Δευτέρα, Οκτωβρίου 30, 2006

Απλές γεύσεις

Έχω φάει σε εστιατόρια διάσημα και πανάκριβα (συνήθως πλήρωναν άλλοι) με πολλά αστέρια του οδηγού της Michelin ή σκούφους των Gault-Millau. Έχω δοκιμάσει φαγητά εξωτικά που μου έκαψαν τον οισοφάγο ή το στομάχι, έχω εξερευνήσει παράξενες γεύσεις που οι περισσότεροι δεν τολμούν ούτε να τις αναφέρουν.

Στα νιάτα μου, που είχα γερό στομάχι, η κουζίνα ήταν ένα από τα πρώτα «αξιοθέατα» της κάθε περιοχής που επισκεπτόμουν. Αλλά και όταν δεν ταξίδευα, δοκίμαζα τις γεύσεις στα διάφορα έθνικ εστιατόρια. Υπάρχουν χώρες που τις ξέρω μόνο από το φαγητό τους. Δεν έχω πάει στο Μεξικό, ούτε στην Ιαπωνία, αλλά πόσα τάκος και σούσι δεν έχω κατεβάσει.

Κι όμως… κι όμως. Παραμένω αθεράπευτος εραστής των απλών γεύσεων. Μία αυγοκομμένη κοτόσουπα, μία καραβίσια μακαρονάδα, μερικά παϊδάκια στα κάρβουνα, φρέσκο ψάρι στην σχάρα, μία χωριάτικη σαλάτα… Και ωραία, απλά γλυκά, για τα οποία δίνω την ψυχή μου.

Ποιος μπορεί ακόμα και σήμερα να αντισταθεί στην παιδική μας επιβράβευση, στις τότε ανώτατες ηδονές: δύο αυγά μάτια και (χειροποίητες) τηγανιτές πατάτες;

Όταν ζούσα στην ξενιτιά, αυτές οι γεύσεις μου έλειπαν. Έγραψα σε ένα κείμενο με τίτλο «Φυστίκια και Ραδίκια»:


Η νοσταλγία του ξενιτεμένου για την πατρίδα παίρνει διάφορες μορφές. Η δική μου ήταν γευστική.

Άλλοι μπορεί να αποζητούσαν τον ήλιο, άλλοι τους ανθρώπους – εγώ δεν είχα τέτοιες προσκολλήσεις. Οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν εδώ, μαζί μου – όσο για τους γονείς μου, τους αγαπούσα καλύτερα από μακριά. Αλλιώς κινδύνευα, τόσο από την ασφυκτική αγάπη της μητέρας, όσο και από την άτεγκτη αυστηρότητα του πατέρα.

Τον ήλιο πάλι τον έβρισκα και σε άλλες Μεσογειακές χώρες. Όσο κι αν δεν φορούσε εθνόσημο, ήταν ο ίδιος ήλιος.

Αλλά την πίκρα από τα χόρτα του βουνού, δεν την έβρισκα πουθενά.

Παρόλο που ανήκω στους κοσμοπολίτες της γαστρονομίας και χαίρομαι να δοκιμάζω διαφορετικά και εξωτικά φαγητά, οι γεύσεις της παιδικής μου ηλικίας είναι η δική μου μυστική πατρίδα. (Ίσως πρόκειται για την βαθύτερη σχέση με την μητέρα, που εκφραζόταν άλλωστε μόνο μαγειρικά…) Το ρίγος της συγκίνησης που άλλοι νιώθουν στην επαφή τους με εθνικά σύμβολα, εγώ το ένιωσα όταν η μητέρα μου έστειλε, με ένα πιλότο της ΤΑΕ, τηγανητά μπαρμπούνια και ραδίκια άγρια.

Κι όταν γύριζα στην Ελλάδα η εθνική επανένταξή μου γινόταν με λαχανοντολμάδες, κάθε είδους λαδερά (αν ήταν καλοκαίρι) και απαρέγκλιτα μαντανοσάλτσα. Το εθνικό φαγητό του σπιτιού μου, οριστικά πια χαμένο, μαζί με το ξύλινο γουδί όπου δουλεύονταν ώρες ολόκληρες ο μαϊντανός.

Ένα άλλο γευστικό ορόσημο ήταν το Αιγινίτικο φυστίκι. Φρέσκο και (κυρίως) ψημένο ήταν μία γεύση στην οποία αδυνατούσα (και αδυνατώ) να αντισταθώ. Την εποχή εκείνη ήταν αδύνατο να τα βρεις στην Γερμανία και ή αποστολή τους γινόταν αφορμή για γευστικό όργιο.

Θυμάμαι ακόμα πόσο κλειστή και επαρχιώτικη ήταν τότε η αγορά τροφίμων. Σε κάθε χώρα έβρισκες μόνο τα δικά της προϊόντα. Τα εισαγόμενα ήταν ελάχιστα, παράξενα και πανάκριβα. Ούτε τουρισμός υπήρχε, ούτε η μετανάστευση, που πλούτισαν τους γευστικούς ορίζοντες.

Στο Μόναχο δεν έβρισκες ντομάτες - μόνο ντοματάκια (από αυτά που κάνουμε γλασέ). Έγραψα στους δικούς μου και μου έστειλαν μερικές μεγάλες. Το μισό πανεπιστήμιο πέρασε από το δωμάτιό μου να τις χαζέψει. Τα ροδάκινα ήταν μικρά και πράσινα, τα μήλα το ίδιο, τα πορτοκάλια εξωτικό φρούτο πολυτελείας.


Τώρα βέβαια υπάρχουν παντού τα πάντα. Εκτός από τα άγρια ραδίκια. Γι αυτό, κάθε φορά που ξαναγυρίζω στην Ελλάδα, επιστρέφω στην πίκρα τους.

261 σχόλια:

  1. Και μετά λέτε δεν υπάρχει ψυχή. Όλο αυτό το κείμενο είναι ο ύμνος της, εκτός εάν υπάρχει κάποια διαταραχή στις πρωτεΐνες, οπότε μία αυγολέμονο θα αποκαταστήσει την ομαλή λειτουργία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. PS: Είναι το μόνο κείμενο που διάβασα μονορούφι Χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν πάω σε γαμήλιο τραπέζι παρατηρώ το εξής: Όσο πιο "χύμα" το μαγαζί τόσο πιο νόστιμο φαγητό.
    Όσο πιο πολλά κουτάλια, πηρούνια και μαχαίρια (λες και θα γίνει εγχείριση!) τόσο πιο "μάπα" το φαγητό.

    Α, αν δεν έχεις φάει στου Τέλη κοντά στην πλ.Κουμουνδούρου... den ksereis ti haneis!
    Η πιο χύμα νόστιμη μπριζόλα της Αθήνας.

    Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

    doctor

    Υ.Γ. Επίσης τον βαθύ μου οίκτο στους λάτρεις του σούσι. Τι ανωμαλία και αυτή! Να φάω αυτή την αηδία για να το παίξω γκλάμουρ;
    Μωρέ και σκ... να τους δώσεις θα τα φάνε για να το παίξουν Μυκονιάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΝΔ μας τσάκισες εμάς τους ξενιτεμένους...τώρα θα κάθομαι να μαγειρεύω αυγά με ντομάτα κι ότι και να κάνω δε θα μυρίζουν όπως στο σπίτι μου...

    όσο για περίεργες γεύσεις, έχει φάει κανείς ακρίδες (μεξικάνικες) ή μερμήγγους; εγώ ναι

    σα ψάρι ήτανε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. γιατί ρε ντοκτορ καλο ειναι και το σουσι, αμα ανοιγει το φυλλο η γιαγια σου...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η τροφή έχει και την ψυχαγωγική της αξία. Οι τηλεπαρουσιαστές δοκιμάζουν τα φαγητά και στο δέκτη μας ξελιγωμένοι εμείς ευχόμαστε να δώσει ο θεός να γίνουμε ξεφτιλισμένοι ώστε να μας επιτραπεί να δοκιμάσουμε τα φαγητά που τρώνε οι κατεξοχήν άνθρωποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμωνώ κι εγώ με τη θεωρία της "απλότητας" των γεύσεων.

    Φρέσκο ψάρι "Αιγαίου" στα κάρβουνα, με χωριάτικη σαλάτα...
    Τί άλλο να πει κανείς περί γεύσεων;

    Καλή βδομάδα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μοσχαρίσια μπριζόλα από το ντορέ-ζύθος στην Θεσσαλονίκη. Ποίηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μα η παγκοσμιοποίηση είναι εκείνη που σου δίνει την δυνατότητα της σύγκρισης.

    Άμα ξέρεις μόνο μία χώρα είναι σαν να μην ξέρεις καμία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ND said...'Μα η παγκοσμιοποίηση είναι εκείνη που σου δίνει την δυνατότητα της σύγκρισης.'

    και οχι μονο αυτο...μην ειμαστε αυστηροι με τις γευσεις γιατι ταξιδευαν ανεκαθεν...από τον Ηροδοτο, μεχρι το μεσαιωνα και τα φαστ φουντ.

    αυτο που ισως μενει καθαροαιμο ειναι τα πολυ τοπικα εδεσματα, (προιοντα που φυτρωουν ή αναγνωριζονται ως τροφη μονο σε ενα τοπο) οπως οι μανητες ας πουμε στη Ρόδο

    δηλαδη οταν τρωτε μακαρονια με κιμα (μπολονεζ) αναφωνειτε 'καταραμμενη παγκοσμιοποιηση);

    δεν παιζει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Οι νεότεροι δεν ξέρετε ότι η "χωριάτικη" είναι μία τουριστική εφεύρεση.

    Όταν ήμουν παιδί υπήρχε η ντοματοσαλάτα και η αγγουροντομάτα. Γυρίζοντας κάποιο καλοκαίρι από Γερμανία (δεκαετία του 50) άκουσα σε μία παρέα για "χωριάτικη".

    Τι είναι αυτό; ρώτησα.

    Είναι μία σαλάτα που αρέσει στους τουρίστες μου είπε ο μαγαζάτορας - γι αυτούς την πρωτοφτιάξαμε και τώρα την ζητάνε και οι Έλληνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το φαγητό είναι απόλαυση. Ανακαλύπτεις καινούριους κόσμους μέσα από διαφορετικές γεύσεις.
    Δε θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω για τις απλές γεύσεις.
    Και τι όμορφα που ήταν «κάποτε» που το φαγητό λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος μεταξύ συγγενών ή και άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων, ως μέσο κοινωνικοποίησης.
    Δε μου αρέσει καθόλου που σήμερα, σε εξόδους για φαγητό, ο καθένας τρώει το δικό του πιάτο, είτε για λόγους…στομαχικούς (όχι καυτερά, όχι τηγανητά), είτε για λόγους βάρους (όλοι κάνουν δίαιτα) είτε από καθαρή ιδιοτροπία. Κι έτσι καταλήγει το γεύμα με φίλους να γίνεται μια πολύ μοναχική υπόθεση…
    Τρελαίνομαι να ακούω ανθρώπους να λένε πως δεν τρώνε ψάρι. Πώς είναι δυνατόν να μην τρώει κάποιος ψάρι????? Αυτό ποτέ μου δεν το κατάλαβα.
    Όπως επίσης, το να καθαρίζουν το κρέας από κάθε ίχνος λίπους επειδή «σιχαίνονται».

    Επίσης, μου αρέσει που έχουμε συνδυάσει κάποιες γιορτινές μέρες με συγκεκριμένα φαγητά: μαγειρίτσα το Μ. Σάββατο, βακαλάο με σκορδαλιά την 25η Μαρτίου, και τόσα πολλά ακόμα…άσχετα με το αν πιστεύουμε ή όχι. Θυμάμαι κάποιο Πάσχα, που στο διπλανό… νεοελληνικό σπίτι, το Μ. Σάββατο το βράδυ η οικογένεια έτρωγε…πατάτες τηγανητές γιατί τα παιδιά (μεγαλωμένα με fast-food) σιχαίνονταν τα συκωτάκια…

    Τέλος, χαρακτηριστικό της νοοτροπίας μας είναι εκείνο το σποτάκι (που διαφημίζει κάποιο δάνειο αν θυμάμαι καλά) που λέει ο σερβιτόρος στον πελάτη:
    -Σήμερα το μενού έχει χάντρες οσπρίων με σάλτσα τομάτας, καρότα και φύλλα σέλινου (ή κάπως έτσι).
    - Δηλαδή? λέει ο πελάτης
    - Φασολάδα κύριε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η παγκοσμιοποίηση είναι κενή και παράλογη άρα απάνθρωπη όσο και ο καπιταλισμός. Η πολιτική των εταιρειών ευθύνεται που όλες οι χώρες έχουν γίνει ίδιες και αυτές. Οι Έλληνες έχουν μάθει να τρώνε στο τζάμπα. Τα ψάρια που αλιεύουν οι Έλληνες ταξιτζήδες - και έχουμε το πλέον φθηνό ταξί στην Ευρώπη - οι Έλληνες αρθρογράφοι και οι ακάλεστοι Έλληνες εν γένει εξυπηρετητές μας, και ο κόπος να τα μαγειρέψουν και να μας τα προσφέρουν σε μικρό μικροαστικό καλάθι, δεν πληρώνεται. Εγώ ζω εις Σικάγον. Τα τσιγάρα και τα ψάρια μου τα προμηθεύομαι από Αλάσκα. Πετάγομαι με το αυτοκίνητο και τα αγοράζω στη μισή τιμή. Ο αγαπητικός ανταγωνισμός κύριοι συμβαίνει στην Αμερική με εξεζητημένη μέθοδο. Τώρα, αν εσύ επιμένεις να ζεις στην Ελλάδα, να φουλάρεις απόγευμα το αυτοκίνητο σε πρατήριο που ξέρεις ότι τη συγκεκριμένη ημέρα παραβιάζοντας τις αρχές της δεοντολογίας δεν πρόκειται να διανυκτερεύσει, όλο το λάθος είναι δικό σου. Ξέρεις ότι οι ιδιοκτήτες του καταστρατηγούν τις αρχές του υγιεινού ανταγωνισμού, δηλαδή την ανθρωπιά, και εξακολουθείς να παραμένεις συνεργός. Καλά να πάθεις.

    Λευτέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αμάν κ. Δήμου, τι θέμα είναι αυτό σήμερα, και μάλιστα πρωί πρωί ...

    Δεν ξέρετε πως κάθε, μα κάθε Δευτέρα, και μετά τις σαββατοκυριακάτικες παρεκτροπές, αρχίζει (επιτέλους) εκείνη η - μόνη σωστή και υγιεινή - δίαιτα;

    Και σεις, αντί να βοηθήσετε στην ευγενική αυτή προσπάθεια, μας γεμίζετε γεύσεις, μυρουδιές και μνήμες από τραπέζια της παιδικής μας ηλικίας; Με τι καρδιά τώρα θα τηρήσουμε την υπόσχεσή μας;

    Τι προβοκατόρικο post, δεν βάζετε καλύτερα κανένα για θρησκείες, ψυχανάλυση, εκλογές κλπ, μπας και ηρεμήσουμε, χορτάσουμε από τη γλυκιά κουβεντούλα και δεν το ρίξουμε στο φαΐ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημέρα! Κε Δήμου, έχουμε ακριβώς τα ίδια γούστα στο φαϊ! Απλές γεύσεις... Και μια μοσχαρίσια παντόφλα (T-Bone steak τη λενε τώρα) στα κάρβουνα με πατάτες τηγανητές, παρακαλώ! Αλήθεια, θυμάται κανείς (άνω των 30), πως μικροί δεν τρώγαμε χοιρινές μπριζόλες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλημέρα,

    Χτες ήμουν καλεσμένος σ' ένα φίλο, παϊδάκια στα κάρβουνα και εξαιρετικό σπληνάντερο!

    (πως το κάνουν αυτό;)

    Και ναι. Όταν η γυναίκα μου γυρίσει την πλάτη της για μια στιγμή, κάνουμε πάρτυ με τους γυιούς μου, με τηγανητές πατάτες και αυγά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Xμ...ειμαι απο τους ανθρωπους που λατρευουν το φαγητο....

    Παντα ελεγα οτι δεν τρωω επειδη πειναω ( ενταξει,και για αυτο! ) αλλα για ευχαριστηση...

    Αποτελεσμα να μαζευονται κιλακια....

    Και η χειροτερη τιμωρια μου....εδω και καποιες μερες ακολουθω ειδικη νεροβραστη διατροφη λογω οισοφαγιτιδας...

    ΝΔ φανταζομαι τα ξερετε,απο οτι θυμαμαι ειχατε χρονια προβλημα με το στομαχι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Και μια παλιά προεκλογική αφίσα απο χωριό της επαρχίας Σερρών
    "Καραμνλής μμμμ κεφτέδες με 'ζμι".
    η μητέρα μου μαγείρευε σαλιγκάρια στιφάδο τι απόλαυση να τρως και να γλύφεις τα δάκτυλά σου (στην κυριολεξία). Επίσης μαγείρευέ τουρσί (ξυνό λαχανο) με χειρινό -ένα τοπικό φαγητό-. Το ξυνό λάχανο το βρηκα και σε κονσέρβες στη Γερμανία.
    Και κάτι για τον Λευτέρη (δρακομουσούδα) απ΄ότι ξέρω η Αλάσκα είναι πάνω απο τον Καναδά και πρέπει να απέχει μερικές χιλιάδες χιλίομετρα απο το Σικάγο, διασχίζεις όλο τον Καναδά για να αγοράσεις τσιγάρα και ψάρια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ω, δεν θα σας έγραφα αν εδιάβαζα το σχόλιον του synas δια τας εποχάς της πείνης. Εάν δεν μου ενθύμιζε τας εποχάς όπου καθίμενες εις την τράπεζαν του πατρικού μας, απολαμβάναμε το γεύμα μας, ουχί παρακολουθούντες στας τηλεοράσεις τ αγαπημένο μας δήθεν T-Bone της ΕΡΤ ή μελετούντες περιοδικά (Ποπάι, Σούπερ Κατερίνα Λάσπα, Μίκυ Μάους, Ομάδα Ε, Βιταμίνη S) αλλά προσηλωμένες και σκεπτόμενες το αύριον της ανθρωπότητος. Το καμένον ελαιόλαδον και ο χυμός της ολοφρέσκιας τομάτος, επλήρωνε την ψυχή μας με συναίσθημα ασφάλειας και βεβαιότητα επαγγελματικού προσανατολισμού αποκαταστάσεως φορτίων παραπλεύρως των οπλισμών του πυκνωτού της μιζέριας της εποχής εκείνης - Μάη του 68 θυμήθηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Και μιας και λεμε για απλα και ομορφα φαγητα θα θυμηθω ενα περιστατικο.....

    Ειχαμε επετειο με τη Γεωργια για τον 1 χρονο και την ειχα παει να την κερασω στο ποιο ακριβο εστιατοριο του Ηρακλειου....

