικ (κόλλημα άγριο, και μην σας πει κανείς ότι το βρίσκει μόνος του, έχει κόλπο! Και μετά διαγωνισμός ταχύτητας, στα "ημίτυφλα" κτλ)

    -Mastermind (κι αυτό με χαρτί και μολύβι, με νούμερα, και ανεβάζεις δυσκολία, τραβάς τα μαλλιά σου στο τέλος)

    -Τάβλι (να σε πιάνει παραμάνα και να του το πάρεις... διπλό, εκεί είναι η μαγκιά!)

    - Τrivial pursuit / Taboo (για παρέα που στο τέλος γίνονται όλοι τουρλουμπούκι)

    - Σκάκι (όταν υπάρχει χρόνος και κάποιος ξέρει καλύτερα από σένα, είναι πραγματικό ψυχογράφημα!)

    - Χαρτί (πόκερ αλλά ειδικά στριπ-πόκερ, εκεί παίζεις με αδρεναλίνη, όχι με φαιά ουσία!)

    -Χρηματιστήριο (σε όλα τα προηγούμενα το buzz ανεβαίνει αναλόγως στοιχήματος, εδώ με το "καλημέρα σας", αληθινά λεφτά, αληθινό και το έλκος ή το κέρδος... Γιούπυ για όποιον μοιράζεσαι τη χαρά σου μαζί του, αλί & τρισαλί για όποιον βρεθεί στο δρόμο σου αν χάσεις).

    Τώρα arcade διάφορα παλιότερα και κάτι κονσόλες, crimson skies, doom, mortal combat, need for speed κτλ τώρα, ενώ με εντυπωσιάζουν τα γραφικά, τελικά εκνευρίζομαι πολύ γρήγορα. Θέλω interaction (και όχι μόνο...) με άνθρωπο (ή πολλούς, πχ Χ.Α - αστειεύομαι!) κι όχι μια οθόνη. Ακόμη κι όταν παίζουμε δίπλα-δίπλα στον καναπέ ή διαδικτυακά παρέα ολόκληρη...

    Ανθρωπο. Απέναντι. Να ιδρώνει, να γελάει, να μπλοφάρει, να θυμώνει, να ψαρεύει, να ξεδιπλώνει, να χαρίζεται, να αρπάζει, να κάνει lock στο βλέμμα σου. Να τον μυρίζεις, να τον χαζεύεις, να τον γιορτάζεις, να τον μισείς, να τον παραδέχεσαι, να τον λατρεύεις!...

    Γειά σε όλους τους παιχνιδιάρηδες στην παρέα!!!

    Καλό απόγευμα!
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ real thing said:

    @ΠΑΝΑΣΧΗΜΗ

    ΕΧΕΙ DISNEY Η ΚΑΜΠΟΥΛ;

    ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΚΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΙΑ ΑΠΟ ΠΑΡΘΕΝΕΣ.

    ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ... ΑΥΤΕΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ!!!

    ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΟΥ: ΤΟ ''ΣΚΙΣΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΚΑ ΠΑΣΑ ΜΟΥ.''

    ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΕ ΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. πανασχημη said...

    Εξαιρετικά ανδρικό το θεμα.
    Εσεις τα αγόρια παίζετε.
    Εμας μας αρέσει το real thing.


    α μη ξεχασω, εχουμε λιγοτερες ορμονες ανταγωνισμου απο τους ανδρες, δεν μας ενδιαφερει η επιδειξη δυναμης ή εξυπναδας σε τετοιο βαθμο

    μας ενδιαφερει η επιβιωση των νεογνων και η καλαισθησία του περιβαλλοντος και της κομης μας

    αλλα ολα αυτα πολυ σεξιστικα μου ακουγονται, ακομη και οταν τα λεω εγω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Αγαπώ πολύ το σκάκι, αν και παίζω από μέτρια προς κακά. Αντίθετα, απεχθάνομαι το τάβλι, όχι όμως για τους γνωστούς λόγους (σκάκι=σκέψη, τάβλι=τύχη), αλλά για την κουλτούρα που έχει αναπτυχθεί γύρω απ΄αυτό το παιχνίδι: Δύο τύποι (συνήθως άντρες), με το φραπέ παρκαρισμένο δίπλα, να εκτονώνονται κοπανώντας τα καταραμένα πούλια ασχέτως ώρας, ανταλλάσοντας σχόλια του τύπου: Πάρτα μωρή! Σ' έσκισα! Τον πούλο τώρα! Και μετά ρεύονται αναλύοντας την παρτίδα κοιτάζοντας ταυτόχρονα τους διερχόμενους κώλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. anula said:
    α μη ξεχασω, εχουμε λιγοτερες ορμονες ανταγωνισμου απο τους ανδρες

    Δεν είναι θέμα ορμονών, θέμα εκπαίδευσης είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. @πανάσχημη,

    "Εξαιρετικά ανδρικό το θεμα.
    Εσεις τα αγόρια παίζετε.
    Εμας μας αρέσει το real thing.".

    Πέραν του ότι όπως είπε κι ο ΝΔ,

    "Δεν μπορώ να διανοηθώ την ζωή μου χωρίς παιχνίδι…" γενικά και ειδικότερα "... Fun and Games αλλά το θέμα είναι ανεξάντλητο. Έπειτα τότε η έμφαση ήταν στο fun ενώ τώρα στα games.", νομίζω ότι μάλλον δεν έχεις νιώσει την χαρά
    του νέτου-σκέτου παιχνιδιού. Just for the mere fun of it!

    Η οποία χαρά δεν έχει φύλο.

    Ούτε εργολαβίες.

    Και σίγουρα ΔΕΝ χρειάζεται ολόκληρο amusement park για να την βρεις...

    Και πάνω απ'όλα δεν είναι μόνο για άντρες - ούτε ο ανταγωνισμός, ούτε η άμιλλα, ούτε η στρατηγική, ούτε η ηδονή της νίκης...

    Και ακόμη πιο πάνω (κι απ΄την κορώνα ή την περικεφαλαία ψηλότερα δλδ), δεν χρειάζεται να είμαστε σοβαροί ακόμη και στο παιχνίδι μας...

    Γιατί τότε χτυπάμε σοβαροφάνεια, κι όχι αληθινή, συγκροτημένη ακεραιότητα...
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Ένα άρθρο στη σημερινή εφημερίδα Βήμα αρχίζει ως εξής:

    "Υπάρχουν δύο ειδών πολιτικοί ηγέτες: αυτοί που κάτι χτίζουν και μένουν στην Ιστορία· και αυτοί που δεν χτίζουν τίποτε και τους μνημονεύουν αποκλειστικά οι συγγενείς τους. Ας περιοριστούμε στη μεταπολιτευτική Ιστορία".

    Ανοησίες. Απευθύνεται σε φανατισμένους που έχουν δηλώσει υποψηφιότητα για ριάλιτι σόου και έχουν απορριφθεί.

    Τελειώνει ως εξής: "Για την όποια νίκη δεν αρκεί το ειλικρινές αλλά μελαγχολικό χαμόγελο του κ. Γιώργου Παπανδρέου".

    Ποιητής ο αρθρογράφος με τη σιδηρογροθιά. Ποιητής του μιλιταριστικού έρωτος και της ανεπίδοτης σκοτοδίνης.

    Δεν είχε άδικο η Κάραλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. τιποτα...οτι ποιο pathetic να βλεπεις μαντραχαλους να παιζουν playstation με ζεση 14χρονου και να το θεωρουν και απο πανω ενδειξη ανδρισμου....
    Στο γνωστο στυλακι που λανσαρουν τα ζακοκωστοπουλικα περιοδικα οτι ο σωστος ο αντρας πρεπει να παθιαζεται με ποδοσφαιρο και κονσολες και-απαραιτητως- να κλανει την γυναικα-γκομενα κτλ προς χαριν των προαναφερθεντων...
    Συνηθως οι 'παικταραδες' ειναι στην real life και αγαμητοι οποτε δεν τιθεται θεμα αγνοημενης αιδιοφορας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. guerrero762, σε ενοχλουν προσωπικα οι αγαμητοι? :)

    εμενα με ενοχλει το πρωτο που λες, να μιλανε μεταξυ τους σε ακαταληπτη διαλεκτο ψηφιακου παιχνιδιου και να σε αγνοουν παντελως

    οπως παλια οι "ανδρες" λεγανε τα πολιτικα τους και εσενα, εαν ησουν γυναικα, σου λεγανε να πας στην κουζινα να ψησεις καναν καφέ.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. προσωπικα(πλεονασμος,δεν γινεται να ομιλω εξ'ονοματως καποιου αλλου)με ενοχλουν υπερβολικα πολλα και πολλοι.
    Η ενασχοληση με κονσολες παιχνιδιων μετα απο καποια συγκεκριμενη ηλικια ειναι εντελως nerdy...
    Η μανιωδης ενασχοληση με τον αθλητισμο απο γερομαλακες με μπακες που βρωμανε ιδρωτιλα και κινδυνευουν απο ανακοπη παιζωντας ασχετο μπασκετ η ποδοσφαιρο απαιτει εκτελεστικο αποσπασμα.
    Η παρουσια γερων στο γυμναστηριο πρεπει να απαγορευτει δια νομου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Καλώς μας ήρθες guerrero 762 έστω κι αν από την σκοπιά του πραγματικού πολεμιστή μας έφτυσες όλους με τις κονσόλες μας.

    Ναι, σίγουρα δεν ανταγωνίζονται την πραγματικότητα αλλά ταυτόχρονα δεν αφήνουν χήρες και ορφανά.

    Το παιχνίδι το έχει αυτό: είναι μία προσωμοίωση.

    Αλλά αν μπορούσαμε μέσα από την simulation να εκτονώνουμε τα πολεμικά μας ένστικτα ο κόσμος θα ήταν καλύτερος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Η ατμόσφαιρα μιας καλής παρτίδας σκακιού με γοητεύει. Τσιγαράκι, ποτό και επικοινωνία με τα μάτια. "Ελα να παίξουμε, θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου".
    Βέβαια, δεν λέω ποτέ όχι και σε πιο φασαριόζικες καταστάσεις. Το τάβλι μ'αρέσει. Ορισμένοι παίκτες του, καθόλου. Ειδικά η γκόμενα που το παίζει χειραφετημένη, στυλάκι νταλικέρη, τα πούλια να χτυπάνε, μαγκιά κτλ είναι θλιβερό θέαμα...
    Κατά τα άλλα μπάσκετ, ταμπού, ακουμπητό, football manager κτλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. andy dufresne said...
    "να πω κάτι που διέφυγε από τον heinz και τον don, το σκάκι θέλει διάβασμα, μελέτη και ανάλυση (εκτός από μνήμη, εξάσκηση κλπ)".

    Μα όταν λέω μνήμη εννοώ απομνημόνευση αυτών που διαβάζεις αλλιώς που θα βρεις τα "εκατοντάδες ανοίγματα και χιλιάδες άμυνες".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Ευχαριστω δια το καλωσορισμα κ.Δημου,λυπαμε που λογω ηλεκτρονικης μορφης της επικοινωνιας μας δεν μπορω να σας προσφερω λουλουδια,σοκολατακια ή εστω catfood.
    Επειδη(επειδης που λενε και οι αγραμματοι ωρυομενοι νεοελληνες στα καναλια)απορριπτω κατι μετα απο προσωπικη εμπειρια,οσον αφορα το playstation,ημουν κατοχος της εν λογω κονσολας δευτερης γεννεας που μου προσφερθει σαν δωρο χριστουγεννων απο τον αδελφο μου(ο οποιος λογω κοινου DNA θα επρεπε αν μη τι αλλο να γνωριζει οτι δεν τρελλαινομαι με τα παιχνιδια,ας που επαιρνε playmobile)μαζι με κατι ιδιαιτερα στρατογκαυλα παιχνιδια τα οποια θεωρησε-σωστα- οτι θα με ενθουσιαζαν καθοτι καραβανοσκυλλο και στρατο(γ)καυλος.
    Βottom line,σε δυο τρεις μερες βαρεθηκα να σκοτωνω γερμανους και η κονσολα παραμενει συλλεγουσα σκονη αν και χρησιμοποιεται σαν cdplayer.
    Αληθεια εφοσον ολοι απεχθανονται τον πολεμο,γιατι τοση επιτυχια εχουν τα πολεμικα παιγνια;
    Απορια προς την φιλτατη(;)anula:Ο καφες ψηνεται;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Πρόσφατα είχε κάνει μία εκπομπή ο Χαρδαβέλας περί παιχνιδιών στον υπολογιστή. Φυσικά είχε καλεσμένο και έναν παπά όπως πάντα.
    Την θυμήθηκα όταν είδα να λέει ο elias
    για κλινικές απεξάρτησης.
    Αυτή η καλοστημένη απάτη λοιπόν,
    εκμεταλεύεται τους φόβους των (πολύ) πλουσίων γονιών, η μοναδική αυτή κλινική στην Ευρώπη, στην Ολλανδία, χρεώνει 350 ευρο την μέρα (!!!).
    Αν μπορούσαν να μπούν τα συναισθήματα στο χρηματιστήριο σαφώς η καλύτερη επένδυση θα ήταν ο φόβος.
    Ο τραγικός Χαρδαβέλλας, με έναν πρόλογο για παιδιά που δολοφονούν όλοι την μέρα δαιμονοποίησε ακόμη και τα internet cafe, παρουσιάζοντας
    ως άνδρο παιδόφιλων που πλησιάζουν τα παιδιά με ατάκες όπως "έλα πιτσιρίκο σπίτι μου να σου δείξω ένα πιο καλό παιχνίδι" (ο τρομερός Χαρδαβέλλας ανέφερε αυτή την ατάκα, όχι εγώ).
    Και φυσικά επειδή πρέπει να είμαστε όσο πιο τρομαχτικοί γίνεται στα ρεπορτάζ μας, ο Χαρδαβέλλας πρόσθεσε και άλλα πράγαματα που δεν υπάρχουν στα παιχνίδια, όπως οτι στα παιχνίδια "τα παιδιά σκοτώνοθν και ΒΙΑΖΟΥΝ", έτσι από μόνος του έβαλε και τον βιασμό για να γίνει πιο πιπεράτο το θέμα.
    Η κορύφωση ήταν όταν υποστήριξε οτι στα internet cafe συχνάζουν μόνα τους μέχρι και 8 χρονών παιδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. guerrero762 said...
    "Αληθεια εφοσον ολοι απεχθανονται τον πολεμο,γιατι τοση επιτυχια εχουν τα πολεμικα παιγνια;"

    Μπορεί να τον απεχθάνονται (λογικά και συναισθηματικά)αλλά τον κουβαλάνε μέσα τους (σαν ένστικτο). Και η τάση αυτή εκτονώνεται με τα παιχνίδια.

    Φυσικά ήταν λάθος η επιλογή του αδελφού σας. Σε κάποιον που γνωρίζει το real thing δεν χρειάζεται η προσωμοίωση.

    Εμείς όμως που δεν έχουμε σκοτώσει ούτε κατσαρίδα
    χαιρόμαστε να δολοφονούμε τέρατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. aphrodite said...

    -Κύβος του Ρούμπικ (κόλλημα άγριο, και μην σας πει κανείς ότι το βρίσκει μόνος του..

    Καλή μου Άφρο, βεβαίως υπάρχει αλγόριθμος επίλυσης στην κύβο. Άκου:

    1. Γυρνάς την μια μόνο πλευρά, κατά 45 μοίρες σε σχέση με τις άλλες.
    2. Στη συνέχεια, πιέζεις επίμονα το τετραγωνάκι που προεξέχει, και το βγάζεις.
    3. Ο κύβος πλέον αποσυναρμολογείται τελείως σε δευτερόλεπτα.
    4. Τον ξανασυναρμολογείς σωστά, ο.ε.δ.

