Τι ΔΕΝ είμαι (25 διαψεύσεις).

Αυτό το κείμενο το δημοσίευσα για πρώτη φορά στο blog μου (doncat) στις 24 Απριλίου του 2014. Τότε είχε γίνει χαμός με μία αναφορά μου στο Άγιον Φως – και είχε φουντώσει το διαδίκτυο από κείμενα ως επί το πλείστον εναντίον μου.

Αποφάσισα να το αναδημοσιεύω κάθε δύο-τρία χρόνια, ως καθαρκτικό για την δημόσια εικόνα μου (public image). Πρόσθεσα μερικά στοιχεία:

Επειδή τον τελευταίο καιρό έγινε θόρυβος περί το άτομό μου και κυκλοφόρησαν πολλές φήμες, σπεύδω να παρουσιάσω όσες άκουσα και να σας πω ποιες αληθεύουν. Ξέρω ότι ελάχιστοι θα με πιστέψουν – αλλά τουλάχιστον εγώ θα έχω κάνει το καθήκον μου.

Φωτ. Σχινάς - Μπενάκη

ΔΕΝ είμαι γόνος πλούσιας οικογένειας. Ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος και σπούδασα στο Κολέγιο με υποτροφία.

ΔΕΝ κληρονόμησα – παρά μόνο χρέη από τον πατέρα και ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη από τη μητέρα.

ΔΕΝ είμαι πλούσιος. Μάλιστα η κρίση σακάτεψε τις οικονομίες μιας ζωής (κρατικά ομόλογα!) και τώρα ΔΕΝ είμαι καν εύπορος.

Άρα ΔΕΝ οδηγώ Πόρσε (όπως διάβασα) αλλά ένα Νισάν εξαετίας 1600 κ. ε. (Είχα όμως κάποτε μία Πόρσε, που την πούλησα το 1976).

ΔΕΝ είμαι (πια) διαφημιστής. Εργάστηκα στην διαφήμιση στην αρχή ως υπάλληλος, μετά σε δική μου εταιρία. Αποχώρησα το 1983.

ΔΕΝ υπήρξα μόνο διαφημιστής. Έχω κερδίσει χρήματα στην αρχή δίνοντας μαθήματα ξένων γλωσσών και κάνοντας μεταφράσεις, αργότερα ως φωτογράφος, τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός παραγωγός και παρουσιαστής, σύμβουλος πληροφορικής και επιχειρήσεων.

Από το 1979 δημοσιογραφώ ανελλιπώς – αλλά μέλος της ΕΣΗΕΑ ΔΕΝ έγινα. (Με απέρριψαν γιατί ξεκίνησα μετά τα 40 μου.  Εξ’ ου και ΔΕΝ έχω σύνταξη, ούτε περίθαλψη). Δεν υπήρξα τυπικός δημοσιογράφος: πάντα έγραφα προσωπικές στήλες, επιφυλλίδες ή χρονογραφήματα. Και 840 (μέχρι σήμερα) ποστ σε μπλογκ.

Παρόλο που βιοποριζόμουν από την δημοσιογραφία, ΔΕΝ θεωρώ τον εαυτό μου τόσο δημοσιογράφο, όσο συγγραφέα βιβλίων.  (65 τίτλους στην Ελλάδα, 11 στο εξωτερικό).

ΔΕΝ την κοπάνησα από τη θητεία. 26 ολόκληρους μήνες υπηρέτησα στο Ναυτικό.

ΔΕΝ υπήρξα χουντικός. Το περί διορισμού μου τότε σε μία επιτροπή (κυκλοφορεί ένα απόκομμα) αφορά μία εκστρατεία για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων που έγινε με όλη τη εκλεγμένη διοίκηση της Ένωσης Διαφημιστικών Επιχειρήσεων, χωρίς αμοιβή. Ήμουν γενικός γραμματέας της Ένωσης. Τα έχω γράψει με λεπτομέρειες στην αυτοβιογραφία μου.

Σε όλη μου τη ζωή ΔΕΝ έχω πάρει ούτε αξίωμα, ούτε δραχμή, από το Κράτος.

ΔΕΝ έχω τίτλους. Είμαι απόφοιτος γυμνασίου (νυν Λυκείου). Η διδακτορική μου διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (όπου φοίτησα 6 χρόνια) ολοκληρώθηκε, αλλά αναγκάστηκα να την εγκαταλείψω. Εκδόθηκε εικοσιπέντε χρόνια μετά, στα ελληνικά. Μιλάω και γράφω τρεις γλώσσες πολύ καλά,  όμως ΔΕΝ έχω ούτε εκεί πτυχία.

ΔΕΝ είμαι, ούτε υπήρξα, όργανο κανενός. Κατά καιρούς έχω αποκληθεί πράκτωρ των Αμερικανών, των Σκοπιανών, των Γερμανών, του Σόρος και των Τούρκων. (Αν ήμουν πράκτωρ των Τούρκων, ΔΕΝ θα έφτιαχνα το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»).

ΔΕΝ εξαρτώμαι από κανένα. Ο λόγος που έκανα δική μου εταιρία, ήταν για να αποκτήσω οικονομική ανεξαρτησία. Αυτή μου επέτρεψε να παραιτηθώ 11 φορές από μεγάλα ΜΜΕ προκειμένου να μην συμβιβαστώ.

ΔΕΝ είμαι Εβραϊκής καταγωγής (γράφτηκε κι αυτό), ούτε μασόνος, βουδιστής ή ομοφυλόφιλος (ΔΕΝ θα με πείραζε αν ήμουν κάτι από αυτά). Έκανα τρεις γάμους αλλά σε κανένα ΔΕΝ πήρα προίκα. (Κι αυτό το άκουσα). ΔΕΝ έχω παιδιά – μόνο γάτες.

ΔΕΝ εντάχθηκα πολιτικά σε καθεστωτικό κόμμα – παρά μόνο σε περιθωριακά μικρά («Φιλελεύθεροι», «Δράση», 2 μήνες «Ποτάμι»).

ΔΕΝ έχω πάρει διακρίσεις, τίτλους, ούτε βραβεία, παρά μόνο κάτι ευτελή δημοσιογραφικά. Είμαι εντελώς "απαράσημος" – που έλεγε και ο Σκαρίμπας.

Άλλο ΔΕΝ θυμάμαι για να διαψεύσω.

Υ. Γ. Αν κάποιος ρωτήσει «τι είμαι;» ο τίτλος της πρόσφατης έκθεσης που μου αφιέρωσε το μουσείο Μπενάκη για τα 80 μου χρόνια (Σεπτ-Νοε 15) με εκφράζει απόλυτα: «ο μοναχικός πολυπράγμων».