    Ε,δεν ειμαι για τοσο εκλεπτυσμενες γευσεις ( αναθεμα την δημιουργικη κουζινα! ) ......Λογω πεινας εφαγα οτι παραξενο μου φερανε...ο λογαρισμος στα υψη και οι μεριδες κουτσικες ( καλα τοσο λιγο τρωνε οι πλουσιοι?? )....

    Στο τελος κατεληξα σε ενα σουβλατζιδικο,ευτυχως στο κετρο του ηρακλειου ειναι ολη νυχτα ανοιχτα!! :-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Kατι τελευταιο,θα ηθελα να ακουσω απο τους μεγαλυτερους ιστοριες απο το φαγητο στο στρατο......και το ρωταω γιατι εχω ακουσει εντελως τρελα πραγματα..

    Παντως τωρα σε πολλα στρατοπεδα εχουν catering


    Καλημερα Γεωργια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Γεωργια


    Προσπαθω......καθε κυριακη λεω το κλασσικο << απο δευτερα διαιτα :-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. nd said...
    "Ποιος μπορεί ακόμα και σήμερα να αντισταθεί στις τότε ανώτατες ηδονές: δύο αυγά μάτια και (χειροποίητες) τηγανιτές πατάτες;"

    -------------------

    Γατούλη, μόλις θυμήθηκα ένα απίστευτο ποιηματάκι του Neruda, με τίτλο :
    "Ωδή στις τηγανιτές πατάτες" :


    Tσιτσιρίζει το λάδι ζεσταίνοντας τη χαρά του κόσμου·

    οι τηγανητές πατάτες μπαίνουν στο τηγάνι σαν χιονισμένα

    φτερά πρωϊνού κύκνου και βγαίνουν χρυσωμένες

    από το τσιτσιριστό κεχριμπάρι της ελιάς.


    Tο σκόρδο τους προσθέτει το γήινο άρωμά του, το πιπέρι,

    σκόνη που πέρασε από τους υφάλους, και ντυμένες ξανά

    με φιλντισένιο κοστούμι, γεμίζουν το πιάτο με την επανάληψη

    της αφθονίας τους και τη γήινη γευστική τους απλότητα.


    Pablo Neruda

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Γιατί σε όλους τους Ελληνες-έστω, σχεδόν όλους- την καλύτερα φαγητά τα μαγειρεύει η μαμά τους;

    Ξέρω φοιτητές, που ζουν στην Ιταλία και δεν μπορούν να συνηθίσουν την... Ιταλική κουζίνα και κάθε μέρα τους στέλνει η μητέρα τους φαγητό "από τα χεράκια της" αεροπορικώς.

    Αν μπορούσαν να πάρουν και την μαμά τους μαζί, όταν πάνε με γυναίκα, να τους δίνει οδηγίες θα το έκαναν!...

    Τι μαμόθρευτος λαός!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μιαμ!!!

    Η πεμπτουσία της ποιότητας είναι η απλότητα. Στο φαγητό αυτό ισχύει απόλυτα! Κάθε περίεργη ή περίπλοκη συνταγή, κάθε απόπειρα η αξία του φαγητού να γίνει υπόθεση της όρασης δηλώνει δυο πράγματα:
    (1) την αγωνία του μάγειρα να δώσει την αξία που δεν έχει μια κακής ποιότητας πρώτη ύλη
    (2) την ανικανότητα του καταναλωτή, κατ' επίφασιν καλοφαγά, να διακρίνει την ποιότητα και ν' αναγνωρίσει την υψηλή αξία της απλότητας.

    Υ.Γ. Μαγιονέζες και κάθε λογής αηδιαστικά ντρέσσινγκ (και μάλιστα βιομηχανοποιημένα) στη χώρα του ελαιόλαδου! Τι γελοίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Forum στην Αθήνα λέει για "να μπει μια τάξη" στο Διαδίκτυο.

    ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. A vrennus θα τα σπάσουμε!!

    Έχεις δοκιμάσει μαγιονέζα Heinz?

    (συγγνώμη για το προηγούμενο άσχετο σχόλιο. Αλλά - την ώρα που μας τρέχουνε τα σάλια - μη μας ...ξεβρακώσουν κιόλας οι άσχετοι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. vrennus said...
    "Μαγιονέζες και κάθε λογής αηδιαστικά ντρέσσινγκ (και μάλιστα βιομηχανοποιημένα) στη χώρα του ελαιόλαδου! Τι γελοίο!"

    Συμφωνώ κι επαυξάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Νομίζω ότι υπερβάλετε με την απλότητα...εκτός κι αν θεωρείτε ότι ένας λαγός στιφάδο, ή ένας μουσακάς είναι κάτι απλό. Ή ότι η μπεσαμέλ πάνω από το παστίτσιο είναι μια απλή μεταφορά της πρώτης ύλης στο ταψί.

    Η βρεττανική 'βαρβαρότητα' βέβαια προστάζει το ψητό με μια πατάτα, αλλά εμείς οι έλληνες μόνο απλοί δεν είμαστε. Από τη μια η 'ανατολή' με τον ηδονισμό της κι από την άλλη οι γαλλικές επιρροες...η ελληνική κουζίνα είναι πολύ σύνθετη κατάσταση. Νομίζω ότι προσεγγίζουμε την ελληνική κουζίνα με μια πολύ 'μοντέρνα', ξενόφερτη αντίληψη περι μεσογειακής διατροφής. Η πραγματικότητα της ελληνικής κουζίνας είναι πολύ πιο 'λιπαρή' και εξεζητημένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Βεβαίως, αδελφέ Βασιλόπουλε, η περίοδος της προσφοράς των υπηρεσιών μας στην πατρίδα, κρίνεται ως δύσκολη ενώ εμείς ως βοηθητικοί και αραχτοί και λάιτ. Ο Γενάρης του 53 με βρήκε στο casino της Πίνδου. Εκεί το φαγητό άθλιο – βαθμοφόροι και απλές σειρές, ξημερωβραδιάζονταν στη ρουλέτα. Αν η τύχη δεν μου χαμογελούσε, όπως τόσες φορές μέσα στη σκληρή και άγευστη ζωή μου, θα έφευγα από το στρατό με έλκος στομάχου, ή, ακόμη χειρότερα, φοβάμαι και να το πω, με καρκίνο πενταδακτύλου. Η τύχη όμως, και ο Θεός της, ο μυθικός Παν ο κουλοχέρης, μου χαμογέλασε για μία ακόμη φορά. Δεκαπέντε μέρες μετά τη γέννηση του θείου βρέφους, ήρθαν νεοσύλλεκτοι. Μεταξύ αυτών και ο Κωνσταντίνος, ο οποίος στάθηκε για μένα, αν όχι δάσκαλος στα πολιτικά, και μητέρα και πατέρας και αδελφή, αλλά πολύ περισσότερο, μέγας ευεργέτης του στομάχου μου. Ο αυτοκράτορας κάτοχος ευγενικής και ελληνικής παιδείας, γνώστης από στήθους και Έλιοτ και Γκάτσου και Φώτου Πολίτου, δεν σκέφτηκε πολύ για το πρόβλημα της ποιότητας του φαγητού μας. Έτυχε λοιπόν να καλέσει εμένα στην ακτίνα του. Και πρότεινε σε μένα, το δεινό εραστή και πεζοπόρο, να μεταβώ πεζός στο χιονισμένο όρος των Ελαιών – τρία χιλιόμετρα απόσταση από το στρατόπεδο – και με την άφιξη μου εκεί να ξεφωνήσω διαδοχικά τα επιρρήματα: Μελ Γκίμπσον, σανδαράχη, τυμβωρύχος. Τότε, μου είπε, θα εμφανιστεί η ποιήτρια Σαπφώ, και θα σου δώσει τρόφιμα που θα μας θρέψουν ως την άλωση της Πόλης. Έτσι και έπραξα. Σήμερα όμως, φίλτατε Τάκη, έχουν τα κινητά και παραγγέλνουν πίτσες και σουβλάκια ως και οι αυνανιζόμενοι φρουροί της πατρίδας, που ήταν άλλοτε υπό την διαρκή προστασία του αγαπημένου μου Κωστή Παλαιολόγου και της ποιήτριας Σαπφούς το γένος Μυλωνόπουλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @σκουληκότρυπα

    ^^! Χμ..... Κρητικός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @σκουληκότρυπα

    για περάστε στο blog μου να σας ρωτήσω κάτι...

    (συγγνώμη απ' όλους για το chat)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. αλογάκι said:
    "Φρέσκο ψάρι "Αιγαίου" στα κάρβουνα, με χωριάτικη σαλάτα...
    Τί άλλο να πει κανείς περί γεύσεων;"

    Με αναγκάζεις να βγάλω τον επτανήσιο που κρύβω μέσα μου, τζόγια...!!! Ψάρι Αιγαίου; Το ψάρι " Ιονίου " εΙναι πολύ πιο νόστιμο λόγω βάθους, μορφολογίας βυθού,κτλ....!

    Στα μέρη μου δεν υπάρχει ελαφρύ φαγητό. Μπουρδέτο, παστιτσάδα, σοφρίτο και μετά μεταμόσχευση στομάχου και ήπατος...!!! Και η μαγειρίτσα τσιγαριασμένη και πιπεράτη (σούπα; ας γελάσω...)

    Το πρόβλημα με την ελληνική κουζίνα είναι ότι δεν προωθήθηκε σωστά εξαιτίας της μη οργανωμένης τουριστικής έκρηξης με αποτέλεσμα να έχει χάσει την ταυτότητά της. Οι ξένοι το μόνο που γνωρίζουν είναι souvlaki, tzatziki, greek salad κτλ τα οποία έφαγαν σε εστιατόρια τρίτης κατηγορίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βαφτίζεται μουσακάς κάτι που φέρνει σε μουσακά. Δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος όσον αφορά στην ποιότητα αλλά και στην ταυτότητα του προιόντος που προσφέρεται...Είναι κρίμα! Οι Ιταλοί πχ σου πουλάνε ακόμα και την μεγαλύτερη μλκ με το στυλάκι τους, την ονομασία προέλευσης, τους αυστηρούς κανόνες εκτέλεσης της συνταγής. Ετσι όλοι γνωρίζουν την ιταλική κουζίνα ενώ η ελληνική έχει ταυτιστεί με λίγα φαγητά κακομαγειρεμένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Παρακαλώ όχι γευστικοί ρατσισμοί και μάλιστα από συναδέλφους! Περί ορέξεως ουδείς λόγος!

    Είμαι λάτρης του sushi. Παθιασμένος. Η επιτομή των απλών γεύσεων. Θα μπορούσα να το τρώω πρωί-μεσημέρι-βράδυ (παρά τον κίνδυνο για anisakis!).

    Το πρωτοδοκίμασα στην Αμερική και από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι βρήκα την γεύση της ζωής μου.

    Το βραστό ριζάκι με λίγο ξύδι, με τον σολωμό τυλιγμένα με φύκι και λίγο wasabi να βουτιούνται σε σάλτσα σόγιας! Ώ του γευστικού οργασμού! Ακόμα το sashimi, η Miso soup .....

    Παράλληλα λατρεύω και τον βραστό αστακό, αυτόν που βρίσκει κανείς στο Maine. Άλλη απλή γεύση αγαπητέ κ. Δήμου. Με λίγο βουτυράκι για dipping και κανα μπρόκολο on the side έχεις γευστική πανδαισία. Και μην ξεχνάμε και την τεράστια σαλιάρα!

    Αλλά ίσως αξίζει να μιλήσουμε για την γεύση λιγάκι παραπάνω από άλλες σκοπιές, θα προσπαθήσω να επανέλθω αργότερα. Και ως τότε μην μου πειράξει κανείς το sushi
    μου θα γίνουμε από δύο χωριά Γιαπωνέζοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Το φαγητό είναι μέρος της κουλτούρας του καθενός.
    Οπως και οι υπόλοιπες τέχνες.

    Η ενασχόληση μαζί τους αυξάνει τις απαιτήσεις μας και το εύρος - βάθος κατανόησης.

    Περί ορέξεως ουδείς λόγος, αλλά ας σεβαστούμε οι μεν τη δημιουργική διάθεση των επαγγελματιών της κουζίνας και τον γευστικό πολιτισμό άλλων χωρών και λαών, έχοντας λιγότερη έπαρση για τα γαστρονομικά δίκαια της Ελλάδας και οι δε για την αναμφισβήτητη αποτελεσματικότητα του απλού αλλά όχι απλοϊκού πιάτου στο οικογενειακό τραπέζι ή στο παραδοσιακό αλλά επιλεγμένο σουβλατζίδικο ή ψησταριά.
    Εκατοντάδες τα αρνητικά και τα θετικά παραδείγματα εκατέρωθεν.

    Προσωπικά θα μπορούσα να επικαλεστώ ως πλέον εξαιρετικό το γεύμα με ντόπια φέτα, ζυμωτό ψωμί και ντομάτες ή ακόμα καλύτερα κολοκυθοκορφάδες απο το Παληοχώρι, κάτω από τα πλατάνια στην πηγή του ΑηΓιάννη του Πρόδρομου έξω από τη Δημητσάνα.

    Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχω γευθεί γαστριμαργική ευτυχία στην Albereta του Gualtiero Marchesi στην Ιταλία και ταυτόχρονα στις ταβέρνες του Σωτήρη Δαϊλάκη εδώ και 20 χρόνια στην Αθήνα. Στα πιάτα των επώνυμων σεφ (ίσως όχι όλων, αλλά ακριβώς εκεί είναι το θέμα...)στα "καλά" εστιατόρια της Αθήνας, αλλά και σε κουτούκια σε απίθανα σημεία του λεκανοπεδίου. Πάνω από ενα steak στου Frank Luger στο Brooklyn, NY αλλά και σε ένα κινέζικο στη ... Βουδαπέστη!
    Ακόμα και σήμερα η μητέρα μου με εκπλήττει με τις ιδέες και τις γεύσεις του τραπεζιού της, ακόμα και αν κάποιες τις ξέρω από χρόνια. Το χέρι...

    Για να μη γράψω για την πονεμένη ιστορία περί οίνου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Σαρδέλες ψητές στα κάρβουνα, ντομάτα με ελαιόλαδο και ρίγανη, ζυμωτό χωριάτικο ψωμί, φέτα και άσπρο κρασί. Αυτό είναι στο βιβλίο μου το τέλειο γεύμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Πολύ σάρκα μύρισε και μου κόπηκε η όρεξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Badlydrawnboy

    with all due respect δεν νομίζεις ότι θάπρεπε να αλλάξεις το avatar σου;

    Είναι κρίμα ένα τόσο ωραίο post να γίνεται αντιαισθητικό από μιά ατυχή επιλογή συνοδού εικόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Badlydrawnboy

    with all due respect δεν νομίζεις ότι θάπρεπε να αλλάξεις το avatar σου;

    Χα,χα! Τώρα το πρόσεξα! Εσύ είσαι;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Έχετε δίκαιο για το αβατάρι. θα επανορθώσω.

    Η παραπομπή ήταν στο naked chef

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. σκουληκοτρυπα said..."Ναι είναι βαριά η ελληνική κουζίνα λόγω σαλτσών και μπαχαρικών"

    Ως προς τα μπαχαρικά διαφωνώ. Οι Έλληνες δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν παρά ελάχιστα μπαχαρικά.Υπάρχουν βαριά μπαχαρικά στην κουζίνα μας αλλά δε χρησιμοποιούνται από όλες τις τοπικές κουζίνες. Κυρίως από τους προσφυγικής καταγωγής... (ρωτήστε τη big fat apousa για λεπτομέρειες)

    Η ελληνική κουζίνα νομίζω ότι είναι από τις πιο απλοϊκές. Αναμιγνύει ελάχιστα υλικά και συνδυάζει σπάνια στο ίδιο πιάτο αντιθετικές γεύσεις μεταξύ τους (π.χ γλυκόξινη σάλτσα). Τα φρούτα, επίσης, που δίνουν εξωτικό τόνο στη μαγειρική δεν είναι αρκετά διαδεδομένα.

    Ο Έλληνας το ψητό κρέας στη σχάρα το τρώει στην πιο ανόθευτη μορφή του. Αλάτι, πιπέρι, ρίγανη και σπανίως καμιά απλή μαρινάρα με ζαρζαβατικά. Αντίθετα στο εξωτερικό θεωρείται αδιανόητο ότι το παϊδάκι πριν ψηθεί δε θα το βουτήξουν στο μέλι, στις ζάχαρες, το αλκοόλ ή σε διάφορα άλλα περίεργα πράγματα που εμείς ούτε να τα προφέρουμε μπορούμε.

    Ομοίως και το ψάρι.

    Η Ελληνική κουζίνα, σε τελική ανάλυση, είναι μάλλον "εύκολη" για πολλούς, καθώς τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι κοινά σε πολλές κουζίνες. Ιταλική όμως δεν είναι...

    Τέλος δε μπορώ να καταλάβω γιατί το εθνικό φαγητό του Έλληνα θεωρείται η φασολάδα.

    Το εθνικός μας σπορ τότε ποιο είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Δοκιμάστε καμιά φορά να δείτε στην ΕΤ1 τον Naked Chef.

    Ο ορισμός της μη απλής γεύσης!


    Με πάρα και άγνωστα σε μας υλικά, κάνει τους πιο απίθανους συνδυασμούς.


    Παραδόξως, παρότι οι Άγγλοι δε φημίζονται για την Κουζίνα τους, διαθέτουν τους πιο διάσημους chef!

    Και ο Μαμαλάκης όμως είναι κορυφή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Τρία πράγματα με κρατάνε στο Βέλγιο. Τα chicons (αντίδια στα Ελληνικά) που πικρίζουν σαν τα χόρτα, κι είναι υπέροχα με λεμόνι και λάδι. Τα λαχανάκια Βρυξελλών, πάλι με λαδολέμονο ή μαγιονέζα. Και που λόγω της υγρασίας και της βροχής έχω ενυδάτωση δέρματος δωρεάν.

    Όσο για τις γευστικές μνήμες Νίκο, τι να πω; Με μητέρα Πολίτισα και πατέρα εστιάτορα αλλά και γυναίκα από την Κρήτη νομίζω πως είμαι ιδιαίτερα ευλογημένος στον τομέα αυτό. Μάλιστα τελευταία άρχισα κι εγώ να μαγειρεύω - δοκιμάστε αρνάκι στο φούρνο με σκόρδο, μπαχαρικά διάφορα, ένα λεμόνι και δύο πορτοκάλια και θα με θυμηθείτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Συνεργείον Διασώσεως ΔΗΜΟΥ-ΕΜΑΚ

    Αποστολή: διάσωση και περίθαλψη γατακίων από πλημμύρα στα Κιούρκα.