    Τω ξίφει τον δεσμόν λέλυσθαι!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. ______S
    ______CLUB
    ______R
    _____ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
    ______B
    ______B
    ______L
    www.gEocities.com/scrabblegreek/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. εγώ από την άλλη πορώνομαι με παιχνίδια γρίφων τύπου Enigma ή τύπου like tetris όπως το Crack Attack και το Frozen Bubble. Απλά παιχνίδια που όμως σε κολλάνε.

    παλιά ήμουν μανιακώς του Sonic (τον θυμάστε αυτόν τον μανιακό μπλε σκαντζόχοιρο;) καθώς με Zelda

    τώρα τελευταία λέω να αρχίσω Final Fantazy και Vampire έχω ακούσει ότι είναι πολύ καλά. ειδικά το πρώτο (άσε που έχω ακούσει ότι μαζεύει και αρκετά θήλεα το δεύτερο οπότε σημαντικό το δέλεαρ)(όπως και να το κάνουμε προτιμώ από την βαρβατήλα την θηλυκιά τσαχπινιά).

    το vampire μάλιστα είναι κι ένα πολύ ωραίο παρεϊστικο παιχνίδι rpg στην επιτραπέζια εκδοχή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Εντάξει κύριε Δήμου νιώθω σαν να αγγίξατε την ψυχή μου! Μάλιστα σήμερα είχα μια συζήτηση για το πόσο πωρωμένος είμαι με τα πάσης φύσεως παιχνίδια και ήθελα να τπ γράψω και στο blog μου.

    Έχω pc από τα 11 μου. Προγραμματισμός, πειραματισμός (καταστροφές δηλαδή), και ΑΠΕΙΡΟ gaming. Όποιος δεν έχει παίξει δε μπορεί να καταλάβει τι νιώθουμε οι gamers όταν κολλήσουμε στην οθόνη και ξεχνάμε τι υπάρχει γύρω μας!

    Πιο συγκεκριμένα τώρα, μπορεί το σκάκι να είναι από τα πιο απαιτητικά παιχνίδια αλλά ας έρθει κάποιος να μου πει οτι δε θέλει μυαλό φαντασία και σκέψη για να λύσει ΜΟΝΟΣ του τα MYST και τα λέμε. Adventures και RPGs είναι για μένα οι βασιλιάδες. Γιατί σου ανοίγουν κόσμους μαγικούς, σα τα βιβλία, γιατί εξασκούν το μυαλό σου, σα το σκάκι και τα μαθηματικά, γιατί σε συνεπαίρνουν μ' ένα μοναδικό τρόπο, σα μια καλή ταινία. Όποιος έχει παίξει τα Syberia και Longest Journey ξέρει πολύ καλά για τί μιλάω. Computer games μέχρι τα 80 μου θα παίζω και θα σκίζω τους 20άρηδες!!! LOL LOL LOL!!! Γιατί ορισμένες αγάπες δε πεθαίνουν ποτέ. ;)

    Γενικότερα, για τα παιχνίδια έχουν γραφτεί τόσα πολλά, που νομίζω οτι το ξαναμιλήσουμε για τη χρησιμότητα τους και το σημαντικότατο ρόλο τους στη καρδιά ενός ανθρώπου, είναι περιττό.

    Υ.Γ. @Γάτος
    Αν σας άρεσε το FEAR παίξτε οπωσδήποτε Alone in the Dark 4. Τα GTA είναι ολόκληρη κουλτούρα. Λυπάμαι που πολεμήθηκε τόσο.
    Νέα διαμάντια:
    a)Dark Messiah
    b)Dungeon Siege 2
    c)NeverWinter Nights 2
    d)Dreamfall

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. GTA San Andreas, ειδικά αν έχετε βάλει και το patch που ξεκλειδώνει τις σκηνές με την γκόμενα όταν είναι "happy" μαζί σας, έχει πολύ πλάκα.
    χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Πάντως μετά το wow, τα βαριέμαι τα παιχνίδια που δεν είναι Multiplayer.
    Πριν to wow βαριόμουν τα RPG θεωρούσα οτι το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ξοδέψεις χρόνο για ν "χτίσεις" τον χαρακτήρα με μηχανικές κινήσεις κάθε φορά και τίποτα άλλο.
    Δηλαδή και τώρα έτσι το βλέπω, αλλά όπως και να 'χει, το wow είναι καλή φάση. Φυσικά αν ήταν single player ούτε το demo δεν θα έπαιζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. ασημένιο ποταμάκι

    Όσο γράφεις θα σβήνω

    κι όταν κουραστώ θα βάλω moderation

    Γκέγκε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Αφροδίτη
    Καθόλου δεν κατάλαβες περί τινος ομιλούσα.
    Never mind.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Κανένα παιχνίδι των νέων εποχών (κομπιούτερ), εκτός από ένα επιτραπέζιο με κάτι ξυλάκια που έπαιξα κάποτε και είχα παθιαστεί (λησμονώ το όνομα του). Μετά βάλθηκα να γράψω ένα κώδικα και να το λύνω με PC. Εκεί είναι που ανακάλυψα την υπεροχή του ανθρώπινου νου. Ενώ εγώ μπορούσα να λύσω και τον πιο δύσκολο συνδυασμό μέσα σε μία ώρα, το κομπιούτερ απαιτούσε τεράστια μνήμη και έκανε μήνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Μάλλον δεν θα έγραψες καλό κώδικα. :-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. @πανάσχημη
    Disney World. μεγάλη μαγεία και μακάρι να προλάβω να πάω στης Αμερικής.

    Νομίζω πως σε ποιάνω όταν μιλάς για real thing. Πίστεψε με όμως πως υπαρχουν games, παντός είδους, που σε ταξιδεύουν τόσο πολύ, σου εξάπτουν τόσο τη φαντασία που δεν έχει πια σημασία τι είναι real, αλλά μόνο το γεγονός οτι το ζεις! Σου έχω πολλές προτάσεις αν ενδιαφέρεσαι!

    PLAYING UNTIL DEATH IT'S LIFE!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Μάλλον είχα αγοράσει ένα ηλίθιο PC με IQ κάτω του 20 :-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Georgios
    Και μόλις γύρισα από ένα real game σε ένα freeway (σήμερα οι τροχονόμοι δεν βγαινουν παγανιά) και πίστεψε με, η αδρεναλίνη χτύπησε κόκκινο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Επικίνδυνα και άκρως γοητευτικά τα real games! Αλλά δες The Longest Journey και DreamFall . Ατμόσφαιρα, πλοκή, χαρακτήρες (γυναικείοι μάλιστα) που ξετυλίσονται μπροστά στα μάτια σου και σε σαγηνεύουν όπως λίγες real γυναίκες. Γενικά adventures και RPGs όπως προείπα. Άλλωστε, ποιος δε θα ήθελε να ζήσει σε κόσμους φανταστικούς, ξεφεύγοντας για λίγο από το σήμερα που δεν είναι πάντα τόσο γεμάτο με ανδρεναλίνη; ;)

    Πρόταση και σε φίλους-συναδέλφους gamers-programmers, CHECK OUT SECOND LIFE . Πολλοί άνθρωποι ξαναφτίαξαν τη ζωή τους μέσα από αυτό το παιχνίδι κι άλλοι βγάζουν κανονικό μηνιάτικο, της τάξεως των 10.000 δολλαρίων, μέσα από τις "επιχειρήσεις" που συντηρούν εκεί μέσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Στο δημοτικό έπαιζα με μια κουκλα ώρες και ώρες. Με την φαντασία μου την... πολλαπλασίαζα και είχα την αίσθηση οτι διέθετα ολόκληρο κουκλοθέατρο. Η πενία, τέχνας...

    Επαιζα για χρόνια μπάσκετ στις σχολικες ομάδες. Οι μπάλες πάντα μου άρεσαν. Ομως στη συνέχεια ο ελεύθερος χρόνος αποδείχτηκε ελάχιστος με αποτέλεσμα, όταν τον διέθετα, τον αφιέρωνα σε σκίτσα και σε κακότεχνους χαζοπίνακες (από μικρή ονειρευόμουνα να σπουδάσω ζωγραφική ή αρχιτεχτονική, όμως ο βιοπορισμός με έστειλε αλλού...) Δεν ξέρω αν μετάνιωσα. Ξέρω πως αν αυτήν τη στιγμή είχα την οικονομική δυνατοτητα, θα τα παρατούσα όλα για να σπουδάσω Ζωγραφική. Παιγνίδι και μεράκι μαζί!!! Μονο όταν ζωγραφίζω σταματάει ο χρόνος και ξαναγεννιέμαι!

    Το μονο δώρο, επιτραπέζιο, που είχα ως παιδί ήταν ένα lego με κομμάτια μικροσκοπικά και με θέμα ενα... βενζινάδιο έκτασης μεγάλου τετραδίου. Ηταν δώρο του πατέρα μου. Το μοναδικό. Επί χρονια το χαλούσα και το ξανάφτιαχνα... Επί χρόνια... Ακόμα το έχω.

    Χαρη στον αγαπημένο μου ανακάλυψα την ομορφιά της πεζοπορίας και της ποδηλασίας στη φύση, αλλά μετά τις περιπέτειες, πάνε κι αυτά. Περιοριστήκανε στο τετράγωνο της γειτονιάς μας.

    Πάντως, διαβάζω τα σχόλιά σας και νιώθω παράξενα. Νομίζω πως ελάχιστα έχω παίξει σαν παιδι. Ισως γι΄ αυτό τώρα δεν χορταίνω να παίζω με την κορούλα μου.

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. ancient truth said...
    "Κανένα παιχνίδι των νέων εποχών (κομπιούτερ), εκτός από ένα επιτραπέζιο με κάτι ξυλάκια που έπαιξα κάποτε και είχα παθιαστεί (λησμονώ το όνομα του)".

    Mikado?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Giorgios
    Ευχαριστώ για τα λινκ. Μου έδωσες ιδέες για Χριστουγεννιάτικα δώρα. Και μόλις διάβαζα στις ειδήσεις ότι οι γυναίκες δεν προτιμούν πια χρυσαφικά και γουναrικά για δώρα αλλά ηλεκτρονικά αντικείμενα. Λιγόστεψε η μοναξιά μου.
    Εγώ πάντως ήδη μου αγόρασα το πρωτο μου δωρο.
    A radar speed detector.
    Οχι εξαιρετικά νόμιμο αλλά πολύ cost-effective.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Μου αρέσει πολύ το δικτυακό gaming. Batlefield2, C&C, Η απόλαυση γίνεται πολύ μεγαλύτερη όταν συμμετέχουν σε αυτό φίλοι. Η χρήση του team speak είναι καταλυτική. Αυτή όμως είναι μία κρυφή απόλαυση που την μοιράζομαι με συγκεκριμένα άτομα (gamers). Έχω πειστεί ότι το να γνωρίζουν πολλοί αυτήν μου την δραστηριότητα δεν θα ήταν και πολύ καλό για εμένα (παρόλο που δεν κάνω κατάχρηση). Έχω την αίσθηση ότι ένας gamer 32 ετών είναι εύκολο να παρεξηγηθεί (ανώριμος κ.α.). Για τον λόγο αυτό έκοψα τις δημόσιες εμφανίσεις μου σε internet caffe παρόλο που εκεί μου άρεζε πολύ περισσότερο λόγω της άμεσης επαφής.
    Σήμερα ανακάλυψα ότι το παιχνίδι δεν είναι τελικά παραξενιά ή δείκτης ανωριμότητας. Ευτυχώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Απο χαρτια: Μπιριμπα, Θαναση, κουμ καν, κουπες, αγωνια και μαγικα...

    Απο PS2:Need for Speed, Prince of Persia, Tomb Raider, Chessmaster 2000 και πολλα θριλερ και αστυνομικα (resident evil, forbidden siren, still life, max payne.

    Απο επιτραπεζια: cluedo, pictionary, taboo, η μαχη των φυλων, σκακι, ταβλι

    Απο άλλα ομαδικά: Παλερμο, δολοφονος, παντομιμα

    Στον υπολογιστή: ναρκαλιευτη και ΜΑΜΕ

    Στο internet: Puzzle games (Notpron και zest riddle. ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΛΗΜΑ)

    Πραγματικα παιχνιδια με τα ανηψια μου.

    Αθληματα: Τενις, μπαλα, kick boxing

    Με την γυναικα μου παιχνίδια στο κρεβατι (ουπς ξεφυγαμε)

    Η ζωη μου μπορω να πω με βεβαιότητα πως περιεχει πολυ παιχνίδι.
    Και μ'αρεσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Πανάσχημη,

    Πιστεύω πως δε απογοητευτείς. Όσο για τον detector, Gadgets να 'ναι κι ότι να 'ναι! Άλλωστε τα πρόστιμα από όσο ξέρω τσούζουν και στο Αμέρικα! Πάντως στην Ελλάδα τα καινούρια δε παλεύονται!

    Για άλλες προτάσεις υπάρχουν και τα mails...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Nikos Dimou said...
    ancient truth said...
    "Κανένα παιχνίδι των νέων εποχών (κομπιούτερ), εκτός από ένα επιτραπέζιο με κάτι ξυλάκια που έπαιξα κάποτε και είχα παθιαστεί (λησμονώ το όνομα του)".

    Mikado?

    Κυρ Νοε 19, 07:56:55 μμ



    Έμοιαζε πολύ με το Parcheesi

    http://en.wikipedia.org/wiki/Parcheesi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Θεωρώ το Fun and Games ως το καλύτερο post του παλιού blog (nikosdimou.blogspot.com). Θαρρώ πως ό,τι είχα να πω για το θέμα το είπα τότε στα σχόλια μου. Τα αφιερώνω στην Paragrafos (μια και ο ίδιος κάθε άλλο παρά στερήθηκα το παιχνίδι) και ευγνωμονώ όσους συμμετείχαν στο αλησμόνητο post!

    Για μένα ήταν εμπειρία ζωής, την οποία θα θυμάμαι με νοσταλγία για πάντα - από εκείνες που μας κάνουν να χαιρόμαστε που ζούμε. Φυσικά έπαιξαν μεγάλο ρόλο το άριστο mood, η εγκαινίαση της "αριθμολαγνείας", καθώς και οι μνήμες που μού ξύπνησε από το "προσκύνημα ζωής" στην original Disneyland στο Anaheim (κοντά στο Los Angeles).

    BTW, θα αναφέρω και μια φράση του Arthur C. Clarke, που είχα χρησιμοποιήσει παραλλαγμένη τότε και υπήρχε παραφρασμένη ως αναφορά στο κείμενο εκείνου του post:

    "Walter Elias Disney had contributed more to genuine human happiness than all the religious teachers in history"
    (2010: Odyssey Two)

    Χωρίς παιχνίδι δεν υπάρχει ζωή. Απλά ονομάζεται ...επιβίωση ;)

    Όχι μόνο μου αρέσει να παίζω ασταμάτητα, αλλά δε θέλω και ποτέ να χάνω - παρά μόνο για να δώσω σε κάποιον αδύναμο αντίπαλο τη χαρά της νίκης ή να βοηθήσω έναν πρωτάρη να εξελιχθεί σε αξιόλογο αντίπαλο και να παίζω με ενδιαφέρον μαζί του :))

    Συχνά μάλιστα, γίνομαι "ζαβολιάρης" και παραβαίνω τους κανόνες (υπομένοντας φυσικά και τις όποιες "συνέπειες" - όλα έχουν το τίμημά τους).