    Διεσώθησαν 4

    Αγνοούμενο 1.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. BadlyDrawnBoy said... Το εθνικό μας σπορ τότε ποιο είναι;
    ---

    Άστο, καλύτερα να μη το γράψουμε εδώ, λείπει κι ο ΝΔ σε επιχείρηση διάσωσης, δεν είναι σωστό ... Ας μείνουμε στα φαγητά καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα. Πότε πρόλαβαν τα σχόλια και έγιναν 60. Περιμένουν όλοι στις οθόνες τους πότε θα ανεβάσετε το καινούριο ποστ;
    Είμαι και εγώ υπέρ των απλών ελληνικών γεύσεων. Κάποτε στην Αμερική αναγκάστηκα να κάνω ελληνικό καφέ στο φούρνο μικροκυμάτων γιατί δεν έβρισκα πουθενά μπρίκι ούτε καν στην Αστόρια.
    * Takis Alevantis
    Τα λαχανάκια Βρυξελλών, πάλι με λαδολέμονο ή μαγιονέζα. Και που λόγω της υγρασίας και της βροχής έχω ενυδάτωση δέρματος δωρεάν.
    Ξέρετε ότι είμαι θαυμάστρια, των σχολίων σας, (για να μην παρεξηγηθούμε). Οι ατάκες σας είναι φοβερές ιδιαίτερα αυτή για την ενυδάτωση του δέρματος. Κάποτε έμενα και εγώ σε μια περιοχή με πολύ υγρασία, περισσότερη και από αυτήν της Θεσσαλονίκης, και σχολίαζα ότι θα πεθάνω μεν από την υγρασία θα είμαι δε ένα εντελώς αρυτίδωτο πτώμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Αγαπητέ Takis Alevantis

    απαριθμήσατε μόνο 2 από τα τρία πράγματα που σας κρατάν στο Βέλγιο (εκτός κι αν το τρίτο δεν είναι γεύση).

    Να προσθέσω ίσως τα moules ;(Βέλγικα μύδια βραστά σε κατσαρόλα με διάφορα μπαχαρικά σερβιριζόμενα με τηγανητές πατάτες-Εθνικό Βελγικό sport-, ιδού η συνηθέστερη συνταγή)

    Και επειδή περί ορέξεως ουδείς λόγος ποιά η γνώμη σας για το fillet Americain (ωμός μοσχαρίσιος κιμάς!)που οι Βέλγοι τιμούν όλως ιδαιτέρως;

    Και μερικά trivia. Ξέρετε ότι στο high season όταν η Βέλγικη και Ολλανδική παραγωγή μυδιών δεν επαρκεί εισάγονται απο το Maine, US;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Δεν ξέρω για σας αλλα εδώ στα ξένα, έχω πεθυμήσει κάποια συγκεκριμένα φαγητά.

    Ψαρια, μου λείπουν αφάνταστα αλλα τι να κάνω εδώ δεν έχουν θάλασσα, αλλα παρόλο που έχουν βουνά δεν τρώνε αγρια χόρτα. Φαντάζεστε τώρα έναν τρελό με μαχαίρι και τσάντα να κόβει ραδίκια και διπλα οι άλλοι να κάνουν trekking η mountain bike ?

    Όσπρια, η επιτομή του φαγητού-σούπα. Ρεβυθόσουπα το απόλυτο πιάτο…
    Πίτες, ειδικά σπανακοτυρόπιτες. Είναι απίστευτο έχουμε αυτή τη λιχουδιά και δεν την έχουμε κάνει γνωστη στο κόσμο, αντίθετα όλη ξέρουν την σαχλαμάρα πίτσα. Μέχρι και φίλοι που έρχονται στην Ελλάδα για διακοπές δεν έχουν καν ακούσει για τις πίττες μας. Και όταν προσπαθώ να εξηγήσω τους λέω ότι είναι pitta (όπως λένε οι Ιταλοί το ζυμάρι της πίτσας) με διαφορα υλικά και από πάνω άλλη pitta. Μα τι να τους εξηγήσεις, νομίζουν ότι είναι πίτσα…
    Γεμιστές ντομάτες και πιπεριές…
    Tα γλυκα από τις "κωσταντινουπολιτισσες" γιαγιάδες μου.

    Και τέλος το ότι δεν μπορώ να βρω φαγητό μετά τις 10 το βραδυ και τα σαββατοκύριακα μετά τις 2 τη νύχτα. Τι κακό και αυτό?
    Άσε που σε πιάνει μια λιγούρα, ρε αδερφέ… ένα τυροπιτάδικο να μην βρίσκετε πρόχειρο.

    Όσο για τα υλικά πλέον βρίσκω καλύτερης ποιότητας και προπαντός φθηνότερα από ελλάδα. Να είναι καλά η παγκοσμιοποίηση…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Ποτε δεν θα ξεχασω τα ψητα μπαρμπουνια της μητερας μου ψημενα πανω στα καρβουνα .Τοτε δεν υπηρχε ουτε γκαζιερα.Αναβαμε με δαδι καιμετα αχ το αρωμα του ψητου ψαριου!Ακομη και το αγγουρακι στην εποχη του ειχε αλλο αρωμα.Περασμενα αλλα οχι ξεχασμενα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. sorry pasta λένε οι Ιταλοί το ζυμάρι της πίτσας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Nα πω μερικά για τα γευστικά μου.

    Έχω ευαίσθητο στομάχι και χρόνια οισοφαγίτιδα (Losec συνεχώς).

    Δεν ανέχομαι το σκόρδο (γαλλική κουζίνα out). Δεν με πειράζει αλλά με απωθεί.

    Από τις ξένες κουζίνες προτιμώ την ιταλική και την τούρκικη (την αυθεντική - όχι αλλά ελληνικά).

    Και το γεγονός ότι μίλησα για την νοσταλγία των παιδικών γεύσεων δεν σημαίνει ότι θεωρώ την ελληνική κουζίνα ανώτερη - κάθε άλλο.

    Άλλωστε είναι μία κουζίνα παράγωγη - έχει δανείστεί πολλά από όλους τους γείτονες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Περί απλότητας και αγνών υλικών, ο σοφός λαός λέει:

    Να λείπαν τα πιπέρια σου να δω τις μαγερειές σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. ΖΗΤΩ!!
    Αυτά τα γατούλια έχουν γεννηθεί με αστέρι γιατί γεννήθηκαν κοντά σας. Πολύ τυχερά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Παρόλο που συμφωνώ με τον "alitovio" περί τέλειου γεύματος (ψητή σαρδέλα, ντομάτα, ελαιόλαδο, ρίγανη κ.α.)
    θεωρώ ότι το θέμα -περί γεύσεων- είναι υποκειμενικό κι ενίοτε συναισθηματικά φορτισμένο. Ο "proinos" όμως, με το πυροσβεστικό κι αμερόληπτο σχόλιό του, επανατοποθετεί τα πράγματα στη σωστή τους βάση:
    "Το φαγητό είναι μέρος της κουλτούρας του καθενός"

    Επίσης θέλω να θέσω και μία ερώτηση: Τί ακριβώς εννοούμε με τον όρο "ελληνική κουζίνα"; Δηλαδή πότε γεννήθηκε, από ποιους και πότε καθιερώθηκε διεθνώς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. @ antonios liolios said:

    "Αγαπητέ Takis Alevantis

    απαριθμήσατε μόνο 2 από τα τρία πράγματα που σας κρατάν στο Βέλγιο (εκτός κι αν το τρίτο δεν είναι γεύση)."

    Αγαπητέ κ. Λιόλιο
    Αν μου επιτρέπετε, το τρίτο είναι η περίφημη ενυδάτωση προσώπου, δωρεάν στις Βρυξέλλες λόγω υγρασίας, στην οποία συχνά (και στο συγκεκριμένο σχόλιο) αναφέρεται ο κ. Αλεβαντής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. alogaki said... Παρόλο που συμφωνώ με τον "alitovio" περί τέλειου γεύματος (ψητή σαρδέλα, ντομάτα, ελαιόλαδο, ρίγανη κ.α.)
    θεωρώ ότι το θέμα -περί γεύσεων- είναι υποκειμενικό κι ενίοτε συναισθηματικά φορτισμένο
    ---
    Το δικό μου τέλειο γεύμα δεν εξαρτάται από το τι τρώω. Σχεδόν καθόλου. Αλλά με ποιον, σε ποια στιγμή, με ποια διάθεση. Και με ποιον τρόπο τελειώνει, ποια γεύση μου αφήνει για μετά (όχι απαραίτητα τροφής).

    Συμπέρασμα: Το αλογάκι έχει απόλυτο δίκαιο. Το "τέλειο" γεύμα είναι καθαρά υποκειμενική κατάσταση. Ανακατεμένη με τόσα άλλα, που δεν ξεχωρίζεται. Γι αυτό και δεν πρέπει να συγχέεται με το τι μας αρέσει να τρώμε. Γενικά και αντικειμενικά. Που, νομίζω, είναι και το σημερινό θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Antonios Liolios said...
    Παρακαλώ όχι γευστικοί ρατσισμοί και μάλιστα από συναδέλφους! Περί ορέξεως ουδείς λόγος!

    Είμαι λάτρης του sushi. Παθιασμένος. Η επιτομή των απλών γεύσεων. Θα μπορούσα να το τρώω πρωί-μεσημέρι-βράδυ (παρά τον κίνδυνο για anisakis!).
    ******

    Αγαπητέ Αντώνη ξέρετε for whom the bell tolls.
    Ξέρετε που απευθύνεται ο οίκτος μου.
    Σε αυτά τα ανθρωπάκια που απέκτησαν ξαφνικά χρήματα και το παίζουν τώρα αριστοκράτες από παλαιόθεν.
    Σε αυτούς που τρώνε το σούσι γιατί ΠΡΕΠΕΙ να το φάνε.
    Ζητώ συγγνώμη αν σας έθιξα πάντως.
    Αν βρεθούμε από κοντά θα μου επιτρέψετε να φάω μια σαρδέλες στα κάρβουνα και να πιω ένα ουζάκι;

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. @ alogaki said:

    "Τί ακριβώς εννοούμε με τον όρο "ελληνική κουζίνα"; Δηλαδή πότε γεννήθηκε, από ποιους και πότε καθιερώθηκε διεθνώς;"

    Χωρις να διεκδικώ δάφνες επαΐοντος θα έλεγα ότι ελληνική κουζίνα των σύγχρονων χρόνων (γιατί ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι γευστικές διαδρομές αρχαίων Ελλήνων και Βυζαντινών) είναι ένα μωσαϊκό απο εντελώς διαφορετικές παραδόσεις (νησιά, βουνά, αστικες περιοχές, αγροτικές κλπ) με ελάχιστα κοινά χαρακτηριστικά.

    Ετσι παρουσιάζεται πολύ πλούσια σε ποικιλία, επιλογή προϊόντων και πρώτων υλών, τρόπων μαγειρέματος, παρουσίασης, θερμίδες!, ανάλογα με τις ευκολίες και τις δυσκολίες κάθε περιοχής αλλά και το σύνολο των πολλαπλών πολιτισμικών, πληθυσμιακών, ιστορικών και εμπορικών επιρροών.

    Πόσες διαφορές βλέπει κάποιος π.χ. στην κουζίνα της Κέρκυρας με την όχι τόσο μακρινή Ηπειρο και τα Ζαγοροχώρια...

    ΥΓ Alogaki σας ευχαριστώ για τα ευγενικά σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. H αγάπη ενός ξενιτεμένου για τα φαγητά της πατρίδας του μάλλον δείχνει πόσο ισχυρή είναι η συνήθεια. Για παράδειγμα, δεν χορταίνω με το κινέζικο φαγητό, γιατί δεν το έχω συνηθίσει.

    Και σε αυτόν τον τομέα πάντως, παίζουν ρόλο οι «βιολογικές καταβολές». Δηλ. ναι μεν μας αρέσει η ελληνική κουζίνα, αλλά δεν τρώμε όλοι τα ίδια φαγητά. Για παράδειγμα, σε μένα αρέσουν πολύ οι σούπες και τα ζυμαρικά. Στα αδέλφια μου όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Μια διόρθωση στο προηγούμενο σχόλιό μου:
    "ότι η ελληνική κουζίνα των σύγχρονων χρόνων (γιατί ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι γευστικές διαδρομές αρχαίων Ελλήνων και Βυζαντινών) είναι ένα μωσαϊκό απο εντελώς διαφορετικές παραδόσεις (νησιά, βουνά, αστικες περιοχές, αγροτικές κλπ) με ελάχιστα κοινά χαρακτηριστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Δεν πιστεύω τα μάτια μου!
    Επιτέλους εκτροχιάζεται το μπλογκ προς αμαρτωλάς κατευθύνσεις.
    Αν και ο απώτερος στόχος είναι να ρθεί το τμήμα ηθών. Σιγά σιγά όμως.

    Λοιπόν δείτε αυτό το βίντεο για τα πολυαγαπημένα μου σουσι

    http://video.google.com/videoplay?docid=-4971426701921585512&q=sushi+comedy&hl=en

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Deutsch Unterricht: Ananas, Papaya, Mango, APfelsinne sind Südfruchte :-)

    Λέγεται ότι, εάν θέλεις να δεις την αξία ενός μαγείρα πώς πρέπει να δοκιμάσεις ένα απλό φαγητό και όχι κάτι περίπλοκο. Μια απλή γεύση, ένα απλό φαγητό, που, όμως, θέλει την μαστοριά του. Σάλτσες, κρέμες κλπ πολλές φορές καλύπτουν όχι μόνο το φαγητό, αλλά και τις αδυναμίες του μάγειρα.
    Είναι ωραίο να δοκιμάζει κανείς ξένες κουζίνες, όμως, έχω την αίσθηση ότι χάνουμε πολλά από την καθημερινότητά τους. Δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα των υλικών, που για πρακτικούς ή πολιτισμικούς λόγους ενδέχεται να προσαρμοστούν. Αναφέρομαι στο εξής: ο κατάλογος ενός εστιατορίου ξένων γεύσεων, δίνει την αίσθηση όχι των καθημερινών φαγητών, αλλά αυτών, που τρώει κανείς σε γιορτές, τραπέζια κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Και οποιος μίλησε για κρητική κουζίνα έχει απόλυτο δίκιο. Ο πατέρας μου ήταν από Κρήτη, κάθε καλοκαίρι εκεί τη βγάζω και τα καλτσούνια, μπουρέκια και χόρτα που τρωω στο χωριό Αφράτα ή στην ταβέρνα του Κερατά στα Χανιά είναι μοναδικά στην υφήλιο.

    Μετά εδώ στην Τάμπα έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη Ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ. Το Ταρπον Σπρινγκς. Εχει πήξει από Ελληνικά εστιατόρια. Η Ελληνική σαλατα προκαλεί αναγούλα. Ντομάτα, αγγούρι, αντσούγιες, και πατατοσαλάτα. Ελληνικό κρασί; Ο,τι χειρότερο έχει η Ελλάδα. Δεμέστιχα, τίποτα άλλο. Ελιές. ¨ο,τι περισσευει από τα Ελληνικά μπακάλικα. Ενας τρώει, δυο πάνε νοσοκομείο. Φέτα; Από τα σκουπίδια. Κατάντησα να πηγαίνω σε Λιβανέζικο και να αγοράζω Γαλλική φέτα.΄

    Καλά, το θέμα σούπερ! Εφτιαξε το κέφι μου! Θα έχω μια θαυμάσια μέρα! Ούτε ρέστα δε θα μετρήσω σήμερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. δόκτωρα , εμένα μου αρέσουν εξίσου και οι σαρδέλες στα κάρβουνα αλλά και το σούσι. στο ούζο κολλάω. αν φέρω μαζί ένα μπουκάλι τσίπουρο μπορώ να καθίσω παρέα σας;

    γευστικοερωτική πρόταση:
    δοκιμάστε να φιληθείτε με τον εραστή ή την ερωμένη σας (αναλόγως και τις προτιμήσεις σας) έχοντας ο ένας/η μία ένα κομματάκι σουτζούκ λουκούμ (είδους λουκουμιού της θράκης αλλά θα το βρείτε και στην καβάλα) κι ο άλλος/η άλλη μία γουλιά ελληνικού πικρού καφέ (όχι καυτού αλλά όχι και κρύου , πρέπει να έχει μια θερμοκρασία που να μπορείτε να αντέξετε).

    κάτι ακόμα τα προβλήματα του blogger αφορούσαν τον παλαιό blogger. εγώ διαπίστωσα ότι blogs που έχουν μεταφερθεί στον beta-blogger δεν παρουσίασαν κανένα πρόβλημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. H Ελληνική κουζίνα είναι βαριά γιατί έχει μπαχαρικά;;;!!!

    Επειδή η γιαγιά σας βάζει κανέλα στο κοκκινιστό δεν σημαίνει ότι μαγειρεύει ελληνική κουζίνα...

    Η Ελληνική κουζίνα είναι η κουζίνα των βοτάνων κι όχι των μπαχαρικών.

    Γράφει άλλος εδώ:" Όταν πάω σε γαμήλιο τραπέζι παρατηρώ το εξής: Όσο πιο "χύμα" το μαγαζί τόσο πιο νόστιμο φαγητό.
    Όσο πιο πολλά κουτάλια, πηρούνια και μαχαίρια (λες και θα γίνει εγχείριση!) τόσο πιο "μάπα" το φαγητό."

    Κλασικός Έλλην. Γιαυτό η Ελλάδα έχει μόνο 2-3 εστιατόρια βραβευμένα με αστέρια Μισελέν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. cortlinux said...
    "γευστικοερωτική πρόταση:
    δοκιμάστε να φιληθείτε με τον εραστή ή την ερωμένη σας (αναλόγως και τις προτιμήσεις σας) έχοντας ο ένας/η μία ένα κομματάκι σουτζούκ λουκούμ "

    Το φαγητό δεν συνδυάζεται με σεξ. Μόνο με Dunhill.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. proinos said...
    "η ελληνική κουζίνα, είναι ένα μωσαϊκό απο εντελώς διαφορετικές παραδόσεις...

    Συμφωνώ!
    Υπάρχουν τόσο έντονες -κι ενδιαφέρουσες- "τοπικές" διαφορές, ώστε ο όρος "ελληνική κουζίνα" καθίσταται λίγο ισοπεδωτικός.

    Επίσης υπάρχει κι ένα ακόμα θέμα για τον όρο "ελληνική κουζίνα", αλλά νομίζω ότι θα το αναλύσει καλύτερα ο "Harrygreco". ;-)


    Υ.Γ. Όσο για τα "ευγενικά" σχόλια, μή με ευχαριστείτε. Νομίζω δεν είναι θέμα "ευγένειας", είναι θέμα "άποψης".

    Υ.Γ.2 @cortlinux και doctor
    Εγώ τρελαίνομαι για ψητή σαρδέλα και με ούζο και με τσίπουρο...
    Να έρθω κι εγώ στην παρέα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. πανάσχημη δεν μίλησα για φαΐ. άλλωστε ακόμη και το φαΐ συνδυάζεται αν ξέρεις να το κάνεις. αλλά σίγουρα προτιμότερο είναι με γλυκά, σοκολάτες κτλ.
    όσο για το τσιγάρο είναι μόνο για το τέλος. άσε που μειώνει αμοιβαία τις επιδόσεις. δοκίμασε να φιλίσεις κάποιον μετά από τσιγάρο μάλλον θα φύγει. ενώ με σοκολάτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Φυσικά το φαγητό οδεύει προς το φαστ φουντ παντού. Δεν ξέρω αν είδε κανείς την ταινία OVERSIZE ME. Ο πρωταγωνιστής ακολούθησε δίαιτα Μακντοναλτσ για ένα μήνα και πέρα από τα 20 κιλ΄που έβαλε (που χρειάστηκε 1,5 χρόνο για να τα χάσει) έπαθε και μόνιμη ζημιά στο σηκώτι.