    Αν σταματήσω πάντως ποτέ να παίζω, μάλλον θα αυτοκτονήσω. Γιατί τότε θα έχω χάσει ΤΟ παιχνίδι (της ζωής) και όπως είπαμε ...δε μου αρέσει να χάνω ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Εξαιρετικά unisex το θέμα.

    Εμείς τα αγόρια παίζουμε.

    Εσείς τα κορίτσια ελάτε στη ...Disneyland ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Doctor, έχασες!

    Μόλις έκανα κατοστάρα. Μήπως να παίξουμε καμιά παρτίδα σκάκι να έρθεις στα ...ίσια σου;

    I love this game ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει :)

    Έχω παίξει σχεδόν όλα τα Amigoπαίχνιδα (αγαπημένα το Dune II, Myst, Moonstone, The newzealand story, Defender of the Crown, Civilization, Alien Breed I&II, Another World, Flashback, Dark Seed, Superfrog, The Settlers). Σε PC έπαιξα πολύ το Age of Mythology και το Call of Duty.

    Φοβερή ατμόσφαιρα στο PC είχε το Undying του Clive Barker. Το έπαιζα μετά τις 00:00 με κλειστά τα φώτα! Το Fear έχει καλή ατμόσφαιρα; (προκαλεί ανατριχίλες φόβου; :Ρ)

    Από χαρτιά ούτε καν Magic the Gathering δεν παίζω. Τάβλι όχι, σκάκι ναι (ιδιαίτερα στο λυκειο με τον κολλητό πηγαίναμε στον σύνδεσμο του Ολυμπιακού -κανείς από τους δύο μας δεν ήταν Ολυμπιακός ούτε παρακολουθούσε ποδόσφαιρο :Ρ υποτίθεται είμαστε ΑΕΚ- που είχε ηλεκτρονικά και χώρο για σκάκι και καθόμασταν και παίζαμε μερικές παρτίδες πριν πάμε στο "Ημιχρόνιο"στην Τζόρτζ (του είχαμε δώσει το όνομα του φροντηστηρίου που είχε ακριβώς δίπλα) για να παίξουμε άλλα ηλεκτρονικά :Ρ Απέναντι στον "Ναό" (τον λέγαμε έτσι γιατί πάνω από την πόρτα είχε ένα σχηματάκι που έμοιαζε με ναό και εκτός αυτού ήταν πραγματικά ο Ναός των ηλεκτρονικών! Μέχρι και Virtual Reality είχε φέρει -το Virtuality που έχει μέσα Amiga3000-) ζητούσαν ταυτότητα -αν και είχαμε καταφέρει να μπούμε στα κρυφά μερικές φορές όταν ο υπεύθυνος δεν κοιτούσε-)

    Από επιτραπέζια στο Γυμνάσιο έπαιζα RPG's (AD&D) τώρα που έχουμε "μεγαλώσει" στα σπίτια παίζουμε κανά τρίβιαλ κανά ταμπού ή παντομίμα (περιγράφουμε ταινίες).

    Μπάσκετ και ποδόσφαιρο παίζω μονάχα κάθε Χριστούγενα και Πάσχα πλέον :)

    Πολύ μικρός έπαιζα μήλα, κυνηγητό και κρυφτό. Μετά παίζαμε Δράκουλα (κυνηγητό αλλά με μπάλα), κρυφοκούτι και Ζόμπι (το είχαμε φτιάξει εμείς :-) Αρχικά καθόταν στο παγκάκι ξαπλωμένος σαν νεκρός και μέτραγε μέχρι το 10, όποιον έπιανε γινόταν ζόμπι και κυνηγούσαν τους υπόλοιπους μαζί, για να γίνουν ξανά άνθρωποι έπρεπε κάποιος να χτυπήσει τον "τάφο" τρεις φορές. Όταν γίνονταν όλοι ζόμπι ο τελευταίος γινόταν το αρχικό ζόμπι και ξεκινούσε το παιχνίδι από την αρχή)

    Όταν ήμουν μικρός έλεγα ότι η καλύτερη δουλειά είναι... Beta Tester για computer games :Ρ


    ΥΓ: Σε ένα επεισόδιο στο twilight zone ένας που λάτρευε τα τυχερά παιχνίδια είχε πεθάνει και στο μέρος που πήγε ήταν γεμάτο καζίνα. Άρχισε να παίζει ότι παιχνίδι έβρισκε. Σε μια φάση διαπίστωσε ότι διαρκώς κέρδιζε! Τελικά δεν ήταν ο παράδεισος αλλά η Κόλαση... το παιχνίδι δεν είχε γούστο ότι και να έκανε κέρδιζε πάντα. ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Και να πιαστώ από ένα σχόλιο του Μικυ για τον Ντισνεϋ και την ευτυχία που δίνει, για να το συνδέσω με μια συνέντευξη που άκουσα καθηγητή Ιατρικής που παρακολούθησε μεγάλη ομάδα ανθρώπων για 20 χρόνια.
    Συμπερασμα:
    Οι ευτυχισμένοι είναι πιο υγιείς. (πράγμα που γνωρίζαμε νομίζω).
    Αλλά
    Στο αντίθετο άκρο δεν βρίσκονται οι καταθλιπτικοί αλλά οι έχοντες στρες. Αυτοί είναι οι πιο άρρωστοι.
    Αν λοιπον τα παιχνίδια σας απαλάσσουν από στρες, όπως θα έλεγε και η Nike... "Just do it!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Από ηλεκτρονικά παιχνίδια είμαι μάλλον άσχετος. Εχω μείνει στα παλιά. Dangerous Dave κ.λ.π. Καμμιά φορά για χαλάρωση παίζω τα παιχνίδια του υπολογιστή. Solitaire, Free cells και mines weeper. (best times 268). Παλαιότερα έπαιζα ένα παιχνίδι με υποβρύχια και το medieval war. Νομίζω ότι τώρα είναι όλα αυτά ξεπερασμένα. Ισως με αυτό το post ενημερωθώ και αγοράσω κανένα για δοκιμή. Στο σκάκι όταν πήγα να τα βάλω με computer ελάχιστες φορές νίκησα. Γενικώς πάθαινα πανωλεθρία. Εκεί δεν ισχύει το «Παναγίτσα μου να μην το δεί» Τα βλέπει όλα ο π----ης!...

    Να εκφράσω την χαρά μου για την επανεμφάνιση του Guerrero. Τον χρειαστήκαμε στο προηγούμενο post. Και εφ’ όσον εμφανίστηκε και πρέπει να είμαι προσεκτικότερος να διορθώσω ένα λάθος, που έκανα προχθές: Το όπλο των τεθωρακισμένων και όχι το σώμα των τεθωρακισμένων, όπως έγγραψα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Πανάσχημη said... Οι ευτυχισμένοι είναι πιο υγιείς. (πράγμα που γνωρίζαμε νομίζω).
    Στο αντίθετο άκρο ... οι έχοντες στρες. Αυτοί είναι οι πιο άρρωστοι.
    Αν λοιπον τα παιχνίδια σας απαλάσσουν από στρες, όπως θα έλεγε και η Nike... "Just do it!"
    ------------

    Για την πρώτη διαπίστωση, πάντα είχα την επιστημονική περιέργεια, μήπως δεν είναι οι "ευτυχισμένοι πιο υγιείς", αλλά οι "πιο υγιείς ευτυχισμένοι", δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας σήμερα.

    Για την δεύτερη όμως, πέστε μου και μένα πού να βρω χρόνο για παιχνίδι. Και, ξέρετε, όσο η δουλειά δεν με αφήνει να κάνω και πολλά άλλα πράγματα, που πολύ θα 'θελα, το στρες δυναμώνει! (φαύλος κύκλος δηλαδή).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Antvol
    Ρωτήθηκε ο καθηγητής ακριβώς αυτο το πράγμα, αν οι υγιείς είναι πιο ευτυχισμένοι. Ήταν απόλυτος στην απάντησή του.
    Οι ευτυχισμένοι είναι πιο υγιείς.
    Τωρα, για να απαλλαγει κανεις από το στρες, εκει η συνταγή ειναι εξαιρετικά δύσκολη. Αυτο που εφαρμόζω εγω οταν πάει να με πλσιάσει είναι το εξής:
    Ρωτώ τον εαυτο μου "OK, what's the worst case scenario?.... Death?"
    Και φυσικά η απάντηση είναι αρνητική, οπότε τα καταφέρνω καλούτσικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Μόλις κέρδισα στο WSG κάτι τόσο σπάνιο για την Alliance που αξίζει να βγάλω ανακοινώση τύπου. Φυσικά αναφέρομαι στο warcraft.

    Άλλα παιχνίδια που με έχουν "καταστρέψει" είναι το Age of Empires και το Age of Kings καθώς και το Elder Scrolls.

    Τα παιχνίδια στο PC είναι πωρωση αλλά δεν συγκρίνονται με το basket ή το ποδόσφαιρο. Το παν στο παιχνίδι είναι ένα τόπι και επαφή με τον αντίπαλο.

    Όοσν αφορά τον αγώνα σκάκι vs τάβλι το δεύτερο κερδίζει κατά κράτος για τους λόγους που ανέφερε ο x-taramas "αλλά για την κουλτούρα που έχει αναπτυχθεί γύρω απ΄αυτό το παιχνίδι: Δύο τύποι (συνήθως άντρες), με το φραπέ παρκαρισμένο δίπλα, να εκτονώνονται κοπανώντας τα καταραμένα πούλια ασχέτως ώρας, ανταλλάσοντας σχόλια του τύπου: Πάρτα μωρή! Σ' έσκισα! Τον πούλο τώρα! Και μετά ρεύονται αναλύοντας την παρτίδα κοιτάζοντας ταυτόχρονα τους διερχόμενους κώλους..".

    Επειδή πολλοί λένε πως τα παιχνίδια σε PC είναι για άνδρες το guild μου στο warcraft είναι γεμάτο Δανέζες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Hey!

    @Guerrero rulez! (πού ήσουν εσύ καλέ και χάσαμε το παιχνίδι μας?!) :)

    @Lefterisville: δώσε το σύνθημα καρντάση μου και θα έρθουμε στο χωριό σου για παρέα και παιχνίδι, τι μας έχεις όλους εμάς?!

    @heinz: ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΠΟΥ ΕΒΓΑΖΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΛΟΚΥΒΟ?!?!?!?!? ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    @πανάσχημη:

    Καθόλου δεν κατάλαβες περί τινος ομιλούσα. Never mind! :)

    @hliasm,

    Οσο είσαι με τη γυναίκα σου στο κρεβάτι για παιχνίδια, όλα καλά, είσαι εντός θέματος. Τώρα αν προσκληθούν κι άλλοι...
    ;)

    @michalis - a dreamer,

    ναι, αυτό εννοώ τελικά, το live bonding μέσω ενός παιχνιδιού, και τις αναμνήσεις που φτιάχνεις.

    Ωραία, συνεχίζω να σας χαιρετώ έναν-έναν όλους σας!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Xμ!
    Οι οποιες Δανεζες μπορει καλλιστα να ειναι αναλογου εμφανισης με τις συμπαθεις δανεζικες αγελαδες...
    Αμοιροι μελαχρινοι συνελληνες που εγειρετε η σεξοφαντασια σας στο ακουσμα θηλυκου εθνικου προσδιορισμου βορειας και ανατολικης ευρωπης.
    Ευστοχο το σχολιο περι ταβλαδορων.
    Οτι πιο αντιαισθητικο.
    Ομοιως με βρισκει συμφωνο το σχολιο περι basket και ποδοσφαιρου.
    Αρκει να ξερουν να παιζουν οσοι παιζουν μαζι μου/σου/του/σας/μας κτλ.
    Απειρως πιο απολαυστικο το rugby.
    Χα!Τι θυμηθηκα.Το παθος με το οποιο παιζαμε subuteo στα δημοτικα και πρωτα γυμνασιακα μας χρονια,σε εναλλαγη με μπαλλα,μπασκετ και ξυλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Σκακιστικές διευκρινήσεις.

    Εκτός από τη μνήμη,
    το σκάκι θέλει μελέτη στην ανάλυση των θέσεων.

    Μιλάω βέβαια για το μέσον της παρτίδας, μιας και τα ανοίγματα και τα φινάλε είναι εξαντλημένα.

    Οποιοσδήποτε καλός σκακιστής γνωρίζει τα πάντα για τα ανοίγματα και τα φινάλε μιας παρτίδας.

    Όλο το ενδιαφέρον είναι στο μέσον της παρτίδας.

    Εκεί, υπάρχει ακόμα ανοιχτό πεδίο, υπάρχουν κινήσεις που δεν τις έχουμε ανακαλύψει ακόμα, οι καινοτομίες, ακόμα και σήμερα εμφανίζονται (σπανίως πια) κάποιες.

    Ο καλός σκακιστής λοιπόν πρέπει να ψάχνει διάφορες άγνωστες βαριάντες (πάντα στο μέσον της παρτίδας) έτσι ώστε να ανακαλύψει πιθανώς μια καινοτομία, την οποία θα κρατήσει στη φαρέτρα του για να την χρησιμοποιήσει με την πρώτη ευκαιρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. ΥΓ- και για όσους με ρώτησαν περί χρηματιστηρίου ιδιωτικά, όχι καλέ, σιγά μην το κάνω κι από σπορ... Το βασικό μόνο που μπορώ να πω για αυτό το απρόβλεπτο παιχνίδι είναι να αποφασίσεις πόσα λεφτά έχεις για... κάψιμο με τα ξερά φύλλα της αυλής, να δώσεις τα 2/3 σε φιλανθρωπίες και με τα υπόλοιπα να παίξεις. Κι αν βγάλεις, πάλι τα 2/3 σε φιλανθρωπίες, το 1/3 μέσα κτλ... Οχι να πουλάμε και σπίτια και οικόπεδα για μια φούσκα τώρα!!! Κι επίσης, μπαίνεις λίγο, δεν γίνεσαι greedy, και βγαίνεις με την πρώτη ευκαιρία. Δεν είναι τζόγος, είπαμε... Το μόνο κοινό είναι ότι όπως κι εκεί, η μπάνκα πάντα κερδίζει στο τέλος!

    ΥΓ2- Νίκο όταν είσαι σε playful mood U R all the money (up to the last mintcoin)!!!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Γιατί το σκάκι είναι το ομορφότερο παιχνίδι;

    1. Δεν εξαρτάται καθόλου από την τύχη.

    2. Δεν έχει εξαντληθεί (αν και με τους υπολογιστές, είμαστε πολύ κοντά στο να συμβεί αυτό)

    3. Αν και βασίζεται στη λογική, είναι απαραίτητη η διαίσθηση και η φαντασία!


    Αυτή τη διαίσθηση και τη φαντασία τείνουν να αντικαταστήσουν οι υπολογιστές, χωρίς ακόμα να το έχουν καταφέρει πλήρως.

    Οι κορυφαίοι του κόσμου (grandmasters) μπορεί πλέον να είναι σχεδόν αδύνατον να κερδίσουν τις κορυφαίες σκακιστικές μηχανές, αλλά καταφέρνουν να ΜΗΝ χάνουν από αυτές!

    Το 1ο και το 2ο χαρακτηριστικό δεν ισχύουν ταυτόχρονα για κανένα άλλο παιχνίδι!

    Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι το σκάκι είναι το μοναδικό παιχνίδι το οποίο
    δεν εξαρτάται καθόλου από τον παράγοντα τύχη και
    δύο άνθρωποι μπορούν να παίζουν μια ζωή, χωρίς να βαρεθούν ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. @enplw:

    Για PC chess συνιστώ ανεπιφύλακτα το Fritz της ChessBase (δεν κάνω διαφήμιση).