    Ιδού τα νούμερα στις ΗΠΑ (ανταπόκριση από Αμέρικα Χάρυ)
    Latest Obesity Statistics
    USA Obesity Rates Reach Epidemic Proportions
    58 Million Overweight; 40 Million Obese; 3 Million morbidly Obese
    Eight out of 10 over 25's Overweight
    78% of American's not meeting basic activity level recommendations
    25% completely Sedentary
    76% increase in Type II diabetes in adults 30-40 yrs old since 1990

    Obesity Related Diseases
    80% of type II diabetes related to obesity
    70% of Cardiovascular disease related to obesity
    42% breast and colon cancer diagnosed among obese individuals
    30% of gall bladder surgery related to obesity
    26% of obese people having high blood pressure

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. αλογάκι για μένα έλα, αλλά ακόμη ο δόκτωρας δεν έχει απαντήσει στην περίπτωσή μου οπότε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. cortlinux
    Εκτροχιάζεις τη συζήτηση επικίνδυνα.
    Θα ρθούν και θα μας μαζέψουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. cortlinux, doctor, alogaki
    και άλλους οπαδούς της ψητής σαρδέλλας

    Να σας προτείνω και το ομώνυμο εστιατόριο στο Γκάζι, που αν και λίγο δήθεν, οι σαρδέλλες του (και όχι μόνον) είναι εξαιρετικό πιάτο!!

    Καλή όρεξη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. ... και με την ευκαιρία της παρουσίας του και στη σημερινή συζήτηση περί κουζίνας να συστήσω μια επίσκεψη στο γαστριμαργικό blog του Αθηναιου.

    Πολύ νόστιμο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. [...]"Γι αυτό, κάθε φορά που ξαναγυρίζω στην Ελλάδα, επιστρέφω στην πίκρα τους"...

    Δον Γάτε, "Ελλάδα... πίκρα..." φαντάζομαι ότι απευθύνεσαι μόνο στα άγρια ραδίκια, ε; Ή είναι πρόταση δισήμαντη;; Αιωρείται κάτι;
    (δεν συνεχίζω μην βγω εκτός θέματος!)

    Ξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Συμφωνώ ότι οι απλές γεύσεις αναδεικνύουν τον μάγειρα - αλλά κυρίως την ποιότητα των υλικών.

    Τα υλικά είναι η βάση για την καλή κουζίνα. Οι μεγάλοι σεφ πάνε και ψωνίζουν μόνοι τους.

    Εκεί είναι και το μυστικό της τούρκικης κουζίνας. Στις αγορές της Πόλης βλέπεις απίθανο πλούτο και ποιότητα υλικών.

    Το πιο δύσκολο πράγμα στο μαγείρεμα είναι το ψήσιμο. Οι Γάλλοι λένε: μάγειρας γίνεσαι - αλλά ψήστης γεννιέσαι! (On devient cuisinier mais on nait rotisseur).

    Παρατηρώ ότι σπανίζουν πάλι οι γυναίκες. Είπαμε να αφήσουν την κουζίνα αλλά όχι κι έτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. @proinos,
    συμφωνώ μαζί σας για το Blog του Αθήναιου.

    Όμως, θα διαφωνήσω με το σχόλιό του. Δεν νομίζω πως για την έλλειψη βραβευμένων εστιατορίων φταίει όποιος προτιμάει τις απλές γεύσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Takis Alevantis & Antonis Liolios

    To fillet americain (στην Γερμανία το λένε bifsteak tartare) το έτρωγα μετά μανίας παλιά. Ωμός (αλλά καθαρός και ελεγμένος) κιμάς που τον ζύμωνες με ένα κρόκο αυγού, λάδι και πολλά μπαχαρικά. Απίθανο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. xenia και βέβαια είναι δισήμαντη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. κοιτα να δεις που θα πλακωθουμε και για τα φαγητα...

    μια ψαροσουπα απο Καισαριανη και μια (σπιτικη) σφυριδα με μαγιονεζα (σπιτική επίσης)παρακαλω, και μια ταρτα με κομποστα της γιαγιας μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Χαρυ
    Μα και οι γυναίκες παχαίνουν επικίνδυνα. Το φαινόμενο στ αλήθεια έχει διαστάσεις επιδημίας.
    Δες τι κυκλοφορεί ως και στα γυμναστήρια.

    http://health.ana.gr/
    photos/20051123152014u-
    fat%20woman-1319095_hd.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. πάντως πανάσχημη δεν νομίζω ότι εκτροχιαζόμαστε άλλωστε μιλάμε για δύο ύψιστες ηδονές η μία του έρωτα και ή άλλη της γεύσης.
    για μένα τουλάχιστον ο έρωτας περνάει κι απ το στομάχι κι ας έχω χάσει 20κιλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. cortlinux
    Μπα, σε εμένα περνάει μόνο από τον εγκέφαλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Καλησπέρα και από μένα!
    Εξαιρετικό θέμα το σημερινό.
    Να ξεκινήσω λέγοντας πως συμφωνώ με τον doctor και δεν διαφωνώ με τον αθηναίο που μάλλον δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει ο γιατρός μας.
    Μίλησε για τα μαγαζιά που διοργανώνουν δεξιώσεις γάμων.
    Δεν μίλησε για πολυτελή εστιατόρια!
    Πραγματικά δεν μπορείτε να φανταστείτε τι πρόχειρο φαγητό ταίζουν τον κόσμο!
    100.000 φορές σε φαστ παρά από ορισμένα όχι όλα κετεριγκ.

    Συνεχίζω!
    Διαπιστώνω τον τελευταίο καιρό οτι ο κόσμος τρώει συγκεκριμένα φαγητά και σε συγκεκριμένα μέρη μόνο και μόνο επειδή είναι must.
    Προσωπικά μου αρέσει να δοκιμάζω διάφορες γεύσεις και από διαφορετικές κουζίνες και όπου μου αρέσει επανέρχομαι.
    Αν κάτι δεν μου αρέσει είναι δεν είναι must δεν θα το ξαναφάω!

    Στο θέμα με το φαστ φαγητό έχω μερικές ενστάσεις.
    Όσον αφορά την έρευνα με το Μακντόναλτ φαγητό νομίζω πως είναι υπερβολική!
    Ο τύπος έτρωγε σταμάτητα και μόνο φαγητά από μακντόναλτ.
    Πιστεύετε αλήθεια οτι υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε έτσι συνέχεια?
    Δεύτερον νομίζω πως το πρόβλημα με το φαγητό των φαστ φουντ είναι η ποιότητα των υλικών και όχι το φαγητό!
    Εξηγούμε.
    Δεν νομίζω οτι βλάπτει ένα χάμπουργκερ από μόνο του!
    ΥΛΙΚΑ
    2 Φρεσκοψημένα ψωμάκια
    1 ζουμερό μπιφτέκι
    Ντομάτα
    Σάλτσα κόκκινη.

    Τώρα αν τα ψωμάκια είναι από καουτσούκ, το κρέας είναι από δεινόσαυρο σίγουρα το στομάχι πάει περίπατο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. The doctor said

    Αγαπητέ Αντώνη ξέρετε for whom the bell tolls.
    Ξέρετε που απευθύνεται ο οίκτος μου.
    Σε αυτά τα ανθρωπάκια που απέκτησαν ξαφνικά χρήματα και το παίζουν τώρα αριστοκράτες από παλαιόθεν.
    Σε αυτούς που τρώνε το σούσι γιατί ΠΡΕΠΕΙ να το φάνε.
    Ζητώ συγγνώμη αν σας έθιξα πάντως.


    Καθόλου δεν μ' έθιξες , αντιθέτως συμφωνώ απόλυτα (μάλλον πρέπει να βάζω emoticons όταν γράφω!). Θυμάμαι την αντίδραση μερικών βλάχων φίλων μου στην Βέροια όταν τους είπα ότι μου αρέσει το sushi! "Σούς; Τι είνι τούτου αρά; Αρά έγινις Αθηναίους ικι σα κατ;". Αναγκάστηκα να πω ότι κάνω πλάκα! Ακόμα με δουλεύουνε!


    Αν βρεθούμε από κοντά θα μου επιτρέψετε να φάω μια σαρδέλες στα κάρβουνα και να πιω ένα ουζάκι;

    I would be honored to learn from the master

    Αλλά ας πάμε σε μερικές άλλες γεύσεις που με τρελλαίνουν, τα σουποειδή

    1. Ο θεικός πατσάς. Με μπούκοβο, σκόρδο, λεμόνι. Φυσικά μιλάω για τον πατσά που τρώει κανείς μονάχα πάνω από την Λάρισσα, μην με παρεξηγήσετε φίλοι Αθηναίοι αλλά αυτό που τρώτε εκεί κάτω ΔΕΝ είναι πατσάς. Στην δε Νέα Υόρκη όταν με έπιανε το patsas-withdrawal syndrome πήγαινα στην Αστόρια στο στέκι του μπαρμπα-Γιώργου του ξενύχτη και έτρωγα Αθηναικό πατσά. Πανάσχημη i guess you know what i mean

    2. Ο μεγαλειώδης τανωμένος σουρβάς. Ποντιακό έδεσμα με παshκιτάν (να τονιστεί το "σ")ή άλλως στραγγιστό γιαούρτι, τσιγαρισμένο κρεμμύδι, δυόσμο, λάδι. My all time favorite. Αναρρωτιέμαι αν υπάρχει συν-blogger που να έχει δοκιμάσει το πιάτο.

    Αλλά έπεται συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Ευτυχώς σήμερα γυρνάει η μητέρα μου οπότε από αύριο θα ξανά έχω τον προσωπικό μου Chef, σαν καθώς πρέπει mamoni που είμαι.

    Υπάρχει η μόδα με τα Sushi αλλά υπάρχει και η μόδα με το κοτόπουλο.

    Μιας και αναφέρθηκε το Βέλγιο:
    - Mitraillette με mexicano και σάλτσα Andalouse. Η απόλυτη βρώμα. Αλλιώς μία απλή μερίδα πατάτες με μαγιονέζα ή όποια σάλτσα κάτσει.
    - Cordon Bleu
    - Steak au point προς saignant με σάλτσα archiduke.
    Μύδια μακριά, fillet americain δεν έχω δοκιμάσει είτε είναι με ώμο αυγό για γαρνιτούρα είτε όχι, Chicons και λαχανάκια Βρυξελλών ωμά ή σε σαλάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Βασικά το ερώτημα εάν κάποιος ζει τρώγοντας μόνο προϊόντα μακ ντόναλς μόνο ο κρητικάκης θα μπορoύσε να μας το λύσει που ξέρει και πιο καλά τους αμερικανούς. άλλωστε ο τύπος ήθελε να αποδείξει στην ταινία ότι αυτά τα φαγητά δεν είναι υγιεινά όπως θέλει να περάσει η εταιρία.

    θα παρεκτραπώ ξανά αλλά ένα ποστ για τον συνδυασμό έρωτα και φαγητού πως θα σας φαινόταν; την σχέση φαγητού κι έρωτα δηλαδή για να μην πάει αλλού ο νους σας (κι άμα πάει δεν είν κακό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Αγαπητέ ΝΔ, να κραυγάσω κι εγώ: Ζήτω η καραβίσια μακαρονάδα!
    Όσο πιό καραβίσια τόσο καλύτερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Στο θέμα της μόδας:

    Τα σούσι τα έτρωγα πολύ πριν πριν γίνουνε μόδα. Όταν έγιναν, άρχισα να τα αποφεύγω - τουλάχιστον στα μοδάτα εστιατόρια.

    Έχω μία αλλεργία στις μόδες. Αρκεί κάτι να γίνει in για να βγω out.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. cortinux οτιδήποτε φαγητό και να φάς με την συχνότητα και την μονοτονία που έτρωγε ο τύπος στα Μακντόναλντς θα αρρώσταινε. Όλο το ντοκιμαντέρ ήταν μία κατασκευή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Antonios Liolios said"Ο μεγαλειώδης τανωμένος σουρβάς. Ποντιακό έδεσμα με παshκιτάν (να τονιστεί το "σ")ή άλλως στραγγιστό γιαούρτι, τσιγαρισμένο κρεμμύδι, δυόσμο, λάδι. My all time favorite. Αναρρωτιέμαι αν υπάρχει συν-blogger που να έχει δοκιμάσει το πιάτο."

    Η ποντιακή είναι μια ίσως από τις χειρότερες κουζίνες του κόσμου. Μια φορά δοκίμασα σουρβά ή τσορβά και αποφάσισα να μην το ξανακάνω. Το ίδιο συνέβη και με την ομελέτα με τα παστά τα ψάρια.

    Κάτι λίγα λέει το χαβίτς: χυλός από καλαμποκάλευρο και βούτυρο.

    Γενικά, κουζίνες που δε διαθέτουν πολύ κρέας δεν μπορείς να της πάρεις στα σοβαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. cortlinux said...
    Βασικά το ερώτημα εάν κάποιος ζει τρώγοντας μόνο προϊόντα μακ ντόναλς μόνο ο κρητικάκης

    Το 'χουμε ξαναπιάσει αυτό το θέμα εδώ! Ναι, υπάρχει κόσμος που ζει σχεδόν αποκλειστικά με φαστφούντ. Και φυσικά είναι θέμα ποιότητας - και όχι μόνο του εδέσματος αυτού καθ' αυτού, αλλά ολόκλήρης της κουλτούρας του φασφούντ! Το, επίτηδες γκροτέσκο, «supersize-me» αυτό προσπαθούσε να δείξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. Ν.Δ. ευχαριστώ που έθιξες ενα τόσο προσφιλές θέμα. Κρατώ αυτό που είπαν αρκετοί προγράψαντες 'περι ορέξεως ουδείς λόγος'. Στην κουζίνα δεν χωράει ρατσισμός. Λατρεύω το sushi αλλα και ενας γύρος απο την fontana στο Flushing που και που δε με χαλάει καθόλου.
    Εδώ στη Νέα Υόρκη υπάρχουν πολλά Ελληνικά εστιατόρια και τα πιο πολλά με υπέροχα μενού. Κυριαρχούν τα ψάρια αλλα και τοπική κουζίνα , Κρήτη , Μυτιλήνη , Κυπρος κλπ. Και απο κρασιά πολλά και καλά. Ένα μαγαζί στο village το Pylos έχει μόνο Ελληνικά κρασιά στον κλατάλογο. Η Νταιάν Κοχύλα έχει κάνει καλή δουλειά εδώ σαν σύμβουλος κουζίνας.
    Και κάτι που άκουσα απο έναν διάσημο σέφ. Η μαγειρική είναι 90 τοις εκατό υλικά και 10 τοις εκατό τέχνη.
    Οταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Μαμαλάκης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. badlydrawnboy
    "Γενικά, κουζίνες που δε διαθέτουν πολύ κρέας δεν μπορείς να της πάρεις στα σοβαρά. "

    Η δική μου κουζίνα πάντως είναι σχεδόν αποκλειστικά vegetarian (με μόνη εξαίρεση τα ψάρια). Εδώ και 20 χρόνια.

    Και οι γείτονές μου την έχουν πάρει πάρα πολύ σοβαρά.

    Για το κρέας δείτε τι λένε οι ειδικοί
    http://news.bbc.co.uk/1/hi/health/
    3149062.stm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Γευστικοτατο το σημερινο κειμενο! Μας ανοιξε την ορεξη και το κουτακι με τις αναμνησεις.
    Πριν πολλα χρονια, οταν σπουδαζα στο εξωτερικο, με επισκεφτηκε ο πατερας μου. Πηγαμε λοιπον μαζι, σ'ενα μεγαλο super market, για να γεμισουμε με προμηθειες το αδειο "φοιτητικο" μου ψυγειο. Δεν θα ξεχασω ακομα και σημερα την εκπληξη του πατερα μου, οταν αντικρυσε φετες καρπουζι τυλιγμενες σε μεμβρανη. Μονολογουσε για αρκετη ωρα "μα να πουλανε το καρπουζι σε φετες?". Οταν δε αναζητησε καποιο χορταρικο (ο ανθρωπος θα μπορουσε να ζησει μονο με χορτα , φετα και μαυρο ψωμι) απογοητευτηκε τοσο πολυ, που αρχισε να λοξοκοιτα το κουτι με τα χορταρικα που ειχα παρει για την γατα μου. Αναρωτιοταν αν θα ηταν νοστιμα για να τα βρασει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. "θα παρεκτραπώ ξανά αλλά ένα ποστ για τον συνδυασμό έρωτα και φαγητού πως θα σας φαινόταν;"

    Το είχε πρωτοθέσει ένας φίλος (walter) στο θέμα "Η πρώτη σας γνωριμία" την Κυριακή 27 Αυγ, 12:51:02 μμ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Somebody
    Γιατί κολλήσατε στο στομάχι/έρωτας;
    Τον εγκέφαλο τον έχετε βάλει υπό περιορισμό;Δεν λέω να έχετε απέναντί σας nuclear physicist..αλλά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Πανάσχημη said...
    "Γιατί κολλήσατε στο στομάχι/έρωτας; Τον εγκέφαλο τον έχετε βάλει υπό περιορισμό;"

    Όχι εγώ. Έχω γράψει και στα βιβλία μου και εδώ ότι η εξυπνάδα είναι το πιο δυνατό αφροδισιακό. Αντίθετα με μία ηλίθια γυναίκα - κι ας είναι και η πιο ωραία - δεν μπορώ.

    Όμως οι άντρες συνήθως φοβούνται τις έξυπνες γυναίκες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. παρότι πόντιος μπορώ να πω ότι αυτό που λες δεν το έχω δοκιμάσει.
    τώρα αν κάτι μου αρέσει είναι το χαβιτς και τα "λάχανα με τα φασούλια" όπου είναι βραστά παραπούλια με μαυρομάτικα φασόλια και μπούκοβο (όχι το πολύ καυτερό) ή κόκκινη πιπεριά. βέβαια έχει τις παρενέργειές του για αυτό δεν το προτίνω για ρομαντικό δείπνο αλλά για κρύες νύχτες του χειμώνα σε κανένα βουνό. ειδικά σε παλιά ξυλόσομπα γίνεται υπέροχο.