    Χαίρομαι που ...συμφωνούμε για το "Fun and Games" - ίσως κάνω κάτι ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Καλησπέρα σας

    ΤΟ παιχνίδι είναι η ΔΗΛΩΤΗ, σε ορεινό χωριό, κατακαλόκαιρο και να είναι σχεδόν κρύο κάτω από τον πλάτανο, τετράδα παππούδων να παίζει για λουκούμι, σε τσίγκινο τραπεζάκι βουλιαγμένο από τα χτυπήματα των "γραμμένων" στο τραπέζι ανταλλάσοντας τις κατάλληλες για κάθε περίπτωση ατάκες...

    Νο 2 οι αρχαίες πια amiga, τότε που γραφικά & ήχος τους ήταν πρωτόγνωρα και πραγματικό θαύμα

    Νο 3 το παιχνίδι που σκηνοθετεί το κορίτσι σου όταν έχει κέφια, πριν...

    (Μπορεί τα παραπάνω να πάνε και με την αντίστροφη σειρά...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. (Αναμνήσεις από ένα παλιό post...)

    Η "παιχνιδιάρικη" αυτοβιογραφία μου

    Είχα την ευτυχία να παίξω πολύ στη ζωή μου. Πάρα πολύ. Όταν δεν μπορούσα να παίζω ζούσα την απόλυτη δυστυχία. Παίζω ακόμα όσο μπορώ, ακόμα και τη δουλειά μου κάνω παιχνίδι. Ίσως και αυτή τη στιγμή που με διαβάζετε να παίζω μαζί σας ;) Πώς όμως ξεκίνησαν όλα; Πού κατέληξαν; Ιδού λοιπόν μια αυθόρμητη και όσο μπορώ πιο σύντομη περιγραφή της παιχνιδιάρικης ιστορίας μου:

    Μεγάλωσα σε μια εποχή που τα παιχνίδια της γειτονιάς δεν είχαν ακόμα σβήσει και σε μια συνοικία που οι πολυκατοικίες μετρούνταν στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο δρόμος του σπιτιού φαρδύς-πλατύς (τέσσερα αυτοκίνητα χωρούσαν άνετα στο πλάτος του), με ελάχιστα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και ακόμα λιγότερα να περνούν στη διάρκεια της ημέρας. Η ιδανική αλάνα!

    Το σκηνικό έτοιμο, το σενάριο περίπου ίδιο κάθε μέρα με κάποιες παραλλαγές. Η παρέα μαζεύεται μετά το σχολείο και καθορίζεται η ημερήσια διάταξη: Πρώτα μπάλα με πέτρες και τούβλα για δοκάρια (πρέπει να έχει φως για να βάλουμε γκολ, ένας άτσαλος φίλος είχε ρημάξει τα τζάμια της γειτονιάς), καμιά παρτίδα "μήλα", άντε και κανένα "κορόιδο", μετά λίγη αμπάριζα κατά το σούρουπο.

    Η σειρά μπορεί να άλλαζε. Το αποκορύφωμα όμως ήταν πάντα το ίδιο: Κρυφτό μόλις βραδιάσει. Οι κρυψώνες της γειτονιάς εξίσου ιδανικές με την αλάνα. Μόνο στην παλιά εγκαταλελειμμένη αποθήκη στη γωνία του τετραγώνου με το μεγάλο κούφιο δέντρο μπροστά, μπορούσαν να κρυφτούν άνετα δέκα παιδιά. Σήμερα στη θέση εκείνη υπάρχει μια νεόδμητη πολυκατοικία από τις δεκάδες που έχουν κτιστεί (το δέντρο έχει ξεριζωθεί εδώ και χρόνια).

    (συνεχίζεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. (...συνέχεια από το προηγούμενο)

    Έκανα χάζι όταν τα βγάζαμε με το α-μπε-μπα-μπλομ και του "βοηθού το χέρι". Από μικρός ήμουν καλός στα μαθηματικά και είχα μια φυσική κλίση στους αλγόριθμους, έστω κι αν τη λέξη την άκουσα για πρώτη φορά όταν μπήκα στη Σχολή Πληροφορικής του Πανεπιστημίου. Διαιρούσα αστραπιαία το πλήθος των συλλαβών με το πλήθος των παιδιών, έβγαζα το υπόλοιπο και καθόμουν σε μια τέτοια θέση στον κύκλο, ώστε ποτέ να μη βγει η σειρά μου να τα φυλάξω.

    Δεν άντεξα πολύ να κρατώ το μυστικό για τον εαυτό μου και το αποκάλυψα στην παρέα, "εφευρίσκοντας" παράλληλα μια αντικειμενική μέθοδο που βασιζόταν στην κατανεμημένη τυχαιότητα του πλήθους των δακτύλων του χεριού που θα έδειχνε κάθε παιδί με το ένα-δύο-τρία - φυσικά δεν θα το διατύπωνα έτσι τότε ;)

    Αλησμόνητες στιγμές που μάλλον δεν θα ξανάρθουν ποτέ για κανένα παιδί. Τυχερός που τις έζησα κι ας μου έμεινε κουσούρι το σημάδι από την εγχείρηση στο γόνατο μετά από κείνη τη σωτήρια επέμβαση (έπαιζα πολύ συχνά τερματοφύλακας).

    Στο σπίτι είχαμε στήσει με τον αδελφό μου ολόκληρη πολιτεία από Playmobil. Είχαμε δώσει τα ονόματά μας σε δυο ανθρωπάκια, είχαμε φτιάξει και φανταστικές οικογένειες και κάθε μέρα υπερασπιζόμασταν την πόλη από τους κακούς που έρχονταν να την καταστρέψουν (ευκαιρία να διαλύσουμε και να ξανασυναρμολογήσουμε τα πάντα).

    Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς που η γιαγιά μάς αγόρασε το πειρατικό καράβι δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ξέραμε, δεν ήταν ο Άι-Βασίλης. Έχω φυλάξει τα πάντα στο πατάρι του πατρικού σπιτιού. Ιερά κειμήλια...

    (συνεχίζεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. (...συνέχεια από το προηγούμενο)

    Μετά ήρθε το Atari. Ναι, το original! Τα "ιερά" κείμενα κάτι έλεγαν για θαύματα. Εμείς τα ζούσαμε! Πρώτα στο σπίτι του θείου Γιώργου, μετά η μεγάλη απόφαση. Μας το αγόρασαν οι γονείς μας και σχεδόν κάθε μέρα είχαμε πάρτι στο σπίτι. Όλα τα παιδιά της γειτονιάς, αλλά και των επισκεπτών στις γιορτές, γινόμασταν η μεγάλη παρέα που περίμενε υπομονετικά τη σειρά της για να αγγίξει το θαύμα.

    Τι σούπερ ρεαλιστικά γραφικά και 8.1 ήχο μου λέτε τώρα, τι Playstation και Xbox, τίποτα δεν με συγκίνησε περισσότερο από το Packman και το Hockey του Atari. Δυο χρόνια πριν το πανεπιστήμιο αγόρασα και ένα ZX Spectrum. Η αγωνία για το αν θα φορτώσει τελικά το παιχνίδι από την κασέτα έπειτα από loading 15 λεπτών ή θα ξαναπροσπαθήσουμε από την αρχή, μας εξασκούσε στην υπομονή περισσότερο και από τον Βουδισμό!

    Παράλληλα το Eurobasket του '87 μας έκανε όλους να ξεχάσουμε την άλλη "στρογγυλή θεά" και να ασχοληθούμε με την "σπυριάρα". Φυσικά, παίζαμε και κάθε λογής επιτραπέζια, όπως επίσης τάβλι και σκάκι, αλλά μας φαίνονταν μάλλον πεζά. Τα εκτιμήσαμε περισσότερο ως ενήλικες...

    Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, τα PC ήταν μάλλον πρωτόγονα, το ίδιο και τα παιχνίδια τους. Τα Windows 3.0 μόλις είχαν βγει. Στο παλιό καλό DOS γνώρισα τον κόσμο των adventures. Τα τέλεια παιχνίδια για μοναχικές στιγμές, επίλυση μυστηρίων και κάθε λογής γρίφων για να περάσεις στην επόμενη πίστα.

    Τι ποιοτική διαφορά με τα αφελή "σκότωσέ-τους-όλους-πριν-σε-σκοτώσουν" παιχνίδια (ή μήπως είχα μεγαλώσει εν τω μεταξύ;). Τέλος πάντων κάπου εκεί η πορεία σταμάτησε. Ουδέν καινόν πλέον υπό τον ήλιον (ή καλύτερα υπό το φέγγος του monitor). Δεν βαριέμαι πάντως. Όλο και κάποιο νέο παιχνιδάκι θα ανακαλύψω ;)


    ... ... ...

    Αυτό το ...σεντονάκι ήταν ένα από τα σχόλια που δημοσίευσα (11:34:58μμ) στο post Fun and Games" στις 23/1/2006. Το σταμάτησα τότε πριν ξεπεράσει τις 1.000 λέξεις, αν και φυσικά υπάρχουν πολλά άλλα παιχνίδια στα οποία θα ήθελα να αναφερθώ - ίσως αργότερα σε αυτό το post).

    Ήταν το αγαπημένο μου σε εκείνο το post, ίσως και σε όλο το blog - ζητώ συγγνώμη από όσους τυχόν κούρασα με την επανάληψη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Παιχνίδια κονσόλας, σε pc, επιτραπέζια, σε όλα αυτά είμουν και είμαι μέσα.

    Όμως...

    Η πιο όμορφη μου απασχόληση σαν παιδί, ήταν το τρένο που στήναμε κάθε χρόνο, λίγο λίγο, μια ολόκληρη πολιτεία. Ο καρβουνιάρης με τον απολαυστικό ήχο όταν ξεκινούσε η κίνηση πάνω στις ράγες, να σέρνει τα βαγόνια αργά αργά, διασχίζοντας την γέφυρα πάνω από τη λίμνη, τους λόφους γεμάτους θάμνους, το πέτρινο τούνελ, τα σπιτια με τις κόκκινες στέγες, τα δέντρα, μέχρι και γρασίδι είχα αγοράσει και πέρασα μέρες και ώρες να τοποθετώ σε όλη την πλατφόρμα. Πάντα με προσήλωση και αγάπη.. και ας ήταν τρομερά εξαντλητικό, σε αποζημίωνε. Οι επιλογές, ανεξάντλητες. Ανάλογα με την διάθεση, ανάβλυζες ιδεές.
    Ο κόσμος του τρένου ήταν ο πιο συναρπαστικός από αυτούς που έζησα σαν παιδί.

    Το επόμενο στάδιο ήρθε ο μοντελισμός. Χρόνια ολόκληρα πήγαινε-έλα στον Καλφάκη για αναζήτηση των τελευταίων (αλλά παλαιών χρονικά) μοντέλων. Αυτοκίνητα, τανκs, ελικοφόρα, αεροπλάνα, ατμόπλοια, πειρατικά...
    Η πρόκληση της συναρμολόγησης, η απολαυστική ώρα των χρωμάτων και η λεπτεπίλεπτη προσπάθεια της τσιμπίδας για να κολλήσει σωστά το ¨σήμα¨ στην θέση του.

    Αυτός υπήρξε ο δικός μου παιχνιδόκοσμος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. τώρα γιατί από όλα τα παιχνίδια πάντοτε πιο ενδιαφέροντα έβρισκα την πυθεία και την μπουκάλα δεν ξέρω.

    εσείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Χαρυ
    Δοκιμασε EBAY
    Δωρεαν όχι αλλα το πιο φτηνό ξεκινα από $1 και το πιο ακριβό με 5 προγράμματα $75.
    Μερικά είναι και σε auction... χτυπημένες τιμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Harry, για τζάμπα chess software, ρίξε μια ματιά εδώ.

    Ό,τι γράφει "freeware" είναι τζάμπα (στα αποτελέσματα βγαίνουν και μερικά που δεν είναι σκάκι πάντως).

    Δεν τα ξέρω, δεν εγγυώμαι τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Και μια που πάμε και στο... hands-on fun, να προσθέσω και το "κυνήγι θησαυρού": Γράφεις σε χαρτί "πήγαινε στο τάδε σημείο μες το σπίτι για το επόμενο χαρτάκι", π.χ. κάτω από το βάζο με το γλυκό, κι εκεί περιμένει άλλο χαρτάκι "πήγαινε στο δείνα σημείο για το επόμενο", π.χ. πάνω-πάνω στην ντουλάπα με τα σκουπικά και τα κηπουρικά έξω, και συνεχίζεται όσο αντέχει κανείς, μέχρι να φτάσει στο τελικό χαρτάκι με το θησαυρό.

    Η το παιχνίδι με τα "κουπόνια", π.χ. ένα κουπόνι για έξτρα αγκαλίτσα ή ειδική βόλτα-αφιέρωμα σε κάτι αγαπημένο, εξαργυρώσιμο σε γιορτές ή ημέρες που όλα πάνε στραβά ή γενικώς....

    Δλδ πράγματα που θέλουν φαντασία και ίσα λίγο χαρτί και μολύβι. Και το ωραίο είναι που αμφότερα παίζονται και σε παιδική και ενήλικη βερσιόν.

    Μόνο προσοχή, μη μπερδευτούν τα κουπόνια ("Μαμά τι σημαίνει ένα tingling toy massage?"). Η να μην ξεκινήσει κυνήγι θησαυρού αν δεν υπάρχει πλήρης συμφωνία με τον κόσμο ότι θα σας ξεχάσουν ΟΛΟΙ ("Α, χεχε, εμ, τελείωσε γρήγορα το Μέγαρο, ε? Γκουχ-γκουχ, ννναι, μαμά από δω ο Γιάννης!")
    :))

    ΥΓ1- γειά σου ρε Μίκυ με τα ταξίδια σου!!! Και γενικώς φίλοι-ταξιδευτές στα μικράτα μας, και "εισηγητές" στα πιο ενήλικα ζόρια... (ζόρια, ζάρια, whatever!)
    ;))))
    ΥΓ2- το καλύτερο παιχνίδι είναι αυτό που όταν τελειώνει, είσαι, έστω και για λίγο, πιο γεμάτος από ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Το σκάκι πλέον με τσακίζει. Όταν του δίνω σημασία ασφυκτιώ, πνίγομαι. Νοιώθω πως όσο πιο πολύ εμβαθύνω (δηλ. πάρακάτω πιθανοί συνδιασμοί κινήσεων) τόσο πιό πολύ χάνεται η μαγεία του. Έτσι πλέον... μετά τα όπενινγκ και τις προσπάθειες για ποζίτιονινγκ ...παίζω σπασμωδικά, ακατανόητα, χαρίζω πιόνια...

    Καλό σκάκι παίζω μόνο όταν έχω προβλήματα με ερωτοδουλειές... γιατί άμα καταφέρνεις να επιβιώσεις -έστω πετσοκομμένος -μετά από μάχη με το γυαικείο μυαλό... τι να σου κλάσει το σκάκι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. @michalis, a dreamer,

    "@ Αφροδίτη: με σκανδάλισε μια αναφορά σου στο strip-poker... kανόνας... να μην μπερδεύουμε ΠΟΤΕ την τσόχα με το φλερτ γιατί θα τα κάνουμε θάλασσα και στα δυο... (κι) εδώ... δε μιλάμε απλά για φλερτ αλλά για τα περαιτέρω;) "

    ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!

    Εμ, εκεί φαίνεται το τάλαντον, να παίζεις αξιοπρεπώς χωρίς να χάνεις focus για το παρασύνθημα,όσο δύσκολο και να είναι!