    τώρα για το ότι η ποντιακή κουζίνα είναι εντελώς φτωχή ως κουζίνα, δεν θα εναντιωθώ αλλά ούτε θα συμφωνήσω μιας και τώρα τελευταία μαζεύονται ξανά οι όποιες συνταγές από κάποιους τρελαμένους (υπάρχει και αντίστοιχο βιβλίο με κάποιες συνταγές). σίγουρα πάντως θα διαφωνήσω στ ότι όποια κουζίνα δεν διαθέτει πολύ κρέας είναι και για πέταμα. Η διαφωνία στηρίζεται στο εξής: στην σημερινή εποχή είναι που έχουμε αυξήσει τις ποσότητες του καταναλώσιμου κρέατος στη διατροφή μας σε παλαιότερες κοινωνίες δεν κατανάλωναν τόσο μεγάλες ποσότητες κρέατος. αν μελετήσετε τις διάφορες τοπικές κουζίνες θα δείτε ότι σε αναλογία οι συνταγές με κρέας είναι λιγότερες σε σχέση με αυτές άλλων υλικών (πχ χορταρικά). ακόμη και η ελληνική θα δείτε ότι έχει πάρα πολλές συνταγές χωρίς ίχνος κρέατος και τις οποίες λόγω αστικού τρόπου ζωής τις έχουμε ξεχάσει. (θα έλεγα ότι σε αυτό το θέμα έχουν αστικοποιηθεί και τα χωριά μας). αλήθεια ξέρετε πόσων ειδών χορτόπιττες υπάρχουν; για να μην πω για τα πόσα είδη σούπας.

    το σορβάς ή τσορβάς προέρχεταί από το τουρκικό τσορμπάς που σημαίνει σούπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. @πανάσχημη: Μα όλα ...θέμα εγκεφάλου είναι! :)
    Εξάλλου, νηστικός somebody ..δεν χορεύει! Βασικά, δεν κάνει τίποτα! Βγαίνει προς αναζήτηση τροφής!!

    Cyberdust said: "Το μόνο κείμενο που διάβασα μονορούφι"
    Μάλλον θα ...πείναγες!! :)
    ---------------------

    Μία από τις ταινίες που λάτρεψα, η πολίτικη κουζίνα.
    Μου άρεσε για τους υπέροχους παραλληλισμούς που κάνει με τα μπαχαρικά και τις έννοιες της ζωής.
    Το "όλα είναι ένα", με διαφορετικές εκφάνσεις. Του Ερμή.

    Και τι υπέροχη στιγμή της ταινίας, όταν ο πατέρας του Χωραφά "φεύγει" και τα ακροδάκτυλα του με κάποιο μπαχάρι στόλιζαν μία γεύση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. καταρχήν δεν είπα όχι στο μυαλό. βασικά πρώτα προτιμώ το μυαλό κι έχω το ίδιο προβλημα τον ΝΔ. δεν μπορώ η άλλη να είναι γκαγκά. αλλά εκτός το βασικό μέρος ενός φαγητού (εγκέφαλος) υπάρχουν και τα μπαχαρικά (το φαΐ).
    συνήθως άνθρωποι ανοικτοί στις νέες γεύσεις έχουν και πιο ανοικτά μυαλά. Όταν πας μαζί τους στην Ουγγαρία δεν θα ψάχνουν για σουβλάκι γύρο ή μουσακά. κι εγώ ευτυχώς δεν είχα τέτοιο άτομο μαζί μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. ΝΔ
    "Όμως οι άντρες συνήθως φοβούνται τις έξυπνες γυναίκες... "

    Γνωστή μου δικηγόρος είπε στον φίλο της οτι ήταν γραμματέας...

    Εκεί καταντήσαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Να συμπληρώσω στα παραπάνω πως ο εγκέφαλος είναι η προϋπόθεση!
    Από εκεί ξεκινάμε!
    Από εκεί και πέρα, το "μέσον" με το οποίο θα πλησιάσει ο ένας τον άλλον μπορεί να είναι το οποιοδήποτε.
    Είτε μία κοινή ενασχόληση που μπορεί να ονομάζεται 'συλλέκτες έργων τέχνης', είτε η μουσική, είτε μία από τις απολαύσεις που ο κάθε ένας μπορεί να απολαύσει και λέγεται 'φαγητό'.
    Και σαν φαγητό, δεν εννοούμε - και χωρίς να αποκλείεται, εφόσον είναι κοινό ζητούμενο - βραστά αυγά ή junk food, αλλά με την έννοια που ο κάθε εγκεφαλοκρατούμενος είναι σε θέση να δώσει.
    Αυτά και συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Πανάσχημη said...
    "Γνωστή μου δικηγόρος είπε στον φίλο της οτι ήταν γραμματέας..."

    Αυτό δεν είναι θέμα εξυπνάδας, αλλά επαγγελματικής και οικονομικής "ανταγωνιστικότητας".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. reactor
    "Αν δεν βυθίσεις τους κυνόδοντές σου μέσα σε μια ζουμερή μοσχαρίσια μπριζόλα με λίγο αιματάκι, να ξυπνήσουν τα ένστικτα του ζώου μέσα σου, τι έζησες στο τέλος της μέρας;.. ;)"

    Δυσπεψία.


    Synas
    Μόνο η εξυπνάδα που σε κάνει και διορατικό και επομένως προσεκτικό, και ακατάπαυστα ενδιαφέροντα και νέο δημιουργεί και κρατάει μια σχέση.

    Ο φίλος της γνωστής μου την παρατησε όταν έμαθε την πικρή αλήθεια και της είπε ότι πρέπει να μπει και φυλακή. Αφού πρώτα τη ρώτησε
    "Did you fake your orgasms too?"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. ...όταν ο πατέρας του Χωραφά "φεύγει"....

    Ooops! Λάθος! Οταν ο Παππούς του Χωραφά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Έχω εργαστεί κοντά 12 χρόνια στις επαγγελματικές κουζίνες και θα τυπώσω τη συζήτηση αυτή για να την κολλάω στα μούτρα όσων με ρωτούν : "Μα γιατί δεν άνοιξες κι εδώ ένα εστιατόριο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Πανάσχημη:
    That reminds me of Marilyn Monroe. When asked in an interview: "What do you think you are best at?" she answered: "faking orgasms".

    Να ρωτήσω τώρα όσους και όσες μαγειρεύουν: ποιο φαγητό ή γλυκό φτιάχνουν καλύτερα - και πως; (Συνταγή).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. @ πανάσχημη

    Αφήστε τις σάλτσες και μπείτε στο ψητό! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Έλεγε ο Nico (μπορεί να έχει φάει ο κ.Δήμου στο εστιατόριό του παλαιότερα) ένα καλό : " Το να είσαι μάγειρας είναι συναρπαστική δουλειά όμως έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα:όλοι τρώνε,οπότε, νομίζουν πως μπορούν να έχουν άποψη κι έτσι πρέπει να την υφίστασαι, ενώ αν ήμασταν μηχανικοί της Πόρσε, επειδή ακριβώς ελάχιστοι οδηγούν Πόρσε, θα σκεφτόντουσαν διπλά και τρίδιπλα πριν ν'ανοίξουν το στοματάκι τους".

    Αλλά θα μου πειτε τί ξέρει ο Nico από μαγειρική μπροστά στον "Τέλη" στην Ευρυπίδου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Λοιπόν λόγω καλής διάθεσης θα ανακοινώσω το μυστικό της επιτυχίας της σπανακόπιτάς μου.
    Ακολουθήστε την συνήθη συνταγή (ποτέ μόνο σπανάκι, μισό σπανάκι, μισό τυρί -εγώ βάζω cottage cheese- όχι φέτα) και στο μίγμα θα βάλετε σιμιγδάλι. Αφού πήξει το μιγμα το ξαναραιώνετε με δυο χτυπημένα αβγά.

    Και μετά γίνατε δημοφιλής.

    Οσο για γλυκά αντιγράφω κλασσική συνταγή¨
    Cool and Creamy Cheesecake

    Crust:
    1 cup graham cracker crumbs
    1/4 cup sugar
    1/4 cup (1/2 stick) butter or margerine, melted

    Filling:
    1 envelope unflavored gelatin
    1/4 cup cold water
    1 pkg. (8 oz.) cream cheese, softened
    1/2 cup sugar
    3/4 cup milk
    1/4 cup lemon juice
    1 cup whipping cream, whipped

    Crust:
    Mix crumbs, sugar, and butter; press into bottom of a 9-inch
    springform pan.

    Filling:
    Soften gelatin in water, stir over low heat until disolved.
    Beat cream cheese and sugar at medium speed with electric
    mixer until blended.
    Gradually add gelatin, milk, and juice.
    Refreigerate until slightly thickened.
    Fold in whipped cream.
    Pour over crust.
    Refrigerate until firm.
    (If desired, top with fruit just before serving.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Πανέμορφή μου,

    έτσι όπως πάς, μάλλον θα σκάσω από τη ζήλια μου!

    Με αγάπη

    Α.

    ΥΓ. Η μαγειρική είναι μια τέχνη που θαυμάζω και ίσως την γνωρίσω σε μιαν άλλη... ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Cool and Creamy Cheesecake...

    ...makes my mouth water!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Παράγραφε
    Μη σκάσεις από καμιά ζήλια. Το μαγαζί παραμένει ανοιχτό συνέχεια. Να υπενθυμίσω στην κορούλα σου ότι βρισκόμαστε 40 λεπτά από το Disney world?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. The boss said

    Τα σούσι τα έτρωγα πολύ πριν πριν γίνουνε μόδα. Όταν έγιναν, άρχισα να τα αποφεύγω - τουλάχιστον στα μοδάτα εστιατόρια.

    Έχω μία αλλεργία στις μόδες. Αρκεί κάτι να γίνει in για να βγω out.


    Μάλλον δεν σας άρεσε ποτέ πραγματικά. Αντιθέτως χαίρομαι που έγινε μόδα επειδή έχουν ανοίξει πολλά μαγαζιά και πέφτει η τιμή του ενώ αυξάνει η ποιότητα του.

    Braincleverboy said

    Η ποντιακή είναι μια ίσως από τις χειρότερες κουζίνες του κόσμου.


    Μα έλα τώρα! Κι εμείς που μας αρέσει μέχρι απωλείας αισθήσεων που κατατασσόμεθα; Αν περί ορέξεως χωρούν τέτοιες δηλώσεις, μας φαντάζεσαι να μιλάμε για πολιτική;

    Α, και το emoticon! ;-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. Κάνετε λάθος αγαπητέ.

    Δεν υπάρχουν παντού τα πάντα, αλλά απομιμήσεις των πάντων.

    Π.χ. είναι γεγονός ότι πλέον μπορώ να βρω ντομάτες και στη Γερμανία, αλλά δεν είναι εφάμιλλες των ελληνικών.

    Αμάν κάνουμε να γυρίσουμε στην Ελλάδα να φάμε κανά πατροπαράδοτο σουβλάκι-γύρο-πίτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Όπως λέει κι ο φίλος μου ο Nietzsche, είναι αδιανόητο στις μέρες μας να υπάρχουν γυναίκες που δεν ξέρουν να μαγειρεύουν,αφού είναι κάτι που κάνουν εδώ και χιλιάδες χρόνια! Μάλλον δεν έχουν κατανοήσει την έννοια "τροφή".

    Το μεγάλο μου άγχος: Καλεσμένος για φαι σε σπίτι που δεν γνωρίζω πώς και τι μαγειρεύουν. Απ'τη μια αδυνατώ να συνεχίζω να τρώω κάτι που δεν μου αρέσει, απ'την αλλή, για λόγους ευγένειας πρέπει να κάνω πως μασουλάω επαναλαμβάνοντας ότι όλα είναι υπέροχα. Μόνο η αγωνία του τι θα μου σερβίρουν με κάνει να χάσω την όρεξή μου. (η οποία επανέρχεται αν τελικά το φαί είναι καλό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Nikos Dimou said

    cortinux οτιδήποτε φαγητό και να φάς με την συχνότητα και την μονοτονία που έτρωγε ο τύπος στα Μακντόναλντς θα αρρώσταινε. Όλο το ντοκιμαντέρ ήταν μία κατασκευή.


    Διαφωνώ. Αν έτρωγε χορταρικά, φρούτα, λαχανικά δεν θα πάθαινε τίποτε. Τα πολυακόρεστα λίπη του McDonalds του προκαλέσαν λιπώδη διήθηση του ήπατος και τα συμπαρομαρτούντα. Ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζοντας ένα χαμηλό budget αναγκάστηκε να περιορίσει χρονικά το project του. Ο Spurlock έδωσε το έναυσμα για μια πιο υγιεινή διατροφή στα αμερικάνικα σχολεία με συνοδό Jamie κλπ. Την ταινία την είδα με τα παιδιά μου. Δεν ξαναφάγαν Mc από τότε. Μόνο γι αυτό ο Spurlock is my heroe.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. AsGoodAsItGets said...
    "Κάνετε λάθος αγαπητέ.
    Δεν υπάρχουν παντού τα πάντα, αλλά απομιμήσεις των πάντων".

    Κι εσείς ακόμα μεγαλύτερο λάθος. Οι καλύτερες ποιότητες πάνε για εξαγωγή. Βρίσκω καλύτερα ελληνικά φρούτα και λαχανικά στο Μόναχο ή στο Λονδίνο παρά στην Αθήνα...

    Απλώς σας επηρεάζει η ιδέα
    ότι είστε στον τόπο σας...

    Για να μην πω ότι και στην Ελλάδα πολλά "ελληνικά" προϊόντα είναι εισαγόμενα και μεταβαπτίζονται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. Antonios Liolios said...
    Διαφωνώ. Αν έτρωγε χορταρικά, φρούτα, λαχανικά δεν θα πάθαινε τίποτε.

    Μα δεν μιλάμε για φρούτα και λαχανικά - αλλά για κρέατα. Μην παραβιάζετε ανοιχτές πόρτες και μην υποτιμάτε την νοημοσύνη των συζητητών σας. Εννοώ ότι ήταν μία τεχνητή κατάσταση - κανένας άνθρωπος δεν ακολουθεί πραγματικά τέτοια δίαιτα. Και στο Μακ έχει σαλάτες - αλλά δεν τις άγγιξε! Εντυπωσιοθηρία και λαϊκισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Μια απλή καταγραφή συνηθισμένων «Ελληνικών» πιάτων, νομίζω ότι πείθει ότι αυτό που ονομάζουμε Ελληνική Κουζίνα, όπως και ο «Ελληνικός καφές» είναι κενός λόγος.

    Μουσακάς,
    Ντολμάδες,
    Ιμάμ μπαϊλντί,
    Γιουβαρλάκια,
    Κεφτέδες...

    και...

    Παστίτσιο,
    Μπιφτέκια,
    Ραγού,
    Στιφάδο...

    Αναγνωρίζετε καμμία Ελληνική λέξη σε αυτά τα φαγητά;

    Η Ελληνική κουζίνα είναι μετατροπή κάποιων συνταγών της Τούρκικης κουζίνας προς το απλούστερο (και φτωχότερο) , χρησιμοποιώντας αντί για το βούτυρο, το πολύ ελαφρότερο και υγιεινότερο ελαιόλαδο. Για παράδειγμα τα γεμιστά της Τούρκικης κουζίνας είναι πολύ πιο σύνθετα από αυτά της Ελληνικής με σταφίδες κουκουνάρια και βούτυρο.

    Επίσης υπάρχουν και πολλές Βενετσιάνικες η Ιταλικές συνταγές σε όλη την Ελλάδα, και κυρίως στα Επτάνησα, στην Κρήτη και την Κύπρο. Νομίζω ότι το αρνάκι λεμονάτο στον φούρνο με δενδρολίβανο είναι μία από αυτές.

    Γνήσιο Ελληνικό φαγητό είναι ο οβελίας.Η σούβλα λέγεται οβελίσκος εξ ού και η ονομασία των γνωστών οβελίσκων της Αιγύπτου, που έμοιαζαν με σούβλα. Επίσης οι ...πυραμίδες ονομάστηκαν έτσι από κάτι ...καρβέλια πυραμιδοειδή, που συνηθιζόταν στην Αρχαία Ελλάδα. Η ονομασία κατά λέξη σημαίνει αυτό που γίνεται στην φωτιά. (Πυρ η... fire)
    Οι Αρχαίοι Ελληνες δηλαδή όταν είδαν τους οβελίσκους τους ονόμασαν περιπαικτικά... σούβλες και τις πυραμίδες ...καρβέλια.

    «Ελληνες αεί παίδες εισίν»

    Κατά την γνώμη μου το Πασχαλινό έθιμο πάντως, απολίθωμα των αρχαίων θυσιών, είναι σήμερα πολύ βάρβαρο. Στα Επτάνησα το Πάσχα συνήθιζαν την κρεατόσουπα αυγολέμονο με πολύ τυρί αντί για τον οβελία και πολλές φορές το Πάσχα όταν βλέπω τα σουβλισμένα ζώα, αναπολώ την παλιά Επτανησιακή παραλλαγή.

    Η συνήθεια που υπάρχει εδώ να απανθρακώνουν το ψητό κρέας με κάνει να μην παραγγέλλω ποτέ, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, μπριζόλα. Εχετε δοκιμάσει ποτέ την αντίστοιχη Ιταλική bistecca Fiorentina;

    Το steak Tartare, (ωμός κιμάς από μοσχαρίσιο φιλέττο με διάφορα μυρωδικά, στα οποία συμπεριλαμβάνεται ακόμα και ατζούγια ψιλοκομμένη και γαλλικό κονιάκ) και είναι από τα αγαπημένα μου πιάτα, μπορώ ακόμα να το παραγγείλω με εμπιστοσύνη, σε ένα Γαλλικό restaurant στο Κολωνάκι.

    Α!... Ναι... Εγώ θα ντρεπόμουνα να διαφημίζω σαν χαρακτηριστικό Ελληνικό πιάτο αυτό που έχει την ονομασία... Moussaka! (η Παστίτσιο!) ...Ελεος!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. Το "που" τρως ένα συγκεκριμένο φαγητό έχει πολλή σημασία. Για παράδειγμα το sushi στην Ελλάδα είναι επιεικώς απαράδεκτο. Όπως κ ο γύρος στην Αμερική.

    Πέρα από τις προκαταλήψεις η νοστιμιά στο φαγητό είναι παγκόσμιος κώδικας κ λιγότερο υποκειμενικός από ότι νομίζουμε.
    Το καλό φαγητό είναι θέμα υλικών κ αγάπης του μάγειρα για το δημιούργημά του.

    Για τις... ντομάτες θα συμφωνήσω ΝΔ, με τη σημείωση ότι κοστίζουν τα 3πλασια στο εξωτερικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Alexandros
    Εδω στη Φλοριδα πάντως κοστίζουν 5,80 ευρώ το κιλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. @ Antonios Liolios

    Πολλές φορές εκφράζομαι κάπως υπερβολικά και έπειτα το μετανοιώνω.

    Ως Β. Ελλ. έχω έρθει σε επαφή με πόντιους και έχω μια κάποια άποψη. Την Ποντιακή κουζίνα τη βλέπω πιο πολύ σαν σνακ παρά ως κυρίος πιάτο. Νομίζω ότι σε σύγκριση με άλλες προσφυγικές Κουζίνες υστερεί πολύ. Φτωχά υλικά και λίγο κρέας. Ίσως να φταίει και η ζωοφιλία τους.

    Αν δεν είσαι πόντιος και σε αρέσει τόσο πολύ η ποντιακή κουζίνα, αυτό το βρίσκω πρωτοφανές. Οι περισσότεροι πόντιοι είναι πολύ περήφανοι για την καταγωγή τους και έτσι ο,τιδήποτε ποντιακό το βρίσκουν εξαιρετικό.

    Αλλά και εσύ σούσι και Τσορβά! Τέτοια περίεργα γούστα που τα βρίσκεις;

    Αλλά εδώ που τα λέμε και οι πόντιοι γουστάρουν ομό ψάρι με τη διαφορά ότι το παστώνουν.

    Οι πόντιοι της τεως ΕΣΣΔ μάλλουν μαγειρεύουν καλύτερα από τους άλλους. Πιροσκί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. dion.m said:
    "Κατά την γνώμη μου το Πασχαλινό έθιμο πάντως, απολίθωμα των αρχαίων θυσιών, είναι σήμερα πολύ βάρβαρο. Στα Επτάνησα το Πάσχα συνήθιζαν την κρεατόσουπα αυγολέμονο με πολύ τυρί αντί για τον οβελία και πολλές φορές το Πάσχα όταν βλέπω τα σουβλισμένα ζώα, αναπολώ την παλιά Επτανησιακή παραλλαγή."

    Στην οικογένειά μου συνεχίζουμε να τρώμε αυγολέμονο το Πάσχα και τον... Οβελίξ τη δεύτερη μέρα. Αλλά όπως λέτε κι εσείς και το αυγολέμονο είναι κρεατόσουπα. Σας ενοχλεί η θέα του σφαγμένου ζώου; Δεν είναι υποκριτικό αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. lol με το που το διάβασα κατέβηκα κατευθείαν κάτω να πάρω αυγά και πατάτες (όλο έτοιμες κάνω γιατί βαριέμαι να καθαρίζω). Εμείς εδώ κάθε μήνα έχουμε πακέτο από Ελλάδα με όλα τα καλούδια (Βαρύ πακέτο που λέει και ο τηλεπροφήτης πλασιέ :)) Που τέτοια πράγματα παλιότερα ε; Η σύγχρονη εποχή έχει και τα "μείον" της (που λέει ο λόγος, δεν το εννοώ :)) όμως... αν ήσασταν φοιτητής τώρα κύριε Δήμου θα σας είχε πρήξει η μαμά σας αν ήταν υπερπροστατευτική, κάθε ημέρα τηλέφωνο "Έλα σου μιλάω με την κάρτα που έχει 170 ώρες συνομιλίας!". (πάνε πλέον οι υπεραστικές και εξωτερικού χρεώσεις). Θυμάμαι όταν πρωτοβρέθηκα στο εξωτερικό όταν μιλούσα με Ελλάδα η ένταση της φωνής μου άλλαζε ευθέως ανάλογα με την απόσταση που βρισκόταν ο συνομιλητής μου.

    Άσχετο αλλά το σουβλάκι εδώ κάνει 4 ευρώ! Στην γειτονιά μου στην Ελλάδα κάνει 1.30/1.40 νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. καταρχήν δεν είναι απαραίτητο ότι επειδή μία τροφή έχει ονομασία αλλοδαπής προελεύσεως ότι απαραίτητα δεν είναι και πατροπαράδοτη. πχ οι ντολμάδες ή αλλιώς σαρμαδες με αμπελόφυλλο ήταν συνηθισμένη τακτική στους αρχαίους. νομίζω ότι κάπου στον αθήναιο αναφέρει ότι έφτιαχναν ένα φαγητό όπου τύλιγαν το ψάρι με αμπελόφυλλα. ή ακόμη και ο μουσακάς από ότι γνωρίζω σε κάποιες περιοχές δεν γίνεται με μπεσαμέλ αλλά με γιαούρτι. Δεν λέω ότι όλα είναι δικά μας αλλά νομίζω ότι όποιοσδήποτε αφορισμός θα πρέπει να μελετάται πρώτα και ύστερα να κατατήθεται.

    άλλωστε δύο από τα πιο βασικά υλικά τα οποία θεωρούμε ελληνικά ενώ είναι ξενόφερτα είναι η πατάτα και η τομάτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. @Pensierix said...
    ... και το αυγολέμονο είναι κρεατόσουπα. Σας ενοχλεί η θέα του σφαγμένου ζώου; Δεν είναι υποκριτικό αυτό;

    Η θέα ολόκληρου σουβλισμένου ζώου, το οποίο πολλές φορές περιφέρεται σαν λάβαρο, με ενοχλεί πολύ αισθητικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Πανάσχημη said...
    Alexandros
    Εδω στη Φλοριδα πάντως κοστίζουν 5,80 ευρώ το κιλο.

    με τα euros με μπέρδεψες αλλά από ότι κατάλαβα συμφωνούμε ότι καλά λαχανικά βρίσκεις μόνο σε whole foods type μέρη κ είναι ακριβά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. Alexandros
    Μετέτρεψα και τα pounds σε κιλά και το δολλάρια σε ευρώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. An angry boss reprimanded

    Μα δεν μιλάμε για φρούτα και λαχανικά - αλλά για κρέατα.


    Λυπάμαι αλλά μιλάμε για λίπος, plain processed far και μάλιστα κεκορεσμένο (συγγνώμη εκ παραδρομής έγραψα πολυακόρεστο πριν). Αυτό σερβίζει ο Mc. Τα RDA (πόσο πρέπει να παίρνουμε την ημέρα με την διατροφή μας από κάθε θρεπτική ουσία) του λίπους είναι 65 gr και της χοληστερίνης 300 mg.

    Σας ενδιαφέρει να μάθετε πόσο σας προσφέρει το fast food της γειτονιάς σας;


    Μην παραβιάζετε ανοιχτές πόρτες και μην υποτιμάτε την νοημοσύνη των συζητητών σας.

    Are you talking to me? Are you talking to me? Όποιος ένοιωσε ότι του πρόσβαλλα οτιδήποτε, προκαταβολικά i am sorry but please educate me on how i did it. Όσο αφορά τις ανοικτές θύρες, μερικές είναι τόσο φανερά ανοικτές που απορώ πως τις συζητάμε εδώ τώρα.


    Εννοώ ότι ήταν μία τεχνητή κατάσταση - κανένας άνθρωπος δεν ακολουθεί πραγματικά τέτοια δίαιτα. Και στο Μακ έχει σαλάτες - αλλά δεν τις άγγιξε!


    Έχει σαλάτες με trans fats (ω ναι!). Ο Spurlock ακολούθησε την τυπική αμερικάνικη δίαιτα στην οποία οι σαλάτες δεν προτιμούνται αν δεν βρίσκονται σε trans.


    Εντυπωσιοθηρία και λαϊκισμός.


    Καθόλου. Να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο ήθελε πάνω στη συμβολή των fast foods στην παχυσαρκία που λυμαίνεται τις ΗΠΑ και εμφανίζεται και δω. Το πήγε στο extreme. Έδειξε και το αντίθετο, έναν καθημερινό καταναλωτή SuperMac που ήταν λεπτός με χαμηλά λιπίδια.

    Δες τε το site του, μελετήστε το. Εκεί απαντά σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Μην ξεχνάτε ότι εντυπωσιοθήρα και λαικιστή τον απεκάλεσαν πρώτες πρώτες οι βιομηχανίες fast foods. Χωρίς καμιά φυσικά να του κάνει μήνυση. Αντίθετα αποσύραν το Big Mac! Makes you wonder why....(Κάτι μου θυμίζει αυτό με μιά ιστορία με αστρολόγους but thats another story all together :-))

    Badlydrawnboy
    Αλλά και εσύ σούσι και Τσορβά! Τέτοια περίεργα γούστα που τα βρίσκεις;


    Ότι και να πεις δίκιο έχεις! Και Κλίγα έβγαλα!

    Αν δεν είσαι πόντιος και σε αρέσει τόσο πολύ η ποντιακή κουζίνα, αυτό το βρίσκω πρωτοφανές.

    Είμαι κατά 50 % στο genome και κατά 100 % στην ψυχή (oops sorry for the bad word!)


    EMERGENCY, EMERGENCY, Food fight alert!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. "Π.χ. είναι γεγονός ότι πλέον μπορώ να βρω ντομάτες και στη Γερμανία, αλλά δεν είναι εφάμιλλες των ελληνικών."

    Την παραπάνω φράση την έχω ακούσει πολλές φορές από ελλ του εξωτερικού και την αντιλαμβάνομαι ως μια αιώνια αναζήτηση του Ελ. να βρει έστω και κάτι ασήμαντο στο οποίο υπερέχουμε. ΟΚ στα ζαρζαβατικά και στο μπάσκετ είμαστε οι καλύτεροι.

    Αν ζεις στην επαρχία κοντά σε παραγωγούς και σε χομπίστες κηπουρους, μπορείς να ξέρεις την προέλευση της τομάτας. Αν όχι, δεν αποκλέιεται να τρως τομάτα απο οποιαδήποτε χώρα και να νομίζεις οτι είναι ελληνική.

    Αν ο Ελ. φάει φτηνή τομάτα χύμα στο εξωτερικό θα πει:"σαν την ελληνική... καμία...". Παρόλα αυτά οι αγνώστου προέλευσης χύμα τομάτα μπορεί και να εισήχθη απο τη χώρα μας. Αν πάρεις ακριβή τομάτα όμως, τότε θα δεις τη διαφορά και ας είναι ισπανική, τουρκική κτλ.

    Τέλος δε χρειάζεται να επαιρόμαστε για την ντομάτα (ντομάτα και τομάτα όπως λέμε τομέιτο και τομάτο)μας και να το πάιζουμε ειδικοί τοματολόγοι γιατί είναι ένα προϊόν που, όπως και η πατάτα, εισήχθη για πρώτη φορά πολύ πρόσφατα στη χώρα μας και στη μεσόγειο γενικά.

    YΓ Επίσης έχουμε και τα καλύτερα φυστίκια Αιγίνης. Και το Ιράν έχει καλά φυστίκια Αιγίνης, αλλά ευτυχώς τα μόλυνε ο σαντάμ στον πόλεμο με ραδιενέργεια και έτσι είμαστε πρώτοι. Έχουμε και την καλύτερη Αίγινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. Αν ο οικοδεσπότης δεν έχει αντίρρηση θα θέλατε να συζητήσουμε για την συμβολή της φυτογαγίας στην διατήρηση της υγείας;

    Μην βιαστείτε να πείτε ναι, το θέμα είναι πολύ hot!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. @dion.m

    Απ'τη στιγμή που μιλάμε για αισθητική, πάω passo. Εμένα μ'ενοχλεί αισθητικά το ίδιο το τεμαχισμένο μοσχαράκι στην κατσαρόλα και το ολόκληρο αρνάκι στη σούβλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. xa xa! Εκείνη τη διαφήμιση με τον ελληνα φοιτητή που φτάνει στο αεροδρόμιο με τη βαλίτσα γεμάτη τρόφιμα από τη μαμά του, την παίζει ακόμα η TV?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Πανάσχημη said...
    Παράγραφε
    Μη σκάσεις από καμιά ζήλια. Το μαγαζί παραμένει ανοιχτό συνέχεια. Να υπενθυμίσω στην κορούλα σου ότι βρισκόμαστε 40 λεπτά από το Disney world?

    Δευ Οκτ 30, 07:51:32 μμ
    ---------------------------

    !!!

    Την ερχόμενη άνοιξη, θα περάσουμε από τα μέρη σου, αν όλα πάνε καλά.

    Σε φιλω

    με πολλή αγάπη

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. σκουληκότρυπα said

    Ευγεστα λαχανικα θα φατε μονο απο παραγωγους που χρησιμοποιουν τις παραδοσιακες ποικιλιες ,χωρις χρηση αυξητικων ορμονων και λιπασματων.



    May I humbly agree. Η μητέρα μου καλλιεργεί λαχανικά στον κήπο του σπιτιού που περνά το καλοκαίρι της. Χωρίς λιπάσματα είναι καταπληκτικά. Φυσικά μην ξεχνάμε ότι ο σπόρος είναι προιόν τεχνητης επιλογής γεγονός που ίσως εξηγεί την κακομοιριά των προιόντων στα καταστήματα φυσικής διατροφής στην (που αλλού;) Αθήνα/Σαλονίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Απίθανη η παρέα σας αλλά ξανά αύριο.

    Και όπως είπε η Στηβ Τζομπς
    "Stay hungry... stay foolish!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Παρατηρήσατε οτι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η προτροπή του ΝΔ για συνταγές έπεσε στο κενό; Οι γυναίκες το καταλαβαίνω. Δεν ξέρουν να μαγειρεύουν ή τα λίγα που ξέρουν τα κρατάνε για τον εαυτό τους( μην τα μάθει η διπλανή). Αλλά εμείς; Μάλλον είμαστε πολύ ταπεινοί και δεν θέλουμε να τις πληγώσουμε με τις ικανότητές μας και στην κουζίνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. nikos dimou εγραψε:

    "Έχω ευαίσθητο στομάχι και χρόνια οισοφαγίτιδα (Losec συνεχώς)"

    Oμοιοπαθητικη δοκιμασατε; :-)

    Συνταγή γλυκου απλου και υγιεινου:

    Kυδωνια και μηλα ψητα στο φουρνο (ολοκληρα ή τριμμενα)

    Πασπαλιζουμε με κανελλα,μελι και καρυδια.
    Αν θελουμε προσθετουμε και λιγο λικερ (εγω βαζω το κερκυραικο κουμ-κουατ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. Liolios

    Θα κάνω ένα ίδιο ντοκυμαντέρ με σουβλάκι και γύρο...

    και θα φτάσω στο ίδιο αποτέλεσμα

    δεν χρειάζεται όλος αυτός ο κόπος για να αποδειχθεί κάτι το αυτονόητο...

    Όσο για την φυτοφαγία την εφαρμόζω κατά 90% (το 10% ειναι πουλερικά και ψάρια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. @ liolios:
    Χα! Κατα σύμπτωση σήμερα μαγείρεψα τσορβά!

    Πολύ ωραία σούπα. Είναι απο τα αγαπημένα φαγητά της συντρόφου μου.

    Δεν είμαστε πόντιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Και μία εύκολη συνταγη με χόρτα:

    Δύο μάτσα καυκαλήθρα
    Ενα μάτσο μυρώνι
    Τους κόβουμε τις ρίζες,τα πλένουμε, και τα χοντροκόβουμε.
    Σε μια μεγάλη κατσαρόλα τσιγαρίζουμε με λίγο λάδι ένα μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο.
    Μόλις ξανθύνει αρκετά, ρίχνουμε τα χόρτα, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και
    χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά.
    Αφού πιούν σχεδόν όλα τα υγρά τους, απομακρύνουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε μέσα τριμμένη φέτα (με ηρεμία), πιπέρι από το μύλο και ανακατεύουμε. Αν θέλουμε, κατά το σερβίρισμα, προσθέτουμε λίγο ωμό λάδι.
    Τρώμε βγάζοντας βογκητά.
    Νο fake orgasm!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. Πανάρχαια συνταγή, απευθείας από τον τσελεμεντέ του Πλάτωνα, ενός από τους πιο ένδοξους Έλληνες.

    Κόβετε κολοκυθάκια σε ροδέλες, τις πασπαλίζετε με αλεύρι και τις τηγανίζετε. Χτυπάτε μπόλικο σκόρδο με ξύδι και πιπέρι, αλάτι στο γουδί και τις πασπαλίζετε ώστε να ευωδιάσουν και να αποκτήσουν μία πικάντικη γεύση. Με το υπόλοιπο λάδι και λίγο από το μίγμα του σκόρδου συν κόκκινο πιπέρι φτιάχνετε το μακάλο. Κρατάτε λίγο από το καμένο λάδι για να ραντίσετε το μακάλο στο τέλος ώστε να αποκτήσει κάποιο ροδαλό χρώμα.

    Γίνετε και με πιπεριές, ψημένες στο φούρνο, ξεφλουδισμένες και τηγανισμένες σε σάλτσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. Xarysssssss oso kai na prospatheiw kaneiw den tsimpaei tis blakiew poy lew.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. Κάφρος καλεί υπόλοιπους.

    Με ακούτε υπόλοιποι;

    Πόσο χαίρομαι που σας αρέσουν τόσα πράγματα. Μου αρέσει όταν βλέπω υψηλό γούστο. Εγώ πάλι δεν μπορώ τα πολλά. Απλά πράγματα και βασισμένα κυρίως στο κρέας. Μόνη εξαίρεση αποτελούν τα ραδίκια. Τι ωραία όταν είναι πικρά! Και μάλιστα κρύα -τα ζεστά δεν είναι τόσο ωραία.

    Κατά βάθος όμως, παρόλο που δοκιμάζω ό,τι βρεθεί μπροστά μου, πολύ λίγα φαγητά μου αρέσουν. Δεν πρέπει να είναι δέκα όλα κιόλα που τα τρώω με ευχαρίστηση.

    Και τώρα θα σας πω το αγαπημένο μου. Από εδώ και κάτω διαβάζετε με δική σας ευθύνη -συνήθως όταν το περιγράφω, ο κόσμος γύρω μου κάνει τρεις μέρες να φάει.

    Μισή φρατζόλα ψωμί ανοιγμένη στα 2

    Τηγανισμένο ζαμπόν

    Χωριάτικο λουκάνικο, κομμένο ροδέλες, τηγανισμένο επίσης.

    Ένα αυγό ομελέτα.

    Κασέρι σε φέτες ανάμεσα στο ζαμπόν και το αυγό για να λιώνει.

    Μαγιονέζα.

    Αν δεν το καταλάβατε, το αγαπημένο μου φαγητό είναι αυτό το σάντουιτς.

    (Ποιος είναι αυτός ο Ιτς και όλοι τρώνε σαν του Ιτς;)

    Άσε πια η πίτσα! Μεγάλη αγάπη. Και εδώ όμως κάνω κάτι για το οποίο ακούω τα σχολιανά μου -και ας είναι πολύ υγιεινό. Κάθε κομμάτι το ακουμπάω πρώτα στο καπάκι του κουτιού -στη μέσα πλευρά- να φύγει το λάδι. Αν δεν το έχετε κάνει δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση λαδίλα γλιτώνω.

    Για τα των σουβλατζίδικων δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός γιατί ο πατέρας μου ήταν σουβλατζής. Και εγώ βέβαια για μεγάλο μέρος της ζωής μου. Και το γύρο, τουλάχιστον, τον έχω βαρεθεί λίγο. Πραγματικά, ως παιδάκι, πρέπει να έχω φάει περισσότερο γύρο από όσο έχω πιει γάλα. Με τα σουβλάκια, όμως τα πάω καλά. Αν βέβαια είναι καλοφτιαγμένα, που σημαίνει να έχουν αρκετό λίπος.

    Για Goodys, Mac και τέτοια ούτε να ακούσω.

    Άσε με τα κινέζικα... Μια φορά έχω καταφέρει να μη μείνω εντελώς νηστικός (από τις τρεις που έχω πάει).