    Δε θυμάμαι το έργο (Face/off?) αλλά σε κάποια στιγμή έχωσσαν ένα λάπτοπ σ'έναν χακερά ολκής και με το πιστόλι στον κρόταφο έπρεπε να σπάσει και να μπει σε λιγότερο από 30" - και για δυσκολία, έβαλαν κι ένα θηλυκό υποχείριο (sic) για περιποίηση κάτω απ'το τραπέζι... Καλά, στο παρατσάκ το βρήκε, παρ'όλο το διπλό επίκεντρο, αν και νομίζω ότι ο ήρωας στο δεύτερο θα είχε πλήρη... υποστολή σημαίας!

    Πάντως σαν adrenaline booster δουλεύει καλά.

    Και τελικά όταν ανάβουν τα αίματα, απο αθώα όσο ειναι μικρός κανείς μέχρι εντελώς όταν μεγαλώνει, το παιχνίδι γίνεται πιο συναρπαστικό, δεν είναι?
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Σόρυ φίλοι, είχα κόσμο στο σπίτι και γι αυτό εξαφανίστηκα.

    Ναι, υπήρχε το παλιό fun and games αλλά έχουμε τόσους καινούργιους τώρα (πάνω από το 60%) - ας αφήσουμε που ένα τέτοιο θέμα θα μπορύσε να κρατήσει μέρες...

    EnPlw said...
    "κ. Δημου, αδικειται το ποκερ. Σαφως ο παραγοντας τυχη ειναι ισχυρος αλλα η μνημη, ο αυτοελεγχος (των εκφρασεων-του σωματος) και η στρατηγικη (ιδιαιτερα στο πονταρισμα) συμμετεχουν αποφασιστικα".

    Έχετε δίκιο - απλώς έκανα μία αντιπαράθεση με το bridge. Έχω παίξει πολύ πόκερ στα νειάτα μου και συμφωνώ πως η τεχνική και η ηθοποιία μπορεί να βοηθήσει σημαντικά την τύχη. (Αλλά άμα δεν σε θέλει το διαολόφυλλο!).

    Επίσης ένα καιρό έπαιζα πολλή ρουλέτα. Είχα επινοήσει και κάποιο "σύστημα" που μου εξασφάλιζε μικρά αλλά σίγουρα κέρδη.

    Μία φορά - δεν θα την ξεχάσω ποτέ - στην Γενεύη, έπαιζα τρεις ώρες και έχανα συνέχεια. Κόντευα να μείνω ταπί. Διέκοψα, πήγα στο εστιατόριο, έφαγα ωραία και μετά γύρισα στο ταμπλώ και έπαιξα το νούμερό μου σέκο, γαρνιρισμένο με καρέ και σεβάλ. Ήρθε τέσσερεις φορές συνέχεια (ποτέ δεν τραβάω μίζα που κερδίζει). Με την πρώτη είχα ήδη ρεφάρει.

    Την άλλη μέρα αγόρασα ακριβά δώρα για την σύντροφο και τον εαυτό μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Το Χρηματιστήριο, δεν είναι παιχνίδι αλλά επένδυση. Οσοι το βλέπουν σαν παιχνίδι (τζόγο),το οποίο σημαίνει να πλουτίσουν σε έναν μήνα η σε έναν χρόνο, το πιθανότερο είναι να χάσουν.
    Αυτό έκαναν -κατά πλειοψηφία- όσοι μπήκαν στο χρηματιστήριο το 1999.
    Ειδαν το τυρί αλλά δεν είδαν την φάκα. Μετά έκλαιγαν...
    Οσοι το βλέπουν σαν επένδυση, δηλαδή επιδιώκουν καλύτερη απόδοση σε βάθος χρόνου, και δεν αγοράζουν φούσκες, το πιθανώτερο είναι να κερδίσουν.
    Φούσκες είναι οι μετοχές που εύκολα πετάνε αλλά και εύκολα σκάνε και εξανεμίζονται. Οι μετοχές με μεγάλα σκαμπανευάσματα (όχι μόνο προς τα πάνω αλλά και προς τα κάτω δυστυχώς), είναι περίπου γνωστές.
    Εκεί πάνε αυτοί που προσδοκούν να πολύ μεγάλες αποδόσεις, σε μικρό χρονικό διαστημα. Αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, κυρίως για τους άσχετους.
    Ας μην ξεχνάμε ότι αν έχουμε υγιείς μετοχές, το χρηματιστήριο μπορεί να έχει καθοδικές περιόδους αλλά κανείς δεν μας υποχρεώνει να πουλήσουμε στις περιόδους αυτές. Σίγουρα θα ακολουθήσουν και ανοδικές.
    Κανόνες:
    1)Ποτέ δεν βάζουμε στο χρηματιστήριο πανω από το 1/3 των ρευστών μας και όχι χρήματα που μπορεί να χρειαστούμε σε βάθος τριών χρόνων, για να μπορούμε να περιμένουμε.
    2)Ποτέ δεν αγοράζουμε σε περιόδους κερδοσκοπικής υστερίας, όπως το 1999. Τότε πουλάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Παράλειψη: το καζίνο της Γενεύης είναι επί Γαλλικού εδάφους: στην Divonne. (15 χλμ. αυτοκινητόδρομος). Στην Ελβετία δεν υπάρχουν καζίνα - αλλά γύρω-γύρω... γεμάτα σεϊχηδες.

    Επίσης ήταν ιστορική (για μένα) η πρώτη φορά που έπαιξα στο Μοντε Κάρλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Σε τι διαφέρουν οι ενήλικες από τα παιδιά; Οι ενήλικες έχουν πιο ακριβά παιχνίδια...

    Όλοι έχουμε ανάγκη το παιχνίδι--παιδιά τε και ενήλικες. Ορισμένοι παίζουν "κλασικά" παιχνίδια (τάβλι, σκάκι, warcraft κλπ.). Άλλοι παίζουν με gadgets ή hobbies. Ίσως, πάντως, να πρέπει να επιδιώκουμε συνειδητά το καθαρόαιμο παιχνίδι γιατί είναι ωφέλιμο: Χαλαρώνουμε, γελάμε, γινόμαστε πιο δημιουργικοί.

    Στη ζωή μου έχω παίξει πολλά παιχνίδια (από τυφλόμυγα μέχρι flight simulator). Στην παρούσα φάση, προτιμώ τα παιχνίδια με παρέα, όπως το Trivial Pursuit και το Taboo. Εξεπλάγην δε που η παρέα μου (που ανήκει στις γενιές των -άντα) έχει πάθει τρελό κόλλημα με το karaoke (στο Playstation). Μετά την αρχική επιφυλακτικότητα, απαξάπαντες πλέον ανυπομονούν για το επόμενο karaoke session! Κι εγώ που νόμιζα ότι μόνο οι γιαπωνέζοι και οι έφηβοι συμπαθούν το karaoke...

    Τα video games πάντα μου άρεσαν: Μικρή έπαιζα με φανατισμό από Elite σε Amstrad 6128 μέχρι Donkey Kong σε μηχανάκι χειρός με δύο καθρέφτες (δεν νομίζω ότι το έλεγαν GameBoy τότε, σωστά;). Σήμερα δεν βρίσκω πολλά παιχνίδια που με ικανοποιούν. Το τελευταίο που απόλαυσα ήταν το Longest Journey--και όχι μόνον επειδή η πρωταγωνίστρια ήταν γυναίκα (κανονική, όχι τύπου Lara Croft). Οι περισσότεροι τίτλοι (αλλά και genres) ηλεκτρονικών παιχνιδιών μου προκαλούν ανία, ιδίως αν πάσχουν στον τομέα gameplay.

    Όπως η βιομηχανία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών έχει ήδη αντιληφθεί, οι γυναίκες αποτελούν αναξιοποίητη πηγή παικτών. Απλώς δεν κατατασκευάζονται αρκετά video games που να ελκύουν γυναίκες. Ίσως γιατί οι σχεδιαστές-προγραμματιστές παιχνιδιών είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα άνδρες. Και, όχι, οι γυναίκες δεν ελκύονται από ροζ γραφικά ή touchy-feely παιχνίδια...

    Υποσημείωση: Συνειδητά αποφεύγω να ανακαλύψω video games του γούστου μου γιατί τα βρίσκω τρομερά εθιστικά και μου διαλύουν τον ελεύθερο χρόνο. (Πάντως αν κάποιος μου προτείνει κάτι αντίστοιχο με το Longest Journey, ίσως αναθεωρήσω.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Α Ναι...

    Εχω δει στην τηλεόραση, μάλλον στο history channel ή στο discovery, ότι φιτητές από το ΜΙΤ, με την καθοδήγηση ενός "οιδήμονος", σύστησαν ομάδα, έπαιζαν ομαδικά,(μοιραζόταν κέρδη και ζημίες), με κάποια μαθηματικά συστήματα και κέρδισαν τεράστια ποσά, ώστε άλλαξαν εντελώς τη ζωή τους. Οταν τους ανακάλυψαν, τους απαγόρευσαν την είσοδο σε όλα τα casinos, αλλά δεν μπόρεσαν να τους κάνουν τίποτε άλλο, διότι δεν είχαν διαπράξει κανένα αδίκημα. Εχουν γραφτεί βιβλία για αυτό και υπάρχουν δικτυακοί τόποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Dion.M. said...
    Α Ναι...Εχω δει στην τηλεόραση, μάλλον στο history channel ή στο discovery"

    Yπάρχει και ο "Χορός των Ρόδων" του Σουρούνη - με "καθηγητή" και την καλύτερη περιγραφή καζίνο και ρουλέτας που έχω διαβάσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. ΝΔ,
    Ευχαριστώ, πολύ ενδιαφέρον. Θα το διαβάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Χάρυ δώσε λίγα ευρώ και πάρε το chessmaster.

    Πολύ καλά online παιχνίδια στο yahoo games

    Ενδιαφέρον το σημερινό post

    Όσο μεγαλώνουμε και η κοινωνική μάσκα διηθεί και διαβρώνει το πραγματικό μας πρόσωπο, το παιχνίδι είναι η μόνη μας επαφή με την παιδική αθωότητα. Τότε νοιώθαμε την σχετικότητα του χρόνου ξεχνώντας το εαυτό μας παίζοντας. Όχι για να προβληθούμε, όχι επειδή ήταν μόδα, όχι για να χάσουμε κιλά αλλά για να παίξουμε.

    Χάνουμε πολλά μεγαλώνοντας, αλλά το ακριβότερο είναι η διάθεση για παιχνίδι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. ND said

    Επίσης ήταν ιστορική (για μένα) η πρώτη φορά που έπαιξα στο Μοντε Κάρλο.



    Χάσατε όπως και γω; Πόσα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. Ποτέ δεν ήμουν θιασώτης των τυχερών παιγνιδιών (πλην της "μπουκάλας"). Στο χρηματιστήριο δεν έπαιξα, επένδυσα και δεν έχασα (αλλά ούτε κέρδισα). Κάποτε έπαιζα ΦΙΦΑ.

    Μπυ αρέσουν τα εγκαφαλικά παιγνίδια αλλά όχι τα "mind games". Το καλύτερα παιγνίδια, cooreprative non competitive games, δεν είναι επιτραπέζια ούτε ηλεκτρονικά, αλλά "επι-κρεβάτια".

    Και τα επιχειρησιακο-εργασιακά, ειδικά όταν εκτός από κέρδη παράγουν και δημιουργικότητα/καινοτομία και ικανοποίηση σε κόσμο (πελάτες) και κοινωνική υπεραξία.

    Και δεν μου αρέσουν τα "prisoner's dilemmas".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Antonios Liolios said...
    Χάσατε όπως και γω; Πόσα;

    Αντίθετα από ότι λέει ο Χάρυ ποτέ δεν έφυγα χαμένος από καζίνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. @demosthenes:

    "Cooreprative non competitive" τα ...επικρεββάτια games;

    Μα εκεί είναι που γίνεται το ...έλα να δεις - και "τυχερά" είναι ΣΙΓΟΥΡΑ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. @ Mickey

    Αγαπητέ Μίκυ, θα μου επιτρέψεις να μην συμφωνήσω ως προς τα επικρεβάτια. Είναι πρωτίστως δημιουργικά, συμμετοχικά/συνεργατικά και όχι τόσο τυχερά (πλην της παλιάς καλής "μπουκάλας", που τη θυμήθηκα τώρα, χε χε).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. ΝΔ είπε

    Αντίθετα από ότι λέει ο Χάρυ ποτέ δεν έφυγα χαμένος από καζίνο...


    Κερδισμένος στο καζίνο, στην αγάπη, στην δουλειά, κ. Δήμου πάτε να μας εκνευρίσετε βραδιάτικα;

    Εκτός κι αν μας πείτε πως βγαίνατε πάντα κερδισμένος

    Χάρυ, φοβάμαι πως λέει αλήθεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. @dion m,

    ελα να κάνουμε με τον demosthenes και όποιον άλλον θέλει καμμιά ομαδούλα... κι ας μας πετάξουν έξω μετά. Αν έχουμε φτιάξει και τα δισέγγονά μας, τι πειράζει?
    :)

    Απλώς για να μην παρεξηγηθώ, ο ορισμός "παιχνιδι" που του έδωσα δε σημαίνει ότι βαδίζουμε κουκουρούκου, αλλά ότι ναι μεν, το thrill του αληθινού χρήματος, η άσκηση υπομονής, η ανάληψη ρίσκου και τα ζυγίσματα / ανοίγματα, ΑΛΛΑ να μπορούμε να κοιμόμαστε το βράδυ ε?

    Το ξαναλέω, πουλάω σπίτια για να επενδύσω, τσιμπαώ στη φούσκα ή γίνομαι άπληστος κι απρόσεκτος, με τίποτα! Ομως και ως επένδυση, βασικά να μην βασίζομαι για εισόδημα από εκεί, αλλιώς... έλκος!

    Καλό να σε πάει, αλλά ακόμη καλύτερο να είσαι καλά ακόμη κι αν δεν σε πάει τελικά... (Banca uber alles γαρ)...

    @χαρρυγκρέκο,

    εσύ παντως σίγουρα παίζεις με νερομπογιές ε? ΛΟΛ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. Δε διαφωνώ ως προς τη "συμμετοχικότητα", αν και για τη "δημιουργικότητα" διατηρώ κάποιες ...επιφυλάξεις (από ένα σημείο και μετά, μάλλον τα έχει δει κανείς όλα).

    Και σίγουρα απαιτείται "συνεργασία" δύο - ή και περισσότερων.

    Αλλά σε ό,τι αφορά τον "τυχερό" χαρακτήρα του ...παιγνίου, εσείς πιστεύετε πως ποτέ δεν "έτυχε", αλλά πάντα ...πέτυχε;

    Ή αυτό θα ήθελε να πιστέψουμε η/ο εκάστοτε παρτενέρ;

    Όπως είπε και ο ...συνονόματος, ας μην παραγνωρίζουμε τον παράγοντα "τύχη" στα παιχνίδια - κάθε είδους ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Χαρυ
    Μόλις διάβαζα για τις επενδύσεις στο Βιετνάμ (με την επίσκεψη του Μπους) και μάντεψε ποια είναι μια -μεταξύ πολλών- με εισαγωγή US high tech from Las Vegas.
    Καζίνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Ηθελα να πω US high tech & know how from Las Vegas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. ενδιαφέρον θέμα σήμερα :)

    Θυμάμαι να παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια από 7 χρονών, κυρίως σε κονσόλες, λιγότερο σε PC και arcades. Σήμερα τα παιχνίδια είναι η δουλειά μου, είμαι προγραμματιστής σε studio παραγωγής, όμως πλέον παίζω ελάχιστα. Ίσως κάποιο puzzle game στο μεσημεριανό διάλειμμα ή κάποιο ομαδικό παιχνίδι με φίλους/συναδέλφους, άλλοτε για debugging... όμως για κάποιο λόγο τα βαριέμαι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Και κυρίως μνήμη!
    Οι μεγάλοι σκακιστές ξέρουν απέξω εκατοντάδες ανοίγματα και χιλιάδες άμυνες. (Κι εκεί έρχεται και δένει ο Big Blue και τους τρώει).
    ----------
    Είναι φυσικό. Ο μαθηματικός έχει ένα μυαλό γεμάτο με γρίφους, ο μουσικός με μελωδίες, ο αρχιτέκτονας με κτίρια, κοκ. Το ίδιο κι ο επαγγελματίας σκακικστής.
    Όμως για μένα (που θέλω να παραμείνω ερασιτέχνης) η μαγεία του παιχνιδιού είναι στο γρήγορο σκάκι, στο blitz. Παίζω μόνο 3-λεπτα (3-0) και μόνο στο FICS.
    Στο yahoo έχω παίξει, αλλά πιστεύω ότι είναι αρκετά πίσω και σαν περιβάλλον αλλά και σαν κοινό.