    Αυτά! Με σιχαίνεστε πολύ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. Μέρες τώρα με δυνατά σχόλια,επιπέδου,δυσκολίας,νοημάτων από ΝΔ αλλά και διάλογοι με ίδια χαρακτηριστικά.Ομολογώ ότι αδυνατούσα να συμπορευτώ και λόγω χρόνου σας διάβαζα μονορούφι.

    Σήμερα ο έρωτας ο νικοδημικός περνάει απ'το στομάχι και την τιμητική της έχει η παιδική μας διατροφή; η μάνα;τα αγνά εκείνα φαγητά;οι θύμησες;

    Πάμε λοιπόν χρόνια πίσω, Μεσσηνία, και το φαγητό των φαγητών....καγιανάς!!

    -1 κιλό ντομάτες αρκετά ώριμες
    -300γρ.τυρί φέτα σε λεπτές φέτες
    -2 κρεμμύδια
    -3 αυγά
    -1 φλυτζάνι λάδι
    -λίγο πιπέρι

    Τηγανίζουμε ελαφρά το κρεμμύδι και ρίχνουμε την ντομάτα καθαρισμένη και ψιλοκομμένη να βράσει με νερό καλά και να μείνει μόνο με το λάδι,προσθέτουμε και το πιπέρι.
    Ρίχνουμε το τυρί να ψηθεί για λίγο και από τις δύο όψεις.
    Μετά ρίχνουμε τα αυγά που έχουμε ετοιμάσει( χτυπώντας τα σε βαθύ πιάτο,ασπράδι και κρόκο μαζί)
    Κουνάμε το τηγάνι για να ψηθεί όλο το αυγό,όχι για πολλή ώρα.
    Έτοιμο!
    Άν θέλουμε και ανάλογα με την εποχή μπορούμε να προσθέσουμε στο τέλος υλικά που έχουν προετοιμαστεί,όπως πατάτες τηγανητές,μελιτζάνες τηγανητές,μα πάνω απ'όλα το αξεπέραστο παστό (χοιρινό).

    Τι θυμίζω σε κάποιους;
    Τι χάνουν κάποιοι;
    Τι απεχθάνονται άλλοι;

    Αντίθετα με τα φαγητά που μας άρεσαν,αυτά που δε θέλαμε μικροί δεν τα θέλουμε και μεγάλοι,γιατί;

    Από γλυκά οι Καλαματιανές δίπλες.
    Πεντανόστιμο αλλά δύσκολο γλυκό,μόνο σε σπίτια το πετυχαίνουν,τώρα το βρίσκω σε ένα φούρνο με ξύλα στη Μεσσήνη.
    Το άλλο γλυκό που γεύτηκα μεγάλος και μου άρεσε φανταστικά,
    πουγκάκια Λέρου.

    Της γεύσεως ημέρα,λαμπρυνθώμεν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. Μακεδονίτικη γιαουρτόσουπα

    Βράζετε ρύζι, το ξεπλένετε ζεστό να κρυώσει απότομα, και το βράζετε ξανά με μέντα, αλάτι, μαύρο πιπέρι, ζωμό κότας. Παίρνετε λίγο από το ζουμί και αραιώνετε ένα κεσεδάκι γιαούρτι, αργά. Χύνετε όλο το γιαούρτι σιγά-σιγά στην χλιαρή κατσαρόλα, ανακατεύοντας. Πασπαλίζετε το πιάτο με ψιλοκομμένα φύλα μέντας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. Άσχετο - σχετικό.

    Όταν πήγα στρατό δεν το πήρα και πολύ άσχημα. Μπορώ να πω ότι διασκέδαζα κιόλας. Μου φαίνονταν όλα πολύ αστεία. Οι ασκήσεις, οι φωνακλάδες είχαν πολύ πλάκα. Όποια αγγαρεία ή σκοπιά μου προκαλούσε γέλιο.

    Μέχρι που μια μέρα πήγα αγγαρεία μαγειρεία. Με το που μπήκα είπα "Θεέ μου, μόνο μάγειρας να μη γίνω, ό,τι άλλο". Με έπνιγε αυτή η κλεισούρα του χώρου και όλη αυτή η βρωμιά.

    Μαντεύετε γιατί το γράφω, έτσι; Έγινα μάγειρας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. Θα κλείσω την αποψινή μου πολυλογία με μια παρατήρηση. Κάπου είδα αρνητικά σχόλια για τα ενισχυτικά γεύσης.

    Εμένα πάντως και ο παππούς μου και ο πατέρας μου τα χρησιμοποιούσαν και στο σπίτι.

    Και κάτι που ξέχασα να γράψω στο πρώτο μου σχόλιο. Λατρεύω τα μακαρόνια με κιμά και το παστίτσιο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. @ pagis

    Ποιες φέτες; Εδώ μιλάμε για φρατζόλα!

    Αλλά αν είναι να τους χαλάσω το κέφι δεν θα το πω σάντουιτς.

    Αμφίψωμο;

    LOL!

    Α, και κάτι άλλο. Δεν μιλάω για όταν βαριέμαι. Είναι το αγαπημένο μου φαγητό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. Η αλήθεια είναι πάντως -καλά που θα σταμάταγα- ότι δεν αισθάνομαι περήφανος για όλα αυτά. Τα του πρώτου σχολίου εννοώ. Μακάρι να μπορούσα και εγώ να απολαύσω την ιεροτελεστία που απολαμβάνουν όσοι αρέσκονται σε πολυποίκιλες γευστικές ηδονές φαγητού.

    Η ηδονή όμως για μένα αρχίζει με το τέλος του φαγητού.

    Μεταξά 7* και πίπα
    ή
    Glenfiddich 12 ή 18 ετών (το 15άρι δεν μου αρέσει και πιο πάνω είναι πολύ ακριβά και δεν έχω δοκιμάσει) και Montecristo No 2 (άντε No 4 αν δεν έχουμε φράγκα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. Ουάου, έκανα και 200σάρα!

    Μάλλον όλοι κάνουν εμετό μετά την περιγραφή του αγαπημένου μου φαγητού...

    :-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. aggelos-x-aggelos, παραλήρημα τελείως, έτσι;;; Έδωσες ρέστα!

    Εμένα το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα "κολλητά". Ξέρεις κανείς ποιά είναι τα "κολλητά";;; Ρωτάω γιατί ένας άνθρωπος μόνο κάποτε έτυχε να το ξέρει (ή να το βρεί μετά από καμιά εικοσαριά μαντεψιές;)...

    Ξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. Βοηθάω... το έλεγε η γιαγιά μου :-)

    (Βοήθησα πάντως πολύ... Τώρα αν δεν το βρείτε, δεν θα φταίω εγώ :-O)

    Ξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. Μ' αρέσουν οι απλές γεύσεις, μου αρέσουν και τα γραφικά ταβερνάκια και τα gourmet εστιατόρια.

    Μου αρέσουν πολλές κουζίνες του κόσμου, κατά προτίμηση οι ελαφριές.

    Έχει αποδειχθεί κατ'επανάληψη ότι η Μεσογειακή (Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα) διατροφή είναι η πιο υγιεινή (ελαιόλαδο, ψάρια, λαχανικά κλπ)

    Δεν έχω στοιχεία, αλλά έχω διαβάσει ότι η μαγειρική στο σπίτι είναι είδος προς εξαφάνιση, το delivery ανεβαίνει με ραγδαίους ρυθμούς.

    Ο φίλος μου ο Θοδωρής λέει "ας αφήσουμε τους επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους - και καλύτερα μαγειρεύουν και δεν πλένεις και τα πιάτα".

    Το σπιτικό φαγητό γίνεται είδος πολυτελείας στον Δυτικό κόσμο.
    Δυστυχώς...

    Το πιο ενοχλητικό στο φαγητό στην Ελλάδα είναι η υπερβολική χρήση λαδιού, κολυμπάνε στο λάδι οι σαλάτες, τα όσπρια, τα γεμιστά.

    Για το αγαπημένο μου φαγητό στην Τοσκάνη, 2η πατρίδα, ανταγωνίζονται τα λαζάνια φούρνου με την πολέντα της γιαγιάς.

    H Iταλική πίτσα δεν έχει καμία σχέση με την πίτσα που τρώμε στην Ελλάδα.

    Η διεθνής Ιταλική κουζίνα δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την λαϊκή Ιταλική κουζίνα, ούτε καν τα ονόματα των πιάτων δεν ταυτίζονται.

    Στην Ιταλία, αν η πάστα βράσει ένα λεπτό πάνω απ' το κανονικό, πετιέται.
    Στην Ελλάδα, σε ελάχιστα εστιατόρια και σπίτια δεν τρως λάσπη.

    Στην Ιταλία, αν η πάστα δεν φαγωθεί 15 λεπτά μετά το βράσιμο, πετιέται.
    Στην Ελλάδα, την τρώμε και ξαναζεσταμένη.

    Όσο περνάνε τα χρόνια η σημασία που δίνω στο φαγητό είναι αντιστρόφως ανάλογη με αυτήν που δίνω στο σεξ.
    Steve Wynn

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. Είμαι λάτρης του καλού φαγητού. Μου αρέσει να δοκιμάζω διαφορετικές γεύσεις και διεθνείς κουζίνες. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να απορρίψω φαγητό (από την όψη ή την οσμή) χωρίς να το δοκιμάσω. Αναφέρω τις εμπειρίες μου:

    Ελληνική κουζίνα: Το δυνατότερό μας σημείο είναι η ποικιλία των μεζέδων και η πολύ καλή ισορροπία λαχανικών με κρέατα. Η κρητική κουζίνα αποτελεί ξεχωριστό shop in the shop με βάση των πάντων το ελαιόλαδο.
    Τουρκική κουζίνα: Πανδαιμόνιο μπαχαρικών! Όλες οι μυρωδιές του κόσμου μαζί. Τα μισά τους φαγητά είναι παραλλαγές ελληνικών (ή το αντίθετο...)
    Λιβανέζική κουζίνα: Συγγενική της Τούρκικης, αλλά πιο κοντά στις γευστικές μας συνήθειες.
    Ιταλική κουζίνα: Αρέσει σε όλους. Φοβερή η παραδοσιακή ιταλική πίτσα που αναδεικνύει τη γεύση που θέλει να προβάλει (απλά, δεν υπάρχει πίτσα σπέσιαλ που να ανακατεύει όλες τις γεύσεις).
    Γερμανική κουζίνα: Πατάτες τηγανιτές, λουκάνικα και μπύρα. Έτσι απλά.
    Τσέχικη κουζίνα: Η έκπληξη της κεντρικής Ευρώπης. Βαριά κουζίνα βασισμένη στο κόκκινο κρέας με πολλές άσπρες σάλτσες.
    Ισπανική κουζίνα: Παέλια και αρκετές επιρροές από τους Ιταλούς.
    Πορτογαλική κουζίνα: Ψάρι και πάλι ψάρι. Αντί για σουβλάκια, πουλιούνται στο δρόμο ψητές σαρδέλες στα κάρβουνα!
    Γαλλική κουζίνα: Πολλά τυριά, ελαφρά (ως καθόλου) ψημένα κρέατα, συνοδευόμενα από κρασί. Γκουρμέ ακροβασίες για προετοιμασμένα στομάχια.
    Σκανδιναβική κουζίνα: Πόσο καλή μπορεί να είναι μια κουζίνα που έχει για σπεσιαλιτέ τα κεφτεδάκια... Πήγα για επαγγελματικό ταξίδι στην Κοπενχάγη, όπου κάθε βράδυ είχα πληρωμένα γεύματα σε εστιατόρια των 150€/άτομο. Ε, κάθε βράδυ αναπολούσα το σουβλατζίδικο της γειτονιάς...
    Κινέζικη κουζίνα: Η αγαπημένη μου! Πάπια Πεκίνου με σως δαμάσκηνο! Πεντανόστιμες γεύσεις, διαφορετικές από τις ευρωπαϊκές και συνάμα ελαφριές.
    Γιαπωνέζικη κουζίνα: Ωραία τα σούσι, αλλά αν το εστιατόριο δεν είναι καλό δεν τρώγονται.
    Ινδική κουζίνα: Πολύ βαριά με πολλά μπαχαρικά και μυρωδιές. Προτιμώ την Τουρκική/Λιβανέζικη.
    Αμερικανική κουζίνα: Έχουν πολύ καλή ποιότητα κρεάτων. Τα στέκια τους (μπριζόλες) είναι πραγματικά ξεχωριστά.
    Αργεντίνικη κουζίνα: Ξεχωριστό αργό ψήσιμο στη σχάρα σε μοσχαρίσια φιλέτα. Όποιος θέλει να φάει πραγματικά διαφορετικό ψητό κρέας, προτείνω το εστιατόριο Argentina στον Μαραθώνα.
    Ρουμάνικη κουζίνα: Κρέατα, κρέμες γάλακτος, λίπη... Μέτρια πράγματα...
    Μεξικάνικη κουζίνα: Καυτερά φαγητά, γεύσεις με φασόλια, προσωπικά δεν με αγγίζει. Αρέσει πάντως σε αρκετό κόσμο.
    Αγγλική κουζίνα: Πρακτικά δεν υπάρχει!!! Εντούτοις το Λονδίνο έχει τα καλύτερα διεθνή εστιατόρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. @aggelos
    Με ανακάτεψες..

    @xenia

    Μήπως τα γεμιστά το ένα δίπλα στο αλλό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. Βοηθάω κι άλλο... Το έλεγε η γιαγιά μου και το τρώμε πολύ στο σπίτι... :-O :-D Άντε... και μας αρέσει πολύ!!!

    [pensierix, όχι δεν είναι γεμιστά... τα γεμιστά θα τα έλεγα "διπλανά" καλύτερα... georgia.m έπεσες μέσα με τη μια!!! Ολοκλήρωσέ το τώρα (για να μην φωνάξει ο Δον Γάτος που του τρώω χώρο!!!)]

    Ξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. Νομίζω ότι παρεξηγήθηκα.

    Εξηγούμαι:

    Δεν έχω κανένα κόλημα με την Ελλάδα, αισθήματα εθνικής υπερηφάνιας, κλπ. πόσο μάλλον όταν το αντικείμενο της συζήτησης είναι τα ζαρζαβατικά και οι ντομάτες.

    Γεγονός όμως είναι ότι την καλύτερη ντομάτα στη ζωή μου την έχω φάει στο χωριό των γονιών μου από το χωράφι ενός θείου μου όταν ήμουν μικρός. Σε αυτές τις ντομάτες αναφερόμουν και όχι σε αυτές π.χ. που πουλάει το super market (ούτε καν αυτές που βρίσκει κανείς στη λαϊκή πλέον).

    Γεγονός επίσης είναι ότι η ντομάτα ευδοκιμεί σε κλίματα μεσογειακά, και σίγουρα όχι στη Γερμανία ή στην Ολλανδία απ΄όπου εισάγονται πολλές από αυτές που πωλούνται εδώ (Γερμανία).

    Τις "καλές" ντομάτες και γενικά τα ζαρζαβατικά έχω ακούσει ότι τις βρίκεις εδώ στους Τούρκους οι οποίοι πολλές φορές τα φέρνουν από Ελλάδα.

    Δεν γνωρίζω αν είναι οι καλύτερες ποικιλίες όμως, όπως υποστηρίζει ο κος Δήμου.

    Όσον αφορά στα σουβλάκια, Ειρήνη λυπάμαι, αλλά θα διαφωνήσω μαζί σου και με μερικούς άλλους που υποστηρίζουν ότι τα τούρκικα κεμπάπ εδώ είναι το ίδιο πράγμα.
    Καμία σχέση. Δεν ξέρω πως είναι στην Αγγλία, αλλά εδώ δεν πωλούνται πουθενά (ή τουλάχιστον δεν έχω βρει ακόμα) οι πίτες που έχουμε στην Ελλάδα. Και ο γύρος ακόμα είναι διαφορετικός. Σε παραπέμπω στο blog της τριαντάρας που είναι εδώ πολύ περισσότερο απ΄ότι εγώ και έχει την ίδια νοσταλγία για τα σουβλάκια όταν γυρνάει από Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. @ andy

    Πόσο σε καταλαβαίνω! Το κακό με τα μακαρόνια στην Ελλάδα είναι οτι τα παραβράζουν..! Το μέγα λάθος είναι να τα βγάζεις με το ρολοι...! Ειδικά όταν τα ανακατεύεις με ζεστή σάλτσα πρέπει να τα βγάλεις πολύ πιο πριν διότι με την σάλτσα εξακολουθούν να βράζουν..
    Σωστή και η παρατήρηση για την σπιτική και την " επίσημη " ιταλική κουζίνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. Κολλητά αυγά μάτια στο τηγάνι. Εγώ παραιτούμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. Όχι, όχι... μα μην παραιτείσαι pensierix!!!

    Αυτό είναι!!! Κολλητά αυγά μάτια στο τηγάνι με πατατούλες, όμως...

    Μπράβο!!! Κέρδισες!!! Τώρα θα πάω ευτυχής για ύπνο που είναι τρείς οι άνθρωποι που το έχουν βρεί... (να μετρήσουμε και την georgia.m γιατί βοήθησε πάρα πολύ, ε;;;)

    Ξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. @xenia
    Τα 3/4 από τα μάτια είναι της georgia m. και το υπόλοιπο δικό μου. Στην αρχή ...κόλλησα, μετά η georgia m. μου άνοιξε τα ...μάτια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  169. @pagis
    Πιο απλό γίνεται?

    Μήπως -λέω, μήπως- πατατούλες με αυγά κολλητά;;; μπορεί να γίνονται σε λιγότερο από μια ώρα :-))

    Ξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  170. @pensierix
    αν και, δεν σκέφτηκες κάτι, για να κολλήσουν τα αυγά με τις πατάτες, θα πρέπει πρώτα τα αυγά να χτυπηθούν... Άρα μιλάμε για αυγά ο μ ε λ έ τ α με πατάτες κολλητά... (κι έπειτα προσθέτουμε, αν φυσικά θέλουμε, τυράκι, λουκάνικο, πιπεριά, ζαμπόν, ελιές κτλ, κτλ)

    Ορίστε, τώρα σε στεναχώρησα λίγο;;; Δεν το ήθελα, αλλά όφειλα να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου...

    Ξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  171. @ xenia
    Θα το αντέξω...:)

    Reactor, το sandwich είναι ελληνική λέξη,νομίζω έχει σχέση με την άμμο και τις μάγισσες ( αν και η μαγισσα είναι witch). Δεν θυμάμαι την ακριβή ετυμολογία αλλά πρέπει να έχει σχέση με την ελληνικη μυθολογία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  172. @pagis
    έχω καλύτερο... πρώτα τηγανίζουμε τις πατάτες και μετά ρίχνεις τα αυγά! :-)

    @harrygreco
    μπά; τί λές;; μετράει! μετράει!

    @pensierix
    :-) οκ κι εγώ θα σου κάνω το τραπέζι... μάντεψε με τί!!! (κόλλημα και τούτο με τα κολλητά αυγά!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  173. Θα μας κατσιαδάσει το πρωί ο γάτος ( και με το δίκιο του).

    Pagis, xenia, η όλη κατάσταση έγινε " φάτε μάτια ψάρια "!!!!

    Χenia, ο λόγος σου με χόρτασε και το φαι σου φα'το!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  174. @ xenia
    Άργησα λίγο και δόθηκε η απάντηση αλλά και πάλι θα έχανα. Εγώ θα έλεγα το ψωμί που βουτάς στο τηγάνι μετά από το τηγάνισμα χοιρινής μπριζόλας σε ελαιόλαδο!!!

    @ pensierix
    Εμένα πάλι τα μακαρόνια μου αρέσουν σούπερ βρασμένα. Αλλά φαντάζομαι δεν θα περίμενες κάτι καλύτερο μετά από όσα έγραψα...

    Sorry για το ανακάτεμα, προειδοποίησα...

    @ reactor69
    Ναι, το έχω ακούσει αυτό με το λόρδο, που τον έκοψε λόρδα από το χαρτί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  175. Μπηκα δυο τρείς φορές και διάβασα πεταχτά τα σχόλια. Δυστυχώς δεν είχα χρόνο και έπρεπε να εγκαταλείψω. Και τώρα που ξαναμπηκα 1.45 και διάβασα και τα υπόλοιπα.... Τι έχουμε εδώ? Αρχίσαμε να ανταλλάσουμε και συνταγές? Σαρμαδάκια με αμπελόφυλλα.. Σας αρέσουν? Ψιλοπερηφανεύομαι ότι τα καταφέρνω και γιαλαντζί (?) και με κιμά συνοδεία μπεσαμελ ή αυγολέμονου. Οχι για να μη λέτε ότι οι γυναίκες δεν μαγειρεύουν την σήμερον ημέραν...Μονο που εγώ ανήκω στις χθεσινές...
    Η πολίτικη κουζίνα με συγκίνησε πραγματικά εκτός των άλλων διότι με γύρισε πίσω στα μικράτα μου με τη μαμά μου και τις αδελφές της (μικρασιάτισες) που μαγειρεύανε όλες μαζί, γιατί μέναμε και όλοι μαζί σ΄ενα σπίτι (παλιό τούρκικο-είχε πολλά στη δεκαετία του 50 και 60 ακόμη στη Θεσσαλονίκη)
    Γινόταν ενας πανικός στην κουζίνα, ποτέ δεν είχαμε μόνο ενα φαγητο την ημέρα τόσα άτομα που είμαστε φυσικά. Πάντα ποικιλία και από το πουθενά, με λίγα πράγματα και πολύ μεράκι και φαντασία!!
    Και κάτι τελευταίο, εμείς οι παληοί λέμε ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Αν όχι τα πρώτα χρόνια τα μετέπειτα όμως....απαραίτητα...
    Μπορώ να πάω για ύπνο τώρα 4-5 ωρίτσες μου φτάνουν μια χαρά...
    Καλημέρα σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  176. Εμεινα λιγο σε αγγλική κωμοπολη και μια απο τις εισαγωγικες μερες μου εκει, μπηκα σε τσιπσοπ και δεν ηξερα τι να ζητησω, ειπα οτι θελω κατι ζεστο και μου εβαλε ζεματιστά μπιζέλια μαζι με τηγανητες πατατες σε πλαστικο ποτηρι , βλεπω διπλα μου ανθρωποι καθε ηλικιας και βαλαντιου να τρωνε αυτο το πραγμα, το εφαγα κι εγω εκει στα ορθια ,τον μπακαλιαρο και τις πατατες (φις ενδ τσιπς) το σερβιρανε σε εφημεριδα οπως τα παλια χρονια

    με επεισαν οι ντοπιοι και οι συγκατοικοι να δοκιμασω αυτη την αγγλικη διατροφη (χωρις ομως την εφημεριδα...) και να μην επιδιδομαι σε κυνυγι οσπριων της προκοπης εις Λονδίνα, δηλδη κανενα ρεβυθι, φακες, φασολια, άφαντα στα ράφια της μικρης πολης (τα βρηκα πανακριβα απο το Ιρακ σε "καταστημα υγιεινης διατροφης") -

    επισης ενας αγγλος συγκατοικος ειχε πολλα κιλα ελαιολαδο απο ενα εστιατοριο που εκλεισε, και το φυλουσε σαν εξωτικο φρουτο στα ραφια περηφανος που εχει ενα τοσο ακριβο "σπανιο" προιον σε μεγαλη ποσοτητα, τρελενομουν να του εξηγω ποσο καλο κανει στην υγεια και ποσο σημαντικο ειναι για τους ελληνες αο την αρχαιοτητα (ολο περηφανια κι εγώ...)το τσενταρ παντως και το γαλα ηταν σε αφθονια εκει που εμενα,παφθηνα κιολας,

    πισω στην Ελλαδα τσακισα καθε χορτο που βρηκα μπροστα μου σε 5 κιλα ελαιολαδο λογω στερητικου συνδρομου, δεν μαρεσουν οι τουρκοι αλλα δεν ειναι υπεροχο να λες οτι απολαμβανεις το υπεροχο φαγητο του "εχθρου" ?:) (ιμαμ μπαιλντι, γιαλατζι, ρεβανί κτλ, ολα πεντανοστιμα ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ οσον αφορα τις ταπεινες απολαυσεις)

    αυτα περι απλων γευσεων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  177. @ aggelos

    κι εγώ από την ίδια...pasta είμαι αλλά στα μακαρόνια είμαι απόλυτος! Πάντως δωσ' μου ψωμί να βουτήσω σε τηγανόλαδο μπριζόλας και πάρε μου την ψυχή (αν υπάρχει βέβαια)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  178. @ anula

    Κυπριακή συνταγή της αρεσκείας σας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  179. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  180. Andy's bitter complaint
    Το πιο ενοχλητικό στο φαγητό στην Ελλάδα είναι η υπερβολική χρήση λαδιού, κολυμπάνε στο λάδι οι σαλάτες, τα όσπρια, τα γεμιστά.


    Andy, dear Andy, το ελαιόλαδο είναι αυτό που θα κρατήσει τις αρτηρίες σου ανοικτές όταν οι Ευρωπαίοι γείτονες σου θα κάνουν το 4ο bypass τους! Για να μην γεμίσω το post με links, άκουσε με: Το ελαιόλαδο είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί στην ζωή σου. Κυρίως γιατί καθυστερεί αυτό που μας γερνάει και τελικά μας σκοτώνει, την οξείδωση ή κοινώς σκουριά! Φυσικά εσύ μπορείς ν' αντιτάξεις: "Μα δεν μου αρέσει ευλογημένε!" . Περί ορέξεως....But you have been warned!

    x-taramas said...
    Χα! Κατα σύμπτωση σήμερα μαγείρεψα τσορβά!
    Πολύ ωραία σούπα. Είναι απο τα αγαπημένα φαγητά της συντρόφου μου.
    Δεν είμαστε πόντιοι.



    Έχετε σοφήν σύντροφον. Μήπως μπορείτε να μου στείλετε λίγο σε τάπερ; Θα τρομάζατε αν συνειδητοποιούσατε πόσο σοβαρά μιλάω! Καλή σας όρεξη!

    and last but not least Nikos Dimou said...

    Θα κάνω ένα ίδιο ντοκυμαντέρ με σουβλάκι και γύρο...

    και θα φτάσω στο ίδιο αποτέλεσμα


    Dear chef αν κάνατε ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ, θα βρισκόσασταν προ εκπλήξεως! Η χοληστερίνη σας θα έπεφτε, το σάκχαρό σας επίσης και θα αισθανόσασταν υγιής! Σύζυγον έχετε ενδοκρινολόγον και μάλιστα αξιολογoτάτην, ρωτήστε την να σας το εξηγήσει! Εκτός αν θέλετε να σας παραπέμψω σε χιλιάδες links αλλά δικαίως ο harry θα φωνάζει ότι το κάναμε κλινική εδώ μέσα! Σοβαρότερα τώρα, η δίαιτα του Atkins σε αυτό το concept στηρίχτηκε and you know what? Recent studies support it!

    Ο Spurlock απάντησε σε ένα κοινωνικό πρόβλημα. Τίμια αλλά όχι τελείως ορθολογικά (εξ' ου και η μήνις σας). Τίμια. Είναι καλό παλικάρι. Δέστε την πορεία του. Όχι άρον-άρον.

    Όσο για την φυτοφαγία την εφαρμόζω κατά 90% (το 10% ειναι πουλερικά και ψάρια).

    Αυτό είναι καλό από οικολογική άποψη αλλά ουσιατικό health benefit δεν ξέρω αν έχει. I am sorry for your lost stakes and sausages

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  181. Και για να αιτιολογήσω στον Δον Γάτο την εμμονή μου με τα λατρεμένα αυγά με πατάτες κολλητά, θα πώ ότι στην Ισπανία έχω φάει κάτι τραγικά φαγητά κατά καιρούς (βέβαια και πολλές άλλες κουζίνες είναι και αυτές έτσι)...

    Το εξής λοιπόν τραγικό -μεταξύ άλλων φαγητών- συνέβη ένα χειμώνα που ήμουν λίγο άρρωστη και θέλησα κάτι ζεστό να φάω για να υγιάνει λίγο ο λαιμός... Πάμε με την παρέα στο εστιατόριο... Οι φίλοι μου με τις κλασικές paellas, tortillas κτλ εγώ πήρα μια sopa (σούπα). Φυσικά ούτε που θυμάμαι τώρα πώς λεγόταν ακριβώς η σούπα... στο ανακάτεμα ωστόσο (ξέρετε, εκεί που είσαι πολύ κοντά στο να φας, που έχεις βουτήξει καλά-καλά την κουτάλα και είσαι έτοιμη να δεχτείς το αγκάλιασμα της ζεστής σούπας στα πονεμένα σου λαιμά...), εκεί, λοιπόν, κάτι δεν μου άρεσε. Κάτι ήταν πολύ γλοιώδες για να το φάω! Ρύζι είχε σίγουρα η σούπα (φαινόταν) αλλά τί θα μπορούσε να είναι αυτό το γλοιώδες... Δοκίμασα και κακώς έκανα... Φωνάζω τον σερβιτόρο και τον ρωτάω τί ακριβώς ήταν αυτό που έτρωγα. Ακριβώς όπως και στον κατάλογο, είχα μία άγνωστη λέξη... intestino...

    Να μην τα πολυλογώ, η σούπα είχε έντερα γουρουνιού, γεμιστά με ρύζι και αίμα...

    Εννοείται πως δεν το έφαγα αυτό το πράγμα. Βέβαια, τί αίμα ήταν δεν ξέρω. Αυτό δεν με ενόχλησε. Και εξηγούμαι! Αίμα είχα φάει μια άλλη φορά που επίσης είχα αποφασίσει να δοκιμάσω κάτι καινούριο οπότε είχα πάρει (δεν θυμάμαι ονόματα) σε μορφή συμπαγή, σαν λουκάνικο ας πούμε, ρύζι με αίμα ταύρου. Αυτό ήταν πραγματικά πολύ νόστιμο αλλά εκείνη η sopa δεν τρωγόταν με τίποτα.

    Καταλάβες, γάτε, τώρα γιατί αυτή η εμμονή με τα κολλητά της γιαγιάς...

    Καληνυχτώ όλους,
    Ξ.

    υ.γ. Γάτε, όμορφη αλλαγή το αποψινό ποστάκι σου. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  182. Είναι απίστευτο πόσο κοντά είναι η γευστική απόλαυση στον αισθησιασμό και στον οργασμό!

    Προσέξατε ότι στις διαφημίσεις σοκολατών οι γυναίκες συνήθως ηθοποιοί δίνουν ρεσιτάλ;

    Αν και παραδόξως όταν διεγειρόμαστε σεξουαλικά, αυτόματα κόβεται η όρεξη!

    Μυστήριες οι νευροσυνδεσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  183. Αντώνη,
    δεν διαφωνώ μαζί σου καθόλου, η υπερβολή με χαλάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  184. Harry
    "Η λυσσα των γραικων για υπεροχή ειναι απορροια του κομπλεξ νανου & της φαντασιακης θεωριας του γιγαντα ( " ελλ-ισμος " ). "

    Αναφέρεσαι σε μένα και στη σπανακόπιτά ΜΟΥ;

    Προσπαθώ να μην εκνευριστώ.

    Λοιπόν Χάρυ, επειδή σε συμπαθώ, θα σου δώσω μια συμβουλή. Πιάσε και κάνε την πίτα όπως είπα. Με μπόλικο σιμιγδάλι. (Θα δεις πως φουσκωνει το γέμισμα). Μετά κάλεσε για φαγητό την πιο δύσκολη γκόμενα της πιάτσας.

    Και θσ δεις που θα σε χάσουμε για μια βδομάδα τουλάχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  185. @harrygreco

    Μια που το ανέφερες ο Τσελεμεντές ήταν από τη Σίφνο. Δεν είμαι καλός στα γενεολογικά αλλά βεβαιώνω οτι δεν έχει πολλή μίξη με βαλκάνιες φυλές το νησί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  186. Καλημέρα

    Γαστριμαργικός οργασμός με 250 σχόλια.

    Τι βλέπατε στον ύπνο σας; La Grande Bouffe; (Το Μεγάλο Φαγοπότι;).

    Πάντως μια και ήρθε ο συνειρμός φαγητό και φιλμ - το "Γεύμα της Μπαμπέτ" ήταν το αριστούργημα: όλη η ποίηση του φαγητού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  187. Διάβασα όλα τα σχόλια και δεν είδα τίποτε για την εξευρωπαϊσμένη κινέζικη κουζίνα (με γουόκ): είναι η μόνη που δεν πειράζει το ευαίσθητο στομάχι μου.

    Εχω αλλεργία στα κρεμμύδια, ευαισθησία στα σκόρδα και τα τηγανιτά. Αυτή η αποστροφή και η "στομαχική μου παθηση" με κράτησε και με κρατάει πολύ μακριά από την κουζίνα.

    Ετσι η δική μου κουζίνα είναι απελπιστικά απλή: μαγείρεμα στον ατμό και στο γριλλ (ψάρι και κοτούπουλο - πολυ σπανια κόκκινο κρέας), πολλές σαλάτες, μαύρο ψωμί, τυρί edam, φτούτα και λιγα γλυκάκια αν τύχει να είναι σπιτίσια και ποιοτικά.

    Α, τώρα που το θυμήθηκα, στην Αθήνα είχα μια γειτονισσα που κάθε λίγο και λιγάκι μου έφερνε ό,τι πιο εξωτικό έχω δοκιμάσει: μαρκαρονόπιττα (με φέτα) και φύλλο σπιτικό. "Αν γίνεις νύφη μου θα σου φτιάχνω δεκα κάθε μέρα", έλεγε η κυρία Ζωή αστειευόμενη!

    Είχα δει πώς την έφτιαχνε: σκόρπιζε λιγο λάδι στο σινί, άπλωνε το (χειροποίητο) φύλλο , έριχνε μέσα τη γέμιση (μακαρόνια χοντρα βρασμένα με φέτα ίσως και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο), ξανάπλωνε άλλη μια στρώση φυλλο από πάνω με λίγο λάδι και βουρ για το φούρνο. Ούτε θερμοκρασίες θυμάμαι ούτε χρονο.

    Κάποια στιγμή δοκίμασε και η μανούλα να την φτιάξει, αφου η κα Ζωή της έκανε τηλεφωνικό σεμινάριο. Αποτέλεσμα: πληρης αποτύχια!

    Μια άλλη πίττα όμως που έφτιαξε στην Αθήνα με την καθοδήγηση της κας Ζωής, ήταν τέλεια. Ξαναδοκίμασε μονη της εδώ (με τη βοήθεια μου), πάλι μηδέν αποτέλεσμα (μάλλον έφταιγε η.. βοήθειά μου).

    Καλή σας μέρα

    με πολλή αγάπη από την Κύπρο

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  188. Paragrafos - έχουμε το ίδιο διαιτολόγιο!

    Βέβαια μέχρι τα 35 μου χώνευα και πέτρες αλλά μετά - ακριβώς όπως τα είπες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  189. Τι κόσμος και σχόλια είναι αυτά καλέ; Είναι πολύ της μοδός ο γάτος τελευταία... Έχω 4 μέρες που γύρισα από Γαλλία και η μαμά είχε μεριμνήσει... Σπανακόπιττα (με πολύ φέτα), λαχανοντολμάδες και γίγαντες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  190. Άραγε υπάρχει κανένα εστιατόριο στην Αθήνα που να έχει fillet americain (or bifsteak tartare)?

    Νομίζω πως με τόσα που διάβασα θέλω πολύ να το δοκιμάσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  191. aggelos-x-aggelos said...

    'Η ηδονή όμως για μένα αρχίζει με το τέλος του φαγητού.

    Μεταξά 7* και πίπα'


    :)))) και μενα η πιπα ειναι απο τ' αγαπημενα μου και ιδιως με αλκοολ και με καταλληλη παρέα έχει τις προδιαγραφές ενός μικρού οργίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  192. aggele εγραψες παντως...σε ολα σου τα σχολια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  193. Λυπάμαι που δεν μπολογκάρει ο φίλος μου Γιάννης Ευσταθιάδης. Ξεκίνησε από διαφημιστής (άριστος) και εξελίχθηκε σε γευσιγνώστη ("Απίκιος"), μουσικολόγο και δεινό συγγραφέα.
    Μαζί με τον "Δειπνοσοφιστή" είναι για μένα οι πρώτοι φιλόσοφοι και λογοτέχνες της γεύσης στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  194. @georgia.m

    Κι εγώ την ίδια απορία με σένα έχω :-(

    Όσο για τις κόκκινες βιολογικότατες πιπερίτσες που έτρωγες και συνάντησες τί συνάντησες... σε καταλαβαίνω απόλυτα. Παρόμοιο έχω πάθει πολλάκις με φρεσκότατα (κατά τ' άλλα) πορτοκάλια στιμμένα όπου κολυμπούσαν πολλά-πολλά μικρά, δεκάδες, απ' τα ακατανόμαστα και σπάνια τα έβλεπα εγκαίρως :-((

    Καλημέρα:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  195. Διαδρομή Ψυχικό-Κιούρκα συνήθως 30 λεπτά σήμερα 120! Στην Εθνική το Subaru έπλεε. Τα γατάκια έχουν βρει ασφαλές καταφύγιο από μόνα τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  196. Εγώ θέλω να ρωτήσω κάτι που για καιρό έχω την απορία.

    Εχει κανείς εμπεριστατωμένη άποψη περί του ψησίματος σε φούρνο μικροκυμάτων;
    Αλλοι λένε τα καλύτερα, άλλοι το καταδικάζουν.
    Πειράματα δεν φαίνεται να αποδεικνύουν τίποτα.

    Αλλο ένα δείγμα του νέου, άρα καταδικαστέου μήπως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  197. Μα δεν νομίζω πως χρησιμοποιεί κανείς τον φούρνο μικροκυμάτων για ψήσιμο - μάλλον για ζέσταμα.
    Εκτός κι αν είναι συνθετος - μικροκύματα και γκριλλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  198. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.