    Στους φίλους του ιντερνατικού σκακιού προτείνω τον δωρεάν server FICS:
    http://www.freechess.org/
    απ' όπου μπορείτε να κατεβάσετε και το iNemesis ή όποιον άλλο client προτιμάτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. sizenagir
    Κριμα που υπέφερε τόσο.
    Εκανα ευθανασία στο παλιό μου το σκυλί όταν χτυπήθηκε άσχημα, και ακόμα τη θυμάμαι.
    Κι ας έχουν περάσει 8 χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Ως προς τα «παιχνίδια» ενηλίκων:

    Οτιδήποτε χερσαίο διαθέτει τροχούς, κινητήρα εσωτερικής καύσης, μυρίζει καμένο λάστιχο, βρωμοκοπάει από τα υπερθερμασμένα υλικά τριβής, ζαλίζει με τις αναθυμιάσεις της πίσω μπούκας, είναι θορυβώδες, άγριο, αντιοικολογικό και γρήγορο.

    2τροχο, 4τετράτροχο, Μονοκύλινδρο, Πολυκύλινδρο, wankel, βενζινοκίνητο ή πετρελαιοκίνητο μου είναι αδιάφορο.

    Οδηγώ όσο καλύτερα μπορώ (πλην όμως χάλια σε σχέση μ’ αυτό που θα θελα) ότι έχω στα χέρια μου, "flat out & full throttle" οπουδήποτε και οποτεδήποτε μου δίνεται η ευκαιρία … και όταν ταξιδεύω στο εξωτερικό γυρνάω ταπί προκειμένου να μπορέσω να χαρώ έστω και 3 γύρους σε πίστα ή μερικά δρομίσια χιλιόμετρα στα πηδάλια αυτοκινήτων που δεν θα μπορέσω να αποκτήσω ποτέ (τις μηχανές τις αγαπώ αλλά δεν ξέρω να τις κουμαντάρω καλά) ...

    Μετά από 4 συνολικά σοβαρά ατυχήματα (εβγατζίδικα μεν, χωρίς απώλειες μεταξύ αμάχων δε), περισσότερο από 1 μήνα αθροιστικά στα Νοσοκομεία, και κάμποσες 10άδες χιλιάδες πεταμένα Ευρώ σε στραπατσαρισμένες λαμαρίνες ... νιώθω ότι τ ί π ο τ α - μ α - τ ί π ο τ α απ όσα έχω ζήσει δεν συγκρίνεται με το αλλόκοτο μίγμα φόβου, υπερέντασης και ηδονής που προκαλεί μια ελεγχόμενη πλαγιολίσθηση ή ένα απότομο πλάγιασμα στην όποια λατρεμένη «κλειστή δεξιά πίσω από το μεγάλο χάσιμο» ένα μοναχικό ξημέρωμα Κυριακής δίπλα στα γκρέμια ...

    Αν και ακούγεται αφοριστικό και απόλυτο, ίσως αυτό το “There are only three true sports: mountain climbing, auto racing, and bull fighting. All the rest are children's games played by adults”, να έχει μια δόση αλήθειας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. k2825

    bull fighting?

    Its not a game, its not a sport it is butchery!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. (νά'χεις λέει έναν τύπο σαν τον Κ2825 και να του πεις έεελα να βρεις τα κρυμένα χαρτάκια θησαυρού μες το σπίτι, και προσοχή, με πατάκια, μόλις σφουγγάρισα, κι όχι δαχτυλιές, ε?)
    ΛΟΛ!

    Γάτε αϋπνίες?
    :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. Το καζίνο στο Χο Τσι Μιν θα συνδυαστει με πορνεία, αυτο σημαίνει τεχνογνωσια από Λας Βέγκας. Εκεί τα ξενοδοχεια προσφερουν στους πελάτες μπροσούρες με φωτογραφίες των δεσποινίδων που είναι συμβεβλημένες και το χρεώνουν. Ανοιξε δε πρόσφατα και μπορδέλλο για κυριες, στο οποίο ο πρώτος ιεροδουλος θα είναι ο Μαϊκ Ταϊσον.


    Δες υπόδοχή στην Ινδονησία.... μου θυμίζει κάποια άλλη χώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. Το παραπάνω λινκ είναι για το for women only brothel in Las Vegas.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. Ο τζόγος δεν είναι παιχνίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Παράξενο που δεν αναφέρθηκε κανείς σε μουσικά όργανα.. που δεν είναι παιχνίδια αλλά η αποκλειστική τους χρήση είναι το παίξιμο

    Αγαπημένο μου παιχνίδι τελευταία είναι η μελλόντικα, μπορώ να κάθομαι ώρες και να παίζω πάνω απο μουσικά κομμάτια προσπαθώντας να μαντέψω τις νότες και τις κλίμακες (δεν έχω μουσική παιδεία, ίσως αυτό το κάνει πιο ενδιαφέρον). Βέβαια δεν υπάρχουν ώρες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Απο PC games παλιά έπαιζα φανατικά adventures.. η χρυσή εποχή ήταν 1989-1995, μετά το Myst ξεκίνησε η πτώση.

    Τη μεγαλύτερη αφαίρεση την προσέφεραν τα text adventures, ούτε γραφικά, ούτε ήχος, μόνο κείμενο. Τέτοια παιχνίδια φτιάχνονται και σήμερα από ερασιτέχνες δημιουργούς (επίδοξους συγγραφείς), κάτω από την ταμπέλα interactive fiction. Δύσκολο να εντρυφήσει κάποιος σε αυτό το είδος έχοντας συνηθίσει σε τόσα effects… κι όμως μερικά είναι αριστουργήματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Χαρυ
    Και έχεις την εντύπωση ότι λίγες είναι αυτές;
    Για ρίξε μια ματιά γύρω σου να δεις τι κυκλοφορει...
    Οπτικά και πνευματικά...

    Λεφτά φίλε μου, χοντρα λεφτα....
    Λογάριασε, 250 δολλαρια η βίζιτα, πόσο να κρατα... πάνω από μση ώρα, το μπορδελλο δουλεύει με efficiency, κάνουμε τη σουμα...
    Εγω την επιχείρηση της μανταμ την βλέπω να μπαίνει και στο χρηματιστήριο μια μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. ΝΔ αλήθεια, με τις γάτες σας παίζετε; ο Don παίζει καθόλου; δεν έχω δει φιλική γάτα που να μπορεί να αντισταθεί στη θέα ενός κορδονιού συρόμενου στο πάτωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Καλημέρα!
    Αγαπημένο μου παιχνίδι.

    Το μπάσκετ.
    Παίζω από μικρό παιδάκι.
    Οι γονείς με είχαν γράψει στο κολυμβητήριο.
    Ε μετά την προπόνηση στο κολυμβητήριο (εξαντλητική) βούταγα μια μπάλα μπάσκετ και δρόμο.
    Αργότερα μέρα, νύχτα σε ένα γηπεδάκι στο Φάληρο κάνοντας μπασίματα και τρίποντα.
    Σε ομμάδα δεν είχα παίξει ποτέ.
    Ο πατέρας μου δεν με άφηνε,πήγαινα καλά και στο κολυμβητήριο οπότε δεν μπόρεσα ποτέ να παίξω σε ομμάδα.
    Αργότερα μια σύγκρουση με την ομμάδα της κολύμβησης και τα παράτησα!
    Αποτέλεσμα πολλά πολλά κιλά παραπάνω.
    Πέρσι έκαν την επέμβαση (γαστρικό δακτύλιο).
    Την ίδια εποχή γνώρισα κάποιον γνωστο-γνωστού που είναι προπονητής σε μια ερασιτεχνική ομμάδα τελευταίας κατηγορίας στο μπάσκετ.
    Κουβέντα στην κουβέντα μου κάνει πρόταση.
    Τώρα που χάνεις συνέχεια κιλά έλα ρε να παίξεις!
    Θα μας βοηθήσεις, θα κάνεις και πραγματικότητα το όνειρό σου.
    Και ξαφνικά ολόκληρος μαντράχαλος κάθε Δευτέρα και Τετάρτη μια μπάλα παραμάσχαλα και τρέχω σαν το κατσίκι.
    Ξανάνιωσα.
    Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά.
    Την άλλη εβδομάδα ξεκινάει το πρωτάθλημα.
    Ε λοιπόν δεν το κρύβω ανυπομονώ σα τρελλός να αρχίσουν τα παιχνίδια.
    Τις Παρασκευές που παίζουμε φιλικά είμαι από τους πρώτους που πηγαίνουν στο γήπεδο.
    Φεύγει η ένταση, τα προβλήματα, το άγχος.
    Ξεδίνω.
    "I love this game"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Broccoli εχεις να προτεινεις καποιο παιχνιδι σαν αυτο που περιγραφεις? Φανταζομαι πως ειναι σαν το Notpron και το zest riddle στο internet.

    Σημειωση για ολους: Σε όποιον αρεσουν τα παιχνιδια με γριφους και δεν τα παρατανε ευκολα δοκιμαστε αυτα τα δυο παιχνιδια.. Το Notpron ειναι παρα πολυ δυσκολο ενω το zest riddle πιο βατό. Μια απλη αναζητηση στο google και θα βρειτε την σελιδα που ξεκιναει το παιχνιδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. Kαλημέρα!

    broccoli said...
    "ΝΔ αλήθεια, με τις γάτες σας παίζετε; ο Don παίζει καθόλου; δεν έχω δει φιλική γάτα που να μπορεί να αντισταθεί στη θέα ενός κορδονιού συρόμενου στο πάτωμα"


    Μα και βέβαια παίζω.

    Πρώτον διότι υπάρχουν συνεχώς νεες γενιές γατακιων (βλ. τα ορφανα των Κιούρκων - 3 ποστ πριν) αλλά και οι μεγάλες παίζουν. Το Σατανάκι μάλιστα φέρνει το σπίτι πάνω κάτω. (Κι έχει σεβαστή ηλικία!). Παίζουν μεταξύ τους ή με παιχνίδια που τους αγοράζω - μπαλλάκια, ποντίκια, κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. Μπουρδέλο για γυναίκες;

    ΚΑΙ Η (ΦΟΒΕΡΉ) ΤΕΧΝΙΚΉ ΛΕΠΤΟΜΈΡΕΙΑ;

    Φαντάζουμε θα τους πουσάρουν με βιαγκρα και κόκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Αγάμητες και κακογαμημένες όλου του κόσμου ενωθείτε ...

    Πάντως νομίζω ότι η επίσκεψη σε ένα σοβαρό Μπουρδέλο, Στριπτιζάδικο, Κωλόμπαρο ή ότι άλλο μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί περισσότερο παιγνιώδης και ουσιαστική από πολλές μοναχικές εκδρομές στα εικονικά τοπία των Playstation και Χ-ΒΟΧ, ανεξαρτήτως φύλλου, συνδυασμού και αποτελέσματος.

    Όταν είχα πάει στο Βερολινέζικο “Artemis” μια χαρά πέρασα (έχοντας ήδη σχέση τότε με κάποια που και όμορφη και ξύπνια είναι) ... γιατί να μην μπορούν να χαρούν ένα αντίστοιχο Μπουρδέλο-Λούνα-Πάρκ τα «κακά κορίτσια» κάθε ηλικίας? ... Είτε πρόκειται για εκπροσώπους της «αγαμήτου-απάρτου», ή της «καβαλάω-ότι-κινείται» σχολής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. ΝΔ
    "Επίσης ένα καιρό έπαιζα πολλή ρουλέτα. Είχα επινοήσει και κάποιο "σύστημα" που μου εξασφάλιζε μικρά αλλά σίγουρα κέρδη"

    Υπαρχει τετοιο πραγμα στη ρουλετα? Το μονο συστημα που μπορει να φανταστω οτι δουλευει ειναι να παιζεις τα νουμερα που βγαινουν πιο συχνα (το αντιθετο απ'αυτο που κανουν οι περισσοτεροι δηλαδη) οποτε εκμεταλευεσαι τυχον bias λογω κακης κατασκευης κλπ., αν υπαρχει (σπανια περιπτωση).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. Καλημέρα κι από μένα!
    Δεν είδα να μιλάει κανεις για παιχνίδια στην παραλία... Δεν είχε θάλασσα εκεί που μεγαλώσατε? :)
    Για μένα ήτανε σίγουρα από τα πρώτα μου παιχνίδια. Από τα κουβαδάκια και τα κάστρα στην άμμο, βουτιές, πατητές, ρακέτες, μέχρι windsurfing και ιστιοπλοΐα (να δείτε αδρεναλίνη όταν σε παίρνει ξώφαλτσα το thunderstorm!).

    Αν και είχα υπολογιστή σχεδόν συνεχεια από το 1988, ποτε δεν κόλλησα με τα videogames.
    Μονη εξαίρεση το FIFA για 1-2 χρονια, όταν παίζαμε με φίλους διπλα-διπλα, όπου μπορείς να πλακώσεις τον άλλο με το πληκτρολόγιο αν χρειαστεί! :)

    Σαν παιδί είχα την τύχη να παίξω ποδόσφαιρο στο δρόμο με πέτρες για τέρματα, στο Πεδίον του 'Αρεως στην Αθήνα, αλλα το καλύτερο με διαφορά ήταν αυτό που παίζαμε τον τελευταίο χρόνο με συναδέλφους στο διπλανό πάρκο στα μεσημεριανά διαλείμματα.

    Σκάκι παίζω σπανια πλέον, αλλα σκέφτομαι να το ξαναπιάσω σοβαρά σύντομα. Όχι με υπολογιστή όμως, όπως είπε ο dion.m, ούτε ένα λάθος δε μπορείς να κανεις χωρίς να το δει!
    Από αλλα επιτραπέζια κυρίως Monopoly και σα φοιτητής τάβλι μέχρι τελικής πτώσεως.

    Το πιο πρόσφατο (και ακριβό) παιχνίδι μου, το ανεμόπτερο. Η χαρά του να κερδίζεις ύψος από "αόρατα" ανοδικά ρεύματα δεν περιγράφεται, ειδικά τις πρώτες φορες που το καταφέρνεις. Η σύγκριση με οποιοδήποτε flight simulator είναι αδύνατη!

    Keep playing! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Martingale said...
    Τα καλυτερα παιχνιδια ειναι

    1)Doom the one and only 1st edition
    2)Transport Tycoon του 1994
    3)Κυψελες Windows

    Συμφωνώ γα το 1 και το 3. (Η καλύτερη πασιέντζα). Το δεύτερο δεν το ξέρω - αλλά τις ίδιας εποχής (λίγο μετά) μου άρεσε το Heretic και το Duke Nukem.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. Αλίμονο σαν αποφασίσεις να παίξεις σκάκι δίχως να μελετήσεις πριν καταφύγιο ιδεών και θεώρημα παπαγάλου. Θαρθεί τότες ο χειμώνας στο μαχαλά και θα φυτρώσουν οι πυρκαγιές στο Άγιο Όρος με τις φωτιές που καίουν εν ζωή τους ασεβείς αποκεφαλιστές των απολλώλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. "Σύστημα" εντός εισαγωγικών. Παίζεις μονές τύχες (π. χ. μαύρο-κόκκινο). Περιμένεις να έρθει η μία τουλάχιστον 4 φορές συνέχεια. (Καλύτερα 5 ή 6). Παίζεις την άλλη κι αν δεν έρθει διπλασιάζεις τη μίζα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. dimitris:
    Όμως για μένα (που θέλω να παραμείνω ερασιτέχνης) η μαγεία του παιχνιδιού είναι στο γρήγορο σκάκι, στο blitz. Παίζω μόνο 3-λεπτα (3-0) και μόνο στο FICS.

    Το blitz είναι λίγο φαστ φουντ. Λίγο να σου φύγει το ποντίκι λίγο να είναι πιο αργή η σύνδεσή σου κι έχασες. Μπορείς κάλλιστα να κερδίζεις τη θέση και να χάσεις λόγω χρόνου (μιλάμε για διαφορές 2-3 δευτ.)

    Βλέπω κάτι παιχνίδια ενός λεπτού (1-0)! Αυτό πια δεν είναι σκάκι, είναι ρώσικη ρουλέτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. ΝΔ
    Ούτε κόκα ούτε βιάγκρα στην επιχειρηση που ξεκινά με κεφαλαιο 1,5 εκ. δολλαριων.
    Απλά οι εργαζόμενοι ασκούν τεράστια αυτοπειθαρχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. Για πολλούς η λέξη "παλιμπαιδισμός" δεν έχει νόημα. Αφού δεν βγήκαν ποτέ από την παιδική ηλικία, αλλά παραμένουν εκεί, ζώντας απλώς σε σώμα ενήλικο, σε τί να επιστρέψουν;

    Δεν ειν' κακό.

    Λέει ο μικρότερος αδερφός ενός φίλου, μαθητής: "Γιατί ρε γαμώτο να μην είναι η ζωή σαν τα RPG να κάνεις pause & save εκεί που κερδίζεις και να το απολαμβάνεις; Να μπορείς να συνεχίσεις όταν είσαι σε καλύτερη φάση;" Ποιός θα του ρίξει πρώτος την πέτρα;

    Ολοι μας ζήσαμε ως παιδιά τους φαντασιακούς μας κόσμους και θα θέλαμε μάλλον να είχαν κρατήσει λίγο παραπάνω. Σήμερα αυτή η καθυστέρηση στη διατήρηση του make believe επιτυγχάνεται πιο εύκολα. Κι όσο περνά ο καιρός, τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο εύκολα. Η ενηλικίωση θα ταυτιστεί με το γήρας και θα απαξιωθεί όσο κι αυτό.

    Στα ένθετα διαφημιστικά των Κυριακάτικων εφημερίδων χτες: γνωστή αλυσίδα διαφήμιζε λάπτοπ ειδικά για gamers και στις φωτό έμοιαζαν όλοι 25άρηδες! (θα μου πεις, τα 1500άρια που ζητούσαν, από 12χρονους θα τα 'παιρναν; σωστό κι αυτό...)

    Ναι, δεν είν' κακό.

    Αρκεί να ξέρεις πού σταματά το παι-ζω και πού αρχίζει το ζω.

    Traum

    ΥΓ. Δεν παίζω τίποτα μόνος μου, χωρίς απτούς ανθρώπους για συμπαίκτες. Δεν είμαι "αστός", δλδ. δεν πλήττω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. "Αυτοπειθαρχία;" παγκοσμίως πρωτότυπη θεραπεία για προβλήματα στύσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. Ένα ταβλάκι που και που είναι ότι χρειάζεται. Τα υπόλοιπα είναι για αργόσχολους. Τα τυχερά είναι για ανέλπιδους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. Κι εσυ τεκνον θυμα του Gambler's fallacy?

    Οπως και να'χει, χαιρομαι που βγηκες κερδισμενος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. ΝΔ
    Απάντηση στο σχόλιό σας δίνουν διάφορες γυναικες εδώ
    Θα ήθελα να ακολουθήσω τους συνήθεις κανόνες του μπλογκ και να τονίσω ποιες απαντήσεις ξεχωρίζουν, αλλά δεν πρέπει να προκαταλαμβάνω.
    However, μου προκάλεσε έντονο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον η απαντηση ενδιαφερομένης η οποία τόνισε ότι " Contrary to extremely popular belief, the world doesn't revolve around whether or not a man gets a hard-on."

    Και επειδή έχουμε εκτραπει και σαφώς έχουμε προκαλέσει την βαθυτάτη ανία των αναγνωστών, σταματώ εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. tslyns said...
    Κι εσυ τεκνον θυμα του Gambler's fallacy?

    Και περισσότερο του Martingale ΕΔΩ

    But it worked!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. Πανάσχημη said...
    ΝΔ
    Contrary to extremely popular belief, the world doesn't revolve around whether or not a man gets a hard-on."

    Depends on what the client needs...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. @Πανάσχημη,

    Ναι σίγουρα, αρκεί ο εκδιδόμενος να είναι το καρατεκνό της φωτογραφίας και να πληρείται η προϋπόθεση της προηγούμενης πρότασης: “Stock the brothel with men skilled in massage and oral sex, and who cares if they have erections or not?”.

    Παρόλαυτα εγώ θα στοιχημάτιζα ότι ένα από τα δημοφιλέστερα θέματα συζήτησης και ανταγωνισμού μεταξύ των τσαχπινιογαργαλιάρων πελατισσών, μετά τις επισκέψεις τους, θα είναι το ποια κατάφερε να του το σηκώσει (περισσότερο).

    Πολύ γουστάρω την ρομαντική εκδοχή της πραγματικότητας που αφελώς ορίζει ότι λίγες χιλιάδες χρόνια ανθρώπινου πολιτισμού και μερικές 10ετίες γυναικείας χειραφέτησης αρκούν για να αποκοιμίσουν το κτήνος που κουβαλάμε μέσα μας (άντρες και γυναίκες) ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. K2825
    Εχετε την εντύπωση αγαπητέ μου ότι οι γυναικες δεν πλήρωναν για σεξ ανά τους αιώνες; Οχι βέβαια σε χρήμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. Harry
    Your poetic quality qualifies you for the best prize.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. Καλησπέρα σε όλους!

    Παιχνίδια τα αγαπημένα. Το καρύκευμα της ζωής, η αμφεταμίνη του εγκεφάλου, η χαρά της παρέας. Αρρωστη παιχνιδολάτρης, πιθανότατα μέχρι και τα βαθιά γηρατειά (αν προλάβω):

    ΟΛΑ τα επιτραπέζια παιχνίδια: trivial pursuit (φανατική παίκτρια, με πολύ καλές επιδόσεις, αντιπαθώ όμως τη millenium edition, γιατί είχε ερωτήσεις για journalism freaks, τύπου "τι έγραφε το εξώφυλλο της τάδε εφημερίδας, την Πρωτοχρονιά του 2003; Και που θέλεις να θυμάμαι, καλέ μου;;;). Επίσης, Δολοφόνο, το παιχνίδι με τα χαρτάκια και τα ονόματα (διασήμων, σημαντικών προσωπικοτήτων, όπου μαντεύεις μέσα από 3 διαφορετικούς γύρους, τα ονόματα), ουϊστ, Taboo, monopoly και ο κατάλογος είναι μακρύς (από τα πολύ αγαπημένα του παρελθόντος: Stratego).
    .
    Μικρή λάτρευα και τα παζλ. Επίσης, ένα παιχνίδι που έπαιζα με την αδελφή μου και μια φωτεινή υδρόγειο, δικής μας επινόησης, σε πολύ μικρή ηλικία (ήμουν περίπου 10 ετών, η Ιωάννα 7). Το λέγαμε "σημαίες". Ανοίγαμε έναν άτλαντα που είχε στο τέλος όλες τις σημαίες, όλων των χωρών του κόσμου, έκλεινε η μία τα μάτια της, η άλλη γύριζε την υδρόγειο και τη σταματούσε με το δάχτυλό της σε ένα τυχαίο σημείο. Εβλεπε ποια χώρα είναι, και προσπαθούσε να βρει μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα την αντίστοιχη σημαία στον άτλαντα. Μέσα σε έναν μήνα, ξέραμε απ' έξω όλες τις σημαίες της Γης, και τις πρωτεύουσες των αντίστοιχων χωρών! Επίσης, είχαμε μετατραπεί, μέσω της αχαλίνωτης φαντασίας μας κουρσάροι όλων των θαλασσών, και ταξιδιώτισες υψηλών προδιαγραφών! Τώρα, αλίμονο, δεν θυμάμαι παρά ελάχιστα... Τουλάχιστον μας έμειναν τα ταξίδια … Και το αγαπημένο μου παιχνίδι όταν ήμουν πολύ πολύ μικρή: να τα διαλύω, για να δω τι έχουν μέσα, και μετά να τα ξαναφτιάχνω, ... μόνη μου! Εξαιρετικό πεδίο ασκήσεων, όλα τα παιχνίδια με μπαταρίες, της Fischer Prize, που είχαμε φέρει από τη Βοστώνη, το 1977. Τα άλλα παιδάκια στη γειτονιά τα ζήλευαν τρελά, κι εγώ τα έσπαγα "για να δω πως δουλεύουν"!!! Αυτά που δεν με ενδιέφεραν, τα χάριζα. Μεγάλη αντιπάθεια: Οι κούκλες παντός τύπου, ποτέ μου δεν τις συμπάθησα, ειδικά εκείνες οι μεγάλες, με φόβιζαν, μου θύμιζαν thriller. Mόνο τα χνουδωτά ζωάκια συμπαθούσα, και αυτά με μέτρο, και μάλλον περισσότερο μεγαλώνοντας, παρά μικρή.

    Οσο ήμουν στο γυμνάσιο, πολύ καλή στο μπάσκετ, λάτρευα τα παιχνίδια που απαιτούσαν ταχύτητα (μακρυκάνα καθώς ήμουν, είχα εξαιρετικές επιδόσεις στο σπριντ και σε ό,τι απαιτούσε αλτικότητα και ταχύτητα).

    Επίσης, ποδήλατο, πολύ ποδήλατο, εξαντλητικά πολύ ποδήλατο, μέχρι και τα 20. Και στην εφηβεία, παιχνίδια στη γειτονιά, όλα τα παραδοσιακά (κρυφτό, κυνηγητό, σκατουλάκια κλπ., κουτσό,) αλλά και τα πιο πονηρά (τον κλασικό γιατρό, κι αυτό παιχνίδι ήταν!!!).

    Αργότερα, μεγαλώνοντας: Τάβλι (αγαπημένο παιχνίδι το φεύγα, απευθύνεται στους πιο έξυπνους και γρήγορους ταβλαδόρους), ντάμα, black jack, μπιρίμπα, μπιλιάρδο (μόνο αμερικάνικο, δυστυχώς, στο άλλο δεν έχω εξασκηθεί καθόλου), προσφάτως άρχισα να εξασκούμαι και στο πόκερ. Δεν έμαθα ποτέ μέχρι τώρα να παίζω σκάκι.

    'Αλλα: ping-pong μικρότερη, στο σπίτι μιας φίλης στο Αλεποχώρι, τέννις αρκετά, έκανα και 1 χρόνο μαθήματα με προπονητή σε κανονικό γήπεδο κλπ., και ανυπομονώ να τα ξαναρχίσω.

    Στο pc: Need for speed, Tekken, πασιέντζα (μόνο τη δύσκολη spider solidaire όμως), tetris, mahjong ή kyondai, και παλαιότερα pac man φυσικά, αλλά και πολεμικά παιχνίδια (ή flight simulator). Επίσης, παιχνίδια στρατηγικής και memory games, αλλά και παιχνίδια γνώσεων.

    Μακάρι να είχα χρόνο να παρακολουθούσα τώρα τις ραγδαίες εξελίξεις στις κονσόλες! Δεν έχω όμως, κι έτσι νιώθω να έχω μείνει πολύ πίσω. Ισως, όταν κάνω παιδιά, να μπω, θέλοντας και μη (σιγά μη δεν θέλω) ξανά στο χορό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. Και μην ξεχνιόμαστε, παλαιότερα και το φοβερό και τρομερό παιχνίδια, Dungeons and Dragons!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. test ΜΝΗΜΗΣ:

    ΤΙ ΘΕΜΑ ΕΙΧΕ ΤΟ POST ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ BLOG ΠΡΙΝ 4 ΗΜΕΡΕΣ?

    ΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΤΕ ΑΝ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΗ Ή ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ.

    ΥΓ: ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΣΕΣ ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΟΣΟΙ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΠΟΣΕΣ ΟΣΟΙ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΤΑΒΛΙ.

    :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. i had a farm

    αν και ταβλαδόρισα και ουχί σκακίστρια, θυμήθηκα πάραυτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. ίσως βεβαίως να βοηθάει η διαρκής εξάσκηση με memory tests, που κάνω στο internet, για να προλάβω το αλτσχάιμερ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. @ I had a farm, Blade Runner,

    διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο σχετικό με τη μνήμη και τους τρόπους που λειτουργεί. Έλεγε πως ένας καλός σκακιστής μπορεί πολύ εύκολα να απομνημονεύσει τις θέσεις των πιονιών κοιτάζοντας τη σκακιέρα λίγα δευτερόλεπτα. Ο λόγος είναι πως γνωρίζει το παιχνίδι και κάνει αυτόματα συνδυασμούς στο μυαλό του που βοηθάνε. Αυτό δε σημαίνει όμως πως έχει απαραίτητα καλή μνήμη.

    Παρομοίως, ένας καλός blogger ίσως θυμάται προηγούμενα θέματα! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. Φίλοι λυπάμαι που αναγκάζομαι να ξαναβάλω moderation - αλλά ο "σαλτάρω" (νυν ποταμάκι) δεν αντιμετωπίζεται αλλιώς. Δυστυχώς πρέπει να φύγω και δεν αντέχω να ξαναδώ στο blog μου προσβολές απέναντι στον ευγενέστερο και γλυκύτερο επισκέπτη του.

    Θα κάνετε υπομονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. "ευγενέστερο και γλυκύτερο επισκέπτη"

    Η οποία, να προσθέσω και γω, είναι αναμφισβήτητα the first lady of the blog.
    Μια first lady που θα την ήθελαν στο πλευρό τους και προεδροι των ΗΠΑ για να βελτιώσουν το image τους διεθνώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. @ Aphrodite

    Αν κατάλαβα καλά, ευχαριστώ για την πρόσκληση, αλλά ούτε "ξαναπαίζω", αλλά ούτε ξαναεπενδύω, ατομικά ή συνεργατικά σε επιχειρηματικά είτε επενδυτικά παιγνίδια ή επενδυσεις. Ούτε για το βασικό ούτε για επιπλέον εισόδημα.

    Θα εξαντλώ την δημιουργικότητα και ενεργητικότητα μου σε one on one επικρεβάτια παιγνίδια ενηλίκων (άνευ οιουδήποτε κέρδους πλην της αμοιβαίας ικανοποίησης) που πράγουν παράλληλα και την αερόβια ικανότητα (αντί για τζόγκινγκ και άλλα) και θέλουν και ... ανεμελιά.

    Για επιχειρηματικά και μπίνζες μόνον στις ΗΠΑ και Βρετανία θα "έπαιζα". Εδώ για βιοπορισμό και μόνον οδηγός ταξί είτε υπάλληλος εξυπηρέτησης σε βιντεάδικο ενδιαφέρομαι (αν αφήσω την γηροκομική). Θα γινόμουν υδρυαλικός αν ήμουν λίγο νεώτερος. Αυτό φαίνεται να είναι η επαγελματική ασχολία με την καλύτερη απόδοση και σίγουρη (ανελαστική και διαρκώς αυξανόμενη αγορά/ζήτηση καθώς παλιόνουν πλέον όλα τα κτήρια και διαμερίσματα στην Αθήνα (κυρίως) και λοιπή Ελλάδα. Και το "βρες από είναι η διαρροή" ίσως ίσως το πιό ΤΕΛΕΙΟ reality game, με τους συμμετέχοντες να κρατάνε την αναπνοή τους και τα Ευρά τους μέχρι να βρεθεί η λύση του γρίφου από τον Σέρλοκ Χολμς.

    Αυτά τα διευκρινιστικά! Τίποτα άλλο δεν - θαρρώ - ότι έχει νόημα πλέον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. το παρατήρησα κι εγώ το αισχρό σχόλιο, όπου μάλιστα συνδύασε τον εμετό του με δικό μου σχόλιο.

    Αγαπημένη παράγραφε, μην δίνεις καμία σημασία, γιατί προφανώς αυτό είναι το καλύτερο αντίδοτο.

    Του αρέσει να προκαλεί τον πόνο των άλλων (ίσως ένα καλό S/M όργιο να βοηθούσε, ώστε να ερχόταν στα ίσα του ο άνθρωπος. Ελπίζω να μην τον βάραγε πολύ η μαμά και ο μπαμπάς του όταν ήταν μικρός, γιατί έτσι θα επιβεβαιωθεί ένα από τα μεγαλύτερα, αλλά αλίμονο, τόσο εύστοχα κλισέ της Ψυχολογίας...). Ο αδύναμος άνθρωπος μεγαλώνοντας γίνεται συχνά το μεγαλύτερο τέρας. Και αν η εξουσία που αποκτά, είναι αυτή ακριβώς η ανωνυμία του blogger, που θα την εξασκήσει, αλλά εδώ, σε αυτό το blog, που είναι και το δημοφιλέστερο. Ντροπή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. @lucifer
    Το blitz είναι λίγο φαστ φουντ. Λίγο να σου φύγει το ποντίκι λίγο να είναι πιο αργή η σύνδεσή σου κι έχασες. Μπορείς κάλλιστα να κερδίζεις τη θέση και να χάσεις λόγω χρόνου (μιλάμε για διαφορές 2-3 δευτ.)
    Βλέπω κάτι παιχνίδια ενός λεπτού (1-0)! Αυτό πια δεν είναι σκάκι, είναι ρώσικη ρουλέτα.
    -------------
    Κι όμως, σ’ όποιο σκακιστικό σύλλογο και να πας, μόνο blitz παίζουνε (συνήθως 5-λεπτα). Είναι η πιο διασκεδαστική εκδοχή του σκακιού. Στο ιντερνετ μάλιστα είναι ακόμη πιο διασκεδαστικό. Η γρήγορη σύνδεση δεν κάνει διαφορά, το καλό ποντίκι όμως βοηθάει οπωσδήποτε. Και φυσικά απαιτείται άριστη διαχείρηση του λίγου χρόνου που έχεις. Υπάρχουν παραλλαγές του 3/0, όπως 3/1, 3/2 κλπ. όπου υπάρχει μεν πίεση, αλλά δύσκολα χάνεις από χρόνο.
    1/0 έχω παίξει κι εγώ, αλλά παραείναι τζογαδόρικο. Το τρίλεπτο όμως δεν είναι τζόγος, χρειάζεται καλό άνοιγμα και σωστή στρατηγική. Αν το συνηθίσεις λίγο, θα δεις πόσο πλάκα έχει. Πάντως στο FICS μπορείς να παίξεις από 1/0 (lighting) μέχρι 30/0 και πάνω (standard), όσο εσύ θέλεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. Παλιό "γλυκό" moderation... Κρίμα! Σε ένα τόσο διασκεδαστικό και διαχρονικό post να χαλάνε το κλίμα ανεγκέφαλοι! Μπράβο στο κουράγιο του Γάτου... Μερικοί άνθρωποι δυστυχώς ζουν με το βούρδουλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. Ergotelina said...
    Ας κάνουμε κανενα Πρωταθλημα στο σκακι

    :-)

    @Doctor,είσαι;;

    ----------

    Μέσα!

    **********

    andy dufresne said...

    Διαφωνώ και με τον doctor που λέει ότι η τακτική είναι σχετικά απλοϊκή.

    Σε σχέση με το σκάκι, ναι, είναι απλοϊκή, αλλά σε σχέση με πάρα πολλά άλλα παιχνίδια, δεν είναι.

    --------

    Σε σχέση με το σκάκι εννοούσα και εγώ, οπότε συμφωνούμε!

    *****
    mickey said...
    Doctor, έχασες!

    Μόλις έκανα κατοστάρα. Μήπως να παίξουμε καμιά παρτίδα σκάκι να έρθεις στα ...ίσια σου;
    --------

    Να παίξουμε Μιχάλη μου.
    Όχι κόλπα Γεωργάτου όμως ε;
    Θα φας κόκκινη απευθείας!

    ******

    Moderation, κύριε Δήμου ορθώς πράξατε αν και εγώ προσπερνάω τα σχόλια του ποταμιού, είναι χάσιμο χρόνου...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. κρυφτοκυνηγητό :) μετά από πολλά χρόνια, παραμένει το ίδιο διασκεδαστικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. Για όσους παίζουν με τα νούμερα, να πω ότι σήμερα ο doncat ισοφάρησε το nikosdimou blog σε αριθμό post, 119 έκαστον - εύχομαι να τα 1000άσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  183. Πάλι moderation; Τελικά πάλι ο ένας καθορίζει την μοίρα των πολλών.

    Παράδοξο: Το αποτέλεσμα αυτό παρατηρείται όταν η συμπεριφορά είναι προσβλητική, προκλητική και φυσικά ανώνυμη.

    Αντίθετα όταν κάποιος/κάποια γράφει σοβαρά, μετρημένα, με χιούμορ ο αντίκτυπος είναι μικρός και το παράδειγμα δεν χρησιμεύει προς μίμηση.

    Χαρά στο κουράγιο σας κ. Δήμου. Αν κάνατε user registration?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  184. Κατεβήκανε πάλι τα τανκς?

    Ο Παγουρόπουλος σα να λέμε!
    (κανάς παλαιο-ΠΑΣΟΚος εδώ?)

    Λευτεριά στο Νικοδήμιο (με γιώτα ναι!) μπλογκ, και εκτροπή της κοίτης του ποταμού (όχι του Αχελώου - του άλλου), άμεσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  185. Αγαπητοί φίλοι εμένα η moderation με επιβαρύνει περισσότερο από όλους.

    Αλλά δεν αντέχω ορισμένα πράγματα. Όχι για μένα - για εκείνους που αγαπώ. Και η λύση να σβήνω τα σχόλια εκ των υστέρων σημαίνει ότι πρέπει να κάθομαι εκεί ολη μέρα κι όλη νύχτα με το ντουφέκι. Γιατί αν τα σβήσω τρεις ώρες μετά, η ζημιά έχει γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  186. Για να γιορτάσω κι εγώ τα 119 posts "εξομάλυνα" το δικό μου αβατάρι, μετά την εμπειρία που αποκόμισα από τις παρατηρήσεις μου σε εκείνο του Χάρρυ.

    Για τις ...εκτροπές (ποταμιών και άλλων) υπάρχουν κι άλλες λύσεις εκτός moderation, αλλά έχω βαρεθεί να τις αναφέρω. Πάντως έχει κι αυτό τα θετικά του (και σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήριο και αναντικατάστατο).

    . . .

    Doctor, o Γεωργάτος δε με εκφράζει. Προτιμώ τον ...Ροναλντίνιο ;)

    Ίσως δοκιμάσω τρακοσάρα ΜΕ moderation - εκεί φαίνονται οι μεγάλοι παίκτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  187. Καλησπέρα κι από μένα

    Τελικά και το μοντερέισιον είναι μια λύση. Ίσως και καλύτερη για να προλαβαίνω να διαβάσω τα σχόλια που προφανώς μαζεύονται λιγότερα, αφού περιορίζεται το τσατ.
    Την πληρώνει βέβαια ο οικοδεσπότης!

    Επι του θέματος.

    Παιγνίδια παίζω εξ αιτίας των παιδιών μου. Παλιά έπαιζα περισσότερο. Τώρα δεν με παίζουνε και πολύ!

    Πάντως τα κομπιουτεροπαίγνιδα έχουν μπει για καλά στη ζωή μας.

    Εντύπωση μου έκανε μια μέρα, που ρώτησα ένα παλιό συμμαθητή μου για κάποιον καθηγητή μας και μου είπε:
    "Αυτός; game over", δηλαδή πέθανε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  188. Εκτός θέματος:

    Έκανα κι εγώ ένα μικρό λίφτινγκ στο αβατάρι μου!

    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  189. hliasm said..
    Broccoli εχεις να προτεινεις καποιο παιχνιδι σαν αυτο που περιγραφεις? Φανταζομαι πως ειναι σαν το Notpron και το zest riddle στο internet.
    ---

    Απο τα παλία, παιχνίδια της Infocom όπως το Hitch-hiker's guide to the galaxy (το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Douglas Adams), τα Zork, και το Mind Forever Voyaging. Έχω όλη τη συλλογή της Infocom, αν ενδιαφέρεσαι στείλε mail.

    Κάθε χρόνο γίνεται διαγωνισμός interactive fiction στο ifarchive.org
    Eκεί μπορείς να δεις ποιά ψηφίστηκαν τα καλύτερα κάθε χρονιάς και να τα κατεβάσεις δωρεάν. Ένα καταπληκτικό, χωρίς γρίφους, είναι το photopia (#1 το 1998).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  190. Στο σκάκι μπορούμε να δούμε πολύ παραστατικά την εξέλιξη της artificial intelligence.

    Κάθε μαθηματικός που σεβονταν τον εαυτό του ήθελε να γράψει ένα software για σκάκι.

    Θυμάμαι το 1984 τον πρώτο μου αγώνα με chess software στον Spectrum! Αργό, έχανε εύκολα και όταν ζοριζόταν έκανε και ζαβολιές!

    Μετά ήρθε ο Chess master, o Fritz και άλλα.

    Και σήμερα; Η μεγαλύτερη ταπείνωση...Ο Chess master δεν νικιέται πιά απο κοινούς θνητούς, ούτε από όλους τους grandmasters.

    Το ELO του (μονάδα μέτρησης σκακιστικής δύναμης) πλησιάζει πια το 3000 ( οι περισσότεροι εεδώ μέσα είμαστε κάτω του 1500).

    Δεν χάνει ακόμα κι αν τους δώσεις 1 λεπτό χρόνο σκέψης και άπειρο σε σένα (και χωρίς να σκέφτεσαι στον χρόν ο σου!).

    Παλιά οι προγραμματιστές προσπαθούσαν να μάθουν στην μηχανή στρατηγική αλλά με την εξέλιξη της υπολογιστικής δύναμης το γύρισαν στο crude analytic power.

    Πρόβλεψη; Σε μερικά χρόνια το σκάκι θα εξαντληθεί και θα χάνουν τα μαύρα μετά την πρώτη κίνηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  191. dimitris

    διασκεδαστικό είναι δε λέω, αλλά το increment χρόνου που λέτε - νομίζω ο Φίσερ το εισήγαγε- το βρίσκω πιο δίκαιο παικτικά και συνήθως τέτοια παίζω (2/10, 5/5 κλπ.). Αλλιώς, ράπιντ(>15min).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  192. Και ακριβώς την ίδια ημέρα, μία κατάλληλη λέξη:

    assuétude

    Du latin assuetudo : habitude. C’est l’accoutumance de l’organisme, ou plutôt l’état de très grande dépendance à diverses substances ou pratiques (l’éventail des drogues buvables, injectables ou fumables ; la Toile, les jeux…). Un lecteur canadien déplorait dans Le Monde de ce week-end qu’on néglige ce terme – qui laisse un parfum de solitude – pour se jeter sur addiction. Celui-ci est aussi venu des Romains, pour lesquels addictus égalait “abandonné”, solitude encore plus grande. Mais pas abandonné pour tout le monde, puisqu’en droit l’addictus était le débiteur insolvable adjugé comme esclave au créancier. Attention à l’abus : on prend goût à posséder des esclaves….

    Από εδώ:
    http://correcteurs.blog.lemonde.fr/correcteurs/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  193. antonis liolios,
    συμφωνούμε σε όλα εκτός από την πρόβλεψη: όλα τα παιχνίδια θα βγαίνουν ισοπαλία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  194. Μπιλλιάρδο "Γαλλικό" ξέρει κανείς να παίζει; Εγινε παγκόσμιο προτάθλημα τον Ιούνιο στον Βόλο μέ "τρίσπονδες", το έδειχνε η ψηφιακή. Παρακολουθούσες την μαγεία της σκέψης, φαντασίας, δεξιοτεχνίας αλλά και της ψυχραιμίας των αντιπάλων. Σπουδαστής ημουν φανατικός του παιχνιδιού, μετά το παράτησα γιά πολλά χρόνια και τώρα προσπαθώ πάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  195. andy dufresne said...
    συμφωνούμε σε όλα εκτός από την πρόβλεψη: όλα τα παιχνίδια θα βγαίνουν ισοπαλία!


    Θίγεις μεγάλο θέμα αγαπητέ Andy, το οποίο μάλιστα έχει εξελιχθεί και σε debate ανάμεσα στους θεωτηρικούς της chess related AI.

    Θεωρητικά θάπρεπε να νικάν τα λευκά επειδή έχουν την πρώτη κίνηση. Εξ άλλου και σήμερα τα λευκά προσφέρουν πλεονέκτημα και σε κάθε τουρνουά έχουν τις περισσότερες νίκες.

    Αλλά ας περιμένουμε καμιά δεκαριά χρόνια για να δούμε!

    Αυτό όμως που απέλαυσα σε όλα αυτά τα χρόνια εξέλιξης της AI ήταν οι Κασσάνδρες!

    Αρχικά επέμεναν ότι τα προγράμματα δεν θα νικάν ποτέ έναν καλό σκακιστή. Μετά όταν είδαν ότι θα γελειοποιηθούν το γυρίσαν στο ότι θα χάσει το σκάκι την μαγεία του!

    Λες και σταματήσαμε να διαγωνιζόμαστε στο τρέξιμο επειδή μας περνάν τα ποδήλατα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  196. Κάποιος ανέφερε το Φίσερ.

    Μερικοί συνδυασμοί του είναι τόσο περίπλοκοι που είναι αμφίβολο αν τους σχεδίασε ή έπαιξε ρόλο και η τύχη.

    Μεγάλος σκακιστής έως ότου τον χτύπησε η παράνοια και άρχισε να κατηγορεί για όλα τα δεινά του κόσμου -ποιούς άλλους;- τους Εβραίους!

    Από Εβραία μάννα, είναι νομίζω λαμπρό παράδειγμα ότι η ευφυία με την παράνοια συχνά πανε χέρι-χέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.